09-06-2014 om 09:55 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 03 juni 2014 : Banneux

Deze morgen kregen we 10 man aan de start voor een ritje Banneux : Omer, Valère P, Roger J, Roger D, Rudi, Jos B, Flor, Martin, Marcel en Yvan

Voor de heenrit kozen we er voor om te rijden richting Hoeselt – Rijkhoven – Membruggen – Genoelselderen - Millen – Bassenge – Houtain-Saint-Siméon – Heure-Le-Romain – Oupeye – Hermalle-sous-Argenteau – Richelle – St-Remy – Housse – Barchon – Saive - Queue-du-Bois – Liery – Flèron – Ayeneux – Prayon-Trooz – Forges – Louveigné.

We besloten om in Banneux enkele kaarsjes aan te steken en even verder in Tancrémont te pauzeren in de “Tea-room de Tancrémont” waar we genoten van een groot stuk rijsttaart met koffie/chocolat chaud.

Voor de terugweg reden we richting Pepinster - Nessonvaux – Olne – Soumagne – Melen –  Barchon .

Hier kreeg Valère pech met zijn achterwiel waardoor hij niet meer kon trappen.  Gelukkig kon hij zijn taxi “Diepenbeek “ (in casu Wivine en Irma) contacteren om hem in Visè te komen ophalen.

Met vereende krachten brachten we Valère in Visè waar hij op zijn taxi kon wachten.

De overigen  vervolgden de weg via  Lixhe – Lanaye – Kanne – Vroenhoven – Kesselt – Hees – Mopertingen – Eigenbilzen – Munsterbilzen – Spurk – Diepenbeek.

Hier genoten we op het terras van het Demerstrand van onze ijzerhoudende drankjes en werden we op lekkere taart getrakteerd door Davy waarvoor onze oprechte dank. Intussen waren Wivine en Irma ook even langsgekomen om te melden dat ze Valère thuis hadden afgeleverd zodat hij alsnog op tijd bij de coiffeur geraakte.

Ritgegevens : Aanwezigen : Omer, Valère P, Roger J, Roger D, Rudi, Jos B, Flor, Martin, Marcel en                          

                                                  Yvan.

                         Afstand : 147 km, gemidd 27,00 km    

03-06-2014 om 22:29 geschreven door eaglevanessa  

01-06-2014 om 21:54 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 27 mei 2014 : Hannuit

Grote afwezige deze morgen was toch wel onze Marcel, die zich blijkbaar had laten afschrikken van een paar druppels regen. Zo stonden we slechts met 4 aan de start : Rudi, Roger J, Omer en Yvan.

Na wat overleg ivm het weer besloten we om richting Hannuit te fietsen en deze keer heeft de buienradar ons niet in de steek gelaten.

Bij het vertrek vielen er nog een paar druppels regen, maar in Kortessem stopte het en zo konden we verder richting Guigoven –Jesseren - Haren – Vechmaal – Heks – Horpmaal – Heers – Opheers  – Oleye – Bettincourt – Berloz – Hollogne-sur-Geer – Lens-Saint-Servais – Poucet om halt te houden in Hannuit.

In café “La Taverne”  genoten we van onze koffie met taart.

Onder aangename temperaturen ging de terugweg via Poucet – Trognéé – Cras-Avernas – Kortijs – Vorsen – Rosoux-Crenwick – Roost-Statie – Jeuk – Mielen-Boven-Aalst – Engelmanshoven   – Groot-Gelmen – Helshoven – Hoepertingen – Berlingen – Herten –Wellen – Wimmertingen – Diepenbeek.

Juist op tijd terug in het Demerstrand want iets daarna gingen de hemelsluizen open, gelukkig genoten wij al van onze ijzerhoudende drankjes.

Ritgegevens : Aanwezigen : Rudi, Roger J, Omer en Yvan

                         Afstand : 100 km , gemidd 26,5 km

27-05-2014 om 22:30 geschreven door eaglevanessa  

een verslag van Yvan, waarvoor onze oprechte dank !

Verslag rit zaterdag 24 mei : Andenne

Slechts 5 man deze morgen aan de start : Valère, Omer, Rudi, Marcel en Yvan.

Met flink wat tegenwind vertrokken we richting Kortessem – Printhagen – Wellen – Hoepertingen – Groot-Gelmen – Klein-Gelmen (Poggio) -  Heers – Opheers - Oleye – Waremme – Petit-Axe  - Grand-Axe – Hollogne-sur-Geer – Omal – Latinne – Braives – Burdinne – Oteppe - Lavoir – Héron – Couthuin – Seilles – Andenne.

Hier genoten we in Café “Le Breughel” van onze koffie/frisdrank met taart.

Na wat overleg besloten we om voor de terugweg enkele klimmetjes te doen in de mooie Condroz streek.

Met wat rugwind ging het richting de Bohisseau – Solières – Goesnes – Marchin – Vierset-Barse – Strée  -  Outrelouxhe – Villers-le Temple – Ombret – Amay – Flône – Jehay -  Yernawe – Saint-Georges  - Dommartin – Fexhe-le-Haut-Clocher – Momalle – Remicourt – Fize-le-Marsal – Thys – Otrange – Vechmaal – Bommershoven – Jesseren – Gors-Opleeuw – Guigoven – Kortessem – Diepenbeek.

Hier genoten we op het terras van het Demerstrand van onze drankjes en werd er druk bijgepraat  samen met Didi ,die al fietsend even langskwam met zijn zoontje, van onze leuke rit.

Er werd ook afgesproken om voortaan het kopwerk meer af te lossen om de 10-15 km zodat niet steeds dezelfde mensen dit voor hun rekening moeten nemen.  Met een beetje goede wil moet dit lukken.

Hopelijk heeft dit effect zodat iedereen van de groep tevreden is en met plezier komt fietsen want het  blijft  toch maar hobby voor ons allen !!

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère, Omer, Rudi, Marcel en Yvan

                         Afstand : 151 km , gemidd 27,00 km , hoogtemeters : 1.500 m

26-05-2014 om 20:25 geschreven door eaglevanessa  

Met zes,

op de fles.

Neen, neen gezellig fietsen naar Comblain,

En da met mijn fietspoulains.

Bij een stralende zon,

Reden we helemaal niet gelijk een kanon.

In Comblain was de bakker AF-wezig,

maar in Esneux AAN-wezig.

Lekker op hert terras blablabla,

Koeken bakken rijstvla.

De wind in de rug blies ons naar Djopenbeek,

Voor we het wisten zaten we in ’n stoelleke daar aan die beek.

Die beek is de Demer,

En daar is er ook een horeca-ondernemer.

Bij Davy van het Demerstrand,

Is het altijd plezant.

Voldaan & Tevree,

Zeg ik weer Sjamayee.

153km - 1175hm – 27.5km/u avg

Valère Ph., Roger J., Frans, Yvan, Marcel & Didi

Ah ja, Joske Bollen is ook nog een stukske meegereden tot Jehay,

En toen zei hij: “He, he, he”.

20-05-2014 om 20:15 geschreven door eaglevanessa  

Met 5 en half vertrokken richting ’t Stuwmeer,

Joaw Jos B. reed mee tot na de Richelle en zei met zijn cassettebandje tot volgende keer.

Wij gezwind verder via Val-Dieu,

Amai da’s ne lange bergop mon dieu.

Ze noemen dit ne loper,

Zeker gene smoker.

Alle vijf al gebakken klommen we toch eerst tot aan de stuwdam,

Al hing er geen klok bimbam.

Daarna terug naar onder voor koffie en gebak,

Daar kikker je toch een beetje van op zo op ons gemak.

Beer Valère at ons in de terugweg allemaal op,

Yvan, Didi, Omer & Marcel tussen zijn boterhammeke sop sop.

Even los rijden was het niet,

Bijna total loss als je dat ziet.

Een Duvelke in ’t Demerstrand maak dit alles helemaal goed,

Een brede glimach en een rode snoet.

Voldaan & Tevree,

Zeg ik weer sjamayee.

163km - 1400hm – 28km/u avg

18-05-2014 om 21:09 geschreven door eaglevanessa  

Verslag 24 uren van Steenbergen, zaterdag 10 en zondag 11 mei 2014

Yves zou sowieso als training voor z’n Spartathlon de 24 uren van Steenbergen lopen. En als ik dan toch mee zou gaan, kon ik volgens hem evengoed meelopen. Doelstellingen waren er voor mij niet, gewoon meedoen en zien waar ik zou stranden. Yves zag het voor mij veel rooskleuriger in: de 180 kms proberen te halen, dan was ik meteen gekwalificeerd voor de Spartathlon. Niet dat ik echt van plan ben, want ben niet zo’n warm-weer-loper.

De ganse week stond in het teken van kleren bijeenzoeken, muësli-repen, gellekes, rijstwafels, gedroogd fruit ontleden op hoeveelheden koolhydraten, eiwitten, zouten en vetten. Op donderdag veranderde onze keuken haast in een labo, door het maken van onze sportdrank. Een evenwichtige drank op basis van koolhydraten en voldoende zouten waren volgens Yves heel belangrijk. Voor ieder maar liefst 9 flessen van anderhalve liter, dorst lijden zou er zeker niet inzitten.

En dan de auto laden: tent, ligzetel, slaapzakken, tafeltje, massa’s reservekledij want de weersvoorspellingen waren ronduit om de moed vooraf al te verliezen: regen, buien, onweer, wind tot 6 beaufort …

Zaterdag omstreeks 13u30 komen we aan in het Nederlandse Steenbergen, we zoeken een plaatsje in de bevoorradingszone waar we ons partytentje proberen op te zetten. Niet evident met twee personen, maar gelukkig krijgen we spontaan de hulp van Arie. Zijflappen worden door de straffe wind niet gebruikt, extra stormkoorden worden geïmproviseerd en zelfs aan de auto vastgemaakt.

Kledij voor vandaag: Hoka’s als schoeisel, compressietubes, drie kwart broek, crafje, clubsinglet, koerstruitje, regenjasje.

15u00: met 51 lopers ( waarvan 6 vrouwen ) vertrekken we voor onze missie. Yves zou de eerste uren alleen lopen, en me ’s nachts vergezellen. M’n grootste bondgenoot tot aan de nacht zou m’n muziek op m’n mp3 speler zijn. En maar goed dat ik die bij had … door de luidsprekers heen klonk voornamelijk Hollandse Schlagermuziek, niet écht mijn loopmuziek. Wat me wel gunstig stemde was te horen dat Yves op een bepaald moment als tweede man liep. Het heeft me toch enkele rondes geduurd vooraleer ik aan m’n Hoka’s gewend was, maar deze hebben meer demping dan m’n andere loopschoenen, dus lag de keuze wel voor de hand.

Na een paar rondjes van 2314,13 meter had ik al meteen de moeilijke stukken in m’n geheugen opgeslagen. Dat zouden verder op de avond de wandelstukken worden, want de wind zo pal op je neus vergt te veel energie. Ik loop wat babbelend met andere lopers, als die niet in hun eigen cocon zitten. Het valt me vooral op dat er best wel veel deelnemers zijn die hun eerste 24 uren lopen.

Nog tijdens het eerste uur moet ik me al begeven naar een Dixie voor een sanitaire stop, dan ben ik daar al van af. Ook het regenjasje gaat uit wegens te warm. Ietsje later haalt Yves me al in. Gewoon rustig blijven, proberen niet sneller dan 10 km/uur te lopen. Op tijd drinken, aan de bevoorradingen telkens een stukje banaan nemen.

Arie is bij onze tent blijven staan, en doet teken dat ie helemaal kapot gewaaid is. Tja, da’s nu niet echt het moment om je over een kapotte tent te ontfermen. Ik zeg dat ie het maar moet laten zoals het is, maar één ronde verder heeft de vriendelijke man ons heel bevoorradingsstandje opnieuw ingericht en de tent opgeruimd. Bedankt Arie !

Het tweede uur is na wat babbeltjes met Jannet Lange, Hans Mattheeuws en Kristof de Block zo om. Hans zou vandaag maar bewust 12 uren lopen, als training op de Comrades Marathon. Yves passeert me nog eens. Ik weer verder op m’n eigen gemoedelijke tempo. Niets forceren, de weg is nog lang.

Ik loop na de bevoorrading binnen waar ik me wat verse kledij aantrek, een fijn gevoel. Weer op weg, het loopt goed. Ik zie Yves wandelen met Kristof Vandevoorde, die na 37 kms beslist te stoppen omwille van een opkomende blessure. Misschien zou ie ’s morgens opnieuw proberen, afhankelijk van de pijn. We wensen Kristof succes en lopen samen verder.

Anders dan gepland zou Yves me vanaf dit moment al vergezellen. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat dat in ’t begin weer even wennen was, als je alleen loopt loop je immers altijd je eigen tempo. Maar anderzijds was ik toch wel content om niet meer alleen te moeten lopen. Op moeilijke momenten heb je toch wel een grote steun aan elkaar. Ook krijgen we onverwachte steun door de luidsprekers van Jacques die ons via internet heel veel succes wenst, en hoopt op droog weer. En dat hebben we wel redelijk gehad tot nu toe.

In tegenstelling tot wat ik dacht hebben de rondjes me op geen enkel moment verveeld. Een mooi vlak en veilig parcours, door een wijk waar de bewoners moeite gedaan hebben om wat sfeer te scheppen, ondanks de straffe wind. Op het parcours fietsen constant mensen van de organisatie in tegengestelde richting, om zich ervan te vergewissen dat we nog gezond zijn.

Vlak voor de duister valt wissel ik nog eens van kledij. Lopen met een lampje is niet nodig, de straatverlichting geeft voldoende licht. Om 22u00 stopt de muziek, de omroeper kruipt z’n bedje in.

Plots begint het toch wel meer en meer te regenen, we besluiten onze wegwerp-poncho’s te nemen als we terug aan de auto zijn. Maar zoiets aandoen in die wind is geen pretje, dan maar allebei een Dixie op, waar we in ’t donker worstelen met de poncho’s. Hé hé … en dan maar verder. Ik probeer eten en drinken goed vol te houden, drinken gaat probleemloos want onderweg moet ik zelfs nog plassen. Eten is moeilijker, banaan gaat goed binnen, gellekes af en toe ook. En verder af en toe een mars, wat bouillon.

Maar we beseffen dat we meer moeten eten, en dat doen we ook in het holst van de nacht. Pasta. De pasta komt me m’n oren uit na deze week. Moeilijke stukken worden gewandeld, de meeste deelnemers wandelen trouwens de nacht door. Wij hebben het parcours zo opgedeeld dat we de helft ( wind mee ) lopen en de helft ( wind tegen ) wandelen. Gelukkig heb ik voldoende ervaring door het trailrunnen: wandelen gaat aan een heel stevig tempo, het terug optrekken om te lopen doe ik probleemloos. Eigenlijk worden we ’s nachts amper ingehaald, straffer nog … de hardnekkigen die toch lopen halen we zelfs al wandelend in.

Tussen 4 en 5 uur ’s morgens lever ik een enorme strijd tegen de slaap. Ik zwalp over het parcours, heb haast de indruk dat ik slaapwandel. Ik begin hardop te zingen, probeer zoveel mogelijk te praten, maar tussen de donkere bomen kan dat zelfs de slaap niet verjagen.

Meer en meer lopers staan over te geven naast het parcours, manken met knieproblemen, hebben reeds opgegeven. Omstreeks 6 u ’s morgens voel ik mezelf geen 100% meer: slaap, weinig fut, pijn  aan m’n voeten, koud, vooral koud. Naar ’t schijnt zie ik bleekjes, en lijkt het me een wijze beslissing om na 15 uren wedstrijd te stoppen, zeker als de hemelsluizen plots open getrokken worden. 118 kms heb ik toch bijeen gesprokkeld. Het heeft totaal geen zin om tegen de wil van m’n lichaam verder te doen. Mijn hoofddoel ligt niet hier, maar op de Zugspitze Ultratrail op 21 juni.

Ik ga het schooltje binnen, Yves haalt droge kleren. Rinus staat zijn veldbedje af, bedankt Rinus, ik ril mezelf in slaap terwijl Yves op het parcours her en der gaat socializen. Tijdens de start van de zes uren wordt ik even wakker, en hoor het buiten gieten, echt niet normaal.

We krijgen een heerlijke kinebeurt en zelfs wat eten ! Prachtige organisatie toch ! Ik kruip terug m’n veldbedje op, naast me zit Mo met een hulpverlener die zegt de bloedblaren niet te mogen open steken. Mo doet het zelf dan maar, taped zichzelf en loopt verder, tot ongeloof van dezelfde hulpverlener. Ikzelf heb ook verschillende blaren aan m’n voeten, maar die hebben ze na m’n kine-beurt al doorprikt.

Als ik boven water kom, supporteren we voor de mensen van de 6 uren, en natuurlijk voor die van de 24 uren. Omstreeks 15u00 gaan we naar de auto, en wordt onze afstand opgemeten.

Volgend jaar sta ik hier terug, hopelijk met wat meer loopbagage !

De 24 uren was een ongelofelijke ervaring, ik onthou vooral dat ik kennis gemaakt heb met m’n eigen lichaam. Straffe deelnemers bezig gezien, in dat facteurkesweer zoals Mottige Bever het noemde. Vooral de 79 jarige deelnemer heb ik met veel respect gade geslaan … hij beet door, door weer en wind !

Van de 51 starters haalden amper 10 lopers de Spartathlon-limiet, en waren er maar vier lopers die de kaap van 200 kms overschreden hebben. Van een zware editie in Steenbergen gesproken !

Met dank aan de organisatie, aan Yves om me bij te staan, aan Arie om zich te ontfermen over ons tentje en aan André en Robin die de foto’s gemaakt hebben.

13-05-2014 om 23:02 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 06 mei 2014 : Esneux

Omdat ze voor vandaag geen al te beste weervoorspelling gaven, stonden deze morgen slechts  7 mannen  aan de start : Omer, Paul, Valère, Rudi, Roger J, Marcel en Yvan.

Ook Didi, die normaal de rit zou leiden, had schrik van de voorspelde regen en verkoos om in Kuringen te blijven.  Dat je niet altijd de weervrouwen en –mannen moet geloven zou vandaag eens te meer blijken want behoudens enkele druppels bleven we de ganse dag droog.

We vertrokken onder leiding van Omer en Paul richting Kortessem – Guigoven – Gors-op-Leeuw – Jesseren – Bommershoven – Vechmaal – Otrange – Thys – Crisnèe – Momalle – Jeneffe – Lexhy – Hozèmont – Awirs – Engis. Na het passeren van een wegversperring wegens werken konden we toch de “Rue des 36 Tournants”   nemen richting Neuville-en Condroz – Rotheux-Rimière – Bonsgnée om halt te houden in Esneux.

Terwijl het buiten wat regende, genoten we van onze koffie met rijsttaart. Zo konden we  er tegenaan voor de terugweg.

Onmiddellijk de Dolembreux op na een pauze valt niet mee, maar aan een rustig tempo kregen we deze klim van enkele kilometers  wel klein.  Verder ging het richting Beaufays – Ninane – Chaudfontaine – Romsèe – Beyne-Heusay – Jupille-sur-Meuse – Wandre – Herstal – Milmort – Liers – Fexhe-Slins – Glons – Sluizen – Millen – Genoelselderen – Membruggen – Rijkhoven – Alt-Hoeselt – Sint-Huibrechts-Hern – Schalkhoven – Romershoven – Diepenbeek.

Hier genoten we van onze gebruikelijke drankjes en werd er nog nagepraat over onze leuke rit samen met Sabine en Peter die even langskwamen.

Toch nog een heel dikke proficiat aan Omer en Paul die de ganse dag het kopwerk voor hun rekening hebben genomen.

Ritgegevens : Aanwezigen : Omer, Paul, Valère, Rudi, Roger J, Marcel en Yvan

                         Afstand : 140 km, gemidd 27,8 km , hoogtemeters 1.400 m

08-05-2014 om 22:00 geschreven door eaglevanessa  

Verslag La Bouillonnante, zaterdag 3 mei 2014

Eén van de mooiste trails op Belgische bodem, dat heb ik in 2012 kunnen ervaren op de korte afstand, toen nog samen met Tina en Marc T. En dat het een gegeerde trail is blijkt alleen al uit het feit dat alle beschikbare plaatsen op enkele uren tijd uitverkocht zijn.

Zaterdagmorgen, 5 uur. Opstaan, eten, en twee uurtjes rijden naar Bouillon. Daar komen we ultramaatje Juan al tegen. Samen gaan we onze nummers afhalen en genieten we van het mooie uitzicht vanaf het kasteel. Gino en Ilse komen na het ontbijt in hun hotel ook afgezakt naar de startplaats, het kasteel. Veel bekend volk, maar dit keer toch ook heel wat niet-bekenden.

Om 8u30 de tweetalige briefing ( Frans-Engels ), waar ik eigenlijk niet veel van onthouden heb. En dan …. Le moment Suprême: op de tonen van een Carmina Burana-achtige song verlaten we Godfried’s Kasteel. Onder luid applaus van de supporters gaan we in dalende lijn naar de Semois. Deze volgen we, naast een camping, tot we in een opstropping terecht komen.

File door een wegversmalling in een eerste steile klim. Maar ook file door een eerste gekwetste op kilometer drie. Als Thomas B met een gapende kniewonde ondersteund door mensen van de organisatie terugkeert, beseffen we dat we het vandaag best veilig houden. En dat is ook één van de redenen waarom Juan, Gino, Yves en ik beslissen om samen te blijven. Gino’s eerste ultraloop met hoogtemeters, en dan al niet meteen de gemakkelijkste.

Samen zijn we sterker, en dat hebben ook de vrienden van een onfortuinlijke deelnemer gedacht. Op de afstand van 36 kms heben zij hun vriend gedragen! Zij verdienden en kregen respect van iedere trailer en supporter.

Gevaarlijke stukken toch van tijd, maar mits het gebruiken van het gezond verstand, voor iedere trailer haalbaar. De hoogtemeters vreten aan de benen waardoor Gino het steeds moeilijker krijgt. Op de bevoorrading van kilometer 27 ( of was het nu 29 ) beslist hij na krampen alleen verder te gaan, en ons te laten gaan, in de hoop dat we de limiet op km 43 nog halen.

Juan schiet los en loopt de helling op. Ik ga dit zeker niet nadoen, wetende wat er nog allemaal gaat komen. Ik laat me niet opjagen, en blijf doseren. Aan een toch wel heel stevig tempo komen Yves en ik op 6u20 aan op kilometer 43, we mogen er nog net door !

En dan begint als het ware een heuse inhaalrace, maar echt goedmaken kunnen we het verlies niet. Wie me kent weet dat genieten primeert op “mooie tijd lopen”.

Laddertjes op en af, en dan de beruchte “Wall” waar we aan op moeten. Mijn stokken heb ik in de auto gelaten, moeilijke keuze maar ik weet nu dat ik ze op dit terrein niet per sé nodig heb. Naar de Zugspitze gaan ze voor alle duidelijkheid wel mee.

Op gevaarlijke stukken temperen we wat, de stukken waar we door kunnen lopen doen we dit. Na de laatste bevoorrading nog twee keer door de Semois, een heerlijk gevoel bij dit toch wel warme weer ! Tijdens één van die passages komen we het vriendenteam nog eens tegen. De grootste lol hebben ze, nog meer respect krijg ik voor hen als ik ondervind welke hellingen ze nog op moeten.

Wijzelf halen meer en meer lopers in, minstens 30 op een afstand van 27 kilomters. Het gaat prima, en met een goed gevoel finishen we deze trail met 2100 hoogtemeters in een tijd van 9u10.

Gino die tot op km 43 geraakt was, en Ilse wachten ons op aan de finish. We praten nog wat na, maar redelijk bibberend in onze natte kleren, nemen we afscheid.

Vandaag, één dag later, voelen de bovenbeentjes nog zwaar aan, maar het grootste gedeelte van onze stramme spieren hebben we er vandaag uitgelopen op de 5 km van Genk Loopt waar we de Start-to-runners van onze loopclub bijgestaan hebben.

Link naar de trail: http://connect.garmin.com/jsPlayer/492355679

04-05-2014 om 22:32 geschreven door eaglevanessa  

Met 8 stonden we aan ons buskot,

’t is niet veel maar beter dan ’t snot.

Twee nieuwe gezichten via Jos waren van de partij,

Alex & Mauro welkom en kom erbij.

Wind in de rug vertrokken Valère & Rudi aan de kop,

Zij sloegen de kms aan een vlot tempo verrot.

Yvan had een mooi ommetje uitgestippeld,

Côte d’Ereffe moet zeker niet onderdoen en er werd thans niet getrippeld.

Ik zag Thier de Huy langs mij liggen,

Misschien voor een volgende keer voor de kleine biggen.

De terugweg was van ander kaliber,

Wind op kop zonder Jupiler.

Eerst Yvan, ik, dan Alex gingen vooraan wat hijgen,

Enkel onze beer Valère is niet kapot te krijgen.

Tegen een mooi uur bolden we dan toch ’t Demerstrand binnen,

Dit alles zonder enige bijzinnen.

Alleman kon terug lachen hoe we allen tezamen weer hadden afgezien.

Na 2 natjes (of meer) was de tank weder vol met benzin’.

De thuisblijvers hadden weer ongelijk,

Graag terug wat meer volk anders heb ik teveel speculaas bij als ik terugkijk.

Voldaan & zeker tevree

Zeg ik weer Sjamayee.

Kms v/d dag: 140km 1100hm – 29km/u avg

3x20’s: Valère, Rudi, Yvan, Marcel, Jos, Didi en nieuwkomers Mauro & Alex.

03-05-2014 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

Bedankt voor het verslag Yvan !

Verslag rit dinsdag 29 april 2014 : Gemmenich.

Voor de laatste rit van de maand april kwamen ondanks de donkere wolken toch nog 7 man opdagen : Valère, Omer, Paul,  Roger J, Rudi, Marcel en Yvan.

Na wat overleg ivm het onzekere weer, opteerden we toch om de voorziene  rit naar Gemmenich  te rijden via Nederlands-Limburg. Het deed ons uiteraard een groot plezier dat ook Flor eventjes langskwam om ons te voorzien van de nodige energierepen en een succesvolle rit toe te wensen waarvoor onze dank.

Onder de kundige leiding van Paul en Omer reden we richting Schoonbeek – Munsterbilzen – Gellik – Lanaken – Neerharen – Boorsem – Kotem – Elsloo – Catsop – Beek – Geverik – Oensel – Schimmert – Arensgenhout – Hulsberg – Klimmen – Schin-op-Geul – Keutenberg - Wijlre – Wittem – Partij – Mechelen – Vijlen – Holset – Wolfhaag – Gemmenich.

Hier hielden we halt in Cafè Kerff waar we genoten van onze koffie/frisdrank en lekkere rijsttaart.

Voor de terugweg namen Valère en Rudi  het kopwerk voor hun rekening en we reden richting Völkerich – Plombières – Hombourg - Aubel – Val-Dieu – Mortroux – Dalhem – Richelle – Hermalle-sous-Argenteau – Oupeye – Heure-le-Romain – Houtain-Saint-Siméon – Bassenge – Valmeer – Herderen – Grote-Spouwen – Martenslinde – Bilzen – Spurk – Schoonbeek – Diepenbeek.

Terwijl we genoten van onze lekkere drankjes konden we bijpraten over een leuke rit die voor ons droog bleef op enkele natte plekken in de buurt van Val-Dieu.

Ritgegevens : Aanwezigen :  Valère, Omer, Paul,  Roger J, Rudi, Marcel en Yvan

                         Afstand : 140,5 km , gemidd 28,7 km , hoogtemeters 1.200 m

29-04-2014 om 21:52 geschreven door eaglevanessa  

Een verslag uit de hand van Yvan, de foto's uit de gsm van Peter bedankt !

Verslag rit dinsdag 22 april 2014 : Andenne

Met 8 man stonden we deze morgen aan de 3x20 voor een leuk ritje naar Andenne : Peter, Omer, Valère, Leon, Roger J, Jos B, Marcel en Yvan. Een paar mensen hadden zich afgemeld  wegens andere verplichtingen.

Onder aanvoering van Peter en Omer  vertrokken we richting Kortessem - Guigoven – Gors-op-Leeuw – Jesseren – Haren – Bommershoven – Vechmaal – Otrange – Crisnée – Momalle – Noville – Jeneffe – Donceel (waar Jos B ons moest verlaten wegens huiselijke verplichtingen) – Seraing-le-Chateau – Chapon-Seraing – Fize-Fontaine – Villers-le-Bouillet – Antheit – Wanze – Hoei – Java – Seilles – Andenne.

Omdat het terras bezet was  door een  andere groep wielertoeristen genoten we binnen in “Le Breughel” van onze welverdiende koffie en rijsttaart. Buiten was er heel wat fietsactiviteit ivm de Waalse Pijl die morgen wordt gereden in Hoei. We zagen het team Movistar met Alejandro Valverde eveneens passeren.

Voor de terugweg werd Omer aan de kop afgelost door Valère en met de wind nu in ons voordeel en een lekker zonnetje ging het gezwind richting Seilles – Couthuin – Héron – Lavoir – Oteppe – Burdinne – Avennes – Lens-Saint-Remy – Geer – Boëlhe – Crenwick – Jeuk-Roost – Borlo – Buvingen – Kerkom – Aalst – Engelmanshoven – Groot-Gelmen – Rijkel – Oetersloven – Wellen – Alken – Wimmertingen – Rapertingen – Diepenbeek.

Hier genoten we op het terras van onze ijzerhoudende dranken en werd druk bijgepraat met Vanessa en Yves die een ritje Valkenburg gedaan hadden.

Ritgegevens : Aanwezigen : Peter, Omer, Valère, Leon, Roger J, Jos B, Marcel en Yvan.

                          Afstand : 145 km, gemidd. 30,0 km, hoogtemeters 1.015 m

23-04-2014 om 18:28 geschreven door eaglevanessa  

Met de zon vertrok ik thuis,

Hoe meer ik Diepenbeek naderde, werd het frisser aan de muis.

Koude tenen waren van de partij,

Pas in de Voeren kwam de warmte wat dichterbij.

Lekker toeren op mooi wegen

en plots kwamen we Quinten en Peter tegen.

Gezwind trapten we verder tot Eupen.

Daar konden we dan koffie slurpen.

Al wat kms op de teller werd de ketting nu in de terugweg goed gespannen,

Voor we het wisten zaten we op het Demerstrandse terras zonder speciale plannen.

De thuisblijvers hadden weer ongelijk,

Dit zomaar als ik op vandaag terugkijk.

Voldaan & Tevree,

Zeg ik weer Sjamayee.

3x20’s v/d dag:

Omer, Paul, Valère Ph., Yvan, Marcel, Rudi, Roger S., Leon, Kristof & Didi

Kms v/d dag: 150km - 1300hm – avg 27,6km/u

21-04-2014 om 08:04 geschreven door eaglevanessa  

Vlaanderens Mooiste, zondag 13 april 2014

Sinds ik Yves ken, kom ik ook wel eens in de Noord-Westelijke kant van het land. We combineren de “kinderwissel” met een marathon in Zwalm, Vlaanderens Mooiste die voor de tweede keer georganiseerd wordt. Zwalm ligt in de Vlaamse Ardennen …. dus belooft het toch wel pittig te worden.

Ruim op tijd komen we aan en dat geeft ons tijd om een babbeltje te slaan met de andere lopers die we regelmatig tegen komen. Het onafscheidelijke Knoet-paar Marc en Patrick, de cava-lopers, Gino & Ilse, … en dan worden we plots naar de start geroepen. Allemaal samen door de spoorwegtunnel, ergens in een willekeurige straat.

Daar nog even wachten, weer wat babbelen en plots klinkt er toch een startschot.



Doel voor vandaag is vooral alles proberen te lopen, dus bergop niet wandelen zoals ik gewend ben.

Ik laat me meegaan in de massa, natuurlijk veel te snel dus temper ik al vlug. Mijn eigen tempo, rustig, niet laten opjagen. De eerste hellingen gaan redelijk vlot, benen zitten behoorlijk goed, maar of ik dit 42 kms ga volhouden, dat is een ander paar mouwen.

’t Is zo verleidelijk om mee te gaan met de snellere massa, maar ik weet dat hier ook mensen van de halve marathon en van de aflossingsmarathon meelopen en dat is redelijk gevaarlijk.

Als ik het warm krijg en m’n regenjasje uit doe, is Yves snel bereid om dit aan te nemen. Wat ik niet verwacht is dat hij dit ook nog eens boven het zijne aan doet. Zweten moet ie, volgens eigen zeggen, doen. Want in Griekenland is het warm, heet zelfs en hierop moet getraind worden. Tja, dan moet ik m’n jasje zelf niet bijhouden hé. J

De glooiende landschappen doen me toch een beetje aan Haspengouw denken, alleen dat de fruitbomen hier graangewassen zijn. Yves doet tussendoor wat intervaltraining: bergop doorlopen, om terug naar beneden te lopen en weer eens naar boven, zodat we uiteindelijk op de vlakke stukken toch samen kunnen blijven. Ik laat me hier al lang niet meer door opjagen, ik blijf gewoon m’n eigen ding doen, sneller gaan zou dom zijn omdat je jezelf dan helemaal opblaast.

Ook Louis passeren we, korte babbel en weer verder.

Alles gaat super, zeker de eerste halve marathon, eigenlijk zelfs tot km 25. We rapen Fernand onderweg op, die er heel uitgeput uit ziet. Hij loopt stukjes mee, stopt weer, komt weer dichter, en steekt ons uiteindelijk voorbij als ik noodgedwongen een sanitaire stop moet maken.

De doeltijd van 4 uren is op deze manier niet meer haalbaar. Yves begint het ook steeds moeilijker te krijgen ( wat wil je na twee dagen klinkers leggen ? ). We besluiten bergop te wandelen, het rustiger aan te doen.

Maar ons wandeltempo is zo snel dat de lopers achter ons het lopend nauwelijks kunnen volgen. Dit ligt me toch wel beter, de combinatie lopen en wandelen. Even maakt m’n hart zelfs een huppelsprongetje als m’n voetjes mogen trailen. Wat doe ik dat trailen toch zoveel liever dan gewoon maar lopen.

Na 4u25 komen we voldaan over de finish. Mooie landschappen gezien , een uitstekende bepijling, een goede en vriendelijke bevoorrading. Wat moet een mens meer ?

http://connect.garmin.com/activity/480043389

We keuvelen nog even na bij bekenden, kijken naar de koers op ’t grote scherm en dan hup hup, de kinderwissel.

Hopelijk zijn de beentjes tegen de volgende ( Antwerpen op 27/4 )wat beter uitgerust …

14-04-2014 om 22:45 geschreven door eaglevanessa  

13-04-2014 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

Met zen negenen aan de start op een mooie morgen om de Mergellandroute te rijden.
Na de eerste kms werd het duidelijk dat het "weer" niet meer zo zomers was als de voorbije weken.
Enkele graden frisser en stilaan meer bewolking ging het richting Vroenhoven.
De dreigende bewolking werd steeds donkerder en in Kanne vielen de eerste regendruppels.
Na kort overleg gingen we schuilen in een taverne waar we een bedenkelijke koffie dronken.
Nu stonden voor een probleem gaan we terug of rijden we verder??
Valere zag het niet meer zitten,omdat er bijna geen gemotiveerden meer waren.
Eenmaal buiten zagen we dat hemel,door de felle wind(Marcel dacht 5 bft),helemaal opgeklaard was.
Vier man naar Diepenbeek wegens ziekte,kou en andere verplichtingen,vijf man verder met de wind in de zeilen over de geplande route tot in Epen waar we onze lunchpauze namen bij de kachel tijdens een fikse bui.
Toen het asfalt opgedroogd was werd de terugweg aangevat tegen de wind in,over Sippenaeken,Remersdaal,Aubel en de gebuikelijke weg naar huis. Er waren nog 2 intermezzo's met een lekke band en een sanitaire stop bij de flikken veroorzaakt door mij.
De redelijk leeggereden lichamen werden in het Demerstrand opvuld met de gebruikelijke vloeistoffen.
 
Data: 130 kms,27km/h,1400 hms
 
deelnemers: Sabine,Remi,Yvan,Paul ,Valere,Marcel,Roger,Omer,Rudi

10-04-2014 om 07:26 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Limburgs Zwaarste, Zaterdag 5 april 2014

Zaterdagmorgen 3u30 loopt de wekker af. Gelukkig niet slaapdronken staan we op, eten onze portie havermout met chia en zakken af richting Heerlen waar de start van de 80 en de 100 km om 6u00 gegeven zal worden.

Heel wat bekende gezichten aan de start, een fijn weerzien met velen, een prettige kennismaking met anderen.

Eens buiten alom schijnende hoofdlampjes, toch een bijzonder zicht. Voor mij de eerste keer dat ik in het donker een wedstrijd start. Jawel, het heeft toch wel iets, die lampjes, als we in het Imstenraderbos dalen en nadien door het bronnenbos klimmen. Foto’s trekken is niet evident want je moet opletten dat je niet valt. Af en toe ( een welgekomen ) opstopping aan hekjes. Een beetje babbelen met de mensen rond je, heel relaxed want de weg is nog heel lang.

Intussen is het gestopt met miezeren, regenjasje mag al uit, maar ik wacht nog even, want ’s morgens is het nog niet echt warm. Toch heb ik aan de start al redelijk veel blote armen gezien.

Een droge ondergrond zal deze Limburgs Zwaarste toch ietsje minder zwaar maken, want tijdens de oefenloop van vorig jaar hebben we serieus door de modder mogen ploeteren.

Na 13 km een eerste bevoorrading. Wat cola, stukje wafel, lampje opbergen, regenjasje en truitje uit. Mijn lichaam is opgewarmd.

Iedere 10 kilometers is er een bevoorradingspost, netjes verspreid, ik zal om de twintig kms m’n waterzak bijvullen en een tablet isostar toevoegen.

Er hangt een sluier mist en nevel over Limburg, waardoor de landschappen op dit punt van de wedstrijd niet goed tot hun recht komen. Maar ik hoop dat de zon toch nog zal doorbreken.

De tweede bevoorradingspost dient zich aan nadat we Vaals Berg langs Duitse zijde beklommen hebben. Deze voel je wel, wetende dat er stukjes van 25% in zitten. Eens uit het bos zien we de boudewijntoren liggen en de camper staan. Echt lieve mensen aan de bevoorrading, ze moedigen je aan, leven met je mee.

Door de oefenlopen vorig jaar meegelopen te hebben weet ik toch wel ongeveer de weg, en maakt het de pijltjes en linten gemakkelijker terug te vinden. En inderdaad, nu ook wel een mooie afdaling zoals de man op de bevoorrading beloofd had.

Op naar post drie: op de parking van café Het Hijgend Hert, wat de fietsers een belletje zal doen rinkelen als ze Camerig beklommen hebben. Er wordt een gaatje in onze controlekaart geknipt, wat bijtanken ( vooral cola smaakt me tijdens lange lopen ). Op dit punt lopen de 80 en de 100 kms een extra lus. De lopers van de 60 die om 9u starten zullen hier straks direct verder lopen.

Het lusje ( van twintig kms ) loopt door het mooie Epen. Intussen hebben we gezelschap gekregen van Fernand uit Mechelen. Een gezapige man die geen uitdaging in de weg staat. Op oudere leeftijd beginnen te lopen, en telkens een jaardoel kiezend. Wel leuk zo wat animatie onderweg, want de man in kwestie vormt een mini Amerikaans Theater. In de lus ook nog een controlepost om na twintig kms terug aan het hijgend hert te komen.

Tot mijn grote verbazing zie ik Paula hier in een zeteltje zitten, een dekentje over zich. Duidelijk een slechte dag, want deze brandweervrouw heeft wel wat meer in haar mars. Hardnekkig doordoen doet je lichaam op die momenten meer schade dan goed, dus opgeven is in dat geval de enige juiste beslissing.

Wij  ( Yves, Fernand en ik ) weer verder. We lopen bergaf langs een kruisweg, de landschappen die dan volgen zijn zo groen, zo adembenemend mooi. Dit is Limburg, dit is genieten ! De beentjes zijn nog altijd fris, het hoofdje zit goed. Maar ik blijf bewust doseren, en de heren volgen m’n voorbeeld.

Plots krijgen we Els en Jacques in het vizier die de 60 lopen ( zij mochten om 8u al starten ). We houden ons gedeist achter een andere loper om het verrassingseffect te vergroten. Als we dicht genoeg zijn begin ik voor Jacques “Happy Birthday” te zingen, voor z’n 62 verjaardag. Beetje bijpraten en dan weer verder.

Na de beklimming op de Eyserbosweg een volgende post. Hier is er een splitsing tussen de 80 en de 100 kms. Wij doen een lusje van 20 kms, nu is er geen weg meer terug. Plots lopen we vanaf dat moment met ons drietjes uren alleen. De meeste lopers zijn ofwel al weg, ofwel hebben ze voor 80 kms gekozen.

We praten, maar zijn ook vaak stil ( vooral bergop ). Maar genieten ( tijdens het soms wel afzien ) doen we alledrie. Alhoewel, zo fel zien we niet af. Vorig weekend was ’t erger met me gesteld. Maar daar zijn we doorgemoeten om het vandaag comfortabeler te hebben.

Dit jaar lopen we niet door Valkenburg, maar lopen we er langs af, een stukje Silvestermarathon komt me bekend voor. En dan weer via de Eyserbosweg, nu begint het wel serieus in te korten. Amper nog twaalf kilometers. Maar er komt nog heel wat klimwerk aan te pas, en dat voel je na die afstand in je benen !

Opgeven staat echt niet in onze woordenboek, doorzetten doen we. Ik trek de kop en bepaal het tempo. Bergop wordt gewandeld, de rest gebeurt al lopend. Fernand heeft wel wat problemen om ons wandeltempo bij te houden en moet af en toe wat lopen om ons bij te blijven. Maar hij bijt door, vooral omdat ie bang is dat ie de weg niet zal vinden.

Op de laatste post slaan we de jenever toch maar over en tellen we af naar de laatste kilometers en die vallen reuze mee !

Onder applaus komen we binnen, we did it ! Felicitaties, praten, douchen, napraten. Als aandenken krijgen we een mooie badhanddoek waarop onze naam geborduurd is.

Een prachtige loop, bijzonder goed gemarkeerd. Goede bevoorrading en o zo lieve mensen op die posten. Bedankt aan Willem en Annemarie, bedankt aan het hele team vrijwilligers ! Limburgs Zwaarste had evenzeer Limburgs Schoonste kunnen heten.

Link naar de loop:  http://connect.garmin.com/page/activity/jsPlayer.faces?activityId=474292615&cid=5052666

06-04-2014 om 14:21 geschreven door eaglevanessa  

Gelijk een echte Godfather stond Flor ons op te wachten.

Hij trakteerde vervolgens iedereen op een Isostar-reep voor al de komende krachten.

We trokken ons op gang met het peloton.

Rustig aan, met onze accordeon.

In Huy begon het zonnetje boven de Maas uit te piepen.

Maar eerst gebak en koffie alvorens onze moteurkes vastliepen.

Bij vertrek was er bij mijn fietske ineens een serieuze knal.

Gelukkig zonder vallen dankzij een laag toerental.

Blijkbaar was mijn velg een beetje aan flarden.

Kortweg versleten en moest ik de namiddag anders volharden.

Bij dit mooie weer heb ik ons Elske kunnen bellen om mij te komen halen.

Ze was gelukkig geen speculaas aan het bakken en moest zo dus niet balen.

Het kon veel slechter zijn afgelopen.

Dan was ik misschien wel weggekropen.

Zonder Duvel vandaag naar bed.

Dit in de plaats van wat lachen in ’t Demerstrand en een Paaspakket.

Allez niet voldaan maar toch nog wel een beetje tevree,

Zeg ik maar weer Sjamayee.

Km’s voor diegenen die het volledig hebben uitgereden:  148 km 28.5 km/u

3x20’s: Rudi, Jos B., Rog S., Yvan, Valère Ph., Leon, Marcel

& pechvogel Didi (zonder Duvel)

05-04-2014 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Zes Uur van Loos, zondag 30 maart 2014

Zondagmorgen 6 uur, weinig geslapen, niet alleen door het verzetten van de klok naar het zomeruur maar ook van de spierpijn. Ik vraag me af hoe uit bed te geraken, laat staan mee te doen aan een zes-uren loop. Ik troost me met de gedachte dat het rondjes zijn van anderhalve kilometer en dat ik altijd kan overschakelen op wandelen.

Vorige zomer heb ik in Boxmeer ook een dubbeldekker gelopen, maar dat was wel iets heel anders. Een zware trail is iets anders dan een gezapige marathon. Een zes uren loop is ook weer iets nieuws voor me.

Yves weet perfect wat mee te nemen: tafeltje, box met drankflesjes in, eigen bevoorrading, aanvullend op de bevoorrading die ze ginds hebben.

En dan een autorit van een dikke twee uren, naar het Franse Loos, bij Lille.

Een uurtje voor de start zijn we ter plaatse en komen al direct bekend volk tegen. Volgens mij lopen hier zeker zoveel Vlamingen als Fransen. Gezellig is het er wel, iedereen zoekt een plaatsje in de schaduw om z’n materiaal te zetten. En dan gaan we ons inschrijven na voorlegging van onze medische goedkeuring. Op papier ben ik goedgekeurd, m’n benen beweren het tegendeel.

Juan die gisteren ook in Spa gelopen heeft strompelt ook naar de inschrijvingen. Ben ik toch niet de enige. Veerle beweert dat ik er dat wel uit zal lopen, maar dat weet ik nog niet hoor.

Iets voor tien een korte briefing, en dan de start. Yves loopt alleen, ik loop met muziek in m’n oren. De eerste ronden kan ik mooi bij twee Franse in het roze geklede dames blijven. Het is een mooi loopritme, ongeveer 5’45 min/km, maar best doenbaar. De muziek leidt me af, want het parcours op zich verveelt toch wel na een tijdje. Mijn metgezellen stoppen blijkbaar voor een pauze, dan maar alleen verder.

Ik ben natuurlijk door het traillopen veel afwisseling gewoon, zo rondjes lopen is toch wel meer mentale training als iets anders. Maar ik bijt door, ondanks het feit dat iedere stap die ik zet ik m’n rechterdijbeenspieren serieus voel.

Ik zie Yves lopen, en zie dat ie goed bezig is, dat motiveert me wel. Na verloop van tijd haalt ie me in, even een korte babbel en weer verder.

Op de bastonen van de muziek loop ik verder, af en toe zelfs licht meezingend. Ik supporter voor de lopers die ik ken, die me inhalen. Ze zijn goed bezig.

Na een dikke twintig kilometer komt Yves aansluiten, we lopen samen nog een uurtje en besluiten dan om stevig door te stappen. Niet dat het écht niet meer gaat, maar gewoon omdat we weten dat we volgende zaterdag nog een zware trail op hebben staan en het zot zou zijn om blessures op te lopen door hardnekkig blijven voort te lopen.

We wandelen, en wandelen, tot 15u42, dan besluiten we er nog twee rondjes bij te kunnen doen, die we terug lopen.

Om 16u00 gaat er een stopsignaal over het terrein: iedereen moet zijn nummer afdoen en op de grond leggen, het manueel aantal genoteerde rondes door een vijfkoppige jury en de extra meters worden zorgvuldig genoteerd. Maar achteraf blijken er toch serieuze hiaten in de uitslag te zitten.

De podiumplaatsen worden zowel bij de heren als bij de dames onder de Vlamingen verdeeld. Maar niemand gaat hier met lege handen naar huis: iedereen krijgt broodje braadworst en drank à volonté. En iedereen krijgt een mooie prijs: een sportzakje met hierin drie paar loopsokken, een handdoek en een fles streekbier. Hoe mooi is dat niet ?

Tevreden kijk ik toch terug op deze loop, 47 kms heb ik toch bijeen kunnen sprokkelen volgens mijn garmin ( volgens de organisatie zelfs een kilometer meer), geloof me dat waren er genoeg voor de beentjes. De beentjes zijn dus alles behalve losgelopen, nog vaster gelopen ja. Ik hoop op m’n volgende Zes Uren in Aalter toch wat meer te presteren ;-)

Link naar de loop: http://connect.garmin.com/activity/470508986

30-03-2014 om 00:00 geschreven door eaglevanessa