|
Voorgeschiedenis: Nederland is altijd al een handelsland geweest en al vroeg viel ons oog op Indonesië. In 1595 voerde onze eerste handelsschepen al naar de Gordel van Smaragd, want Indonesië was rijk aan grondstoffen die in ons land schaars waren of in het geheel niet verkrijgbaar en die artikelen waren: specerijen, porselein, zijde, satijn, damast, sabels, edelstenen en goud. In 1602 werd de Verenigde Oost-Indische Compagnie opgericht en deze vereniging kreeg van onze Staten Generaal vergunning om daar in Indonesië handel te drijven, forten te bouwen, oorlogen te voeren en gebieden te besturen. Die VOC voerde uit met schepen, handelslieden en aan boord ook bewapende soldaten om de orde te bewaren zowel aan boord alsmede op die plaatsen waar ze voor 'de handel' aanmeerden. In 1814 werd dit eilandenrijk (in totaal 14.572 eilanden) omgedoopt tot Nederlands Indië en in feite was dit al het begin van volledige kolonisatie.
Sinds 1816 wordt Batavia als hoofdstad aangemerkt. Holland kreeg steeds meer invloed in Indonesië en ook de integratie met de inheemse bevolking ging van een leien dakje. Veel Hollanders stichtten samen met Indonesische vrouwen een gezin. Missionering kenden men bij de VOC niet en alhoewel bijna iedereen van de inheemse bevolking islamiet was fungeerde dit proces uitstekend.
Zo langzamerhand ontstond door de Nederlandse invloed in 1922 ook een patriottische partij van nationalisten, die tegen het Nederlandse gezag waren. In 1830 werd door een zekere Johannes van de Bosch het cultuurstelsel opgericht met het motto dat Nederland het moederland was en de kolonie Nederlands Indië de onderdaan. Tot op het bot werd Indonesië hierna uitgebuit door onze planters die op hun plantages slaven eropna hielden en deze arme luitjes dag en nacht lieten werken. In die tijd was er een zekere Eduard Douwes Dekker die onder het pseudoniem 'Multatuli' het boek "Max Havelaar" schreef waar al die misstanden die er toen heersten beschreven werden.
Soekarno: (1901-1970), hij was als nationalist in 1927 de oprichter van de Partai Nasional Indonesia, met als doel de onafhankelijkheid van alle onder Nederlands koloniaal bewind staande gewesten in de Indische archipel. Wegens politieke agitatie werd hij in 1929 en opnieuw in 1933 gevangengezet. Zoals bekend werd tijdens de Tweede Wereldoorlog in begin 1942 Nederlands-Indië door de Japanners bezet. Na de Japanse capitulatie op 15 augustus 1945 riep Soekarno 2 dagen later de onafhankelijke republiek Indonesië uit; dit was tegen het zere been van Nederland die even later een troepenmacht naar Nederlands-Indië stuurde.
Op 17 augustus 1949 hebben wij Nederlands Indië-mede op aandrang van de Volkerenbond-over moeten dragen en vanaf die datum werd in 1950 onder leiding van Soekarno Indonesië een zelfstandige republiek. Langzaamaan eigende president Soekarno zich steeds meer macht toe, tot hij tenslotte een alleenheerschappij voerde. Na een mislukte communistische staatsgreep in 1965, waarbij Soekarno niet geheel vrijuit ging, nam het Indonesische leger de feitelijke macht over. In 1967 werd Soekarno door het volkscongres als president afgezet. De republiek Indonesië bestaat nog altijd, de huidige president heet Joho Widodo en het land wordt bestuurd vanuit de hoofdstad Jakarta.
|
