Ondertussen zijn we al een week terug thuis. Zaterdag 19 december heel vroeg opgestaan, met de shuttlebus naar de luchthaven voor een kort vluchtje naar Auckland. Daar om 10.00 uur opgestegen voor de1ste etappe van 12 uur naar Seoul. Heel goede plaatsen op het vliegtuig, alleen zaten we tussen een bende schoolkinderen die het moelijk hadden op rustig te blijven . Rond 18.00 uur geland en met de bus naar het hotel. Amaai, dat was het tegenovergestelde van gisteren. Een ruime, chique kamer met alles erop en eraan. Lekker geslapen en vroeg weer op. Dan de 2de lange vlucht naar Amsterdam. Netjes op tijd geland, maar dan begon de miserie. Door de hevige sneeuwval reden er geen treinen meer en geraakten we dus niet thuis. Simon dan maar gebeld en die is ons komen halen. Allé, om een lang (wacht)verhaal kort te maken, we waren om 21.30 uur thuis.
We hebben ontzettend genoten van onze 5 weken aan de andere kant van de wereld.
Gisteren nog even langs de luchthaven gereden om onze terugvlucht te bevestigen. De ingang van de parking was blijkbaar nogal smal, en er stonden paaltjes. En ja hoor, dat paaltje sprong toch wel tegen onze auto zeker. Bijna niet te geloven, we hebben zon 5000 km gereden door weer en wind, over gravelbaantjes en haarspeldbochten en dan op de parking rijden we tegen een paaltje!
We zijn heel eerlijk geweest en hebben het bij het binnenbrengen van de auto netjes gemeld. Het heeft ons 35 gekost. Chance dat we ons goed verzekerd hadden.
Dan met de shuttlebus naar de stad. We zitten in een fancy hotel met ingemaakte kasten als kamer. Alle ruimte is benut, maar elkaar passeren lukt niet.
Vanmiddag de stad in geweest, met een lekker zonneke. Beetje langs de winkels gelopen en een terraske gedaan.
Morgen vliegen we heel vroeg, om 6.40 uur naar Auckland en dan naar Seoul.
Normaal landen we zondag rond 12 uur s middags in Amsterdam.
Onze vakantie zit erop en we hebben ervan genoten.
Vertrokken onder een stralend zonneke, richting Christchurch. De zomer is hier nu echt wel in aantocht. We zijn door de bergen gereden, een erg mooie route, maar die baantjes zijn roch wel smallekes. Niet zo goed voor mijne tikker, maar Ignace reed voortreffelijk!!!.
De camping lag een paar km buiten Christchurch en er was niet veel te beleven. Heel erg was dit niet want er moest ingepakt worden.Morgen moet ons rijdend huis terug, en gaan wij nog een nachtje in Christchurch doorbrengen.
Eerst en vooral een gelukkige verjaardag voor Eline!!!!!
Vandaag een lange rit, en de zon scheen eens voor een keer. Het was vrij eentonig, dus zijn we zeker twee keer gestopt om koffie te gaan drinken. Onderweg wel gaan kijken naar de Moeraki Boulders. Deze stenen zijn miljoenen jaar geleen aangespoeld op het strand. Het zijn enorme kolossen. Ze zouden resten zijn van een onderzeese vulkaauitbarsting.
We zijn niet naar Christchurch gereden maar ineens door naar Banks Penisula. Dit ligt ong 75 km van de stad en is een mooie baai. We zijn gestopt in het stadje Akaroa. Dit stadje heeft nog veel Franse invloeden. De Fransen wilden zon 200 jaar geleden NZ ook binnen halen maar de engelsen waren hen voor. Het enige wat er nog overblijft is dit stadje. De straatnamen zijn allemaal Frans en ook de politie heet hier gendarmerie. Wel grappig om te zien. Frans wordt hier echter niet meer gesproken.
Morgen onze voorlaatste dag in ons mobilhomeke. We gaan het nog missen.
Vanmorgen naar het uiterste puntje van de baai van Dunedin geweest. Met een klein autootje op rupsbanden op pad naar de seals en de pinguïns. We hebben de seals van héél dichtbij kunnen zien. Ook twee peuter pinguïns die zich verstopt hadden i n een holleke lieten zich gewillig fotograferen. Wat verderop zat een kolonie van geeloogpinguins. Het is broedtijd en er zijn al veel eitjes uitgebroed maar om de beestjes te zien, dat was een ander paar mouwen. Toch is het gelukt met behulp van een verrekijker.
Na dit bezoek op zoek naar het enige kasteel in NZ. Een rijke bankier heeft dit gebouwd voor zijn vrouw in 1883. Na zijn dood zijn de kinderen er nog even in blijven wonen en dan werd het verkocht. Het heeft een hele tijd staan verloederen tot dat in 1967 de familie Baker het heeft gekocht, gerestaureerd en ook de tuin weer in ere heeft hersteld. Ze hebben een goed job gedaan. Het was prachtig.
s Avonds lekker gaan eten in Dunedin en dan ons beddeke in . Morgen een lange rit voor de boeg naar Christchirch.
Het weer zit ons niet echt meer mee, veel buien met afwisselend wat zon en veel wind. We zijn langs de kustweg verder gereden naar Dunedin.
Onderweg verschillende stops gemaakt om watervallen te gaan bekijken en mooie uitzichten.
Rond de middag aangekomen in Dunedin. Deze stad heeft Schotse roots. Rond 1880 zijn hier 2 schepen aangekomen met alleen maar Schotten die deze stad hebben opgebouwd. Maar zoals ale steden hier vinden wij het niet veel bijzonder.
Wel hebben ze hier een mooi station, dat moesten we toch even van dicht bij bekijken. Morgen gaan we naar de kust om pinguins, seals en misschien wel walvissen te spotten.
Heel de nacht heeft het hard geregend, dus dat beloofd! Maar vanmorgen scheen het zonneke en werden we getrakteerd op een prachtige regenboog. Vertrokken uit Te Anau, over de gewone wegen richting Invercargill. In deze stad an je de overzet nemen naar Steward Island, het derde eiland van NZ. Dan verder door de Caitlins, over de kustweg. De zon scheen, af en toe een bui, maar wind jongens, wind . We zijn een paar keer gestopt en moesten ons aan mekaar vasthouden anders hadden we zo naar huis gevlogen.
In Chasland gestopt, camping op. Daar vertelden ze ons dat als we de Cathedral Caves wilden zien we dit nu nog moesten doen. Dus hup wij weg. Een wandelingetje door het bos naar het strand en dan naar de grotten. Deze zijn alleen maar toegankelijk bij laag tij. Ignace deed zoveel moeite om geen natte voeten te hebben dat hij bijna helemaal het water inkukkelde.
s Avonds is het weer beginnen regenen, maar wij zitten lekker warm en droog in ons huisje.
Een boottocht op de Milford Sound is absoluut een must.We zitten hier in Fjordland. Ontelbare rivieren stromen hier de zee in tussen honderden meters hoge rotsen. De Milford is er en van. Met de boot dus door de fjord naar de zee. Het was geen open weer, maar hoe meer reen, hoe sterker de watervallen. Mannen, dat is echt wel machtig om te zien. De boot kan zo dicht bij komen dat je er bijna onder staat. De zon deed een dappere poging om door te breken en nu kregen we ook een kleurenspel van licht erbij. Heel chique. De weg terug door de bergen is schittertend. We hebben ook een paar Keas (inheemse vogels) gezien. Die beesten zijn absoluut niet bang, ze komen bijna op je schouder zitten.
Tevergeefs gehoopt op de zon, vanmorgen viel het nog mee maar hoe later op de dag hoe meer wolken. Bij aankomst in Te Anau zag de hemel weer grijs.
Vanmiddag zijn we de gloeiwormgrotten gaan bekijken. Eerst een halfuurtje met de boot het meer op en dan naar de grot. Gloeiwormen zijn lelijke beesten, maar daar zie je gelukkig niets van. Je ziet enkel de lichtjes. In de grot zelf moesten we stil zijn en er mocht ook geen licht gemaakt worden. Kwestie van die beestjes niet te storen want dan doen ze hun licht uit. Fascinerend om te zien.
Toen we terug kwamen was het lichtjes aan het regenen, dus nog snel brood gaan kopen en dan ons mobilhomeke in.
Morgen gaan we naar de Milford Sound en we hopen dus weer op goed weer.
Vanmorgen opgestaan met een staalblauwe hemel en een zonneke om U tegen te zeggen.Het vakantiegevoel was er ineens weer terug. Na het ontbijt vertrokken uit Wanaka, richting Queenstown. We hebben de oude weg genomen, dor de bergen. Volgens den boek een prachtige route, zeker als het goed weer is. Onderweg gestopt in het dorp Cardrona. Koffie gedronken in het Cardrona hotel. Dit hotel staat hier al meer dan 200 jaar en de voorgevel is nog authentiek. Het interieur hebben de eigenaars zo goed mogelijk behouden en het was er gezellig toeven. Dan door de bergen. Prachtig, het landschap is niet meer zo groen maar de uitzichten blijven schitterend.
Hier vinden we ook de Kawarau Suspension Bridge. Deze brug werd aangelegd tijdens de goldrush en wordt nu vooral gebruikt om aan Bungeejumpen te doen. Nee, niks voor mij en Ignace wilde het enkel doen als ik ook sprong. Spijtig, maar nee dank je wel.
In Queenstown eerst naar de camping en dan een wandeling door de stad. We zijn met het kabelliftje naar Bobs Peak gegaan, het hoogste punt van de stad. Wederom een prachtig zicht. Queenstown is the place to be voor avontuur. Je kan hier paragliden, parasailen, duojumpen, bungejumpen, Leuk om het allemaal te bekijken maar ik ben nu eenmaal niet zon held en goedkoop is het ook niet echt. Nog een terraske gedaan en een ijsje gegeten en dan terug naar ons huisje. We hadden onderweg een zalm gekocht en vandaag hebben we het beest klaar gemaakt op de BBQ. Lekker!!!!
Morgen rijden we naar Te Anau, hopelijk met evenveel zon als vandaag.
.
