Wandelen, Wandelen is een prima activiteit bij gewrichtspijn. Hardlopen juist weer niet. Wanneer je gaat rennen, belast je je knieën en enkels, omdat ze steeds een klap moeten opvangen wanneer je voeten de grond raken. Bij een wandeling is de belasting op je knie- en enkelgewrichten juist minimaal. Stevig doorwandelen mag ook. Het is prima wanneer je na een stuk lopen je spieren voelt. Overweeg ook om af en toe de gebaande paden achter je te laten. Een wandeling dwars door de natuur met kleine hoogteverschillen (hiking) is een uitstekende manier om je spieren te versterken. Zorg wel voor goede wandelschoenen en overdrijf niet: bergbeklimmen is weer wat teveel van het goede.
artikel uit gezondheidsnet
Een interessant adres?
INDIEN JE EEN WANDEL TIP HEB VOOR MIJ GEEF HET ADRES HIERBOVEN IN. NIEUWE WANDELINGEN ZIJN ALTIJD WELKOM.
Op wandel met GPS - ontvanger. Ik doe voorlopig nog steeds het liefst wandelingen met bewegwijzering. Wie weet doe ik het in de toekomst wel met GPS. Omdat veel wandelaars wel al hun wandelroutes uitstippelen met de GPS (zie hier onder):
De gps-ontvanger is een handig apparaatje voor het vinden van de weg. Het weet altijd waar u bent, hoe snel u zich verplaatst en in welke richting u moet lopen.
Een gps is een ontvanger van signalen van satellieten. Een gps kan hiermee uw positie bepalen. Dit kan zowel tweedimensionaal (waar ben ik op de kaart?) als driedimensionaal (hoe hoog sta ik?). Een gps kan ook allerlei routepunten (waypoints) in zijn geheugen opslaan en u van en naar deze routepunten brengen door middel van een eenvoudige pijl die u moet volgen. Daarnaast heeft een gps vaak vele extra's: hij rekent ook de richtingshoek uit naar uw volgende waypoint (bijvoorbeeld een berghut, een kampeerplek of bergtop). Ook bepaalt hij de snelheid waarmee u de hut of de top nadert en kan nagaan hoe lang u in (kilo-)meters en in tijd van bijvoorbeeld uw kampeerplek verwijderd bent.
Een gps heeft één belangrijke voorwaarde, en dat is dat de gps-ontvanger vrij uitzicht heeft op tenminste drie satellieten. De ontvanger moet de hemel dus goed kunnen 'zien'. Door steen, hout en dicht bladerdek heeft een gps geen ontvangst. Door glas, tentdoek e.d. is het echter wel mogelijk. Geen ontvangst dus in de berghut of in je sneeuwhol en problemen met navigatie zijn te verwachten in kloven en couloirs en in een dicht bos, zeker als het bladerdek nat is.
De gps legt punten vast door middel van coördinaten. Zo'n punt wordt een waypoint genoemd. Een waypoint kan u vanaf een (digitale) kaart handmatig (of via uw pc) in de gps invoeren, maar u kan ook in het veld waypoints markeren. In de gps kan u zo'n waypoint een naam of een nummer geven. Behalve punten kunnen ook complete routes in de gps worden geprogrammeerd. Dit is eenvoudig te doen door meerdere waypoints achter elkaar in een gps 'route' op te nemen en deze route onder een aparte naam op te slaan. Als u deze route wil volgen dan selecteert u deze en de gps leidt u langs alle routepunten. Als de gps tijdens de gehele wandel-, fiets of kanotocht aan staat, dan wordt deze gehele route vastgelegd als een 'track'. Een track is ook een route, alleen zijn de waypoints veel regelmatiger (bijvoorbeeld elke minuut) vastgelegd en daarom is een track veel preciezer. tekst uit: ANWB wandelen met GPS. website WWW.ANWB.NL
wandelnetwerk Een wandelnetwerk is, in navolging van een fietsroutenetwerk, een netvormig systeem van wandelroutes, waarbij van knooppunt naar knooppunt wordt gewandeld. Zo kan men zelf zijn wandelroute samenstellen, dit in tegenstelling tot uitgezette wandelroutes, zoals rondwandelingen, Grote Route-paden of lange-afstandswandelingen.
Aangezien het wandelen langzamer gaat en meer paden gebruikt kunnen worden is een wandelnetwerk fijnmaziger dan een fietsroutenetwerk.
Voorbeeld: Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug:
Op deze foto genomen op de Kastelse Bergen bevindt men zich op knooppunt 74 en wordt de richting van knooppunten 75 en 82 aangegeven. Bij wegsplitsingen onderweg worden de te begeven nummers nogmaals herhaald. Hetzelfde principe zoals bij gewone wegaanduidingen maar de namen zijn vervangen door nummers.
Gmap pedometer: Mijn zelf uitgestippelde wandeling zal ik in de toekomst berekenen met de Gmap pedometer. Het gratis programma van google berekend de wandelroutes nauwkeurig tot op de meter. klik hieronder: www.Gmap-pedometer.com
wandelen en gezondheid, Het advies om iedere dag tenminste tienduizend stappen te zetten, blijft overeind. De onderzoekers willen alleen dat daar nu aan wordt toegevoegd dat rustig wandelen nauwelijks bijdraagt aan een betere gezondheid.
Om te kijken hoe gezond rustig wandelen is, vergeleken de onderzoekers de conditie van mensen die hun eigen wandeltempo bepaalden, met die van mensen die gedwongen werden om zich meer in te spannen. Het bleek dat de laatste groep met een lagere hartslag en bloeddruk en een betere zuurstofopname aanzienlijk fitter was dan de 'gewone wandelaars'
Wandel schoenen
Welke soorten wandelschoenen zijn er? Welk soort schoen is het geschiktst voor mij?
Wandelschoenen zijn er in soorten en maten, van sportsandaal tot bergwandelschoen. Welke schoen u koopt, hangt af van hoe u de schoen wilt gebruiken. - Is het voor een korte boswandeling of een meerdaagse trektocht? - Wilt u ook over onverharde paden lopen? - Heeft u extra steun nodig bij de enkels? Als u daarin een keuze heeft gemaakt, komt het erop aan een schoen te vinden die goed past.
Hieronder vindt u informatie over achtereenvolgens:
Soorten schoenen
Kopen en passen
Onderhoud
Wandelsokken
Soorten schoenen
De meeste fabrikanten en winkels verdelen wandelschoenen in vier gebruikscategorieën: van A tot en met D. De prijzen variëren van & euro 45 voor een eenvoudige A-schoen tot &euro 225 voor een robuuste C-schoen.
Kenmerken categorie A
Lichte en soepele wandelschoenen.
Bedoeld voor dagwandelingen over goede paden.
Verkrijgbaar in een lage en een halfhoge variant.
De zool is uiterst soepel.
Kenmerken categorie B
Ook bekend als de trekking- of bergwandelschoen.
Het loopcomfort van een sportschoen en de stevigheid van de bergwandelschoen.
De zool is stijver dan bij de A-schoen
Het bovenwerk is wat steviger dan bij de A-schoen.
De halfhoge schacht geeft steun aan de enkels.
Vooral geschikt voor langere en meerdaagse wandelingen met bagage, zolang er sprake is van een pad.
Kenmerken categorie C
Bedoeld voor trektochten door ruig terrein.
Aanzienlijk robuuster uitgevoerd dan de B-schoen.
De zool buigt slechts een beetje.
Kenmerken categorie D
Zware bergschoenen met een stijve zool.
Vooral gebruikt door bergbeklimmers.
Naast deze indeling in categorieën, vindt u in de winkel ook enkele buitenbeentjes:
Kinderschoenen
Ook voor kinderen is het belangrijk dat ze goede schoenen dragen. De meeste kinderschoenen hebben een sterke profielzool die makkelijk te buigen is. Daardoor zijn ze voor allerlei activiteiten te gebruiken.
Kopen en passen
Voor u een schoenenwinkel binnenstapt, moet u zich eerst afvragen waarvoor u de schoen wilt gebruiken. Als u alleen kortere dagwandelingen maakt in Nederland, zal de keuze snel gemaakt zijn. Moeilijker wordt het als u dezelfde schoenen wilt gebruiken voor langere wandelingen in Zweden of op Corsica.
Ook kan het zijn dat u bewust kiest voor een schoen in een lichtere of zwaardere categorie. Een reden kan zijn dat u zwaarder of juist lichter bent dan de gemiddelde wandelaar. Of dat u zwakke enkels hebt of vaak met zware bagage loopt.
In de gespecialiseerde winkels helpen ze u graag bij het vinden van de juiste schoen. Een overzicht van buitensportwinkels vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Welke categorie u ook kiest, het belangrijkste is dat een schoen goed past. Uitgebreid passen in de winkel is dus absoluut noodzakelijk. Hou daarbij rekening met de volgende richtlijnen:
Begin met een maat groter dan uw dagelijkse schoen. Bedenk dat uw voeten in de loop van de dag iets zwellen.
Pas de schoen met de (wandel)sokken die u straks ook draagt. In sommige winkels hebben ze daarvoor speciale passokken bij de hand.
Zet de voet stevig vast in de hak van de schoen en veter dan de schoen dicht. Controleer of u de tenen vrij kunt bewegen. Ook bij het afdalen mogen de tenen de voorkant niet of nauwelijks raken. Probeer dat uit op de schuine helling die veel buitensportzaken hiervoor hebben aangelegd.
De voet moet zo min mogelijk schuiven tijdens het wandelen. Let ook op de hiel: die mag niet op en neer gaan, anders ontstaan blaren.
Controleer of de breedte van de schoen past bij de breedte van uw voet. Zeker bij afwijkende voeten is dit belangrijk. Meldt dit ook aan de verkoper, want hij weet welke fabrikanten smalle of juist brede schoenen in het assortiment hebben.
Let op het buigpunt van de zool. Die moet samenvallen met het buigpunt van de voet.
Heeft u een passende schoen gevonden? Probeer dan nog eens een andere maat of een ander merk. Spijt achteraf is zonde. Als u eenmaal aan het wandelen bent kunt u niet meer terug!
Onderhoud
Goede wandelschoenen zijn duur, dus wees er zuinig op. Het onderhoud is niet moeilijk, maar vraagt wel wat tijd en aandacht.
Laat natte schoenen goed drogen, bijvoorbeeld door er kranten in te stoppen.
Behandel leren schoenen regelmatig met een onderhoudsmiddel.
Veeg leren binnenvoeringen van tijd tot tijd schoon met een vochtige doek om zoutvorming te voorkomen.
Droog schoenen nóóit bij de verwarming of in de volle zon!
Als u de schoenen netjes onderhoudt, gaan ze zonder problemen vele jaren mee. Kleine gebreken, zoals losse stiksels of kapotte veterhaakjes, zijn door een vakman snel te repareren.
Ook is het mogelijk om een nieuwe zool aan te brengen of de schoen te verbreden, verhogen of verlagen. De meeste buitensportzaken beschikken hiervoor over gespecialiseerde schoenmakers.
Wandelsokken
Heeft u vaak last van blaren? Misschien komt dat wel door verkeerde of oude sokken. Goede wandelsokken zijn essentieel om voetproblemen te voorkomen. Ze zorgen voor schokdemping, het opvullen van onvolkomenheden in de pasvorm van de schoen en voor het opnemen van transpiratievocht.
De belangrijkste taak van een sok is het drooghouden van de voethuid. Wol en katoen zijn daarvoor minder geschikt en kunnen zelfs blaren veroorzaken! Daarom is de moderne wandelsok vaak gemaakt van kunstvezels. Om het draagcomfort te verbeteren is de binnenzijde soms voorzien van een laagje dat geen vocht opneemt.
Tip: trek bij meerdaagse wandelingen (minimaal) één maal per dag droge sokken aan. artiekel uit: ANWB nl. meer info: www.anwb.nl
Regenkleding voor de wandelaar
Sommige buitensportjacks geven een goede bescherming tegen regen, maar u kunt ook kiezen voor een speciaal regenjack of een poncho. Zulke kleding is vaak klein op te vouwen en verkrijgbaar in verschillende prijsklasses.
Regen is voor elke wandelaar vervelend, maar u hoeft er niet voor thuis te blijven. Er zijn prima waterdichte, ademende regenjacks op de markt die voorkomen dat u kletsnat wordt van uw eigen zweet (zie Buitensportjacks). Zulke jacks kosten echter al gauw honderd euro. Dus als de buien niet lang duren is goedkope, niet-ademende regenkleding een goed alternatief.
Soorten regenkleding
In de winkel kunt u kiezen uit verschillende soorten regenkleding. Hieronder volgt een overzicht van de mogelijkheden.
Ademende regenkleding Waterdichte, ademende jacks vindt u vanaf ongeveer € 135 (zie Buitensportjacks). Een ademende regenbroek zit daar meestal niet bij, dus die zult u los moeten kopen. Soms heeft een regenbroek een lange rits aan de zijkant, zodat u de broek kunt aanritsen in plaats van aantrekken. Prijzen beginnen bij ongeveer € 70.
Niet ademend regenpak Eenvoudige regenpakken kunt u overal kopen, zelfs voor prijzen onder € 45. Zulke regenpakken zijn handig om mee te nemen voor noodgevallen, maar alleen bruikbaar bij kortdurende buien. Bij langdurige regen gaat u zo veel zweten, dat u ook in het pak kletsnat wordt.
Overigens is een regenjas belangrijker dan een regenbroek. De benen hebben namelijk minder isolatie nodig. Een regenbroek kan ook hinderlijk zijn tijdens het wandelen. Veel wandelaars kiezen daarom voor alleen een goed waterdicht jack.
Regenponcho De oude vertrouwde regenponcho doet het nog altijd prima. Hij beschermt het bovenlichaam tegen de zwaarste regenbuien. Bovendien blijft het zweten binnen de perken door de ruime ventilatiemogelijkheden. Poncho's zijn echter minder geschikt als het hard waait of als het wandelpad moeilijk wordt en u moet klimmen en klauteren.
Een poncho heeft u voor onder € 45. Voor € 10 erbij heeft u een model met een uitbouw voor de rugzak of de kinderdrager, zodat die ook droog blijven.
Gamaschen Een goed Nederlands woord is er niet voor, maar gamaschen zijn beschermhoezen voor de onderbenen en de schoenen. Ze zijn vaak gemaakt van stevig materiaal. Hierdoor beschermen ze niet alleen tegen regen, modder, nat gras etc., maar ook tegen scherpe takken en stenen.
Buitensportjacks
Bij guur of nat weer biedt een fleece-trui onvoldoende bescherming. Voor die gevallen zijn er winddichte (of waterdichte) buitensportjacks. Goede buitensportjacks zijn bovendien 'ademend', dat wil zeggen dat ze het meeste zweet naar buiten afvoeren. Nadeel is dat zulke jacks behoorlijk duur kunnen zijn.
Zolang het droog en niet de koud is, heeft u voldoende aan een shirt of een fleece-trui. Zodra het gaat waaien of regenen, wordt het tijd voor een goed jack.
Bij langere wandelingen kunt u kiezen voor een speciaal buitensportjack. Zo’n jack is gemaakt van licht, winddicht materiaal, dat soms ook waterdicht en/of ademend is. Nadeel van een goed buitensportjack is de prijs, die al snel boven de € 90 uitkomt en kan oplopen tot rond de € 450 voor een expeditiejack.
Buitensportjacks zijn er in allerlei uitvoeringen. Naast winddicht en waterdicht, zijn sommige jacks ook ademend. Dat wil zeggen dat transpiratievocht door de stof naar buiten kan ontsnappen. Zo wordt u onderweg niet kletsnat door uw eigen zweet. Verwacht echter geen wonderen, want bij forse inspanningen kan nooit al het zweet worden afgevoerd.
Globaal heeft u de keuze uit de volgende combinaties van eigenschappen:
Winddicht, ademend, niet-waterdicht Dit is vaak de beste oplossing voor guur, maar droog weer. Het ademend vermogen van zo'n jas is namelijk beter dan van een waterdichte jas. In deze catergorie vallen jacks van bijvoorbeeld: - winddicht fleece; - microvezels (licht, superdun en slijtvast); - katoen; - polyamide; - combinaties van deze stoffen.
Winddicht, ademend, waterdicht Van oudsher is Gore-Tex de bekendste producent van dit materiaal. Daarnaast zijn er inmiddels allerlei concurrenten op de markt die werken met coatings (extra laag 'verf' op het textiel) en membramen (dun vlies dat op de stof wordt geplakt). Nieuw is methode om bestaande stoffen met een laag siliconen ademend en waterdicht te maken.
Alle materialen hebben de eigenschap dat ze water als vloeistof tegenhouden en waterdamp ofwel zweet doorlaten. Dat klinkt fantastisch, maar er zijn ook enkele nadelen:
Niet al het zweet kan worden afgevoerd, dus ook als het niet regent word je gaandeweg nat;
Het ademend vermogen wordt minder als er een bui valt of als het buiten vochtig en klam is;
Ademende én waterdichte jassen zijn duur.
Winddicht, waterdicht en niet-ademend In dit geval spreken we over echte regenkleding, die alleen wordt gedragen tijdens een bui (zie Regenkleding).
Kopen en passen
Voor u een winkel instapt, moet u zich bedenken wat u met de jas wilt gaan doen. Draagt u de jas altijd tijdens een wandeling? Draagt u een vaak een rugzak? Zit het jack meestal in de rugzak en draagt u hem alleen in noodgevallen?
De antwoorden op deze vragen bepalen, natuurlijk samen met het beschikbare budget, welke jacks in aanmerking komen. Let daarbij op de volgende punten:
Capuchons zijn er in diverse uitvoeringen: los, vast en oprolbaar in de kraag. Verder zijn er capuchons met en zonder klep. Voor wandelaars komt vooral de capuchon met een stevige klep in aanmerking. Die beschermt namelijk het best tegen regen en hagel. Vaak zit er een koord in de capuchon waarmee u de opening kunt verkleinen tot een kijk- en ademgat.
Er zijn korte modellen die tot net over de broekriem vallen en langere modellen, die vaak zijn voorzien van een taillekoord.
Voor rugzakwandelaars zijn schouders en ellebogen vaak versterkt met een extra slijvaste stof.
De rits en de zakken moeten met een flap beschermd zijn tegen inregenen. Verticale openingen, zoals de rits, zijn gevoeliger voor inregenen dan horizontale openingen.
Sommige jacks hebben de mogelijkheid om een fleece-vest in te ritsen.
Buitensportjacks kunt u kopen in gespecialiseerde buitensportwinkels, maar ook in gewone sportwinkels (zoals Perry Sport) en soms zelfs bij de kampeersupermarkt. Eenvoudige, winddichte jacks zijn er al vanaf ongeveer € 70. De prijzen voor een waterdicht, ademend jack beginnen bij ongeveer € 135.
De kwalitatief betere (en dus duurdere) jacks vindt u vooral in de buitensportwinkels. Hier bent u ook verzekerd van vakkundige verkopers. Adressen vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Onderhoud
Een buitensportjack is een dure aankoop en vraagt dus zorgvuldig onderhoud. En zelfs als u zich netjes houdt aan de onderhoudsregels, zal een jas na een aantal jaren gaan slijten en zal het ademend vermogen afnemen. Dit is natuurlijk ook afhankelijk van hoe intensief u een jack gebruikt. Bij waterdichte, ademende kleding moet u rekening houden met de volgende zaken:
Verwijder vuil en modder zo snel mogelijk, zodat het niet kan indrogen.
Was de kleding met een mild fijnwasmiddel. Daarna goed spoelen: in de wasmachine een extra spoelbeurt geven.
De ANWB verkoopt een speciaal akalivrij vloeibaar wasmiddel dat ook geschikt is voor ademende, water- en winddichte materialen. U kunt het bestellen in de ANWB Webwinkel.
Gebruik geen wasverzachter en wring de kleding nooit uit.
Lees goed de voorschriften op de waslabels, omdat sommige materialen een andere behandeling vragen dan hierboven beschreven.
Een laatste tip: rits de kleding dicht en draai de kleding binnenstebuiten.
mei 2011: werd, met de aanhoudende droogte, dikwijls gemeld dat de alarmfase voor gevaar voor bos en heidebranden opgeschaald werd naar fase rood en fase oranje. Wat betekent dit juist ? zie hieronder.
Code groen
Er is geen brandgevaar.
Code geel
Er is sprake van beginnende droogte. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens in de duinen en heide wordt af en toe bemand.
Code oranje
Er is nu sprake van droogte en een verhoogde kans op brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktoren in de heide en duinen wordt permanent bewaakt. Bij brand trekt 1 korps er op uit en krijgt steun van andere korpsen indien nodig.
Code rood
Zeer groot brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens worden langer bemand. De brandweer patrouilleert rond gevaarlijke gebieden zoals heide en duinen. Bij brand trekken 4 korpsen er op uit. Zij beschikken over een tankwagen en een boswagen. De brandweer van Essen, Kalmthout, Wuustwezel en Brecht werken samen om de brand zo snel mogelijk onder controle te krijgen.
Bron: Brandweer Essen bedankt brandweer van Essen voor de informatie
-----------------------------------------------
Nordic walking, is wandelen met aangepaste skistokken, die poles worden genoemd. Nordic walking is in Finland ontstaan als zomertraining voor langlaufers. Nordic walkers maken meer gebruik van hun schouders en bovenarmspieren. Een stok voor nordic walking moet zo lang zijn dat hij recht naar beneden wijst wanneer je hem vastpakt en in elk geval niet hoger is dan een hoek van 90 graden met de elleboog. Een stok moet ongeveer 2,5 cm korter zijn dan een skistok voor dezelfde persoon, omdat die is gemaakt om in de sneeuw te steken. Een richtlijn voor de juiste lengte van de stok is de lichaamslengte vermenigvuldigen met 0,68. De pole heeft enkele belangrijke verschillen met de wandelstok:
De voet (schoen) van de pole is schuin geplaatst (bij de wandelstok recht).
De handlussen zijn breder en worden op een bepaalde manier met klittenband om de pols bevestigd (bij de wandelstok zijn het vaak gewone smalle lussen).
De Olmense Zoo bestaat sinds 1980, heeft sinds 2019 een nieuwe naam Pakawi Park.
Het dierenpark is 12 ha groot, er zijn Europese en exotische diersoorten te zien.
Het Blotevoetenpad op de Lieteberg in Zutendaal,
Zeker eens doen indien je nog nooit op blote voeten hebt gelopen,
Zet al je zintuigen en beide voeten in om
de bijzondere prikkels van hout, stenen, boomsnippers, gras, leem en
water waar te nemen op een zorgvuldig samengesteld parcours.
Koud en
warm, vochtig en droog, aangenaam en prikkelend wisselen elkaar af
tijdens een route van bijna 3 km lang, die enkel toegankelijk is op
blote voeten.
Foto's hier onder,
Kruidentuin van Leuven
Mooie kastelen in België
De Lavendelhoeve in Stokrooie - Hasselt
is een uniek stukje Provence in Limburg.
Bezoekje aan Monschau parel in de Eifel,
Ligt op een boogscheut van de Belgische grens.
Staat bekend om zijn pittoreske vakwerkhuizen in de oude stadskern.
Ook bezoekje gebracht aan de Glasblazerij met zijn glastentoonstelling.
De foto's voor op mijn blog maakte ik tot september 2020 met de Panasonic DMC-fz7,
daarna met de Panasonic Lumix DC-FZ82 is een bridge camera met 60x optische zoom.
Mijn foto's worden bewerkt met PhotoScape, is een gratis en erg gebruiksvriendelijk fotobewerkingsprogramma en fotoviewer.
Met PhotoScape krijg je ongeveer alles dat de gemiddelde gebruiker
nodig heeft. Je kan jouw afbeeldingen bijsnijden en aanpassen, ze
groter of kleiner maken, rode ogen verwijderen, en instellingen als
helderheid, contrast, en kleurbalans aanpassen.
.
oktober 2018, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
De beroemde leeuw van Waterloo staat op een 45 meter hoge kunstmatige Heuvel.
Hij staat op de historische slagvelden waar in 1815 Napoleon zijn nederlaag leed.
Vlakbij in het koepelgebouw staat een prachtig geschilderd panorama van de veldslag.
De Bloementuin in Domein Bokrijk
Historische gebouwen in het Openluchtmuseum van Bokrijk,
de prachtig gerestaureerd historische gebouwen op de Abdijsite Herkenrode.
oktober 2019, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
winter 2016,
Ice Magic Hasselt,
het sneeuw- en ijssculpturenfestival
Molens in Vlaanderen
Haven in Oostende
Bloemstukken tentoonstelling
met mijn vriendin Carine stadswandeling gemaakt in Gent,
Paddenstoelenwandeling,
tijdens de herfst kun je altijd mooie paddenstoelen vinden in de natuur, interessant is met een encyclopedie in de hand waar al die paddenstoelen, zwammen, schimmels en boleten in staan op zoek te gaan.
zo'n boek of gids kun je kopen of waarschijnlijk ook uitlenen in de bibliotheek.
Vogels in de natuur
prachtige zonsondergang boven Schulensmeer
Begijnhof van Hasselt in winters kleedje,
WANDELTIPS / WANDELROUTES deel 1
WANDELBLOG van EASYWALK
24-02-2019
252. TEUNENBERG - OLEN
Wandelgebied Teunenberg - Olen.
Start / ligging: op het dorpsplein in het centrum van Olen.
Parking: dorpsplein.
Afstand: rondwandeling van 8 km.
Wandelwegen: meestal bospaden.
Bewegwijzering: groene richtingswijzers op witte zeshoekige bordjes.
Wandelbord: zijkant van de parking.
Voor wij de wandeling starten bezoeken wij eerst het grasplein van het driehoekig dorpsplein.
Het plein is omzoomd door oude inheemse lindebomen die in 1801 werden geplant.
Links van het grasplein staat in een halve cirkel een beeldengroep met de naam: Driekantige Boeren van Olen.
Zij beelden enkele Olense legendes en sagen uit die soms in verband staan met Keizer Karel.
Op het eind van het grasplein staat de voormalige pastorie (huisnummer 18), is een norbertijnen pastorie, gebouwd in opdracht van de abdij van Averbode, dateert uit de 18de eeuw.
De pastorie met toegangspoort en omgrachting is sinds 1953 beschermd als monument en zal eind 2019 worden gerestaureerd.
Wij wandelen terug naar de andere kant van het plein hier staat de Pottenfontein.
De 3 koperen potten symboliseren de bezoeken van Keizer Karel aan Olen, zoals het verteld wordt in de 'Legende van de Pot met drie oren'.
Vlakbij staat tegenover het gemeentehuis de dorpspomp, is een replica die geplaatst is op de oorspronkelijke locatie waar ooit de oude pomp stond.
Het fraaie gemeentehuis gerenoveerd in 1980 is een dubbelhuis in neoclassicistische stijl, heeft een bepleisterde lijstgevel en driehoekig fronton.
Het gebouw had eerst de functie van schepenbank en werd daarna gemeentehuis.
Het was even zoeken naar de eerste richtingspijl, die bevindt zich aan de Binnendoor, steegje (langs huisnr. 1 Sint-Martensstraat).
Wij nemen de steeg en zitten na een tweede steeg spoedig buiten het centrum van Olen.
Via de Kattestraat gaan wij richting de Olense bossen.
Stappen eerst langs de bosrand en vervolgen passeren wij het speelbos.
De bossen zijn in 1996 aangekocht door het Agentschap van Natuur en Bos.
Voor 1996 was het bosgebied in gebruik door het Britse leger, hun Brits militair kamp C was hier gevestigd.
Na de val van de Berlijnse muur werden de kampen overbodig en was er een nood aan nieuwe invulling.
Uit de bossen volgen wij de Britselaan tot aan Kamp C, heeft als nieuwe invulling: Provinciaal Centrum voor duurzaam bouwen en wonen.
Wij wandelen over het terrein van Kamp C en volgen aan de achterkant een bospad tot aan de voormalige militaire spoorlijn, is omgevormd tot fietspad.
Het kaarsrechte fietspad brengt ons tot aan de drukke Boerenkrijglaan.
Steken de laan voorzichtig over en passeren verderop het infobord Teunenberg.
Het domeinbos van 60 ha was ooit een uitgestrekt heidegebied onder de naam Teunenberg - Nieuwe hoeve, maar werd na 1850 massaal bebost met naaldbomen voor mijnhout.
De historische mijnhoutbossen zullen door de huidige bosbeheerder omgevormd worden naar multifunctionele gemengde bossen.
De Teunenberg bestaat uit een vrij vlak terrein, toch is er een geleidelijke terreinverhoging tot 28 m ter hoogte van het domeinbos, dit verklaart de ontstaande naam Teunse berg.
Er zouden elf oude blusputten staan op het domein, restanten van het vroegere militair gebruik, eentje komen wij tegen.
In enkele van deze putten heeft zich flora ontwikkeld ( grote boterbloem, glanzig fonteinkruid en kransveder kruid), ook zijn ze het ideale biotoop voor allerlei amfibieën.
Wij vertoeven nog een tijdje in het bosgebied, passeren onderweg nog de loodsen van de bosbeheerder.
Via het Schoolpaddeke en de Bulestraat bereiken wij terug het dorpsplein.
Afsluiten doen wij met een drankje in taverne de Pot van Keizer Karel op het dorpsplein (Dorp 14), hier kom je meer te weten over deze legende, ze staat achteraan in de menuboek.
Tips / opmerkingen: het wandelplannetje kun je ook downloaden:
Alle Olense legendes:
De Sint Martinuskerk van Olen, deze staat langs de Sint-Maartenstraat en wordt niet gepasseerd tijdens de wandeling.
De kerk heeft een vroeg gotische zandstenen westtoren, overige gevels zijn in baksteen.
Wandeldatum: zondag 24 februari 2019, prachtige zomerdag in putje winter (16°).
Start / ligging: aan Sportcentrum Demerstrand, Stationstraat 27 Diepenbeek.
Parking: grote parking voor de sporthal.
Afstand: rondwandeling van 6,6 km.
Wandelwegen: meestal veld- en bosweg, graspad langs weilanden.
Bewegwijzering: groene ruitjes.
Wandelbord: op het grasperkje tussen de op- en afrit van de parking, de wandelroute staat erop aangeduid als de Marc L'Hoyes wandeling.
De wandelroute heb ik samen met mijn broers en zus afgewandeld.
Aan de parking steken wij de Stationsstraat over en volgen linksaf het fietspad.
Iets voorbij de Demer hebben wij de keuze de bewegwijzering linksaf nemen of rechtdoor (kiezen rechtdoor).
Spoedig wandelen wij langs rivier de Demer, met links de uitgestrekte weilanden genaamd natuurgebied Dorpsbemden.
Het natuurgebied van 60 ha ligt op de overgang van de Kempen en Haspengauw en heeft een afwisselend bodemgesteldheid: zand, leem en natte klei.
Het gebied ligt ook in het overstromingsgebied van de Demer en bestaat uit natte weilanden, hooilanden en blauwgraslanden.
Her en der staan er rijen knotwilgen, houtwallen en ook enkele verlande vijvers zijn er te zien.
De rijke hooilanden zorgen in de lente en zomermaanden voor een bonte bloemenpracht en trekt vele soorten dagvlinders aan.
De bloemen die er onder andere staan: dotterbloem, hondsviooltje, knolsteenbreek, margriet, grote ratelaar en gevlekte orchis.
Wij komen uit op de Molenstraat (linksaf fietspad volgen) en slaan aan de brug opnieuw linksaf.
Een veldweg loopt hier langs de rand van de Dorpsbemden met uitzicht op de kerktoren van Diepenbeek.
Verderop wandelen wij terug dieper het gebied in en zitten in het natste gedeelte van de Dorpsbemden.
Een erg moerassig gebied met enkele sloten en vochtige ruigtes, knuppelpad over het natste gedeelte.
De zeldzame moerassprinkhaan zou hier leven in de vochtige ruigte.
Terug uit het natuurgebied volgen wij een pad langs de Kaatsbeek en bereiken zo de Pomperikvijver.
De Pomperikvijver is een diepe vijver met steile oevers ontstaan door uitbaggering, doet dienst als visvijver.
Wij volgen de Pomperikweg en vervolgens de Heidestraat (asfaltweg) tot aan de Dauteweyers.
De Dauteweyers bestaat uit een reeks (ketting)vijvers die ontstaan zijn door ijzerertswinning.
Halverwege de 19de eeuw werden ze aangepast voor de viskweek, nog later werden het natuurvijvers.
De Dauteweyers zijn het ideale decor voor de kamsalamander en de kieskeurige boomkikker, deze kikker voelt zich hier thuis, is één van de zeldzaamste amfibieën van ons land.
De randen en verlandingszones rond de vijvers vormen interessante overgangsgebieden met verderop elzenbroeken en vochtige weilanden.
Jammer genoeg liggen de vijvers er op het moment van de wandeling minder aantrekkelijk bij door zware werken, heraanleg van de vijvers en wandelpaden.
Het rechtse gedeelte was afgesloten voor wandelaars door de werken en enkele bewegwijzeringenpaaltjes waren weg.
Wandelen (voorlopig tot werken gedaan zijn) over de Heidestraat tot juist voorbij de vijvers en slaan daar linksaf.
Volgen even de oever van de vijvers en gaan daarna dieper het bos in waar de bewegwijzering terug staat.
Een pad tussen huizen brengt ons naar het oversteken van de Ganzebroekstraat tot in natuurgebied Ganzebroek.
Het Ganzebroek ligt ten noorden van de Demer, heeft een mengeling van weilanden en jong bosbestanden zoals het speelbos en geboortebos.
Wij passeren in het natuurgebied enkele beekjes en het infobordje van de ijsvogel.
Via een bospad door het geboortebos komen wij terug uit aan de Demer, ons beginpunt de sporthal is terug in zicht.
Nog even melden links van de sporthal ligt achter de hoge haag het Kasteel van Diepenbeek, werd vroeger de rentmeesterij van Alden Biesen genoemd.
Het kasteel (17de eeuw) is de voormalige verblijfplaats van de rentmeesters van de ridders van de Duitse Orde van Alden Biesen, van de gelijknamige lands commanderij te Bilzen.
Naast het kasteel staat ook een slottoren of donjon uit de 15de eeuw, een restant van militaire bouwkunst.
Zowel kasteel als slottoren zijn gerestaureerd en in privéhanden van een notaris.
Tips / opmerkingen: in regenperiodes kan de Demervallei overstromen en is het gebied enkel toegankelijk met laarzen.
Regelmatig tijdens wandelingen is er spraken van blauwgraslanden, meer uitleg over deze graslanden:
Aan het wandelbord vertrekken ook kortere wandelingen:
Wandeling van 3 km doet alleen de Dorpsbemden aan (rode vierkantjes volgen).
Wandeling van 4,4 km doet alleen de Dauterweyers aan (blauwe rechthoekjes).
Wandeldatum: woensdag 6 februari 2019, bewolkte dag met weinig zon.
Kerststallentocht - Waasmont, Walsbets en Wezeren, deelgemeentes van Landen.
Start / ligging: aan de kerk van Waasmont, adres Hoevestraat 13.
Parking: voor de kerk is er parking of in de naburige straten.
Afstand: rondwandeling van 7,2 km.
Bewegwijzering: volg de grote wegwijzers, wit opschrift op bruine achtergrond (zie foto 1).
Wandelbord: geen, wandelplan is te downloaden:
Deze tocht heb ik gemaakt samen met broer Johan, de wandeling laat ons kennismaken met de mooie befaamde kerststallen van de streek.
In dit kort verslag geef ik alleen even uitleg over de kerststallen, verder is het genieten van mooie kerstsfeervolle foto's.
De unieke kerststal in de kerk van Waasmont heeft prachtige beelden uit lindehout, ze werden met de hand gesneden in de hout snijwerk atelier van Hans Klucker uit Oberammergau (Duitsland).
Herders en schapen, drie koningen met kameel, de ster van Bethlehem prijkend hoog boven de stal.
Rond de kerststal is er een heel miniatuurdorp gebouwd, een hoeve met kapel en dorpshuizen en kerktoren.
Ook een draaiende watermolen, water en fonteintje zijn er te zien.
Links in de kerkgang kun je de geschiedenis vinden, vanaf het ontstaan tot het heden van de kerststallen.
Via de Walsbetsestraat (een kasseiweg) gaan wij lichtjes bergop en -af door velden richting dorpje Walsbets.
De sfeervolle kerststal staat opgesteld in de massieve schanstoren van de kerk van Walsbets.
Hier zijn het de artistieke details in de beelden, zeker zo mooi ondanks ze kleiner zijn dan de beelden in Waasmont.
Niet alleen het kerstgebeuren maar heel wat natuur is er afgebeeld: dieren, planten, bloemen en water.
Via de Wezerenstraat gaat de kerststallentocht richting parochiekerk van Wezeren.
Deze oude romaans- gotische kerk dateert uit de 12 de eeuw.
Onder in de smalle kerktoren staan op enkele vierkantenmeters kleine porseleinen Hümmelbeeldjes in en rondom de kerststal, kerstdorpje.
Na het bezoek even pauzeren met koffie en taart (betalen) in het Kerckhuys, ligt voor de kerk in Wezeren.
Tips / opmerkingen: de kerststallen in de kerken zijn te bezoeken vanaf 25 december tot 6 januari, openingsuur 13 uur tot sluitingsuur 17 uur.
Er is ook een website waar je alles op terug vind, toch maar raadplegen want volgend jaar zijn het misschien andere datums of openingsuren, website- kerststallen:
Start / ligging: aan de kerk van Overhespen, deelgemeente van Linter.
Parking: voor de kerk in de Korte Walsbergenstraat (doodlopende straat) langs de kant van de weg parkeren.
Afstand: rondwandeling van 7 km.
Wandelwegen: straten en verharde verkavelingswegen.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Hespensche wandelpad opgedrukt (zie foto 16).
Wandelbord: voor de kerk, tegen de pastorijmuur.
De wandelroute heb ik samen met broer Johan afgewandeld.
Wij staan voor de Sint-Sulpitius kerk, gebouwd in classicistische stijl, dateert uit de tweede helft 18de eeuw.
De kerk heeft een ruime beuk van drie traveeën en verbreed door een uitspringend transept en een koor.
De kerktoren uit zandsteen is uit de 13de eeuw, de torenspits die dateert uit de 17de eeuw.
Wandelen over het kerkpad en zien tegen de zijkant van de kerk een merkwaardig kruisbeeld, Christus gekruisigd met de voeten naast elkaar en handen recht omhoog.
Het kruisbeeld verwijst naar de Jansenistische leer uit de 15de eeuw, volgens deze leer zou Christus enkel gestorven zijn voor begenadigde gelovigen.
Via de Brouwersstraat verlaten wij het centrum van Overhespen en slaan daarna de Vijverstraat in.
In de Vijverstraat passeren wij de Kleine Gete of Leeuwse Gete een waterloop die na samenvloeiing met de Grote Gete de eigenlijke Gete zal vormen.
In Achter het Dorp (straatnaam) ligt het voormalig militaire domein van Neerhespen, hier was tijdens de Tweede Wereldoorlog een noodvliegveld.
Vandaag huist er de Dienst Hondensteun van de federale politie, een vijftigtal herdershonden worden hier op de terreinen opgeleid tot goed getrainde politiehonden.
Volgen hier de omheining van het uitgestrekt militaire domein met zijn talrijke loodsen waarvan sommige gecamoufleerde kleuren hebben.
Het dorpje Neerhespen met zijn kerkje krijgen wij in de verte te zien.
In de Laarstraat staat de gedenksteen van oorlogsslachtoffer kapitein René Dethier die in mei 1940 hier om kwam bij een luchtaanval op het vliegveld.
Iets verder zitten wij volop in de suikerbietenvelden, ideaal om ze hier te planten want de suikerfabriek van Tienen ligt in de buurt.
Het is rooitijd, grote hopen suikerbieten liggen verspreid op de velden, enkel percelen moeten nog worden gerooid.
Mooie weidse uitzichten vanuit het open veld, ook op dorpje Overhespen, ligt er prachtig bij.
Wandelen over verkavelingswegen richting Wange een deelgemeente van Landen.
De parochiekerk Christus-Koning van Wange heeft de vorm van een grote kapel, heeft smalle toren zonder klok (dateert uit 1947).
Ter hoogt van de Onze-Lieve-Vrouw onder afdak slaan wij de Gildestraat in.
Ongeveer 20 meter voor dat wij de Kleine Gete terug oversteken ligt rechts de Motte van Wange, deze stamt uit de middeleeuwen.
Hier hebben ze achter de motte opgravingen verricht en bandkeramiek blootgelegd een belangrijke vondst voor de archeologie.
Na het oversteken van de Kleine Gete, ligt onmiddellijk links de kapel die gewijd is aan Sint- Antonius van Padua met daar achter een fraai herenhuis.
Wandelen daarna door een holle weg (verhard), weelderig begroeid met struiken, essen en knotwilgen.
Via de Oude Tienseweg een betonnen weg door de velden gaan wij richting Overhespen, deze weg was vroeger de Romeinse Heirbaan, deze baan verbond Tienen met Tongeren.
Verderop aan twee toegangspijlers ligt in een parkje met oude bomen het Kasteeltje, is een rood geverfde villa die tussen bouwjaar 1848 en 1906 fungeerde als jachtpaviljoen van de familie Goosens.
Wij belanden terug in het centrum van Overhespen en wandelen door de Bronstraat, er zou hier een dorpsbron te zien zijn (niet gezien).
Terug aan de kerk, nog even een kijkje nemen aan de pastorij die al meer dan tien jaar leeg staat.
Tips / opmerkingen: de voorkant van het Kasteeltje is ook te bekijken, ligt aan de Geldenakenstraat 112.
Deze wandeling staat ook uitvoerig beschreven in wandelgids Hagelands Haspengouw.
Wat is een motte: men noemt een in vlak land opgeworpen heuvel
binnen een ringvormige gracht en met een versterking op de top een
motte. Aanvankelijk was deze versterking niet meer dan een houten
palissade.
Wandeldatum: vrijdag 23 november 2018, zonnige dag.
Start / ligging: aan de kerk, Molenstraat 1 Binderveld, deelgemeente van Nieuwerkerken (Limburg).
Parking: kleine parking voor +- 7 auto's aan de Mariagrot tegenover de kerk.
Afstand: rondwandeling van 8 km.
Wandelwegen: rustige straten en veldwegen.
Bewegwijzering: zeshoekige metalen plaatjes met als opschrift ontdekt het dorp (zie foto 11).
Wandelbord: geen, deze wandeling kun je downloaden met wandelplan en met uitleg over de bezienswaardigheden:
De Maria-grot met het kopiebeeldje van Onze-Lieve-Vrouw van Banneux staat er sinds 1955, met aan de voet de Latijnse tekst die in onze taal betekend: bemerk diegenen die u aanroepen.
De Sint-Jan Baptist kerk dateert uit 1842, is een neoclassicistische zaalkerkje met ingebouwde westtoren met naald spits.
Rechts van de kerk ligt het kerkhofpark met enkele oude grafstenen en in het midden een herdenkingszuil met namen van de overleden van het voormalig kerkhof.
Achter de kerkhofmuur ligt de pastorie, een alleenstaande gebouw met voortuin en moestuin, de pastorie is beter te zien vanaf de Molenstraat.
Wij beginnen te wandelen met eerst een rondje Molenstraat en passeren ons volgende bezienswaardigheid het waterkasteel van Binderveld.
Het
waterkasteel is te bereiken na het passeren van de brede kasteelgracht
via de poorttoren, dit was ooit de wachttoren met in de spits een
duiventil.
Van het voormalige waterkasteelcomplex dat dateert uit 1729 zijn alleen de gerestaureerde poorttoren en het fraaie herenhuis overgebleven.
Het langgerekte bijgebouw lijkt op een koetshuis is veel later gebouwd.
Volgen verder de onverharde Molenstraat door de velden tot wij terug op het verharde deel van de Molenstraat komen.
Hier is gelegen aan de Molenstraat 81 de Elsbroek(e)molen of Binderveldmolen.
De watermolen op de Melsterbeek fungeerde ooit als korenmolen, het sluiswerk en het metalen onderslagrad en maalwerk zijn nog steeds aanwezig.
De molen behoorde destijds toe aan het Kasteel van Binderveld, is door de eeuwen heen meermaals verbouwd en gerenoveerd.
Sinds 1993 is ze samen met kasteel beschermd als monument in een omgeving die beschermd is als dorpsgezicht.
Volgen de Molenstraat (fietspad) tot terug aan de kerk en slaan achter de kerk rechtsaf, Krommenhofstraat.
Zitten hier na het passeren van huizen op een veldweg tussen de boomgaarden, laagstam appel- en peren.
De veldweg gaat bergop en bereiken zo het hoogste punt van Binderveld.
Tijdens de daling hebben wij rechts waar de fruitbomen geen belemmering vormen een prachtig vergezicht.
De Tramstatiestraat die wij daarna volgen heeft zijn naam te danken aan de vroegere tramstatie op de verdwenen tramroute.
In de Raasbeek straat bevindt zich tussen de lindebomen de Kapel Onze-Lieve-Vrouw (ter aanbidding) van de Koorts.
Verderop ligt het nieuwe waterproductie centrum van De Watergroep.
Spoedig zitten wij terug in open veld, met vergezichten op de omgeving, zo krijgen wij Binderveld dorp met kerk in de verte te zien.
Kapel Onze-Lieve-Vrouw van de Zeven Smarten ligt aan de Kruisstraat.
Hier ligt links van de kapel een uitgestrekt veld beplant met de gele mosterdzaad plant (fotogeniek), de plant is een snelgroeiend eenjarige plant, die zeer geschikt is als groenbemester.
De Kruisstraat volgen wij niet, keren op ons stappen terug en nemen een veldweg door het open veld (oude eik onderweg).
Via de Kleine Romestraat en Hoogstraat gaan wij de dorpskern binnen en staan iets verder terug aan de Maria-grot.
Tips / opmerkingen: als de parking aan de grot volzet is kun je ook parkeren tegenover het kasteel, ruimere parking.
De geschiedenis van het Kasteel van Binderveld:
Meer info over de Elsbroekemolen:
Wandeldatum: vrijdag 9 november 2018, zwaar bewolkte dag, geen neerslag.
Start / ligging: aan de brug van de Zuid-Willemsvaart, te bereiken via de Geulerweg in Neerharen, deelgemeente van Lanaken.
Parking: parkeren aan het begin van de Kupweg is er een parking voorzien.
Afstand: rondwandeling van 3,8 km, het vrij struinen niet meegerekend.
Wandelwegen: geasfalteerde winterdijk, grindweg en graspad in natuurpark.
Bewegwijzering: geen, vrij struinen in het natuurpark.
Wandelbord: aan de parking.
Wij stappen meteen de begrazingszone binnen en volgen de winterdijk of kanaaldijk die hier fungeert als jaagpad, fiets- en wandelpad.
Links van de winterdijk liggen de ooibossen, dit zijn bossen die spontaan ontstaan in overstromingsgebieden.
Het ooibos hier langs de Maas bestaat uit wilgen, zomereiken, elzen, essen en zwarte populieren, het is het oudste en grootste ooibos van Limburg.
Rechts tussen de bomen door hebben wij uitzicht op de Zuid-Willemsvaart.
De Zuid-Willemsvaart werd hier in de jaren 30 vorige eeuw parallel met de Maas getrokken, daarna volgde nog een verbindingskanaal Briegden-Neerharen.
Verderop bestaat de geasfalteerde winterdijk uit een prachtige dreef met statige rode beuken.
Regelmatig staat er een kilometerpaal langs de dijk, ter hoogte van paal 2,7 verlaten wij de dijk en gaan linksaf het natuurgebied binnen.
De Biezenplas en Wissenplas zijn grindplassen die hier ontstaan zijn door ontgrinding rond de jaren 50-60 vorige eeuw.
Na de stopzetting van de ontgrinding is er een langgerekt gebied van 40 ha groot onbeheerd achtergebleven, flora en fauna kregen de vrije teugel en ontwikkelde zich tot een fraai natuurgebied.
Het natuurpark ligt helemaal geklemd tussen de Zuid-Willemsvaart en de Maas, dus als wandelaar kun je hier moeilijk verdwalen.
Wandelen langs de rand van de Wissenplas, het is hier genieten van het prachtige natuur- en rivierlandschap, deze parel is Limburg op zijn mooist.
Struinen door een wit bloementapijt, waarschijnlijk de veel voorkomende knolsteenbreek plant.
In het natuurgebied zijn bijzondere plantensoorten aangetroffen zoals, knolsteenbreek, mottekruid, beemdkroon, doderkruid, rode ogentroost en zelfs enkele soorten orchideeën.
Enkele huizen en het kerkje van het Nederlandse dorpje Itteren zien wij op de andere oever de Maas liggen.
Heel wat watervogels zijn er te zien op de Maas en de plas, al begin februari komen hier grote kolonies blauwe reigers en aalscholvers aan om er te nestelen en broeden.
Naast de das zou ook de bever in het natuurgebied voorkomen, de bever een knaagdier, heeft beitelvormige snijtanden.
De bevers nemen zo het natuurlijk onderhoud van de oevers voor hun rekening en knagen er complete bomen om.
Wij passeren op enkele meters afstand een kudde koninkpaarden die rustig verder grazen en geen aandacht aan ons besteden.
Ook de andere grote grazers van het gebied de Galloway runderen staan een eindje verderop in de Maasvallei.
Na de wandeling rond de Wissenplas struinen wij nog zeker een dikke kilometer zuidelijker langs de Maas.
Pas als wij schrikdraad tegenkomen ter hoogte van het eerste gebouw rechts (luxe -villa met drie koepels) verlaten wij het natuurgebied via klaphekje.
Via de Maasdijk bereiken wij spoedig de Winterdijk, wandelen terug over de dijk richting brug en beginpunt.
Na de wandeling nog even bezoek gebracht aan de Antitank Bunker11 die aan de andere kant van de brug ligt.
De pas gerenoveerde Bunker11 een massieve twee verdiepingen hoge bunker hield destijds de controle over de brug.
Interessante afmetingen van de bunker: dak 1.75 meter dik, frontmuur 1.9 dik, zijmuren 1.3 dik en achterwand 1 m dik.
Er staat ook nog een dank- en herdenkingsplaat ter nagedachtenis van de Amerikaanse soldaten die in de Tweede Wereldoorlog tijdens operatie Task Force "Stokes" hun leven gaven ter bevrijding van Neerharen en het Maasland.
Tips / opmerkingen: de naam Hochterbampd komt van het kasteel van Hocht(er) dat hier ergens in de omgeving staat (niet gezien), bampd is dialect komt van bampten is beemden, vochtige weilanden.
Wat is struinen: struinen is een werkwoord, het betekend een vrije weg banen (in dit geval) door het natuurgebied, je hoeft er geen wandelpaden te volgen.
Opgelet honden zijn alleen aangelijnd welkom op de Winterdijk, jammer genoeg is de viervoeter niet welkom in de struinzone.
Tijdens het broedseizoen is ook een groot deel van de struinzone afgesloten voor de wandelaars.
Het natuurgebied kun je beter een bezoekje brengen na lange periode van droogte, als het waterpeil van de Maas laag staat valt hier veel te struinen.
Wandeldatum: donderdag 4 oktober 2018, prachtige wandeldag met veel zon.
Start / ligging: tegenover recreatiepark de Keiheuvel in Balen.
Parking: parkeren kan op de parking in de 7de Eskader Licht Vliegwezenlaan in Balen.
Afstand: rondwandeling van 8,7 km.
Wandelwegen: straat, fietspad, bos- en zandwegen.
Bewegwijzering: de verschillende knooppunten volgen van Wandelnetwerk Kempense Landduinen van de provincie Antwerpen.
De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn richting 7, - 6 - 10 - 5 - 4 - 3 - 2 - 96 - 9 - 8 -7.
Wij volgen de 17de Escadrille Licht Vliegwezenlaan, op één na langste straatnaam van België.
Iets verderop ligt de Koninklijke Aeroclub Keiheuvel.
Dit vliegveld is een centrum van zweef vliegerij, enkele vliegtuigjes zijn te zien aan de landingsbaan.
De club bestaat sinds 1956 en is blijven groeien en uitbreiden en heeft nu een eigen zweefvliegsectie.
Vlakbij ligt manege Keiheuvel met talrijke paardenweides.
Wandelen de laan verderaf en volgen daarna rechtsaf de Nieuwendijk, bosrijke straat.
Vervolgens nemen wij de Pelterweg en zitten in de bossen van wandelgebied De Most.
Het natuurgebied De Most is een valleigebied, was oorspronkelijk erg drassig.
Door het graven van grachten werd er aan ontwatering gedaan in de 19de eeuw en werden er naaldbossen geplant voor de productie van mijnhout.
Toch zijn er ook vandaag nog natte delen die bestaan uit broekbosjes.
Aan enkele mooie dreven (eik en beuk) ligt het gelijknamig kasteeltje, feitelijk een landhuis bedoeld als buitenverblijf.
Rond het kasteel is er een park aangelegd en werden paardenstallen gebouwd.
Aan de pijler van het toegangshek hangt een bronzen gedenkplaat ter herinnering dat Kasteel De Most tijdens de tweede wereldoorlog als schuiloord voor het verzet diende.
Jammer genoeg geen foto's kunnen trekken van het kasteel omdat het niet toegankelijk is wegens privébezit.
Het aangesloten natuurpark Keiheuvel ligt ongeveer elf meter hoger dan natuurgebied De Most, ze zijn samen 540 ha groot.
Het is een zanderig gebied met landstuifduinen, dennenbossen, open duingraslanden en stroken droge heide.
Dit gebied is een overblijfsel van het prehistorisch duinencomplex de Allesberg.
Typische begroeiing op en aan de schrale stuifduinen zijn de vliegdennen en vele korstmossen, waaronder gewoon kraakloof en rood bekermos.
Hier is het moeilijker wandelen door het mulle zand van de zandvlakte.
Enkele mooie waterplassen worden gepasseerd, kwakende kikkers zijn er te horen.
Voorbij een naaldbos volgen wij een betonpad door recreatiegebied Keiheuvel en bereiken zo terug de parking.
Tips / opmerkingen: hier zijn heel wat actievere recreatie mogelijkheden voor gezinnen, speeltuin, openluchtzwembad, kinderboerderij, manege, bowling, camping en sporthotel.
Wie niet graag wandelt kan bij de fietsverhuurdienst een fiets huren om de omgeving te verkennen.
Meer info over het kasteel De Most:
Wat zijn korstmossen:
Wandeldatum: vrijdag 14 september 2018, zonnige dag, wandeling gemaakt tijdens midweek vakantie, Kempense Meren in Rauw.
Start / ligging: aan de ingang van het poortgebouw, Abdij van Postel.
Ligt aan de Abdijlaan 28 Postel, deelgemeente van Mol.
Parking: grote parking links van de abdij.
Afstand: rondwandeling van 10 km.
Wandelwegen: brede zandwegen, graspad, geasfalteerd jaagpad en fietspad.
Bewegwijzering: rode zeshoekjes bordjes met gele richtingspijl.
Wandelbord: niet, is wandeling 3 van de klavertje 5 wandelroutes, is te downloaden:
De weg richting Ronde Put was wel afgesloten wegen werken in natuurgebied, omleiding via Arendonkseweg en jaagpad.
Op een infobordje voor het poortgebouw staat de geschiedenis van de abdij: in de 12de eeuw bouwde de paters - norbertijnen uit Floreffe op deze plaats een kerk en een hoeveklooster.
Dankzij zijn gunstige ligging op het kruispunt van de routes Antwerpen - Keulen en Leuven- 'sHertogenbosch verwerft Postel al snel een grote bekendheid.
Met de steun van hertogen Albrecht en Isabella kreeg Postel destijds het statuut van autonome abdij.
Even een kort bezoekje aan de abdijsite voor het nemen van enkele foto's: toegangspoort, hoofdgebouw en de abdijkerk.
Wij beginnen de wandeling voor de toegangspoort en volgen de Arendonkseweg die begint met een mooie dreef.
Deze autoluwe weg van bijna 3 km loopt door bosrijk gebied met maar enkele huizen, wordt na een halve kilometer een zandweg (verhard met grind en stenen).
Aan de Arendonkseweg 55 staat een gerenoveerde langgerekte hoeve met een typische Kempense schuur.
Wij komen uit aan de vaart en gaan linksaf en volgen het jaagpad langs het kanaal.
De vaart die hier ligt is het kanaal Dessel - Turnhout met vanaf Turnhout een verbindingskanaal met het Albertkanaal in Schoten.
De bouw van het kanaal werd gestart in 1844 en twee jaar later was was het traject Dessel - Turnhout afgewerkt.
Wij volgen het jaagpad (opletten voor fietsers) langs het kanaal en passeren twee prachtige natuurvijvers in natuurgebied de Ronde Put.
De vijvers zijn ondiepe putten die zijn ontstaan door turfwinning in de jaren vijftig vorige eeuw.
De eerste is de Lange Linneput, is te bereiken via een bijna tweehonderd meters stalen loopbrug met op het einde een kijkhut.
Enkele watervogels zijn er te zien, met in het midden van de vijver een zilverreiger die staat te wachten op een prooi.
De tweede vijver ligt verderop langs het kanaal en heet de Ronde put.
Deze is te bereiken via een ijzeren trap en graspad (heen- en terug wandelen) met links bos en rechts een uitgestrekt natte grasland.
Ook hier staat er een kijkhut om de talrijke watervogels te observeren.
De omgeving van de Ronde Put vormt dankzij zijn uitgestrektheid en ongereptheid één van de interessantste natuurgebieden van de Kempen.
Dit omwille van afwisseling: oude bossen met grove dennenbos, broekbossen en natte en droge heidevlakte.
Het gebied is ook een vogelparadijs en is bekend als groeiplaats van zeldzame veenvegetaties.
Terug op het jaagpad langs het kanaal bereiken wij verderop de N123, verbindingsweg Postel - Retie, deze drukke weg voorzichtig oversteken.
Aan de N123 ligt over het kanaal de ophaalbrug van Retie die eind deze maand wordt afgebroken wegens slijtage en ouderdom, ze dateert uit '45.
Ze wordt door een compleet nieuwe ophaalbrug vervanger, de nieuwe brug zal breder zijn en zorgt voor meer veiligheid voor fietser en wandelaars omdat ze dan over een eigen strook beschikken.
Wij vervolgen het jaagpad en gaan ongeveer driehonderd meters verder linksaf (betonnen fietspad).
Verderop loopt er een wandelpad langs het fietspad, wij zitten nu op de bosrijke Desselsedreef.
Via het fietspad langs de drukke N.136 bereiken wij terug de Abdij van Postel.
Tips / opmerkingen: de klavertje 5 wandelroutes bestaat uit vijf wandelingen die vertrekken aan de abdij
Aan de abdij zeker eens rondneuzen in de abdijwinkel, hier hebben ze hun eigen abdijkazen en bieren.
Meer info over de geschiedenis van de Abdij van Postel:
Wandeldatum: dinsdag 11 september 2018, wandeling gemaakt tijdens midweek Kempense Meren in Rauw, prachtige wandeldag met veel zon.
Aardgaswandeling - Blauwe Kei in Lommel / De Maat in Mol.
Parking: voorzien aan de plaats of het (gehucht ?) dat Blauwe Kei wordt genoemd.
Afstand: rondwandeling van 11 km.
Wandelwegen: bos- en zandpaden, enkele verharde stukken fietspad.
Bewegwijzering: eerst verbindingsweg volgen, aangeduid met bruine X -teken, daarna zeshoekige bordje met aardgas logo op (zie foto 12).
Wandelbord: aan de zijkant van de parking.
De Blauwe Kei ligt in het uiterste noordwesten van Lommel op de grens met Mol en de provincie Antwerpen.
De plaats is ontstaan nabij de eerste sluis (sas 1) van een sluizencomplex op het kanaal Bocholt - Herentals, omstreeks 1843.
De Blauwe Kei heeft zijn naam te danken aan een bijna ongeloofwaardig verhaal, een grote blauwe zwerfkei die door de Maas zou zijn aangevoerd heeft hier ooit als grenssteen gediend maar is zoekgeraakt.
Bij verbredingswerken van het kanaal in 1926 zou de steen onder opgespoten zand terechtgekomen zijn.
Wij volgen eerst bosweg met de X-teken als verbindingsteken, eerste X staat aan het bosje tegenover het wandelbord.
Komen uit aan een vijver en gaan linksaf, zitten nu op de bewegwijzering van de aardgaswandeling.
Vervolgens nemen wij een betonweg, de Blauwe Keidreef tot aan het volgende infobord De Maat, grondgebied Mol.
Gaan door het natuurgebied met aan ons rechterhand een kilometerslange zandbuis die hier is blijven liggen na zandwinning.
Een van de grootste binnenmeer van Vlaanderen ligt aan de linkerhand, het meer met een oppervlakte van 165 ha wordt de Put van Rauw genoemd.
Deze zandput is één de vele zandputten in de omgeving, ontstaan door zandontginning voor kwarts.
De regio Dessel, Mol en Lommel is bekend wegens het zeldzaam fijne kwartzand met een hoge zuiverheidsgraad dat hier nog steeds wordt ontgonnen.
Het binnenmeer sluit aan bij het natuurgebieden De Maat in Mol waar wij langs stappen.
Een mooi bordje met sternen op, een vogelsoort die hier komt broeden op de eilandjes op het binnenmeer.
Verderop aan natuurgebied De Maat heb je de keuze rechtdoor of rechtsaf de bewegwijzering volgen, kiezen rechtdoor (rechtsaf is een inkorting van de wandeling).
Wandelen door een naaldbos en passeren enkele poelen, infobordje kikkerpoel.
Daarna gaan wij langs de oever van het binnenmeer tot aan de omheining van vakantiepark Sunparks (rechtsaf).
Wandelen richting Postelsesteenweg, die wij voorzichtig oversteken op het zebrapad.
Na de oversteek nemen wij naar rechts het fietspad om verderop een zandweg te volgen door bos en langs de omheinde Zilvermeer - camping.
Uit het bos brengt de Zilvermeerlaan ons tot aan de Zilvermeerhaven Port Aventura.
De mooie jachthaven (geopend in 2006) met zijn 200 ligplaatsen is gelegen aan de 85 ha grote kanaalplas.
In deze moderne jachthaven met havencomplex kunnen alle jachtboot bezitters genieten van prima accommodatie, ook watersport zoals waterskiërs, zeilers en surfers hoort hier tot de mogelijkheid.
Op het gezellig buitenterras van de havencafé is het genieten van het havenuitzicht en tijd voor een koffie, wij zitten trouwens halfweg de wandeling.
Na de pauze volgen wij naar rechts de oever van de kanaalplas.
Kijkend over de plas, ligt in de verte de 37 meter hoge uitkijktoren, Sas 4 toren.
Wij laten de kanaalplas achter ons en steken op de hoek van de Zilvermeerlaan met de Postelsesteenweg de straat over.
Natuurgebied De Maat stappen wij terug binnen aan de begrazingszone.
Steken een brug over en passeren een mooie knotwilgendreef.
Verderop staat het bordje over watering, een netwerk van irrigatiegrachten die men hier heeft aangelegd begin vorige eeuw.
Het netwerk vertrok vanuit het kanaal, kanaalwater diende als bevloeiing van de schrale heidegrond, die door dit systeem langzaam maar zeker veranderde in hooiland.
Het hooi werd via het kanaal vervoerd, diende destijds als voedsel voor de legerpaarden in Leopoldsburg.
Later werden de paarden(kracht) vervangen door machines en geraakte het wateringssysteem in verval en werden er populierenplantages aangeplant.
Vandaag de dag is het natuurgebied een mozaïek van oude populierenplantages, hooilanden, moeras- en loofbossen, droge en vochtige heide.
Verder door in het natuurgebied zien wij een waterrijk gebied liggen.
Dit zijn sprietputten die ontstaan zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog en inmiddels geëvolueerd zijn tot mooie vijvers en ondiepe vennen.
Ontginning van spriet een soort bruinkool gebeurde als noodbrandstof tijdens oorlogsjaren, maar geraakte snel in verval na de oorlog.
Wandelen ook nog even langs het kanaal en passeren een leegstaande hoogspanningscabine die heringericht is als nestplaats voor kerkuilen, er hangt een infobord over kerkuil.
Iets verderop volgen wij terug de bruin X-teken door het bos richting de Blauwe Kei.
Tips / opmerkingen: deze wandeling kun je ook aan het Provinciaal Ecocentrum De Goren Postelsesteenweg 71 starten, maar dan is het opletten want hier start ook nog een andere Aardgaswandeling met hetzelfde logo, wat voor verwarring kan zorgen.
Meer info over de Blauwe Kei:
Delen van natuurgebied De Maat zijn niet toegankelijk voor honden, ook niet aangelijnd.
Wandeldatum: woensdag 12 september 2018, tijdens midweek vakantie Kempense Meren in Rauw, zwaar bewolkte dag met kleine regenbui tijdens de wandeling.
Start / ligging: aan de kerk in de Brandstraat te Guigoven, deelgemeente van Kortessem.
Parking: naast de kerk op het kerkplein.
Afstand: rondwandeling van 9,1 km.
Wandelwegen: gras- en bospaden in het natuurgebied, betonweg, rustige straten.
Bewegwijzering: groen rechthoekjes.
Wandelbord: zijkant van het kerkplein, tegen de kerkmuur.
Een familiewandeling met zus Marleen, broer Jos en Johan.
De huidige Sint-Quintinus kerk die hier staat is een klein éénbeukig gebouw met ingebouwde westtoren, dateert uit 1850.
Boven het portaal bevindt zich in de nis het beeldje van de Heilige Sint-Jozef.
Vlakbij ligt ook de pastorie met voortuin, een alleenstaande dubbelhuis uit midden 19de eeuw, gerestaureerd.
Wij beginnen met het Sint-Gerarduspad af te wandelen, dit is een pas aangelegd betonnen pad langs de nieuwe sociale woonwijk.
Vervolgens nemen wij de Kasteelstraat en wandelen eerst voorbij het kerkhof met kerkhofkapel (dateert uit 1880).
Opvallend is de Apollo kop ingemetst in de voorgevel van de kapel, dit is de kop van een heidense godheid.
Volgens de legende zouden de kinderen die hun eerste communie gedaan hadden na de mis naar hier komen en met stenen naar de kop gooien ten teken van verzaking aan de afgod.
Verderop langs de Kasteelstraat staat het Rood Kasteel ooit een waterburcht waar destijds de Heren van Guigoven zetelde.
De gracht rond de burcht werd gevoed door de Mombeek tot in de 19de eeuw de gracht werd gedempt.
De burcht werd zwaar beschadigd tijdens de oorlogen in de 16de eeuw en werd vanaf de 17de eeuw tot 19de eeuw omgebouwd tot kasteelhoeve zonder militaire functie.
De U-vormige kasteelhoeve is gedeeltelijk in Maaslandse renaissancestijl opgetrokken en heeft een poorttoren met ingesnoerde naaldspits.
Wij steken de Mombeek over en gaan rechts natuurgebied Eggertingen binnen.
Het natuurgebied is 55 ha groot en ligt langs de Lerebeek.
Bij dit natuurgebied behoort het Uilenbos wat ooit een uitgestrekt weiland met populieren was.
In 1988 plante de gemeente Kortessem hier een loofbos met eik, es en zwarte els, zoete kers en haagbeuk.
De volgroeide populieren zijn aan een firma verkocht en ondertussen gekapt.
Wij volgen verderop een mooie houtkant met rechts in de diepte weides.
Uit het natuurgebied gaan wij via de Negenbonderstraat richting de naburige gemeente Vliermaal.
In de Eggetingenstraat en Grimmertingenstraat bevinden zich fruitplantages, akkers en aardbeienvelden.
Onderweg, in het gehucht Eggertingen staan er nog enkele eeuwenoude vakwerkhoeves.
Clos Sint-Denis in de Grimmertingenstraat 24 ook wel het Kasteeltje van Grimmertingen genoemd was in de jaren 90 een bekend sterrenrestaurant, maar staat nu al jaren te koop.
Het gebouw is eigenlijk een volledig gerenoveerde hoeve uit 1664, U-vormig complex met poortvleugel.
Het voormalig woonhuis met bijgebouwen en stallen zijn heringericht als restaurant en feestzalen.
In de Bieskuilstraat aan het begin van een holle weg gaan wij ter hoogte van het wandelbord terug het Natuurgebied Eggertingen binnen.
Wij gaan hier door een echte wildernis met links de bijna leegstaande Lerebeek.
Het infobordje van de Kleine Kaardenbol wordt gepasseerd, een vrij zeldzame plantje dat hier groeit op de kalkrijke bodem.
Verderop enkele poelen die kurkdroog staan, normaal zit hier de watersalamander in en rond de poel, geen leven gezien.
Voorbij een klein hooiland volgen wij een graspad door een weiland met populieren.
Vervolgens stappen wij over een betonweg doorheen Henisveld.
Op het hoogste punt in het open veld hebben wij mooie vergezichten op de glooiende akkerlanden.
Via de Driesstraat en Overbeekstraat komen wij uit aan het gebouw van de Watergroep.
Hier bevinden wij ons in de groene vallei van de Beekbeemdenbeek, een beek die hier ergens in de Mombeek uitmondt.
Gaan iets verder zijdelings voorbij het Rood Kasteel met zijn evenementenweide, het kasteel dient tegenwoordig als evenementen kasteel.
De laatste kilometer komt overeen met de eerste kilometer, via het Gerarduspad komen wij terug uit aan de kerk.
Tips / opmerkingen: voor wie 9,1 km te ver is, er is ook een kortere wandeling van 4,9 km (blauwe ruitjes).
Meer info over het zeldzame plantje de kleine kaardenbol:
Waarom de kasteelhoeve het Rood Kasteel wordt genoemd is mij niet duidelijk.
Wandeldatum: woensdag 8 augustus 2018, afwisselend wolken en zon, mooie wandeldag.
Start / ligging: aan de Donderslagweg z/n te Houthalen-Oost, ligt schuin tegenover betonfabriek Echo.
Parking: parking aan de bosrand.
Afstand: rondwandeling 4 km.
Wandelwegen: meestal bos- en zandpaden, enkele stukken grindweg en deel van het geasfalteerde toeristisch pad.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
Wandelbord: zijkant van de parking.
Natuurreservaat Ten Haagdoornheide vormt samen met het aangrenzende natuurgebied de Teut één van de waardevolste heidelandschappen in Limburg.
Het uitgestrekt heidegebied is in totaal meer dan 2000 hectare groot en bestaat naast heide ook uit landduinen, bossen en enkele beekdalen.
Het heidelandschap is minder mooi purper gekleurd dan andere jaren.
Door de lange extreme zomer zijn op de droogste plekken heel wat heidestruiken afgestorven, ze staan er roestbruin bij.
De struikheide of zomerheide die hier in bloei staat is een dwergheester van 30 tot 90 cm hoog en hij kan goed overleven op de schrale zandgrond.
Thans kan hij ook goed tegen hitte en droogte, alleen dit jaar heeft hij het hard te verduren.
De beheerders van het heidegebied zorgen regelmatig voor verjonging van de heidevelden door te maaien en plaggen, plaggen d.w.z. de heidelaag met humus wegnemen.
Indien dit niet gebeurd staat hier binnen tientallen jaren een gemengd bos.
Andere helpers zijn een groot kudde schapen die al sinds 1986 zorgen voor de begrazing van de heide.
Op wandel, deze korte heidewandeling beginnen wij met de bosrand te volgen die evenwijdig loopt met de Donderslagweg.
Wij slaan daarna rechtsaf en gaan over de veerooster de begrazingszone binnen.
Onderweg stappen wij door het mulle zand en hebben wij mooi uitzicht vanaf enkele hoge landduinen.
Het is hier genieten van het uitgestrekte heidelandschap.
Een vogel vliegt op, vogels zoals boompieper, nachtzwaluw, roodborsttapuit en boomleeuwerik zijn talrijk aanwezig op de heide.
Op gebied van fauna komt de zonnedauw (vleesetende plant) en talrijke veenmossen voor op het heidegebied.
Verderop wandelen wij voorbij een afgesloten gedeelte, het rustgebied waar geen wandelaars zijn toegelaten.
Wij passeren ook een schapenstal met aanpalend gebouw van het Agentschap van Natuur en bos, de eigenaar en beheerder van het natuurgebied.
Volgen vanaf het gebouw een grindweg met rechts de omheining van de hondenspeelzone, hier mag de viervoeter zich uitleven.
Daarna nemen wij het geasfalteerd toeristisch fiets- en wandelpad met links en rechts dennenbos.
Op het einde van het wandelpad slaan wij rechtsaf en volgen een bospad parallel met de Donderslagweg richting parking, eind van de heidewandeling.
Tips / opmerkingen: wandelen op Ten Haagdoornheide is alleen toegestaan van zonsopgang tot zonsondergang.
Wandelaars mogen niet afwijken van de wandelpaden en honden moeten aangelijnd blijven.
Meer info over de heide:
Wandeldatum: donderdag 30 augustus 2018, overwegend bewolkte dag met af en toe zon.
Start / ligging: aan het Natuurcentrum Huis Ternell.
Ligt op ongeveer 7,5 km voorbij Eupen langs de N67, de Monschauer Straße 2 - 3.
Parking: links van het Natuurcentrum.
Afstand: rondwandeling van 8 km.
Wandelwegen: aan het begin en einde asfaltweg, bos- en rotspaden die moeilijk begaanbaar zijn met grote reliëfverschillen, dus stevig dalen en klimmen.
Bewegwijzering: groen kruisjes, ons begin- en eindpunt; eerste kruisje staat op de reuze boomwortel waar wij aan het begin onderdoor wandelen.
Wandelbord: eerder een algemeen infobord over de streek, de wandelroute met wandelplannetje is gratis te downloaden:
Deze wandeling heb ik gemaakt met fietsvriendin Carine, met haar maakt ik wekelijks een fietstochtje.
Het Natuurcentrum is een toeristisch infocentrum met onthaal- en tentoonstellingsruimte.
Ook is er in ondergebracht het Vormingscentrum van de Duitstalige Gemeenschap, met als thema's natuurbescherming en sensibiliseringsacties in verband met natuurbescherming.
De voormalige boswachterswoning tegenover het Natuurcentrum is omgebouwd tot Bosmuseum en is tegenwoordig het Veen- en Woudmuseum, was gesloten omdat ze een nieuwe uitbater zoeken.
In het museum krijg je info over het ontstaan van de Hoge Venen en er is een tentoonstelling te zien over inheemse dieren en planten in hun natuurlijke omgeving.
Wandelen in het verlengde van het museum, gaan voorbij de skihut met rechts een cafetaria, de houten chalet.
Komen uit aan een dwarsweg met verschillende wegwijzers, ook de bewegwijzering het groene kruis staat hier (linksaf).
Juist voor een jachthut slaan wij rechtsaf en gaan zo dieper het enorme Hertogenwoud in.
Het Hertogenwoud is een groot Ardens bos van 12.000 ha en is gelegen in het uiterste noordoosten van België aan de Duitse grens.
De naam heeft dit woud ontleend aan de Hertogen van Limburg, dit was vroeger het privé-jachtterrein van de Hertogen.
Het woud behoort tot het grensoverschrijdende Natuurpark Hoge Venen - Eifel.
Vooral uit naaldbos bestaat het woud maar ook begroeiing van loofbomen zoals wintereik en berk vallen op.
Het wild in het uitgestrekte woud bestaat uit vos, das, ree, edelhert en everzwijn.
Wij wandelen eerst langs de rand van de Ternellbach een klein beekje met roestbruin water.
Passeren enkele houten bruggetjes over de beek en doen vervolgens een afdaling richting rivier de Hill of Helle.
De Hill is een zijriviertje van de Vesder, hij ontspringt in de omgeving van de Baraque Michel en vloeit in Eupen in de Vesder.
Door de droogte van de laatst maanden staat het waterpeil van De Hill en Getzbach erg laag en zijn de dikke rotsblokken en keien goed zichtbaar.
Wij volgen een tijdje het dal van de Hill, enkele mooie fotogenieke natuurplekjes komen wij er tegen.
Klimmen daarna uit het dal, via een erg moeilijk begaanbaar pad met losliggende stenen en keien.
Even krijgen wij bij de beklimming tussen de sparren door een uitzicht op een veengebied, waarschijnlijk het veen van Kutenhart.
Wij steken de N67 terug over en vervolgen de wandeling.
Eerst een tijdje asfaltweg, deze weg staat hier bekend als het geologisch wandelpad.
Daarna dalen wij af naar de vallei van de Getzbach en volgen er het pad rechts langs de rivier, dus stroomopwaarts.
Rivier de Getzbach voorziet stroomafwaarts het stuwmeer van Eupen van water.
Het is hier iets gemakkelijker wandelen dan langs rivier de Hill, een smal bospad wordt steeds breder.
De beboste top die wij halfweg aan de rivier zien is volgens het wandelplannetje de Getzberg.
Wij verlaten de Getzbach via een houten brug, daarna doen wij een stevige klim uit de vallei.
Wij krijgen nog een erg moeilijk begaanbaar pad met dikke boomwortels als laatste hindernis.
Komen vervolgens uit op een asfaltweg die wij naar rechts volgen en staan spoedig terug aan het Natuurcentrum.
Tips / opmerkingen: mooie wandeling, erg vermoeiend met vele daal- en klimpartijen, voor meer geoefende wandelaars.
Deze wandeling kun je volgens mij alleen maken in periode van droogte, bij regenweer zijn de rotspaden spekglad, dus oppassen voor valpartijen.
Hou ook rekening dat onder in de diepe valleien geen Gsm bereik is, heb het uitgetest.
Voor de liefhebbers, achter het Bosmuseum ligt nog een klein arboretum, niet bezocht.
Een andere prachtige veenwandeling die ik samen met mijn fietsvriendin hier vorig jaar in deze buurt hebt gemaakt:
Wandeldatum: zondag 19 augustus 2018, prachtige zonnige dag 24°.
Start / ligging: aan het voormalige Douanekantoor Venlosesteenweg 403 Kessenich, deelgemeente van Kinrooi.
Ligt in het uiterste noordoosten van de provincie Limburg bij de grensovergang met Nederland.
Parking: parkeerterrein, achterkant van het Douanekantoor.
Afstand: rondwandeling 7 km.
Wandelwegen: straten, veldweg, gras- en bospaden.
Bewegwijzering: blauwe ruitjes.
Wandelbord: ter hoogte van het Douanekantoor (achterkant).
Daguitstapje en wandeling gemaakt met zus Marleen en broer Johan.
Het Douanekantoor hier gelegen aan de voormalige tramlijn Maaseik - Kessenich (opgeheven in 1936) werd in 1997 gesloten.
Vandaag is het kantoor heringericht als De Smakerij, een combinatie van specialiteitenwinkel met onder andere streekproducten, fietscafé en toeristisch informatiepunt.
Iets voorbij het Douanekantoor gaan wij rechtsaf en volgen wij de verkeersvrije Vijverbroekstraat die overgaat in veldweg.
Bereiken verderop het 140 ha groot Natuurgebied Vijverbroek, ontstaan door verlanding in de oude rivierbedding van de Maas.
Het Vijverbroek evolueerde zo tot een uniek moerasachtig gebied met in de laagste delen van de meander (Maas arm) ondoordringbare broekbossen en wilgenstruwelen, die grote ecologische waarde hebben.
Voor afwisseling zorgen in het natuurgebied drassige weilanden, akkers, houtkanten en talrijke poelen.
In het natte natuurgebied vindt je verschillende soorten zeggen, moerasvaren, dotterbloem en gele lis.
Ook voor vogels is het gebied van belang, bedreigde soorten zoals blauwborst, wespendief, havik, wielewaal, nachtegaal, boomvalk en buizerd komen hier nog voor.
Verderop volgen wij een graspad door weiland, met in het oosten de slingerde Itterbeek die de rand van het Vijverbroek volgt.
Wij steken de houten Itterbeek brug over en verlaten zo het natuurgebied.
Wandelen daarna op een bospad met rechts een hoge stijlrand en komen voorbij sportvelden uit op de drukke Venlosesteenweg (oversteken).
Via de Margarethastraat wandelen wij richting het centrum van het Nederlandse Ittervoort.
Hier staat de Margaritha kerk uit 1935, eenvoudige eenbeukig bakstenen gebouw met steunberen en rondbogige vensters.
De kerk heeft een verhoogd koor, de toren is half ingebouwd en gedekt door een ingesnoerde naald spits.
De Schouwsmolen ligt aan de Margarethastraat 73, is een onderslag watermolen op de Itterbeek.
Deze molen dateert uit 1630, maar is sinds 2015 grondig gerestaureerd.
Ook kreeg ze een nieuw molenrad, een kopie van het oorspronkelijk rad en werd de molen terug maalvaardig gemaakt.
Vanaf de molen volgen wij het graspad langs de Itterbeek, zitten hier in het dal van de Itterbeek.
Een paar konikpaarden komen even dichterbij een kijkje nemen, beginnen terug te grazen op enkele meters afstand.
Deze wilde paarden staan het jaar rond in voor de begrazing van het natuurgebied, het sterke paardenras kan strenge winters aan.
Ons volgende bezienswaardigheden is de Armenmolen in Molenstraat 12 in Neeritter, een korenmolen met onderslag rad.
De mensen die hier destijds hun graan lieten malen lieten een schep graan achter voor de armen, vandaar de naam Armenmolen.
De huidige watermolen zou in 1686 zijn gebouwd, meer info over de molen zie onderaan.
Tegenover het molenaarshuis staat op het Krekelbergplein het standbeeld van streekfiguur Kuebke, hij was de walveger.
Vlakbij staat de Sint-Lambertus kerk met zijn opvallende romaanse toren in turfsteen uit de 13de eeuw, in 1842 opnieuw verhoogd en uitgevoerd in baksteen.
Door de eeuwen heen is de kerk sterk veranderd, zo is het huidige schip opgetrokken in gotische stijl rond de 14de eeuw, kerk is grondig gerestaureerd in 1973-1974.
Verderop wandelen wij rond een plein met heilig Hart-beeld en volgen de Bosstraat en verlaten zo het centrum van Neeritter.
Via de Haardstraat en Breede Rijn bereiken wij het Landgoed van Borgitter met Kasteel van Borgitter.
Van het oorspronkelijk kasteel uit de 16de eeuw zijn enkel de hoektoren bewaart.
Het huidige waterslot van Borgitter is een classicistische gebouw in Maaslandse stijl , dateert uit de 18de eeuw.
Aan de noordwestelijke zijde (waar wij langs passeren) ligt het U-vormige neerhof met poortgebouw, rentmeesterswoning en Kasteelmolen.
Via de Kasteelstraat en Kleine Kasteelstraat wandelen wij terug richting Venlosesteenweg, hier rechts ligt terug ons beginpunt het douanekantoor.
Na de wandeling even doorgereden naar het naburig Nederlands stadje Thorn, bekend om zijn witte huisjes.
Hier hebben wij bij de Pannenkoekbakker lekkere pannenkoeken gegeten.
Tips / opmerkingen: na periodes van veel regen zijn hier in het natte Vijverbroek laarzen aangeraden.
Het Vijverbroek is bekend om zijn jaarlijks terugkerende probleem, de eikenprocessierupsen, bij het begin van de lente kruipen deze uit hun eitjes.
De haartjes van de rups kunnen brandwonden en schade aan luchtwegen en ogen veroorzaken, dus extra goed opletten in de omgeving van eikenbomen in de lente.
Meer info over de watermolens onderweg: Schouwsmolen , Armenmolen , Kasteelmolen
Alles over het Kasteel van Borgitter:
In het stadje Thorn kun je indien je wil een korte stadswandeling maken van 1,5 km, wij kuierde er maar even rond, alles over Thorn:
Wandeldatum: woensdag 11 juli 2018, prachtige dag, afwisselend zon en wolken.
Provinciaal Domein De Palingbeek - Zillebeke, deelgemeente van Ieper.
Start / ligging: vertrekpunt aan het bezoekerscentrum.
Het domein ligt ongeveer 3 km ten zuiden van Ieper.
Parking: groot parkeerterrein op het einde van de Palingbeekstraat.
Afstand: rondwandeling 6,7 km.
Wandelwegen: grind- en bospaden.
Bewegwijzering: oranje richtingpijl van de Molenboswandeling volgen.
Wandelbord: geen gezien, plan met wandelingen is te downloaden:
Het domein heeft de naam gekregen van een plaatselijk beekje genaamd de Palingbeek.
Wij volgen de weg links van het bezoekerscentrum met in het verlengde het cafetaria.
Nemen hier de trappen richting het bosrijk dal van de Oude Vaart.
Een infobord over het ontstaan van de Palingbeekdomein staat beneden aan de Oude Vaart.
Hier staat geschreven: vanaf 1864 werden
hier grote werken aangevat voor de aanleg van een scheepsvaartkanaal
tussen Ieper en Komen.
De werken vorderden goed, de nodige bruggen en sluizen werden gebouwd.
Enkel de heuvelkam nabij Hollebeke stelde
problemen, men probeerde de hoogte met een 700 meter lange tunnel te
doorboren ter hoogte van het huidige cafetaria.
De beperkte technische middelen van toen konden echter de krachten van de natuur niet aan.
Grondverschuivingen door zandige bovenlagen op klei en instortingen vernielde de tunnel.
Na nog enkele mislukte pogingen werden na 1912 de werken aan de vaart definitief stopgezet.
Pas in 1973 werd het 230 ha groot domein door het Provinciebestuur van West-Vlaanderen opengesteld als wandelgebied.
Wij steken de Oude Vaart over via een houten brug en volgen de grindweg langs de vaart bijna 1 km.
Vanaf de volgende brug zien wij het overblijfsel van sluis 7 bis (infobordje).
Steken de brug over, via bospaden klimmen
wij uit het diepe dal, het gebied dat tijdens de Eerste Wereldoorlog
door de Britten The Bluff werd genoemd.
Zowel de Britten als Duitsers hadden hier op
de steile oevers (The Bluff is Engels voor steile oever) van de Oude
Vaart stellingen uitgebouwd die strategisch belangrijk waren.
Uit het dal bereiken wij verderop de Volkssterrenwacht Astro Lab IRIS 1.
Hier staan diverse telescopen en de grootste
amateurtelescoop van de hele Benelux en kun je ermee van dichtbij
kennismaken met het heelal.
Wandelen daarna aan de rand van het domein in de bossen van natuurgebied Hagereke met enkele poelen als afwisseling.
Helemaal aan de rand van het domein ligt de
educatieve Milieuboerderij waar mensen met mentale beperking onder
begeleiding van vzw Vondels mee kunnen helpen op de boerderij.
Ze kunnen hier dieren komen knuffelen en verzorgen of een handje helpen in de grote tuin met bio- groenten en fruit.
Wandelen vervolgens langs de boomgaard die omzoomd is met haag.
Via een bospad gaan wij richting het tweede Astro Lab van de Volkssterrenwacht, IRIS II.
In IRIS II kun je naar de zon kijken met een grote zonnekijker de H-Alfa kijker.
Met de speciale kijker ziet men de zon in waterstoflicht, zonnevlekken en zijn zonne-uitbarstingen goed zichtbaar.
Wandelen door het bos
richting Hedge Row Trench Cemetery, een kleine Britse militaire
begraafplaats met 96 gesneuvelde uit de Eerste Wereldoorlog.
In de nabijheid (even afwijken van het wandelpad) ligt ook de First D.C.L.I. Cemetery, hier liggen de Britse gesneuvelde van The Bluff .
Vanaf deze kleine begraafplaats heb je een mooi uitzicht op de torens van Ieper.
Via een mooie dreef en het Molenbos met begrazingsblok (runderen niet gezien) bereiken wij de historische plek Niemandsland.
Hier kun je de Expo Coming World Remember Me bewonderen, 600.000 terracotta beeldjes staan hier uitgestald.
Samen vormen de beelden een indrukwekkend landschapstapijt in de voormalige frontzone.
Elk beeldje staat symbool voor één van de slachtoffers van de Eerst Wereldoorlog.
Vanaf het uitkijkplatform hebben wij een mooi zicht op het kunstwerk.
Wij bereiken iets verderop terug ons beginpunt, het eind van de mooie wandeling.
Tips / opmerkingen: andere wandelingen in Domein Palingbeek zijn Oude Vaart wandeling 3,2 km (blauwe pijl), Vierlingenwandeling: 4,5 km (groene pijl).
Meer info over Volkssterrenwacht Astro Lab IRIS 1 en 2:
Of de Expo van de beeldjes een tijdelijke kunstwerk is of blijvend is mij niet echt duidelijk.
Wandeldatum: donderdag 28 juni 2018, mooie zonnige dag, tijdens een midweek vakantie in Ieper.
Start / ligging: aan het stadhuis op de Grote Markt.
Parking: geparkeerd aan station, op ongeveer 5 minuten van het centrum.
Afstand: rondwandeling 2,7 km.
Wandelwegen: korte wandeling door straten in het centrum en dolomiet pad in park.
Bewegwijzering: klinknagels in de grond.
Wandelbord: geen, wandelkaart stadswandeling is te koop op de toeristische dienst in het stadhuis, prijs 2.
Op de kaart alle info over de voornaamste bezienswaardigheden en een duidelijk wandelplan op de achterzijde.
Wij starten aan het Stadhuis van Poperinge, een gebouw uit 1906 met neogotische bouwkenmerken.
De sierlijke toren van het stadhuis is een duidelijke verwijzing naar de Vlaamse belforten.
In de Gasthuisstraat staat het 19de-eeuws herenhuis Talbot House, is genoemd naar een gesneuveld Brits officier.
Tijdens de eerste Wereld Oorlog konden soldaten weg van het front hier enkele dagen tot rust komen, soldaat of officier ieder was hier gelijk.
Na een rustpauze moesten ze immers terug de loopgraven in om te strijden zij aan zij tegen de vijand.
Het Talbot House is ingericht als museum de Eerste Wereldoorlog in Poperinge (niet bezocht).
Wel bezocht, honderd meter verder, het Hopmuseum dat ondergebracht is de voormalige stedelijke hopmagazijnen.
Hier werd vroeger hop gewogen, gekeurd en in grote zakken op elkaar gestapeld.
Vandaag komt de bezoeker er alles te weten over de geschiedenis van de hopplant, veldwerken, hopoogst en toepassingsvormen.
In de lange muurkast op het gelijkvloers staat de Belgische biercollectie per provincie tentoongesteld.
Poperinge is heden nog altijd bekend omwille zijn talrijke hop boeren die op een oppervlakte van bijna 150 ha Belgische hop telen.
Het regionaal karakter van de bieren worden versterkt door gebruik van hop uit eigen streek.
Indien een brouwerij voor het brouwen van een speciaal bier minimaal 50% van de in Poperinge geteelde hop gebruiken mogen ze het logo van Belgische hop - Belgian hops aanvragen.
Na ons bezoek vervolgen wij de Gasthuisstraat en nemen verderop de Sint-Annastraat.
Hier staat het beeldje van de Kantwerkster met infobord.
Op het infobord staat: tot aan het begin van de 20ste eeuw was het gebruikelijk dat kinderen uit arme gezinnen leerden spellewerken (kantklossen) om hun ouders financieel bij te staan.
Sint-Anna naar wie het straatje is genoemd is de patroonheilige van de kantwerksters.
Op het eind van de Sint-Annastraat ligt het fraaie Weeuwhof uit 1769, is een bezoekje waard omdat het lijkt op een middeleeuws begijnhofje.
Hier werden 12 huisjes gebouwd in eenvoudige 18ste-eeuwse vakwerkbouw, later in 1782 werden er nog 9 bijgebouwd.
De huisjes zijn gelegen aan een volledig gesloten binnenkoer, ze werden destijds gebouwd voor arme weduwen.
In de schaduw van de huisjes ligt de Onze-Lieve-Vrouwekerk uit 1290, een hallenkerk met zijn typische gotische baksteenarchitectuur van de kuststreek.
Met haar imposante torenspits gebouwd rond 1400 domineert de kerk het stadspanorama.
Via de Boeschepestraat wandelen wij terug richting Grote Markt.
Hier staat de Sint-Bertinuskerk, dit is de oudste kerk van Poperinge.
Ter vervanging van een kapel werd in 1147 de kerk gebouwd in romaanse stijl.
De kerk raakte door brand beschadigd in de 15de eeuw, waardoor men besloot de kerk in gotische stijl te herbouwen.
Bij de kerk staat het standbeeld van de Keikoppen, de inwoners van Poperinge worden spottend de Keikoppen genoemd.
Het standbeeld: meester Ghybe, een middeleeuwse rare snuiter die achterstevoren op zijn ezel zit met zware kei op zijn schoot.
Wandelen de Ieperstraat en Sint-Janskruisstraat af tot aan de Sint-Janskerk.
Deze gotische kerk werd gebouwd in de 13de eeuw, is vooral kenmerkend door haar basicaal schip, drieledig hallenkoor en vierzijdige kruistoren.
De kerk is vooral bekend als bedevaartsoord van Onze-Lieve-Vrouw van Sint-Jan, door haar toedoen greep hier in 1479 een mirakel plaats dat aan de grondslag ligt van de jaarlijkse Maria- Ommegang (eerste zondag van juli).
Via de Bruggestraat en Komstraat bereiken wij het Burggraaf Frimoutpark.
Het stadspark, is genoemd naar Belgische astronaut en oud Poperingenaar Dirk Frimout.
Het kleine park van 3 ha vormt de groene long van Poperinge en is ingedeeld in een demonstratiezone met assortimentstuintjes, een recreatie zone en ecologische zone.
Verderop stroomt de Poperingevaart door het park, deze ontstond toen in 1367 een bestaande beek verbreed en verdiept werd.
Deze verbindingsvaart verbond Poperinge met de Ijzer en de Noordzee.
Wij verlaten het park via een brug ter hoogte van de bibliotheek en slaan linksaf, de Veurnestraat in.
In de Veurnestraat waren in de 19de eeuw een drietal brouwerijen gevestigd, ze gebruikte toen het nog zuivere water uit de Poperingevaart voor het bierbrouwen.
Alleen van Brouwerij De Ster (huisnummer 67) bleef de woning bewaard, hier aan de poort staat een datumsteen met biertonnen afgebeeld.
De Veurnestraat wandelen wij af en komen zo terug uit op de Grote Markt.
Tips / opmerkingen: natuurlijk is er geen hop zien in het centrum van Poperinge, daarvoor kun je beter naar de hopvelden van deelgemeente Proven rijden.
Meer foto's over hop vindt je bij hop-boer Johan (mijn broer) werkzaam bij de buitendienst in het Openluchtmuseum van Bokrijk, hij heeft hier zijn hopveldje:
Wandeldatum: woensdag 27 juni 2018, mooie zonnige dag, tijdens een midweek vakantie in Ieper.
Start / ligging: de Commonwealth Militaire begraafplaats Tyne Cot Cemetery, Tynecotstraat in Passendale, deelgemeente van Zonnebeke.
Parking: groot parkeerterrein aan de begraafplaats.
Afstand: rondwandeling 8,5 km.
Wandelwegen: op +- 200 meter veldweg na, allemaal verharde wegen.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met erop gedrukt Tyne Cot Legacy wandelroute.
Wandelbord: zijkant van de parking, in parkje aan de hoge kerkhofmuur.
Brengen eerst een bezoek aan de indrukwekkende begraafplaats waar ongeveer 12.000 soldaten liggen begraven, om stil van te worden.
Op de muren staan nog eens 35.000 namen van soldaten zonder graf.
Deze wandelroute staat in het teken van de Groote Oorlog of Wereld Oorlog 1, dit is wandelen langs de velden waar in 1917 de bloederige Slag bij Passendale plaats vond.
Infopanelen onderweg vertellen meer over de verschrikkelijke oorlog, het zinloos geweld.
Aan de wandel, gaan richting Tyne Cot Bezoekerscentrum, hier staat de eerst bewegwijzering.
Volgen de kerkhofmuur en nemen daarna de Tynecotstraat tot aan het eerste kruispunt waar wij de Canadalaan linksaf volgen.
Komen uit tegen een klein bos, het zogenaamde Berlin Wood, dit was in de middeleeuwen een mottekasteel met walgracht.
Van uit het bos vielen de Duitsers op 12 oktober 1917 de Nieuw-Zeelandse divisie aan die het noordelijk deel van Passendale probeerde in te nemen.
Hier in het zompige moeras aan de Ravebeekvallei liepen de Nieuw-Zeelanders vast in de modder en prikkeldraad waardoor de Duitsers hun kon verrassen met 2700 verliezen op vier uur tijd.
Het werd een sombere dag in de Nieuw Zeelandse geschiedenis, die na deze tragedie werd afgelost door Canadese divisies.
Tussen 26 en 30 oktober slaagde de Canadezen met veel moeite en talrijke gesneuvelde de Ravebeekvallei te overbruggen, enkele dagen later werd ook Passendale ingenomen.
Via een korte veldweg komen wij uit op de Schipstraat waar wij hoeve Beecham passeren waar in 1999 een Dugout (ondergrondse oorlogsschuilplaats) van Duitse makelarij ontdekt werd.
De ontdekking gebeurde toen bewoonster in de hoeve letterlijk door de grond zakte, de constructie is wel ondertussen verwijderd wegens veiligheidsredenen.
Tegenover de hoeve hebben wij een prachtig panoramisch uitzicht op het Tyme Cot Cemetery.
Verderop volgen wij de Maarlestraat waar de startpositie lag van de Slag bij Broodseinde op 4 oktober 1917.
Tijdens deze slag markeerde deze straat ongeveer de scheiding tussen de Australische derde divisie en de Nieuw-Zeelandse divisie.
Vanaf de Maarlestraat hebben wij enkele mooie vergezichten op het licht heuvelachtig landschap en met de voormalige slagvelden op de voorgrond.
De Langemarkstraat (drukke weg, op fietspad gaan) brengt ons naar het centrum van Zonnebeke.
De Onze-Lieve-Vrouwkerk die hier staat is gedeeltelijk gebouwd op de ruïnes van de voormalige abdijkerk.
De moderne kerk die er nu staat is gebouwd in 1924, in typische Vlaams bouwmaterialen zoals baksteen en gewapend beton en is opvallend door zijn vorm.
De kerk verwijst naar een Griekse tempel: portiek, midden- en achterruimte met breed middenschip en de rondbogen in de vensters tussen de pijlers.
Rechts van de kerk gaan wij via de toegangspoort het kasteelpark binnen.
Passeren eerst de kasteelvijver en bereiken dan het prachtig Kasteel van Zonnebeke, eigenlijk een landhuis met enkele bijgebouwen in vakwerkstijl.
Geschiedenis: het kasteeldomein is gelegen op gronden die tot aan het einde van de 18 de eeuw deel uitmaakten van de voormalige Augustijnenabdij.
Aan het begin van de 19 de eeuw kwam het abdijdomein in privéhanden en ontwikkelde het zich tot kasteeldomein met kasteel in classicistische stijl.
Het kasteel werd tijdens de Eerste Wereldoorlog totaal verwoest en omstreeks 1924 heropgebouwd, deze keer in Normandische bouwstijl.
In 2004 is het kasteel heringericht als het Memorial Museum Passchendalle 1917, een oorlogsmuseum dat de Groote Oorlog en het specifieke verloop van de Slag van Passendale uitgebreid weergeef.
Tijdens deze veldslag vielen er een half miljoen slachtoffers voor een terreinwinst van amper acht kilometer.
Het bijzonder boeiend museum moet men zeker een bezoekje brengen (bezocht).
Een interactief museum: prachtig uitgebeeld aan de hand van levensgrote poppen ontdekt je er hoe de Britten in 1917 ondergronds leefde.
Verder een uitgebreide tentoonstelling over de wapens, bommen en helmen, gasmaskers en videofragmenten.
Als afsluiter kom je uit in een reconstructie van Duitse en Britse loopgrachten waarlangs originele schuilplaatsen nagebouwd werden.
Na het museumbezoek kuieren wij nog wat rond op het kasteeldomein en verlaten aan het abdijtuintje het domein.
Terug via de Langemarkstraat gaan wij het centrum uit, tot aan huisnummer 34, het voormalig treinstation.
Vanaf hier wandelen wij langs de Stroroute (diende als bieten- en strotransport), de heraangelegde spoorbedding van de verdwenen spoorlijn 64 is ingericht als fiets- en wandelpad.
De spoorlijn 64 Roeselare - Ieper was tijdens Wereld Oorlog 1 van strategisch belang voor de bezetter en de geallieerden die achter het front gekazerneerd waren.
De spoorlijn die ook The Road to Passchendaele wordt genoemd was toen de belangrijkste verbinding met het front.
Zo staat er een klein monument langs de Stroroute ter herdenking van de Australische Walk die hier werd afgelegd op 4 oktober 1917 door de Australiërs en New Zeelandse troepen.
Een infopaneel geeft meer uitleg over de Battle of Broodseinde die hier toen plaats vond.
Ook passeren wij een overblijfsel van een bunker die deel uitmaakte van de Duitse Flandern1 - Stellung uit begin 1917.
Verderop verlaten wij de Stroroute en volgen nog even een weg en staan terug aan ons beginpunt, Tyne Cot Cemetery.
Tips / opmerkingen: interessant zijn de infopanelen onderweg over de Eerste Wereldoorlog.
Geschiedenis, meer info over de Slag van Passendale:
Meer info over het Memorial Museum Passchendaele 1917:
Wie wil kan deze wandeling ook starten aan het museum.
Wandeldatum: maandag 25 juni 2018, bewolkte dag, tijdens een zonnig midweek vakantie in Ieper.
Binnenkort op mijn wandelblog een drietal wandelingen die ik heb gemaakt in Ieper en omgeving.
Tyne Cot Legacy wandelroute, een wandeling die duidelijk de gruwelijke geschiedenis van Wereld Oorlog 1 beschrijft onderweg.
Deze wandelroute begint aan de
indrukwekkende Brits militaire begraafplaats Tyne Cot Cemetery in
Passendale en gaat richting het Memorial Museum Passendale in Zonnebeke
(bezocht).
Ook een wandeling gemaakt in Provinciaal
Domein Palingbeek in Ieper, wandeling langs de Oude Vaart, Molenbos,
sterrenwacht Astrolab IRIS 1 en 2, milieuboerderij en Niemandshoek met
zijn 600.000 beeldjes die symbool staan voor de slachtoffers van de
Eerste Wereldoorlog.
Het stadje Poperinge bezocht met zijn Hop en Bier museum en korte stadswandeling gemaakt.
Erfgoedwandeling - Ieper (5,3 km).
Deze
keer geen kort verslag van deze wandeling omdat je het wandelplannetje
bijna verplicht zijt te kopen wegens het ontbreken van een goed
aangeduide bewegwijzering.
De te volgen klinknagels in de straten ontbreken zo wat overal door wegwerkzaamheden in het centrum.
Met de wandelkaart kom je alles te weten
over de belangrijkste bezienswaardigheden van het historisch stadje, het
wandelplannetje op de achterkant loods u zonder verdwalen door Ieper
centrum.
De brochure Erfgoedwandelroute Ieper is te koop voor 2 op de Dienst Toerisme, gelegen in de Lakenhalle, Grote Markt 34.
Foto's hieronder van de belangrijkste bezienswaardigheden van het stadje Ieper.
Herkenrodebossen - Kermt, deelgemeente van Hasselt
Start / ligging: vertrekpunt is jeugd- en sportcentrum Ten Hove.
Het sportcentrum is te bereiken via de Kermtstraat.
De Herkenrodebossen liggen ten zuidoosten van Hasselt op de grens van Kermt en Stevoort.
Parking: aan het sportcentrum.
Afstand: rondwandeling 6,5 km.
Wandelwegen: alles onverhard, veldwegen, bos- gras- en grindpaden.
Bewegwijzering: rode richtingpijl.
Wandelbord: tegenover de parking.
Deze wandeling heb ik gemaakt met zus Marleen en broer Johan.
De Herkenrodebossen bestond rond de 17de en 18de eeuw uit een groot boscomplex met aan de randen hooilanden, weilanden, hagen en houtkanten.
Het bosgebied was toen eigendom van de Cisterciënzerzusters van de abdij van Herkenrode.
Vandaag is het grootste gedeelte van de Herkenrodebossen eigendom van het Agentschap voor Natuur en Bos.
Maar sommige delen van de wandeling lopen over privé-eigendommen, niet panikeren er is toelating gevraagd en gekregen van de verschillende privé-eigenaars.
Zo volgen wij eerst de bosrand, tot aan de keuzemogelijkheid rechtdoor of linksaf, wij gaan rechtdoor.
Nemen de brede grindweg langs lijsterbes- en populierenbeplanting.
De weg is omzoomd met kleurrijke bloemen, talrijke vlinders fladderen hier rond.
Enkele poelen zijn er te zien, liggen wel verscholen en zijn vanaf de grindweg moeilijk te zien.
Veel leven zit er niet op de poelen, geen gekwaak van kikkers gehoord, misschien dat er salamanders inzitten?
Steken voorzichtig de Kermtstraat over en volgen een veldweg die eerst langs een plantenkwekerij gaat.
Wie wil kan er een kleine uitkijktoren beklimmen, maar hij lijkt mij niet echt veilig.
Verderop gaan wij over een graspad langs boomgaarden, laagstambomen, appelen en peren.
Aan de rand staat een hagelkanon, veel fruitboeren hebben om hagelschade te vermijden aan het fruit de laatste jaren geïnvesteerd in hagelkanonnen.
Zo'n kanon komt in actie op het ogenblik dat er donderwolken in aantocht zijn.
De theorie gaat als volgt, met een verschrikkelijke knal van 140 db om de 7 seconde zouden de geluidsgolven de zware hagelbollen versplinteren tot op 15 km hoogte.
De fruitboeren geloven er in, maar wetenschappelijk is het echter niet bewezen.
Het Hustenveld wordt gepasseerd, een uitgestrekt akkerland dat beplant is met tarwesoorten.
De Heusterbeek loopt hier evenwijdig langs een smal bospad, de enigste beek waar nog wat water in staat.
Enkele andere beken en grachten die wij op de wandelroute tegenkomen zijn de Rijsbeek en Kermterbeek, staan allemaal droog wegens lange periode zonder regen.
Via een jong aangeplant eikenbos met tussendoor enkele weilanden komen wij terug uit aan de Kermtstraat die wij oversteken.
Nog even bos en na het passeren van een poel bereiken wij terug ons beginpunt het wandelbord.
Achter op het wandelbord staat nog een afbeelding van de hazelmuis met info.
De hazelmuis is een schuwe bewoner van de Herkenrodebossen, het oranje bruine nachtdiertje van 8 cm is erg donzig en heeft een behaarde staart die even lang is als het lichaam.
De mooie natuurwandeling sluiten wij af met een drankje aan de taverne van het plaatselijke sportcomplex.
Tips / opmerkingen: een kortere wandeling van 4 km is ook mogelijk, volg de gele pijl.
In periode van veel regen zijn de Herkenrodebossen moeilijk toegankelijk, laarzen zijn dan echter aangeraden.
De wandelfolder (1,5 ) Verborgen Moois Herkenrodebossen, bestellen kan:
Wandeldatum: woensdag 13 juni 2018, prachtige zonnige dag.
De Damse Vaart - Oostkerke, deelgemeente van Damme.
Start / ligging: aan de kerk van Oostkerke.
Parking: voor en rond de kerk.
Afstand: rondwandeling 5,2 km.
Wandelwegen: asfaltwegen en grindpad.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Damse Vaart wandelroute op.
Wandelbord: geen gezien.
De wandeling start aan de Sint-Quintinuskerk, gelegen in het ommuurde kerkhof in het centrum van Oostkerke.
De historische kerk is door de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog totaal verwoest door dynamiet.
Na de oorlog heeft de Koninklijke Commissie voor Monumenten beslist de kerk historisch te reconstrueren.
Ook de dominante vroeg gotische westtoren , een stoere platte toren werd in zijn vroegere staat heropgebouwd.
Op stap, eerste bewegwijzering staat op de hoek van de Sint-Quintinusstraat met de Processieweg.
Wij wandelen het centrum van het polderdorpje uit en passeren de witgeschilderde rijhuisjes met oude geveltjes.
Buiten de dorpskern volgen wij even de Eienbroekstraat tot aan de Dorpsmolen.
Op het infobordje aan de windmolen staat geschreven: stenen korenmolen met twee maalstoelen, gebouwd in 1874.
Ze kwam er ter vervanging van een staakmolen uit de 18de eeuw.
De Dorpsmolen is maalvaardig hersteld tussen 1970 - 1992, is in privébezit.
Keren op ons stappen terug en volgen de
Zuidbroekstraat, genoemd naar het eeuwenoude broekland ten zuidoosten
van de kerk van Oostkerke.
De Zuidbroekstraat maakt deel uit van een eeuwenoud tracé dat vier molensites verbond, alleen de Dorpsmolen blijft over.
Aan het begin van deze straat staat links tussen boom en struik nog een oude molenromp.
De witgekalkte bakstenen romp van de Oude Molen van Mengé was ooit een stenen graan- en oliemolen.
De overgebleven romp werd in 1937 door Baron
van der Elst op gekocht, deze werd ook eigenaar van aanpalend
kasteeldomein met kasteel (kasteel krijgen wij op eind van de wandeling
te zien).
Tijdens de bevrijding in 1944 werd de
molenromp zwaar beschadigd, het bijhorende molenaarshuis en stalling
werden volledig vernield.
Na restauratie doet de romp nu dienst als tuinpaviljoen van het kasteeldomein.
Verderop in de Zuidbroekstraat staat het
Oosthof een imposante wit gekalkte 18de-eeuwse hoeve, bestaat uit
verschillende losstaande bestanddelen.
Het oudste deel van de hoeve is de haakse vleugel met woonhuis en voormalig stalgedeelte.
Tegenover de hoeve een prachtig vergezicht op de polders.
Daarna gaan wij de dijk op van de Damse Vaart-noord, tot ter hoogte van restaurant de Groene Wandeling.
Hier loopt ook de Zwinnevaart, deze is belangrijk bij laagtij op de Noordzee.
Bij laagtij kan via de uitwateringssluis die zich hier bevindt polderwater worden geloosd in de Damse Vaart.
Na het verlaten van de dijk steken wij de Oostkerkebrug over, eigenlijk een dubbel brug.
Via deze bruggen die ook bekend staan als de
Brouckesbruggen steken wij eerst het Leopoldskanaal over en vervolgens
het Schipdonkkanaal.
Begin 1842 begon men met uitgraven van het Leopoldskanaal om water van de Scheldepolders af te leiden.
In 1846 starten de werken voor het Schipdonkkanaal of Afleidingskanaal, een afleidingskanaal van de Leie.
Zo werd in een halve eeuw de aanblik van de streek totaal gewijzigd, wat 150 jaar later als een uniek polderlandschap wordt ervaren.
Vanaf Maldegem tot aan de zee lopen deze
kanalen broederlijk kaarsrecht langs elkaar, enkel gescheiden door een stevige dijk
die omzoomd is met statige populieren.
Wij volgen het fiets- en wandelpad langs het Schipdonkkanaal terug richting Oostkerke.
Wandelen in de schaduwrijke populieren en krijgen rechts regelmatig uitzicht op de vlakke polders.
Opgelet na ongeveer 500 meter staat er een bewegwijzering met pijl naar rechts, wij negeren deze pijl en wandelen rechtdoor.
Indien je de grote wandeling (12 km) wil maken kun je hier wel van de dijk af gaan, route gaat via veldwegen richting Damme.
Daar waar de Damse Vaart het Schipdonk- en Leopoldkanaal dwarst gaan wij de dijk af en steken er de Sifonbrug over.
De brug is genoemd naar de twee sifons die hier vroeger lagen.
Via de sifons gingen de twee kanalen onder
de Damse Vaart door tot dat de Franse troepen bij aftocht in mei 1940
beide sifons lieten springen.
De Damse Vaart liep hierdoor helemaal leeg.
Na de oorlog werden aan beide zijden een dam opgeworpen die er nog steeds ligt.
Voorbij restaurant Sifon steken wij de
brug van het kanaal Brugge - Sluis (13 km lang) over, beter bekend als de
Damse Vaart.
Wij volgen maar heel even de dijk en slaan dan af, nemen de Spegelsweg.
Deze landelijke grindweg loopt langs weilanden terug richting centrum Oostkerke.
Ter hoogte van het Kasteel van Oostkerke is de grindweg omzoomd met knotwilgenrijen.
Het huidige kasteel is de historische residentie van de Heren van Oostkerke, gekenmerkt door een opperhof met neerhof.
De resten van van de middeleeuwse
neerhof gebouwen werden in de 19de en 20ste eeuw omgevormd tot een
sierlijk gebouw in renaissancestijl.
Aan de inrit van het kasteeldomein staat
langs de Spegelsweg een witgeschilderde bakstenen Onze Lieve Vrouwkapel,
gebouwd ter ere van het 25 jarig bestaan van de boerinnenbond (bouwjaar
onbekend).
Tegenover de kapel nemen wij een smal pad en komen terug uit in het centrum aan de kerk.
Tips
/ opmerkingen: als wandelaar is het opletten, veel wielertoeristen doen
de dijken langs de Damse Vaart aan, regelmatig komen ze in groepje
langs, houden echter geen rekening met de wandelaars.
Het
kleine polderdorp Oostkerke werd in 1974 uitgeroepen tot mooiste dorpje
van West-Vlaanderen en staat geselecteerd bij de 50 mooiste dorpen van
Vlaanderen.
Wandeldatum: donderdag 10 mei 2018, zonnige dag tijdens midweek vakantie aan zee.
