Een dikke pluim voor Sabine voor het schrijven van dit verslag !!! Jean-Pierre & Germaine verzamelden de ritgegevens waarvoor ook ne dikke merci !

Lieve fietsmaten, ga mijn uiterste best doen om een verslagje te schrijven zodat ik ook af en toe eens een steentje kan bijdragen om de mooie blog een beetje levend te houden.

Doordat ik afgelopen zaterdag enorm kou heb geleden, overheerst me een grote twijfel om me te wagen aan een  lange rustige winterduur naar Valkenburg. Nog even de blog gecheckt, het vertrekuur is voortaan een half uurtje later, dus ik kon nog even nadenken. De meeste onder ons kennen me ondertussen wel al een beetje als  twijfelaar ;-)!

Ik realiseer me: als ik me vandaag niet waag aan een langere rit in de buitenlucht,  zou ik wel eens voor een langere tijd kunnen gebonden zijn aan de Tacx Flow. Er hangt immers sneeuw in de lucht en als we echt pech hebben, zijn we misschien wel meerdere weken verplicht om binnen te trainen.

Ik heb geluk, arriveer net op tijd aan het bushokje. Mijn maten hadden het startschot al gegeven. De zin om alleen te fietsen, ontbreekt me totaal. Fietsen in een leuk gezelschap, is altijd veel fijner.

Zoals gewoonlijk hang ik mijn wagonnetje aan achteraan de groep.  We zijn met z’n achten. Jean-Pierre en Paul nemen de kop voor hun rekening en nemen ons mee op sleeptouw aan een mooi stevig tempo. De heenweg loopt via Schoonbeek, Munsterbilzen en Zutendaal.  We doorkruisen een mooi fietswegje dat vandaag omwille van omver gehakte bomen wat modderig en vuil is. We weten alvast wat ons te doen staat na deze fietsrit. Deze periode van het jaar is het immers bijna onvermijdbaar om met een proper racefietsje thuis te komen, maar daar leggen we ons bij neer.

Enkele kilometers verder rijdt Edgard lek. Ik zie dit natuurlijk als een geroepen moment om een koekje op te peuzelen. In de winter met mijn dikke wanten is het een hele opgave om in mijn fietsjasje te grabbelen naar een snackje. Ook verbruiken we door de koude wel wat meer energie en calorietjes die we tijdig dienen aan te vullen. Ikzelf ondervind dat ik nu meer moet eten onderweg, mijn lichaam verbruikt veel meer brandstof.

Onze weg wordt verder gezet via Opgrimbie – Maasmechelen – Elsloo - Stein. Op een klimmetje laat Jean-Pierre plots het tempo zakken. Hij krijgt telefoon van zijn baas met het fijne nieuws dat hij vandaag niet moet komen werken. Dat nieuwsje is uiteraard meer dan welkom J!  Boven op het klimmetje wachten we op elkaar.  Ondertussen heb ik al meer dan 50 km op mijn tellertje. Edgard zegt:  nog 30 km en we zijn in Valkenburg. Ik schrik me een hoedje want hier heb ik niet op gerekend ;-)! Gelukkig was het maar een grapje en zijn het er slechts nog een dikke tien.

We arriveren in het drukke Valkenburg. Vele mensen komen naar de Kerstmarkt.

Wij gaan een leuk zaakje binnen en genieten van onze warme dranken met een héérlijk stukje Apfelstrüdel of kersentaart. De vriendelijke blonde serveerster mocht natuurlijk gezien worden door onze mannen ;-)! Ondertussen maakte ik wat fotootjes maar heb helaas de serveerster vergeten te fotograferen ;-).

Tijd voor onze terugweg!  Na een pauze komt meestal een klim. Deze keer is het de Cauberg die we voor de kiezen krijgen. Ik neem me voor deze rustig op te peddelen.  Marcel is de slimste onder ons en neemt reeds een voorsprong. Paul laat ik voorop rijden en probeer onmiddellijk in zijn wiel te kruipen. Paul is een klimmerstalent en als ik hem kan volgen, ben ik trots op mezelf J!

Jean-Pierre laat hier ook een straf nummer zien en komt me gezwind voorbij. Natuurlijk hoor ik ook de stemmen van Edgard en Omer.

De mannen van de 3*20 zijn allemaal sterke fietsers en ieder heeft zijn capaciteiten. Ik ben blij dat ik als vrouw met hen mee kan. Ook heerst er altijd een mooie ploegsfeer met de nodige voorzichtigheid en oplettendheid waaraan ik enorm veel waarde hecht.

We opteren voor de kortste weg via Maastricht met Omer en Jean-Pierre op kop.  Ikzelf fiets niet graag door deze stad omwille van het drukke verkeer en de vele verkeerslichten.  In de namiddag is er regen voorspeld en dan is dit misschien toch wel de verstandigste keuze. Leon rijdt wel liever een ommetje, maar de grote meerderheid neemt toch het zekere voor het onzekere. Bij regen is het immers met deze frisse temperaturen klappertanden op de fiets.

We naderen Veldwezelt - Gellik. Omer wordt een stukje afgelost door Edgard.  Hij heeft ergens z’n ketting nog in de knoop getrapt maar zo handig als hij is, lag ze als snel weer op z’n buitenblad J!

Ik voel al enkele drupjes regen die stilletjes een beetje talrijker worden. Yvan stelt me gerust met de woorden: ach als het zo blijft, valt het best nog wel mee! Via Munsterbilzen naderen we Diepenbeek, nog steeds aan een stevig tempo. Terwijl de mannen nog verder fietsen tot in het Paenhuis voor een afterdrink en babbel, fiets ikzelf richting thuis. Er wachten immers nog wat karweitjes op me.

Het is weer leuk geweest en met z’n allen kijken we weer uit naar de volgende rit !

Aanwezigen: Paul, Jean-Pierre, Omer, Edgard, Marcel, Leon, Yvan en Sabine

Ritgegevens :Km’s: 91,5 kms, 523 Hms, Gem 27,5

Link naar de rit: http://connect.garmin.com/player/249209350

05-12-2012 om 06:47 geschreven door eaglevanessa  

met dank aan Didi !!

Hannut,

Geen Babbelut.

Slechts met zes aan de start,

Dat was alles voor de 3x20-smart.

Valère & Omer stukken met wind op kop,

Dan is het achterin met twee vingers in de neus van hop, hop, hop.

De terugweg ging heel snel.

Dankzij Windmolders in de rug lukt het wel.

Voldaan & Tevree,

Zeg ik dan weer “Sjamayee”.

https://profiles.google.com/101051041367179904571/photos/5817236954068836449

3x20-daggegevens: 97km – 570hm 

avg 28.5 km/u (dankzij Windmolders, maar Omer & Valère uiteraard)

3x20’s: Valère Ph., Omer, Marcel, Etgard, Leon & Didi

03-12-2012 om 23:19 geschreven door eaglevanessa  

Een herfstse Aubel,

lust ik wel.

Ik was niet alleen,

want we waren aan het 3x20-kotteke met 8 op de been.

Droog weer leek ons wel wat,

En zo gingen we dan maar met 7 mannen en 1 vrouw op pad.

Omer pardoes om het hoekje al lek.

Dan maar een fietswissel, dus even retour naar zijn stek.

Met een half uur retard,

Rijstvlaai verorberen in Visé en wat voor een  prachtexemplaar.

Met 45 herfsten en geen lentes trakteerde ons Sabinneke de vlaai.

Dit met een sierlijke en sportieve handomdraai.

Uiteraard veel gekus,

Maar dit was voor ons mannen inderdaad geen grote klus.

Martin kwam ons plots vervoegen,

Anders had hij ’s morgens te vroeg in de donker moeten zwoegen.

Uiteraard was Hopa Zwarte Pieten Stijl ook weer daar,

 (http://youtu.be/LurEuv7LjMU)

Dus Speculaasjes gingen ook weer in ons reservoir.

Dan toch maar naar Aubel,

En met het zonnetje in de rug lukte het wel.

Af en toe een drup,

Maar echt gemeend was het niet tot in onze pub.

Met de ketting goed gespannen,

Trokken Omer & Paul ons tot in ‘t Paenhuys heel ontspannen (?).

Eindelijk nog eens wat Speculaas over voor ons Miet.

Zo kon zij ook eens proeven van de wereldberoemde Schimpense Koek van “MIJN” Koekpiet.

Na wat vocht in de keel.

Terug in het gareel.

 Voldaan & Tevree,

Zei iedereen weer “Sjamayéé”.

Zet vrijdagavond  je fietsschoen maar gereed,

En wie weet zit er iets in voor een 3x20-atleet.

DidiDuvel,

Uw 3x20-poëet

Gegevens v/d 3x20-dag: 121km – 730hm en dit aan een mooi herstgemiddelde van 2?,5 km/u (niet belangrijk hé)

3x20’s v/d dag: Yvan, Paul, Etgard, Leon, Omer, Marcel, Martin, Sabine & Didi

28-11-2012 om 15:38 geschreven door eaglevanessa  

Verslag ’t is voor niks-loop 25 november 2012

Dat m’n zesde marathon een moeilijke ging worden werd me vannacht al duidelijk. M’n nachtrust werd verstoord door een lelijke huilende wind. Tijdens m’n autorit naar m’n coach in Dilsen was het eveneens opgepassen geblazen voor de vele rukwinden en op de inrit van Jacques kwamen de golfplaten van de buren me tegemoet gevlogen.

Tja, maar we ( Els, Jacques en ik ) waren ingeschreven, en zouden naar Geldrop gaan om hem uit te lopen. Dat moest zeker lukken binnen de limiet van zes uren.

Bijzonder aan deze marathon is dat ie volledig gratis is, vandaar z’n naam. 1200 inschrijvingen was het maximum, maar dan over alle afstanden: 6-10-15-21-30-42 kms, zowel voor lopers als voor wandelaars.

Het  decor voor deze marathon is de Stabrechtse Heide, na de Veluwe een van de grotere aaneengesloten bos-en heidegebieden. Lopen in ’t zand is sowieso niet evident, en zeker niet als je je nergens kan schutten voor de wind.

We halen ons startnummer af, dat van mij bleek al uitgedeeld te zijn aan een andere loper. Maar geen nood, ik krijg ipv m’n oorspronkelijke nummer 54 een wel heel hoog nummer: 1229. Een drukte van jewelste in de cafetaria. Jacques wordt door de vele lopers aangesproken, tja … als je al meer dan 200 marathons gelopen hebt beteken je wel iets. Maar ik vind het wel plezant dat ik via Jacques andere lopers leer kennen, lotgenoten mag ik ze vandaag wel noemen.

Na een deuntje van de plaatselijke fanfare klinkt er vooraan een startschot, de garmins worden opgedrukt en de massa komt stilaan in beweging. De 21-30 en 42 km vertrekken samen.

Wie denkt dat wij straffe mensen zijn, moet maar eens naar onderstaande foto kijken. Respect voor deze loper !

Ik verlaat Jacques en Els al van bij de start, ik loop voortaan op eigen tempo, samen met m’n muziek. Al van in ’t begin haal ik her en der mensen in. Maar ik voel me goed, de eerste bevoorrading op km 9 sla ik over. Ik loop met m’n camelback en heb eten en drinken genoeg bij. De zon maakt alles zoveel aangenamer, de mouwkes die ik aan heb, gaan snel uit.

Een mooi parcours, heel veel tussen de heide door, met hier en daar een ven. Houten planken om over te lopen. Ik geniet van het mooie uitzicht en het wilde gras dat spontaan knielt voor de wind.

Ik pep me op met de gedachte dat de wind m’n vriend is, dat hij me sterker zal maken. Maar wat doet het deugd om af en toe eens een bochtje te mogen nemen om hem in de rug te krijgen !

Op km 15 is er een tweede bevoorrading. Ik denk dat ik warme thee aangeboden krijg, maar ’t is verdorie koffie ( en ik heb al vier weken geen druppel koffie meer gedronken ! ). Ach, misschien zou de cafeïne me hier wel kunnen helpen.

Ik kijk op m’n garmin en verschiet van mezelf: 5min20 per kilometer. Ondanks het gevecht tegen de wind lijkt het me goed te gaan. Ik blijf lopers inhalen. Af en toe maak ik de tijd om een foto te maken.

Wind op kop is verschrikkelijk, niet zozeer het inbeuken tegen de wind, maar ik kon alleen maar ademhalen door m’n gezicht weg te draaien. Waar zijn die 1200 mensen vandaag toch aan begonnen ? De goede muziek op m’n mp3 speler doet me in een soort tunnel komen: ik tegen de wind. Ik loop en loop, en denk eigenlijk nergens aan. Tot de loper voor me in een stukje bos opeens onderuit gaat. Ik vraag hem of het gaat en als ie bevestigend knikt steek ik hem voorbij. Iets verder is er een bevoorrading en verzorgingspost. Op het terrein rijden constant mountainbikers rond, die rechtstreeks met een quad-ambulance in verbinding staan. Allemaal puik georganiseerd, marathons die zich dik laten betalen zijn vaak niet zo uitgerust.

Tussen kilometer 25 en 30 lopen we door het stuk Stabrechtse Heide dat in 2010 afgebrand is. Twee jaren later is het daar nog steeds zwart geblakerd.

Op kilometer 30 is de laatste bevoorrading. Hier besluit ik toch om een gelleke te nemen, met flink wat water. Net na de bevoorrading wil ik opnieuw een foto maken en merk dat ik m’n kodakske verloren ben. Ik kan mezelf voor het hoofd stoten maar teruglopen is geen optie.

Het zware stuk door de duinen dat zich aanbiedt leidt m’n aandacht van ’t verlies af. Een loper vlak voor me valt twee keren op nog geen twintig meter. De man kon zich niet meer concentreren door vermoeidheid.

Mijn vermoeidheid trekt weg dankzij het gelleke. Maar ’t is nog een heel eind te gaan. M’n gemiddelde tempo zakt naar 5min30 per kilometer, wat op zich natuurlijk niet slecht is.

Het stuk na de duinen is, wat de wind betreft, het ergste. Wind tegen … zo fel dat het zand me in het gezicht vliegt. Hier word ik ook gedwongen om 200 meter te wandelen, dat is zelfs al moeilijk. Als we ’t bos induiken kunnen we even op adem komen. Een paar keer word ik bekogeld met denneappels die uit de bomen vallen.

Een loper die mij inhaalt, en ik hem, en hij mij weer vraagt of ik voor een tijd loop. Ik lach en grap dat ik loop om zo snel mogelijk op de massagetafel te liggen.

De rest van de marathon is ook nog wel best pittig. Het zand en de wind maken het verschrikkelijk moeilijk, maar anderzijds kon ik gerust binnen de vier uren finishen. Uiteindelijk doe ik dit ook, met 3u52. Nooit gedacht dat het op zo’n marathon ging gebeuren, m’n eerste duik onder de vier uren. Op dit moment ben ik net twee jaren aan ’t lopen, en moet ik volgens de boekjes zelfs blij zijn dat ik al eens één marathon heb kunnen lopen. Maar waar een wil is, is een weg, en menige vrienden glimlachen nu wellicht want weten dat m’n wil, m’n honger zeer groot is.

Ik ga me douchen en laat aan het secretariaat m’n gegevens achter in de hoop dat m’n kodakse misschien toch nog ergens opduikt.

Ik moet wachten op Jacques en Els en ga in het cafetaria wat drinken, sponsoren voor de mooie gratis loop die we gekregen hebben. Eerst verbroeder ik met enkele mensen uit Apeldoorn, nadien ga ik met mensen van de VACH aan tafel zitten, waarvan ik er al een paar goed begin te kennen. Het wereldje van de marathonlopers is klein.

Jacques en Els komen pas na 5u30 binnen door de rugpijn die Els had. Soms kan het je dagje niet zijn, maar ze hebben hem wel uitgelopen, wat ook al veel waard is.

What doens’t kills you, makes you stronger. Ik heb het gevoel dat ik vandaag weer een heel stuk sterker geworden ben. Met dank aan m’n trainingsmaatje die het beste in me boven haalt.

Op naar nummer zeven, dit jaar nog !

Link naar m’n loop: http://connect.garmin.com/player/246688738

Ik werd zesde vrouw, 2e in m'n categorie ( V35)

O ja, goed nieuws: m’n kodakse is teruggevonden door wandelaars van de 42 kms, en al netjes opgehaald !

25-11-2012 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

met dank aan Didi en Martin voor het tot stand brengen van dit verslag !

Om 9u aan de start stonden er wel ja 14 mannekes met een lach.

Het leek wel een echte Sinterklaasdag.

Waarom vertellen we u later,

Anders maak ik misschien nog een flater.

De herfstzon was ons mee,

Enkel wat vettige wegen maar dat is misschien cliché.

Na wat rustig toeren tot in Engis,

Was er Tarte de ris en wie weet ook pipi.

Ook was er speculaas van Els - Zwarte Miet,

Of was het nu Didi - Zwarte Piet?

Daarna een extra toerke via Les Cahottes, Bierset,

En de kuitjes waren weer ingevet.

Een nieuw stukske daar aan de vliegmachienen,

Maar ja, nieuwe propere wegen moet je verdienen.

Zo arriveerden we in ’t Paenhuys heel gezwind,

Snel aan tafel met ’n dikke pint dankzij de Zuiderwind.

Voldaan & Tevree,

Zeg ik dan maar weer “Sjamayee”.

DidiDuvel, uw 3x20-poëet.

Daggegevens:

108km – 700hm – wintergemiddelde 27.5km/u

3x20’s v/d dag:

Jean-Pierre, Martin, Yvan, Flor, Valère B., Etgard, Leon, Marcel, Paulleke, Jos B., Omer, Jos C., Luc & Didi.

20-11-2012 om 21:43 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit zaterdag 17 november 2012: Aubel

De goesting was er wel, maar er leek telkens wel iets tussen te komen. Ik was al lange tijd niet meer bij de 3x20 mee gaan fietsen. In de zomer was het door hun lange afstanden en mijn looptrainingen niet haalbaar. Maar nu er aan wintertempo gefietst werd mocht ik voor mezelf geen excuses meer maken. Ik had het fietsen wel onderhouden tijdens de ritjes van de Lutselusgroep maar da’s toch niet hetzelfde. Met een klein hartje vertrok ik, op een klein verzetje richting 3x20.

Onderweg werd ik al uitbundig begroet door Noenke Flor die wegens te hoge bloeddruk z’n fiets een aantal weken aan de haak moest hangen. Ook hij kwam mee, omdat geblogd werd “ aan een rustig tempo “.

Suske Tsjiep Tjiep ( Marcel ) zat ons al op te wachten, en snel volgden de anderen. Goed ingeduffeld want de vertrektemperatuur was maar 3°C.

Snel werd duidelijk dat we naar Aubel gingen ( joepie ! ) , en het parcours niet te moeilijk gemaakt ging worden. Valère pikte Jean-Pierre als kopman uit, het startsein werd gegeven. Omdat ik niet wist hoe m’n benen deze rit gingen verteren koos ik al maar direct m’n kleine molen, conditie had ik genoeg.

Reitje, Schalkhoven. Na de beklimming in Werm wilde ik voor de afdaling terug op m’n buitenblad maar dat lukte niet zomaar. Jongens toch, tot Jos Bollen riep dat ik links moest schakelen. Dit maar even om aan te geven hoe lang het geleden was dat ik nog eens een rit met hoogtemeters gedaan had met de koersfiets. Rijkhoven, langs ’t wijnkasteel in Genoelselderen, en dat alles onder een koud stralend zonnetje. Bassenge, en dan de Hautain op, op een rustig tempo. Maar ik had de indruk dat het me wel goed af ging. Boven op de Hautain op verzoek van Edgard een plaspauze. Tijd voor m’n banaantje op te peuzelen.

Snel volgde de Richelle, wat hou ik van die beklimming. Onder een mooi kleurenpallet naar boven peddelen. Dalhme, Mortroux, Saint Jean Sart en dan nog doorklimmen tot Aubel.

Flor en ik trakteerden de taart, zo content waren we dat we probleemloos mee konden.

Na de koffies en choco’s reden we door de mooie Voerstreek richting Visé waar de weg langs het water gekozen werd.

Remi reed ergens lek, weer wat tijd om bij te tanken.

Heb ik genoten van het gezelschap en de rit, ’t was inderdaad veel te lang geleden en eigenlijk moet ik me geen zorgen maken dat ik het tempo niet meer aan kan. Alleen maar een motivatie om terug meer mee te gaan !

Ritgegevens: 113 kms, 861 hms, mijn gemiddelde ( dat raar maar waar een halve km/uur lager lag dan dat van de rest ): 27,5 km / uur ( wat gaat dat in de zomer geven ? )

Bedankt aan de super-kopmannen Valère en Jean-Pierre

Gereden door: Valère, Jean Pierre, Jos B, Remi, Yvan, Flor, Marcel, Leon, Edgard, Vanessa

Link naar de rit: http://connect.garmin.com/player/244045997

17-11-2012 om 17:47 geschreven door eaglevanessa  

Touren in de Voeren

Met slechts 10 aan de 3x20,
maar dit maakt het niet minder pittig.
Wintertempo-ritje naar Aubel was het voornemen,
Helaas besliste het lot er anders over door enkele problemen.
Te Visé werd Omer tegen de spiegel en een motorkap gesmeten.
Dit door een lompe onoplettende chauffeur van andere dwergplaneten.
Hij meende nog in zijn recht te zijn,
Een maneuver op de hoofdweg (?), dan krijg ik al tandpijn.
Omer in zijn recht,
Maar toch blijft het brute pech.
Voor alle zekerheid Politie erbij.
Dan smelten de minuten weg gelijk lekkernij.
Besluit was een vlaaike in Visé,
En iedereen ging mee.
Zo konden we nog op een behoorlijk uur nog wat touren,
En dit in de Voeren.
Te Bilzen viel de Pechvogel van de dag Omer nog plat,
en ook nog Etgard boem patat.
Een dagje in mineur eindigde toch in 't Paenhuys.
En zo was er dan toch een Marcel-buis.
Voldaan en niet helemaal tevree,
zeg ik dan maar weer "Sjamayee".

dagggegevens:
110km - 744hm - gemiddelde had al lang geen belang meer deze pechdag
 
Marcel, Omer, Jos Bollen-trui, Valère Bielen, Etgard, Leon, Yvan, Martin, JP, Didi

09-11-2012 om 22:42 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Rursee Marathon: 4 nov 2012

’t Mag dan wel geen fietsweer zijn, loopweer is het in ieder geval wel. Gedaan met de warme temperaturen, als het alleen al maar eens droog wilde blijven. Maar we mogen niet klagen, deze marathon gaat door, het zal je maar overkomen … trainen voor NY en dan lassen ze hem op ’t laatste moment af.

Coach Jacques had me vorige week tijdens de trail in Gembloux warm gemaakt om me in te schrijven voor de mooie Rursee marathon. Ik wist niet wat dat ging geven, zo twee weken achter elkaar een marathonafstand lopen, maar als ik het niet probeerde zou ik het zeker nooit weten.

Els, Jacques en ik zakten al vroeg af naar de Rursee, in het Duitse Eifelgebied. In de auto beseften we meer en meer dat dit geen gemakkelijke marathon zou zijn, door de vele heuvels. Maar het zicht vanuit de wagen was al prachtig, boven het meer hing een sluier van mist, amper 4° maar, heel belangrijk, droog !

Ik had ook vandaag gekozen voor m’n trailschoenen, off-road lopen op natte bladeren is sowieso oppassen geblazen. Ook m’n camelback ging mee, maar ik denk dat ik uiteindelijk maar twee anderen gezien heb die een waterzak aan hadden. Drinken, daar zal ik nooit zonder kunnen.

Alleen het startnummer afhalen was al een heel gedoe. De organisatie kon gewoon niet volgen, uiteindelijk is de marathon ook pas een kwartier later van start kunnen gaan, om 10u45. Voor ons dus tijd om wat rond te kijken, nog snel een tas koffie te drinken en te verbroederen met de weinige Nederlandstaligen die hier mee liepen.

Gewoontegetrouw starten we als laatsten. Inhalen is nu eenmaal leuker dan ingehaald worden.

De mp3 speler aan, m’n windjasje al snel uit. Schrik om te weg kwijt te geraken had ik niet, we moesten eigenlijk gewoon helemaal rond het meer. Al vanaf de eerste kilometers bleven we niet gespaard van hoogtemeters. De eerste bevoorrading met lekkere gesuikerde thee was op km 7 zeer welkom.

Tja, hoe doe je dat, zo alleen lopen ? Ik zocht me telkens iemand uit die ongeveer even snel liep als mij, en zo probeerde ik m’n fictieve haas bij te blijven. Maar ik merkte dat ik m’n haasjes telkens moest achter laten. Wellicht heeft de stevige muziek in m’n oortjes hier wel mee te maken.

Veel vals plat, en waar het echt bergop ging nam ik mezelf voor me niet het licht uit te lopen, maar stevig door te wandelen. Die tactiek blijkt toch altijd te helpen, want bergaf steek je alle lopers terug voorbij die jouw al lopend voorbij staken.

Zo lopen rond een meer heeft wel iets, had de zon geschenen was dit wellicht nog mooier geweest. Maar ik was al blij dat het niet regende. Moest het dat toch gaan doen, had ik een wegwerpcape mee. Nat worden en dan nog uren moeten lopen zou alleen maar onderkoeling kunnen uitlokken.




Meer en meer steek ik andere lopers voorbij, ik merk dat ik goed zit, van die 48 kms van vorige week heb ik alleen maar deugd gehad.

Iedere bevoorrading warme thee, of cola indien beschikbaar. Aan de sportdrank heb ik me niet gewaagd, m’n druivensuikertjes moesten me maar genoeg snelle suikers verschaffen.

Tja, en dan maar lopen en lopen. Foto’s maken, en vooral opletten dat je niet onderuit gaat op de stenen die verstopt waren onder een bladerdek.

Op km 37 krijgen we een serieuze helling voor de benen. Iedereen wandelt deze naar boven, de ene al vlotter dan de andere. Op de top van de helling, zoals bij alle hellingen, staan de hulpdiensten paraat.

En dan begint het te druppelen, telkens een beetje harder. Maar ik kan gelukkig al aftellen, ben bijna binnen. Op km 42 zie ik plots een bekende lopen, Renée Pipeleers, samen lopen we hand en hand de finish over.

Ik zoek me een plaatsje in de tent, geniet van een koffie en een stuk taart. Ga uiteindelijk bij de loopgroep van Kiewit zitten, alleen is ook maar niets. Meer dan een uur later komen Jacques en Els drijfnat de tent binnen. We haasten ons naar de auto, pikken onze sporttas op en gaan snel op zoek naar een warme deugddoende douche.

Een mooie maar niet te onderschatten marathon, ik ben een tevreden mens !

Mijn Garmin-tijd: 4u12, 681 hms

Officiële gegevens: netto tijd: 4:13:03

Ranking:
algemeen: 186 v/d 370
vrouwen: 21 v/d 59
vrouwen W35: 4 e plaats

Link: http://connect.garmin.com/player/240243895

Video-impressie: http://www.youtube.com/watch?v=I4MAPHeNmZQ

04-11-2012 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Trail de la Vallée d’Orneau 29 oktober 2012

Sinds m’n eerste marathon droomde ik er stiekem van ooit eens een ultra te doen, dus de marathonafstand overstijgen. Bedoeling was dat ik in La Roche de 50 zou doen, maar een blessure ten gevolge van een val op m’n knie besliste daar anders over. Maar soit, de conditie is nog steeds prima, van blessures heb ik intussen geen last meer gehad. Eind september nog 30 kms getraild op de Sint Pietersberg. Vorige week nog 36 kms gelopen op een trail in Diest, m’n voorbereiding was optimaal. Jacques koos een trail uit in Gembloux, want ultralopen moet je ook stap voor stap opbouwen: 48 kms zouden het gaan worden.

Onder een deken van mist zakten Jacques, Suzanne en ik af naar de provincie Namen. Suzanne zou er de 22 kms gaan lopen.

Uit de franstalige briefing konden we opmaken dat er twee lussen gelopen moesten worden: 22 kms, en dan verder naar de 48 kms. Suzanne, Jacques en ik konden dus een groot stuk samen lopen. Op de meeste trails kennen ze geen startschot, de massa komt gewoon langzaam in beweging. De eerste lus liep voornamelijk door velden en weien, veel modder en natte voeten tot resultaat. Maar een trail zonder modder is voor mij geen echte trail. En natte voeten drogen na verloop van tijd. Voor mij was het het belangrijkste dat het niet te warm was, en het zonnetje toch mooi scheen. De herfst is en blijft het mooiste seizoen bij droog weer. Suzanne versnelt haar tempo, “laat maar gaan” denken we, die moet er maar 22.

Op een gegeven moment roept Jacques “ en nu nog ne marathon”. We doseren bergop, we kennen het intussen wel. Je kapot lopen op de stukken bergop heeft geen enkele zin. Hoewel we als laatsten vertrokken zijn beginnen we her en der al wat lopers in te halen. Maar we zien niet of het er van de 48 of van de 22 kms zijn.

Tussen km 9 en 10 zien we het middeleeuwse Kasteel van Corroy voor ons liggen.

Op 11 km krijgen we onze eerste bevoorrading: energiedrank, cola, water, rozijnen, chocoladecake, gewone cake, tuc koekjes, zwarte chocolade, appelsienen, bananen, suikerwafels … we konden bijna picknicken ;-).

Terug op pad, weer wat glibberen op de veldwegjes, maar het deert ons niet, de schoenen zijn toch al vuil. Met in het achterhoofd dat niets zo vettiger kan zijn dan le 4 feuilles in Olne, peppen we ons op.

Waar straten overgestoken moeten worden staan seingevers, een dikke proficiat aan de organisatoren. Voor het eerst een trail inrichten en het zo tot in de puntjes uitwerken, super gewoon !

Km 16, m’n darmen beginnen wat te grommelen, ik hoop dat de tweede bevoorrading, op km 22 aan de finish van de korte afstand is, dan moet ik nergens een maïsveld induiken.

Op km 18 halen we plots Suzanne in, een beetje grommelend over het vettig parcours. Ik heb er wel lol in hoor !

Tja, het doel voor vandaag was m’n eigen grenzen verleggen, maar als je dan weet dat je de vijfde vrouw bent, begin je toch eens na te denken. Jacques, een telwonder, rekent uit dat het vandaag misschien zelfs mogelijk is om binnen de zes uren te finishen.

Maar wat we dan voorgeschoteld krijgen, pff. De ene helling na de andere. Op km 27 bereiken we het hoogste punt. De kerk van St Amand in Spy maakt dan toch wel indruk. Hier is het wel even opletten dat we de wegmarkeringen en linten niet uit het oog verliezen. Maar we hebben samen vier ogen en doen het uitstekend. Een tijdje zien we weer niemand voor ons lopen, dan is het extra opletten geblazen. Steegjes in, steegjes uit, de moeite waard.

En dan is ’t plots 80 hoogtemeters dalen, we beseffen dat we ook weer uit het gat gaan moeten klimmen. Maar de benen zitten goed, misschien dankzij een stevigere compressiebroek die ik me gisteren nog heb aangeschaft.

In het mooie rode Bois de Terre volgen de hellingen elkaar snel op. Bergaf is het telkens oppassen voor de stenen die onder het bladerdek liggen.

Op km 33 is de derde bevoorrading, ik vul m’n waterzak. Snel wat chocolade en rozijnen, en doorgaan. Te lang stilstaan zou alleen maar verzuring uitlokken.

Het volgende bos dat op ons wacht is het Bois de Betche Aux Roches, waar de grotten van de Neanderthalers van Spy gelegen zijn. Onze klimkunsten worden op de proef gesteld door ons de helling op te laten klimmen met behulp van verschillende touwen. M’n scoutsjaren hebben me zeker geen windeieren gelegd.

Intussen zijn we de vierde vrouw al gepasseerd. Op zoek naar de volgende. Vlak voor km 40 komen we eindelijk aan de Orneau, de zijriviervan de Vesder waarnaar deze trail genoemd werd. Een stukje langs het water op, onder de E42 door, en dan weer maar eens klimmen. We halen de vierde vrouw in, ik zie aan haar gezicht dat ze er door zit en dat geeft mij alleen maar vleugels. Maar Jacques weet me in te tomen want we weten niet wat er nog gaat komen. Van een klop heb ik nog helemaal geen last.

Ter hoogte van km 42 mogen we door het clubhouse van de Golfclub van Mazy lopen, en dan een dikke kilometer langs het golfterrein op. De marathonafstand zit er op.

Bergop blijven we wandelen, we moeten er alleen maar voor zorgen dat de dame achter me, me niet voorbij steekt. Maar da’s niet het geval. Nu nog proberen te finishen onder de zes uren, het zal krap worden. Op km 47 is er een bevoorrading met Gluhwein en streekbieren. Ik moet nog naar huis rijden en loop door, Jacques blijft wel even staan. Ik loop, en loop en voor ik het goed en wel besef bereik ik als derde vrouw de finishboog. “Avec een grand souri” hoor ik mensen aan de aankomst zeggen. Maar dat is ook waar ik gelukkig van word: op eigen tempo trailen, genietend van de natuur, grenzen verleggen.

De benen lijken nauwelijks te hebben afgezien, een beetje stretchen, drinkend aan een warme thee die ik aangeboden krijg. Ik zie Jacques nog arriveren. “Dat hebben we weer goed gedaan, ben fier op je “ zegt ie. Ik besef meer en meer dat ik een duurloper, misschien wel een ultraloper aan ’t worden ben. Wat zou het mooi zijn moest ik volgend jaar de zwaarste van Limburg kunnen lopen, 60 kms, dat zijn er maar 11 meer, met dezelfde benen van vandaag zeker haalbaar.

Een marathonloper die ik ken sms-te me wat het prijzengeld was met m’n derde plaats, maar zo zit trailen ( gelukkig ) niet in elkaar. We lopen voor onszelf, voor de eer. Ik heb wel een stukje taart op kosten van de organisatie gekregen, meer moet dat niet zijn !

Link: http://connect.garmin.com/player/237963319#

48,84 kms, 712 hms, 5uren56 minuten

28-10-2012 om 21:04 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit zaterdag 27 oktober 2012: Hoei

Ondanks de vriestemperaturen deze morgen kregen we toch 8 moedigen in het zadel voor een rit naar Hoei : Remi, Jean-Pierre, Valère P, Edgard, Rudi, Omer, Marcel en Yvan.

Met een flets zonnetje gingen we van start onder leiding van Valère P en Jean-Pierre naar Rapertingen – Wimmertingen – Wellen – Vrolingen – Kerniel - Borgloon – Bommershoven – Vechmaal – Oreye – Bergilers – Hodeige – Lamine – Remicourt – Limont – Donceel – Haneffe – Seraing-le-Chateau – Chapon-Seraing – Fize-Fontaine – Villers-le-Bouillet om na een korte afdaling halt te houden in Hoei.

Hier trakteerden de 2 jarigen Marcel en Yvan op koffie en taart.

Omdat de temperatuur slechts langzaam klom werd besloten om de terugtocht niet al te zwaar meer te maken.

Zo reden we via Hoei – Ampsin – Amay – Engis – Awirs – Warfusee – Hozémont – Fexhe-le-Haut-Clocher – Fooz – Villers-l’Eveque – Othée – Rutten - Tongeren- Henis – Riksingen – Sint-Huibrechts-Hern – Schalkhoven – Romershoven om zo in het Paenhuys te arriveren.

Hier werden we door Jan getrakteerd op lekkere suikerwafels bij onze gebruikelijke drankjes en kregen we nog gezelschap van Vanessa (die even los ging rijden voor haar trail van 48 km morgen), Wivine (nog steeds noeste arbeid verrichtend in de GB) en Leon voor wie het deze morgen te koud was. Zo konden we een leuke fietsdag op gepaste wijze afsluiten.

Ritgegevens : Aanwezigen : Remi, Jean-Pierre, Valère P, Edgard, Rudi, Omer, Marcel en Yvan

Afstand: 125 km, gemidd 28,5 km, hoogtemeters: 830 m

28-10-2012 om 05:54 geschreven door eaglevanessa  

24-10-2012 om 06:34 geschreven door eaglevanessa  

Het verslag uit de hand van Yvan, foto's uit de gsm van Peter. Bedankt mannen !

Verslag rit zaterdag 20 october 2012 : Gemmenich

Met liefst 15 man stonden we vanmorgen aan de 3x20 voor een ritje naar Gemmenich in omgekeerde richting als we gewend zijn : Jos B, Edgard, Valère P, Jean-Pierre, Leon, Marcel, Omer, Peter, Quinten, Valère B, Remi(terug na maanden afwezigheid), David, Yvan, Danny V en Gody J.

Bij de start moesten we even wachten want Peter stond al dadelijk lek maar met de nodige “pomphulp” van Marcel was het euvel vlug hersteld waarna we konden vertrekken. Niet voor lang, want in Romershoven moest Peter opnieuw een lekke achterband herstellen.

Omdat hij geen reserveband meer had, reed hij samen met Quinten, Danny en Gody langs Hoeselt om reservemateriaal bij te halen.

Wij vervolgden onze rit via Romershoven – Schalkhoven – Sint-Huibrechts-Hern – Alt-Hoeselt – Rijkhoven – Membruggen – Genoelselderen – Millen – Roclenge-sur-Geer en in Bassenge werden we terug ingehaald door onze profs en reed David terug omdat hij last had van een kwetsuur.

Zo reden we verder via Houtain-Saint-Siméon – Heure-le-Romain – Oupeye – Hermalle-sous-Argenteau – Richelle – Dalhem – Mortroux – Val Dieu – Aubel. Hier reden Quinten, Danny en Gody richting Diepenbeek terwijl wij verder reden via Hombourg – Plombières – Völkerich om op onze vertrouwde stek te landen. Hier werden de nodige koffie en frisdranken samen met lekkere taart genuttigd zodat we er weer tegenaan konden voor onze terugweg.

De terugweg verliep via Sippenaeken – Beusdal – Sinnich – Veurs – Sint-Martens-Voeren – Schophem – ’s Gravenvoeren – Moelingen – Lixhe waar langs het kanaal Edgard lek reed. Zodra dit hersteld was ging het onder een strak tempo verder richting Kanne – Vroenhoven – Kesselt – Hees – Mopertingen – Eigenbilzen – Munsterbilzen – Schoonbeek om zo in het Paenhuys aan te komen.

Hier werden we door Jan getrakteerd op lekkere suikerwafels bij onze gebruikelijke drankjes en werd er ook heel wat bijgepraat over wat er allemaal in het “echte “ profpeloton gebeurd vandaag de dag.

Een dikke proficiat aan alle kopmannen van de dag Valère P, Peter, Omer, David, Jean-Pierre.

Aanwezigen : Jos B, Edgard, Valère P, Jean-Pierre, Leon, Marcel, Omer, Peter,

                    Quinten, Valère B, Remi, David, Yvan, Danny V en Gody J   

Afstand : 135 km, gemidd 29,1 km(voor de bus !!!), hoogtemeters : 1.100          

21-10-2012 om 20:16 geschreven door eaglevanessa  

10-10-2012 om 07:00 geschreven door eaglevanessa  

De rit van vandaag was zeker eentje die opmerkelijk was (eentje die zeker in de annalen kan opgenomen worden -> euh  wel niet verkeerd lezen aub)

De weersvoorspelling dezer dagen kan je echt wel wisselvallig en onstandvastig noemen.  Het ene moment geven ze goed weer en daarna verandert het terug in regenachtig.  Maar bij het naar buiten loeren deze morgen door het  venster, zag het er al grijs en somber uit. Niet veel goeds dus.

Om 8u reed ik mijne fietsmaat Didi al tegemoet.  Lang ben ik niet droog gebleven en al snel kon ik mijn regenjasje bovenhalen.  We zouden toch afzakken naar Diepenbeek  en kijken wat het tussentijds zou doen.

Groot was onze verbazing toen we er uiteindelijk toch met z’n tienen stonden (Valere Ph, Omer, Leon, Marcel, Yvan, Didi, Martin, Peter, Sabine en Marc).  De fijne miezerregen was volgens Marcel maar van tijdelijke aard en dus zou de rit naar Huy doorgaan.

Van Diepenbeek ging het richting Kortessem, maar nog maar net over de brug van de autostrade  (Tierstraat) waren de fijne druppels al aangezwollen tot dikke druppels.  Sabine en Martin hielden het voor bekeken en draaiden al terug huiswaarts.

Het geklaag in het overblijvende peloton groeide met de meter.  Niemand zag er het nut van in om door deze regen naar Huy te rijden.  Het idee werd geopperd om naar het paenhuys te rijden en daar een bakje troost/koffie achterover te slaan en het weer wat af te wachten.

Miet viel bijna achterover om ons al zo vroeg het paenhuys te zien binnen stappen.  Volgens Marcel zou de regen over Limburg slingeren en lang zouden we niet moeten wachten.  Maar van ene koffie ging het naar twee, naar drie, ….  Regen hier en daar ?????   Vooral hier en weinig daar hahahaha

             The godfather van het weerbericht : Armand Pien

                      Frank de Boosere in zijn jonge jaren

      Sabine met hare balkon voor de Balkan

Combinatie van al deze weergoeroe's : Marcel Hagedoren  

Yvan, Omer en Leon gaven de moed op en gooiden in het trappisten-nat !  Voor hen geen fietsen meer vandaag.

Dus een kort verslag over een kort ritje.  Laten we hopen dat het aanstaande zaterdag wat beter  wordt.

Tot gauw dus ;-)

Ritgegevens : 5 km, over gemiddelde snelheid en hoogtemeters nog maar gezwegen

Aanwezigen : Valere Ph, Omer, Leon, Marcel, Yvan, Didi, Martin, Peter, Sabine en Marc

03-10-2012 om 13:26 geschreven door MarcT  

Verslag rit zaterdag 29 september 2012 : Gemmenich

Met 11 stonden we vanmorgen aan de start voor de laatste rit van de maand september : Sabine, Martin, Leon, Edgard, Valère P, Marc, Marcel, Omer, Peter, Quinten en Yvan.

Nadat Sabine nog tevergeefs probeerde om haar wederhelft Ollivier te overtuigen ook mee te fietsen ging het onder commando van het jonge geweld Peter en Quinten via Schoonbeek – Munsterbilzen – Eigenbilzen – Mopertingen – Hees – Kesselt – Vroenhoven – Kanne (waar Marc de terugtocht reeds aanvatte om op tijd thuis te zijn) – Lanaye – Moelingen – Voeren – Schophem – Sint-Martens-Voeren waar we de privé – weg (Kwinten genaamd) van Quinten namen om zo boven op de Planck te arriveren. Van hieruit ging het verder richting Teuven en de klim naar Sippenaeken om zo in Gemmenich te arriveren.

Bij onze vriendelijke gastvrouw Marie-José werden we op een koffie getrakteerd en deed onze kersverse gepensioneerde Valère P ook zijn deel door de lekkere rijsttaart te betalen waarvoor onze dank.

Na wat overleg werd besloten om de terugweg over Nederland te laten verlopen en dus moesten we dadelijk klimmen richting drielandenpunt in Vaals waar heel wat dagjesmensen nog wat profiteerden van het goede weer. Met nu Omer en Valère P als kopmannen ging het van hieruit naar Vijlen – Partij – Wittem – Wijlre – Schin-op-Geul – Valkenburg – Broekhem – Oensel – Geverik – Elsloo om via Kotem terug in België te arriveren.

Spijtig genoeg begon het hier te regenen zodat we in Maasmechelen even moesten gaan schuilen voor een fikse bui. Hier werd door enkelen reeds aan de ijzervoorraad gewerkt, terwijl sommigen met hun neus in de slagroom hingen.

 Na een half uurtje pauze konden we dan onze tocht verder zetten via de Mechelse heide – Zutendaal – Munsterbilzen om zo in het Paenhuys te landen waar we door Miet getrakteerd werden op wafels bij de gebruikelijke drankjes.

Ritgegevens :

Aanwezigen : Sabine, Martin, Omer, Leon, Edgard, Valère P, Peter, Quinten, Marc, Marcel en Yvan

Afstand : 140 km, gemidd 27,20 km                   

30-09-2012 om 20:44 geschreven door eaglevanessa  

Verslag zaterdag 29 sept 2012: Sint Pietersbergtrail

Sinds La Roche m’n trailschoenen niet meer aangedaan. Maar vandaag was het weer zo ver. Trails genoeg dit weekend: Xhoffraix, Eco-Trail en de Sint Pietersbergtrail. Deze laatste ging het worden: dichtbij ( Maastricht ) en een mooie afstand ( 30 kms ).

Voor ’t eerst zou ik alleen een trail lopen. Gislain heeft het trailen voorgoed vaarwel gezegd. Marc is geblesseerd en Tina had andere prioriteiten. Vladka kwam wel opdagen, maar samen lopen zou er niet inzitten, ze heeft jaren meer loopervaring en dat uit zich ook in haar sterkere snelheid.

Uit de briefing bleek vooral dat we het noodnummer moesten bij hebben en dat we de gele pijlen moesten volgen. De rode pijlen waren bestemd voor het fietsgedeelte van de off road duatlon, later op de dag.

De start vond plaats in de ENCI-cement groeve die normaal niet toegankelijk is voor “onbevoegden”. Het rondje door de groeve was toch wel bijzonder: de steile mergelwanden deden ons denken aan de kliffen aan de Engelse kust. Het natte cement trok onze trailschoenen, in een mum van tijd had niemand nog propere benen.

Eens uit de groeve bood de eerste helling zich aan: een lange klim naar de top van de observant. De observant is een kunstmatige heuvel, ontstaan in de jaren 1939-1967 door het afschrapen van de deklaag om aan mergel te kunnen.

Regelmatig herken ik stukken die ik al eerder met Marc liep, wel in de andere richting. In de afdaling krijgen we een glimp van de Maas te zien.  Op en neer, we passeren de duivelsgrot. Foto trekken en hup, weer vooruit.

Intussen ben ik het al gewend om bergop vooral flink door te stappen, maar vandaag heb ik ook redelijk wat bergop gelopen, telkens met in m’n achterhoofd de gedachte dat ik me niet in de verzuring mocht lopen. Ik zie een tweede loper die opgeeft, met pijn doorlopen heeft hier, na amper 12 km, echt geen zin.

Door de Jekervallei dalen we richting Chateau van Neerkanne, een prachtig zicht, de Limburgse wijngaarden. We lopen omhoog door het Kannerbos. Boven worden we getrakteerd op een bevoorrading.

Een mooie singeltrack naar beneden, hier is het toch wel even oppassen om de gele bordjes niet uit het oog te verliezen. Joggers en wandelaars alom.

En dan weer een bekend beeld: de muizenberg op, maar ter hoogte van het fietspad duiken we een koeienwei in. Maar maak je maar geen zorgen: Muizenberg of niet, er moet toch geklommen worden.

Ik wen intussen aan het alleen lopen, kilometers aan een stuk kom ik geen andere trailers tegen, de muziek van vandaag is niet StuBru maar het fluiten van de vogels en het waaien van de wind. Gelukkig is het droog, zelfs warm, ben ik blij dat ik met korte mouwen loop.

Een heel stuk oerwoud moet doorkuist worden: bramen, netels, ongelijke ondergrond, oppassen geblazen.

We komen uit aan het Albertkanaal. Steken de brug in Kanne over: de slingerberg moet overwonnen worden. Wandelen is voor mij de beste manier.






En dan passeer je snel het fort van Eben Emael dat vele dagjestoeristen lokt. De gele pijlen doen ons klimmen, en klimmen tot boven op het oninneembare fort. Her en der zien we koepels waarlangs de vijand destijds binnen gedrongen moet zijn. Ook dit terrein was me niet onbekend.

Weer een stukje oerwoud, om dan uit te komen aan de brug van Lanaye: tweede bevoorrading.



Ik vul m’n waterzak die bijna leeg is. Nog acht kilometer te gaan. Deze beginnen gemakkelijk, gewoon langs het kanaal op,  de sluis van Lanaye over, waar ik opeens door de wegwerkzaamheden even de bordjes niet meer zie. Ik geraak toch uit de wirwar en loop langs de Maas richting finish. De zware klim naar Caestert brengt ons terug de landgrens over. Ik probeer tussendoor ook af en toe wat te eten, later blijkt dat ik het nodig zal hebben.

Net als ik aan ’t denken ben dat dit de eerste trail is waar ik propere handen aan over hou zie ik opeens een stuk mergel voor me opdoemen. De pijl wijst inderdaad omhoog. Een medeloper ziet het niet zitten en laat mij voor. Op handen en voeten ( ben dat intussen al wel gewend ) kruip ik omhoog, me vasthoudend aan de wortels van de bomen. Loodzwaar maar gelukkig niet gevaarlijk. Telkens ik zo’n stuk klim ( er komen 5 van die wanden ) recupereer ik even door te wandelen en raap ik de moed bijeen terug te lopen. De laatste kilometers zijn bergaf en doen de zware inspanning snel vergeten.

Ik eindig na 3u40 m’n 30 kms en 834 hms, een voldaan gevoel !

Ik kijk nog naar de start van de duatlon waar Niko en Eric aan meedoen. Als ik samen met Vladka naar m’n auto wandel merk ik dat ik m’n autosleutel ergens verloren ben. Het thuisfront dan maar bellen om de reservesleutel te brengen .. en intussentijd supporteren voor de duatlon. Ja, ook vandaag weer toffe mensen leren kennen.

Een mooie trail, voor mij veeleer het maken van een puzzel, doordat ik al vele stukjes al eerder doorkruist heb. Deze stukjes zijn vandaag één geheel geworden. Een puike organisatie, mooi weer, een pracht van een landschap ! Op naar de volgende uitdaging !

http://connect.garmin.com/player/228011726#

29-09-2012 om 20:52 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 25 september 2012 : Scherpenheuvel/Zichem

Omdat de weersvoorspelling niet te geweldig was slecht 6 moedigen aan de start : Sabine, Marcel, Leon, Martin, Omer en Yvan.  Volgens buienradar situeerde het slechte weer zich vooral beneden de taalgrens en dus werd besloten om onze geplande rit naar Amay te vervangen door een rit naar Scherpenheuvel.

Onder commando van Omer en ouderdomsdeken Leon ging de rit via Rapertingen – Wimmertingen – Sint-Lambrechts-Herk – Stevoort – Herk-de-Stad – Donk – Halen – Loksbergen – Waanrode – Wersbeek – Bekkevoort – Scherpenheuvel. Hier werd even rondgekeken voor een gepaste lokatie, doch we besloten verder te rijden tot in Zichem waar we in “ De Heren van Zichem” slappe koffie en frisdrank nuttigden bij een lekker stuk taart.

Jammer genoeg werd de lucht steeds dreigender en vielen bij aanvang van onze terugtocht reeds enkele regendruppels.  Vol goede moed reden we via Diest – Schaffen – Meldert – Lummen. Hier moesten we halt houden en extra regenkledij aandoen. We vervolgden onze weg langs Tiewinkel – Stokrooie (waar Martin lek reed) - Godsheide  - LUC om in het Paenhuys te arriveren waar we door Miet getrakteerd werden op lekkere koekjes en wafels, waarvoor onze dank.

Terwijl we ons “ijzerniveau” bijwerkten verscheen intussen een schuchter zonnetje wat bij het naar huisrijden wel aangenaam voelde zodat we toch weer allen tevreden waren na onze rit.

Ritgegevens : aanwezigen : Sabine, Martin, Omer, Leon, Marcel en Yvan

                       Afstand : 105 km, gemidd 27,70 km                   

26-09-2012 om 07:01 geschreven door eaglevanessa  

Met 11 stonden we aan de 3x20-buskotstart,

Maar wie was er nu eigenlijk van wacht.

Was het Flor?

Of iemand anders in zijn plaats die het ook moch(‘t).

Met de ketting goed gespannen, trokken we richting Wellen.

Maar daar begon Omer zijne band wel serieus te zwellen.

Bang en een cartouche was nodig,

ook al leek het bij Omer overbodig.

Iets verder hield ons Florke het voor bekeken.

Hij ging met z’n slechte benen naar Moeke voor ‘n Chocomel of was hij op ons uitgekeken?

Via groene wegen arriveerden we in Andenne,

De Brocante was overal vertelde de GPS z’n schotelantenne.

Maar helaas was de tarte de riz OP,

Dus was onze noen ’n dikke flop.

Brioche is ook wel  goed,

Maar ’n rijsttaartje geeft je toch wat meer levensmoed.

Nog steeds de ketting gespannen,

Leken we wel ‘n Noorvrouw en -mannen .

Ik had nog 2 flesjes Duvel op mijn rug,

Maar die cartouchen hield ik tot aan de brug.

Welke, vraagt men zich af.

’t Moet rijmen anders sta je niet paf.

’n Rijsttaartje niet in de buik,

begint ge toch te merken na ’n tijdje in de kuit.

Gelukkig waren we net op tijd in ’t Paenhuys voor wat vocht.

Anders werd het misschien nog een kruistocht.

Voldaan & tevree.

Zeg ik dan toch maar weer  “Sjamayee”.

……..

Gegevens v/d dag:

140km – 840hm – avg 30.4km/u

3x20’s v/d dag:

Valère Ph. ; ook eens moegestreden voor ’n keer.

Omer ;pechvogel v/dag, maar mag volgende keer zeker weer mee als hij mag.

Peter zijne motor happert nooit en rijdt steeds met de glimlach.

David;zijne 39 is overbodig, ’n echte coureur lijkt het wel.

Martin; met zijn 15.000km. Was dit losrijden?

Marcel zijne mond gaat sneller dan zijn knieën kraken.

Olivier voor ‘n 1^ste keer en moegestreden, kan en “mag” hij volgende keer zeker weer mee.

Leon blijft ne krak in zijn vak.

Flor drinkt misschien ook chocomel  on de rocks

Sabine trapt gezwin mee en zegt Sjamayee voor ons twee.

DidiDuvel: Het ondeugende zit in z’n bolleke of toch de kuiten, maar met zijn oud ijzer smaakte en ging de DuvEL na ons tochtje erin gelijk niks of beter gezegd razendsnEL.

Bij Leven & Welzijn en mooi en droog weer, tot volgende keer:

Dinsdag 25 september 2012: 3x20: 9u00: Amay

Didi, uw 3x20-poëet.

23-09-2012 om 12:32 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 18 september 2012 : Blegny / Aubel

Ondanks de frisse temperatuur en niet zo prettige weersvoorspellingen deze morgen toch 8 fietsers aan de start : Sabine, Peter, Paul, Omer, Jos B, Leon, Marcel en Yvan.

Onder leiding van Paul en Omer werd het startschot gegeven. Onder een schuchter zonnetje ging de tocht over Hoeselt – Rijkhoven – Membruggen – Genoelselderen – Millen – Bassenge – Houtain-Saint-Siméon -  Heure-le-Romain – Oupeye – Hermalle-sous-Argenteau – Richelle – Saint-Rémy – Blegny – Mortier – Julémont – Wadeleux om onder een druilerige regenbui te arriveren in Aubel.

Hier werd de inwendige mens voorzien van koffie, warme choco en taart.

Eens te meer moesten we vaststellen dat ons Sabine haar korstjes niet opat ondanks alle goeie raad van de mannen.

                                                                 


Doet ze het of doet ze het niet ?

Nadat het opgehouden was met regenen en Jos B zijn nieuw carbon gerief op foto was vastgelegd, werd de terugweg aangevat met nu Peter en een onvermoeibare Omer op kop.

              


Ondanks de harde tegenwind zat het tempo er goed in en reden we via Veurs – Sint-Martens-Voeren – ’s Gravenvoeren – Moelingen – Lixhe – Kanne – Vroenhoven – Lafelt – Vlijtingen – Rosmeer – Mopertingen – Eigenbilzen – Munsterbilzen – Schoonbeek om in ons vertrouwde Paenhuys te arriveren waar we door Miet getrakteerd werden op lekkere koekjes, waarvoor onze dank.

Terwijl we aan het nodige “ijzer” waren begonnen, kwam Edgard ook binnen na zijn ritje naar Jodoigne.

Een dikke proficiat aan onze kopmannen vandaag die ondanks de wind een goed tempo hebben aangehouden zodat iedereen kon genieten van een aangename rit.

Ritgegevens : aanwezigen : Sabine, Peter, Paul, Omer, Jos B, Leon, Marcel en Yvan

                       Afstand : 118 km, gemidd 27,75 km, hoogtemeters 1000m      

19-09-2012 om 06:46 geschreven door eaglevanessa  

Het was geleden van 7 augustus dat ik voor het laatst had meegereden met de 3x20 groep.  Dus vanmorgen keek ik zeker uit om nog eens mee te kunnen fietsen.  Met z’n 10’en stonden we om negen uur aan het bushokje.  Flor had afgezegd omdat hij voor “ene” keer moest werken.  Wat doet hij anders ? hahahahaha grapje hé Flor

Tegenwoordig is het maar magertjes gesteld met onze vrouwenafdeling.  Helaas geen girlpower aan de startstreep. Snik snik :’-(

We zouden vandaag naar Esneux rijden, maar waarom altijd hetzelfde doen.  Afwisseling maakt het des te leuker.  Dus werd er gekozen om het gebruikelijk traject eens andersom te rijden.  Het is dezelfde weg maar lijkt toch heel anders.

Daarom werd er koers gezet Romershoven, St Huibrechts Hern, Membruggen en Genoelselderen.  Het wijnkasteel aldaar doet gouden zaken want ’s morgens vroeg  stond er al een bus met bezoekers.  Zouden die ’s ochtends al aan de wijn zitten ????

Na Millen draaiden we rechtsaf richting Glons.  Door de rit in deze richting af te werken, zouden we toch wel menig wat hellingen voor de wielen krijgen.  De één maakt er een krachttraining van door met een zwaar verzet omhoog te stoempen terwijl anderen licht peddelend (al dan niet met de bus mee) zich een weg naar boven banen.  Maar boven geraken we allemaal op ons eigen tempo.

Jos Bollen had vandaag niet veel tijd voorhanden en verliet van hieruit de groep om eerder huiswaarts te rijden.

Pech komt altijd ongelegen.  Omer had achteraan ne leegloper.  Hij is nog niet zo snel als in de formule 1 maar een pitstop bij Omer duurt nooit lang.

Om het drukke stuk van Herstal en Jupille sur meuse te ontwijken werd er eens gekozen om richting Wandre te rijden.  Voor mij nog een onbekend stukje.

Daarna rij je dan een kilometer parallel aan de drukke A25 autostrade.  Niet echt een rustige fietsweg maar al snel draai je linksaf op “Rue de la Forêt”.  Wielertoeristen weten dat het hier steil omhoog loopt.

          gelukkig was het niet zo steil

De volgende 9,5 km konden hier weer een 200 hoogtemeters gesprokkeld worden.  Zo kom je dus in Fléron terecht.  Je zou denken dat we wat masochistisch zijn.  Eerst naar boven rijden en dan vervolgens weer naar beneden.  Tja wees gerust het doet echt geen pijn om een beetje gek te zijn.

Hup, lekke band nummer 2 voor vandaag kwam er voor Yvan !!

Volgende doortocht was Chaudfontaine, door de meesten wel gekend voor zijn bron van drinkbaar water en thermen.   Maar goed dat iedereen over wat klimmersbenen beschikt want het gaat van hieruit terug omhoog via Beaufays naar Dolembreux.

80 kilometer later (vanuit Diepenbeek gerekend) sta je dan in Esneux.  3 rijstvlaaien werden gehaald bij de bakker en werden aangesneden op het terras in het naburige cafeeke.  De cafébazin verschoot een beetje omdat er eens gene warme choco werd besteld !!!!!  

Na het stilzitten op het terras waren onze spieren toch aardig wat afgekoeld maar lang zou het niet duren of het warme bloed raasde weer door elke spiervezel.  Het was “weeral” klimmen geblazen voor de volgende 9 km tot in Neupré.

De anders zo zware 36 bochten-klim was, omwille van de averechtse rijrichting, eens de 36 bochten afdaling.  Klak klak, de ketting op de grootste versnelling en tegen strak tempo naar beneden zoevend.

De laatste klim ging dan vanuit Engis naar Fexhe le haut clocher.  Omer werd echt niet gespaard door Murphy.  Weeral ne leegloper voor hem achteraan.  Djuu toch hé.

Het vlaams landsgedeelde werd binnengereden via Vechmaal.  Volgens mij konden ze van hieruit al het Paenhuys rieken want met stijve ketting en gespannen kuitspieren werd er aardig doorgereden naar Jesseren, Kortessem en thuishaven Diepenbeek.  David wees gerust.  Ge waart echt niet de enige die de bodem van zijn benzinetank gezien heeft.  Ik heb er nog een paar zien sterven waaronder ikzelf.

Bij Jan werd er terug bijgetankt.  Nee niet met super 95 of 98 maar met nog straffer spul.  Met een lekker pintje achteraf loopt ons motorke zeker zo goed.

Merci aan de kopmannen !!! (en zeker Valère Ph die zich vandaag weer heel de dag heeft uitgesloofd voor ons en regelmatig eens een blik naar achter wierp om zich over ons te ontfermen)

Ritgegevens : 173 km (157 km Dpbk-Dpbk) ; 28,2 km/h avg ; 1400 hm

Aanwezigen : Valere Ph, Marcel, Omer, Leon, Edgard, Quinten, David, Jos B, Yvan en Marc

15-09-2012 om 22:04 geschreven door MarcT