Het lopen was even bij me in het slop geraakt en er moest dringend iets veranderen. Na de Hollewegjogging half augustus had ik geen meter meer gelopen. Zo had ik moeten afzeggen voor de Rabomarathon en ook die van Oostende zou ik niet halen zonder gekke dingen te doen. Met de recreatieve jogging in het Prinsenpark in Retie in het vooruitzicht voelde ik me verplicht om de draad weer op te nemen.
Doordat er in de namiddag nog een familiefeest geprogrammeerd was, besloot ik om me in te schrijven voor de zes kilometer. Dit is een leuke afstand en het vraagt niet te veel van een ongetraind mensenlichaam. Om 14 uur bij de start was ik er niet echt gerust in. Ik had al enkele dagen last van gehoorproblemen en dat werkte serieus op mijn systeem. Ademhalen lukte nauwelijks en nauwelijks vertrokken hijgde ik als was het in een obscure film. Maar het belangrijkste was dat ik een mooi constant tempo kon aanhouden, eentje waarin ik me best in kon vinden. Van snelheid of tijd had ik helemaal geen besef, maar dat hoeft ook niet wanneer je in de schitterende natuur van dit provinciaal domein ronddoolt.
Uiteindelijk haalde ik het einde in amper 28 minuten, iets waarover ik zeker te spreken was. 's Avonds ben ik meteen op zoek gegaan naar een marathon om me in te schrijven, en vond die eind oktober in Etten Leur. Opnieuw iets om naar uit te kijken dus!
