De Oostendse polders en schorren, zijn wijken en dorpen.
Boerebuiten en dorpen, landerijen en hoeven. De omgeving van de stad aan zee, zijn bos en tuin, van wiegende velden over volkstuintjes tot ploegende boer, van dorpse activiteiten tot Heemkundige tentoonstellingen in de steense molen.
Wetende dat de opsomming bijlange niet volledig kan zijn brengen wij toch een ode aan onze ontvallen dorpsgenoten, omdat ze nog even in de herinnering zouden kunnen komen.
In deze jachtige tijd worden onze vrienden die ons dierbaar waren veel te snel vergeten , en met deze bijdrage kunnen mensen nog even stilstaan bij hun vrienden , bekenden of familie die ons zijn ontvallen. Mensen die nog foto's bezitten van dierbaren,kunnen die aan de blog bezorgen met iets informatie, om dan opgenomen te kunnen worden in dit eerbetoon. ________________________________________________________
Fernand Depoorter, 1933 2012, een van de nog zeldzaam resterende echte
stenenaars, geboren in het dorp Stene op 14 augustus 1933 en op 17 september
2012 na een slepende ziekte overleden. Fernand, altijd een rustig man
geweest, die hield van cyclocross en jarenlang werkte in de verpleegsterschool
de' Blauwe ruiten'. Zijn echtgenote was Yvette Bourry, dochter van de bekende
uitbaatster Mariette van het dorpscafe . De uitvaart is op 22 september 2012
te stenedorp in de Sint Annakerk om 10u.
Het
viel onze vriend zwaar om te strijden Traag smeulend zoals een
haardvuur Wetend , wat niet was te vermijden Blijvend hopend tot laatster
uur.
Redgy woonde op De Hoge Barriere dicht tegen
de torhoutse steenweg aan, en was een vriend van het dorpje Stene, waar hij veel
vertoefde
Wij kennen hem als een rustig en aangenaam
man, die graag iemand in nood hulp aanbood, en daar ook niets voor in de plaats
wilde. Een mens die graag mensen om zich heen had, en wist wie zijn
vertrouwen niet beschaamde. Ook iemand die kon luisteren en observeren zonder
telkens te onderbreken, ook nooit drummend op het voorplan wilde komen. Wie
redgy kende als vriend, zal hem zeker missen, en veel, veel langer dan één
dag.
Ook kon hij graag een potje manillen met de
vrienden van toen, Levine, Omer, Johan, enz..in de Vlasschaard of het
Lijsternest. Het ga je goed beste vriend, ginds in het grote onbekende, wij
zullen je missen.
Een foto van hem tijdens een BBQ bij ons, hij
was een mens die graag een goed stukje vlees kon apprecieren, en zelf was hij
een virtuoos aan de barbeque, elk jaar richtte hij voor zijn dichste vrienden
een BBQavond in, en dan kon je het lekkerste van het lekkerste verwachten, van
vis vlees, en nagerechten van fruit en kazen. Hij had zelfs door een vriend een eigen barbeque laten
maken, een ruime tuintent had hij ook, want slecht weer zou ons niet mogen
tegenhouden, en een resem uitgelezen wijnen.
Ik moet zeggen dat ik ook nooit een betere
BBQ maaltijd met alles erop en eraan geheten heb, dan toen in de tijd van den
Redgy.
Geboren in Zevekote op 18 december 1920 en
overleden te Oostende op 29 september 2011 Hij was gehuwd met Angéle Jonckheere en kreeg twee
zonen Romain en Fernand. Kamieltje,
want zo noemde iedereen hem, was een vriendelijk man, die altijd met de fiets
onderweg was, en als hobby het "kappen van stoofhout" had. Jarenlang zag je hem met zijn fiets en groot bagagerek
boven het voorwiel ,waar steevast enkele stukken hout, of een jutezak met
fijngehakte latjes, klaar om de haard of het haardvuur mee aan te steken,
lagen. Je kon hem ook regelmatig bij
mooi weer vinden op het bankje, voor het maria-kapelletje net voor de hoeve van
sanders, met zicht op de molen en de platse van stenedorp, altijd bereid om een
gezellig praatje te maken. Toen ik nog
op de platse woonde was hij om zo te zeggen mijn buur, en Kamieltje kwam er
graag ene pakken, altijd zeer gematigd, en altijd vrolijk. En als hij te lang wegbleef, en lang was hij hun
eigenlijk kort, dan kwam zijn vrouwtje Anéle hem halen, zacht zei ze dan,
Allé kamiel , kom moa norust,
't'éten is kloar. Een even stil
als ze gekomen was, was ze weer weg, wachtend op de hoek, maar in het zicht van
kamieltje, zodat hij het niet zou vergeten. Met hem is er weer een bladzijde omgedraaid van onze
"steense oude vrienden" het echte steense landschap in terug een icoon
kwijt. Het ga je goed Kamieltje, in het
duistere onbekende, ik steek alvast een kaarsje aan voor een brave en
zachtaardige vriend, ik zal jou en de babbel missen op uw bankje in de
zon.
Hierbij nog een foto van ons Kamieltje, op
'zijn' bankje tijdens een van ons babbeljtes
Simeon Vansteenkiste 2009 Simeon Vansteenkiste is met juni 2009 op 84 jarige leeftijd overleden, deze
stenenaar was gehuwd met ook al een steense dame , Alice delaey die nu verder
alleen door het leven moet, zij woonden sederd jaar en dag op de steensedijk in
het dorp. Als bieruitzetten was hij een gekend figuur op het dorp en
Simeonske kon ook een aardig potje manillen, waar hij in de taverne het
Lijsternest zelfs nog enkele oude vrienden bijeen kreeg om elke zondag een potje
te manillen. Zijn zoon is al enkele jaren terug overleden, maar daar hebben
wij geen foto van. Hij hield zich ook bezig met het bestuur van de
manillersclub in de jaren 1960 '80. Hierbij een recente foto van Simeon
tijdens het evenement Stene leeft.
Eddy Picacet 2009 25 maart 2009, Onze goedmoedige en levenslustig
vrolijk kostertje, is niet meer, het was voor velen en in het bijzonder zijn
schare goede vrienden een schok om dit te vernemen. Gekend op het dorp als
het kostertje, was het een man met een gouden hart voor iedereen, en hij was
geliefd door mensen die hem kenden als de mens die voor iedereen klaar stond,
overal wilde helpen, en de echte kristelijke waarden als 'kom maar hier, als je
nergens anders moet wezen' ook toepastte. Velen zullen je missen , beste
vriend, om uw openheid, spontaniteit,
vergevingsgezindheid,menslievendheid. Je was meer een geloofsmens en een
waardig katholiek, dan vele zogezegde praktiserende kerkgangers. Eddy werd
geboren op 26 april 1949, de Eucharistieviering is op dinsdag 31 maart om 10;30
in het St. Annakerkje te stenedorp Rust in vrede , beste
mens. Wij bieden hierbij ons medeleven
aan de familie aan
Wij kennen Levin als een vriendelijke en
goedlachse man, die een harde werker was, en af en toe voor vrienden ook de
handen uit de mouwen stak.
Menigeen mocht voor een natje en een droogje
op hem beroep doen, ooit hielp hij in de jaren '80 de stenen toog metselen in de
herberg de vlasschaard, en na afloop van het werk, werd er een vat Scotch CTS
aangesloten, de COPAIN, dat was zijn slagwoord voor de vrienden, kon wel een
aardig pintje verzetten, maar die dag stroomde het amberkleurige geestrijke
vocht zo overvloedig,..... dat is hij blijven slapen naast de toog.
Hij was een genieter van het leven, en een
lekkere gerookte hesp met mosterd smelte als sneeuw voor de zon als den Levin
meetafelde, of moet ik zeggen mee"toogde", en met een stevige pint was het zo
geklaard.
Ook was hij graag gezien bij kinderen , waar
hij altijd even tijd voor nam, om bijvoorbeeld op zijn sterke schouders rond te
rossen, elk om beurt met de kinderen waar hij kwam.
Aan zijn vrouw en familie bieden wij onze
oprechte deelneming aan bij het verlies van een goede man, vader en
vriend.
____________________________________________________________________________ Omer Depoorter 1936 2006 O8 - 1936 /
12 - 2006 kun je op de steense website een uitgebreide bijdrage lezen, zie
daarvoor :http://users.pandora.be/stene-dorp/1036276.htm
Gekend in het dorp als de voortrekker van het
eenmans feestscomite Stenedorp waar hij vanalles en nog wat uit de grond stampe
om toch maar volk naar de jaarlijkse kermesse van stene te krijgen.
Hij was ook een handige maniller, en menig
avond kon je hem tegenkomen in een taverne om een kaartje te leggen. Ook
biljart was een hobby van den merten, en daar was hij ook al een krak in. In
de laatste jaren van zijn leven had hij het reizen ontdekt, en sedertdien kon je
hem in het verlof met geen paard meer tegenhouden om met de TGV naar het
zuiderse frankrijk te trekken.
Op 13 april 2008. is jan onverwacht overleden Jan was ere-ondervoorzitter en gedurende meer dan 20 jaar actief lid van het
feestcomité Stene-Dorp. Hij woonde met zijn gezin in de zilverlaan tegenaan
de stuiverstraat en was een stenenaar in hart en nieren. Ook was hij als
fotograaf de man die de activiteiten vastlegde op het dorp. Ook een film over
stenedorp in de jaren 1980 is van zijn hand, met vele vrienden en bekenden die
hij in de film verwerkte. Zijn voorstelling van de film lokte een groot
publiek tot van ver buiten de dorpsgrenzen.
Een gezapig man en eerlijke vriend die veel te
vroeg is heen gegaan. mensen als jan Surmont zijn een gemis op het dorp die
nog lang voelbaar zal zijn., zijn dorp. Ik maakte een paint als aandenken aan
een echte vriend van Stene
Brackx Marcel, na een ongelukkige val in de
straat, is aan zijn verwondingen overleden Marcel, een vriendelijk en aardig man die als
geen ander koetsen kon maken, met de wielen afgewerkt op smeedijzeren hoepels,
erop gebrand door de wijkgenoot hoefsmid Hubert Vermeire. Ze hebben niet voor
niets de straat waar hij woonde en er een atelier had, Wagenmakersstraat
genoemd.
______________________________________________________________________________ Ronny Vermeesch, 1961 2004 beter
bekend als Ronny Dalton Vermeersch Ronny, die samen met zijn drie broers
zichzelf de 'Daltons ' noemden, een bende prettig gestoorde vrienden, zo genoemd
omdat ze een passie voor kaarden en koers hebben, en ook veelal met een stetson
op de kop rondlopen, die je altijd wel ergens tegenkwam,maar nooit of te nooit
problemen veroorzaakten. En altijd maar weer op reis trokken, zomaar, zonder
planning, hupsakee,en weg waren ze, zelfs de andere kant van de wereld was niet
te ver. Ook waren ze ooit genodigenden bij de Engelse koningin. Nu zijn ze
jammer genoeg maar met drie Daltons meer, maar de drie , na een lange periode
van stilte en verdriet, moeten terug in het zadel, want zo zou Ronny het ook
gewild hebben.
______________________________________________________________________________ Madi DOOM 1925 2001 Madi was de vrouw van de gekende journalist
Edmond Toulamain, die indertijd een publiciteitsblad uitgaf, en ook voor de
Streekkrant en de Zeewacht actief was. Ik heb haar, en edmond
vroeger nog gekend, en goede en zachtere mensen zul je niet veel tegenkomen,
Ook als koppel was het net uit een stuk hout gesneden, ook de dochter Linda
heeft deze zeldzame have meegekregen, gewoon zeldzaam brave mensen!
Willy Delanghe 1915 2000 Delanghe willy,
ik kende hem al toen ik nog maar een schop hoog was. De hoeve Delanghe, in de
Stenedorpstraat, met later een manége naast de schuur, waar van heinde en verre
de jeugd op afkwam om voor een zacht prijsje een ritje te maken met de
paarden. Zijn zoon, Daniel Delanghe die jarenlang een beenhouwerij aan de
Gistelssteenweg uitbaatte, heeft de lokroep naar de natuur en de beesten niet
kunnen weerstaan, en doet nu terug de boerenstiel
Mariette Moyaert 1921 1998 Mariette Moyaert, echtg. Lucien
Borry. Mariette heeft jarenlang een café uitgebaat op de ' platse' te Stene
dorp, Haar levensgezel in de latere jaren na het overlijden van Lucien, was de
olijke ' Mon ' Opstale. Nadien hield de dochter van Mariette, Ginette, tine
voor de vrienden, samen met Frans, nog jarenlang het ouderlijke café
open.
Werd geboren in 1912 in Roestbrugge bij
Poperinge, en als priester gewijd in 1938. Hij was 10 jaar leraar in het
klein seminarie te Roeselare, dan was hij tot 1965 onderpastoor te
Izegem. Niet lang daarna werd hij met veel luister binnengehaald in het dorp,
het was een ware stoet die hem stond op te wachten aan de steensestraat,
dichtbij de Stuiverstraat. Vanaf toen was hij de graaggeziene paster van
Stenedorp, die bij iedereen over de vloer kwam. Samen met maria, zijn trouwe
huishoudster, kwam hij ook graag op een huiselijk etentje, als je hem
uitnodigde. Ooit hebben wij dit gedaan, en het was een van de beste avonden
ooit die wij hadden bij een bezoek. Hij had ook de meeste parochieblaadjes
van het gewest, en dat kwam ook deels doordat hij de minstbedeelden een gratis
abonnement schonk op zijn kosten. Hij was ook de stichter van het Sint
Annakoor, die later nog een mis op de toenmalige BRT zou opdragen voor gans
vlaanderen vanuit zijn steens kerkje.
Op 29 december 1989, ging de pastoor op 77
jarige leeftijd op pensioen waaar hij de pastorie in de stenedorpstraat verliet,
en zich vestigde in de steensedijk. Op het laatst van zijn leven verbleef hij
nog in het Ponton, een verzorginstelling op de Meiboom, hij overleed op vrijdag
10 augustus 2007 in het AZ damiaan, Sint Jozef. op Vrijdag 17 augustus om
12.15 vond zijn begrafenis plaats in zijn eigenste kerkje Sint Anna, waar hij
zoveel jaren zelf de mis opdroeg.
Pastoor Ghesquiere jozef, die een van de
zeldzame pastoors was in die tijd, die niet velegen was voor een grap of
kwinkslag, Ook hij was een genieter , en je kon hem een groot plezier doen met
een uitnodiging voor een etentje bij je thuis, ook een goede fles wijn, druppel
of een stevig Patersbier sloeg hij nooit af.
Hij was ook altijd klaar om met veel plezier
de paardenzegening in goede banen te leiden, en je kon hem nadien in zijn
stamkroeg het Vossenhol vinden tot in de late uurtjes, en iedereen wilde wel de
'paster' er nog ene trakteren, zodat hij nog even bleef...
Pastoor JOZEF GHESQUIERE die van 1965 tot
1989, een dikke 24 jaar, Pastoor van Stene was , is op 10 augustus 2007
overleden. Met hem verdwijnt een brok ouderwetse dorpsgeschiedenis van dit
dorpje bij Oostende. Wij condoleren de familie van ons pastoor.
De Zevende Dag 2012, heemkunde t Schorre Stenedorp.
Vandaag ging de 7de dag door, ingericht door de heemkring 't Schorre Steene. De Zevende Dag : een gesprek met 3 Oostendenaren over zichzelf en hun stad.
Op de praatstoel namen plaats :
De heer Philip Caestecker : korpschef Lokale Politie Oostende Mevrouw Lieve Vergauwe-Dewitte : voorzitter Neos Oostende De heer Lionel Dewulf : kamervoorzitter in het Arbeidshof te Gent Als moderator was het Katrijn Dhooghe-Compernolle die alles in goede banen leidde.
Het was voor de aanwezigen die naar de molen van Stene kwamen een rijk en boeiend gesprek met brio verteld door de drie sprekers in de praatstoel. Nadien werd er nog nagekaart en een aperitief aangeboden door de heemkring.
Ze lopen niet zo dik meer, mensen die al sederd hun geboorte op stenedorp wonen, ondertussen zijn er al een paar naar andere oorden uitgeweken, velen zijn ook het tijd en grensloze ingegaan. Maar soms kom je ze nog tegen, de generatie van pas voor en na de 2de wereldoorlog, en natuurlijk zijn er nieuwe stenenaars naar het dorp gekomen, en wonen er ondertussen al vele jaren. Ik probeer er zoveel mogelijk van vast te leggen, met afwisselend zomaar beelden uit de straat, zodat het voor de mensen van het dorp aangenaam bladeren is in het verleden van de hun vertrouwde medemensen van ons dorpje Stene bij Oostende..
Café de Stenen Brug, genaamd naar de brug die net naast het café over de dode kreek gelegen was. Het was jarenlang het verzamelpunt voor de naoorlogse jeugd, en uitgebaat door Irma Vermote, nadien nog door haar zoon Georges met zijn vrouw Cecille Vermeire. Ook na het stopzetten van het café, werd het verder uitgebaat door de gevestigde bijartclub 'de Stenen Brug' als clubhuis, nu zegge en schrijve 2011 staat het leeg, na het langzaam doodbloeden van de biljartclub. Waarschijnlijk zal het verdwijnen en komt er nieuwbouw in de plaats, weer en bladzijde van het dorp die enkel nog als foto te zien zal zijn.
Danny, één van de Dalton broers, nooit om een grap verlegen..
Leo raes, de man die als laatste een blik kan werpen op jou als je de lange reis onderneemt naar het hiernamaals.
Jacky en nog een van de Daltons, Rudy.
André Janssens, als kind wonende op Stene in de Stenedorpstraat, samen met broers en zussen. Dedeckere, oud renner van de Hoge Barriere stene.
De Vlasschaard, al sederd 1980 een vertrouwd beeld in het dorp op de platse.
Stene, rijk aan knusse restaurants..
De Gebroeders Janssens Roger en Eric, met in het midden Ivo Blomme
Toen ik naar zandvoorde reed langs de Polderdijk naar de hoeve zande van natuurpunt, maakte ik van de gelegenheid gebruik om nog eens de hoeven langs de weg te fotograferen, bv het Meeuwenhof, net tegenover het geodetisch signaal, een ijzeren zuil van het het driepunten systeem om plaatsbepalingen en metingen te doen in vroegere tijden. Polderdijk 1: hoeve 'Meeuwenhof' typische polderontginningshoeve met losse bestanddelen uit de 18e en 19e eeuw rond een onverhard erf met bakstenen stoepen, erftoegang via brug over de Gauwelozekreek.
Hieronder Hoeve Blauwe sluyze
De Klokhofstede aan de voorzijde met zicht op Keygneart
Deel van de Zandhoeve, waar natuurpunt is gevestigd. Deze hoeve is een der oudste van de streek.
Toegang tot het erf van de Zandhoeve te Zandvoorde
Hieronder de Lange schuur, de kinderboerderij van Oostende aan de stuiverstraat. Foto vanuit het schorre, met op de voorgrond het nieuw aangeplantte zuurstofbos, en Lappersfortbos.
De Lange schuur, een hoeve die ca. 1744 is gebouwd als grote uitbatingshoeve
in de nieuw ontgonnen sint-Catharinapolder aan de rand van de polder en haar oorspronkelijke omwalling. Een hoeve typisch voor de Noordzeepolders, langgeveltype met karakteristieke woonhuis-stal-schuuropbouw, met een bijkomende dwarse stalvleugel met wagenhuis, witgekalkt met onderaan een boord in zwarte teer.
Ditmaal de achterzijde van de klokhofstede, vanaf de fietsroute De Groene 62
Geodetisch signaal
Het geosignaal is een belangrijke evolutie in de aardrijkskunde, meer bepaald de geodesie, waarbij Duitse wetenschappers in de 19de
eeuw een nieuwe methode ontwikkelen om afstanden te meten en kaarten op te maken.
Dit signaal maakt deel uit van een 19de-eeuws driehoeksnet in België met basissen in Oostende, Lommel en Hamipré,
waarbij dit signaal het enige bewaarde punt is in Oostende. Het is ook een zeer zeldzaam geworden ijzeren geodetische paal die sinds 1853 in Zandvoorde als een baken is in de uitgestreke vlakte van de polder
De Hoeve Thebusse te Stenedorp, hier de stalling.
Hoeve die vanaf 1805 is gebouwd in opdracht van de rijke Gentse familie Piers de Raveschoot, die in de nieuw ontgonnen Snaaskerkepolder grond had gekocht om een grote hoeve uit te
baten.
Deze hoeve met historische waarde, zijnde een gaaf bewaarde 19de-eeuwseboerderij die typisch is voor de Noordzeepolders, met losstaande, deels witgekalkte bestanddelen, zijnde speciaal type boerenhuis, bakhuis, wagenhuis, dwarsschuur
stal en omheiningsmuur met boomgaard.
Als zijnde een hoeve met een speciaal type boerenhuis waaraan de hoeve
De naam "de Thebusse" heeft het te danken aan het opvallend tentvormig dak het interieur van de woning bevat kwalitatieve authentieke elementen, zijnde in de voorste kamer een houten schouw met Delfse
tegelversiering op de boezem, plafond met gestukte balken en rozet.
Francky is in kunst van alle markten thuis, zowel met schilderijen, Keramiek, beelhouwen, etsen wil hij uitdrukking geven aan zijn emoties. Hij maakte de technieken zich eigen in de kunstacademie van Oostende, alhoewel hij als twaalfjarige zich al uitdruktte op het schildersdoeMaar ook Pastels en Acryls.
Ondertussen heeft Francky een uitstekend uitgerust atelier op de Konterdam. Veel van zijn werken zijn een weerspiegeling wat hij in zijn omgeving observeert en tot uitdrukking brengt in zijn gebruikte materie.
Hij stelde al tentoon in de Buyl Art en het jaarlijks event Buren bij Kunstenaars, hij is ook een vaste waarde tijdens de zomer exposities van de Molen Art te Stene. Van 1 tot 7 juli 2011 is hij te gast dit jaar in de Steense molen.
Het vlas staat in bloei, en na een vraag aan de Boerenbond, wist ik in geen tijd waar ik wezen moest om daarvan foto's te nemen. Dat spectakel duurt niet lang, na een dikke week zijn de bloempjes verdwenen, en is de blauwe waas die over de velden hangt terug een goudkleurige wiegende zee geworden. Vlas is een gewas dat al lang verbouwd wordt, zelfs al meer dan 10.000 jaar wordt er linnen van gemaakt, een sterke duurzame en comfortabele stof waar kledij en ander linnen zoals beddegoed , tafel en keukenlinnen van gemaakt worden.. Er zijn blauw en witbloeiende rassen , ook nog vezelvlas en olievlas. Van de bijprodukten worden onder andere vezelplaten, bankbiljetten, verpakkingsmateriaal en behang gemaakt. Onze streken zijn een ideale plaats om vlas te verbouwen, en de vraag stijgt nog steeds. Het duurt iets meer dan 3 maanden van zaaien tot oogsten, wat bijzonder snel is voor een gewas. Het wordt niet gemaaid maar uitgetrokken om zoveel mogelijk lange vezels te bekomen. Na het oogsten wordt het gedroogd, en dan gebeurt het roten, het vlas word blootgesteld aan vocht om de pectine af te breken die de vezels bijeenhoudt. In het verleden rootte men het vlas in rivieren, vooral in de Leie, die men de gouden rivier noemde, omdat het vlas een gouden schijn kreeg. Tegenwoordig wordt geroot door het uit te spreiden op het oogstveld, waar het gedurende enkele weken wordt blootgesteld aan de natuur elementen.
Ik zal de werking omheen het vlas, en ook andere gewassen proberen op te volgen, en dan foto's aanvullen.
Ongeveer 1/8 van de landbouwgrond in de wereld wordt gebruikt voor het verbouwen van vele soorten granen Granen zijn planten met eetbare zaden die bij de grassen familie behoren, zoals tarwe, mais, gerst, haver, rijst, en andere. Over de gehele wereld worden ze verbouwd, en zijn goed voor het meeste voedsel op aarde. Graanplanten groeien uit zaad van planten die bewaard zijn van de vorige oogst. waar vroeger, en nu nog in ontwikkelingslanden alles met de hand werd gedaan is in de westerse wereld bijna alle werk gedaan door aangepaste machines, die voor elke bewerking kunnen ingezet worden. Daardoor kan er veel effectiever gewerkt worden en is de opbrengst maximaal, ook door kennis en know how. Ook heb bemesten, waar veel chemische midddelen worden ingezet, maar ook de vanouds bekende manier van mest nog is te gebruiken. De grond geeft minder stikstof en andere elementen in de bodem door het verbouwen van gewassen en dit wordt aangevuld door het bemesten met kunstmest of organische mest Daar mest een natuurlijk product is verschillen de toegiften van elementen die er inzitten, daarom grijpen ze snel naar kunstmest omdat dit selectiever kan toegepast worden , zeker voor de intensieve landbouw . Maar de bodem is ook goed gediend met organische mest die de grond voorziet van sporenelementen en de struktuur op peil houdt. Hier enkele beelden van het machinaal bemesten met organische mest.
Hier een veld met stevige en gezonde erwten te Leffinge. roysfoto 2011.
De steense kermis in er weer, en het
feestcomite is al volop in de weer om alles in gereedheid te brengen voor het
tentgebeuren, met als top event de jaarlijkse Pre historie van radio 2 op het
sportpark.
De supergrote tent , die tweelaags is, om
beter te isoleren staat er al in alle glorie te blinken om de eerste bezoekers
te ontvangen, succes mannen.
Ondertussen wordt
de molen gerestaureerd, hij staat in de steigers en zal weer als nieuw zijn voor
het komende siezoen van kunsttentoonstellingen.
Onze dochter deed haar plechtige communie in de kerk van St. Jan en het feestje ging door in de Vlasschaard.
Dacht tijdens de dienst aan een voorvalletje..
Ooit, zeg maar 40 jaar geleden, heb ik eens een zekere madame M...... tegen het plafond laten gaan tijdens een feestje bij de buren, en toen heb ik , om haar te jennen, even de draak gestoken met de katholieken en het geloof, en dat heeft ze, als echte vergevingsgezinde geloofsbeleider en pilarebijter, mij nooit vergeven.
Als het aan haar lag werd er zelf geen kind meer gedoopt van deze lasteraars, waar ik dan ook op stuitte een twaalftal jaar geleden, nietwaar madame... waarschijnlijk mogen ze deze uitroeien, misschien ook alle andere mensen die niet geloven, de vrijzinnigen zeg maar, of de islamieten, ..fundamentalisten, enz..
Zelfs nu hoorde ik nog dat ze mij verwijt een anticrist te zijn, niet zo mooi als vergevingsgezinde katholiek hé, madame.een twaalftal jaar geleden, nietwaar madame.
Als ze ooit voor haar grote meester staat, zal ze ook geen 100% carte blanche krijgen van de koning der koningen.
Nu, het feest en wij, en zelfs madame zal er niet van wakker hebben gelegen, waarschijnlijk staat ze ook achter de 'handelingen' van de nu, wereldberoemde bisschop
Hier enkele foto's van de gezellige dag, met de mensen van de goede bediening en lekker eten in 'de vlas'
De meisjes die ons het lekkers brachten in de Vlasschaard, bedankt voor de uitstekende service.
Kwam daar ook nog oude bekenden tegen..
En deze kleine guitige snoet wilde absolut ook op de plaat, waar ze vandaan kwam weet geen mens..
Rommelmarkt -VRIJMARKT- in de zilverlaan Stenedorp
Bericht in Blog; Dorp en Boerebuiten -Onderdeel van Oostende Ingeblogd 2.
Onderaan is het fotoverslag toegevoegd van de Steense vrijmarkt.
Medegedeeld, Bericht en foto BVO
Met meet- en Greet voor buurtbewoners
Eerste Rommelmarkt in Zilverlaan
STENE Om het sociaal contact tussen de buurtbewoners nieuw leven in te blazen, organiseren Luc Vanslembrouck, Christine Vervaeke, dochter Melody en buurvrouw Raïssa Kimpe uit de Zilverlaan op zaterdag 30 april een rommelmarkt. De snuisterbeurs vindt plaats tussen 8 en 17 uur in het deel van de straat vanaf de Stuiverstraat tot de dorpskern.
Het idee om in onze straat een rommelmarkt in te richten groeide na een toevallig contact met onze nieuwe buurvrouw Raïssa, zeggen Christine en Luc. Ze informeerde over de regeling rond huisvuilophaling en vroeg meteen of er in de omgeving ergens een jaarlijkse rommelmarkt was. We beslisten de koe bij de hoorns te vatten, vooral ook omdat er de laatste jaren enkele vaste Steense evenementen zijn weggevallen. Het kindercarnaval en de paardenzegeningen zijn hiervan twee voorbeelden. Na veel heen- en weergeloop staat de organisatie helemaal op punt. Er zullen kraampjes te vinden zijn vanaf de rotonde tot het Oudstrijdersplein. Tussen Stene-dorp en de Lavendelstraat zal geen verkeer mogelijk zijn, met uitzondering van de bussen van De Lijn. Er geldt een parkeerverbod, waardoor er ook op de parkeerstrook allerlei koopwaar te vinden zal zijn. Zo kunnen de wandelaars heen en terug wandelen en telkens iets nieuws ontdekken. Inschrijven is niet meer mogelijk, want er melden zich liefst 139 geïnteresseerde standhouders, die allemaal een plaats kregen. Om dat te realiseren, moeten we ook gebruik maken van het grasveld palend aan sportpark De Schorre. Omdat er voor dat stuk grond bouwplannen zijn, zullen we hier volgend jaar waarschijnlijk niet meer terecht kunnen. We overwegen echter om in 2012 ook de bewoners uit de Steensedijk bij de rommelmarkt te betrekken.
Behalve de rommelmarkt is er op zaterdag 30 april ook een meet- en Greet, weliswaar enkel inwoners uit het deel van de Zilverlaan waar het evenement is voorzien. De gasten worden er verwacht om een glaasje en een hapje te nuttigen. Er zal een grote tent staan, maar laat ons duimen dat het mooie weer aanhoudt zodat de buren uit de Zilverlaan onder een stralende lentezon met elkaar kunnen kennismaken, aldus nog Christine en Luc. (BVO)
Christine Vervaeke, Luc Vanslembrouck, dochter Melody en buurvrouw Raïssa Kimpe zetten hun schouders onder de eerste rommelmarkt in de Zilverlaan. (Foto BVO)
UPDATE 29 april 2011
Wij zijn ook even langsgeweest, en maakten er uiteraard foto's van, hier de fotoreportage van de eerste steense rommelmarkt....Kijk, rommelmarkt, en dat noemen ze in Vlaanderen overal zo, vind ik nu echt een lelijk, niet passend woord voor deze 'markten', want je vind er veel meer dan alleen maar rommel. Ik stel voor deze markten voortaan VRIJMARKT te noemen, het is een vrije markt, waar iedereen zijn spulletjes vrij mag verkopen, en dan zijn ze meteen af van een naam met een onaangename bijklank, toch !
Eerste grote rommelmarkt in de zilverlaan te Stenedorp
Wij gingen een kijkje nemen, daar was veel volk, ook veel kraampjes, en met een heerlijk weertje kon daar niets meer stuk.
Wij hebben natuurlijk ook nog een reeks foto's, die wij omstreeks de middag namen...
De twee steense molens..
Ook even de organisator van de steense rommelmarkt in beeld gebracht.
Zeldzaam en passend in het kader van het dorp, deze jongeman met zijn gitaar aan het rustieke steense kerkje.
Bijna elke zilvernaarenaar ;-) deed mee aan de rommelmarkt.
Spiegeltje spiegeltje aan de wand...
Na de rommelmarkt was er ook nog een kenismakingsavond in de tent voor de medewerkers en standhouders.
Mevrouw Kunstenares Gigi Praet stelt dit week end tentoon in de molen van Stenedorp. Haar tekeningen en olieverf schilderijen kan je bewonderen in een organisatie van de heemkundige kring. De abstracte werken die een sterke binding hebben met codec konden mij alleszins bekoren. Onder het bestaande sfeeerieke licht in de molen, zonder kleurtemperatuur aanpassingen of dergelijke om de heersende atmosfeer te vangen, maakte ik enkele foto's van de kunstenares en haar werken.
Haar soms eerder felle maar toch beheerste kleuren, een krachtig abstract, fijn vermengd met het figuratieven die telkens weer, onlosmakelijk naar de oppervlakte wil komen, bijna als een schreew in de nacht, maakt van haar werk een kunstig en verassend schouwspel. Haar werk, vol en duidelijk aanwezig, soms minimalistisch in het gebruik, sprekend met aanwezige expressie van het doek, dan weer uitbundig en overvol van materie, maakt het een ontdekkingstoch in het werk zelf, een zoeken naar de oorsprong van de eerste penseelstreek op het canvas. Roy. Een tentoonstelling die ik u kan aanraden, en het bezoeken waard tijdens uw aanwezigheid op het landelijke Stenedorp.
Onder mijn weg naar de molen, nog net geen pad vol rozen, maar gestrooid met roze blaadjes alsof je zo verwelkomd wordt op het dorp
Onder een stralende zon de tentoonstelling in de steense molen bezocht.......
Met werk van Kunstenares Gigi Praet. Door het heersende licht , wordt de kunstenares bijna één met haar werk...
2011 De zevende dag door Heemkring 't schorre Stene
Het dorp stene leeft meer dan ooit, en daar zit de heemkundige kring 't schorre voor een groot deel tussen. Deze week was het dan terug een Zevende dag die door deze actieve groep werdt aangeboden.
De zevende dag 2011- Heemkundekring 't schorre Stene
Hierbij enkele ontvangen fotos van de Zevende Dag, zondag 17/4/2011 in de molen van Stene.
Er was een zeer ruime belangstelling (molen zat afgeladen vol). Ook op de Algemene ledenvergadering waren veel leden aanwezig. Gastsprekers waren Yves Lejaegere, voorzitter KVO
Hubert Rubbens, Oostende voor Anker Vicky Moyaert, kantoordirecteur BNP Parisbas Fortis-Nieuwe Stad Deskundig geleid door moderator en secretaris van de Heemkring Katrijn Dhooghe-Compernolle
Medegedeeld : Voorzitter heemkundige kring 't schorre Stene, Daniel Deschacht
De schorren zijn een streling voor het oog als de gewassen net voor de oogst de velden sieren. Met een zonovergoten dag en een licht broesje heb je genoeg om al die geuren en kleuren die loskomen uit de wiegende vlakten op te nemen, en je doen wegzakken in een overweldigende zwoele roes . Alle zintuigen staan dan op scherp, je hoort het koren ruisen, en tussenin , hoog in de azuurblauwe lucht kan je in de verte nog een der laatste, stilhangend en klapperende veldleeuwerik horen zijn lied verheffen ten hemel.
Links van mij merk ik het aarzelende gekwaak op van een kikker in de beekje tussen de velden, terwijl een salamander, onhoorbaar snel de boerenweg in korte stukjes, oversteekt, op een afstand gevolgd door een tweede. Een zestal flink uit de kluiten gewassen bosduiven doen zich tegoed aan de door de zon gerijpte zaden op de zwangere velden met hun wisselende tonen van bruin en groen. En daar sta ik dan, er middenin, genietend, enkel het geluid en de geuren van de natuur, met als metgezel enkele fietsers, senioren blijkbaar, die erg traag mijn richting komen uitgereden. Fietsers, die ook al het simpele schone van de boerebuiten weten te waarderen, af en toe weerklinkt er een lach uit de groep, en bij het langsrijden krijg ik enkele vrolijke begroetingen, met de standaardtekst " meneire, 'tis wel schoon weere éé " of, jet gie gemakkelik hé, je moe gie nie duwn me je karretje, grappen zij.
De vredige stilte wordt meer en meer verbroken door een aanwassend geluid van een snel naderens voertuig, ik hoor vanuit de groep een waarschuwing roepen, zodat ze allen netjes achter elkaar, zoals een moedereend met kroost , achter elkaar gaan rijden. Een lange kolkende grijze stofwolk achter zich aanslepend, nauwelijks vertragens, begeleid met een luid rauw gebrom, scheert de pokdalige kerel, getooid met een langkleppig petje achter het stuur, mij, en de rij fietsers voorbij, door de luchtverplaatsing rukt mijn jasje opstandig aan mijn lijf, alsof hij meewil met de rallyman. Stilaan neemt het geraas, de stinkende walm en de mistige wolk af, en hoor ik nog een paar van de fietsers afkeurend hun mening geven over deze onverlaat.
Een doodrijder, een "slachtofferstreepjestrekker "op zijn deur, die met de nabijheid van het jonge stadsrandbos, de toekomstige ideale habitat van vele kleinere dieren, nog veel slachtoffers zal maken onder deze bewonertjes,.. als dit zijn dagelijkse af te leggen natuurweg is op zijn onnatuurlijke wijze.
Omheen Oostende heb je nog de polders en schorren, met Zandvoorde, Het dorp stene, met de konterdam en mariakerke, dit alles van stene, die in 1970 in fusie is gegaan met de stad aan zee, ligt daar middenin, samen met het recent aangelegde, en nog steeds uitbreidende stadsrandbos. Verder nog Raversijde ten westen van Oostende.
Boerderijen in bedrijf zijn er niet zoveel meer, op Stenedorp zijn dat er nog een tweetal, maar je kan er wel nog landerijen en weiden vinden die door boeren en landbouwers van verder gelegen dorpen worden gebruikt. Hier worden de foto's geplaatst van dit weidse vlakke landschap, zijn landerijen met gewassen, de dorpse sfeer en de gemoedelijkheid van zijn bewoners. Ook de bosuitbreiding en aanplant worden gevolgd, en soms komen oudere foto's hier hun plaatsje opeisen.
Als start wil ik jullie enkele foto's tonen van de aanplant van het zuurstofbos-Lappersfortbos in de schorren van Oostende Stene, die door de noeste arbeid van vele vrijwilligers, met onder andere ook door schepen Yves Mirror die niet te min is om zelf regelmatig de spade ter hand te nemen, en dit niet enkel voor de foto, bijgestan door zijn charmante dame en kroost. En natuurlijk de mannen van de bezetting van het lappersfortbos in brugge , die dit met financiele steun mee helpen realiseren.
