Met de nodige koffie en choco smaakte die geweldig.

Toen we terug buiten kwamen had Marcel zijn fiets ondersteboven staan om te demonstreren hoe goed zijn voorste wiel
draaide en zo heb je natuurlijk dadelijk wat kms,niet te filmen die man

Valere Ph en Omer vertrokken op kop, we waanden ons in het hooggebergte zoveel sneeuw lag er nog en de temperatuur was er gevoelig lager We reden via de Planck,St-M-Voeren,Moelingen, Lixhe en hier vielen op korte afstand Peter en Leon plat.

03-03-2013 om 21:27 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Trail de l’Ourthe 2 maart 2013

Vorig jaar liep ik deze trail ook al eens, met Tina, een mooie trail die dit jaar zeker niet op de kalender mocht ontbreken. Zonder Tina, maar intussen ken ik zoveel andere mensen dat ik nooit meer alleen zal zijn. Samen met Theo zakte ik af naar Hamoir. Patrick die ik vorige week leerde kennen wachtte ons op de parking op.

Startnummer oppikken en dan iets drinken in de gezellige sporthal, met clubmaatje Jo. Toch heel wat bekende gezichten, een beetje socializen, de flyers bekijken en weeral plannen maken voor volgende trails.

We laten een foto maken van de aanwezige Run&Funners ( Gerd, Jo & ik ) zodat onze webmaster Micha ,die vandaag met Elsi een ultra-trail loopt op Gran Canaria, ons doen en laten een beetje kan volgen.  

Dan een “annocement” door de luidsprekers of de eigenaar van de Citroën Berlingo z’n auto wilt verplaatsen want hij staat op de “ligne d’arrivee”. We worden opgeroepen om ons naar het station te begeven.

Wachtend op de trein, toch koud hé Jo. Dan zoals sardientjes de trein op, nu wel lekker warm. Tijdens de eerste stop verlaten de deelnemers van de 15 ons. Plots is er plaats zat in onze wagon en bemachtig ik zelfs een zitplaats. Ik besluit al op de trein, om m’n jasje toch maar te vervangen door m’n windbreker, het mag dan nog geen 5 graden zijn, ik weet van vorig jaar nog dat de eerste meters al in klimmende lijn zijn.

In Poulseur stappen we af, en wandelen we de menigte achterna. Geen startschot, gewoon allemaal wandelend naar, tja, naar waar eigenlijk ? Geen startlijn, gewoon een voorloper die plots z’n wandelpas vervangt door een looptred. Hier ga ik me echt niet kapot lopen, Jo loopt hem wel naar boven, maar die is dan ook sterk genoeg. Theo en Patrick zitten ook al voor me. Laat maar doen, ik kan onopgewarmd geen helling zomaar opspurten. Voor we boven zijn vis ik Patrick al op. Denk dat ie de boodschap begrepen heeft dat dit parcours niet onderschat mag worden, en hij blijft vanaf dan bij me.



Na een klim van 150 meter hoogteverschil door het Gros Bois, mogen we de afdaling inzetten, een dikke kilometer lang, de dolomieten Roches Noires. Prachtige beeldentuin, op het grondgebied van Comblain-au-Pont, doorkruisend door de GR57.

En na dalen komt inderdaad weer klimmen, door het dorpje Mont, stevig doorstappend. Trails loop je niet alleen met je benen, maar ook met je hoofd, doserend.

Door het besneeuwde bos van Villers-au-Tours, klimmend naar het hoogste punt van deze trail. Een tijdje lopen we parallel met Claire en William van de VACH. Gezellig kletsen tijdens het lopen. Op een trail merk je echt niet hoe snel de kilometers elkaar opvolgen.

Op km 19 de enige ( povere ) bevoorrading. Beetje zoutchips, en verder. Gelukkig heb ik zelf altijd wat eten bij, we knabbelen wat tijdens de volgende helling.

Anthines, oppassend in de modderige afdalingen. Her en der beginnen we wat volk in te halen. Een laatste stijgend stuk voor Comblain Fairon. In de verte hoor ik de Ourthe, een mooie afdaling, en dan nog een paar kilometers langs de Ourthe op.




Op dat laatste deel halen we door ons hoge tempo toch nog wat trailers in, en kan ik meer dan een kwartier afpitsen van m’n tijd van vorig jaar. Nochtans had ik de indruk dat deze modderige editie zwaarder was dan die van vorig jaar. Blijkbaar heb ik toch nog wat marge om progressie te maken, hoofddoel blijft echter genieten van een trail, en tijd maken om foto’s te maken om de verslagjes op te fleuren.

Link naar de loop: http://connect.garmin.com/activity/279368776#

32 kms, 740 hms, 3u30'57

Volgende week zaterdag hopelijk een fietstochtje met de 3x20, ik hunker stilaan toch ook wel naar fietskms !

02-03-2013 om 23:30 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 26 februari 2013 : Scherpenheuvel

Eindelijk konden we deze morgen nog eens met positieve temperaturen starten en zo kregen we 9 man aan de start : Valère P, Omer, Leon, Marcel, Jean-Pierre, Peter, Paul (na 2 weken griep), Roger en Yvan.

Omdat we het niet echt vertrouwden om richting Wallonië te rijden besloten we om richting Scherpenheuvel te rijden.

We vertrokken met af en toe en flauw winterzonnetje via Rapertingen – Sint-Lambrechts-Herk – Stevoort – Herk-de-Stad – Donk – Rummen – Donk – Halen – Kortenaken – Waanrode – Wersbeek – Bekkevoort – Scherpenheuvel.

Hier konden we genieten van rijsttaart/krentenkoeken met warme choco en koffie want het gemiddelde lag na 60 km boven 29 km ; duidelijk een stevig wintertempo.

De terugweg ging via Zichem – Diest – Schaffen – Meldert – Lummen – Tiewinkel – Kermt – Stokrooie – Kuringen – Godsheide – Diepenbeek.

In het Paenhuys genoten we van onze gebruikelijke drankjes en van de suikerwafels en cake door Miet aangeboden waarvoor onze oprechte dank.

Ook een dank voor de kopmannen van dienst : Valère, Omer, Jean-Pierre, Peter.

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère P, Omer, Leon, Marcel, Jean-Pierre, Peter, Paul, Roger en Yvan

                          Afstand : 107 km , gemidd. 28,7 km

Link naar foto-album van deze rit: https://plus.google.com/photos/112717240601475049173/albums/5849292107069341969?banner=pwa&gpsrc=pwrd1#

27-02-2013 om 13:23 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Trail des Chevreuilles zondag 24 februari 2013

Af en toe worden de sportplannen helemaal omvergegooid door de winter. En dat was dit weekend wel het geval. Oorspronkelijk zouden Jacques en ik dit weekend de Trail des Mazerine lopen ( 62 kms ), maar drie ultra’s op één maand zou me meer achteruit dan vooruit doen gaan. Dus zou het gezond verstand aangesproken worden en zou ik ( joepie ! ) terug mee gaan fietsen maar met deze temperaturen zag ik dat écht niet zitten. Dus op zaterdag maar wat binnen gaan trainen. Netjes op tijd thuis, en dat gaf me vandaag wel de kans om samen met Theo en Lode naar de Trail des Chevreuilles in Fallais te gaan. Een nieuwe trail, ze rijzen tegenwoordig gelijk paddenstoelen uit de grond. Op hun website aangekondigd als: 30 kms, 700 hms, geen drinkbekers aan de bevoorrading, ook niet te veel bevoorrading ( want een trailer loopt semi-autonoom ) Na m’n telefoontje naar de organisatie drukten ze me op het hart zelf maar te voorzien in m’n bevoorrading. Nu, dat doe ik eigenlijk altijd wel, ik kom niet graag voor verrassingen te staan. Als je eens verkeerd loopt en een bevoorrading mist kan je dat wel zuur opbreken.

Felle sneeuwval bij vertrek, maar ik had toch geen sms-je gekregen van Theo, dus die was zeker van plan te vertrekken, hij is dan ook heel wat meer gewend dan ik, binnen het trailwereldje kom ik eigenlijk pas kijken. Des te meer we zuidwaarts afzakten, merkten we dat er in Wallonië minder sneeuw ligt dan bij ons. Nu maar hopen dat ik een goede keuze gemaakt heb in m’n schoeisel. Na vorige week heb ik me toch schoenen aangeschaft met meer grip ( Salomon Speedcross 3 ). Een kortere trailloop zoals vandaag was ideaal om deze in te lopen.

In de sporthal van Fallais was ’t een drukte van jewelste, en dan zoeken de Vlaamstaligen elkaar snel op. Jean Paul Vintcent zag ik eindelijk ook eens in levende lijve, en er was ook iemand uit Stevoort, Patrick V, die toevallig dezelfde nieuwe schoenen aan had.

Na een briefing, waar we helemaal niets van begrepen, kwam de massa met een half uurtje vertraging in beweging ( in Wallonië kijken ze noch naar tijd, noch naar afstand ).

Grappig vertrek, dat wel, direct een tallud op zodat we op de Ravel kwamen.

Zeker als het van die bevroren akkers zijn is het oppassen geblazen, dit doet me vaak denken aan Rudi S die in januari op een bevroren stuk z’n enkel over viel. Concentreren, de beste stukken uitkiezend.

Dalend door een bos, richting bevoorrading op km 18, in Huccorgne. Toch wel een mooie bevoorrading, genoeg keuze en voldoende voor iedereen.

Na de bevoorrading verwijzen ze ons naar “la belle monte”, aan touwen omhoog tot we onder de brug van de E42 komen. Een kleine afdaling om dan weer een serieuze op-handen-en-voeten klim in het bois du Mozon te komen. Het straatnaambordje dat we boven tegemoet komen zegt genoeg “ Thier du Mozon “.

Op km 26 komen we op het mooie ( voor ons opengestelde ) domein van het kasteel van Fumal.



En dan is het aftellen tot aan de finish, die op 2 kilometer verder ligt dan voorzien. Maar een trailer stoort zich hier absoluut niet aan.

Een mooie maar heel pittige trail, puik georganiseerd, en we zijn weer op een nuttige manier buiten geweest in dit ellendige weer !

Na het finishen nog gezellig samen iets gedronken, meer moet dat niet zijn.

Gegevens: 30 kms, 754 hms, 3u43, moe maar voldaan !

Link naar de Trail: http://connect.garmin.com/player/277097600

Vooropgenomen filmpje van de trail: http://www.youtube.com/watch?v=wWH9c8GWGec

En eentje van de effectieve trail: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=rIyMZOKuFQ4#!

24-02-2013 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

Na deze morgen de rolluiken op te trekken was ik toch tevree dat ik gisteren toch was gaan 3x20’n.  Ik ben vandaag wel nog met de fiets naar de bakker geweest om zo het sneeuwruimen nog wat uit te stellen, maar toch.

Het was al even geleden dat ik nog ‘ns “buiten” was gaan fietsen met min moaten (http://www.youtube.com/watch?v=yKAbpRaiJvs) .  Dit merkte ik ook aan mijn hartslag in het oprijden richting Diepenbeek dat het al even geleden was.  Het had zeker niets te maken met mijn hartkloppingen van 2 weken geleden hoor.  Dit had andere redenen.

Aan het buskotteke waren het er niet veel. Eigenlijk heel, heel weinig.  Zelfs hele straffe toebak.

Enkel “Echte Kerels” die zelf niet van Djopenbeek waren, stonden aan de start. 

In Diepenbeek sneeuwde het en toen zij vertrokken was het bij hun nog droog. 

Hier en daar zeker, en daar…

Ofwel hingen er nog donker wolken boven ons huis???!!!

Marcel, Jean-Pierre en Didi waren dus de Flandriens van dienst.  Djopenbeekenaar Yvan kwam ons nog een sneeuwbal onder de riem steken en er ons attent maken om het toch zo veilig mogelijk te houden.  We hadden alles bij, dus…

Er werd “verstandig” afgesproken om het niet te ver te trekken.  We probeerden op zoek te gaan naar betere niet licht-besneeuwde wegen.  Kortweg op naar de zon.

Er werd koers gezet richting Herck-la-Ville.  Dit is geen dorpje of stadje in de Walen, maar eigenlijk beter bekend als Herk-de-Stad dat langs Schakkebarak/Schakkebroek ligt.

Dat ligt dus in mijn achtertuin. Gekend terrein voor de typische familiezondagsritjes.

Uiteraard wegen genoeg in het koppeke om hier naartoe te rijden. 

Eigenlijk reden we heen gelijk ik ’s morgens naar Diepenbeek was gekomen.

Ik zei nog tegen JP thv Mombeekdreef: “Hier is nog ne gek doorgekomen met de fiets.” 

Waarop JP direct doorhad en dus zei: “Dat waardt gij zeker?”  Maar ja, dat wisten jullie allemaal da ik ze niet alle 5 op een rij had.

Al bij al, vielen de wegen heel goed mee. -4 C° en de straffe NO-wind was misschien wel een tegenvaller, maar voor de rest was het dik inorde.  Zeker het gezelschap. 

We kwamen nog een paar zotten/enkelingen die ook bij hun thuis weg mochten/moesten.

Als echte Die Hards trapten we aan een rustig wintertempo verder richting Olmenhof. 

Dit was echter nog dicht, dus zetten we terug koers richting centrum om in de Sportwereld (echt WT-café) ons neer te ploffen en te ontdooien. Koffies aan 1.50€ is nooit nie slecht hé. 

Wel geen rijstvlaaike voor ne keer, maar dat let niks.  Het dubbel voor ons volgende keer he mannen.

Alle 3 terug wat opgewarmd en uitgezeverd, konden we ons terug inpakken om onze terugweg tegen de wind in verder te zetten.  Er werd wel wijselijk afgesproken om niet meer tot Diepenbeek te rijden.  Uiteraard konden we niet dezelfde weg naar huis nemen, dus loodste ik het gezelschap via voor hun onbekende wegen richting hun “Stoof”.  Op een wenk van het Schulensmeer af, trapten we lustig richting station van Schulen.  Zo via de Kalkkuil (Jans-Spalbeek) tot in Tuilt. Verder tot in Stokrooie.  2 bruggen over en hier werd er koers langs het jachtpad d’Albert gezet om zo iedereen mooi  af te zetten bij zijn thuis.

Thv van de Hei sloegen Marcel & Didi af om zo JP stik alleen nog wa tegen de wind tot in Genk te laten fietsen.  Marcel naar Rechts, Didi terug Kuringerbrug over direction Schimpen-City. 

Gelukkig moest hij zijn nonnenkleren niet meer aandoen.

Van de straffe toeren en verhalen die JP toen nog heeft uitgestoken, moet ik u verschuldigd blijven. (censuur hé).

Na ‘n 70km ikzelf bolde ik voldaan en toch wel tevree thuis binnen.  Hier stond een zwanger zus mij op te wachten om te dansen op “Zet die ploat af” (https://www.youtube.com/watch?v=T9uCvV6pmyQ).

Allemaal niet waar hoor, maar niks van aan trekken. Dat zijn nog afkickverschijnselen van het Toneel.  Dat kan nog even duren.  Geef mij maar snel wa mooi weer, dan is da rap over.

Merci makkers voor de flauwe zever en uw gezelschap.

Gelijk altijd…        

De thuisblijvers

Hadden

weer

!!!ONGELIJK!!!

Tot volgende keer ,maar weer.

Hopelijk bij beter weer.

Echte Die Hards/Flandriens/… v/d dag:

Spraakwater Marcel,

Nooit-Roestende motor Jean-Pierre

en

DidiDuvel (uw reporter van dienst)

Ik had 70km en rest waarschijnlijk omtrent ook zo iets.

23-02-2013 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

Het blijven sombere dagen tegenwoordig. Maandag had de zon haar nog eens van haar mooie kant laten zien maar dinsdag zat ze alweer verstopt achter de mistriestige grijze wolken.  En echt warm kon je het ook niet noemen vandaag.   Dan zou je denken dat iedereen lekker knus achter zijn krant gaat zitten of lekker in de zetel.  Maar niet zo in diepenbeek (en omstreken).  Met z’n dertienen (!!!! jawel ) stonden we aan onze overdekte startplek.

De gps van dienst (=Valere Ph)  werd ingesteld (met het nodige gemor soms maar dat maakt het nog zo aantrekkelijk) en weg waren we !

Met z’n 13en op het fietspad is niet altijd even makkelijk.  Zeker niet wanneer  het fietspad verspringt en je net effe niet oplet, dan duikt er ineens een haagje voor Marc op. Haag in, haag uit, terug de haag in en ondertussen zat Marcel gevangen achter het achterwiel van Marc en pardoes mee de grond op.  Qua materiaal waren er geen stukken, maar Marcel had blijkbaar ergens een tik op zijn ribben gehad.

Opletten is dus altijd de boodschap en je kan beter effe een keer teveel roepen of aanwijzen dan een keer te weinig.  Vooraan lijkt het soms vanzelfsprekend maar achteraan kan je soms verrast worden door zulke dingen.

Koersfietsen en steentjes.  Het zullen nooit twee goede kameraden worden.  Pierrot kan er van meespreken.

Na Opgrimbie werd de maas overgestoken en vanaf daar konden nog wat karige hoogtemeters gesprokkeld worden om zo een beetje verder in Valkenburg halt te houden (ijssalon/lunchroom De munt)

Om 13 hongerige muiltjes te voorzien van rijstvlaai is geen senicure.  De mevrouw van de zaak deed haar best maar kon toch niet beletten dat sommigen tevreden moesten zijn met  een andere keuze.  Het was goed te zien dat het koud was want de frisse cola’s en ice-tea’s werden achterwegen gelaten en hete koffies en warme choco’s werden met de vleet besteld.

Lekker ingeduffeld werd de terugweg aangevat.  De korte steile cauberg zou een dooddoener geweest zijn zo vlak na de vlaai en zo vroeg op het fietsseizoen.  Dus werd er via Sibbe en Bemelen (bemelerberg ) koers gezet naar Maastricht.  Valere Ph mag dan pas op pensioen zijn, maar de oude vertrouwde werkstal moet toch hard geroken hebben.  Met ons in zijn zog, fietste hij nog eens langs de mosa-tegelfabriek.

Zelfs in Smeermaas staan er rode lichten   hahaha  Leon kan er over meepraten.  Bij het uitklikken schoot de kramp (te menens) in zijn benen.  Tja het is misschien geen echt weer om veel te drinken maar voldoende vochtopname is ook in de winter belangrijk (jaja ook achteraf in het paenhuys) hahahaha

Nog effe via Lanaken en Munsterbilzen en voor je het zelf goed en wel beseft zit je bij Miet in het Paenhuys.  Soigneren doet ze ons wel.  Met wafels en de nodige dranken.  Van Westmalle is geweten dat het vooral veel ijzer bevat maar nieuw onderzoek heeft uitgewezen dat het ook pijnstillend werkt bij ribblessures.

                                                        NIEUW WONDERMIDDEL : anti-kramp en pijnstillend !!!

Ritgegevens :

Aanwezigen : Valere Ph, Peter, Jos B, Flor, Sabine, Yvan, Omer, Roger, Pierrot, Marcel, Jean-Pierre (fotograaf van dienst -> mercie), Leon, Marc

cijfermateriaal : 120 km; 4u33; 330 hm; 25,5 km/h gemiddeld

22-02-2013 om 19:12 geschreven door MarcT  

Verslag zaterdag 16 februari 2013: Limburgs Halfzwaarste deel 1

Op 20 april zal Limburgs Zwaarste doorgaan. Een zware ultraloop waar gekozen kan worden tussen 60, 80 of 100 kilometers klimplezier. De lopers van de 100 kilometer zullen maar liefst 2500 hoogtemeters voor de voeten geschoven krijgen. 100 ( en zelfs 80 ) kilometer is nog een beetje hoog gegrepen, daarvoor loop ik nog niet lang genoeg. Maar die 60 lijkt me wel haalbaar, interessant ook want bij beëindiging binnen de tijdslimiet levert dit 1 kwalificatiepunt voor de Ultra Trail van de Mont Blanc op, één van m’n lange termijnplannen.

Als voorbereiding voor deze Limburgs Zwaarste richt organisator Willem twee oefenlopen van 50 km in, samen het traject van de 100 km. Bijkomende moeilijkheid ( buiten de hoogtemeters en de modder ) is dat deze oefenlopen niet gepijld zijn, maar op GPS gelopen moeten worden. Of je loopt samen met één van de voorlopers die de weg kennen.

Met een 50-tal deelnemers starten we om 9u00 in Heerlen. Gelukkig is het droog weer, maar de gesmolten sneeuw zal het parcours heel wat natter ( en moeilijker ) maken. Jacques en ik starten rustig, ik ben nu eenmaal een trage starter en heb het altijd moeilijk in m’n eerste kilometers. Laat de anderen maar snel vertrekken, aan de eerste bevoorrading wordt er toch op elkaar gewacht.

De eerste kms lopen bergaf door het Imstenraderbos, om nadien uit groeve Putberg ( bronnenbos ) te klimmen. Hier merkt Jacques al dat hij voor het verkeerde schoeisel gekozen heeft. Met gewone loopschoenen kan je je nauwelijks recht houden, maar ook ik had m’n XT wings beter ingeruild voor m’n speedcrossers. De groeven van je schoenen slibben dicht van de modder en dan is er ook geen houden meer aan.

Simpelveld, door talrijke stegels.

Concentratie is vandaag dus ook belangrijk. Als we na de afdaling door het platte bos aan de eerste bevoorrading komen is het grootste deel al vertrokken, eigenlijk maar best ook want ik zou echt niet willen dat anderen het gevoel krijgen op mij te hebben moeten wachten. Met een 15 tal lopers blijven we over en vatten we het tweede deel aan. Henk G en Willem zitten nog in deze groep maar na een paar kilometers lopen Jacques, Henk en ik weer alleen. Op een trail moet je gewoon je eigen tempo volgen en is het moeilijk om samen te blijven.










We klimmen door het Kolmonderbos in Nijswiller en begeven we ons op Duits grondgebied. Het Grosserbusch in Orsbach, klimmend naar Scheeberg. Een stukje dalend over het besneeuwde golfterrein van Aken. Intussen loopt Wally, een spontane Nederlandse dame die traint voor de 60 van Texel, bij ons, Henk zijn we weer kwijt. Het grote werk doemt voor ons op: de Vaalserberg, off road door het Duitse bos naar boven. Ik zie dat m’n garmin op momenten meer dan 25% aanduidt. En ik die dacht dat het met de fiets al een zware klim was. Op ’t gemak, de hartslag niet te hoog laten gaan. Uit de mp3 van Wally weerklinkt “ Road to Nowhere “, maar zo’n vaart zal het niet lopen. Volgens de gps moeten we gewoon omhoog. Naarmate we hoger komen ligt er meer sneeuw.

Tweede bevoorrading ligt aan het drielandenpunt. Warme thee, peperkoek, drop, wat foto’s maken. Wally ( die geen gps heeft ) vraagt of ze met ons mag meelopen. Voor ons loopt Hans die er wel een heel bijzondere manier van wegzoeken op na houdt. Hij kijkt gewoon waar er veel voetstappen in de modder voorkomen en die weg slaat hij in. Maar op zo’n manier kan je gewoon niet foutloos lopen, dus sluit hij zich bij ons aan, nadat we hem een paar keer terugroepen omdat ie een afslag gemist heeft.



In het Preus Bosch ( op het plateau van Vaals ) is best wel een moeilijk gedeelte om niet verloren te lopen. We moeten hier vertrouwen op het gevoel van Jacques die hier vorig jaar wat heeft zitten zoeken. Je hebt hier de neiging om gewoon bergaf te lopen, terwijl je toch nog even boven moet blijven. We komen terug op Nederlands grondgebied en dalen, na het oversteken van de weg naar Gemmenich, de Wolfhaag af. Door het Malensbosch een heel stuk door de Epener velden. Het nut van vrijstaande draaihekjes zie ik wel niet in. Veel wandelaars in deze mooie streek, die ons groeten maar toch zie je hen denken “ wat een modderduivels “.

De derde bevoorrading bevindt zich aan “Het hijgend hert” in Vijlen. Worstjes, soep, thee. Toevallig staat hier een Red Bull autootje. Ik aanvaard een blikje, de vleugels zouden misschien nog eens van pas kunnen komen.

Heerlijke afdaling door het Vijlerbos, om nadien in bewoond gebied aan te komen. Mooi toch, het vakwerk van het Mergelland. Een relatief vlak stuk waar gerecupereerd kan worden, maar dat duurt niet lang. “Als Willem iets uitstippelt moet je maar denken dat het ofwel bergop ofwel modder is, en liefst nog een combinatie van beiden” zegt Jacques. En dat is ook zo: een steile modderklim door het Onderste Bos. Maar al bij al voel ik me nog niet moe. Het voordeel van trailen is dat je door de wandelstukken ( al zijn ze bergop ) je hartslag omlaag haalt en je je spieren stretcht. Een laatste keer zien we Carry om ons te bevoorraden.


brugje over de Gulp







kan het nog natter ?

Eperheide, Scheiberg door wat glibberige velden met als eindstuk ( natuurlijk ! ) een klim door het Vijlerbos naar het hijgend hert. Even waren we bijna de weg kwijt, maar de bijzondere boom die ik reeds eerder opmerkte op m’n garmin doet ons na 52 mooie kilometers terug aankomen bij het Hijgend Hert. Met auto’s worden we terug naar de start gebracht


"Ja, vrouwtje", dat duurt hier toch een beetje langer dan gedacht

Wally vroeg onderweg aan Jacques “ zeg Jacques, moeten we nou straks Willem bedanken voor al die blubber onderweg ? “. Ja Wally, we gaan Willem bedanken voor het mooie traject. Intussen heb je wellicht door dat trailen puur genieten is, en zal je hier nog vaak aan zal denken tijdens de 60 van Texel. Misschien loop ik hem zelf volgend jaar ook, want inderdaad: lopen door de modder is een goede voorbereiding voor lopen door het zand. Succes Wally !

Gegevens van de Trail: 52 kms, 7u45 minuten ( wel de tijd laten doorlopen tijdens de bevoorradingen ), 1300 hoogtemeters.

Link: http://connect.garmin.com/activity/274155485

17-02-2013 om 11:24 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit zaterdag 16 februari 2013 : ENGIS

 Na enkele weken van fris winterweer  waren we al gelukkig dat we bij de start deze morgen positieve temperaturen konden optekenen.  Er kwamen dan ook 7 moedigen aan de start : Valère P, Leon, Roger, Jean V, JosB, Marcel en Yvan.

We besloten om een rustig ritje te maken richting Engis.

Zo reden we via Vliermaalroot – Guigoven – Opleeuw – Kerniel – Groot-Loon – Bommershoven – Vechmaal – Oreye – Bergilers – Lamine – Remicourt – Limont – Donceel – Haneffe – Verlaine – Saint-Georges – Engis.

Hier genoten we van een goede koffie/choco met lekkere rijsttaart.

De terugweg verliep via Awirs – Hozèmont – Fexhe-Le-Haut-Clocher – Fooz – Vilers-l’Evêque  - Othée - Rutten – Tongeren  - Henis – Riksingen – Sint-Huibrechts-Hern – Schalkhoven – Romershoven  - Diepenbeek.

In het “Paenhuys” genoten we van onze favoriete drankjes samen met de suikerwafels door Miet en Johan aangeboden waarvoor onze dank.

Het deed ons plezier te zien dat Edgard na weken zorgen met zijn gezondheid terug een oefenritje had gemaakt samen met Valère B. Hopelijk zien we hem weldra terug in onze groep.

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère P, Leon, Roger, JeanV , Marcel en Yvan.

                         Afstand : 98 km , gemidd 27,9 km

16-02-2013 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

Een verslag opgesteld door Yvan, waarvoor onze dank !

Verslag rit dinsdag  12 februari 2013 : Heusden-Zolder

Wegens de aanhoudende koude wintertemperaturen kregen we vandaag slecht 5 moedigen aan de start : Valère P, Omer, Marcel, Roger(na enkele weken afwezigheid ) en Yvan

Nadat we vorige zaterdag omwille van de gladde wegen onze poging moesten staken, wilden we vandaag richting Visè rijden. 

We vertrokken richting Romershoven waar we weer moesten vaststellen dat het winterweer hier feller had toegeslagen als in Diepenbeek zodat we onze plannen moesten wijzigen om de andere kant te kiezen.

Zo reden we terug van Romershoven naar Hoeselt – O-L-Vrouw Hoeselt – Beverst – Schoonbeek – Lutselus – Godsheide – Kiewit – Heide Kuringen – Halveweg – Zolder.

Hier kregen we de goede raad van een vriendelijke mevrouw om in “Portofino” iets te gaan drinken en inderdaad we konden er genieten van een lekkere koffie en warme choco.

Na onze rustpauze viel het niet mee om terug in de koude op onze fiets te kruipen, maar ja éénmaal terug in gang viel het nog wel mee.

We reden via Bolderberg - Terlamen (waar we de Pits-helling namen) – Lummen – Tiewinkel – Berbroek – Stevoort – Sint-Lambrechts-Herk – Rapertingen- Diepenbeek.

Hier genoten we in het Paenhuys van een verdiend drankje , waarbij we het gezelschap kregen van Paul en Jos B die even kwamen kijken .

Onze oprechte dank aan de 2 kopmannen Valère en Omer die ons de ganse dag op sleeptouw genomen hebben.

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère P, Omer, Marcel, Roger  en Yvan

                         Afstand : 82 km, gemidd. 26,70 km

12-02-2013 om 23:40 geschreven door eaglevanessa  

Een mooi verslag dat tot stand kwam door Yvan ( tekst ) en Jean-Pierre ( beeld ), bedankt mannen !

Verslag rit zaterdag 09 februari 2013 : Zutendaal

Omdat we deze morgen met wintertemperatuur zaten kregen we slechts 5 dapperen aan de start :

Valère P, Jean-Pierre, Rudi, Marcel  en Yvan.

Goed ingepakt tegen de koude wilden we wel een ritje naar Visè proberen. Zo vertrokken we via Schalkhoven richting Sint-Huibrechts-Hern waar we echter moesten vaststellen dat de wegen er gevaarlijk bijlagen en tevens bleek er steeds meer mist op te komen zodat we besloten om in de andere richting te rijden.

Dus reden we via Hoeselt – Bilzen – Spurk – Munsterbilzen naar Zutendaal. Hier leek de winterprik van gisterenavond minder intens te zijn geweest en waren de wegen goed bereidbaar. Omdat we last kregen van koude voeten besloten we om hier halt te houden en een koffie of choco te nuttigen om weer terug op temperatuur te komen.

De verdere rit ging via de Mechelse heide – As – Niel-bij-As – Wilhelm Tell – Opglabbeek  - Houthalen-Oost – Kelchterhoef  waar we moesten halt houden omdat Marcel lek reed.

Na een klein oponthoud ging het verder via Europark Industriezone – Meulenberg – Holsteenbron – Termolen  - Bokrijk – Kiewit – Godsheide – Diepenbeek.

In Diepenbeek konden we in “Het Paenhuys” onze ijzertekorten aanvullen bij de lekkere suikerwafels van Jan waarvoor onze dank. Onze dank gaat ook naar de kopmannen van dienst Valère en Jean-Pierre.

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère P, Jean-Pierre, Rudi, Marcel  en Yvan

                         Afstand : 88 km, gemidd 26,7 km

09-02-2013 om 20:58 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Trail des Bosses zaterdag 9 februari 2013

Eén van m’n doelen voor dit jaar zijn de 60 zwaarste van ( Nederlands ) Limburg, en daar moet uiteraard voor getraind worden. Normaal was Trail des Bosses m’n tweede trail dit jaar, maar de hevige sneeuwval van een aantal weken geleden deed me verstek gaan voor Le Trèfle à 4 Feuilles. Trainen zijn we wel blijven doen, in Spa, in de Voerstreek, de laatste week wel wat minder door m’n verkoudheid die maar niet weg lijkt te gaan.

Vandaag een heerlijk zonnetje, ideaal om af te zakken naar ‘s Gravenbrakel. Koud ( amper 2°C ) maar droog is ideaal loopweer. In het oprijden werd al duidelijk dat Brabant helemaal niet vlak is. De mail van de organisatie sprak over “21 bosses”, ik nog van ’t goed gedacht dat we 21 bossen moesten doorkruisen, maar “bosses” zijn dus heuvels. 21 heuvels op 45 kilometers.

Goed op tijd vertrokken, startnummer  en opplooibare drinkbeker afgehaald.



In de drukke ( en warme ) kantine wat face-book trailers ontmoet, altijd leuk. Ook Willem, organisator van de 60-80-100 zwaarste, was ook van de partij. “Niet te hevig” drukte hij me op ’t hart, “ want volgende week zal de 50 km oefenloop ook niet gemakkelijk zijn”


met Willem op de foto


en met Carmen

Een kwartier later dan voorzien werd het startsein gegeven. De massa ( deelnemers van de 25 en de 45 km ) komt in beweging. Vandaag loop ik alles op eigen tempo, m’n muziek zal de tijd sneller doen gaan.

Het eerste gedeelte loopt door het bos van Houssière, op een oude trambedding, redelijk vlak. Gekeuvel alom. Maar dat duurt niet lang: plots zien we voor ons een muur opduiken. Met behulp van koorden geraken we boven, de schoenen van de uitglijdende voorganger vermijdend. Pff, ik hoop dat de andere 20 hellingen een beetje vlakker zijn.

 




Door de gesmolten sneeuw en de overvloedige regen van de laatste dagen was er aan modder helemaal geen gebrek. En in aanzuigende modder lopen is heel zwaar.

Handschoenen en muts gaan al uit. Maar ik ben blij dat ik m’n windbreker aan heb, zeker op de momenten dat de zon niet meer schijnt. Plots begint m’n garmin te reclameren, het geheugen zit blijkbaar vol. “Wis ronde, druk op enter”, maar het vervelende gepiep houdt niet op. Het enige voordeel is dat iedereen me spontaan voor laat gaan, zonder dat ik moet roepen. Ik voel me juist Pac-Man met m'n geluidje. Door m’n muziek heb ik zelf gelukkig niet al te veel last van ’t gepiep, je zou voor minder knetter worden na 45 kms.

Vanaf de splitsing 25-45 km lijk ik helemaal alleen te lopen, zeker een uur kom ik niemand tegen. Genietend van de zon, m’n muziek en het lopen.

Nadeel van m’n niet meewerkende garmin is dat ik moeite krijg met het indelen van m’n trail. Af en toe vraag ik aan een medeloper hoeveel kilometers we al gelopen hebben. Maar ik heb geen idee over m’n snelheid. Luisteren naar het lichaam dan maar. Op sommige trails zie je onderweg wel eens een aanduiding van hoeveel kilometers je al gelopen hebt, bijvoorbeeld na iedere 5 kms. Maar hier staan enkel de nummers van de hellingen aangeduid. Ik besef dat ik er nog heel veel moet doen. Uit voorzorg een gelleke, en we kunnen er weer tegen aan.

Bossen, grasvelden, akkers volgen elkaar op. Na 20 kilometer krijgen we onze eerste bevoorrading. En wat voor één: foi gras, gepekeld vlees, fruit, noten, rozijnen, chocolade, rijstwafels, peperkoek, jeneverkes … Ik eet wat zoutige dingen, en neem wat peperkoek mee.

Terug op pad, en ja hoor, vanaf dat moment begin ik m’n ritme te vinden. Ik haal her en der wat dames in, maar heb er geen idee van hoeveel er nog voor me lopen. Maar vandaag is dat niet zo belangrijk, uitlopen zal al moeilijk genoeg zijn door de modder. Op sommige hellingen lijkt het wel de processie van Echternach: één stap vooruitzetten en twee naar beneden glijden. Waar er touwen gespannen zijn gaat het al iets gemakkelijker, maar het verhindert het wegglijden niet. Op handen en voeten is soms de beste tactiek.

De modder doet me vaak net niet vallen, maar twee keren kan ik me echt niet houden en val ik zonder veel erg. De weinige stukken die we op de weg mogen lopen zijn een welgekomen afwisseling. Het doet deugd eens te lopen zonder aan vallen te denken. De hellingen blijven elkaar opvolgen. Maar het gaat goed, bergop wandelen, vlak en bergaf lopen, of schuiven.

Op een gegeven moment wil ik m’n handen eens toeknijpen en merk ik dat m’n vingers nauwelijks bewegen en wit zien. Ik heb geen zin om m’n handschoenen in m’n rugzakje te zoeken en trek m’n truitje dan maar over m’n handen, een wereld van verschil.

Enige “bezienswaardigheid” is het hellend vlak van Ronquières, en af en toe wat dingen die verwijzen naar de slag van Waterloo, die in 1815 in deze contreien gestreden werd. Op de tweede bevoorrading, na 33 kms, vul ik m’n waterzak bij en neem ik nog een gelleke.

Mooie natuur onder een dun laagje sneeuw, stukken natuurlijke hulst, naaldbossen, maar veel aandacht kan je niet aan schenken, wil je niet onderuit gaan.

M’n laatste kilometers gaan zoals gewoonlijk beter dan m’n eerste. Her en der haal ik wat mensen in. Velen zitten echt kapot, maar ’t is dan ook een zware trail. Moe maar voldaan kom ik aan de finish, onder aanmoediging van de lopers die al binnen zijn. Geen besef van kilometers, hoogtemeters of tijd die ik gelopen heb, ik schat zeker 5 uren, maar wat maakt het uit … deze pakken ze me niet meer af ! ( uiteindelijk heb ik er 5u03 over gedaan, was ik 6e vrouw en 3e in m'n categorie )

Loopmaatje Patrick had een supertijd van 4u04, Willem moest voortijdig uitstappen door rugproblemen.

Impressie van het parcours ( omdat woorden meer zeggen dan beelden): http://www.youtube.com/watch?v=0NJ00X-qqAA&feature=player_embedded

Als alles volgens plan verloopt sta ik binnen twee weken terug in deze streek ( in Lasne ) met Jacques voor de Trail de Mazerine ( 62 kms ), bij deze al een waarschuwing voor Jacques dat het geen vlakke loop kan zijn.

Terwijl ik dit verslagje schrijf voel ik de verzuring in m’n benen, spierpijn die me sterker zal maken.

Morgen help ik op de LPM marathon, georganiseerd door de loopclub ( Run & Fun ) waar ik bij aangesloten ben. Een weerzien met tal van bekende gezichten, ik kijk er al naar uit !

09-02-2013 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

Slechts 3 moedigen deze morgen aan de start : Valère P, Omer en Yvan.

Grote afwezige was Marcel maar zoals later bleek had hij een goed excuus (Betty was maar wat blij dat hij ’s morgens terug zijn bed was ingekropen omdat het fel stormde).

Na wat overleg besloten we om naar Waremme te rijden en in functie van het weer te beslissen hoe we naar huis zouden rijden.

Met een zeer harde tegenwind ging het richting Vliermaalroot – Wintershoven – Guigoven – Opleeuw – Kerniel – Groot-loon – Bommershoven – Heks – Horpmaal – Heers – Opheers – Oleye – Waremme.

Mijn 2 sterke kopmannen konden een wat rust gebruiken, dus werd de nodige koffie en taart genuttigd zodat we er weer konden invliegen.

We besloten om de terugweg wat langer te maken omdat intussen een lekker zonnetje wat warmte bracht. Zo reden we richting Bettincourt – Jeuk-Roost – Niel-bij-Sint-Truiden  - Gingelom – Attenhoven – Velm – Halmaal – Sint-Truiden – Terbiest – Melveren – Kortenbos – Alken (waar we even halt hielden bij Omer’s dochter Evi) – Printhagen – Kortessem om via de kasseien van de Luimertingenstraat terug in Diepenbeek te komen.

Hier genoten we in het Paenhuys van een verdiend drankje .

Mijn oprechte dank aan de 2 kopmannen Valère en Omer die mij de ganse dag op sleeptouw genomen hebben.

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère P, Omer en Yvan

                         Afstand : 90 km, gemidd. 26,80 km

06-02-2013 om 18:30 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit zaterdag 02 februari 2013

Na enkele weken van nat en koud winterweer konden we ons opmaken voor een rustig winterritje maar omdat het toch weer druilerig weer was deze morgen kregen we slechts 4 man aan de start :

Valère P, Rudi, Marcel en Yvan.

Zo besloten we om eerst een koffie te gaan drinken in de Alver  en om 10 u vertrokken we richting Zoutleeuw.

We reden richting Rapertingen, Sint-Lambrechts-Herk, Terkoest, Kozen, Nieuwerkerken, Binderveld, Ossenweg om in Zoutleeuw te genieten van taart en koffie.

De terugweg verliep onder droge omstandigheden over Wilderen, Sint-Truiden, Zepperen, Ulbeek, Wellen, Vrolingen, Kerniel, Gors-op-Leeuw, Schalkhoven, Romershoven, Diepenbeek.

Hier konden we in “Het Paenhuys” na enkele weken droog te hebben gestaan onze ijzervoorraad terug op peil brengen bij de suikerwafels  door Miet aangeboden, waarvoor onze dank. Hier kwam Didi met zijn zoontje ons goedendag zeggen.

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère P, Rudi, Marcel en Yvan

                         Afstand : 80 km , gemidd. 27,00 km

04-02-2013 om 06:47 geschreven door eaglevanessa  

Van harte bedankt voor uw troostende woorden,

Bijlagen:
Rouwbrief Jean Verding.pdf (496.1 KB)   

15-01-2013 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

12-01-2013 om 18:43 geschreven door eaglevanessa  

09-01-2013 om 15:32 geschreven door eaglevanessa  

bedankt Yvan voor het insturen van dit verslag !

Verslag rit woensdag 02 januari 2013 : Aubel

Voor onze eerste rit van het nieuwe jaar kwamen we met 10 aan de start. Na het uitbrengen van de nieuwjaarswensen konden we starten naar (kan het anders?) Aubel.

Onder leiding van David en Paul reden we via Schoonbeek – Munsterbilzen – Eigenbilzen – Mopertingen – Hees – Kesselt – Vroenhoven – Kanne – Eben-Emael – Hallembaye – Loën – Moelingen – ’s Gravenvoeren – Schophem – Sint-Martens-Voeren – Veurs – Hagelstein om halt te houden in ons vertrouwde café Aubeloise.

Hier genoten we van een verdiende koffie/frisdrank/chocolat chaud  met  rijsttaart.

Ondanks de droge weersvoorspellingen viel er intussen een kort buitje, voldoende om de terugweg aan te vatten op een kletsnat wegdek.

Met nu Jean-Pierre en Omer op kop reden we richting Val-Dieu – Mortroux – Dalhem – Richelle – Hermalle-sous-Argenteau – Oupeye – Haccourt – Heure-le-Romain – Houtain-Saint-Siméon – Bassenge – Valmeer  - Herderen – Grote-Spouwen – Rijkhoven – Alt-Hoeselt – Sint-Huibrechts-Hern – Schalkhoven – Romershoven – Diepenbeek.

Omdat onze vaste stopplaats vandaag gesloten is, moesten we onze ijzervoorraad en voor sommigen “nutteloze caloriën” bijvullen   “In de Alver”  waar we in de lounge konden  plaatsnemen om de rit van het nodige commentaar te voorzien.

Ritgegevens : aanwezigen : David, Omer, Jean-Pierre, Paul, Valère B, Jos B,Valère P, Roger, Marcel  en Yvan

                          Afstand : 112 km, gemidd 27,3 km en al heel wat hoogtemeters

02-01-2013 om 22:39 geschreven door eaglevanessa  

Bloemen verwelken
Schepen vergaan
Maar de decoratie die Flor van Willy kreeg
Blijft nog in 't geheugen van Flor bestaan

02-01-2013 om 22:37 geschreven door eaglevanessa  

Verslag SM-loop 29 dec 2012: Meerssen

Voor alle duidelijkheid wijst de organisatie dat SM niet slaat op kastijding door een meester of meesteres. Het slaat op SilvesterMarathon met dien verstande dat het een ontspannen groepsloop is die ons de kans zal geven de overtollige kerstcalorieën eruit te lopen, bij te praten of kennis te maken met andere loopgekken en het loopjaar mooi en actief af te sluiten.

Als zevende marathon dit jaar zag ik deze natuurmarathon met trailgehalte best wel zitten. Twee vrienden, Patrick en Eveline, zouden vandaag hun trail-debuut maken. Marathons hadden ze wel al gelopen, maar dit was toch wel even iets anders dan vlammen voor een goede tijd.

Startfoto met Eveline & Patrick

Omstreeks kwart over acht kwamen we aan in Meerssen, aan afspanning de Nachtegaal. Op de parking al heel wat bekende gezichten. Bernd, Jo & Vladka, Willem, Wilbert, Gertie, Patrick A … het trailwereldje is immers niet zo heel groot en je kent de mensen er snel doordat er onderweg tijd gemaakt wordt om met elkaar te praten.

Deze loop heeft als doel nog meer te verbroederen, geen uitgepijlde loop, maar wel een voorloper ( Jo Schoonbroodt) en een achterloper ( Willem Muetze ), om ons samen te houden. Aan iedere bevoorrading wordt gewacht tot de hele groep terug compleet is. Bovendien is deze loop volledig gratis ( waar zie je dat nog ? ), de koffie en thee ’s morgens inbegrepen.

Een groepsfoto met de aanwezige Run & Funners: Micha, Elsi, Joeri, Edward en ik.

vlnr: Micha, Edward, Elsi, Joeri, Vanessa

Vlak voor het vertrek een korte briefing. Vooral het eerbetoon aan Dr Eberhard Schaaf die dit jaar het leven liet op de Mount Everest doet ons beseffen dat je iedere dag moet genieten. En dat zouden we vandaag zeker doen !

De massa zet zich achter Kerstman Jo in beweging … De eerste km is asfalt, Eveline had horen zeggen dat het hele parcours op wandelpaadjes ging zijn en was enigszins gerustgesteld dat haar nieuwe trailschoenen niet te veel zouden afzien. Ik wist wel beter. Op kilometer twee was het al zover: we verlaten het wandelpad en duiken een wei met mooie przewalskipaarden in. Ze worden wel een beetje onstuimig als ze de 200 gekleurde lopers door hun territorium zien huppelen, de plassen ontwijkend. Op de achtergrond het imposante Chateau St Gerlach, althans dienst doende als hotel.

Plankske ? Niet nodig, heb toch al natte voeten


de immer-vrolijke Elsi



Eens onze voeten goed nat zijn volgen we het voetpad langs de Geul, klimmend door het Polderbos. Snel doorkruisen we Valkenburg (http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=bWtKIKaQd3c ) om nadien terug de Geul te volgen die gelukkig terug in z’n bedding is gezakt.

hoogtemeters sprokkelen

Een eerste mobiele bevoorrading, tussen Valkenburg en Schin Op Geul, waar we wachten tot Willem met de laatste lopers arriveert. Tevens de kans om foto’s te maken, wat te babbelen. Organisator Jo Schoonbroodt gaat als gastheer even in ieder groepje een praatje slaan.

met Micha en Joeri

Eens Schin Op Geul uit, zien we de Keutenberg in de verte liggen. Hier zullen de lopers van de halve marathon terugkeren tijdens een volgende bevoorrading.

Aan de voet van de Doodemansweg duiken we opnieuw een mooi stuk off road in. Gelukkig zien Eveline en Patrick er intussen de fun wel van in. Mijn hart gaat open “ playing in the mud “, niet denkend aan natte voeten en modder. “Juist kleine kinderen in een speeltuin “ roept Jo Ernots me al lachend toe. Wij zijn toch snel tevreden: wat kilometers, hoogtemeters en modder en onze dag kan niet stuk. De houten planken slaan we over, Patrick wacht zelfs z’n beurt aan een draaipoortje niet af en kruipt onder de prikkeldraad door. Gelukkig zit het weer ook mee, want sinds de eerste bevoorrading loop ik al in T-Shirt. Tijdens de natuurmarathon in La Roche in juni regende het en was het veel kouder …


al denkend aan de after-party


hey Vladka

Playing In The Mud

Een stevige beklimming ( 50 hms op 700 meter ): de Gulperberg off road. Uiteraard ook weer omlaag, genietend van de mooie vergezichten. De kilometers vliegen voorbij, en toch halen we met gemak het vooropgestelde tempo van 6 min/km. Eveline en Patrick beginnen zelf ook te praten met andere lopers. Wie op zo’n trail niet in contact komt met anderen heeft dit enkel aan zichzelf te danken.

Mechelen, weer een drassig stuk weide richting Epen. Bevoorrading aan de brouwerij van Gulpen waar we ( gratis! ) streekbieren kunnen drinken. Ik hou me aan een alcoholvrij Oud Bruin, wetende dat ik nog een halve marathon moet teruglopen.

met Jo Schoonbroodt en Henk Sipers

We wachten op Willem en vertrekken terug samen, een groepje Ultralopers ( die er 52 gaan doen ) blijft achter en zullen nog een extra lus maken, wellicht over Camerig.

Wat zeker overeenkomt met onze fietstochten is dat we na de bevoorrading een kuitenbijter moeten overwinnen. Hier en daar toch wat, weliswaar modderige, vaste wandelpaden.

komaan Valdka !



En zo lopen terug door de vallei van de Geul. Babbelend, lachend, de ene al wat frisser dan de andere. Door te praten met Theo leer ik weer van alles bij over ultra-lopen, dit vind je niet in de boekjes hoor !  

Tevens maak ik kennis met een ander clublid van Run & Fun, Edward die liever bekend is omdat ie Spa-Olne-Spa gelopen heeft dan z’n overwinning van het groot dictee der Nederlandse taal. De mensen van de VACH waar ik op de marathon van de Rursee mee verbroederd heb zijn er ook. Eigenlijk is dit veel leuker zo’n gezellige marathon dan eender welke stijve nieuwjaarsreceptie.

Een laatste bevoorrading met lekkere warme thee, waar foto’s gemaakt worden van m’n modderige achterkant. Samen met Jo, Vladka, Theo enz spreken we af om zeker de trèfle a 4 feuilles in Olne te lopen. Eveline en Patrick zien het zwaardere werk al direct zitten ! Eens je een trail gelopen hebt en je je schoenen hebt durven vuil maken besef je dat je ook genietend kan afzien, zonder constant je snelheid in ’t oog te houden.  Tijd maken om foto’s te maken, een kodak hoort nu eenmaal bij de standaard uitrusting van een trailrunner !




met Theo die ik regelmatig wel eens ergens tegen kom

met Bernd die ik het leren kennen op de Trail des Fantomes in La Roche

Nog een laatste stuk lopen, hetzelfde als de heenweg maar ’t ziet er toch anders uit. En voor we ’t weten zijn we terug aan de Nachtegaal. Een snelle opfrissing aan de auto en dan de afterparty !



Een puike organisatie, een dikke pluim voor de mensen die hun schouders onder dit initiatief zetten ! M’n gezelligste marathon tot nu toe ! Volgend jaar ben ik er zeker terug bij !

Ook een chapeau voor Eveline en Patrick, je moet het maar doen ! Welkom in de trail-wereld. Op naar de Trèfle a 4 feuilles, een trail met wat meer hoogtemeters en iets meer technische stukken.

Link naar de loop: http://connect.garmin.com/player/255610089#

De eerste bevoorradingen heb ik m’n garmin niet afgedrukt wegens m’n te gerelaxt zijn, Edward had een tijd van 4u21, toch een mooi tempo op een vettig parcours met 452 hms.

30-12-2012 om 21:19 geschreven door eaglevanessa