11-09-2009 om 01:02 geschreven door durbuy09

De pyjama fuif is een traditie op alle meerdaagse klassen. Meester Ludovik verkleedt zich in dj en wij in onze pyjama. We mogen allerlei liedjes aanvragen, en we dansen zoveel we willen. Er zijn er natuurlijk altijd een paar die liever iets rustiger hun laatste avond beleven, die waren buiten aan het schaken met meester Wim. En binnen daar werd het van een beetje zot naar helemaal zot tot helemaal te gek. We hebben het hele repertoire gehad, van jumpen en de kabouterdans tot k3 en veel meer zottigheid.

De avond werd afgesloten met de jump versie van de Brabanconne en daarna zaten we nog even rustig op de grond en zongen samen “ je hebt een vriend in mij, iemand die voor jou door vuur gaat…”

Het orgelpunt van een fantastische week vol avontuur… en zoals de kinderen het nu wel weten… deze klas zal nooit meer dezelfde zijn… Vanaf nu is dit een groep vol vrienden die samen op avontuur geweest zijn! Waren er maandag nog 13 vijfde klassers en 23 zesde klassers en vier begeleiders dan is er vandaag één klas van het paard en één klas van de duif! En zo is onze week weer geslaagd! Proficiat allemaal!

En ook jullie ouders worden gewaarschuwd… Jullie kinderen komen morgen naar het station van Poperinge, maar zullen ferm veranderd zijn, ze zijn nu zelfstandig, kunnen alles aan, maar ze zullen zeer graag nog eens op mama’s of papa’s schoot zitten… En misschien zullen ze vooral hun bed nodig hebben…

11-09-2009 om 01:00 geschreven door durbuy09

Om 18 uur werden we samen met alle andere scholen verwacht in de grote zaal van La Petite Merveille. Pascal stond ons op te wachten voor de deur en zei dat we eerst wat zouden dansen, en al wie da nie danst, die krijgt geen eten!

We hebben dus ferm ons best gedaan om te dansen…

Pascal stond op het podium iedereen op te hitsen. En als iedereen helemaal bezweet de zaal rondsprong, was het tijd voor het optreden van MANOU! Manou! Manou! …

Nu weten we meteen voor wie stemmen eind september tijdens de finale van Eurosong.

Na het optreden van Manou mocht iedereen aanschuiven voor een (of meer) broodje(s), een worstje en een cola of limonade.

Na het eten iedereen naar boven voor een douche en voor het aantrekken van de schoonste pyjama en dan terug naar ons klaslokaal voor onze Woestense pyjama-fuif…

11-09-2009 om 00:50 geschreven door durbuy09

Het hindernissenparcours was ook weer van de partij. Via een tiental hindernissen kon je jezelf meten op snelheid, behendigheid, klimtechniek en nog veel meer, maar het is vooral een fijne uitdaging om zo ver mogelijk te raken en elke hindernis zonder problemen te nemen… fijn hoor!

11-09-2009 om 00:45 geschreven door durbuy09

Onze laatste namiddag was weer een groot avontuur...

Het avontuur begon met Bart die ons weer ons veiligheidsbroekje aan deed. Daarna trokken we doorheen de bossen van Durbuy tot aan de klimrots… We klommen net naast deze rots naar omhoog over grote steenbrokken tot aan de start van de avonturentocht. De eerste brug is de spoorwegbrug. De ladder die er ligt lijkt inderdaad op een spoorweg, twee ijzeren kabels met dwarslatten ertussendoor. Dan stap je daarover en wandel je onderweg tussen de toppen van de bomen die tien meter onder je liggen.

Van daaruit trokken we verder via een touw onder onze voeten en twee touwen om onze handen vast te houden. Zo kwamen we helemaal boven op het plateau.

Van daaruit was het nog even stappen tot aan de start van de deathride. Daar maakten we een na een onze afdaling, zoef langs de kabel en ook hier hebben alle kinderen zonder veel problemen de afdaling gemaakt. Iedereen mocht kiezen of hij ook nog een tweede keer dezelfde afdaling mocht maken en jawel, weer zoefden ze allemaal naar beneden, een na een… Nog een dankuwel aan begeleiders Bart, Bart en Eva en dan verder naar het hindernissenparcours.

11-09-2009 om 00:38 geschreven door durbuy09

• Stephanie...

Het is hier heel leuk, we vallen van het ene avontuur in het andere. We vaarden in een kajak. Deden een toffe rappel. We gaan straks ook nog onze deathride doen. Groetjes…

• Amber

Dag allemaal, Het tofste tot nu toe was de kajak omdat ik graag op het water ben. Ik ben ook in het water geweest, niet gevallen maar gewoon gestapt. We hebben vanochtend een geschiedeniswandeling gemaakt rond Durbuy. Het was heel leuk, Frodo de gids heeft ons veel bijgeleerd. En we hebben veel moeten lachen want de kindjes moesten zelf de graaf van Durbuy spelen. ‘k Heb jullie brief ontvangen, mama en papa… Vanavond is het nog pyjama fuif. En Manou zal optreden! Groot nieuws… ik heb vanmiddag twee fish sticks gegeten, iets wat ik anders nooit doe.

• Xena

Dag iedereen, het tofste dat ik deze week al gedaan heb was met de kajak varen. Ik ben een paar keer uit mijn bootje gesprongen en dus was ik ferm nat. Rappel vond ik maar een beetje eng en ook in de grot was ik een beetje in paniek met al die grote spinnen. Vanavond ben ik al in form voor de pyjama fuif met MANOU !

• Jolien

We hebben gekajakt… maar het leukste vond ik rappellen. Het is hier heel lekker eten, frieten met stoofvlees was wel het lekkerste maar ook de andere dagen smaakte alles voortreffelijk. Er is vanavond pyjama fuif… en Manou zal optreden. Groetjes van JOJO

• Melanie

Het tofste tot nu toe was de speleo, het is heel tof om tussen de stenen te kruipen. Morgen vertel ik al de rest, want dan zie ik jullie weer! Einde!

• Jericho

Het tofste wat ik al gedaan heb deze week was het klimmen. Dat is een keer sjiek om te doen. Ook speleo was heel tof. Vooral omdat het in het donker was. Maar verder heb ik nu geen tijd om te vertellen want ik wil voetballen…

• Emma V

Ik vond gewoonweg alles tof, ik kan niet kiezen. Het kajakken vond ik heel sjiek, ik ben meer uit mijn boot geweest dan erin.

• Louis

Ik was grote fan van de kajak. Ik ben een van de eersten in het water gegaan en ik was de laatste die eruit kwam. Ik ben geen enkele keer in het water gevallen en dus ben ik er maar in gesprongen.

• Laurens

Het kajakken was leuk, rappellen en klimmen was nog leuker, maar het sjiekste was de speleo. En vanavond is de pyjama fuif. Ze zeggen dat Manou komt zingen, maar ik ken haar niet. Ik hoor dat het een mooi meisje is.

• Wim

Beste ouders, Het is heel fijn voor ons om jullie kinderen op deze andere manier te leren kennen ; met hun sterke kanten en hun ruwere kantjes. We bereikten al heel veel : de tafelmanieren zijn er ontzettend op vooruitgegaan (nu begrijpen de meesten bv al dat het niet zo mooi is om eerst je eigen bord te vullen), de groepsgeest schiet de hoogte in (‘Komaan …, je kan het !’ ‘Zal ik je helpen ?’), de sociale vaardigheden worden geoefend (‘Kunnen deze kousen op mijn hoofdkussen van jou zijn ?’), de sportieve grenzen worden verlegd, en voor wie zich zorgen maakt over de kennis die hier wordt opgedaan : we kennen ondertussen al leenheren en -mannen, maretakken, hazelwormen, beukennootjes en hazelnootjes, roofvogels, stalagmieten en -tieten enz., enz…. Wanneer we ’s avonds nog wat nakaarten over de voorbije dag bij een bezinning en ons Durbuylied zingen hangt er een sfeer in de ruimte die we enkel hier kunnen ervaren. En als je nog zou twijfelen of uw kind zich hier gedraagt : wees gerust, ook uw kind is een prachtkind in deze groep ! Tot morgen, we keren graag huiswaarts, maar amuseren ons hier ondertussen

super !

11-09-2009 om 00:30 geschreven door durbuy09

10-09-2009 om 22:34 geschreven door durbuy09

10-09-2009 om 08:45 geschreven door durbuy09

10-09-2009 om 08:42 geschreven door durbuy09

Omdat we een beetje "door de noene gevallen" waren, hadden we vanmiddag niet veel tijd om plat te rusten. Van tafel ging het bijna rechtstreeks naar de bus die ons naar het dorpje Logne bracht. In Logne staat het oude kasteel van de leenheer de la Marque, bijgenaamd het everzwijn van de Ardennen. We splitsten onze groep in twee kleinere groepjes die elk met hun gids (Sabine en Catherine) alle geheimen van de burcht ontdekten.
Van het huis van de Leenheer (of toch van de Ruines) tot de kelder, de kazematten en de onderaardse geheime gangen tot in de grot van de Gouden Geit... Het kasteel kende voor ons geen geheimen meer en dat mochten we dan meteen daarna bewijzen in het schattenzoekspel.
We gingen opnieuw in vier kleine groepjes, elk groepje kreeg omschrijvingen van zes plaatsen in het kasteel waar je bordjes kon vinden met geheime tekens. Eenmaal je alle 6 de tekens gevonden had kon je elk teken omzetten naar een stukje van een zin. Als je deze zin daarna helemaal juist aan elkaar plakte, kreeg je een gouden tip om de schat van het kasteel te vinden.
De groepjes stoven van links naar rechts over het domein van de burcht. Na geen tijd had het groepje onder leiding van meester Ludovik de zin gevormd ... maar niet helemaal begrepen. De groep van meester Wim zat hen kort op de hielen en zij konden de zin beter ontcijferen waardoor zij als eerste de schat van het kasteel konden vinden. Merijn was de eerste die de schat in handen kreeg. Geen vijf minuten later kon de groep van meester Ludovik ook de schat vinden. De andere twee groepjes hadden hier en daar een kleine tip nodig maar ook zij vonden uiteindelijk de schat. Merijn (de vinder van de schat) mocht natuurlijk beslissen wat er met de schat zou gebeuren.
Hij besliste de schat te delen met alle kinderen van Woesten en ook de gidsen mochten even meeproeven aan onze schat.

10-09-2009 om 08:41 geschreven door durbuy09