Wandelen, Wandelen is een prima activiteit bij gewrichtspijn. Hardlopen juist weer niet. Wanneer je gaat rennen, belast je je knieën en enkels, omdat ze steeds een klap moeten opvangen wanneer je voeten de grond raken. Bij een wandeling is de belasting op je knie- en enkelgewrichten juist minimaal. Stevig doorwandelen mag ook. Het is prima wanneer je na een stuk lopen je spieren voelt. Overweeg ook om af en toe de gebaande paden achter je te laten. Een wandeling dwars door de natuur met kleine hoogteverschillen (hiking) is een uitstekende manier om je spieren te versterken. Zorg wel voor goede wandelschoenen en overdrijf niet: bergbeklimmen is weer wat teveel van het goede.
artikel uit gezondheidsnet
Een interessant adres?
INDIEN JE EEN WANDEL TIP HEB VOOR MIJ GEEF HET ADRES HIERBOVEN IN. NIEUWE WANDELINGEN ZIJN ALTIJD WELKOM.
Op wandel met GPS - ontvanger. Ik doe voorlopig nog steeds het liefst wandelingen met bewegwijzering. Wie weet doe ik het in de toekomst wel met GPS. Omdat veel wandelaars wel al hun wandelroutes uitstippelen met de GPS (zie hier onder):
De gps-ontvanger is een handig apparaatje voor het vinden van de weg. Het weet altijd waar u bent, hoe snel u zich verplaatst en in welke richting u moet lopen.
Een gps is een ontvanger van signalen van satellieten. Een gps kan hiermee uw positie bepalen. Dit kan zowel tweedimensionaal (waar ben ik op de kaart?) als driedimensionaal (hoe hoog sta ik?). Een gps kan ook allerlei routepunten (waypoints) in zijn geheugen opslaan en u van en naar deze routepunten brengen door middel van een eenvoudige pijl die u moet volgen. Daarnaast heeft een gps vaak vele extra's: hij rekent ook de richtingshoek uit naar uw volgende waypoint (bijvoorbeeld een berghut, een kampeerplek of bergtop). Ook bepaalt hij de snelheid waarmee u de hut of de top nadert en kan nagaan hoe lang u in (kilo-)meters en in tijd van bijvoorbeeld uw kampeerplek verwijderd bent.
Een gps heeft één belangrijke voorwaarde, en dat is dat de gps-ontvanger vrij uitzicht heeft op tenminste drie satellieten. De ontvanger moet de hemel dus goed kunnen 'zien'. Door steen, hout en dicht bladerdek heeft een gps geen ontvangst. Door glas, tentdoek e.d. is het echter wel mogelijk. Geen ontvangst dus in de berghut of in je sneeuwhol en problemen met navigatie zijn te verwachten in kloven en couloirs en in een dicht bos, zeker als het bladerdek nat is.
De gps legt punten vast door middel van coördinaten. Zo'n punt wordt een waypoint genoemd. Een waypoint kan u vanaf een (digitale) kaart handmatig (of via uw pc) in de gps invoeren, maar u kan ook in het veld waypoints markeren. In de gps kan u zo'n waypoint een naam of een nummer geven. Behalve punten kunnen ook complete routes in de gps worden geprogrammeerd. Dit is eenvoudig te doen door meerdere waypoints achter elkaar in een gps 'route' op te nemen en deze route onder een aparte naam op te slaan. Als u deze route wil volgen dan selecteert u deze en de gps leidt u langs alle routepunten. Als de gps tijdens de gehele wandel-, fiets of kanotocht aan staat, dan wordt deze gehele route vastgelegd als een 'track'. Een track is ook een route, alleen zijn de waypoints veel regelmatiger (bijvoorbeeld elke minuut) vastgelegd en daarom is een track veel preciezer. tekst uit: ANWB wandelen met GPS. website WWW.ANWB.NL
wandelnetwerk Een wandelnetwerk is, in navolging van een fietsroutenetwerk, een netvormig systeem van wandelroutes, waarbij van knooppunt naar knooppunt wordt gewandeld. Zo kan men zelf zijn wandelroute samenstellen, dit in tegenstelling tot uitgezette wandelroutes, zoals rondwandelingen, Grote Route-paden of lange-afstandswandelingen.
Aangezien het wandelen langzamer gaat en meer paden gebruikt kunnen worden is een wandelnetwerk fijnmaziger dan een fietsroutenetwerk.
Voorbeeld: Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug:
Op deze foto genomen op de Kastelse Bergen bevindt men zich op knooppunt 74 en wordt de richting van knooppunten 75 en 82 aangegeven. Bij wegsplitsingen onderweg worden de te begeven nummers nogmaals herhaald. Hetzelfde principe zoals bij gewone wegaanduidingen maar de namen zijn vervangen door nummers.
Gmap pedometer: Mijn zelf uitgestippelde wandeling zal ik in de toekomst berekenen met de Gmap pedometer. Het gratis programma van google berekend de wandelroutes nauwkeurig tot op de meter. klik hieronder: www.Gmap-pedometer.com
wandelen en gezondheid, Het advies om iedere dag tenminste tienduizend stappen te zetten, blijft overeind. De onderzoekers willen alleen dat daar nu aan wordt toegevoegd dat rustig wandelen nauwelijks bijdraagt aan een betere gezondheid.
Om te kijken hoe gezond rustig wandelen is, vergeleken de onderzoekers de conditie van mensen die hun eigen wandeltempo bepaalden, met die van mensen die gedwongen werden om zich meer in te spannen. Het bleek dat de laatste groep met een lagere hartslag en bloeddruk en een betere zuurstofopname aanzienlijk fitter was dan de 'gewone wandelaars'
Wandel schoenen
Welke soorten wandelschoenen zijn er? Welk soort schoen is het geschiktst voor mij?
Wandelschoenen zijn er in soorten en maten, van sportsandaal tot bergwandelschoen. Welke schoen u koopt, hangt af van hoe u de schoen wilt gebruiken. - Is het voor een korte boswandeling of een meerdaagse trektocht? - Wilt u ook over onverharde paden lopen? - Heeft u extra steun nodig bij de enkels? Als u daarin een keuze heeft gemaakt, komt het erop aan een schoen te vinden die goed past.
Hieronder vindt u informatie over achtereenvolgens:
Soorten schoenen
Kopen en passen
Onderhoud
Wandelsokken
Soorten schoenen
De meeste fabrikanten en winkels verdelen wandelschoenen in vier gebruikscategorieën: van A tot en met D. De prijzen variëren van & euro 45 voor een eenvoudige A-schoen tot &euro 225 voor een robuuste C-schoen.
Kenmerken categorie A
Lichte en soepele wandelschoenen.
Bedoeld voor dagwandelingen over goede paden.
Verkrijgbaar in een lage en een halfhoge variant.
De zool is uiterst soepel.
Kenmerken categorie B
Ook bekend als de trekking- of bergwandelschoen.
Het loopcomfort van een sportschoen en de stevigheid van de bergwandelschoen.
De zool is stijver dan bij de A-schoen
Het bovenwerk is wat steviger dan bij de A-schoen.
De halfhoge schacht geeft steun aan de enkels.
Vooral geschikt voor langere en meerdaagse wandelingen met bagage, zolang er sprake is van een pad.
Kenmerken categorie C
Bedoeld voor trektochten door ruig terrein.
Aanzienlijk robuuster uitgevoerd dan de B-schoen.
De zool buigt slechts een beetje.
Kenmerken categorie D
Zware bergschoenen met een stijve zool.
Vooral gebruikt door bergbeklimmers.
Naast deze indeling in categorieën, vindt u in de winkel ook enkele buitenbeentjes:
Kinderschoenen
Ook voor kinderen is het belangrijk dat ze goede schoenen dragen. De meeste kinderschoenen hebben een sterke profielzool die makkelijk te buigen is. Daardoor zijn ze voor allerlei activiteiten te gebruiken.
Kopen en passen
Voor u een schoenenwinkel binnenstapt, moet u zich eerst afvragen waarvoor u de schoen wilt gebruiken. Als u alleen kortere dagwandelingen maakt in Nederland, zal de keuze snel gemaakt zijn. Moeilijker wordt het als u dezelfde schoenen wilt gebruiken voor langere wandelingen in Zweden of op Corsica.
Ook kan het zijn dat u bewust kiest voor een schoen in een lichtere of zwaardere categorie. Een reden kan zijn dat u zwaarder of juist lichter bent dan de gemiddelde wandelaar. Of dat u zwakke enkels hebt of vaak met zware bagage loopt.
In de gespecialiseerde winkels helpen ze u graag bij het vinden van de juiste schoen. Een overzicht van buitensportwinkels vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Welke categorie u ook kiest, het belangrijkste is dat een schoen goed past. Uitgebreid passen in de winkel is dus absoluut noodzakelijk. Hou daarbij rekening met de volgende richtlijnen:
Begin met een maat groter dan uw dagelijkse schoen. Bedenk dat uw voeten in de loop van de dag iets zwellen.
Pas de schoen met de (wandel)sokken die u straks ook draagt. In sommige winkels hebben ze daarvoor speciale passokken bij de hand.
Zet de voet stevig vast in de hak van de schoen en veter dan de schoen dicht. Controleer of u de tenen vrij kunt bewegen. Ook bij het afdalen mogen de tenen de voorkant niet of nauwelijks raken. Probeer dat uit op de schuine helling die veel buitensportzaken hiervoor hebben aangelegd.
De voet moet zo min mogelijk schuiven tijdens het wandelen. Let ook op de hiel: die mag niet op en neer gaan, anders ontstaan blaren.
Controleer of de breedte van de schoen past bij de breedte van uw voet. Zeker bij afwijkende voeten is dit belangrijk. Meldt dit ook aan de verkoper, want hij weet welke fabrikanten smalle of juist brede schoenen in het assortiment hebben.
Let op het buigpunt van de zool. Die moet samenvallen met het buigpunt van de voet.
Heeft u een passende schoen gevonden? Probeer dan nog eens een andere maat of een ander merk. Spijt achteraf is zonde. Als u eenmaal aan het wandelen bent kunt u niet meer terug!
Onderhoud
Goede wandelschoenen zijn duur, dus wees er zuinig op. Het onderhoud is niet moeilijk, maar vraagt wel wat tijd en aandacht.
Laat natte schoenen goed drogen, bijvoorbeeld door er kranten in te stoppen.
Behandel leren schoenen regelmatig met een onderhoudsmiddel.
Veeg leren binnenvoeringen van tijd tot tijd schoon met een vochtige doek om zoutvorming te voorkomen.
Droog schoenen nóóit bij de verwarming of in de volle zon!
Als u de schoenen netjes onderhoudt, gaan ze zonder problemen vele jaren mee. Kleine gebreken, zoals losse stiksels of kapotte veterhaakjes, zijn door een vakman snel te repareren.
Ook is het mogelijk om een nieuwe zool aan te brengen of de schoen te verbreden, verhogen of verlagen. De meeste buitensportzaken beschikken hiervoor over gespecialiseerde schoenmakers.
Wandelsokken
Heeft u vaak last van blaren? Misschien komt dat wel door verkeerde of oude sokken. Goede wandelsokken zijn essentieel om voetproblemen te voorkomen. Ze zorgen voor schokdemping, het opvullen van onvolkomenheden in de pasvorm van de schoen en voor het opnemen van transpiratievocht.
De belangrijkste taak van een sok is het drooghouden van de voethuid. Wol en katoen zijn daarvoor minder geschikt en kunnen zelfs blaren veroorzaken! Daarom is de moderne wandelsok vaak gemaakt van kunstvezels. Om het draagcomfort te verbeteren is de binnenzijde soms voorzien van een laagje dat geen vocht opneemt.
Tip: trek bij meerdaagse wandelingen (minimaal) één maal per dag droge sokken aan. artiekel uit: ANWB nl. meer info: www.anwb.nl
Regenkleding voor de wandelaar
Sommige buitensportjacks geven een goede bescherming tegen regen, maar u kunt ook kiezen voor een speciaal regenjack of een poncho. Zulke kleding is vaak klein op te vouwen en verkrijgbaar in verschillende prijsklasses.
Regen is voor elke wandelaar vervelend, maar u hoeft er niet voor thuis te blijven. Er zijn prima waterdichte, ademende regenjacks op de markt die voorkomen dat u kletsnat wordt van uw eigen zweet (zie Buitensportjacks). Zulke jacks kosten echter al gauw honderd euro. Dus als de buien niet lang duren is goedkope, niet-ademende regenkleding een goed alternatief.
Soorten regenkleding
In de winkel kunt u kiezen uit verschillende soorten regenkleding. Hieronder volgt een overzicht van de mogelijkheden.
Ademende regenkleding Waterdichte, ademende jacks vindt u vanaf ongeveer € 135 (zie Buitensportjacks). Een ademende regenbroek zit daar meestal niet bij, dus die zult u los moeten kopen. Soms heeft een regenbroek een lange rits aan de zijkant, zodat u de broek kunt aanritsen in plaats van aantrekken. Prijzen beginnen bij ongeveer € 70.
Niet ademend regenpak Eenvoudige regenpakken kunt u overal kopen, zelfs voor prijzen onder € 45. Zulke regenpakken zijn handig om mee te nemen voor noodgevallen, maar alleen bruikbaar bij kortdurende buien. Bij langdurige regen gaat u zo veel zweten, dat u ook in het pak kletsnat wordt.
Overigens is een regenjas belangrijker dan een regenbroek. De benen hebben namelijk minder isolatie nodig. Een regenbroek kan ook hinderlijk zijn tijdens het wandelen. Veel wandelaars kiezen daarom voor alleen een goed waterdicht jack.
Regenponcho De oude vertrouwde regenponcho doet het nog altijd prima. Hij beschermt het bovenlichaam tegen de zwaarste regenbuien. Bovendien blijft het zweten binnen de perken door de ruime ventilatiemogelijkheden. Poncho's zijn echter minder geschikt als het hard waait of als het wandelpad moeilijk wordt en u moet klimmen en klauteren.
Een poncho heeft u voor onder € 45. Voor € 10 erbij heeft u een model met een uitbouw voor de rugzak of de kinderdrager, zodat die ook droog blijven.
Gamaschen Een goed Nederlands woord is er niet voor, maar gamaschen zijn beschermhoezen voor de onderbenen en de schoenen. Ze zijn vaak gemaakt van stevig materiaal. Hierdoor beschermen ze niet alleen tegen regen, modder, nat gras etc., maar ook tegen scherpe takken en stenen.
Buitensportjacks
Bij guur of nat weer biedt een fleece-trui onvoldoende bescherming. Voor die gevallen zijn er winddichte (of waterdichte) buitensportjacks. Goede buitensportjacks zijn bovendien 'ademend', dat wil zeggen dat ze het meeste zweet naar buiten afvoeren. Nadeel is dat zulke jacks behoorlijk duur kunnen zijn.
Zolang het droog en niet de koud is, heeft u voldoende aan een shirt of een fleece-trui. Zodra het gaat waaien of regenen, wordt het tijd voor een goed jack.
Bij langere wandelingen kunt u kiezen voor een speciaal buitensportjack. Zo’n jack is gemaakt van licht, winddicht materiaal, dat soms ook waterdicht en/of ademend is. Nadeel van een goed buitensportjack is de prijs, die al snel boven de € 90 uitkomt en kan oplopen tot rond de € 450 voor een expeditiejack.
Buitensportjacks zijn er in allerlei uitvoeringen. Naast winddicht en waterdicht, zijn sommige jacks ook ademend. Dat wil zeggen dat transpiratievocht door de stof naar buiten kan ontsnappen. Zo wordt u onderweg niet kletsnat door uw eigen zweet. Verwacht echter geen wonderen, want bij forse inspanningen kan nooit al het zweet worden afgevoerd.
Globaal heeft u de keuze uit de volgende combinaties van eigenschappen:
Winddicht, ademend, niet-waterdicht Dit is vaak de beste oplossing voor guur, maar droog weer. Het ademend vermogen van zo'n jas is namelijk beter dan van een waterdichte jas. In deze catergorie vallen jacks van bijvoorbeeld: - winddicht fleece; - microvezels (licht, superdun en slijtvast); - katoen; - polyamide; - combinaties van deze stoffen.
Winddicht, ademend, waterdicht Van oudsher is Gore-Tex de bekendste producent van dit materiaal. Daarnaast zijn er inmiddels allerlei concurrenten op de markt die werken met coatings (extra laag 'verf' op het textiel) en membramen (dun vlies dat op de stof wordt geplakt). Nieuw is methode om bestaande stoffen met een laag siliconen ademend en waterdicht te maken.
Alle materialen hebben de eigenschap dat ze water als vloeistof tegenhouden en waterdamp ofwel zweet doorlaten. Dat klinkt fantastisch, maar er zijn ook enkele nadelen:
Niet al het zweet kan worden afgevoerd, dus ook als het niet regent word je gaandeweg nat;
Het ademend vermogen wordt minder als er een bui valt of als het buiten vochtig en klam is;
Ademende én waterdichte jassen zijn duur.
Winddicht, waterdicht en niet-ademend In dit geval spreken we over echte regenkleding, die alleen wordt gedragen tijdens een bui (zie Regenkleding).
Kopen en passen
Voor u een winkel instapt, moet u zich bedenken wat u met de jas wilt gaan doen. Draagt u de jas altijd tijdens een wandeling? Draagt u een vaak een rugzak? Zit het jack meestal in de rugzak en draagt u hem alleen in noodgevallen?
De antwoorden op deze vragen bepalen, natuurlijk samen met het beschikbare budget, welke jacks in aanmerking komen. Let daarbij op de volgende punten:
Capuchons zijn er in diverse uitvoeringen: los, vast en oprolbaar in de kraag. Verder zijn er capuchons met en zonder klep. Voor wandelaars komt vooral de capuchon met een stevige klep in aanmerking. Die beschermt namelijk het best tegen regen en hagel. Vaak zit er een koord in de capuchon waarmee u de opening kunt verkleinen tot een kijk- en ademgat.
Er zijn korte modellen die tot net over de broekriem vallen en langere modellen, die vaak zijn voorzien van een taillekoord.
Voor rugzakwandelaars zijn schouders en ellebogen vaak versterkt met een extra slijvaste stof.
De rits en de zakken moeten met een flap beschermd zijn tegen inregenen. Verticale openingen, zoals de rits, zijn gevoeliger voor inregenen dan horizontale openingen.
Sommige jacks hebben de mogelijkheid om een fleece-vest in te ritsen.
Buitensportjacks kunt u kopen in gespecialiseerde buitensportwinkels, maar ook in gewone sportwinkels (zoals Perry Sport) en soms zelfs bij de kampeersupermarkt. Eenvoudige, winddichte jacks zijn er al vanaf ongeveer € 70. De prijzen voor een waterdicht, ademend jack beginnen bij ongeveer € 135.
De kwalitatief betere (en dus duurdere) jacks vindt u vooral in de buitensportwinkels. Hier bent u ook verzekerd van vakkundige verkopers. Adressen vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Onderhoud
Een buitensportjack is een dure aankoop en vraagt dus zorgvuldig onderhoud. En zelfs als u zich netjes houdt aan de onderhoudsregels, zal een jas na een aantal jaren gaan slijten en zal het ademend vermogen afnemen. Dit is natuurlijk ook afhankelijk van hoe intensief u een jack gebruikt. Bij waterdichte, ademende kleding moet u rekening houden met de volgende zaken:
Verwijder vuil en modder zo snel mogelijk, zodat het niet kan indrogen.
Was de kleding met een mild fijnwasmiddel. Daarna goed spoelen: in de wasmachine een extra spoelbeurt geven.
De ANWB verkoopt een speciaal akalivrij vloeibaar wasmiddel dat ook geschikt is voor ademende, water- en winddichte materialen. U kunt het bestellen in de ANWB Webwinkel.
Gebruik geen wasverzachter en wring de kleding nooit uit.
Lees goed de voorschriften op de waslabels, omdat sommige materialen een andere behandeling vragen dan hierboven beschreven.
Een laatste tip: rits de kleding dicht en draai de kleding binnenstebuiten.
mei 2011: werd, met de aanhoudende droogte, dikwijls gemeld dat de alarmfase voor gevaar voor bos en heidebranden opgeschaald werd naar fase rood en fase oranje. Wat betekent dit juist ? zie hieronder.
Code groen
Er is geen brandgevaar.
Code geel
Er is sprake van beginnende droogte. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens in de duinen en heide wordt af en toe bemand.
Code oranje
Er is nu sprake van droogte en een verhoogde kans op brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktoren in de heide en duinen wordt permanent bewaakt. Bij brand trekt 1 korps er op uit en krijgt steun van andere korpsen indien nodig.
Code rood
Zeer groot brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens worden langer bemand. De brandweer patrouilleert rond gevaarlijke gebieden zoals heide en duinen. Bij brand trekken 4 korpsen er op uit. Zij beschikken over een tankwagen en een boswagen. De brandweer van Essen, Kalmthout, Wuustwezel en Brecht werken samen om de brand zo snel mogelijk onder controle te krijgen.
Bron: Brandweer Essen bedankt brandweer van Essen voor de informatie
-----------------------------------------------
Nordic walking, is wandelen met aangepaste skistokken, die poles worden genoemd. Nordic walking is in Finland ontstaan als zomertraining voor langlaufers. Nordic walkers maken meer gebruik van hun schouders en bovenarmspieren. Een stok voor nordic walking moet zo lang zijn dat hij recht naar beneden wijst wanneer je hem vastpakt en in elk geval niet hoger is dan een hoek van 90 graden met de elleboog. Een stok moet ongeveer 2,5 cm korter zijn dan een skistok voor dezelfde persoon, omdat die is gemaakt om in de sneeuw te steken. Een richtlijn voor de juiste lengte van de stok is de lichaamslengte vermenigvuldigen met 0,68. De pole heeft enkele belangrijke verschillen met de wandelstok:
De voet (schoen) van de pole is schuin geplaatst (bij de wandelstok recht).
De handlussen zijn breder en worden op een bepaalde manier met klittenband om de pols bevestigd (bij de wandelstok zijn het vaak gewone smalle lussen).
De Olmense Zoo bestaat sinds 1980, heeft sinds 2019 een nieuwe naam Pakawi Park.
Het dierenpark is 12 ha groot, er zijn Europese en exotische diersoorten te zien.
Het Blotevoetenpad op de Lieteberg in Zutendaal,
Zeker eens doen indien je nog nooit op blote voeten hebt gelopen,
Zet al je zintuigen en beide voeten in om
de bijzondere prikkels van hout, stenen, boomsnippers, gras, leem en
water waar te nemen op een zorgvuldig samengesteld parcours.
Koud en
warm, vochtig en droog, aangenaam en prikkelend wisselen elkaar af
tijdens een route van bijna 3 km lang, die enkel toegankelijk is op
blote voeten.
Foto's hier onder,
Kruidentuin van Leuven
Mooie kastelen in België
De Lavendelhoeve in Stokrooie - Hasselt
is een uniek stukje Provence in Limburg.
Bezoekje aan Monschau parel in de Eifel,
Ligt op een boogscheut van de Belgische grens.
Staat bekend om zijn pittoreske vakwerkhuizen in de oude stadskern.
Ook bezoekje gebracht aan de Glasblazerij met zijn glastentoonstelling.
De foto's voor op mijn blog maakte ik tot september 2020 met de Panasonic DMC-fz7,
daarna met de Panasonic Lumix DC-FZ82 is een bridge camera met 60x optische zoom.
Mijn foto's worden bewerkt met PhotoScape, is een gratis en erg gebruiksvriendelijk fotobewerkingsprogramma en fotoviewer.
Met PhotoScape krijg je ongeveer alles dat de gemiddelde gebruiker
nodig heeft. Je kan jouw afbeeldingen bijsnijden en aanpassen, ze
groter of kleiner maken, rode ogen verwijderen, en instellingen als
helderheid, contrast, en kleurbalans aanpassen.
.
oktober 2018, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
De beroemde leeuw van Waterloo staat op een 45 meter hoge kunstmatige Heuvel.
Hij staat op de historische slagvelden waar in 1815 Napoleon zijn nederlaag leed.
Vlakbij in het koepelgebouw staat een prachtig geschilderd panorama van de veldslag.
De Bloementuin in Domein Bokrijk
Historische gebouwen in het Openluchtmuseum van Bokrijk,
de prachtig gerestaureerd historische gebouwen op de Abdijsite Herkenrode.
oktober 2019, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
winter 2016,
Ice Magic Hasselt,
het sneeuw- en ijssculpturenfestival
Molens in Vlaanderen
Haven in Oostende
Bloemstukken tentoonstelling
met mijn vriendin Carine stadswandeling gemaakt in Gent,
Paddenstoelenwandeling,
tijdens de herfst kun je altijd mooie paddenstoelen vinden in de natuur, interessant is met een encyclopedie in de hand waar al die paddenstoelen, zwammen, schimmels en boleten in staan op zoek te gaan.
zo'n boek of gids kun je kopen of waarschijnlijk ook uitlenen in de bibliotheek.
Vogels in de natuur
prachtige zonsondergang boven Schulensmeer
Begijnhof van Hasselt in winters kleedje,
WANDELTIPS / WANDELROUTES deel 1
WANDELBLOG van EASYWALK
16-08-2018
239. VIJVERBROEKWANDELING - KESSENICH
Vijverbroekwandeling - Kessenich.
Start / ligging: aan het voormalige Douanekantoor Venlosesteenweg 403 Kessenich, deelgemeente van Kinrooi.
Ligt in het uiterste noordoosten van de provincie Limburg bij de grensovergang met Nederland.
Parking: parkeerterrein, achterkant van het Douanekantoor.
Afstand: rondwandeling 7 km.
Wandelwegen: straten, veldweg, gras- en bospaden.
Bewegwijzering: blauwe ruitjes.
Wandelbord: ter hoogte van het Douanekantoor (achterkant).
Daguitstapje en wandeling gemaakt met zus Marleen en broer Johan.
Het Douanekantoor hier gelegen aan de voormalige tramlijn Maaseik - Kessenich (opgeheven in 1936) werd in 1997 gesloten.
Vandaag is het kantoor heringericht als De Smakerij, een combinatie van specialiteitenwinkel met onder andere streekproducten, fietscafé en toeristisch informatiepunt.
Iets voorbij het Douanekantoor gaan wij rechtsaf en volgen wij de verkeersvrije Vijverbroekstraat die overgaat in veldweg.
Bereiken verderop het 140 ha groot Natuurgebied Vijverbroek, ontstaan door verlanding in de oude rivierbedding van de Maas.
Het Vijverbroek evolueerde zo tot een uniek moerasachtig gebied met in de laagste delen van de meander (Maas arm) ondoordringbare broekbossen en wilgenstruwelen, die grote ecologische waarde hebben.
Voor afwisseling zorgen in het natuurgebied drassige weilanden, akkers, houtkanten en talrijke poelen.
In het natte natuurgebied vindt je verschillende soorten zeggen, moerasvaren, dotterbloem en gele lis.
Ook voor vogels is het gebied van belang, bedreigde soorten zoals blauwborst, wespendief, havik, wielewaal, nachtegaal, boomvalk en buizerd komen hier nog voor.
Verderop volgen wij een graspad door weiland, met in het oosten de slingerde Itterbeek die de rand van het Vijverbroek volgt.
Wij steken de houten Itterbeek brug over en verlaten zo het natuurgebied.
Wandelen daarna op een bospad met rechts een hoge stijlrand en komen voorbij sportvelden uit op de drukke Venlosesteenweg (oversteken).
Via de Margarethastraat wandelen wij richting het centrum van het Nederlandse Ittervoort.
Hier staat de Margaritha kerk uit 1935, eenvoudige eenbeukig bakstenen gebouw met steunberen en rondbogige vensters.
De kerk heeft een verhoogd koor, de toren is half ingebouwd en gedekt door een ingesnoerde naald spits.
De Schouwsmolen ligt aan de Margarethastraat 73, is een onderslag watermolen op de Itterbeek.
Deze molen dateert uit 1630, maar is sinds 2015 grondig gerestaureerd.
Ook kreeg ze een nieuw molenrad, een kopie van het oorspronkelijk rad en werd de molen terug maalvaardig gemaakt.
Vanaf de molen volgen wij het graspad langs de Itterbeek, zitten hier in het dal van de Itterbeek.
Een paar konikpaarden komen even dichterbij een kijkje nemen, beginnen terug te grazen op enkele meters afstand.
Deze wilde paarden staan het jaar rond in voor de begrazing van het natuurgebied, het sterke paardenras kan strenge winters aan.
Ons volgende bezienswaardigheden is de Armenmolen in Molenstraat 12 in Neeritter, een korenmolen met onderslag rad.
De mensen die hier destijds hun graan lieten malen lieten een schep graan achter voor de armen, vandaar de naam Armenmolen.
De huidige watermolen zou in 1686 zijn gebouwd, meer info over de molen zie onderaan.
Tegenover het molenaarshuis staat op het Krekelbergplein het standbeeld van streekfiguur Kuebke, hij was de walveger.
Vlakbij staat de Sint-Lambertus kerk met zijn opvallende romaanse toren in turfsteen uit de 13de eeuw, in 1842 opnieuw verhoogd en uitgevoerd in baksteen.
Door de eeuwen heen is de kerk sterk veranderd, zo is het huidige schip opgetrokken in gotische stijl rond de 14de eeuw, kerk is grondig gerestaureerd in 1973-1974.
Verderop wandelen wij rond een plein met heilig Hart-beeld en volgen de Bosstraat en verlaten zo het centrum van Neeritter.
Via de Haardstraat en Breede Rijn bereiken wij het Landgoed van Borgitter met Kasteel van Borgitter.
Van het oorspronkelijk kasteel uit de 16de eeuw zijn enkel de hoektoren bewaart.
Het huidige waterslot van Borgitter is een classicistische gebouw in Maaslandse stijl , dateert uit de 18de eeuw.
Aan de noordwestelijke zijde (waar wij langs passeren) ligt het U-vormige neerhof met poortgebouw, rentmeesterswoning en Kasteelmolen.
Via de Kasteelstraat en Kleine Kasteelstraat wandelen wij terug richting Venlosesteenweg, hier rechts ligt terug ons beginpunt het douanekantoor.
Na de wandeling even doorgereden naar het naburig Nederlands stadje Thorn, bekend om zijn witte huisjes.
Hier hebben wij bij de Pannenkoekbakker lekkere pannenkoeken gegeten.
Tips / opmerkingen: na periodes van veel regen zijn hier in het natte Vijverbroek laarzen aangeraden.
Het Vijverbroek is bekend om zijn jaarlijks terugkerende probleem, de eikenprocessierupsen, bij het begin van de lente kruipen deze uit hun eitjes.
De haartjes van de rups kunnen brandwonden en schade aan luchtwegen en ogen veroorzaken, dus extra goed opletten in de omgeving van eikenbomen in de lente.
Meer info over de watermolens onderweg: Schouwsmolen , Armenmolen , Kasteelmolen
Alles over het Kasteel van Borgitter:
In het stadje Thorn kun je indien je wil een korte stadswandeling maken van 1,5 km, wij kuierde er maar even rond, alles over Thorn:
Wandeldatum: woensdag 11 juli 2018, prachtige dag, afwisselend zon en wolken.
Provinciaal Domein De Palingbeek - Zillebeke, deelgemeente van Ieper.
Start / ligging: vertrekpunt aan het bezoekerscentrum.
Het domein ligt ongeveer 3 km ten zuiden van Ieper.
Parking: groot parkeerterrein op het einde van de Palingbeekstraat.
Afstand: rondwandeling 6,7 km.
Wandelwegen: grind- en bospaden.
Bewegwijzering: oranje richtingpijl van de Molenboswandeling volgen.
Wandelbord: geen gezien, plan met wandelingen is te downloaden:
Het domein heeft de naam gekregen van een plaatselijk beekje genaamd de Palingbeek.
Wij volgen de weg links van het bezoekerscentrum met in het verlengde het cafetaria.
Nemen hier de trappen richting het bosrijk dal van de Oude Vaart.
Een infobord over het ontstaan van de Palingbeekdomein staat beneden aan de Oude Vaart.
Hier staat geschreven: vanaf 1864 werden
hier grote werken aangevat voor de aanleg van een scheepsvaartkanaal
tussen Ieper en Komen.
De werken vorderden goed, de nodige bruggen en sluizen werden gebouwd.
Enkel de heuvelkam nabij Hollebeke stelde
problemen, men probeerde de hoogte met een 700 meter lange tunnel te
doorboren ter hoogte van het huidige cafetaria.
De beperkte technische middelen van toen konden echter de krachten van de natuur niet aan.
Grondverschuivingen door zandige bovenlagen op klei en instortingen vernielde de tunnel.
Na nog enkele mislukte pogingen werden na 1912 de werken aan de vaart definitief stopgezet.
Pas in 1973 werd het 230 ha groot domein door het Provinciebestuur van West-Vlaanderen opengesteld als wandelgebied.
Wij steken de Oude Vaart over via een houten brug en volgen de grindweg langs de vaart bijna 1 km.
Vanaf de volgende brug zien wij het overblijfsel van sluis 7 bis (infobordje).
Steken de brug over, via bospaden klimmen
wij uit het diepe dal, het gebied dat tijdens de Eerste Wereldoorlog
door de Britten The Bluff werd genoemd.
Zowel de Britten als Duitsers hadden hier op
de steile oevers (The Bluff is Engels voor steile oever) van de Oude
Vaart stellingen uitgebouwd die strategisch belangrijk waren.
Uit het dal bereiken wij verderop de Volkssterrenwacht Astro Lab IRIS 1.
Hier staan diverse telescopen en de grootste
amateurtelescoop van de hele Benelux en kun je ermee van dichtbij
kennismaken met het heelal.
Wandelen daarna aan de rand van het domein in de bossen van natuurgebied Hagereke met enkele poelen als afwisseling.
Helemaal aan de rand van het domein ligt de
educatieve Milieuboerderij waar mensen met mentale beperking onder
begeleiding van vzw Vondels mee kunnen helpen op de boerderij.
Ze kunnen hier dieren komen knuffelen en verzorgen of een handje helpen in de grote tuin met bio- groenten en fruit.
Wandelen vervolgens langs de boomgaard die omzoomd is met haag.
Via een bospad gaan wij richting het tweede Astro Lab van de Volkssterrenwacht, IRIS II.
In IRIS II kun je naar de zon kijken met een grote zonnekijker de H-Alfa kijker.
Met de speciale kijker ziet men de zon in waterstoflicht, zonnevlekken en zijn zonne-uitbarstingen goed zichtbaar.
Wandelen door het bos
richting Hedge Row Trench Cemetery, een kleine Britse militaire
begraafplaats met 96 gesneuvelde uit de Eerste Wereldoorlog.
In de nabijheid (even afwijken van het wandelpad) ligt ook de First D.C.L.I. Cemetery, hier liggen de Britse gesneuvelde van The Bluff .
Vanaf deze kleine begraafplaats heb je een mooi uitzicht op de torens van Ieper.
Via een mooie dreef en het Molenbos met begrazingsblok (runderen niet gezien) bereiken wij de historische plek Niemandsland.
Hier kun je de Expo Coming World Remember Me bewonderen, 600.000 terracotta beeldjes staan hier uitgestald.
Samen vormen de beelden een indrukwekkend landschapstapijt in de voormalige frontzone.
Elk beeldje staat symbool voor één van de slachtoffers van de Eerst Wereldoorlog.
Vanaf het uitkijkplatform hebben wij een mooi zicht op het kunstwerk.
Wij bereiken iets verderop terug ons beginpunt, het eind van de mooie wandeling.
Tips / opmerkingen: andere wandelingen in Domein Palingbeek zijn Oude Vaart wandeling 3,2 km (blauwe pijl), Vierlingenwandeling: 4,5 km (groene pijl).
Meer info over Volkssterrenwacht Astro Lab IRIS 1 en 2:
Of de Expo van de beeldjes een tijdelijke kunstwerk is of blijvend is mij niet echt duidelijk.
Wandeldatum: donderdag 28 juni 2018, mooie zonnige dag, tijdens een midweek vakantie in Ieper.
Start / ligging: aan het stadhuis op de Grote Markt.
Parking: geparkeerd aan station, op ongeveer 5 minuten van het centrum.
Afstand: rondwandeling 2,7 km.
Wandelwegen: korte wandeling door straten in het centrum en dolomiet pad in park.
Bewegwijzering: klinknagels in de grond.
Wandelbord: geen, wandelkaart stadswandeling is te koop op de toeristische dienst in het stadhuis, prijs 2.
Op de kaart alle info over de voornaamste bezienswaardigheden en een duidelijk wandelplan op de achterzijde.
Wij starten aan het Stadhuis van Poperinge, een gebouw uit 1906 met neogotische bouwkenmerken.
De sierlijke toren van het stadhuis is een duidelijke verwijzing naar de Vlaamse belforten.
In de Gasthuisstraat staat het 19de-eeuws herenhuis Talbot House, is genoemd naar een gesneuveld Brits officier.
Tijdens de eerste Wereld Oorlog konden soldaten weg van het front hier enkele dagen tot rust komen, soldaat of officier ieder was hier gelijk.
Na een rustpauze moesten ze immers terug de loopgraven in om te strijden zij aan zij tegen de vijand.
Het Talbot House is ingericht als museum de Eerste Wereldoorlog in Poperinge (niet bezocht).
Wel bezocht, honderd meter verder, het Hopmuseum dat ondergebracht is de voormalige stedelijke hopmagazijnen.
Hier werd vroeger hop gewogen, gekeurd en in grote zakken op elkaar gestapeld.
Vandaag komt de bezoeker er alles te weten over de geschiedenis van de hopplant, veldwerken, hopoogst en toepassingsvormen.
In de lange muurkast op het gelijkvloers staat de Belgische biercollectie per provincie tentoongesteld.
Poperinge is heden nog altijd bekend omwille zijn talrijke hop boeren die op een oppervlakte van bijna 150 ha Belgische hop telen.
Het regionaal karakter van de bieren worden versterkt door gebruik van hop uit eigen streek.
Indien een brouwerij voor het brouwen van een speciaal bier minimaal 50% van de in Poperinge geteelde hop gebruiken mogen ze het logo van Belgische hop - Belgian hops aanvragen.
Na ons bezoek vervolgen wij de Gasthuisstraat en nemen verderop de Sint-Annastraat.
Hier staat het beeldje van de Kantwerkster met infobord.
Op het infobord staat: tot aan het begin van de 20ste eeuw was het gebruikelijk dat kinderen uit arme gezinnen leerden spellewerken (kantklossen) om hun ouders financieel bij te staan.
Sint-Anna naar wie het straatje is genoemd is de patroonheilige van de kantwerksters.
Op het eind van de Sint-Annastraat ligt het fraaie Weeuwhof uit 1769, is een bezoekje waard omdat het lijkt op een middeleeuws begijnhofje.
Hier werden 12 huisjes gebouwd in eenvoudige 18ste-eeuwse vakwerkbouw, later in 1782 werden er nog 9 bijgebouwd.
De huisjes zijn gelegen aan een volledig gesloten binnenkoer, ze werden destijds gebouwd voor arme weduwen.
In de schaduw van de huisjes ligt de Onze-Lieve-Vrouwekerk uit 1290, een hallenkerk met zijn typische gotische baksteenarchitectuur van de kuststreek.
Met haar imposante torenspits gebouwd rond 1400 domineert de kerk het stadspanorama.
Via de Boeschepestraat wandelen wij terug richting Grote Markt.
Hier staat de Sint-Bertinuskerk, dit is de oudste kerk van Poperinge.
Ter vervanging van een kapel werd in 1147 de kerk gebouwd in romaanse stijl.
De kerk raakte door brand beschadigd in de 15de eeuw, waardoor men besloot de kerk in gotische stijl te herbouwen.
Bij de kerk staat het standbeeld van de Keikoppen, de inwoners van Poperinge worden spottend de Keikoppen genoemd.
Het standbeeld: meester Ghybe, een middeleeuwse rare snuiter die achterstevoren op zijn ezel zit met zware kei op zijn schoot.
Wandelen de Ieperstraat en Sint-Janskruisstraat af tot aan de Sint-Janskerk.
Deze gotische kerk werd gebouwd in de 13de eeuw, is vooral kenmerkend door haar basicaal schip, drieledig hallenkoor en vierzijdige kruistoren.
De kerk is vooral bekend als bedevaartsoord van Onze-Lieve-Vrouw van Sint-Jan, door haar toedoen greep hier in 1479 een mirakel plaats dat aan de grondslag ligt van de jaarlijkse Maria- Ommegang (eerste zondag van juli).
Via de Bruggestraat en Komstraat bereiken wij het Burggraaf Frimoutpark.
Het stadspark, is genoemd naar Belgische astronaut en oud Poperingenaar Dirk Frimout.
Het kleine park van 3 ha vormt de groene long van Poperinge en is ingedeeld in een demonstratiezone met assortimentstuintjes, een recreatie zone en ecologische zone.
Verderop stroomt de Poperingevaart door het park, deze ontstond toen in 1367 een bestaande beek verbreed en verdiept werd.
Deze verbindingsvaart verbond Poperinge met de Ijzer en de Noordzee.
Wij verlaten het park via een brug ter hoogte van de bibliotheek en slaan linksaf, de Veurnestraat in.
In de Veurnestraat waren in de 19de eeuw een drietal brouwerijen gevestigd, ze gebruikte toen het nog zuivere water uit de Poperingevaart voor het bierbrouwen.
Alleen van Brouwerij De Ster (huisnummer 67) bleef de woning bewaard, hier aan de poort staat een datumsteen met biertonnen afgebeeld.
De Veurnestraat wandelen wij af en komen zo terug uit op de Grote Markt.
Tips / opmerkingen: natuurlijk is er geen hop zien in het centrum van Poperinge, daarvoor kun je beter naar de hopvelden van deelgemeente Proven rijden.
Meer foto's over hop vindt je bij hop-boer Johan (mijn broer) werkzaam bij de buitendienst in het Openluchtmuseum van Bokrijk, hij heeft hier zijn hopveldje:
Wandeldatum: woensdag 27 juni 2018, mooie zonnige dag, tijdens een midweek vakantie in Ieper.
Start / ligging: de Commonwealth Militaire begraafplaats Tyne Cot Cemetery, Tynecotstraat in Passendale, deelgemeente van Zonnebeke.
Parking: groot parkeerterrein aan de begraafplaats.
Afstand: rondwandeling 8,5 km.
Wandelwegen: op +- 200 meter veldweg na, allemaal verharde wegen.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met erop gedrukt Tyne Cot Legacy wandelroute.
Wandelbord: zijkant van de parking, in parkje aan de hoge kerkhofmuur.
Brengen eerst een bezoek aan de indrukwekkende begraafplaats waar ongeveer 12.000 soldaten liggen begraven, om stil van te worden.
Op de muren staan nog eens 35.000 namen van soldaten zonder graf.
Deze wandelroute staat in het teken van de Groote Oorlog of Wereld Oorlog 1, dit is wandelen langs de velden waar in 1917 de bloederige Slag bij Passendale plaats vond.
Infopanelen onderweg vertellen meer over de verschrikkelijke oorlog, het zinloos geweld.
Aan de wandel, gaan richting Tyne Cot Bezoekerscentrum, hier staat de eerst bewegwijzering.
Volgen de kerkhofmuur en nemen daarna de Tynecotstraat tot aan het eerste kruispunt waar wij de Canadalaan linksaf volgen.
Komen uit tegen een klein bos, het zogenaamde Berlin Wood, dit was in de middeleeuwen een mottekasteel met walgracht.
Van uit het bos vielen de Duitsers op 12 oktober 1917 de Nieuw-Zeelandse divisie aan die het noordelijk deel van Passendale probeerde in te nemen.
Hier in het zompige moeras aan de Ravebeekvallei liepen de Nieuw-Zeelanders vast in de modder en prikkeldraad waardoor de Duitsers hun kon verrassen met 2700 verliezen op vier uur tijd.
Het werd een sombere dag in de Nieuw Zeelandse geschiedenis, die na deze tragedie werd afgelost door Canadese divisies.
Tussen 26 en 30 oktober slaagde de Canadezen met veel moeite en talrijke gesneuvelde de Ravebeekvallei te overbruggen, enkele dagen later werd ook Passendale ingenomen.
Via een korte veldweg komen wij uit op de Schipstraat waar wij hoeve Beecham passeren waar in 1999 een Dugout (ondergrondse oorlogsschuilplaats) van Duitse makelarij ontdekt werd.
De ontdekking gebeurde toen bewoonster in de hoeve letterlijk door de grond zakte, de constructie is wel ondertussen verwijderd wegens veiligheidsredenen.
Tegenover de hoeve hebben wij een prachtig panoramisch uitzicht op het Tyme Cot Cemetery.
Verderop volgen wij de Maarlestraat waar de startpositie lag van de Slag bij Broodseinde op 4 oktober 1917.
Tijdens deze slag markeerde deze straat ongeveer de scheiding tussen de Australische derde divisie en de Nieuw-Zeelandse divisie.
Vanaf de Maarlestraat hebben wij enkele mooie vergezichten op het licht heuvelachtig landschap en met de voormalige slagvelden op de voorgrond.
De Langemarkstraat (drukke weg, op fietspad gaan) brengt ons naar het centrum van Zonnebeke.
De Onze-Lieve-Vrouwkerk die hier staat is gedeeltelijk gebouwd op de ruïnes van de voormalige abdijkerk.
De moderne kerk die er nu staat is gebouwd in 1924, in typische Vlaams bouwmaterialen zoals baksteen en gewapend beton en is opvallend door zijn vorm.
De kerk verwijst naar een Griekse tempel: portiek, midden- en achterruimte met breed middenschip en de rondbogen in de vensters tussen de pijlers.
Rechts van de kerk gaan wij via de toegangspoort het kasteelpark binnen.
Passeren eerst de kasteelvijver en bereiken dan het prachtig Kasteel van Zonnebeke, eigenlijk een landhuis met enkele bijgebouwen in vakwerkstijl.
Geschiedenis: het kasteeldomein is gelegen op gronden die tot aan het einde van de 18 de eeuw deel uitmaakten van de voormalige Augustijnenabdij.
Aan het begin van de 19 de eeuw kwam het abdijdomein in privéhanden en ontwikkelde het zich tot kasteeldomein met kasteel in classicistische stijl.
Het kasteel werd tijdens de Eerste Wereldoorlog totaal verwoest en omstreeks 1924 heropgebouwd, deze keer in Normandische bouwstijl.
In 2004 is het kasteel heringericht als het Memorial Museum Passchendalle 1917, een oorlogsmuseum dat de Groote Oorlog en het specifieke verloop van de Slag van Passendale uitgebreid weergeef.
Tijdens deze veldslag vielen er een half miljoen slachtoffers voor een terreinwinst van amper acht kilometer.
Het bijzonder boeiend museum moet men zeker een bezoekje brengen (bezocht).
Een interactief museum: prachtig uitgebeeld aan de hand van levensgrote poppen ontdekt je er hoe de Britten in 1917 ondergronds leefde.
Verder een uitgebreide tentoonstelling over de wapens, bommen en helmen, gasmaskers en videofragmenten.
Als afsluiter kom je uit in een reconstructie van Duitse en Britse loopgrachten waarlangs originele schuilplaatsen nagebouwd werden.
Na het museumbezoek kuieren wij nog wat rond op het kasteeldomein en verlaten aan het abdijtuintje het domein.
Terug via de Langemarkstraat gaan wij het centrum uit, tot aan huisnummer 34, het voormalig treinstation.
Vanaf hier wandelen wij langs de Stroroute (diende als bieten- en strotransport), de heraangelegde spoorbedding van de verdwenen spoorlijn 64 is ingericht als fiets- en wandelpad.
De spoorlijn 64 Roeselare - Ieper was tijdens Wereld Oorlog 1 van strategisch belang voor de bezetter en de geallieerden die achter het front gekazerneerd waren.
De spoorlijn die ook The Road to Passchendaele wordt genoemd was toen de belangrijkste verbinding met het front.
Zo staat er een klein monument langs de Stroroute ter herdenking van de Australische Walk die hier werd afgelegd op 4 oktober 1917 door de Australiërs en New Zeelandse troepen.
Een infopaneel geeft meer uitleg over de Battle of Broodseinde die hier toen plaats vond.
Ook passeren wij een overblijfsel van een bunker die deel uitmaakte van de Duitse Flandern1 - Stellung uit begin 1917.
Verderop verlaten wij de Stroroute en volgen nog even een weg en staan terug aan ons beginpunt, Tyne Cot Cemetery.
Tips / opmerkingen: interessant zijn de infopanelen onderweg over de Eerste Wereldoorlog.
Geschiedenis, meer info over de Slag van Passendale:
Meer info over het Memorial Museum Passchendaele 1917:
Wie wil kan deze wandeling ook starten aan het museum.
Wandeldatum: maandag 25 juni 2018, bewolkte dag, tijdens een zonnig midweek vakantie in Ieper.
Binnenkort op mijn wandelblog een drietal wandelingen die ik heb gemaakt in Ieper en omgeving.
Tyne Cot Legacy wandelroute, een wandeling die duidelijk de gruwelijke geschiedenis van Wereld Oorlog 1 beschrijft onderweg.
Deze wandelroute begint aan de
indrukwekkende Brits militaire begraafplaats Tyne Cot Cemetery in
Passendale en gaat richting het Memorial Museum Passendale in Zonnebeke
(bezocht).
Ook een wandeling gemaakt in Provinciaal
Domein Palingbeek in Ieper, wandeling langs de Oude Vaart, Molenbos,
sterrenwacht Astrolab IRIS 1 en 2, milieuboerderij en Niemandshoek met
zijn 600.000 beeldjes die symbool staan voor de slachtoffers van de
Eerste Wereldoorlog.
Het stadje Poperinge bezocht met zijn Hop en Bier museum en korte stadswandeling gemaakt.
Erfgoedwandeling - Ieper (5,3 km).
Deze
keer geen kort verslag van deze wandeling omdat je het wandelplannetje
bijna verplicht zijt te kopen wegens het ontbreken van een goed
aangeduide bewegwijzering.
De te volgen klinknagels in de straten ontbreken zo wat overal door wegwerkzaamheden in het centrum.
Met de wandelkaart kom je alles te weten
over de belangrijkste bezienswaardigheden van het historisch stadje, het
wandelplannetje op de achterkant loods u zonder verdwalen door Ieper
centrum.
De brochure Erfgoedwandelroute Ieper is te koop voor 2 op de Dienst Toerisme, gelegen in de Lakenhalle, Grote Markt 34.
Foto's hieronder van de belangrijkste bezienswaardigheden van het stadje Ieper.
Herkenrodebossen - Kermt, deelgemeente van Hasselt
Start / ligging: vertrekpunt is jeugd- en sportcentrum Ten Hove.
Het sportcentrum is te bereiken via de Kermtstraat.
De Herkenrodebossen liggen ten zuidoosten van Hasselt op de grens van Kermt en Stevoort.
Parking: aan het sportcentrum.
Afstand: rondwandeling 6,5 km.
Wandelwegen: alles onverhard, veldwegen, bos- gras- en grindpaden.
Bewegwijzering: rode richtingpijl.
Wandelbord: tegenover de parking.
Deze wandeling heb ik gemaakt met zus Marleen en broer Johan.
De Herkenrodebossen bestond rond de 17de en 18de eeuw uit een groot boscomplex met aan de randen hooilanden, weilanden, hagen en houtkanten.
Het bosgebied was toen eigendom van de Cisterciënzerzusters van de abdij van Herkenrode.
Vandaag is het grootste gedeelte van de Herkenrodebossen eigendom van het Agentschap voor Natuur en Bos.
Maar sommige delen van de wandeling lopen over privé-eigendommen, niet panikeren er is toelating gevraagd en gekregen van de verschillende privé-eigenaars.
Zo volgen wij eerst de bosrand, tot aan de keuzemogelijkheid rechtdoor of linksaf, wij gaan rechtdoor.
Nemen de brede grindweg langs lijsterbes- en populierenbeplanting.
De weg is omzoomd met kleurrijke bloemen, talrijke vlinders fladderen hier rond.
Enkele poelen zijn er te zien, liggen wel verscholen en zijn vanaf de grindweg moeilijk te zien.
Veel leven zit er niet op de poelen, geen gekwaak van kikkers gehoord, misschien dat er salamanders inzitten?
Steken voorzichtig de Kermtstraat over en volgen een veldweg die eerst langs een plantenkwekerij gaat.
Wie wil kan er een kleine uitkijktoren beklimmen, maar hij lijkt mij niet echt veilig.
Verderop gaan wij over een graspad langs boomgaarden, laagstambomen, appelen en peren.
Aan de rand staat een hagelkanon, veel fruitboeren hebben om hagelschade te vermijden aan het fruit de laatste jaren geïnvesteerd in hagelkanonnen.
Zo'n kanon komt in actie op het ogenblik dat er donderwolken in aantocht zijn.
De theorie gaat als volgt, met een verschrikkelijke knal van 140 db om de 7 seconde zouden de geluidsgolven de zware hagelbollen versplinteren tot op 15 km hoogte.
De fruitboeren geloven er in, maar wetenschappelijk is het echter niet bewezen.
Het Hustenveld wordt gepasseerd, een uitgestrekt akkerland dat beplant is met tarwesoorten.
De Heusterbeek loopt hier evenwijdig langs een smal bospad, de enigste beek waar nog wat water in staat.
Enkele andere beken en grachten die wij op de wandelroute tegenkomen zijn de Rijsbeek en Kermterbeek, staan allemaal droog wegens lange periode zonder regen.
Via een jong aangeplant eikenbos met tussendoor enkele weilanden komen wij terug uit aan de Kermtstraat die wij oversteken.
Nog even bos en na het passeren van een poel bereiken wij terug ons beginpunt het wandelbord.
Achter op het wandelbord staat nog een afbeelding van de hazelmuis met info.
De hazelmuis is een schuwe bewoner van de Herkenrodebossen, het oranje bruine nachtdiertje van 8 cm is erg donzig en heeft een behaarde staart die even lang is als het lichaam.
De mooie natuurwandeling sluiten wij af met een drankje aan de taverne van het plaatselijke sportcomplex.
Tips / opmerkingen: een kortere wandeling van 4 km is ook mogelijk, volg de gele pijl.
In periode van veel regen zijn de Herkenrodebossen moeilijk toegankelijk, laarzen zijn dan echter aangeraden.
De wandelfolder (1,5 ) Verborgen Moois Herkenrodebossen, bestellen kan:
Wandeldatum: woensdag 13 juni 2018, prachtige zonnige dag.
De Damse Vaart - Oostkerke, deelgemeente van Damme.
Start / ligging: aan de kerk van Oostkerke.
Parking: voor en rond de kerk.
Afstand: rondwandeling 5,2 km.
Wandelwegen: asfaltwegen en grindpad.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Damse Vaart wandelroute op.
Wandelbord: geen gezien.
De wandeling start aan de Sint-Quintinuskerk, gelegen in het ommuurde kerkhof in het centrum van Oostkerke.
De historische kerk is door de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog totaal verwoest door dynamiet.
Na de oorlog heeft de Koninklijke Commissie voor Monumenten beslist de kerk historisch te reconstrueren.
Ook de dominante vroeg gotische westtoren , een stoere platte toren werd in zijn vroegere staat heropgebouwd.
Op stap, eerste bewegwijzering staat op de hoek van de Sint-Quintinusstraat met de Processieweg.
Wij wandelen het centrum van het polderdorpje uit en passeren de witgeschilderde rijhuisjes met oude geveltjes.
Buiten de dorpskern volgen wij even de Eienbroekstraat tot aan de Dorpsmolen.
Op het infobordje aan de windmolen staat geschreven: stenen korenmolen met twee maalstoelen, gebouwd in 1874.
Ze kwam er ter vervanging van een staakmolen uit de 18de eeuw.
De Dorpsmolen is maalvaardig hersteld tussen 1970 - 1992, is in privébezit.
Keren op ons stappen terug en volgen de
Zuidbroekstraat, genoemd naar het eeuwenoude broekland ten zuidoosten
van de kerk van Oostkerke.
De Zuidbroekstraat maakt deel uit van een eeuwenoud tracé dat vier molensites verbond, alleen de Dorpsmolen blijft over.
Aan het begin van deze straat staat links tussen boom en struik nog een oude molenromp.
De witgekalkte bakstenen romp van de Oude Molen van Mengé was ooit een stenen graan- en oliemolen.
De overgebleven romp werd in 1937 door Baron
van der Elst op gekocht, deze werd ook eigenaar van aanpalend
kasteeldomein met kasteel (kasteel krijgen wij op eind van de wandeling
te zien).
Tijdens de bevrijding in 1944 werd de
molenromp zwaar beschadigd, het bijhorende molenaarshuis en stalling
werden volledig vernield.
Na restauratie doet de romp nu dienst als tuinpaviljoen van het kasteeldomein.
Verderop in de Zuidbroekstraat staat het
Oosthof een imposante wit gekalkte 18de-eeuwse hoeve, bestaat uit
verschillende losstaande bestanddelen.
Het oudste deel van de hoeve is de haakse vleugel met woonhuis en voormalig stalgedeelte.
Tegenover de hoeve een prachtig vergezicht op de polders.
Daarna gaan wij de dijk op van de Damse Vaart-noord, tot ter hoogte van restaurant de Groene Wandeling.
Hier loopt ook de Zwinnevaart, deze is belangrijk bij laagtij op de Noordzee.
Bij laagtij kan via de uitwateringssluis die zich hier bevindt polderwater worden geloosd in de Damse Vaart.
Na het verlaten van de dijk steken wij de Oostkerkebrug over, eigenlijk een dubbel brug.
Via deze bruggen die ook bekend staan als de
Brouckesbruggen steken wij eerst het Leopoldskanaal over en vervolgens
het Schipdonkkanaal.
Begin 1842 begon men met uitgraven van het Leopoldskanaal om water van de Scheldepolders af te leiden.
In 1846 starten de werken voor het Schipdonkkanaal of Afleidingskanaal, een afleidingskanaal van de Leie.
Zo werd in een halve eeuw de aanblik van de streek totaal gewijzigd, wat 150 jaar later als een uniek polderlandschap wordt ervaren.
Vanaf Maldegem tot aan de zee lopen deze
kanalen broederlijk kaarsrecht langs elkaar, enkel gescheiden door een stevige dijk
die omzoomd is met statige populieren.
Wij volgen het fiets- en wandelpad langs het Schipdonkkanaal terug richting Oostkerke.
Wandelen in de schaduwrijke populieren en krijgen rechts regelmatig uitzicht op de vlakke polders.
Opgelet na ongeveer 500 meter staat er een bewegwijzering met pijl naar rechts, wij negeren deze pijl en wandelen rechtdoor.
Indien je de grote wandeling (12 km) wil maken kun je hier wel van de dijk af gaan, route gaat via veldwegen richting Damme.
Daar waar de Damse Vaart het Schipdonk- en Leopoldkanaal dwarst gaan wij de dijk af en steken er de Sifonbrug over.
De brug is genoemd naar de twee sifons die hier vroeger lagen.
Via de sifons gingen de twee kanalen onder
de Damse Vaart door tot dat de Franse troepen bij aftocht in mei 1940
beide sifons lieten springen.
De Damse Vaart liep hierdoor helemaal leeg.
Na de oorlog werden aan beide zijden een dam opgeworpen die er nog steeds ligt.
Voorbij restaurant Sifon steken wij de
brug van het kanaal Brugge - Sluis (13 km lang) over, beter bekend als de
Damse Vaart.
Wij volgen maar heel even de dijk en slaan dan af, nemen de Spegelsweg.
Deze landelijke grindweg loopt langs weilanden terug richting centrum Oostkerke.
Ter hoogte van het Kasteel van Oostkerke is de grindweg omzoomd met knotwilgenrijen.
Het huidige kasteel is de historische residentie van de Heren van Oostkerke, gekenmerkt door een opperhof met neerhof.
De resten van van de middeleeuwse
neerhof gebouwen werden in de 19de en 20ste eeuw omgevormd tot een
sierlijk gebouw in renaissancestijl.
Aan de inrit van het kasteeldomein staat
langs de Spegelsweg een witgeschilderde bakstenen Onze Lieve Vrouwkapel,
gebouwd ter ere van het 25 jarig bestaan van de boerinnenbond (bouwjaar
onbekend).
Tegenover de kapel nemen wij een smal pad en komen terug uit in het centrum aan de kerk.
Tips
/ opmerkingen: als wandelaar is het opletten, veel wielertoeristen doen
de dijken langs de Damse Vaart aan, regelmatig komen ze in groepje
langs, houden echter geen rekening met de wandelaars.
Het
kleine polderdorp Oostkerke werd in 1974 uitgeroepen tot mooiste dorpje
van West-Vlaanderen en staat geselecteerd bij de 50 mooiste dorpen van
Vlaanderen.
Wandeldatum: donderdag 10 mei 2018, zonnige dag tijdens midweek vakantie aan zee.
Start / ligging: aan het Bezoekerscentrum Groenwaecke, Kuiperscheeweg 20 Uitkerke, deelgemeente van Blankenberge.
De Uitkerkse Polder is 1400 ha groot, ligt tussen Blankenberge, Wenduine, Nieuwmuster en Zuienkerke, het afgelegen gebied is te bereiken via de Blankenbergse Dijk.
Parking: er is plaatst voor een 10 tal auto's, links aan het bezoekerscentrum.
Afstand: rondwandeling 6,5 km.
Wandelwegen: rustige asfaltwegen en +-300 meter onverharde weg.
Bewegwijzering: rode vierkantjes.
Wandelbord: tegenover het Bezoekerscentrum staat een infobord met wandelplan op.
Het bezoekerscentrum heeft een onthaalruimte met informatie over de Oostkustpolder en kleine drankgelegenheid.
Vanaf het verhoogt plateau (te bereiken via enkele trappen) tegenover het bezoekerscentrum hebben wij een prachtige uitzicht op het vlakke polderlandschap.
Volgen eerst de Kuiperscheeweg en passeren de Duivekotader die hier door het landschap loopt.
Verderop vliegen er verschillende grutto's laag over ons heen, eentje gaat zitten op het dak van een elektriciteitscabine.
Deze weidevogel heeft zijn naam te danken aan zijn roep, hij roep utto, utto, utto snel achter elkaar klinkt het als grutto.
Vanuit de eerste vogelkijkhut hebben wij een zicht op de uitgestrekte natte graslanden met een veenachtige ondergrond.
Het ontstaan van dit gebied gaat terug tot drie eeuwen voor onze tijdrekening.
Toen namen zoetwater moerassen het grootste deel van de kustvlakte in.
Halfvergane plantendelen hoopten zich daarin op en vormde zo veen.
Eeuwen later overspoelde de zee dit deel van de kust en liet niet alleen de typische polderklei achter maar ook zeezout in het onderliggende veen.
Het onderliggende veen ontwaterde door de druk van kleilagen en er ontstond een laaggelegen gebied.
De mens ontgon later het veen als brandstof en de klei voor de steenbakkerijen.
Dit verklaart het bestaan van de merkbare lager gelegen stroken, waar er zich soms ondiepe plassen vormen.
Op de ondiepe plassen zien wij enkele ganzen, maar het is vooral een trekpleister en overwinteringsplaats voor water- en weidevogels.
In het broedgebied is dit de ideale plaats voor riet- en weidevogels (grutto, kievit en tureluur).
Wij volgen de Hooistraat en passeren spoedig nog een tweede vogelkijkhut met uitzicht op de polder.
Hier in de polder met zijn zilte graslanden groeit zeldzame typische zoutminnende flora, zoals bleek- en blauw kweldergras, schorrekruid, zilte zegge, melkkruid en zeekraal.
Vlakbij de kijkhut loopt de Sint-Jansader, een afwateringsader voor de Uitkerkse Polder.
Gaan op het einde van de Hooistraat rechtsaf, een onverharde weg door de polder.
Via een mooie houten wandelbrug gaan over de brede Blankenbergse Vaart.
De Blankenbergse vaart was ooit erg nuttig als transportkanaal voor het vervoeren van ontgonnen grondstoffen (klei en veen).
Voorbij een picknickplaats hebben wij terug asfaltweg, stappen door de Koeistraat.
Het is hier genieten van het vlakke landschap, enorm vergezicht met bijna geen bomen.
Aan de verre horizon ligt de kust, links ligt Wenduine en rechts hebben wij Blankenberge.
De ganzen zijn talrijk aanwezig in de polder, ook een mooie kievit zit in het natte grasland (zie foto) te zoeken achter eten.
Wij steken via de Scharebrug de Blankenbergse vaart over en nemen terug de Kuiperscheeweg.
Het dorpje Uitkerke ligt in de verte, nog even en wij staan terug aan het bezoekerscentrum.
Tips / opmerkingen: omdat je onderweg mooie vergezichten hebt en vogels te zien krijg is een goeie verrekijker een aanrader.
Meer info over de Uitkerkse polder en openingsuren Bezoekerscentrum:
Wandeldatum: woensdag 9 mei 2018, zonnige dag, tijdens midweek vakantie aan zee.
Afstand: rondwandeling van 1 km huttenparcours en over de Zwinvlakte 2 km.
Bewegwijzering: eerst de rode paaltjes en daarna groene paaltjes op de Zwinvlakte.
Wandelbord: aan de inkom krijg je een infoboekje met wandelplannetje op.
Opgelet, bezoek aan het Zwinpark is niet gratis, als volwassen betaal je 12, prijzen en openingsuren zie onderaan.
Aan het bezoekerscentrum ligt het indoor educatief en interactief centrum waar jong en oud heel wat te weten komt over de fascinerende wereld van vogels.
Het Huttenparcours is een korte wandeling langs allerlei hutten zoals onder andere voederhut, ringhut, luisterhut, kijkhut, steigerhut en boshut.
Het meest interessante was de ooievaarstoren die ons op hoogte van de ooievaarsnesten brengt.
Ook te moeite waard, vanuit het kijkcentrum hebben wij een panoramisch uitzicht op de Zwinvlakte met zijn slikken- en schorre en broedeilandjes.
Met professionele verrekijkers en enkele sterke telelenzen die hier staan kunnen de talrijke vogels van kortbij worden gespot.
Dat je hier zoveel vogels vindt komt omdat de Zwinvlakte hier de overgang tussen zee en land vormt en dus zowel land- als zeevogels herbergt.
Aan eten hebben ze hier geen gebrek, vanuit de zee spoelt er dagelijks een grote hoeveelheid vers voedsel aan, weekdieren, plankton en schaaldieren.
Enkele vogelsoorten op de Zwinvlakte zijn: ooievaar, lepelaar, blauwe reiger, aalscholver, kluut, grutto, wulp, meerkoet, kievit, zilvermeeuw, kokmeeuw, tureluur, visdief en verscheidene eenden- en ganzensoorten.
Aan de voorkant van het kijkcentrum vertrekt de groene wandellus richting Zwinvlakte, 333 ha groot.
Een ingesloten natuurgebied tussen de duinen en een hoge dijk, staat in verbinding met de Noordzee door middel van een brede geul.
De geul is een overblijfsel van de historische toegangsgeul naar de middeleeuwse stad Brugge.
Het is een prachtig gebied met talrijke slikken en schorren, een waar vogelparadijs, hier komen de vogelspotters aan hun trekken, hier zijn de vogels van naderbij te observeren.
Men heeft hier te maken met een grensoverschrijdend gebied, wandelen tot aan de draad, achter de omheiningsdraad begint het Nederlandse Catzand-bad.
Op de terugweg hebben wij even een modderig gedeelte wat erop wijst dat de Zwinvlakte leeft op het ritme van het getij.
Vooral het schorren gebied is uniek, niet dagelijkse maar bij storm of springvloed loopt het zoute zeewater tot hier, wat zorgt voor een buitengewone plantenrijkdom.
Deze planten noemt men typische zoutverdragende planten of halofyten zoals zeekraal, zee aster, lamsoor, duizendguldenkruid en gewone zoutmelde.
Omdat de zoute slikken en schorren erg zeldzaam zijn langs de kusten en riviermondingen van West-Europa genieten ze van Europese bescherming.
Wij passeren links nog de Internationale Dijk die door werken niet toegankelijk is, vanaf 2019 zouden de werken hier af zijn en hebt je als wandelaar nog een korte wandeling van 2 km extra (blauwe paaltjes).
Daarna gaan wij terug richting uitgang, eind van een mooie boeiende wandeling.
Tips / opmerkingen: honden zijn niet toegelaten in het Zwinpark en op de Zwinvlakte.
De korte wandeling (Huttenparcours) is ook toegankelijk voor buggy's- en rolstoelgebruikers.
Praktische info (openingsuren en prijs tickets):
Wandeldatum: dinsdag 8 mei 2018, zonnige dag, tijdens midweek vakantie aan zee.
Start / ligging: aan de kinderboerderij De Lange Schuur.
Parking: klein parkeerterrein aan Stuiverstraat 599 in Stene, deelgemeente van Oostende.
Afstand: rondwandeling 13 km.
Wandelwegen: graspaden, bosweg, rustige straten en wandel- en fietspaden.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Oostendse kreken opgedrukt en richtingspijl.
Wandelbord: op de parking.
De wandeling start aan de achterkant van kinderboerderij de Lange Schuur met zijn kippen, konijnen en schapen.
Volgen
aan het begin een breed graspad op de oevers van het wateringskanaal
van de Sluiskreek tot aan de brug van Gistelsesteenweg.
Deze
steken wij over en vervolgen het graspad en gaan verderop het bos in.
Een jong aangelegd Stadsrandbos dat als ware een groene buffer vormt tussen
industrie en woongebied.
Daarna komen wij uit op de
verkeersvrije Karperstraat en passeren voorbij de brug een
picknickplaats met een infobord over het verdwenen Quaet kasteel dat
hier in de middeleeuwen stond.
Het Quaet kasteel werd in de 16 de eeuw toen de Geuzen de macht overnamen in Oostende totaal vernietigt.
Wandelen terug het bos in, genoemd naar die tijd Geuzenbos.
Gaan daarna via een betonweg
(fiets- en wandelpad) richting de gemeente Zandvoorde en doen er het
park achter de kerk aan, genaamd de Zwaanhoek.
Wandelen door het park eerst over een breed knuppelpad en daarna over een dolomiet pad.
De Zwaanhoek bestaat uit een gevarieerd oud poldergebied, open landschap met weiland, moeras en sloten.
Heel wat weide- en moerasvogels vertoeven hier in de Zwaanhoek, zoals grutto, kluut , tureluur en kievit.
In
de winter overwinteren er duizenden ganzen en in het broedseizoen zijn
het rietvogels die hier komen broeden (kleine karekiet, bosrietzanger,
bruine kiekendief en waterral).
De E40-autostrade en de industriezone van Oostende is hier van verre te zien.
Stappen daarna langs huizen, Zandvoordedorpstraat, Caelfstraat en Groenedijkstraat.
Hier aan de Groenedijk hebben wij een mooi uitzicht op de uitgestrekte polders.
Op het volgende kruispunt Groenedijkstraat met de Kapittelstraat staat een fraai oud kapelletje uit de jaren 1950.
Volgen hier linksaf de Kapittelstraat tot aan het infobord over de Grote Keignaert.
Hier staat te lezen de geschiedenis over het ontstaan van kreken, door mensen handen.
Aan het einde van de 16de eeuw sloegen de geuzen een bres in de duinen ten oosten van Oostende.
Op die manier wilden ze de stad verdedigen tegen Spaanse troepen.
Zo kon het zeewater het achterland van Oostende binnendringen waardoor er een vertakt patroon ontstond van kreken.
Wij wandelen langs de oever van
de Grote Keignaertkreek die 11 ha groot is en hebben aan de verhoogde
uitkijkhut een prachtig uitzicht op de kreek.
In de hut hangt een
overzichtsbord van de vogels die hier overwinteren, broeden, het ganse
jaar door hier zitten of op doortrek zijn.
Voorbij de kreek zitten wij terug even in het Geuzenbos en komen terug uit waar wij op de heenweg zaten, de Karperstraat.
Aan de brug gaan wij omhoog en
wandelen over de brug, zitten nu op de Groene 62, voormalige
spoorwegbedding, een verhoogde berm (nu fiets- en wandelpad).
Na ongeveer 2 km ligt er een uitkijkpunt met prachtig zich op het Oostendse krekengebied.
Zowel de Sluiskreek en de Zoutekreek zien wij hier een weg banen door het platte landschap.
Aan de andere kant ligt de smalle oude straatkreek.
Verlaten de Groene 62 en volgen een pad door de polders.
Een paal komen wij tegen uit 1853, dit is een geodetisch signaalpunt, diende destijds bij het opmaken van landkaarten.
Nog even wandelen door sportpark
De Schorre met zijn wielerpiste en wij zijn terug aan ons beginpunt,
kinderboerderij de Lange Schuur.
Tips / Opmerkingen: wie de
wandeling wil verkorte tot 8 km kan aan de Karperstraat de brug
opwandelen en er de de Groene 62 volgen.
Pech, batterij van mijn
fototoestel was plat op eind van de wandeling, reserve batterij niet
bij, geen foto's van de signaalpunt paal en wielerpiste.
Wandeldatum: maandag 7 mei 2018, tijdens midweek vakantie aan zee.
Start / ligging: aan de kerk van Wellen, dorpsplein 1.
Parking: voor de kerk zijn er enkele parkeerplaatsen.
Afstand: rondwandeling 6,6 km.
Wandelwegen: straten in het centrum, deels knuppelpad in de Broekbeemd, veldwegen.
Wandelbord en goede bewegwijzering zijn weg gehaald, wij zijn hier in het verleden nog komen wandelen, beide was toen aanwezig , nu is alles weg, waarom ?
Zal zo duidelijk mogelijk uitleggen hoe je moet wandelen, een wandelplannetje van de wandelroute kopiëren help je onderweg:
Deze wandeling heb ik samen met mijn familie gemaakt: broers Johan, Jos en zus Marleen.
De Sint-Jan de Doper kerk is een eenvoudige gebouw dat bestaat uit een mengeling van gotische, neogotische en romaanse stijl.
Voor de kerk staat het monument ter nagedachtenis van de gesneuvelde van beide Wereldoorlog.
Het monument bestaat uit een kalkstenen pijler met inscriptie met erop een beeld van de bronzen soldaat met vlag in rechterhand en bajonet in de linkerhand.
Een tweede pijler voor het standbeeld is bekroond met een leeuwenfiguur en lijst van de gesneuvelde.
Rechtsachter van het standbeeld staat de mooie neogotische Ursulinen kapel (kerk en kapel waren gesloten).
Dit is het enig overblijfsel van een gesloopt scholen en kloostercomplex van de Ursulinen.
Wij wandelen het dorpsplein af en volgen de Molenstraat en gaan iets voorbij huisnummer 12 rechtsaf.
Steken de brug van de Herk over, deze beek doorkruis het centrum van Wellen van zuid naar noord.
Links aan de Herk ligt de Wellenmolen waarvan het molenaarshuis dateert uit 1775.
De molen deed dienst als graanmolen, is buitenwerking maar bezit nog steeds zijn rad en zou nog maalvaardig zijn.
Wij bereiken het 40 ha groot natuurgebied Broekbeemd en gaan aan het infobord het natuurgebied binnen.
De Beemd bestaat uit natte hooiland gelegen in een beekvallei, ruigtes, broekbos (wilgen, meidoornstruwelen, elzen).
Ook liggen er enkel poelen en kalkmoeras, zeldzame soort moeras of laagveen waarvan maar 10 ha van voorkomt in Vlaanderen.
Wij gaan de begrazingszone binnen, hier is de eerste Limburgs begrazingsproject in 1992 opgestart met de Schotse Hoogland runderen.
Bereiken even later terug de Herk en gaan aan het bordje tot ziens terug de brug over.
Wij passeren links een fruitbedrijf en rechts ziens wij de eerste laagstambomen met peren- en appelbloesems.
Rechts ligt tussen de bloesems de kerk van het landbouwersdorpje Herten.
Volgen de Drienootstraat en slaan op het einde linksaf (Hertenstraat).
Iets verder gaan wij tegenover huisnummer 8 een veldweg in.
Spoedig wandelen wij langs enkele prachtige bloesemrijke hoogstamboomgaarden.
Door de lange winter staat nu na een week van veel zon alles tegelijk in bloei.
Ook de late appelbomen met de mooie roze bloesems zien wij verderop in bloei staan.
Aan een kruispunt van veldwegen slaan wij linksaf.
Komen uit op de N754 of Steenweg op Borgloon en steken over, volgen de veldweg langs huisnummer 37.
Spoedig zitten wij terug tussen de boomgaarden, hier bevinden zich bijna uitsluitend laagstam boomgaarden.
Ook open veld, bestaat uit akkerland en enkele weides passeren wij hier.
Wij blijven altijd dezelfde veldweg volgen en negeren alle zijwegen.
Aan een bocht naar links zien wij in de verte op het Haspengouws Plateau het dorpje Kerniel liggen.
Iets verder slaan wij aan de Y- splitsing de rechter weg in.
De veldweg gaat over in asfaltweg, zitten nu in de Kalverweg.
Komen uit op de Steenweg op Vrolingen (linksaf), stappen nu door het Wellens gehucht Vrolingen.
Verderop hangt tegen de gevel van huis nummer 45 het bord Stroopstokerij van Vrolingen.
Deze ambachtelijke stroopstokerij waarvan vandaag de vijfde generatie aan het roer staat werd opgericht in 1843.
Dit is de laatste ambachtelijke stroopstokerij van Vlaanderen.
Deze stokerij bevindt zich in een geklasseerd gebouw en men maakt er nog altijd gebruik van authentieke apparatuur.
Het productieproces duurt 24 uur en gebeurt grotendeels manueel.
Het resultaat is een authentieke appel- en perenstroop zonder kleurstoffen of additieven.
Jammer genoeg was de stroopstokerij gesloten.
Wij slaan de eerste straat links in, de Holtappelteer, een asfaltweg die overgaat in veldweg.
Verderop zitten wij terug tussen de boomgaarden en gaan aan het eerste kruispunt dat bestaat uit veldwegen rechtsaf.
De veldweg brengt ons richting Wellen, komen uit aan de Nutstraat.
Hier staat de Kapel van Sint-Rochus op de plaats waar voordien Herberg de Pluym stond.
De eerste kapel (18de eeuw) werd tijdens de Franse Revolutie periode afgebroken.
Een tweede kapel kwam er op dezelfde plaats ongeveer 20 jaar later.
Deze werd na bouwvalligheid eind 19de eeuw in baksteen heropgebouwd.
De heilige Sint-Rochus werd destijds door de bevolking aanroepen om gespaard te blijven van de pest.
Op een infobord aan de kapel staat het interessant verhaal van Herberg de Pluym en de Bokkenrijders (Limburgse roversbendes) die hier snode plannen maakte.
Wij volgen even de Nutstraat naar links en slaan daarna rechtsaf, Notelarestraat.
Wandelen ongeveer 500 meter de Notelarestraat af richting centrum van Wellen.
Tips / opmerkingen: deze wandeling is zeker een aanrader in de bloesemperiode.
De toeristische dienst van Wellen een E.mail gestuurd waarom ze het wandelbord en bewegwijzering hebben weggehaald, tot op heden geen bericht terug gekregen.
Info over de stroopstokerij:
Geschiedenis van de Bokkenrijders:
Wandeldatum: donderdag 19 april 2018, prachtige zonnige dag.
Winkelomheide ooit ontstaan als turfontginning dorp werd in 1901 een zelfstandige kerkdorpje dat zich in de 20ste eeuw verder uitbreidde.
De kerk die vernield werd tijdens de Tweede Wereldoorlog is in 1952 heropgebouwd en ingewijd als Heilig Hart kerk.
De meest opvallende kenmerken aan de kerk zijn het paraboolgewelf, de ronde bogen en de overhoekse spits.
Achter de kerk langs de Winkelomheide (straat) ligt de pastorie in neo-traditionale stijl uit 1907.
Is een alleenstaand dubbelhuis gelegen in omhaagde pastorietuin met Onze-Lieve-Vrouwbeeld in de gevel.
Eerst wandelen wij de bewoonde Kemeldijk af, voorbij de huizen en het passeren van een straatkapel begint het groener gebied.
Een erg nat en ondoordringbaar gebied dat bestaat uit broekbos.
Juist voor de Waterski-club (aan Albertkanaal) gaan wij rechtsaf, zitten in de groene vallei van de Grote Nete.
Wij volgen een onverharde weg langs de oever van rivier de Grote Nete.
Het is aangenaam wandelen langs de meanderende waterloop met rechts een recreatiegebied met verschillende weekend huisjes en privé vijvertjes.
Steken aan de drukke weg N126 (Geel - Tessenderlo) de Grote Neet brug over, hier stroomt de Scherpenbergloop (zijriviertje) in de Grote Nete.
Vervolgen de oever van de Grote Nete en passeren het infobord over weekendvijvers worden terug broekbos.
Destijds zijn hier weekendvijvers aangelegd met de nodige exotische aanplanting die hier niet thuis horen.
Natuurpunt doet hier de typische ingrijpende werken om er de natuurlijke vallei terug te krijgen.
Dit gebeurt door eerst de exotische aanplanting te verwijderen waarna het bodem reliëf word hersteld.
Verderop zien wij rechts in de verte de grote vijver van het Malesbroek, omringt door enkele kleine vijvers.
De vijvers, ondiepe plassen, zijn ontstaan ten gevolgen van turfwinning in het begin van de 20ste eeuw.
Vele vijvers werden privé voedselrijke visvijvers en trokken tal van vogels aan, sommige kwamen hier broeden.
De vogels zijn: waterral, watersnip, dodaars, ijsvogel, woudaapjes, reigers, nachtegaal en nog vele andere.
Naast vijvers bestaat het 140 ha groot natuurgebied Malesbroek uit moerasgebied, broekbos en in minder maten hooi- en weilanden.
Aangrenzend ligt wandelgebied Scherpenbergen - Hutten met kleinschalige mozaïek van bossen, graslanden en duinen.
De bossen zijn eigendom van een honderdvijftig boseigenaars die de bossen hebben opengesteld voor wandelaars, wel op de aangeduide wandelwegen blijven is de boodschap.
Aan De Hutten een driesprong in het bos (De Hutten, 't Steen en Bredestraat) staat op een heuveltje een kruisbeeld onder driehoekig luifel dat in de volksmond het kruis van de Hutten werd genoemd.
Op een bordje staat de geschiedenis te lezen over het ontstaan van De Hutten.
Kanunnik Barth uit Westerlo hoorde bij het kerkbestuur van de Sint-Dimpnakerk in Geel.
Tijdens de Oostenrijkse bewind (1715 tot 1794) mochten er geen kerkdiensten plaatshebben en zocht hij beschutting in zijn hoeve Scherpensteen.
Er werden vlakbij de hoeve een grote en kleinere hut gebouwd in het bos, hier werden waarschijnlijk de missen gehouden.
Aan de driesprong volgen wij de aardeweg 't Steen, daar waar wij enkele huizen en hoeve passeren ligt links de noordelijke arm van een landduin, een hoge langgerekte duin gevormd door stuifzand.
Tussen wandelknooppunt 69 en 70 ligt het gebied Wilders, de naam is afkomstig van willaerts een oud synoniem voor wildernis.
Tegenwoordig heeft de wildernis plaats gemaakt voor bloemrijke hooi- en weilanden en akkerland.
Verderop voorbij de Wildersedijk en Scheplakens volgen wij de Hollandse baan een half verharde weg langs veel bos en groen.
Via de Pastoor Claesenstraat gaan wij terug richting kerk, einde van een mooie natuurwandeling.
Tips / opmerkingen: het Malesbroek is een deelgebied van natuurgebied Grote Netewoud.
Wandelplan van de wandelknooppunten: mini versie 5,5 km en maxi versie 13,5 km:
Wandeldatum: Paasdag 1 april 2018, droge bewolkte dag met een schrale koude wind.
Ligging/ start: aan de kerk in het gehucht Optielt.
Parking: ruime parking in de omgeving van de kerk in de Optieltstraat.
Afstand: rondwandeling van 6 km.
Wandelwegen: straten, veldweg soms opgevuld met grind en bospad.
Bewegwijzering: verschillende wandelknooppunten volgen van wandelnetwerk Hagelandse Heuvels.
De wandeling heb ik gemaakt met wandelvriendin Suzy en haar hondje Poppy.
De door ons gevolgde wandelknooppunten: 26 - 206 - 204 - 203 - 202 - 201 - 244 - 24 - 25 - 26.
De fraaie Sint Martinus kerk is door de eeuwen heen verschillende malen herbouwd en aan gepast aan de node van de tijd.
Het oudste kerkdeel is gebouwd in ijzerzandsteen uit de streek, dit zijn de onderbouw van het schip en de toren (12de en 13de eeuw).
De meer recente delen (16de tot 18de eeuw) werden in baksteen opgetrokken, opvallend het gotisch transept met speklagen van bak- en zandsteen.
Binnenin de kerk bevindt zich beelden in folkloristische stijl, onder meer een gotische calvarie (15de en 16de eeuw), Louis XV-meubels (midden 18de eeuw).
De kerk en omringend kerkhof zijn samen met dorpswoningen in het glooiende landschap beschermd als dorpsgezicht.
Tegen de muur van de kerk hangt een interessant infobord over het landschap in het Hageland.
Zo is het Hagelands landschap gekenmerkt door langgerekte ijzerzandsteen heuvels waartussen brede vochtige valleien slingeren.
Op de droge hellingen vinden wij heide, brem en hagedissen, in de vochtige valleien vinden wij broekbossen en leeft de ijsvogel.
Wij starten met wandelen aan de kerk, knooppunt 26 en gaan richting 206 waar de voormalige pastorie staat, nu Huize Hageland.
De oude gerenoveerde pastorie is een dubbelhuis onder zadeldak, dateert uit de 17de eeuw wordt in belangrijke maten bepaald door de klokgevels (voor- en achterkant) bekroonde middentravee.
In Huize Hageland zijn de toeristische dienst van de gemeente en het Heemkundig Hagelands Museum gevestigd (was niet open).
De pastorietuin met bijliggend bosje zijn omgevormd tot speeltuintje en Kabouterbos, hier kunnen de kinderen spelen en ravotten in het bos.
Op een infobord aan de bosrand staat uitleg over houtkanten in het Hageland.
Via veldweg wandelen wij richting de Blereberg een heuvel gelegen westwaarts van de Vlooyberg.
Hier bevinden wij ons op één van de hoogst gelegen locaties van het Hageland, 80 meter boven de zeespiegel.
De Vlooybergtoren die hier staat is een merkwaardige uitkijktoren, een trap richting hemel, is iets meer dan 11 meter hoog.
De uitkijktrap is van roestvrij cortenstaal en staat er ter vervanging van de houten uitkijktoren die tijdens een hevige storm in 2012 zwaar beschadig geraakte.
Genieten is het van bovenop de uitkijktrap, mooie vergezichten op het heuvelachtige landschap en talrijke dorpjes.
Te zien bij helder weer: in het westen de koeltoren van Electrabel Vilvoorde en in het oosten de schachten van de Limburgse koolmijnen.
Wij wandelen van de uitkijktrap weg en steken iets verder de Blerebergstraat over en volgen de Oude Leuvensebaan.
Voorbij de huizen in de Oude Leuvensebaan hebben wij ook nog enkele mooie uitzichtpunten richting Alsberg.
Het dorpje Tielt met zijn Onze Lieve Vrouwkerk zijn duidelijk zichtbaar (krijgen wij onderweg regelmatig te zien).
Op een splitsing aan knooppunt 201 staat de Sint-Donatuskapel uit 1869, gebouwd in opdracht van Angeline Goethuys een bewoonster van de nabijgelegen hoeve.
De Sint-Donatus kapel kwam er ter ere van de beschermheilige tegen donder en bliksem, er was immers in de omgeving een kind dood gebliksemd.
Ter hoogte van de kapel is er een holle weg maar die wordt niet gevolgd.
Vanaf de kapel volgen wij nog steeds de Oude Leuvensebaan die door het open veld loopt.
Daarna slaan wij rechtsaf de Alsbergweg in, deze weg brengt ons richting Walenbos.
Het Staatsnatuurreservaat Walenbos is 500 ha groot, was tot midden jaren 70 volledig in handen van privé-eigenaars.
Maar kwam daarna in handen van de staat, Agentschap voor Natuur en Bos zijn de beheerders van het bos.
Het bos dat een nat en zompig gebied is herbergt het grootste elzenbroekbos van Vlaanderen.
Het grootste gedeelte is niet toegankelijk voor wandelaars, wij volgen het bospad langs droog bosgebied dat bestaat uit eiken- en berkenbos.
Voor wie wil kan even rustpauze inlassen aan de overdekte picknickplaats in het bos.
Uit het bos wandelen wij nog door een landelijke omgeving, volgen Bleukenweg en Keuleweg.
Via de Dag-en Nachtstraat gaat het stevig bergop richting kerk van Optielt.
Tips / opmerkingen: mooie wandelroute met regelmatig prachtige vergezichten.
Meer info over het Walenbos:
Wandeldatum: maandag 26 maart 2018, afwisselend wolken en zon.
Start / ligging: aan de watermolen, Slagmolenweg 76 Genk.
De Maten is meer dan 536 ha groot is, ligt op de grens van Genk en Diepenbeek.
Parking: tegenover de Slagmolen.
Afstand: rondwandeling 10 km, samen met zus Marleen en broer Johan afgewandeld.
Wandelwegen: zand- en bospaden en enkele rustige straten.
Bewegwijzering: rode driehoekjes.
Wandelbord: straatkant van de parking.
De Slagmolen gelegen aan de Stiemerbeek is een volmolen gebouwd in 1523 door de bond van het Lakenambacht.
Er werd vilt op basis van wol vervaardigd en vanaf 1645 koorden van hennep en vlas.
Nog later olie uit raap- en koolzaad en vanaf 1843 tot 1955 deed ze dienst als korenmolen.
Vandaag na restauratiewerken is het terug een maalvaardige watermolen.
Wij beginnen de wandeling langs de oever van de Stiemerbeek, een gekanaliseerde beek.
Ze stroomt hier door zijn vallei met
langs zijn oevers moerassige ruigten en natte weilanden.
Deze beek voorziet samen met de Heiweierbeek de talrijke vijvers van natuurgebied De Maten van water.
Verderop stappen wij over enkele straten in wijk Termien.
Passeren een oud kapelletje en komen terug uit aan de Stiemerbeek.
Wandelen zo richting zuiveringsstation van Genk met onderweg een uitgestrekt weiland met in de verte een oud typische Kempens boerderijtje.
Voorbij de toch wel indrukwekkende waterzuiveringsinstallatie zitten wij op Diepenbeeks grondgebied.
Stappen over het kaarsrechte bospad van het Diepenbekerbos en steken onderweg terug de Stiemerbeek over.
Iets verder ligt de mooie Augustijnvijver, een vogelkijkwand voor de vogelspotters met uitzicht op het paradijs van de watervogels.
Er hangt ook een overzichtsbord (titel: viersterrenhotel) van alle riet- en watervogels die zich hier thuis voelen.
Info over: fuut, aalscholver, slobeend, meerkoet, waterhoen, roerdomp, grote zilverreiger, ijsvogel en nog veel meer...
Daarna wandelen wij voorbij twee niet mooi ogende oorlogsbunkers waarvan eentje heringericht is als slaapplaats voor vleermuizen (infobordje).
Mits
enkele kleine aanpassingen zoals het plaatsen van een vandaalbestendige
deur, afdichten van de schietgaten tegen tocht op enkele invlieg gaten
na zijn de stressgevoelige dieren zeker van een goede winterslaap.
Wandelen nog een tijdje door bos en komen daarna uit op een uitgestrekte heidevlakte.
De heide ligt er maar dor bij rond deze tijd van het jaar, maar eens in bloei is het een prachtig purper landschap.
Een infobordje: Natuurpunt doet hier werken om de open heide te bewaren door preventieve uitdunning van bos.
Verder
zal in de randzones inheemse struikvegetatie worden geplant zoals
jeneverbes, inlandse vogelkers en sprokkelhout voor insecten, bijen en
vlinders.
Wandelen daarna even over een fietspad dat hier door het natuurgebied loopt.
In wijk De Maten volgen wij enkele rustige asfaltwegen, Dilikensweier, Peerdsdiefweier en Rockxweier.
Het woord weier, weyer of wijer in de straatnamen is het lokale dialect van visvijver.
De oudste verwijzing van de visvijvers dateert al uit 1452.
De arme zand- en heidegrond leverde destijds niet genoeg voedsel op voor de plaatselijke bewoners waardoor men genoodzaakt was viskweekvijvers aan te leggen.
Voorbij straatnaam Rockxweier wandelen wij langs de omheining van het reservaat, dit is het afgesloten deel van het natuurgebied.
In het reservaat zijn heel wat typische plantjes te vinden: moeras wolfsklauw, klokjes gentiaan en het wettelijk beschermde vleesetend plantje zonnedauw.
Via de Kneippstraat en de Drijtap gaan wij terug richting toegankelijk gedeelte.
Genieten nog van uitzicht op een grote vijver met brede rietkraag en bereiken terug via bospad ons beginpunt de Slagmolen.
Tips / opmerkingen: voor wie 10 km wandelen ver is, er starten aan het wandelbord ook enkele kleinere wandelingen door het natuurgebied (2,2 km en 4 km).
Waarschuwingsborden, honden alleen aangelijnd toegelaten in het natuurgebied.
Meer info over De Maten:
Meer info over de Genkse Slagmolen:
Wandeldag: woensdag 21 maart 2018, bewolkte dag met af en toe zon.
Start / ligging: in de Lauwstraat aan de Sint-Pieterskerk van Lauw.
Het
dorpje Lauw is een deelgemeente van Tongeren, ligt helemaal in het
zuidoosten van de provincie Limburg, tegen de grens van Wallonië.
Parking: voor de kerk en langs de zijkant van de kerk is er parkeerplaats.
Afstand: rondwandeling 6 km.
Wandelwegen: straten in het centrum, betonnen verkavelingswegen, graspaden langs de Jeker en holle weg.
Bewegwijzering: blauwe pijl richting wandeling volgen, daarna vanaf het wandelbord rode pijl als richtingswijzer.
Wandelbord: merkwaardig, het bord
staat niet aan het begin van de wandeling, staat driehonderd meter verder aan het eind van de Schutterijstraat.
De imposante neogotische Sint-Pieterskerk is gebouwd tussen 1866 en 1871, is samen met de pastorie beschermd als dorpsgezicht.
De
kerk bestaat uit een driebeukig schip van drie traveeën met voorstaande
westtoren met traptoren, aan de noordzijde geflankeerd door een
achthoekige doopkapel.
Het meest opvallend zijn de twee draken die links en rechts op de gevel aan het voorportaal zijn gevestigd.
Tegenover de kerk in de Donkelstraat 5 ligt de pastorie, een neogotisch dubbelhuis uit de 19de eeuw.
De pastorie heeft fraaie korfboogvormige vensters en een imposant middenrisaliet.
Wij beginnen met de Lauwstraat bergafwaarts te wandelen.
Slaan juist voor waterloop de Jeker de eerste straat links in, Schutterijstraat.
Op het eind van de Schutterijstraat staat het wandelbord met heel wat informatie over de Jekervallei.
Er staat te lezen dat de Jeker hier in het zuidoosten van Haspengouw een stempel drukt op het landschap.
Het golvende reliëf en de vruchtbare en leemachtige glooiingen van de Jekervallei worden omringd door open akkergebieden.
Ook oude hooilanden met omheining van meidoornhagen zijn in de vallei aanwezig.
Via enkele klaphekjes gaan we door een nat weiland, hier gelegen aan de oever van de Jeker.
Volgen daarna een graspad door een beemd en komen zo uit op de Daalbroek (asfaltweg).
Aan de T-splitsing wandelen wij eerst even naar rechts richting Daalmolen ook wel Schaliemolen genoemd.
Het
huidige molengebouw is een woonhuis geworden en dateert uit de 19de eeuw.
Had eerst een houten waterrad dat in 1925 werd vervangen door een
metalen rad ( rad is moeilijk te zien door overwoekerend struikgewas).
Vlakbij de molen aan de Jeker staat een infobord over werken aan de Jeker.
Zo is vorige eeuw de waterloop rechtgetrokken, dit zorgde voor geregeld overstromingen in het dorp.
Om overstromingen te voorkomen heeft men verderop aan de Jeker een overstromingsgebied aangelegd.
In
de oevers van de Jeker zijn stroomdeflectoren aangebracht, dit zijn
hindernissen waar het stromend water omheen moet kronkelen.
Hierdoor ontstaan nieuwe meanders, met andere woorden de rechtgetrokken Jeker zal dus opnieuw beginnen te kronkelen.
Wij keren op ons stappen terug en wandelen de Daalbroek helemaal af.
Vervolgens nemen wij een holle weg met verhard wegdek en tamelijk steile flanken.
De
hazelmuis, steenmarter, vleermuis en tegenwoordig ook terug de das
(terug van weggeweest) voelen zich hier thuis in de holle weg.
Na het passeren van enkele straten gaan wij via stevig aflopend pad richting overstromingsgebied aan de Jeker.
De
grote kuilen die hier langs de helling zijn gegraven dienen als
opvangzone voor het afstromende regenwater en modder van de hoge gelegen
akkers tijdens plensbuien en lange periode van veel regen.
Wij passeren een sluis en wandelen langs een verbreed deel van de Jeker.
Verderop volgen wij een graspad door natuurgebied Jekervallei die beplant is met populieren.
De bever leeft hier aan de oevers van de Jeker, indien er afgeknaagde bomen liggen mag je er zeker van zijn.
Via een brug bereiken wij de andere oever.
Enkele weilanden met als omheining meidoornhagen worden gepasseerd.
Daarna wandelen wij terug richting Lauw via een tweesporige betonweg.
Rechts hebben wij uitzicht op een uitgestrekt glooiend akkergebied, de Haspengauwse vruchtbare leemgrond.
Terug in het dorpje wandelen wij via de Langesteeg, Brugstraat, Klerebroek en Lauwstraat richting kerk.
In het centrum houden wij nog even halt aan de Hogemolen gelegen in de Klerebroek 43.
De watermolen is sinds 1963 in gebruik als woning maar het origineel houten binnenwerk zou nog aanwezig zijn.
Ook het molenrad (niet te zien) is nog aanwezig, molen is sinds 1986 beschermd als monument.
Tips / opmerkingen: een mooie gevarieerde wandeling.
Meer info over de watermolens: de Daalmolen en Hogemolen
Meer info over rivier de Jeker:
Wandeldag: woensdag 14 maart 2018, mooie zonnige dag met afwisselend wolken.
Start / ligging: aan de Begijnhof kerk, gelegen in de Bostestraat z/n (hoek met de straat Groot Begijnhof).
Parking: voor de kerk zijn een tiental parkeerplaatsen voorzien, waren volzet, geparkeerd in de aanpalende Novice dreef.
Afstand: rondwandeling 12 km.
Wandelwegen: meestal betonnen verkavelingswegen, rustige straten, kasseiweg, voetpad.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Ast tot Bost wandelpad opgedrukt en richtingswijzer.
Wandelbord: tegenover de ingang van de Begijnhof kerk.
Via het kerkschip waarvan alleen de spitsbooggewelven tegen de voorgevel bewaard is gebleven bereiken wij de ruïne (toegang gratis).
Het is het overblijfsel van de Begijnhof kerk in de volksmond van de Tienenaar de Paterskerk genoemd die in 1976 onherstelbaar werd verwoest door een brand.
De indrukwekkende ruïne levert enkele mooie foto's op.
Achter de kerk liggen de voormalige convent gebouwen met kern uit de 16de-eeuw die later samen met de kerk in 1843 verkocht werden aan de Gentse paters dominicanen.
De paters maakte er een klooster van, restaureerde en verbouwde de convent gebouwen en bouwde een zuidvleugel bij.
Na ons bezoek beginnen wij de wandeling met de Potterijstraat af te gaan.
Verderop na enkele verkavelingswegen met onderweg uitzicht op het kerkje van Bost, blijven wij ten zuiden van de gemeente Bost, centrum wordt niet bereikt.
De Kavelweg en Aststraat zijn betonnen verkavelingswegen die door het glooiend open veld lopen.
Het is putje winter en de akkers liggen er braak bij, in de lente worden hier volop graangewassen gezaaid en geplant.
Omdat de Tiense suikerraffinaderij vanuit de velden duidelijk is te zien worden hier waarschijnlijk ook suikerbieten gezaaid.
De suikerbieten of beetwortel is een wortelgewas dat wordt geteeld voor de winning van suiker, de bieten worden afhankelijk van het weer eind maart / begin april gezaaid.
Op het hoogste punt in het open veld hebben wij een mooi uitzicht op Tienen met zijn Sint-Germanuskerk en O.L.Vrouw ten Poelkerk.
De Aststraat loopt een tijdje evenwijdig met de drukke E40 autosnelweg.
Verderop aan de T-splitsing gaan wij linksaf en wandelen zo richting gehucht Ast.
In Ast aan de kasseiweg ligt links goed verscholen tussen bomen en struiken het Kasteel van Ast.
Het kasteel is gebouwd in eclectische stijl en dateert uit de 19de-eeuw.
Vanaf het ijzeren toegangshek hebben wij een kijk op het middendeel, de gekantelde toren met als spits een siertorentje.
Ook zou het kasteel een Chinese kamer bezitten, niet gezien, alles is goed afgesloten en niet toegankelijk voor bezoekers.
Van het 2 ha groot kasteelpark is eveneens bitter weinig te zien, er zouden interessante bomen in staan.
Er staan een paar sequoia dennen met een hoogte van 30 m en omtrek van 7,5 m, ook een zeldzame oude torrya Californica staat er.
Verderop staat de kapel van Ast toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw, kapel was gesloten maar via een doorkijkraampje kun je het interieur bekijken.
Aan een leegstaande hoeve slaan wij rechtsaf de Waterplankstraat in en verlaten zo het gehuchtje.
Spoedig zitten wij terug op landelijke wegen in open veld met links een mooi vergezicht op de omgeving.
Rechts hebben wij uitzicht op een kerktoren, waarschijnlijk die van Goetsenhoven.
Ook de gebouwen en uitkijktoren van het vliegveld van Goetsenhoven is in de verte rechts te zien.
Ooit een basis van de Belgische Luchtmacht met een vestiging van de Elementaire Vliegschool, EVS.
De luchtmachtbasis wordt nu nog steeds gebruikt als trainingsbasis door de 1 st Fighting Wings van Bevekom en door de plaatselijke vliegclub Wouw.
Wij naderen daarna terug het dorpje Boste, steken er de Hannuitsesteenweg over en zitten terug op betonnen verkavelingswegen.
In de Vliegveldweg steken wij de spoorweg over en vervolgens de drukke Zuidelijke Ringweg.
Voor wij linksaf het Mulkdelle pad afwandelen gaan wij eerst rechtsaf.
Via het Witte Vrouwen wandelpad gaan wij richting de Onze-Lieve-Vrouw Ten Steen Kapel.
Deze bedevaartkapel werd gebouwd in 1331 op een plaats waar voordien mannelijke melaatsen uit de stad werden verpleegd.
De kapel in gotische stijl werd in de 15de en 16de eeuw verschillende keren uitgebreid met onder andere een dwarsbeuk en zijbeuk, en ziet er nu uit als een kleine kerk, grondige restauratie gebeurde in 1927.
In het interieur van de kapel bestaat het hoogaltaar uit barok, verder enkele heilige beelden zoals Sint-Maurus en Onze-Lieve-Vrouw.
De kapel werd destijds beheerd door het proost broederschap van Sincte Moor vandaar het groot schilderij uit de 18de eeuw dat er te zien, genaamd de Provoosten.
Het kapelhuisje rechts met zijn rondbogige doorgang (verbindingsgebouw met de kapel) was vroeger een kluizenaarshuisje.
Wandelen daarna terug de Witte Vrouwen pad af en nemen vervolgens de Mulkdelle pad een wandelpad door het groen.
Onderweg krijgen wij van naderbij de Tiense suikerraffinaderij te zien.
De Novice dreef een kasseiweg nog afwandelen en wij staan terug aan de Begijnhof kerk.
Tips / opmerkingen: perfect aangeduide bewegwijzering, geen onverharde wegen dus geen modder onderweg.
Van het oude begijnhof dat rechts achter de begijnhof kerk ligt blijft weinig over, een paar begijnhuisjes staan er nog wel tussen de nieuwbouw, wie wil kan er nog even door de straten kuieren.
Meer informatie over de mooie Onze-Lieve-Vrouw Ten Steen Kapel:
De geschiedenis van de suikerraffinaderij van Tienen:
Wandeldatum: woensdag 14 februari 2018, mooie zonnige dag.
Ligging / start: aan het domein, gelegen in de Dikke Eikstraat z/n te Lummen.
Gelegen in gehucht Mellaar, vanuit Lummen richting Meldert rijden.
Parking: er zijn parkeerplaatsen aangelegd voor het domein.
Afstand: rondwandeling van +- 7 km.
Wandelwegen: asfaltwegen, bos- en veldwegen.
Bewegwijzering: volg de Lummense wandelknooppunten: richting 7 - 6 - 5 - 26 - 22 - 11 - 7, plannetje van de door ons afgewandeld knooppunten:
Aan het verlengde van de parking ligt het Millenniumbos, voor elk van de 120 baby's met geboortedatum het jaar 2000 is hier toen een boom geplant.
Zo te zien zijn er een groot aantal jonge boompjes de vorige jaren bij geplant.
Wij betreden de ingang van het Domein en staan meteen voor de statige zoon van de duizendjarige eik, deze is ongeveer 350 jaar oud.
Op de site staan enkele infopanelen opgesteld over de eik in het algemeen en de tijdslijn van de duizendjarige eik.
Ook staat er een gigantische panoramafoto, afbeelding van het uitzicht op de omgeving.
Wij komen uit aan de Duizendjarige Eik, dit is een van de oudste nog levende bomen in Limburg.
De eik is 24 meter hoog en heeft een stamomtrek van 6,2 meter.
Boomspecialisten stelde vast dat de kruin veel te zwaar geworden was en men heeft dus redelijk wat takken gesnoeid.
Een groter probleem is de zwavelzwam die de boom aantast waardoor bruinrot ontstaat.
Bruinrot is een schimmel die het kernhout roodachtig bruin doet verkleuren waardoor de stam van de eik langzaam verder uitgehold.
De boom heeft in zijn leven heel wat mee gemaakt, onder de oude eik werd gefeest, rechtspraak gehouden, oorlog gevoerd en hij is zelfs gedeeltelijk in brand gestoken.
De boom en omliggende landschap is sinds 1940 beschermt als monument.
Vanaf de oude eik loopt een knuppelpad naar de achterzijde van het domein.
Hier staat een eigenaardig uitkijktorentje waarvan de wand opgevuld is met houtsnippers.
Vanuit de toren mooi zicht op de groene Vallei van de Zwarte Beek.
Bij mooi weer kun je in de verte de Abdij van Averbode zien liggen en de steenbergen van Beringen-mijn, deze bergen krijgen wij onderweg beter te zien.
In de omgeving van de uitkijktoren heeft Natuurpunt een akkerlandje aangelegd met typische akkerplanten zoals klaprozen en korenbloemen (infobord).
Wij wandelen terug richting oude eik en volgen er richting knooppunt 7, de eerste paal vindt je ter hoogte van de picknickbank.
Eerst een veldweg langs weiland met links nogmaals een prachtig uitzicht op de vallei van de Zwarte Beek.
Vanaf knooppunt 7 volgen wij de Kwezelstraat, enkele privé bosjes worden gepasseerd.
Wij slaan daarna rechtsaf een veldweg in en hebben onmiddellijk links een uitzicht op het Orthopedagogisch Centrum Sint - Ferdinand met het klooster van de Broeders van Liefde.
Ook de watertoren van Lummen staat hier, geen informatie over gevonden op Google.
Voorbij de veldweg, stappen wij door bosgebied dat evenwijdig loopt met de drukke autosnelweg.
Na het passeren van enkele paardenweides komen wij uit aan de autostradebrug in de Sint Ferdinandstraat.
Aan de brug links zien wij de twee steenbergen van Beringen-mijn duidelijker liggen.
Stappen de brug over en zitten in de bewoonde wereld en volgen de Vandemarckestraat tot aan de Daltonschool.
Aan de school slaan wij de Windmolenstraat in en gaan verderop links het bos ingaan.
Wij zitten nu in natuurgebied Willekensberg, een beboste heuveltop die vroeger hoofdzakelijk uit naaldbomen bestond, maar wordt door Natuurpunt geleidelijk omgevormd tot loofbos.
Op het hoogste punt van de Willekensberg zitten wij op circa zestig meter boven de zeespiegel.
Hier staat de volledige gerestaureerde Kapel Onze-Lieve-Vrouw van de Beukeboom die samen met boomrijke omgeving beschermt is als landschapsmonument.
De kapel staat waarschijnlijk op de plaats waar vroeger een Mariabeeldje in de holte van een beukenboom stond.
De mensen uit de omgeving kwamen hier toen de Onze-Lieve-Vrouw aanbidden tegen moeraskoortsen.
De éénbeukige bakstenen kapel die er nu staat is in 1640-1641 gebouwd.
In de kapel werd in 1650 een kluizenaarskamer ingebouwd en in 1742 een voorportaal bijgebouwd.
In het fraaie interieur van de kapel staat een albasten beeldje van Onze-Lieve-Vrouw met Kind uit omstreeks 1425, ook een mooi doksaal, biechtstoel en gekleurde glasramen zijn er te zien.
Wij wandelen verder en passeren weer een burg over de autostrade.
Vervolgen nemen wij terug rechts de Kwezelstraat en komen uit op het punt waar wij in het begin wandelde.
Nog even naar links en wij zijn terug in het Domein van de oude eik.
Tips / opmerkingen: de kapel Onze-Lieve-Vrouw van de Beukeboom was niet open tijdens de wandeling, ze is elk weekend en alle kerkelijke feestdagen tussen maart en oktober open van 10 tot 19 uur.
Nog even melden, aan de straatkant in de omgeving van de parkeerplaatsen staat ook nog een eik, het is de volop groeiende kleinzoon van de duizend jarige.
Wandeldatum: zondag 14 januari 2018, dag met veel zon.
Ligging / start: aan Cultuur Centrum 't Stichelke.
Adres: Kerkstraat 1 Lovenjoel, deelgemeente van Bierbeek.
Parking: plaats op de koer van het C.C 't Stichelke.
Afstand: rondwandeling van 6,5 km.
Wandelwegen: asfaltwegen in de dorpskern, kasseiwegen, holle- en veldwegen.
Bewegwijzering: houten paaltjes, oranje kop met nr.7 op, schuine kop als richtingswijzer.
Wandelbord: niet aanwezig:
De wandelroute heb ik afgewandeld met mijn Heverleese wandelvriendin Suzy en de hondjes.
't Stichelke was vroeger een parochiale meisjesschool maar is nu heringericht als Cultureel Centrum, gedeeltelijk in renovatie.
Opvallend aan het gebouw is het Heilig Hartbeeld onder neogotisch baldakijn met er boven een geschilderd onduidelijk opschrift, zou volgens oude prentkaarten het opschrift "Hij heerse over ons" zijn.
Vanaf 't Stichelke heb je de keuze de wandelroute linksaf of rechtsaf te beginnen, wij beginnen rechts.
Wij wandelen de Kerkstraat uit en gaan linksaf en volgen de Keizerstraat.
Aan een scherpe bocht naar rechts liggen de gebouwen van de voormalige psychiatrische kliniek Salve Mater opgericht door de K.U.Leuven (1927) in samenwerking met de Zusters van Liefde.
Bestaat uit een neo-traditionele hoofdgebouw met administratievleugel en klooster van de zusters en verschillende paviljoenen.
De gebouwen krijgen een nieuwe bestemming en zou worden ingedeeld in een woonzone, kantoorzone en dienstenzone.
Links aan de gebouwen ligt het Groot Park, waar wij even een kijkje nemen.
Enkele oude merkwaardige bomen staan in het park en je heb er uitzicht op de achterkant van Kasteel de Spoelberch, eigenlijk was dit vroeger het kasteelpark.
Verderop in de Bijzondereweg een kasseiweg krijgen wij de voorkant van het kasteel te zien.
De naam van het kasteel is genoemd naar de vorige eigenaars de adellijke familie de Spoelberch.
Het is van oorsprong een classicistisch kasteel dat midden 18de eeuw door de familie gebouwd werd als landhuis.
Ondanks de meerdere verbouwingen is de vormgeving uit de 18de- eeuw grotendeels bewaard gebleven.
Tegenover het kasteel ligt aan de verdwenen aftakking van de Molenbeek de Heystmolen uit 1749, bleef in werking tot 1896.
Het molenwerk is volledig verwijderd, het gerestaureerde gebouw doet nu dienst als woning en sinds 1994 beschermt als monument.
Enkele stappen verder staat de hoeve die vroeger bij de kliniek Salve Mater behoorde.
De hoeve is sinds 1978 heringericht als het Zoölogisch centrum van de K.U. Leuven.
Hier wordt onderzoek gedaan naar verbetering van dierenwelzijn en milieu, mooi infobord geeft meer uitleg.
Verderop wandelen wij even langs de spoorweglijn Leuven-Tienen.
Wij gaan door het spoorwegviaduct en nemen daarna de Langestraat.
Aan de Y- splitsing volgen wij rechts de Merbeeksedelleweg, gedeeltelijk holle weg.
Wij bereiken het gehucht Merbeek, bestaat uit enkele huizen en boerderijtjes.
Wandelen daarna de Merbeekstraat af tot wij links het bordje Wolfberg zien staan.
Een mooie holle weg leidt ons richting de Wolfberg.
Bijna op de top zitten wij in open veld met mooie panorama's op de omgeving, de lichte mist is wel een beetje hinderlijk in het nemen van mooie foto's.
Achter ons zien wij gehucht Merbeek liggen met op de achtergrond de prachtige toren van het psychiatrisch instituut Sint-Kamillus van Bierbeek.
Links ligt Pellenberg, met zijn 10 verdieping tellende therapietoren van het revalidatiecentrum op campus Pellenberg.
De top van Wolfberg is bebost, daarna gaat het bergaf en hebben wij uitgestrekte akkerlanden.
Rechts hebben wij een prachtig uitzicht met in de verte de mooie watertoren van Bierbeek.
Wij komen terug uit in de Langestraat en gaan linksaf.
Voorbij enkele huizen slaan wij rechts de Steenstraat in een veldweg.
Aan de Steenstraat zijn een stenen bijl en silexstukken gevonden uit het nieuwe steentijd, dat is de prehistorische periode, omstreeks 11.000 jaar voor Christus.
Diverse vondsten aan de Steenstraat verwijzen naar het belang van Lovenjoel in de Romeinse periode.
Lovenjoel lag immers aan een belangrijke Romeinse verbindingsweg, een aftakking van de heirbaan Keulen-Bavai.
Via de Steenstraat open akkerland met uitzicht op Lovenjoel is het dalend richting dorp.
Na het passeren van het spoorweg viaduct volgen wij even de Heerbaan tot aan de kerk.
De huidige Sint-Lambertuskerk werd ingewijd in 1854 en is sinds 2009 beschermd als monument.
Het is een neogotisch zaalkerkje met een ingebouwde gotische westtoren.
Achter de kerk ligt de voormalige pastorie die afbrandde in 1914 en na de Eerste Wereldoorlog volledig werd heropgebouwd in oorspronkelijke bouwstijl, het is een traditioneel burgerhuis.
Links van de pastorie loopt een pad terug richting het Cultuur Centrum 't Stichelke.
Voor wij het stichelke bereiken passeren wij nog de Merbeek of Molenbeek (weet niet precies welke) die hier het Groot Park inloopt.
Tips / opmerkingen: bewegwijzering was oké, alleen was het soms goed zoeken, paaltjes stonden tussen het hoge onkruid of in de haag verstopt.
Onderweg krijg je oranje paaltjes te zien met andere getallen op, gewoon negeren, alleen die met de nr.7 op volgen.
Meer info over de Heystmolen:
Wandeldatum: 6 december 2017, zwaar bewolk en lichte mist.
Ligging / start: op de Grote Markt aan het stadhuis van Lier.
Parking: wij parkeerde aan het Gasthuisvest (betalende), redelijk grote parking, op korte afstand van centrum.
Afstand: gedeeltelijke rondwandeling van 4,8 km, eindpunt is niet het beginpunt.
Wandelwegen: rustige asfaltwegen, kasseiwegen in begijnhof en goed begaanbare stadsvest pad, ook geschikt voor buggys- en rolstoelgebruikers.
Bewegwijzering: rode pijl op witte zeshoekige plaatjes met opdruk Timmermanspad.
Opgelet, de eerste bewegwijzering hebben wij pas terug gevonden tegen een verlichtingspaal links van het borstbeeld van F. Timmermans.
Wandelbord: geen, een mooie brochure (1,5) van de stadswandeling met stadsplan van de wandelroute en uitleg over de voornaamste bezienswaardigheden te koop op de toeristische dienst van het stadhuis.
Wij bevinden ons aan de voormalige Lakenhal met gotisch Belfort uit 1369, heden stadhuis waarvan alleen nog de zijgevels nog gedeeltelijk authentiek zijn.
Het stadhuis uit 1740 is opgetrokken in Brabantse rococo bouwstijl, vormt een somber geheel in Balegemse wit steen en Doornikse blauwe hardsteen en wordt levendiger door vooruitspringende middengedeelte in risaliet.
De stadsgevel is bekroond met driehoekig fronton waarop het Lierse wapenschild is afgebeeld.
Op de Grote Markt liggen heel wat prachtige oude gildehuizen, opvallend zijn het Vleeshuis uit 1418 en Brouwershuis uit 1717.
Wij wandelen de Grote Markt af (richting huisnummer 1) en zien links de Sint-Jacobskapel uit 1383 liggen die na zware beschadigingen tijdens de eerste Wereld Oorlog terug werd heropgebouwd
De kapel heeft ook de benaming Spaanse Kapel omdat in de 17de eeuw er de Spaanse troepen waren gelegerd in Lier en de kapel toen diende als parochiekerk voor de troepen.
Na ons bezoek aan de Grote Markt komen wij uit aan het Felix Timmermansplein.
Hier staat het borstbeeld van de bekende schrijver en dichter Felix Timmermans.
Zijn meesterwerken zijn de boeken Pallieter en Boerenpsalm en de novelle De zeer schoone uren van Juf Symforosa het begijntje.
Aan het Timmermansplein staan twee oude gebouwen: De Fortuin een gebouw dat in de 17de eeuw gebruikt werd als graanopslagplaats, kreeg daarna nog verschillende bestemmingen zoals limonadefabriek, stadsmagazijn en horecazaak.
Het andere gebouw is het Buyldragershuisje uit 1750 gelegen aan de Kleine Nete, was het voormalige gildehuis voor de buildragers, dit waren de dokwerkers in die tijd.
Ons volgende bezienswaardigheid is de oorspronkelijke Corneliustoren uit 1375, werd in 1930 omgebouwd tot Zimmertoren.
De prachtige Jubileumklok van uurwerkmaker Louis Zimmer (Lierenaar) is er op aangebracht.
In het parkje aan de toren staat het borstbeeld van Louis Zimmer.
Ook het Zimmermuseum naast het parkje is een bezoekje waard, hier staat zijn meesterwerk de Wonderklok uit 1935.
Wij wandelen het Zimmerplein af met rechts heel wat leuke terrasjes aan drank en eetgelegenheden.
Voorbij het plein staat rechts de monumentale gevangenpoort uit 1375, is de enige overgebleven stadspoort.
Deze deed dienst vanaf de 16de eeuw tot 1930 als stadsgevangenis, tralies wijzen nog op de oude functie.
Vanaf de poort liep destijds de stadswal richting Corneliustoren die toen diende als stadsverdedigingstoren.
Verderop bereiken wij de toegangspoort van het begijnhof, deze dateert uit de 17de eeuw, is opgetrokken uit grijze hardsteen .
De toegangspoort bezit zuilen en een rijk uitgewerkte korfboog met in de nis de Heilige Begga.
Wij wandelen een rondje door het prachtige begijnhof, voor meer uitleg zie onderaan.
Daarna volgen wij het wandelpad langs rivier de Nete en komen onderweg de samenvloeiing tegen van de Kleine- en Grote Nete.
Juist voor het historisch Sasbruggetje uit 1888, gaan wij rechtsaf.
Daarna beginnen wij aan een parcours door de groene long van Lier, de buitenste stadsvesten (stadsomwalling).
De omwalling werd begin 19de eeuw ontmanteld en omgevormd tot wandelweg, omzoomd met bomen.
Langs de wandelweg treft men vooral linde, rode beuk, eik aan, maar ook de honingboom kom je er tegen.
De vesten hebben allemaal een naam: Begijnenvest, Davidsvest, Bergmannvest, Spuivest, Sionsvest en Leuvensvest.
Verschillende standbeelden kom je er tegen: het Cadetje verwijst naar de vroegere kadettenschool aan de overzijde.
Vervolgens de beelden van Anton Bergmann een auteur en letterkundige en Kanunnik J.B. David een historicus naar hem is het Davidsfonds genoemd.
Aan de Spuivest wandelen wij door het fraaie Spui uit 1508, werd in 2009 grondig gerestaureerd.
Ter hoogte van de Sionsvest verlaten wij de vesten en volgen de bewegwijzering door de Kardinaal Cardijnstraat, Heyderstraat , Sint-Gummarusstraat tot aan de Heilige-Geeststraat.
In de Heilige-Geeststraat staat de Sint-Pieterskapel in romaans- gotische stijl, afgebrand tijdens WO1 terug heropgebouwd in 1922.
Voor de kapel staat een oude stadspomp, laat-barokke arduinen pomp uit 1720 met bovenaan het wapenschild van de stad Lier.
Tegenover de pomp staat de Sint-Gummaruskerk, die tot einde 18de eeuw dienst deed als kapittelkerk.
De kerk gebouwd in Brabantse gotiek, bezit sierlijk gekleurde glasramen.
Opvallend is de 80 meter hoge kerktoren die wegens zijn vorm ook wel de peperbus wordt genoemd.
Wij wandelen rondom de kerk en komen uit aan het standbeeld van Kardinaal Mercier, voormalige aartsbisschop van Mechelen.
De witte Deense Poort met fraaie Toscaanse zuilen ligt hier aan het plein, is een classicistische poortgebouw uit 1839 dat deel uitmaakte van "het Hof van Denenmarken".
Via de Deense straat, Bril, Werf en Netelaan bereiken wij het Timmermans-Opsomerhuis, een museum, zie onderaan.
Hier zijn wij aan het eindpunt van de wandeling, keren op ons stappen terug en wandelen langs de Nete op en nemen er de Sint-Jacobsbrug richting beginpunt de Markt.
Tips / opmerkingen: de bewegwijzering kon beter, vooral terug richting centrum vanaf het Sionsvest, de brochure stadswandeling en vooral het wandelplan is daarom aangeraden.
Een andere mooie wandeling is het Pallieterpad begint aan de Zimmertoren, zie wandeling 197 op mijn wandelblog.
Wie gratis wil parkeren kan zijn auto kwijt aan parking De Mol (+400 plaatsen) aan de Aartschotsesteenweg.
Meer info over het begijnhof van Lier:
Alles over de Zimmertoren en museum Zimmer paviljoen:
Museum Timmermans-Opsomer:
Een biografie van de bekende schrijver Felix Timmermans:
Wandeldatum: eind augustus 2017, warme zonnige dag.
De Voerwandeling - Vossem, deelgemeente van Tervuren.
Start / parking: Pastorieplein met parking, gelegen tegenover het Gemeentehuis van Vossem aan de Dorpsstraat 36.
Afstand: rondwandeling van 5,3 km en 2,6 extra rond de Vossemvijver.
Wandelwegen: smal wandelpad langs riviertje de Voer, veldwegen en holle weg.
Bewegwijzering: verschillende wandelknooppunten volgen van wandelnetwerk Zuid-Dijleland.
De door ons af gewandelde
wandelknooppunten: 414 - 415 - 411 - 43 - 44 - 410 - 409 - 415 - 414.
Wandelbord: zijkant van het Pastorieplein langs de Pastoorsweg.
Aan het in 2006 aangelegde Pastorieplein staat de gerestaureerde pastorie in neogotisch getinte stijl.
Het voormalige gemeentehuis
tegenover het plein is gebouwd in neo- traditionele stijl, opvallend
zijn de trapgevel en het opschrift in gevelsteen, '19' GEMEENTEHUIS
'13'.
Aangebouwd staat in dezelfde stijl maar zonder trapgevel de oude onderwijzerswoning.
Op het plein tegen de straatkant
staat de eenvoudige Sint-Hubertus kapel, opgericht door pastoor Vander
Velpen ter bescherming tegen hondsdolheid.
De wandeling heb ik gemaakt in het aangenaam gezelschap van hondje Poppy en haar bazin Suzy.
Eerst gaan wij de korte Pastoorsweg af, een onverhard wegje dat naar achter loopt richtig de Voervallei.
De Voer waar wij langs afwandelen is een bijrivier
van de Dijle, hij ontspringt hier enkele kilometers verderop aan de rand
van Kapucijnenbos in Tervuren.
De kronkelende Voerbeek volgen wij ruim één dikke
kilometer door de groene vallei, de herfstkleuren maken de Voervallei
mooier rond deze tijd van het jaar.
Rechts passeren wij de achterzijde van Herenhuis de Smeth met park en de Sint-Pauluskerk van Vossem.
Wij komen uit aan de Vossemvijver en wijken hier van de
wandelroute af en maken een rondje rond de Vossemvijver en aanpalende
Molenvijver.
De vijvers horen tot de acht vijvers van het 225 ha groot Park van Tervuren ook wel Warandepark genoemd.
Het park met ook dreven en bos is destijds aangelegd
door Karel van Lotharingen en deed dienst als jachtterrein voor de
Hertogen van Brabant, werd later uitgebreid als een echt plezieroord
voor de adelen van het hof.
Het besloten jachtgebied is omringd door een hoge ringmuur van wel zeven kilometer lang.
Bijna rond de vijver stoppen wij voor een soeppauze
aan het Spaans Huis, is sinds kort heringericht als gezellige bistro en
streekproductenwinkel.
Terug op wandel, na ons toertje rond de vijver sluiten wij vervolgens terug aan op de wandelroute, volgen wandelknooppunt 44.
Wandelen over de Waalsebaan, dit is een eeuwenoude weg die ooit Namen met Mechelen verbond.
Links ligt goed verscholen tussen bomen en hoge haag
(foto's nemen onmogelijk) de oude molen van Vossem met fraai molenaarshuis.
Aan de rechterhand volgen wij een ruime tijd de hoge ringmuur van het voormalige jachtgebied.
Komen uit aan de rand van het landbouwersdorpje Duisburg, maar moeten meteen terug linksaf richting veld.
Een veldweg die overgaat in een mooie holle weg ligt er nogal modderig bij.
Winnen lichtjes hoogte en zitten spoedig in open veld met voor ons het glooiende Leemplateau van Duisburg.
Het plateau is een waardevol agrarisch gebied dat
bijna uitsluitend uit open akkerlandschap bestaat met op de hellingen
houtkanten, holle wegen en hellingbosjes.
Op een kruispunt van veldwegen nemen wij de Dorre
Dondersteen, onverhard wegje langs een helling, mooie alleenstaande
inlandse eik staat er bovenop.
Verderop wandelen wij langs een hellingbos en bereiken daarna stilaan terug het dorpje Vossem (lichtjes bergaf).
Vanaf het leemplateau hebben wij nog enkele mooie uitzichten op Vossem en verre omgeving.
Een steegje tussen de huizen, daarna weer eventjes het pad langs de Voer en de Pastoorsweg terug richting Pastoorsplein volgen.
Eind van de wandeling, voor foto's van voorkant van de kerk en Huis de Smet even de Dorpsstraat op en af gewandeld.
Huis de Smet is een herenhuis dateert uit 1856 met
rechts de haakse dienstvleugel met koetshuis uit 1890, ook een bijhorende park
met vijver.
De driebeukige in gotiek gebouwde Sint-Pauluskerk heeft een typerende Maas Romaanse stijl uit begin 13de eeuw en vroeger.
Grondige aanpassingen zijn gebeurt in 17de en 18de eeuw.
De kerk is omringd door een kerkhof met kerkhofmuur in kalkzandsteen.
Aan de Stationsstraat ligt de monumentale historische hoeve Oude Voorde die dateert uit de 17de en 18de eeuw.
Hoeve Oude Voorde is gerestaureerd eind vorige eeuw, deed ooit dienst als decor voor de film De Vlaschaard.
Tips / opmerkingen: meer info over de oude molen van Vossem:
Wandeling door het Park van Tervuren:
De Voerwandeling met wandelknooppunten die je moet volgen staan in klein onderaan rechts op het wandelbord.
Wandeldatum: donderdag 16 november 2017, mooie dag met afwisselend wolken en zon.
