PERSBERICHT in de Vlaamse kranten

Michel Doomst, CD&V-volksvertegenwoordiger en burgemeester van Gooik, vindt het voorstel van PS-voorzitter Elio Di Rupo om een volkstelling te houden in Brussel en de Rand "onbegrijpelijk". Hij wijst erop dat de stem van de bevolking vertolkt wordt door het parlement en de regering. "Het is spijtig vast te stellen dat niet alle geesten in dit land tijdens de voorbije maanden zijn geëvolueerd naar de wil om in het beleid de stap te zetten naar een aangepaste staatshuishouding", zegt Doomst.

Verantwoordelijkheid deelstaten
Hij wijst erop dat de "economische berichten van de voorbije dagen bewijzen dat in Octopus in het belang van de mensen werk moet worden gemaakt van meer verantwoordelijkheid bij de deelstaten: de budgetcijfers maken duidelijk dat de federale staat zonder benzine valt en het Planbureau bevestigt dat de kansen op dynamiek in de deelstaten aanwezig zijn."

Vooruitgang
Doomst stelt dat de PS "blijkbaar op de rem wil blijven staan inzake de dynamische uitbouw van het land". "De PS vraagt wel een nieuwe evenwichtige staatshuishouding, maar weigert elk gesprek om meer respect en verantwoordelijkheid in bevoegdheden en gebiedseigenheid in te bouwen", luidt het. Doomst vindt dat "de mensen die het land willen vooruithelpen de bovenhand moeten halen in het Octopusoverleg".

B-H-V
"Halle-Vilvoorde wil daarom ook als regio de gelijkwaardige behandeling die alle streken in dit land al hebben: wij blijven rekenen op het gezond verstand om hiertoe in het parlement en de regering de nodige stappen te zetten", gaat hij voort. "In Brussel-Halle-Vilvoorde heeft de bevolking al gesproken langs zijn vertegenwoordigers: dit is het enige referendum dat waarde heeft", besluit Doomst. (belga/adv)

12-01-2008 om 17:24 geschreven door Michel  

De winterslaap is blijkbaar voorbij, want waar je ook gaat, krijg je dezelfde vraag. “Wat vindt u van de nota-Verhofstadt?” Nu nog steeds antwoorden met “Nog geen tijd gehad om hem te lezen, sorry.” zou te ongeloofwaardig klinken. De micro’s en telefoons ontwijken dan maar? Gemakkelijker gezegd dan gedaan want tegenwoordig volgen ze u al tot in het kleinste kamertje, en vergeten ze nog eerst te kloppen. Iedereen moet echter zijn brood verdienen, dus niemand wordt iets kwalijk genomen.

Andersom mag men ons ook niets kwalijk nemen, wanneer we eens een vraag ontwijken. Wij worden langs alle kanten op onze woorden afgerekend. Af en toe zwijgen is pure zelfverdediging.

Blijven pleiten voor een verregaande vorm van confederalisme is ook een soort van zelfverdediging. Een protectie voor zowel de deelstaten, als voor de federale staat. Vandaag blijkt nog uit de cijfers van het Planbureau dat de economische heropbloei van Wallonië toch niet zo spectaculair en spetterend blijkt te zijn. Het dansende strikje van Di Rupo of het op en neer wippende brilmontuur van Demotte ,naar aanleiding van het schitterende en steeds beter werkende Marshall-plan, zullen even in de koelkast kunnen gaan uitrusten. De volgende jaren zal de economische groei van Vlaanderen weer sneller toenemen dan deze in Wallonië. (rekening houdende dat deze cijfers procentueel worden weergegeven, wordt de huidige reeds grote kloof, snel nog groter.)

Deze tendensen geven duidelijk aan dat in beide delen van het land nood is aan een ander soort beleid. In Vlaanderen is er een andere visie nodig dan in Wallonië. Het huidig immobilisme van de Franstalige politici mag Vlaanderen niet beletten te willen groeien. Wallonië, en zeker de Waalse politici, mogen niet in de weg staan van een Vlaams toekomstgericht beleid.

Vlamingen kijken naar de toekomst, werken ervoor en hebben bovenal hun eigen denken over een welk te volgen goed beleid. Onze Franstalige broeders en zusters blijken er een andere mening op na te houden, dewelke duidelijk niet samenvalt. Bovendien hebben beide regio’s sowieso nood aan een andere manier van besturen. De noden van Wallonië verlangen andere maatregelen, dan de noden van Vlaanderen.

In die zin is een verregaande staatshervorming, waar zoveel mogelijk autonomie wordt gegeven aan de verschillende deelstaten, een must voor alle landgenoten. Eens deze hervormingen zijn doorgevoerd zal automatisch een pacificatie optreden, waardoor de bestaande solidariteit, in tegenstelling tot menig denken, zal uitgebreid worden. Op die manier zal een ver doorgevoerde staatshervorming een enorme meerwaarde geven aan zowel de deelstaten als aan België op zich.

10-01-2008 om 14:05 geschreven door Michel  

Verhofstadt belooft, in de mate van het mogelijke, een inspanning te doen, om de koopkracht van de mensen te verbeteren. Hij voegt er wel onmiddellijk aan toe dat hij bij de bevolking geen valse verwachtingen wenst te scheppen. Spijtig, want dit was juist het onderdeel waar hij de voorbije acht jaar zo schitterend in slaagde.

Er is dus geen geld voor dure maatregelen. Fijntjes voegt hij er ook aan toe dat er geen geld is voor een dure staatshervorming. De portemonnee is leeg, het spaarvarken niet meer gespijsd. Net na de feestdagen en aan het begin van de solden is men normaal andere dingen gewend. Hij heeft nochtans een nota opgesteld, dewelke een aanzet is om de dialoog op gang te brengen. Allemaal veel te ingewikkeld. Allez, toch de doekjes die hij om alles probeert te wikkelen. Eens je door de verpakking bent….

Een staatshervorming doorvoeren kost niet noodzakelijk veel geld. Het is juist de bedoeling dat ze geld opbrengt, anders is het weinig efficiënt. Het verschil in visie is echter dat je zulke projecten niet op basis van één jaar moet bekijken, maar wel toekomstgericht. Deze mentaliteit ontbreekt hem echter nog steeds, wat er op wijst dat hij de voorbije acht jaar niets heeft geleerd.

Als “redder van het vaderland” past hij best op dat hij het niet te hoog in zijn bol krijgt. Hoewel hij zich steeds meer de allures van een groot staatsman begint aan te meten, is er in de geschiedenisboeken echter nog niet veel plaats voor hem. (althans niet tussen de staatsmannen)

Neen, we staan voor een uitdaging die we bij beide horens moeten vatten. Door aan de staart te trekken zal er geen deftige oplossing uit de bus vallen. De verantwoordelijkheid moet genomen worden om zo definitief mogelijk een grondige hervorming door te voeren. De politici kunnen het zich niet meer opnieuw veroorloven. De tijd dringt niet onmiddellijk, maar staat ook absoluut niet stil.

Er zijn nog zoveel andere uitdagingen waar we de volgende legislatuur voorstaan. Het wordt een zeer interessante en boeiende tijd. Ik ben alvast klaar om er opnieuw stevig in te vliegen. 

07-01-2008 om 16:25 geschreven door Michel