|
Verslag 29 mei 2011: 20 km van Brusselxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wat vooraf ging
Ook dit jaar hadden we weer zon strenge winter. Fietsen was gevaarlijk, onmogelijk zelfs. s Avonds was het zo vroeg donker. Ik wilde de opgebouwde conditie niet te fel verliezen, en om de winter weer op mn rollen door te brengen in een kelder waar er nauwelijks verluchting is, daar had ik geen zin in.
Een beetje lopen dan maar. Start to run, dat duurde me te lang. De eerste loop had ik al maar meteen 5 km gelopen, de conditie liet dat toe, de benen niet merkte ik s anderdaags. Maar ik ben een doorbijter: spierpijn betekent immers dat je sterkere spieren krijgt, had ik ergens gelezen. En ja, na een tijdje regelmatig lopen voelde je nauwelijks nog spierpijn. Fietsen af en toe ( als het weer het toeliet ) was een welgekomen afwisseling.
En dan bouw je wat op, toen nog doelloos, allez conditie onderhouden is eigenlijk al een doel op zich. Maar ik begon het plezant te vinden, en besloot toch maar eens deftige loopschoenen te kopen, na een looptest op de band bij Time To Run waar Rik Ceulemans ( de punker ) medezaakvoerder en uithangbord is.
Er is niets meer motiverend dan naar een doel toewerken. Vlak na nieuwjaar heb ik mn collega Tina overhaald om mee te doen aan de 20 km van Brussel. Jaarlijks doet er een groep collegas aan mee, gesponsord door onze werkgever. Er was dus nog heel wat werk aan de winkel om op te bouwen naar 20 km.
In de maand januari werd al wekelijks gemiddeld een 30 km gelopen, gespreid over twee kortere en één langere loop. Tussendoor wat MTB-en, en vanaf eind januari terug de koersfiets op.
Vanaf februari werden de wandelroutenetwerken afgelopen, tochten van wandelclubs werden onveilig gemaakt door twee doorbijters. Omdat men gezegd had dat de laatste kilometers in Brussel bergop waren moest hier zeker op getraind worden: Aldenbiezenberg naar t Apostelhuis, de Voerstreek, Wonckberg, lopen naar de toren van Eben Ezer, t kon niet zwaar genoeg zijn. Afstanden van 20 en zelfs 25 km waren geen probleem meer.
19 maart: de dag waarop ingeschreven kon worden vanaf 9u00. Na talloze keren proberen en volhouden was ik op 1u45 tijd ingeschreven. 30.000 lopers en t waren er wellicht nog meer geweest moest er geen limiet op staan. In een recordtijd waren alle startnummers uitverkocht. Ingeschreven geraken leverde volgens mij meer stress op dan het lopen zelf.
Op paasmaandag kreeg Tina echter meer en meer last van een spierontsteking, en moest ze op doktersadvies rusten en ontstekingsremmers nemen. Noodgedwongen liep ik vanaf dan mn lange afstanden alleen, en voor je t beseft loop je dan 30 km van t ene fietsknooppunt naar t andere. Fietsen bleef ik doen; maar na de zware rit van 213 kms naar Francorchamps; en s zondags 20 kms gelopen te hebben , heb ik toch even op fietsgebied wat gas teruggenomen. Luisteren naar je lichaam is dan het enige wat je moet/kan doen, wil je je niet overbelasten.
Begin mei kregen we onze loopoutfit, onze chip en ons startnummer. Dat van Tina was 4241, het mijne 17253. Dat betekende dat we niet in hetzelfde vak zouden starten, maar daar zouden we ons best niet al te veel zorgen over maken. We zouden wel een manier vinden om samen te lopen.
De week voor de 20 km werd er in training afgebouwd ( tapering off ) en moest het lichaam klaargestoomd worden om voldoende koolhydraten in voorraad te hebben. Pasta, pasta, pasta: in alle kleuren en vormen.
Fotos van onze voorbereiding: https://picasaweb.google.com/105467102095008769866/Voorbereidingslopen20KmVanBrussel2011?authkey=Gv1sRgCJOu7LTCuc-XigE#
De grote dag: 29 mei
s Morgens was het erg betrokken, op het regenachtige af zelfs. Dat was een meevaller, want lopen in de blakende zon was niets voor mij.
Samen met onze supporters ( Ronny, Jarno en Patricia, de vrouw van een kameraad die ook ging meelopen ) namen we de trein om 10u00.
Aangekomen in Brussel konden we nog wat rondkuieren in het jubelpark waar standjes van deelnemende bedrijven opgesteld stonden. Nog even het park in, om op een bankje de laatste portie koolhydraten binnen te werken. De pasta kwam me mn oren uit en daarom peuzelde ik mn havermoutpap met rozijnen en honing op.
En stilaan liep het Jubelpark vol, en voller en voller. Een laatste plasbeurt koste ons een halve euro en een half uur aanschuiftijd ! En er moest nog veel gedronken worden: voor aanvang dronk ik nog 1,5 liter water en 0,5 liter cola. Om 13u45 hadden we een fotosessie met de collegas, de gedelegeerd bestuurder was er zelfs bij om te supporteren en om ons te bedanken dat we meededen. Collega Eddy en ( vader ) Yvan worden nog geïnterviewd door VTM, ze hebben alle 32 edities al meegelopen, chapeau zunne !
http://vtm.be/nieuws/binnenland/66582-30000-lopers-in-brussel
De wolken hadden intussen plaats gemaakt voor zon en wind, veel wind. Nadarhekken en standjes werden omvergeblazen. t Beloofde een zware 20 km te worden, met de inmiddels tot 25° geklommen temperatuur.
De speakers maanden alle lopers aan zich naar hun startvak te begeven. Tina kwam gewoon bij me staan, hier werd ( gelukkig ) niet op gecontroleerd. Nieuw dit jaar was dat er in drie golven vertrokken zou worden. Onder tonen van de Bolero en de Brabançonne wachtten we af tot op drie uur een kanonschot gegeven werd, dat was even verschieten. Het eerste vak, met de snelste lopers en de handbikers werd losgelaten. http://www.youtube.com/watch?v=swtxLxcI9-U
Het Europese volkslied, BOEM, ons vak kon vertrekken. Wijselijk lieten we iedereen voorgaan, de begintijd zou toch pas bij het verlaten van het park geregistreerd worden. Vlak voor het derde vak losgelaten werd , sloten we toch maar aan. Over lopen kan je dan niet echt spreken, joggen, wandelen naar de matten, gelegen op t einde van het jubelpark.
http://www.youtube.com/watch?v=sST4AaqoqiI
Eens over de matten lopen we de wetstraat af, richting Berlaymontgebouw, en zie je de immense massa lopen. Niet alleen de straat, maar ook de voetpaden worden ingenomen; de sporters mengen zich onder het publiek. Een ongelofelijk gevoel om hiervan deel uit te mogen maken, maar ook een gevoel van nietigheid. Ik haal mn kodakse uit en schiet al een paar fotos voor op de blog, want dit wil ik delen met iedereen die het wil lezen. Mn eerste 20 km van Brussel was de bedoeling er van te genieten, en hem uit te lopen natuurlijk.
Na de wetstraat krijgen we opeens veel meer ruimte, we lopen over het paleizenplein waar we aan de strakke tricole zien hoe fel de wind staat.
Na twee kilometer stond een eerste bevoorrading. Op advies van meer ervaren lopers liepen we naar achter, er was immers genoeg voor iedereen. Grabbelend in de verpakking konden we ons flesje Spa bemachtigen. Ik goot dit meteen ( al lopend ) over in mn reeds voor de helft leeggedronken flesje Aquarius. Een sportdop drinkt nu eenmaal gemakkelijker onderweg. De rest van t flesje slokte ik meteen naar binnen. Nu was t oppassen geblazen: niet zozeer de voeten van je voorliggers vormden nu een probleem maar de duizenden flesjes. Vooral de lege flesjes met dop moesten vermeden worden.
Op de Louizalaan ( kms 4 en 5 ) komt de eerste tunnel er aan. Even drummen, onder waar is dat feestje voelden we de zuurstof minderen. Een immens lawaai van juichende lopers, maar wat een gevoel ! Klimmen uit de tunnel
zuurstof !!!! Overal klappende mensen aan weerzijde. Zigzaggend banen Tina en ik ons een weg door de menigte. t Is moeilijk om samen te blijven.
http://www.youtube.com/watch?v=Tse2iK2VnO0
Op km 6 staat de 2e bevoorrading. Hier voel ik al dat ik twee flesjes moet meenemen, eentje om te drinken ( na een squeezy genomen te hebben ), een ander om over me te gieten, om af te koelen. Tina haar hartslagmeter loopt af, we houden in, in de hoop dat ie gaat zakken. Maar t ding blijven piepen, negeren mag en kan je dat niet. Langs de kant van de weg zien we de eerste mensen zich begeven naar de EHBO standen.
Op km 7 lopen we door een uitloper Ter Kameren Bos. Hier wordt blijkbaar door velen een plaspauze ingelast. Badend in ons zweet zoeken we de schaduw op en zien links, aan de overkant van het water een kleurrijke sliert zich voortbewegen.
Km 8: weer een EHBO die druk bezocht wordt. Op dit punt moet ik Tina achter laten. Als ze bij me blijft zou lopen niet meer gezond genoemd kunnen worden. Ze roept nog zonder u kan ik dat niet , ik roep jawel Tina , we hebben het al zoveel keren gedaan . Maar t doet pijn haar achter te laten, anderzijds weet ik dat ze de meet al lopend zal halen.
Op km 9 hoopte ik op een bevoorrading, maar die kwam er niet. Ik moest zuinig zijn met mn flesje aquarius, dat nog maar voor 1/3e gevuld was. De ambiance onderweg doet me mn dorst even vergeten.
http://www.youtube.com/watch?v=YozQ_j1x9uc
Km 10 al, waar blijft die bevoorrading? :-? Ik zie wel de tussentijdse matten liggen. We volgen de Franklin Rooseveltlaan, de eerste kilometers nog steeds geen bevoorrading.
Pas op km 13 krijgen we weer drank. Isostar dit maal. Maar wat een plakboel: mn loopschoenen plakken aan de grond. Ik neem er twee aan, eentje drink ik meteen op, het andere giet ik in mn flesje. Ik zoek een uitweg, het zigzaggen maakt met dul.
http://www.youtube.com/watch?v=VSoTMEGQlAA
Ik verlaat de straat en loop de trambedding op. Die is wel onverhard, maar dat deert me niet, ik kan gewoon mijn tempo doorlopen en hoef nauwelijks uit te wijken. De supporters stoppen niet met roepen en klappen.
http://www.youtube.com/watch?v=3zsxPWI-jhY
Vlak voor km 15 is er ( eindelijk ! ) weer een Spa-bevoorrading. Snel mn rode squeezy en dan drinken maar. En weer een flesje dat ik over mn rug giet, wat een verfrissing !
Na Ouderghem draaien we de Tervurenlaan op. Ik kijk voor me en zie meer en meer mensen wandelen ! Natuurlijk wandelen ze niet aan de kant, wat het zigzaggen weer moeilijker maakt. Tegen bomen en verkeersborden zie ik lopers die krampen uit hun kuiten proberen te trekken. Ik denk bij mezelf hier zal dan die bergop wel zijn , ikzelf verminder nauwelijks mn snelheid. Integendeel: al die mensen voorbij steken geeft me een kick, ik loop op een wolk. Twee kilometers verder voel ik het parcours afvlakken en zie ik in de verte de boog van het jubelpark.
Ter hoogte van km 19 zie ik links van me een reanimatie. Niet kijken, doorlopen denk ik. Later verneem je dat de 25-jarige loper een hartaderbreuk gekregen heeft, jammer voorval, maar hij had dat evenzeer op training voor kunnen hebben.
En voor ik het besef kom ik opnieuw over de matten. t Zit er op. Jammer, t had nog langer mogen duren. Nooit waren 20 kilometers zo snel om. Dit smaakt absoluut naar meer.
Ik wandel met de stroom mee, krijg een liter Spa, een mars en een medaille. Her en der zie ik mensen stretchen, maar ik zie ook lijken in t gras liggen, mensen die staan over te geven. Mensen die op brancards worden afgevoerd. Maar voor mij kan mn eerste 20 km van Brussel niet meer stuk, één woord: GEWELDIG !
Ik ben gefinished op 2:00:24, niet slecht voor een eerste wedstrijd waarin ik dan vooral genoten heb en ook nog de tijd gemaakt heb om fotos te maken. Meer dan 16000 deelnemers zijn na me aangekomen.
Tina en Gislain eindigden tien minuutjes achter me, een dikke proficiat !
Volgend jaar staan we hier opnieuw, voor een betere tijd, maar dan laten we t kodakske thuis !
http://connect.garmin.com/activity/88826407
Link naar het fotoalbum:
https://picasaweb.google.com/105467102095008769866/20KmVanBrussel?authkey=Gv1sRgCO-GhcXZiKGo5AE#
Andere links:
http://www.youtube.com/watch?v=O70Ng7SB5A4
http://www.youtube.com/watch?v=PG0JnIlV3xk
Aan mn supporters: bedankt voor de support en de lieve berichtjes achteraf !
|
