Met de fiets vanuit Sint-Niklaas naar Santiago de Compostela
18-06-2016
Dag 28 : Melide - Santiago de Compostela. 64 km
Opnieuw zo'n druilige morgen. In onze saloon is nog rustig. Met gemengde gevoelens de fiets opgestapt. Enerzijds het besef dat het verhaal ten einde komt, anderzijds toch wel het gevoel dat het welletjes is geweest. Het slechte weer van de voorbije dagen speelt hierin een grote rol. De weg blijkt nog altijd omhoog te gaan, door eindeloze bossen, verlaten dorpjes en door velden. Opeens weer het gevoel alleen in de natuur te zijn. Rond 15u30 de eindmeet gehaald, het grote plein voor de kathedraal. Opnieuw zie ik mijn begeleiders met de spandoek klaarstaan. Wij vallen in elkaars armen, het is ons gelukt. Wat eerst een uitzichtloze onderneming bleek is uiteindelijk snel tot een goed einde afgelopen. Enige cijfers voor wie het interesseert : in totaal 2330 km gereden, 2330000 pedaalslagen, 100 liter water gedronken, 12 kilo bananen gegeten, 9 pakken druivensuiker, peperkoek, .. Tot slot wil ik iedereen bedanken voor de steun, motivatie en leuke reacties. Speciale bedank voor Pat die samen met vrouwlief steeds de weg hebben gevonden en in noodgevallen mij steeds ter hulp kwamen. Ook een dikke merci aan Roland, zonder hem zouden de dames zich vastgereden hebben en dank zij hem bleek ook de catering feilloos te verlopen. Tot slot een hele grote bedank aan mijn vrouwtje. Zonder haar steun zou ik zelfs nog niet vertrokken zijn. Dank zij haar is mijn grote droom werkelijkheid geworden. Dank U wel en een dikke zoen. Amen. P. Het leek een onmogelijke droom,maar hij heeft het gedaan. Heel blij en fier om hem het plein voor de cathedraal te zien opkomen. Gedurende deze maand zijn er veel verschillende gevoelens geweest, blijheid, angst, vermoeidheid,maar nooit opgeven . Proficiat Dirk ook een dikke proficiat voor Hilde.2300 km rijden in een auto die ze niet gewend is, verantwoordelijk voor de medereizigers, tis niet voor iedereen gegevens. Merci voor deze onvergetelijke reis. R. Hola, we zijn er, opdracht volbracht met "den trapt hem zelf" Amen. Vele superlatieven zijn hier op hun plaats. Ik hou het bij proficiat en bedankt voor deze fijne ervaring. En... Nu doen waar we ook goed in zijn. Eten, drinken , lullen, slapen en verwonderd zijn. Op naar de volgende uitdaging. H.Veel kan ik aan deze blog niet meer toevoegen,alleen een dikke proficiat aan mijn pelgrim,het was zwaar maar hij bleef doorgaan.Dikke Proficiat.Ook voor mij was het een trip naar het onbekende,maar dank zij mijn fantastische Co-piloot ?PAT is het ons toch gelukt.Haar correcte begeleiding heeft ons goed en wel in Compostella gebracht.Een reis om niet te vergeten.En nu genieten we samen van een cervessa sin alcol .schol dat hebben we verdient.Aan allen veel groeten van ons tweetjes. PS: 29 hotels verder,29 keer in en uitladen van de valiezen,1001 trappen,want gegarandeerd als er geen lift was lag ons kamer minstens op de 2de verdieping,90 terrassen (minstens 3xper dag),het equivalent ervan aan koffies,cola's,servesas sin alcohol of niet,voor Hilde soms een aqua sin alcohol,lekkere en minder lekkere Peregrino menu's enz.MAAR TWAS PLEZANT!!!!!!!
Voorlaatste dag, het einde is in zicht. De spiertjes vinden dit ook. Druilige morgen, het weer voorspeld niks goed. Doch deze keer gaan ze mij niet meer liggen hebben. Twee paar kousen, lange koersbroek, thermisch onderhemd met lange mouwen, fietsshirt met korte mouwen, fietsvest met lange mouwen, KW met daarboven een fluoriserend vestje. Ademen gaat nog net. Melide here I come. Alhoewel, de start is een helling van 7 km. De volgende hellingen geraak ik met moeite op. De volgende hellingen worden al wandelend op gekropen. Kwestie om de spieren wat rust te geven. De vele wandelaars hinderen mij om snelheid te maken of zijn het toch de spieren die in staking gaan. In Palas de Rei wacheten de begeleiders aan de kerk. Alleen de kerk is langs geen kanten te zien. Alleen als je het dorp uitrijd zie je ze staan. Dus fiets gedraaid en opnieuw bergop naar het centrum. Mijn begeleiders vinden het leuk mij nogmaals bergop te sturen. Enfin het einddoel iets later bereikt dan voorzien. Toch een pintje gedronken en een kort regionaal drankje. Kwestie om een tipje van de feestvreugde nu al te smaken. Vanavond diner in ons cowboy ranch. De paarden staan op stal, de whiskey staat klaar, waar blijven de bonen en de T-Bone steak. Morgen de laatste rit. Missie is bijna geslaagd. Wanneer het met de fiets niet meer lukt ga ik desnoods te voet. Santiago nog 59 km, ik kom eraan ! Na deze volumineuze en lekkere maaltijd moeten de laatste kilometers zeker lukken . En by the way ,er staan 3 helpers klaar om hem over de meet te trekken of te duwen. Wij hebben ons plan al klaar liggen. Het was op het laatst toch nog wel even vervelend toen er een regen en hagelbui voorbij trok. Maar zoals altijd heeft onze chauffeur ons veilig ter plaatse gebracht. R. De sfeer zit er duidelijk in,. Nog 1 veilige dag en dan.... Hoor ik ergens flessen knallen?,
De HEL. Vandaag de hel gezien. Wat nog ongestoord en een waterzonnetje begon werd algauw een triest begin van een lange lijdensweg. Na enkele kilometers klimmen begon het licht te regenende werd steeds maar erger. Daarbovenop stak er een strakke ijskoude wind op. 40 km lange klim met een stijgingspercentage tusse de 10 en 14% werd alzo een echte bedevaartstocht. De temperatuur zakte naar 8°C en de ijskoude wind ging door merg en been. Aan de noodrem getrokken en mijn begeleiders teruggeroepen naar de eerste top van 1230 m. Daar nieuwe warme kledij aangetrokken, een warm bord spaghetti gegeten en opnieuw de gietende regen in naar de uiteindelijke top. Nog een tripje van 5 km klimmen met daarna een afdaling van 12 km. Met een snelheid tussen de 30-35 km/ h, in gietende regen, afwisselend met hagel, en de ijzige wind, maakte het geheel geen lachertje. Beneden gekomen kon ik amper nog op mijn benen staan, mijn doorweekte kledij kon ik onmogelijk alleen uittrekken. De kastelein van de plaatselijke bar stuurde mij naar het toilet om andere kousen aan te trekken. Raar volkje die Spanjaarden. Enfin voor de derde maal vertrokken voor de laatste 20 km. Ook het einddoel haalde ik niet droog. 8 km voor het einde opnieuw in de gietende regen terechtgekomen. Dood vermoeit de eindstreep gehaald. Een lange hete douche genomen, nog wat gegeten en bed in. De miseriedag achter de rug. Deze vergeet ik nooit meer en wil ik ook nooit meer meemaken. Op naar de voorlaatste rit, naar Melide, 63 km. R. Je mag dit gerust een Kl... noemen. Wie zegt dat de Camino afzien is heeft dus gelijk. en de begeleiders, up AND down the Hills een paar keer. Ik heb in mijn nestje veel sudoku's ingevuld en foto's genomen van " niks". Maar het einddoel is inzicht, komaan Dirk nog even bijten!! P.Door de wind door de regen,door de mist,door de hagel...ja door alles heen. Het was me het dagje wel.(ook wel een beetje voor de cavalerie op wielen).
Uitgebreid ontbijt in een ex- klooster, omgebouwd tot een Spa- hotel. Mag het iets meer zijn vandaag. Met spijt toch maar vertrokken, doch het opzetten van de wekelijkse markt speelde mij parten bij het volgen de uitgestippelde weg. Zachtjes aan begonnen de hellende vlaktes te veranderen in steilere hellingen en in samenwerking met de nog steeds aanhoudende tegenwind werd dit geen lachertje. Na 15 km in een onooglijk bergdorpje een koffie gedronken om te bekomen. Pas dan begon het echte werk. Op naar Col O Ceibreiro, 1500 m. Gestaag klimmen met een max tot 14%. De berggeit in mij kwam opnieuw naar boven. Rond de middag het beroemde kruis bereikt. Voor mij een speciaal en emotioneel moment. Na nog een een helling begon de spectaculaire afdaling van 17 km naar Ponferrada. Het laatste bolwerk van de Tempeliers in Spanje. Vandaar nog een 20 km op en neer naar Villafranca del Bierzo. Met enig een regenbui er bovenop het einddoel bereikt om 17u. Voila , mijn kaars is uit, morgen wacht er opnieuw een bergetappe. Hopelijk minder zwaar, we zien wel. In ieder geval worden het meer kilometers, op naar Sarria. P en H en R We waren blij dat de Pyreneeën achter ons lagen,maar vandaag was het staaltje zwaarder,1500m,smalle baantjes en bochten bij de vleet.Er kwam geen eind aan,even aan mijn leraar autorijden gedacht,rustig aan.Maar eind goed al goed.Morgen wacht ons nog zo een trip.Maar onze belofte is vandaag volbracht,de stenen liggen op de beloofde plaats.Aan allen nog veel groeten en een goede nacht. R. Met 2 dames aan het stuur is het niet simpel al dat bochtenwerk af te werken. Ik heb maar gedaan alsof ik sliep maar ondertussen heel facinerende landschappen gezien en heelhuidsbeneden aangekomen met een dikke proficiat aan onze bestuurders.
Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen tegen de wind zichzelf een weg baand... Wat eigenlijk een overgangsritje had moeten zijn is uiteindelijk een gevecht tegen de wind geworden. Met een windkracht van 5 Beaufort pal op de kop gedurende heel de dag, lag mijn maximale snelheid niet hoger dan 13 km/ h. Op bepaalde plaatsen reed ik zo snel als de stappers stapten ( kon een titel zijn van Suske en Wiske). Enfin deze dag toch veel krachten verspeeld die ik morgen nodig zou hebben. Vanavond eens iets uitgebreider gaan dineren. Croketten van Iberico- ham, met daarna een kipperolade opgevuld met ham en brie- kaas. Vergezeld van een regionaal wijntje. Oh ja , dit verslagje komt een dagje later, niet omdat er geen internet was, wel omdat ondergetekende en zijn adjudant catering liever een avondje naar de voetbal zijn gaan kijken. (belgie - Italië). In Spanje enkel te bewonderen bij degene die een schotelantenne hadden. Na de wedstrijd vlug het bed in. Morgen wacht één van de koninginnenritten. 80 km. Het zweet breekt mij nu al uit.
Dag 23 : Sahagun - Leon. 65 kmjes van Sahagun naar leon
Vanmorgen redelijk vroeg vertrokken, kwestie om later op de dag nog een stukje van Leon te bewonderen. Dat was gerekend op een vlot verlaten van Sahagun, doch de plaatselijke jeugd dacht er anders over. De plaatselijke fiesta was nog in volle uitbundigheid. De straat nog vol feestvierders die het nachtje door gedaan hadden. Onder luid applaus en gezang toch Sahagun verlaten. Opnieuw het desolate landschap in. Stilte alom, geen dorpjes meer te bekennen. Alleen wijdse vlakten, lichte hellingen tot Leon. Kort na de middag de poorten bereikt van deze stad. Na een verfrissing, de stad verkend. De immense kathedraal bezocht die minder eposant is dan die in Burgos. Vanavond tapas gegeten, wat anders in Spanje. Alleen, wij Vlamingen hebben niet genoeg met die kleine hapjes. Enfin toch onze honger gestilt. O ja, ook hier is de EK gekte begonnen. Niet voor mij. Ik ga slapen, morgen wachten opnieuw 65?km naar Astorga. Slaapwel. Een dagje zonder problemen . Vlotjes van Sahagun naar' Leon gereden waarschijnlijk tot spijt van enkelen. Mooi hotel ,leuke terrasje .Drukke binnenstad.Nog vele groeten.
Opnieuw zonovergoten vlakte deze morgen. De laatste dagen, met uitzondering van Burgos, weinig verkeer, stilte en rust. En de vogels en de uitgestorven dorpjes vermaakten mij tijdens de rit. Maar vandaag ontbraken ook die dorpjes. Uitzichtloze vlakten met graan en koren velden, me her een der wat bomen. Ook deze lieten het na een tijdje afweten. Geen beschutting meer en de weg werd als een lint getrokken, op en neer. Temperatuur rond de middag : 28 °C. Uiteindelijk toch een dorpje met een Alberque waar wij een hapje konden eten en drinken. Uiteindelijk Sahagun bereikt om 15u30. Begeleiders nergens te zien. Pintje gedronken op terras en stempel gehaald. Na rondvraag bleek in Sahagun het dorpsfeest van het jaar plaats te vinden, met stierenloop ! Na anderhalfuur wachten en een soort carnaval te ondergaan, sloften onder luid aandringen 4 stieren en een kleintje voorbij. Heel het dorp was afgezet voor deze beesten massa. Enfin, de plaatselijke bevolking zit nu nog altijd in de torrosarena te feesten. Wij gaan stilaan ons ogen dicht doen. Morgen wacht opnieuw een ritje naar Leon, 70 km. Here I come ! H&P&R geen avonturen beleeft vandaag. Rustig door de velden en dorpjes rijden onder de muziek van ccr,Rob de Nijs ea. Soms eens luidkeels meezingen soms eens meeneurieen. Goed toegekomen in ons stadje en vrij snel het hotel gevonden,ondanks de verkeerde straten. Hopelijk kunnen we wat slapen want tis hier grote feest en om 24u nog vuurwerk. We zien wel.Nog vele groetjes aan iedereen die ons volgen op de blog.Tot morgen.
Burgos in de ochtend, een frisse wind waait door de straten. Typisch Spaans ontbijt, met vanmorgen toch vriendelijke mensen aan de balie. Fiets naar beneden gehaald, tassen opgeladen, vooruit met de berggeit. Blijkbaar een kort ritje, maar dat zijn meestal de venijnige. Het blijft maar stijgen. Hontanas , een bergdorpje, een ontmoetingsplaats tussen de stappers en de fietsers. Gezellig dorpje om halt te halen en de innerlijk mens te versterken. Nu nog het laatste stukje van de dag, naar Castrojeriz. Een dorp tegen de Meseta geplakt. Bovenop de heuvel een ruïne van een burcht met daaronder een romaanse kerk. Ons hotelletje heeft een kamer met een vieuw. Heel de vallei ligt aan ons voeten. Lekker gedineerd en wij wachten nu op de zonsondergang aan de Meseta. Morgen wacht een lange tocht boven deze siërra. Naar Sahagun, een ritje van 85 km. A.u.b. H&P&R er blijft een onbetrouwbaar persoon onder ons. Sla hier rechts af en tegen beter weten in slaan we rechtsaf. Een boerenwegel na al enkele km een kiezelbaantje gevold te hebben. Volg deze weg voor 1km,goedgelovig als wij zijn rijden we verder. Een 30tal meterverder worden wij toch wat ongerust en stappen de meerijdend uit om verder te kijken , we rijden echt den akker in. Hier moet Hilde al haar rijkunsten gebruiken en met Roland,die denkt dat zijn spierkracht de auto achteruit krijgt,zijn we gedraaid en opnieuw zoeken wij naar onze weg. Maar eind goed al goed.En dan richting Hotel.Waar de pelgrim al op ons zit te wachten. R. Ik heb echt niks gezegd en toch liep het fout. Dus heb ik de meisje met al mijn spierkracht geholpen een moeilijke bocht te nemen. Wat hebben ze gelachen. Ik kan dus gaan slapen met de wetenschap dat ik een goede daad gedaan heb.
