Het verhaal van mijn pelgrimstocht juli/augustus 2015
21-01-2015
Welkom op mijn BLOG
Hier breng ik het verhaal van mijn voorbereiding en mijn uiteindelijke tocht naar Santiago de Compostella in juli-augustus 2015.
Ik schrijf dit dagboek in eerste instantie voor mijn naaste familie, vrienden en kennissen zodat zij straks (indien mogelijk, dagelijks) mijn tocht kunnen volgen en kunnen kijken hoe ik vorder in goede (en wellicht ook minder goede) dagen.
Hopelijk kan deze blog ook voor iedere toekomstige Compostella ganger(s) een bron van inspiratie en ideeën zijn. Het laatste bericht vind je steeds hier vlak onder. De vroegere berichten vind je via het "Archief".
Aanmoedigingen, reacties en ideeën zijn steeds welkom!
Dag 41 Negreira Santiago de Compostela 30 km. Totaal =
2833 km
Na een goede nachtrust en het ontbijt dat bestond uit
beschuit en water en een banaan ben ik vanmorgen vertrokken omstreeks 9u10. Ik kan
niet zeggen dat het vlot ging want ik heb mijn tijd genomen.
Alles rustig aan zonder te forceren in de mate van het
mogelijke. Onderweg was er niets meer
dat ik nog niet gezien had, doch deze foto heb ik genomen omdat die er vorige
passage niet stond (bijlage 1).
Even verder op het eerste beeld van de kathedraal van
Santiago, ze staat in de stijgers voor restauratiewerken (bijlage 2).
Omstreeks 11u30 ben ik dan aan de kathedraal aangekomen
(bijlage3), de verwachte emoties heb ik hier niet gehad. Komt dit door de
drukte, of omdat ik die al in Fisterra had . Ik zal het wellicht nooit weten .
Nadat ik Arlette ben gaan halen aan de luchthaven zijn wij
samen mijn Compostelaat gaan afhalen (bijlage 4). Om dan samen voor de
kathedraal de finale foto te maken (bijlage 5). Kijk eens hoe blij Arlette er mee is (bijlage 6), of zou het zijn
omdat het eindelijk afgelopen is. Ik zal het haar seffens eens vragen .(maar
denk het antwoord al te kennen).
Nu zaterdag de kinderen nog terugzien en wij zijn eindelijk
weer compleet J
Groetjes van twee heel gelukkige verenigde mensen. Arlette
& Eddie
Dag 39 Fisterra Muxia 34 km. Totaal is 2803,2 km
Met een dag vertraging dan hier toch het door jullie
verwachte verslag.
De reden waarom ik gisteren niets gepost heb is dat ik ziek
ben geworden (buikloop) in de rit naar Muxia. Jongens, jongens heb ik afgezien
om er toch te geraken. Ik ben op goed anderhalf uur drie keer moeten stoppen
voor het toilet (enfin we zullen het zo maar noemen). En dan die krampen steeds
in de onderbuik, op het laatste was iedere hobbel in de weg er teveel aan.
Ik ben dan ondanks het kleine aantal km omstreeks half drie
aangekomen in Muxia, wat een calvarietocht.
Dan alle hotels volzet dus maar naar de Albergue. Maar ik
moet zeggen die mensen zijn daar heel behulpzaam geweest tot vandaag toe. Ik heb
dan ook de rest van de dag op mijn bed gelegen en op de pot gezeten. Op aanraden
van ben ik dan toch vanmorgen naar het plaatselijk medisch centrum gestapt voor
assistentie. Geen lachertje bij die Spaanse medisch assistente die mijn
gegevens en dergelijke moest hebben. Gelukkig de dokter sprak wel Engels.
Na wat tips en een doos poeders om in 1 liter water op te
lossen ben ik dan toch even het dorpje binnengewandeld omdat het eigenlijk een
mooi en rustig kustdorpje is met alle voorzieningen.
Ok laten wij beginnen
met rit 39 Finisterra Muxia. Na het plaatselijk ontbijt, wat weer niet veel voorstelde
maar de vrouw had haar best gedaan ben ik omstreeks 10 uur vertrokken. Voor dat
ik in Cee was (15 km verder) was er langs deze weg eigenlijk weinig te zien en
ook de bewolking stond in de weg voor fotos te maken. Vandaar dat mijn eerste
foto er eentje is uit Cee (bijlage1). Na mijn gebruikelijke stempel te hebben
afgehaald heb ik gewoonte getrouw ook nog een tas koffie gedronken. Tot daar
geen vuiltje aan de lucht, alhoewel achteraf gekeken het eigenlijk niet vlotte.
Op een bepaald moment belde Arlette in de middag en tot mijn
eigen verbazing had ik nog maar 22 km afgelegd. Ik ben even daarna nog een stuk
cake en koffie gaan nuttigen en een half uur daarna is de miserie begonnen.
Buikkrampen en dan maar zoeken naar een WC, uiteindelijk na een oponthoud
wegens wegenwerken ben ik het eerste beste paadje langs de weg ingereden. De
details daarvan bespaar ik jullie.
Verder dan maar richting Muxia, maar lang heeft het niet
geduurd of ik stond opnieuw in een bosje.
Dan kwam ik in de buurt van Muxia en heb nog vlug deze foto
gemaakt (bijlage2), de zon was ondertussen wel doorgekomen. De volgende foto toont
nogmaals aan hoe het parcours vandaag was (bijlage 3).
Dan is er ineens wel een dorpje maar een café of iets
dergelijks was er niet. Toch
niet kunnen laten om jullie deze 2 fotos te tonen van de typische dorpjes (bijlage
4 & 5).
Hier was ik op 2 km van Muxia en snel een eerste indruk
geven van het mooi strandje en de fel blauwe water (bijlage 6) lijkt bijna op
Blue Lagoon, een paar honderd meter verder zie ik dit bordje nog staan (bijlage
7). Dit teken zal mij de rest van mijn
leven bij mij blijven, en dan vlug naar de eerste beste café naar binnen
spurten. Na het kort cafébezoek en een glas water uit beleefdheid ben ik dan op
zoek gegaan naar eerst een hotel en daarna toch in een Albergue gaan slapen. Ik
ben de rest van de dag niet meer buiten geweest.
Na het doktersbezoek ben ik dan toch even wat fotos gaan maken
want ik moest toch langs bij de apotheek en naar een winkel voor bananen,
appels, rijst en water mijn rantsoen voor vandaag.
(bijlage 8) toont de berg waar dat iedere pelgrim die zijn
camino hier eindigt naar toe wandelt en afsluit. Ik heb mij deze inspanning bespaart.
Als je inzoomt zie je ze staan. In (bijlage 9) zie je tot hoe kort ik ervoor
ben geweest.
Dan nog even naar de andere kant gewandeld om eens te kijken
of dit de moeite waard was, kijk zelf maar (bijlage 10) en (bijlage 11).
Namiddag heb ik dan de bus met fiets en alles erin genomen
tot Negreira. Morgen ga ik met alle krachten die mij nog resten de laatste 22
km af spartelen om toch maar met de fiets aan te komen.
Daar zal mijn camino eindigen, een enig mooie ervaring die
mij niemand zal kunnen ontnemen. Ik had wel niet gedacht dat de laatste week
nog zo zwaar ging worden, maar ik heb van alle dagen genoten iedere dag
weliswaar op andere manieren maar oh zo speciaal, de mensen met verschillende
culturen en andere gewoontes, maar allen slechts 1 doel de camino
lopen/fietsen.
Ik kijk er al naar uit om Arlette morgen te zien die morgen
de vlucht neemt naar Santiago, toch mooi hé! Dan gaan wij samen het
Compostelaat afhalen en vrijdagavond gaan wij naar de afsluitende dienst in de
kathedraal waar dan met het groot wierookvat zal gezwaaid worden. Ik krijg het
al moeilijk als er alleen al denk.
Gezien dat Arlette morgen arriveert heb ik iets beter te
doen dan te schrijven. Alle gekheid op een stokje, ik heb uitgemaakt voor
mijzelf dat ik morgen of vrijdag nog wel een foto zal plaatsen van mijn
aankomst maar de rest vertel ik jullie wel bij gelegenheid.
Ik vond het fijn dat ik zovele reacties heb gekregen van
jullie en ben er jullie ook dankbaar voor. Het was voor mij een enorme steun om
blijven te schrijven want heb daar toch veel tijd ingestoken, maar ik heb het
mij zeker niet betreurt.
Dag 38 Olveiroa Fisterra 45 km . totaal = 2768,6 km
Na een heerlijke nacht in de eenpersoonskamer ben ik een
eerste omstreeks 6u30 wakker geworden en heb toen mijn gsm-wekker afgezet en
verder geslapen tot 8u20. Heerlijk!!
Totdat ik de venster en het rolluik omhoog trok, alweer
zwaar bewolkt en alles nat, het had dus weer pas geregend en het zag er niet
dadelijk uit dat het ging beteren.
Na het ontbijt ben ik dan omstreeks 09u20 vertrokken en ik
moet zeggen het was droog en een aangename temperatuur 18 graden. Al dadelijk
mocht ik beginnen met klimmen of wat hadden jullie gedacht (bijlage 1).
Na ongeveer 10 km even van de route af in Buxantes voor deze
foto (bijlage 2), om dan verder te gaan richting Cee waar ik de eerste glimp
kon opvangen van de Atlantische Oceaan (bijlage 3).
Cee op zich vond ik niets bijzonder, heb daar een stempel
afgehaald in een Albergue en na een koffie ben ik dan doorgereden en het weer
beterde met de km. Deze foto heb ik genomen met het buitenrijden van Cee vlak
aan de oceaan (bijlage 4).
Verder op kwam dan Cabo Fisterra al in zicht, voor zij die
inzoomen zien de Cabo uiterst links op de berg ( bijlage 5). En de zon kwam
meer en meer de bovenhand nemen. Wat duidelijk wordt op de volgende foto (bijlage
6) Eindelijk zon!! Ik voel mij beter met de minuut!
En dan Fisterra, wat een moment. Je hebt er zoveel van
gedroomd, zolang aan gewerkt, voorbereid en nu sta je daar. Ik kan u vertellen
ik heb meer dan 1 keer de krop in de keel gehad. De eerste keer in de laatste
km voor de Cabo daarna het arriveren. Het vastnemen van de mijlpaal (bijlage
7).
Daarna verder gewandeld want fietsen is daar onmogelijk en
niet toegestaan naar de plaats waar pelgrims hun schoenen of iets anders
verbranden (bijlage 8).
Daarna heb ik een tijdje op een rots gezeten om wat na te
mijmeren en na te genieten van de afgelopen weken, ik denk mijn overbuur
(bijlage 9) hetzelfde. Ook een moeilijk moment, dat kan ik u verzekeren. De stoere
wordt dan een softie was Arlette maar op dat moment bij mij geweest, ik had er
veel geld voor over gehad!
Na de bezinning en vooral het genieten, nagenieten op weg
terug naar de werkelijkheid dan deze vlinder die zich voor mij heeft gezet. Is
dit toeval? Soortgelijks is mij op de Mont Ventoux ook al over komen. Arlette
weet wat ik bedoel!
Na het emotionele moment heb ik mij terug naar het stadje begeven
voor een slaapgelegenheid, daarna ben ik even naar het strandje geweest om even
uit te rusten al is dat relatief. (bijlage 10) Geeft een zicht op zee en de
overkant.
Als laatste foto natuurlijk een foto van de Albergue waar ik
vanavond verblijf. (bijlage 11)
Morgen ga ik door naar Muxia niet zo heel ver vandaan.
Hopelijk kunnen jullie van de fotos evenveel genieten als
ik. Ik heb er natuurlijk meer gemaakt maar denk dat dit de belangrijkste waren.
Slaap wel allemaal, en hopelijk lukt de wifi vandaag beter!
Dag 37 Santiago de Compostella Olveiroa 54 km. Totaal 2723
km
Voor eerst een verduidelijking omdat Arlette nog al wat
telefoontjes heeft gehad met de vraag of ik al aangekomen was en wat ik dan
ging doen tot donderdag 20 augustus.
Het was niet de bedoeling om te overnachten in Santiago maar
30 km eerder. Doch omwille van gebrek aan slaapgelegenheid ben ik moeten
doorrijden en Santiago was de eerste plaats. Verder ging niet meer omdat ik
dood zat en omwille van het slechte weer vandaar Santiago. Mijn reis gat echter
verder naar Fisterra en Muxia aan de kust en vandaaruit terug naar Santiago
waar dat ik donderdag ga arriveren en Arlette terug ga ontmoeten (eindelijk). Ik
ben dan gisteren bewust niet naar het centrum (kathedraal) gegaan om het moment
niet te vergallen, dat is pas donderdag.
Nu gisteren heb ik een Albergue genomen iets verder door dan
Santiago, ik lag daar met 24 personen op een grote slaapplaats en allen die
daar lagen gingen vandaag naar huis. Een heel rare ervaring want voor allen zat
het er op en van vroeg slapen gaan was geen sprake. Nu dat vroeg slapen was
door het late uur voordat ik alles op de blog had staan, geen probleem. Maar dan!
De jonge pelgrims kwamen allen na 12 uur binnen met het nodige lawaai. En dan
de nacht was een van de ergste van mijn camino, rond 4 uur was er al beweging
en zaklamp gebruik en een heeft het zelfs klaar gespeeld om het licht een
kwartier aan te doen op de zaal. Weg nachtrust, en van opnieuw inslaap komen
was geen sprake meer. Ik ben dan maar van ellende rond 5u20 naar onder gegaan
en heb rond half zes mijn ontbijt wat ik zelf bij had maar genomen. Na het
ontbijt heb ik wat in de zetel gezeten en rond half 7 zijn de eigenaars
begonnen met de tafel te dekken en iets later zijn de eerste komen ontbijten. Ik
heb dan nog gewacht tot half acht en ben toen naar boven gegaan om te pakken. En
deze keer heb ik mij ook niet ingehouden. Half acht voor een pelgrim is al
uitzonderlijk laat dus iedereen maar wakker. Zo hoort het, niet!
Ik ben dan rond 8 uur vertrokken en het heeft niet lang
geduurd of het begon opnieuw te motregenen. Weliswaar niet de zware motregen
van gisteren.
Al snel kreeg ik 1,5 tot 2 km bergop ( geschat op 10%) om
Santiago te verlaten en dat kruipt in de benen dat kan ik u verzekeren. Dat was
ook de toon voor de rit van vandaag, serieuze beklimmingen zonder einde. Eén daarvan
begon even verder op de onverharde weg die de pelgrims die naar Fisterra nemen.
Het pad vol bezaait met dikke keien en een stijgingspercentage flink boven de
10%, jongens daar heb ik zeker anderhalve km alles uit de kast moeten halen. Op
een bepaald moment ging mijn voorwiel van de grond ondanks het gewicht van de
tassen op een bepaald moment mocht ik naar links naar de gewone weg maar ook
die is nog zeker 2 á 3 stijl naar boven blijven gaan. Van opwarming gesproken,
de damp kwam aan mijn oren uit denk ik. Het mooie aan het klimwerk is de panoramas
die je dan te zien krijgt. Ik veel fotos genomen maar kan er u natuurlijk maar
enkele tonen. De bewolking hing ook vrij laag zodat de echte mooie fotos
ontbreken.
Als eerste wil ik jullie een foto tonen van de talrijke
palmbomen die ook al gisteren gezien heb, doch deze vond ik mooi geplaatst
(bijlage1).
Het eerste mooie moment was Ponto Maceira en mag dus zeker niet
ontbreken. De eerste is de brug zelf (bijlage2) en de volgende ter illustratie
van de weg die daar omhoog moest op de ruwe kasseien en dan denk ik soms dat
alles van de fiets af gaat rammelen (bijlag 3). Na goed 20 km ben ik dan Negreira
binnengereden en kijk naar beide beelden op het pleintje (bijlage 4). Na het afhalen van een stempel en een koffie heb
ik Negreira verlaten via de oude stadspoort (bijlage 5).
In deze beklimming iets verder op heb ik wel mijn fototoestel
kunnen boven halen om u een idee te geven wat ik hier constant voor de wielen
krijg (bijlage 6). Zo gaat het hier dus de hele dag en dan denk ik soms wanneer
houd dit op en op het einde van de dag zit ik nog maar op goed 300 meter
hoogte. In totaal heb ik vandaag op deze toch korte rit 1099 hoogtemeters
gemaakt.
Voor de volgende foto ben ik flink de remmen moeten ingaan
want ook de afdalingen zijn er. Ik vond het kleuren contrast te mooi (bijlage
7). Zoals je ziet lijkt het veel op onze Ardennen.
Hier dan de eerste panoramafoto met de top van de heuvel in
de wolken en op de voorgrond een van de vele maisvelden (bijlage 8).
Rond de middag ben ik dan aan een Albergue gestopt voor het
middageten en dat was tegen de plaatselijke kerk en het kerkhof. Met dat
verschil dat hier de overledene niet begraven of gecremeerd worden maar in een
muur gestopt (bijlage9).
Na het eten van een Spaanse Tortilla (soort omelet met aardappelen in schijfjes) en
de gebruikelijke zondagmiddag telefoon met het thuisfront ben ik dan verder
gereden rond half twee.
Na weer een beklimming en de volgende afdaling in Lago, dacht
ik even dat ik al de zee zag, maar bij nader inzien gaat het hier om een groot
uitgestrekt meer met name Embalse de Fervensa (bijlage 10). Dan wat later om
14u20 om precies te zijn ben ik gearriveerd in Olveiroa bij Casa Loncho een
Albergue en een twee sterren pension (bijlage 11). Ik heb hier eens gekozen
voor het pension gezien dat ik vorige nacht slecht geslapen heb.
Gisteren heb ik nog geschreven dat ik mij ineens geen
pelgrim meer voelde maar een toerist die naar Fisterra en Muxia gaat, omdat
iedereen blijkbaar eindigde in Santiago Nu vandaag voel ik mij opnieuw pelgrim.
Ik ben verschoten van het aantal pelgrims op weg naar Fisterra, het zijn er net
zoveel als dat ik onderweg naar Santiago ben tegengekomen.
Na een zalig heet bad ben ik nog even het dorpje binnengewandeld
en heb deze foto voor jullie uitgekozen (bijlage 12). Daarna ben ik de was gaan doen en
aansluitend de pelgrimsmenu gegeten. Die bestond uit eerst een pastasalade,
daarna gepaneerde kippenfilet met frietjes en als dessert een rijstpudding en als drank had ik een glas rode wijn
gevraagd en dan zet men u ongevraagd een halve fles voor en kan je drinken
zoveel je maar wil en dit alles voor 10 euro.
Daarna mijn dagelijks bezigheid, de blog aanvullen.
Ik hoop dat jullie er een beetje van kunnen genieten.
Dag 36 Palas de Rei Santiago de Compostella 80 km. Totaal =
2669,0 km
Na een goede nachtrust en het ontbijt ben ik omstreeks 8u20
vertrokken in de regen niet wetende wat mij vandaag nog allemaal te wachten
stond. De planning was Touro of Loxo om en bij de 50 km en het is uiteindelijk
Santiago de Compostella geworden en 80 km. Dit heeft alles te maken met een
slaapplaats.
Het was helemaal niet de bedoeling om hier in Santiago te
stoppen maar de volgende slaapgelegenheid richting Fisterra zou pas in Negreira
zijn hier een goede 20 km vandaan. En dat was echt te ver vandaag.
Ik heb dan ook vandaag nog eens 1361 hoogtemeters gemaakt en
daardoor het totaal op 29069 gebracht. Het was bij mij al een 20 km op (leeg)
maar ik had geen keuze en moest bijgevolg de spreekwoordelijke kelk tot op de
bodem ledigen. Maar laat ons beginnen bij het begin in de regen.
Na een regenachtig begin is het gestopt met regenen net voor
het binnenrijden van Melide na 15 km, en heb daar mijn eerste stempel
gehaald in de sacrestie van deze kerk
(bijlage 1).
Dan verder en dankzij het boekje van onze Nederlandse vriend
kan ik jullie vertellen dat het mysterie van gisteren, de bomen met twee
verschillende bladeren is opgelost want dat zijn Eucalyptus bomen. Ik ben
vandaag door het bos vol met deze bomen gereden en ik moet zeggen dat het
geleden is van in de velden richting Troyes dat het zo goed rook (bijlage 2).
Ook deze panorama foto richting Arzúa kon ik jullie niet
onthouden (bijlage 3). Evenals dit authentiek dorpje Rio Iso (bijlage4). Aansluitend
heb ik dan mijn stempel in Arzúa gehaald en ben ik net buiten het centrum na
een korte afdaling op een parking gaan picknicken. Toen was er nog geen vuiltje
aan de lucht en zou ik 18 km verder op gaan overnachten. Dus heb ik na de
picknick mij even te rusten gelegd. Het is daar dat ik mij bewust werd dat voor
de voorbijrijdende fietsers de camino nog vandaag zou eindigen en ik hen nooit
meer zal terug zien. Ineens voelde ik mij geen camino-ganger meer maar een
toerist want ik ging (nog) niet naar Santiago. Een heel vreemd gevoel. Was dit
een foute keuze, ik weet het effe niet meer.
Niet beseffend wat mij nog te wachten stond ben ik dan met
veel moeite terug mijn fiets opgekropen om de laatste km tot Touro af te
leggen. Ondertussen had ik alles nog eens zitten na te kijken op de
picknick-parking en stelde vast dat er in Touro nergens sprake was van
overnachting mogelijkheden. Doch dacht bij mezelf dat zal wel lukken, ik vind
wel iets.
Onderweg naar Touro heb ik deze foto gemaakt omdat de
kleuren mij inspireerde (bijlage 5). Ook deze panoramafoto mag niet ontbreken
(bijlage 6).Toen bleek dat er in Touro geen slaapplaats voor handen was moest
ik volgens het boekje 2,5 km verder naar Loxo. Doch deze plaats om te
overnachten was definitief gesloten vertelde mij de overigens lieve mevrouw. Dan
werd het mij duidelijk de volgende mogelijkheid om te overnachten is Santiago
30 km verder op. Het was toen 3 uur. Ondanks de ontgoocheling heb ik toch nog deze
foto gemaakt (bijlage 7) alles in het teken van de wijndruiven.
Zelf beklag had geen zin dus er tegen aan, maar iets later
bleek dat mijn tank leeg was voor vandaag. Mensen lief heb ik die kilometers
afgezien en mijn gedacht hebben ze er vlug nog wat bergjes bijgelegd. Ja ik heb
gevloek op de volgende, en de volgende en tot overmaat is het dan opnieuw
beginnen te regenen en op een bepaald moment heb ik ook nog snel naar de
pepperspray gegrepen, er stond een hond mij op te wachten en heb dus niet
geaarzeld. Gelukkig kwam er een auto in tegenstelde richting die de hond op
andere gedachten bracht. Oef!!
Iets verder na de adrenalinestoot heb ik deze panoramafoto
nog gemaakt ( bijlage 8). En deze mocht ook niet ontbreken want ik waande mij
vandaag meer dan eens in de Ardennen ( bijlage 9). En dan kwam de brugrichting
Santiago in zicht (bijlage 10) om dan na wat klimwerk en opnieuw in de regen
uiteindelijk het bord van Santiago te zien (bijlage 11).
Na wat zoekwerk ben ik uiteindelijk terecht gekomen in een
Albergue waar dat wij met 24 op een kamer liggen. Allen vertrekken morgen naar
huis.
Ik had liever eens een hotelletje genomen maar hier in Santiago
zijn alle hotels vol geboekt en om 20 km verder te fietsen zag ik echt niet
meer zitten.
Hoe het nu morgen verder moet weet ik nog niet na het
plaatsen van de tekst en fotos ga ik het nog uitzoeken.
Dag 35 Samos Palas de Rei 65 km. Totaal = 2588,7 km
Na een weldoende nacht, voor het eerst geslapen tot 7u10. Zaaalig!!!
Na het zelf gekocht ontbijt ben ik rond 8u 50 vertrokken uit
Samos op weg naar de fietsenmaker in Sarria. Het was droog dat was al iets maar
wel fris, slechts 11 graden en al dadelijk mocht ik beginnen aan een klim van 1
km aan 9%. Daarna ging het wat op en wat af tot Sarria waar dat de fietsenmaker
mij een nieuwe kabel en een nieuwe gaine heeft gezet. Omstreeks 11 uur was mijn
fiets klaar en kon ik de tocht verder zetten over een moeilijk traject liefst 7
km berg op tussen de 7 en 9%, maar toch
nog de tijd genomen tijdens het klimwerk voor een foto zoals deze (bijlage 1)
een eerste oeroud dorpje, Fixon.
Na iedere berg op komt een berg af en dat was nu niet anders
in volle afdaling toch nog effe terug gedraaid om deze foto (bijlage 2) van een
brug enkele km voor Portromarin. Het volgende moment kwam snel, zie in de verte
het begin van het stuwmeer van Portomarin (bijlage3) met hier en daar nog
restanten uit een ver verleden. Het zou gaan om oude strategische visvallen die
vroeger zorgden voor de inkomsten.
De volgende foto (bijlage 4) zijn de trappen met het
opvallend poortje die nu genomen worden door de pelgrims die Portomarin binnen
wandelen. De trappen zijn een replica van een middeleeuws brugdeel. Het stadcentrum
ziet er zeer ordelijk uit met terrasjes links en rechts van de hoofdstraat. De gebouwen
alsook de 12de-eeuwse vierkante kerk (bijlage 5) werden steen voor
steen nadat Portomarin verdwenen was onder de waterspiegel terug op hun plaats
gezet in het nu hoger gelegen stadsgedeelte.
Na het korte bezoek heb ik dan mijn boterhammetjes opgegeten
en iets verder op een koffie zitten te drinken. Ondertussen was het opnieuw
beginnen te motregenen en dit heeft de hele beklimming van 13 km waarvan 1 km
aan 10% zo geduurd. In totaal heb ik vandaag 1152 hoogtemeters gemaakt en over goed 65 km en gisteren waren dat 1167 over 67 km.
Toch ben ik onderweg eens gestopt om jullie dit te laten
zien (bijlage 6). Het gaat hier om een van de talloze karakteristieke Horreos,
stenen opslagschuurtjes op palen en zo afgeschermd tegen opklimmende
knaagdieren.
Ook deze foto (bijlage 7) heb ik gemaakt omdat ik dit zo een
vreemde bomen vond. Die bestaan uit twee verschillende blader types. Ik weet
niet wat het is. Misschien dat een iemand van jullie dit wel weet?
Dan maar verder en ondertussen was het gestopt met regenen (even
toch) en kwam ik de oertijd binnen gefietst, maar eerst een foto van het
gekende stenen kruis bij Ligonde (bijlage 8). Dan deze waar dat een boer naast
zijn stal zit te rusten (bijlage 9) en (bijlage 10) was eigenlijk het voorop
gestelde doel voor vandaag en dan zou ik iets meer dan 52 km gemaakt hebben. Maar
daar was geen wifi in de Albergue en van daaruit dat ik maar verder ben gereden
naar Palas de Rei het volgende dorpje met overnachting mogelijkheden.
(Bijlage 11) is een straat het dorpje wat verder op dan
Ligondo om nogmaals de tijd te illustreren.
Omstreeks 16 uur ben ik dan gearriveerd in het iets groter
dorp Palas de Reie en heb toen even moeten zoeken naar een geschikte plaats. Ik
slaap vanavond in Casina di Marcello pas dit jaar opengegaan. Maar ook niet
echt een aanrader, het enige voordeel als je het een voordeel wilt noemen is
dat dit een huis is met 14 bedden dus helemaal niet druk alhoewel die allen in
dezelfde ruimte staan. Het is nu bijna 21 uur en zijn tot nu toe met 5 pelgrims
( 2 Japanners een koppeltje een Duitse vrouw en een Oostenrijkse dame die
elkaar getroffen hebben in St Jean Pied de Port en sindsdien samen de camino
lopen).
Wat morgen betreft is het de bedoeling om naar Touro of Loxo
te fietsen, maar moet nog kijken waar wifi beschikbaar is.
Villafranco del Bierzo Samos 67 km. Totaal is 2523,8 km
De nacht is heel rustig verlopen tot 6 uur ik had dan ook
veiligheidshalve mijn oordopjes aangedaan. Op een gegeven moment dacht ik
echter dat mijn wekker van mijn gsm lag te trillen, wat zou betekenen dat het 7
uur was. Doch na het controleren van mijn gsm was het helemaal nog geen 7 uur
dus trok ik mijn oordopjes uit en wat bleek, de man ( een Noor) onder mij lag
te snurken. Ik ben dan maar opgestaan. Maar nog nauwelijks bekomen van het
gesnurk hoorde ik dat het buiten zat te regenen, naderhand heeft mijn onderliggende
buur mij verteld dat hij om 3 uur is wakker geweest en dat het toen al aan het
regenen was. Dat viel flink tegen.
Voordat ik alles bij elkaar geraapt had en mijn ontbijt op
had zou het wellicht wel beteren want regen voor acht uren blijft niet duren,
zeggen ze
Ook niet waar dus. Het heeft de hele dag geregend!
Gevolg, wat een heel mooie berg etappe zou worden is een
ware nachtmerrie geworden voor iedere fietser en voor iedere wandelaar en dus
ook voor mij.
De Noor en zijn vrouw gingen de taxi nemen en ik heb
getreuzeld tot kwart voor negen en heb dan maar besloten om toch maar te
vertrekken, ik heb even getwijfeld om dat ik toch een dag voor lig op het
schema doordat ik de rustdag in Burgos niet genomen heb. Doch daar van had ik gisterenavond
besloten om de etappe van morgen 76 km en de etappe van overmorgen 75 km te
verdelen over drie dagen, zo kan mijn lichaam wat tot rust komen en zit dan
terug op schema.
Nu terug naar vandaag, net zoals tijdens de rit naar Lourdes
heb ik de poncho (bedankt Mario) over mijn kleren aangetrokken en daarover mijn
niet waterdichte rode regenjasje met reflector zones. Over mijn sokken heb in
plastieken zakken getrokken om mijn voeten toch wat droog te houden, doch lang
heeft het niet geduurd voordat deze begonnen te zwemmen in mijn schoenen. Na goed
20 km net voordat ik aan het stevige gedeelte kwam van de rit ben ik een café
binnengegaan om snel een tas warme koffie te drinken. Ik trof daar een
Spanjaard helemaal doornat aan, hij was ook met de fiets en dadelijk erna twee Italianen
eveneens doornat. Ik heb ze alle drie mijn laatste ponchos gegeven en blij dat
die waren (Mario)!
Daarna ben ik dan begonnen aan het serieuze werk om enkele
km verder in Las Herririas de befaamde brug te fotograferen (staat ook in het
boekje van Sweerman) (bijlage 1). Even verder toch nog snel deze foto maken (bijlage2) hier inzoomen
voor het kerkje centraal op de foto.
Een tijdje verder net voor de grens met Galicië een grappig
moment ondanks de ellende maar kon het niet laten om deze foto te maken
(bijlage3). Guido en al de lezers die Guido kennen weten waarom. En van de
grens heb ik ook een foto gemaakt (bijlage4).
Dan verder naar de top toe van Cebreiro op 1300 meter hoogte
heb ik geen foto omdat het net toen te hard regende. Maar de volgende top Alto
San Roque, 1270 m. na eerst een afdaling, heb ik wel genomen (bijlage 5). Het
werd steeds mistiger en de wind kwam opzetten. Ik reed dan ook door de wolken
heen. Met een temperatuur van net 11 graden, en dat bleef zo de ganse rit. Het bewijs
hier (bijlage 6) 50 m. voor het hoogste. Hier is dan de foto van de top waar
een Italiaan mij toeriep thats the end (bijlage 7).
Ik ben daar dan ook dadelijk binnengelopen in de Albergue om
in eerste instantie droge kleren aan te trekken en mijn handschoenen te zoeken
in mijn tas want die heb ik bewaard voor de afdaling en zal ik nodig hebben. Na
het omkleden heb ik dan een menu (maaltijdsoep, aardappelen met stoofvlees en
paprika een cola en als dessert een koffie, alles voor 8 euro) genomen om weer
op temperatuur te komen.
Dan na anderhalf uur heb ik alle moed te samen geraapt om
terug in het hondenweer terug te gaan fietsen en normaal is een afdaling voor
een wielertoerist geweldig, maar kan u verzekeren met heel sterke tegenwind,
geen 50 meter vooruit kunnen kijken en de regen die in u aangezicht wordt
gegoten is er geen plezier meer aan. En of dit nog niet genoeg was kreeg ik
problemen met schakelen, maar dat was gisteren ook al en heb toen de hele dag
liggen af te stellen echter zonder succes. Op een bepaald moment kon ik niet
meer schakelen en heb toen eens aan de kabel onder de buis liggen te trekken en
heb toen gezien wat het probleem is. De gaine waarin de kabel loopt is
opengescheurd en de kabel zit haaks tegenover de gaine en kan ieder moment over
vliegen. Dus schakelen kan ik enkel van dan nog met de voorste derailleur. Dat is
moeilijk maar gezien de afdaling van 12 km en dan nog 13 km (weliswaar constant
op en neer) moet dat dan te doen zijn tot in Samos.
Net voor de afdaling nog vlug deze foto (bijlage 8) en dan
12 km heel rustig omlaag. Onderweg voel je hoe het water je schoenen vult, de
handschoenen zijn dadelijk doorweekt en het gevolg is dat je handen en voeten
opnieuw aanvoelen als blokjes waarmee je nog nauwelijks iets kunt doen. Maar je
moet er door, zo simpel is het.
Enfin ik eindig in Samos omstreeks 16 uur en heb dan deze
fotos nog gemaakt voor jullie (bijlage 10) de Albergue waar ik vanavond slaap,
ook hier inzoomen voor de naam. Ook heb ik eens een foto gemaakt van mijn
rommel tijdens het schrijven van de blog (bijlage 9) en als laatste een foto
van het Mosteiro hier vlak tegenover (bijlage 11) want verder ben ik niet meer
geraakt.
Mijn was heb ik afgegeven, laten wassen en drogen. Nu maar
hopen op beter weer morgen en dan eerst naar de fietsenmaker in Sarria hier 11
km verder op het parcours, die opent wel pas om 10 uur maar dat is geen probleem gezien de rit voor morgen maar 52 km ver is.
Dag 33 Astorga Villafranco del Bierzo 81 km. Totaal =
2456,7
Na een redelijk rustige nacht doch te kort want om half zes
begon het gerommel al. Ben ik omstreeks kwart voor 8 vertrokken uit Astorga, en
vanaf dan ging het eerst vrij rustig en daarna geleidelijk aan iets steviger
omhoog tot aan km 34 toen half twaalf.
Maar laar ons beginnen bij het begin de eerste km liep het
rustig omhoog en na 9 km in Sta. Catalina de Somoza heb ik een foto gemaakt om
u te tonen dat het aantal pelgrims serieus toeneemt ( bijlage 1).
Na 20 km in de straten van Rabanal ( bijlage 2) had ik nog
geen trap teveel gegeven en zat toen toch al op 1000 meter hoogte. De volgende
foto is er 1 op 1200 m hoogte (bijlage 3) en de volgende een op 1350 m hoogte
en dat kan dan nog met een hand (bijlage 4). Een tijdje later want ondertussen
is het serieuze klimwerk begonnen in Foncebadón op 1430 m even van de route
afgegaan om ddor het dorp te rijden en dan kom je dit tegen(bijlage 5), wegen
kennen ze hier blijkbaar niet, niet te doen maar ik moet door. De naam van de
Albergeu verwijst naar mijn bestemming. Cruz de Ferro heb ik gisteren al
beschreven en heb daar ook een vrijwilligster gevonden die mij enkele fotos
heeft gemaakt, ik laat u er een zien (bijlage 6). Bijlage (7) heb ik zelf gemaakt
om u te tonen dat de wielertoeristen van Tongeren er dit jaar ook geweest zijn.
Even verder op na dit toch magisch moment en het besef dat
mijn camino in de laatste fase zit (nog 1 week) heb ik op het einde van Majarin
op 1515 m het hoogste punt ook van mijn camino dit ritueel gefotografeerd. Ik
snapte er niets van maar het was iets zoals een plechtigheid, kijk vooral naar
de handwijzers (bijlage 8).
En dan de waarschuwing voor de steile afdaling van 10 km.
(bijlage 9).
Na de afdaling dan het moment om Ponferrado te bezoeken en
natuurlijk mag dan de foto van de Tempeliersburcht niet ontbreken ( bijlage 10).
Na het bezoek en mijn lunch (blik sardienen en brood) snel
verder naar Villafranco del Bierzo en dit ging over een vermoeiend hevelend
parcours om uiteindelijk te arriveren rond 15u30, dan nog wat zoeken en terwijl
deze foto nog van de Sint-Nicolaskerk uit de 13de eeuw (bijlage 11) naar
een geschikte Albergue en het was 4 uur uiteindelijk toen ik deze plek hier heb
gevonden (bijlage 12) Albergue Leo.
In totaal heb ik vandaag 1095 hoogtemeters afgelegd.
Na de was en de plas heb ik mijn benen dan eens laten
masseren hopend dat dit mij de volgende dagen helpt want ook morgen zijn de
eerste 31 km berg op.
Na een heel slechte nachtrust vol lawaai van krakerige
bedden en heet op de kamer werd ik al gewekt om half 6 en vanaf 20 voor 6 brak
de hel los. Iedereen hield zich niet meer in en mijn geburen hebben drie
kwartiers liggen te rommelen voor zij weg waren.
Na mijn eigen ontbijt eindelijk boterhammen en kaas, alles
gisteren gekocht ben ik omstreeks 8 uur vertrokken voor een zalige verkenning
in León. Nauwelijks verkeer, nauwelijks toeristen. Als eerste toon ik jullie
een foto van Palace de los Guznames (bijlage1). Daarna met het stadsplan in de
hand naar mijn tweede bestemming de Koninklijke Basiliek San Isidoro (bijlage
2) en die was zelfs open. Ik trof er een priester aan in de biechtstoel en heb
toen gevraagd voor een stempel. De vriendelijke pastoor is toen met mij naar de
sacristie gegaan en heeft mij aansluitend de pelgrimszegen gegeven. Dan verder
naar de Kathedraal van León (bijlage 3)
Even later ben ik dan doorgefietst naar San Marcos (bijlage
4), dat momenteel wordt gebruikt als sjiek hotel en er bevind zich ook een
archeologisch museum. Oorspronkelijk werd het gebouw als pelgrimshospitaal
gebruikt. Aan het standbeeld van de pelgrim bood zich spontaan een Chineese
vrijwillig aan om een foto met de pelgrim te maken (bijlage 5).
Na een tasje café solo (kleine koffie zonder melk), ben ik
dan omstreeks 10u30 vertrokken richting Astorga. Ik heb mij voorgenomen om
vandaag wel de volledige rit te doen omdat ze toch zo goed als vlak is. Daardoor
lig ik nu een dag voor op schema maar die reserve ga ik nog nodig hebben in de
volgende dagen.
Vanaf morgen gaat het terug de bergen in(eindelijk),
momenteel zit ik nog op 820 m. hoogte en morgen ga ik na 30 km beginnen aan een
klim van 12% naar de 1515 meter Irago pas om dan een steile afdaling van 5 km
te nemen (en ja Arlette, ik zal voorzichtig zijn). Maar voor het zover is ga ik
eerst na 29 km mijn meegenomen steen (van thuis) leggen in Cruz de Ferro. Dit is
een traditie die bijna iedere camino ganger in ere houd, de betekenis hiervan
is om een fase af te sluiten en nieuwe stap te zetten op de levensweg.
Maar nu terug naar vandaag, nadat ik León had verlaten ben
ik na 10 km in Antemio de Arriba even van de route gegaan om deze 2 interessante
fotos te maken (bijlage 6 en 7). Het zijn woningen die ondergronds zijn na wat
zoeken om wat verduidelijking heb ik uiteindelijk een dame ontmoet die mij in
het Engels de uitleg gaf. Dit zijn woningen van om en bij de 200 jaar oud en
daar werd destijds ook wijn gemaakt, nu worden zijn ze grotendeels opgekocht
door Spanjaarden die tijdens hun vakantiedagen en wanneer het te warm is daar
komen verblijven.
Na wat tijd verloren te hebben daardoor ben ik verder
gefietst naar Villar de Mazarife en heb een foto gemaakt van een relatief nieuw
standbeeld van Sint Jacob (bijlage 8) op het pleintje voor de kerk waar ik
achteraf nog een stempel heb gekregen door een vrijwilliger die tijdens de
zomermaanden daar gratis komt zitten.
De volgende halte kent iedere compostella ganger het is
namelijk de gerestaureerde historische brug van Hospital de Orbigo, beroemd
omwille van zijn 12 bogen (bijlage 9).
Dan heb ik een vraag voor de kenners van planten en
gewassen, wat is dit (bijlage 10). Ik ben dat de afgelopen dagen al meermaals
tegengekomen maar kan dit geen naam geven. Zoals je kunt je zien is het een
plant die omhoog kruipt en nu dus vruchten op heeft, maar welke?
Uiteindelijk ben ik omstreeks 4 uur aanbeland in Astorga en
heb na de was en de plas Astorga in het kort gaan bezichtigen, volgende fotos
heb ik gemaakt. (bijlage 11 en 12) is
van de Kathedraal van Astorga, de laatste is het inzoomen waard. De volgende (bijlage
13) is het voormalige bisschoppelijk paleis dat dateert van 1889 maar pas in
1913 is de bovenste verdieping voltooid.
En als laatste een foto van de Albergue San Javier) vanavond
(bijlage 14). Hier slapen een 95 pelgrims, met 10 op de zaal waar ik (hopelijk) slaap.
Zo dat was het zowat vandaag, nu nog snel alles plaatsen en
dan bedtijd want ik kan het gebruiken. De laatste dagen waren relatief weinig
interessant vond ik voor een fietser, ik ben de eindeloze velden de eindeloze
lange rechte wegen ook beu. Dus laat de bergen nu maar komen al voel ik dat de
vermoeidheid begint toe te slaan. Hopelijk betert dit morgen als ik terug
omhoog kan.
