Flor schreef een verslag van de rit naar de Samsonvallei, waarvoor dank !
Met acht goed geluimde en gemotiveerde profs vertrokken we richting Samsom vallei. De zon was van de partij, wel wat wind op kop, maar dat kon de pret niet bederven.
Er werd om beurt op kop gereden en onze Jos was een perfecte gids. Er werd nogal wat afgelachen en dat bevestigt de goede sfeer. Maar toen we in Borgloon de helling afreden misten we Alex en Edgard. Even later kwam Edgard aangereden en zei dat alle spaken in Alex zn voorwiel loszaten. Gelukkig was er kortbij een fietsenmaker en na een dik half uur konden we weer vertrekken.
Na een golvend parcours kwamen aan in Hoei waar Leon taart ging halen. Na koffie en choco vertrokken we terug: de St Leonard moest beklommen worden, op plaatsen was die 15 percent !
Na een tiental meter schakelde Alex en zijn ketting eraf,boven hebben we weer een kwartier moeten wachten en dan ging het richting Samson vallei. We hebben een 15 tal km regen gehad en maar het werd weer droog en we konden genieten van de mooie natuur.
In Nameche kregen we weer een helling van 11 percent voor de wielen geschovn. Boven gekomen legde Leon zijn 53x11 op en liet een prachtige demarrage zien en wie misten we? Alex: weer zijn ketting af.
De terugrit hadden we wind in de rug wat gemakkelijk reed en we kwamen met acht tevreden mannen aan in het Paenhuys, waar Jan ons trakteerde op wafels,bedankt Jan !
Ook Jos bedanken we voor de mooie uitgestippelde rit.
Aanwezigen: Ludo B,Alex ,Jos P,Valere B ,Leon ,Peter, Edgard en Flor. Ritgegevens: 172km,27gem, 1320hm
Waar we begin vorig jaar gestart zijn met onze fietstochten in groep met start aan de 3x20, kenden we zon geweldig succes dat zelfs mensen van buiten Diepenbeek wekelijks afgezakt kwamen om mee te fietsen omdat we een gezellige bende kameraden vormden met veel oog voor plezier onderweg en vooral na onze tochten.
Ook bij het begin van dit jaar bleven we rustig ons ding doen en kwamen er geregeld nieuwe kandidaten ons vergezellen op dinsdag en/of zaterdag zodanig zelfs dat er meerdere daguitstappen voorzien werden voor de zomerperiode die we zeker zouden rijden.
Toch is er de laatste weken een kentering merkbaar bij een aantal vaste deelnemers die ofwel minder snel, minder ver, minder hellingen willen doen.Ik kan best begrijpen dat de ambitie van sommigen iets hoger gegrepen is dan van de doorsnee fietser maar ik denk wel te kunnen stellen dat we allen op een redelijk niveau zijn en dat we telkens weer de eventueel zwakste zonder problemen steeds in goede staat hebben afgeleverd in Diepenbeek. Dat er onderweg al eens geroepen wordt, maakt deel uit van het spel en moeten we achteraf vergeten tussen pot en pint.
Daarom doe ik een oproep aan U allen om vanaf volgende week weer samen en als groep van 3x20 terug onze ritten te fietsen. Ikhoop van ganser harte dat we er dan weer als vanouds kunnen tegenaan gaan.
Ikzelf moest vandaag werken dus gaf ik forfait voor de dinsdagrit. Omer mailde me een verslagje, waarvoor dank.
Na een fietsweekend in Duitsland en een weekje ziek te zijn vertrok ik vandaag toch richting 3 x 20. Onderweg kwam ik Leon tegen, hij reed richting Lutselus en zou dus meegaan naar Banneux.
Amper met drieën stonden we aan t bushokje. Er waren er wellicht meer die een rit naar Banneux verkozen boven een rit naar Aubel. Maar we bleven niet bij de pakken zitten: nergens is de rijsttaart lekkerder dan in Aubel.
De rit ging op richting Hoeselt, Rijhoven, Membruggen, Millen. Dan over Rukkelingen, Bitsingen, de Houtain op, Visé, Dalhem, Mortroux om zo lichtjes te dalen naar Valdieu en weer te stijgen naar Aubel.Een fietser stak ons voorbij, wij pikten aan. Na enkele km nam ik de kop over en werd het tempo strak gehouden. Maar tevergeefs moesten er twee van ons lossen voor we in Aubel aankwamen.
Na een lekker rijsttaartje te hebben gehaald vonden we nog nauwelijks plaats op het terras. Het was immers markt en kermis in Aubel.
Op de terugweg klommen we nog eerst om nadien te dalen naar de Planck, Voeren, Lixhe. Kanne, Vroenhoven, Vlijtingen, Eigenbilzen, Munsterbilzen, Schoonbeek en voor je t weet zit je al weer in Diepenbeek.
In t Paenhuys zorgde Miet weer voor lekkere wafels en werd het nodige vocht naar binnen gewerkt.
Verslag zaterdag 4 juni 2011: Cristal Alken Classic
Vandaag had ik afgesproken om met de mensen van t ziekenhuis van Genk samen de Cristal Alken te rijden, met hen rij ik op t einde van deze maand de 24 uren van Zolder mee, en zo had ik de kans hen wat beter te leren kennen. Papa zou sowieso meegaan. In de loop van de week kwamen er een deel mailtjes en sms-jes binnen met de vraag zou ik ook mogen meerijden. Onder het moto des te meer zielen des te meer vreugd spraken we af aan de brouwerij om 8u30.
Veel bekende gezichten aan de brouwerij: Marc W die met zn spinninggroep de 70 km ging rijden. Jean-Pierre met zijne kameraad. David P, ook met een kameraad. Maar ook Marcel en Paul hebben we gezien: zij gingen met de mannen van Godske de 140 km rijden.
De mannen die om 8u00 aan de 3x20 vertrokken waren, Peter, Valère, Flor en Jos B kwamen we ook op de koer tegen. Naar voorbereiding van Luik Bastenaken Luik koos Valère om de langste afstand (170 kms ) te rijden, wat begrijpelijk is. Peter ( een beetje last van de knie ) is hem uiteindelijk niet gevolgd. Flor en Jos sloten bij ons aan.
Ellen was speciaal vanuit Heist o/d berg afgezakt om nog eens samen met ons te fietsen. Marc, Willy, Remi, Leon, een hele bende dus was de groep groot genoeg om samen te rijden.
We hebben het beginstuk samen gereden met de mensen van t ziekenhuis maar zijn niet samen kunnen blijven.
Ulbeek-Hoepertingen-Heers. Hier strekte Remi zn arm uit en riep Schoon plaatje , waarop Ellen Ja, ja, sjoen plantjes . Op t einde van de rit was ze het Limburgs weer gewoon. En t plaatje was inderdaad mooi: een veld, afgewerkt met een strook van klaprozen en korenbloemen.
Remi was weer in vorm: ketting stijf houden. Maar wijselijk lieten we hem gaan, hij zou wel snel genoeg terug bij ons komen.
Flor, Peter en Marc verdeelden netjes het kopwerk in de eerste helft van de rit. Het deed ons zo deugd Flor terug te zien meerijden.
Bergilers, Hodeigne-Lamine, Remicourt, Donceel, Haneffe, Horion. We waren gekomen om 120 km te rijden, maar we kozen voor de 140, dan zouden we straks in Romershoven het parcours verlaten en rechtstreeks naar Diepenbeek rijden.
Gleixhe, Awirs waar we na de beklimming van de côte des Beguines aan de eerste bevoorrading ( in Engis ) komen. Bidons bijvullen, want de temperaturen zijn inmiddels flink de hoogte ingeschoten.
De volgende helling is de côte de Stockay.
Maar na een klim is het dalen, en wat voor een afdaling ( 22% )! Willy is er al helemaal niet meer scheutig op na de naderende vangrail in Engis, maar dit was toch wel eng: met beide remmen toe ben ik blij dat ik de Maas zie. Pa roept volgende week doen we het parcours andersom , ik denk niet dat ie veel kandidaten heeft bijeen geronseld.
Stockay. Op de splitsing 140/170 rijdt Remi de 170 op. We roepen hem toch maar terug eer ie ons weer ons kwijt speelt.
Engis: weer een mooie helling ( max 13%, gem 5,9 %, 1,5 km ): côte dEn Cowa. Lexhy, Bierset. Leon roept dat ie zin heeft in een lekkere tas koffie. De tweede bevoorrading was echt een verrassing: op de wielerbaan van Lantin. Toch wel een speciaal moment.
We komen er David tegen die t parcours van de 170 aan t doen was ( toen nog redelijk fris ).
Lantin ( waar Willy een buitenverblijf heeft ), Juprelle, Slins, richting Hallembaye. Remi dacht eerst nog ergens anders door te rijden om de Hallembaye te omzeilen, maar heeft hem na een da da toch maar mee beklommen.
Da Da ???
Wonck-berg moest er ook nog aan geloven, niet te onderschatten na de vorige nog niet verteerd te hebben.
Millen, Genoelselderen, Romershoven waar een deel van het peloton afslaat richting Diepenbeek. Pa roept nog een beetje verder , en gelijk had ie want hij heeft nog van de extra bevoorrading kunnen profiteren. Aan deze bevoorrading ontmoeten we Valère terug, die samen met Flor en Pa richting Diepenbeek zal rijden.
De oververhitte voeten van Jos
Marc, Peter en ik rijden met Ellen ( Wendy voor Remi ) terug naar Alken, waar we een goeie frisse Cristal drinken.
Gereden door: Peter J, Marc T, Flor, Ellen, Remi, Leon, Rik, Jos P, Willy, Jos B, Vanessa
Met dank aan de verstandige kopmannen.
Straf dat uiteindelijk iedereen van de groep toch zijn Cristal Alken gereden heeft. Een deel samen, een deel apart. We hopen dat we na het weekend van Luik Bastenaken Luik, weer samen aan de start kunnen staan.
Ook dit jaar hadden we weer zon strenge winter. Fietsen was gevaarlijk, onmogelijk zelfs. s Avonds was het zo vroeg donker. Ik wilde de opgebouwde conditie niet te fel verliezen, en om de winter weer op mn rollen door te brengen in een kelder waar er nauwelijks verluchting is, daar had ik geen zin in.
Een beetje lopen dan maar. Start to run, dat duurde me te lang. De eerste loop had ik al maar meteen 5 km gelopen, de conditie liet dat toe, de benen niet merkte ik s anderdaags. Maar ik ben een doorbijter: spierpijn betekent immers dat je sterkere spieren krijgt, had ik ergens gelezen. En ja, na een tijdje regelmatig lopen voelde je nauwelijks nog spierpijn. Fietsen af en toe ( als het weer het toeliet ) was een welgekomen afwisseling.
En dan bouw je wat op, toen nog doelloos, allez conditie onderhouden is eigenlijk al een doel op zich. Maar ik begon het plezant te vinden, en besloot toch maar eens deftige loopschoenen te kopen, na een looptest op de band bij Time To Run waar Rik Ceulemans ( de punker ) medezaakvoerder en uithangbord is.
Er is niets meer motiverend dan naar een doel toewerken. Vlak na nieuwjaar heb ik mn collega Tina overhaald om mee te doen aan de 20 km van Brussel. Jaarlijks doet er een groep collegas aan mee, gesponsord door onze werkgever. Er was dus nog heel wat werk aan de winkel om op te bouwen naar 20 km.
In de maand januari werd al wekelijks gemiddeld een 30 km gelopen, gespreid over twee kortere en één langere loop. Tussendoor wat MTB-en, en vanaf eind januari terug de koersfiets op.
Vanaf februari werden de wandelroutenetwerken afgelopen, tochten van wandelclubs werden onveilig gemaakt door twee doorbijters. Omdat men gezegd had dat de laatste kilometers in Brussel bergop waren moest hier zeker op getraind worden: Aldenbiezenberg naar t Apostelhuis, de Voerstreek, Wonckberg, lopen naar de toren van Eben Ezer, t kon niet zwaar genoeg zijn. Afstanden van 20 en zelfs 25 km waren geen probleem meer.
19 maart: de dag waarop ingeschreven kon worden vanaf 9u00. Na talloze keren proberen en volhouden was ik op 1u45 tijd ingeschreven. 30.000 lopers en t waren er wellicht nog meer geweest moest er geen limiet op staan. In een recordtijd waren alle startnummers uitverkocht. Ingeschreven geraken leverde volgens mij meer stress op dan het lopen zelf.
Op paasmaandag kreeg Tina echter meer en meer last van een spierontsteking, en moest ze op doktersadvies rusten en ontstekingsremmers nemen. Noodgedwongen liep ik vanaf dan mn lange afstanden alleen, en voor je t beseft loop je dan 30 km van t ene fietsknooppunt naar t andere. Fietsen bleef ik doen; maar na de zware rit van 213 kms naar Francorchamps; en s zondags 20 kms gelopen te hebben , heb ik toch even op fietsgebied wat gas teruggenomen. Luisteren naar je lichaam is dan het enige wat je moet/kan doen, wil je je niet overbelasten.
Begin mei kregen we onze loopoutfit, onze chip en ons startnummer. Dat van Tina was 4241, het mijne 17253. Dat betekende dat we niet in hetzelfde vak zouden starten, maar daar zouden we ons best niet al te veel zorgen over maken. We zouden wel een manier vinden om samen te lopen.
De week voor de 20 km werd er in training afgebouwd ( tapering off ) en moest het lichaam klaargestoomd worden om voldoende koolhydraten in voorraad te hebben. Pasta, pasta, pasta: in alle kleuren en vormen.
s Morgens was het erg betrokken, op het regenachtige af zelfs. Dat was een meevaller, want lopen in de blakende zon was niets voor mij.
Samen met onze supporters ( Ronny, Jarno en Patricia, de vrouw van een kameraad die ook ging meelopen ) namen we de trein om 10u00.
Aangekomen in Brussel konden we nog wat rondkuieren in het jubelpark waar standjes van deelnemende bedrijven opgesteld stonden. Nog even het park in, om op een bankje de laatste portie koolhydraten binnen te werken. De pasta kwam me mn oren uit en daarom peuzelde ik mn havermoutpap met rozijnen en honing op.
En stilaan liep het Jubelpark vol, en voller en voller. Een laatste plasbeurt koste ons een halve euro en een half uur aanschuiftijd ! En er moest nog veel gedronken worden: voor aanvang dronk ik nog 1,5 liter water en 0,5 liter cola. Om 13u45 hadden we een fotosessie met de collegas, de gedelegeerd bestuurder was er zelfs bij om te supporteren en om ons te bedanken dat we meededen. Collega Eddy en ( vader ) Yvan worden nog geïnterviewd door VTM, ze hebben alle 32 edities al meegelopen, chapeau zunne !
De wolken hadden intussen plaats gemaakt voor zon en wind, veel wind. Nadarhekken en standjes werden omvergeblazen. t Beloofde een zware 20 km te worden, met de inmiddels tot 25° geklommen temperatuur.
De speakers maanden alle lopers aan zich naar hun startvak te begeven. Tina kwam gewoon bij me staan, hier werd ( gelukkig ) niet op gecontroleerd. Nieuw dit jaar was dat er in drie golven vertrokken zou worden. Onder tonen van de Bolero en de Brabançonne wachtten we af tot op drie uur een kanonschot gegeven werd, dat was even verschieten. Het eerste vak, met de snelste lopers en de handbikers werd losgelaten. http://www.youtube.com/watch?v=swtxLxcI9-U
Het Europese volkslied, BOEM, ons vak kon vertrekken. Wijselijk lieten we iedereen voorgaan, de begintijd zou toch pas bij het verlaten van het park geregistreerd worden. Vlak voor het derde vak losgelaten werd , sloten we toch maar aan. Over lopen kan je dan niet echt spreken, joggen, wandelen naar de matten, gelegen op t einde van het jubelpark.
Eens over de matten lopen we de wetstraat af, richting Berlaymontgebouw, en zie je de immense massa lopen. Niet alleen de straat, maar ook de voetpaden worden ingenomen; de sporters mengen zich onder het publiek. Een ongelofelijk gevoel om hiervan deel uit te mogen maken, maar ook een gevoel van nietigheid. Ik haal mn kodakse uit en schiet al een paar fotos voor op de blog, want dit wil ik delen met iedereen die het wil lezen. Mn eerste 20 km van Brussel was de bedoeling er van te genieten, en hem uit te lopen natuurlijk.
Na de wetstraat krijgen we opeens veel meer ruimte, we lopen over het paleizenplein waar we aan de strakke tricole zien hoe fel de wind staat.
Na twee kilometer stond een eerste bevoorrading. Op advies van meer ervaren lopers liepen we naar achter, er was immers genoeg voor iedereen. Grabbelend in de verpakking konden we ons flesje Spa bemachtigen. Ik goot dit meteen ( al lopend ) over in mn reeds voor de helft leeggedronken flesje Aquarius. Een sportdop drinkt nu eenmaal gemakkelijker onderweg. De rest van t flesje slokte ik meteen naar binnen. Nu was t oppassen geblazen: niet zozeer de voeten van je voorliggers vormden nu een probleem maar de duizenden flesjes. Vooral de lege flesjes met dop moesten vermeden worden.
Op de Louizalaan ( kms 4 en 5 ) komt de eerste tunnel er aan. Even drummen, onder waar is dat feestje voelden we de zuurstof minderen. Een immens lawaai van juichende lopers, maar wat een gevoel ! Klimmen uit de tunnel zuurstof !!!! Overal klappende mensen aan weerzijde. Zigzaggend banen Tina en ik ons een weg door de menigte. t Is moeilijk om samen te blijven.
Op km 6 staat de 2e bevoorrading. Hier voel ik al dat ik twee flesjes moet meenemen, eentje om te drinken ( na een squeezy genomen te hebben ), een ander om over me te gieten, om af te koelen. Tina haar hartslagmeter loopt af, we houden in, in de hoop dat ie gaat zakken. Maar t ding blijven piepen, negeren mag en kan je dat niet. Langs de kant van de weg zien we de eerste mensen zich begeven naar de EHBO standen.
Op km 7 lopen we door een uitloper Ter Kameren Bos. Hier wordt blijkbaar door velen een plaspauze ingelast. Badend in ons zweet zoeken we de schaduw op en zien links, aan de overkant van het water een kleurrijke sliert zich voortbewegen.
Km 8: weer een EHBO die druk bezocht wordt. Op dit punt moet ik Tina achter laten. Als ze bij me blijft zou lopen niet meer gezond genoemd kunnen worden. Ze roept nog zonder u kan ik dat niet , ik roep jawel Tina , we hebben het al zoveel keren gedaan . Maar t doet pijn haar achter te laten, anderzijds weet ik dat ze de meet al lopend zal halen.
Op km 9 hoopte ik op een bevoorrading, maar die kwam er niet. Ik moest zuinig zijn met mn flesje aquarius, dat nog maar voor 1/3e gevuld was. De ambiance onderweg doet me mn dorst even vergeten.
Km 10 al, waar blijft die bevoorrading? Ik zie wel de tussentijdse matten liggen. We volgen de Franklin Rooseveltlaan, de eerste kilometers nog steeds geen bevoorrading.
Pas op km 13 krijgen we weer drank. Isostar dit maal. Maar wat een plakboel: mn loopschoenen plakken aan de grond. Ik neem er twee aan, eentje drink ik meteen op, het andere giet ik in mn flesje. Ik zoek een uitweg, het zigzaggen maakt met dul.
Ik verlaat de straat en loop de trambedding op. Die is wel onverhard, maar dat deert me niet, ik kan gewoon mijn tempo doorlopen en hoef nauwelijks uit te wijken. De supporters stoppen niet met roepen en klappen.
Vlak voor km 15 is er ( eindelijk ! ) weer een Spa-bevoorrading. Snel mn rode squeezy en dan drinken maar. En weer een flesje dat ik over mn rug giet, wat een verfrissing !
Na Ouderghem draaien we de Tervurenlaan op. Ik kijk voor me en zie meer en meer mensen wandelen ! Natuurlijk wandelen ze niet aan de kant, wat het zigzaggen weer moeilijker maakt. Tegen bomen en verkeersborden zie ik lopers die krampen uit hun kuiten proberen te trekken. Ik denk bij mezelf hier zal dan die bergop wel zijn , ikzelf verminder nauwelijks mn snelheid. Integendeel: al die mensen voorbij steken geeft me een kick, ik loop op een wolk. Twee kilometers verder voel ik het parcours afvlakken en zie ik in de verte de boog van het jubelpark.
Ter hoogte van km 19 zie ik links van me een reanimatie. Niet kijken, doorlopen denk ik. Later verneem je dat de 25-jarige loper een hartaderbreuk gekregen heeft, jammer voorval, maar hij had dat evenzeer op training voor kunnen hebben.
En voor ik het besef kom ik opnieuw over de matten. t Zit er op. Jammer, t had nog langer mogen duren. Nooit waren 20 kilometers zo snel om. Dit smaakt absoluut naar meer.
Ik wandel met de stroom mee, krijg een liter Spa, een mars en een medaille. Her en der zie ik mensen stretchen, maar ik zie ook lijken in t gras liggen, mensen die staan over te geven. Mensen die op brancards worden afgevoerd. Maar voor mij kan mn eerste 20 km van Brussel niet meer stuk, één woord: GEWELDIG !
Ik ben gefinished op 2:00:24, niet slecht voor een eerste wedstrijd waarin ik dan vooral genoten heb en ook nog de tijd gemaakt heb om fotos te maken. Meer dan 16000 deelnemers zijn na me aangekomen.
Tina en Gislain eindigden tien minuutjes achter me, een dikke proficiat !
Volgend jaar staan we hier opnieuw, voor een betere tijd, maar dan laten we t kodakske thuis !
Bewolkt bij vertrek, maar de zon zou in de loop van de dag doorbreken en de westenwind zou gaan liggen. Ideaal dus: we zouden de wind in de rug hebben tot Kelmis en dan nauwelijks wind hebben tijdens de terugrit.
Maar liefst 10 liefhebbers verzamelden in Lutselus. Acht van hen gaan binnen anderhalve maand op vierdaagse, en daar moet nu eenmaal voor getrained worden. Niet alleen op kilometers maar ook op hoogtemeters.
Jos P had weer een mooie rit in petto. Niet route les chateaux , dat zou te hoog gegrepen zijn na zn blessureperiode maar simpelweg naar Kelmis.
Munsterbilzen, Waltwilder. In Vlijtingen werd er, wegens werkwerkzaamheden, even afgeweken van de op garmin uitgestippelde route. In Herderen de met stroken blauwe steen bezaaide helling naar beneden, om ter hoogte van Valmeer terug de grote baan op te draaien. Onze virtuele partner moest immers de Hallembaye op, en wij dus ook.
Peddelend naar boven, iedereen bleef netjes samen, om dan wat afstand van elkaar te nemen om in volle vaart naar beneden te duiken. Richting Loen: eens het Albertkanaal en de Maas over , fietsen we de Voerstreek in. s Gravenvoeren, Schophem, St Maartensvoeren. Hier rijden we niet rechtdoor zoals we anders doen, de Plank op. Neen, we slaan linksaf en klimmen om in Ulvend uit te komen. Op deze helling is pa ooit zelfs moeten uitwijken voor een landende luchtballon.
Een mooie helling, langer, maar niet zo steil dan de Plank, met een kleine rustpauze tussenin.De plankerweg, tot aan knooppunt 428 bergaf, groetend naar de vele wandelaars die we er tegen komen.
In Teuven volgen we een klein stukje de Route des Chateaux: aan het kasteel van Obsinnich klimmen we, nog steeds de wind in de rug, naar boven tot het kasteel van Sinnich, dat nauwelijks te zien is van op de weg. Wat wel goed opvalt is het draadmonument.
In de afdaling passeren we het prachtige kasteel van Beusdael.
In Gemmenich raad ik Leon af om alleen terug te draaien, z'n benen waren niet super vandaag, maar ik betwijfelde of die beter zouden draaien als je op je eentje 60 km tegen de wind in moet beuken.
Maar Kelmis ligt echt niet veel verder. Samen met Leon haal ik lekkere rijsttaart bij één van de vele bakkers die La Calamine rijk is. De taart wordt doorgespoeld met koffie. De bidons worden bijgevuld. Intussen zal de wind wel wat zijn gaan liggen.
Niets is minder waar: we zullen hem pal op kop hebben, onze vriend. Maar t kopwerk wordt netjes verdeeld: 4 km links , 4km rechts . Hergenrath, waar we ter hoogte van de Sint Katarina Kapel van Siena afdraaien.
We klimmen naar Lontzen, Busch. En dan heerlijk dalen naar Montzen: we krijgen een prachtig zicht op het Göhltalviaduct, beter gekend als Viaduct van Moresnet (http://nl.wikipedia.org/wiki/Viaduct_van_Moresnet ). Plombières, Hombourg. Klimmen ( weeral ) op de weg naar Aubel, mooie vergezichten links, de gasleiding in aanleg rechts. Onderweg zien we bouwvakkers BBQ-en, geef ze eens ongelijk !
Bergaf naar Warsage, Bombaye. Visé, waar we Valère B herinneren aan t val van vorig jaar.
Heurle-le-Romain, om nadien de Houtain te beklimmen. Roclenge, Millen waar we de middaggroep van Lutselus tegen komen. Langs t wijnkasteel van Genoelselderen door. Membruggen, Rijkhoven. Beukend tegen de wind: Hoeselt, t Reitje. Pffff vermoeiend !
Aangekomen aan t Paenhuys krijgen we koeken, bedankt Miet ! De 3x20ers die vanmorgen naar Eupen vertrokken zijn, zaten ook al op het terras. Samen werd nagekaart over de mooie ritten, de straffe wind ... blijkt dat we ongeveer hetzelfde parcours hebben afgelegd, wij weliswaar aan een lager gemiddelde.
Een drukke sport- en werkweek, weinig nachtrust en weinig tijd voor het gezin deden me afzien om mee te gaan naar Remourchamps. Bovendien kon ik me echt niet veroorloven me, één week voor de 20 km van Brussel, me leeg te rijden. Toch wilde ik fietsen en koos ik voor de rit die Jos P op de blog gezet had onder de noemer van B-ploeg.
Nog aan de start van de B-ploeg: Leon en Jos B. De bedoeling van de B-ploeg is mensen op te vangen die ( tijdelijk ) afvallen uit de A-ploeg. Gewoon om een alternatief te bieden, want wat heeft een mens er in godsnaam aan zich het licht uit te rijden doordat het tempo, de kms of de hoogtemeters of liefst nog de combinatie van de drie te zwaar zijn. Moeten die mensen dan van hun fiets blijven ? Neen, integendeel ! Ze spreken voortaan af om samen te rijden, dat hoeft niet noodzakelijk iedere week te zijn, soms zal er wel eens samen gereden/vertrokken worden vanuit de 3x20.
Met deze ingesteldheid vertrokken we vanmorgen om 9u. Voor mij was het een blij weerzien met Leon en Jos B. Het kopwerk werd netjes verdeeld, iedereen deed evenveel kop, aan zijn tempo.
We reden op over t Reitje, Schalkhoven. We kruisen de weg Hasselt-Tongeren, en nemen vlak voor Zammelen een stukje fietsroutenetwerk om het verkeer en het centrum te mijden. We passeren het oud Stationnetje van Jesseren, en begeven ons richting Haren, Bommershoven.
Vechmaal, Horpmaal, Opheers, Batsheers allemaal in lichtjes stijgende lijn, maar dat voelen we nauwelijks doordat we zon mooi zicht hebben over de Limburgse fruitstreek. Aardbeien lonkten naar ons, het blé dor en het vlas wapperen in de wind.
Rukkelingen-Loon om Wallonië in te duiken. Bettincourt, Berloz, Hollogne Sur Geer, Omal waar het dorp zich stilaan kan opmaken voor hun vogelverschrikkersfeesten. Latinne, om dan klimmen tot Vissoul en te duiken naar de vallei van de Burdinne waar Oteppe zich bevindt.
In Oteppe stoppen we aan de visvijver, trekpleister voor vissers en wielertoeristen. Een hele bende van Heist op den Berg strandt er ook. De man die zn fiets aan de BBQ vastgemaakt heeft wordt verzocht hem los te maken zodat de vijvergasten aan hun eten kunnen beginnen.
Het teveel aan kledij wordt uitgedaan, want de temperaturen zijn serieus geklommen.
Na de koffiepauze is t klimmen, maar de te overbruggen hoogtemeters vallen allemaal heel goed mee. Na Lamontzée dalen we de vallei van de Mehaigne in. Lens Saint Remi, Abolens, Vorsen. Bergaf tot in Diepenbeek roept Jos P. Jeuk: de blauwe fietsroutenetwerkplaatjes geven aan dat we terug op Limburgse bodem zitten.
Boekhout, Engelmanshoven, Groot Gelmen. Fietsers, Vepas, allemaal dagjestoeristen die komen genieten van het mooie Haspengouw. Katarakt heeft zn doel duidelijk niet gemist. Je provincie profileren als fietsprovincie is één ding, maar de automobilisten hierin mee krijgen, dat is een ander paar mouwen.Ter hoogte van de Sint Truidersteenweg wordt Leon verplicht mee rechts af te draaien met een auto, om ongelukken te vermijden.
Hoepertingen, Berlingen. Ter hoogte van Herten rijdt Leon lek, maar met de hulp van Jos & Jos is t euvel snel hersteld.
Dan richting Kortessem en Diepenbeek. We vinden een mooie alternatieve weg om de werken op de Dooi te vermijden en algauw zitten we in t zonneke op t terras van t Paenhuys waar we door Jan getrakteerd worden op wafels. Merci Jan !
Een mooie rit, met goed berijdbare verkavelingswegen. Eens een keer "anders dan anders" naar Oteppe. Meer van dat hoorde ik Jos B en Leon nog roepen. Mannen, bedankt voor t aangename gezelschap !
Op de blog werd aangekondigd dat de dinsdagrit naar een onbekende bestemming zou zijn. Mmmm spannend . Blijkbaar wisten enkelen dat er richting Epen/Gemmenich zou getrokken worden. Zolang er een bestemming is, is het ok voor mij.
Vanessa had geen goed oog in het weer van vandaag en verkoos haar koersfiets toch maar op stal te laten en was al druk in de weer om haar loopschoenen op te blinken voor haar namiddags trainingsloopje. Wel aanwezig waren onze uitheemse rijders (Marcel en Marc) en onze thuisrijders van Diepenbeek (Yvan, Omer en Remi).
Met de kampioenenmatch die deze avond zou gespeeld worden tussen Racing Genk en Standard, kon Remi het niet nalaten om zijne Standard tulband al aan te trekken. De clash tussen onze racing-supporter Peter en Standard-fan Remi hebben we helaas moeten missen.
Mieke passeerde deze morgen met hare "limo"-smart en begon hevig te toeteren op ons. Was ze van slag bij het zien van Omer zijn knappe knieën? Hij was de enige die er vandaag stond in korte broek.
Ondertussen was het 10 minuten na 9 geworden maar Leon was niet komen opdagen. Helaas .......
Omer en Marc op kop en de rest in het zog ervan en zo op weg naar Lutselus, Munsterbilzen, Hees en Vroenhoven. Hier waren ze de laatste hand aan het leggen aan de afwerking van de brug. (plaatsen van glazen ballustrade en bijhorende gezandstraalde tekst erop)
Wind????? Amai nog niet, met hopen.
Langs het kanaal blies hij ons recht in het smoeleke. Tja de boodschap is om je dan zo klein mogelijk te maken hé en te blijven trappen. Dan duurt het wel effe voor je in Lixhe komt hé.
Vervolgens werden de dorpjes in de voerstreek aangedaan. Te beginnen met Moelingen, 's Gravensvoeren, Sint Martensvoeren. Het druillerige wolkendek van deze morgen was ondertussen al aardig wat open getrokken en het zonnetje liet haar toch al van haar goede kant zien.
De planck werd letterlijk links gelaten en het ging eens rechtdoor richting Remersdaal (met links Veursbos en rechts van ons vrouwenbos --> misschien toch maar eens gaan ontdekken )
zouden die daar ronddwalen in het vrouwenbos?
Ieder op zijn eigen tempo weliswaar. De ene klein en vlot trappend (met Marc als specialist hierin), de andere al peddelend en nog andere.......... daaaa daaaa.
Na Sippenaken kon de vlaai toch niet meer lang op zich laten wachten. In Gemmenich werd bij de bakker een rijstvlaai uitgehaald en vervolgens aangesneden in ons vast bruin café-tje. Tja alles aan 1,5 euro !!!! Zulke cafés vind je niet meer veel. Dus 2 koffies en een stuk rijstvlaai voor 4 euro -> fietsen hoeft niet duur te zijn hé.
Ondertussen waren de knieën al aardig stijf geworden en werd de fiets toch maar terug onder het achterwerk geschoven. Moeizaam vertrekkend ging het terug richting Plombières, Hombourg en Aubel. Lichtglooiend landschap en wind??? Het kan een zware combinatie opleveren.
De ene rijstvlaai was nog niet verteerd of Marcel wou al terug bij de bakker in Aubel stoppen voor de volgende vlaai. Toch maar wachten tot volgende keer ...........
Vanaf Val-Dieu is het tegenwoordig zalig rijden richting Mortroux. Supergladde asfalt en lichtjes bergaf !!!! Omer en Marc nog steeds op kop en met een lekker tempo.
In Dalhem werd eens afgeweken van onze standaard route en het plan was om de pijltjes van de "8 van munsterbilzen" naar huis te volgen. Lang hebben we ze niet kunnen volgen want na Bombaye waren we ze ineens kwijt. Dan maar gewoon via Visé en met de wind in de rug langs het kanaal terug richting thuis.
Vlak is ook maar Vlak hé. Dus rap effe de muizenberg in Kanne meenemen -> moet kunnen !!!!
Met bijna de identieke weg als deze morgen ging het terug via Vroenhoven, Hees, Eigenbilzen, Munsterbilzen, Diepenbeek. Yvan nam het laatste stukje ook nog een beetje kopwerk voor zijn rekening. Knap !
In het paenhuys trakteerde Miet ons weer met een lekker stukske koek (merci daarvoor). Dat ik combinatie met Aquarius of enig ander gerstenat is altijd een mooie afsluiter van een aangename fietsdag.
Vandaag koos ik er voor om een ritje te maken met papa, die na een knieblessure de fiets noodgedwongen enkele maanden moest laten staan.
Omer was er gelukkig wel bij en schreef volgend verslag, bedankt Omer !
Vandaag stonden we maar met zessen aan het bushokje. Wat was de reden van de magere opkomst ? Werken of hadden ze geen vergunning meer gekregen van de vrouw des huizes ? Of was de rit van vorige week dan toch te zwaar geweest ?
David kwam ons goedendag zeggen, want die vertrok vandaag op fietsvakantie naar Mallorca. Geniet er van, en wees voorzichtig hé.
Dan vertrokken we, onder kopwerk van Valère en mezelf, maar met ons zes richting Alken, Hoepertingen, Gelmen, Engelmanshoven. Hier zei Leon plots Ik draai terug want het gaat me niet . Aan een sappig tempo ging het verder richting Jeuk, Vorsen waar de taalgrens overgestoken werd. Boehle, Lens-St-Servais, Latinne, Marneffe en Oteppe. Hier begon het klimwerk, de Côte dOteppe ( 2 km, max 10% )moest er aan geloven.
Moha, en toen diende de Côte Wanzoul zich aan ( 1500 m, max 14% ). Yvan riep dat ie ging peddelen, Marcel sloot zich hier mee aan want hij moest zn knieën sparen ( niet zn tong ). Villers le Bouillet om dan in volle vaart af te dalen naar het centrum van Huy.
In Huy genoten we van een lekker stuk rijsttaart en een paar tassen koffie. Tijd voor het zwaardere werk: de muur van Huy.
Na de muur reden we richting Amay, nog steeds Valère aan de kop. Quinten en ik hebben het kopwerk verdeeld. Naar huis beklommen we ook nog de Côte de Chaussee Romaine in Flône (2200 m, max 10% ), om nadien een blik te werpen op het mooie kasteel van Jehay.
Abdij van Flône Kasteel van Jehay
Aan een strak tempo ( we roken de stal ) werd er over Tongeren naar huis gereden. Omstreeks 14u30 arriveerden we in t Paenhuys en werd het thuisfront opgetrommeld.
Flor ( en Moeke ) kwamen langs met lekkere zelfgebakken havermoutwafels die doorgespoeld werden met door Flor getrakteerde consumpties. Merci Flor, we hopen dat je heiligbeen zo snel mogelijk terug in orde is zodat je terug kan aansluiten met de groep.
Vanessa en Jarno kwamen af, alsook Wivine en Irma. Marc T kwam ook nog op de koersfiets aangereden, want ook hij wilde de geweldige verhalen van Marcel(la) niet missen !
Ik had me vandaag zelf misbaar gemaakt op mijn werk door een dagje verlof te pakken. Dinsdagen en zaterdagen zijn bij mij al vaste fietsdagen geworden.
Na onze zware zaterdagrit (Rekem-Franchorchamps-Rekem) zouden we dit ritje opvatten als een rustige herstelrit. Op de blog stond vermeld dat het waarschijnlijk richting Epen of Gemmenich zou gaan. Marcel zijn knieën waren voldoende hersteld alsook kwam Yvan, Omer, Peter en Marc opdagen aan het buskotje. Ook Snoopy kwam opdagen (helaas met de auto). We zullen nog lang moeten wachten tot zij eens met de fiets komt meerijden →alé onze dag was weer goed met zon verschijning hahahaha
Marcel en Marc waren deze morgen al een uurtje vroeger vertrokken onder een volledig grijze hemel. Koud was het niet (15 °C) maar het voelde wel al redelijk vochtig en zwoel aan. De buienradar toonde in de buurt van Bergen/Brussel/Antwerpen toch vrij zware regenbuien. Limburg en het oosten van het land zouden gevrijwaard blijven van regen. Helaas zag Jos Bollen het niet zitten om bij dit weer zijne fiets buiten te halen. Vriendelijk was hij wel om ons te komen uitwuiven deze morgen. Omdat niemand stond te springen om in de (toch eventuele) regen te rijden, werd de bestemming verschoven naar Aubel en wel zo dat we niet al te veel kilometers zouden maken en zeker droog zouden aankomen. Zat alleen de verwachte regen hier voor iets tussen of werd de overheerlijke rijstvlaai in Aubel ook mee in rekening gebracht?
Voor Marc was Aubel een zeer goede optie omdat hij zelfs door de week ook al verknocht is geraakt aan rijstvlaai. Hij gaat stiekem tussendoor halve rijstvlaaien halen om ze zelf op te snoepen. Tja verslaafd aan fietsen en rijstvlaai hahaha
Zo vertrokken we via Beverst, OLV parochie, Hoeselt, Rijkhoven, Membruggen, Genoelselderen en Millen. Vanaf heden kunnen we daar weer linksaf richting Val-Meer. Gedaan met omrijden en discussies De taalgrens werd overgestoken naar Bassenge en de Houtain werd langzaam omhoog gepeddeld.
Boven gekomen ging het nu eens rechtdoor richting Haccourt en net voor Visé volgden we de maas tot aan de voet van de Richelle. Omer schoof hier een plaatsje naar achteren en Peter kreeg Marc als nieuwe kopman langs zich. Blegny werd gewoon aan de kant gelaten en vanuit Dalhem ging het bergop richting Saint André. Het mag gezegd dat Peter de laatste tijd serieus aan het pieken is. Beresterk gewoon !!! Via de abdij van Val Dieu en hup naar Aubel. Voila, doel bereikt met slechts enkele muggendrupjes. Yvan en Omer gingen bij de bakker langs en de rest nestelde zich op het vernieuwde terras van Café Aubeloise. Op één vlaai werd niet gekeken en dus werden de 2 rijstvlaaien soldaat gemaakt door 5 man. Lang hebben we er niet moeten over doen Centrum Aubel
Ondertussen was het zonneke al aardig tevoorschijn gekomen. Heerlijk fietsweer !!!
Van Aubel ging het direkt richting voerstreek (en wel via St Pieters, St Martens, St Gravens-voeren en Moelingen).
Voerstreek
Om de rit toch nog wat pittig af te sluiten werd er unaniem beslist om de halembaye en de slingerberg nog rap onder de wielen te schuiven. (Binnenkort zal het van aan de voet van de halembaye tot aan de brug in Kanne aangenaam fietsen worden. Ze waren er de toplaag aan het afschrapen in afwachting van een nieuwe asfaltlaag. Zeker eens testen binnenkort).
Nu de boeren volle bak aan het werk zijn op het veld was het wel wat uitkijken voor de grote tractoren en dito machines. Marcel moest zelfs in de buurt van Zussen zijn breed poepke intrekken om er deftig langsdoor te komen.
We reden door Hederen, Groot- en Klein Spouwen, Bilzen en zo richting Lutselus. Volgens mij hadden de kopmannen vanaf daar vloeibare viagra op de ketting gespoten. Superstijf stond de ketting !!! Tegen 45 km/u ging het vlotjes richting Diepenbeek.
Alles geven !!!!
14 u en al op het terras van het Paenhuys !!!! Tijd genoeg om een paar consumpties te nuttigen (wat & aantal blijft geheim → thuisfront leest mss mee hahahaha). Miet legde ons weer weer in de watten met een mandje koeken. Merci daarvoor. Met spijt in het hart kwam Jos Bollen even later ons terug vervoegen op het terras. Helaas geen kilometers voor hem maar dorst had hij er wel van gekregen.
Remi kwam met zijne mono-volume (of eerder mini-volume) langs het paenhuys gereden en effe later vergezelde hij ons ook op het terras. Hij was effekes brood gaan halen en Mieke maar denken dat het megadruk was bij de bakker. Zo te horen had hij afgelopen zaterdag toch hennig afgezien op de terugweg naar huis maar hij heeft wel de gastvrijheid van onze waalse medemensen mogen ervaren.
Helaas was het deze keer een verslag zonder actie-fotos omdat het fototoestel niet bij Vanessa is weg geraakt.
We hebben altijd gepraat over lange ritten maken. Vandaag stond er zo eentje op het programma: Francorchamps. Ik had geblogd dat ik mee zou gaan als ze rekening met me zouden houden, vooral op de hellingen. Ik wist dat de groep me niet in de steek ging laten, dus vertrok ik ( weliswaar met een klein hartje )naar de 3x20.
Om 8 uur vertrokken we al, dat wil dus zeggen dat Marc, Didi en Marcel al veel eerder moesten vertrekken. Chapeau toch zunne, om er telkens die extra kilometers aan te plakken.
Marcel had vorige keer veel afgezien, hij gaf me de opmerking dat als je borsten had, je met plezier geduwd werd, dat inspireerde Marc om Marcel van een ferme boezem te voorzien. Achteraf bekeken hadden we de ballonnen beter met helium gevuld, dan ging ie vanzelf omhoog.
"Aangenaam, ik ben Marcella "
Ook aan de start een nieuw gezicht: Quinten, kinesist op de rustoord de Visserij: we hebben er alvast onze hometrainer gereserveerd !
Remi was er vandaag ook nog eens bij, opvallend stiller dan anders, wellicht zit de winst van Genk hier voor iets tussen.
Onder kopwerk van ( wie anders ? ) Valère en Peter vertrekken we Reitje, Romershoven, Schalkhoven, Alt Hoeselt. Hier rijdt David op korte tijd twee maal plat. Valère krijgt het op zn heupen en controleert onze banden. Didi is wel heel goed voorzien: die heeft zelfs een reserve-buitenband bij. Als we 10 km verder plat roepen wordt er plots boos naar achter gekeken, maar t was maar een grapje, en hij kan der terug mee lachen.
Membruggen, Genoelselderen, Bassenge: de eerste helling kondigt zich aan. De Houtain wordt op een heel rustig tempo naar boven geklommen, ik kom op geen enkel moment in de problemen.Heurle Le Romain, Hermalle-Sous-Argenteau: de Richelle ( 2km, 3,8% gemid, max 7% ) op, ook deze wordt verstandig aangepakt.
Housse, Chefneux, verder klimmend naar Queue-du-bois en Fléron waar een mooie afdaling op ons ligt te wachten. Dalen tot in Trooz en dan klimmen tot in Banneux: Côte de Trasenster ( 4km, gem 4,9%, max 9%), met wat stootwerk van Peter en Marc geraak ik dan toch boven.
Een bewaard stukje Hoge Venen, Marc had nog overschot !
Vlak voor we in Banneux aankomen, komen we Enzo tegen ( één van mn meest sportieve dansers ), we vragen of ie iets mee komt eten aan t rond punt. De taart wordt getrakteerd door Peter die alweer een jaartje ouder is geworden. Proficiat Peter, we merken eigenlijk geen verschil sinds je met onze groep meefietst, integendeel !
Bidons worden bijgevuld, we nemen afscheid van Enzo die Banneux als keerpunt heeft. Klaar voor de volgende etappe: Francorchamps. Nu zou het zwaardere werk pas beginnen. Pfff , ik dacht bij mezelf: Leon had gelijk, t zou een immens zware rit worden.
Côte de Creppe werd ons nog voorgeschoteld, om helemaal pannekoek van te worden ! 1800 meter, gemidd 6,3%, max 13 %. Ik sta volledig geparkeerd maar kan ( gelukkig ) beroep doen op een hulplijn. Maar niet alleen ik heb het zwaar, Remi begint ook stilletjesaan leeg te lopen, niet abnormaal als je weet dat we der intussen 100 kms op hebben zitten, en zeker al 1500 hoogtemeters.
We horen de motors razen op het circuit van Francorchamps, terwijl wij zwoegen op de volgende kuitenbijter: côte de Cokaifagne: 4200 m, gem 5%, max 8%. t Zuur voel je zo opkomen in je benen, je wilt kleiner schakelen maar je zit al op je kleinste man man is dat afzien ( zelfs met een helpende hand ! ). Op het keerpunt stoppen we in een winkeltje om ons te bevoorraden, we bevinden ons op het grondgebied van Stavelot. Water, aquarius, wafels, bananen vliegen de deur uit.
Vanaf dit moment zullen we de wind ook meer in ons voordeel dan in t nadeel hebben, dat werd tijd. Naar Polleur was er een nogal gevaarlijke afdaling, het dek was er weg , geen wonder dat Peter plat reed. Het kopgroepje had van die gelegenheid gebruik gemaakt om terug wat drinken te gaan kopen. Remi ging al wat voorsprong nemen en zette op zn eentje het parcours verder, we zouden hem wel oppikken. Niets was minder waar we hebben Remi nergens meer gezien
Knuffel voor op de foto
Klimmen naar Oneux, en dan bergaf en wind meenaar Diepenbeek roept Yvan. Maar de ene helling blijft de andere gewoon opvolgen niet te doen gewoon. Als we een bordje met een helling zien staan van max 17%, passen we. We zoeken de richting even op de gps van Marc en beslissen de pijltjes niet meer te volgen, maar dat wil niet zeggen dat we het gemakkelijk gaan hebben.
Mooie vergezichten Piepedood, maar toch stiekem een cartouche bewaard voor de finale
De helling die we vorige dinsdag gedaan hebben vanuit Banneux komt er weer aan, klimmen van Trooz tot Romsee. Blijven drinken en eten is de hele rit de boodschap geweest maar warme aqaurius smaakt echt niet.
Beyne-Heusay, Jupille, en met een klein hartje rijden we in Herstal over de gearceerde lijnen waar Noenke Flor vorige week nog werd weggevoerd. We blijven aan je denken Flor, en we hopen dat je der snel terug bij zal zijn.
Ik kijk op mn tellerke en zie al 164 kms staan. Op 185 kms zijn we nooit thuis. Niet aan denken, gewoon blijven trappen. Marcel hoopt in Liers de trein te kunnen pakken, hij heeft last van zn knie. Maar we komen helemaal niet echt in Liers, dan maar in Tongeren roept ie. Fexhe-Slins, Glons. Het bord de Limburgers heten u welkom voelde nog nooit zo goed aan. Sluizen, Berg ( bergop natuurlijk ) waardoor Marcel de trein in Tongeren ook al gepasseerd is. Dan maar in Diepenbeek zegt ie, en voor we t weten zijn we uiteindelijk ook in Diepenbeek, waar we ons neer laten vallen in de zeteltjes op t terras van tPaenhuys, het is intussen iets na 18u00. Die trappisten en Duvels waren dubbel en dik verdiend !
De schoenen worden uitgedaan, wat een branderig gevoel ! We drinken nog snel iets en nemen dan afscheid van elkaar. t Was afzien, puffen, zweten, de moed terug bijeen rapen en verder rijden. Hiervan zullen we de vruchten nog wel van plukken. We horen van Miet dat Remi intussen in Oupey zit, zijn terrein, maar dat wil zeggen dat ie nog heel wat kms voor de boeg heeft. Vanmorgen was ie nog aan t lachen dat ie gene dynamo op zijne fiets had.
Ik dank de kopmannen Valère, Peter, Omer en Quinten voor hun puike kopwerk. En mn grootste dank gaat uit naar Peter en Marc die me meerdere malen gedepanneerd hebben. Maar toch denk ik dat ik volgend jaar pas voor deze rit, ze was ( voor mij althans ) loodzwaar, maar ik heb weer mooie plaat(s)jes gezien, en mn grenzen verlegd.
Omer heeft een verslag gemaakt van de rit die de 3x20-ers gereden hebben, waarvoor dank !
Met zn 9 stonden we vanmorgen aan het bushokje. Remy en ik met de korte broek. Sabine had haar korte broek nog vlug omgeruild tegen een 3/4e broek, op aanraden van Peter die al kennis gemaakt had met de ochtendfrisheid.
Dan toch maar met frisse benen en vingers vertrokken via Hoeselt, Rijkhoven, Membruggen, Millen, Bassenge, waar we besloten om niet de Houtain langs de gebruikelijke kant op te rijden, maar wel de kleine Houtain, of de zijkant via Rukkelingen die zeker zo stijl is (piek van 15%) maar het verkeer is er veel rustiger en dat maakt het veel aangenamer.
Dan richting Heur-le-Romain, Oupeye, niet de Richelle op maar op vraag van Peter de Sarolay eens beklommen. Remy kende deze nog niet, vandaar. Toen we boven op hem te wachte stonden, kreeg Yvan toch even de mismoes toen hij zag welke versnelling Remy trapte ... hij wist toen nog niet dat Remy 100 meter voor de top stiekem zijn groot blad opgetrokken had Toch weer een pittige helling met stukken van 11 en 12%.
In Blegny gekomen reden we richting Aubel om daar te stoppen, omdat de vlaai nergens lekkerder is als in Aubel. Bij koffie en taart werd de terugweg uitgestippeld. We spraken af om niet teveel langs het kanaal te rijden omdat de wind daar erg in ons nadeel zou staan.
We vertrokken en klommen nog iets hoger om in volle vaart Teuven binnen te stormen en zo via de Planck naar Voeren af te dalen. De ketting werd goed stijf gehouden , sommigen speelden met de pedalen! ;-) .
In Lixhe een stukje kanaal om zo de Lannaye (Saint Pierre ) en de Muizenberg te beklimmen, Leon zag die extra hoogtemeters niet zitten en koos er voor om langs het kanaal tot Vroenhoven te rijden ( in de wind ).
Na de Muizenberg wachtten we tevergeefs op Vroenhovenbrug op Leon. Uiteindelijk reden we verder via Vlijtingen waar de Lutselusgroep ons pad nog kruistte, maar ze hoorden ons niet omdat ze wellicht de wind in hun oren hadden. Rosmeer,Eigenbilzen, Munster, Schoonbeek, Diepenbeek.
Op 500m van zijn huis viel Yvan nog plat, maar de roep van de Westmalle was te sterk. Vlug werd een nieuw bandje gestoken om in vliegende vaart de Lutselusstraat af te denderen. Toen we 10 minuten aan t Paenhuys zaten kwam Leon ook afgereden. We hebben afgesproken dat als er iemand een bepaalde helling niet wil doen en deze kan omzeilen, we voortaan best afspreken elkaar op een bepaald punt op te wachten zodat de groep tenminste in zn geheel thuis kan rijden.
Het was zware , pittige rit maar hebben er zeker van genoten , het moet ook niet steeds dezelfde weg naar Aubel zijn, zolang de taart maar evengoed is, zijn we al lang tevreden!
Het kopwerk werd netjes verdeeld tussen Yvan, Peter en mezelf. Maar we hebben Noenke Flor toch wel gemist zunne, we hopen dat ie snel terug zn plaatske kan innemen want Peter kan niet iedere maandagnacht congé nemen !
Tijdens het zonneterrasje aan het Paenhuys kwamen Valére en Wivine ons nog vergezellen. De cake die we van Miet kregen, was toen al wel soldaat gemaakt.
Ritgegevens: 135 kms, 28 km/u gemiddeld, 1435 hms
Aanwezig: Sabine, Peter, Leon, Marcel, Remy, Yvan, Jos Bollen, Omer
Marc T heeft meegereden tot Genoelselderen, hij moest op tijd thuis zijn om te gaan werken
Nvdr: ook nog bedankt aan Peter die me nog wat extra info doorgemaild had
Verslag rit dinsdag 3 mei 2011: Dalhem, 's Gravenvoeren
Verslag rit dinsdag 3 mei 2011: Dalhem s Gravenvoeren
In de voormiddag moest ik werken, dus moest ik verstek laten gaan voor beide dagritten ( Zoete Waters en Aubel ). Maar in de namiddag stond er in de groep van Lutselus ook een mooie rit op het programma: Aubel. Leek me wel wat ver voor een namiddagrit, we zouden we zien.
Om 12u00 dus snel van t werk naar huis, aardappelen schillen, omkleden en om 12u50 stond ik netjes aan wat ooit Lutseluskerk geweest is.
Ofwel was iedereen voormiddag mee, ofwel zagen ze Aubel niet zitten. Het weer, daar kon het niet aan liggen, een stralende zon. De straffe noordoosterwind deed de temperatuur de 20° niet bereiken dus werd het een ritje met lange mouwen, behalve voor Jefke Bollen, die had het blijkbaar warm genoeg. Sinds de kerkklok niet meer tandt geeft Johnny het startsein: als hij arriveert kan de rit beginnen !
Met ons 12 vertrokken we over Schoonbeek, Eigenbilzen, Mopertingen. Ter hoogte van Vlijtingen, Lafelt kwam Leon ons tegemoet gereden. Vreemd, de rest van de 3x20 ers volgde niet. Mon Vdb is hier terug gekeerd, hij moet nu eenmaal op doktersadvies zn trainingen licht houden.
Met elven reden we verder, voor een keertje aan de andere kant van het kanaal, Trekwaeg Cavel. Voor t eerst rij ik aan die kant van t kanaal en zie ik de enorme gaten in de mergelwand van de muizenberg. Deze gaten zijn ontstaan doordat er in eerste instantie aan bovengrondse mergelwinning gedaan werd.
We steken in Kanne het kanaal over, en zetten koers richting Lixhe. Als er een plaspauze ingelast wordt neemt Marino afscheid van de groep. Hij sukkelt nogal met zn knie en moet luisteren naar zn lichaam.
We trekken verder naar Visé, en daar raakt kapitein Jean J even het noorden kwijt, mede door wegwerkzaamheden. Maar we vonden een zijwegske . En wat voor één ! Kasseien zoals die in Roubaix horen te liggen, en dan nog bergop ! Omdat we niet tijdig geschakeld hadden moesten we de fiets aan de hand nemen.
We geraakten toch uit de wirwar van Visé, zodat we konden klimmen richting Dalhem. Boven werd netjes op elkaar gewacht. Weer even omhoog naar Bombaye om in Warsage af te slaan naar s Gravenvoeren.
Koffiepauze werd genomen onder de poort , de eeuwenoude gerestaureerde vierkantshoeve Blanckthys. Toen Jefke Bollen hoorde dat dit ook Limburg was bestelde ie prompt ne bok, maar de serveerster had ooit school gelopen in Tongeren en liet zich niet vangen. Oostmalle hadden ze niet, dan maar ne Westmalle voor Harry.
De terugweg, nu meer wind op kop dan wind opzij, ging over Moelingen en Lixhe waar lek gereden werd. Langs t kanaal passeerden we de man op de ligfiets die menig wielertoerist daar al wel eens gezien heeft. Dagelijks zou de oude man daar zn training afhaspelen.
In Vroenhoven de Calvarieberg op, maar eens we boven zijn zien we dat we eigenlijk ook rechtdoor hadden kunnen rijden. De afrastering is er blijkbar weggehaald. De brug van Vroenhoven over, om terug lang t kanaal te rijden tot in Veldwezelt. Gellik, Schoonbeek. Tijd om nog ene te gaan drinken was er niet meer over, maar dat halen we op een ander moment nog wel eens in .
Een mooie rit, een fijne babbel wat moet een mens nog meer hebben ?
Ikzelf was er vandaag niet bij, Flor natuurlijk ook nog niet en toch kunnen we dankzij Omer een verslagje op de blog plaatsen. Bedankt Omer !
Van de drukte die er anders is was vandaag niet veel te bespeuren aan het bushokje. In de namiddag zou het pas gaan regenen, maar om 8u30 kwam de zon al goed door. Edgard en Valère B waren op hoogtestage in Spanje. Remi, Marc, Peter konden er niet zijn wegens werkverplichtingen. Didi wellicht babysitten. Vanessa moest om 13u00 helpen voor t countrybal, maar ze heeft in de plaats 30 km gelopen, dat kan ook wel tellen.
Dan was er de hele week al onduidelijkheid geweest over waar de rit naar toe ging gaan: de grote ( Andenne ) of de kleine ( Oteppe ) tour van de Gymna. Paul had geblogd dat hij samen met Karel maar tot Oteppe zou gaan. En die beslissing had ik ook gemaakt, wetende dat we morgen met de club een zware rit op t programma hadden staan.
Kopman van dienst, Valère Ph had natuurlijk graag verder gereden, dus was die in zn kont gebeten . Waar is de motivatie ? vroeg ie zich af. En als Valère geprat is zal je t geweten hebben. We vertrokken onder kopwerk van Valère en mezelf via Kortessem, Guigoven, Jesseren, Vechmaal, Oreye. Toen werden de pijlen van de Eburonen Classic gevolgd tot in Oteppe. Met een gemiddelde van 32 per uur werd Oteppe bereikt. Natuurlijk had de (strakke) wind mee hier in geholpen.
Na de koffie was Valère een beetje afgekoeld en besloten we de pijlen van de Eburonen terug te volgen. In Borgloon zag Karel het niet meer zitten en laste een extra terrasje in. Sabine vergezelde hem.
Bij terugkomst in t Paenhuys werd nog nagekaart. Vanessa en Remi kwamen nog even afgezakt om te horen hoe t geweest was. Niks gezien zegt Marcel wel AFGEZIEN . Maar de Westmalles deden het afzien snel vergeten !
Misschien de laatste zomerse lentedag had Frank Deboosere aangekondigd. Pas op, voor de natuur en de landbouw is regen welkom, zeker als je hoort dat er gisteravond duizend hectare natuurgebied in de Hoge Venen in vlammen is opgegaan.
Profiteren en nog eens een mooie rit maken was de boodschap. Scherpenheuvel werd ingeruild voor Banneux.
Aan de start welliefst 12 liefhebbers, en dat op een dinsdag ! Zelfs Valère Ph was er bij, maar die zou vandaag gewoon meerijden als lid van het peloton. Geen kopwerk voor hem dus vandaag, en das zn goed recht. Mogelijke kopmannen genoeg vandaag: Omer, Flor, Peter, Marc T. Leon was twee minuutjes te laat: hij had de afwas nog moeten doen ( je ziet, je bent nooit te oud om een nieuwe man te worden ). Edgard was chauffeur van dienst, hij zou ons naar Banneux laten rijden zoals we nog nooit gedaan hadden.
Onder kopwerk van Omer en Flor rijden we over Hoeselt, Rijkhoven. De ellendige helling in Valmeer af, dan naast de Grot van Lourdes door in Bassenge. De Hautain werd beklommen, af en toe kreeg ik een duwtje tegen mn banaan van Valère Ph waardoor ik gelijktijdig met de rest boven was.
Heurle-Le-Romain, Oupeye, het water over. De mooie Richelle op, om door te klimmen naar Blegny waar het de oude mijn passeren.De sfeer zit er goed in. Ik hoor Valère B zeggen dat Edgard nog een mooie klim in petto heeft om Banneux te bereiken: eentje waarvan het venijn in de staart zit: 18% op het einde van de klim. Goh, wat had ik vandaag graag naar Heinsberg gereden, dacht ik in mezelf. Maar ik zou doorbijten en op mijn tempo zou ik die klim ook wel aankunnen.
Toch maar liever een gps dan deze richtingwijzer
Bolland, en toen waren er wegwerkzaamheden. Marc T keek even op zn garmin en vond een zijweg die op hetzelfde punt uitkwam. De kwaliteit was niet om over te stoefen, maar alles was beter dan 3 km te klimmen door kiezelsteentjes.
We genoten van de prachtige vergezichten die het land van Herve ons aanreikte. En dan redelijk steil bergaf door Xendelehesse en Soiron. Weeralom oppassen geblazen voor de vele putten in het wegdek.
We dalen verder naar de Vesder in Pepinster. Ter hoogte van het station zou de fameuze klim beginnen. We rijden over een fietsbrugje, maar vinden de weg naar de klim niet. Blijkbaar was er op een paar jaren tijd toch t een en t ander veranderd. Ik moet toegeven dat ik het helemaal niet erg vond. Maar anderzijds moet je toch wel dezelfde hoogte zien te bereiken en dat was dus klimmen tegen een constante gradiënt van 10 en 11 %. Gelukkig had ik Marc en Leon Peter bij zich om te depanneren.
Pfffffff, een welgekomen helpende hand
Prachtige vergezichten ... merci Sporza !
Theux, Mont en dan komen we aan in Banneux. Peter vervangt hier zn bandje terwijl wij kaarsen branden voor een goede thuiskomst. De bidons houden we tevergeefs aan de kraantjes waar anders het heilige water zo uitstroomt. Geen drup komt er nog uit.
Snel komen we bij de bakker aan t rond punt waar de lekkere rijsttaart wordt verorberd. Wordt er nog gefietst ? roept Omer. De fietsen worden terug aan gang gestampt.
" Allez Leon " toch niet in uw koffiezjat ! "
Een knuffel voor m'n depanneurke ;-), merci Marc !
Heerlijk dalen: Louveigné, Gomze-Andoumont, Trooz. En dan weer klimmen uit de Vesder-vallei. Op eigen tempo ( sneller gaat toch niet ). Flor en Omer houden het tempo doenbaar voor me, bedankt mannen ! Een lange klim van 4 km die we al vaak gedaan hebben: daardoor weet ik dat ik me niet mag vastpinnen aan de twee ronde punten: de klim stopt er niet, maar gaat door tot aan de rode lichten in Romsée.
Met de vingers in de neus ...
Let vooral op de schone overtrekjes die Sabine van de Paashaas gekregen heeft ! In Romsée wordt een plaspauze voor de mannen ingebouwd. Dan weer dalen tot in Jupille: Marcel mag alleen maar water drinken dat naast de brouwerij gepasseerd is. Peter vervangt nog maar eens zn bandje, van die gelegenheid maken wij gebruik nog snel een banaan, koek of gelleke binnen te werken.Een stukje langs de Maas op, een drukte van jewelste op dit uur van de dag.
En dan slaat het noodlot toe: ter hoogte van de oprit van de Autostrade in Herstal bedenkt een bejaarde automobilist wel erg laat dat ie toch de oprit van de autostrade op moet. Op dat moment rijdt Flor op kop, naast Omer. Omer kan nog meedraaien met de richting van de wagen mee, Flor wordt ( wellicht met de elleboog ) geraakt door de wagen en valt neer. Marcel vliegt ook nog eens over Flor tegen de grond: hij komt er met een kapotte elleboog, en schade aan de fiets van af maar morgen zal ie het zeker wel voelen
En dan gaat alles zo snel: kijken naar Flor, hij heeft het bewustzijn niet verloren maar klaagt over pijn aan de rug, de hand en de elleboog. Voorbijgangers stoppen om te helpen, we bellen de ziekenwagen. Een passerende dokter stopt en blijft bij ons tot de ambulance er is. Politie is intussen ook onderweg. Ik beslis met de ambulance mee te rijden, zodat Flor dit niet alleen hoeft te doorstaan. Onze fietsen worden bij mensen thuis in bewaring gegeven: Edgard zou deze komen oppikken. Terwijl Flor in het ziekenhuis de nodige fotos laat maken bleef de groep verdwaasd achter: Marcel en Sabine ( die als laatste reed ) leggen een verklaring af. Twee uren na het ongeval rijdt de groep, in stilte naar huis. De fun was er af. We beseffen dat dit ieder van ons had kunnen overkomen.
Flor heeft pech gehad, maar ook geluk: t had zoveel erger kunnen zijn ( misschien is t maar goed dat we een kaarske zijn gaan branden in Banneux ). Door neer te komen op zn arrière heeft ie zn staartbeen gebroken, ik mag er niet aan denken was ie op zn rug neergekomen. En verder is het nut van het dragen van een helm nogmaals bewezen: de tweede slag werd opgevangen door het hoofd, getuigen de deuken en krassen op zn helm.
We hebben hem terug meegekregen uit het ziekenhuis, aan een gebroken staartbeen valt nu eenmaal niets te doen. Rusten en zitten op een binnenband van een kruiwagen, en iedere dag de pijn verbijten tot ie ( hopelijk snel ) de fiets op kan.
In naam van de groep wens ik Flor ( en Marcel ) een spoedig herstel toe !
Ik wil alle 3x20ers bedanken voor hun bezorgdheid, in het bijzonder Edgard voor het terug gaan halen van onze fietsen.
Ritgegevens: ik had 106 kms, een vertekend gemiddelde van 25,5 , maar wel 1382 hms
Een mooi ( glooiend ) parcours, een stralende zon, toffe fietsvrienden: al deze elementen lokten heel wat gegadigden naar t bushokje. t Wordt tegenwoordig moeilijk om er s zaterdags s morgens de bus te nemen om 8u30.
De nieuwelingen ( allez, ze zijn nog al eens mee geweest ) werden voorgesteld aan de rest van de groep. Marcel verscheen voor t eerst aan de start zonder lange broek, t was blijkbaar warm genoeg. Waar is dat feestje kwam ook aangeroepen. En toen koersdirecteur Leon aangeschuifeld kwam werd het startsein gegeven.
Team Novecolli was er ook bij
" Waar is dat feestje ????? Hier is dat feestje !!! "
De man rechts achteraan staat op de bus te wachten ....
In Vechmaal zouden we het parcours van de vast gepijlde Blés dOr oprijden. Onder kopwerk van Valère en Flor reden we op over de Sint Rochuswijk om te constateren dat Valère ( vandaag nog ) zn gras moest afdoen de ketting stijfhouden en dan kwam dat volgens Remi allemaal in orde. Wintershoven waar we enkele regendruppels voelden, Jesseren, de mooie bloesems om ons heen. De Tongerse Steenweg werd overgestoken in Bommershoven om nadien het eerste Blés dOr bordje te zien in Vechmaal.
Telkens op en af, naar Thys, Crisnee, Fize-Le-Marsal, Freloux. Maar de benen zaten goed en dan is het een plezier om deze route te rijden. Gouden Koren hebben we in deze tijd van het jaar natuurlijk niet gezien. Maar t landschap kleurde goud(geel) door de prachtige in bloei staande koolzaadvelden. Koolzaadolie zal in de loop der jaren waarschijnlijk aan belang winnen als bio-brandstof. Maar het wordt ook gebruikt voor menselijke consumptie; de koek die overblijft na persing zou krachtvoer voor het vee zijn.
We rijden de autostrade over en bereiken Fexhe, Jeneffe en Haneffe. De strakke zijwind en wind op kop maken het niet gemakkelijk maar als er iets is wat ik ( van Leon ) geleerd heb is t uit de wind te gaan zitten.Seraing-le-Chateau waar we een middeleeuwse kasteel zien liggen dat de Duitse adellijke familie Vandermark verwierf door het huwelijk van Graaf Everard I van der Mark met onze Limburgse Maria van Loon-Lummen. Op naar Borlez en Les Waleffes waar we de kasteelhoeve zien liggen met zn imposante ( 32 meter hoge ) Duiventoren. Tijdens het Ancien Régime was het houden van duiven strikt gereglementeerd: per hectare grond die ze bezaten mochten de heren één koppel duiven houden. En als je dan zon toren kan bouwen moest je wel veel duiven ( en veel grond ) hebben: de toren was met andere woorden een teken van rijkdom.
Seraing-le Chateau Duiventoren van de kasteelhoeve van Les Waleffes
Termogne, Tourinne, Avennes, intussen al 80 kms op de teller. Remi begon achter koffie te vragen, en ik moet zeggen dat die voor iedereen welgekomen zou zijn. Nog even op de tanden bijten. Moxhe, en dan eindelijk een bordje Hannut 7 km .
We zetten ons neer op het terras tegenover de bakker. De lekkere rijsttaart en koffie deden deugd.
Bidons vullen en weer op pad. De terugweg zou minder lang zijn.
Kopman Flor wordt afgelost door Peter. Das t voordeel hé als er veel straffe mannen meegaan: de kop wordt netjes verdeeld. Dalen van Hannut naar Wandin, Orp Jauch. Toen we daar de zoveelste handwijzer naar Hannut zagen staan leek het wel of we op de dool waren. Gelukkig kent Edgard de route op zn duimpje en helpt ie ons er terug op te geraken.Bertrée, Poucet, en toen waren we gered door (Lens) Saint Remy !
Tegen de mensen die het stuifmeel van hun auto afspuiten roept Valère ja, spuit die vanachter maar eens goed nat , en inderdaad er is er toch wel eentje die dat ook daadwerkelijk doet. Maar met zon temperaturen is dat alleen maar welkom.
Nog steeds werd de ketting stijf gehouden en hebben we die straffe wind langs zij en op kop. Hollogne Sur Geer, Rosoux en dan zitten we weer op Limburgs grondgebied. Kretsen in Jeuk, in Mielen Boven Aalst de volgwagens van één of andere koers laten passeren. Groot Gelmen, Hoertingen waar Stephane lek rijdt. Van dit moment maken we gretig gebruik om nog even een koekje te eten. Remi vertelt ( iets te hard ) dat ie nog een cartouche over heeft.
Berlingen, Herten, Kortessem. Valère zet Remi op kop, om die cartouche te gebruiken maar de verhoopte power zat er dan toch niet achter. De wegenwerken op de Dooistraat werden omzeild door nog een schoon stukje Nietelbroeken aan te doen. Wat een geluk: een leeg terras aan t Paenhuys waar de dorstige wielertoeristen zich in de zetels zwieren.
We worden door Miet overladen met wafels en hardgekookte eieren, bedankt ! Straffe verhalen ontbreken niet t zijn Aonjaogers de Diepenbekenaren( kijk maar naar t filmke ) en we mogen met trots zeggen dat Kuringenaar Marcel al héél goed ingeburgerd is !
Mannen, t was een heel plezante rit. Een schoon rit zei Willy al lachend Maar ik heb niet veel van t landschap gezien . We hebben weer sterk gereden dankzij het puike kopwerk van Valère, Peter en Flor.
Ik wens iedereen nog een mooie Pasen, veel eieren, bij Leon gaan t dit jaar blauwe zijn !
Ondanks de paasvakantie had ik toch een verlofdagje kunnen versieren, bij deze wil ik mn mama en schoonmoeder bedanken om te voorzien in de opvang van mn zoontje.
Marcel had schoon weer beloofd dus had iedereen ( behalve Marcel ) zn korte broek aan. Mn mouwkes deed ik nog voor t vertrek uit. Aan de start verscheen ook wingman Valère, zeer uitzonderlijk op een dinsdag. Hij ging mee om de Limburgiaroute uit te stippelen die Yvan binnenkort met de mannen van Vet Te Veel zal doen. Als je der met een grote groep op uit trekt is zon voorbereiding immers onontbeerlijk.
Waren nog van de partij: Noenke Flor, Leon, Jos B en Pierrot die maar een stukje kon meerijden ( hij had middagpost ).
Marcel " nog even sleutelen aan m'n oud ijzer "
Toen Marcel zn stuur vastgezet was werd het startsein gegeven. We reden ( onder kopwerk van Valère en Flor ) op over Zutendaal en probeerden netjes de verkeersregels te volgen door op de fietspaden te rijden. Maar dat was op sommige plaatsen ronduit gevaarlijk. Valère maande ons aan dit toch te doen, maar uiteindelijk moest ie het ook opgeven. Als men Limburg wil profileren als fietsprovincie is er duidelijk nog heel veel werk aan de winkel.
Met een strakke tegen- en zijwind reden we langs het nationaal park af, om uit te komen op de Pauwengraaf in Maasmechelen. Zelfs de parking van Maasmechelen Village werd niet overgeslaan.
Ter hoogte van Lanklaar, Opoeteren draaide Pierrot terug. We bleven noordwaarts gaan: in Maaseik, Ophoven langs de statige Maas op.
In Kessenich staken we de grens over om te daveren over de kasseien van het witte stadje Thorn. Opzoekwerk leert ons waarom deze stad zo wit is. Oorspronkelijk woonden er in Thorn enkel een abdis met 20 adellijke kloosterdames. In 1794, bij de komst van de Fransen, werd een einde gemaakt aan dit miniatuurvorstendom. Arme mensen betrokken de grote panden, maar ze konden de raambelasting niet betalen en waren genoodzaakt ramen dicht te metselen. Om de bouwsporen ( littekens van armoede ) te verbergen werden de huizen witgekalkt. Even wat plaatjes trekken van dit mooie stadje en we konden weer verder.
Plaspauze, even buiten Thorn
t Is duidelijk dat Limurg dé aspergestreek is. Uitgestrekte aspergevelden, zo ver als je kon kijken. Maar wat een wind. En wat een zandwolken als autos je tegemoet komen.Ittervoort, Hunsel, Ill. Even zijn we het noorden kwijt na een wegomlegging maar een kruisteken doet Valère zich direct heroriënteren.
Stramproy, Tungelroy, de vlaai moet niet lang meer op zich laten wachten. In Weert stoppen we aan de sluis voor taart en koffie. Eindelijk mogen we de blote benen van Marcel eens zien, de beenstukken worden uitgedaan.
Over een heel breed en mooi fietspad rijden we Weert uit, richting België maar eens onze heimat bereikt stopt het mooie fietspad. Lozen, Kaulille, we stoppen aan een tankstation om de bidons te vullen.
Wind tegen en langs zij, we hebben vandaag nauwelijks wind mee gehad, rijden we in volle vaart naar Grote Brogel, Meeuwen, Opglabbeek. Hier verliest Flor de strijd tegen de wind, Yvan neemt het kopwerk over. Maar je hebt sterk gereden Flor, bedankt !
Houthalen, Bokrijk en voor we t weten zitten we op het terras in t Paenhuys waar Miet ons trakteert op koeken, bedankt !
t Was een prachtige rit, aan een strak maar doenbaar tempo, dankzij kopmannen Valère, Flor en Yvan. De sfeer was ( zoals altijd ) weer geweldig ! Meer hoeft dat niet te zijn ! Een dikke proficiat aan iedereen !
Ritgegevens: 149 kms, gemidd 31 km/u, 338 (hms ) ondanks dat dit een vlakke rit was
Alle ingrediënten voor een mooie fietsuitstap waren aanwezig: een mooie rit, t zonneke wat om 8u al moeite deed om uit te komen, weliswaar lag de temperatuur nog aan de lage kant, maar dat zou snel veranderen. Alleen de benen voelden niet zo super aan. Paul had op de blog gezet dat hij, Jos B en Karel mee zouden rijden tot Visé dus durfde ik wel aan t vertrek te staan. De route des chateaux die vorig jaar 185 km was, leek me te hoog gegrepen, temeer omdat ik dinsdag ( vanwege de Paasvakantie ) niet had kunnen rijden. t Kan niet altijd kermis zijn hé.
In t op rijden naar de 3x20 kwam ik Valère B tegen die samen met Edgard de bloesemrit ging rijden. Ik riep hem nog na zeker de groeten te doen aan Willy die ( als kopman van de basfietsers ) van piket was aan de fietsstalling.
Aan de 3x20 heel wat volk, Jean-Pierre was er na lange tijd nog eens bij, hij had paasvakantie en moest eens geen les volgen. Hij zit nu in zn laatste jaar fietsmaker en zal hopelijk een vaste waarde worden binnen onze groep als zn opleiding achter de rug is. Maar in form was ie zeker want hij aarzelde niet om direct het kopwerk voor zijn rekening te nemen, samen met Valère Ph.
We vertrokken via Beverst, Munsterbilzen, Eigenbilzen, Vroenhoven en Kanne. Regelmatig moesten we ons inhouden voor t oud ijzer op de weg. Toen Marcel dat riep voelden de wielertoeristen die we voorbij staken zich duidelijk geviseerd, niet wetende dat Marcel dat naar alle autos roept. Behalve naar Ferraris want die zijn ( volgens hem ) van plastic.
In de s Gravenvoeren verlieten Marc T, Jos B, Karel, Paul, Leon en Vanessa de groep. Marc T moest op tijd thuis zijn om te babysitten. Leon was nog niet goed genezen van zn verkoudheid. Karel en Jos misten de nodige kms in de benen en Paul, tja Paul was nog in blessuretijd. Maar toen we na een tas koffie de weg hervatten was hier helemaal niets van te merken. We zijn tegen een hoge snelheid naar huis gevlamd: dus bij deze hebben we Paul genezen verklaard !
De rest van de groep reed dus door ( zonder kodakske want dat is door een misverstand niet meegereisd ). St Pietersvoeren, de Plank op, en dan richting Beusdaal waar we een indrukwekkend kasteel zien. We klimmen door naar Gemmenich, Moresnet. In Kelmis wordt taart gehaald, getrakteerd door Omer die voor de derde keer fiere grootvader geworden is van een flinke kleindochter Sienna. Proficiat !
Er werd, mede door de kniepijn van Omer, besloten de Route des Chateaux in te korten. Lontzen waar het we kasteel van ver zien liggen. Montzen, dat ook zn kasteel heeft. Opzoekwerk achteraf leert ons dat het hier inderdaad krioelt van de kastelen, alleen moet je soms geluk hebben er eentje daadwerkelijk te zien.
Kasteel van Beusdael Kasteel van Lontzen
Aubel, Blégny, de wind op kop. Argenteau, Oupeye, Visé. Hier werden de drinkbussen bijgevuld. Valmeer, Vlijtingen ze ruiken de stal al want her en der worden er flinke demarrages uit de benen geschud. Bilzen, Beverst en t Paenhuys waar we nog kunnen genieten van wat wafels die het eerste groepje voor ons hadden over gelaten. Bedankt Jan !
Onze dank ( en bewondering ) gaan deze rit uit naar Valère Ph, sterk en bekommerd om de groep zoals altijd. Maar ook een dikke proficiat aan Jean-Pierre die gereden heeft alsof hij niet weg geweest is. Ook aan Flor: bedankt om me de verdere ontwikkelingen in de koers door te mailen !
Ritgegevens: Voerstreek/Visé: 96 kms, 29,3 gem, 422 hms
Gereden door: Paul, Marc T, Karel, Leon, Jos B, Vanessa
Flor schreef een verslagje van de rit naar Aubel, bedankt Flor !
We stonden met vijf moedigen aan de 3x20 en we hebben tevergeefs nog vijf minuten gewacht, in de hoop dat er misschien nog iemand zou opdagen.
Omer met z'n nieuwe wiel .. 't waren dus geen slechte benen
Toen zijn we maar vertrokken onder een dreigende zwarte hemel. Omer en Flor namen het kopwerk heen op zich, progressie maken zegt Leon.
We waren nog niet uit Diepenbeek of t zonnetje kwam ons al groeten. We reden op via Beverst, Hoeselt, Rijkhoven, Genoelselderen, Millen, Bassenge. We beklomen de Houtain en fietsen door Argenteaux. Net voor de Richelle zijn we in een bushokje gaan schuilen.
Niet zo schoon als 't bushokje aan de 3x20, maar zeer nuttig bij hagel en regen !
Het was maar een buitje. Dan de Richelle op, richting Dalhem en we bereikten Aubel droog !
Marc T zorgde voor taart, tijdens de koffiepauze viel er een ferme hagelbui. Na de koffie/choco en taart werd de terugweg aangevat, weer onder leiding van Omer en Flor. De zon straalde, maar we kregen af te rekenen met eenstevige wind op kop.
Rijsttaart van Aubel ... lekkerdere hebben we nog nergens anders gevonden
Plichtsgetrouw schrijft Flor al wat dingen op voor op de blog, merci Flor !
De terugweg liep langs Remersdaal, Plank, Voeren en ook hier zijn we ( 10 minuutjes ) moeten gaan schuilen voor hagel. Dan ging het naar Lixhe, Kanne, Vroenhoven, Hees, Eigenbilzen, Munsterbilzen, Beverst en het Paenhuys, dat we eigenlijk wel zo goed als droog bereikten.
Daar werd het nodige vocht besteld en luisterden we naar de wijsheden van Marcel. Ieder was tevreden over de rit en dan is alles ok.
Aanwezigen: Yvan, Omer Cancelara ( we hebben gevoeld dat zijn fiets terug in orde is ), Marc T, Duracelleke Marcel en Flor.
Het beloofde een mooie zonnige lentedag te worden. Gegadigden genoeg aan t bushokje: twee nieuwe gezichten aan de start: Eddy ( collega van Pierrot ) en WT-vriendin Ellen. Voor degenen die wielertoerist.be nog niet kennen moeten hier beslist eens een kijkje op nemen: een toffe site waar zielsverwanten hun verhalen neerpennen, hun trainingslog bijhouden, fotos opzetten, en waar je veel wielertoeristen leert kennen ( Marc T, Sabine en Willy heb ik zo leren kennen ).
Valère Ph stelde voor de rit naar Xhoris eens andersom te rijden, dat was eens iets anders. Onder kopwerk van Valère en Omer vertrekken we over Rommershoven, Schalkhoven, St Huibrechts Hern. Daar volgen we de grote weg naar Tongeren, deze weg verlaten we richting Villers-Saint-Siméon.
Wie gehoopt had op zon kwam toch wel bedrogen uit: de zon geraakte niet door het wolkendek , hoe hard ze haar best ook deed. Flor, ocharme, zonder mouwkes, maar klagen deed ie niet. Her en der hoorde ik klagen over koude voeten. In Liers kreeg kopman Omer problemen met de fiets. Een kapot wiel, een kapotte body, in ieder geval genoeg aan de hand om niet verder te kunnen rijden. Er zat niets anders op dan het thuisfront te bellen voor depannage.
Marc T neemt de kopplaats van Omer in. Een minder mooi stukje over het industrieterrein Hauts Sarts, maar daar moet je nu eenmaal door. Eens over de Maas, vanaf Jupille is het klimmen geblazen tot in Romsée, ik doe dit op eigen tempo ( peddelend ), ik weet dat de anderen boven op me wachten. Een klein groepje klimt aan mijn tempo mee naar boven.
Dalen gebeurt dan weer tot in Chaudfontaine, waar we de Vesder over rijden. Sprimont, Florzé. Er wordt afgesproken te stoppen in Aywaille. Hier haalt Gislain ( die na het rijden door een put zowel vanvoor als vanachter lek reed ) een binnenbandje met een lange supappe bij de plaatselijke fietsmaker. Didi en ikzelf halen de taart terwijl de rest van de groep plaats neemt in een bruin café.
Tien euro voor een binnenbandje, en dan was het nog niet eens opgepompt.
Tarte aux riz, nergens zo lekker als in Aubel
In dat café komt een man leuren met tondeuses, maar als Marcel zn bandana afdoet ziet de man dat ie hier geen zaken kan doen; hij druipt af.
Na koffie ( voor Flor Choco ) en taart verlaten we het bruisende Aywaille en zetten we onze tocht ( klimmend ) verder naar Xhoris. We dalen naar Comblain-la-tour en volgen de mooie Ourthe die zich een weg slingert langs Chanxhe, Poulseur en Esneux. En dan weer eens wat hoogtemeters bijeensprokkelen tot in Rotheux, Willy wijkt niet van mn zijde: eindelijk tijd om wat bij te praten, bedankt Willy ! Ook positief is dat de zon eindelijk er door gekomen is, dat werd tijd !
De Rue des 36 Tournants mogen we voor een keer eens afdalen, heerlijk is dat, denk ik bij mezelf. Plots zie ik Willy aan de linkerkant van de weg op de vangrail afstevenen. De schrik slaat me om het lijf, ik zie dat ie kan corrigeren en durf dan pas gerust te ademen. Zo snel kan er iets gebeuren, maar daar mag een mens best niet te vaak bij stilstaan, de fiets zou niet meer van de haak komen.
In Engis bekomen we met een drankje ( plaspauze voor de dames) van de schrik. Er wordt wat gesleuteld aan de fiets van Ellen en we zijn klaar om de derde etappe aan te vatten.Klimmen uit de Maasvallei tot in Stockay, voor mij is dat weer keuvelen met Willy. En dan bergaf tot in Diepenbeek, alhoewel ik heb vandaag kennis kunnen maken met vals plat van 6% ! Tja, als je benen goed zijn is dat inderdaad vals plat, voor mij is dat bergop !
Momalle, Fize le Marsal, Thys om Limburg op zn mooist te zien: Vechmaal , Bommershoven, Jesseren de geur van de bloesems komt ons tegemoet ( dat was dan ook het enige positieve aan wind tegen hebben ). Prachtige beelden, de bloeiende kerselaren, perelaren Ellen had geen mooier moment kunnen uitkiezen om van Heist op den Berg af te zakken naar Limburg ! Gors-op-Leeuw, Guigoven, Kortessem, en voor je t weet zit je op t terras aan t Paenhuys. Daar komen we Edgard B en David nog tegen. Sabine komt ons nog vergezellen. En ook Omer ( en Irma ) komen met de fiets aangereden: Omer heeft een gloednieuw wiel gekocht en zal zich volgende week niet meer moeten afvragen waarom ie toch zon moeite moet doen om Valère bij te houden.
Ik wil iedereen bedanken voor de plezante rit en de toffe babbel: Valère Ph, Omer en Marc T voor hun kopwerk, Ellen om af te zakken naar Limburg ( je bent altijd welkom Ellen ! ), Willy om me bij te staan tijdens het peddelen, Jan voor de lekkere cake ! Ik kan niet genoeg zeggen dat we een hele mooie, hechte groep hebben, wellicht omdat we vaak samen afzien !
Ik zie wel de tussentijdse matten liggen. We volgen de Franklin Rooseveltlaan, de eerste kilometers nog steeds geen bevoorrading. 
. Blijkbaar wisten enkelen dat er richting Epen/Gemmenich zou getrokken worden. Zolang er een bestemming is, is het ok voor mij.
Was ze van slag bij het zien van Omer zijn knappe knieën? Hij was de enige die er vandaag stond in korte broek. 
)
, hoe hard ze haar best ook deed. Flor, ocharme, zonder mouwkes, maar klagen deed ie niet. Her en der hoorde ik klagen over koude voeten. In Liers kreeg kopman Omer problemen met de fiets.
Een kapot wiel, een kapotte body, in ieder geval genoeg aan de hand om niet verder te kunnen rijden. Er zat niets anders op dan het thuisfront te bellen voor depannage. 
