hey wereld, de dag is om ik ga slapen, en denk te hopen dat er morgen weer wat nieuws uit de bus komt, ik ga met de gedachte slapen dar ik voort moet en hoe ik die jeugdrechter moet wijsmaken dat ik mijn kind terug wil Ik weet dat ze willen dat ik me laat opnemen,geloof me heb het al veel gedaan niets heeft geholpen ik blijf met de vraag zitten waarom moet ik me laten opnemen door een probleem dat zij gecreeerd hebben, maar goed als ik zo mijn kind terug krijg zal ik dat doen
Hallo Ik ben een mama zoals vele hier op deze aardbol, maar mijn hart bloed ik ben al mijn kindjes kwijt, 1 zoon is 15 jaar geleden overleden, mijn dochters wonen bij hun vader en mijn jongste spruit die geboren is na een onverwachte one night stand is geplaatst in een pleeggezin Ik weet tot de dag van vandaag nog steeds niet waarom... Ik ging naar het "kinderheil" voor zijn eerste inenting, en daar is het misgelopen, ik was die dag hondsmoe, en heel emotioneel, de verpleegster vroeg me daar hoe het met mij ging, ik zei : ik ben moe. met de tranen in de ogen ik ben kapot en begon te huilen, kunnen jullie me helpen aan een onthaalmoeder in de buurt waar ik Arthur is naartoe kan brengen om wat bij te rustenN? Dat was mijn enige vraag, wat gebeurde er..... ik was opeens een crisisgeval. binnen de 2 uur was Arthur weggehaald en hij is nog niet terug thuis . In december wordt hij 4 jaar... Ik viel van de ene depressie in de andere geraakte uiteindelijk zelfs verslaafd aan benzo's ik was op ik woog nog 43 kilo, na verschillende opname's in diverse instellingen besloot mijn jongste dochter (15 nu ) om ook bij haar vader te gaan wonen, net zoals mijn oudste dochter (17 jaar nu ), ik zat erbij en keek hoe ze haar gerief nam en vertrok, ik huilde en huilde, ik wou een einde maken aan mijn leven ik was op waarom verlaat ze mij nu ook, nu begrijp ik dat wel, wie wil er in Godsnaam samen leven met een moeder die niets anders doet dan huilen? maar ze was toch maar weg hé op familie kon ik niet rekenen enkel op mijn zus die steunde me door dik en dun ondertussen is ze overleden in april, en ik ben er kapot van ik mis ze zo hard zelf bidden ben ik terug gaan doen alle dagen smeek ik god hier een einde aan te laten komen, Heer breng hem terug naar huis aub de pleegouders zijn hem mama en papa laten gaan noemen wie ben ik nog voor dat ventje? nu moet ik van de jeugdrechter me "intensief" laten behandelen, therapie dus door een depressie die zij hebbn veroorazaakt mijn hart bloed , alle dagen meer en meer, vandaag nog ben ik naar een gesprek geweest, een dagopname, weeral niets voor mij, ik ben de wanhoop nabij ik zie Arthur( engels uitgesproken btw) om de 14 dagen 4 uurtjes dat is al zelfs dat doet te pijn, hem ieder keer zien doorgaan, ik schreeuw het innerlijk uit als hij doorgaat en als ik daarvan dan een beetje bekomen ben komt hij alweer terug nu is het avond , en heb eindelijk ontdekt hoe die blog hier werkt, en ik ben blij Ik schrijf zoveel ik kan en vertel alles eerlijk nu heb ik het weer moeilijk met het verlies van mijn zus , ik zirt al uren met een krop in de keel als ik daarstraks de kaarsjes aanstak, vroeg ik haar, Sam aub leidt me zeg me wat ik moet doen, of laat me naar jou komen, want ik kan niet zonder jou ik mis je zo, ik mis alleman zo verschrikkelijk hard... wat gaat de toekomst brengen, dat weet niemand natuurlijk, waar moet ik nog aankloppen voor hulp? wanneer gaat mijn kind terug thuis zijn en wanneer zie ik mijn dochters nog eens? zeg aub niet alles heeft zijn tijd nodig , en je dochters ach het zijn tieners, dat is bullchit dat weet U ook tot morgen
 "Question"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
