Alle teksten van deze blog mogen gecopieerd worden en zijn beschikbaar onder CC-BY-SA/GFDL
Omdat de rijen met blogs die ik regelmatig bezoek helemaal onoverzichtelijk werden, zijn deze nu in een apart 'hoekje' ondergebracht, samen met de websites van mijn persoonlijke interesses. Gewoon hieronder aanklikken.
Foto's van al de wandelingen in ons "Fotoboek Wandelingen"
Ik loop met Asics Gel Kayano
We fotograferen met de Nikon D80
Mijn mountainbike
Loopkilometers 2009 Januari: 80,7 km (9x) Februari: 30 km (4x) Maart : 26,8 km (3x) April: 6 km (1x) Mei: 74,5 km (8x) Juni: 42,9 km (10x) Juli: 52,8 km (7x) Augustus: 98,7 km (8x) September: 110,2 km (9x) Oktober: 44,8 km (6x) November: 7 km (2x) December: 8 km (2x)
Loopkilometers 2010 Januari: 8 km (2x) Februari: 13 km (3x) Maart : 41,3 km (7x) April: 69,2 km (8x) Mei: 4 km (1x) Juni: 34,7 km (7x) Juli: 55 km (8x) Augustus: 24,8 km (3x) September: 32,6 km (5x) Oktober: 70,9 km (8x) November: 98,3 km (11x) December: 30,6 km (3x)
Loopkilometers 2011 Januari: 53,1 km (8x) Februari: 76 km (9x) Maart : 88,1 km (9x) April: 48,4 km (6x) Mei: 66,6 km (6x) Juni: 47 km (5x) Juli: 0 km (x) Augustus: 27,5 km (5x) September: 0 km (x) Oktober: 13,2 km (3x) November: 0 km (x) December: 41,1 km (9x)
Loopkilometers 2012 Januari: 87,9 km (11x) Februari: x km (x) Maart : x km (x) April: x km (x) Mei: x km (x) Juni: x km (x) Juli: x km (x) Augustus: x km (x) September: x km (x) Oktober: x km (x) November: x km (x) December: x km (x)
Aantal loopkm's 2005: 1082 km Aantal loopkm's 2006: 1571,9 km Aantal loopkm's 2007: 1085,8 km Aantal loopkm's 2008: 1007,7 km Aantal loopkm's 2009: 578,2 km Aantal loopkm's 2010: 482,4 km Aantal loopkm's 2011: 461 km Aantal loopkm's 2012: ?? km
Over wandelen, hardlopen, fotografie en Belgische bieren Van 0 naar 42,2 km! September 2004 beginnen lopen, om overgewicht kwijt te geraken. Inmiddels 2 marathons uitgelopen (Brussel 2006, Cheverny 2007). Hier vertel ik over mijn loopvorderingen, verslagjes over mijn wandeltochten en mijn ontdekkingsreis door de Belgische biercultuur. Maar ook mijn andere hobby's zoals natuur en fotografie, muziek en onze perikelen als lesgever en ongevalssimulanten bij het Rode Kruis komen hier aan bod. Op 28 april 2006 traden Fleur en ik in het huwelijk en gingen daaropvolgend schapenhoeden in Zuid-Frankrijk. Op 23 juni 2007 werd onze dochter Ariadne geboren.
30-11-2007
Grenspalen in Overslag
Ik woon tegen de Nederlandse grens, maar ook tijdens (grens)wandelingen kwam ik ze al regelmatig tegen, de wit geschilderde gietijzeren grenspalen. Nieuwsgierig geworden ging ik op zoek naar informatie. In 1830 vond de Brusselse opstand plaats, die leidde tot het ontstaan van het Koninkrijk België.Willem I wilde echter niet toegeven en erkende de Belgische onafhankelijkheid slechts in 1839. Tot dan bleven de Nederlandse en Belgische legers nog tegenover elkaar staan. Na het 'Tractaat van Londen' waarbij Willem I in 1839 de Belgische onafhankelijkheid erkende, duurde het nog ruim 3 1/2 jaar eer men het tussen België en Nederland eens was over descheiding tussen de twee landen.
Op 5 novembert 1842 werd uiteindelijk een verdrag ondertekend. De juiste grensscheiding tussen de beide Koninkrijken werd nader uitgewerkt in een overeenkomst welke gesloten werd tijdens de Conventie van Maastricht op 8 augustus 1843. In minder dan een jaar tijd werden alle 388 gietijzeren palen en 356 hardstenen hulppalen geplaatst,wat een hele klus moet geweest zijn. Vele plaatsen waren (zijn) moeilijk bereikbaar en een gietijzeren grenspaal weegt in zijn geheel ruim 700 kg. De op een achthoekige basis rustende ronde gietijzeren palen zijn obeliskvormig en versierd met de wapens van de beide koninkrijken (fotos), het volgnummer en het jaartal (foto) waarin de grens werd vastgesteld.
Het was de bedoeling dat men van de ene grenspaal met het blote oog de volgende paal kan zien, wat door jarenlange begroeiing en nog andere factoren zeker niet meerhet gevalis. Er zijn geen regels volgens welke vaststaat waar een grenspaal moet geplaatst worden. Meestal staat er een waar twee grensgemeenten aan elkaar grenzen. Vaak, maar niet altijd, staat er ook een waar de grens een hoek maakt. Verder kan men ook grenspalen aantreffenlangs oude doorgaande wegen. In Overslag (Zeeland) en De Kanne (Limburg) zijn er grenspalen die slechts enkele meters van elkaar verwijderd staan. Daarentegen is er tussen palen 208-209 en 251-252 wel 4 km. In Overslag, de (enige) deelgemeente van Wachtebeke, staan 4 grenspalen die de gemeente in twee stukken gekapt hebben, het Nederlandse Overslag hoort nu bij Terneuzen. (Er staan trouwens in Overslag ook nog zes grenspalen uit de achttiende eeuw, hierover meer de volgende keer).
Er zijn nogal wat hobby-grenspaallopers en de veel informatie is op de volgende websites te vinden: De Nederlander Eef Berns en negen vrienden hebben alle(!) palen tussen België en Nederland gefotografeerd en zijn nu bezig alle grenspalen tussen Nederland en Duitsland te bezoeken. Hun website kun je hier bekijken. Een mooie Belgische website van Peter Dirven over de grensmarkeringen kun je hier bekijken. Kijk ook even op de blog bij Rien en Sam, een Nederlandse hobby-paalloper. Interessante informatie en anekdotes zijn hier op een blog te bekijken.
Gisteren heeft onze dochter haar eerste groentenbrij gegeten, worteltjes met petatjes, wat wij ook wel eens 'peekesstoemp' noemen. Vermits ze zelf ook wel de lepel naar haar mondje wil brengen was het natuurlijk weer een mooi smosje. Weeral een nieuwe mijlpaal in haar jonge bestaan want tot nu toe leefde ze zuiver op moedermelk. De graaiende handjes hadden ook zondag ergere gevolgen, want ze stak zo met een vinger in mama's rechteroog. Gevolg: Fleur niet kunnen slapen van de pijn en maandag kon ze nauwelijks zien, want haar oog was helemaal gezwollen. Gelukkig heb ik nog genoeg overuren staan die ik deze dagen kon opnemen zodat ik haar kon helpen. Maandag de dokter er bij, zalfje en druppels - cortisone - en hopelijk geen ernstig letsel, daarvoor zullen we nog enkele dagen moeten afwachten.
Deze groente uit het bio3-groentenpakket is waarschijnlijk nog minder bekend dan de vorige. Paksoi (Brassica campestris var. Chinensis) is een groente. Het lijkt zelfs een beetje op warmoes. Qua smaak heeft het echter meer weg van Chinese kool (var. Pekinensis). De gehele plant is geschikt voor consumptie, zowel de groene (ietwat taaiere) bladeren als de witte, sappige nerven. Paksoi is gemakkelijk en snel te bereiden, in reepjes te stomen of te koken. Kruiden kan met karwijzaad, dille, peper, en eventueel wat sojasaus. Heerlijk met witte saus, kaassaus of tomatensaus. Bron: De Wassende Maan
De meeste ouders van tieners zullen het wel meteen herkennen. Twee tienerzoons die nogal graag voor de tv en de computer zitten dus is het wel belangrijk dat ze ook bewegen. Een groot aanbod van sportclubs en andere verenigingen zorgt er voor dat ze ook hun vrije tijd op verschillende manieren kunnen doorbrengen. Dat zorgt er ook voor dat als ouder je vrije tijd nogal opgevuld wordt. Vooral de laatste maanden van het jaar wordt er nogal wat georganiseerd, een mosseldiner van de voetbalclub, een spaghettiavond in school, een sinterklaasfeest in de turnclub enzovoort. Pieter en Cédric gaan paardrijden, woensdag ging het wel mis en Pieter kwam met een gekneusde schouder thuis nadat hij van het paard gedonderd was. Zaterdag was het weer voetbal kijken met Cédric bij de preminiemen van Kallo. Zondag sinterklaasfeest van de Turnclub van Kallo waar beide zonen actief zijn, en het weekend zit er weeral op. Ondertussen dus weer niet gelopen en daarbij stapelen de fotos zich ook op, hierbij toch enkele landelijke beelden uit Desteldonk.
Donderdagavond: DL1 6,2 km 0:38:40 (9,62 km/h 6,24 min/km)
Deze week terug wat meer zin om te lopen, en het zacht herfstweertje zal er ook wel voor iets tussen zitten. Rustig gelopen, versnellingen en intervals zitten er nog niet in. De kniepijn was er wel, maar ten opzicht vorige keren kon ik gewoon verder lopen. Komt er eindelijk wat verbetering in, de toekomst zal het uitwijzen. Zoals ik zei, het was prettig om te lopen, een plezier om buiten te zijn. Maar de conditie daarentegen laat nog veel te wensen over. Ik had de indruk dat ik helemaal niet vooruit kwam en op het einde puffen en zweten en zelfs enkele spieren die protesteerden. Gewoon verder doen, drie loopjes in de week en stilletjes aan opbouwen, zo komen we er wel. Veel concrete plannen zijn er niet, de Antwerp 10 Miles zullen er wel bij zijn en ergens in het voorjaar misschien een halve marathon, welke weet ik nog niet.
Hier onder een zicht op de Moervaart zoals het er nu bij ligt. Hier kan ik spijtig genoeg enkel lopen in het weekend want er is geen verlichting s avonds.
De Brits-Zuid-Afrikaanse SABMiller is van plan zijn Nederlandse branchegenoot Grolsch, bekend van zijn beugelflessen met porseleinen dop, over te nemen voor 48,25 euro per aandeel, ofwel voor in totaal 816 miljoen euro. Het bestuur van de Enschedese bierbrouwer steunt het bod unaniem. Dat hebben beide bedrijven maandagochtend bekendgemaakt. Het bod vertegenwoordigt een premie van 84,3% ten opzichte van de gemiddelde slotkoers van het aandeel Grolsch over de afgelopen maand. Hoewel het bestuur van Grolsch de voorgenomen overname steunen, hebben zij de acquisitie 'niet gezocht'. SABMiller, na Inbev de grootste bierproducent ter wereld, wil zijn pijlen richten op Afrika en Latijns-Amerika, waar het nog niet sterk aanwezig is. Voorts wil de brouwer zich wapenen in de overnamegolf die mogelijk op til is. Heineken en Carlsberg, wereldwijd nummer 4 en 5, hebben al meermaals aangekondigd dat ze samen Scottish en Newcastle willen inlijven. Het duo brouwers had een maand geleden aan Scottish & Newcastle laten weten 720 pence per aandeel te bieden, waarop de Britten lieten weten de prijs bespottelijk laag te vinden. Vorige week werd het bod verhoogd tot 750 pence, maar ook dat werd verworpen. Het hogere bod waardeert Scottish & Newcastle op 10,3 miljard euro. Heineken en Carlsberg vinden dat juist een hoge prijs. Het waardeert de Britse brouwer op 13,6 maal het bedrijfsresultaat. Bovendien is 750 pence 41 procent hoger dan de koers van een half jaar geleden, toen de eerste geruchten over een mogelijk overnamebod circuleerden. Scottish & Newcastle (eigenaar van onder andere brouwerij Alken Maes), schuwt de zware woorden niet om de mogelijke overname door het Nederlands-Deense consortium af te laten ketsen. Vooral Carslberg, dat met S&N de Russische joint venture Baltic Beverages Holdings (BBH) beheert, moet het ontgelden. In plaats van door de voordeur, is Carlsberg door het wc-raampje gekomen. Inbev blijft voorlopig op de vlakte, maar een fusie met het Amerikaanse Anheuser-Busch is volgens veel waarnemers niet ondenkbaar.
Voor wie door het bos de bomen niet meer ziet hierbij de brouwer top 5 volgens geraamd biervolume (in miljoen hectoliter): InBev(Belgisch-Braziliaans): 190 Anheuser-Busch (Amerikaans): 152 SABMiller (Brits-Zuid-Afrikaans): 135 Heineken(Nederlands): 122 Carlsberg(Deens): 78
Op zondag 25 november organiseert onze wandelclub De Kwartels, Assenede hun 20ste Koude Voetentocht te Boekhoute. Het meetjesland met zijn krekengebied is altijd leuk om te bewandelen en De Kwartels staan zoals gewoonlijk garant voor een prima organisatie.
Dinsdagavond: DL1 6,2 km 0:36:50 (10,12 km/h 5,93 min/km)
Al enkele weken in een dipje, geen goesting om te lopen en die knieperikelen blijven ook aanslepen. Vorig weekend was Fleur ziek en Ariadne had ook een beetje koorts. Met beiden gaat het beter nu, ik bleef gespaard maar ondanks het beter weertje zaterdag en zondag had ik totaal geen zin om te lopen. Pas vanavond kriebelde het weer en om negen uur toch nog even de loopkledij aan voor een kort loopje. Nog een beetje miezerige regen maar het was warmer dan ik verwacht had dus was het zweten geblazen. In een mooi tempo de eerste helft gelopen 3,1 km in 18 min. Op het einde begon ik het wat lastiger te krijgen en een beetje pijn in de knie terug zodat ik over de tweede helft 45 seconden langer deed. Al met al wel tevreden, alhoewel de conditie ver te zoeken is. Hopelijk begint het stilletjes aan wat vlotter te gaan en is deze dip het vallen van de bladeren? snel overwonnen.
Op de terugweg van Kallo passeerde ik in Moerbeke waar ik nog even snel een 'micro-cache' opgepikt. Een 'micro' bestaat meestal uit een klein plastiek doosje van een filmrolletje met een rolletje papier in. De cache 'La Priére 3' maakt deel uit van een twintigtal 'micro's' die allen geplaatst zijn door 'Pietje Pek' en nabij een wegkapelletje in Oost- of West-Vlaanderen liggen.
Dit kapelletje staat in een mooie bosrijke omgeving, zeker nu alles in herfstkleuren getooid is.
Het papieren rolletje bleek nat te zijn, dus het logboek invullen lukte niet meer, enkel een fotootje genomen.
Vandaag mijn eerste 'Mystery Cache' gevonden, genaamd 'Juvenilus dilemma' en gelegd door 'Polle'. Mystery caches: dit zijn schattentochten waar eerst voorwerk voor verricht moet worden om het beginpunt van de tocht vast te stellen. Denk aan het oplossen van een puzzel of onderzoek op Internet. Het vervolg van de tocht kan dan weer in de vorm van een Traditionele of een Multi cache zijn. De opdracht oplossen - een puzzel waarbij een code moest gekraakt worden - bleek meer tijd in beslag te nemen dan het vinden van de cache zelf. De coördinaten brachten ons uiteindelijk naar bekend gebied in een klein stukje overgebleven polder in Kallo. Door de uitbreiding van de haven op linkeroever zijn hier grotendeels de akkers, weiden en boerderijen onteigend.
De 'cache' - een kleine metalen munitiekist van het leger - was snel ontdekt - ik word nog een echte specialist . Het logboek ingevuld, een item geruild en de kist terug mooi op zijn verstopplaats gelegd, klaar om opnieuw gevonden te worden.
Vrij vertaald kun je zeggen dat Geocaching verstopplek in of op de aarde betekent. (Geo=aarde en caching=verstopplaats) Tegenwoordig kun je zeggen dat Geocaching schattenjacht met behulp van GPS apparatuur is. Sinds we met geocaching begonnen zijn, hebben we ook een ander gebied ontdekt, namelijk waymarking. Er bestaan verschillende soorten caches, één soort er van waren de virtual caches. Een virtual cache is geen verstopte schat maar een interessante locatie ergens op de wereld. Men moet deze dus bezoeken, soms een antwoord op een vraag geven en meestal een foto nemen om te bewijzen dat je er was. Wegens de expansie wereldwijd is men bij geocaching gestopt hiermee en is deze virtual cache nu veranderd in een waymark. Op de website www.waymarking.com kan men zijn bezoek loggen of zelf een waymark aanmelden. Momenteel zijn er op de website 73762 waymarks in 635 user-created categories over de gehele wereld. Iedereen kan (met drie premium-members) zelf een categorie opstarten en beheren, wat er voor zorgt dat er ondertussen een grote variatie ontstaan is. Men kan op de site net zoals bij geocaches een waymark in jouw buurt opzoeken, de coördinaten noteren en dit bezoek combineren met een wandeling of een geocache. Bij Moving Bridges heb ik alvast 2 bruggen aangemeld, namelijk de Kalvebrug (foto1) (WM2KBY) en de Overledebrug (foto 2) (WM2KBR), allebei over de Moervaart te Wachtebeke en geklasseerd als beschermd monument.
Woensdagavond: DL1 - 6 km 0:36:30 (9,86 km/h 6,08 min/km)
Frisjes de thermometer gaf 5°C aan maar wel droog vanavond. Met volle moed begonnen en voor alle zekerheid een knieband aan de rechterknie. Na drie kilometer was het weer van dadde. Plots stekende pijn, blijkbaar is het de pees die over de knieschijf loopt waar het probleem zich situeert. Onmiddellijk rechtsomkeer gemaakt en een beetje pikkelend verder gelopen, tussendoor enkele keren halt houdend. En zo plots als de pijn gekomen was, hield ze ook op begrijpen wie begrijpen kan?! Nadien als testje nog even een versnelling ingelast, ook probleemloos. Op aanraden van de kinesist na het lopen ijs er op en afwachten. Vanavond voel ik nog een klein restje zeurende pijn, meer niet. Het begint vervelend te worden met die verdomde knie!
Fleur experimenteert ondertussen verder met nachtfotografie.
Deze maal nog eens een foto van Gizmo, begin dit jaar genomen. Ik heb een beetje geëxperimenteerd met Photoshop, omgezet naar zwartwit en dan een grove korrel aan toegevoegd. Ik vind deze persoonlijk wel geslaagd.
Een geocache als ontbijt. Maandag een vrije dag en van het zonnetje s ochtends geprofiteerd om een cache te gaan zoeken in de nabijheid. Deze cache bevond zich in Desteldonk midden in de velden. De eigenaar had aangeraden een paar laarzen mee te nemen en die goede raad opgevolgd. In de Oudemolenstraat mijn auto geparkeerd en de gps gaf aan dat ik 690 meter verwijderd was van de vindplaats. Een mooi stukje gewandeld tussen de weiden over een weg waar normaal alleen tractoren over rijden.
Toen hield het pad op en moest ik mij een weg banen tussen akker en weide. Het laatste stuk ging dan over de weide zelf, het enige stuk waar zich op dat moment gelukkig geen koeien bevonden. De gps stuurde me exact naar de juiste plaats, de laarzen zakten een heel stuk in de modder weg en ik prees me gelukkig dat ik de goede raad opgevolgd had.
Even alles van op afstand bekeken en bingo! De cache gespot en uit zijn schuilplaats gehaald.
Terwijl ik het logboek invulde kwam een nieuwsgierige jonge stier geen idee waar die plots vandaan kwam met grote belangstelling toezien wat ik in zijn weide te zoeken had. Kalm er voorbij gewandeld, de cache terug gelegd en een foto van de toeschouwer genomen.
Een heel leuke cache in een prachtige omgeving en ik vraag mezelf af, hoe kom je op het idee om hier een cache te verstoppen?
In ons wekelijks bio3-groentenpakket zitten steeds minder bekende groenten, elke week laat ik jullie kennismaken met een er van. Daikon, rettich of zomerrammenas is een stuk langer dan zijn soortgenoten. Radijs is een echte voorjaarsgroente, terwijl daikon meer een zomer- en herfstgroente is. Daikon blijkt niet erg geliefd bij de Westerse consument, ook al gebruik men pseudoniemen zoals Chinese of Japanse (reuzen)radijs. Volgt alvast een eerste, bescheiden poging om het negatieve imago op te krikken. Daikon bewaart zeer goed. Het voordeel: je hoeft er niet meteen een oplossing voor te bedenken. Het nadeel: je kan er lange tijd mee verveeld zitten. Daikon heeft weliswaar een waterafdrijvende werking, maar is zonder meer gezond. Het voordeel: dat is een troostende gedachte. Het nadeel: je hoeft niet meer te proeven. Daikon heeft een zachte smaak. Het voordeel: een betere vertering (het smijt niet op, het komt niet meer terug!). Het nadeel: je hebt geen geldig excuus meer, je moet het uitproberen. Daikon behoort tot de kruisbloemenfamilie en wordt, net zoals bij radijs, raap en rammenas, voor de wortel geteeld. Omwille van de vruchtwisseling wordt de plant echter bij de koolgewassen gerekend. Op tafel is deze groente geliefd als ze geraspt wordt en gemengd met yoghurt/platte kaas en verse peterselie. Bron: De Wassende Maan
Zondagmiddag: DL1 4,2 km 0:24:30 (10,29 km/h 5,83 min/km)
Zondagochtend op weg naar het Heidebos om te lopen begon het hevig te regenen dus mijn plannen maar laten varen. Na de middag klaarde het toch (even) uit zodat ik alsnog mijn loopje in het Heidebos gemaakt heb. Vlaanderen wandelde vandaag ook doorheen het Heidebos maar heel veel wandelaars hadden zich blijkbaar laten afschrikken door de regenbuien in de voormiddag. Dat is natuurlijk pech voor de organisatoren. Het Heidebos had na de najaarsstormen een ware metamorfose ondergaan. Enkele bladeren klampten zich nog wanhopig vast aan hun eigenaars maar de meeste waren door de wind van de takken gerukt zodat ik over een dik geelbruin gekleurd bladerdek liep. Zachtere ondergrond kon ik mij niet wensen, alhoewel de regen hier en daar voor de nodige plassen en modderpoelen gezorgd had waar ik oplettend langsheen moest slalommen. Het zonnetje dat nu met geregelde tijden doorheen het wolkendek brak zorgde voor de nodige herfstbeelden. Gelukkig had ik mijn fototoestel bij zodat ik voor en na mijn loopje enkele beelden kon schieten. De eerste druppels vielen weeral toen ik terug naar huis keerde, een natte zondag in het verschiet. De fotos die ik vandaag maakte zullen in de loop van de volgende weken te zien zijn, eerst wil ik deze mooie zonsondergang, door Fleur genomen, hier tonen.
De Belgen hebben op 11 november een vrije dag en de Britten lopen in de periode rond Wapenstilstandsdag met een plastic klaproos. Wat herdenken ze? Op 9 november 1918 reden twee treinen naar een bos in de buurt van de Franse stad Compiegne. In de ene trein zaten Franse en de Britse onderhandelaars, in de andere de Duitse. De treinen stopten op korte afstand van elkaar en gezelschappen stapten uit. Eenmaal in de Geallieerde wagon bekeek de Franse opperbevelhebber Foch de Duitsers aan de andere kant van de onderhandelingstafel eens rustig. 'Daar is het Duitse Rijk', sprak hij tegen zichzelf. De Duitse onderhandelaars werden meteen voor het blok gezet door Foch. 'Wat willen de heren van mij?', vroeg hij aan de tolk. Daarop antwoordde de Duitse afgezant Erzberger iets over Geallieerde voorstellen voor een wapenstilstand. 'Voorstellen? Ik heb geen enkel voorstel', was het toonloze en botte antwoord van Foch. Hij kon zich deze weinig tactvolle houding veroorloven door de Duitse oorlogssituatie. Het land verloor snel terrein aan het Westelijke Front, de economische situatie was slecht en er dreigde revolutie. De Geallieerde legers hadden net een zeer succesvolle campagne achter de rug, die in augustus 1918 was begonnen. Met de steun van de Amerikanen, die vanaf april 1917 meededen, werden de Duitsers op ongekende wijze teruggedreven. Daarbij werden ruim 350.000 krijgsgevangenen gemaakt. Erzberger moest de botte opmerking van Foch dus slikken. Hij had weinig keus, want ook tijdens de onderhandelingen konden de Duitsers het tij niet keren. Op 10 november werd bijvoorbeeld Mons heroverd, de plaats waar het Britse leger in 1914 was verdreven. Erzberger wilde daarom voorkomen dat er werd doorgevochten tijdens de onderhandelingen. Hij gooide het over een andere boeg. De Duitse afgezant betoogde, dat de voorwaarden voor de wapenstilstand beter mild voor Duitsland konden zijn. Er zou meteen moeten worden gestopt met vechten, voordat de onderhandelingen werden afgesloten. Want vanuit het oosten loerde het bolsjewistische gevaar, dat niet alleen Centraal-Europa maar ook West-Europa bedreigde. Foch wilde daar niets van weten en zei dat West-Europa zich zou weten te verdedigen tegen dat gevaar. De Duitsers moesten daarna akkoord gaan met de Geallieerde voorwaarden. Om 11 uur 's ochtends op 11 november 1918 werd de Eerste Wereldoorlog officieel beëindigd. Het einde van de Eerste Wereldoorlog was een zeer belangrijk feit. De Belgen vieren de Wapenstilstand daarom terecht met een vrije dag.
De plastic klaprozen ('poppies') van de Britten zijn onder andere te danken aan de beroemde dichtregels uit 'In Flanders Fields,het machtige beeld van klaprozen die groeien tussen grafstenen. In FlandersFields is een gedicht van de Canadese militairearts en dichter John McCrae (30 november 1872 28 januari 1918). De definitieve versie schreef hij op 8 december 1915. McCrae stierf toen hij nog tijdens de oorlog in een veldhospitaal werkte, aan longontsteking en hersenvliesontsteking. Hij werd 45 jaar oud.
'In Flanders Fields the poppies blow, Between the crosses, row on row'. De laatste dode van de oorlog was waarschijnlijk de Canadees Price, die twee minuten voor elf sneuvelde bij Mons
Exact twee jaar geleden begon ik dit weblog. Vooral geïnspireerd door een kleine groep joggers die ook blogden. Ondertussen is deze groep webloglopers flink uitgebreid en heb ik al menig loper op een of andere jogging ontmoet. Wanneer ik nu zo mijn schrijfsels nalees het is tenslotte een dagboek besef ik pas dat er heel wat gepasseerd is op die twee luttele jaren. Hoewel er geen spectaculaire zaken in ons rustige leven gebeuren zijn er toch een aantal ups en downs geweest. Enkele toffe mensen in mijn vriendenkring die wegens kanker te jong zijn gestorven en ook de nabije familiekring is niet steeds gespaard gebleven van leed. Maar ondertussen ook twee marathons gelopen, getrouwd met mijn liefste, op huwelijksreis schapen gehoed in Zuid-Frankrijk en viereneenhalf maand geleden als hoogtepunt de geboorte van een fikse dochter. En wat staat er te gebeuren de volgende twee jaar wie weet? Het joggen gaat zeker en vast verder, al zal het beperkt blijven tot halve marathons. Voor het bloggen heb ik ook nog voldoende inspiratie en massas fotos. Daarbij staat de bezoekersteller op bijna 88.000, dit betekent dat gemiddeld meer dan 100 bezoekers per dag hier een kijkje komen nemen, dat is al motiverend genoeg om door te blijven gaan.
Have fun translating my webpage into your favorite language. Not always 100% correct, but fun guaranteed!
Ik ben Dirk, 58 jaar oud, en getrouwd met Fleur. Kinderen: Pieter en Cédric (beiden 19 jaar) en Ariadne (69jaar). Onze interesses: wandelen, lopen, fotografie, natuur, reizen, lezen (vnl. SF & Fantasy), spellen, motorrijden, Rode Kruis, muziek, koken (en lekker eten) en Belgische biercultuur. Hoe het allemaal begon: Wandelen: de voorgeschiedenis Hardlopen: de voorgeschiedenis