Lengte: 1m72 - Gewicht: 54 kilogram - Hartslag in rusttoestand: 36 - Hartslag topprestatie: 175 - Verhouding gewicht / kracht: 7,4 watt/kg - Percentage vetgehalte: 4% - Longinhoud: 5,6 liter - Vermogen: 400 watt - Hij reed ook de snelste tijd ooit op de Mortirolo; 42 min en 32 sec. - Hij reed in 1997 naar een fabelachtige tijd van 37 minuten en 35 seconden naar de top van Alpe d’Huez – Won in 1998 Giro en de Tour – Reed “DER JAN” op 8 minuten naar Les 2 Alpes.

Een gevleugeld klimmer de beste van zijn tijd! een stormram die de bergen het beste bedwong, gooide hij zijn bandana weg dan was er een moment van glorie op komst. Zoals zovelen ging hij in de fout en vergreep hij zich aan verboden middelen, maar door zijn inmense populariteit werd het allemaal uitvergroot. Opgejaagd door de rechtbanken die maar graag een publiekstrekker
door het slijk haalden, kapotgemaakt door de druk, de ene depressie na de andere, steeds dieper zakte hij weg. Supportersharten bleven hopen op een terugkeer van hun idool een halfgod onder de mensen,
neergehaald door de maatschappij en nu heeft hij er een einde aan gemaakt en zich van zijn leven beroofd!. Zelfmoord zeggen ze!? Een moord die de maatschappij op zijn geweten heeft” zeg ik “maar een plaats in de catacomben van het wielrennen en in de harten van de echte wielerliefhebbers ! VAI PIRATA



Pantani,was wat wielrennen echt was
DANSEN,...DANSEN,....EN NOG EENS DANSEN






Il più grande di sempre

 MARCO PANTANI

13/01/1970 – 14/02/2004



Ho visto un campione
Unscire del giro
 In silenzio soffrire
 Per poi lasciansi morire

 (Ik zag een kampioen
de Giro verlaten
in stilte lijden en
 vervolgens sterven)

Is een gemeente in de Italiaanse provincie Sondrio (regio Lombardije) vlak bij de grens van Zwitserland en Oostenrijk.
De plaats ligt in een breed dal in het hoogste deel van het Valtellina.
Bormio wordt gedomineerd door de 3075 meter hoge wand van de Monte Reit.
Langs de plaats stromen twee rivieren; de jonge Adda in het westen en de Frodolfo ten zuiden van het centrum.
Ten noorden en oosten van Bormio ligt het uitgestrekte Nationaal Park Stelvio.

Bormio is een belangrijk verkeersknooppunt, hier vangen de routes aan naar enkele bekend bergpassen.
De Stelviopas vormt de verbinding met het Duitstalige Südtirol, de Gaviapas verbindt het Valtellina met het zuidelijker gelegen Val Camonica en de Foscagnopas leidt naar het belastingvrije Livigno.

Cols rondom Bormio
Bormio 2000 (1938 m) -  Passo di Gavia (2621 m) - Passo del Mortirolo (1852 m) - Passo della Stelvio (2758 m) - Passo Umbrail (2501 m) - Passo di Foscagno (2291m) - Passo del Bernina (2328) - Passo d'Eira (2208 m) - Forcola di Livigno (2315 m) - Monte Scale (1931 m)

De Dolomiti's verkozen Hotel Valecetta:http://www.vallecetta.it/

                                               
Dit hotel is helemaal gericht op fietsers en het personeel is zeer flexibel en vriendelijk.
Eenvoudige kamers, prima eten (veel pasta) en bijna alles is mogelijk.

                     

   
 
Geografie

De Passo dello Stelvio (Duits Stilfserjoch) is een bergpas in de Italiaanse Alpen met een top die ligt op 2758 meter.
De bergpas is vooral bekend vanwege wieleretappes in de Giro d'Italia.

De Stelviopas ligt op de grens van de Italiaanstalige provincie Sondrio en het Duitstalige Zuid-Tirol.
Ten oosten van de pas liggen de Ortler Alpen met als hoogste punt de Ortler en nog dichterbij de Monte Livrio op wiens gletsjers gedurende het zomerseizoen geskied wordt.
In het noorden ligt de Dreisprachenspitze, het ontmoetingspunt van drie talen; Italiaans, Duits en Reto-Romaans. Tenslotte ligt in het zuiden de Monte Scorluzzo.

De pas ligt in het hart van het Nationaal Park Stelvio, één van de oudste (1936) en grootste nationale parken van Europa.
Nog geen drie kilometer van de pashoogte, in de afdaling naar Bormio, ligt de zijweg naar de Umbrailpas, de hoogste berijdbare pas van Zwitserland die op 2503 meter hoogte ligt.

Geschiedenis

Begin 18de eeuw wilde Ferdinand I van Oostenrijk een weg aanleggen die het Val Venosta direct verbond met Milaan dat toen onder Oostenrijks bewind stond.
De weg moest lopen over het bergzadel ten noordwesten van de Ortler.
Ingenieur Carlo Donegani uit Sondrio kreeg de taak de weg vorm te geven.
In 1822 werd met de bouw begonnen. Amper drie jaar later was de weg voltooid.

Tot 1915 werd de Stelviopas het gehele jaar bereden door koetsen.
Gedurende winter werd de weg door sneeuwscheppers berijdbaar gehouden.
Tegenwoordig is de pas echter voor verkeer gesloten van eind oktober tot begin mei.

Gedurende de Eerste Wereldoorlog vonden er zware gevechten plaats op de pas tussen het Italiaanse en Oostenrijkse leger.
Vanaf 1918 waren beide zijden van de pashoogte Italiaans.
De Stelviopas was niet langer meer de belangrijke verbinding Milaan - Wenen en werd hierdoor net als de andere hoge passen 's winters afgesloten.
Na de Tweede Wereldoorlog vestigde Giuseppe Pirovano van de Club Alpino Italiano hier een skischool en was het mogelijk hier 's zomers op de uitgestrekte gletsjers te skiën.
Tegenwoordig staan er op de pashoogte verschillende grote hotels en gaan er diverse skiliften verder het gebergte in

Gem: 7,4% - 24,3km - Max:12% - htm:1808m



Wielerhistorie

Hoewel de bergpas altijd voor spektakel zorgt in de Giro d'Italia, is hij slechts 8 keer verreden, omdat de bergpas in het voorjaar nog gesloten kan zijn vanwege sneeuwval.
De Passo dello Stelvio werd in 1953 voor het eerst in het schema van de Giro d'Italia opgenomen.
De Italiaan Fausto Coppi kwam er als eerste boven en reed na een indrukwekkende solo naar de overwinning.

In 1980 besliste Bernard Hinault de Giro op de Stelvio.
Twee dagen voor het einde van de ronde stuurde hij ploeggenoot Jean-Rene Bernaudau vooruit op weg naar de Stelvio.
In de klim sprong Hinault naar hem toe en samen reden ze het vlakke stuk van Bormio naar Sondrio.
Bernaudau kreeg de etappe en Hinault het roze, dat hij behield to Milaan.

In 1994 loste Marco Pantani de favorieten Miguel Indurain en de eindwinnaar van de Giro in dat jaar, Jevgeni Berzin.

1953	Fausto Coppi		-
1965	Graziani Battistini		Wegens sneeuwval klom men in 1965 slechts tot 1906 meter hoogte.
1972	José Manuel Fuente		-
1975	Francisco Galdos		-
1980	Jean-René Bernaudeau		-
1988	geannuleerd	-	Wegens sneeuwval geannuleerd.
1994	Franco Vona		-
2005	José Rujano		-

Monumenten

Op de top van de Passo dello Stelvio staat een monument ter ere van de Italiaan Fausto Coppi die in 1953 als eerste de top passeerde.

 
                                  

Het Verhaal

De Passo dello Stelvio is een van de bekendste, zwaarste, beruchtste, hoogste passen in Europa, 2758 meter hoog, 48 haarspeldbochten.
Ruim 20 kilometer klimmen om bijna 2000 meter hoogteverschil te overwinnen (zo'n 7,7 % gemiddeld stijgingspercentage).
De uitzichten zijn ongekend mooi, de berg is ongekend lang, steil en wisselend.

De noordkant vanaf Prato begint eenvoudig en wordt steeds steiler en heeft geen tunnels.
De eerste kilometers langs een riviertje zijn mooi en eenvoudig met 3 tot 6 procent stijging.
Later na het dorp Trafoi (1584 m) wordt het steiler met diverse pieken naar 12 % stijgingspercentages.

De zuidkant vanaf Bormio is iets gemakkelijker, heeft diverse gevaarlijke en smalle tunnels en ook vele haarspeldbochten.

Om de passo dello Stelvio te beklimmen met je racefiets moet je over een goede conditie en goede lichte versnelling hebben.
Advies is om minimaal 39 x 26 te hebben of zelf 34 x 27.
Reken op 2 uur klimmen als je 10 a 12 KM/uur kan fietsen bij 8 a 10 % stijgingspercentage.
De afdaling heeft veel korte stukken, waardoor het geen afdaling is voor hoge snelheden.
Helaas, maar de uitzichten zijn fenomenaal !
De mooiste uitzichten vanaf de Stelvio Pass zijn uniek in Europa.

Zelfs jaren later kun je het uitzicht op de top bij Rist. Rocca op 1861 meter hoogte nog exact herinneren, omdat je hier na een uur klimmen voor het eerst de top ziet liggen en je nog steeds 'maar' op de helft van de totale klim zit.

Het verhaal van vele……

Vlak voor het dorpje Trafoi zie ik plotseling een bord met 48. Zou dit de eerste haarspeldbocht zijn?
Ik had gelezen dat de nummering pas na het dorp zou beginnen, maar dat blijkt foute informatie te zijn.
Bocht 47 volgt snel op 48 en ik krijg kippevel bij de gedachte dat het nu echt begonnen is.
De bochten lopen lekker en het is heerlijk fietsen zo onder de bomen.
Bij bocht 43 denk ineens dat ik al weer zo oud ben. Tussen bocht 34 en 32 is het plotseling erg steil.
Het gaat nu niet meer zo lekker en ik moet naar mijn kleinste kransje.
Na bocht 32 vlakt het een beetje af en kan ik weer een fijn ritme rijden.

Ergens tussen de bochten 24 en 23 verdwijnen de bomen en kun je in de verte de winkels en restaurants op de top zien. Dit is zowel een prachtig gezicht als een dreun voor je kanis. Je kunt heel ver omhoog kijken en weet dat er nog een enorme klus in het verschiet ligt.
Ik besluit van het moment te genieten en me niet te focussen op de nummers.
De weg is prima geasfalteerd en af en toe wordt je ingehaald door een dure auto (Porsches, Lamborginies, Donkervoort, etc) en motoren. Die schijnen het ook leuk te vinden hier op de klim.

Hoe hoger ik kom hoe ijler de lucht. Ik merk dat mijn ademhaling moeilijker wordt.
Af en toe kijk ik naar beneden en geniet van het prachtige uitzicht. Zelden zulke mooie plaatjes gezien.
Bij bocht 1 staat nog een toerist wat plaatjes te schieten en ik groet hem vriendelijk.
Hij lijkt te denken: "Welke idioot gaat hier met de fiets omhoog?".
Misschien heeft hij wel gelijk, maar deze idioot vindt het schitterend.

                                           

                         

                          

                          

De Passo di Gavia is een bergpas in de Italiaanse Alpen, in de regio Lombardije.
Het is een van de hoogste paswegen van Europa. De top ligt op 2621 meter.
De bergpas is vooral bekend vanwege wieleretappes in de Ronde van Italië.

Geografie

De Gaviapas (Italiaans Passo di Gavia ) is een bergpas in de Italiaanse Alpen , in de regio Lombardije.
De weg voert dwars door het ongerepte Nationaal Park Stelvio.
Gedurende de winter is de pas afgesloten vanwege de enorme sneeuwval.
De pas is in mei en juni nog vaak afgesloten vanwege de grote hoeveelheid sneeuw.

Het weggedeelte tussen Ponte di Legno en de pashoogte is erg smal, vaak niet breder dan drie meter, inhalen is op het traject haast onmogelijk, hiervoor zijn uitwijkplaatsen aangelegd. Diep onder in het dal stroomt de rivier de Frigidolfo. Langs de diepe afgronden is op de meeste plaatsen een vangrail aanwezig. Maar op sommige plaatsen staat geen vangrail. Daar begint naast de weg direct de afgrond van ruim 500 meter diep. Dit maakt deze weg tot één van de gevaarlijkste bergpassen. De zijde van Santa Caterina Valfurva is iets breder en minder lang.

De pashoogte behoort tot de mooiste van de Alpen. Hier ligt het grote Lago Bianco met, naar het noorden, de berg San Matteo (3684 meter).
Het Lago Nero ligt iets lager aan de zuidzijde van de pas. Hier bepaalt de berggroep van de Adamello het uitzicht.

Geschiedenis

De weg is aangelegd in de Eerste Wereldoorlog voor de bevoorrading van Italiaanse soldaten die vochten in het Italiaans-Oostenrijks grensgebied.
Momenteel wordt de weg niet meer gebruikt voor doorgaand verkeer.
Die maken liever gebruik van de SS38, de weg van Bormio naar Tirano.

Het Profiel

Zo was het anno 2010

De Passo del Mortirolo (ook wel Passo di Foppa genoemd) is een bergpas in Italië met een hoogte van 1852 m, die vooral bekendheid heeft door de Giro d'Italia en de Italiaanse wielrenner Marco Pantani.

De Passo del Mortirolo ligt in Lombardije en vormt de verbinding vormt tussen de bergdalen Val Camonica en Valtellina.
Vanaf de S38 (Bormio-Tirano) bij het plaatsje Mazzo di Valtellina begint de klim.
De weg wordt niet vaak gebruikt, omdat het via Aprica makkelijker rijden is.
Bovendien mag verkeer van een bepaalde breedte niet over de pas.
Een aantal paaltjes aan de voet van de klim zorgen er voor dat breder verkeer er niet door kan.
De weg is smal en tegenliggers moeten gebruik maken van de "invoeghavens" om elkaar te passeren.
Een aantal kilometers onder de top komen aan de westkant twee wegen samen, die vanuit Mazzo di Valtellina en die vanuit Grosio. Aan de oost-kant splitst de weg zich richting Monno en richting Vezza d'Oglio.

Tot 1990 was de Passo del Mortirolo een onverharde weg.
Toen de weg werd geasalteerd werd de weg ook interessant voor de Giro d'Italia die in 1990 de eerste keer de pas gebruikte in een etappe.

De Mortirolo oprijden"zo doen zij het"

Zo zullen wij het doen... althans ikke toch...

· The search for a new baddeke

Het waren fantastische fijne dagen,in een prachtige streek,en in een meer dan goed gezelschap

De weergoden waren ons niet altijd even goed gezind,maar we hebben toch het maximale eruit gehaald,geen ongelukken,geen stukken en nooit lek gereden al maar goed ook in dat met momenten pokkenweer! De passo’s die we befietst hebben zullen voor altijd in het geheugen gegrift blijven,de een wat dieper als de ander! De Dolomieten waren BELLISSIMO

We waren voor 4 opdrachten gegaan: Goed Fietsen – Veel Lachen – Goed Eten – Goed Drinken

En die opdrachten zijn allemaal geslaagd

En nog 1 keer en we kennen hem nu allemaal!!

VAI SELLA

http://nl.youtube.com/watch?v=pFk5Gs5gIj8

http://nl.youtube.com/watch?v=qSv6LTS0pT0

Einduitslag :

Dolomiti: 1: Jan 258 p – 2: Lucvh 229 p – 3: Geert 188 p – 4: Wim 179 p – 5: Lucl 147p – 6: Kris 130 p – 7:Sidney 109 p – 8: Gunther 85p

Lijk : 1: Wim 244p – 2: Gunther 204 p – 3: Jan 184p – 4: Geert 154p – 5: Kris 152p – 6: Lucl 152p – 7: Sidney 142p – 8: Lucvh 133p

Balkhaas: 1: Lucl 257p – 2: Sidney 220p – 3: Gunther 205p – 4: Jan 156p – 5: Lucvh 154p – 6: Kris 116p – 7: Wim 113p – 8: Geert 104p

Plezantste: 1: Lucl 286p – 2: Wim 239p – 3: Geert 200p – 4: Kris 188p – 5: Sidney 124p – 6: Gunther 123p – 7: Jan 104p – 8: Lucvh 99p

Nen dikke proficiat aan iedereen,en hopelijk tot volgend jaar!!!

Dag 4 @ The Dolomites

Normaal stond de Stelvio op het menu,dat werd ons door het slechte weer,en de slechte vooruitzichten afgeraden : Dus een Noodplan

Niets noodplan dat was allemaal professioneel ingecalculeerd,en waren 3 reserve ritten in voorraad. Gekozen wordt voor de rit waar iedereen kan meefietsen,en geen extra wagen voor nodig is,enkel de wagen van onze sportdirector,c.e.o,fotograaf Kris

De rit : 90 km Passo Lavazè 1808m – Passo Costalunga 1745m

We rijden 30 km door de vallei richting Cavalese.

Cavalese jammerlijk bekend geworden,door een Amerikaanse balkhaas,die het nodig vond eens te proberen onder een kabellift te vliegen,en dan de kabel met zijn staart raakte en brak,met als gevolg 20 doden waarvan 5 landgenoten,jaren later is gebleken dat die balkhaas geen schuld trof,en eigenlijk die kabellift daar serieus in de weg hing(genoeg hierover nu fietsen)

Cavalese is een mooi stadje,dat soliciteerd naar de wereldkampioenschappen skieen in 2013,onze stem hebben ze alvast,het is daar fantastisch afdalen! Even zoeken waar de Lavazè ligt, gevonden Passo Lavazè 11 km,we zullen der es een veijes oep geven!!

De eerste 3 km 7%,dat is vingers in de neus,al maar een geluk dat we ze er op tijd uithaalde,of we hadden ze er nooit meer uitgekregen,al gauw ging het naar 10%.

3 km later werd het nagenoeg vlak over 1,5 km,gaan de vingers weer in de neus? Eerst maar eens even wat wiskunde,we zitten op 3,5km van de top en op 1380m hoogte,dus moeten we nog 428, dat betekend dus dat de volgende 3,5km tegen 12,5% gemiddeld zal moeten geklommen worden,dus steek die vingers maar ergens anders het zal nodig zijn!

Allez 500 m verder,een eerste bordje met de vermelding 18%,ik dacht bij mezelf dit zal wel niet kloppen,in Italie hebben ze alleen bordjes met 18%,al 4 dagen zien we die bordjes!!

Voor de zekerheid neem ik buitenkant bocht,en zoals ik al vermoedde die Italianen hadden overdreven,het was maar 17%.

Op naar de volgende bocht een bordje met 15%, het zal ook wel lichtjes overdreven zijn net als het vorige zeker,maar even gaan de lichten uit,en in een helder moment zie ik mijn kilometerteller 19% aanduiden. ( ik heb een mailtje naar de stad Cavalese gedaan,dat ze die bordjes moeten omwisselen,dat is pure koersvervalsing)

Na veel stoempen en sleuren toch de top behaald. Onderweg is ook de balkhaas al snel bekend geworden,namelijk onze Gunther,die had zich door de volgauto laten meeslepen,in de hoop dat niemand het gezien had,ware het niet dat Jan boven alles stond te filmen,dus met stip op nr 1 Gunther en op nr 2 Kris als medeplichtige.

Boven op de Passo Lavazè hebben we even rust gehouden,en het plezante was we waren nog steeds droog,eindelijk konden we nog eens afdalen,en dat gebeurde richting Novale en Birchnabruck.Onze sportdirector Kris was stom verbaasd over de snelheid die we haalde,hij moest 90km/h rijden om ons te volgen(heeft het op film vastgelegd!) eventjes waande we ons Paolo Savodelli ‘’ Il Falco’’

Vanaf Birchnabruck ging het in licht stijgende lijn naar Nova Levante,daar kom je aan de voet van de Passo Costalunga 9km – 7%

In Nova Levante hebben we nog maar eens spaghetti gaan eten,en ons met een plaatselijke schone laten fotograferen,ondertussen was het toch weer beginnen te regenen,maar eigenlijk kon het niemand wat deren,het was al zo een mooie leuke dag geweest,en boven op de top gaan we ons belonen met een Forstje!! Even later namen we dan toch maar de start richting de Costalunga,dit was meer een passo voor wielertoeristjes als ons,ik had voor deze passo een doel,zo snel mogelijk aan mijn Forstje nippen,en voor mijn doen ging het redelijk vlot.

Wat later ging de afdaling naar Vigo di Fassa,waarna we nog 5 km door de vallei moesten naar Campitello di Fassa,waar we goed en wel aankwamen na 90 km,allemaal moe en voldaan! Dit was de perfecte afsluitende fietsdag. S’Avonds in stijl afgesloten in pizzeria Kamerloy,met Weissbier en bij Gabry met de nodige Forst en special guest Reinhold

CIAO DOLOMITI

Uitslagen dag 4:

Dolomiti:   1: Jan 66p – 2: Sidney 54p – 3: Lucvh 44p – 4:Geert 32p – 5: Lucl 27p – 6: Kris 18p – 7: Gunther 17p – 8: Wim 14p

Balkhaas:  1: Gunther 66p – 2: Lucl 60p – 3: Kris 33p - 4: Lucvh 26 – 5: Sidney 23p – 6: Jan 21p – 7: Geert 20p – 8: Wim 19p

Lijk:          1: Wim 66p – 2: Gunther 46p – 3: Kris 37p – 4: Geert 28p – 5: Lucl 27p – 6: Lucvh 26p – 7: Jan 23p – 8: Sidney 19p

Plezantste: 1: Lucl 58p – 2: Wim 52p – 3: Geert 41p – 4: Kris 29p – 5: Jan 26p – 6: Gunther 25p – 7: Sidney 22p – 8: Lucvh 19p

Dag 3 @ The Dolomites

De voorgestelde planning: Passo Tré Croci – Col Sant Angelo – Tre Cime de Lavaredo – Passo Cimabanche

En voor de ultieme uitdaging een toetje: Passo Falzarego – Passo Pordoi

Ware het niet dat dit verslagske een GROOTTE MAAR heeft!

Afspraak 08h00 ontbijt,de eerste strompelen de eetzaal binnen,weinig woorden,de mensentaal en gezichten spraken boekdelen!!

Het was net The Day After van een bokskamp tegen Mike Tyson,de onvermijdlijk K.O op de Passo Fedaia zat nog in lijf en ledematen.

THE PASSO FEDAIA SLAUGHTER THEM ALL!!!

Een uur ging voorbij,eigenlijk moesten we maar eens vertrekken,moesten nog 65 km in de wagen richting Cortina d’Ampezzo

We zijn met de auto nog maar eens over de Fedaia gereden,om zo af te dalen naar Caprile(zelfde weg als we de dag voordien beklommen hadden).

Het werd stil in de wagen!! Hebben wij hier opgereden? Eigenlijk was het nog indrukwekkender,als dat we al dachten(de afdaling werd gefilmd gewoon om eens wat bewijzen te hebben).

Na de Fedaia,gingen we over de Passo di Giau,een kleine verkenning voor de volgende keer:besluit van de Giau,geen poesje om zonder triple aan te pakken!

Wat moet dat worden,de Tre Cime ligt op ons te wachten,en dat is de strafste van allemaal,en we waren nog maar net overeind gekrasseld van de k.o op de Fedaia

Aangekomen in Cortina d’Ampezzo,nu was het aan ons,daar is de Tré Croci. Door de walky talky kwam de vraag,voelen er zich geroepen om er aan te beginnen?

Antwoord:: stilte en geruis,even later dan toch een antwoord,euh rij nog maar 5 km verder(en iedereen vond dat het goed was),die 5 km werden er 15,en zo kwamen we in Misurina aan.In Misurina is er ook een prachtig meer:

Lucl had een balkhazen voorstel: laten we een criterium rond het meer rijden,De Joel rijd er voor naar Keerbergen,ahwel wij verkiezen Misurina,ligt op een hogere plaats en de snelheden zijn ook veel hoger! Lol…

Misurina is ook nog bekend om een legendarisch bordje met de vermelding TRE CIME DE LAVAREDO 8 KM

MSS had er beter STAIRWAY TO HELL opgestaan

1 ding was al opgevallen,de stilte bleef en niemand sprak het woord fiets uit,mss werd er stiekem gehoopt op regen,want die hadden we nog niet gehad,de laatste 3 uur,maar die hoop werd al gauw realiteit,bovenons werd het weer opendeur dag,het regende ballonnekes!! Al snel zaten we in een plaatselijke taverne,en werd er besloten (zonder stemming) de Tre Cime met de wagen te doen,en dat was een verstandige keuze.

Na 2 km kom je aan en tolhuisje(20 euro om met de auto naar de top te rijden): De persoon in het tolhuisje raadde het ons ten stelligste af,om naar de top te rijden wegens FOGGI:

Toch werd er besloten om naar de kwelgeest met zijn 3 pieken te rijden,na 2km werd het ons allemaal duidelijk de Tré Cime de Lavaredo,zou ons vermorzeld hebben,misschien wel zo erg dat we de rest van ons dagen een degout zouden krijgen van het fietsen!! Stukken van meer dan 18% regen en mist niets voor ons niveau van wielertoerist.

Boven aan gekomen was de mist zo erg dat je geen 10 meter ver kon zien,geen Tré Cime’s,geen Rifugio Auronzo niet te zien,alleen een 7tal verloren gelopen Duitsers,die blij waren een 8 tal gekken tegen te komen,die wat hulp konden bieden.

Even later kwamen we terug in Cortina d’Ampezzo,in de auto galmde de muziek van C.C.R door de boxen’’Have you ever seen the rain’’ heel toepasselijk die dag

Maar er kon toch mee gelachen worden,onze sportdirecteur jaagt nu wat motivatie muziek door de boxen,efkes de Witte Strepkes er deu sleuren (The White Stripes) en dat bleek te werken,4 body’s gingen het er op wagen om een stukje van het toetje toe te fietsen.Wim – Geert –Jan en Lucvh kleedde zich om in de striemende regen en begonnen aan de Passo Falzarego 10 km – 7% ,en 50 tal minuten stonden ze als 4 uitgeregende kiekens op de top,van afdalen was helemaal geen sprake meer,laat staan dat we de Passo Pordoi ook nog moesten doen,laten we gewoon gewoon doen en de wagen nemen en naar Campitello di Fassa rijden,een lekkere douche,en s’avonds voor de verandering in Canazei gaan pizza eten en om 22h00 hadden we een afspraak mee den Jolly!!

1 belofte maakte we voor elkaar,we komen terug in hopelijk beter omstandigheden om ons rondje af te werken!!

Uitslagen Dag 3:

Dolomiti: 1: Lucvh 68p – 2: Jan 50p – 3: Geert 41p – 4: Wim 36p – 5: Kris 31p – 6: Sidney 19p – 7: Gunther 14p – 8:Lucl 13p

Balkhaas: 1: Lucl 66p – 2: Sidney 56p – 3: Jan 34p – 4: Lucvh 30p – 5: Kris 27p – 6: Gunther 26p – 7: Wim 19p – 8: Geert 14p

Lijk:         1: Wim 59 p – 2: Geert 32p – 3: Lucl 32p – 4: Kris 32p – 5: Jan 31p – 6: Luc vh 31p – 7: Gunther 28p – 8: Sidney 27p

Plezantste: 1: Lucl 64p – Wim: 56p – 3: Geert 46p – 4: Kris 30p – 5: Jan 24p – 6: Sidney 17p – 7: Lucvh 21p – 8: Gunther 16p

Terwijl ik dit verslag in elkaar boks,is het precies een week geleden van onze 2^de dag @ the Dolomites!!

1 ding is er niet veranderd,het regent vandaag al de God ganse dag,net het zelfde weer als in Campitello di Fassa,echt Pragatown weer!!

Wat wel veranderd is, is het natuurschoon,de bergen,het eten,de rust en vooral Den Jolly (later meer hierover)

Bedoeling van dag 2: was een tocht van 90 km en 2 passo’s : Passo San Pellegrino 1918m – Passo di Fedaia 2057m

Afspraak was 08h30 ontbijt en 09h30 de start,ware het niet dat de regen weeral met bakken uit de Zuid –Tirolse hemel viel!!

(zeg nooit Italiaan tegen mensen uit de Dolomieten,het zijn Zuid Tirolers!! Vraag maar aan Jolly allemaal de schuld van der krieg)

Er werd veel gepraat en bedisselt,rijden niet rijden,want eigenlijk was het geen weer om een hond door te jagen,om 10h30 viel het besluit,we doen de beklimmingen per fiets en dalen af per auto,opdat moment mindert de regenval,het is nu malse regen.Jan,Wim,Geert,Lucvh en Sidney besluiten op de tocht aan te vatten van in Campitello,de rest gaat met de wagen naar de voet van de San Pellegrino in Moena ,de klim naar de top is 11,5 km en 7% gem.

De 5 op de fiets zullen dezelfde 5 blijven tot de top,de rest verkiest de wagen,wegens weeral serieus wat wateroverlast,reken 1 uur klimmen door de striemende regen en je bent een hoopje ellende dat boven komt!,als je dan de top bereikt zegt je hart om verder te gaan,maar gelukkig wint soms het verstand,en gelukkig maar dat het verstand op dat moment zegevierde.

De afdaling van de San Pellegrino met die weersomstandigheden,zou achteraf gezien een serieuze vergissing geweest zijn voor lijf en ledematen,stroken van meer dan 18% waar het water afstroomde zou zelfs levensgevaarlijk geweest zijn!! het verstand haalde het van het hart,en dus werd alles weeral in de auto geladen,en onder menig paraplu’s en kofferdeksels werd droge kledij aangetrokken.

In Falcade,eerste redelijk groot dorp na de afdaling van de San Pellegrino,wordt er halt gehouden om de innerlijke mens te spijzen! Gekozen werd voor Hotel Belvedere,gezellig boel daar en ook daar werden we hartelijk verwelkomd,begint op te vallen die Zuid – Tirolers zijn vriendelijke,gastvrije mensen! De spaghetti werd weeral gesmaakt,en wat moet een mens doen om verder door dat hondenweer te rijden,Kris had weeral de oplossing,echt een prof in zijn vak die Kris!!.Raar maar waar in die zaak hadden ze Witte Hoegaarden,maar enkel verkrijgbaar in 0,5 L,dus ober leveren die handel,voila de moed was er weeral ingedronken,maar toch werd besloten om met de wagen naar de voet van de Passo di Fedaia te rijden in Caprile,even werd er halt gehouden aan het prachtige meer van Alleghe.

En dan met z’n allen naar de top van mythische Fedaia, klim van 15 km,waarvan je in de laatste 6 km nooit meer onder de 12% komt,stukken tussen 15 en 18% zal je meer tegen komen dan je ze lief hebt,even knippert mijn kilometerteller 20%,en iedereen kent die stijgingpercentages van de Ronde van Vlaanderen,of ergens in het Hageland,maar daar zijn ze maar voor even,op de Fedaia is dat even ver zoek!! Iedereen kent dat klimmetje aan het unikamp,iedereen zoek steeds een vergelijk aan dat klimmetje,vooral aan dat steilste stuk! Wel dat steilste stuk van het unikamp klimmetje, dat een paar honderd meter is,zal de laatste 6 km van de Fedaia de normale kost worden.

Maar eerste wat eerst moet ,namelijk de eerste 8 km,staan beschreven als vlakke aanloop.Klopt gedeeltelijk steeds als je in een dorpje komt is het even vlak de andere kilometers kom je niet onder de 10%,op Fedaia gegevens na is dit vlak kun je zo stellen!! Daar waren we achteraf allemaal overeens na 15 km beulwerk is 10% op de Fedaia vlak,believe or not!!!

Er wordt besloten om zeker en vast de eerste 6 km samen te blijven,om zo samen door de wonderbaarlijke Serrai di Sottoguda te fietsen ook bekend als Costiera del Padon.

Hier waren we met z’n allen toch een beetje onder de indruk van dit natuurschoon,fietsen in een kloof,langs links een rechts een rotsenmuur,met een prachtige rivier en een 2tal watervallen(later zullen foto’s de bewijzen leveren). Hier werd het een stiltegebied en genoot ieder op zijn manier van dit natuurschoon:

2 bochten verder werd het nog stiller,een eerste muur van 16% stond ons op te wachten,vanaf hier werd het ieder voor zich!! In de kloof waren de weergoden ons goed gezind,ze gunde ons een paar minuten in de kloof om prachtige shots te maken,weeral professioneel aangepakt door Kris!! Daarna gingen de hemelsluizen weeral open en de percentages serieus omhoog.

Het was beulwerk,enkel blik op het asfalt waar de namen van de Giro helden nog op het wegdek gekalkt stonden: Vai Sella , Vai Bruss (Marzio Bruseghin),vooruit kijken was af te raden daar werd je misselijk van. Voorbeeld: als je fietst allez fietsen kan je het niet meer noemen,en onze sportdirecteur wandelt naast je,neemt je bidon uit je houder,vult hem met water,en steekt hem terug in de houder,en wandelt nog even met je mee met de aanmoedigende woorden,komaan tis maar 4 km meer!! En eigenlijk durfde ik niet drinken,gewoon de angst om in mijn eigen drinken te verzuipen!! Mag ik het zeggen:: F..k the F…ing H.ll

De Sidney en de Gunther hadden de auto verkozen,dat was eigenlijk slim bekeken,want het enige wat de Fedaia doet is MENSEN SLOPEN

Boven op de top van de Fedaia daar moet ooit R.V.H.G zijn lied ‘’de liefde voor muziek’’ geschreven hebben!

De woorden’’wat ik daar zag heeft me diep geraakt’’ dat zijn woorden die je alleen vind bij mensen die net de top van de Fedaia bereikt hebben!!

Heb je ooit al eens een hoopje ellende in een deken gehuld zien staan op 2057m olé ola,net vermorzeld door de Passo di fedaia, in de striemende regen bij 8 graden olé ola,wel wij wel daarom met de woorden van R.V.H.G: Jan,wat ik daar zag heeft me diep geraakt!!! Olé ola Lol….(foto komt later),Wat we daar zochten heeft ons serieus gekraakt olé ola!! Nogal een geluk dat er geen lijkwagen langs kwam,ze hadden ons netjes tussen 6 plankjes gelegd,zonder tegen te spartelen!! 5 lijkjes ze leefde nog een beetje.

Van afdalen kwam niets meer ter sprake,zou onverantwoord zijn ook,en eigenlijk hadden we geen droge kleding meer.Zoveel mogelijk uitdoen,dan in een lekkere warme auto,en zo snel mogelijk naar een warme douche.

S’Avonds in Canazei een lekker pizza gaan eten,en een pintje gaan drinken in Campitello,waar we die avond onze vriend Jolly leren kennen,later hier veel meer over!!

De Passo di Fedaia,man man miserie,we zullen tem nie direkt vergeten

UITSLAGEN DAG 2:

Dolomiti : 1: Lucvh 56p – 2: Jan 51p – 3:Geert 43p – 4:Kris 38p – 5: Wim 33p – 6: Lucl 23p – 7: Sidney 15p – 8:Gunther 12p

Balkhaas: 1:Gunther 51p – 2: Sidney 50p – 3:Lucl 47p – 4: Wim 32p – 5: Jan 26p – 6: Geert 24p – 7:Kris 22p – 8:Lucvh 15p

Lijk: 1: Wim 64p – 2:Jan 62p – 3: Geert 38p – 4: Lucl 25p – 5: Lucvh 24p – 6:Gunther 23p – 7: Sidney 21p – 8: Kris 15p

Plezantste: 1 Kris 62p – 2: Lucl 52p – 3: Wim 45p – 4: Geert 32p – 5: Jan 27p – 6: Sidney 24p – 7: Gunther 16p – 8: Lucvh 14p