Van onze reporter ter plaatse ( Flor ) en sporza Peter .. merci mannen !
Ik kwam als tweede aan het buskotje en zag een gebruinde man zitten ik dacht "rijdt er een Spanjaard mee", en toen herkende ik hem: Yvan, zo bruin je aan de zee.
We waren met acht krakken maar er werd besloten om niet naar Durbuy te rijden omdat de buienradar regen voorspelde.
Er werd afgesproken om naar Hannut te rijden, daar zou geen regen vallen. We vertrokken met Valere en Quinten op kop en met tegenwind tot Hannut. De heenweg ging via Guigoven,Vechmaal, Heers waar Sporza Peter over nam van Valère.
We volgden de route van de Bles D'or tot Hannut: we zagen in de verte dreigende donkere wolken maar het bleef droog.
Vlak voor Hannut was de weg nat, dus daar had het wel geregend. In Hannut aangekomen ging onze bakker Yvan taart halen die met de nodige koffie en choco heerlijk smaakte. Oud ijzer Marcel had pijn aan zijn rug van om te kijken naar de schoon madammen die gingen winkelen.
Hoog tijd dus om de terugweg aan te vatten. De jonge mannen Peter en Quinten op kop.
Na 20 km loste Valère Quinten af en nu hadden we de wind wel in het voordeel wat het gemiddelde ten goede kwam.
We reden via Waremme, Jeuk, Brustem en we waren fier dat we zoveel schoon madammen als supporters hadden ze wuifden allemaal en Marcel in zijn element natuurlijk. Dan Ordingen Zepperen en Alken ,mocht ik niet vergeten van Yvan,Wellen,Wimmertingen en ten slotte ons Diepenbeek, in het Paenhuys werd het ijzerhoudend vocht en de choco besteld werden.
Jan zette weer een mand met lekkere wafels en koeken op tafel,bedankt Jan.
Remi en Mieke kwamen ook even goedendag zeggen en babbelden nog na over de fijne rit die weer gereden hadden.
Vriendschap is toch iets moois.
Tot de volgende rit.
De deelnemers waren: Leon,Marcel,Roger,Peter,Quinten,Yvan,Valere en Flor.
Dit verslag kwam tot stand in het productiehuis Verding-Jacobs, mannen ne dikke merci !
Wat een verrassing aan het bushokje, ik zag Vanessa staan en dacht dat ze ging meerijden, maar ze kwam ons uitwuiven,ze was een looptraining bezig,veel succes Vanessa.
We waren met acht voor de rit naar Gemmenich.
Davina Topmen (die naam staat achter op haar broek ) en Peter Di Luca zouden de ganse rit het kopwerk voor hun rekening nemen en ze deden dat super.
Onder een bewolkte hemel en met zonnige perioden vertrokken we en al in Beverst reed Leon lek. Na een moeilijke herstelling reden we verder langs Munster ,Eigenbilzen, Hees,Vroenhoven, Hallembaye, Lixhe.
Vanaf Eysden werd het heuvelachtig met stevige kuitenbijters we genoten van de zon overgoten valleien ( "prachtige plaatjes" zou Valere Ph zeggen).
In Epen maakten Davina, Peter, Rudi en Flor een omweg om de Camerig berg te doen.
We kwamen samen aan in Gemmenich,aan ons vertrouwde cafe. Leon zorgde voor de taart en met de nodige koffie en choco smaakte die heerlijk.
Tijd voor de terugrit. Die ging via Homburg, Aubel, Blegny, Richelle,Opey, Bassenge,Valmeer,Herderen,Bilzen en hier kwamen donkere wolken opzetten maar het zou droog blijven. Vervolgens Beverst en tenslotte het Paenhuys waar Jan dadelijk lekkere wafels op tafel zette, bedankt Jan.
Nog vermelden dat we weten dat tante kwebbel Vanessa het goed kan uitleggen maar Topmen Davina staat toch nog een trapje hoger,amaai!!!!!
Het nodige ijzerhoudend vocht werd besteld en we lachten nog na over de fijne rit die weer gereden hadden.
Deelnemers: Davina,Peter,Leon,Rudi,Jos B,Roger,Marcel en Flor.
Noenke Flor is weer in de pen gekropen om een verslag neer te schrijven van de rit naar Namen, bedankt Flor !
We waren vandaag met acht deelnemers. Nadat we afgesproken hadden hoe we gingen rijden, konden we ons wagonnetje aanpikken aan locomotief Valere, bijgestaan door David,
De aangekondigde wind was er en het was een stevige kille wind en die bleef zo waaien tot Namen. De heenrit ging langs Guigoven, Jesseren, Horpmaal waar David ons verliet want hij wou tegen de middag thuis zijn.
Hij werd afgelost door Omer aan kop. We reden verder via Waremme,Oteppe en hier gingen we een koffie en choco drinken want door de wind was het een zware rit. Dan ging het via Ciplet om in Namen aan te komen: de vla, koffie en choco was welgekomen.
We kregen een bericht van Yvan en Godelieve die achter lekkere koffie in Nieuwpoort zaten terwijl wij aan het afzien waren maar het is hun gegund.
Toen werd het tijd om de terug weg aan te vatten Omer werd door Flor afgelost. Toen we in Beez passeerden remde Valere Ph en er geschiedde een wonder: oud ijzer Marcel op kop zeer zeldzaam ....
Na enkele kilometers nam Valere terug over " zo'n gesukkel " zei hij. Het meeste hadden wind van achter maar toch regelmatig nog op kop.
Vervolgens ging de terugrit over Marches-Les-Dams, Noblesse, Burdinne, Geer, Jeuk, Brustem waar de madammen op ons wuifden.
Hoepertingen,Wellen en hier begon het te regenen,Wimmertingen,Diepenbeek en tenslotte het Paenhuys.
Jan zette dadelijk wafels en koeken op tafel want na zo een zware rit krijgt een mens toch honger, Jan bedankt voor de altijd vriendelijke ontvangst.
Er werd nog gebabbeld over de fijne rit die we gereden hadden. De groep vraagt zich af waar onze Marc toch zit, niets meer van gehoord,ook wil de groep langs deze weg Paul Lia een spoedig en volledig herstel toe wensen,succes Paul.
De sterke prestatie van Valere Ph nog vermelden, de ganse rit op kop gereden, proficiat !!!!!!
De deelnemers waren:Valere Ph,David,Roger is progressie aan het maken,Edgard,Leon,Omer,Marcel en Flor.
Een verslag doorgestuurd door Flor, opgefleurd met foto's van Sporza Peter. Bedankt mannen !
We stonden met negen aan het buskotje: Edgard had zijn bidon bij, en Flor zijn helm op. Dus konden we vertrekken met Omer Chavanel en Peter Di Luca op kop ( tot Eupen ).
Er was een droge dag voorspeld wel bewolkt en was frisjes maar het was best te doen.
De route heenweg naar Eupen was via Munster, Eigenbilzen, Hees,V roenhoven, Kanne. Toen we Lixhe naderden kwamen dreigende donkere wolken opzetten, we vreesden voor regen maar de wolken trokken gelukkig weg.
Verder ging het over de Voer, De Planck, Remersdaal,Teuven. Van Henri-Chapelle word je toch een beetje stil als je ziet dat duizenden Amerikanen hun leven gegeven hebben voor onze vrijheid.
Vervolgens naar Welkenraed, Raeren om tenslotte te arriveren in Eupen.
Wegens wegwerkzamheden was onze gebruikelijke bakker dicht. Dan maar verder richting centrum waar Yvan en Omer vla gingen halen. We vonden een terras waar we in het zonnetje konden eten en drinken, mét een mooie bediening (lees: ferme decolleté ) waar oud ijzer Marcel zijn ogen niet kon vanaf houden en zei "daar geniet ik van"
De terugweg werd aangevat met Omer en Peter op kop en toch weer wind op kop niet te geloven maar daar worden we sterk van zegt Leon ( rijdend in het wiel ).
Het wolkendek trok verder open en de zon kwam goed uit. We reden via Walhorn: hier nam Yvan over van Omer, en Yvan bleef tot Djoppenbeek op kop rijden sterke prestatie met zo gezegde slechte benen.
Montzen, Plombières, Teuven en hier demarreerde Peter, Leon er achter en die twee reden tegen 50km/u vlot van ons weg mooi om te zien.
Dan De Planck, Moelingen, de Houtain werd aan twee zijden beklommen omdat er nog genoeg gas over was. Ver volgens Herderen Spouwen, Martenslinde, Bilzen, Schoonbeek en de rit eindigde in het Paenhuys waar Miet dadelijk lekkere cake op tafel zette,bedankt Miet !
Het ijzerhoudend vocht ging vlot naar binnen en we waren weer tevreden van de fijne rit die we samen gereden hadden.
De deelnemers waren: Leon, Edgard, Peter,Yvan, Roger, Martin, Omer, Marcel en Flor.
Tijdens de marathon van Visé had ik coach Jacques halvelinge beloofd om in la Roche de natuurmarathon mee te lopen. Met mn trailervaring moest dit een doenbare uitdaging zijn, om de 850 hoogtemeters te overbruggen. Belofte maakt schuld en zo vertrok ik op zondag 3 juni om 6u s morgens met een bang hartje ( in regenweer ) naar La Roche. Vriend Tom(tom) wees me de weg, want foutloos La Roche bereiken was voor mij al een uitdaging op zich.
Inschrijven ter plaatse gebeurde in een wip, mn startnummer was 159, wat er al op wees dat het aantal deelnemers toch wel beperkt was. Ik parkeerde mn wagen aan het hotel waar Jacques en diens vrouw Noëlla logeerden en wandelde samen met hen naar de start.
Omdat het nog steeds regende hokte iedereen er samen in de tent, eigenlijk toch wel gezellige boel. Jacques is blijkbaar een bekend figuur op zulke evenementen, iedereen goedendag zeggen en voor de rest maar één gespreksonderwerp: lopen. Fier zei Jacques tegen iedereen dat ik vandaag mn tweede marathon liep. Ik zag menigeen de wenkbrauwen fronsen maar anderzijds wensten ze me veel succes toe.
Toen de speaker riep dat de start over 5 minuten was, liep de tent leeg. Zowel de deelnemers van de halve marathon als die van de hele wachtten het startschot af. En weg waren we .
La Roche ligt in een dal, en daar moest uit geklommen worden. De loop begon al direct met een helling, richting Burcht. Wandelen zei Jacques. We keken om, iedereen op één andere wandelende loper was weg. Maar je zal zien zei Jacques die rapen we seffens allemaal weer op . En inderdaad: voor we boven waren op de eerste helling, staken we al een deel uitgeputte lopers al wandelend voorbij. En in de afdaling nog meer, de lopers moesten recupereren in het bergaf lopen, terwijl wij voluit konden gaan. We passeerden enkele bekende gezichten van Trailrunning.nl , maar t is hun vergeven de dag voordien liepen zij hier ook een zware trail.
Op de tweede helling stond Noëlla te supporteren. Ondanks de regen had ik het toch al warm en gaf mn jasje af. Ook deze helling deden we al wandelend met hetzelfde resultaat. Het enige wat wij in t oog moesten houden was dat we op km 33 gepasseerd waren voor 15u00, anders zouden we uit de wedstrijd genomen worden.
Euforisch riep Jacques op km 7, we liggen al een kwartier voor op t schema. Maar we waren er ons van bewust dat de weg nog lang was: doseren bleef de boodschap. Hellingen deden we aan een stevig wandeltempo. En het bleef regenen t was wel zielig om de mensen aan de sponsenpost te zien staan: in regenkledij smekend opdat je een spons zou aannemen. Vorig jaar was het 35°, en stond de brandweer zelfs op het parcours om de deelnemers nat te spuiten. Geef mij dan maar regen hoor.
De bevoorradingen waren ieder 5 km en waren goed uitgerust: water, energiedrank, banaan, sinaasappel, tuc-koekjes, ardeense worstjes, suikerwafel, cake. Iedere bevoorrading at ik wat en dronk ik een grote beker energiedrank. Onderweg dronk ik van mn camelback.
Jacques had alle edities al meegelopen ( dus al 9 keer ), en kende het parcours van buiten. Hij wist me op tijd in te tomen, en wist perfect wanneer we wat tijd konden winnen. Maar t ging me goed, en ondanks de regen had ik het op geen enkel moment koud.
Terwijl we liepen namen we ook de tijd om rond te kijken en het mooie van de natuur in ons op te nemen. Hier kom je tot rust, zelfs al lopend. Een gespreksonderwerpen geen gebrek, op een gegeven moment hoorden we een doorweekte toeschouwer zelfs roepen amai, als jullie zo babbelen zitten jullie nog fris . En waarom zouden ons van de adem aflopen ? Om er nadien een slecht gevoel aan over te houden ? Dat is het me echt niet waard hoor.
De marathon zelf loopt bijna geheel onverhard over Borzée, en Bérisménil waar een bevoorrading voorzien is aan het oorlogsmonument les crestelles . In de tweede wereldoorlog vloog de 20 jarige Amerikaanse soldaat James Young met zn bommenwerper tegen de helling Les Crestelles . Dat in deze streek sporen van WOII duidelijk voelbaar zijn, merken we aan het oorlogsmuseum history 44 (http://www.history44.com/ ) dat we passeren.
Richting Maboge is t weer bergaf om de Ourthe over te steken, we zijn bijna halfweg. Jacques cijfert zo hier en daar en stelt vast dat we ruim voor liggen op het vooropgestelde schema. Ikzelf denk alleen aan lopen en vooruit te gaan, gewoon op het gevoel, en dat zit goed.
Mn coach vertelt over al zn marathons die hij al gelopen heeft, geen enkele vakliteratuur kan overtreffen wat ik van hem kan leren, mijn ervaringsdeskundige loopt vandaag dan ook al zn 272e marathon. Nochtans ook op latere leeftijd begonnen, maar lopen is dan nog verslavender dan fietsen.
En dan weer klimmen uit het dal, van Hubertmont naar Lavaux. Het moet hier ergens geweest zijn waar we plots door een schuur moeten lopen, waar een live-orkest voor ons net "Waterloo" speelt. Zouden ze hun repertoire aan t weer aangepast hebben ?
In Lavaux komen we aan de bevoorrading waar we binnen de 5 uur moesten passeren, we zijn ruim op tijd. Aan de bevoorrading wordt verteld dat er net een loper weggereden werd met een gebroken enkel. Op de off road stukken bergaf is t inderdaad oppassen geblazen, vooral op de gladde leistenen. Toch heb ik mn gewone loopschoenen enniet mn trails aan, maar soms mis ik ze wel.
Jacques telt en denkt dat we binnen de 5 uur binnen geraken. De laatste kilometers zijn bergaf, op asfalt . Heerlijk , tempo maken. En ook vele uitgeputte medelopers inhalen. Er is niets dat me nu nog kan stoppen, ik loop, loop, loop . en denk alleen maar aan de verkwikkende douche die zal volgen. We lopen La Roche binnen, moeten keren aan de brug, en langs de Ourthe oplopen tot aan de finish die we zien liggen. Jacques roept zie je de tijd ? , maar ik zie niks. Maar opeens roept hij spurt en je bent voor de 4u50 binnen ! . We hebben het gehaald, wat een euforie . We krijgen een Aquarius toegestopt. Marc van Scarabee outdoor-shop komt me proficiat wensen. Noëlla geeft onze jasjes aan.
We halen ons T-Shirt af, en zien na het uitrollen van ons diploma dat ik als tweede in mn categorie geëindigd ben ( vrouwen t/m 39 jaar ). De prijsuitreiking mis ik doordat ik nood heb aan een warme douche. Ik rijd naar huis, en blik met een tevreden gevoel terug op de pittigste Belgische marathon.
Ik dank Jacques die vandaag het beste in mezelf bovengehaald heeft en stiekem droom ik er van om net als hij ooit een ultraloper te worden.
Van uw reporter ter plaatse: Florke Verding, merci Flor
Flor reed de Kogelstraat in en kwam tot de conclusie dat hij zijn helm niet op had. Hij reed terug en kwam Yvan tegen en zei "mijn helm vergeten,wacht even". Later bleek ook dat Edgard zijn bidon op de keukenkast vergeten was,ouderdom misschien?
We waren met zes en met Valere Ph en Flor die rit zouden leiden vertrokken we richting Xhoris,de zon was van de partij, wel tegenwind maar daar word je sterk van zegt Leon.
We reden via Vliermaalroot, Gors op Leeuw, Jesseren, Haren,Vechmaal, Otey, Crisnee, Omal. Toen we Engis in het vizier kregen zagen we donkere wolken maar gelukkig zou het droog blijven. We reden verder over Neupreux, Poulseur en Comblain-au-Pont waar Yvan de gebruikelijke rijsttaart ging halen. In het vernieuwde cafe op de hoek hielden we onze pitsstop en na bijgetankt te hebben reden we door naar Xhoris.
Het zag er wel bewolkt uit maar we zouden toch droog thuis geraken, en toch weer wind op kop.
Wanneer we aan een helling kwamen zei Yvan "ik ga mijn klak nog eens nat maken" en hij gaf zich volledig. De terugrit ging langs Aywaille, Florzee ( Nvdr: ik dacht dat de scheepvaart alleen maar kanalen had ),Sprimont, Chaudfontaine, Romsee.
Al de hellingen werden in groep opgereden team spirit heet dat. Dan Beyne, Herstal, Liers, Glons, Millen, Genoelselderen waar binnen een paar uurtjes het trouwfeest van Regi zou doorgaan.
Membruggen, Rijkhoven, St-Huibrechts-Hern, Romershoven en tenslotte arriveerden we in het Paenhuys waar Jan weer lekkere koeken op tafel serveerde,bedankt Jan!!
Het ijzerhoudend vocht ging vlot naar binnen, er werd nagepraat over de fijne rit die weer gereden hadden.
De deelnemers waren: Valere Ph weer zeer sterk, Yvan met zijn natte klak, oud ijzer Marcel, kapitein Leon, Edgard bidon en Flor helm.
Flor stuurde een verslag binnen van de rit naar Gemmenich, ne dikke merci Flor !
We waren met zeven present aan de 3x20, geen zon te zien maar wel een aangename temperatuur.
We trokken ons op gang met Chavanel Omer en Flor op kop en die twee brachten de collega's veilig in Gemmenich en nadien ook veilig terug aan het Paenhuys.
De heenroute heen liep langs Munster, Eigenbilzen, Hees,Vroenhoven, Kanne en Voeren waar de vriend van Omer het zwarte paard al met zijn poep naar de straat stond maar Omer reed snel door.
Dan ging het naar Teuven, Sippennaken en Gemmenich waar bakker Yvan voor de taart zorgde. Deze ging er met de koffie en choco vlot naar binnen.
Er werd afgesproken om eens langs een andere weg naar Diepenbeek te rijden. Onze bondgenoot ( Windmolders ) liet ons weer in de steek, pfff weer wind op kop. Maar het mooie weer maakte alles goed.
We reden naar Moresnet maar hier ging iets fout maar Leon zei "we kunnen niet verkeerd rijden" het was maar een ommetje dan ging het naar Kelmis, Montzen, Plombieres, Aubel, Jullemont, Blegney, St-Remi, Richelle en hier wilde Yvan nog een rondje omrijden maar die ballon ging niet op.
Dan de Houtain, Millen,Valmeer, Herderen, Spouwen, Mopertingen, Bilzen, Schoonbeek en tenslotte het Paenhuys waar het ijzerhoudend vocht besteld werd en of dat smaakte !!!
Miet trakteerde ook met lekkere wafels, bedankt Miet.
Na enkele West Malles begon oud ijzer Marcel los te komen wat die allemaal vertelde durf ik niet schrijven, er moesten eens kinderen op deze blog terecht komen. Voor alle duidelijkheid: we zijn een wielergroep en geen sexgroep.
De groep wenst van harte Vanessa heel veel succes toe met haar tweede marathon volgende zondag.
De mannen met verbrande gezichten,armen en benen waren: Yvan,Marcel,Omer,Roger,Edgard,Leon en Flor.
Verslag dagrit Lutselus: dinsdag 29 mei 12: Tongerlo
De maasmarathon en de 20 km van Brussel achter de rug, de honger naar fietskilometers was groot. Mooi weer deed me verlof inzetten, zodat ik mee kon naar Tongerlo. Een vlakke rit, met toch een serieus aantal kilometers, leek me ideaal om terug aan te sluiten.
Grote afwezige aan de start was Edgard, chauffeur van de rit. Jos P had de rit gelukkig in zn garmin staan, en anders had ie vast wel iets anders uit zn mouw geschud ( maar als dat vlak zou zijn betwijfel ik ten zeerste ).
Aan de start, nauwelijks herkenbaar: een bijna 20 kg lichtere Alex ! Het geheim recept ? Weight Watchers. Ook Jeanke P, Jean J, Bère G, Rik, Gislain en Ludo waren present.
De heenrit ging langs t kanaal tot in Stokrooie, Paal, Deurne bij Diest tot in Averbode waar aan t Vossenhol een eerste stop voorzien was. Bère was ocharme al zo bevangen door de zon dat ie bij t vertrek zn helm achterstevoren terug wou opzetten.
Terug de fiets op, en over mooie landelijke en redelijk verkeersvrije wegen zetten we onze tocht naar Averbode verder. Westmeerbeek, Heultje en weldra Tongerlo. We nemen een kijkje op de binnenkoer van de abdij (http://nl.wikipedia.org/wiki/Abdij_van_Tongerlo ), maken enkele fotos en gaan op zoek naar eetplaats.
De gebruikelijke stopplaats is vandaag uitzonderlijk gesloten, wat ons doet afzakken naar het centrum. Smos-kes en croques zullen ons moeten prepareren om de terugrit zonder hongerklop te doorstaan. Alex trakteert omdat ie bij Weight Watchers een gouden sleutel verdiend heeft, ne dikke proficiat Alex !
De terugrit loopt via Oosterlo, Vorst en Laakdal over het drie Provinciënpad door Meerhout. We rijden langs het kasteel van Meerlaer en passeren haast de Olmense Zoo, en komen terug op dezelfde gepijlde route in Ham. Heppen, Koersel ( kapelleke ) , Lindeman. De bidons zijn intussen weer leeg, de dorst moet worden gelest. We stoppen ter hoogte van de Terril in Heusden in een Italiaans getint café. Heel vriendelijke ( wellicht vaste ) klanten, en goedkoop, wat moet een mens nog meer ?
De laatste 35 kms gaan door Zonhoven, Kiewit en Bokrijk. En net terug binnen voor de eerste regendruppels vallen
Het was een mooie vlakke rit die me heeft doen beseffen dat ik mn fiets gemist heb. Maar anderzijds heb ik aanstaande zondag weer een (natuur)marathon op t programma staan in La Roche en Ardenne ( met 800 hms ). Ik kan het niet laten ...
Ze voorspelden weer , dus werd Joker 2 ingezet om toch met de mannen van 3x20 mee te gaan trappen.Daar onze Marc nog wat ziekskes was, vertrok ik s morgens alleen richting Djopenbeek.Uiteraard de korste weg naar Diepenbeek staat niet in Didis woordenboek en zo had ik al 20km vooraleer in het buskotteke te arriveren.Dit was al wat gevuld met wat ouder geweld dan ikzelf.Snotbel da ik ben.
Met achten vertrokken we richting De Metser om zo in te picken op de (105 of) 135km v/d Bilzen Classic.Yvan & Didi namen het kopwerk voor hun rekening.Al trappend zag ik Coteur afzien gelijk de beesten.Hij had het speciaal Politieritje van afgelopen donderdag nog in de benen zitten.Ik denk dat er nog waren hoor.
T.h.v. de splitsing van de 105 en de 135 verlieten Yvan (slechte benen) en Jos P. (familiale verplichtingen) ons om de 105km te vervolledigen. Wij, helaas dan maar zonder hun verder voor de 135km (Otepppe).
Zo werd Yvan afgelost door een man met SUPERbenen deze mooie zaterdag.
Ja, ja, je raadt het nooit.Onze Remy was niet te doen.Ik moest hem van tijd tot tijd intomen, want we moesten ons wel aan het principe houden
samen uit, samen thuis.
Te Oteppe arriveerden we al om 10u20, dit vanwege het vroegere vertrek van deze morgen 8u. Nog geen broodjes te verkrijgen, daar de bakker nog niet was lanskomen.Dan slechts maar iets drinken aan de visvijver.
Onze Remy moest ik toch nog wat bevoorraden, want die had niks meegenomen.
Daarna werd er terug op de fiets gesprongen om côte de Wanzoul te bekampen.
Hier liet de snotbel zich nog eens gaan, maar boven wachtte ik uiteraard op mijn maten.
In de terugweg waren Remy & Didi nog steeds de herders van de dag.
Alhoewel, reed er toch iemand voor ons? Neen, tegen ons.Namelijk Windmolders. Die was toch wel aanwezig bij dit weer.
Langs het vliegveld in Luik was dit heel goed te merken.
Op de Cahottes schoot ik nog eens n cartoucheke af.Mijn laatste bleek achteraf.Daar we eigenlijk geen stukske rijstvlaai gegeten hadden, begon de honger te komen.Te laat dus, want het vaatje begon leeg te lopen.
Maar Geen Pijn, Lekkere Soep
Iets na Les Cahottes kwam Paul ons vervoegen.Die was met de mannen van Geudske vertrokkken, maar was een heel deel kwijtgeraakt.Deze beer verlichte het werk van Remy & Didi wat tot in t Paenhuys.
Zeker voldaan & tevree ploften we ons in de zon of schaduw neer om daar een Engelke op uw tong te laten pissen.We hebben verstand, dus niet teveel uiteraard.
Jan zijn wafels waren meer als welkom met gebrek aan een stukste rijstvlaai dezedag.
Ik begin dus al afkickverschijnselen te krijgen door met die mannen van 3x20 mee te fietsen zo zonder rijstvlaai.
Het was leuk en tot de volgende als het de komende weken er nog van gaat komen, want de Pyreneeën komen er aan.
Met dank aan choco-For voor het insturen van dit verslag !
Yvan, Omer, David en Flor waren present aan het buskotje. Peter was in Duitsland voor 't werk en Leon had familiale verplichtingen.
Eindelijk moesten we niet nadenken wat we moesten aandoen: een schitterende zon in de lucht en dat zou de hele rit zo blijven en zo reden we met vier naar de start in Tongeren. Na 20km, daar aangekomen schreven we ons in en om stipt half tien vertrokken we richting Borgloon.
Er werd snel gereden ( nvdr vandaag flitste de politie niet ) en na elke bocht moesten we sprinten om weer terug aan te sluiten en ik vond het niet veilig in de groep daar reden nogal cowboys mee. Dan ging het naar Bassenge, we reden de Hallembay langs de minst steile kant op en dan moesten we normaal de Voer inrijden maar dat gebeurde niet. Yvan zei "hier klopt iets niet" we zaten in Blegney toen er gestopt werd. Wat was er gebeurd ?
De burgemeester Broers had zijn personeel opdracht gegeven om alle pijlen te verwijderen in zijn gemeente Voeren. Er werd terug naar de Voer gereden en na 108km hadden we onze stop. Jos B en Roger zaten ons op te wachten op het terras en na water en cola vertrokken we richting Diepenbeek ( na het vullen van onze bidons ). Chavanel Omer en David vertrokken op kop .
Nog vermelden dat het 29 graden warm was ! In Lixhe namen Jos B en Roger de kop over en er werd met een stevig tempo doorgereden. In Mopertingen namen David en Flor het kopwerk over, er werd afgesproken om naar cafe Bijnens te gaan. We arriveerden daar met verbrande gezichten, benen en armen.
We mogen zeker niet vergeten te vermelden dat Omer negende boven kwam op de cote de Boir ( nvdr: Thier Bégot ) en hij was er vele voorbij gereden. Flor zei onder weg tegen Yvan "die mannen biannen nogal" waarop Yvan "de zon biant".
Op het terras bij Bijnens werd het nodige ijzer vocht bestelt en werd er nagebabbeld over de rit.
De rode kreeften waren: Yvan, Roger, Jos B, Omer, David en Flor.
Een verslag ingestuurd door Yvan, waarvoor m'n oprechte dank !
Ondanks het grijze weer vanmorgen toch 6 dapperen aan de start waarvan sommigen zelfs met korte broek : David, Omer, Leon, Jos B, Marcel en Yvan.
De rit verliep over Wintershoven Guigoven Haren Vechmaal Otrange waar we de bordjes volgden van de Blés dor route. Zo reden we verder via Thys Crisnée Kemexhe Fexhe-le-Haut-Clocher- Jeneffe Haneffe Viemme Les Waleffes Geer Abolens Poucet om halt te houden in Hannuit.
Hier werd koffie en taart genuttigd zodat we er weer tegenaan konden voor de terugweg.
Nog steeds onder het sterke kopwerk van David en Omer reden we via Poucet Trognéé
Intussen was het zonnetje van de partij zodat we op het terras van het Paenhuys bij de gebruikelijke drankjes konden genieten van de speculoos en wafels door het huis aangeboden, waarvoor dank.
Ritgegevens : aanwezigen : David, Omer, Leon, Jos B, Marcel en Yvan
Een verslag ingestuurd door Flor, opgefleurd met foto's van Peter. Bedankt mannen !
Met negen stonden we aan de start voor de rit naar Banneux. Valère was de Waalse Pijl rijden. Er werd afgesproken dat we na de Richelle het parcours van de Frans Schouppe zouden volgen tot in Banneux. Peter die nog niet bekomen was van de wijn op een trouwfeest en Quinten, revaliderend van knieproblemen, kregen een halve rit verlof om geen kopwerk te doen.
Onder een stralende zon vertrokken we, wel wat wind tegen, maar eindelijk konden we nog eens genieten van het mooie weer,want van de laatste zeven ritten zijn we er vijf nat geworden. We volgden we de raad van Leon"Pluk de dag" . Aan de decibels te horen was Remi er ook bij.
We kregen verschillende kuitenbijters voor de wielen, maar er werd altijd in functie van de groep gereden en tevreden arriveerden we in Banneux waar we een bougieke lieten branden voor familie en vrienden.
We reden door naar onze vertrouwde bakker waar de taart door een pas verjaarde Peter getrakteerd lekker smaakte met de nodige koffie en choco.
Toen we buiten kwamen voor de terugrit zagen we donkere wolken waar we naar toe moesten rijden,maar onze vrees was ongegrond want de donkere wolken maakten plaats voor weer een stralende zon. Tot in Vise volgden we weer het parcours van Frans Schouppe en weer kregen we weer stevige kuiten bijters voor de wielen.
Na de 20 km van Brussel in 2011 moesten de doelen bijgesteld worden. DE droom van vele joggers is ooit een marathon te lopen.
Het boek van 0 tot 42 km, waarin het relaas beschreven wordt van niet sportievelingen die de uitdaging aangaan om ( weliswaar onder deskundige begeleiding van Paul Van de Bosch ) één jaar tijd op te bouwen om de marathon van New York te lopen. Plots leek me de afstand van 42, 195 kms niet meer onwezenlijk. En zeker niet als ik mn collega Jacques hoorde vertellen dat ie bijna ieder weekend een marathon loopt, en als we onze eerste marathon zouden lopen, beloofde Jacques om met ons mee te lopen.
En zo begonnen Tina en ik kilometers te sprokkelen, weliswaar te weinig als men de diverse trainingsboeken er op naleest, maar wij zijn dan ook niet Rik Ceulemans. Wij zijn werkende moeders die in hun weinige vrije tijd de loopschoenen aanbinden. Door de week trainde ieder voor zichzelf, in het weekend maakten we tijd vrij om een lange duurloop te doen, liefst off road maar ook vaak op de weg, om ons lichaam te laten gewennen aan de harde slagen van het beton.
Mijn oog viel op de Maasmarathon, van datum niet de beste keuze, want dat wilde zeggen dat er vele kilometers in de winter gemaakt moesten worden ( voor ons een reden om toch buiten te komen, zelfs bij -12°C werd er gelopen ). Maar voor mij had de maasmarathon iets symbolisch, omdat hij door de Voerstreek komt, waar ik vele fietskilometers gemaakt heb. Een kleine marathon ook, die massa van 30000 man zoals de 20 km van Brussel, wilde ik niet. Een officiële, kleine, gezellige marathon moest het worden.
Ik schreef me in januari al in, Tina wachtte tot vorige week maandag, zelfvertrouwen is niet haar sterkste punt, maar uiteindelijk zwikte ze toch voor mijn argumenten waarom ze het absoluut wel moest doen. Ik geloofde in haar, ze moest alleen zichzelf nog overtuigen.
Onze coaches van dienst waren Jacques en diens loopvriend Leike. We trailden in februari al 33 km samen in het modderige Olne. Afspraak was dat Jacques bij Tina zou blijven en Leike bij mij.
De week voor de marathon moet je rusten. En dat valt écht niet mee, je wilt nog snel wat extra kilometers afleggen. Op dit punt volgden we wel de boekjes en deden we niets anders dan eten, drinken en rusten. Door de vele koolhydraten begon onze maag zelfs op te spelen waardoor we tegen het einde van de week genoodzaakt waren een pot Carbolode aan te schaffen. Man, man, voelde ik me zaterdag dik ! Maar alles voor het goed doel, er mocht niets meer mis gaan.
Wonder boven wonder heb ik de nacht voor de marathon geslapen als een roos. s Morgens bij het opstaan leek het alsof ik iets voelde in mn linkerlies, maar of dat echt zo was weet ik nu nog niet. Een beetje twijfels toch wel, niet zozeer om het uit te lopen, maar vooral voor de manier waarop. Hadden we echt wel genoeg getraind ?
9u00: het startsein werd gegeven. Op de laatste rij vertrokken we, bewust. Langzaam vertrekken is het allerbelangrijkste, zeker als je zon hoge hartslag haalt als mij. Rustig aan dus, zonder ons op te laten jagen door de snellere lopers voor ons. Bij 10 kilometer bereikten we de ballon van de 4u15. Dan zit je meteen in een groepje, en een beetje uit de wind. Mn hartslag zakte naar 159, zo laag had ik nog nooit gelopen. Ik voelde dat ik sneller kon, maar Leike hield me ( gelukkig tegen ). Aan iedere bevoorrading vulde ik mn flesje bij, at ik een hampel rozijnen en een stukje banaan.
Ter hoogte van Lanaye een bekend gezicht naast de weg: Marc T was met de moto afgezakt om te komen supporteren. Echt tof Marc, merci !
De ballon van onze haas waaide me telkens in het gezicht, en ik besloot om langs de haas te gaan lopen. En toen na een bevoorrading voor de haas op, Leike kwam langs me lopen en stilaan liepen we weg van het groepje. Tina bleef met Jacques achter. Ons tempo werd lichtjes opgetrokken.
Her en der gewone passanten die spontaan beginnen te supporteren. Een marathonloper dwingt blijkbaar toch enig respect af. Maar het was nog ver, de woorden van Yvan een marathon begint pas na km 35 , bleven me door mn hoofd spoken.
Aan een voor mij stevig tempo bereikten we kilometer 30, hier zei Leike ga nu maar , maar plots sloeg de twijfel lichtjes toe, ik wilde hem toch nog 5 km bij me houden, we lieten even het tempo terugvallen, per slot van rekening moesten we ook nog een beetje rekening houden met de knie van mn coach. Op 35 km ben ik dan toch maar weggelopen, vele mensen inhalend, lopers die kapot zaten, ikzelf kon nog even door blijven gaan. Vooral op de stukken bergop kon ik ( dankzij mn trail training ) veel plaatsen goed maken.
Ambulances, mensen met krampen, mensen die struikelden over hun eigen voeten. Het zal er wel bijhoren zeker ?
En voor je het goed en wel beseft loop je, onder luid gesupporter over de finishmat. Het gevoel ? Trots op mezelf, maar nog meer op mn maatje Tina, die het toch maar gehaald heeft ! Maar anderzijds ook het besef dat er een betere tijd in gezeten had, was ik op 30 km er alleen van door gegaan. Maar aan wat als heeft een mens niets. Ik kan alleen maar zeggen: op naar de volgende !
Ik wil via dit verslag Jacques en Leike bedanken die hun zoveelste marathon samen met onze eerste gelopen hebben !
Awel, vandaag was de laatste dag dat ik nog eens met 3x20 mee kon voor de komende twee weken.De fietsgoesting was al van vorige week zeer groot.Ze gaven droog weer voor zaterdag, dus
werd de ingezet om toch te kunnen gaan fietsen, daar ons Elske moest werken en ik normaal Cisse-dienst had.Oma, maar vooral Opa werd met onze rakker opgezadeld, want die kreeg hulp van n goeie werker.Volledig in tenue: clown,botten en al.
Eerst dacht ikzelf om de 200km van de "8 van Zelem" te doen, maar 3x20-ritjes zijn toch veel plezanter.
Daar Cissebij oma en opa was blijven slapen en ons Els deze morgen vroeg moest opstaan om te gaan werken, was ik uiteraard ook vroeg opgestaan.
Gevolg was dat mijn fietske stond te popelen om te vertrekken.Om 7u30 werd dan toch maar de 1 of was het nu 2F(iets)K(racht) in gang getrokken.Niet via de korste weg, maar met een grote boog van wel 40km vooraleer in het Diepenbeekse 3x20-buskotteke te arriveren.
Met 10 man werd gewikt en gewogen en werd bestemming Eupen gekozen.
Beren van dienst Valère Ph. & Peter namen het kopwerk voor hun rekening tijdens de heenreis.Via Romershoven ging het naar Alt-Hoeselt.Vanaf hier namen we bijna dezelfde weg die we meestal tijdens een terugweg passeren.
Grote-Spouwmuur - Herderen Val-Meer Bassenge De echte 1ste hellingHoutain-St-Siméon Heure-le-Romain (thier dAmry lieten we links liggen) Hermalle-Haccourt.Dan het Albertkanaal en de Maas overgestoken om zo de 2de helling Richelle stroomopwaarts te vloeien of varen.Verder via Chenestre niet via Saint-Remy, maar via de 3de helling Saint-André omhoog.We passeerden Julémont waar Marcel zijn oud ijzer los begon te komen.De achterste blok of was het nu een vijs was losgekomen en moest wat vastgedraaid worden.Er werd besloten om af te dalen tot Aubel om hier bij een plaatselijke fietsenmaker hem van dit euvel te verhelpen.We kwamen langs het Amerikaans kerkhof van Henri-Chapelle waar den hof serieus onderhouden wordt. (http://www.trois-frontieres.be/N/cim_us1.php) Hier rijden meer dan 10 schilpadden het gras af denk ik.Vervolgens Membachte we een stukje alvorens in Eupen te arriveren.
Daar de weg daar nog steeds/sinds geruime tijd open en bloot ligt, moest er wat aan cyclocross gedaan worden om aan een bakkie troost en een stukske rijstvlaai te geraken.
Windmolders was ons slecht gezind voor de terugweg naar Diepenbeek.
Geen probleem voor Valère want die is niet kapot te krijgen.Hij startte weer vooraan.Omer loste Peter af niet omdat deze moe was, maar zomaar zeker.Of toch niet. Zo kon Peter goed rondkijken of al zijn schaapjes nog goed volgden.Als dit niet het geval was zorgde hij voor een eventuele helpende (duw)hand.
Via Kettenis, Walhorn(-broodjes), Lontzen,Montzen en Hombourg werd de Voerstreek ingereden.Remerdael, St-Martens-Voeren, Schophem, s Gravenvoeren en ten laatste Moelingen.Ter hoogte van deze Voerstreek ging de oudste van de kudde nog eens gek doen.Doe onze 70-jarige Leon maar eens na.Zo aan de bel trekken. Respect & chapeau!
Rustig verlieten we de Voerstreek om te waterfietsen langs het Albertkanaal tot er toch nog een laatste helling werd genomen op Waals grondgebied.De Lanaye omhoog ge-tsiep-tsiept om zo via Kanne terug langs het kanaal te waterfietsen tot in Vroenhoven.
Hees, Mopertingen, Eigen-, Munsterbilzen, Schoonbeek en voor we het wisten zaten we met ons poepke onder de tafel ingeschoven met een suikerwafel en een Duvelke/Westmalle of Grimbergen in onze gielis. Dit laatste drankske toch maar niet, want we hadden al genoeg bergen gezien voor vandaag.
Ja, ja.We werden weer goe gesoigneerd door grote Jan van t Paenhuys.
Ik heb vandaag weer goe ge-tsiep-tsiept; samen met een leuke bende van 3x-20.
Windblokker van de dag: Valère Ph.
Windblokkerkes van de dag: Peter & Omer
Hun schaapjes: Leon, Roger, Yvan, Flor, Remi, Marcel en ten laatste maar zeker niet de minste Didi-Duvel hé.Kortweg, ikzelf dus.
(hahaha, van zelfdunk gesproken. Graptsche)
Ritgegevens: 162km 1600hm gemid. 27.6 km/u
+ zeer belangrijk: Een hoop 3x20-plezier en gezever.
Sorry dat het wat lang duurt soms vooraleer het verslag op de blog staat. Als shiftmens is het soms niet makkelijk om hier en daar wat tijd te vinden, maar ik doe mijn best. Dus in uitgesteld relaas ........
Tja soms kan een mens al eens koppig zijn, maar dat kan je niet altijd blijven volhouden hé.Wij bleven volharden om 's dinsdag te gaan fietsen, ook als was het wat slechter weer.Maar deze week werd er beslist om ons te schikken naar het slechte weer en niet op dinsdag maar op maandag ons twee-wielig vehikel van stal te halen.
Met z'n achten stonden we op de startgrid aan de 3x20.Blijkbaar was iedereen goed geinformeerd (dankzij Yvan en de blog).Leon voelde zich blijkbaar wat ziekjes en niet zo lekker en liet verstek gaan. Het plan om naar scherpenheuvel te rijden, werd al rap afgevoerd.Te vlak parcour.In plaats werd er teruggegrepen naar onze standaard trainingsrit naar Aubel.
Peter en Marc namen als jonge garde het kopwerk voor hun rekening en zo kon de rest zich nog wat nestelen in het wiel.Diepenbeek lieten we achter ons liggen maar in Schalkhoven stonden we alweer stil, omdat Remy zijne hartslagmeter niet echt goed functioneerde.Remy is een man met een hart, dus moest het wel aan de meter liggen.
Via Membruggen, Genoelselderen en Millen ging het verder zuidoostwaarts.Vanaf daar worden de hellingen al wat serieuzer en in mijn ogen al wat interessanter !In Bassenge ging iedereen nog vlot mee maar op de Houtain was het voor sommigen al peddelen op eigen tempo.Samen uit, samen thuis maar toch wel een beetje vrijuit op de hellingen → dat is ons motto !!
Samen uit, samen thuis dus !!!
Effe naar beneden via Haccourt en dan biedt zich de Richelle al aan.Daar bekruipt me altijd het gevoel dat ik een beetje in de vogezen zit.Lekker kronkelend naar boven tussen de bomen.
We weten dat Remy overal supporters heeft, maar na Argenteau zijn ze echt wel fanatiek over hem.Ze hebben zelfs hun dorp achter hem genoemd > Saint Remy !!!
Vanaf daar is het licht glooiend via Blegny, Mortier, Julémont, St Jean Sart tot in Aubel.Terwijl de laatsten nog naar boven aan het rijden waren, was Peter al vooruit gereden om naarstig op zoek te gaan naar onzer heilige rijsttaart.
Het heilige der heiligen dingen !!!!
Helaas was onze trouwe bakker en café gesloten maar in Aubel zijn er alternatieven.Peter trakteerde want blijkbaar was hij weer een jaartje ouder geworden.Niet te merken hé aan zo ne krachtpatser.Navenant hij ouder wordt, wordt hij ook alleen maar beter hé. Alé Peter, nogmaals merci voor het stukske vlaai hé.Het heeft zeker gesmaakt.
Nog vele jaren hé !!!
He Remy, niet zo serieus loeren hé
Flor voelde dat hij superbenen had en zette zich samen met Peter op kop (knap werk mannen ! ).Omdat er wegenwerken bezig waren richting Val-Dieu (miljaar-de-Dieu) werd er maar koers gezet richting Hombourg en Teuven en zo verder via de voerstreek (s Gravenvoeren, st Martens en Moelingen).Wie zegt daar altijd dat het bergaf is tot Diepenbeek op de terugweg ???Helaas moet ik die persoon tegenspreken en wijzen op de helling in Lanaye en de muizenberg.
Eens in Vroenhoven is het cruisen via Hees, Eigenbilzen tot in Diepenbeek.Peter ging direkt naar huis omwille van huiselijke verplichtingen, maar de rest liet zich het nat (al dan niet gerstennat) wel bekoren.Samen met zo een lekker wafelke van Miet.Jammie (bedoel de wafels hé) !!!!!
Voila fietske op stal en tot binnenkort.Kortom geslaagde dag met mijn geliefde fietsvrienden.
Totbinnenkort !!!!
Aanwezigen : Flor, Peter, Marcel, Roger, Yvan, Jos B, Remy en Marc
Getallekes van de rit : 158 km (125 km Diepenbeek-Diepenbeek) ; 27,0 km/h gemiddeld ; 1300 hoogtemeters
Van onze man ter plaatse: Florke ( merci Flor om ons een verslagje te mailen ! )
Verslag rit woensdag 2 mei 2012: Aubel
Roger hield woord en stond aan de start, zijn eerste rit met de groep sinds zijn val. Welkom terug Roger !
We beloofden hem dat we hem fatsoenlijk terug in Diepenbeek zouden terug brengen.
Chavanel Omer en Flor zorgden voor het kopwerk van de rit en er werd in functie van Roger gereden. Het voorspelde slechte weer bleef uit en onder een bewolkte hemel bereikten we droog Aubel. Nog even de heenroute vermelden: Rijkhoven, Membruggen, Bassenge, Glons, Hallembaye, Vise, Dalhem,Val Dieu en Aubel.
Yvan en Roger zorgden voor de taart die door Roger getrakteerd werd voor zijn verjaardag,bedankt Roger en nog vele veilige fietskilometers toegewenst. De taart was nog niet op toen het begon te regenen: het was een stevige bui. Toen het ( even ) ophield met regenen werd er besloten om de terugrit aan te vatten, de regenjassen werden aangedaan. En dat was nodig zou blijken: we reden via Remersdaal en toen we Vise passeerden begon het goed te regenen en zou niet ophouden tot we thuis waren. Kanne, Gellik, Zutendaal en hier reed Marcel lek met zijn oud ijzer.
Na de herstelling waren we blij dat we terug konden fietsen want als het water in de schoenen staat heb je snel kou. Dan Munster, Schoonbeek en er werd afgesproken om dadelijk naar huis te rijden wegens te natte kleren.
Yvan riep nog " als mijn schoenen zaterdag droog zijn ga ik mee"
Roger was zeer tevreden van zijn eerste rit met de groep en dan zijn wij dat ook.
Peter, een kapotte fiets is geen reden om niet mee te gaan, jij kan op de gewone fiets van Gina nog volgen.
Sporza Marc en Vanessa we missen jullie.
De verzopen katten waren:Marcel,Roger,Yvan,Leon,Omer en Flor.
Een verslag binnen gestuurd door Flor, geïllustreerd met de foto's die Peter getrokken heeft, merci mannen !
Verslag rit zaterdag 28 april 2012: Gemmenich
Met negen stonden we aan de start. Remi kwam ons uitwuiven, hij kon niet mee rijden.
Peter en Quinten namen het kopwerk tot Gemmenich voor hun rekening. Angst voor slecht weer was totaal overbodig want de ganse heen rit reden onder een stralende zon.
We reden langs Schoonbeek,Munster,Eigenbilzen,Mopertingen,Vroenhoven,Kanne, Mesch,Geertruiden,Margraten,Gulpen,Mechele,Vijlen en Gemmenich.
Van de vele hellingen en kuitenbijters hadden we grote honger gekregen. Peteren Quinten zorgden voor de taart die met de nodige koffie en choco vlot naar binnen ging.
Toen werd het tijd voor de terugrit en eer dat die oude mannen terug op de fiets zaten met gezucht en geklaag,amaai.
Valere en David zetten zich op kop met tegenwind en nu was de zon verdwenen maar het bleef droog tot Diepenbeek.
We reden via Homburg,Remersdaal,St Gravens-Voeren,Lixche en hier reed Marcel met zijn oud ijzer plat en omdat het een brug over het Albertkanaal was,was het Flor zijn fout omdat de mannen van de Scheepvaart de brug niet zuiver gemaakt hadden,de uitleg is alles he.
Toen ging het verder de via Houtain. Tijdens de afdaling van de Houtain moesten we ons inhouden voor een collega van Marcel met een pick-up oud ijzer aan het ophalen was. In Valmeer kreeg David een spaak over in zijn achterwiel, Omer Chavanel nam zijn kopwerk over.
Rijkhoven,Bilzen,Eik,Schoonbeek en zo kwamen we aan in het Paenhuys waar Wivine en Roger ons opwachten.
Vriendelijke Jan trakteerde op lekkere wafels,bedankt Jan ! Met ijzerhoudende dranken werd nagebabbeld over de fijne rit die we gereden hadden.
Aan de prestatie van Peter,Valere Ph en Quinten was te zien dat ze goed getraind hadden in L-B-L.
Roger had in zijn eentje 65km gereden en gaat woensdag terug mee met de groep.
Bedankt mannen voor de fijne sfeer en de vriendschap.
De deelnemers waren: David, Quinten, Valere Ph, Omer, Yvan, Marcel, Leon, PETER ( Voor Gina: hij was er wel degelijk bij was in Amay ) en Flor.
In afwachting van het verslag over de trail in Bouillon, wat leesvoer doorgestuurd door Flor , waarvoor m'n oprechte dank
Met negen stonden we aan het bushokje en wie hoorden we al van ver? REMI: dus de ambiance was verzekerd. We vertrokken onder een donkere hemel richting Amay, het bleef droog tot in Kortessem daar begon het te druppelen en dat zou zo een twintig kilometers blijven. Na de regenbui bleef het droog tot in Amay.
Onderweg reden we Jurgen Slegers voorbij en hij sloot aan om de rit mee te rijden. In Amay aangekomen gingen Yvan, Leon en Peter taart en wafels halen die met koffie en choco vlot naar binnen gingen.
Toen we buiten kwamen begon het te druppelen en even later werden de regen jasjes aan gedaan en kregen we regen tot in Tongeren. Naarmate we dichter bij huis kwamen werd het wegdek droger en droger: in Diepenbeek bleek het zelfs niet geregend te hebben.
In het Paenhuys trakteerde Miet op lekkere wafels, waarvoor dank !
Marcel ging zijn handschoenen uit China wassen ze waren geel van de leem ;-)
Routebeschrijving: de heenweg ging langs Troot,Vechmaal,Haneffe,Donceel,Verlaine,Jehay,Bodegney en Amay. de terugweg via Engis, Fooz, Herstappe, Tongeren,Henis, Schalkhoven,Vliermaal en Diepenbeek.
De natte deelnemers waren: Jos B,Stephane,Omer,Yvan,Remi,Leon,Luc, Marcel en Flor.
verslag trail zaterdag 21 april 2012 : la bouillonnante
Van in december waren we al ingeschreven voor deze veelbelovende trail. Filmpjes op youtube deden ons aanvankelijk watertanden, maar naarmate de datum naderde deed het ons ook wel afvragen hoe een mens op een afstand van 24 km in godsnaam aan 1250 hoogtemeters kon geraken.
Met vier gezinnen zakten we s vrijdags af naar Bouillon waar we een weekendje zouden logeren in Relais de Godfroid, een aanrader ! Op vrijdagavond was de enige Italiaan The Place To Be, sporters hebben nu eenmaal koolhydraten en dus pasta nodig.
Het wemelde er van (Nederlandse ) trailrunners. De startnummers werden s avonds nog afgehaald, om ons deze stress op zaterdagochtend te besparen. Leuk detail: op onze startnummer staat onze voornaam vermeld, zo leer je meteen wat mensen kennen.
Ook aan het ontbijt s anderdaags om 6u30 werd duidelijk hoeveel volk zon trail mobiliseerde. De hoteleigenaar had zelfs pâtes chauds op het menu staan, maar dat leek me nu toch wel een beetje overdreven. Ik hield het aan mn dagelijks ontbijt: muesli met veel havermout en sojamelk. Na mn buikgriep van vorig weekend was ik al blij dat ik mee kon lopen.
Door het koude en vooral natte weer van de laatste weken werd het doorwaden van de Semois gelukkig uit het parcours gehaald. Het zou zo al wel zwaar genoeg worden. Tijdens de briefing werd meegegeven dat La Bouillonnante een mooie speeltuin was, maar dit jaar vooral een gevaarlijke speeltuin. Oppassen werd ons echt wel op het hart gedrukt. Eén liter water, een noodfluitje en een nooddeken ( folie ) waren verplicht, én we kregen een plannetje en gsm nummer mee voor in noodgevallen.
Op het binnenplein van het fort werd het startsein gegeven. Op de tonen van Carmina Burana vertrok de massa ( 750 deelnemers op onze afstand ). Applaus van de talrijke supporters die de regen trotseerden. Alleen daarvan ging mn hartslag de hoogte in
Na 2,5 kilometer voorspelde de file niet veel goeds: door het bos moest er uit de vallei van de Semois geklommen worden. Lopen ging hier absoluut niet, wandelend was het best wel te doen. Tijdens het dalen werd pas duidelijk hoe gevaarlijk het parcours er bij lag. Je laten vallen van boom tot boom was wellicht de beste methode. Toch waren er een aantal waaghalzen die absoluut voor een goede tijd wilden lopen ? Instinctief voelde ik op een bepaald moment iemand in de afdaling op me afstormen, hij sleurde me mee, gelukkig kon ik me aan de volgende boom vastgrijpen en konden we tot stilstand komen. Pfff, dat was op het nippertje.
Na de eerste, welgekomen, bevoorrading mogen we the wall op. Op een afstand van 600 meter, 150 hoogtemeters bijeensprokkelen. Lopen is uit den boze, wandelen ging zelfs niet. Hier hebben we stukken op handen en voeten gekropen, ons vastklampend aan de wortels van de bomen.
Het dalend gedeelte bestond uit de bekende promenade des échelles in Rochehaut ( whats in a name ? ). Dit wandelpad is opgenomen in het GR Ardennen-Eifel pad, maar het nemen van de ijzeren ladders wordt tegenwoordig afgeraden wegens te gevaarlijk. Aan de ladders weer een file: een half uur staan we hier stil, tijd genoeg om wat te eten en te drinken. Maar ook tijd om te verbroederen met enkele grappige Nederlanders die zich afvragen of ze stroom opwaarts of stroomafwaarts moeten zwemmen om de camping te bereiken.
Alsof het nog niet gevaarlijk genoeg is zijn er toch waaghalzen die de ladders niet nemen, maar gewoon hun afdaling door het bos verder zetten. Wonder boven wonder raakt iedereen heelhuids beneden.
Na de ladders blijven we dalen en daar ga ik ook een keertje onderuit, zonder veel erg, maar het doet me toch wel wat voorzichtiger te zijn. Hulp krijgen van medelopers, die je al dan niet kent, is hier een must. Spontaan krijg je een hand aangereikt en geef je er met plezier één terug. Dat is trailrunnen ! Marc, die dit voor de eerste keer doet, geniet en bedankt Tina en mij om hem hiervoor warm gemaakt te hebben.
Vlak voor de tweede bevoorrading krijgen we, na regen, nog wat hagel te verwerken, maar gelukkig kunnen we dan even schuilen in de chalet waar aquarius en bouillon wordt aangeboden. Onze medelopers zien er even gehavend uit als onszelf, een dame uit Bree heeft zelfs twee tanden over gevallen, maar kan er nog mee lachen.
We klauteren verder naar de brandtoren die we vanuit ons hotel hebben zien liggen. Het einde is in zicht, nog één afdaling maar dat was dan ook wel de ergste: glijdend, schuivend van boom naar boom. In de verte horen we regelmatig luid gesupporter: er zijn al lopers van de 50 km binnen aan t komen ! Laatste helling: de trappen naar het fort van Bouillon, waar een massa mensen bijeen gekomen is. Einde van een mooie maar gevaarlijke trail. Mijn schade blijft beperkt tot een schaafwonde aan het scheenbeen, een blauwe bovenarm en twee gebroken nagels ( de spierpijn s anderdaags niet meegerekend ! ).
Een goede tijd hebben we niet gehaald, maar wel beleefd ! En dat is voor ons wat telt !
Ingestuurd door onze klassebak Didi"Duvel" -> waar voor dank en veel leesplezier !!!
Ergens op een mooie regenachtige dag .... begon het allemaal met een Slecht Weer-gedicht .... en eindigde met .....
Waar is die regen? Niet hier, maar daar is die regen !
Maar over de wind hadden we niet gedicht. Achteraf bekeken hadden we dit misschien beter gedaan.
Onze drie grote Herders die normaal nooit hun schaapjes in de steek/achter laten, gaven vandaag verstek aan 3x20.
Als echte Gladiatoren/Gladde Iolen trokken zij ten strijde tegen de boze Ardense heuvels/regenwolken/hagel, . Ze gingen namelijk Luik-Bastenaken-Luik rijden. Er werd voor de 155km gekozen met 2631hm, wat niet van de poes is uiteraard. (http://sport.be.msn.com/lblcyclo/2012/nl/parcours/) Deze Gladiatoren hadden toch maar weer een gemiddelde van 26.5km/u bijeen-gefietst over 157km en dit met al die hms.
Terwijl zij al aan het afzien waren, kwamen wij ook samen aan het buskotteke van 3x20. David kwam ons nog uitwuiven, wat hij had s namiddags nog n koerske.
Het ritje naar Gemmenich werd omgetoverd in een ritje naar Hannut via Het Gouden Koren (Blés dOr)-parcours daar de weergoden daar normaal beter gezind zouden zijn. (http://www.klimroutes.nl/PC8BLES.html)
Met 7 man trokken we dan ook ten strijde tegen het Kwade dat (hopelijk) niet zou komen.
Omer & Flor trokken ons op gang met een aardig briesje pal op de neus. Allez, die van Omer en Flor dan toch. Ik vroeg op zeker moment zelfs heel beleefd aan Flor: Flor, gaat het nog? Anders dan roep ik wel iemand om u te vervangen daar zo aan de kop van het peloton. (graptsche).
Neen, neen, ik wilde hem ten alle tijde wel aflossen, maar onze Flor is als cederhout. Zie de vergelijkenissen maar eens met onze houthakker Flor.
Cederhout is natuurproduct, duurzaam en volledig onderhoudsvrij.
Eerst en vooral trekt ceder zelden scheef. Het is een lichtgewichthout met ongelooflijke sterkte door zijn vezelstructuur zodat het neigt om zijn vorm te houden. Voorts barst het niet als veel andere types van hout kan barsten.
Ceder heeft een goede thermische coëfficiënt. Dat betekent dat het geen hitte opneemt, eender hoe lang het in de zon op een hete dag heeft gebakken.
Hoewel het een zachte houtsoort is wordt het geschat om 80 percenten zo te zijn sterk zoals eik.
Bij de Weg; terug over naar de orde van de dag.
Terwijl we tussen de regenwolken probeerden door te trappen, kon het Kwade toch niet uitblijven en moest er ten strijde getrokken worden. Echter moesten we ons een 1ste maal gewonnen geven door te schuilen voor het vocht op de (klets-)kop. Om de donkere wolken voor te blijven, werd er toch terug vertrokken. Uiteraard hadden we mis gegokt en moesten een 2de maal aan de kant. Toen het wat minderden, duwden we de trappers terug rond richting Hannut met Omer aan kop.
Natuurlijk eens in de open vlakte kregen we een gratis koude douche tot in het centrum van Hannut.
Hier aangekomen, konden wij als natte katers (een beetje) opwarmen/opdrogen(?) om s namiddags hopelijk droger tot in Diepenbeek te geraken.
Terwijl we aan onze koffie of choco slurpten, viel het met bakken uit die vieze lucht. Welke lucht? Ja,ja, Die Vieze Lucht!
Eens gestopt met kledderen, konden we eindelijk heenwaarts trekken.
We moesten voor het donker thuis zijn van Moeder de Vrouw hé.
Omer en een herboren Flor trokken ons droog tot in Engelmanshoven.
Hier werd er nog gegrapt of we de handjes ook konden verwarmen bij de plaatselijke Bloesemdames. Ja, ja de Bloesem was in Het Haspengouw-land.
Tijdens de terugweg had ik tot driemaal de kans gehad om richting Schimpen af te draaien. Toch trok mijn stuur telkens weer de andere kant op om toch maar tot in Diepenbeek te geraken. Ik moet dringend nog eens mijn kopserie controleren (?!)
In t Paenhuys kon er nog wat gelachen en gedronken worden aangevuld met een hapje van Jan waarvoor onze dank.
Ondertussen waren de 3 Gladiotoren ons komen vervoegen na hun Ardens Avontuur.
Roger, die zich zelf een mobilhome-weekje Ardennen-klassiekers had voorgeschreven met na de Waalse Pijl, ook Phill-land/La Redoute als laatste stop
lag op de loer om de 3 Gladiatoren een potteke rijstpap in de mond te proppen en hen nog wat courage in te schreeuwen/fluisteren voor de nog af te leggen kms van de dag.
In naam van Peter, Quinten & Valère: Merci Roger; ge waardt ne schat.
Helaas (?) begon het tijdens ons verblijf in t Paenhuys toch zeker weer niet te regenen. Voor de laatste maal van de dag moesten we weer wat wachten om de regen te ontfietsen (/ontlopen).
Alle pech hé. Maar ja, ik had tot driemaal toe de kans gehad om af te draaien.
Plicht roept, want ik moest onze Marcel toch nog thuis afzetten hé.
In Goede en in Slechte Tijden, In goede en in Slechte dagen. Bij mooi weer en bij slecht weer. Tot de wegen ons scheiden In Curange-Les-Bains.
Al bij al, weer een leuke dag geweest. Merci mannen.
). 
