Gisterenavond... Rond 22.15u waren we nog naar een aflevering aan het zien van onze serie One tree Hill. Ineens... BAF... lichten uit, geen elektriciteit meer! Nu stonden we hier mooi... We hebben dan toch de voordeur eens opengedaan... Alles was zeer donker (we vonden het een beetje eng ) En daar zagen we dat er buiten in de gang wel licht was, dus het lag alleen aan ons! We hebben dan een paar keer geprobeerd om de hoofdschakelaar weer aan te zetten, maar helaas sprong deze steeds weer af!
Uiteindelijk zijn we dan maar in onze pyjama en kamerjas naar boven gegaan, naar onze huisbazin. De papa van de huisbazin was thuis en hij is met ons meegekomen. Hij probeerde hetzelfde als wat wij gedaan hadden, maar met hetzelfde resultaat! Daarna heeft hij een voor een de schakelaars uitgezet en aangezet! Wanneer hij een bepaalde schakelaar aanzette, viel alles terug uit. Het lag dus aan 1 schakelaar, waarschijnlijk die van het wasmachine. Enkele dagen terug hebben we een lek gemeld aan onze bazin, dit lek is al zeker 2 weken aan de gang. In onze keuken ligt 's morgens steeds een plas water op de grond, dit komt vanonder de kast! Ze zouden hiernaar komen kijken, maar er kwam niemand! En nu gebeurde dit... De papa van de huisbazin had dus verschillende schakelaars terug aangezet, zodat we terug licht had. Maar zodra hij weg was, zagen we dat onze koelkast nu niet meer werkte. Er zit enorm veel gerief in onze diepvries en koelkast. Dit kunnen we gewoon niet laten slecht worden... We zijn dan maar terug naar boven gegaan in onze kamerjas en hebben dan nogmaals aan de deur gebeld... Hij is dan terug naar beneden mee gekomen en heeft dan toch nog andere schakelaars aangezet. nu werkte alles terug... Behalve ons wasmachine!
En natuurlijk had ik een uurtje geleden het wasmachine volgestoken met mijn kleren... Leuk !! het programma was dan ook nog niet afgelopen.. Vanmorgen heb ik het wasmachine opengemaakt, om te kijken of er nog water instond. Het rook wel gewassen, maar er stond nog water in! Omdat ik niet wist wanneer er iemand zou komen om dit te maken, heb ik besloten alles uit het wasmachine te halen en uit te wringen. Hopelijk is het binnen een paar dagen toch droog!!
Wij hopen nu dat er werkmannen komen om dit te maken, de huisbazin heeft dit toch beloofd. Maar beloven en echt doen is nog iets anders natuurlijk hier in dit land!
We houden jullie op de hoogte, we zijn weer een avontuur rijker!
Het is hier lang geleden en omdat Stephanie (De Brabander) het zo lief vroeg, zal ik nog maar eens iets typen hé! Eigenlijk heb ik niet zoveel te vertellen, want ik ben al in verlof. Mijn begeleidster Joana heeft nu een week verlof en ik heb daarna 2 weekjes verlof en ik wou vroeger gaan werken (met nieuwjaar al, maar dan heeft Joana terug verlof). Dus vandaar ben ik wel lang thuis... Nu kan ik veel voor school werken (Juij! )
Op dienst heb ik niet echt iets speciaal meer meegemaakt. Ik heb 8 bevallingen op 5 weken, wat niet echt veel is. maar ik heb zeer veel mogen uitvoeren, wat technieken betreft! ik heb hier al enorm veel bijgeleerd. Je moet denken en handelen als een zelfstandige vroedvrouw, wat je later toch ook wel moet kunnen!
Er is wel nog een leuk verhaaltje wat ik jullie wil vertellen (voor degene die hier nog niet van gehoord hebben) Ik heb Stephanie de kans gegeven om het hier zelf te typen ;) maar ze heeft daar niet zoveel zin in!
Vorige week toen mijn schoonouders (ouders van Jordy) hier waren, was er een dag dat ik met de late stond en dat Stephanie thuis was. Zij gingen dus samen met zijn 3tjes een wandeling maken op het strand, het was toen prachtig weer... Alles verliep goed, tot wanneer ze terug wilden wandelen naar Praia da Rocha. De zee zit namelijk zo in elkaar: het water komt op en het water trekt weer af... de getijen van het water... En omdat er aan de kust ook rotsen zijn, die zich niet op een rechte lijn bevinden, kan het zijn dat het water tot aan de rotsen komt! Toen ze dus terug wilden keren, kwam het water op.. en mijn schoonouders wilden persé teruggaan langs het water. We zullen er toch nog wel doorkunnen. Als het water dan wegtrekt, kunnen we voorbij de rots lopen en daar is het strand al terug. Ok zo gezegd, zo gedaan... Voorbij de rots lopen wanneer de golf juist was weggetrokken... Maar natuurlijk niet gezien dat er al een andere golf op komst was!! Dus tijdens het lopen, verrasste ineens een grote golf hen alledrie. Stephanie, mijn schoonmama en schoonpapa zaten tot aan hun hoofd in het water (met hun kledij aan en stephanie haar handtas en haar kodak in haar hand). Mijn schoonpapa kon gelukkig op een rots springen, waar hij kon op rechtstaan. Hij heeft dan stephanie en mijn schoonmama uit het water getrokken, omdat er ondertussen al een andere golf over hen gespoeld was. het was even paniek, maar al bij al viel het allemaal nog mee.
Stephanie had een paar schrammen op haar been en een wondje op haar voet... het enige dat ze alledrie gemeen hadden was: van droge mens veranderen in een waterkieken! (heb ik spijt dat ik dit niet gezien had op foto of dat ik er niet bij was). Nu kunnen ze er wel om lachen, omdat er niets ernstig gebeurd is! Stephanie haar kodak is nu wel kapot (het spijtige van de zaak en mijn schoonpapa zijn gsm) Eén ding hebben ze nu toch geleerd: ga nooit meer langs de rotsen terug naar huis!
Wanneer Stephanie dan op dienst kwam (zij had de nacht) vertelde ze mij dit verhaal. Eigenlijk echt wel grappig vond ik dit. De volgende dag zag ik pas iets wat ik nog veel grappiger vond: haar voeten! Gisteren had zij namelijk bruine schoenen aan, die nu na een week nog wel nat zijn! Wanneer zij thuiskwam en haar voeten wou wassen, omdat deze bruin zagen van haar schoenen, bleek dat dit niet meer van haar voeten ging!! Een week later... de voeten zien nog een beetje bruin, maar het is aan het minderen! Sinterklaas was dan wel niet op bezoek, maar zwarte piet was wel langsgeweest! HIHI ...
Alé mensen ik ga je nekeer laten... Geniet allemaal van jullie vakantie, voor degene die vakantie hebben.. Ik wacht vol ongeduld op mijn lieve schat en mijn 2 lieve vriendinnetjes die binnen 2 dagen (Donderdag 17 december) landen met het vliegtuig in Portugal.
Sorry dat het zo lang geleden is, maar het is hier enorm enorm druk geweest!
We hebben al zeer veel kunnen doen op dienst, omdat het er zeer druk is geweest! Het is zo met zijn periodes en meestal komen ze dan ook allemaal tegelijk. Ik heb al zeer veel leuke dingen meegemaakt,... zo ben ik een hollands koppel tegengekomen in de bevallingskamer! Ik kon eindelijk nog eens mijn eigen taal spreken ... en daar had ik het soms moeilijk mee! Joana sprak dan Engels tegen deze mensen en ik sprak Engels en Portugees tegen Joana... alles door elkaar dus! Maar dit was nog eens leuk!! Nu kon ik de dame echt goed begeleiden...
Gisteren was er ook een Engels koppel. Gewoon eens in een taal dat je beter beheerst de mensen begeleiden is zoveel leuker. In het portugees versta ik nog niet alles, maar we doen ons best! Deze week heb ik ook een paar keer op opname gestaan (hier komen gynaecologische patiënten en zwangeren op CTG of wanneer ze denken in arbeid te zijn of wanneer ze denken dat er iets mis is!). Ik heb toen op echo een kindje gezien met een hartafwijking. Je zag duidelijk op de CTG dat dit niet goed was. De dame was 31 weken zwanger en de gynaecologen hadden haar steeds gezegd dat alles in orde was! Dit was dus niet het geval. Wij hebben ze dan doorgestuurd naar het ziekenhuis in Faro.
Verder heb ik ook een dame gehad die binnen kwam wegens geen kindsbewegingen meer... zij was 39 weken zwanger. De dokter deed een echo en zag geen enkel teken van leven. Ze zag ook geen kloppend hartje. Ze heeft zeker 5 minuten gezocht naar een teken, zoals het bewegen van de armen, de mond, het hartje,... . Joana keek heel de tijd naar mij en dan naar de dokter, dan naar mij en dan naar de dokter. Ik dacht: 'Ohnee je gaat het niet menen hé!'. De dokteres vroeg om een andere dokter erbij te halen voor een 2de controle. Wanneer hij zijn echo nog maar op de buik van de mama zette, zagen we het hartje. En gelukkig, alles was in orde. Het was toen even spannend! De vrouw had zo weinig vruchtwater dat de baby nog nauwelijks goed kon bewegen!! De dame was ook zeer gerustgesteld, want door het twijfelen van de andere dokter had ze zeer veel schrik!
Ik moet al eens denken wat ik nog allemaal meegemaakt heb... voor de rest op dienst niets speciaals dat ik me herinner. Maar het is hier allemaal wel enorm enorm leuk! Ik heb nog geen minuut spijt dat ik hier op stage sta!
Deze week zijn mijn schoonouders (ouders van Jordy) ook aangekomen! Dit was echt leuk om zo eens andere mensen te zien... zo kom je ook nog eens meer buiten dan anders! En zij hadden ook een valies mee: vol eten!! Je kan nooit geloven wat ze allemaal voor ons bij hadden. Hier komt het lijstje: fricandon, strassbourg, MARSEPEIN (de sint is hier dus ook geweest), vol-au-vent (2 grote zakken vacuüm verpakt ) en ................. EEN FONDUEPOT met fonduevlees en olie! Haha kei-grappig! We hadden gezegd dat we zeer erg de frietjes misten van in België. En dus had ze dit maar meegenomen. Nu kunnen we frietjes bakken in deze fonduepot! Dit was natuurlijk zeer lief, maar ook echt grappig! Dit zou niemand anders ooit meebrengen!
Alé ik ga jullie eens laten, want vandaag vertrekken ze alweer! Dus moeten we afscheid nemen hé ;)! We kunnen nu al aftellen naar de dagen vakantie en de dagen dat onze vriendjes komen. Voor mij is het nog 10 dagen... zalig!
het is een tijdje geleden nu, maar het is deze week zeer druk geweest. Ik heb mijn 3de bevalling gedaan... met knippen en hechten! Het was leuk nog eens te doen... Soms zijn er dagen echt niets te doen en soms zijn er dagen dat we wel veel kunnen doen, maar dat het dan uitdraait op een keizersnede. mja... er zijn hier zeer veel keizersnedes! Ik denk wel 50% van de bevallingen.
Ik zal jullie binnekort nog wel een beetje meer vertellen..
Gisteren met de late mijn 2de zelfgedane bevalling gedaan! Het was toch weer leuk!! Ik heb de dame een knipje moeten geven en achteraf heb ik dit zelf moeten hechten... Dit was wel spannend, maar ik krijg zeer goede begeleiding van Joana. Zij zegt stap per stap wat ik moet doen en zo leren we het stilletjes aan wel.
Het portugees was ik gisteren een beetje beu... Van de gesprekken onderling verstaan we echt niets. maar als we weten waarover het gaat en we kunnen het zien in een context, dan verstaan we af en toe eens een zin of een woord en dan kunnen we wel raden waarover het gaat. Wanneer ik met stephanie dan even in het Nederlands aan het praten was, keken zij maar zeer raar! Ze hadden er niets van verstaan... De dag ervoor probeerde de verpleegkundige de Story te lezen. Ze las enkele zinnen voor in het Nederlands en ik verstond zelfs niets van mijn eigen taal toen ze de zinnen zei! haha, ze beseffen wel dat het moeilijk is voor ons op die manier ... maar we leren iedere dag een beetje bij! Tegen het einde van de 3 maand zullen we onze plan al kunnen trekken in de taal, maar vloeiend spreken daar heb je wel iets langer voor nodig..
De bevalling heeft me doen inzien dat het hier toch super is... we leren hier ontzettend veel bij! Een bevalling volledig zelfstandig doen, geeft je iedere keer toch een zalig gevoel!
volgende keer weer een ander verhaal ;)! knuffels en kusjes
Gisteren hebben we samen met de nacht gestaan, wel leuk! We konden nu voor de eerste keer de taxi hier eens uitproberen. Het is hier immers niet verantwoord om te voet te gaan zo 's avonds in den donkere... Vijf minuten nadat we gebeld hadden, stond die hier al. Zeer snel dus... Wanneer we dan instapten, zagen we er een vast tarief opstaan: 3,90 euro! We vonden dit eigenlijk nog goedkoop. Maar na 3 minuten rijden, zagen we zijn teller omhoog verspringen om de zoveel meter. Uiteindelijjk koste deze rit ons 5,60 euro om 5 minuten in zijn auto te zitten. Meer als genoeg dus, maarja zolang we maar veilig zijn moeten we dan denken!
Wanneer we dan binnenkwamen in het ziekenhuis, moesten we uitleggen wie we waren. Deze dame vroeg onze identiteit en bewijs dat we studenten waren. Ze keek maar vies! Ze bekeek onze studentenkaart eens, maar verstond daar natuurlijk niets van en liet ons dan tegen haar zin doorgaan! hihi, dit was wel grappig!
Er waren 2 dames binnen. Uiteindelijk heb ik veel kunnen doen en de dames zijn tegelijkertijd bevallen. Zo konden we allebei bij een bevalling zijn. Stephanie heeft dus vandaag haar eerste bevalling gedaan op Portugese bodem! En het kindje noemt: STEPHANIE! haha, de dame had nog geen naam en ze koos dus de naam van degene die de bevalling deed! Niet echt een portugese naam (want iedereen kijkt maar raar als ze onze naam moeten uitspreken, maar ja ). Mijn bevalling heb ik niet kunnen doen, de dokter moest komen en de bvalling was echt niet zo mooi om naar te kijken en ook niet zo mooi om ze te doen. maarja... Er zijn nog genoeg dagen hé!
Wanneer dan iedereen bevallen was en er niemand meer binnen was op Blocos De Partos was het al uiteindelijk half 4. Nu namen ze elk hun kussen, laken, deken en matras. ook voor mij en Stephanie legden ze iets klaar. We konden dus slapen! In het begin keken we maar raar, want dit is al helemaal de gewoonte niet in Belgie! Maar het was wel leuk, zo ging de tijd snel vooruit. Wanneer er geen dames binnen zijn, hebben we daar toch niets te doen! Materniteit is volledig afzonderlijk en bestaat uit een ander team. We hebben dan maar 3uurtjes geslapen. Ik moet toegeven dat dit me wel deugd deed... ik dacht eigenlijk dat ik niet zou kunnen slapen, maar ik heb nog goed geslapen zo op die matras op de grond! We hebben ons hiermee al volledig ingeburgerd in de cultuur! Dit was een deel van onze opdracht in het buitenland!
Alé morgen weer een dagje verlof en dan gaan we op uitstap samen! De mooie natuur en het prachtige landschap nog eens opsnuiven...
Gisteren heb ik voor de eerste keer met de late (van 15.30u tot 00.00u) en met mijn begeleidster gestaan. In het begin was er 1 iemand binnen, dit ging niet zo goed vooruit. Toen was het nog rustig, een beetje later tegen de avond, kwamen er dan 2 vrouwen tegelijk binnen. Ik heb vandaag 1 bevalling kunnen doen. De vroedvrouw vroeg me of ik de vorige keer al geknipt en gehecht had, ik zei dat ik dit nog niet had gedaan. En ze zei: 'Why not?'. Ik zei: 'Omdat ik dit nog nooit gedaan had en dit niet goed durfde. De andere vroedvrouw heeft het dan nog gedaan.' En haar antwoord was: 'The next time you'll do this!'. Ik dacht van Ohnee, straks moet ik het dus wel doen!
Ik had al enorm veel van haar mogen uitvoeren. Joana is een zeer lieve vroedvrouw en spreekt vloeiend Engels (nu nog, volgende keren zal ze in het Portugees spreken tegen mij.) Wanneer de dame dan uiteindelijk moest bevallen, mocht ik me klaarmaken voor de bevalling. Zij deed ook wel haar handschoenen aan. De dame was moe en had niet veel kracht meer. Ook was zij niet blank. Joana vertelde dat je bij zulke dames zeker een episiotomie (een knipje) moet plaatsen, want dat het perineum niet goed meerekt. Wanneer de baby tegen het perineum zat, moest ik van haar knippen. Ik moest van haar heel de schaar openen en knippen! Ik vond dit precies zo groot, maar zou het toch ooit een keer eens moeten doen. Ze legde me uit hoe ik mijn vingers moest houden en waar precies ik moest knippen. Bij de volgende wee zou ik dit dan doen. Zonder al te veel na te denken, knipte ik uiteindelijk wel. De episiotomie was nog iets te klein vertelde ze. De baby zou er nog niet doorkunnen. Dus zij heeft dan nogmaals geknipt. Eigenlijk dacht ik dat het erger zou zijn om te doen, maar het viel al bij al wel ng goed mee! De dame haar epidurale werkte nog, dus verdoven moest ik nog niet doen.
Wanneer de bevalling dan kon plaatsvinden, liet ik het hoofd geboren worden. Wanneer ik dan de schouders wou ontwikkelen, voelde ik dat het precies vast zat. Ik vroeg de dame nog meer te duwen, maar het bleef zitten. Ik durfde op dat moment echt niet harder doortrekken. De vroedvrouw heeft het dan overgenomen. Zij trok hard aan het hoofd in 1 ruk, zodat de schouders toch geboren werden. Het was dus een schouderdystocie (de schouders blijven vastzitten achter het schaambeen). Achteraf vertelde ze me dat je op zo een moment echt hard moet doortrekken in 1 keer. Wanneer je het in verschillende keren moet doen, zal er meer kans zijn op beschadiging. Ik vond dat ik al genoeg kracht zette, maar blijkbaar moet je daar wel in durven doordoen. Dat zal ik nog moeten leren! Gelukkig lukte de bevalling dan toch nog.
Wanneer de placenta dan geboren was, moest er gehecht worden. Het was ondertussen al kwart na 11. Ze stelde dus voor dat ik eerst eens zou kijken wat haar manier van werken was. Iedereen doet het hier anders. Ze zei ook dat wanneer ik het nu moest doen, we zouden bezig zitten tot 1u 's nachts! Hihi, vond dit wel grappig. Het is ook niet simpel denk ik om dit te doen.
Ik vond het vandaag een fijne dag en wou dit daarom toch eens met jullie delen! Ik mis jullie allemaal al!
dikke knuffel en kusjes vanuit portimao!
p.s. Voor wie skype heeft, voeg me maar toe (eline.valckx) en dan kunnen we eens praten hé!
We zijn nu een paar dagen verdr si! Ondertussen is er al een dikke week voorbij, wat gaat de tijd toch snel! Ik (Eline) heb al een bevalling kunnen doen. Het was echt ontzettend leuk. Ik mocht zeggen wanneer de dame moest beginnen meeduwen en wanneer het zover was voor de bevalling. Ik mocht dan de bevalling doen. De vroedvrouw gaf me de verdoving en de schaar voor te knippen, ik heb dan verteld dat de dokters dit steeds doen in België en dat ik dt nog nooit gedaan had. Zij heeft dan deze keer gedaan. De volgende keer zal ik het waarschijnlijk wel zelf moeten doen. Nadat de bevalling goed verlopen was, vroeg ze me of ik het wou hechten. heb toch ook maar gepast, omdat ik dit nog nooit gedaan had. Ze heeft het me dan wel uitgelegd.
Het is hier zalig goed weer in Portugal en het is precies vakantie. We moeten wel werken, maar we doen wat we graag doen. Gisteren (vrijdag) zijn we Portimao een beetje beter gaan verkennen. In de stad zelf is niet zoveel te zien, maar de zee was toch weer prachtig. We hebben dan ook genoten van de wandeling in het zonneke.
Ik mis jullie allemaal wel al, maar installeer skype een keertje op de computer en dan kunnen we babbelen via internet hé! dikke zoen en knuffel
Vandaag ons tweede dagje! We moesten weer allebei met de vroege werken (van 8u tot 16u: is dus een dag bij ons) en dus met een andere vroedvrouw. Zij was ook zeer vriendelijk en sprak in het Engels tegen ons. De infirmeira waar we dan ook mee moesten samenwerkn, sprak echt in het portugees. Wanneer ze traag sprak en met gebaren werkte, verstonden we het wel als we de context wisten. Zij kon wel engels, maar weigerde een beetje om het te spreken. Dit was op zich helemaal niet erg, zo leren we het beter hé!
Vandaag zijn er 4 mensen bevallen, maar aangezien we allebei nog niet met onze begeleiders staan, doen de vroedvrouwen de bevallingen nog zelf. het is ook moeilijk voor ons, omdat we dus bijna niets aan de mensen kunnen uitleggen. Vandaag konden we wel al een paar aanmoedigende woorden zeggen, zeggen hoe ze moest persen,... iedere dag leren we dus woorden bij! We zullen het tegen 3 maand misschien nog wel kunnen spreken! De technieken worden bijna altijd hetzelfde als bij ons uitgevoerd, alleen met een beetje ander materiaal. De dames krijgen hier ook steeds een pamper die ze moeten aandoen, ze mogen niet uit hun bed, in de kamer komen steeds verschillende mensen,... allemaal zeer anders als bij ons. Maar we zullen er wel aan wennen en we nemen alleen de positieve dingen mee naar België.
Dikke knuffel en tot de volgende ! Morgen mijn eerste dagje alleen op dienst, heb er wel zin in! Ik amuseer me wel, ook al is het nog een beetje onwennig. Ik weet nergens een plaats waar de mensen zo lief zijn tegen studenten. Zelfs de dokters praten uitgebreid met je en zijn zeer vriendelijk. Wanneer zij iets laten vallen op de grond, mogen wij dit niet oprapen. Zij willen dit zelf doen!
Esta bem? (alles goed?) Vandaag ons eerste werkdagje! Ik (Eline) vond het echt wel leuk. Opgestaan om 6.15u en aan de bushalte gaan staan om 7u. Te voet is het toch een 3 kwartier stappen, dus nemen we liever de bus. Vandaag konden we dit voor de eerste keer uitproberen. 7.15u, nog steeds geen bus... 7.25u nog steeds geen bus, 7.35u nog steeds geen bus. EINDELIJK om 7.39u was er een bus. We dachten nog goed op tijd te zijn in het ziekenhuis, omdat het er met de auto toch maar 7minuten van is. Maar toen hadden we nog geen kennisgemaakt met de Portugese mentaliteit. Alles verloopt hier zeer op het gemak. We reden eerst volledig de stad van Portimao in (volledig de verkeerde kant), dan stopte de buschauffeur om een sigaretje op te steken en nog een babbeltje te slaan en dan reed hij nog een volledig de stad rond om vervolgens dus te laat op ons werk aan te komen.In het ziekenhuis zeiden ze hier toch niets van.
Van de overdracht verstond ik natuurlijk niets. Af en toe kon je er eens een woord uithalen, maar meer ook niet. We stonden vandaag met Andrea, een zeer vriendelijke en lieve vroedvrouw. Al de mensen in het ziekenhuis zijn echt enorm enorm lief. Zelfs sommige dokters komen eens een babbeltje slaan met ons in het engels. Zelfs een anesthesist wou ons beneden in de bar een koffie aanbieden. Hihi! Best grappig ! Doorheen de hele dag hebben we gekeken en geluisterd. We hebben al een paar zinnetjes en woorden bijgeleerd. 's Middags hebben we dan gegeten in het restaurant beneden. Je hebt keuze uit 4 verschillende menu's. Het waren vandaag een soort garnaalkroketten met rijst en wortelen en groentjes. Best lekker ;) we hebben Andrea dan ook het woord garnaalkroket geleerd! Ze wou weten wat dit bij ons was :p! Wel grappig als je hen dan eens in ons taal een woord hoort zeggen...
Vandaag hebben we 2 bevallingen gezien. Een met ventouse en een zonder. Was wel mooi om te zien. Het hechten ziet er zeer moeilijk uit, maar ze zullen ons dit ongetwijfeld snel leren. Ze heeft er nu al veel uitleg over gegeven. Onze shift zat er op om 16.30u. Daarna moesten we de papieren gaan halen bij Marianna Santos. Hier hebben we 3 kwartier op moeten wachten. Tijd met hopen hebben ze hier! uiteindelijk waren we dan om 19u thuis :)!
Alé het was een zeer leuke dag vandaag, ik ben blij dat ik hier in portugal op stage mag komen. Ik ben ervan overtuigd dat ik veel ga bijleren. De mensen zijn echt enorm enorm vriendelijk...
xxx Mis jullie wel al hoor! Maar maak zeker skype aan, dan kunnen we ook eens praten hé! xxx
)
)
(heb ik spijt dat ik dit niet gezien had op foto of dat ik er niet bij was). Nu kunnen ze er wel om lachen, omdat er niets ernstig gebeurd is! Stephanie haar kodak is nu wel kapot (het spijtige van de zaak en mijn schoonpapa zijn gsm)
...
Deze week heb ik ook een paar keer op opname gestaan (hier komen gynaecologische patiënten en zwangeren op CTG of wanneer ze denken in arbeid te zijn of wanneer ze denken dat er iets mis is!). Ik heb toen op echo een kindje gezien met een hartafwijking. Je zag duidelijk op de CTG dat dit niet goed was. De dame was 31 weken zwanger en de gynaecologen hadden haar steeds gezegd dat alles in orde was! Dit was dus niet het geval. Wij hebben ze dan doorgestuurd naar het ziekenhuis in Faro.
