Ligging / start: op de parking voor het kerkhof aan de Abdij van Vlierbeek, Kortrijksestraat te Kessel-Lo.

Afstand: wandeling van 4,8 km, korte rondwandeling van 3,8 km en heen- en terug van parking naar eerste knooppunt (42) is 1 km.

Wandelwegen: kasseiweg, dolomietpad, geasfalteerde steegjes.

Bewegwijzering: verschillende knooppunten volgen van wandelnetwerk kaart Hagelandse Heuvels.

De door ons af gewandelde knooppunten: 42 - 4 - 41 - 42.

Wandelbord: geen, de wandelroute is te downloaden:

De korte geschiedenis van de abdij: in 1125 schonk de eerste Hertog van Brabant het domein Vlierbeek aan de Benedictijnen van de abdij van Affligem.

Er werd een priorij gevestigd die in 1163 uitgroeide tot een zelfstandige abdij.

In 1572 wordt de abdij van Vlierbeek door de vernielzuchtige troepen van Willem van Oranje geplunderd en in de as gelegd.

De monniken van de abdij vluchten naar hun refuge (toevluchtshuis) te Leuven en keren pas 70 jaar later terug.

In 1776 kreeg de bekende architect L.B. Dewez opdracht een volledig nieuwe abdij in classicistische stijl te bouwen.

Tijdens de Franse Revolutie viel het bouwen stil, alleen de kerk en een deel van het nieuwe abtskwartier zijn voltooid.

De Franse Revolutie maakte een einde aan het kloosterleven, de monniken werden verdreven in 1797 en gebouwen en inboedel werden verkocht.

Na de Franse Revolutie in 1829 werd de onafhankelijke parochie Vlierbeek opgericht met de abdijkerk als parochiekerk, tot zo ver de geschiedenis.

De wandeling starten wij met de middenweg te volgen over het kerkhof richting abdijsite.

Het kerkhof is zeker een bezoekje waard, enkele beroemde personen liggen er begraven en er staan waardevolle grafmonumenten, vooral de mooie grote grafkapellen vallen op.

De voormalige neoclassicistische abdijkerk sluit aan bij het kerkhof.

De kerk heeft een 52 meter hoge toren en bezit een achthoekig centraal deel.

Voorbij het kerkhof staat rechts het oorspronkelijk Gastenkwartier van de abdij dat gebouwd is tussen 1642 en 1727.

Begin 19^de eeuw opnieuw verbouwd en onderverdeeld in kantoren, laatste grondige restauratie gebeurde in 2006.

Vlakaan de Gastenkwartier staat het Nieuwe Abtskwartier dat gedeeltelijk is ingericht voor de pastorale gemeenschap en verenigingen, een ander deel huurt de KU Leuven voor studenten huisvestiging.

De eerste verdieping was vroeger kapel en is heringericht als Doopkapel.

Aan de achterkant ligt het Oude Abtskwartier, een 18^de - eeuwse poort geeft toegang tot het gebouw dat tot 1999 ingericht was als boerderij, na restauratie zijn het nu architectenkantoren.

Wij wandelen na de andere kant van het plein met links de voormalige woningen van de knechten, dateren uit de 18^de eeuw en zijn verbouwd in de 19^de eeuw.

Aansluitend zien wij het portiersgebouw en de Westenpoort, deze poort met smalle en brede toegangspoort behoort tot het oudste deel van de abdij (16^de eeuw), grondig gerestaureerd in 2009.

De poort was vroeger de hoofdingang en is zeker langs de buitenzijde een kijkje waard.

Hier zien wij nog een deel van de oorspronkelijke versiering, de meeste aandacht trekken de twee nissen (zonder beelden) en het mooie driehoekig fronton.

Naast de Westenpoort bevindt zich een taverne, Estaminet “ In Den Rozenkrans” dit staat met zwarte verf op de deur sinds de jaren 60 vorige eeuw, het werd geschreven tijdens een opname van de reeks “Wij Heeren van Zichem”.

Maar in 1830 was het al een soort herberg, een herbergier en smid huurde toen het huis.

Wij volgen verder de kasseiweg en wandelen voorbij het overgebleven tuinprieeltje dat in 1963 omgevormd werd tot kapelletje.

Ooit stonden er vier tuinprieeltjes, ze stonden op de hoeken van een weelderig siertuintje, maar van het tuintje blijft er weinig of niets over.

Verderop verlaten wij de abdijsite na het passeren van het mooie landbouwcomplex dat vroeger bestond uit abdijhoeve, brouwerij en bakkerij (dateert uit de 17^de eeuw).

De landbouwcomplex werd in 1983-84 gerestaureerd en verbouwd tot woningen, de traditionele stijl bak- en zandsteen werd behouden.

Opvallend zijn de fraaie deurtjes met witstenen rondbogen en de mooie dakkapellen.

Wij volgen nog even de kasseiweg en slaan aan knooppunt 42 het Kloosterdijkpad in.

Spoedig bereiken wij de Holsbeeksesteenweg, na oversteken van de steenweg volgen wij een dolomietpad door het Provinciedomein Kessel-lo.

Het domein met visvijver was oorspronkelijk van de abdij maar werd verkocht aan de provincie.

Het is nu een recreatiepark (100 ha) dat hier ingebed ligt in de vallei van de Molenbeek en het Lovenarenbroek.

Na het passeren van een café en het minigolf terrein wandelen wij richting visvijver.

Wij volgen de oever van de visvijver, enkele hengelaars zitten in de schaduw te vissen.

Verderop bereiken wij de grotere vijver, roeivijver.

Links ligt het vochtige natuurgebied Lovenarenbroek met enkele afwateringskanaaltjes, infobord over natuurherstel in het gebied.

Op de achtergrond staat het Ecocentrum, in de tentoonstellingsruimte kom je meer te weten over “water”: watervervuiling, waterwinning, waterzuivering, waterflora en -fauna, enz..

De andere recreatiemogelijkheden (niet bezocht, honden waarschijnlijk niet toegelaten) liggen uiterst links openluchtzwembad, ploeter bad, vijvertje met trapbootjes, verkeerspark en verschillende speeltuinen.

Aan het begin van een mooie dreef verlaten wij de oever van de vijver en gaan richting uitgang domein.

Na het passeren van hekwerk volgen wij een smalle asfaltweg (noem het steegje) langs sport- en voetbalvelden.

De wandeling wordt minder mooi, het is wandelen langs de achterkant van rijhuizen, wel af en toe uitzicht op een mooi tuintje.

Na het steegje komen wij terug uit op de Holsbeeksesteenweg, linksaf.

Ongeveer honderd meter verder gaan wij rechtsaf de smalle Blokweg in.

De Blokweg loopt langs akkerland en maïsveld, mooi uitzicht op de omgeving.

Wij komen uit op een mooie eikendreef en gaan rechtsaf.

Na het passeren van de Molenbeek staan wij even verder terug op het grondgebied van de abdij.

Afsluiten doen wij met een drankje in taverne In Den Rozenkrans met zijn historisch en authentiek decor (buitenterras was volzet).

Tips / opmerkingen: wandeling oké, bewegwijzering oké.

U kunt ook aan het Provinciedomein Kessel-lo de auto parkeren, alleen in de zomer bij mooi weer is het waarschijnlijk zoeken achter een parkeerplaats, wij opteerde voor de parking aan het kerkhof waar plaats genoeg was.

Opgelet, met de hond mag je alleen aangelijnd de wandelpaden in het Provinciedomein betreden.

Er is wel een losloopweide voor honden in het domein, zie plan:

Op een mooie site kom je alles te weten over de abdij van Vlierbeek: 

Wandeldatum: op Nationale feestdag, dinsdag 21 juli 2015, een zonnige dag (25°).

Wandelen in Kronenburg.

Ligging / start: op parking 2 aan de Burgbering in Kronenburg, behoort tot de gemeente Dahlem en ligt in de Duitse deelstaat Noord-Rijnland-Westfalen.

Afstand: rondwandeling van 6,6 km.

Wandelwegen: beton- en asfaltwegen, trottoir en dolomiet pad.

Bewegwijzering: in het dorpje Kronenburg rode pijl volgen / blauwe pijl aan de Kronenburger See.

Het middeleeuwse Kronenburg ligt op een circa 560 meter hoge heuvel, in het gebied genaamd Oberes Kylltal.

De oude dorpskern (of moet men stadskern zeggen, was vroeger burchtstadje) is allen te bereiken langs de vestingmuur en middeleeuwse stadspoorten.

Eerst gaan wij via trappen de hogere gelegen burchtruïne uit de 13^de eeuw bezichtigen.

De ruïne die bestaat uit enkele stukken muur en toren is een overblijfsel van een ridderslot of burcht uit 1277.

In de begin periode was de burcht van de edele ridders uit Dolldorf van het geslacht Kronenburg deze domineerde over wat ze Kronenburg noemde.

Na een lange geschiedenis met wisselende machthebbers verloor de kleine nederzetting met burcht Kronenburg in de hoofdrol rond de 18^de eeuw zijn macht en belang.

Door dat de burcht belangeloos werd geraakte ze spoedig onbewoonbaar en bouwvallig.

Vanaf de burchtheuvel hebben wij een mooi panorama's uitzicht op het Kylldal en de Kronenburger See.

Het iets lager gelegen kasteel Burghaus Kronenburg dateert uit 1766, is in opdracht gebouwd door de Graaf van Blankenheim.

Het Burghaus is in de jaren 2006 tot 2008 na verval terug volledig gerestaureerd en omgebouwd tot een 4-sterren kasteelhotel.

Vlakbij het kasteel staat het gotische parochiekerkje van St. Johann Baptist (16^de eeuw).

Van het wit gekalkte kerkje diende destijds de toren als bijkomende verdedigingstoren voor het kasteel.

Het dorpscentrum bestaat uit smalle kasseistraatjes en eeuwen oude huizen, waaronder verschillende fraaie vakwerkhuizen.

Na ons bezoek verlaten wij het dorpje via de straten: Wilheml-Tell-Gasse en Burgstrabe.

Wij komen uit op de Sankt-Vither-Strabe, rechtsaf.

Wandelend over de trottoir bereiken wij na  ongeveer 300 meter de verkeerslichten voor voetgangers.

Bij groen steken wij hier de weg over en wandelen rechtdoor richting de Kyllbrüke (oude brug).

Op de brug staat het beeld van de Heilige Johannes Nepomuk, beschermheilige van bruggen.

Vanaf de brug hebben wij een mooi uitzicht op het dal van rivier de Kyll.

De plaats hier in het dal heet Kronenburg Hütte, de naam is afkomstig van de Eiserhütte een ijzergieterij en ijzersmelterij die hier vanaf de 15^de eeuw tot 1850 aanwezig was.

De witte kapel die hier aan rivier de Kyll staat is de St. Brigidakapelle.

Deze gerestaureerde kapel dateert uit 1736, de kleine klokkentoren is pas later bijgebouwd in 1901.

Wij steken de brug over en volgen de wegwijzer parking Kronenberger See.

Aan het verlengde van de parking aan de Seeuferstrabe bereiken wij de Kronenburger See.

De Kronenburg See is een stuwmeer, dat aangelegd werd tussen 1973 en 1977 en dient om de omgeving te beschermen tegen het overstromingsgevaar van de rivieren Kyll en Taubkyll.

Na zware regenperiodes en vooral bij sneeuw in de winter wordt het smeltwater uit de omringende heuvel naar hier afgevoerd.

De aarde dam die hier ligt is 19 m hoog en 325 meter lang, het stuwmeer zelf is 27 hectare groot.

Wij volgen eerst de betonnen wandelweg die half rond het meer loopt (blauwe pijl wijst de weg).

Aan het meer zijn roeibootjes en watertrappers aangemeerd, het meer is een geschikte plaats voor allerlei watersport mogelijkheden.

Verderop aan de rand van het meer liggen al enkele zonnekloppers te zonnen op de ligweide.

Ook enkele vissers zitten in de schaduw van de bomen rustig te hengelen.

 Daarna wandelen wij een tijdje door een groene omgeving met zicht op de bosrijke Eifelse heuvels.

Wij komen halfweg uit aan een houten brug, mooie uitkijk vanaf de brug op het meer en de bosrijke omgeving.

Na het oversteken van de brug nemen wij op de andere oever van het meer de terugweg richting stuwdam.

Het wandelpad bestaat hier uit een dolomiet pad dat langs bomen en struiken loopt (lichtjes berg-op en -af).

Na het passeren van de reusachtige opslagkuip aan de dam, wandelen wij de stuwdam over.

Vanaf de dam hebben wij nog een mooi uitzicht op het hoger gelegen dorpje Kronenburg met zijn ruïne en zijn Burghaus.

Daarna volgen wij de weg terug zoals wij gekomen zijn richting het oude Kronenburg.

Tips / opmerkingen: mooie wandeling langs het prachtige stuwmeer en door het historische Kronenburg.

Deze wandeling hebben wij tijdens ons vakantie in de Eifel gemaakt, zeker te moeite waard indien je hier de buurt bent.

Wil je meer weten over de geschiedenis van het historische Kronenburg:

Natuurgebied de Langdonken - Herselt.

Ligging / start: op het einde van de Donkstraat aan “De Schuur” dit is de werkplaats van Natuurpunt.

Parking: aan De Schuur ligt een openruimte voor een 10 tal auto’s.

Afstand: rondwandeling van 5,2 km.

Wandelwegen: een allegaartje van wegen en paden, aarde-, gras-, bos-, zandpaden, asfalt- en betonwegen.

Bewegwijzering: verschillende knooppunten volgen van wandelnetwerk kaart de Merode.

De door ons afgewandelde knooppunten: 351 - 65 - 230 - 258 - 62 - 351.

Wandelbord: tegen de gevel van De Schuur.

Op het wandelbord staat te lezen dat de naam Langdonken verwijst naar een (lang)gerekte S-vormige donk in het moeras, onzichtbaar voor het oog (een donk is een verhoging in het moeras).

Ook staat er te lezen: het natuurgebied ligt in de vallei van de Kalsterloop een overgangsgebied tussen de zandige Zuiderkempen en het klei en leemachtige Hageland, een gebied met een grote rijkdom aan planten en dieren.

Vooral de botanisten (plantenkenners) zullen hier in het moerassig gebied met veel plezier op zoek gaan naar zeldzame flora.

De zeldzame planten die ze hier zullen vinden: de blauwe zegge, moeraswolfsklauw, kleine en ronde zonnedauw, klokjesgentiaan en verschillende orchideeënsoorten.

In de blauwgraslanden zou de uiterst zeldzame distelsoort de Spaanse ruiter groeien (de enige groeiplaats in Vlaanderen).

Omdat de Langdonken in een vogelrichtlijngebied ligt voelen heel wat vogelsoorten zich hier thuis.

Die vogelsoorten zijn: buizerd, torenvalk, havik, sperwer, kerkuil, bosuil, zwarte specht, kleine en bonte specht, houtsnip en blauwborst.

Op de eerste twee kilometers van de wandeling bij het verkennen van de Langdonken (88 ha groot) komen wij een beetjes van alles tegen.

Wat krijgen wij te zien: loof- en naaldbossen, moerassig gebied met poelen, elzenbroek en wilgenstruwelen, heide- gras- en hooilanden.

De aanwezige vennen die wij passeren zijn heraangelegd (infobord).

Ook wandelen wij door een korte eikendreef en een bospad omzoomd met struiken rododendrons, die nu in de meimaand prachtig aan het bloeien zijn.

Verschillende illegale weekendhuisjes staan hier in het natuurgebied, ze horen hier niet thuis.

De weekendhuisjes zullen in de (nabije) toekomst worden opgekocht voor afbraak en de natuur zal er worden hersteld door natuurvereniging Natuurpunt.

Natuurpunt is eigenaar van de Langdonken en beheerder van het natuurgebied, zo worden er percelen bos gerooid.

De bomen zijn gekapt om de overheersers van het gebied de exoten of uitheemse bomen zoals Amerikaanse eik en Corsicaanse den terug te dringen.

Na het kappen en daarna schrapen van de grond hoopt men terug de natuurlijke bosontwikkeling op gang te brengen.

Als wij uit het natuurgebied komen krijgen wij de Kalsterloop te zien.

De Kalsterloop of Herseltse beek vormt de grens tussen de provincie Antwerpen en provincie Vlaams- Brabant.

Wij volgen de oever van de beek tot aan de Langdonkenstraat en gaan rechtsaf, de brug over.

Nu zitten wij in de Vlaams Brabantse gemeente Langdorp, een deelgemeente van Aarschot.

De volgende straat rechts slaan wij in, dit is de Loopgatstraat.

De Loopgatstraat is een smalle betonweg die hier door een landelijk gebied loopt.

Vanaf de betonweg kijken wij uit op uitgestrekte weilanden die rond deze tijd van het jaar geel kleuren door de boterbloemen.

Aan de volgende T- splitsing gaan wij rechtsaf de bewoonde Wevelsstraat in.

Op het eind van de Wevelsstraat slaan wij niet de Ruiterstraat in, maar volgen de omheining van een paardenrenbaan, smal voetpad.

Vervolgens nemen wij de Elsevoetweg, een weg die opgevuld is met boomschors loopt door de bossen.

Een wandelbord staat verderop, met erop de wandelmogelijkheden in natuurgebied De Blakers.

Het is een kleinschalig gevarieerd natuurgebied met moeras, elzenbossen en dennenbossen.

De Blakers laten wij links liggen, wij volgen een voetweg met de naam Rotseyndeweg, deze loopt langs weiland en akkers.

Op het eind van de voetweg steken wij via een houten brug terug de Kalsterloop over en zitten wij terug op het grondgebied van Herselt.

Na een weg door dennenbos bereiken wij de Donkstraat (rechtsaf), nog even en wij staan terug aan ons vertrekplaats De Schuur.

Tips / opmerkingen: wandeling oké, mooie natuurwandeling.

Bewegwijzering oké, wel niet vergeten op een papiertje de knooppunten over te schrijven van het wandelbord zodat je weet hoe je moet wandelen.

De wandelpaden in het natuurgebied kunnen op plaatsen erg nat en modderig bijliggen, waterdichte schoenen of laarzen zijn aangeraden.

De wandelnetwerk kaart de Merode is te koop in de betere boekhandel voor 8€.

Wandeldatum: Pinkstermaandag, 25 mei 2015, zwaar bewolkte dag zonder neerslag (16°).

Wandelgebied De Maasvallei: Natuurgebied Negenoord / Kerkeweerd.

Ligging / start: aan Maascentrum De Wissen, Negenoordlaan 2  Stokkem (Dilsen-Stokkem).

Parking: ruime parking aan De Wissen.

Afstand: rondwandeling van 4,6 km.

Wandelwegen: betonnen dijk, veldweg en asfaltweg.

Bewegwijzering: oranje bolletjes.

Wandelbord: aan de witte muur, zijkant van de parking.

Voor wij aan het wandelen beginnen bezoeken wij eerst Maascentrum De Wissen (inkom 3€).

De Wissen dank zijn naam aan de wissen, dit zijn de jonge scheuten van de wilgentwijgen.

Deze buigzame wissen werden eertijds gekweekt aan de vochtige Maasoever en gebruikt voor het ambachtelijk vlechten van manden.

Stokkem was daardoor tot begin vorige eeuw bekend om zijn mandennijverheid.

In het Vlechtwerkmuseum dat zich bevindt in de kelderverdieping komen wij alles te weten over het vlechtwerk.

Tentoongesteld staan er manden, korven, rietmeubelen en ook in riet de Stokkemse reus Wiso.

Op het gelijkvloerse is er een tentoonstelling over rivier de Maas en de Maasvallei.

Een interactieve informatiestand en een film geeft een boeiend beeld van de Maas weer.

Na ons bezoekje beginnen wij de wandeling links van het wandelbord.

Wij nemen het wegje richting de hoge winterdijk.

Op de winterdijk hebben wij keuze de wandelroute links- of rechtsaf beginnen, wij kiezen voor rechtsaf.

De winterdijk is destijds aangelegd om het achterliggend land tegen het overstromingsgevaar van de Maas te beschermen.

Het betonnen fiets- en wandelpad op de winterdijk is nog niet zo lang geleden verbreed tot 3 meter zodat fietsers en voetgangers er elkaar beter kunnen passeren.

Links hebben wij een prachtig uitzicht op het bijna 200 ha groot natuurgebied Negenoord-Kerkeweerd dat ingesloten is door de Oude- en Nieuwe Maas.

Zo ligt er voor ons neus de Oude Maasarm met op de achtergrond de grindplassen.

Na ongeveer 200 meter wandelen krijgen wij rechts tussen de bomen door het Kasteel Carolinaberg te zien.

De geschiedenis van het kasteel gaat terug tot de 9^de eeuw toen Arnulf van Karinthië koning van Duitsland er een burcht liet bouwen om de invallen van de Noormannen te voorkomen.

Later rond de 11^de eeuw lieten de Graven van Loon het kasteel versterkten als burcht.

De burcht werd in puin geschoten door de Hollanders in 1702 in hun strijd tegen de Franse bezetters in de Spaanse Succussieoorlog.

In de 19^de eeuw na het slopen van de burchtruïne werd er het hedendaagse Kasteel Carolinaberg in opdracht van Caïmo F. een arrondissementscommissaris uit Tongeren gebouwd.

Het kasteel dat in eclectische stijl is gebouwd is vernoemd naar de overleden vrouw van de commissaris, namelijk Carolina de la Brassinne.

Her en der liggen er aan de rand van de Oude Maasarm kampeervlotten, kampeeravonturiers kunnen ze afhuren voor een unieke belevenis, overnachten op het water.

Voor een bocht naar rechts verlaten wij de winterdijk en gaan via een hekje de begrazingszone binnen.

Wij volgen nu in de vlakke uitgestrekte Maasvallei een aarde pad dat opgevuld is met kiezel.

De grote grazers in het natuurgebied zijn konikpaarden en galloway runderen, zij grazen hier het jaarrond zodat de vegetatie niet volledig dichtgroeit.

De galloway runderen krijgen wij niet te zien, wel enkele konikpaarden grazen op de graslanden en tussen de ruigten.

Wij passeren een reusachtige Maaskei die hier waarschijnlijk samen met het andere kiezel of grind in de ijstijden is afgezet.

Zo had in de ijstijd de Maas een kolkende stroming en werden uit de Ardennen en Vogezen keien meevoerde tot hier.

Verderop wandelen wij langs de grindplassen van Negenoord waar tot eind 2005 aan kiezelwinning werd gedaan.

Ondertussen 10 jaar later heeft de natuur zich hier terug hersteld en zijn de oude grindwinningsplassen erg in trek bij watervogels.

Voorbij de grindplas rechts krijgen wij de Maas te zien.

Op de andere oever van Maas ligt de Nederlandse gemeente Grevenbicht, trouwens de Maas vormt hier de natuurlijke grens tussen België en Nederland.

Wij verlaten de begrazingszone en volgen de asfaltweg naar rechts.

Voor ons ligt het gehuchtje Boyen, vandaag op Belgisch grondgebied.

Ooit lag Boyen op de andere Maasoever en was het van de Nederlanders.

Dit kwam door een blokkering van de Maas doormiddel van ijsblokken in de strenge winter van 1816.

Hierdoor zocht de Maas een andere kortere weg, met de Maas verschoof dus ook de Belgisch - Nederlandse grens.

Wij wandelen Boyen binnen en gaan er de eerste straat linksaf.

Aan de eerste bocht naar rechts nemen wij de veldweg links.

Spoedig zitten wij in open landschap met akkers en weilanden, dit gebied wordt de uiterwaarden genoemd.

De uiterwaarden is een vruchtbaar overstrominggebied dat niet wordt beschermd door de winterdijk.

Verderop wandelen wij voorbij de kapel die gewijd is aan Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Smarten.

De kapel dateert uit 1887 en is dringend aan een grondige opknapbeurt toe.

Voor wij terug de winterdijk bereiken komen wij nog voorbij weilanden.

Een infobordje geeft meer uitleg over de weidevogels die zich hier thuis voelen.

Daarna volgen wij de dijk terug richting Maascentrum De Wissen.

Afsluiten doen wij op het terras van taverne De Wissen, met uitzicht op het water.

Tips / opmerkingen: wandeling oké, bewegwijzering oké.

Vanaf het wandelbord vertrekt er sinds kort een nieuwe wandelroute voor buggy’s- en rolstoelgebruikers (2,3 km - groene rechthoekjes).

Men is het natuurgebied nog volop aan herinrichten voor de dagjestoerist, zo komt er binnenkort een uitkijktoren van 8 meter hoog met panoramisch overzicht op Negenoord, ook een vogelkijk hut komt er.

Voor wie het centrum van Stokkem wil bezoeken het bevindt zich op een boogscheut van De Wissen.

Wil je meer weten over De Wissen: 

De 15 Kapellekens wandelroute - Mol.

Ligging / start: Dienstencentrum De Witte Mol, Galbergen 21 Mol.

Galbergen ligt op ongeveer 2 km ten noorden van Mol centrum en is te bereiken langs de Turnhoutsebaan (N.18).

Parking: aan de toegang ligt er een parking.

Afstand: rondwandeling van 5,7 km.

Wandelwegen: rustige straten, klinkerpad en enkele kleinere stukken boswegen.

Bewegwijzering: witte zeshoekige stickers met rode pijl en symbool van een rolstoel op.

Buggy’s en rolstoelgebruikers kunnen mee op wandel.

Wandelbord: tegenover het Hoofdgebouw De Witte Mol staat een klein wandelbordje.

Het Dienstencentrum De Witte Mol dat hier in het bosrijk gebied Galbergen ligt heeft zijn naam te danken aan de gemeentenaam en aan het typische witte zand uit de streek.

Het dienstencentrum zorgt voor de begeleiding en opvang van zwaar gehandicapte en hun familie.

Vanaf de parking is het even wandelen naar het hoofdgebouw en passeren wij ondertussen de verschillende gebouwen van het modern dienstencentrum.

De gebouwen hebben allemaal een naam zoals Zandkasteel, Duin, Zandloper, Zandmanneke, enz.

Voorbij de gebouwen komen wij uit aan de drukke Turnhoutsebaan, aan de verkeerslichten oversteken (linksaf).

Ongeveer 100 meter verder gaan wij rechtsaf de Beukenbosstraat in en komen zo uit aan de rustige wijk Egelsvennen.

De sociale woonwijk Egelsvennen is ontstaan in de jaren 1970 en ligt hier helemaal in het groen.

Verderop wandelen wij door het gehucht Achterbos en volgen er ondermeer de straten: Hannesblok, St.Theresiastraat, Koekenberg en Bruggeske.

In straat het Bruggeske kunnen wij tussen de huizen door de parochiekerk van Achterbos zien liggen.

De huidige Sint- Apolloniakerk die hier staat is opgetrokken in baksteen en dateert uit 1938-1939.

De rechthoekige kerktoren heeft een zadeldak en eenvoudige rondboogvensters.

Daarna volgen wij de wegwijzer De 15 Kapellekens, en bereiken via en klinkerpad door het bos de kapelletjes.

De openlucht Kruisweg ligt hier op een duinrug en is opgericht in 1815 als bedevaartsoord.

Ze bestaat uit 14 statiekapelletjes mooi op een rechte rij met in elke kapel een kleurrijke afbeelding van de kruisweg.

Een jaarlijkse traditie, op Goede Vrijdag wordt er een kruisweg gebeden.

Aan de top staat de iets grotere Heilig Kruiskapel die er al stond omstreeks 1770, was destijds bedoeld als rustplaats voor reizigers.

De bakstenen kapelletjes zijn van vorm allemaal hetzelfde, wit geschilderd voorgevels en van uitzicht in neobarok stijl.
 
De laatste grondige restauratie van de kapelletjes gebeurde in 2004.

De naaldbossen rondom de kapelletjes maken deel uit van de Kempense Duingordel en is 19 ha groot.

Na ons bezoekje aan de kapelletjes volgen wij een korte bosweg.

Verderop maken wij een ommetje door de rustige wijk Bosveld.

In de Groeneweg hebben wij uitzicht op de watertoren van Mol.

De watertoren uit 1962 is in baksteen opgetrokken en bestaat uit kuipgedeelte op voet.

Via de St.Theresiastraat, Lemmensblok, Dwarsstraat en Bossestraat bereiken wij terug de Turnhoutsebaan.

De Turnhoutsebaan steken wij voorzichtig terug over (drukke weg en geen zebrapad).

Wij nemen even verderop terug de Galbergen, een bosweg leidt ons terug richting De Witte Mol, einde van de wandeling.

Tips / opmerkingen: wandeling oké, uitstekende bewegwijzering.

Aan de uitgang van de parking staat nog een kunstwerk “Geborgenheid”.

Een tweede wandeling die ook vertrekt aan het hoofdgebouw is de Galbergen route (2,9 km - blauwe: pijl en rolstoel).

Erfgoedwandeling “verborgen moois”- Hoelbeek, deelgemeente van Bilzen.

Ligging / start: aan de kerk van Hoelbeek in de Hoelbeekstraat z/n.

Parking: kleine parking aan de kerk.

Afstand: rondwandeling van 5,7 km.

Wandelwegen: enkele straten, veld- en boswegen.

Bewegwijzering: blauwe ruitjes.

Wandelbord: op parking aan de kerk, links.

De Sint-Adrianus kerk die hier voor ons staat is een neo-romaanse zaalkerk uit 1926.

De oorspronkelijk waardevolle inboedel van de kerk werd vernield door een brand, het huidig interieur dateert uit 1969.

Wij volgen de Hoelbeekstraat en gaan lichtjes bergaf doorheen het landbouwersdorpje.

Iets verder staat hoeve “Kljèskes” waarvan het woonhuis in leem werd opgetrokken in de 18^de eeuw.

Aan de hoeve werden er in de 19^de eeuw varkensstallen bijgebouwd, de paardenstal en poortgebouw zijn er later bijgekomen.

De huidige eigenaars hebben het geheel gerestaureerd in de tweede helft van de 20^ste eeuw.

Wij wandelen de straat af tot juist voorbij de woning met huisnummer 140 en slaan hier linksaf een veldweg in.

In een groene omgeving bevindt zich de ruïne van de onvoltooid burcht Jonckholt.

De burcht zou aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog worden gebouwd maar geraakte niet hoger dan zijn fundamenten.

Wat er overblijf zijn mergelstenen fundamenten van de vier duidelijk herkenbare hoektorens waarin de verdedigingslinie plaats nam.

Ook is er een uniek dubbel grachtensysteem te zien uit de tijd van de eerste vuurwapens.

In en rond de slotgracht werden gebruiksvoorwerpen terug gevonden: glaswerk, zwaarden, projectielen en deeltje van harnas.

Dit zou er op wijzen dat burchtruïne Jonckholt vroeger een militair bolwerk was.

Wij verlaten de site Jonckholt en volgen de houten omheining langs de Meersbeek (smal ongelijk pad).

Rechts ligt er opgehoogde grond, een aarde wal die destijds de burcht moest beschermen tegen de vijand.

Na het oversteken van de Meersbeek die hier kronkelend door het gebied stroomt bereiken wij de rand van domeinbos Groenendaal.

Wij volgen een bospad en bereiken een viaduct waar wij de keuze hebben de rondwandeling links of rechtdoor te volgen.

Wij kiezen voor rechtdoor en wandelen onder het viaduct door.

Verderop voorbij een draaihekje volgen wij een graspad (links weilanden).

Wij komen uit op het privéterrein van kasteelhoeve Groenendaal, wandelaar mogen er het terrein oversteken.

De kasteelhoeve is een gerestaureerde gesloten hoevecomplex met stallen dat is gebouwd rond een rechthoekige erf.

Opvallend aan de hoeve is de fraaie duiventil met windvaan en de rondboogpoort met poortgebouw.

Aan de rechterkant staat het voormalig koetshuis dat omgevormd is als woonhuis.

Het typisch landelijk kasteel Groenendaal ligt iets verderop in een Engels park met vijvers.

Het mooie U-vormige kasteel is gebouwd in Maaslandse renaissance en dateert uit de 17^de eeuw.

Op het eind van de 18^de eeuw hebben er verbouwingen plaats gevonden in de Franse rococo en classicisme stijl.

Opvallend aan het kasteel zijn de gevels in mergelstenen speklagen en de afgelijnde hoekbanden.

Ook het driehoekig fronton met sierlijk wapenschild valt van ver op.

Jammer genoeg is het kasteel en het prachtige park in privébezit en niet toegankelijk en dus alleen van verre te zien.

Wij stappen verder door een groene omgeving en hebben een autoluwe asfaltweg onder ons voeten.

De volgende bezienswaardigheid is de Zwarte Lieveheer dat volgens een saga een boetekruis is (zie infobordje).

Tegenover het kruis nemen wij het bospad dat ons door het domeinbos Groenendaal leidt.

Het loofbos ligt in een overgangszone tussen Haspengouw en Kempen waardoor sommige bosdelen leemachtig of moerassig zijn en andere zanderig.

De boomsoorten in het domeinbos zijn ondermeer zomer- en wintereik, es, beuk, zwarte els en linde.

Voorbij het bos komen wij terug uit aan het viaduct en slaan linksaf.

Wij nemen de terugweg richting Hoelbeek centrum (de eerste km is ook de laatste km).

Tips / opmerkingen: mooie wandeling, bewegwijzering oké.

Dit is een splinternieuwe wandelroute die pas vorige week is ingewandeld.

Stevige schoenen zijn hier zeker nodig, modderige boswegen.

Bij elke bezienswaardigheid staat wel één of meerdere infobordjes.

Wandeldatum: vrijdag 27 maart 2015, afwisselend wolken en zon (10°).