Het was geleden van 7 augustus dat ik voor het laatst had
meegereden met de 3x20 groep.Dus
vanmorgen keek ik zeker uit om nog eens mee te kunnen fietsen.Met zn 10en stonden we om negen uur aan het
bushokje.Flor had afgezegd omdat hij
voor ene keer moest werken.Wat doet
hij anders ? hahahahaha grapje hé Flor
Tegenwoordig is het maar magertjes gesteld met onze
vrouwenafdeling.Helaas geen girlpower
aan de startstreep. Snik snik :-(
We zouden vandaag naar Esneux rijden, maar waarom altijd
hetzelfde doen.Afwisseling maakt het
des te leuker.Dus werd er gekozen om
het gebruikelijk traject eens andersom te rijden.Het is dezelfde weg maar lijkt toch heel
anders.
Daarom werd er koers gezet Romershoven, St Huibrechts Hern,
Membruggen en Genoelselderen.Het
wijnkasteel aldaar doet gouden zaken want s morgens vroeg stond er al een bus met bezoekers.Zouden die s ochtends al aan de wijn zitten
????
Na Millen draaiden we rechtsaf richting Glons.Door de rit in deze richting af te werken,
zouden we toch wel menig wat hellingen voor de wielen krijgen.De één maakt er een krachttraining van door
met een zwaar verzet omhoog te stoempen terwijl anderen licht peddelend (al dan
niet met de bus mee) zich een weg naar boven banen.Maar boven geraken we allemaal op ons eigen
tempo.
Jos Bollen had vandaag niet veel tijd voorhanden en verliet
van hieruit de groep om eerder huiswaarts te rijden.
Pech komt altijd ongelegen.Omer had achteraan ne leegloper.Hij
is nog niet zo snel als in de formule 1 maar een pitstop bij Omer duurt nooit
lang.
Om het drukke stuk van Herstal en Jupille sur meuse te
ontwijken werd er eens gekozen om richting Wandre te rijden.Voor mij nog een onbekend stukje.
Daarna rij je dan een kilometer parallel aan de drukke A25
autostrade.Niet echt een rustige fietsweg
maar al snel draai je linksaf op Rue de la Forêt.Wielertoeristen weten dat het hier steil
omhoog loopt.
gelukkig was het niet zo steil
De volgende 9,5 km konden hier
weer een 200 hoogtemeters gesprokkeld worden.Zo kom je dus in Fléron terecht.Je
zou denken dat we wat masochistisch zijn.Eerst naar boven rijden en dan vervolgens weer naar beneden.Tja wees gerust het doet echt geen pijn om
een beetje gek te zijn.
Hup, lekke band nummer 2 voor vandaag kwam er voor Yvan !!
Volgende doortocht was Chaudfontaine, door de meesten wel gekend
voor zijn bron van drinkbaar water en thermen.Maar goed dat iedereen over wat
klimmersbenen beschikt want het gaat van hieruit terug omhoog via Beaufays naar
Dolembreux.
80 kilometer later (vanuit Diepenbeek gerekend) sta je dan
in Esneux.3 rijstvlaaien werden gehaald
bij de bakker en werden aangesneden op het terras in het naburige cafeeke.De cafébazin verschoot een beetje omdat er
eens gene warme choco werd besteld !!!!!
hier doen we het allemaal voor
Na het stilzitten op het terras waren onze spieren toch
aardig wat afgekoeld maar lang zou het niet duren of het warme bloed raasde
weer door elke spiervezel.Het was weeral
klimmen geblazen voor de volgende 9 km tot in Neupré.
De anders zo zware 36 bochten-klim was, omwille van de averechtse
rijrichting, eens de 36 bochten afdaling.Klak klak, de ketting op de grootste versnelling en tegen strak tempo
naar beneden zoevend.
De laatste klim ging dan vanuit Engis naar Fexhe le haut
clocher.Omer werd echt niet gespaard
door Murphy.Weeral ne leegloper voor
hem achteraan.Djuu toch hé.
Het vlaams landsgedeelde werd binnengereden via Vechmaal.Volgens mij konden ze van hieruit al het
Paenhuys rieken want met stijve ketting en gespannen kuitspieren werd er aardig
doorgereden naar Jesseren, Kortessem en thuishaven Diepenbeek.David wees gerust.Ge waart echt niet de enige die de bodem van
zijn benzinetank gezien heeft.Ik heb er
nog een paar zien sterven waaronder ikzelf.
Bij Jan werd er terug bijgetankt.Nee niet met super 95 of 98 maar met nog
straffer spul.Met een lekker pintje
achteraf loopt ons motorke zeker zo goed.
Merci aan de kopmannen !!! (en zeker Valère Ph die zich
vandaag weer heel de dag heeft uitgesloofd voor ons en regelmatig eens een blik
naar achter wierp om zich over ons te ontfermen)
Ritgegevens : 173 km (157 km Dpbk-Dpbk) ; 28,2 km/h avg ;
1400 hm
Aanwezigen : Valere Ph, Marcel, Omer, Leon, Edgard, Quinten,
David, Jos B, Yvan en Marc
een verslag dat door stand kwam dankzij Yvan en Peter, bedankt mannen !
Verslag rit dinsdag 11 september 2012 : Hannuit
Ondanks de minder gunstige weersvoorspellingen en het grijze weer vanmorgen toch 8 dapperen aan de start : Peter, Quinten, Edgard, Omer, Leon, Paul, Marcel en Yvan.
De rit verliep onder de leiding van Peter en Quinten over Romershoven Gors-op-Leeuw Haren Vechmaal Otrange waar we de bordjes volgden van de Blés dor route. Spijtig dat Edgard in Otrange moest afhaken wegens slechte benen. Zo reden we verder via Fize-le-Marsal Momalle - Jeneffe Haneffe Viemme Les Waleffes om halt te houden in Hannuit.
Hier werd koffie en taart (traktatie van Quinten) genuttigd zodat we er weer tegenaan konden voor de terugweg. Intussen was het beginnen regenen zodat we na een korte pauze vol goede moed aan de terugweg konden beginnen.
Nog steeds onder het sterke kopwerk van Peter en Quinten reden we via Poucet Trognéé
Goed doorweekt arriveerden we ruim op tijd in het Paenhuys waar we koeken en wafels,door het huis aangeboden, nuttigden samen met andere ijzerhoudende dranken.
Ritgegevens : aanwezigen : Peter, Quinten, Edgard, Omer, Leon, Paul, Marcel en Yvan
Mn eerste marathon na mn knieblessure. Met een bang hartje vertrok ik richting Dilsen, van waaruit Jacques zou rijden naar Meerssen.
In Meerssen halen we ons startnummer in de sporthal op en vullen we op de achterzijde onze medische gegevens in. We helpen Els ( onze looppartner ) wat flyeren voor de Maasrun en we socializen een beetje met andere lopers. Ghislain D ( kennis van Els en Jacques ) komt al lopend van bij zn thuis, en heeft er voor de start van de marathon al 12 kms opzitten, het plan is dat ie na de marathon ook nog eens naar huis loopt een ultraloper die op 29 sept de Spartathlon ( 246 kms ) loopt moet immers kilometers vreten.
Nog anderhalve kilometer van de sporthal naar de markt in Meerssen wandelen, nog snel in één van de talrijke cafeetjes een sanitaire stop, en dan haasten naar de start. We vertrekken samen met de lopers van de halve marathon. Zij lopen het parcours één keer, wij twee keer. Ook de atleten van de aflossingsmarathon vertrekken samen met ons. Gewoontegetrouw vertrekken we helemaal achteraan, dan heb je minder met geduw en geexcuseer te maken.
Onder een verschroeiende hitte komt de marathon om 11u30 in gang. Ik ben een langzame starter, mn eerste kms verlopen altijd moeizaam. Door de hitte heb ik vooraf veel ( te veel ? ) gedronken en krijg al meteen af te rekenen met steken in mn zij. Maar daar geraak ik wel door. Voor we aan km 5 komen krijgen de Kruisberg voor de voeten geschoven, het enige schaduwrijke plekje van de hele lus. Lopen heeft op dit steile stuk geen zin, aan een stevige wandelpas bereiken Jacques en ik de top, en frisser dan Els die ( zoals de meeste andere lopers ) hardnekkig blijft lopen. Aan de afdaling komen de wandelaars en de lopers elkaar weer tegen.
Een loper die uit de streek komt weet ons te zeggen dat we een stuk naast de autobaan moeten lopen, en dat het dan weer bergop is. De twee ergste hellingen van het parcours zouden we dan gehad hebben. Weer wat wandelen dus. Ik heb de indruk dat we hier zeker niet voor een goeie tijd kunnen gaan, binnen de limiet van 4u45 binnen komen zal op zich al een hele uitdaging zijn in die hitte.
De waterposten zijn gelukkig op t laatste moment nog van iedere 5 km op iedere 2,5 kilometer gebracht. Water, dat lauw is, af en toe wat sportdrank. En sponsen, veel sponsen.
Na een kilometer of 7 begint het me te gaan, de pijn is weggetrokken. We babbelen veel, en hebben besloten om gezond te finishen. Op kilometer 10 zien we een eerste slachtoffer van de warmte in een ambulance instappen.
Positief is dat er regelmatig motards rondrijden die alle lopers controleren op hun uiterlijke kenmerken van fitheid. Alle kruispunten zijn afgesloten, en daardoor is het hele traject bijna verkeersvrij.
Het mooie mergelland wat snakte ik vandaag naar de afkoeling die ik op de fiets wel heb. Zon, zon, zon Els ziet het op km 12 niet meer zitten om aan ons tempo verder te lopen en kiest er voor om op eigen tempo de lijdensweg voor te zetten.
Het heetste stuk dat we tegenkomen is langs de luchthaven van Maastricht waar we langs betonnen panelen lopen die de warmte nog eens extra weerkaatsen.
Als de wind een beetje komt opzetten, zijn we zo blij. t Is wind, wel wind tegen, maar zelfs dat is beter dan die verschroeiende hitte. Als we door woonwijken passeren worden we aangemoedigd door mensen die in hun tuintje staan. Verschillende bewoners staan ons op te wachten met de tuinslang, wat een verfrissing !
De sfeer is geweldig, zeker tijdens de eerste ronde. Doordat we nog tussen de lopers van de halve marathon lopen zien we gelukkig nog wat mensen afzien.
In de verte horen we de speakers, de eerste ronde zit er bijna op. Als we de overvolle terrassen in Meerssen passeren, worden we door de luidkeelse aanmoedigingen weer mentaal geruggesteund. Zeker het moment dat ik mn ouders zie staan, doet het me toch enorm deugd !
Ronde twee verloopt heel eenzaam. We beginnen meer en meer af te zien en beseffen jammer genoeg wat nog allemaal gaat komen. Mentaal gezien was één grote ronde lopen wellicht minder zwaar geweest. Maar we blijven verstandig lopen, niets overhaasten. Jacques is er van overtuigd dat we de limiet niet halen. Dat zou jammer zijn, maar toch zouden we sowieso de afstand uitlopen. Maar onze naam zou niet voorkomen in de uitslagen, alsof we hem nooit gelopen zouden hebben.
Bergop weer wandelend, de landschappen ogen minder mooi maar zijn in feite nog altijd hetzelfde. Je weet gewoon wat gaat komen, dezelfde gelverpakking op de weg, hetzelfde ezeltje, dezelfde geparkeerde wagens, dezelfde supporters, en een nog hetere zon.
Jacques drinkt nooit tijdens het lopen, omdat ie daarvan maagproblemen krijgt. Toch grijpt ie op een gegeven moment op een bevoorrading naar een bekertje ( warm ) water. Wat volgt is onbeschrijfelijk. Maagproblemen, naar het overgeven toe ( willen maar niet kunnen ). Ik mag van geluk spreken dat ik wel gewend ben te eten en te drinken tijdens een looptraining.
We houden vol, de ene pept de andere op en stilaan beginnen we hier en daar zelfs lopers in te halen. In de verte horen we weer een ambulance en beseffen we maar al te goed dat heelhuids binnen geraken het enige doel van vandaag mag zijn. Spreken tegen elkaar doen we amper, als je afziet heb je hier geen nood aan.
We kunnen stilaan de kilometers beginnen af te tellen. Een marathon begint normaal pas op kilometer 30-35. Deze marathon begon aan kilometer 1 en is nooit gemakkelijk geweest. Wat snakt een mens op zon momenten naar regen !
Op kilometer 36 beginnen we te cijferen en lijkt het binnen komen voor de limiet nipt haalbaar. Hier putten we energie uit, we versnellen onze looppas ( of dat denken we in ieder geval ). Op kilometer 40 roept Jacques naar me dat ik moet doorlopen, dat ik het dan wel haal. Onder luid applaus kom ik door de finish, waar ze al aan t opruimen zijn. Ik wacht Jacques op, die net op de valreep binnen komt. Bij aankomst gaat ie over een nadar hangen, doodop. Op zoek naar drank en gratis Limburgse vlaai. En naar mn fiere ouders.
Na een koffie en een alcoholvrij biertje zijn onze reserves al een beetje aangevuld.
We strompelen terug naar de sporthal, Els ( die na rillingen heeft moeten opgeven na km 33 ) pikt ons met haar wagen op en brengt ons naar de sporthal waar we samen nog wat nakaarten over de onmenselijke omstandigheden waarin we gelopen hebben.
Was dit mn eerste marathon geweest had ik er wellicht nooit geen meer durven lopen.
Er waren 75 starters, waarvan er slechts 55 binnen de tijdslimiet aangekomen zijn, waaronder 6 vrouwen
Van jullie correspondent ter plaatse: Florke ( bedankt ), ook ne dikke merci aan Peter die zorgde voor de mooie plaatjes en Didi z'n Germaine die alles netjes bijgehouden heeft
We waren met acht aan de start,Peter en Quinten namen het hele kopwerk voor hun rekening.
Het was nog mistig bij het vertrek maar nu en dan zagen we de zon wel al piepen. Peter en Quinten hielden er een stevig tempo op na en in Bilzen kregen we de Leteberg al voor de wielen: niemand had nog kou toen we boven kwamen.
Nadat we de Voer gepasseerd waren scheen volop de zon en we genoten van de mooie plaatjes.
In Eupen aangekomen ging Edgard vla halen en we namen plaats op een zonnig terras.
De taart ging er met de nodige koffie en choco smakelijk naar binnen.
Marcel genoot van de schone madammen die passeerden.
De terug rit werd aangevat met Peter en Quinten gewoon weer op kop niet te filmen.
En met het prachtig weer, goede wegen en het gekwebbel van oud ijzer Marcel hadden we een fijne terug rit.
Er waren er toch een paar blij toen we het plaatje "Diepenbeek" zagen en blij dat we ons op het zonnig terras van het Paenhuys konden nestelen.
Miet rukte aan met het ijzerhoudend vocht en Marcel was even stil. Jan zette een lekkere cake op tafel die lekker smaakte, bedankt Jan.
Er werd nog nagekaart over de fijne rit die weer gereden hadden en de sterke prestatie van Peter en Quinten nog vermelden.
Deelnemers waren: Leon,Quinten,Peter,Marcel,Edgard,Paul,Didi en Flor.
Hier een verslagje dat Flor me doorstuurde van de rit naar Amay. Bedankt Florke !
Het was rillen aan het buskotje slechts 7 graden en dat was ook aan de opkomst te zien. Maar de meesten hadden een geldig excuus:Valere B was met fietsvakantie in Frankrijk en Italie, Roger op hoogtestage in Spanje, Omer was ocharme ziek, Yvan was uitwaaien aan zee,Valere Ph had een dagje congé gevraagd. We waren slechts met 4 en er werd afgesproken om niet naar Namen te rijden maar naar Amay via Engis.
De beenstukken en de mouwen deden deugd met z'n fris weer, maar na een uur kwam de zon erdoor. In Amay aangekomen zorgde Edgard voor de vla en op het zonnig terras van onze stam cafe smaakte die goed met de nodige koffie en choco.
Dan werd de terugrit aan gevat: via Jehay, Herstappe, Tongeren, Hoeselt, Beverst en tevreden arriveer- den we in het Paenhuys. Daar zaten Paul, Peter en Quinten op het terras, zij hadden de Karsten Kroon klassieker gereden met verschillende hellingen van de Amstel Gold Race.
Jan trakteerde met lekkere wafels,bedankt Jan ! Met het nodige ijzerhoudend vocht genoten we van de straffe verhalen.
119km 27gem 725hm deelnemers: Leon, Marcel, Edgard & Flor
Met dank aan Yvan voor het binnensturen van dit verslag !
Verslag rit dinsdag 21 augustus 2012 : Hélecine Hannuit
Deze morgen kregen we ondanks het misverstand ivm het startuur 7 fietsers aan de start : Leon, Roger, Marcel, Edgard, Valère B, Yvan en Sabine.
Besloten werd om een rustig ritje richting Hélecine te doen.
Onder leiding van Edgard en Yvan vertrokken we richting Rapertingen Sint-Lambrechts-Herk Terkoest Stevoort Wijer Kozen Nieuwerkerken Binderveld Ossenweg Zoutleeuw Linter Helen Orsmaal Overhespen Eliksem Ezemaal Neerheylissem of Hélecine .
Hier nuttigden we een niet zo lekkere koffie terwijl Sabine even naar het toilet ging waar ze zich blijkbaar had opgesloten want ze had zelfs Vanessa even gebeld, maar uiteindelijk kwam ze weer boven water. Omdat de bakker gesloten was werd besloten om verder te fietsen tot in Hannuit.
Op ons vertrouwde plek werd dan ook taart, koffie en frisdrank genuttigd zodat we er weer tegenaan konden voor de terugweg.
Hier namen we plaats op het terras van het Paenhuys om een welverdiend drankje te nuttigen samen met de door Miet aangeboden wafels en koekjes waarvoor dank.
Ritgegevens : aanwezigen : Leon, Roger, Marcel, Edgard, Valère B, Yvan en Sabine
t Was al van in Bouillon ( april ) geleden dat we nog eens een officiële trail gelopen hadden. Oorspronkelijk had ik me voor deze ingeschreven voor de 50 kms, maar een blessure ten gevolge van een val tijdens het lopen besliste daar anders over. En misschien maar niet slecht: net op de warmste dag van het jaar zouden we een zwaar parcours onder de voeten geschoven krijgen, in het mooie La Roche En Ardenne.
De deelnemers van de 50 kms ( waaronder collegas Eddy en Jacques ) vertrokken al om 7u00 s morgens, wij om 10u00. Drinken en het hoofd koel houden ( letterlijk en figuurlijk ) was het enige waaraan we moesten denken, zeker als ik me de woorden van weerman Frank herinner zware inspanningenvermijden . Een extra ingelaste drankpost was voorzien.
Met 1,5 liter ( intussen al warm ) water vertrok ik op pad. Van de natuurmarathon in juni herinnerde ik me nog dat de eerste kilometers bergop waren, en dat hier al gedoseerd moest worden. Zeker als je bedenkt dat mn rusthartslag minstens 20 slagen per minuut hoger lag dan anders.
Natte pet, vochtige buff in de nek konden in het eerste stuk zeker al helpen: knal in de zon. Maar naarmate we richting Borzée klommen kregen we meer en meer bomen en schaduw. Degenen die het meest haast hadden, lieten we wijselijk voorgaan. Stilaan vormt zich dan een groepje trailers die zo ongeveer even snel ( of langzaam ) lopen. In ons groepje ook de Nederlandse Ellie die ik vanmorgen nog tijdens het ontbijt gesproken had in ons hotel. Dat is nu juist het toffe van trailen: je maakt tijd om te babbelen met mensen, en te genieten van de mooie landschappen.
Zoals altijd worden de heel steile stukken opgewandeld. Maar de zware klim in Maboge loont : wat een prachtig zicht ! Even tijd nemen om een foto te maken en dan verder. Blijkbaar zijn we nog niet op het hoogste punt, want we moeten nog serieus wat klauteren eer we de afdaling in kunnen zetten.
En na dalen komt, juist ja, klimmen.
Tot aan de bevoorrading aan de uitkijktoren le Hérou. Ik vul mn waterzak die intussen al bijna leeg is, neem een paar colas, een stuk banaan en energiereep en vooral veel zoutchips om uitdroging te voorkomen. Beetje babbelen en weer vooruit.
Dalend naar de Ourthe, de wortels, stenen en bomen voortdurend in t oog houdend.
En dan een mooi stukje langs het water, waar we ( relatief ) wat vaart kunnen maken. Een volgend technisch stukje is een klimmen met behulp van vaste ( goed opgewarmde ) kettingen, leuk om te doen ! De kettingen maken deel uit van de vaste wandelpaden, waaronder de GR57.
Dalen werd ( natuurlijk niet ) via een bestaand pad gedaan maar gewoon naar beneden.
Het eerste stukje probeerde ik achterwaarts te dalen, maar ik zag niet waar ik mn voeten het beste kon neerzetten. Dan maar de schuif-af manier. Als je laag bij de grond zit kan je niet hoog vallen, want dat wilde ik ten alle tijden vermijden. Af en toe bracht een boom wat redding. Misschien toch maar goed, die hete temperaturen, want in het natte weer van Bouillon zou dit écht onverantwoord geweest zijn.
Onderaan de afdaling kregen we de splitsing van de 25 en de 50 kms.
Een beetje opfrissen aan de Ourthe.
Sinds de afdaling had Marc last van zn knie, dus minderden we wat vaart en besloten zelfs het resterende traject uit te wandelen.
De rivercrossing waar iedereen wel naar hunkerde kwam in zicht, een heerlijk moment. Sommige lopers leken geen afscheid te kunnen nemen van het koele water.
De verfrissing was wel echt nodig om in het Bois de Saint Jean op een afstand van 2 km een hoogte van 120 meter te overbruggen. Her en der zagen we medelopers uithijgen aan een boom, anderen waren er al bij gaan zitten. Bezorgd vroegen we of het ging, of ze nog drinken hadden, of ze een druivensuikertje wilden. De meest verstandigen stopten hun trail als ze zich onwel voelden.
In Maboge was er ( gelukkig )terug een bevoorrading. Het einde kwam in zicht, maar blijkbaar zat in deze trail het venijn hem in de staart: 170 hoogtemeters klimmen op een afstand van nauwelijkséén kilometer. Het traject liep intussen al terug samen met de deelnemers van de 50 km waarvoor ik meer en meer bewondering kreeg. Op handen en voeten in de volle zon klauteren, oppassend voor de stenen die je voorganger deed afglijden.
Alle lopers spreken elkaar moed in: Belg, Nederlander, Fransman, Duitser, Tsjech allemaal beleefden we hetzelfde. Boven rusten en verplicht toch even omdraaien om te genieten van het adembenemende uitzicht, al zagen sommigen door uitputting hier al lang het mooie niet meer van.
Eens boven nog een heel stukje lopen op een oververhit plateau, wij bleven ( zoals afgesproken ) stevig verder wandelen in plaats van lopen. En eigenlijk was dat nog niet de slechtste keuze. Een trailer van de 50 kms liep tientallen meters, maar moest dan weer verder strompelen aan een veel lagere snelheid. Toch bleven wij gelijk, dus lopen in die hitte was echt af te raden.
Het laatste stukje was een afdaling, die toch niet te onderschatten was, en Marcs pijn alleen maar deed toenemen. Aan de Ourthe gekomen mochten we deze nog eens doorwaden ( joepie ! ), zigzaggend tussen de kajaks door en via de camping terug naar de Floreal.
Tijdsregistratie, drinken, eten, T-Shirt afhalen en collega Jacques opwachten aan de Ourthe. Jacques was murw gelopen, en maakte nog eens duik in de Ourthe na het verliezen van zn evenwicht. Paniek doordat ie niet kan zwemmen, maar we snelden hem te hulp en liepen met hem mee naar de finish !
Jacques werd Belgisch kampioen op de 50 kms bij de 60 plussers en Eddy bij de 40 plussers. Proficiat heren, ik ben toch wel trots jullie te kennen !
Deze morgen daagden 7 moedigen op om op deze
heetste dag van het jaar een tochtje te maken : Leon, Edgard, Valère B, Marcel,
Roger, Omer en Yvan.
Omdat de weervrouwen en -mannen te hoge
temperaturen voorzagen werd er beslist om de voorziene Willy Vannitsen rit te
vervangen door een iets kortere tocht en werd gekozen om naar Aubel te fietsen
zodat we op tijd terug zouden zijn voor de grote hitte in de namiddag.
Zo vertrokken we onder commando van Omer en Yvan
richting Schoonbeek Spurk Munsterbilzen Eigenbilzen Mopertingen Hees
-Kesselt - Vroenhoven waar we in de
schaduw langs het kanaal fietsten richting Kanne. Vervolgens ging het via de
nieuwe sluiswerken in Lixhe Moelingen (waar Stephan en enkele vrienden op weg
waren naar Nederlands Limburg) s Gravenvoeren Schophem
Sint-Martens-Voeren Veurs Hagelstein. Omdat de temperatuur nog draaglijk
was, werd besloten een lus te maken via Henri-Chapelle- Clermont Froidthier om zo in ons vertrouwde
Aubel te arriveren.
Hier werd als gebruikelijk taart, koffie en
iets fris genuttigd alvorens onze drinkbussen weer bij te vullen voor onze
terugweg.
Onder leiding van Omer en Yvan ging het via
Val-Dieu (waar Willy Thoelen tegenkwamen), Mortroux, Dalhem, Richelle,
Hermalle-sous-Argenteau, Heure-le-Romain, Houtain-Saint-Siméon, Bassenge,
Valmeer, Herderen, Grote-Spouwen, Martenslinde, Bilzen, Spurk, Schoonbeek en werd
op tijd het Paenhuys bereikt zodat we nog wat konden genieten van een fris
drankje want bij een temperatuur van 34° moeten we voor het nodige vocht
zorgen.
Hopelijk kunnen we de voorziene Willy
Vannitsen rit volgende week bij minder warm weer fietsen.
Aanwezigen : Leon, Edgard,
Valère B, Marcel, Roger, Omer en Yvan
Verslag rit Lutselus dinsdag 14 augustus 2012: Oteppe
Een stralende zon, congé net begonnen, én opvang voor Jarno gevonden. Dé kans dus om nog eens met de Lutselusgroep af te zakken naar Oteppe, onder leiding van Jos P.
Loopmaatje Tina ging ook mee, en de voorzitter ( Joeri ) van de Genkse joggingclub Run & Fun waar we ons bij gaan aansluiten had ik ook maar meteen uitgenodigd toen ik hoorde dat ie ook een koersfiets had, hij heeft hem amper twee maanden, maar met zijn conditie moest dat zeker lukken.
Vele bekende gezichten aan t vertrek, met de nadruk op vele, want we trapten af met welliefst 17 man.
De heenweg ging over de kasseien in Vliermaal, Wintershoven, Guigoven. We steken de weg Hasselt-Tongeren over. Gors-op-leeuw, we duiken de Sint Anna vallei in waar ik met grote verbazing vast stel dat daar eindelijk de gaten in het wegdek weg zijn. Een mooie zaak !
Langs t kasteel van Jesseren. Bommershoven, Vechmaal, Horpmaal, Heers. Hier moet het ergens geweest zijn dat Karel eventjes z'n bidonhouder moest aanschroeven.
Het tempo is al redelijk stevig vanaf de start, en als diesel beslis ik met de wind in ons nadeel mn kopwerk af te staan. Genoeg jonge sterke mannen die dat van me willen over nemen. Ook Tina adviseer ik hetzelfde te doen. Af en toe duwde Remi haar bij, niet dat haar conditie het af liet weten, maar de blessure die ze twee weken geleden opliepin de rit naar Retie speelde haar parten. Rechtstaan tijdens het klimmen was onmogelijk.
Oley, de E40 over ( t kan ook onderdoor zijn ). We rijden nog steeds in stijgende lijn. Maar geen enkel moment verveelt het, de 4 kilometer-wissels zijn te kort om bij te babbelen. Ook een nieuw gezicht, Rudy, schoonzoon van Johnny, die de fietstrainingen onlangs hervatte na een enkel-blessure opgedaan tijdens het lopen. Maar ook deze loper moest niets vrezen.
Joeri, die voor t eerst in groep reed, hield wijselijk afstand, de wind tegen nam ie er dan maar bij. Tina, ocharme, werd nu al bijna contstant door Remi geduwd. Bovenister, Borlez, Les Waleffes met zn mooie kasteel. De vergezichten waren werkelijk adembenemend. Boeren waren overal ijverig in de weer om hun gedroogde hooi en stro binnen te halen. De grote ronde stro-balen gaven de rit als het ware een Frans tintje.
Nadeel was wel dat we af en toe op de veldwegen tractors als tegenliggers kregen. Ook deze keer deed Jos ons verbazen: over een geheel ander parcours werd er opgereden naar Oteppe, echt de moeite waard.
Ik amuseerde me met het luisteren naar de vakantieverhalen die anderen al konden vertellen. Latinne, Vissoul, Oteppe. Tina was maar wat blij toen ze arriveerde, met een dikke merci voor Remi die hier volgens Tina alleen maar sterker van wordt.
In Oteppe, aan de visvijver, werd de dorst gelest. Dat ze daar nog geen rijstvlaai verkopen, fietsers genoeg die hier over de vloer krijgen. Tina neem een wijze beslissing: ze belt iemand om haar met de auto te komen halen, liever dat dan de hele terugweg ook nog eens geduwd worden.
De terugrit hadden we de wind mee ( en bergaf ! ). Avenne, Lens-Saint-Remy en in Vorsen Limburg terug binnen.Een mooi tempo, de groep goed bijeen houdend.
In Jeuk rijdt (Ray)Mon(d) tot twee maal toe lek, maar dankzij Fernand verliezen we niet al te veel tijd tijdens de bandjeswissel.Remi krijgt het nog voor elkaar om door de toeschouwers zn bidon te laten vullen.
Mielen-boven-Aalst, Engelmanshoven, Gelmen , Hoepertingen waar in het oversteken van de St Truidersteenweg nog eens flink gezwaaid wordt naar de vitrines.
Herten, Wellen. Het tempo wordt lichtjes opgedreven de stal komt in zicht. Kortessem en nog een stevige sprint op het fietspad langs de N76.
Een mooie rit, met niet al te veel verkeer, een plezant gezelschap, mijn dag was geslaagd !
Van dienst: Tina, Jos P, Remi, Ludo B, Jean J, Wim, Kristof V, Joeri, Rudy, Mon, Johnny, Rik R, Alex, Fernand, Karel, Roger, Vanessa
Ochtenstond heeft goud in de mond.Daarmee is het mogelijk om een wat langere
rit op een dag te doen.Doch vandaag
werd er afgesproken om 9 u aan het bushokje.Voor een rit naar Namen zou dit toch wel redelijk krap worden.
Dus werd de route afgevoerd en werd er gebrainstormd over
onze nieuwe bestemming.Het ging
dezelfde richting uit maar een stukje korter bij.Andenne dus.
Ik ben eigenlijk wel fier dat mensen ,zonder enig clubverband,
elkaar zo frequent opzoeken op zowel dinsdag als zaterdag.Vandaag was ons peloton(netje) weer 12 man sterk
!!! Schitterend mannen !!!!
Van Diepenbeek ging het richting Kortessem.Psssssssssst.De pret werd al direkt verstoord door een
lekke band.De vele rommel en steentjes
op de steenweg zullen daar vast wel voor iets tussen zitten.Maar banden vervangen doe je nooit alleen bij
3x20, dus het oponthoud duurde daarom ook niet lang.
Verder dus naar Guigoven, Jesseren, Bommershoven en
Vechmaal.Jos Bollen was ondertussen
naarstig op zoek naar een brede en hoge rug om zich lekker uit de wind te
nestelen.Want waaien deed het vandaag
wel.Omer en Flor verdienen bij deze dus
ook een eervolle vernoeming als koptrekkers.
Flor zei dat zijn benen aanvoelden als soepbenen. Ik wist niet dat hij zo scherp stond hahaha
Zo sleurden ze ons verder via Oreye, Remicourt, Limont,
Haneffe.
In Chapon-Seraing was er even wat twijfel.Door de aanleg van enkele nieuwe asfaltwegen
waren de oude gymna-pijltjes verdwenen.En ik die dacht dat jullie al die wegen zo vanbuiten kenden
hahahahaStiekem pijltjes volgen dus :-p
We passeerden de alom gekende visvijver in Oteppe, via Héron
tot in Andenne.Bij het binnenrijden van
Andenne leek alles me nieuw en kon niets thuisbrengen.Blijkbaar was het voor mij de eerste keer dat
ik Andenne passeerde.
Bij de bakker op de hoek werden alle kartonnen en oud-ijzeren
rossen tegen de muur gestald.De waar in
de vitrine zag er toch al lekker uit.Mag ook gezegd worden van de serveerster die ons kwam bedienen hahahaha
Wij houden van tradities.Die gooi je niet zomaar overboord hé.Dus ook nu werden de hongerige maagjes gevuld met rijstvlaai en
doorgespoeld met koffie en ijskoude cola.Flor schrok zich een hoedje want we hadden een zaak gevonden die geen
warme noch koude choco hadden.
Salut, de kost en de wind vanachter !!!!Dit keer klopte het helemaal.Om 13u werden de tweewielers weer onder ons
gat geschoven en met de wind in de rug bolde het vlotjes langsheen de maas via
Huy, Amay en Engis.
Engis ligt dan wel maar 30 meter hoger tov Diepenbeek maar
toch moet je eerst 100 meter klimmen om uit de maasvallei te raken.Bergaf tot Diepenbeek beloven ze ons elke
keer !!!!Man man afzien nondedoeme
Gleixhe, Roloux passeerden.Na Fexhe-Le-Haut-Clocher werd er vanachter in het peloton geroepen voor
de tussensprint bovenop de spoorwegbrug.60 km/h hé !!!! Van naast elkaar vormde de groep zich om naar achter
elkaar.Grote bladen vanvoor, kleine tandjes
vanachter, gespannen spieren, handen beneden in het stuur, gat omhoog en kin op
het kader, volle gaaaaaaaaaaaaaaaas !!!!
Via Herstappe werd ons bronsgroen eikenhouten limburg weer
binnengereden.
Martin werd bijna voor de deur afgezet in Borgloon en ook
even verder in Kerniel draaiden Didi en Marc linksaf.Zij moesten zich naar huis reppen om de
kinderen op te passen.
De negen andere dappere pedaalridders roken het paenhuys en
haasten zich om daar de vochtbalans te gaan herstellen.Waarschijnlijk met ijzerhoudend brouwerijwater
????Tja wie zal het ooit weten hé.
Flor kreeg de moeilijke opdracht om Sporza Didi Duvel te vervangen, ne dikke merci hiervoor Flor !
Aan het bushokje stond vandaag een bruin verbrande Omer Chavanel die drie weken hoogte stage gedaan had in de Sierra Nevada. Aan zijn fietsen te zien heeft hij er resultaat van, amaai!!!! Remi stond, terecht, te pronken met zijn nieuwe koers schoenen die hij van Mieke gekregen had. De schoenen mochten zeker niet nat worden, we vertrokken onder een bewolkte hemel die snel open trok en plaats maakte voor 't zonnetje.
We vertrokken met acht richting Eupen, de wind in ons nadeel, maar daar worden we sterk van hé. De heenrit ging via Munster, Eigenbilzen, Mopertingen, Hees waar het fietspad berijdbaar was net nu Valere Ph met pensioen is.
Dan Kesselt,Vroenhoven, Kanne, Lixhe, Moelingen, Voer, Aubel. We genoten van de prachtige vergezichten,mooie plaatjes zou Valere Ph zeggen. Dan Henri-Chapelle, Plombières,Welkenraed, Baelen, Membach en we arriveerden in Eupen waar eindelijk de weg door het centrum vernieuwd was.
We nestelden ons op het zonnig terras en de vla, koffie en choco smaakten heerlijk. Een Duitse meneer kon niet goed passeren achter de stoel van Remi en had een opmerking voor Remi en die antwoorde "op uw gemak want gij hebt mijn opa nog dood geschoten in de oorlog". Of de man het begrepen heeft laten we in het midden.
Dan werd het tijd voor de terug rit via Walhorn,Montzen,Plombieres,Remersdaal, Aubel,Val Dieu, Mortroux, Richelle, Argenteau, Heure-le-Romain, Opeye, Bassenge, Herderen. Op de muur van Herderen liet Leon zien dat hij goede benen had, dan Spouwen, Martenslinde, Bilzen, en hier werden we tegen gehouden omdat er koers was in het peleton werd Erwin Bollen opgemerkt en die zou de koers ook winnen,wat Leon voorspelde,voorzichtig vervolgden we onze weg en namen een andere weg via Schoonbeek om vlug van het parcours te zijn en via Lutselus kwamen aan de eindmeet aan het Paenhuys waar we weer op een zonnig terras konden plaats nemen.
Een dikke proficiat voor Omer Chavanel die de ganse rit het kopwerk op zich nam.
De koeken van het (Paen)huis smaakten weer lekker, bedankt.
Remi kreeg op het terras nog een opmerking over zijn nieuwe schoenen waar hij zo mee pronkte een mevrouw zei "dat zijn schoenen van kabouter Plop" amaai!!
Er werd nog nagekaart over de fijne rit die we weer gereden hadden mooi weer,goede wegen en een fijne vriendschap.
De krakken van dienst waren:Marcel,Remi,Leon,Roger,Valere B,Omer,Yvan en Flor. 156km 27,5gem 1270hm
Wel Yvan had vorige week aan mij gevraagd om het ritje naar Coo wat voor te bereiden, want het ging er toch van komen.Ja, ja na wat wikken en wegen, had ik toch een parcours uitgestippeld wat in mijn ogen voor iedereen doenbaar was.
Toch wat zenuwachtig was ik weer uiteraard wakker voor mijn wekker die normaal om 5u30 afliep.Het voordeel was dat ons Mina (=Els) er nu niet van kon wakker worden.
Niet zenuwachtig dat ik het niet zou aankunnen, maar dit was wel mijn eerste ritje met en voor 3x20.En dan weet ge het Da moet perfect inorde zijn, want anders
Ter tij, arriveerde ik met mijne kamelenzak gevuld met buitenband en alles op de rug en mijn kartonnen ros voor een keer want nu gaven ze vandaag toch fantastisch weer.En ge weet mijn kartonnen ros smelt van de regen of beter gezegd die komt pas van stal enkel voor het grote werk.
Wel, wat we verleden zaterdag te veel hadden, zouden we vandaag te weinig hebben door de hitte.Hoewel, de Bronnen van Bru, Spa zijn we gepasseerd, die van Chaudfontaine bijna.
Terug over naar het buskotteke.Met 10 man konden we vertrekken voor hetPluk het dag-ritje van 1/08/2012 naar Coo.Valère Ph. en ikzelf (DidiDuvel) vertrokken aan de kop van het peloton om de zaken in goede baan/banen te leiden naar Coo.Achter ons reed JP voor in geval ik het moeilijk kon/zou krijgen.Ik moet ook eens op mijn gemakske kunnen eten hé (graptsche).Valère heeft da niet nodig, want die is niet kapot te krijgen.
Hier werd een eerste maal gestopt om normaal een stukske vlaai te verorberen, maar het was nog maar 9u30, en ons normaal zaakske stond à Vendre, dus nergens iets open in de Walen hé.Dan maar via Comblain-la-Tour tot in Xhoris, maar hier kwamen we ook van een kaal kermis thuis.
Ik had nog gezegd tegen Valère Stoumont en ik zou nog gelijk krijgen ook, want nergens anders was nog iets open te bespeuren.
Voor hier te geraken moesten we wel nog Harzé Houssonloge Lorcé Targnon passeren. Stoumont ja hier was het: http://www.boulangerie-bourotte.be/
Hier werden de uitgehongerde maag gestild en de dorst gelaafd en de bidonnekes ook weer aangevuld indien nodig.Traktatie vlaai en koffie was van Didi voor zijne verjaardag van 10/08 die nog komen moet.Ge kunt al niet vroeg genoeg zijn hé.Er werd zelfs gedacht om niet naar Coo te gaan en rechtstreeks op Spa te rijden, maar we zijn voor Coo gekomen en als we er bijna zijn moet dit ook gebeuren.
Alles of Niets.
Zodus werd de terugreis in gang getrokken via La Gleize - Roanne-Coo tot de Waterval van Coo.Je zag ze misschien niet, maar je stond er op.Vandaar die zweetdruppels op jullie gezicht en natte sokken.Om deze droog te krijgen keerden we een stukje terug om côte de Roanne te bekampen en daarna via Moulin-du-Ruy ipv de Rosier-Oost (nog steeds berg op uiteraard) tot in Francorchamps.Deze beiden achteraan is +/- 8km berg op.Da begint al op een kleine col de Wallon te trekken. Boven kon je gebulder van de koersautos horen, maar onze rossen uiteraard ook.
We daalden en stegen af tot in Spa om daarna de weg te vervolgen via Spixhe Theux- Juslenville Pepinster Nessonvaux - Olne Fécher Soumagne.Hier werd in een naftpomp nog eens bijgetankt om onze weg te kunnen vervolgen.Ondertussen had JP mij al eens wat afgelost uiteraard, waarvoor dank.Ik wou me niet stukken vaneen rijden hé.
Verder Melen Cerexhe-Heuseux Barchon - Housse St.-Remy Richelle Hermalle-sous-Argenteau Haccourt Heure-le-Romain Houtain-St-Siméon Bassenge Petit-Lourdes - Val-Meer Herderen Grote Spouwen Kleine Spouwen Martenslinde Bilzen Gansbeek Spurk Heesveld Schoonbeek d n Alver Dbp daar t Paenhuys sluitingsdag heeft op woensdag.
Amai, we hebben misschien afgezien.De ene misschien al wat meer dan de andere.Iedereen is overal boven geraakt en als je straks naar ons gemiddelde kijkt mogen we fier op ons eigen zijn.Da zullen er niet veel ons nadoen.
Voldaan en tevree ben ik nog n coca en uiteraard n Duvel gaan sotsen vooraleer Marcel nog thuis te gaan afzwieren.Die was gepresseerd, daar hij nog moest gaan eten, dus had ik nog n cartouche afgeschoten langs ons Canal St-Lambert . Gene Heksenberg vandaag.Zo werd ons gemiddelde nog wat omhoog gekrikt met jawel 0,2km/u . Na Marcel af te zwieren kon ik het toch weer nie hebben dat mijn teller niet op 250km zou eindigen nu ik de 240km gepasseerd was.Door gewoon het kanaal tot in Stokrooie te nemen zou ik wel aan het gewenste aantal geraken.Maniak, ik hoor het jullie zeggen.Maar ja, ik ben wie ik ben.Op mijn eigen manier, eigen tempo, hoe ik dat zelf en met wie wil.
Mijn 3x20-maten uiteraard.
Ik kreeg nog n telefoontje van Cisse dat hij frietjes ging halen.Jammie, jammie, dat lustte ik ook wel.Terug wat bijvullen en bijeten na deze toch wel warme dag.En mooie afsluiter van de dag frietjes samen met vrouw en kind en drank. Ik wou eerst n Duvel pakken (want dat had ik wel verdiend), maar ik heb da toch maar wijselijk vervangen door 2L water.
Ik word nog n sportman (in mijn dromen).
Merci allemaal en tot ons volgend tourke.Pas op als ge nog eens aan mij vraagt om een ritje uit te stippelen, want dat smaakt nu naar meer.
Vandaag had ik een dagje verlof kunnen versieren, stralende zon, ideaal fietsweer dus. Zaterdag met succes de 93 km van de TLL gereden, weliswaar op een klein verzetje om mn knie te sparen.
Blij dat ik al terug kan sporten, volgende donderdag eindelijk naar de specialist, ik wil zo graag ook terug kunnen lopen.
Tina en ik zakten af naar Lutselus, waar een vlakke rit van ca 150 kms gepland was. Limburgia-route of Retie was me nog niet echt duidelijk.
Met 8 vertrokken we over Sledderlo, As, Niel bij As. Mooie schaduwrijke wegen, de temperatuur was s morgens al geklommen tot 26°. Plots sloegen we links af: richting Opglabbeek. Niet de Limburgia maar Retie ging het dus worden, met toch wel wat extra kilometers.
Op het industrieterrein reed Bère G lek. Tijd dus om een banaan te eten. Na herstelling rijden we verder op het fietspad naast de N76 richting Meeuwen, Peer.
Met de wind in de rug rijden we terug door bebost gebied in Eksel, Kerkhoven. Aan brasserie Lommel Broek houden we halt voor een eerste drankpauze. Ik maak van deze pauze gebruik om mn hoofd onder de kraan te steken, wat doet dat een deugd.
Na onze stop rijden we door het natuurreservaat van Keiheuvel, de ring in Lommel over. Ter hoogte van het zilvermeer in Mol komen scoutsherinneringen naar boven: hoeveel keren zouden we hier onze tentjes wel niet opgezet hebben na een fikse wandeling ?
Na een mooi stukje langs t kanaal Dessel-Kwaadmechelen. We zien de pannekoekenboot liggen, was me eigenlijk al een mooie hoofdstop geweest, de magen beginnen te knorren.
Even verder bereiken we Retie waar het wemelt van dagjestoeristen, en fietsers. We kiezen de minst drukke zaak op de pontfortsedijk. Ne croque leek me toch wat te warm, ik ga ( zoals vele anderen ) voor een broodje gezond. Drie drankjes erbij en we zijn anderhalf uur verder. Maar dat hoort er bij
Vanaf het keerpunt komt de wind op, in ons nadeel. Al doe ik vandaag geen kopwerk, de wind was duidelijk voelbaar. Werbeek, Postel: hier houden we halt, neen niet om ne crème te eten, maar om drank te kopen.
Een mooie beboste streek, maar t is uitkijken voor tegenliggers, voorliggers . Iedereen geniet vandaag terecht van een fietstochtje.
Ik merk dat mn hartslag sinds de luchpauze veel te hoog gaat, zeker als je bedenkt dat dit een vlakke rit is. Ik maan aan om rustiger te rijden, maar zakken doet ie niet. Wellicht zal de warmte er zeker parten bij gespeeld hebben. Edgard, die de rit doet, belooft snel nog eens te stoppen.
Gestel, Lutlommel, Lindel. Drie colas krijgen me terug op de been, de rest van de rit heb ik geen last meer gehad van een hoge hartslag. In Eksel nemen we het fietspad Noord-Zuidverbinding. Allemaal netjes achter elkaar, tegenliggers genoeg.
Nadeel van dit fietspad is wel dat je telkens wegen moet oversteken, waar je voorrang aan de autos moet verlenen. Door niet voldoende in het wiel te rijden, zag een automobilist niet dat Tina er ook nog aan kwam. Tina moest in de remmen gaan, en bij een heel bruuske beweging om uit te klikken kreeg ze pijn ter hoogte van haar quadriceps.
Ter hoogte van Helchteren houdt ze het niet meer, en gaat even aan de kant zitten. We halen haar vooraan in de groep, en adviseren op een klein verzetje verder te rijden. Af en toe een helpende hand en zo geraken we viaKelchterhoef, Hengelhoef en Winterslag toch allemaal heelhuids thuis.
Een mooie rit, gelukkig met heel wat schaduw. Gezellig ook, een blij weerzien. Een dikke proficiat voor Tina, net een jaar op de fiets en dan toch zulke afstanden al kunnen meerijden ! Super !
Mannen, bedankt voor de compagnie !
Reden mee: Edgard B, Ludo B, Rik R, Roger, Bère, Jos P, Tina & Vanessa