Verslag Limburgs Zwaarste 60 kms: 20 april 2013xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Een eerste modderige oefenloop van 50 km ( Limburgs halfzwaarste ) in februari, een tweede van 50 in maart in een sneeuwwit decor. Geen al te beste omstandigheden, maar deze moesten de 60 van vandaag zeker haalbaar maken.
Jacques, Theo en ik reden samen naar Heerlen. De lopers van de lange afstanden ( 80 en 100 kms ) waren vanmorgen al om 6u00 vertrokken. Onze start was om 9u00, maar eerst ons startnummer bij Annemarie afhalen, onze sporttas in bewaring geven en gezellig bijkletsen met de mensen die we kennen. Amper 50 deelnemers aan de start voor de korte afstand. Willem meldt in de briefing dat er veel linten en kaartjes verdwenen zijn, gelukkig hebben Jacques en ik de route op onze garmin staan.
Theo plaatst zich bij de voorste lopers, Jacques en ik gaan gewoontegetrouw tussen de achterste lopers staan. Het startsein wordt gegeven. De route vertrekt door een klein stukje Imstenraderbos, en dan in stijgende lijn over Putberg, een uitloper van het plateau van de Ubachsberg op het grondgebied van de gemeente Simpelveld. We lopen voorbij de twee kalkovens, die zichtbaar zijn in de hellingwand.
Van km 6 tot 7 heerlijk dalen, de haren in de wind, want die is vandaag wel nadrukkelijk van de partij. Maar t parcours is droog, waar we de vorige keer overal aangezogen werden door de modderige leem lopen we nu soepel overal door.
Vanaf kilometer 10 weer wat klimmen op het grondgebied van Boholtz, genietend van het landschap. Ik merk dat mn lichaam nu wel opgewarmd is. Door het Platte Bosch is het dalen tot aan de eerste bevoorrading. Even wat drinken en eten, beetje babbelen, en stilaan wordt er een groepje lopers gevormd. Samen vertrekken we terug op pad. In dit groepje ook Jacolien uit Haarlem die samen met René loopt, en Heini uit het verre Aalten.
Een stevige klim door het Kolmonder Bos. We waren zo tevreden dat we een stukje bergaf mochten lopen, dat we een afslag gemist hadden. Tja, opletten geblazen want iedereen volgt blindelings zn voorganger, en dan is je hele groepje op t foute traject. Niets aan te doen, dan maar even terug lopen.
Intussen ( km 16 ) bevinden we ons op Duits Grondgebied, door het Grosser Bosch en natuurgebied van Orsbach. Amper twee maanden geleden, maar t landschap ziet er nu zoveel groener uit. We klimmen tot kilometer 21, waar een tweede bevoorrading na de Schneeberg staat. We hebben er intussen al een halve marathon op zitten, ongeveer nog een volledige te gaan.
Jacques rekent en zegt dat we heel goed zitten. Ik ben niet zon teller, loop eerder op mn gevoel dat vandaag wel goed zit. En babbelen met René en Jacolien, das ook plezant. Even naast de golfende medemens in Aken door en dan
dan begint het grote werk zegt Jacques tegen Heini. We lopen nu al een tijdje met ons vijven samen.
Het zware werk is de beklimming van de Vaalserberg ( Preus Bosch ), vanuit Duitsland. De derde bevoorrading bevindt zich op het drielandenpunt. Hijgende fietsers komen ons tegemoet terwijl wij onze afdaling hebben ingezet. Door t bos bergaf, de Gemenicherweg over en dan de Wolfhaag naar beneden.
Weer twee kilometertjes klimmen door het Malensbosch, uitloper van het Vijlenerbosch. En voor we het goed en wel beseffen bevinden we ons op de parking van boscafé het hijgend hert. Weer een bevoorrading
t is toch wel telkens welgekomen voor de innerlijke mens. Beetje knabbelen, beetje drinken, checken of er nog genoeg drank in de camelbag zit.
Dalen langs Hilleshagen, Nijswiller, genietend van het mooie glooiende landschap. De lente is duidelijk begonnen, lammetjes en kalfjes dartelen langs hun moeder door de weides. Vanaf kilometer 35 komen we her en der lopers tegen van de langere afstanden. Een gezamenlijke bevoorrading, weer wat andere bekende gezichten. Hans, die de eerste oefenloop met ons meegelopen heeft, alsook Joeri uit Aalter doen de 100 km. Chapeau voor hen ! Heerlijke rijstpap, met plastieken lepeltjes ipv gouden maar wel een streling voor de tong !
De lopers van de lange afstand moeten vanaf hier een extra lus doen, wij mogen rechtstreeks koers richting Wittem zetten. Toch wel een vervelend stuk wind tegen, Jacolien krijgt het hier zwaar en moet doseren, René blijft bij haar. Met zn drieën lopen we verder. Mijn benen voelen heel goed aan, maar wat belangrijker is, het hoofdje zit nog beter. Een ultra loop je voor 25% met je lichaam en voor 75% met je hoofd.
Kilometer 47, vlak voor de stevige klim in het Eyserbos, weer een bevoorrading. Lekkere taart en vla ( pudding ), naast de gebruikelijke peperkoek, suikerwafel, drop, chips, banaan, appelsien. Weer wat lopers van de lange afstanden. Ook Wilbert, die intussen wel bij alle leuke trails opduikt.
Op kilometer 55, in Boschenhuizen staat de laatste bevoorrading. Carry geeft Jacques een borrel, ik roep dat ik hem niet ga dragen. Even oppassen geblazen, bijna nemen we de afslag van de 80 kms, maar eerlijk gezegd zou ik dat vandaag niet erg gevonden hebben. Huls, en dan zitten we wel heel dicht bij Heerlen. Bijna gegeneerd steken we lopers van de 80 kms voorbij, moet voor hen mentaal niet gemakkelijk zijn besef ik wel. Het venijn zit hem bij Willem in de staart, een serieuze klim door het Imstenraderbosch, maar dat gedeelte kenden we intussen wel al: doseren, al is het nauwelijks nog maar één kilometer.
En dan zit het er na 7.40.31 op. Theo is derde geworden op de 60 kms, proficiat Theo, je bent een krak ! Gezellige boel nog in het cafetaria, douchen en iets drinken in afwachting tot ons diploma klaar is. We nemen Gislain D mee naar huis, ik geniet van zn verhalen over de Spartathlon, zover ( 246 kms ) zal het bij mij wellicht niet komen, maar volgend jaar zeker wel ( minstens ) de 80 kms !
Met dank aan Willem, Annemarie en de volledige groep helpers die achter hen staan !
Link naar de loop: http://connect.garmin.com/activity/300558035
|