Alle teksten van deze blog mogen gecopieerd worden en zijn beschikbaar onder CC-BY-SA/GFDL
Omdat de rijen met blogs die ik regelmatig bezoek helemaal onoverzichtelijk werden, zijn deze nu in een apart 'hoekje' ondergebracht, samen met de websites van mijn persoonlijke interesses. Gewoon hieronder aanklikken.
Foto's van al de wandelingen in ons "Fotoboek Wandelingen"
Ik loop met Asics Gel Kayano
We fotograferen met de Nikon D80
Mijn mountainbike
Loopkilometers 2009 Januari: 80,7 km (9x) Februari: 30 km (4x) Maart : 26,8 km (3x) April: 6 km (1x) Mei: 74,5 km (8x) Juni: 42,9 km (10x) Juli: 52,8 km (7x) Augustus: 98,7 km (8x) September: 110,2 km (9x) Oktober: 44,8 km (6x) November: 7 km (2x) December: 8 km (2x)
Loopkilometers 2010 Januari: 8 km (2x) Februari: 13 km (3x) Maart : 41,3 km (7x) April: 69,2 km (8x) Mei: 4 km (1x) Juni: 34,7 km (7x) Juli: 55 km (8x) Augustus: 24,8 km (3x) September: 32,6 km (5x) Oktober: 70,9 km (8x) November: 98,3 km (11x) December: 30,6 km (3x)
Loopkilometers 2011 Januari: 53,1 km (8x) Februari: 76 km (9x) Maart : 88,1 km (9x) April: 48,4 km (6x) Mei: 66,6 km (6x) Juni: 47 km (5x) Juli: 0 km (x) Augustus: 27,5 km (5x) September: 0 km (x) Oktober: 13,2 km (3x) November: 0 km (x) December: 41,1 km (9x)
Loopkilometers 2012 Januari: 87,9 km (11x) Februari: x km (x) Maart : x km (x) April: x km (x) Mei: x km (x) Juni: x km (x) Juli: x km (x) Augustus: x km (x) September: x km (x) Oktober: x km (x) November: x km (x) December: x km (x)
Aantal loopkm's 2005: 1082 km Aantal loopkm's 2006: 1571,9 km Aantal loopkm's 2007: 1085,8 km Aantal loopkm's 2008: 1007,7 km Aantal loopkm's 2009: 578,2 km Aantal loopkm's 2010: 482,4 km Aantal loopkm's 2011: 461 km Aantal loopkm's 2012: ?? km
Over wandelen, hardlopen, fotografie en Belgische bieren Van 0 naar 42,2 km! September 2004 beginnen lopen, om overgewicht kwijt te geraken. Inmiddels 2 marathons uitgelopen (Brussel 2006, Cheverny 2007). Hier vertel ik over mijn loopvorderingen, verslagjes over mijn wandeltochten en mijn ontdekkingsreis door de Belgische biercultuur. Maar ook mijn andere hobby's zoals natuur en fotografie, muziek en onze perikelen als lesgever en ongevalssimulanten bij het Rode Kruis komen hier aan bod. Op 28 april 2006 traden Fleur en ik in het huwelijk en gingen daaropvolgend schapenhoeden in Zuid-Frankrijk. Op 23 juni 2007 werd onze dochter Ariadne geboren.
17-05-2006
Feesten in Saint-Tropez
Ons gepland bezoek aan Saint-Tropez viel toevallig samen met de feesten van de patroonheilige. De straten waren volledig in rood-wit gekleurd en ook allle inwoners liepen rond in rood en wit. Saint-Tropez is vooral kijken naar de decadente boten die er liggen van weer één of andere sjeik en de andere prachtige zeilboten. Ook de kledingboetieks met alle mogelijke merken, Versace, Dior, Armani, Penelope en alle anderen zijn het bekijken waard, het kopen laten we over aan degenen die er het geld voor hebben. De schilders langs de oude haven en het grote jeux-des-boulesplein, waar Louis de Funes nog als gendarme, al vloekende rondliep, het werd allemaal een beetje op de achtergrond verdrongen door de festiviteiten. Een grote folkloristische stoet was vandaag de publiekstrekker en met een prachtig zonnetje en temperaturen rond de 28°C compleet geslaagd. Om de parkeerdrukte te vermijden hebben we de boot genomen in Ste-Maxime, een terechte keuze en een mooie overtocht van een twintigtal minuutjes doorheen de blauwe wateren van de Azurenkust.
Er zijn enorm veel mogelijkheden om te wandelen langs de Verdon, van heel gemakkelijk tot moeilijk. Wij kozen vandaag voor Le sentier des Pêcheurs, een wandelpad van 6 km dat vertrekt aan de Colle de lOlivier. Het begint al meteen met een fikse afdaling van 2 km dat ons van 710 m hoogte naar beneden aan de oever van de Verdon brengt. Het smal wandelpadje is met veel losse stenen bezaaid en laat ons al een mooi vergezichten zien. Voor Fleur is het een fikse opgave, omdat ze hoogtevrees heeft is het niet zo evident langs die smalle padjes af te dalen.
Alhoewel het heel zonnig met temperaturen rond de 26°C is, hebben we er niet te veel last van omdat we heel wat schaduwrijke plaatsen passeren. Het is weer volop genieten van wat de natuur hier te bieden heeft, kleine en grote salamanders glippen voor ons weg, een dikke pad kruipt traag verder en vlinders allerhande vliegen rond ons. Heel wat bloemen staan in bloei en vooral de wilde tijm, verschillende soorten, verwennen ons reukorganen. We volgen de Verdon gedurende 2 km om aan La cascade de Saint-Maurin uit te komen. Alvorens op het hoger gelegen wandelpad uit te komen dienen we naast de cascade een serieuze klim te ondernemen over gladde met mos begroeide stenen, een heel avontuur en vooral voor Fleur weer een grensverleggende ervaring. Blijkbaar was er een eenvoudiger weg, maar die hebben we niet ontdekt. Na een vermoeiende maar schitterende tocht van vier uur zijn we terug bij ons vertrekpunt. Daarna nemen we nog een lange pauze om te genieten van de zon aan Le Lac de Ste-Croix.
Vooraleer naar huis te vertrekken nemen we nog een korte vakantie in Moustiers-Ste-Marie, een dorpje in Les Alpes de Haute Provence, bekend om zijn schitterende faïence. Het charmante dorpje en de schitterende Canyon du Verdonin de buurt maken van deze streek een schitterende verblijfplaats.
De Verdon heeft een unieke en afwisselende en ongebruikelijke waterloop. Geen enkele streek in Frankrijk is zo rijk aan verscheidenheid. Sinds duizenden jaren heeft het water de kalkachtige vlaktes uitgehold en deze fantastische Gorges gevormd, die uniek in Europa zijn.
Vrijdag is er hier meer bewolking gekomen en elke avond wat regen, maandag regende het de gehele dag en de temperaturen kwamen niet boven 13°C. Dinsdag was er al wat meer zon maar een koude wind waaide door de vallei. Vanaf woensdag wordt het steeds warmer met voorspellingen van 25°C in het weekend, veelbelovend. Ondertussen verloopt het leven hier verder rustig met s morgens en s avonds het meeste werk met de kudde, terwijl daar tussenin 101 karweitjes te doen zijn, zowel nabij de stallen als in de omgeving van het huis en de tuin. De kudde telt een 250 moederschapen en een dertigtal geiten, en daarbij nog een 250 lammetjes. Sinds onze aankomst hier zijn er twee moederschapen overleden aan één of andere parasiet en drie van de zwakkere lammetjes gestorven. Daarentegen zijn er veertien lammetjes bijgekomen, waarvan twee tweelingen en er zijn er nog enkele op komst. De lammetjes die elke dag melk krijgen, komen altijd bij ons bedelen en vooral de kleine geitjes zijn heel aanhankelijk, echte lieverdjes. Een onbekend aantal kippen zorgt voor verse eitjes elke dag en een drietal poezen lopen hier ook rond. De kudde wordt in goede banen geleid door acht herdershonden en twee Pyreneese berghonden bewaken de kuddes, schitterende beesten! Op de foto zie je Fleur met deze twee, Blackie en Nzung (Swahili voor blanke)
Enkele leuke anekdotes: nadat Orlando en ik een aantal dagen geleden de kudde van de weide naar de stallen geleid hadden, bleef één van de honden, Sioe, achterwege om een tiental minuten later met een groepje van zeker 25 beesten op zijn eentje naar de stallen te komen. Een troepje dat ergens achtergebleven was zonder dat wij het gemerkt hadden! Dus echte schaapherders kun je ons niet echt noemen. Vandaag hebben Fleur en ik het al niet veel beter gedaan. Op de helling richting stallen hadden ze plots geen zin meer en bleven ze lekker gras staan eten, niks hielp nog om die stomme beesten op de goede weg te krijgen! De honden moesten er aan te pas komen om hen naar de stallen te krijgen. Eens één op gang geen probleem, de rest van de kudde volgt dan wel.
Op de foto staan vijf van de herdershonden, Sioe, Zeppe, Foendi, Iza en Banga.
Vier paarden en drie ezels (Fanny, Suske en Wiske!) maken de beestenboel compleet. De vijf rammen zijn nu werkloos en staan op een aparte weide en in een aparte stal tot ze volgend jaar weer hun werk mogen doen, lijkt me een zalig leventje! En tussen die dieren door lopen zes Vlamingen in de Provence in een klein dorpje langs de berghellingen. Heel wat anders dan het leven in België, het grootste probleem momenteel is een kous van Fleur die we kwijt zijn, is ze midden in de nacht op wandel gegaan? Heeft moederpoes ze in haar nest gesleurd of is één of andere duizendpoot of wijngaardslak er mee aan de haal? De toekomst zal het uitwijzen! Over de fauna en flora hier in Les Hautes Alpes is trouwens ook nog een heleboel te vertellen, maar dat is voor een volgende keer. Donderdag hebben we een leuke wandeling gemaakt langs de heuvels met de drie ezels, waarvan er één echt de ezel uithing. Vandaag zijn we door familiale omstandigheden vroeger dan voorzien vertrokken,maar we gaan nog een drietal dagen de toerist uithangen aan de Gorges du Verdon.
Woensdagochtend: HL 7 km 0:42:15 (GHS:126 9,94 km/h 6,04 min/km)
Weer vroeg op en voor 7u op weg naar de top van de Col St.Pierre. Maar het was ontzettend koud vanmorgen, de zon nog niet zichtbaar boven de bergen. Omdat ik hier met een korte broek en loopshirt zonder mouwen liep, was ik wel verplicht iets harder te lopen om warm te krijgen. Het lijkt wel alsof het bergop lopen gemakkelijker gaat dan begin vorige week, alvast ook met een lagere hartslag. Ik loop vandaag trouwens twee minuten sneller dan afgelopen zondag. Wanneer rond kwart na zeven de zon zichtbaar wordt, geeft ze vanwege de bewolking te weinig warmte en ik ben dan ook blij terug in huis te zijn.
Vanaf het dorp van Eourres (op 1000m hoogte, département Les Hautes Alpes) loopt een brede verharde grintweg met een lengte van 5,5 km naar de top van de "Col St.Pierre" op 1288 m hoogte. Deze weg kronkelt zich dus geleidelijk aan naar omhoog en enkel de laatste kilometers wordt het iets steiler. We hebben de route afgereden en enkele markeerpunten onthouden op 2,5 en 3,5 km zodat ik kan kiezen tussen een loop van 5, 7 of 11 km.
3 mei woensdagnamiddag: HL 5 km 0:30:45 (GHS:134 9,76 km/h 6,15 min/km) De eerste maal een kort loopje om te zien hoe zwaar het lopen hier is, vooral bij een hogere temperatuur. Al met al heel goed meegevallen en in een schitterende omgeving waarbij ik enkele stukken sparrenbos doorliep met heel veel schaduw. Groene hagedissen van wel 20 cm lang glipten voor mij de weg over en een roofvogel, wat een slangenarend bleek te zijn, cirkelde enkele rondjes boven mij. Na een verkwikkende douche natuurlijk terug weer aan het werk.
5 mei vrijdagochtend: HL 7 km 0:45:30 (GHS:134 9,23 km/h 6,5 min/km) Deze maal vroeg opgestaan zodat ik om 7u in de koelte kon lopen. Fantastisch uitzicht en rustig om te lopen, blijkbaar alleen op de wereld. Deze maal 3,5 km bergop gelopen. Net zoals gisteren de eerste 2,5 kilometer ging het goed maar daarna begon het pas echt steiler omhoog te gaan, de laatste kilometer had ik 7,25 minuten nodig. Het deed mij denken aan de passage door de Waaslandtunnel maar dan een kilometer lang! De terugweg volledig bergaf gewoon rustig gelopen en om halfacht kwam de zon boven de berg uit piepen zodat het al snel warmer werd. Het dorp begon pas te ontwaken wanneer ik er terug arriveerde.
7 mei zondagochtend: HL 7 km 0:44:15 (GHS:132 9,49 km/h 6,32 min/km) De roep van de koekoek en het gezang van de nachtegaal hebben me gewekt vanmorgen, dus weeral net voor 7u vanochtend al op de loop. Mijn lichaam is wakkerder dan eergisteren en het loopt veel vlotter. Vermits het zwaarbewolkt is, komt de temperatuur denk ik niet hoger dan 10°C. De laatste kilometer bergop is zoals gewoonlijk zwaar en ik betwijfel of ik ooit tot bij de top zal geraken. Mijn hartslag blijft nu ook weer verrassend laag en de natuur rondom mij maakt dit weer drie kwartier lang genieten. De eerste week zit er op met in totaal toch 19 km op de teller, dit en het lopen achter de schapen en geiten houdt mij zeker in conditie.
Het wordt al bijna routine, pap geven, parken afspannen, de kudde naar de weide voeren en de andere werkjes rondom de stallen. Het is de vierde dag op rij stralend weer en we beschermen ons nu beter tegen de zon zodat onze rode huid al bruiner wordt. Gisterennamiddag reden we naar de col St.Pierre om een boomstam weg te slepen met de jeep. Het was geen gemakkelijk karweitje om deze wel zes meter lange boomstam ter plaatse in het dorp te krijgen. De weg is verhard met kiezel en 5,5 km lang en gaat langzaam omhoog waardoor dit een ideaal loopparcours blijkt te zijn, want tussendoor slaag ik er in mijn heuvelloopjes te doen, daarover meer één van de volgende dagen. Ondertussen is de troep weer uitgebreid met vier lammeren. Fleur en Ingrun waren getuige bij de geboorte van een nieuwe tweeling, die in tegenstelling tot de vorige wel vrij stevig en groot zijn. Ze hebben ook enkele aparte hokken gemaakt zodat de lammetjes afgezonderd van de troep gerust kunnen opgroeien.
Vanmorgen hebben Fleur, Ingrun en Orlando de schapen gevoederd terwijl ik samen met Werner beneden een nieuw park afgezet hebben. Daarna de kudde naar het nieuwe stuk gebracht. Omdat het nogal een eindje weg is werden de zwakkere lammeren en de moeilijke schapen binnengehouden. Ook één zwanger schaap bleef in de stal en beviel prompt rond 12 uur van een tweeling, wel heel kleine lammetjes, de bevalling zelf hebben we spijtig genoeg gemist. Verder werd er gewerkt aan een irrigatiekanaal om vanaf een bronnetje de moestuin te bewateren. De hoefsmid kwam vandaag ook langs, met een mobiele smidse in zijn camionet om de paarden opnieuw te beslagen , leuk om te zien! Na de siësta zijn we samen met Orlando en Werner lager in de vallei nieuwe parken gaan afspannen, in totaal 700 meter netten geplaatst. We waren beiden goed moe van het op en af klimmen van het gebergte. Daarna hebben we ons gedrieën, zonder de honden deze maal, de kudde terug naar de stallen geleid. Fleur heeft het zwakste lammetje zelfs bijna doorlopend meegedragen, terwijl één van de kleine geitjes, trouw als een hondje niet van onze zijde week. Op de foto zie je Fleur bezig met het afrollen van de netten die we moeten opstellen, we worden er ook al wat handiger in.
s morgens wordt weer eerst hooi gegeven en de papfles aan sommige lammetje, ook de kleine geitjes. Degenen die nodig hebben zijn gemerkt, ofwel een blauwe vlek op de kop of een ander merkteken. De meesten komen onmiddellijk aan de fles hangen, ook een aantal zonder vlek proberen steeds weer mee te drinken en daarna wordt het zoeken tussen de kudde alvorens we alle gemerkten gevonden hebben en eten gegeven. Daarna worden ze geleid naar het nieuwe perk dat we gisteren afgezet hebben. We zullen nog een paar dagen hooi en luzerne blijven geven en stilletjes aan opbouwen naar meer gras, dit omdat de magen opnieuw moeten wennen aan uitsluitend groenvoer. In de namiddag zijn er grote weken gepland en maken we een spannende rit met de Landcruiser van Werner hoog in de bergen om samen met het ander Vlaams koppel Orlando en Ingrun een pad voor de jeep vrij te maken naar de berghut in opbouw, op de plaats waar de schapen de zomermaanden zullen doorbrengen. Ook een eerste begin aan de opbouw vergt nogal wat krachtwerk, vermits er stenen van meer dan 100 kg moeten opeengestapeld worden. s avonds zijn onze schouders en gezichten al goed rood van het zonnetje, want inmiddels liggen de temperaturen boven de 20°C.
Vermits we pas zondagavond aangekomen zijn, nemen we de voormiddag nog vrij om even de schitterende omgeving te verkennen en te bekijken wat de natuur momenteel te bieden heeft. We zitten in een dalletje waar een trosje huizen staat, we schatten een dertigtal in totaal. Er woont zelfs iemand in een Ger (Mongoolse tent), verder is er een biologisch winkeltje, een schooltje en één van de gebouwtjes blijkt het gemeentehuis te zijn. Helemaal bovenaan prijkt een kerkje dat binnenin dringend aan restauratie toe is. De stallen staan een klein eindje buiten het dorp en sinds een week graast de kudde (zon 500 stuks) in de omliggende weiden en op enkele percelen verder weg. Om vijf uur s avonds komen we samen aan de stallen om ons eerste steentje bij te dragen. Eerst wordt luzerne en hooi aangevoerd en daarna de kudde binnengeloodst. Dit gaat vrij vlug met een drietal herdershonden alhoewel sommige lammetjes nog niet echt doorhebben hoe het moet. Dan volgt een leuk werkje, namelijk de lammetjes zonder moeder moeten met de papfles gevoederd worden. We gaan daarna met Werner mee om één van de vaste dagelijkse bezigheden uit te voeren. De omheiningen moeten namelijk verplaatst worden en andere perken afgebakend, want zon kudde vreet heel wat gras af op een dag. We krijgen al een goed idee wat ons te wachten staat.Op de foto zie je helemaal onderaan het huisje waar we logeren.
Zondagochtend om 7 uur en klaar om te vertrekken voor een
trip van iets meer dan 1000
km die ons in Eourres, een klein dorpje in Les Hautes
Alpes zal brengen. We besluiten over Luxemburg te rijden en wanneer we na een
tweetal uurtjes in de omgeving van St.Hubert zijn zien we de eerste tekenen al.
En inderdaad tien minuten later zitten we er midden in, dus enkele kilometers
verder even gestopt om een fotootje te nemen en enkele sneeuwballen te gooien
want er lag meteen zon 10 cm
sneeuw, einde april!
In Luxemburg zelf hebben we nog getankt in de sneeuw maar zodra we Frankrijk binnen reden was er geen neerslag meer te bekennen. Hoe verder we naar het Zuiden reden, hoe meer de zon ons begeleidde. De N75 tussen Grenoble en Sisteron maakten we meteen kennis met de Alpen, wat een mooie zichten! Op het einde reden we even verkeerd alvorens we het laatste baantje bereikten, als het ware naast de rotswand ingehouwen. Desalniettemin geraakten we zonder problemen in het afgelegen dorpje in de vallei. Ons onderkomen is nogal primitief en we maakten meteen ook kennis met een aantal van de tien honden. Morgen maken we kennis met de kudde schapen en geiten om dan overmorgen aan de slag te gaan. Het is hier nu wel zonnig maar nog niet zo warm, vanaf dinsdag wordt er verbetering verwacht. De laatste foto is van Eourres zelf.
Vandaag is het zoals elke dag trouwens zal zijn, de eerste dag van de rest van ons leven. Maar dit maal een leven dat we plannen samen door te brengen. We hadden gisteren een perfecte dag, afgesloten in het kasteel van Saffelaere, die we zeker nog eens over zouden willen doen! Ondertussen maken we ons klaar om te vertrekken naar het avontuur in Zuid-Frankrijk, en hoe het daar verloopt zullen jullie op de blog kunnen volgen.
Er is een oud Engels gezegde over hetgeen de bruid moet dragen op haar trouwdag: Something Old, Something New, Something Borrowed, Something Blue and an Silver Sixpence in her Shoe.
Oud: staat voor continuïteit, en geeft de link aan naar de bruids oude leven en haar familie. In de meeste geval gebruikt men een oud familiejuweel.
Nieuw: symboliseert de hoop op de toekomst, in de meeste gevallen is dit de bruidsjurk.
Borrowed: De bruid leent iets van iemand die gelukkig is zodat dit overzet en de bruid geluk brengt.
Blue: betekent trouw, zuiverheid en liefde, en kan een lint of een kousenband zijn.
Sixpence: symbool van rijkdom, zowel financieel als rijkdom aan geluk en vreugde.
We hebben aan deze Engelse traditie gedacht, alleen de Sixpence ontbreekt nog, maar dat kunnen we wel vervangen door een Euro, neem ik aan. In ieder geval de bruid (en de bruidegom) zijn klaar voor de grote dag morgen!
Twee dagen na de 10 Miles en ik heb de inspanning redelijk goed verteerd. Enkel nog een klein beetje spierpijn aan de bovenbeenspieren, voor de rest geen problemen. Natuurlijk vanmorgen de Gazet van Antwerpen gekocht om de volledige uitslagenlijst te bekijken (nogal wat collega's en kennissen liepen mee). Ik ben uiteindelijk aangekomen op de 1435ste plaats (op 5886 finishers). Ik heb een superdag gehad en ik denk dat ik deze tijd niet meer kan evenaren, laat staan verbeteren. Dit was wel het maximum van mijn kunnen, van aanvang aan alles gegeven en met een gemiddelde hartslag van 160 gelopen, beter kan ik niet. Ondertussen worden de laatste voorbereidingen voor het huwelijk en de daaropvolgende reis getroffen, en één van onze huwelijkscadeau's van Fleur's zus Isabelle was wel heel leuk gevonden. We kregen twee schaapjes die ons beiden symboliseerden. Jullie mogen twee maal raden wie weeral het zwart schaap is?!
Een ideale voorbereiding, een goede nachtrust, een perfect loopweertje en 7000 lopers met hun aanhang creëerden een sfeertje rondom het parcours, kortom alles was optimaal om een nieuw P.R. te lopen vandaag, mijn doel was 1:20:00. Natuurlijk ook een nadeel bij zoveel lopers is dat het bij de aanvang nogal drummen is en opletten dat er niet op de hielen getrapt word. Er ging wel een klein minuutje voorbij na het startschot alvorens we de startlijn passeerden, en dan pas heb ik de chrono ingeduwd, dus bruto en nettotijd zullen wel iets schelen. Ik ben dan ook meteen voluit gegaan en zonder ongelukken in de eerste kilometers vlot op gang. Het 9 kilometer-bord passeerde ik na 42 minuten, dus mooi binnen het schema. Daarna kwam het zwaarste stuk en de passage door de Waaslandtunnel leek wel eindeloos te duren. Bij het bovenkomen nog vier kilometer te gaan en hier vreesde ik een klop van de hamer, maar wonderwel kon ik mijn tempo redelijk goed behouden en ik passeerde nog een heel deel lopers voor wie het afzien was dit laatste stuk. Na 1:15:30 liep ik de aankomstmeet over, geen verbetering maar een verpulvering van mijn P.R. op de 10 mijl met negen minuten!! Eerst even het vocht bijgevuld met twee Koninckskes en vanavond ons verwend met een pak friet, met toebehoren. Na een lekker badje nu even mijn blog bijwerken en daarna languit in de zetel met een glas rode wijn en waarschijnlijk als een blok in slaap vallen.
Natuurlijk mochten wij dit jaar een avondje Mozart in de Bijloke te Gent niet missen. Het 50-koppig symfonieorkest deFilharmonie is een vaste gast in Gent en bracht samen met dirigent Gerard Korsten en solisten Piet Van Bokstal (hobo), Nestor Janssens (klarinet), Graziano Moretto (fagot) en Bruce Richards (hoorn) een hommage aan Mozart. 250 jaar na zijn dood klinkt het muzikale uvre van Wolfgang Amadeus Mozart nog steeds even zonnig. Zijn naadloze elegantie en charismatische perfectie werden graag nog eens uitgestald. De Symfonie nr. 32 Ouvertüre im Italienischen Stil werd in april 1779 gecomponeerd en behoort tot het genre van de opera buffa of Singspiel-ouverture. De Symfonie nr. 38, Mozarts laatste in Wenen gecomponeerde symfonie, dankt haar naam aan de stad Praag waar Mozart zijn grootste successen kende en waar ze op 19 januari 1787 in première ging. Ze wijst qua omvang en opzet vooruit naar de laatste drie symfonieën en vormt een muzikale brug tussen Le Nozze di Figaro en Don Giovanni. Een live uitvoering van deze complexe symfonie alleen in Praag kende het werk na de première meer dan honderd voorstellingen blijft een erg speciale belevenis. De Sinfonia Concertante of symfonie met concerterende instrumenten was in Mozarts tijd en vooral in Parijs en Mannheim erg geliefd. De wonderboy schreef ooit een gelijkaardige sinfonia voor fluit, hoorn, hobo en fagot, maar het werk is jammerlijk verloren gegaan. Vermoed wordt dat de overgeleverde versie met klarinet (in plaats van fluit) een herwerking is van deze oorspronkelijke compositie al lopen de meningen daaromtrent uiteen. Wat er ook van zij, deze sinfonia concertante ademt gewoon Mozart uit.
Al met al hadden we weer een leuke ontspannende avond, vooral omdat zowel hoorn als hobo toch wel mijn favoriete instrumenten zijn.
Nog 9 nachten schaapjes tellen in Wachtebeke en dan zullen we pas echt schapen kunnen gaan tellen. De kudde van zon 250 Franse rooikopschapen en 30 geiten is ondertussen verdubbeld door de nieuwe lammetjes. En ze wachten op ons in Eourres, een gehuchtje in een bergachtige streek op de rand van de Provence en de Alpen. Twee Vlamingen, Nathalie en Werner hebben er een bioboerderijtje uitgebouwd en in mei gaan we als alternatieve huwelijksreis een maand als schaapherder door het leven. Vanavond weer heel veel zin om te lopen, ook door het fijn weertje, maar dat zou niet echt slim geweest zijn. Daarom maar even gestopt aan één van de weiden en enkele fotootjes genomen, om gelijk in de sfeer te komen. Van vorig jaar mei vond ik dan nog een foto genomen tijdens onze trip in de Schotse Highlands. Een leuke anekdote, toen we vroegen aan één van de inlanders daar hoe die schapen heetten, kregen we als antwoord: They are called blackfaced sheep. Dat we daar nu zelf niet opgekomen waren?!
Woensdagavond: IT 6,4 km 0:33:00 (GHS:144 11,64 km/h 5,16 min/km)
Deze avond nog een korte maar pittige trainingsloop en nu klaar voor de wedstrijd zondag. In totaal 6 maal 1 minuut snel met telkens 2 minuten traag ertussen. De weersvoorspellingen voor zondag: 22°C en lichtbewolkt, dat is eigenlijk iets te warm. Best mogelijk dat die eerste warmte tijdens de wedstrijd een aantal slachtoffers eist. Nu wordt het zeker belangrijk te doseren en tijdens de wedstrijd voldoende te drinken. Het was weeral een prettige avondloop en ik voel mij helemaal in topvorm voor de Antwerp 10 Miles. Spijtig genoeg zal ik er daardoor zaterdag niet bij zijn in Harelbeke, maar de loopbloggers wens ik alvast een prettige wedstrijd toe bij de eerste web-logloop!
Een leuke reclameslogan, maar misschien ook wel een gepast gezegde. Hierboven links zie je een gezonde niet-rokerslong en rechts een rokerslong. Het goede nieuws echter: wanneer je stopt met roken zal na enkele jaren ook de meeste teer uit je longen verdwenen zijn. Of men nu al dan niet gelooft in de kwade gevolgen van nicotineverslaving, er zijn geneeskruiden die de giftige tabaksplant kunnen vervangen en zo de gewoonte die te roken kunnen doorbreken. Ter vervanging kan men zonder daarvan schade te ondervinden de gedroogde bladeren van de volgende planten roken: Wolverlei, Lievevrouwebedstro, Betonie, Echte Salie, Gewone Vlier, Klein Hoefblad en Dotterbloem. De laatste twee zijn voorjaarsbloeiers die nu beiden in grote hoeveelheden langs de Moervaart te vinden zijn.
Dotterbloem (Caltha Palustis) De plant is te zien langs de oevers vaak met de stengels in het water en de mooie helder goudgele bloemen verlevendigen onze slootkanten en beekoevers al vroeg in het voorjaar. De bloemknoppen kunnen in azijn worden ingemaakt om dan als keukenkruid dienst te doen, in plaats van kappertjes. Vroeger gebruikte de boer de bloemen soms om de boter te kleuren als deze wat licht was uitgevallen. De Dotterbloem bevat evenwel giftige stoffen, zoals vele bloemen van de Ranonkelfamilie. Het is daarom raadzaam de plant niet rauw te eten, wat de boeren er ook van mogen zeggen. De gedroogde bladeren, in omslagen opgebracht, kunnen reumatische pijnen verlichten en zoals eerder vermeld zijn ze vooral geschikt als surrogaat om ontwenningskuren van tabak te vergemakkelijken.
Tenslotte nog een paar leuke oneliners:
Wees aardig voor rokers, iedere sigaret kan de laatste zijn.
Het is niet erg als u hier rookt, als u het maar niet uitblaast.
Have fun translating my webpage into your favorite language. Not always 100% correct, but fun guaranteed!
Ik ben Dirk, 58 jaar oud, en getrouwd met Fleur. Kinderen: Pieter en Cédric (beiden 19 jaar) en Ariadne (69jaar). Onze interesses: wandelen, lopen, fotografie, natuur, reizen, lezen (vnl. SF & Fantasy), spellen, motorrijden, Rode Kruis, muziek, koken (en lekker eten) en Belgische biercultuur. Hoe het allemaal begon: Wandelen: de voorgeschiedenis Hardlopen: de voorgeschiedenis