Telkens de laatste dag van de maand
Elke maand speurt kunstkenner Marc Van Hoye naar de meest treffende illustratie bij het mythologisch Druivelaarverhaal van de voorbije maand.
Het aantal kunstwerken
dat dit thema behandelt loopt niet in de tientallen. Niettemin zijn op het web
afbeeldingen van beschilderde Griekse vazen en van enkele mooie oude en
modernere tekeningen en schilderijen te vinden.
Mijn keuze viel op een
werkje ( 25,5 x 26,1 cm) van de Engelsman Eduard Burne-Jones (1833-1898). Hij
was de zoon van een lijstenmaker uit Birmingham, begaafd tekenaar, studeerde
echter philosofie en wou aanvankelijk predikant worden maar nam het (voor ons
wijs) besluit kunstenaar te worden.
De duivel-doet-al
illustreerde boeken, schilderde, maakte kunstkeramiek, ontwierp tapijten, glas
in lood, juwelen, theaterkostuums
..
Zijn stijl leunde aan
bij die van de Prerafaëlieten, een beweging die enige aandacht verdient.
Deze beweging, een
Brotherhood, werd in 1848 opgericht door drie Londense vrienden-studenten:
W.H. Hunt, J.E. Millais en D.G. Rosetti, die zich als echte idealistische
romantici poogden te verzetten tegen de oprukkende industrialisatie en die
reeds tijdens hun studentenjaren aan de kunstacademie ageerden tegen het
strenge klassieke programma waarin de idealiserende kunst van o.a. Rafael en
Michelangelo als voorbeeld dienden. Zij wilden terug naar vóór de tijd van
Rafael, vanwaar hun naam, en creëerden dromerige taferelen in meestal felle
kleuren, met honorabele mannen en bevallige eerbare vrouwen - met dikwijls
weelderige rode haardos - uit de late middeleeuwen en vroege renaissance. Hun
werken zitten vol symbolische details.
Zij ambieerden de
eerlijkste en nobelste kunst te scheppen.
Link: https://arthistoryproject.com/timeline/industrial-revolution/pre-raphaelite-brotherhood/
Zie ook in Wikipedia
een uitgebreid artikel: Prerafaëlieten.
Zij oefenden een
onmiskenbare invloed uit op de Jugendstil op het vasteland, maar de Brotherhood
zelf hield het slechts uit tot 1865.
Na een aanvankelijk
succes. kreeg de beweging felle kritiek van o.a. Charles Dickens. Ook een
kunstkritikus hield ermee op hen de hemel in te prijzen nadat Hunt er met zijn
vrouw was vandoor gegaan...
Het werkje dat ik even
wou voor het voetlicht brengen dateert van 1861, bevindt zich in de Birmingham
Museums and Art Gallery, is het ontwerp voor een keramische tegel en toont
Theseus in het labyrinth gewapend met het zwaard om de Minotaurus te doden, de
spoel en draad die hem aangereikt waren door Ariadne om hem de terugweg uit het
labyrinth te garanderen en de Minotaurus die om het hoekje komt kijken. Op de
grond ziet men nog botten van de jongens en meisjes die het monster in de loop
der jaren heeft verorberd. De bloemetjes symboliseren misschien wel de
zieltjes van de onschuldige offers.
Theseus is zoals het
hoort gekleed in Middeleeuwse stijl met een laat-gothische tuniek van damast of
brocante. Héél stijlvol, niet echt met de uitrusting noch de fysiek om een tot
dan onoverwonnen stier-mens te lijf te gaan.
|