Het zal je maar overkomen. Twee jaar na je intrede in de gemeeteraad, in de oppositie met één zetel, ontvang je een eretitel. Het was de schepen van financiën die me met deze titel bedacht. Tijdens het begrotingsdebat hield ik enkele tussenkomsten over uitgaven die in het meerjarenplan voorzien zijn. Zoals daar zijn: aanpassen van de pas hernieuwde website, aanmaak van office sjablonen en het maken van enkele bordjes voor het gemeentehuis, met een totale kostprijs van 10.000.
Dit terwijl de gemeentefinanciën de dieperik in gaan...
Hierop besloot de schepen van financiëm me te bedenken met de titel: "ambetanterik"
Wat uit frustratie geuit was, is eigenlijk wel een eretitel. Sytel je voor dat je als oppositielid een compliment krijgt van demeerderheid omdat je zo meegaand bent. Geef toe, dat zou ook niet echt gepast zijn.
De kranten slapen, de mensen slapen en de zon brandt alle gezond verstand weg. Of niet soms?
Kan men zwijgen in een maatschappij die compleet naar de verdoemenis gaat? Ik niet. Het is tijd te spreken, hoog tijd om te spreken, om onze mond open te doen en te laten horen dat er mensen zijn dit het niet aanvaarden dat wij als natie gevechtsvliegtuigen naar Afhanistan sturen met de opdracht om uncle Sam te helpen met hun koloniale oorlog, dat we geen kloten doen aan de toenemende armoede in ons land, dat we ons laten gijzenen door de grote energiereuzen die investeren in kerncentrales, terwijl het Franse voorbeeld nu toch duidelijk moet maken dat het niet zo veilig is als zij wel willen verkopen.
Groen! trok naar de verkiezingen met de boodschap dat we heel dringend iets moeten gaan doen om de klimaatverandering tegen te gaan én dat we oog moeten hebben voor de toenemende armoede. De media beslisten anders... "hét centrale thema was: wie wordt premier van België". Voorwaar een zwaar maatschappelijk probleem! We hebben het ondertussen geweten die premier van dit land is geworden. Ruim een jaar lang hobbelt hij de stootkar van zijn regering van crisis naar crisis en niemand regeert het land. Tientallen serieuze problemen blijven op tafel liggen, want men wil en kan niet samenwerken voor de staatshervorming een feit is. Alles is goed om druk te zetten op de andere partners. Dàt is wat onze regering bezig houdt.
Nooit eerder was het vertrouwen in de politiekers zo klein en verdomme, de mensen hebben nog gelijk ook. Het is intriest, maar bovendien is het ook gevaarlijk. Gevaarlijk omdat we met een sneltreinvaart evolueren naar een situatie waarin de mensen de politiek overlaten een cowboys. Als het er toch niet meer om doet, waarom zuden we dan niet massaal stemmen voor brulkikkers die hard roepen? Mensen kiezen voor de underdog met de grote mond en dito nek. "laat ons dit hele land maar eens in de handen geven van mister ippon" lijkt de tendens dan te zijn.
Onze minister van Oorlog speelt ondertussen met zijn soldaatjes. Kampje bouwen en dan maar paf paf paf roepen. België zal groot zijn op de wereldkaart. We vlammen enkele dorpen overhoop en kijken kwijlend toe hoe grote broer van over de plas on zijn handen klapt. Heel misschien krijgt Crembo dan wel een ijsje van zijn oompje uit Amerika. Walgelijk! Amper enkele weken nadat hij in het parlement beloofde dat er enkel onder strikte voorwaarden zal gevlogen worden, met goeie rules of engagement, zet hij datzelfde parlement volledig buiten spel. Dezelfde Crem die enkele maanden geleden moord en brand schreeuwde omdat het parlement niet gerespecteerd werd door de toenmalige minister. We hadden ooit koningen en keizers, karels de grote en karel de stoute... nu hebben we Pieter de Dictator
Sociaal is het niet beter. Alles wat de gewone man nodig heeft, stijgt in prijs. Luxeproducten dalen. Voor de index is er dus niet écht een probleem. Voor wie hard werkt voor weinig geld is er een gigantisch probleem. Wie leeft van een vervangingsinkomen kan het wel helemaal schudden. En de regering... die peinst in verre zonnige oorden over de volgende verkiezingen... en de taalstrijd.
Taalstrijd... welke taalstrijd? Tijdens de vakantie heb ik avast gemerkt dat de meeste mensen langs één van de ooit explosieve gemeenten aan de taalgrens, zich afvragen waar men in godsnaam mee bezig is.
Onze regering is vakkundig bezig met het land naar de kloten te helpen. Echt ernstige probemen worden opzij geschoven. Milieuverminkingen worden amper kritisch bekeken, het asielprobleem, waarin men grote beloftes heeft gedaan, wordt genegeerd...
Ik ben boos op veel toppolitici die geen antwoorden geven, die geen alternatieven zoeken, die elkaar de strop afbijten om zelf wat meerin beeld te komen. Ik beschuldig die toppolitici die de durf niet hebben om te zeggen dat het verkeerd gaat. Zij verkopen hun geloofwaardigheid om hun zetel te behouden, zij verkopen het volk om in de partijlijn te blijven.
En wij, de burgers zwijgen. In slaap gewiegd, modeloos en ongeïnteresseerd eten we chips en ijs, want het is vakantie. We beklagen ons en zwijgen. Hoe lang nog? Wanneer doen we wat van elke burger verwacht mag worden, wanneer staan we op, ballen we de vuist en zeggen we eensgezind: "Nu is het genoeg geweest"!
Met stijgende ontzetting heb ik het debat: 1 jaar na de verkiezingen op canvas gevolgd. Het is mij nu wel duidelijk dat we op 15 juli niets zullen hebben. De meerderheidspartijen zeggen: we moeten hoopvol zijn en moeten nu maar eens proberen een onderhandelde oplossing te vinden wanneer iemand er op wijst dat ze dit al een jaar lang zeggen, dan antwoorden ze: waarom kunnen wij nu eens niet aan één lijn trekken tegen die Walen? Wanneer men vraagt waarom er niet gewerkt wordt aan de echte problemen, dan antwoorden ze: daarvoor moeten we eerst proberen een onderhandelde oplossing te vinden De cirkel is rond en niemand heeft ook maar iets gezegd wat steek houdt.
Vera Dua zei wat elke kleuterjuf aan haar kinderen zegt: luister naar elkaar, en zoek eens een oplossing waar iedereen tevreden mee kan zijn. Maar luister en zoek een compromis n plaats van te kibbelen
Mij doet het denken aan de film lord of the flies. Een groep drenkelingen strandt op een eiland. In plaats van de krachten te bundelen, raken ze in twee groepen verdeeld die elkaar bestrijden. Er vallen slachtoffers en de hele groep verzwakt. Het slechtste in de mens komt boven en iedereen roert de oorlogstrom tegenover de andere groep. Op het einde schiet er amper nog iets over. In de film komt er natuurlijk een reddend schip. Hier ligt het toch wel iets moeilijker. Dat schip zal niet komen, de drenkelingen moeten het zelf redden en dat doe je NIET door elkaar af te schieten.
De heren van CD&V en Open VLD, die roepen dat ze maar eens een oplossing moeten beginnen vinden, zijn tegelijk bezig met elk begin van oplossing onmogelijk te maken. Ondertussen hopen ze dat er maar snel nieuwe verkiezingen komen, waarbij ze hopen beloond te worden voor hun stoere praat.
Maar wat gebeurt er ondertussen bij hun kiezers?
·Je vindt amper nog een betaalbare woning
·Brandstof en stroom worden in supertempo duurder, de gemeenten, intercommunales en energieleveranciers verrijken zich op kosten van de gewone man
·Een karretje in de Aldi dat voorheen 70 kostte, kost er nu 100
·De gevolgen van globalisering en klimaatopwarming zijn nu al rechtstreeks voelbaar in onze portemonee
Daar wordt niets aan gedaan. Niets!
Uw keizers, uw burgers zijn regelrecht slachtoffer van het feit dat jullie kibbelen over het eigen ego, het grote gelijk en de magische staatshervorming. Dàt is een schande, een regelrechte schande. Nooit eerder hebben politici zoveel schuld op hun schouders geladen dan jullie, de meerderheidspartijen nu doen. Schaam u!
Minister Van Brempt lanceert een campagne die jongeren moet aanzetten om toleranter te zijn tegenover Holebi jongeren. Niets aan de hand, zou je zo denken. Tolerantie is iets waar iedereen achter staat.
Iedereen... ?
Toch niet: Kris Vleugels, oud provincieraadslid en kandidaat senator bij de laatste verkiezingen (CD&V) slaat de stormklok. Hij vindt deze actie niet kunnen. Kris is actief lid van de CD&V.
Wie is die man, die het niet begrepen lijkt te hebben op tolerantie tegenover Holebi's?
Kris Vleugels noemt zichzelf een wedergeboren Christen, is lid van de evangelische beweging en hanteert de Bijbel als enig richtsnoer voor de mens en de samenleving. De Bijbel moet,aldus de evangelische kerk, letterlijk genomen worden. God schiep de wereld in 7 dagen en Adam en Eva zijn geen symbolen, maar historische waarheid.
Kris Vleugels is secretaris van de vzw Actie voor het Gezin, maar heeft ook andere engagementen: Zo was hij predikant in een Limburgse evangelische kerk en voorzitter van de evangelische alliantie Vlaanderen. Wie de evangelische beweging een beetje kent, weet dat dit een beweging is die van haar leden gehoorzaamheid en onderwerping aan God vraagt, de nieuwe bekeerlingen laten zich dopen en wijden hun leven aan God. Dit betekent een leven 'uit geloof', actieve deelname aan de activiteiten van de evangelische kerk (bijbelstudie en gebed, het geven van minstens 10% van je loon aan de beweging, ...) en het bekeren van ongelovigen.
De holebibeweging is woest. Terecht trouwens. In mijn eigen priveleven ben ik heel dicht betrokken bij het leven van holebi's. Mensen die verliefd worden op iemand van het eigen geslacht. And that's it. Voor de rest gaat het om mensen zoals jij en ik, ze studeren, werken, gaan uit, dromen, leven...
Waarom zou men zich verzetten tegen een campagne die meer tolerantie vaagt voor holebi's? Helemaal gek wordt het als je leest dat men meent dat zo'n actie losbandigheid zou stimuleren, of dat ze de verspreiding van geslachtsziekten zou bevorderen. Ik voel mij persoonlijk beledigd en word er boos van, als ik de mensen die ik persoonlijk ken, beschuldigt van losbandigheid en het verspreiden van geslachtsziekten.
Kris, uw evangelie is duidelijk het mijne niet. Gelukkig maar.
De voorbije weken waren druk, maar ook dan maak je tijd voor enkele bijzonder mooie en rustgevende momenten.
Tijdens één van de vroege warme avonden namen we de kinderen mee op iets wat we zelf al heel vaak gedaan hebben... paddenoverzet. Wat voor ons iets normaal is, was voor hen een onvergetelijke gebeurtenis én iets zeer leerzaam. Gevolgd door een warme chocomelk natuurlijk.
En dan ... sinds enkele dagen zijn we vewoed op zoek naar een roofvogel die we in de tuin en de omgeving waargenomen hadden. Telkens te kort en te slecht om hem te determineren. Tot vandaag... in vol ornaat en vlakbij... een jonge sperwer...
Dirk Vos blogt...
