met dank aan Yvan voor het maken van dit verslag !
Verslag rit dinsdag 09 juli 2013 : Gemmenich
Bij het mooie weer deze morgen kregen we 10 man aan de start voor een rustig ritje naar Gemmenich : Valère, Omer, David, Quinten,Flor, Roger D, Roger J, Leon , Marcel en Yvan.
Onder een stralende zon enaangename temperatuur vertrokken we richting Schoonbeek Munsterbilzen Eigenbilzen Hees Kesselt Vroenhoven Kanne Eben-Emael- Hallembaye Lixhe Moelingen Voeren Sint-Martens-Voeren Veurs ( waar Flor, Leon en Roger D de afslag namen naar Aubel).Wij vervolgden via Remersdaal Teuven - Gieveld Epen Camerig Gemmenich.
Hier genoten we op het terras bij Marie-Josée van koffie/frisdrank en taart.
Hier konden we op het terras onze verdiende drankjes nuttigen en bijpraten na een leuke rit met weer zeer sterke kopmannen Valère, David, Omer, Quinten, Roger J waarvoor onze dank en respect.
Verslag Trail Festival Semois: zaterdag 6 juli 2013
Verslag Trail Festival Semois zaterdag 06 juli 2013
Jo Ernots en ik hadden ons in t begin van jaar al ingeschreven voor deze trail, ten voordele van Mucoviscidose. Patrick, intussen ook gebeten door de langere afstanden zou rijden en werd in de loop van de week opgebeld door Ludwig uit Kuringen om ook mee te kunnen carpoolen.
De autoreis mocht dan wel twee uren duren, maar met drie Run & Funners in één wagen was de reistijd zelfs te kort om bijgebabbeld te geraken.
Dat Run & Fun Genk ( of beter gezegd Micha ) een begrip is in de trailwereld werd al snel duidelijk, we waren het terrein nog niet op of mensen kwamen al aan ons vragen of Micha ook van de partij was. Nog een beetje verder kwamen Engelsen op ons af om te vragen naar Micha, zij hadden bij ons de Louis Persoons Marathon meegelopen en waren nu een weekendje in België just for this race waar Micha hen voor had ingeschreven.
Startnummers en gratis T-Shirt werden afgehaald. Even terug naar de auto, ons nog eens insmeren met zonnecrème want het zou een warme dag worden. Onderweg kwamen we Jos en clubmaatje Edward tegen, Edward zou vandaag de 28 kms wandelen, hij is nog herstellende van een scheenbeenvliesontsteking.
Briefing beneden aan het kasteel om 10u30, uniquement en français maar ik meende al begrepen te hebben dat we moesten opletten op de linten en pijlen, tussen km 13 en 40 was er ook nog een MTB-rit uitgepijld die s zondags zou plaatsvinden. Gezamenlijk vertrokken de lopers van de 55 kms en de wandelaars van de 28 kms naar het middeleeuwse kasteel, of althans de ruïnes die ervan overbleven. Een beetje een La Buillonante-gevoel maar veel kleinschaliger, geen Carmina Burana maar wel drie vriendelijke alpenhoornblazers. Dit keer kregen wel een drietalige briefing.
11u00. Een startsein heb ik niet gehoord, maar Patrick en ik volgen de andere lopers. Ludwig en Jo zijn al weg. Gelukkig moeten de wandelaars een kwartiertje wachten vooraleer van start te kunnen gaan.
We beginnen uiteraard bergaf, Annemie, die ik tijdens de Koning van Spanje heb leren kennen, en die vandaag de 28 kms loopt staat hevig voor me te supporteren langs de kant.
Na 2,5 kms krijgen we een eerste klim van één kilometer te verwerken.
t Is warm maar in de schaduwrijke bossen is het best te doen. Stilaan is de groep uiteengetrokken en kunnen we beter zien waar we lopen. We dalen terug in de richting Semois die vandaag toch wel de hoofdrol speelt.
Op plaatsen waar we grote wegen moeten oversteken, wordt het verkeer tegen gehouden door de politie, staan er kegeltjes gezet waar we achter moeten blijven. Puik geregeld van de organisatie.
Op 6,5 km wacht een tweede serieuze klim, op nauwelijks 800 meter afstand klimmen we 100 meter. Onze poles meenemen was dus een goede keuze. Eén kilometertje lopend bekomen op een plateau alvorens de afdaling ingezet mag worden.
Kilometer 10 een stukje touwenwerk, poles de rugzak in maar eigenlijk hadden we die beter vastgehouden want voor we t wisten waren we al boven.
Kilometer 11 een eerste bevoorrading waar iedereen gretig naar cola en zoute chips graaide. Water hadden we nog genoeg in onze waterzak, dus bijvullen kon op een volgende bevoorrading.
De volgende klim zou de langste voor vandaag zijn: 2,8 kilometers klimmen van 287 meter naar 437 meter. Maar de klim is het mooie uitzicht wat we boven krijgen meer dan waard. Bovendien komen we hier de alpenhoornblazers weer tegen en kan ik het niet laten om tevergeefs een toon uit één van die hoorns te krijgen.
We raken aan de praat met Sonia uit Aken die dit jaar de UTMB ( 168 kms ) gaat lopen, en binnenkort haar eerste 100 miles zal lopen. Bewonderswaardig toch dit doet me beseffen dat wij in het trailwereldje nog nergens staan en dat er nog doelen voorhanden zijn.
Tot aan de volgende bevoorrading op 22 km is het nagenoeg ( gelukkig maar! )de hele tijd dalen.
We vullen onze zakken bij, en ik dwing mezelf om te eten. Patrick heeft geen honger, maar eten tijdens een trail moet je doen voor de hongerklop die kan volgen. Toch houdt ie het alleen bij drinken.
Weer een steile klim, weer wat afzien dus. De hellingen worden korter en steiler, veel tijd om te recupereren is er niet. Maar we doseren, t is trouwens veel te warm om je het licht uit te lopen.
Na de derde bevoorrading op kilometer 30 moeten we een brugje over, ik kies ervoor om in water over te steken. Zo snakkend naar water, afkoeling, heerlijk gevoel !
Na 36 kms krijgen we weer al maar eens een hele steile klim voor de voeten. En dat ie zwaar is zie je aan menig trailrunner die aan een boom staat/zit uit te puffen. Ook Willem zit daar ergens halverwege, die vertelt me dat ie zonder drank zit en beslist te stoppen. Een beetje verder een Nederlander die net heeft moeten overgeven, we ontfermen ons even over hem, geven hem wat druivensuiker. Ook hij zal wandelen tot aan de volgende bevoorrading en opgeven, maar die volgende bevoorrading is op dat moment nog 7 kilometers.
Patrick valt opeens ook zonder drank, ikzelf weet niet hoeveel ik er nog heb, maar ik zal ook zuinig moeten zijn. Bewust nemen we wat gas terug en doseren we onze drank. Tot er opeens een tussentijdse kleine bevoorrading is. Hier vult Patrick zijn zak bij, ik zal wachten tot op de volgende grote bevoorrading want de man zn jerrycans zijn ook al haast leeg.
We vertrekken opnieuw en na 400 meter roept Patrick dat ie zn poles op de bevoorrading vergeten is. Hij loopt terug terwijl ik verder wandel.
Snel volgt de grote bevoorrading, allemaal vriendelijke mensen die heel begaan met je zijn. Ik vul mn waterzak bij, eet voldoende zout, drink een halve liter cola en kan er weer tegen aan.
Op kilometer 47 duikt dan opeens de lang verwachte de River-crossing op. Gelukkig werd er een touw gespannen, want er zat toch wel wat stroming op het water. Maar het doet zon deugd. Ik heb tijdens de trail telkens mn bufke nat gemaakt in een stromend water en in mn nek gedragen, wat op zich ook al een verfrissing was.
Dan een heel mooi stuk langs de Semois op, heel rotsig, dat wel, dus uitkijken geblazen.
Op km 49 nog een extra bevoorrading, hier moeten we een klein lusje maken, wat uiteindelijk toch een aardige maar machtige mooie klimpartij wordt. En dan is t eigenlijk alleen nog maar binnen lopen: via een trapladder klauteren we het kasteel in en begeven we ons naar de festivalweide waar we onder applaus van de eerder gearriveerde lopers onthaald worden. Onder hen ook Jo en Ludwig.
En dan is t intussen al bijna 20u00, tijd om terug naar huis te gaan zodat Jo nog naar zijn burenbarbecue kan gaan.
Een prachtige trail, heerlijk weer ( maar voor mij mocht het toch iets minder warm zijn ), geweldig goed uitgepijld ook. Een dikke proficiat voor de organisatie !
En we hebben weer een extra UTMB-puntje opgebouwd J
met dank aan Yvan voor het schrijven van dit mooie verslag !
Verslag rit zaterdag 06 juli 2013:Durbuy
Ondanks het schitterende zomerweer waren er slechts 4 aanwezigen voor onze trip naar Durbuy.
De dapperen waren Valère, Roger, Marcel en Yvan.
De rit ging via Kortessem Guigoven Gors-op-Leeuw Jesseren Bommershoven Vechmaal Oreye Bergilers Hodeige Lamine Remicourt Limont Donceel Haneffe Verlaine Bodegnée Jehay Amay .Hier namen we rustig de tijd voor een koffie en frisdrank inonze vaste café Carpe Diem en een babbel met gastvrouw Carla.
Hierna passeerden we de Maas en dan kwam het betere klimwerk richting Strée Ramelot (en niet Camelotte zoals Marcel zegt) Terwagne Clavier Ocquier Borlon (met prachtige plaatjes van onze Ardense bossen)- Palengeom af te dalen richting Durbuy.Hier moeten we steevast terug uit het dal met een forse klim met percentages van 12 à 13 % om onze tussenstop Barvaux te bereiken waar we genieten van taart en koffie/frisdrank en de minder frisse geuren van een hond naast ons op het terras van café des Sports.
De terugweg ging zoals gebruikelijk richting Hamoir (waar we onze drinkbussen bijvulden) Comblain-la-Tour Comblain-au-Pont Chanxhe Poulseur Esneux Bonsgnée Neuville-en Condroz Engis. Hier werden de drinkbussen opnieuw bijgevuld voor het laatste deel van de rit dat verder ging via Awirs Hozémont Lexhy Momalle Fize-le-Marsal Thys Otrange Vechmaal- Bommershoven Jesseren Gors-op-Leeuw Guigoven Kortessem Diepenbeek.
Hier genoten we op het terras van de nodige drankjes en werd ernog wat nagepraat over een heel leuke rit die we weer op de teller kunnen bijschrijven.
Ritgegevens : Aanwezigen : Valère (die zijn schaapjes veilig terug thuis bracht) , Roger, Marcel en
Yvan.
Afstand : 181 km, gemidd 27,8 km , hoogtemeters : 1.550 m
Om 8u tekenden we met 7 man present om een op een mooie dinsdag een mooi ritje richting Jalhay te maken.
DD en de Jens Voigt van Diepenbeek, the One &Only Valère Ph.
Ongelooflijk hou deze man zijn pedalekes laat/blijft ronddraaien.
Hij rijdt ze allemaal naar huis.A neen, naar Jalhay en terug naar Diepenbeek.
Na n 105km hield ik het voor bekeken en placeerde ik mij in de zetel achteraan in het pelotonneke.Meer als voldoende voor vandaag vond ik van mezelf..
Dit was mijn echte 1ste ritje na .Efkens 203km losrijden. Achteraf bekeken, bijna terug den Oude jongste van de kudde?!
Zo volgden Omer, Roger & Yvan nog langs zijn zijde.
Als hij niet kapot te krijgen is moeten we het anders aanpakken.
Yvan & Omer namlen het roer over zodat Valère nog wa kon bijbabbelen en lachen op de 2de rij.Te Jalhay werd de enige echte Els-speculaas aangesproken, daar er nergens een open bakker te bespeuren was.
Dan maar iets verder bollen om een goe rijstvlaaike achterover te slaan.En het was nodig (voor mij).Achteraan in de zetel van het pelotonneke kon ik alles mooi volgen.
Zo zag ik dat iedereen toch wel weer Tevree binnenbolden aan het Diepenbeekse Demerstrand.
Als goe bijgevuld, reden iedereen weer braafkes naar huis.
met een dikke merci aan Yvan voor het insturen van dit verslag !
Verslag rit zaterdag 22 juni 2013 : Vijlen
Onder een bewolkte hemel kregen we deze morgen slechts 5 moedigen aan de start : Valère (via taxi Wivine snel terug uit een regenachtig Tongeren), Omer, Roger, Marcel en Yvan. Noenke Flor had zich op de blog gemeld maar was nergens te bespeuren.
Weerman Marcel beloofde droog weer tot in de namiddag en zo konden we op pad. De rit ging via Schoonbeek Munsterbilzen Zutendaal Rekem Boorsem Kotem Elsloo Catsop Beek Geverik Oensel - Schimmert Arensgenhout Hulsberg Klimmen Schin-op-Geul Wijlre Wittem Partij Mechelen Hilleshagen Vijlen.Hier besloten we halt te houden bij het leuke fietscafé A. Gen Kirk dat helemaal vol staat met Heilig Hart beelden, kruisen,bijbeltjesen kerkboeken.
We genoten er van een lekkere koffie en appeltaart gebakken door de gastvrouw.
Nadat we onze aflaat verdiend hadden konden we er terug tegenaan voor onze terugtocht die met felle tegenwind werd aangevat.
Hier genoten we op het terras van de nodige drankjes en werd ernog wat nagepraat over een heel leuke rit die we op enkele druppels na in droog weer konden afhaspelen.
Nog een dikke proficiat aan onze kopmannen Valère, Omer en Marcel (!) die de schaapjes veilig naar de stal brachten.
Ritgegevens : Aanwezigen : Valère, Omer, Roger, Marcel en Yvan
Afstand : 140 km, gemidd 27,9 km, hoogtemeters : 1.100 m
Verslag trail de la Cedrogne: zaterdag 22 juni 2013
Verslag Trail de la Cedrogne 22 juni 2013
Eerste planning was een trail in Marche-les-Dames te lopen maar vanwege het vele touwenklimwerk zag coach Jacques dat op 62 jarige leeftijd niet zitten. Een mooie alternatief bood zich aan: een trail in Montleban ( Gouvy ) kort bij La Roche waar Jacques zou logeren om s anderdaags naar het BK Wielrennen te gaan kijken.
Patrick en ik spraken om 11u30 af op de carpool, de trail startte immers pas om 14u00. Rond 13u00 waren we al ter plaatse, wat vooral opviel was de kalmte wat mensen van de organisatie, zelden een loper te bespeuren. Snel kwamen Jacques en diens vrouw Noëlla ook af. Noëlla zou de kortere trail van 13 kms lopen. Startnummers afhalen, chip aan ons schoeisel vast proberen te maken. En stilaan kwam er gelukkig wat meer volk opdagen. Uiteindelijk bleken er op de lange afstand maar 40 deelnemers te zijn. Vlak voor 14u00 een korte Franstalige briefing, waaruit ik twee dingen onthield: dat we zouden lopen ten voordele van mindervalide kinderen en dat de afstand omwille van omstandigheden verlengd werd naar 46 kms.
Na het startsein liepen we een half voetbalveld rond, wij al meteen als laatsten maar dit hadden we nog nooit meegemaakt. We waren het voetbalveld nog niet af of we zagen enkel nog een glimp van de andere lopers. Van opwarming hadden ze hier blijkbaar nog niet gehoord. Jacques kon er niet van over: nog nooit meegemaakt op mn 299 marathons/ultras !. Maar we zouden er ons vooral niet over laten opjagen: een trail loop je op eigen snelheid, anders dreig je jezelf wel eens tegen te komen.
Het parcours loopt door het Bois de Ronce. In het wandelboek Ardense Bossen beschrijft J Remoortere dit als een ruig gebied, maar mooi. Het Bois de Ronce is een productiebos, hoofdzakelijk begroeid met sparren van alle leeftijden en alle maten. Er zijn ook eilandjes beuken en hier en daar hebben berken zichzelf uitgezaaid. In de ondergroei voelen brem en struikheide zich thuis. Onder de sparren liggen soms grote tapijten blauwe bessen. Ook braam en adelaarsvaren laten zich hier zien. Dicht bij het valleitje van de Eau de Ronce lijkt het erop dat men de natuur haar gang laat gaan.
En zo verliep onze trail ook. Volledig in een prachtige haast ongerepte natuur. Zelden werd er voor wandelpaden gekozen maar werden we dwars door alles heen geleid. Een heel goede markering, daar valt écht niets over te zeggen. In t begin laat ik ons echter misleiden en springen we ( allez Patrick springt wij doorwaden ) een water over, terwijl we gewoon aan de andere kant moesten blijven. Op de website van de organisatie stond immers aangegeven dat er enkele doorwaadbare plaatsen op het parcours waren, en hier ging ik naarstig naar op zoek.
Onder ons drietjes, de stukken bergop wandelend, bergaf en vlak lopend waar dit mogelijk was. En op weinige plaatsen was dit mogelijk: als ze je door stukken productiebos sturen mag je blij zijn dat je er zonder vallen uitkomt.
Maar we blijven optimistisch en steken aan de eerste bevoorrading twee medelopers voorbij. De laatsten zouden we toch al niet meer zijn, en dan nog hé
Op weg naar de tweede bevoorrading, door stukken bos. Klimmend om nadien te genieten van prachtige vergezichten. Mooi mooi mooi. Maar zwaar. Intussen krijgt Patrick ( wellicht door de verre sprong over het water ) meer en meer last van zijn rechter dijbeenspier. Maar hij zet door, zeker tot aan de volgende bevoorrading. We lopen richting Bihain. We beseffen dat we nog heel ver moeten, en vooral dat het lang heel lang zal duren. Maar veiligheid boven alles: wat voor een zin heeft het immers dat je gelijk een gek door de rivier loopt om uit te glijden op de gladde stenen en je te blesseren ? Maar de eersten van de 26,5 kms ( die gestart zijn om 16u00 ) steken ons wel op die manier voorbij. Hijgend worden we ingehaald. De eerste loper heeft twee begeleidende MTB-ers bij zich die hem nauwelijks kunnen volgen. Ook zij moeten met hun fiets door het water.
Na het water is het kruipend door de bosbessen en het mos naar omhoog. Ja, hier helpen mn poles wel die ik vandaag het meegebracht. Intussen blijven de lopers van de 26,5 kms ons voorbijsteken, hijgend, kreunend en sommigen met het schuim op de mond. Is dat dan nog gezond, vraag ik mezelf af.
Na 23,5 kms eindelijk terug weer wat rust: de lange afstand wordt hier gesplitst van de kortere. Genietend van de mooie brem, het malse mos onder onze voeten lopen we verder. Patrick krijgt af en toe een pijnopstoot, en dan houden we wat in. We praten op hem in dat het verstandig zou zijn bij de volgende drankpost op te houden, maar daar wil ie niet van weten. Tja, wij kunnen zijn lichaam niet inschatten. Vriendelijke mensen op de bevoorrading, maar dat zijn ze in Wallonië allemaal, wij zakken graag af naar onze Franstalige landgenoten.
De extra lus heeft een pittige beklimming: op nauwelijks 800 meter klimmen we 70 meters omhoog. Jacques is goed in die dingen, maar wacht gelukkig boven.
Op km 26 slaat de paniek Jacques om het hart: hier moet een stuk rots beklommen worden ( erger dan in La Grimace ). Ik twijfel niet en begin almaar. Ik ben halverwege terwijl ik Jacques aan de mensen van de trail hoor vragen of er echt niet een andere weg is. Die blijkt er dan te zijn, gewoon rond de steengroeve. Hij en Patrick wandelen dat stuk, maar ik moet verder want kan hierlangs onmogelijk nog terug naar beneden.
Maar mn doorzettingsvermogen word beloond met een prachtig zicht ! Ik roep dat ik er aan kom, en snel vinden we elkaar weer.
De derde bevoorrading laat lang op zich wachten, we denken zelfs dat ze deze misschien al opgeruimd hebben maar niets is minder waar. Op km 31 duikt ie opeens op. Vriendelijke man, onder een tentje die blij is om ons te zien ( en wij hem ! ). Maar nog besluit Patrick om door te zetten, zijn gezicht spreekt nochtans boekdelen als ik achter me om kijk: hij ziet af en zit er haast door. Bergaf lopen lukt minder en minder, bergop waar Jacques en ik wandelen komt ie lopend in kleine tred telkens weer bij.
De laatste bevoorrading, waar Jacques een bekertje La Chouffe drinkt, besluit Patrick de witte ipv onze rode pijlen te volgen. Het verschil in afstand is 5 kms, en dat is heel wat als je iedere stap die je zet pijn voelt. Jacques en ik alleen verder: brem, nog een heel mooi stuk bos. We horen het orkest aan de aankomst spelen maar worden tot twee keer toe de andere richting uitgestuurd. Geduldig blijven en netjes de pijlen volgen, we komen er wel. En dat doen we ook, de finishmatten zijn al opgeruimd, onze nummers worden opgeschreven. We krijgen nog een herdenkings loop-shirt en ikzelf krijg nog een fles champagne.
Moe maar voldaan keren we huiswaarts. Nu pas besef ik waarom er maar 40 starters op deze afstand waren. Mn zwaarste trail tot nu toe maar iets in me zegt dat ik er ooit nog vele zwaardere zal trotseren !
Thuis mn prijs maar direct afgegeven, een heerlijk badje en een goede controle op teken, en intussen kan alles al wat gerelativeerd worden: een prachtige zware loop onder vrienden ... is er iets mooiers ?
Een verslagje binnen gestuurd door Flor, waarvoor onze dank !
Eindelijk eens geen gepieker wat we moesten aandoen, korte mouwen en korte broek en we waren klaar en dat is nog niet dikwijls gebeurd dit jaar.
We waren met zeven aan destart, Valere Ph en Rudi zijn op hoogte stage in Frankrijk en Leon is nog niet gereed om lange ritten te doen.
Als de zon schijnt zijn de mensen goed gezind en met Omer en Paul op kop vertrokken we richting Sprimont, het tempo werd aangepast aan het weer en zo ging het zonder problemen richting Engis waar Paul en Jos terug reden.
Yvan nam het kopwerk van Paul over en zo ging het verder via de helling 36 bochten om tenslotte te arriveren in Sprimont. De heenrit liep als volgt, Kortessem, Vechmaal, Otrange, Theys, Remicourt, Momalle, Rollaux, Engis, Nupree, Esneux, Comblain Aux Pont, Polseur en Sprimont.
Omer zorgde voor lekkere rijsttaart en met koffie en choco smaakte die lekker.
Dan werd het tijd voor de terug rit eerst werden de bidons bij gevuld want de temperatuur ging boven de dertig graden. Marcel loste Yvan af om het kopwerk te doen langs Sylvain Omer en na 3 km geklommen te hebben kwamen aan een weg versperring en dat kwam omdat Marcel geen ervaring heeft om op kop te rijden maar het is hem vergeven.
Nu begon de temperatuur omhoog te gaan en de boodschap was veel drinken, onderweg had Roger een temperatuur van 38 graden op zijn teller staan. In Heure le Romain werden de bidons nog eens bijgevuld en zo kwamen we zonder problemen aan op het terras van het Demerstrand waar de groep van Lutselus het ijzergehalte aan het bij tanken waren.
De terugrit liep als volgt Hornay, Loveney, Fraipont, Nessauvaux, Olme, Sauvagen, Micheroux, Serclee, Barchon, Argentaux, Hermalle, Heure le Romain, Bassenge, Boir, Glons, Sluizen, Millen, Genoelselderen, Membruggen, Rijkhoven Alt- Hoeselt, Romershoven en Diepenbeek.
Op het terras vloeide de ijzerhoudende drank rijkelijk en werd er nagebabbeld over de fijne rit.
Nu nog een paar collega's in de bloemen zetten. Sylvain Omer die de ganse rit het kopwerk uitstekend deed en een daverend applaus voor El Falco Marcel die de ganse terug rit het kopwerk voor zijn rekening nam en ook nog natte klak Yvan die een deel kopwerk deed.
164 km 26,5 gem
De krakken van dienst: Marcel, Yvan, Roger, Omer, Paul, Jos B en Flor.
een dikke merci aan Yvan voor het schrijven van dit verslag !
Verslag rit dinsdag 11 juni 2013 : Namen
Ondanks de mooie weersvoorspellingen kregen we deze morgen slechts 6 dapperen aan de start voor een leuk ritje naar Namen : Valère P, Omer, Roger, Rudi, Marcel en Yvan.
Vol goede moed vertrokken we richting Kortessem Guigoven Gors-op-Leeuw Jesseren Haren Bommershoven Heks Horpmaal Heers Opheers Oleye Hollogne-sur-Geer Geer Lens-Saint-Servais Lens-Saint-Rémy Avennes Braives Vissoul Oteppe waar we aan de visvijver een stop hielden om een koffie te drinken . Zo konden we er weer tegenaan richting Lavoir Héron Malheurs Vèlaine Landenne Sclaigneau Sclayn waar we de grote baan N90 volgden tot in Jambes.Hier genoten we op het terras van een mattetaartje met koffie en cola.
Met een weekje retard en nu wel prachtig weer, ben ik (helaas) alleen naar G.H.Luxemburg/Eifelgebergte getrokken om mij daar uit te leven in de GROTE speeltuin voor (grote) fietskinderen.
Direct al serieuze toebak, want Charly Gaul stond op het programma. Ik deins voor niets terug. All alone by myself; zalig zo alleen. Kopke leegmaken en enkel treje en afzien nondedju. Alhoewel windmolders was er op de open vlaktes ook wel bij of beter gezegd tegen.
Rit opgesplitst: voormiddag 100km - Iets na de noen terug in Dillingen(mobilhome) gegeten - namiddag 101km. Pas op 19u20 terug aan mobilhome, maar ik moest naar niemand kijken, hé. Namiddag vertrekuur was al wat later.
Tof dagske.
GH Luxemburg: 2de fietsdag: Saarburg: langs water Sûre-Moezel-Saar op; terug langs de heuvels of zeg, maar bergen. Langs water leek mij leuk, maar nu was de wind toch zeker niet de spelbreker, maar daar wordt ge sterk van hé. Te Saarburg, Warsberg meegepakt en boven pannenkoek met appelkes gegeten. Daarna richting Trier. Langs de wijnflanken naar huis, dus dwz. constant klimmen. Soms tot 18/19% en meer. Vlak ritje van mijn kl*ten vandaag (graptsche :rofl:). Te Dillingen gearriveerd, had ik geen goesting meer om te koken. Daar er niets open was, maar terug naar Wallendorf gereden om daar iets binnen te spelen, zodat de maag wat terug op zijn positieven was.
Buikje vol en terug richting Dillingen.
GHLux.: 3de fietsdag: Monsdorf-Les-Bains (dorp v/d Schlecks): Was vroeg wakker vandaag met als gevolg dat ik rond 7u30 al vertrokken ben. Vlak ritje vandaag, slechts 1448hm op 154km(;)) Thans tegen de wijnflanken aan is het niet van de poes (zie ook fietsdag 2).
15u terug, nadat ik eerst nog was gaann rondkijken om iets te eten deze avond. We'll See!
G.H.Luxemburg of beter gezegd het Eifelgebergte: 4de fietsdag: Prachtig weer! Vandaar dat ik gisteren vroeg mijn beddeke in was getrokken om vandaag weer rond 7u30 te kunnen vertrekken. Wederom een korter ritje vandaag met slechts 1888hm op 106.1km. Niet slecht voor 'n vlak ritje hé.
Te Wassterbillig had ik eens de veerpont genomen. Wel 1,4/fietser. Maar ja, ik was maar alleen hé. Goed voor 'n keer maar zeker geen twee. Langs de Duitse kant terug richting Dillingen. Wel serieus heuvel-/bergachtig. Van 15-16% moet je hier niet vies zijn. Aan het Kasteel van Weilenbach ben ik een dikke erwtensoep met worst gaan eten (Mmmmm, lekkerrrr!!!! ^^) 'n Schoon en vriendedlijk juffrouwke bediende mij op mijn wenken. Ik moet wel zeggen dat de prijzen in DL 'n pak lager liggen dan in G.H.Luxemburg qua drank & eten. Dus als ik/we volgende keer nog eens terugkomen, zal het eerder op 'n camping aan de Duitse kant zijn. Dat staat nu al vast. Het juffrouwke wist mij te vertellen dat ik nu bij dit mooie weer zeker eens aan het Meer van Echternach moest geweest zijn. Dat is dus iets voor morgen.
G.H.Luxemburg/Eifelgebergte: 5de fietsdag: Wederom prachtig fietsweer vandaag. Voor de hitte wat voor te blijven al om 6u30 vertrokken. Zalig, je hoort de vogeltjes fluiten en mijn sch**tjes ook natuurlijk!. Je weet: "De ochtendstond heeft Goud in de mond."
Ritje voor vandaag was het Meer van Echternach, waar ik al tijdig arriveerde. Eén en al rust, zo rond het meer . Ook een heel grote en mooie Jeugdherberg gespot. Dan maar door richting bestemming twee voor vandaag: Bitburg. Hier heb ik helaas een heel stuk een soort oude spoorweg/fietspad moeten volgen (wat soms vrij ééntonig was) om niet weer dezelfde wegen te passeren als in de week en ook om zeker de B-wegen te vermijden, want hier zijn fietsers niet toegelaten. Te Bitburg een tourke gedaan en terug wat moeten zoeken om het beste en het gemakkelijkste uit deze grote stad terug op het juiste pad te geraken richting Dillingen. Vandaar ben ik dus stukken offroad gereden om niet (te-)veel te moeten omrijden.. Im das BitburgerWald. Bitte, ein Bit. Crossen in de bossen. Ook tof. Eens terug op L -en K-wegen; ging het weer wat vlotter. Iets voor Weilenbach mijn bokes in een picknickhutteke opgegeten om aan het kasteel dan ne goeie warme Kaffee zu Trinken. Het was nog vroeg en ik had dus nog wat tijd om weer nieuwe stukken te ontdekken. Te Bollendorf gewoon ergens ingereden en we zullen wel zien waar we uitkomen zeker. Germaine liet me nooit in de steek. Een heel mooie zware verharde beklimming in de bossen (kwam nooit onder de 10%); eindigde in een onverharde, maar doenbare afdaling. Dit deed mij soms denken aan de Passo di Mortirollo. Blijkbaar kwam de weg terug uit aan het Kasteel van Weilenbach. Van toen heb ik maar gelijk ne normale mens de gewone weg naar Dillingen genomen. Met 135,1km en 2016hm bolde ik weer Voldaan & Tevree binnen op het campingske Wies-Neu, waar 'den Hollander weer met zijne trekzak zat te spelen :rofl: .
Morgen nog 'n klein ritje van 50km (losrijden) en dan huiswaarts naar vrouw & kind. Eerst nog shoppen. Sigaretten kopen, tanken,enz. Ah neen, ik rook niet meer. Gelukkig, want anders zou ik hier ne dooie vis op droge lijken in dit gebergte.
G.H.luxemburg/Eifelgebergte: 6de fietsdag: Vandaag wilde ik eigenlijk uitbollen, met als voornemen een vlakke 'n 50km-ritje. Helaas het was weer sterker dan mezelf. Mijn stuur van mijn vélo'ke week weer af naar de bergjes. 6u20 vertrokken richting het Meer van Echternach. Hier moest ik noodgedwongen een grote pitsstop maken thv de JH, daar er iets serieus begon te duwen. Alles proper gelost en geledigd, kon ik dus verder trappen voor een (toen nog) vlak ritje. Ik kreeg in het oog dat ik dan veel te vroeg terug zou zijn, dus werden de plannen éénvoudig aangepast. Germaine liet me weer een paar nieuwe en oude maar dan soms in tegenovergestelde richting zien. Op de noen, bolde ik dan rustig binnen na een 106.3km en 1477hm.
Als je het moest weten. Wifi is in gans G.H.Luxemburg gratis!!! Handig hé.:rofl:
Ik kijk heel, heel tevreden terug op dit fietsweekje all alone. Zalig. Ik had twee weken geleden nog spijt dat we dit moesten uitstellen, maar de aanhouder wint. Uitstel is geen afstel en kijk eens wat een prachtig (fiets-)weer ik heb gehad.:cool:
Ik ben en mag (een beetje) fier zijn op de toch wel 6 mooie ingevulde fietsdagen. 897.07km met 11917hm is niet niks. Dat heb ik de Dolomieten of Pyreneeën nog niet afgefietst qua km's dan toch. Hm's is iets anders. Je kan dit misschien niet vergelijken, maar dit wordt niet voor niets "Het Luxemburgs Klein Zwitserland" genoemd en is dus "zeker" niet minderwaardig. Het grootste voordeel: "heel kortbij huis :D ". Op een goede 145km sta je aan de voet van één der Luxemburgse of DL-Eifel-collekes. En spelen dan maar; alsof ons leven er van afhangt. :-/ :cool: ;)
Vorig jaar was de Natuurmarathon in La Roche mn tweede marathon, vandaag inmiddels al mn veertiende. Zonder ik het besef stijgt dit aantal alleen maar. Maar dat kan in feite ook niet anders, coach Jacques trommelt me iedere keer weer op, en dan pas ik nog de helft van zn aanbiedingen omdat ik ook besef dat ik het fietsen echt niet wil laten vallen. Vandaar dat ik gisteren nog met onze pa nog een rustig toerke gedaan heb van 100 kms, weliswaar allemaal kopwerk. Ik hoopte alleen maar dat ik me dat vandaag niet zou gaan beklagen.
Om 6u45 hadden Marc T, Patrick V , Jacques en ik afgesproken aan de carpool in Diepenbeek. Gezellige boel met wilde verhalen toen we opreden naar La Roche. Even slikken toen we in Hoeselt plots in een regenbui terecht kwamen. Jacques zat daar in zn singletje, die had op zon gehoopt. De heren natuurlijk zonder regenjasje. Maar het stopte onderweg gelukkig met regenen.
Parkeerplaats zoeken, maar goed dat Jacques dé La Roche-kenner bij uitstek is. Startnummer en chip afhalen en dan verbroederen met de vele bekende gezichten. Op de lange afstand ( marathon ) en trail ( 35 kms ) meer Nederlandstaligen dan Franstaligen. Maar onderweg hebben we zelfs Noors gehoord wat door de lopers in kwestie bevestigd werd.
Nadeel was wel dat de drie disciplines ( marathon, trail en halve marathon )allemaal tegelijk vertrokken om 9u15, een verlate start omdat niet alle nummers op tijd uitgedeeld waren. Je had er écht geen zicht op wie er voor je liep, de hoeveelste dat je liep. Maar in feite moeten we ons dat niet aantrekken, hem uitlopen is op zich al een hele prestatie, want met zn 950 hms is ie écht niet te onderschatten. Marc zn tweede marathon ( ja, ja, zo begint dat Marc ), Patrick net terug begonnen na een hardnekkige scheenbeenvliesontsteking. Jacques ging het sowieso rustig aandoen omdat ie nu drie weken achter elkaar een marathon loopt.
Het parcours was ongeveer hetzelfde als verleden jaar, met het verschil dat dit jaar alleen de trail omhoog richting kasteel liep. De ( halve )marathon liep van Borzee naar Bérismenil. Uit een bos komende begon het opeens hard te regenen, niet normaal! In een wandelstuk bergop was ik zo content om mn regenponcho aan te kunnen doen. Maar ook daarin word je nat door je eigen zweet. Dus maar terug uit met dat ding op de loopstukken.
Initieel was het de bedoeling om met ons gevieren samen te blijven lopen maar Jacques en ik liepen stilaan meer vooruit, zijn twee keren blijven wachten maar om de druk op Marc en Patrick niet te vergroten zijn we toen maar doorgelopen. Dan konden zij op hun tempo ( al babbelend ) lopen.
Intussen zijn we ( rond km 10 ) ook al gesplitst van de halve marathon waardoor het plots wel een heel stuk rustiger lopen wordt.
De regen veranderde het oorspronkelijke droge parcours in een heuse modderstroom. Eigenlijk twijfelde ik er op dat moment aan of veel verschil zou zijn tussen de trail en de marathon. In ieder geval hadden we het verkeerde schoeisel aan waardoor ik op een bepaald moment een sliding à la Kim Clijsters maakte, gelukkig zonder veel erg.
Jacques en ik zijn meester in het doseren, dus bergop stevig doorwandelen, vlak en bergaf weer tegen hoog tempo lopen. Ieder bevoorradinsgpunt ( om de 5 kms ) was het uitblazen. De mensen van de bevoorrading hadden een plastiek over de tuc-koeken, suikerwafels, bananen, appelsienen gelegd om er geen smurie van te maken. Toch ook een chapeau voor de mensen van de bevoorrading en de seingevers die dit wellicht gratis doen.
Na de klim in Bérismil is het heerlijk afdalen naar Maboge waarvan ik me herinnerde dat er een legermuseum was. Stukken herken je, zeker Jacques die al 10 edities meegelopen heeft, en het nut van een goede terreinkennis mag zeker niet onderschat worden.
Van Maboge klimmend naar Ortho waar we ook dit jaar weer door een boerderij mogen lopen, opgeluisterd door een live bandje. Vorig jaar nog Waterloo, nu een of ander Frans chanson dat ik niet kende.
Buisson en Lavaux zijn stukken op een af, dus goed doserend, we steken ondanks ons vele wandelen toch wel heel wat mensen voorbij, die uitgeput boven komen omdat ze per sé willen lopen. Wandelen geeft voor mij het voordeel dat je benen gestretcht worden, en je hartslag zakt.
Op een bepaalde bevoorrading beweren ze dat ik de vierde dame ben, maar probeer me dat niet te veel in mn hoofdje te laten spelen. Gewoon lopen zoals anders en alles komt goed. Voor ons zien we een man lopen met een Jack Russel, het beestje heeft ook de marathon uitgelopen, nochtans was de loper voorzien van een grote rugzak waarin ie z'n hondje kon steken moest het hem niet meer gaan.
Vanaf km 35 is het alleen maar bergaf, wat een verademing ! Ik hoor in het laatste stuk langs de Ourthe plots mn naam scanderen door Annemarie met wie ik volgend jaar wellicht en teamtrail ga doen. Zijzelf heeft hier vandaag de halve gelopen.
We eindigen op 4u39 op een marathon met 931 hms, sterk gelopen dus, mn tijd van vorig jaar met welliefst tien minuten verbeterd. Net naast het podium, vierde in mn categorie en vijfde bij de dames.
Marc kwam al een kwartiertje na ons binnen en Patrick om iets na 5 uren. Proficiat Marc, kies je volgende al maar uit. Ook een dikke proficiat aan Patrick, wat een come-back !
Een heerlijke marathon, maar zwaar door de vele modderstromen. Een goede douche deed zon deud, nog even snel iets gaan drinken en naar de prijsuitreiking kijken. We nemen afscheid van deze mooie streek, maar niet voor lang want over veertien dagen lopen we een trail in Montleblan ( Gouvy ).
Eindelijk een lekker zonnetje bij de start deze morgen en zo konden 7 mannen op tocht voor een rit naar Banneux waarbij we de route van de Frans Schoubben zouden volgen : Valère P, Omer, Rudi, Paul, Roger, Marcel en Yvan.
We reden richting Bilzen Rijkhoven Genoelselderen Millen Bassenge Houtain-Saint-Siméon Heur-le-Romain Hermalle-sous-Argenteau waar we de rit uit Tongeren oppikten met de beklimming van de Richelle Dalhem Trembleur Blegny Bolland Melen dit alles in het mooie land van Herve waar we terecht gewezen werden op de mooie plaatjes in een zonnig decor. Dat er regelmatig bergop moest gefietst worden namen we er graag bij.
Zo reden we verder Soumagne Soiron Olne Nessonvaux- Trasenster Banneux Louveigné waar we bij de bakker genoten van een welverdiende koffie/frisdrank met een lekker stuk rijsttaart.
Dit was absoluut nodig want de terugweg ging via Remouchamps La Redoute Playe Cornémont Louveigné Trooz Le Fôret St Hadelin Soumagne Wégimont Micheroux Evegnée Saive Barchon Xhavée Argenteau Sarolay Hermalle Visé Lixhe waar we onze weg vervolgden langs het kanaal Kanne Vroenhoven Kesselt Hees (waar we een 2de stop hielden om de nodige drank op te slaan) Mopertingen Eigenbilzen Munsterbilzen Schoonbeek Diepenbeek.
Hier genoten we op het terras van onze welverdiende drankjes en werd er zoals steeds druk nagepraat over onze leuke dag .
Een verslag uit de pen van Yvan, de foto's getrokken door Peter, bedankt mannen !
Verslag rit dinsdag 04 juni 2013 : Eupen
Ondanks hetgrijze weer deze morgen, kregen we toch 11 dapperen aan de startlijn : Valère P, Peter,
Omer, Flor, Marcel, Jos B, Martin, Rudi,Ludo, Roger(na 5 weken Benidorm mooi gebruind) en Yvan.
Onder leiding van Valère en Peter ging het richting Schoonbeek Munsterbilzen Eigenbilzen Mopertingen Hees Kesselt Vroenhoven Kanne Lixhe Moelingen s Gravenvoeren Schophem Sint-Pieters-Voerenwaar Martin en Jos ons verlieten om via Aubel terug huiswaarts te rijden. Wij vervolgden onze weg via Remersdaal Hombourg Montzen Lontzen Walhorn Kettenis om zo in Eupen op onze vaste stek bijbakker Kockartz een welverdiende koffie/choco en een stuk rijsttaart te nuttigen.
Na de pauze konden we de terugweg aanvatten met een lekker zonnetje dat eindelijk wat warmte gaf zodat enkelen hun been- en armstukken konden uitdoen ; niet te geloven wat we al begin juni zijn en nog steedsgeenzomerweer maar gelukkig geven ze warmer weer voor de rest van de week.
In 2011 reed ik de 24 uren onder vlag van het ZOL ( Ziekenhuis Oost Limburg ). Vorig jaar deden ze niet mee, ik dus ook niet omdat ik geen ploeg had. Voor de editie van 2013 werd ik door verschillende andere ploegen benaderd maar eens je ergens goed zit zie ik niet in waarom ik zou switchen van team.
De helft van de ploeg van in 2011 werd behouden, Els, Christel, Sandra en ik als niet werknemer van t ZOL. De andere vier dames: Claudia, Elke, Yolanda en Vladka die ik al een paar jaar ken van de trailruns.
De vier dames die in 2011 ook al samen reden: Els, ikzelf, Sandra en Christel
Door het slechte weer van de afgelopen weken kwam het er bijna nooit van om samen te trainen op het circuit. Maar soit, op de 24 uren zelf moesten we toch niet samen rijden. Afgelopen dinsdagavond werden de rijtijden verdeeld. In 2011 reden we ieder 3 uurtjes, dit jaar zouden we ieder proberen anderhalf uur te rijden. Groot voordeel zou dan een grotere rustperiode tussenin zijn, dat we zelfs op en af naar huis zouden kunnen rijden. Vorige keer heb ik tevergeefs ginds proberen te slapen, niet te doen !
Ik zou moeten rijden van 18u00-19u30 op zaterdag en van 6u00-7u30 op zondag, hier was ik wel best tevreden mee. s Nachts rijden schrikte me eerlijk gezegd wel een beetje af omdat ik absoluut geen nachtmens ben.
Op zaterdag zakte ik om 12u00 al af naar t circuit, beetje de sfeer al opsnuiven. Even kijken bij de Rowa-boys die dit jaar wel heel goed uitgerust waren: David vertelde een beetje bedeesd dat er dit jaar zelfs oortjes waren ! Veel bekende gezichten, een goed gevoel.
Om 13u30 werd onze ploeg verwacht voor een fotosessie. Drie mannenteams, één vrouwenteam en één solo. Een professionele fotograaf van de organisatie liet ons zelfs op t circuit rijden om ons te fotograferen, een mooi moment.
Fijn weerzien met trailmaatje Vladka !
Om 15u00 kwam Els als eerste aan de beurt, gevolgd door Elke. Beiden hadden de pech om niet echt in een grote groep te kunnen aansluiten. En dan was het bij momenten toch wel afzien in de strakke wind. De rest van de groep supporterde aan de trailer war we plots getuige waren van een valpartij waarbij Johan Musseeuw zn sleutelbeen over viel.
Ik was stand-by van 16u30 en benutte deze tijd om wat los te rijden en te babbelen met Nicky van ZOL 2, een MS patiënt. Daar heb ik nu eens respect voor !
Rond 18u00 kwam Elke aangereden, we wisselden de transponder en ik vertrok. Na één ronde kon ik in het grote peloton aanklampen, maar 40,8 km/u was me toch net iets te snel. Noodgedwongen moest ik snel op zoek naar een ander groepje, maar ik vond er helaas geen.
In het stuk naar de start was het beuken tegen de wind, en dan nog vals plat omhoog. Maar de afgezakte supporters maakten veel goed. Stoempen dan maar, af en toe in het wiel hangend van een andere eenzaat of een klein groepje.
Tot ik Edwin ( ZOL 1 ) plots hoorde roepen dat ik moest bijspringen. Tot aan mn wissel reed ik in deze groep mee, een groot verschil.
Met ultraman Edwin op de foto, van hem kan ik nog veel opsteken ! Terug bij de trailer werd ik gefeliciteerd door de anderen omdat ik op dat moment de snelste vrouwentijd op mn naam geschreven had. Allez, dan was het afzien in het grote peloton toch niet voor niks geweest. Later kwam dit record op naam van ploeggenote Claudia te staan. Een massage door Marc ( die ook 24 u present was ! ) deed zon deugd. Lang bleef ik niet meer hangen, rusten was nu de boodschap.
Zondag liep de wekker om 3u15 af, toch wel vroeg, maar t ging. Een stevig havermoutontbijt, en weer weg. Dit maal in winterkledij want op de site van het KMI was het nauwelijks 5 graden.
Dezelfde gezichten dan gisteren, iedereen wisselde op hetzelfde moment. Zol Feminino stond op dat moment op de vierde plaats, maar nummer drie ( de olijke sprinterwtjes ) konden we nog inhalen. De druk op mij werd plots toch wel groot, maar ik kon niet meer dan mn best doen. 6u00 en we vertrokken, de opkomende zon was mooi om te zien. De wind was s nachts gelukkig wel wat gaan liggen maar dat maakte alleen rijden er niet plezanter op. Snel vond ik een klein groepje, hier moest ik maar in blijven rijden tot het grote peloton voorbij kwam. En dat gebeurde snel, Peter ( Rowa ) riep dat ik in moest springen. En ja, dit was wel een heerlijk gevoel ! Ik kende de plaatsen waarin ik afzakte in het peloton, vooral op de sacramentsheuvel, maar ik was zo slim om op die momenten redelijk vooraan te gaan hangen, als ik uitzakte zat ik er dan toch nog in. De rest van de ronde had ik de tijd om terug naar voren te schuiven. Na een ronde of 8 kwam ik naast Peter te hangen die wel even schrok dat ik er nog altijd bij was. Heerlijk toch mijn rijtijd vloog om, eigenlijk spijtig dat ik de pits in moest. Claudia, een 21 jarige competitie mountainbike rijdster, loste me af. Ook zij kon heel snel aanklampen in het peloton. Sandra die haar moest aflossen zag anderhalf uur rijden niet zo zitten dus ging ik de piste op om te roepen naar Claudia dat ze een half uurtje langer mocht rijden. Geen probleem voor Claudia, Sandra content en de derde plaats verzekerd met welliefst 5 rondes voorsprong. Dit werd niet meer uit handen gegeven door Christel, Vladka en Yolanda.
Traditiegetrouw ging het hele team de laatste shift het circuit op met wat cava, supporteren voor de andere teamgenoten. Onze solo, Peter Vos, had maar liefst 544 kms gereden, zijn doel van 500 kms ruim gepasseerd. Voor hem was deze 24 uren een soort training voor de etapperit Parijs-Neerpelt in september. Geroepen dat we hebben, wat een sfeer ! Yolanda aan kop van een groepje mannen, mooi om te zien.
Om 15u00 kwam er een einde aan de 24 uren. Voor de tweede keer op rij werden we het derde vrouwenteam, een verdienstelijke plaats, temeer omdat we eigenlijk allemaal voor de fun gereden hebben.
Ook knap gereden door het ROWA team waarin Quinten, David en Peter een knappe derde plaats behaalden in de categorie Ochos -45jaar. Sterk hoor !
Na de prijsuitreiking hebben we samen nog opgeruimd, en wat nagepraat. Ik hoop dat t ZOL me volgend jaar nog kan gebruiken ;-)
Bedankt Kristof & Frederik voor de goede zorgen. Bedankt sportmasseur Marc voor je deugddoende massages ! Bedankt aan alle ZOL-rijders voor de geweldige sfeer ! Hopelijk tot volgend jaar !
Verslag rit zaterdag 01 juni 2013 : CRISTALALKENCLASSIC
Omwille van diverse redenen een hoop afwezigen deze morgen, zodat de 3 dapperen Valère, Marcel en Yvan er alleen stonden en i.p.v. naar Eupen te rijden beslisten we om een deel van de Cristal Classic te doen.
We reden richting Wellen Hoepertingen Gutshoven Heers waar we bij een groep uit Zonhoven konden aanpikken.Tegen een strak tempo ging het verder via Bergilers Hodeige Remicourt Donceel Haneffe Horion Gleixhe Awirs Engis waar we een ommetje maakten via Stockay Hermalle/sous Huyom terug in Engis een verdiende koffie te gaan drinken in ons vertrouwde café Les Clapotins ; natuurlijk ontbrak de rijsttaart niet want die hadden we verdiend met na 70 km een gemiddelde van 29,6 km.
Na onze rustpauze konden we gelukkig weer snel aanpikken met een snel groepje en tegen een goed tempo ging het verder richting Awirs Roloux Fexhe le Haut Clocher Fooz Lantin (waar we het rondje op de piste oversloegen) Juprelle Paifve Sluizen Millen Genoelselderen Membruggen Rijkhoven Alt-Hoeselt waar wij de route bij een bevoorrading verlieten en tegen ons wat rustiger tempo naar huis reden via Romershoven om moe maar tevreden ons neer te zetten bij een verdiend drankje in De Alver.
Toch wel een leuke daggehad en een groot dankwoord voor mijn 2 compagnonsValère en Marcel voor het gezelschap .
Ritgegevens : Aanwezigen : Valère, Marcel en Yvan.
Dit verslag kwam tot stand door de verenigde krachten van Yvan en Martin, bedankt mannen !
Verslag rit dinsdag 28 mei 2013 : Hoei
Eindelijk warm weer deze morgen en een aangenaam zonnetje de ganse dag en zo konden 9 man op weg naar Hoei : Valère P, Omer, Jos B, Paul, Flor, Rudi, Martin, Marcel en Yvan.
Onder leiding van Valère en Omer ging het richting Kortessem Wintershoven Guigoven Gors-op-Leeuw Jesseren Haren Bommershoven Vechmaal Otrange Thys Crisnèe Fize-le-Marsal Momalle Jeneffe Haneffe Verlaine Bodegnée Jehay Flône Amay Ombret Strée Sarte Hoei.
Omdat Rudi de muur nog niet gedaan had reden we met 8 man nog een extra ommetje om hem te laten kennismaken met deze serieuze kuitenbijter waarna we genoten van onze taart en koffie/chocolat chaud/frisdrank.
Voor de terugweg besloten we om via Oteppe te rijden en dus ging het richting Wanze Moha Huccorgne waar de weg bezaaid was met stenen zodat we op korte tijd 2 lekke banden kregen voor Jos en Valère .
Met vereende kracht werd alles keurig hersteld en ging het verder in strak tempo richting Oteppe Vissoul Braives Avennes Lens-Saint-Rémy Lens-Saint-Servais Geer - Boëlhe Rosoux Jeuk Mielen-boven-Aalst Engelmanshoven Klein-Gelmen Helshoven Hoepertingen Wellen Wimmertingen Diepenbeek.
Hier genoten we op een zonnig terrasje van onze welverdiende (ijzerhoudende) dranken na een heel leuke rit met een heerlijk zonnetje de ganse dag.
Ritgegevens : Aanwezigen : Valère P, Omer, Jos B, Paul, Flor, Rudi, Martin, Marcel en Yvan.
Afstand : 144 km , gemidd 28,60 km ,hoogtemeters1.250 m
Na het slecht weer van de afgelopen dagen, waren we blij dat de weermannen na een frisse start voor vandaag een droge dag voorzagen en dus trokken 7 man van start : Valère P, Rudi, Omer, Paul, Jos B, Marcel en Yvan.
Onder leiding van de 2 dogmas(Valère en Rudi) ging het vlot vanaf het vertrek met na 35 km een gemiddelde van 29,9 km.Zo reden we via Schoonbeek Munsterbilzen Eigenbilzen Mopertingen Hees Kesselt Vroenhoven Kanne Lixhe Moelingen s Gravenvoeren Sint-Martens-Voeren De Plank Teuven Gieveld Epen waar we heel wat deelnemers van Limburgs mooiste tegenkwamen Sippenaken Gemmenich Moresnet-Chapelle Kelmis.
Hier genoten we van koffie/frisdranken taart die door Paul werd getrakteerd voor zijn verjaardag.
Voor de terugweg werd Rudi afgelost door Paul en zo reden we richting Hergenrath Astenet- Lontzen Montzen- Hombourg Aubel Val-Dieu Mortroux Dalhem Richelle Hermalle-sous-Argenteau Oupeye Hermée Heure-le-Romain Bassenge Valmeer Herderen Grot-Spouwen Martenslinde Bilzen Spurk Diepenbeek.
Hier konden we op het terras toch onze drankjes nuttigen en bijpraten na een leuke rit met weer zeer sterke kopmannen Valère, Rudi en Paul de ganse dag waarvoor onze dank en respect.
Vandaag wel heel vroeg uit de veren. Om 5u45 vertrokken we richting Marche-en-Famenne om er de 55 km te lopen van La Grimace. Tevens ook het Belgisch kampioenschap, waar Jacques zijn titel kon verdedigen.
Gezellige boel in de kantine, de helft van de deelnemers was Nederlandstalig. We halen ons startnummer af en krijgen al meteen van de organisatie mee dat het op km 42 heel gevaarlijk is. Jacques, die deze trail al twee keer gelopen heeft, was me dat al de ganse week aan t zeggen.
Een Run & Fun groepsfoto, met Elsi en Micha. En dan her en der wat bijbabbelen.
Om 8u00 wordt er na de drietalige briefing het startsein gegeven.
Jacques en ik lopen, zoals gewoonlijk, samen. Het begin is voor mij altijd een ramp. Koude spieren, mn lichaam nog niet wakker. Op t gemakske dan maar, terwijl de rest precies allemaal haast had.
Na een kilometer of vier moet ik in het Bois de Nolaumont al een sanitaire stop maken. Intussen natuurlijk weer heel wat plaatsen verloren, maar tegen de natuur kan je nu eenmaal niets doen. t Voordeel is wel, dat als je de anderen je niet meer ziet, je sowieso op eigen tempo gaat lopen.
Mooie klim van 223 meter naar 381 meter, maar mn lichaam sputtert nog wat tegen. Ik weet dat dit wel goed komt, maar t heeft zn tijd nodig. Een kilometertje afdalen, weer eentje stijgen, weer eentje dalen en weer eentje stijgen. Het stijgen doen we al wandelend, dalen al lopend. Op zon lange afstand moet nu immers gedoseerd worden.
Vanuit Chéoux mag er twee kilometers geklommen worden, gelukkig wordt iedere klim beloond met een geweldig zicht: de natuur op zn mooist, met de bomen in een frisgroen kleedje gestoken. Intussen hebben we Koenraad uit Brasschaat opgepikt, een gezellige babbel over diverse trails, maar vooral over de CCC waar ik vandaag weer een puntje voor aan t sparen ben.
Op hoogte van 410 m, prachtige natuur, zelfs een voorbijspringende ree. Ik laat me helemaal opnemen in dit plaatje: de fluitende vogels, de geur van het hout en de planten, de zon, de wind.
Op km 17 een eerste ( welgekomen ) bevoorrading. Cola, tuc-koekjes, en weer verder met ons drietjes. We lopen nu richting Hodister, veiligheidshalve neem ik toch maar een gelleke. Modderige paden, waar je net niet je schoenen verliest, maar t is dikke fun !
Stilaan krijgt Koenraad meer en meer problemen om ons bij te houden, en voor we t beseffen lopen Jacques en ik weer onder ons tweetjes.
Op kilometer 28 komt volgens mij het zwaarste stuk. Wandelaars gaven me voor dit stuk te kennen dat de inspanning met een prachtig zicht zou beloond worden. Een hele steile klim die ik bij momenten op handen en voeten moet opkruipen. Als ik merk dat mn hartslag de hoogte in schiet, blijf ik even staan. Jacques is al lang door, maar zal boven zeker op me wachten. Het zweet vloeit me van mn kin, maar ik geraak toch boven. Over die ene kilometer doe ik 20 minuten ! Maar inderdaad: wat een adembenemend zicht ! En wat een onthaal aan de bevoorrading waar ons startnummer genoteerd wordt ter controle.
Een lange stenige afdaling tot in Rendeux. Ik stop even om een steentje uit mn schoen te halen, een loper van de 80 km ( die om 6u vanmorgen vertrokken is ) komt tot bij ons. Toevallig kennen Jacques en Yves, ook een ultraloper, elkaar. Yves Vanhole komt vandaag 80 km trainen, ter voorbereiding van de Spartathlon. Gespreksstof genoeg dus.
Stilaan verdwijnt ook de zon, als de regen maar uitblijft tot na de gevaarlijke passage over de rots die erg glad kan zijn. Maar ik voel me goed, veel beter dan in t begin, maar besef dat er nog altijd gedoseerd moet worden, en als ik er niet meer aan denk zal Jacques het me wel op tijd en stond zeggen. Ondanks wat krampen( in de billen ) kan Yves toch bij ons blijven.
Richting kilometer 40 is het weer klimmen richting Hotton, vandaag stopt het precies niet. Op kilometer 42 begint Jacques nattigheid te voelen oei oei, hier begint de miserie , zegt ie. We zien in Hotton een rots waar men op aan t bergbeklimmen is, een mooi zicht maar over die rots moeten we wel zien te geraken, heel voorzichtig, onder het oog van de fotografen. Ik help Jacques naar de overkant, daar zijn we veilig van af ! Gelukkig heb ik geen hoogtevrees !
Na de rots begint het te regenen. We komen we op de plaatselijke rommelmarkt terecht, maar goed dat ik door Yves teruggefloten werd, ik had een afslag gemist. De afslag naar de laatste bevoorrading. Daar komen we Lieven Pieters tegen. Voor de niet lopers onder jullie: Lieven heeft in 2011 de Spartathlon ( 246 kms in 36 uren ) succesvol uitgelopen. http://www.youtube.com/watch?v=ITHvw0Dj2iA
Vandaag loopt Lieven zn allereerste trail, de afstand van 55 kms. Een hele eer om naast hem op de foto te mogen staan, een snelle babbel. Yves blijft even bij Lieven hangen, die zullen elkaar wel genoeg te vertellen hebben. Jacques en ik gaan verder maar na een dikke kilometer is Yves al terug bij ons. Met ons drietjes sleuren we ons door een beklimming van 4 kilometer waarna het terrein gelukkig vlak ( en bergaf ) wordt. Ik neem de kop en zorg dat we op een stevig tempo de finish halen.
Yves bedankt ons om hem aan de finish te krijgen, wij babbelen even met andere lopers in de kantine. Maar haasten ons dan wel redelijk snel naar de auto, droge kleren aan en richting huis. De prijsuitreiking hebben we gemist, en zeker de uitreiking van de Belgische titels die er wegens een misverstand helemaal niet was. We zullen het wel lezen op internet.
Proficiat aan de organisatie voor de uitmuntende briefing, bewegwijzering en vriendelijkheid aan de bevoorrading.
Een prachtige trail, maar voor mij toch wel de zwaarste tot nu toe. Maar anderzijds mag ik ook niet te veel willen, ik loop nu een dikke twee jaar en heb er al 5 marathons en 8 ultras opzitten. Genieten blijft voor mij het allerbelangrijkste !
Ik wens Yves heel veel succes in zn voorbereiding naar de Spartathlon, een dikke proficiat aan Lieven voor het behalen van zn eerste UTMB punt. Ook bedank ik mn maatje Jacques waarmee ik toch veel plezier beleef !
Een gefeliciteerd aan alle winnaars van deze trail, niet alleen voor de podiumplaatsen maar ook voor het verleggen van de eigen grenzen, tot op een volgende trail !
Gegevens van deze trail: 55,3 kms, 1438 hms, 7u20 en heel veel modder !