Verslag Poulseur/Comblain-au-Pont zaterdag 28 september 2013

Het zou een mooie nazomerdag worden, dus profiteren we er nog eens van om wat extra kilometers bij elkaar te sprokkelen. “Pluk de dag” zegt Leon immers altijd J. Kortere bestemmingen doen we wel als de zon achter de wolken is.

We zijn vandaag met z’n tienen, een mooie groep. Na een kort overleg over het te rijden parcours wordt het startschot gegeven. Zonder twijfel mogen we weer rekenen op onze sterke kopman Valère. We zijn ook blij dat Jean-Pière weer mee rijdt want nu zijn we weer een kopman rijker J. Dus samen met Valère neemt hij de kop voor rekening! We fietsen via Kortessem-Guigoven-Gors-Op-Leeuw-Jesseren-Haren-Bommershoven-Vechmaal. Leon fietst langs me en vertelt me dat het vandaag z’n dagje niet is, dat hij slechte benen heeft. Hier in Vechmaal besluit hij om af te haken en in z’n eentje op eigen tempo verder z’n training af te werken. Hij fietst even tot bij de kopmannen voor een bedankwoordje en wuift ons uit. Zo zetten we verder via Oreye-Bergelers waar ook Jos Bollen zijn koers terug huiswaarts zet daar hij vandaag liever de afstand wat inkort.

We passeren Lamine-Remicourt-Limont-Donceel-Haneffe-Verlaine-Bodegnée tot Jehay dat gekend is voor het prachtige Château de Jehay. Het kasteel bestaat uit muren van kalksteen en bruin zandsteen en bevat peperpotvormige torens, héél mooi om te zien. Er volgt dan een mooie afdaling tot in Amay waar we de benen weer wat kunnen laten rusten. Onze weg volgt verder Ombret en dan een pracht van een klim naar Villers-le-Temple. Hier plaatst Rudi een knappe demarrage tot in het wiel van Jean-Pierre. Paul en ik kijken even naar elkaar maar besluiten toch maar niet om mee te gaan met Rudi en houden ons mooi in het pelotonnetje. Paul is slim en pakt het goed aan want wil graag nog wat frisse benen hebben voor de terugrit. Waarschijnlijk zal hij dan het kopwerk mogen overnemen. Om nu reeds al de cartouches te verschieten, is het nog véél te vroeg. Boven houden we een korte pauze zodat Marcel een laagje kledij kan uitspelen want na zo’n klim vallen de eerste zweetdruppeltjes J. Zo peddelen we verder via Nandrin en Baugnée. Maar daarna krijgen we een lang stuk vals plat van 5 % richting Hody onder de wielen. Hier is het op de tanden bijten want kopman Valère profiteert er eens goed van om wat extra tempo te maken. En dat blijft maar duren die lange kuitenbijter, er komt precies geen einde aan. Gelukkig worden we daarna beloond met een superlange afdaling naar Poulseur.

We hebben pech want al de cafeetjes zijn gesloten. De hongerige magen beginnen te knorren;-). Geen erg, een paar trapjes verder - ik schat ca. 6 km - ligt immers Esneux. Koffiehuisjes en bakkers à la volonté J.



Aangekomen in Esneux zoeken we ons een zonnig terrasje uit. Zàlig gewoon om deze tijd van het jaar nog wat te genieten van de zon. Jean-Pierre trakteert ons op de taart. “Zomaar” omdat hij al zo lang niet meer heeft mee gereden. Lief van hem en het smaakt ons enorm. Tijdens onze rustpauze hoor ik vertellen dat Edgard terug aan’t fietsen is. Hij is stilletjesaan de kilometers aan’t opdrijven en zal wellicht weer snel bij ons kunnen aanpikken. Dit is fijn nieuws en we zijn blij voor hem J.

De zon doet ons goed maar het wordt toch weer tijd voor ons terugtocht. Natuurlijk na een pauze, volgt een klim ! Deze loopt via Col de Bonsgnée welke we allen samen in peloton naar boven fietsen. Rotheux-Rimière-Neuville-en-Condroz en de afdaling naar Engis. De mannen plaatsen hun karretjes in het wiel van Valère. Ik ben niet zo zeker in mijn afdalingen dus ik laat enkele meters vallen. Paul krijgt hier helaas een klapband en slingert een beetje. Maar komt mooi tot stilstand want is immers een topdaler. Zijn buitenband heeft een scheurtje waardoor het lek wat moeilijk te herstellen is. Natuurlijk heeft niemand een extra buitenbandje bij. Tsja, da’s immers extra gewicht hé;-). Dus deze maal is zowel de binnen- als de buitenband voor de prullenbak. Met een klein stukje oude buitenband krijgen we de band hersteld. Echter is het voor Paul niet meer zo makkelijk fietsen en is extra voorzichtigheid aangewezen. Hij neemt samen met Omer de kop over en bepaalt de snelheid. We passeren Awirs – Hozémont – Lexhy – Jeneffe – Momalle – Fize-le-Marsal – Crisnée – Thys – Otrange – Vechmaal – Bommershoven – Haren – Jesseren – Gors-op-Leeuw – Guigoven. Bijna thuis, we zitten nu immers al in Kortessem waar we kiezen voor het rustige fietspadje langs de Finse piste. Helaas merken we de glasscherfjes op het fietspadje te laat op.



Deze keer is het de beurt aan Jean-Pierre om lek te rijden L. Het bandje is snel vervangen. In Vliermaalroot ben ik reeds kort bij huis en bedankt mijn fietsmaten voor de leuke fietstocht. Zij kiezen nog voor de gebruikelijke after-drink in Het Demerstrand J.

Aanwezigen: Valère Ph, Jean-Pierre, Omer, Paul, Yvan, Marcel, Rudi, Jos B, Leon en Sabine

Mijn ritgegevens: 144 km – 28,6 gemiddeld – 1360 hm

29-09-2013 om 21:18 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Trail des Hautes Fagnes, zaterdag 28 september 2013

Vandaag stond de Trail des Hautes Fagnes op het programma. Hier, in Xhoffraix, beleefde ik ooit m’n eerste trail, weliswaar voor de korte afstand.

Carpoolen voor ’t milieu, maar ook voor de gezelligheid: chauffeur was loopmaatje Patrick, Edwin en ik passagiers. Zo’n uurtje rijden is met dit plezante gezelschap zo om. Ginds aangekomen, kregen we van een wel heel fervente parkingwachter ons plaatsje op de koeienweide aangewezen.

Na de briefing, werd het startsein gegeven om 10u00. Edwin al ergens vooraan, Patrick en ik kennen ons plaatsje en starten rustig, samen met Theo en Lode. Maar tijdens de eerste afdaling, op 1,5 km, schiet Theo al weg. Wij blijven aan ons tempo verder lopen.

We blijven op gelijke hoogte met Michaël en lopen uiteindelijk ook een heel stuk gezamenlijk. We dalen tot aan de Warche, een zijrivier van de Amblève. Een rivier betekent voor een trailer vooral een gevaarlijke gladheid en inderdaad, het duurt niet lang of ik een voorwaartse val maak, gelukkig zonder erg.

We volgen Warche een tijdje, tenminste totdat hij naar Malmedy loopt, en wij in de Hoge Venen blijven. De temperatuur begint stilaan te klimmen, ben ik blij dat ik niet meer aan heb dan anders. Patrick en Michaël zijn wel dikker gekleed en beginnen uit te spelen tijdens de eerste bevoorrading, aan de stuwdam van Robertville.

Gelukkig waren er toch bekertjes op de bevoorrading, want tijdens de eerste kilometers hoorde je vooral bekertjes op de grond vallen. Opzet dus niet zo geslaagd. Wat tuc-koekjes, banaan, cake. Een mens vraagt zich af hoe ze er aan uit kunnen: voor 5 euro zo’n mooie loop en prima bevoorrading aanbieden.

Met wat luchtiger geklede mannen trek ik verder op pad. Amper 1 km verder komen we aan de mooie burcht van Reinhardstein, in Ovifat.

Plots iemand die m’n naam roept, Stijn uit Tongeren waarmee we tijdens de Crètes de Spa even gelopen hebben. We lopen met z’n vieren verder.   We komen terug in de Hoge Venen, eerst weer parallel met de Warche, nadien langs een zijriviertje Ruisseau de Bayehon.

Na km 16 begint het grote klimwerk: zes kilometers in stijgende lijn, ben ik blij dat ik m’n poles bij heb ! Michaël krijgt het even moeilijk en blijft achter. Met z’n drieën gaan we verder. Patrick begint intussen meer en meer last te krijgen van z’n voet ( hielspoor ) en z’n knie. Hij neemt veiligheidshalve maar een pijnstiller zodat ie verder kan. Tijdens de tweede bevoorrading ( zonder bekers ) delen we de onze met lopers die die hunne kwijt zijn. Lekkere bevoorrading trouwens, gesponsord door de lokale bakker.

Van km 22 tot 28 krijgen we een mooi stukje Hoge Venen te verwerken, over knuppelpaden en plankenpaden die her en der toch aan vervanging toe zijn. Nadien een derde bevoorrading waar Stijn achter blijft en op eigen tempo verder loopt. Aan de bevoorrading zitten er nog een aantal lopers die het opgegeven hebben, maar van opgeven wil Patrick niet weten, al moet ik hem uitkruipen zegt ie.

Michäel heeft hier z’n tweede adem gevonden want duikt terug op. Samen verder gaan is geen optie, want Patrick ziet té veel af. Op wandeltempo, en af en toe lichtjes joggen gaan we verder. Ik probeer hem op te peppen, maar dat lukt niet zo goed. Dan maar stil wezen, en zorgen dat ie de finish haalt. Hij maant nochtans aan dat ik moet doorlopen, maar dat doe ik liever niet.

Patrick bijt door en telt de kilometers af. Plots horen we Edwin roepen, hij komt in tegengestelde richting naar ons toe want is natuurlijk al lang gefinisht. Hij montert Patrick weer wat op, en de laatste kilometers worden samen gelopen. Volgens mij is Patrick nog nooit zo content geweest om de finish te zien !

We drinken een lekker lokaal biertje, praten nog een beetje met andere lopers en gaan braafjes naar huis.

Link naar de trail: http://connect.garmin.com/player/382501559

38 kms, 920 hms, binnen na 6 uren

Morgen de beentjes wat loslopen op de 10 miles tijdens de Maasrun in Lanaken.

28-09-2013 om 21:50 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 24 september 2013: Blegny-Aubel

’t Moet er toch ene keer van komen: m’n wederoptreden bij de 3x20. Een toffe bende, had ze eigenlijk wel gemist. Maar of ik Banneux zou aankunnen op zo’n eerste rit … daar begon ik vannacht wel serieus aan te twijfelen. Conditie heb ik meer dan genoeg, maar fietsspieren helaas niet meer.

Onderweg naar ’t bushokje kwam ik Flor al tegen, die me geruststelde en zei dat er nog wel een deel anderen zouden inkorten. Full House aan de start, kopman Valère kon z’n ogen niet geloven. Wellicht had de zon hier veel mee te maken, zo’n typische nazomerdag waarvan je denkt dat het misschien wel eens de laatste van het jaar zou kunnen zijn. En van zo’n dagen moet je profiteren.

Ook Willy was terug van de partij, hij had wielertoerist.be-vriendin Kristine meegebracht, helemaal afgezakt uit Linter. Ja, ja … we zijn tot over de grenzen beroemd ;-). Natuurlijk een fijn wederzien met Sabine, die twee berggeiten kennen elkaar maar al te goed.

Valère roept “ iedereen goede benen” ? Ik vraag hem of mooie benen ook voldoende zijn. We zijn vertrokken: Valère vooraan, Omer naast hem op de kop. Ik kies voor de tweede rij, naast Paul die wellicht het kopwerk zou mogen afwisselen met Omer. Reitje, Rommershoven, Schalkhoven waar we voor de weg kozen in plaats van het fietspad. Valère deed me eraan herinneren dat ik hier ooit viel. Nu was het wegdek intussen wel gemaakt en zou dat daar niet meer mogen gebeuren.

Alt-Hoeselt, Membruggen, de beentjes voelden goed aan, maar niet super, maar zolang ik klein kon blijven trappen zou het wel gaan. Millen, Bassenge, het keuvelend peloton achter ons. De eerste helling kondigde zich aan: de Houtain. Eigen tempo, klein trappen. Valère merkte dat ik een gat moest laten en verminderde vaart. Oef, boven. Heurle-le-Romain, ik denk dat we op dit stukje Martin inhaalden die aanklampte bij de groep. Dan de mooie Richelle op, weer op eigen tempo, de anderen klimmen aan hun snellere tempo verder. Mooi om te zien, Sabine en Kristine zo “en dansant” op hun fiets. Maar ik heb andere kwaliteiten. Sabine vertrouwde me toe dat ze ook eens geprobeerd had te lopen, drie kilometers en de rest van de week pijn aan de benen. Zo zie je maar …

Feneur, we passeren de mijn van Blegny. Hier rijdt Paul lek. Ik begin te twijfelen, weet écht niet wat ik ga doen: meerijden tot Banneux, daar geraken is geen probleem maar terug moet er ook nog gereden worden. De manier/de weg waarop terug gereden wordt is dan cruciaal. Via het kanaal zou het nog te doen zijn, maar binnendoor zou ik misschien toch die man met de hamer eens gaan ontmoeten. Ik kies, samen met Flor en Leon, om door te rijden naar Aubel. Ik bedank Valère voor het kopwerk, “ da’s goed voor ene keer zegt ie “. Ik lach en zeg dat hij in ruil altijd een keer met me mee mag lopen. De anderen zetten hun rit verder naar Banneux.

Leon op kop, ik in ’t wiel en daarachter Flor. ’t Is best nog wel klimmen via Mortier en Julémont naar Aubel. Maar ik kan genieten en rondkijken. In Aubel haal ik de taart, terwijl de mannen de drank bestellen. We genieten op het terras in het zonnetje van de bedrijvigheid in Aubel, op dinsdag is er immers markt.

Dan nemen we de gebruikelijke weg via Moelingen, Lixhe. Dan richting Hallembaye, maar Leon stelt me gerust dat we het fietspad van de Houtain gaan nemen.

Deelnemers: Valère Ph, Omer, Paul, Yvan, Valère B, Willy, Kristine, Sabine, Didi, Jos B, Marcel, Roger, Flor, Leon, Martin, Vanessa

Link naar het B-ritje: http://connect.garmin.com/activity/380649544

Het relaas van de rit naar Banneux, opgesteld door Didi, foto ingestuurd door Sabine

Mijn woorden en Schimpense speculaas deden zaterdag wonderen,

Misschien hadden ze het in Keulen horen donderen.

Eén groep, ’t is dat wat telt.

Dit is veel meer waard dan kijk- en luistergeld.

Het buskotte stond vol,

En ieders buikje was nog hol.

Een nieuw gezicht was van de partij,

Kristine uit het verre Tienen reed mee naar de Banneux’se kloostervallei.

Free Willy was er ook nog eens bij,

Zo is iedereen weer blij.

Te Richelle kozen Leon, Vanessa & Flor voor ’n hele grote Chocomel,

De rest dan maar door naar het Heilige Water van de Banneux’se dakkapel.

Gezwind werd er op los getrapt,

Zo werden uit het Grote Boek van onze oppergod Valère  simpelweg de oplopende kms geschrapt.

Bij dit mooie weer was het uiteraard een prachtig ritje,

Hopelijk zijn we volgende keer met evenveel volk in desnoods een ander outfitje.

Voldaan & Tevree,

Zeg ik weer “Sjamayee”!!!

Kms v/d dag vanuit Djoppenbeek: 154km – 1400hm – avg 27.5km/u

Kapitein van het schip: Valère Ph.

Aan zijn zijde: Omer, gevolgd door Didi & Paul.

De rest van het pelotonvulsel: Vanessa,Leon & Flor tot Blegny;

Kristine, ons berggeitje Sabine, Roger J., Valère B., Marcel, Yvan, Willy, Jos B. & Martin  

24-09-2013 om 21:55 geschreven door eaglevanessa  

Het was weer efkens geleden,

Zeker niet in een ver verleden.

Mijn lievelingsritje kan ik zeker niet overslaan.

Inderdaad aan een Gemmenichske kan niemand weerstaan.

Wat reclame maken van de Schimpense Speculaas,

En het buskotteke stond weer vol zonder Sinterklaas.

Met één vrouw en tien man vertrokken we vlot,

alhoewel Valère Ph. blijft onze oppergod.

Gezwind trapte hij aan kop zo via zijn oude werkroute richting Hollandia.

En dit niet met zijne Flandria.

Geen A of B maar één,

dus alle 3x20’rs = iedereen.

Allemaal flauwe zever,

Zegt uw verslaggever.

 Samen Uit, samen thuis .

‘t Is dat wat telt.

Vriendschap en goede gezondheid.

Voor ieder geldt.

Ik kan het ondertussen weten,

Ik heb al op hete kolen gezeten.

Allez, genoeg gezever,

zegt Sabine, de opdrachtgever.

Voldaan & Tevree.

Zeg ik dan weer “Sjamayee”.

Kms v/d dag +/- 155km 1000hm  het maakt allemaal niets uit. > Amusement !!!

Weer 1 vrouw en 10 mannen op pad, ’t is dat wat telt.

Sabine de berggeit en rest van het peloton Valère Ph., Omer, Paul, Yvan, Leon, Marcel, Jos B., Valère B., Flor & Didi. 

21-09-2013 om 19:14 geschreven door eaglevanessa  

Naar aanleiding van de kermis organiseerde WTC de Pettemesjudders in samenwerking met het ROWA cycling Team zaterdagavond de tweede herdenkingsrit ter nagedachtenis van hun clubgenoot Luc Wolfs. Het werd een wielerwedstrijd voor wielertoeristen met vertrek en aankomst aan het Paenhuys. Mevr. Marie-Hélène Vangeneugden, echtgenote van wijlen Luc Wolfs gaf de start aan de70 renners die hadden ingeschreven en die 12 ronden van 5 km dienden af te leggen. Twee ronden werden er samen gereden achter de wagen van de koersdirectie waarna de wedstrijd op volle toeren kwam en de allures kreeg van een echte ronderit. Een kopgroep van 8 renners bleef samen tot aan de meet en streed voor de bloemen, in de sprint haalde Vandermeeren Kris het op Bollen Stijn en Jacobs Peter gevolgd door Knuts Quinten voor de vierde en Theunissen Ronny voor de vijfde plaats in categorie -50j. Bij de +50j haalde Jacobs Luc het voor Thijs Hubert en Kriekels Rik. De winnaars werden door mevr. Vangeneugden  in de bloemetjes gezet. Rowa cycling Team en de Pettemesjudders mogen fier zijn op deze puike organisatie, een dertigtal signaalgevers waren paraat voor ieders veiligheid. De organisatie dankt alle deelnemers voor hun aanwezigheid en hopen hen volgend jaar terug te zien. 

https://plus.google.com/photos/109486658485284332880/albums/5923961552568248721?banner=pwa#photos/109486658485284332880/albums/5923961552568248721

19-09-2013 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Huy dinsdag 17 september 2013

Dinsdag ‘fietsdag’ en weeral heb ik er enorm naar uitgekeken om samen te fietsen en te lachen. Mijn surfhistoriek op mijn laptop vertoonde afgelopen week  alle mogelijke weerberichten met de hoop op een zonnetje of tenminste geen wolkje met regendruppels. En ja hoor, mijn wens is uitgekomen J.

Afgelopen nacht thans wakker geworden met lichte buikpijn. ’t Is toch niet waar hé, daar gaat mijn fietsrit ! Tsja, zou dat een gevolg zijn van die hoop blauwe pruimen die ik gisteren heb gesmuld ? Lesje geleerd, nooit overdrijven ;-). Gelukkig toch ontwaakt zonder klachten, oef. Na een kort krachtig ontbijt haast ik me in mijn fietsoutfit. Twijfel een beetje om naar de lange broek te grijpen want deze tijd van het jaar is het gevaarlijk om een verkoudheid op te lopen. Bijgevolg sta ik daar bijna  als enige met mijn kniebroek ;-). Ik heb een goed argument: mijn benen moeten nog bijbruinen J. Yvan – de flapuit als altijd – zegt dat ik dan maar “bruinen zonder zon” moet smeren, het septemberzonnetje is niet zo krachtig meer.

Zoals afgesproken zouden we allen samen fietsen en maken we geen onderscheid in een A- en B ploeg. We zijn met z’n achten. Jammer dat Flor een beetje onzeker is want had gerekend op nog enkele andere maten. Normaal gezien fietst ook Vanessa nu voortaan met ons mee maar kan er vandaag omwille van het verlies haar lieve oma niet bij zijn. Wij hebben veel aan haar,  papa Jos en hun dierbaren gedacht en wensen hen veel sterkte. Echter krijgen we Flor niet overtuigd en kiest voor een ritje in z’n eentje. Jammer want volgens mij had hij heel mooi kunnen volgen in de groep. We zitten immers in onze afbouw, t.t.z. een mooi rustig wintertempo en de kilometers  moeten ook niet meer boven de 150 gaan.

Zoals gewoonte neem ik mijn positie als allerlaatste in het pelotonnetje in. Valère en Omer starten alvast op kop. De wind speelt sterk in ons nadeel maar we beseffen dat de terugweg dan wel een fluitje van een cent zal zijn J. Mijn benen voelen vandaag als twee betonblokken, vooral als ik klim à la danseuse. Enkele dagen geleden ben ik eens vol goede moed gaan lopen met af en toe een sprintje. Die sprintjes hebben me geen deugd gedaan denk ik, mijn spieren zijn niet gewend om te lopen. Vandaag me dan maar rustig houden en geen te gekke toeren uithalen. In Oreye stelt Paul voor aan Omer om over te nemen tot onze bestemming “Huy”. In het gebruikelijke koffiehuisje bestellen we ons lekker stukje rijstvlaai met koffie waarvan ik graag enkele sfeerbeeldjes vastleg. De mannen willen graag een aandenken aan de knappe vriendelijke serveuse J.

We praten gezellig over koetjes en kalfjes. Wil ook graag nog even aanhalen hoe trots we zijn op onze maten Peter en Quinten. Ze hebben met het Rowa-team zeer sterk gepresteerd in de Kermiskoers van Diepenbeek. Proficiat mannen !!!!

Wat doen die lekkere hete koffietjes toch goed ! Krijg het precies niet echt warm vandaag. Mijn maten doen me een plezier en gunnen het Valère om op de terugweg eens stevig door te trekken. Wij dus allen weer als een mooi treintje in z’n wiel. We krijgen veel rechte lijnen met de wind in de rug, zalig !!! Valère en Paul sparen ons niet. Ondertussen ben ik wel voldoende opgewarmd J. We willen liefst voor de regen thuis zijn en maken daarom niet teveel ommetjes op onze terugweg. Richting Kortessem zie ik dreigende wolken opkomen. In Vliermaalroot neem ik afscheid van mijn maten. Zij slaan een drankje in ons stamcafé ‘Het Demerstrand’ natuurlijk niet af J.

Aanwezigen: Valère P, Paul, Omer, Yvan, Marcel, Roger J, Sabine

Mijn ritgegevens: 111 km – 29, 05 gemiddeld – 780 hm

18-09-2013 om 22:31 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Beekse Marathon zondag 15 sept 2013

Af en toe moet er op de lange afstand getraind worden. Trails zijn ook wel lange afstanden, maar dat ligt toch net iets anders: je wandelt de stukken bergop zodat je hartslag kan dalen en de benen gestretcht worden. Niet dat trails minder zwaar zijn. Ik bedoel eerder trainen in een lange afstand blijven lopen.

In september is er, door de talrijke zomerse evenementen, niet zoveel keuze in trails en marathons, maar toch vonden we er eentje in het Nederlandse Hilvarenbeek.

Jacques en ik vertrokken goed op tijd, zodat we ter plaatse nog iets konden drinken en beetje konden keuvelen met andere lopers die we kennen. Geloof me, bekende gezichten genoeg. Opvallend veel Belgen aan de start, de loopclub van Oostende had maar liefst 40 lopers bij ! Niet allemaal voor de marathon, maar over alle afstanden 5 km – 10 km – 21 km – 30 km en 42,195.

En dat maakte het net zo moeilijk, alle afstanden vertrokken samen om 11u15. Van rustig starten, zoals we anders doen, was helemaal geen sprake. Jacques kende de stukken waar we in de open velden de wind op kop zouden hebben, en daar zouden we best in een groepje lopen. Maar het groepje liep zo snel.

Toch gaven we niet op, 5min30/km gemiddeld na 13 kms. Maar toen ik m’n hartslag zag ( 177 ) wist ik dat ik dit geen marathon zou kunnen volhouden. Bovendien werd ik nerveus van de voeten voor me, en vroeg ik Jacques te lossen.

We minderden vaart, maar m’n hartslag bleef hoog. Het zou dom zijn naar dit signaal niet te luisteren … dus besloten we het rustiger aan te doen. Twee lussen verder hadden we de halve marathon bereikt. Door de speakers klonk “ en daar zijn ze weer, onze Belgische vrienden “. Applaus op de terrassen waar andere lopers al aan ’t herstellen waren.

Tijdens de derde lus kreeg ik ook nog eens buikkrampen en moest ik noodgedwongen een sanitaire stop maken, wat onze gemiddelde snelheid natuurlijk deed zakken. Maar we zouden hoe dan ook de marathon uitdoen.

Ik was het duidelijk niet meer gewend om zo’n lange afstand constant te lopen. Maar ik zou volhouden, terwijl ik aan m’n pas overleden grootmoeder dacht.

De bevoorradingen waren natuurlijk niet zo goed als tijdens trails. Water en sportdrank de eerste 20 kms, nadien dook er af en toe wat banaan op en pas na 30 kms konden we ook cola krijgen. Gelukkig had ik zelf wat suikers bij om in te nemen.

Vanaf km 35 was het echt aftellen naar het einde. Af en toe een klein stukje wandelen deed deugd, en dan weer eens vertrekken ( pijnlijk ! ). Maar we haalden de eindmeet na 4u17, zonder sanitaire stop zouden we zeker 5 minuten eerder binnen geweest zijn. Niet om over naar huis te schrijven, maar ik behaalde wel de derde plaats in de categorie F35+.

Ook de andere Belgen kaapten heel wat prijzen weg. Mooi om te zien.




vlnr: Gust ( uit Lanaken ), Marc B, Patrick, ikzelf

Voor mezelf ga ik uit deze marathon toch wat conclusies trekken: ten eerste ik moet er eens wat meer tussendoor lopen, en ten tweede ik moet zeker langzamer starten.

Een moeilijk marathon, door de wind, de lussen, maar ook door het verdriet dat ik op dit moment nog aan ’t verwerken ben. Maar ik kom er stilaan wel uit, gelukkig helpt het lopen me daar wel bij.

Volgende loop die op de agenda staat is de Trail des Hautes Fagnes op 28/9, waar het ooit allemaal mee begon.

http://connect.garmin.com/activity/376202905

Met dank aan de vrouw van Gust voor de mooie foto's !

16-09-2013 om 14:30 geschreven door eaglevanessa  

met dank aan Yvan die in z'n pen gekropen is ;-)

Verslag rit vrijdag 13 september 2013 : Aubel

Omdat ze voor zaterdag een echte regendag hadden voorspeld, hadden we besloten om onze rit te verplaatsen naar vrijdag.  Omdat  niet iedereen zich dan kan vrijmaken, waren er slecht 4 die-hards aan de start : Valère P, Paul, Marcel  en Yvan.

Met een lekker zonnetje als bondgenoot vertrokken we onder aanvoering van Valère en Paul richting Hoeselt – Alden-Biesen – Membruggen – Genoelselderen – Millen -  Valmeer – Bassenge – Houtain-Saint-Siméon – Heure-le-Romain – Oupeye – Hermalle-sous-Argenteau – Richelle – Dalhem – Val-Dieu – Aubel.

Hier genoten we op het terras in het zonnetje van onze lekkere koffie en rijsttaart.

Na de pauze onder leiding van Valère en Yvan ging het richting Hombourg – Remersdaal – Sinnich  - Teuven -  De Plank -  Sint-Martens-Voeren – Schophem – ’s Gravenvoeren – Moelingen – Lixhe – Kanne – Vroenhoven – Lafelt – Vlijtingen – Rosmeer – Waltwilder – Munsterbilzen – Schoonbeek – Diepenbeek waar onze Valère snel naar huis moest omdat Wivine zijn koersgerief nog wilde wassen vooraleer te vertrekken naar Gent voor een bruiloftsfeest.

De 3 overblijvers konden nog op het terras genieten van enkele ijzerhoudende drankjes en een hoop gezever zoals wij gewend zijn bij onze leuke 3x20 groep.

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère P, Paul, Marcel  en Yvan

                          Afstand : 120 km , gemidd 28,5 km , hoogtemeters : 950 m.

16-09-2013 om 07:13 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 10 september 2013 : Engis

Ondanks de slechte weersvoorspellingen, toch 6 man aan de start deze morgen : Valère P, Paul, Omer, Roger J, Marcel en Yvan.

Met af en toe wat lichte motregen ging het onder leiding van Valère en Yvan richting Kortessem - Guigoven – Gors-op-Leeuw – Jesseren – Haren – Bommershoven – Vechmaal – Orye – Bergilers – Lamine – Remicourt – Limont – Donceel – Haneffe – Oudoumont – Saint-Georges-sur-Meuse – Engis.

Hier genoten we van onze lekkere koffie met taart in ons vaste café “Les Clapotins”. Intussen kwam het zonnetje even piepen maar niet voor lang want toen we vertrokken begon het weer even te motregenen met dreigende wolken boven ons.

Geen geklaag verder, dus ging het met Valère en Paul op kop  richting Awirs – Hozémont – Lexhy – Roloux – Fexhe-Le-Haut-Clocher – Fooz – Villers-L’Evêque – Othée – Rutten. Omdat het weer intussen fel verbeterde besloten we om een ommetje te maken via Diets-Heur – Vreren – Nerem – Mal – Sluizen – Boirs – Millen – Genoelselderen – Membruggen – Rijkhoven – Hoeselt – Beverst – Schoonbeek – Diepenbeek.

Juist op tijd binnen, want toen we aan onze eerste drankjes hadden,  begon  het fors te regenen zodat ons verblijf in de sporthal cafetaria extra werd gerokken maar dit was geen probleem.

Een leuke afsluiter van een aangename fietsdag waar we allen tevreden huiswaarts trokken.

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère, Paul, Omer, Roger J, Marcel en Yvan

                          Afstand : 115 km, gemidd 28,80 km

10-09-2013 om 21:51 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit zaterdag 07 september 2013 : Soumagne/Melen

Ondanks de grijze lucht deze morgen, toch 7 man aan de start : Valère P, Peter, Paul, Omer(ondanks zijn gekneusde ribben toch van de partij) , Rudi, Marcel en Yvan.

Onder aanvoering van de mannen met de fermste kuiten Valère en Peter reden we richting Romershoven – Schalkhoven – Sint-Huibrechts-Hern – Rijkhoven - Genoelselderen – Millen – Bassenge – Houtain-Saint-Siméon – Heure-le-Romain – Hermalle-sous-Argenteau – Richelle – Dalhem - Trembleur – Blegny – Bolland – Herve – Soumagne  waar we even halt hielden om te beraadslagen welke richting het verder zou gaan. Omdat onze Omer toch nog wat last had van zijn gekneusde ribben besloten we om rechtsaf te draaien en in Melen in brasserie “Le Lautrec”  een lekkere koffie met taart te nuttigen.

De terugweg ging via Cerexhe – Heuseux – Barchon – Wandre – Cheratte – Sarolay - Hermalle – Visé – Lixhe waar we onze weg vervolgden langs het kanaal Kanne – Vroenhoven – Kesselt – Hees  – Mopertingen – Eigenbilzen – Munsterbilzen – Schoonbeek – Diepenbeek.

Hier genoten we op het terras van onze welverdiende drankjes en werd er zoals steeds druk nagepraat over onze leuke dag .

Een dikke proficiat voor onze kopmannen van dienst Valère, Peter en Paul die ons de ganse tijd op sleeptouw hebben genomen.

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère P, Peter, Rudi, Omer, Paul, Marcel en Yvan.

                          Afstand : 120 km , gemidd. 29,20 km

08-09-2013 om 22:04 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Kelmis dinsdag 3 september 2013

Iedere week opnieuw verheug ik me op de dinsdagrit ! Maandagavond al zoveel mogelijk voorbereid (bidons vullen, koekjes klaarleggen, fietskledij kiezen, banden oppompen, ..) zodat ik vandaag rustig kan ontbijten en me prepareren voor de rit. Naar Kelmis ben ik nog nooit meegereden, dus het is voor mij een beetje gissen naar de afstand maar de vorige dinsdagen waren reuze meegevallen. Vandaag zal het ook wel goed gaan J

Hoewel we weer een maandje verder zijn, is het vertrekuur nog steeds om 8 uur. Goed op tijd vertrek ik richting ons vast bushokje. Voor mij is deze korte afstand naar het centrum een goed opwarmertje. Op een rustig tempo peddel ik over het fietspad in de Helstraat. Omwille van de slechte staat van dit fietspad, kies ik voor de rijweg. Een onvriendelijke automobilist is niet echt enthousiast en rijdt me al toeterend voorbij. Het scheelde een haartje of hij had me omver gereden, zo dicht had hij me genaderd. Dan maar terug braafjes het fietspadje op met de hoop dat ik niet zou lek rijden want als ik een bandje moet herleggen, ben ik minstens een half uur bezig. Onze maat Edgard heeft me eens de wijze raad gegeven elke dag te oefenen zodat het op den duur een fluitje van een cent is. Ik hoop trouwens dat hij snel mag herstellen zodat hij weer kan aanpikken bij de groep. Rustig fiets ik verder naar het centrum en zie in de verte onze Marcel als eerste aankomen. We zijn deze keer met z’n zessen. Jammer dat Omer er nog niet bij is. Hij is nog steeds herstellende van z’n val van vorige week zaterdag en heeft vooral last van gekneusde ribben. Kan enorm pijnlijk zijn maar ik duim voor hem dat hij volgende dinsdag weer topfit is.

Onze route wordt besproken en we beslissen om via de Voerstreek (Teuven) naar Kelmis te fietsen. Ik fiets graag door de Voerstreek en Nederlands Limburg, de uitzichten zijn er prachtig en echt om van te genieten. Zo vertrekken we dus via Beverst – Munsterbilzen – Waltwilder – Riemst richting Voeren. In Vroenhoven slaan we af richting het kanaal en zien hier een oudere man rustig wandelen met z’n neus in een tijdschriftje. We lachen ons ziek met de komieke uitspraak van Yvan: den dieje is de Playboy aan’t lezen J! Achteraan hoor ik veel gekke uitspraakjes en dat maakt de rit des te plezanter. Het doet me goed om veel te lachen ! Eigenlijk bezorgt die fiets me toch veel plezier en vreugde J. De klimmetjes beginnen en ik voel me in m’n element. Ik hoor Valère roepen: mannen we fietsen via de helling Ulvend ! Hierboven kan je trouwens lekkere pannenkoeken smullen. “Wacht”: roept Yvan ! “Marcel moet z’n lange onderbroek nog uitdoen” J. We stoppen dus aan een bankje waar Marcel rustig die warme beenverwarmers kan uitdoen want het zonnetje schijnt nu wel enorm op ons bolletje ! Ook ik verlos me van m’n armstukjes want het is nu wel enorm warm geworden. Ik ben zo dankbaar met onze prachtige zomer, laat staan de fantastische nazomer :D. Ulvend berg mag ieder op z’n eigen tempo opfietsen. Wel leuk want zo kan ik me eens goed uitleven. Samen met onze twee kopmannen Valère en Paul trap ik deze klim aan een mooi stevig tempo omhoog. Even later is het pelotonnetje ook boven en zetten we onze koers verder richting Gemmenich. Een kilometertje of vijf verder zie ik reeds het bordje “Kelmis”. We zoeken ons een mooi terrasje uit en bestellen onze koffietjes met grote stukken rijstvlaai. Het doet weer deugd om onze maagjes te vullen J.

De form van de dag gaat vandaag toch naar Roger zunne..die laat zich vaak zien aan de kopmannen ! Hij beweert thans een zwaar weekend achter de rug te hebben J. Ook Paul bewonder ik, hij is niet moe te krijgen want blijft ons allen mooi samen met vaste kopman Valère uit de wind zetten. Ik denk: zolang Paul me niets vraagt, blijf ik mooi profiteren in de wielen ;-). Onze rit verloopt verder via Aubel waar we ook een prachtige afdaling krijgen alhoewel als “ik” mag kiezen, fiets ik liever bergop. Die mannen kunnen vlammen in de afdalingen, niet te doen ;-). Gelukkig heb ik toch al veel bijgeleerd en lukt het me vrij goed om vlotjes naar beneden te fietsen. Nog wat sleutelen aan mijn bochtenwerk en het komt allemaal wel goed. Ergens remde ik tamelijk hard in een bocht. Marcel wees me er op dat dit gevaarlijk is: altijd afremmen “voor” de bocht ! Via Dahlem – Bassenge met de klim van de Hautain – Riemst – Bilzen naderen we ons thuisfront “Diepenbeek” met een supertevreden gevoel. Natuurlijk hebben we nog zin om even na te praten met verfrissende drankjes om nieuwe plannen te smeden voor het komend weekend. We zijn immers enorm gemotiveerd en het seizoen mag nog heel lang duren J

Aanwezigen: Valère P, Paul, Roger J, Marcel, Yvan en Sabine

Mijn ritgegevens: 148 km – 28 gemiddeld – 1500 hm

04-09-2013 om 06:57 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Coalminer’s Trail zaterdag 31 augustus 2013

Ook onze loopclub, Run & Fun Genk, organiseert naast de Louis Persoons Marathon ook een heuse trail. Op vrijdag had ik een dagje verlof genomen en trok ik met Jarno naar The Place To Be: de terril van Waterschei. We zouden er samen met Micha en Elsi het parcours uitpijlen. Uitgerust met piketten, hamer, bordjes, linten en schaar trokken we op pad. Ik kan je verzekeren dat dit een tijdrovende klus is.

Zaterdag, inderdaad een betrokken weertje, maar droog. Alle afgezakte trailers begroeten, even een papiertje tekenen dat ik in goede gezondheid verkeer, startnummer en chip vasthechten. De CM-trail is een kleine trail en zal altijd zo blijven omdat we nu eenmaal geen vergunning hebben om meer mensen op de terrils toe te laten. Maar dat maakt de trail wel gezellig. 59 inschrijvingen maar nog geen 40 deelnemers op de lange afstand ( 45 kms ), wie is er nu immers zo zot om 4 rondes op en rond de terrils gaan lopen ? Maar het zijn stuk voor stuk ultralopers die wel ’t een en ’t ander gewend zijn, meer dan de helft van deze krakken kom ik wel maandelijks ergens tegen. En dat maakt het wel heel gemoedelijk.

Op het parcours ook drie mountainbikers ( Philippe, Gunther en Jochen ) die zullen waken over onze veiligheid.

10u00: Korte en duidelijke briefing van Marc en opeens een startschot, wat ik op andere trails eigenlijk niet meer tegen kom. We zijn weg. Jacques loopt met Els, ik vandaag met Patrick.

Nog niet goed en wel van het stukje asfalt af zien we dat Jo Ernots al een serieuze voorsprong neemt.



Slimme zet, bedenk ik in mezelf want zo dadelijk moet er aan een touw omhoog geklommen worden. Tegen de tijd dat wij daar aankomen is ’t al file, maar daar zitten we helemaal niet mee in … de weg naar de finish is nog ver.



Over het parcours kan vooral gezegd worden dat het voor 95% off road is, wat tegenwoordig niet meer zo evident is. Het is heel afwisselend: single tracks tussen jonge berkenbomen, een beklimming in van dat gele Genkse zand, een mooi stuk door welriekende heide, stukjes bos. We lopen een tijdje samen met Lode uit Hoeselt, maar die laten we nadien toch maar wijselijk gaan wegens te snel. Een half uur na ’t vertrek krijgen we af te rekenen met regen, die eerst miezerig is maar nadien heviger wordt.







Op een gegeven moment lopen we zelfs door een stukje jungle, prachtig! Op enkele stukjes na zelfs allemaal heel goed beloopbaar. Na 6,5 km komen we aan de bevoorrading, intussen is het zelfs gestopt met regenen. Banaan, peperkoek, tuc-koekjes, rozijnen, en vooral veel cola. Klaar voor het grote werk: de twee terrils op.

De “vlakke” kale terril wordt als eerste bedwongen. Stukje bergop, want het met stokken toch iets gemakkelijker maakt als je ze tenminste ergens kan inplanten. Dan een stukje op het plateau, vanwaar we een mooi zicht hebben op de bevoorrading; we zwaaien naar Jacques en Els die daar net aangekomen zijn. Terug een stukje klimmen, we zien de snellere lopers al op de andere terril afstevenen. Weer een stukje plateau. Terug een toch wel heel steile klim, een korte adempauze om dan het laatste stukje naar de top te bedwingen. Terwijl de roofvogels rondcirkelen genieten we toch wel even van dit prachtige uitzicht. We zien de buurgemeenten, de Crystal-arena van KRC Genk, de Genkse industrie. Mooi mooi.

Dan even steil naar beneden, waar ook hier de stokken weer hun werk doen. En nog maar naar beneden. Stilaan worden we naar de tweede terril, de beboste, geleid.



“Het kreng” zoals Micha hem gisteren nog noemde. Een heel steile toch wel, maar deze loopt gewoon naar boven, zonder plateaus, zonder adempauzes. De tijd vliegt voorbij, de kilometers wat minder. Km 9 op de tweede terril, nog twee te gaan tot aan de start. Deze vliegen door het vele bergaf natuurlijk wel om.

Als we de matten voor ’t eerst passeren, onder luide aanmoediging van trainster Lieve zien we de deelnemers van de kleine CM al wachten. Snel wat eten, snel Astrid, Edwin en Edward groeten en weer verder. We horen van de ouders van Jo dat hij al 5 minuten voorsprong opgebouwd heeft. De tweede ronde liep, voor mij althans, niet zo goed. Niet dat het saai werd of zo, helemaal niet, maar je voelt het gewoon dat het niet zo lekker loopt. Vooral het stuk naar de bevoorrading leek lang te duren, maar als we op onze garmin keken deden we er maar ietsje langzamer over dan tijdens de eerste ronde. Eens de bevoorrading gepasseerd ging het weer vlot, psychisch althans. Doordat je weet dat je de terrils moet beklimmen, kan je je afstand wat beter inschatten en begint het vanzelf te korten.

Voor we over de matten lopen, vlucht ik nog snel naar de Toi Toi, ben ik ook alweer van af. Eten, drinken, een gelleke. We vatten onze derde ronde aan … en ja hoor … Jo steekt ons hier in ’t begin al voorbij, we blijven even staan om een foto van hem te maken en moedigen hem nog wat aan. We zijn zo blij voor hem. Deze ronde gaat me beter af dan de vorige, wellicht ook omdat je nu veel meer volk op ’t parcours ziet, de snelsten van de korte afstand steken ons immers voorbij. Eén van die snelleren moeten we zelfs op een bepaald moment terugfluiten omdat die de afslag mist. Aan de bevoorrading worden we ook ingehaald door Jos Snoeks. Op weg naar de terril passeert Gislain Dops ons, die op het einde van deze maand de Spartathlon zal lopen.  Boven op de terril zitten twee trailers. We vragen of alles in orde is, “ alles in orde, normaal moeten we nu nog één ronde doen maar ’t is genoeg geweest, we stoppen”. Eén van hen is een rechtstreekse “ concurrent” van me.

Voor we ’t goed en wel beseffen passeren we weer de tijdsregistratie. Onder gesupporter van de gefinishte trailers van de korte afstand rapen we onze moed bijeen voor een laatste, nu wel heel eenzame ronde. ’t Is gek …. Maar toch zien we tijdens deze ronde dingen die we tijdens de andere rondes niet gezien hebben ( of zouden we beginnen te hallucineren ? ). De hellingen worden met de ronde steiler … de zon is inmiddels uitgekomen, wat voor mij echt niet moet. Tijdens deze ronde trekken we wat meer foto’s, al was het maar om af en toe op adem te komen. Vlak voor de tweede bevoorrading neem ik een nieuw gelleke, Patrick zegt me nog “ die gellekes zijn niet goed, daar krijg ik last van “. Maar ik drink er genoeg bij, en dan zal het wel in orde komen. Domme ik drink dan tijdens de bevoorrading nog eens twee bekers cola, die me nadien toch wel dreigen op te komen.

We lopen even samen met een loper uit Friesland die aan ’t trainen is voor een 100 mijl in Engeland. Op de terril zelf passeren we Louis H, waarvoor het ook al gedaan mocht zijn. We zeggen hem rustig te blijven, maar die man heeft al zoveel jaren meer ervaring dan ons … hij weet wel best hoe hij op deze omstandigheden moet reageren. Na de afdalingen van de terrils worden we de laatste kilometer bijgestaan door MTB-ers Philippe en Gunther, toch wel een aangenaam moment. Ook zij hebben vandaag kennis kunnen maken met de “ultra-wereld” en hadden zich nooit kunnen voorstellen wat zo’n trail allemaal inhoudt. Bedankt dat jullie er waren !

Nog een paar meters … hand in hand, met de stokken omhoog finishen Patrick en ik net binnen de 6uur, mijn vooropgestelde tijd. Luid applaus van de anderen die al aan de après bezig zijn. Fijn bijpraten, we kunnen terugblikken op een mooie, maar niet te onderschatten trail. Ik ben absoluut geen ronde-loper maar ik ben er wel van overtuigd dat deze je mentaal ook weer sterker maakt. Kleine kanttekening: ik blijk ( door opgave van m’n “concurrent” ook nog eens eerste dame geworden te zijn in de categorie -45. Maar degenen die me kennen weten dat dat bijzaak voor me is. Het plezier in het lopen zelf met gelijkgestemde zielen maakt me des te meer gelukkig !

Een dikke proficiat aan Jo die de eerste was op de lange afstand. Ook een dikke proficiat aan degenen die deze trail in goede banen hebben geleid, in ’t bijzonder aan Micha ! Dank je wel !

Link van mijn loop: http://connect.garmin.com/player/368148685

In september ga ik het toch wel een klein beetje rustiger aan doen op loopgebied, maar één marathon op ’t programma, en één kortere trail ( 37 kms ), die van de Hoge Venen waarmee het trailavontuur ooit allemaal begon. Onderhoudend lopen naar het volgende grote doel: Berg en Dal ( 60 kms )bij Willem, die trouwens vandaag ook van de partij was.

01-09-2013 om 17:03 geschreven door eaglevanessa  

31-08-2013 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

Verslag: Namen/Jambes dinsdag 27 augustus 2013

's Morgens bij het ontwaken voel ik me gelukkig want heb een mooie dag voor de boeg: een fietsrit met mijn toffe maten van de 3*20. Het is lang geleden – op vorige week na – dat ik nog met deze groep heb meegereden. De vorige maanden heb ik me vooral gefocust op het verzamelen van zoveel mogelijk hoogtemeters op een zo kort mogelijke afstand. Eigenlijk ben ik niet zo’n fan van heel lange duurritten en heb er dus ook weinig voor getraind. Maar ach, ik heb gewoon zin om veel te lachen en in groep is het toch altijd makkelijker en vooral plezanter om een hoop kilometers onder de wielen te krijgen.

Na een stevig ontbijt vertrek ik goed op tijd naar het bushokje, want wil er nog snel wat koolhydraten verorberen. Het eindpunt ligt immers niet bij de deur ;-). Ook ben ik niet zo handig op mijn fiets in tegenstelling tot mijn maten. Mijn truitje goed volgestopt met koekjes waarvan de verpakking al half open is gemaakt zodat ik af en toe eens kan grabbelen voor een hapje. Ik zou best om het uur een portie koolhydraten eten om met een goed gevoel de rit uit te rijden.

Ik arriveer dus als eerste en na een aantal minuutjes zie ik onze Marcel om de hoek komen. Die is al warm getrapt want heeft al wat kilometers in de benen. Ik bewonder Marcel hier enorm in. Een lange duur voor ons, is uiteraard voor hem een ‘extra’ lange duur. Dan komt Roger afgepeddeld. Ook hij was zich al wat gaan warm rijden ;-). Natuurlijk ontbreken onze twee sterke kopmannen Valère en Paul niet. Ben blij dat ze er zijn, met hen erbij wordt de ketting altijd goed stijf gehouden! Ik tel altijd met hoeveel man we de rit gaan rijden. Joepie, “onpaar”..nu kan ik mijn wagonnetje fijn achteraan hangen, me goed verstoppen en toch een mooi overzicht houden. Fiets graag achteraan, dan voel ik me veilig omdat ik alle hobbels en bobbels goed kan zien J. Moet zeggen: iedereen van de groep houdt het wel veilig en dat apprecieer ik enorm. De kopman Valère is top ! Hij waakt erover dat al zijn schaapjes veilig terug in hun wei geraken. Ook wordt elke hindernis telkens tijdig aangewezen want de snelheden die we halen vergen echt wel een grote voorzichtigheid.

Het startschot is dus gegeven. Het is nog wat fris (8uur) en het zonnetje laat zich niet zien, maar het is nog vroeg. We fietsen rustig en al snel wordt het tempo wat opgedreven. Valère kijkt regelmatig eens om en merkt dat iedereen het tempo goed aankan, dus er kan nog een tandje bij J. “Hangt Sabine er nog aan?” wordt al eens geroepen ;-). Omdat ik achteraan het pelotonnetje fiets, ben ik wel al eens een elastiekje maar trap de gaten wel dicht. Ik probeer me wat toe te leggen op het maken van meerdere omwentelingen om wat op souplesse te fietsen. Hiermee train ik ook een beetje mijn explosiviteit want dit is niet mijn sterkste kant. Het wordt warmer en warmer. Marcel haalt gekke toeren uit, zo schiet het eventjes door mijn hoofd. Het beroemde C&A zakje trekt hij al fietsend over zijn helm. “Amai die durft en is technisch”: speelt in mijn gedachten.

We spreken af via Oteppe te rijden en daar een tussenstopje te houden aan de visvijver om de batterijen weer op te laden. Ik ben hier enorm blij mee ! De kans om weer wat bij te eten J. Nog 30 km tot Jambes, dat moet lukken. Ik vrees eventjes dat Oteppe het eindpunt is maar Roger stelt me gerust dat het een lange fietsdag zal worden. Ja hoor, ik wil nog niet naar huis, bijlange niet;-). Ai, al direct een klimmetje na de pauze ! “Waarom ligt een café toch altijd voor een klim” zegt Roger ;-). Valère en Paul blijven sterk op kop rijden. Op een tiental kilometer van Namen zie ik de Citadel, dus het kan niet ver meer zijn. We krijgen een mooi stuk waarin Valère zich kan uitleven. Hij zit zich vooraan en de rest van de groep blijft met snelheden van meer dan 40km/uur mooi aanklampen. Wauw, hier gaat het vooruit seg, ik leef me enorm uit want het geeft toch zoveel voldoening dat ik de spanning in mijn benen mag voelen. Op exact 90 km arriveren we in Jambes. We treffen een gezellig terras waar we een extra groot stuk taart kunnen smullen. De koffietjes en andere drankjes doen ook enorm deugd. Krijg nog een goede tip van Paul: suikergelletje in bidon met water doen ipv het ineens leeg te drinken zodat ik er langer energie kan uitputten tijdens de rit.

De terugweg wordt ingezet. Helaas zit de wind pal op kop ! Ik roep (plagend) naar mijn maten: hela denk aan het gemiddelde hé, niet afzwakken ! “Steuk nog maar wat”: zegt Marcel ! Nu neemt Roger samen met Valère de kop voor zijn rekening. Maar het is zwaar, loodzwaar met die wind. Ondertussen laat Valère ons van de mooie plaatjes genieten terwijl Marcel een wijze opmerking geeft: om te genieten van die plaatjes, moeten we wel wat langzamer rijden J. We krijgen een klimmetje onder de pedalen. Ik ga mee met de klimmers Valère en Paul. Had ik beter niet gedaan want hierdoor zat ik plots vooraan met Valère. Man man wat zie ik af, mijn hartslag stijgt de pan uit en ik probeer het een tijdje vol te houden want mijn kopmaat ontziet me niet. Gelukkig komt een tractor uit een zijstraat en hangt een tijdje voor ons waardoor het tempo afzwakt. Hier kan ik mijn positie weer afstaan aan Paul. Roger is slim en neemt mijn lievelingspositie in, de laatste plaats in het peloton. Nu moet ik dicht in het wiel van Paul blijven en volledig op Paul vertrouwen. Hij doet het prima want geeft tijdig de obstakels aan. We boksen en boksen maar tegen die felle wind. Ik bewonder onze kopmannen. Paul krijgt het een beetje moeilijk wat doodnormaal is want heeft ons zeker al 120km mee op sleeptouw genomen. Hij vraagt me of ik nog een beetje fris ben om de rest van de rit naast Valère de kop over te nemen. Ik stem toe! Het worden de laatste loodzware kilometers. Het bordje “Wellen” ziet er zo prachtig uit J! Ik voel dat ik al mijn krachten moet gebruiken om mijn steentje bij te dragen, het is loodzwaar, ik zie af maar geef niet op. Valère en ik zeggen stilletjes tegen elkaar dat ons pijpje nu wel zuiver is : We naderen onze stal “Diepenbeek”. Hier sla ik af richting thuis want heb nog wat karweitjes te doen. De rest van het team fietst verder naar ons stamcafé “Het Demerstrand” waar ze nog gezellig kunnen nababbelen met de oh zo welkome frisse drankjes J.

Aanwezigen: Valère P, Paul, Marcel, Roger J en Sabine

Mijn ritgegevens:  175 km – gemiddeld 30,15 – hoogtemeters: 1200

27-08-2013 om 21:21 geschreven door eaglevanessa  

25-08-2013 om 11:59 geschreven door eaglevanessa  

een dikke merci aan Yvan voor het verslag en Sabine voor de foto's !

Verslag rit dinsdag 20 augustus 2013 : Eupen

Deze morgen kregen  we alweer 8 moedigen aan de start : Sabine, Valère P, Omer, Paul, Roger D, Marcel, Roger J en Yvan.

Onder aanvoering van Valère en Omer ging het aan een rustig tempo richting Schoonbeek – Munsterbilzen – Eigenbilzen – Mopertingen – Hees – Kesselt – Vroenhoven – Kanne – Eben-Emael – Hallembaye – Lixhe – Moelingen – ’s Gravenvoeren – Sint-Martens-Voeren – Sint-Pieters-Voeren – Veurs – Hagelstein – Henri-Chapelle – Welkenraedt – Baelen – Membach – Eupen.

 Hier genoten we bij de bakker van koffie en taart zodat we er tegenaan konden voor de terugtocht.

 




Onder leiding van Valère en Paul  werd de beklimming van de Baraque Michel aangevat en na enkele hectometers kwamen de echte berggeiten( Sabine, Valère , Paul en Omer) resoluut naar voren terwijl het peletonvulsel rustig naar boven peddelde.

Eénmaal boven reden we richting Gileppe – Goé - Limbourg – Bilstain – Thimister-Clermont -  Froidthier – Val-Dieu – Mortroux – Dalhem – Richelle - Hermalle-sous-Argenteau – Oupeye – Heure-le-Romain – Houtain-Saint-Siméon – Bassenge – Valmeer – Spouwen – Martenslinde – Bilzen – Spurk – Schoonbeek – Diepenbeek.

Hier genoten we op het terras van onze welverdiende (ijzerhoudende) dranken na een heel leuke rit.

Ritgegevens : Aanwezigen : Sabine, Valère P, Omer, Paul, Roger D, Marcel, Roger J en Yvan.

                         Afstand : 170 km ,  gemidd 28,4 km , hoogtemeters 1.600 m

21-08-2013 om 21:12 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Trail des Fantomes, 17 augustus 2013

Vorig jaar moest ik wegens een blessure m’n loopafstand van de voorziene 50 kms laten omswitchen naar de 25. Dit jaar schreef ik me in januari al in voor de 50, niet wetende of ik deze afstand al aan zou kunnen. Intussen weten jullie ( en ook ik ) wel beter, maar bijkomende verzwarende omstandigheid was toch wel de dodentocht van vorige week.

Een hele week zonder sport ( op losfietsen na ), drie kinebeurten en toch wel een raar gevoel in m’n linkerbil. Maar toch vertrok ik vol goede moed op verlengd weekend naar La Roche. Op donderdag in Durbuy een beetje in de touwen gaan hangen, belofte naar Jarno toe maakte schuld. Op vrijdagavond tijdens het afhalen van onze startshirt ( met dank aan Scarabee Trailrunshop ) en loopchip gezellig bijbabbelen met trailvrienden.

Zaterdagmorgen om 7u00 zouden we vertrekken, dus maar vroeg ’t bedje in. Wat was ik blij dat ik in de Floreal logeerde ( waar de start was ) en niet zoals m’n loopmaatje Patrick thuis moest vertrekken om 5u00 ’s morgens. Maar een mens heeft er blijkbaar toch veel voor over om dan nog eens af te zien.

Een gemoedelijke start, veel lachende gezichten en toch wel een speciaal zicht, al die blauwe loopshirts met spookje Berthe op. Bij de eerste helling beginnen Patrick en ik te wandelen, terwijl de anderen toch nog aan ’t lopen waren. Niets opblazen, dacht ik bij mezelf, ik ben nog niet opgewarmd, en ik ben zelfs nog niet fatsoenlijk wakker.

Tijdens die eerste klim krijgen we al meteen aansluiting van Sonia uit Aken die we in Herbeumont hebben leren kennen. Door m’n erbarmelijke Duits werd er gelukkig al snel overgeschakeld op het Engels. Fijn om bij te praten wat we in tussentijd zoal gedaan hebben. In het volgende wandelstuk richting Borzée komt Lineke uit Breda aansluiten, het is haar eerste 50 kms en ze vraagt of ze bij ons mag blijven. Tuurlijk, des te meer zielen, des te meer vreugde.

Op km 8 toch wel weer een steil stuk. Hier staat Wing, die ons eerder voorbij stak samen met haar broer, op ons te wachten. “ Hier loopt geen pad “, zei ze, duidelijk zoekend naar de weg. Linten waren er ook nergens te bespeuren. Onderweg hadden we zelfs de indruk dat er verschillende gewoon afgetrokken waren. Gelukkig herinnerde ik me nog iets van vorig jaar en nam ik, op goed geluk, de leiding van ons loopgroepje. En inderdaad, terwijl we genieten van het panorama zien we toch weer markeringen. Patrick grapt dat ie intussen wel veel vrouwen rond zich heeft lopen, waarop Wing ( in de afgesproken voertaal ) zegt “ you’re a chick-magnet !

Ik vraag Wing waar haar broer is, maar die zou een sanitaire stop maken en dan zouden ze terug afspreken aan de eerste bevoorrading.

We dachten op dat moment dat we als laatsten liepen, maar plots steekt er ons een heel groepje snelle lopers voorbij die dus wel degelijk fout gelopen waren. Dat gaat nog plezant worden, denk ik in mezelf.

Terwijl Wing en ik wachten op de anderen, na een volgende steile klim probeert ze haar broer te tevergeefs te bellen. Ze besluit dan maar samen met ons verder te lopen, en niet te wachten op de bevoorrading.

Na de bevoorrading volgt een gevaarlijke afdaling. Zelfs met m’n poles kon ik me niet rechthouden dus besluit ik maar steunend op m’n handen, en voeten, bergaf te, tja, te glijden. 

We komen terug langs de Ourthe waar we opeens aan de overkant lopers in blauwe bloesjes zien lopen, blij als we zijn steken we hier dan maar ergens de Ourthe over, om niet nog eens verkeerd te lopen. Amper 15 kms er op zitten, en ’t is al 10u00, het startsein voor de 25 zal nu gegeven worden.

Maar we geven niet op, proberen zo goed mogelijk op de linten te letten die nu toch wel zijn blijven hangen. Even later bereiken we het stuwmeer van Nisramont waar de Oostelijke en Westelijke Ourthe samen komen. Veel ( toevallige ? ) supporters wat toch mooi meegenomen is.

stuwmeer Nisramont

Hier volgen we een stuk van een bestaande wandelroute met toch wel een hoge moeilijkheidsgraad. Veel rotsen langs het water, maar toch wel bijzonder mooi. Dan nog een heel stukje door het Bois de Bertogne, tot we de tweede bevoorrading bereiken, tevens een controlepunt waar de nummers genoteerd worden. De waterzakken worden bijgevuld, even wat eten en weer door.

Op de derde bevoorrading ( km 33 ) moeten we om 13u00 aankomen om niet uit de wedstrijd gehaald te worden. Dat zal heel krap worden, maar als we om iets na 13u00 aankomen horen we dat de limiet op 14u00 gebracht werd. Het parcours is blijkbaar moeilijker dan vorig jaar en te veel lopers zouden anders uitvallen. Vanaf deze bevoorrading loopt Carlo met ons mee. Een moeilijk stuk langs de Ourthe, voornamelijk door de gladde stenen. Tot twee keren toe val ik hier. En een keer stoot ik met m’n hoofd tegen een dikke afhangende tak. Zonder veel erg, gelukkig maar, maar ’t is oppassen geblazen, ik kan me echt niet voorstellen dat de snelsten hier wel zouden lopen.












Sonia krijgt het moeilijk en haakt af, eerst blijft Lineke bij Sonia maar uiteindelijk besluit ze toch een versnelling te plaatsen om terug tot bij ons te komen. Op de momenten dat Lineke het ietsje moeilijker krijgt praten we haar moed in, en ’t werkt nog ook. Met ons vieren gaan we verder. Heerlijk babbelen onderweg, maar altijd goed kijkend waar we naar toe moeten. Tijdens de laatste bevoorrading bel ik even naar m’n supporters, dat het nog 5 kms is.

met Carlo


wat een vrijheid !

Vorig jaar hadden we hier ( door de hitte ) lang over gedaan, een ellendige klim was het. Maar de klim leek minder erg dan vorig jaar, of zouden het toch de stokken zijn ? Lineke geeft aan dat zij dit laatste stuk op eigen tempo zal doen, ze heeft geen stokken en zou ons daardoor toch niet kunnen volgen. In ieder geval, na het klimmen weer stevig doorlopen, de zwaartekracht van Carlo volgend. Maar in het technische gedeelte kan ik hem niet meer bijhouden. Ik roep “ hey Carlo, leuk dat we samen hebben kunnen lopen”, en hij antwoord “ we gaan ook samen binnen komen”. Dat is het leuke aan trailrunning, niet met de tijd bezig zijn, maar veeleer met de vriendschap die je er krijgt.

Tijdens de laatste afdaling hoor ik papa en Jarno op me roepen “ hey Vanessa, ben je er al ? “, en ik antwoord dat ik er aan kom. Nog een keertje door de Ourthe, Jarno wacht ons blootvoets op en loopt de laatste 500 meter met Carlo, Patrick en mij mee over de finish. Een mooi moment ! We omhelzen elkaar en nemen de felicitaties van de andere, eerder aangekomen trailers, met plezier aan. En dan supporteren voor Lineke en Sonia die nog binnen komen. Bijpraten met de anderen die aan ’t genieten zijn op de wei, een heerlijk trailweekendje zit er op !


en nog eens de Ourthe over

M’n 21^e is binnen, met een tevreden gevoel en weinig lichamelijke hinder op naar de Coalmine Trail ( in Genk ) op 31 augustus.  

Link: http://connect.garmin.com/player/360915679

18-08-2013 om 22:01 geschreven door eaglevanessa  

18-08-2013 om 17:17 geschreven door eaglevanessa  

Verslag 44^e Dodentocht 9 augustus 2013

Eerst een woordje geschiedenis …

In 1969 doen de wandelaars van jeugdhuis Kadee mee aan de vierdaagse van Nijmegen. Het idee groeit om zelf een ambitieuze wandeltocht op poten te zetten. Het jaar nadien staan er 65 wandelaars aan de start, waarvan er 47 de finish halen. In de loop der jaren groeide het evenement uit tot één van grootste wandelevenementen met een internationaal karakter. Dit jaar stonden er maar liefst 11162 deelnemers aan de start. 62,1 % haalde de finish binnen de vooropgestelde 24 uren.

Het moest er voor mij toch eens van komen, dit jaar al een super voorbereiding gehad door het vele ultralopen, dus een nieuwe uitdaging zag ik wel zitten. Maar niet zonder Jacques, want die blijf ik toch nog graag aan m’n zijde hebben voor zulke uitdagingen. Hoewel ik al redelijk wat ultra’s gelopen heb, had ik het gevoel dat dit vandaag m’n eerste echte was … 100 kms zijn immers bijna 2,5 marathons.

Ik was al gaan opzoeken op internet wat zo’n dodentocht voor een loper inhoudt. En begon in te pakken: op km 50 was een grote depot waar je je rugzakje met reservemateriaal naar toe kon laten brengen. In die rugzak gingen m’n trailschoenen omdat ik dacht dat ik daar zeker nood aan zou hebben als m’n voeten zouden opzwellen. Maar toch ook voor alle zekerheid nog een paar gewone loopschoenen moest ik de trailschoenen toch niet kunnen gebruiken. Een hele reserve-tenue kledij ( het moest maar eens regenen ).

M’n looprugzakje zelf was ook goed gevuld: regenjasje, fluo-truitje want velen lieten zich verrassen door de koude, gellekes, sportrepen, reserve-batterij voor m’n kodak, papieren zakdoekjes, hoofdlampje, reserve loopsokken, compeed en pijnstillers ( stel dat ik blaren zou krijgen ), geld, en natuurlijk drank: isostar waaraan ik ORS ( zout ) toevoegde. Extra ORS ging ook mee. De dodentocht is een wandelevenement en brengt met zich mee dat de bevoorradingen enkel op wandelaars afgestemd is: zoetigheid maar geen zouten. Julie had vorig jaar door zouttekort 3 uren aan een baxter gelegen en daar had ik niet zo’n zin in.

Ik werd goed ingetapet door m’n mama: vooral op m’n rug waar ik gevoelig ben aan schaafwonden van rugzak en sportbeha. Ook een gevoelige teen kreeg preventief een compeedje opgeplakt. In plaats van een looprokje toch maar een compressiebroek aangetrokken om de bilspieren te ontlasten. En natuurlijk m’n compressiekousen, waaraan ik toch wel gehecht ben geraakt op de lange afstanden.

Jacques en ik vertrokken goed vroeg, met de auto, omdat we nog moesten inschrijven. Omdat we nog niet ingeschreven waren stevende ik al meteen naar de balie “speciale “ gevallen, maar zo speciaal waren we blijkbaar toch niet. We werden doorverwezen naar een ander doolhof van dranghekken waarna de inschrijving zelf vlot gebeurde. Startnummer 9141 werd voor het thuisfront op facebook gezet.

Terug naar de auto, het was toen 16u00. Nog een laatste maaltijd en wat lezen in de brochure die we gekregen hadden. Bagage afgeven zou betekenen dat ik deze pas om 13u00 terug zou kunnen afhalen aan de start, en ik hoopte toch veel eerder binnen te zijn. Dus zag ik daar maar van af. Tegen 18u00 keerden we terug en liepen we over de eerste controlematten.

Als loper kan je best zo vroeg mogelijk aan de start gaan zitten, liggen, staan. En we waren heus niet de eersten. Henk G en Roger K zagen ons afkomen en riepen dat er bij hen nog wat plaats was. Niet veel daarna kwam clubmaatje Jo Ernots ook nog bij ons zitten. Maar ach, al babbelend schiet de tijd wel op.

Plots klinkt er, een kwartiertje voor het vertrek, dat weervrouw Sabine voor één of ander goed doel ons de handen in de lucht zal laten steken. Spontaan gaan duizenden handen omhoog … mooi om te zien ! Jacques, grootste fan van Sabine, is in de wolken ! Gelukkig horen we haar nog zeggen dat het tijdens de ganse dodentocht droog zal blijven.

Wachten aan de start


met Joeri


ikzelf, Jo, Ken, Olivier en Jacques ... gezellig babbelen

21u00: de hekken gaan weg, de handbikers in het aparte vak vertrekken als eersten. De massa komt langzaam in beweging. Hand in hand banen Jacques en ik ons een weg door de menigte wandelaars en lopers. Ik geef m’n lege fles water aan een willekeurig iemand die toevallig haar hand uitsteekt. Massa’s supporters langs ellenlange dranghekken, wat een sfeer ! Hier moeten we zo snel mogelijk weg, willen we niet over iemands voeten struikelen. Alle zenuwen die ik daarstraks nog had waren opeens weg … ik voelde me mentaal klaar om m’n eerste dodentocht tot een goed einde te brengen. Op de dijken naast de Schelde komt Willem met z’n bevriende handbiker naast ons lopen, het tempo zit er goed in ( eigenlijk te snel roept Jacques nog ). En inderdaad … als we aan de eerste bevoorrading aan de kerk in Weert komen, blijkt deze nog niet open te zijn. We wachten er even, en zien Jo ook nog wachten. Even een foto en dan kunnen we toch wat water meegraaien.

Jacques en Willem


wachten tot de eerste bevoorrading open gaat

Op naar de volgende bevoorrading. Aan 100 km lopen denk ik niet, ik leef van bevoorrading naar bevoorrading. De volgende ligt echter pas 10 km verder. We laten ons tempo zakken en genieten van de animatie die er in iedere straat wel te vinden is: mensen die op straat BBQ-en, dansen, kinderen die gretig een “high five” willen geven. Nooit meegemaakt !

Na een eerste lus bereiken we opnieuw Bornem waar de sfeer er intussen nog meer in zit. Om 22u43 bereiken we de tweede bevoorrading bij Friesland Foods: we nemen een AA-drankje en rijsttaartje, want we moeten voldoende eten. We kijken op het bord wanneer de volgende bevoorrading is en vertrekken terug,  Willem is intussen door gelopen. Hij heeft een hele entourage bij zich die hem regelmatig voorziet van een droog loopshirtje. En ’t is nodig vandaag: wat een warme avond, het zweet druppelt van m’n voorhoofd.

"oogverblindend", allez letterlijk dan toch

Na weer een stukje Scheldedijk ( waar we door ’t donker niet veel van zien ) passeren we Hingene. Aan iedere café muziek, het hele dorp lijkt buiten te staan. Op km 24,7 de derde bevoorrading, aan de kerk in Wintam, hier ( denk ik ) enkel water maar dat geeft niets. Het is intussen 23u28. Ik bedenk me dat één vierde er al op zit. Wat gaat dat toch vlot. Jacques brengt me me m’n voetjes op de grond: wacht maar tot straks … als je moet vechten tegen de slaap.

Veertig minuten later weer een bevoorrading, middernacht is net gepasseerd, bijna één derde er op zitten. Ruisbroek, waar zich een eerste EHBO-post bevindt. Wat een organisatie: welliefst 1200 vrijwilligers !!! Zonder hen zou dit niet mogelijk zijn, ik kijk al uit naar de laatste bevoorrading op km 95 waar Julie op ons wacht.

Intussen moeten we ook af en toe een veldweg in, dat zal voor de handbikers geen gemakkelijke klus zijn, evenmin voor Olivier en Ken zonder lampje. Maar we zijn solidair en laten met plezier de lopers zonder lampje meegenieten van ons licht. Ik maan Jacques aan om zijn lampje weg te steken, dat kunnen we misschien nog nodig hebben als die van mij het begeeft. Op dit donkere stuk worden we opeens geroepen, Yves Vanhole die we op La Grimace hebben leren kennen komt voorbij gelopen. Even een foto en een babbeltje, en weg is ie. In het najaar loopt hij de Spartathlon, zijn trainingsmaatjes lopen straks na de dodentocht ook nog door naar hun thuis, en ’t zou me zelfs niet verwonderen als ze ook nog lopend naar de start zijn gekomen.


weerzien met Yves

1u15: op km 39,87 komen we aan in de sporthal van Breendonk. Ik werd door ervaren lopers al gewaarschuwd om hier een kippensoep te eten, en van de Duvel af te blijven. Geen probleem, want drinken doe ik eigenlijk niet. Roger K zat hier al een tijdje en vertrek samen met ons. Een stukje door de brouwerij, mooi moment toch wel.


met Roger K

En dan even en groot contrast met de sfeer van in ’t begin: de dorpen zijn stilaan gaan slapen, de dieren hoor je nauwelijks, op de krekels na. Toch maar een truitje bij aangetrokken. Het zal nog een dikke 10 kms duren eer we aan de volgende bevoorrading komen, en dat is best nog wel lang. We lopen een tijdje met Henk, die we inhalen. Maar hij zit zo kapot ( van de Duvel ? ) en vindt ons tempo ietsje te hoog, hij haakt af.

Op naar de volgende brouwerij op km 50,26, die van Palm in Steenhuffel waar er gewoontegetrouw veel wandelaars opgeven, lopers wellicht iets minder. Toch zie er al een paar her en der een paar op de banken liggen. Hier bevindt zich ook de bagage-depot, ik ben blij dat ik hier niets achter gelaten heb als de eerste snelwandelaar die telkens zo’n beetje bij ons blijft ons vertelt dat hij tien minuten verloren is omdat zijn bagage zoek was.

halverwege

Intussen is het 2u35, ik vrees dat ik nu het moeilijkste gedeelte van de nacht in ga. De beentjes zitten goed, vooral door het consequent afwisselend lopen en stukjes wandelen. Jacques heeft trouwens intussen de leiding aan mij overgedragen: ik zal vanaf nu beslissen wanneer we wandelen en wanneer we lopen.

Maar ik ben absoluut geen nachtmens, eerder een ochtendmens. Maar m’n vrees is ongegrond, door de adrenaline blijf ik toch wel goed wakker. De foto die ik van mezelf getrokken hebben spreekt dit nochtans compleet tegen.

toch meer moe als ik dacht

Maar soit, ’t kopke zit goed, de benen willen best mee. En de volgende bevoorrading is amper 5 kms ver, daar trek ik me toch wel aan op. Om 3u13 komen we aan de tuinbouwschool in Peizegem. Op naar m’n persoonlijk record: 60 kms.

De volgende bevoorrading ligt achter het Buggenhoutbos en de Boskapel. Mijn lampje geeft de geest aan Maarten, en ’t is pikkedonker bij nieuwe maan. Jacques haalt zijn lampje boven. Het enige wat we horen is een uil en onze eigen ademhaling. Om 4:01 scannen we hier in. We drinken thee met veel suiker en graaien een energiereep mee.

Alles wat ik nu ga lopen is boven m’n meest gelopen afstand. Mijn benen zijn niet moe, totaal geen pijn maar de vermoeidheid slaat wel wat toe. Buiten de bevoorradingen is er niks te beleven. We worden alle twee wat stiller, zijn we uitgepraat tegen elkaar of zijn we beiden zo moe ? Als ik wandel merk ik dat ik begin te zwalpen en dreig in slaap te vallen. Ik vraag Jacques “ kunnen we aub nog wat lopen, om niet in slaap te vallen “. En dan gaat het weer wat beter. Dit is een moment waar ik gewoon door moet. Als er plots een mot in m’n gezicht vliegt schiet ik toch wel wakker hoor.

Op 66,8 km ( ’t is 4u41 ) gelukkig weer een bevoorrading ( Opdorp ). Nog steeds moe, dan maar een koffie op de bevoorrading.

Af en toe horen we toch een haan kraaien, de eerste postbodes doen hun krantenronde. Maar nog steeds donker hoor. Nog even doorbijten, vechten tegen de slaap. Ik begin zelfs hardop te zingen om wakker te blijven. Een andere loopster waar die wij inhalen, en zij ons nadien weer door onze wandelstukken, heeft een fietser bij die haar begeleidt, met een heuse discobar op z’n bagagedrager.

Op 73,62 km de volgende bevoorrading, in de school van Lippelo. ’t Is 5u37, ik word stilaan wakker. Ook her en der wat meer beweging rondom ons, auto’s die verschijnen en tegen gehouden worden door de politie, toch allemaal super georganiseerd.

Yes, 3/4 e zit er op !

De volgende scanning is in de sporthal van Puurs, 7 km verder, maar dat lijkt ellendig ver. Maar opgeven ga ik echt niet doen. Daar denk ik absoluut niet aan. Het hoofdje wil mee, de benen moeten maar volgen.

In het stukje tussen Puurs en Oppuurs ( op km 84,62 ) halen we Joeri S in, ook hij krijgt het moeilijk. Wie niet bij momenten ? Dit stuk lopen wij ook onze langzaamste tijd, 6,3 km/uur. Maar op deze bevoorrading krijgen we Cola, waar ik al lang naar hunkerde, dé sportdrank bij uitstek als een mens er door zit. Twee volle bekers, en dat heeft direct effect.

De wereldkampioen op de 24uren ( 274 kms ! ) Paul Beckers komt tot bij ons en samen lopen we veel kms samen. Jacques en hij halen verhalen op over “vroeger”, heerlijk om naar te luisteren, en zo vergeet ik dat ik eigenlijk moe ben. Moe, maar niet vermoeid. De benen weigeren op te geven. Henk heeft blijkbaar een tweede adem gevonden want steekt ons voorbij.

De bevoorrading in de sporthal van St Amands, en dan aftellen naar de 94,52 km in Branst waar Julie als vrijwilliger op ons staat te wachten. Weer een lang stuk naast de Schelde, maar nu het licht is best wel mooi. En wat een onthaal als we bij Julie aankomen om 8u21. Foto’s maken en weer verder. Ze geeft ons de laatste moed die we nodig hebben om binnen te lopen.


eindelijk komen we op de bevoorrading van Julie

Ik begin te tellen … nog 39 minuten om 5,5 km af te haspelen, willen we om 9u00 binnen komen. Ik weet dat het parcours een beetje vals plat is, die stukken blijven we wandelen. Maar eens het hellende gedeelte voorbij is zet ik een versnelling in, Jacques naast me op … wat zou het mooi zijn een eindtijd van 12u00 te hebben.

En het lukt ons ook nog ! Applaus van Jo die al plaats genomen heeft op een terras. Uitscannen en onze prijs in ontvangst nemen: een groot stuk heerlijke Vondelmolen peperkoek en een streekbier. We supporteren nog voor Joeri die over de meet komt, en ook voor de anderen die we kennen.

Een ranking wordt op de dodentocht niet bijgehouden, maar ik weet wel dat ik vierde vrouw ben en dat we bij de eerste honderd lopers zijn aangekomen. Wat hier telt is je eigen grens verleggen, de mooiste prijs die er is. Een foto voor het Nieuwsblad, en dan met Jo, Joeri en Paul het terras op, een koffietje drinken want we moeten nog naar huis met de wagen.

foto voor het Nieuwsblad


Op de foto met Paul Beckers

Hoe ik uit die wagen geraakt ben willen jullie echt niet weten. Vandaag een lichte spierpijn, op trails zie ik meer af. Gelukkig geen blaren op de voeten, wel wat wrijvingswonden op de rug. Maar al bij al valt de schade wel mee. Kine voor maandag, dinsdag en woensdag is al geregeld zodat ik volgende zaterdag klaar ben voor de 50 km Trail des Fantomes in La Roche.

Ik wil Jacques bedanken om deze dodentocht samen met mij te lopen. Nochtans gaat ie dat wegwaaien en zeggen dat ik bedankt ben, want zonder mij zou ie hem wellicht nooit meer gelopen hebben. Ook dank aan al m’n supporters voor, tijdens en na. Doet echt deugd als je weet dat mensen je sportprestaties weten te appreciëren. Dank ook aan de hele organisatie, en vooral de vrijwilligers van de dodentocht … puik georganiseerd, een fantastisch evenement waar ik volgend jaar op 8 augustus weer van de partij wil zijn !

Link: http://connect.garmin.com/player/356581477

Tussentijden officiële tracking:

1	Start (Kruisberg)	1,19	21:00
2	Weert (kerk)	7,56	21:37	10,3
3	Bornem (Friesland)	17,79	22:43	9,3	*
4	Wintam (parochiehuis)	24,70	23:28	9,3
5	Ruisbroek (De Post)	31,05	00:10	9,1
6	Breendonk (sporthal)	39,87	01:14	8,3
7	Steenhuffel (Palm)	50,26	02:35	7,7
8	Peizegem (tuinbouwschool)	55,11	03:13	7,7
9	Buggenhout (sporthal)	61,47	04:01	8,0
10	Opdorp (De Capelderij)	66,80	04:41	8,0
11	Lippelo (school)	73,62	05:37	7,3
12	Puurs (sporthal)	80,61	06:30	7,9
13	Oppuurs (De Mispel)	84,62	11-08-2013 om 20:39 geschreven door eaglevanessa   0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen)
>> Reageer (10)

10-08-2013

Verslag rit zaterdag 10 augustus 2013: Banneux

Met dank aan Yvan voor het verslag en Peter voor de foto's ! Verslag rit zaterdag 10 augustus 2013 : Banneux   Deze morgen kregen we 9 man aan het vertrek voor een ritje naar Banneux via Pepinster : Valère P, Omer(met spaanse zon-benen) , Peter, Paul, Roger D, Rudi, Valère B, Marcel en Yvan.   De start ging onder het commando van Valère en Omer  via Romershoven – Schalkhoven – Sint-Huibrechts-Hern – Alt-Hoeselt – Rijkhoven – Membruggen – Genoelselderen – Millen – Bassenge – Houtain-Saint-Siméon – Heure-Le-Romain – Oupeye – Hermalle-sous-Argenteau – Richelle – Dalhem – Feneur  - Blegny – Bolland – Herve – Bruyères – Soiron – afdaling van de Cornesse – Pepinster  om in de “Tea-room de Tancrémont” halt te houden.   Hier genoten we van een groot stuk rijsttaart en koffie/frisdrank zodat we op de terugweg de ketting konden gespannen houden. Peter kreeg er ook een sms van Vanessa om te melden dat ze de 100 km van de dodentocht in Bornem succesvol had beëindigd : ook van ons allen een dikke proficiat hiervoor !!!! ( Nvdr: heel fel bedankt voor de lieve woorden ! )   Voor de terugweg nam Peter de rol over van Omer en zo reden we via Banneux (waar een grote toeloop was voor een rommelmarkt) – Louveigné – Fraipont – Nessonvaux – Olne – Soumagne – Melen – Cerexhe – Barchon – Housse – Saint-Rémy – Argenteau – Hermalle-sous-Argenteau – Visè – Lixhe – Kanne – Vroenhoven – Kesselt – Hees – Mopertingen – Eigenbilzen – Munsterbilzen – Schoonbeek – Diepenbeek.    Hier genoten we op het sporthal-terras van onze gebruikelijke drankjes en werd er bijgepraat over onze leuke rit.   Een dikke proficiat en dank-u-wel voor onze 3 sterke kopmannen van dienst Valère, Omer en Peter.   Ritgegevens :  Aanwezigen : Valère P, Omer , Peter, Paul, Roger D, Rudi, Valère B, Marcel en Yvan.                           Afstand : 150 km , hoogtemeters 1.450 m, gemidd 28,2 km 10-08-2013 om 00:00 geschreven door eaglevanessa   0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)

>> Reageer (0)