Het was al even geleden dat we nog waren gaan wandelen. Door de problemen met ons baasje had ons vrouwtje niet veel tijd hiervoor. Maar zondagmorgen was ons ochtendritueel anders dan anders. We kregen niet zoals gewoonlijk eerst ons potje eten, maar ons vrouwtje maakte een rugzak klaar en stak daar ons eten in. Hé waarom krijgen wij dat nu niet? Ze deed haar botinnen en haar jas aan. We gingen al in ons nestje zitten want wanneer ons vrouwtje vertrekt moeten we daar altijd in. Maar nu zei ze dat we er niet in moesten. Ze nam onze leibanden en deed onze gareeltjes aan. Joepi we gaan wandelen. We komen buiten, dolle pret voor ons. Maar nu worden we in de auto gezet. Voor Mica nog altijd dolle pret, voor Divko iets minder want hij wordt altijd een beetje ziek in de auto. Na een half uurtje rijden mogen we terug uitstappen. We zijn in Belsele en gaan hier wandelen. Maar na een paar straten gaan we een gebouw binnen. Hé zo'n korte wandeling maar? Dan zien we onze vriendjes van "in een meuteke lopen". Joepi we gaan niet alleen wandelen maar met z'n allen. Dat wordt straks weer loslopen in de bossen. We zijn met 24 cavaliertjes. Maar de bossen blijven nogal lang weg. Het meeste moeten we deze keer langs de straat lopen. Plots neemt Lieve van Qwebble, Quick en Qnotje Mica zijn leiband vast en wordt heel streng tegen hem. Mica is dit niet gewoon en is volledig overdondert. Maar de bedoeling van Lieve werkt want nu trekt Mica niet meer zo hard als daarvoor. Dus ons vrouwtje heel blij. Eindelijk komen we in een bosje. Divko mag onmiddelijk loslopen samen met nog andere cavjes, maar Mica niet. Ons vrouwtje vertrouwt hem niet echt. Maar op aandringen van Lieve laat ze hem dan toch los. Wat is dat toch een goeie hé die Lieve. En wat gebeurt er??? Wij gaan er vandoor. Sneller en sneller. Tot we ons vrouwtje horen roepen dat we terug moeten komen. We draaien ons om en zien haar niet meer. Vlug lopen we terug vanwaar we kwamen en daar is ze samen met de anderen. Ze is heel blij dat we terug zijn. Na de rustpost waar we eindelijk ons eten krijgen mogen we opnieuw loslopen. Er ligt veel slijk en wij zijn niet meer om aan te zien. Divko ziet een vijver en denkt hier kan ik me terug proper maken en springt erin. Het is dieper dan hij denkt en moet terug naar de kant zwemmen. Zijn eerste zwembeurt. Ik Mica sta aan de kant te supporteren en net wanneer ik ook in het water wil springen roept ons vrouwtje dat ik niet mag. Ik zal maar luisteren zeker anders moet ik misschien weer aan de leiband. We hebben nog een eind gewandeld. Divko lekker nat. Toen we terug aankwamen in dat gebouw waar we vertrokken waren hadden we allemaal kou. Zeker Divko na zijn korte zwembeurt. Ons vrouwtje heeft nog een beetje nagepraat en ons geknuffeld. En dan terug naar huis. We hebben heel de weg geslapen in de auto en thuisgekomen hebben we ons potje eten gekregen en zijn we in dromenland terecht gekomen. We waren zo moe van al dat lopen heen en weer. Maar het was een zalige zondag met al onze vriendjes.
Kerstmis komt eraan, een paar weken terug hebben we de voorbereidingen gemaakt voor ons kerstfeestje. Ook al zijn we dan maar met 7, mijn moeder, broer, dochter, zoon, man, stiefzoon en ikzelf. Natuurlijk zullen ook Divko, Mica en Prutske, de maltezer van mijn moeder erbij zijn. Heel de menu hebben we besproken, de cadeau's... Het zou een fijne kerst worden. Tot een goeie week geleden mijn man plots besluit om ons te verlaten. Daar gaat onze fijne kerst. Toch gaan we er het beste van maken. Ook al blijven we dan maar met 5 over. Gelukkig hebben we onze 3 hondjes nog die waarschijnlijk de boel wel wat zullen opvrolijken met hun puberstreken. Ook al wordt onze kerst dan niet zoals we hem eerst gepland hadden, ik wens al de anderen een vrolijk kerstfeest en een gelukkig 2009.
