Zondagochtend een tochtje gedaan van twintig kilometer in de Desselse natuur. Een bosloop met vrij vertrek (altijd de moeite) is altijd leuk en als het dan nog in de bossen kan, des te beter. Enkele dagen voordien met Rigo contact opgenomen en hij zag een rustige duurloop ook wel zitten. Dus zondagochtend rond acht uur (nieuwe tijd!) pikte ik hem op om naar de sporthal van Brasel te rijden. Het was er opvallend rustig bij de inschrijvingen, maar dat is niet erg wanneer je van plan bent om een 'rustige' duurloop te doen. Slechts een handvol deelnemers waren ons voorafgegaan. Het begon in de bossen achter de sporthal met enkele pittige hellingen en veel draaien en keren. Gedeeltelijk liepen we over het MTB-pad, dus valt dit wel te begrijpen. Al na minder dan vier kilometer kwamen we aan bij een eerste drankpost, waar ook de splitsing van de toer van vijf kilometer was. Rigo liep bijna de verkeerde kant op, maar voor vijf kilometer te lopen trek ik niet naar Dessel. Dus keerde hij weer om en liepen we verder, richting Witgoor. Rond de put achter Sas 5 was het plezant lopen. De mist was nog niet helemaal opgetrokken en het was werkelijk genieten, net als toen we na de tweede bevoorrading opnieuw het bos indoken. Daarna ging het langs het kanaal een heel stuk, maar toen we met nog een kilometer of vijf te gaan het bos van Sibelco indoken, kwamen de haren recht omhoog. Smalle paadjes, kronkelend tussen de bomen, omhoog en omlaag, werkelijk schitterend! De tocht eindigde in de rustgevende weiden aan de Boeretang, waar ooit Graspop plaatsvond. Op exact twee uur hadden we er twintig opzitten en meteen hadden we de zondag met een zalig gevoel ingezet.
Het gaat de goede kant op! Ik heb zondag Scherpenheuvel bereikt al ging het niet zonder slag of stoot. Niet zo zeer de nog niet helemaal op punt zijnde conditie gooide bijna roet in het eten, wel enkele telefoontjes onderweg die me helemaal uit het ritme brachten en een serieuze inspanning vergden. Het kostte uiteindelijk bloed, zweet en tranen om een bekend citaat te gebruiken, maar het doel is toch bereikt. In kwam in Scherpenheuvel aan, weliswaar een kwartiertje na de anderen. Met een man of acht waren we in Kasterlee vertrokken en ik voelde me goed, al kwam het steeds weerkerende dipje rond kilometer vijf toch ook nu de kop opsteken. Maar eenmaal in Geel aan het station aangekomen, voelde ik me weer kiplekker en ik had ook helemaal geen problemen met het tempo van om en bij de elf kilometer per uur. Dat veranderde toen ik na een korte sanitaire pauze opnieuw was komen aansluiten bij de intussen uitgebreide groep en Eva, die ons met de fiets begeleidde, meldde dat ik een telefoontje moest doen Dat werden er uiteindelijk drie en ik zag de groep langzaam verder uitlopen. Toen ik er opnieuw aan begon hing ik toch al een kleine tweehonderd meter achter en zonder overhaasting liep ik terug tot bij de vaderdaglopers van Joggingclub Kasterlee. Nog voor we Veerle binnenkwamen had ik de aansluiting gevonden, maar ik voelde toch dat het te veel krachten had gekost. Ik dacht er zelfs aan om er in de ijskreemstraat in Averbode de brui aan te geven. In Averbode liet ik de groep gaan, maar opgeven vond ik toch jammer. En een beetje doorzettingsvermogen zou goed zijn voor de conditie. Terwijl ik de groep nog lange tijd voor me zag uitlopen zette ik op een net iets lager tempo koers verder richting Zichem. Van daaruit ging het dan verder naar Scherpenheuvel over lastige slotkilometers. Van ver zag ik de basiliek al staan, maar ik wist dat het nog een eindje was, tot ik dan even voor half één dan toch de top bereikte van de scherpe heuvel. Trots, maar tegelijk ook doodop!
Vanavond de laatste (misschien morgen nog wat loslopen en de auto gaan halen in Kasterlee) training gedaan met het oog op de Vaderdagloop van zondag naar Scherpenheuvel. Na een week gedwongen rust (wegens te druk) voelde het aanvankelijk wat stram aan, maar uiteindelijk legde ik toch zonder problemen meer dan dertien kilometer af. Natuurlijk is dat niet te vergelijken met de drieëndertig die ik zondag te verduren krijg. Maar een degelijke basis en een goed gevoel kunnen me al aardig op weg helpen, de rest zal op karakter moeten gebeuren. Zondagmiddag weten we meer!
Afgelopen zondag kreeg ik de vraag waarom ik niets meer op mijn blog zette en het antwoord hierop is vrij duidelijk. Half december wilde ik in Kampenhout een nieuwe marathon ten einde brengen en twee keer ging ik door de knie, een keer na anderhalve kilometer en even voor halfweg. Twee maanden was ik op de sukkel, maar sinds vorige week zondag ben ik terug actief en is ook de zin om iets op deze blog te schrijven opnieuw geactiveerd. De laatste zondag van februari besloot ik dus na een afwezigheid van meer dan tien weken opnieuw te lopen. Ik besloot om dit met de joggingclub van Kasterlee te doen omwille van het gezelschap en het haalbare tempo. Ik koos voor mijn (heel) oude schoenen, want ik had het gevoel dat de demping van mijn laatste paar het plots had begeven en dat daardoor de blessure de kop was komen opsteken. Maar zeker was ik hier niet van, dus toch maar de oude aangetrokken. En ik had nagenoeg geen pijn in de knie, dus ging ik twee dagen later het allernieuwste model van de Gel Nimbus halen, iets wat ik dezelfde avond nog uitprobeerde. De pijn bleef weg, dus was de trein weer vertrokken. Intussen liep ik al vijf keer, weliswaar met een maximum van een elf à twaalf kilometer, maar ik krijg steeds een beter gevoel tijdens het lopen. Enkel zondag was het iets minder, maar daar had een overdosis Orval de avond voordien wel wat mee te maken. Morgen probeer ik er eens een vijftien of zestien te lopen en dan zondag probeer ik nog eens wat ik waard ben in een halve marathon. Als dat meezit kan ik waarschijnlijk ook volgende week de trip naar Scherpenheuvel meemaken en dan lijkt een nieuwe marathon dichterbij dan tot voor enkele weken verwacht. Maar we zullen maar niet op de feiten vooruit lopen. Wel een leuke vaststelling is dat ik de jongste tien dagen al meer trainingskilometers aflegde dan twee jaar geleden in drie maanden voor de marathon van Rotterdam. Hopelijk kan ik dit volhouden!
