Die-hard Jos Bollen stuurde het volgende "verslag" binnen
Hallo fietsvrienden, wat een teleurstelling vanmorgen stond ik toch niet "tout seul" aan het bushokje, nochtans de temperatuur was goed. Dan maar besloten om naar Scherpenheuvel te rijden. Ik heb gebeden voor een hechtere fietsgroep en een noveenkaars (9 dagen) aangestoken voor meer vriendschap en solidariteit. Met de wind en wat sneeuw in de rug terug richting Genk waar ik nu net 17.30 ben toegekomen. Het idee kwam nog bij me op om langs Ford te rijden om daar aan de poort mijn handen wat op te warmen maar met mijn groen regenjasje bekeken ze mij als syndicalist. De afstand tot boven aan de brug heb ik wellicht in minder dan 10 sec. afgelegd. Gelijk een echte toerist ben ik dan op het gemak en "verstennig" thuis gekomen. Nu doe ik een gemeende oproep om me donderdag weer niet in de steek te laten want dan overweeg ik om mijn lidkaart te verscheuren.
Een verslag ingestuurd door Noenke Flor, waarvoor onze dank !
Met acht ijsberen stonden we aan de start en het was toch een beetje bibberen.
Het gezegde van de dag kwam van J-P die zei " Een echt weer om met een andere vrouw te slapen" Na afgesproken te hebben welke route we zouden rijden vertrokken we met min twee graden op de teller,maar de vrouwen en mannen van de 3X20 zijn daarvoor gebouwd.
Valere Ph (wie anders ? ) en J-P namen het kopwerk voor hun rekening en dit de ganse rit.
Buiten koude oren,vingers en tenen was het aangenaam fietsen, de fijne sfeer maakt alles goed. De zon was er maar zonder warmte.
We reden via Troot,Schalkhoven, ST-H-Hern, Alt-Hoeselt, Rijkhoven, Membruggen, Genoelselderen, Millen, Bassenge, Houtain, Hermalle, Richelle, ST-Remy, Blegny waar onze bakker Yvan de lekkere taart ging halen. Deze ging met de nodige koffie en choco goed naar binnen.
Dan werd het tijd om de terugweg aan te vatten en die liep via Feneur,Dalhem, Vise, en de temperatuur ging toch een beetje omhoog wat toch aangenamer aan voelde. Vervolgens Kanne, Vroenhoven, Vlijtingen, Waltwilder, Munsterbilzen, Schoonbeek en ten slotte onze thuishaven het Paenhuys waar Jan ons trakteerde op wafels en hete drankjes
Bedankt Jan voor je altijd vriendelijke ontvangst!
De nodige ijzerhoudende dranken werden besteld om het level terug op peil te brengen. Er werden weer straffe verhalen verteld aan tafel,nog vermelden dat Valere Ph zijn schaapjes veilig en samen afleverde in de stal(Paenhuys). De groep was weer tevreden over de fijne rit die weer gereden hadden.
De ijsberen van dienst waren: Roger,Yvan, Didi, Marcel, Valere Ph, J-P, Jos B en Flor. 95km 700hm 26,6 gem
Een verslag dat binnen gestuurd werd door Yvan, bedankt !
Verslag rit dinsdag 08 januari 2013 : Amay
Na een periode met nat en druilerig weer konden we deze morgeneindelijk nogeens vertrekken met droge wegen en zo hadden we 11 man aan de start : Jean-Pierre, Martin, Omer, Paul, Valère B, Roger, Leon, Marcel, Valère P, Pierroten Yvan.
We vertrokken aan een rustig wintertempo onder leiding van Omer en Paul richting Vliermaalroot waar we op de Helstraat Sabine passeerden die er blijkbaar alleen op uittrok met haar mountain-bike.Wij vervolgden richting Wintershoven Guigoven Opleeuw Kerniel Groot-Loon Bommershoven Vechmaal Otrange Thys Fize-le-Marsal Momalle Jeneffe Haneffe Verlaine Bodegnée Jehay om via een mooie afdaling halt te houden in café Carpe Diem in Amay.
Na wat zoekwerk konden we enkele rijsttaarten op de kop tikken die ons door Omer voor zijn verjaardagwerden aangeboden waarvoor onze dank. Samen met de nodige koffie/ choco konden we er weer tegenaan voor de terugtocht.
Zo reden we met Jean-Pierreen Yvan op kop richting Flône - Engis Awirs Hozémont Fexhe Fexhe-le-Haut-Clocher Fooz Villers-lEvêque Othée Rutten Hamal Tongeren Henis Riksingen Sint-Huibrechts-Hern Schalkhoven Romershoven Diepenbeek.
Hier konden we in Het Paenhuys onze ijzertekorten aanvullen bij de lekkere suikerwafels van Miet waarvoor onze dank.
Ritgegevens : Aanwezigen : Jean-Pierre, Martin, Omer, Paul, Valère B, Roger, Leon, Marcel, Valère P, Pierrot en Yvan
Voor onze eerste rit van het nieuwe jaar kwamen we met 10 aan de start. Na het uitbrengen van de nieuwjaarswensen konden we starten naar (kan het anders?) Aubel.
Onder leiding van David en Paul reden we via Schoonbeek Munsterbilzen Eigenbilzen Mopertingen Hees Kesselt Vroenhoven Kanne Eben-Emael Hallembaye Loën Moelingen s Gravenvoeren Schophem Sint-Martens-Voeren Veurs Hagelstein om halt te houden in ons vertrouwde café Aubeloise.
Hier genoten we van een verdiende koffie/frisdrank/chocolat chaudmetrijsttaart.
Ondanks de droge weersvoorspellingen viel er intussen een kort buitje, voldoende om de terugweg aan te vatten op een kletsnat wegdek.
Met nu Jean-Pierre en Omer op kop reden we richting Val-Dieu Mortroux Dalhem Richelle Hermalle-sous-Argenteau Oupeye Haccourt Heure-le-Romain Houtain-Saint-Siméon Bassenge Valmeer- Herderen Grote-Spouwen Rijkhoven Alt-Hoeselt Sint-Huibrechts-Hern Schalkhoven Romershoven Diepenbeek.
Omdat onze vaste stopplaats vandaag gesloten is, moesten we onze ijzervoorraad en voor sommigen nutteloze caloriën bijvullenIn de Alverwaar we in de lounge kondenplaatsnemen om de rit van het nodige commentaar te voorzien.
Verslag SM-loop zaterdag 29 december 2012: Meerssen
Verslag SM-loop 29 dec 2012: Meerssen
Voor alle duidelijkheid wijst de organisatie dat SM niet slaat op kastijding door een meester of meesteres. Het slaat op SilvesterMarathon met dien verstande dat het een ontspannen groepsloop is die ons de kans zal geven de overtollige kerstcalorieën eruit te lopen, bij te praten of kennis te maken met andere loopgekken en het loopjaar mooi en actief af te sluiten.
Als zevende marathon dit jaar zag ik deze natuurmarathon met trailgehalte best wel zitten. Twee vrienden, Patrick en Eveline, zouden vandaag hun trail-debuut maken. Marathons hadden ze wel al gelopen, maar dit was toch wel even iets anders dan vlammen voor een goede tijd. Startfoto met Eveline & Patrick Omstreeks kwart over acht kwamen we aan in Meerssen, aan afspanning de Nachtegaal. Op de parking al heel wat bekende gezichten. Bernd, Jo & Vladka, Willem, Wilbert, Gertie, Patrick A het trailwereldje is immers niet zo heel groot en je kent de mensen er snel doordat er onderweg tijd gemaakt wordt om met elkaar te praten.
Deze loop heeft als doel nog meer te verbroederen, geen uitgepijlde loop, maar wel een voorloper ( Jo Schoonbroodt) en een achterloper ( Willem Muetze ), om ons samen te houden. Aan iedere bevoorrading wordt gewacht tot de hele groep terug compleet is. Bovendien is deze loop volledig gratis ( waar zie je dat nog ? ), de koffie en thee s morgens inbegrepen.
Een groepsfoto met de aanwezige Run & Funners: Micha, Elsi, Joeri, Edward en ik.
vlnr: Micha, Edward, Elsi, Joeri, Vanessa
Vlak voor het vertrek een korte briefing. Vooral het eerbetoon aan Dr Eberhard Schaaf die dit jaar het leven liet op de Mount Everest doet ons beseffen dat je iedere dag moet genieten. En dat zouden we vandaag zeker doen !
De massa zet zich achter Kerstman Jo in beweging De eerste km is asfalt, Eveline had horen zeggen dat het hele parcours op wandelpaadjes ging zijn en was enigszins gerustgesteld dat haar nieuwe trailschoenen niet te veel zouden afzien. Ik wist wel beter. Op kilometer twee was het al zover: we verlaten het wandelpad en duiken een wei met mooie przewalskipaarden in. Ze worden wel een beetje onstuimig als ze de 200 gekleurde lopers door hun territorium zien huppelen, de plassen ontwijkend. Op de achtergrond het imposante Chateau St Gerlach, althans dienst doende als hotel.
Plankske ? Niet nodig, heb toch al natte voeten
de immer-vrolijke Elsi
Eens onze voeten goed nat zijn volgen we het voetpad langs de Geul, klimmend door het Polderbos. Snel doorkruisen we Valkenburg (http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=bWtKIKaQd3c ) om nadien terug de Geul te volgen die gelukkig terug in zn bedding is gezakt.
hoogtemeters sprokkelen Een eerste mobiele bevoorrading, tussen Valkenburg en Schin Op Geul, waar we wachten tot Willem met de laatste lopers arriveert. Tevens de kans om fotos te maken, wat te babbelen. Organisator Jo Schoonbroodt gaat als gastheer even in ieder groepje een praatje slaan.
met Micha en Joeri
Eens Schin Op Geul uit, zien we de Keutenberg in de verte liggen. Hier zullen de lopers van de halve marathon terugkeren tijdens een volgende bevoorrading.
Aan de voet van de Doodemansweg duiken we opnieuw een mooi stuk off road in. Gelukkig zien Eveline en Patrick er intussen de fun wel van in. Mijn hart gaat open playing in the mud , niet denkend aan natte voeten en modder. Juist kleine kinderen in een speeltuin roept Jo Ernots me al lachend toe. Wij zijn toch snel tevreden: wat kilometers, hoogtemeters en modder en onze dag kan niet stuk. De houten planken slaan we over, Patrick wacht zelfs zn beurt aan een draaipoortje niet af en kruipt onder de prikkeldraad door. Gelukkig zit het weer ook mee, want sinds de eerste bevoorrading loop ik al in T-Shirt. Tijdens de natuurmarathon in La Roche in juni regende het en was het veel kouder
al denkend aan de after-party
hey Vladka
Playing In The Mud
Een stevige beklimming ( 50 hms op 700 meter ): de Gulperberg off road. Uiteraard ook weer omlaag, genietend van de mooie vergezichten. De kilometers vliegen voorbij, en toch halen we met gemak het vooropgestelde tempo van 6 min/km. Eveline en Patrick beginnen zelf ook te praten met andere lopers. Wie op zon trail niet in contact komt met anderen heeft dit enkel aan zichzelf te danken.
Mechelen, weer een drassig stuk weide richting Epen. Bevoorrading aan de brouwerij van Gulpen waar we ( gratis! ) streekbieren kunnen drinken. Ik hou me aan een alcoholvrij Oud Bruin, wetende dat ik nog een halve marathon moet teruglopen.
met Jo Schoonbroodt en Henk Sipers
We wachten op Willem en vertrekken terug samen, een groepje Ultralopers ( die er 52 gaan doen ) blijft achter en zullen nog een extra lus maken, wellicht over Camerig.
Wat zeker overeenkomt met onze fietstochten is dat we na de bevoorrading een kuitenbijter moeten overwinnen. Hier en daar toch wat, weliswaar modderige, vaste wandelpaden.
komaan Valdka !
En zo lopen terug door de vallei van de Geul. Babbelend, lachend, de ene al wat frisser dan de andere. Door te praten met Theo leer ik weer van alles bij over ultra-lopen, dit vind je niet in de boekjes hoor !
Tevens maak ik kennis met een ander clublid van Run & Fun, Edward die liever bekend is omdat ie Spa-Olne-Spa gelopen heeft dan zn overwinning van het groot dictee der Nederlandse taal. De mensen van de VACH waar ik op de marathon van de Rursee mee verbroederd heb zijn er ook. Eigenlijk is dit veel leuker zon gezellige marathon dan eender welke stijve nieuwjaarsreceptie.
Een laatste bevoorrading met lekkere warme thee, waar fotos gemaakt worden van mn modderige achterkant. Samen met Jo, Vladka, Theo enz spreken we af om zeker de trèfle a 4 feuilles in Olne te lopen. Eveline en Patrick zien het zwaardere werk al direct zitten ! Eens je een trail gelopen hebt en je je schoenen hebt durven vuil maken besef je dat je ook genietend kan afzien, zonder constant je snelheid in t oog te houden. Tijd maken om fotos te maken, een kodak hoort nu eenmaal bij de standaard uitrusting van een trailrunner !
met Theo die ik regelmatig wel eens ergens tegen kom
met Bernd die ik het leren kennen op de Trail des Fantomes in La Roche
Nog een laatste stuk lopen, hetzelfde als de heenweg maar t ziet er toch anders uit. En voor we t weten zijn we terug aan de Nachtegaal. Een snelle opfrissing aan de auto en dan de afterparty !
Een puike organisatie, een dikke pluim voor de mensen die hun schouders onder dit initiatief zetten ! Mn gezelligste marathon tot nu toe ! Volgend jaar ben ik er zeker terug bij !
Ook een chapeau voor Eveline en Patrick, je moet het maar doen ! Welkom in de trail-wereld. Op naar de Trèfle a 4 feuilles, een trail met wat meer hoogtemeters en iets meer technische stukken.
De eerste bevoorradingen heb ik mn garmin niet afgedrukt wegens mn te gerelaxt zijn, Edward had een tijd van 4u21, toch een mooi tempo op een vettig parcours met 452 hms.
Ik durf het bijna niet te zeggen maar na bijna 2,5 maand
kwam de koersfiets terug van stal.Niet
dat ik heb stilgezeten want de loopschoenen kwamen regelmatig uit de kast om
zowel op de weg als op de modderig offroad trails te gaan lopen.Zowel lopen als fietsen hebben allebei hun
charmes.Vandaar dat het soms moeilijk
kiezen is.
Misschien beiden ooit combineren????
Voor eind december te zijn, zag het weerbericht er vandaag
veelbelovend uit.Na al het kletsnatte
weer wat we afgelopen dagen al over ons hadden gehad, was een droge dag en 12
°C heel aanlokkelijk.
Hier hadden we vandaag effe geen last van
En zo dachten er nog 15 anderen over.Het was dus drummen aan het bushokje.
Hannuit werd als bestemming gekozen.Omer en Valere Ph zijn de vaste locomotieven
van dienst.Zij zetten heel de wagon van
3x20 netjes achter zich op het spoor en alles loopt op railtjes.
Net na Guigoven hadden we ons eerste platte-band slachtoffer
al.Joe joe, het was onze Jos Bollen.De nieuwe band werd opgelegd maar het
opblazen ging niet vanzelf.Jos had zijn
loodzware metalen CO2 cartouchen maar thuis gelaten en Marcel gooide zich daarom
maar op de fietspomp.
Het neusje werd terug in de wind gezet.Want het mocht dan wel mooi weer lijken, de snedige wind maakte de heentocht toch wat
zwaarder.Zeker in de open velden na
Borgloon richting Heers was het een gevecht tegen meneer windmolders, maar
vooruit komen doen we toch.
Het waalse landsgedeelte werd verder doorkruist via Oleye,
Corswarem, Geer, Lens St-Servais en Poucet.
Goddelijk lekker :-p
16 hongerige fietsmagen schreeuwden om rijstvlaai.Wonder boven wonder toverde onze vaste bakker
4 stuks vanachter zijn toonbank tevoorschijn.Jos Bollen en Valere Bielen hadden nog iets te vieren en trakteerden
heel de groep, waarvoor dank uiteraard.
Terug naar huis fietsen zou een stuk makkelijker worden.Wind mee en merendeels bergaf.Dus bijhorende snelheden gegarandeerd.Zeker met Valere Ph en Jean Pierre op kop.
Effe gas geven !!!!
Het Limburgs bronsgroen-eikenhout werd terug binnengereden
via Jeuk, Groot-Gelmen, Hoepertingen, Wellen en Kortessem.
Als vrienden onder elkaar gaan rijden, moet er uiteraard achteraf
bijgepraat en bijgedronken worden in het Paenhuys.Voor elke behoefte heeft Jan de gepaste
drank.Sommigen hebben nood aan suiker,
anderen aan iets lekkers warm en sommigen rijden zich volledig leeg qua
ijzergehalte. Merci Jan voor er ons elke
keer terug bovenop te krijgen.
Alé tot de volgende (hopelijk doe ik er nu weer geen 2
maanden over)
Ritgegevens : 97 km diepenbeek - diepenbeek (133 km totaal); 4u53min; 27,2 km/h gemid; 400 hm Aanwezigen : Valere Ph, Omer, Yvan, Leon, Paul, Jos B, Didi, Marcel, Flor, Edgard, Rudi, Jean, Jean-Pierre, Roger, Valere B, Marc
Verslag rit woensdag 26 december 2012: Scherpenheuvel
Een verslag van een échte Flandrien: Omer, bedankt !
Bij een regenachtige morgen besloot ik toch na al dat gefeest van de voorbije dagen toch maar de fiets op te springen.
Zo stonden we er toch met 5 aan de 3*20 om half 10.
Yvan kwam ons nog uitwuiven en ging al dadelijk op de mark koffie drinken. Hij betrouwde het weer niet.
Paul en ik deden het kopwerk en we vertrokken via het kanaal tot Stokrooi waar we dan verder reden langs Tiewinkel, Lummen, Zelem, Diest, Schaffen en zo verder via Zichem waar we lichtjes bergop Scherpenheuvel bereikten.
Na de nodige koffie en taart vertrokken we terug via Waanrode, richting Herk de Stad, Geetbets, Nieuwerkerken, Stevoort, Alken, St.lambrechtsherk, Rapertingen, Diepenbeek.
Vermits 's woensdags onze stamcafé gesloten is ,besloten we om in den alver binnen te gaan waar we ons ijzerhoudend vocht naar binnen werkten.
En .... we zijn de hele rit droog gebleven !!!
Ritgegevens: 103km en 27.4 gem.
Aanwezig waren: Paul, Edgard, Marcel, Jean Vanhoudt en Omer.
Een verslag binnen gestuurd door Yvan, ne dikke merci hiervoor. Toch wel karakter hebben zunne ... om met zo'n weer te gaan fietsen!
Verslag rit zaterdag 22 december 2012 : Visè
Omdat de weersvoorspellingen niet goed waren, kregen we slechts 4 moedigen aan de start deze morgen : Jean-Pierre, Valère P, Marcel en Yvan.
We besloten om een kort ritje te maken zodat we eventueel voor de regen terug thuis zouden geraken.
Onder leiding van Jean-Pierre en Valère ging het via Romershoven Schalkhoven Sint-Huibrechts-Hern Rijkhoven Genoelselderen Millen Valmeer Bassenge Hautain-Saint-Siméonom even halt te houden in Visè.Hier besloten we toch om koffie en taart te nuttigen.
Onder een dreigende hemel werd de terugweg aangevat, maar voor we Lixhe hadden bereikt vielen reeds de eerst druppels. Daarom besloten we om langs het kanaal huiswaarts te rijden.
Zo reden we tegen een strak tempo via Lixhe naar Kanne waar we plots een bekende opmerkten : Roger die na een paar maanden afwezigheid wegens ziekte terug aan het fietsen is. Het doet ons enorm plezier om hem terug bezig te zien en hopen dan ook dat hij vlug bij de groep kan aansluiten.
In Vlijtingen beslisten we om onze regenjasjes aan te doen en zo reden we verder via Rosmeer Waltwilder Munsterbilzen Spurken omdat iedereen natte voeten had, beslisten we maar om huiswaarts te rijden.Bij een volgende gelegenheid zullen weonze ijzervoorrad wel op peil brengen.
Ritgegevens :Aanwezigen : Jean-Pierre, Valère P, Marcel , Yvan en Roger
Ondanks de frisse temperatuur deze morgen toch 7 dapperen aan de start : Omer, Paul, Jean-Pierre, Edgard, Marcel, Yvan en Peter. Het deed ons allen deugd om Peter na enkele weken blessureleed terug te zien in de groep; hopelijk blijft hij gespaard van verdere ongemakken.
Na een kort overleg, besloten we om naar Zoutleeuw te rijden. Zo vertrokken we langs Rapertingen Sint-Lambrechts-Herk Stevoort Wijer Kozen Nieuwerkerken Binderveld Runkelen Ossenweg Zoutleeuw.
Hier werd de inwendige mens versterkt met warme koffie/choco en taart en koeken zodat we er weer tegenaan konden voor de terugweg.
Die ging via Wilderen Duras- Gorsem Metsteren Bornedries Melveren Kortenbos Alken Ulbeek Wellen Kortessem Wintershoven Vliermaalroot Diepenbeek.
Hier konden we in het Paenhuys genieten van onze gebruikelijke drankjes en de wafels door Miet aangeboden waarvoor onze dank.
Ritgegevens :
Aanwezigen : Omer, Jean-Pierre, Paul, Edgard, Marcel, Yvan en Peter
Een dikke pluim voor Sabine voor het schrijven van dit verslag !!! Jean-Pierre & Germaine verzamelden de ritgegevens waarvoor ook ne dikke merci !
Lieve fietsmaten, ga mijn uiterste best doen om een verslagje te schrijven zodat ik ook af en toe eens een steentje kan bijdragen om de mooie blog een beetje levend te houden.
Doordat ik afgelopen zaterdag enorm kou heb geleden, overheerst me een grote twijfel om me te wagen aan een lange rustige winterduur naar Valkenburg. Nog even de blog gecheckt, het vertrekuur is voortaan een half uurtje later, dus ik kon nog even nadenken. De meeste onder ons kennen me ondertussen wel al een beetje als twijfelaar ;-)!
Ik realiseer me: als ik me vandaag niet waag aan een langere rit in de buitenlucht, zou ik wel eens voor een langere tijd kunnen gebonden zijn aan de Tacx Flow. Er hangt immers sneeuw in de lucht en als we echt pech hebben, zijn we misschien wel meerdere weken verplicht om binnen te trainen.
Ik heb geluk, arriveer net op tijd aan het bushokje. Mijn maten hadden het startschot al gegeven. De zin om alleen te fietsen, ontbreekt me totaal. Fietsen in een leuk gezelschap, is altijd veel fijner.
Zoals gewoonlijk hang ik mijn wagonnetje aan achteraan de groep.We zijn met zn achten. Jean-Pierre en Paul nemen de kop voor hun rekening en nemen ons mee op sleeptouw aan een mooi stevig tempo. De heenweg loopt via Schoonbeek, Munsterbilzen en Zutendaal. We doorkruisen een mooi fietswegje dat vandaag omwille van omver gehakte bomen wat modderig en vuil is. We weten alvast wat ons te doen staat na deze fietsrit. Deze periode van het jaar is het immers bijna onvermijdbaar om met een proper racefietsje thuis te komen, maar daar leggen we ons bij neer.
Enkele kilometers verder rijdt Edgard lek. Ik zie dit natuurlijk als een geroepen moment om een koekje op te peuzelen. In de winter met mijn dikke wanten is het een hele opgave om in mijn fietsjasje te grabbelen naar een snackje. Ook verbruiken we door de koude wel wat meer energie en calorietjes die we tijdig dienen aan te vullen. Ikzelf ondervind dat ik nu meer moet eten onderweg, mijn lichaam verbruikt veel meer brandstof.
Onze weg wordt verder gezet via Opgrimbie Maasmechelen Elsloo - Stein. Op een klimmetje laat Jean-Pierre plots het tempo zakken. Hij krijgt telefoon van zijn baas met het fijne nieuws dat hij vandaag niet moet komen werken. Dat nieuwsje is uiteraard meer dan welkom J! Boven op het klimmetje wachten we op elkaar.Ondertussen heb ik al meer dan 50 km op mijn tellertje. Edgard zegt:nog 30 km en we zijn in Valkenburg. Ik schrik me een hoedje want hier heb ik niet op gerekend ;-)! Gelukkig was het maar een grapje en zijn het er slechts nog een dikke tien.
We arriveren in het drukke Valkenburg. Vele mensen komen naar de Kerstmarkt.
Wij gaan een leuk zaakje binnen en genieten van onze warme dranken met een héérlijk stukje Apfelstrüdel of kersentaart. De vriendelijke blonde serveerster mocht natuurlijk gezien worden door onze mannen ;-)! Ondertussen maakte ik wat fotootjes maar heb helaas de serveerster vergeten te fotograferen ;-).
Tijd voor onze terugweg! Na een pauze komt meestal een klim. Deze keer is het de Cauberg die we voor de kiezen krijgen. Ik neem me voor deze rustig op te peddelen. Marcel is de slimste onder ons en neemt reeds een voorsprong. Paul laat ik voorop rijden en probeer onmiddellijk in zijn wiel te kruipen. Paul is een klimmerstalent en als ik hem kan volgen, ben ik trots op mezelf J!
Jean-Pierre laat hier ook een straf nummer zien en komt me gezwind voorbij. Natuurlijk hoor ik ook de stemmen van Edgard en Omer.
De mannen van de 3*20 zijn allemaal sterke fietsers en ieder heeft zijn capaciteiten. Ik ben blij dat ik als vrouw met hen mee kan. Ook heerst er altijd een mooie ploegsfeer met de nodige voorzichtigheid en oplettendheid waaraan ik enorm veel waarde hecht.
We opteren voor de kortste weg via Maastricht met Omer en Jean-Pierre op kop. Ikzelf fiets niet graag door deze stad omwille van het drukke verkeer en de vele verkeerslichten.In de namiddag is er regen voorspeld en dan is dit misschien toch wel de verstandigste keuze. Leon rijdt wel liever een ommetje, maar de grote meerderheid neemt toch het zekere voor het onzekere. Bij regen is het immers met deze frisse temperaturen klappertanden op de fiets.
We naderen Veldwezelt - Gellik. Omer wordt een stukje afgelost door Edgard.Hij heeft ergens zn ketting nog in de knoop getrapt maar zo handig als hij is, lag ze als snel weer op zn buitenblad J!
Ik voel al enkele drupjes regen die stilletjes een beetje talrijker worden. Yvan stelt me gerust met de woorden: ach als het zo blijft, valt het best nog wel mee! Via Munsterbilzen naderen we Diepenbeek, nog steeds aan een stevig tempo. Terwijl de mannen nog verder fietsen tot in het Paenhuis voor een afterdrink en babbel, fiets ikzelf richting thuis. Er wachten immers nog wat karweitjes op me.
Het is weer leuk geweest en met zn allen kijken we weer uit naar de volgende rit !
Aanwezigen: Paul, Jean-Pierre, Omer, Edgard, Marcel, Leon, Yvan en Sabine
Verslag marathon 25 november 2012: 't is voor niks-loop Geldrop
Verslag t is voor niks-loop 25 november 2012
Dat mn zesde marathon een moeilijke ging worden werd me vannacht al duidelijk. Mn nachtrust werd verstoord door een lelijke huilende wind. Tijdens mn autorit naar mn coach in Dilsen was het eveneens opgepassen geblazen voor de vele rukwinden en op de inrit van Jacques kwamen de golfplaten van de buren me tegemoet gevlogen.
Tja, maar we ( Els, Jacques en ik ) waren ingeschreven, en zouden naar Geldrop gaan om hem uit te lopen. Dat moest zeker lukken binnen de limiet van zes uren.
Bijzonder aan deze marathon is dat ie volledig gratis is, vandaar zn naam. 1200 inschrijvingen was het maximum, maar dan over alle afstanden: 6-10-15-21-30-42 kms, zowel voor lopers als voor wandelaars.
Hetdecor voor deze marathon is de Stabrechtse Heide, na de Veluwe een van de grotere aaneengesloten bos-en heidegebieden. Lopen in t zand is sowieso niet evident, en zeker niet als je je nergens kan schutten voor de wind.
We halen ons startnummer af, dat van mij bleek al uitgedeeld te zijn aan een andere loper. Maar geen nood, ik krijg ipv mn oorspronkelijke nummer 54 een wel heel hoog nummer: 1229. Een drukte van jewelste in de cafetaria. Jacques wordt door de vele lopers aangesproken, tja als je al meer dan 200 marathons gelopen hebt beteken je wel iets. Maar ik vind het wel plezant dat ik via Jacques andere lopers leer kennen, lotgenoten mag ik ze vandaag wel noemen.
Na een deuntje van de plaatselijke fanfare klinkt er vooraan een startschot, de garmins worden opgedrukt en de massa komt stilaan in beweging. De 21-30 en 42 km vertrekken samen.
Wie denkt dat wij straffe mensen zijn, moet maar eens naar onderstaande foto kijken. Respect voor deze loper !
Ik verlaat Jacques en Els al van bij de start, ik loop voortaan op eigen tempo, samen met mn muziek. Al van in t begin haal ik her en der mensen in. Maar ik voel me goed, de eerste bevoorrading op km 9 sla ik over. Ik loop met mn camelback en heb eten en drinken genoeg bij. De zon maakt alles zoveel aangenamer, de mouwkes die ik aan heb, gaan snel uit.
Een mooi parcours, heel veel tussen de heide door, met hier en daar een ven. Houten planken om over te lopen. Ik geniet van het mooie uitzicht en het wilde gras dat spontaan knielt voor de wind.
Ik pep me op met de gedachte dat de wind mn vriend is, dat hij me sterker zal maken. Maar wat doet het deugd om af en toe eens een bochtje te mogen nemen om hem in de rug te krijgen !
Op km 15 is er een tweede bevoorrading. Ik denk dat ik warme thee aangeboden krijg, maar t is verdorie koffie ( en ik heb al vier weken geen druppel koffie meer gedronken ! ). Ach, misschien zou de cafeïne me hier wel kunnen helpen.
Ik kijk op mn garmin en verschiet van mezelf: 5min20 per kilometer. Ondanks het gevecht tegen de wind lijkt het me goed te gaan. Ik blijf lopers inhalen. Af en toe maak ik de tijd om een foto te maken.
Wind op kop is verschrikkelijk, niet zozeer het inbeuken tegen de wind, maar ik kon alleen maar ademhalen door mn gezicht weg te draaien. Waar zijn die 1200 mensen vandaag toch aan begonnen ? De goede muziek op mn mp3 speler doet me in een soort tunnel komen: ik tegen de wind. Ik loop en loop, en denk eigenlijk nergens aan. Tot de loper voor me in een stukje bos opeens onderuit gaat. Ik vraag hem of het gaat en als ie bevestigend knikt steek ik hem voorbij. Iets verder is er een bevoorrading en verzorgingspost. Op het terrein rijden constant mountainbikers rond, die rechtstreeks met een quad-ambulance in verbinding staan. Allemaal puik georganiseerd, marathons die zich dik laten betalen zijn vaak niet zo uitgerust.
Tussen kilometer 25 en 30 lopen we door het stuk Stabrechtse Heide dat in 2010 afgebrand is. Twee jaren later is het daar nog steeds zwart geblakerd.
Op kilometer 30 is de laatste bevoorrading. Hier besluit ik toch om een gelleke te nemen, met flink wat water. Net na de bevoorrading wil ik opnieuw een foto maken en merk dat ik mn kodakske verloren ben. Ik kan mezelf voor het hoofd stoten maar teruglopen is geen optie.
Het zware stuk door de duinen dat zich aanbiedt leidt mn aandacht van t verlies af. Een loper vlak voor me valt twee keren op nog geen twintig meter. De man kon zich niet meer concentreren door vermoeidheid.
Mijn vermoeidheid trekt weg dankzij het gelleke. Maar t is nog een heel eind te gaan. Mn gemiddelde tempo zakt naar 5min30 per kilometer, wat op zich natuurlijk niet slecht is.
Het stuk na de duinen is, wat de wind betreft, het ergste. Wind tegen zo fel dat het zand me in het gezicht vliegt. Hier word ik ook gedwongen om 200 meter te wandelen, dat is zelfs al moeilijk. Als we t bos induiken kunnen we even op adem komen. Een paar keer word ik bekogeld met denneappels die uit de bomen vallen.
Een loper die mij inhaalt, en ik hem, en hij mij weer vraagt of ik voor een tijd loop. Ik lach en grap dat ik loop om zo snel mogelijk op de massagetafel te liggen.
De rest van de marathon is ook nog wel best pittig. Het zand en de wind maken het verschrikkelijk moeilijk, maar anderzijds kon ik gerust binnen de vier uren finishen. Uiteindelijk doe ik dit ook, met 3u52. Nooit gedacht dat het op zon marathon ging gebeuren, mn eerste duik onder de vier uren. Op dit moment ben ik net twee jaren aan t lopen, en moet ik volgens de boekjes zelfs blij zijn dat ik al eens één marathon heb kunnen lopen. Maar waar een wil is, is een weg, en menige vrienden glimlachen nu wellicht want weten dat mn wil, mn honger zeer groot is.
Ik ga me douchen en laat aan het secretariaat mn gegevens achter in de hoop dat mn kodakse misschien toch nog ergens opduikt.
Ik moet wachten op Jacques en Els en ga in het cafetaria wat drinken, sponsoren voor de mooie gratis loop die we gekregen hebben. Eerst verbroeder ik met enkele mensen uit Apeldoorn, nadien ga ik met mensen van de VACH aan tafel zitten, waarvan ik er al een paar goed begin te kennen. Het wereldje van de marathonlopers is klein.
Jacques en Els komen pas na 5u30 binnen door de rugpijn die Els had. Soms kan het je dagje niet zijn, maar ze hebben hem wel uitgelopen, wat ook al veel waard is.
What doenst kills you, makes you stronger. Ik heb het gevoel dat ik vandaag weer een heel stuk sterker geworden ben. Met dank aan mn trainingsmaatje die het beste in me boven haalt.
De goesting was er wel, maar er leek telkens wel iets tussen te komen. Ik was al lange tijd niet meer bij de 3x20 mee gaan fietsen. In de zomer was het door hun lange afstanden en mijn looptrainingen niet haalbaar. Maar nu er aan wintertempo gefietst werd mocht ik voor mezelf geen excuses meer maken. Ik had het fietsen wel onderhouden tijdens de ritjes van de Lutselusgroep maar das toch niet hetzelfde. Met een klein hartje vertrok ik, op een klein verzetje richting 3x20.
Onderweg werd ik al uitbundig begroet door Noenke Flor die wegens te hoge bloeddruk zn fiets een aantal weken aan de haak moest hangen. Ook hij kwam mee, omdat geblogd werd aan een rustig tempo .
Suske Tsjiep Tjiep ( Marcel ) zat ons al op te wachten, en snel volgden de anderen. Goed ingeduffeld want de vertrektemperatuur was maar 3°C.
Snel werd duidelijk dat we naar Aubel gingen ( joepie ! ) , en het parcours niet te moeilijk gemaakt ging worden. Valère pikte Jean-Pierre als kopman uit, het startsein werd gegeven. Omdat ik niet wist hoe mn benen deze rit gingen verteren koos ik al maar direct mn kleine molen, conditie had ik genoeg.
Reitje, Schalkhoven. Na de beklimming in Werm wilde ik voor de afdaling terug op mn buitenblad maar dat lukte niet zomaar. Jongens toch, tot Jos Bollen riep dat ik links moest schakelen. Dit maar even om aan te geven hoe lang het geleden was dat ik nog eens een rit met hoogtemeters gedaan had met de koersfiets. Rijkhoven, langs t wijnkasteel in Genoelselderen, en dat alles onder een koud stralend zonnetje. Bassenge, en dan de Hautain op, op een rustig tempo. Maar ik had de indruk dat het me wel goed af ging. Boven op de Hautain op verzoek van Edgard een plaspauze. Tijd voor mn banaantje op te peuzelen.
Snel volgde de Richelle, wat hou ik van die beklimming. Onder een mooi kleurenpallet naar boven peddelen. Dalhme, Mortroux, Saint Jean Sart en dan nog doorklimmen tot Aubel.
Flor en ik trakteerden de taart, zo content waren we dat we probleemloos mee konden.
Na de koffies en chocos reden we door de mooie Voerstreek richting Visé waar de weg langs het water gekozen werd.
Aan wintertempo werd blijkbaar niet meer gedacht, misschien doordat we het koud hadden omdat het zonnetje weg was ? Maar iedereen kon gemakkelijk mee, waarom dan niet hé ?
Remi reed ergens lek, weer wat tijd om bij te tanken.
Tja, en als ze de stal ruiken zijn ze snel thuis: Mopertingen, Munsterbilzen, Schoonbeek en t Paenhuys waar Miet ons verwelkomde met lekkere koeken, bedankt Miet !
Heb ik genoten van het gezelschap en de rit, t was inderdaad veel te lang geleden en eigenlijk moet ik me geen zorgen maken dat ik het tempo niet meer aan kan. Alleen maar een motivatie om terug meer mee te gaan !
Ritgegevens: 113 kms, 861 hms, mijn gemiddelde ( dat raar maar waar een halve km/uur lager lag dan dat van de rest ): 27,5 km / uur ( wat gaat dat in de zomer geven ? )
Bedankt aan de super-kopmannen Valère en Jean-Pierre
Gereden door: Valère, Jean Pierre, Jos B, Remi, Yvan, Flor, Marcel, Leon, Edgard, Vanessa
Met slechts 10 aan de 3x20, maar dit maakt het niet minder pittig. Wintertempo-ritje naar Aubel was het voornemen, Helaas besliste het lot er anders over door enkele problemen. Te Visé werd Omer tegen de spiegel en een motorkap gesmeten. Dit door een lompe onoplettende chauffeur van andere dwergplaneten. Hij meende nog in zijn recht te zijn, Een maneuver op de hoofdweg (?), dan krijg ik al tandpijn. Omer in zijn recht, Maar toch blijft het brute pech. Voor alle zekerheid Politie erbij. Dan smelten de minuten weg gelijk lekkernij. Besluit was een vlaaike in Visé, En iedereen ging mee. Zo konden we nog op een behoorlijk uur nog wat touren, En dit in de Voeren. Te Bilzen viel de Pechvogel van de dag Omer nog plat, en ook nog Etgard boem patat. Een dagje in mineur eindigde toch in 't Paenhuys. En zo was er dan toch een Marcel-buis. Voldaan en niet helemaal tevree, zeg ik dan maar weer "Sjamayee".
dagggegevens: 110km - 744hm - gemiddelde had al lang geen belang meer deze pechdag
Marcel, Omer, Jos Bollen-trui, Valère Bielen, Etgard, Leon, Yvan, Martin, JP, Didi
t Mag dan wel geen fietsweer zijn, loopweer is het in ieder geval wel. Gedaan met de warme temperaturen, als het alleen al maar eens droog wilde blijven. Maar we mogen niet klagen, deze marathon gaat door, het zal je maar overkomen trainen voor NY en dan lassen ze hem op t laatste moment af.
Coach Jacques had me vorige week tijdens de trail in Gembloux warm gemaakt om me in te schrijven voor de mooie Rursee marathon. Ik wist niet wat dat ging geven, zo twee weken achter elkaar een marathonafstand lopen, maar als ik het niet probeerde zou ik het zeker nooit weten.
Els, Jacques en ik zakten al vroeg af naar de Rursee, in het Duitse Eifelgebied. In de auto beseften we meer en meer dat dit geen gemakkelijke marathon zou zijn, door de vele heuvels. Maar het zicht vanuit de wagen was al prachtig, boven het meer hing een sluier van mist, amper 4° maar, heel belangrijk, droog !
Ik had ook vandaag gekozen voor mn trailschoenen, off-road lopen op natte bladeren is sowieso oppassen geblazen. Ook mn camelback ging mee, maar ik denk dat ik uiteindelijk maar twee anderen gezien heb die een waterzak aan hadden. Drinken, daar zal ik nooit zonder kunnen.
Alleen het startnummer afhalen was al een heel gedoe. De organisatie kon gewoon niet volgen, uiteindelijk is de marathon ook pas een kwartier later van start kunnen gaan, om 10u45. Voor ons dus tijd om wat rond te kijken, nog snel een tas koffie te drinken en te verbroederen met de weinige Nederlandstaligen die hier mee liepen.
Gewoontegetrouw starten we als laatsten. Inhalen is nu eenmaal leuker dan ingehaald worden.
Op t gemakske zou ik deze marathon doen, maar na één kilometer beslis ik om Jacques en Els al achter te laten, vooraf was afgesproken dat Jacques bij Els zou blijven. Ik had me hierop wel voorzien en al snel ging mn mp3 mn metgezel worden. Ik had niet de behoefte om in het Duits te communiceren. Voor het vertrek liet er een Duitser zn gemanierdheid al blijken aan de toiletten, ik hoorde hem iets brabbelen van Scheisse machen, mn Duits is niet goed maar dat hadden Els en ik wel snel begrepen.
De mp3 speler aan, mn windjasje al snel uit. Schrik om te weg kwijt te geraken had ik niet, we moesten eigenlijk gewoon helemaal rond het meer. Al vanaf de eerste kilometers bleven we niet gespaard van hoogtemeters. De eerste bevoorrading met lekkere gesuikerde thee was op km 7 zeer welkom.
Tja, hoe doe je dat, zo alleen lopen ? Ik zocht me telkens iemand uit die ongeveer even snel liep als mij, en zo probeerde ik mn fictieve haas bij te blijven. Maar ik merkte dat ik mn haasjes telkens moest achter laten. Wellicht heeft de stevige muziek in mn oortjes hier wel mee te maken.
Veel vals plat, en waar het echt bergop ging nam ik mezelf voor me niet het licht uit te lopen, maar stevig door te wandelen. Die tactiek blijkt toch altijd te helpen, want bergaf steek je alle lopers terug voorbij die jouw al lopend voorbij staken.
Zo lopen rond een meer heeft wel iets, had de zon geschenen was dit wellicht nog mooier geweest. Maar ik was al blij dat het niet regende. Moest het dat toch gaan doen, had ik een wegwerpcape mee. Nat worden en dan nog uren moeten lopen zou alleen maar onderkoeling kunnen uitlokken.
Meer en meer steek ik andere lopers voorbij, ik merk dat ik goed zit, van die 48 kms van vorige week heb ik alleen maar deugd gehad.
Iedere bevoorrading warme thee, of cola indien beschikbaar. Aan de sportdrank heb ik me niet gewaagd, mn druivensuikertjes moesten me maar genoeg snelle suikers verschaffen.
Tja, en dan maar lopen en lopen. Fotos maken, en vooral opletten dat je niet onderuit gaat op de stenen die verstopt waren onder een bladerdek.
Op km 37 krijgen we een serieuze helling voor de benen. Iedereen wandelt deze naar boven, de ene al vlotter dan de andere. Op de top van de helling, zoals bij alle hellingen, staan de hulpdiensten paraat.
En dan begint het te druppelen, telkens een beetje harder. Maar ik kan gelukkig al aftellen, ben bijna binnen. Op km 42 zie ik plots een bekende lopen, Renée Pipeleers, samen lopen we hand en hand de finish over.
Ik zoek me een plaatsje in de tent, geniet van een koffie en een stuk taart. Ga uiteindelijk bij de loopgroep van Kiewit zitten, alleen is ook maar niets. Meer dan een uur later komen Jacques en Els drijfnat de tent binnen. We haasten ons naar de auto, pikken onze sporttas op en gaan snel op zoek naar een warme deugddoende douche.
Een mooie maar niet te onderschatten marathon, ik ben een tevreden mens !
Mijn Garmin-tijd: 4u12, 681 hms
Officiële gegevens: netto tijd: 4:13:03
Ranking: algemeen: 186 v/d 370 vrouwen: 21 v/d 59 vrouwen W35: 4 e plaats
Verslag Trail de la Vallée dOrneau 29 oktober 2012
Sinds mn eerste marathon droomde ik er stiekem van ooit eens een ultra te doen, dus de marathonafstand overstijgen. Bedoeling was dat ik in La Roche de 50 zou doen, maar een blessure ten gevolge van een val op mn knie besliste daar anders over. Maar soit, de conditie is nog steeds prima, van blessures heb ik intussen geen last meer gehad. Eind september nog 30 kms getraild op de Sint Pietersberg. Vorige week nog 36 kms gelopen op een trail in Diest, mn voorbereiding was optimaal. Jacques koos een trail uit in Gembloux, want ultralopen moet je ook stap voor stap opbouwen: 48 kms zouden het gaan worden.
Onder een deken van mist zakten Jacques, Suzanne en ik af naar de provincie Namen. Suzanne zou er de 22 kms gaan lopen.
Uit de franstalige briefing konden we opmaken dat er twee lussen gelopen moesten worden: 22 kms, en dan verder naar de 48 kms. Suzanne, Jacques en ik konden dus een groot stuk samen lopen. Op de meeste trails kennen ze geen startschot, de massa komt gewoon langzaam in beweging. De eerste lus liep voornamelijk door velden en weien, veel modder en natte voeten tot resultaat. Maar een trail zonder modder is voor mij geen echte trail. En natte voeten drogen na verloop van tijd. Voor mij was het het belangrijkste dat het niet te warm was, en het zonnetje toch mooi scheen. De herfst is en blijft het mooiste seizoen bij droog weer. Suzanne versnelt haar tempo, laat maar gaan denken we, die moet er maar 22.
Op een gegeven moment roept Jacques en nu nog ne marathon. We doseren bergop, we kennen het intussen wel. Je kapot lopen op de stukken bergop heeft geen enkele zin. Hoewel we als laatsten vertrokken zijn beginnen we her en der al wat lopers in te halen. Maar we zien niet of het er van de 48 of van de 22 kms zijn.
Tussen km 9 en 10 zien we het middeleeuwse Kasteel van Corroy voor ons liggen.
Op 11 km krijgen we onze eerste bevoorrading: energiedrank, cola, water, rozijnen, chocoladecake, gewone cake, tuc koekjes, zwarte chocolade, appelsienen, bananen, suikerwafels we konden bijna picknicken ;-).
Terug op pad, weer wat glibberen op de veldwegjes, maar het deert ons niet, de schoenen zijn toch al vuil. Met in het achterhoofd dat niets zo vettiger kan zijn dan le 4 feuilles in Olne, peppen we ons op.
Waar straten overgestoken moeten worden staan seingevers, een dikke proficiat aan de organisatoren. Voor het eerst een trail inrichten en het zo tot in de puntjes uitwerken, super gewoon !
Km 16, mn darmen beginnen wat te grommelen, ik hoop dat de tweede bevoorrading, op km 22 aan de finish van de korte afstand is, dan moet ik nergens een maïsveld induiken.
Op km 18 halen we plots Suzanne in, een beetje grommelend over het vettig parcours. Ik heb er wel lol in hoor !
Km 22: yes, bevoorrading aan de start/finish. Ze roepen naar me dat ik de vijfde vrouw ben. Snel naar t toilet, ik gris een stuk suikerwafel mee en ga op zoek naar Jacques die verder ging wandelen. Ik moet niet lang zoeken, want vlak na de bevoorrading is ie een steentje uit zn schoen aan t vissen. We lopen verder, even bedenk ik dat ik beter mn waterzak bijgevuld had, ik hoop dat ik de volgende bevoorrading (op km 33 ) nog haal met wat rest in mn rugzak.
Tja, het doel voor vandaag was mn eigen grenzen verleggen, maar als je dan weet dat je de vijfde vrouw bent, begin je toch eens na te denken. Jacques, een telwonder, rekent uit dat het vandaag misschien zelfs mogelijk is om binnen de zes uren te finishen.
Maar wat we dan voorgeschoteld krijgen, pff. De ene helling na de andere. Op km 27 bereiken we het hoogste punt. De kerk van St Amand in Spy maakt dan toch wel indruk. Hier is het wel even opletten dat we de wegmarkeringen en linten niet uit het oog verliezen. Maar we hebben samen vier ogen en doen het uitstekend. Een tijdje zien we weer niemand voor ons lopen, dan is het extra opletten geblazen. Steegjes in, steegjes uit, de moeite waard.
En dan is t plots 80 hoogtemeters dalen, we beseffen dat we ook weer uit het gat gaan moeten klimmen. Maar de benen zitten goed, misschien dankzij een stevigere compressiebroek die ik me gisteren nog heb aangeschaft.
In het mooie rode Bois de Terre volgen de hellingen elkaar snel op. Bergaf is het telkens oppassen voor de stenen die onder het bladerdek liggen.
Op km 33 is de derde bevoorrading, ik vul mn waterzak. Snel wat chocolade en rozijnen, en doorgaan. Te lang stilstaan zou alleen maar verzuring uitlokken.
Het volgende bos dat op ons wacht is het Bois de Betche Aux Roches, waar de grotten van de Neanderthalers van Spy gelegen zijn. Onze klimkunsten worden op de proef gesteld door ons de helling op te laten klimmen met behulp van verschillende touwen. Mn scoutsjaren hebben me zeker geen windeieren gelegd.
Intussen zijn we de vierde vrouw al gepasseerd. Op zoek naar de volgende. Vlak voor km 40 komen we eindelijk aan de Orneau, de zijriviervan de Vesder waarnaar deze trail genoemd werd. Een stukje langs het water op, onder de E42 door, en dan weer maar eens klimmen. We halen de vierde vrouw in, ik zie aan haar gezicht dat ze er door zit en dat geeft mij alleen maar vleugels. Maar Jacques weet me in te tomen want we weten niet wat er nog gaat komen. Van een klop heb ik nog helemaal geen last.
Ter hoogte van km 42 mogen we door het clubhouse van de Golfclub van Mazy lopen, en dan een dikke kilometer langs het golfterrein op. De marathonafstand zit er op.
Bergop blijven we wandelen, we moeten er alleen maar voor zorgen dat de dame achter me, me niet voorbij steekt. Maar das niet het geval. Nu nog proberen te finishen onder de zes uren, het zal krap worden. Op km 47 is er een bevoorrading met Gluhwein en streekbieren. Ik moet nog naar huis rijden en loop door, Jacques blijft wel even staan. Ik loop, en loop en voor ik het goed en wel besef bereik ik als derde vrouw de finishboog. Avec een grand souri hoor ik mensen aan de aankomst zeggen. Maar dat is ook waar ik gelukkig van word: op eigen tempo trailen, genietend van de natuur, grenzen verleggen.
De benen lijken nauwelijks te hebben afgezien, een beetje stretchen, drinkend aan een warme thee die ik aangeboden krijg. Ik zie Jacques nog arriveren. Dat hebben we weer goed gedaan, ben fier op je zegt ie. Ik besef meer en meer dat ik een duurloper, misschien wel een ultraloper aan t worden ben. Wat zou het mooi zijn moest ik volgend jaar de zwaarste van Limburg kunnen lopen, 60 kms, dat zijn er maar 11 meer, met dezelfde benen van vandaag zeker haalbaar.
Een marathonloper die ik ken sms-te me wat het prijzengeld was met mn derde plaats, maar zo zit trailen ( gelukkig ) niet in elkaar. We lopen voor onszelf, voor de eer. Ik heb wel een stukje taart op kosten van de organisatie gekregen, meer moet dat niet zijn !
