Het ziet er donker en grijs uit buiten. Even overleggen met Vanessa. Zij opteert voor een rustigere training binnen omwille van nog wat stramme beentjes van de mooie intensieve trail van zondag. Voor mij een beetje jammer want heb haar er altijd graag bij. Dan steek ik mijn neus maar eens buiten. Geen druppeltje te zien. De zon zullen mijn fietsmaten wel voor me spelen en ik voor hen J.
De moed zakt me volledig in de schoenen als ik bij het vertrek, regen voel. Toch beslis ik om door te fietsen naar het centrum om eens te polsen naar de plannen van mijn maten. Marcel, Yvan en Roger J. zijn er al en kijken ook wat bedrukt naar de lucht. Hetzelfde tafereel als vorige dinsdag, fietsen zal niet voor vandaag zijn L. Tot onze grote verbazing zien we zelfs Jos B. afgepeddeld komen. In Genk schijnt immers de zon! Dan Roger D en onze Valère Ph, die voor ons allen een enorm motiverende kracht is. De weermannen hebben ons weer blaasjes wijs gemaakt. Ik hoor iemand lachen: tsja de tv, radio en computer staan droog en warm binnen, die dingen voelen geen regen ;-). Weerman Marcel moedigt ons aan om toch maar naar Hannut te fietsen, de bui trekt wel over. Onder leiding van Yvan en Marcel trekken we op pad richting Rapertingen en Wimmertingen. Er wordt niet hard maar toch vlot kop getrokken, een mooi wintertempo. Verder volgen we Wellen Hoepertingen Helshoven Groot- Gelmen met dan een fijne opwarmer, een beetje klimwerk: de Poggio van Klein Gelmen. Boven een korte pauze. Marcel is vandaag onvermoeidbaar, super ! Ben ook trots op Valère want is nog steeds een klasbak. Eens een vedette, altijd een vedette ! Het parcours loopt verder via Heers Opheers Oreye Waremme Petit Axhe Grand Axhe Hollogne-surGeer Lens-Saint-Servais Abolens Poucet tot we ons vertrouwd cafeetje in Hannut bereiken. De koffietjes zijn meer dan welkom, al is het maar om onze handen aan op te warmen. De lekkere stevige rijstvlaai staat natuurlijk ook weer op het menu J.
We pakken ons bij elkaar om vol courage onze terugrit aan te vatten. Het is natuurlijk na stilzitten weer even bibberen ! Lange duurritten zijn in de winter niet mijn favoriet maar na een pauze lijken het 2 kortere trajekten, dus goed haalbaar. Deze keer is het aan Roger J en mij om de beentjes eens goed te strekken. Navigator Yvan op de tweede rij wijst ons de weg. Het blijft miezeren, een echt zuur weertje. Mijn kopmaat & ik krijgen het serieus warm, we zweten zelfs ! Toch wel een groot verschil zo vooraan. Ik geef niet af, girlpower J. Onze weg terug naar huis loopt via Poucet Trognéé Cras-Avernas Kortijs Vorsen Rosoux-Crenwick Roost-Statie Jeuk. Ik geloof ergens in Mielen-Boven-Aalst krijgen we een erbarmelijk stuk wegdek onder de wielen. Grove scheuren in het asfalt zijn erg gevaarlijk voor een wielrenner. Jos B kan het zich goed herinneren want is hier ooit gevallen. Zo verder viaEngelmanshoven tot Groot-Gelmen waar we onze scherpte zeker niet mogen verliezen. De kasseistrookjes liggen spiegelglad. We naderen Helshoven Hoepertingen Berlingen Herten Wellen Kortessem tot ons thuisfront Diepenbeek. In de Helstraat neem ik afscheid. Omwille van een verplichting op het werk, ben ik een beetje tijdsgebonden maar de mannen zullen het gerstenat weer vloeiend laten vloeien in het Demerstrand. Bedankt allemaal voor de mooie dag J
Ritgegevens: 100 km gemiddeld 27,8 km/u
Aanwezigen: Valère Ph, Roger D, Roger J, Jos B, Marcel, Yvan en Sabine
Vandaag stond de zwaarste trail voor dit jaar op het programma. Olne Spa Olne: geafficheerd als 69 kms met 2200 hms, twee UTMB-punten te verdienen.
Voor deze trail was Gentenaar Peter de Vriese speciaal met de trein naar Diepenbeek afgezakt, om van daar uit mee te reizen met Edwin, Ludwig en mezelf. Loopmaatje Patrick, pas uit blessure wist nog niet of hij de hele trail zou meelopen en zou zelf met de wagen komen.
Ik had jullie beloofd om in dit verslag een woordje uitleg te geven over het project van Peter De Vriese. Hij gaat volgend jaar ten voordele van het klimaat van april tot half september van Gibraltar tot aan de Noordkaap lopen, afstand zal ongeveer 6000 kms bedragen. Op zn website kan je meer info terugvinden: http://runfortheclimate.123website.be . Tijdens zijn tocht zal ik jullie ook regelmatig op de hoogte houden over zijn belevenissen.
Terug naar Olne Spa Olne. Aangekomen in Olne worden de startnummers afgehaald en wordt alles in gereedheid gebracht.
Tijdens het vertraagde vertrek om 8u00 begint het al wat te druppelen. Maar niet zo erg. Met dik 400 trailers starten we onder aanmoediging van ijverige supporters.
Edwin en Ludwig zijn sneller dan ons en zijn al snel uit het vizier verdwenen. Patrick, Peter en ik blijven samen. Patrick duidelijk toch wat zenuwachtig omdat ie de afstand nog nooit gelopen had en anderzijds door zn blessure nauwelijks aan duurtrainingen toegekomen was de laatste twee maanden.
De eerste kilometers, richting Nessonvaux gaan in dalende lijn. We volgen de kronkelende Vesder een tijdje tot we opgewarmd zijn.
Door het Fraipont Bois de Trancremont klimmen we op een afstand van 2 kms 200 meters. De benen beginnen te voelen dat het grote werk er aan komt, maar ze blijven geduldig. Uit mn fietservaring weet ik dat eender welke klim naar Banneux met respect behandeld moet worden. Patrick laat stilaan een gat vallen, maar beseft ook dat hij deze trail op eigen tempo ( niet het onze ) moet doen.
In Banneux maak ik in het bedevaartsoord even de tijd om twee kaarsen te branden, eentje voor ieder van mn vrienden die op dit moment strijden tegen die vreselijke ziekte.
Nadien loop ik met hen in mn gedachten de kruisweg af. Patrick die intussen weer was komen aansluiten laat terug ruimte vallen en zegt ons door te lopen wat we ook doen.
Pratend over Peter zn project dalen we naar Louveignée, en klimmen we vervolgens door het Bois de la Picherotte. Aan wandelwegen in deze streek geen gebrek. Hier lopen vele lokale wandelpaden, maar ook grote GR paden 573 en 5 passeren deze streek. Wandelaars zijn er bij dit mistige weer nauwelijks te bespeuren. Eens uit het bos, op km 17 een eerste bevoorrading. Enkel water maar het doet toch wel deugd even te stoppen. We eten wat van onze eigen bevoorrading ( vandaag veel marsepein ), wachten even maar helaas duikt Patrick niet meer op.
Klimmen en weer dalen richting Becco, wat een mooi dorpje moet zijn maar uiteraard probeert de organisatie het asfalt juist te vermijden. Het oriënteren wordt daardoor wel een beetje moeilijker. Af en toe als we wegen kruisen meen ik plaatsen te herkennen waar ik al gefietst heb, maar zeker ben ik toch niet echt. In ieder geval lopen we stilaan richting Spa.
Bergop doseren we door te wandelen. Bergaf op de modderige paadjes is het soms wel echt oppassen geblazen. Verschillende keren ben ik toch wel blij dat ik mn poles bij heb. Minder geluk had de Duitse loper die opeens met een ferme slag onderuit ging. Zowel wij als de Walen die achter hem lopen snellen hem ter hulp maar hij geeft aan dat alles in orde is, dat hij alleen maar geschrokken is. Peter is content dat ik hem geadviseerd heb om te investeren in trailschoenen.
Plots horen we in een afdaling het gebalk van een geweldige Rastafa-ezel. Mooi om te zien hoe hij zich uitleeft ( maar dat zal ie van ons ook wellicht denken ).
We dalen door het Bois de Rohaimont naar de Avenue Reine Astrid waar de tweede bevoorrading op km 30 staat. We doen ons tegoed aan energiedrank, zoutchips en rozijnen.
De regenjasjes die we eerder aandeden worden weer uitgedaan.
Van Spa zelf zien we niets ( daarvoor zijn we ook niet hier ). We zijn gekomen om te klimmen, en dat zal vanaf nu ook wel heel duidelijk zijn. Een serieuze klim van twee kilometers, de poles zijn hiervoor een handig hulpmiddel. En Peter blijft maar doorbabbelen, ik moet zeggen dat ik me niet verveeld heb. Hij had me vooraf verwittigd dat ik best een mp3 speler zou meenemen moest ik zijn gezaag beu zijn. Maar heb hem ( beleefdheidshalve LOL ) maar niet boven gehaald. Nog een klein stukje dalen, we bevinden ons net boven Spa, om dan stijgenderwijze weg te draaien naar het Bois de Staneux.
Op een gegeven moment komen we aan een wel heel grote plas, met aan weerszijden een koeienwei met prikkeldraad. Ik vind toch nog een bermpje waarover ik net kan balanceren, mn stokken de prikkeldraad wegduwend. Peter die me volgt pakt de prikkeldraad vast en merkt dat er stroom op staat. Hij besluit er onder door te kruipen, omdat ik al klaar sta met mn kodakske in de hoop een actie-foto te kunnen schieten. Eén van de koeien kan echt niet meer volgen, nu al die trailers door haar weide lopen en besluit zelf het middenpad te kiezen.
Regelmatig eten en drinken, doseren en vooral blijven babbelen zodat de tijd goed draait. Een heerlijke maar steile afdaling richting Polleur, wel slecht voor zwakke knieën die ik gelukkig niet meer heb sinds mn jeugd. Ik bedenk dat zulke afdalingen in 2010 toen de ondergrond uit ijs bestond velen hebben doen opgeven.
En voor je het weet zit de marathon-afstand er al op. Vermoeid zijn we alles behalve, maar ik hou in mn achterhoofd dat Yves Dedapper ons de raad mee gaf dat de laatste 15 kms de zwaarsten zouden zijn. Dus niet te hard van stapel lopen. Regelmatig vragen we ons af hoe het met Patrick zou zijn. Zou hij intussen al gestopt zijn, want op km 11 bleek ie al vast last van zijn voet te hebben.
Op gevaarlijke oversteken wordt het verkeer netjes tegen gehouden. Prachtig geregeld door de organisatie. Op kilometer 45 weer een grote bevoorrading. Degenen die iets meegegeven hebben aan de start kunnen dit nu oppikken. We nemen de tijd om onze camelbag te vullen, en voldoende te eten. Veiligheidshalve neem ik toch maar een gelleke, drie energierepen achter elkaar opeten begint toch tegen te steken.
En dan is het serieus dalen door het Bois dOltmont, naar het dal van de Hoegne. Nog steeds geen tekenen van vermoeidheid. Wel bij andere lopers die we stilaan beginnen op te vissen. Sedert de bevoorrading halen wij alleen maar anderen in. Niet dat dat belangrijk is, want trailen is een wedstrijd tegen jezelf, en niet tegen anderen. Maar ik kan niet ontkennen dat het toch wel een boost geeft. Af en toe vragen we oprecht bezorgd aan anderen of het nog gaat. Mn collega vroeg haar vandaag nog af wat als er onderweg iets met je gebeurt ? . Daar moet je in een trail geen angst voor hebben, andere trailers zouden je nooit in de steek laten.
We bevinden ons in het dal van Pepinster van waaruit we serieus zullen moeten klimmen, via Soiron, een authentiek dorpje dat me tijdens het fietsen meermaals bekoord heeft. Soiron is niet voor niets opgenomen in de lijst van de mooiste Waalse dorpjes. Maar ook nu krijgen we van het dorpje zelf niets te zien.
Op naar dat andere dorp, Olne, dat ook toevallig in die lijst staat. Nog een bevoorrading op km 63, waar de lampjes boven gehaald worden, de duister heeft zich ingezet. Nog twee zware klimmen weet men ons te vertellen, de laatste loodjes maar we zien het nog steeds zitten. We zetten even door, raken nog aan de praat met andere Limburgers, heerlijk om onderweg kennis te maken met andere mensen. Toch wel respect voor Angelique die vandaag haar eerste trail loopt na twee dodentochten te hebben gewandeld. Ze kiest er al meteen een goede zware uit.
Op een tijd van 9u48 komen we zoals Edwin achteraf zegt " met de glimlach " binnen. We gaan ons douchen en ruilen nadien ons startnummer in voor een warme maaltijd en een OSO-buff. Ongelofelijk wat er in Wallonië kan en er in het Vlaamse landsgedeelte niet kan: voor 10 euro zon service. Een heerlijke donkere leffe om de suikers terug aan te vullen.
Fijn napraten met Edwin en Ludwig, maar ook met Jos en Hans die na ons binnen gekomen zijn door knieproblemen van Hans.
Ik doe Patrick een sms-je om te vragen waar ie zit. Het antwoord had kunnen zijn thuis in de zetel maar niets was minder waar ! Op km 65 krijg ik als antwoord. Bij zijn binnenkomst applaudisseren we luid, wensen hem proficiat. Ik haal eten voor hem, terwijl iemand anders hem een cola gaat halen. Wat een doorzettingsvermogen ! Of zijn lichaam hem hiervoor dankbaar is, dat is een andere vraag, maar in ieder geval heeft ook hij vandaag zijn UTMB-punten dubbel en dik verdiend !
Met dank aan de prachtige organisatie ! Ook dank aan Edwin voor de lift, en last but not least Peter die me de ganse weg ge-entertaind heeft. Wie denkt dat ik nooit zwijg mag eens naast Peter optrailen. Maar geen enkel moment heb ik me verveeld . Dat voeg ik er toch eerlijkheidshalve aan toe
Deze morgen hadden we nog eens droge omstandigheden en zo kregen we 7 moedigenaan de start : Sabine, André J, Rudi, Flor, Marcel, Yvan en last but not least onze superkampioen Valère P.
Onder leiding van Rudi en Yvan reden we aan een rustig tempo richting Schoonbeek Munsterbilzen Eigenbilzen Mopertingen Hees Kesselt Vroenhoven waar we even werden opgehouden door een lekke band van Rudi.Na het snelle herstel ging het verder richting Kanne Eben-Emael Hallembaye Lixhe Moelingen -s Gravenvoeren Schophem Veurs (waar de mist echt bleef hangen) Hagelstein Aubel.
Hier genoten we in onze vaste taverne Aubeloise van koffie/chocolat chaud en lekkere rijsttaart.
Voor de terugtocht nam Marcel het kopwerk over van Yvan en zo reden we richting Val-Dieu Mortroux Dalhem Richelle Hermalle-sous-Argenteau Haccourt Heure-le-Romain Houtain-Saint-Siméon Bassenge.
Hier hielden Marcel en Rudi het kopwerk voor bekeken en onder leiding vanFlor en Yvan reden we via Millen Genoelselderen Membruggen Rijkhoven Bilzen Spurk Heis Schoonbeek Diepenbeek.
In de cafetaria van het Demerstrand genoten we van onze welverdiende drankjes en werd druk bijgepraat over een leuk ritje.
Het was een zeer aangename verrassing dat onzeValère de hele rit rustig in het wiel kon hangen wat toch wel een serieuze prestatie is waarvoor ons respect en waardering.
Ook Paul en Omer kwamen na hun mountain-bike tocht in Maasmechelen even langs om bij te praten.
Ritgegevens : Aanwezigen : Sabine, Valère P, André J, Rudi, Flor, Marcel en Yvan.
Met dank aan Yvan voor het verslag en Jean-Pierre voor de foto's !
Verslag rit zaterdag 09 november 2013 : Aubel
Na een periode met veel nat weer, konden we deze morgen onder droge omstandigheden vertrekken met zelfs af en toe een schuchter zonnetje dat zich liet zien.
Met 11 man aan de start hadden we best een leuk groepje : Jean-Pierre, Paul, Quinten (met de mountain-bike), Jos B, Omer, Roger D, Paul H, Marcel, André, Rudi en Yvan.
We reden onder leiding van Jean-Pierre en Paul richting Hoeselt Rijkhoven Membruggen Genoelselderen Millen Bassenge Houtain-Saint-Siméon (waar Jos en Kwinten reeds afdraaiden om op tijd thuis te zijn) Hallembaye Loen Lixhe Moelingen s Gravenvoeren Schophem Sint-Martens-Voeren Veurs Hagelstein Aubel.
Hier genoten we in de Taverne Aubeloise van koffie/frisdrank en de taart werd door André getrakteerd voor zijn verjaardag waarvoor onze dank.
Voor de terugweg nam Rudi de plaats in van Paul op kop en met de nodige rugwind zat er onmiddellijk een boost in de snelheid. Zo reden we onze vertrouwde weg via Val-Dieu Mortroux Dalhem Richelle Hermalle-sous-Argenteau Haccourt Heure-le-Romain Houtain-Saint-Siméon Bassenge Valmeer Herderen Spouwen Martenslinde Bilzen Spurk Heesveld Schoonbeek Diepenbeek.
Een dikke proficiat en merci aan de 3 kopmannen van dienst Jean-Pierre, Paul en Rudi.
In de cafetaria van het Demerstrand genoten we van onze welverdiende drankjes en werd druk bijgepraat over een leuk ritje.
Het was een zeer aangename verrassing toen we onze Valère zagen binnenkomen ; wij duimenvoor een goed en volledig herstel.
Ritgegevens :Aanwezigen : Jean-Pierre, Paul, Quinten, Jos B, Omer, Roger D, Paul H, Marcel, André,
Verslag 4 Cimes du Pays de Herve: zondag 10 november 2013
Verslag Les 4 Cimes de Pays de Herve, zondag 10 november 2013
Gisteren ondanks het mooie weer niet mee gaan fietsen, omdat ik vandaag een loop had opstaan. Wel was ik gisteren even naar Maastricht afgezakt waar bevriend ultraloper Henk Sipers zijn tweede boek uitbracht en signeerde. Voor de lopende lezers van deze blog ( en dat zijn er intussen toch ook heel wat ) wil ik hier toch wel een woordje uitleg plaatsen over dit boek.
Henk Sipers was in 2007 tijdens een Ultraloop in Algerijnse woestijn bevriend geraakt de Duitse arts Eberhard Schaaf. Sinds die tijd liepen ze samen verschillende mooie wedstrijden. In mei 2012 ontmoette ik tijdens mijn eerste marathon zelf deze vriendelijke man. De week nadien vertrok hij naar Nepal, waar hij na de beklimming van de Mount Everest, in een afdaling het leven liet. Zn vriend Henk Sipers trok deze zomer zelf naar Nepal, om er tijdens de hoogste marathon ter wereld de chorte van Eberhard te bezoeken en al hardlopend afscheid van hem te nemen. Het boek Afscheid gaat over Henks tocht naar Nepal en de marathon die hij er liep. Een aanrader voor iedere (ultra)loper.
Afscheid en de herdruk van Hardlopen als Avontuur zijn te koop via www.aquazz.com
Vandaag zakte ik samen met Edwin en Patrick ( zn eerste loop na zn blessure sinds Xhoffraix ) af naar Battice. Hier vindt al voor de 28e keer Les 4 Cimes de Pays de Herve plaats. Een gratis loop door het mooie land van Herve waarin 4 heuvels bedwongen moeten worden. Slechts 2 vlakke kilometers .. dus de berggeest is hier wel duidelijk aanwezig.
We ontmoeten Runfortheclimate Peter ( in mn volgend verslag zal ik zijn project voorstellen ) en diens loopmaatje Wendy. Wendy zal in december in Aalter haar eerste marathon lopen en kon een lange duurtraining wel gebruiken. En als je die kms bergop aankunt zullen ze vlak zeker wel lukken, dacht coach Peter.
Beetje socializen met de andere lopers die we kennen, dat zijn er intussen toch al een paar handen vol. Medeorganisator voor de Nederlandstaligen, Jo Schoonbrood maakt even tijd om met ons op de foto te staan. Stilaan loopt de feestzaal vol. Ook veel onbekende gezichten aanwezig maar dit is dan ook geen marathon, en zeker geen trail.
Omdat het regent, en de oorlogsveteranen met hun rolstoel naar het fort van Aubin moeten rijden, wordt de start een kwartiertje uitgesteld.
Een echt startschot is er niet, wel heel veel ambiance aan de start ! Gelukkig is het intussen gestopt met regenen.
Peter, Patrick, Wendy en ik lopen samen. We zijn goed voorbereid, Patrick heeft opgeschreven waar de bevoorradingen vallen, Wendy heeft zelfs het hoogteprofiel afgedrukt. Ik onthou alleen dat er 4 heuvels zijn: Croix de Charneux, Fort dAubin, Mauhin, Chapelle de Transpineu en als afsluiter de muur naar de finish. Wat tussen deze heuvels ligt is bergop en bergaf.
Patrick moet voorzichtig lopen, goed luisterend naar zijn lichaam. Mentaal zit ie goed, wat zenuwachtig in t begin, maar als de eerste kilometers voorbij zijn is ie toch wat meer op zn gemak. Voor Wendy vind ik het vandaag heel belangrijk dat ze een goed gevoel aan deze wedstrijd over houdt, wat heel belangrijk is voor het zelfvertrouwen naar haar marathon toe.
Tijdens het lopen proberen we zoveel mogelijk te praten, zodat onze ademhaling goed blijft. Op de steile stukken maan ik aan tot wandelen, zoals we dat gewoon zijn. Zoals reeds vele malen uitgelegd verlies je hier niet zoveel mee. Je opblazen omdat je hardnekkig wilt blijven doorlopen zou gewoon jammer zijn. Peter heeft wel wat problemen om te wandelen, want dat is natuurlijk ook weer een kunst op zich. Hij loopt dat ook verschillende stukken vooruit, maar later op het parcours vinden we hem dan toch weer ergens terug.
Op kilometer zes ligt de eerste heuvel, die van het kruis van Charneux op 269 meter hoogte. Op de top van de heuvel staat sinds 1913 een vijftien meter hoog wit kruis dat in de wijde omtrek van het land van Herve te zien is. De kilometer voor kilometer netjes aangeduid, kruispunten die verkeersvrij worden gehouden. En héél belangrijk: voor iedere heuvel zie je een bord met de afstand van de helling. En, ook interessant om te weten, dat we de top bereikt hebben.
Het mag dan wel niet meer regenen, maar mn regenjasje hou ik toch maar aan, al was het maar om de felle schrale wind op te vangen.
De tweede heuvel is die naar het Fort van Aubin, in Neufchâteau, een voormalig Belgisch militair verdedigingsfort dat gebouwd werd tussen de twee wereldoorlogen. Het fort heeft in 1940 amper 11 dagen stand gehouden.
Tijdens deze loop maakt Peter op een off road stukje kennis met de modderige leemgrond en hij wordt ervan overtuigd om zich voor Olne Spa Olne toch maar trailschoenen aan te schaffen. Zo door de modder ploeteren is ook niet Wendy haar ding, ze is maar al te blij als ze terug de harde ondergrond onder zich voelt.
Op naar de derde heuvel Mauhin, gelegen op kilometer 22. We weten uit het hoogteprofiel dat de loop dan eigenlijk pas begint. De laatste loodjes . Dus wandelen we weer wat. Peter geeft aan dat ie vandaag goede benen heeft en door wil lopen, geen probleem voor ons. Wij amuseren ons onder ons drietjes ook wel hoor. We leren Wendy wat kniebesparende trukjes in de afdalingen, we babbelen en maken tijd om fotos te maken. Heerlijk toch zo zonder stress kunnen lopen.
Op km 30 krijgen we de laatste heuvel voorgeschoteld: la Chapelle du Transpineu. Supporters roepen dat het nog maar 3 kilometers zijn. Niks forceren, gewoon blijven doordoen zoals we bezig zijn want zelfs op 3 kilometers kan je je serieus kapot lopen. Her en der halen we andere lopers die ook wandelen in.
Op km 32 komt Peter ( die inmiddels al gefinisht is ) teruggelopen om ons een hart onder de riem te steken om de muur de doen. Patrick wil zn kans wel wagen om die op te lopen. Aan 10% loop ik niet op als het niet écht moet, dus wandelen Wendy en ik onder luid applaus tot aan de finishboog.
Nummerke laten scannen, een lekkere warme thee, en dan op zoek naar Edwin om ons te douchen.
We halen na het douchen, met ons startnummer ons bordje streekproducten: boterhammen met kaas en siroop. Lekker en allemaal gratis !
Marc L had een plaatsje op het podium vrijgehouden en trakteerde ons op zelfgebakken taart en éclairs. Merci Marc !
Mooie loop, prachtig georganiseerd, de terecht fiere organisator deed zelfs de moeite om iedereen persoonlijk aan te spreken ! De après was ook heel plezant, en werd na enkele Val Dieu-kes nog plezanter ;-)
Eigenlijk wilden we hem niet gaan lopen. Jacques voelde er niet zoveel voor, en voor mij moest het niet per se na de Beartrail van vorige week. Maar Els kreeg ons beiden toch zover. Geen echt fietsweer tegenwoordig dus was ik eigenlijk toch wel content met deze uitdaging.
De Rursee is een stuwmeer dat in het Eifelgebied ligt. Het belangrijkste doel voor de aanleg van dit stuwmeer ( de Rurtalsperre ) was het tegengaan van overstromingen van de dorpen die stroomafwaarts aan de Rur liggen.
Terwijl we naar Einrurh rijden begint het al te regenen. Ik dacht in mezelf allez, wat doe ik me nu toch weer aan. Maar regen is anderzijds voor iedereen hetzelfde, we zijn nu eenmaal hier en moeten er door. L
We schrijven ons in, wat heel wat vlotter verloopt dan vorig jaar. We hebben zelfs nog tijd om een thee te drinken en wat te babbelen met de aanwezige Belgen en Nederlanders die we kennen.
Intussen hebben we clubmaatjes Micha, Elsi en Rene Pipeleers ook in de menigte gevonden. Even een groepsfoto maken en ons dan naar de start begeven.
De regen heeft intussen plaats gemaakt voor een schrale herfstzon, mij hoor je hier niet over klagen.
Ook vandaag starten we weer helemaal achteraan. Ik ben een trage starter dus voor mij is dat best zo. Els vraagt aan mij na ene kilometer wat ik daar vanachter nog doe. Tja, wat doe ik daar nog ? Beetje opschuiven dan maar.
En nog een beetje. Ik zie Joeri reclame maken voor de bosmarathon van Aalter waar ik ook ingeschreven ben. Ik passeer het groepje en loop op mn gemak door, op weg naar de eerste klim die ik zeker weten op zal wandelen.
Joeri en diens loopmaatje Filip tot bij me gelopen. Beetje babbelen, foto-ke maken. De eerste bevoorrading, op de stuwdam, is al in zicht.
Bergaf loopt Joeri stevig door, Filip blijft wat bij me. Maar al snel maant ie me aan om door te lopen wegens te snel.
Dat doe ik dan ook maar. Maar niet snel, want bergop is hij veel sterker dan mij. We blijven samen, en halen Joeri terug in. Op een gegeven moment ben ik ze allebei kwijt, mp3 dan maar in mn oren en op eigen tempo verder.
Hoe mooi is het hier om te lopen ! Herfstpracht die nog eens extra in de kijker wordt gezet door de zon. Maar anderzijds is het ook wel oppassen geblazen. We lopen constant over een rotsige ondergrond, weliswaar bedekt met bladeren en slijk. Stevige enkels kan je hier wel gebruiken.
Ik kom stilaan in een mooi ritme en begin meer en meer mensen in te halen. Iggy Pop zingt Lust For Life, en dat is net wat me vandaag wel overkomt. Lust, vooral om t hoofdje leeg te maken, de longen volop te laten werken en de benen leeg te lopen. De muziek zit mee, t hoofdje nog meer.
Het enige wat niet altijd mee zit is de wind. Best wel zwaar bij momenten, zeker als je niemand hebt om achter te kruipen. We verzetten ons niet tegen de wind, als we hem tegen hebben passen we onze tred en snelheid aan, en als we hem mee hebben laten we ons meevoeren op zijn ritme.
Goede bevoorradingen toch wel, waar ik meestal warme thee en een stukje banaan mee gris. Vriendelijke mensen ook wel, alhoewel ik ze niet versta. Ook de supporters en wandelaars die ik tegen kom zijn allemaal even vriendelijk. Ik knik dan maar beleefd, steek mn hand op of geef aan de kinderen een high-five.
t Loopt nog altijd even goed, bergop wandel ik stevig door want ik weet dat ik door mn stevige wandeltempo uiteindelijk eerder onderaan de berg ben dan de mensen die de helling hardnekkig blijven oplopen.
En dan krijg ik Wilbert en een loopmaatje in t vizier. Ze zijn nog ver weg, laat maar lopen. Weer een bevoorrading, chocolade laat ik toch maar liggen. Thee en banaan verdraag ik goed dus hou ik me hier maar aan.
En plots wandel ik samen bergop met Wilbert die me toevertrouwt dat de UTMB nog niet volledig uit zn benen is. Maar daar kan ik heel goed inkomen.
Ik loop bergaf een heel stuk voor hem uit en kan de voorsprong behouden. Weer op mn eentje verder, af en toe wel een loper die me van elders kent. Maar helaas kan ik niet op alle gezichten een naam plakken, t zijn er de laatste twee jaren wat te veel geweest.
Ik weet dat op km 37 nog een trail-achtige helling op me ligt te wachten. En eens als die achter de rug is, zit het er eigenlijk zo goed als op. Das toch wel het voordeel van eenzelfde marathon twee keren te lopen: je weet wat komt en kan daardoor nog beter doseren.
En dan kom je binnen op een nog betere tijd dan vorig jaar ( 4u10 ) voor toch 682 hoogtemeters. De prijsuitreiking heb ik gemist, was nochtans derde in mn categorie ( vorig jaar vierde ). We praten wat na en vertrekken huiswaarts.
Sabine kroop nog eens in de pen en leverde dit mooie verslag af , bedankt !
Verslag Amay dinsdag 29 oktober 2013
De wind doet me vandaag twijfelen. De onzekerheid om mee te fietsen slaagt dan toch om als ik naar deTacx kijk. Binnen trainen vind ik helemaal niet leuk. Ik hou van de buitenlucht, de zon en de wind in mijn gezicht. Het geeft me zoveel meer energie. Bovendien is de groepstraining met mijn maten een enorm motiverende factor.
Ik voel een tikkeltje teleurstelling bij mijn aankomst aan het bushokje. Slechts drie man daar: Yvan, Marcel en Roger J. Een lach verschijnt als ik ook de anderen zie arriveren: Jos B, Leon, Flor en Roger D. Ietsje minder talrijk dan de afgelopen weken. Het is immers vakantie en dan willen de mamas, de papas en de opas ook wel eens graag bij de kindjes blijven, wat zeker zo mooi is. De verjaardagskusjes worden uitgewisseld. Vandaag is Yvan het feestvarkenJ. We overleggen een beetje over het te rijden parcours. We stemmen unaniem om te kiezen voor een rit met de wind op kop naar onze bestemming zodat we tijdens onze terugreis naar huis kunnen vliegen J. Dus het wordt: Amay ! Een favoriete locatie van Jos B want daar consumeren we iets bij vriendelijke Carla J.
Yvan en Flor starten al gezwind op kop. Samen met Leon fiets ik achteraan. We rijden via Vliermaalroot. Zo passeren we mijn huis en de gedachte speelt uiteraard: ik had me hier beter laten oppikkenJ. Verder naar Vliermaal-Gors-Op-Leeuw-Jesseren-Haren-Bommershoven-Vechmaal-Oreye. Nu is het goed opletten om in het wiel van de voorganger te blijven plakken. Eruit waaien met sterke kopwind is geen lachertje, probeer dan maar eens een gat toe te rijden;-). Leon is een kei in het vinden van een goede positie, zeker omwille van zijn koerservaring. Ik echter zal het nooit leren, zit telkens pal in de wind;-). Gelukkig wijst Leon me wel eens aan waar ik best fiets. Omwille van de sterke wind wil ik vandaag ook wel mijn steentje bijdragen en vertel wegkapitein Yvan dat hij op me kan rekenen.Maar hij heeft er geen oren naar, de mannen slaan hun er wel doorheenJ. We hebben al 20 kilometer op de teller en de leiders worden verlost van hun sterk kopwerk door Roger D en Roger J. Het parcours leidt ons verder via Bergilers-Lamine-Remicourt-Limont-Donceel-Haneffe-Oudoumont-Verlaine-Bodegnée-Jehay totdat we de fijne afdaling tot in Amay krijgen. Het snel bergaf rijden boezemt me vandaag wat angst in. De zijwind speelt me hier parten. Veilig en wel bereiken we cafeetje Carpe Diem ! Carla verwelkomt ons met een kusje. De drankjes worden besteld terwijl Yvan naar de bakker gaat. Flor trakteert ! Dankjewel FlorJ. Ook tijd om wat fotootjes te maken.
Fietsend lukt het niet altijd, daar hebben we goede fotografen voor nodig (denk aan Jean-Pierre of Peter). Jammer dat de foto met Joske niet gelukt is, teveel lichtinval L Volgende rit een nieuwe poging! Thans maakt de zon even plaats voor dreigende wolken. Het wordt donker buiten. Weerman Marcel stelt ons gerust, we geraken wel droog thuis !
De tijd vliegt en het is altijd zo gezellig achter dat bakje koffieJ. Dan maar verder keuvelen op de fiets. Zelf ben ik niet een een zodanige babbelaar tijdens het fietsen maar vind het wel leuk om de anderen te horenJ. Yvan en Roger J nemen de leiding. Plezant fietsen wordt het met de wind in de rug. We kiezen voor het volgend parcours: Flône - Engis Awirs Hozémont Fexhe Fexhe-le-Haut-Clocher Fooz Villers-lEvêque Othée Rutten Hamal Tongeren Henis Riksingen Sint-Huibrechts-Hern Schalkhoven Romershoven Diepenbeek.
Yvan en Roger brengen ons te snel tot in Diepenbeek want café Het Demerstrand is nog niet geopend. Normaal gezien zijn we nooit zo vroeg terug. Cafeetje Ganzenbroek is ook wel leuk om nog wat na te pratenJ. Nog even een gekke annekdote: Joske had tijdens de rit dikke benen ! Wij dachten dat zn knie zn elleboog was J.
Graag zeg ik nog een extra bedankwoordje aan onze kopmannen Yvan, Flor, de twee Rogers en de rest van het team voor de leuke rit !
Mijn ritgegevens: 120 km 800 hm 28,8 gem.
Aanwezigen: Yvan-Roger J-Roger D-Flor-Marcel-Jos B-Leon en Sabine
Dankzij de milde temperatuur deze morgen kregen we weer 15 man aan de start : Jean-Pierre, Peter, Flor, Paul, Marcel, Omer, Valère B, Leon, Rudi, Roger D, André J, Edgard V, Paul H, Jos en Yvan.
Onder een wat grijze lucht een strakke tegenwind en nog natte wegen vertrokken we onder leiding van Jean-Pierre en Peter richting Vliermaalroot Vliermaal Gors-op-Leeuw Jesseren Haren Bommershoven Heks.Hier noteerden we een eerstelekke band met als slachtoffer Rudi.
Na het herstellen ging het verder richting Horpmaal Heers Opheers Oleye Waremme Petit-Axhe Grand-Axhe Hollogne-sur-Geer Omal Tourinne Latinne Brivioulle Oteppe Lavoir Hèron Couthuin Seilles Andenne.
Hier genoten we op het terras van cafè Le Breughel van koffie/choco/Duvel en taart die Yvan trakteerde voor zijn verjaardag.
Voor de terugweg genoten we van een forse rugwind en dus ging het gezwind richting Seilles Java -Bas-Oha Hoei Moha Huccorgne Marneffe Oteppe Braives Avennes Lesn-Saint-Rémy Lens-Saint-Servais Geer Boëlhe Crenwick Rosoux-Crenwick Jeuk Mielen-Boven-Aalst (waar Roger D voor de 2° keer lek reed) Engelmanshoven Gelmen Helshoven Hoepertingen Wellen Kortessem Diepenbeek.
Hier genoten we op het terras van onze welverdiende drankjes na een heel leuke en rustige rit.
Enkel het poetswerk zal vandaag wat langer duren wantdoor de vele vettige wegen is er een flinklaagje vuil op onze bolides blijven plakken.
Een dikke proficiat aan onze 2 kopmannen Jean-Pierre en Peterdie de ganse rit op kop reden en steeds het tempo aanpasten waar nodig.
Ritgegevens : Aanwezigen : Jean-Pierre, Peter, Flor, Paul, Marcel, Omer, Valère B, Leon, Rudi, Roger
D, André J, Edgard V, Paul H, Jos en Yvan.
Afstand :148 km,gemidd 29,2 km, hoogtemeters : 1.090 m
Eindelijk nog eens een trail dichtbij. In de mooie Voerstreek, niet dat daar beren zitten, maar de organisator heet Raymond Beeren, vandaar Beartrail. Keuze tussen 57, 37 en 14 kms. Gewoontegetrouw kies ik voor de langste afstand. Vandaag zal ik het op mn eentje moeten doen: Jacques loopt vannacht de Dreamtime Marathon in Stein ( op t moment dat de klok naar het winteruur verzet wordt ). Patrick is helaas nog niet uit blessure.
Maar Voeren weet ik liggen, daar heb ik zelfs geen GPS voor nodig . Dacht ik Hallembaye afgesloten voor het verkeer ( 't is natuurlijk goed dat dat ellendige wegdek eindelijk hersteld wordt ), dan maar over de Hautain, daar wat zitten rondtoeren. Richting Lixhe en Loën. Tja, en dan sta je in Moelingen en vindt daar dat voetbalveld maar eens. Ja, het oude weet ik liggen, maar ik moet het nieuwe vinden met nog maar eens een wegomlegging in Berneau.
Dat maakt dus dat ik uiteindelijk toch net op tijd toe kom. Ik heb nog een kwartiertje om mn nummer op te pikken, naar toilet te gaan, mn wafel op te eten, mn Beartrail T shirt in de auto te leggen en iedereen goedendag te zeggen. De Stella-jump heb ik jammer genoeg gemist, maar dat maak ik nog wel goed Stella, dat weet je wel.
En plots is de start er al voel me der wel nog niet klaar voor, maar dat komt wel als ik aan t lopen ben in dit mooie landschap. Ik vertel mn verhaal aan mn medelopers en grap dat ik wel hoop onderweg niet verkeerd te lopen.
Heel in t begin loop ik samen met Ken, die ik op de dodentocht heb leren kennen. Zn eerste trail, maar afstand is ie wel gewoon te lopen. Gelukkig had ie mn raad opgevolgd en zich Salomon Speedcrossers aangeschaft. t Zou nodig zijn want door de hevige regenval van de laatste dagen was er toch her en der wat modder op t parcours ( eindelijk ! ).
Maar Ken is me toch wat te snel, en ik laat hem gaan. Ook de anderen steken me voorbij: Jelle, Chris, Robin, laat maar lopen. Ik doe lekker mn eigen tempo, en ga vooral doseren.
Na een km of 5 kom val ik samen met twee jonge gasten ( 28 jaar ) die ook vandaag hun eerste trail lopen. Ze hebben ook al 4 keren de dodentocht gedaan, dus hebben toch wat bagage. Maar een dodentocht is niet te vergelijken met een trail, alleen al omdat de DoTo vlak is. Snel geraken we aan de praat, over trailrunning natuurlijk en zo vliegen de kilometers wel.
We komen aan op de eerste bevoorrading ( km 10 ). Ook Carlo komt aangelopen en besluit te wachten op Julia maar die is nog een stukje achter. Ik vertrek samen met Wim & Wim op de bevoorrading.
Bergop wandelen we stevig door, en ik moet zeggen dat ze mn snelle wandeltempo best wel aankunnen. Altenbroek, Schophemerheide, Kattenroth. Doet me denken aan mn wintertrainingen die ik hier afgewerkt heb. Heerlijk toen, die koude. Want vandaag is het me écht te warm. Ook mn loopmaatjes hebben hetzelfde gevoel.
Intussen zijn we de Komberg afgelopen en komen we uit aan Kwinten, en begint de beklimming die ik dinsdag nog fietsend gedaan heb. Gelukkig niet helemaal over het asfalt, er zijn genoeg off-road paadjes om te kiezen. En zo komen we boven op de Plank uit.
Een tweede bevoorrading op km 22, op de inrit van een huis. De bewoners zijn afkomstig uit Genk maar zijn naar deze mooie streek verhuisd. Ik geef ze geen ongelijk. Omdat de derde bevoorrading 22 km verder ligt vul ik mn waterzak weer helemaal. De nieuwe trailers volgen mn voorbeeld. Ook eten we voldoende, zoetigheid maar ook zoute nootjes. En we zijn weer op pad.
Eén van de twee heeft last van spierpijn van het lange stilstaan, we doen het eventjes rustiger aan, maar ik merk dat ze vanaf dit punt liever hun eigen tempo lopen en ga mn eigen weg. Maar niet voor lang, want op het moment dat we door het Rode Bos lopen en ik mn pole laat vallen komt Carlo terug aansluiten. Hij denkt dat Julia op de 37 kms is overgeschakeld omdat ze vandaag niet te beste benen had.
Carlo en ik hebben al meer samen gelopen, das altijd plezant om wat bij te praten. We lopen door Teuven dorp en nadien door het Teuvenerbos. t Is niet altijd even evident om bergaf goed door te lopen: overal liggen dikke stenen onder het bladerdek. Oppassen geblazen, het zou me niet verwonderen dat er wat valpartijen geweest zijn.
We steken de weg over naar het Bovenste Bos, het verkeer wordt netjes tegen gehouden. Dan een heerlijk stukje tot aan het draadmonument waar een groepje wielertoeristen net bevoorrading heeft. We zien het statige kasteel van Beusdael liggen.
In de klim naar Sippenaken voel ik dat Carlo het moeilijker krijgt, hij eet wat maar ondanks de stukjes die we dan weer wandelen vlot het lopen nadien niet zo goed. Ik laat hem zn eigen tempo lopen ( hij is gewoon om alleen te lopen ) en zet de trail alleen verder. Aan het eerstvolgende bankje haal ik mn mp3 speler uit.
Niemand meer te zien, dus maar alleen verder, genietend van de muziek maar nog meer van de prachtige vergezichten. Wat ben ik trots op deze mooie parel van onze provincie !
Remersdaal en dan weer een stuk door het Rode Bos. Fijn afdalen naar Veurs en dan is er plots de laatste bevoorrading. Cola is er al niet meer, jammer. Ik controleer mn waterzak, maar daar zit nog genoeg in. Eten, drinken en weer verder.
Het Vrouwenbos in Sint Pietersvoeren, weer klimmend. Maar na een klim volgt er een afdaling. Hier zie ik een onfortuinlijke minimalistische loper sukkelen. Te veel stenen zegt ie, en dat is ook zo. Ik wens hem succes toe en ga verder. Sinds de laatste bevoorrading haal ik toch wel redelijk wat lopers in. Eentje van hen vertrouwt me te dat hij eigenlijk deze afstand niet had mogen kiezen. Weten wat je kan is belangrijk, maar weten wat je niet kan des te belangrijker.
Ik geniet verder van de modder, de muziek, de landschappen en de heerlijke wind die komt opzetten. Lachen naar de fotografen die onderweg staan, en stilaan aftellen naar het einde. En ja hoor, plots staat er iemand van de organisatie om te zeggen dat het nog maar één kilometer is. Een stukje maïsveld als toetje, dan nog een rondje voetbalveld waar mn trailvrienden op de tribune zitten en me luidskeels aanmoedigen. Wat een ontvangst ! Na mn douche doe ik hetzelfde bij de aankomst van Carlo. Heerlijk toch, die vriendschap ! Nog samen wat verbroederen op de tribune en dan huiswaarts.
Ik kan weer terugblikken op een prachtige dag, genietend van de natuur en van de vriendschap van mn medelopers !
Volgende grote uitdaging is Olne Spa Olne, maar eerst nog de Quatre Cimes in Battice op 10 november ( 33 kms, 850 hms ).
Vorige week was het me te belabberd buiten en koos ik ervoor om binnen te trainen. Verkeerde keuze bleek nadien, want er was blijkbaar geen druppel regen onderweg gevallen. Vandaag zou het een prachtige dag worden. Als je gaat sporten en je stapt buiten dan moet je het koud hebben, want je weet dat je van fietsen snel warm krijgt. Ik had me dus te dik aangekleed, en had nog tijd zat om mn truitje met lange mouwen te wisselen voor eentje met korte mouwkes, met mouwstukjes. Twee truitjes dus, want sleur toch altijd wat mee: reservebandje, mini-portefeuille, gsm, bananen, kodakske, wafels, ..
Marcel en Yvan waren al op post toen ik aan het bushokje aankwam. Maar snel volgden de anderen, wat een volk op een dinsdag. Netjes met vijftien man zodat we niet verplicht zijn op het fietspad te rijden. Marcel kreeg het ( van het kussen alleen al ) warm en trok ook al wat uit. Ook mijn mouwstukjes gingen het achterzakje in.
Bestemming met dit mooie weer ( maar liefst 15° bij vertrek ) is Gemmenich. Didi had beloofd dat Els speculaas zou bakken. En ja hoor, ne serieuze rugzak met koeken op zijne rug.
Op kop Paul en Jean-Pierre, ik voor een keertje niet op de derde maar op de vijfde rij. Maar dat maakt niet uit, zolang het maar niet op kop is, of achteraan is, want dat is met te veel elastiek in het optrekken na de bochten.
Leon is de eerste die langs me komt rijden. t Is altijd leuk te kwebbelen met Leon. Nadien komt André, die ik al een tijdje niet meer gezien heb naast me rijden om wat bij te praten. Over mn prestaties als ( beginnend) ultraloopster. Als gewezen marathonloper kan hij dit wel enigszins inschatten.
We rijden op over Munsterbilzen, Eigenbilzen heerlijk op de weg in plaats van het fietspad. Hees, Vroenhoven, maar in plaats van, zoals we gewoon zijn, het jaagpad langs het kanaal te nemen wordt er gekozen om door het mooie Kanne te rijden. Dat wil wel zeggen dat we de achterkant van de Muizenberg op moeten, al extra hoogtemeters dus. Maar de beentjes voelen goed aan, dus geen probleem. Ik beklaag de kopmannen die toch wel een hele straffe wind moeten trotseren.
Lanaye-berg wordt er ook ( in tegenovergestelde richting ) bijgenomen en zo komen we toch langs het Albertkanaal uit. Leon vraagt aan de kopmannen even te stoppen voor een plaspauze. Eetpauze voor Sabine en mij. In Lixhe slaan we af richting Moelingen waar we eerst even moeten wachten aan de overweg.
s Gravenvoeren, Sint Martensvoeren heerlijke streek toch. Ben al af aan t tellen naar zaterdag, dan loop ik hier op de Beartrail 57 kms. De herfst maakt alles zoveel mooier, puur genieten van het mooie kleurenpallet.
In Sint Martensvoeren slaan we linksaf richting Ulvend. Deze helling hebben we twee weken nog gedaan, ik weet dat ik hier moet doseren. Ik roep boven wachten en fotos maken. Kopman Jean Pierre haalt zn kodak boven maar die valt jammer genoeg meteen op de grond. Als blijkt dat de lens toch wel beschadigd is geef ik hem mn waterdichte en schokbestendige Nikon Outdoor.
Samen met Sabine en Leon peddel ik, kwetterend naar boven. Genoeg tijd om rond te kijken en de vele wandelaars te groeten. Als we boven op de Plank uitkomen staan de anderen netjes te wachten, en vervolgen we onze route over Teuven.
In Epen is het weer vollen bak op het terras, even oppassen voor de in- en uitrijende wagens. En dan Sabine hare trainingsberg ( Camerig ). Ik check toch maar of ik mijne kleine heb opliggen en peddel naar boven, weer in het gezelschap van Sabine en Leon, maar ook Willy vervoegt ons groepje. Wat extra hoogtemeters zullen gemaakt worden door te kiezen voor het Vijlnerbos. Mooi mooi mooi. Terwijl Jean Pierre fotos maakt komt Didi op kop te zitten.
Camerig Camerig ( maar dan wat langzamer LOL )
Via de Wolfshaag ( op zn steilste stuk welliefst 14% ) komen we uit op de baan naar Gemmenich, de rest van de bende heeft blijkbaar de koffie al geroken want staan niet te wachten. Geen nood, hier kennen we de weg wel hoor.
Aangekomen in Gemmenich haast Sabine zich naar de bakker want zij wil nu al absoluut voor haar verjaardag van volgende week trakteren.
Els, bedankt voor de mooie en bijzondere lekkere koekjes !
Vlaai, boterhammekes, choco-on-the-rocks, maar vooral veel cola en koffie. Wat een getetter, een gezellige bende hoor !
Op je gezondheid Sabine, alvast een gelukkige verjaardag !
Even een foto maken voor op facebook ( beetje meegaan met onze tijd hé ).
Op de terugweg hebben we de wind in ons voordeel, t zijn opeens geen rukwinden meer maar vooral stootwinden. Eerst een stuk bergop ( Plombières en Hombourg ) maar vanaf Aubel bergaf is me dat genieten! Maar t is ook heel goed oppassen met het slechte wegdek. Het kopwerk wordt verdeeld tussen Paul, Omer maar ook André heb ik een heel stuk de kop zien trekken.
Witte Piet
Saint-Jean-Sart, Mortroux en een omgekeerde Richelle. Nadien nog een klein stukje Houtain-Saint-Simeon. Onder aan de Houtain, in Bassenge ligt een onfortuinlijke motorrijder op de grond. Ik heb niet durven kijken omdat ik me liever concentreerde op de brokstukken die op het wegdek verspreid lagen.
Dan in Valmeer dat stomme hellingske, en dan kunnen we beginnen af te tellen. Didi rijdt hier nog ergens lek, maar het euvel wordt met vele helpende handen hersteld.
Grote Spouwen, Kleine Spouwen, Martenslinde, Bilzen met als eindbestemming het terras aan het demerstrand.
Leon gaat niet mee nakaarten, hij wil nog wat bijrijden. Sabine is ook eerder afgedraaid wegens een afspraak met de speleoloog. Fijn wat napraten ( geraken we ooit wel uitgepraat ? ).
Na twee drankjes gaan Flor en ik de kinderen van t school halen.
Ik kan terugkijken op een prachtige rit onder goede vrienden. Ok, op de hellingen moet ik écht wel mn eigen tempo rijden om me niet op te branden, mn zware loopschema telkens in het achterhoofd.
Een dikke merci aan de kopmannen, maar ook al degenen die meegereden hebben: zonder jullie hadden we niet zon toffe groep.
Ik wens in naam van de groep Didi veel succes met zn kijkoperatie ! Spoedig herstel alvast !
Ritgegevens: 141 kms, mijn gemiddelde 26,5, 1351 hms
Verslag rit dinsdag 15 oktober 2013 : Blegny / Visè
Dat we reeds half oktober zijn, zagen, we deze morgen aan het druilerige weer en daarom slecht 6 moedigen aan de start : Paul, Roger J, Flor, Leon, Marcel en Yvan.
We besloten om richting Blegny/Visète rijden en onder leiding van Paul en Yvan vertrokken we onder een dreigende hemel richting Beverst - Hoeselt Rijkhoven Membruggen Genoelselderen Millen Bassenge Houtain-Saint-Siméon Heure-le-Romain Haccourt Hermalle-sous-Argenteau- Richelle Saint-Rémy Blegny Trembleur Feneur Dalhem Visè .
Hier genoten we in taverne Jean van lekkere koffie/choco met rijsttaart.
Tegenwoordig sta ik in t weekend wel eens eerder op als door de week. Om 5u s morgens het geluid van de wekker, om 6u15 al bij Edwin voor de deur en twintig minuutjes later bij Jacques. Gezellige boel al zo s morgens voor 7u, op weg naar Groesbeek, bij Nijmegen waar we Berg en Dal zullen lopen.
Ginds aangekomen zien we al wandelaars die al vertrekken. En er zijn er al velen in het donker vertrokken. Berg en Dal is in feite een wandeltocht ( keuze tussen 25, 40 of 60 kms ), in organisatie van Sportvereniging de Lange Afstand Tippelaars. Willem Muetze nodigt ieder jaar zn ultralopers uit om mee te doen aan dit mooie evenement, natuurlijk voor de langste afstand.
Bij aankomst in de tennisclub verbroederen we met de andere lopers die we kennen. Carlo, Chris, Astrid, Jacolien, Mildred, Julia, ze zijn er allemaal !
Van zodra de andere Run & Funners ( Micha en Elsi ) er zijn houden we een kleine fotosessie.
We luisteren naar de korte briefing van Willem. Blijkt dat we gewoon de pijlen moeten volgen, en als we twijfelen hebben we nog altijd onze gps waarin we de route gezet hebben, en als die het laat afweten hebben we nog altijd ons roadbook.
En weg zijn we, Jacques al direct in derde positie, maar dat duurt voor mij gelukkig niet lang. De hele groep loopt nu nog samen, maar op kilometer drie ineens paniek. Weg kwijt ( nu al ?? ). Het grootste gedeelte van de groep loopt terug, maar Jacques volgt zn gps, en ik hem. Later blijkt dat ie de versie van een aantal jaren geleden ingeladen heeft, geen wonder dat we ook terug moeten keren.
En plots lopen we bij Hans, die we kennen van Limburgs zwaarste. Fijn wat bij te babbelen, maar Hans zn tempo ligt ons iets te hoog. We sturen hem door, en doen het op ons tempo, in de waan dat die hele grote groep nog achter ons ligt. Maar niets is minder waar, op km 10 staan Annemarie, Willem en Carry ons op te wachten eindelijk jongens, jullie zijn de laatsten en hebben een half uur achterstand . Oeps, dan maar voortzetten.
Natuurlijk lopen we nog eens een stukje fout, doordat er een camionette geparkeerd staat voor ons afslagpijltje, steekt het op een kilometer ?
Op kilometer 13 een eerste bevoorrading. Wat warme thee doet toch wel deugd. Frisjes vanmorgen maar wegens te warm tijdens het lopen, mn windvestje toch maar uitgetrokken.
Een prachtig parcours kilometers aaneensluitende natuur, waardoor natuurlijk ook een GR-pad loopt. Op en neer ( tja we konden het weten Berg en Dal ), wie tegen mij nog eens durft te zeggen dat Nederland vlak is, mag altijd eens meekomen trailen bij Willem.
Op kilometer 24 zien we eindelijk andere lopers, die net hun tweede bevoorrading gehad hebben. Jacques en ik nemen toch wel onze tijd in de boerderij, we besluiten dat als we Micha en Elsi naderen, we bij hen zullen blijven.
Na de bevoorrading terug op pad, we beginnen steeds meer wandelaars in te halen. En het duurt toch wel even vooraleer we die groene bloesjes in t vizier krijgen. Astrid ( mn draaien-aan-het-wieleke compagnon van in Boxmeer ) heeft zich aangesloten bij Micha en Elsi. Ze loopt vandaag voor t eerst 60 kilometers. Altijd fijn om wat te babbelen onderweg, ze heeft er net een mooie meerdaagse in Schotland opzitten.
We komen door het prachtige natuurgebied Mookerheide, waar ooit de slag op Mookerheide gevochten werd maar ook tijdens de tweede wereldoorlog bleef dit heidegebied niet onaangeroerd.
Maar ook de mooie stukken door het bos waren prachtig ! De herfst heeft toch wel iets, vooral het contrast tussen de bruine gevallen bladeren en de rode paddenstoelen was mooi om te zien.
Zoals we gewend zijn wandelen we bergop, en lopen we vlak en bergaf. Astrid daarentegen probeert alles te lopen, maar is daarom niet sneller in haar tempo. Op 33 kilometer een volgende bevoorrading, eentje die Willem, Annemarie en Carry bemannen. Altijd wat extra dus: dit keer soep, vla, wafels, cola, We nemen onze tijd, plezant zo wat babbelen.
Astrid loopt na deze bevoorrading zelfs een heel stuk weg van ons. Wij blijven ons eigen tempo lopen, maar na enkele kilometers halen we Astrid toch in. Ze krijgt het moeilijk en we beslissen om met ons vijven samen te blijven.
Time flies by if youre having fun. En dat was vandaag ook het geval. Nergens moet ik me echt forceren, ik loop stukjes vooruit, trek wat fotos en wandel tot de anderen bij me zijn. Vandaag lukt dat, maar ik besef dat het op een andere dag wel eens heel anders kan zijn en dan weet ik dat als je steun van andere lopers krijgt, je wel die eindmeet haalt. En daarom blijven we ook telkens wat wachten op Astrid, die hier geen slecht gevoel over mag krijgen. 60 kms is ook niet niks, laten we daar toch eerlijk over blijven.
En uiteindelijk halen we ook de finish, onder luid applaus van de gefinishten op 8u12 minuten. Maar tijd telt eigenlijk niet, genieten en de vriendschapsbanden aanhalen des te meer. En als we dan eens een kilometertje verkeerd lopen, geeft ook niet ( zolang Willem ons maar niet doet bijbetalen J ).
Een prachtige trail, niet zo extreem als in de Ardennen, maar toch wel bij momenten best pittig. Morgen samen met de start-to-runners van Run & Fun loslopen in Dwars door Hasselt.
Met dank aan Yvan voor het verslag, en Jean-Pierre voor de foto's !
Verslag rit zaterdag 12 oktober 2013 : Hoei
Ondanks de mistige omstandigheden deze morgen stonden er 8 moedigen aan de start : Valère P( ), Jean-Pierre, Paul, Omer, Rudi, Jos B, Marcel en Yvan.
De eerste herfstkoude liet zich flink voelen en met slechts een graad of 5 op de teller vertrokken we onder aanvoering van Jean-Pierre en Paul richting Vliermaalroot Vliermaal Gors-op-Leeuw Jesseren Haren Bommershoven Vechmaal Oreyewaar de zon de mist begon te verdringen en Omer stilaan warme handen begon te krijgen.
Onder een aangenaam zonnetje ging het verder viaHodeige Lamine Remicourt Limont Donceel Haneffe Seraing-le-Château Chapon-Seraing Fize-Fontaine Villers-le-Bouillet Hoei.
Zoals steeds genoten we bij de warme bakker van lekkere koffie met rijsttaart. Hier kreeg Omer een telefoontje om te melden dat hij voor de 5de keer opa was geworden, ditmaal van een flinke kleinzoon waarvoor onze felicitaties.
Onder een lekker zonnetje en Omer i.p.v.Paul aan kop konden we de terugweg aanvattenen we besloten door de vallei van de Méhaigne te fietsen via Moha Huccorgne Oteppe Vissoul Braives Avennes Lens-Saint-Rémy Lens-Saint-Servais Geer Boëlhe Crenwick Vorsen Rosoux-Crenwick- Jeuk Mielen-boven-Aalst Gelinden Engelmanshoven Groot-Gelmen (waar de wegenwerekn eindelijk klaar zijn) Helshoven Hoepertingen Berlingen - Wellen - Alken (inclusief klein cross- parcours over iemands pelouse) Wimmertingen Rapertingen Diepenbeek.
Net op tijd terug want Valère had pech met een leeglopende achterband waar onze Marcel op korte tijd wel raad mee wist.
In het cafetaria van het Demerstrand werden we nog getrakteerd door David met lekkere rijsttaarten ook Omer trakteerde op zijn versekleinzoon waarvoor uiteraard onze dank.
Een dikke proficiat ook aan de kopmannen van dienst Jean-Pierre, Paul en Omer .
Samen met de nodige ijzerhoudende en andere drankjes was het de afsluiting van een leuke fietsdag.
Ritgegevens : Aanwezigen : Valère P, Jean-Pierre, Paul, Omer, Rudi, Jos B, Marcel en Yvan
Ondanks de aankondiging dat we naar Kelmis zouden rijden, toch 12 liefhebbers aan de start. Wegens toch ietske te ver voor de tijd van het jaar werd Kelmis ingeruild voor Gemmenich, altijd een mooie ( en vooral lekkere ) bestemming.
Paul en Omer nemen het kopwerk voor hun rekening. Er werd me op hart gedrukt dat er rustig gereden zou worden ( die gemiddeldes die altijd in de verslagen staan doen me soms echt twijfelen of ik dat nog wel kan gecombineerd krijgen met mn loopcarrière ).
De beste plaats is de derde rij, en hier hang ik me ook, achter Flor. Martin ( die al van Borgloon tot Diepenbeek gereden is ) komt me gezelschap houden. Aan gespreksstof geen gebrek hoor !
Munsterbilzen, Eigenbilzen, Hees, Vroenhoven. Dan langs t kanaal op. Heerlijk toch wel ! In Lixhe verlaten we het water, het grote werk komt er aan. Wel eerst nog wachten aan de voorlopige verkeerslichten.
De Voerstreek, Limburgse parel, doet me altijd zo goed voelen. Ik geniet van de mooie landschappen, en bedenk hoe gelukkig ik binnen enkele weken weer zal zijn als ik hier een trail kan lopen. Moelingen, s Gravenvoeren, Sint Martensvoeren. Hier begint het . Denk ik in mezelf, ik roep boven wachten ! , want ik ben echt niet van plan om me vandaag op te blazen. De loop van zondag mag er dan wel uit zijn, zaterdag staat er 60 kms berg en dal op me te wachten. Dus op mijn tempo naar boven, Sabine komt kwebbelend naast me hangen en zegt dat ze vandaag alle hellingskes bij me zal blijven, ook Roger blijft bij ons. Kwinten-Ulvend-De Plank.
Maar op eigen tempo lukt alles. Didi blijft ook wat bij ons hangen, want ook hij moet opletten van zn cardioloog.
Teuven is dan weer bergaf. We steken de grens over, en volgen een stuk Mergellandroute naar Epen waar vele wandelaars aan t genieten zijn.
Het klimwerk zit er nog niet op, belange niet. De trainingsberg van Sabine ( Camerig ) nadert . En de rest is al weer weg. Ik krijg het toch wel moeilijk hier, lood slaat me in mn benen. Ik probeer kleiner te schakelen maar zit al op mn kleinste. Tot Valère B zegt leg vanvoor uwe kleine eens op , oeps ! Ik ben duidelijk niet meer gewend te fietsen. J
Ook hier wijkt Sabine niet van mn zijde, en voor we t weten kom ik als een hijgend hert boven. Even op adem komen. Snel een foto-ke schieten en weer verder.
Als we eigen land binnen rijden is t weer heerlijk bergaf tot in Gemmenich, de bestemmingsplaats.
We babbelen aan onze staminée nog even met de mannen uit het Genkse, die hun taart al op hebben en terug naar Limburg afzakken.
Onze taart wordt door Paul en Didi gehaald, en getrakteerd door Marcel die op het einde van de maand verjaart. Verjaardagskussen mogen natuurlijk niet ontbreken, proficiat Marcel !
Jos B en ik proeven van elkaars gebak . Receptjes zal ik ook posten, want t is de moeite !
Na koffies, warme chocos en colas verlaten we de vriendelijke cafébazin en is t bergaf tot in Diepenbeek. Of toch niet ?
Toch wat frisjes als we Gemmenich verlaten, maar de beklimmingen naar Plombières en Hombourg doen zelfs Marcel zweten. Er wordt netjes ingehouden, kopmannen Omer en Paul houden de groep mooi samen. Als ik wat uitzak is het de helpende hand van Jos die me weer terug op mn plaats helpt.
En dan is t inderdaad, via Aubel, Saint Jean Sart en Mortroux 15 volle kilometers bergaf. Wel goed oplettend, want hier zijn er toch serieuze gaten in het wegdek.
De achterkant van de Richelle omhoog, weer op mn eigen tempo, maar dat stukje valt eigenlijk best wel mee. Het tweede gedeelte van de rit bevalt me meestal beter dan het eerste stuk, een dieselke hé ;-)
Klimmen via Heurle-le-Romain en dan de Houtain op. Hier krijgt Flor het plots moeilijk. Ik ben blij dat ik wel goed gedoseerd heb zodat ik een goed gevoel aan de rit over hou.
De Houtain weer af,hier verlaat Martin ons richting Tongeren. Wij klimmen van Bassenge naar Valmeer. Flor zakt af en toe uit, de groep houdt haar wat in. Maar wie Flor kent weet dat ie terug vecht en hij sluit dan ook telkens weer aan.
In Herderen nog een laatste lastige beklimming, wat haat ik dat hier. Hobbel de bobbel telkens over die blauwe steen, ik zie de twee smurfen ( Jos en Valèreke ) op het voetpad rijden en zeg nog maar eens tegen mezelf dat ik dat volgende keer ook ga doen.
Grote Spouwen, Kleine Spouwen, Martenslinde, Bilzen waar het weer eens file is aan het containerpark. En voor we t weten zitten we op het terras aan t Demerstrand waar we terug kunnen kijken op een mooie rit.
Dank aan de kopmannen Omer en Paul die dat uitstekend gedaan hebben, en ook dan aan Sabine voor het gezelschap tijdens het peddelen ;-) ... en aan allen: bedankt voor jullie toffe gezelschap !
Gereden door: Omer, Paul, Yvan, Flor, Marcel, Jos B, Valère B, Roger J, Martin, Didi, Sabine, Vanessa
Ritgegevens: 140 kms, 1271 hms, mijn gemiddelde 26,5, dat van Jos 28,5 maar die had vandaag ook veel betere benen J
zo zie je maar dat gemiddeldes altijd met een korreltje zout genomen moeten worden het belangrijkste in een rit ( en dat beseffen we nu maar al te goed ) is dat je er van kan genieten, elke dag opnieuw!
Bereiding: oven voorverwarmen op 180° celc. Smelt de boter en de honing en voeg bij de dadels, amandelen, kaneel, veenbessen, kaneel en havermout. Klop de eieren los en meng onder het geheel. Schep het mengsel in een met bakpapier beklede ovenschotel (bv. 20-20 cm) leg er een vel bakpapier op en duw dan met een plat voorwerp het mengsel stevig aan, zodat je een egale en compacte laag krijgt. Bak 30 minuten en laat vervolgens in de schotel 20 min afkoelen. Haal de koek uit de schotel en snij in reepjes of blokjes. Laat verder afkoelen en bewaar in een afgesloten doos.
Gisteren was het niet al te denderend fietsweer, de wegen lagen er nat bij, en als je verschillende sporten beoefent word je al wat kieskeuriger. Dus wat binnen zitten sporten, en mezelf vandaag getrakteerd op een trailtje, dicht bij huis, in Lummen.
Natuurlijk koos ik voor de lange afstand ( 33 kms op de affiche ), die eigenlijk voor mij intussen al kort geworden is, maar ze moeten natuurlijk telkens opnieuw weer gelopen worden.
Aan de start voor mij veel onbekende gezichten, wellicht gewone lopers die eens van een trail willen proeven. Maar toch ook wel wat bekende gezichten. Michaël waarmee ik vorige week een heel stuk gelopen heb, Annemie waarmee ik op de Koning van Spanje een stuk gelopen heb. Theo was ook weer van de partij. Best wel plezant om wat bij te praten.
We kennen onze plaats, dus na de briefing gaan we al meteen achteraan staan.
Drie-twee-één-start in plaats van een knal. Mooi zo, we komen langzaam in beweging. De eerste 300 meters bergaf en dan natuurlijk al bergop. Maar stilaan word ik beter in het bergop lopen, zelfs met een onopgewarmd lichaam. Vandaag heb ik geen vast loopmaatje bij me. Patrick is geblesseerd en moet nu rustig aan doen, wil hij een waterkansje hebben om volgende week te lopen. Theo, Selena, Annemie en ik lopen een hele tijd met ons vieren. Er wordt, naar mijn normen, stevig doorgelopen maar ik ben vastbesloten om door te bijten. Theo merkt op een gegeven moment dat het tempo me ietsje te hoog ligt, ik zeg dat ie door moet lopen, wat hij ook doet.
Een eerste bevoorrading om op adem te komen en weer door.
Mooie bospaadjes wisselen elkaar af, Eric Waterschoot heeft echt zn best gedaan om zo weinig mogelijk verharde stukken in het parcours op te nemen. Maar het gebied leent zich dan ook voor zon loop: er wordt terecht gretig gebruik gemaakt van de GR5, het lokale wandelroutenetwerk en de BLOSO MTB-tochten. Terwijl wij lopen is er ook een oriëntatieloop bezig, af en toe wat mensen die echt uit de struiken gekropen kwamen.
We lopen van Lummen naar Schalbroek en komen zo aan de tweede bevoorrading. Hier merken we dat Selena wat achterstand heeft, en wachten we op haar. Bijtanken, vooral met wat suikers. En weer op pad. We komen in een groepje terecht van twee mannen en twee vrouwen, die een naar mijn gevoel, goed tempo hebben. Maar Selena, die haar come-back maakt na de CCC en een MTB-valpartij, krijgt het moeilijk. We laten het groepje gaan. Ik trek de kop en kan dit zo doen tot aan km 15 waarop ik merk dat Annemie afgehaakt heeft, en bij Selena loopt.
Dan maar alleen verder, ik steek mn oortjes in en probeer zelf een ritme te zoeken. In mn vizier het groepje dat we eerder lieten gaan. We draaien terug over Meldert. De helft zit er op.
Aan alle oversteekplaatsen staan MTB-ers voor onze veiligheid. Een goed gepijld parcours, zelden een misverstand. Rond kilometer 20 kom ik bij het groepje, we bevoorraden samen op km 22,5 en raken snel aan de praat. Zo gaan de kilometers ook wel sneller voorbij. De vier lopers hebben hun volgende marathon in Valencia opstaan. We praten over marathons, ultra's en terwijl vliegen de kilometers voorbij ! Mn benen hebben vandaag echt zin om te lopen, zoveel zin dat ik het groepje op een gegeven moment achter me laat, en zelfs nog andere lopers in haal.
Na 3u03 kom ik plots onder de finishboog, onder luide aanmoediging van Theo, doet wel deugd. De afstand was wel drie kilometers minder dan geafficheerd, maar daar steekt het nu ook weer niet op. Voor mij was deze trail een mooie voorbereiding op Berg en Dal ( 60 kms ) die ik volgende week zal lopen.
Verslag rit zaterdag 05 oktober 2013 :Amay / Engis
Onder een grijze hemel kregen we deze morgen toch 7 man aan de start voor onze zaterdagrit : Peter, Jean-Pierre, Omer, Paul, Rudi, Marcel en Yvan.
We besloten omwille van de minder gunstige weersvoorspellingen voor het oosten van het land om de voorziene tocht naar Eupen te vervangen door een rit naar Amay/Engis.
Onder aanvoering van Peter en Jean-Pierre vertrokken we richting Vliermaalroot Vliermaal Gors-op-Leeuw Jesseren Haren Bommershoven Vechmaal Oreye - Bergilers Lamine Remicourt Limont Donceel Haneffe Oudoumont Verlaine Bodegnée Jehay Amay Flône Hermalle-sous-Huy Engis.
Op de heenweg een lekke band.
In Engis genoten we van onze lekkere koffie met taart in ons vaste café Les Clapotins.
De terugtocht ging via Awirs Les Cahottes Fontaine Velroux Voroux-Goreux Fooz Villers-LEvêque Othée Rutten.Omdat het weer het toeliet besloten we om een extra lus te maken richting Diets-Heur- Vreren Nerem Mal Sluizen Millen Genoelselderen Membruggen Rijkhoven Alt-Hoeselt Sint-Huibrechts-Hern Schalkhoven Vliermaalroot Diepenbeek.
Aan de sporthal in Diepenbeek genoten we op het terras van onzedrankjes en konden we wat bijpraten over het nieuws van de dag.
