Behalve enkele uitzonderingen, zoals de longvis, zijn vissen niet in staat zuurstof uit de lucht op te nemen, zoals mensen doen. Dat betekent dus dat ze buiten het water meteen doodgaan.
Maar ook in het water zit zuurstof. Vissen openen en sluiten voortdurend hun bek om water binnen te krijgen, en met behulp van hun kieuwen halen ze daar de zuurstof uit.
Niet in al het water zit evenveel zuurstof. Zo bevat koud en snelstromend water veel meer zuurstof dan warm en stilstaand water. Die hoeveelheid zuurstof in het water bepaalt mee welke vissen er kunnen leven. Forellen bijvoorbeeld hebben zeer veel zuurstof nodig, terwijl karpers minder zuurstof nodig hebben.
Wat is een school vissen?
Een school vissen is een grote groep vissen van dezelfde soort.
In zo´n school beweegt elke vis zich in dezelfde richting, en zodra er ergens onraad dreigt, wordt de groep nog dichter. In zo´n wirwar van flitsende lichamen wordt het voor een rover immers moeilijk om een keuze te maken.
Niet alle vissen zwemmen in scholen. Haringen doen dat wel. In de school zwemmen ze allemaal op gelijke afstand van elkaar. Ze hebben voldoende ruimte om te zwemmen, maar niet om zich om te draaien.
Een school vissen.
Kunnen vissen geluiden maken?
Het gezegde 'zo stom als een vis' gaat niet voor alle vissen op! Sommige vissen kunnen wel degelijk met elkaar praten door middel van geluidssignalen.
Haringen bijvoorbeeld laten een fijn gesjirp horen dat op een bericht in morsecode lijkt. Men heeft al enkele berichten kunnen ontcijferen: alarm, roofvissen in zicht, opgelet, verzamelen van de school, veranderen van richting,...
Hoe zwemmen vissen?
Vissen zijn heel goed aangepast om te zwemmen. Ze hebben een licht geraamte en een gestroomlijnd lichaam waardoor ze in het water weinig weerstand ondervinden. Ze hebben ook een speciaal zwemorgaan: de zwemblaas. Dit is een soort zakje dat uit 1 of 2 kamers bestaat. Door die blaas met meer of minder lucht te vullen, kan de vis in het water zweven, stijgen of dalen. Bij sommige vissen, zoals haaien, roggen en platvissen, ontbreekt die zwemblaas. Ook de verschillende vinnen spelen een rol bij het zwemmen. De sterke staartvin zorgt voor het voortbewegen, de andere vinnen dienen ook om te sturen, te remmen of op dezelfde plaats te blijven.
Kunnen vissen ook lopen?
De meeste vissen verplaatsen zich al zwemmend door het water, maar er zijn ook vissen die hun vinnen gebruiken als poten.
Een voorbeeld van zo´n lopende vis is de knorhaan. Hij gebruikt de losse vinstralen van zijn borstvinnen om over de bodem te lopen. Tegelijk kan hij met die vinstralen ook de bodem aftasten op zoek naar ingegraven prooidieren.
Bestaan er ook trekvissen (zoals trekvogels) ?
Net zoals vogels zijn er ook vissen die trekken. Kabeljauwen, makrelen, haringen en vele andere soorten zoeken in de winter warmer water op.
De beroemdste trekvissen zijn de zalmen. Een jaar of twee na hun geboorte in een bergstroom, trekken ze naar zee. Soms leggen ze daarvoor een afstand van enkele duizenden kilometers af. Na enige jaren, als ze goed doorvoed en sterk zijn, trekken ze de rivieren op. Ze zwemmen stroomopwaarts naar de plaats waar ze uit het ei kwamen. Om die weg naar hun geboorteplaats te vinden, gebruiken ze hun reukorgaan. Want ze herinneren zich uit hun jeugd de bijzondere geuren van het water waarin ze de tocht naar zee maakten.
De zalm
(tekening van Anita Engelen)
Hebben vissen tanden?
De meeste vissen hebben zeer veel tanden. Soms vind je die in de boven- en onderkaak, zoals bij de goudvissen.
De meest gevreesde tanden zijn die van de haai. Sommige soorten hebben wel 5 rijen scherpe, driehoekige tanden. Als hun tanden afslijten, vallen ze uit en worden ze vervangen door nieuwe, die iets groter zijn dan de vorige. De tanden van de mensenhaai kunnen wel 8 cm lang zijn!!
Hoe worden visjes geboren?
Een aantal vissoorten, zoals sommige haaien, zijn levendbarend (zoals bij de mens). Dat wil dus zeggen dat ze hun jongen levend ter wereld brengen. De meeste vissen echter leggen eitjes. Dat noemt men kuit schieten.
Het vissenwijfje zet haar eitjes in het water af. Die eitjes hebben geen schaal. Daarna stoot het mannetje in de omgeving van de eitjes zijn zaadcellen uit. Deze hebben een staartje waarmee ze naar de eitjes kunnen zwemmen om die te bevruchten. Uit elk bevrucht eitje kan vervolgens een visje groeien.
Vissenwijfjes leggen soms wel duizenden eieren, maar die worden niet allemaal grote vissen. Vele eieren en jonge vissen worden opgegeten door andere vissen en dieren.
schatigge dieren in onze school vandaag was er iets heeeeeeeeeeeel ergs gebeurd en er zijn 3 konijnen in onze school en er was 1 dode konijn het was vlekje en we kregen een nieuwe konijn hieronder zie jij het .een blonde,en we hebben een nieuwe kuikentje gevonden.
de vraachzuchtige drijft de snoek naar de oppervlakte waar hij ook vogels aanvalt.op1 enkele dag kan hij het dievoudige van zijn eigen lichaamsgewicht verslinden.Soms waagt de snoek het ook wel mensen aan te vallen.Als een bader te dicht bij hem komt,zal hij proberen hem plotseling met zijn tanden beet te pakken.
Elke dag op school neemt jantje dropjes mee voor de meester maar op een dag heeft jantje geen dropjes bij en meester zei jantje waar blijven mijn dropjes en jantje zei tegen meester mijn konijntje is dood sorry meester.
2 vissen ontmoeten elkaar in de zee de ene zegt tegen de andere hai waarop de andere antwoord:waar!!
Waarom kan een olifant niet fietsen.Antwoord:want hij heeft geen duim om te bellen
Een olifant en een muis waren aan het wandelen in de woestijn en de muis zei als je het warm hebt dan mag je in mijn schaduw staan.
Er komt een olifant binnen bij de dokter en de olifant zei:55meter plakband a.u.b! En de dokter zei hoezo?Ik ben in de porseleinenwinkel geweest.
Als de vlinder een goede partner heeft gevonden vindt er een paring plaats. Bij de paring spuit het mannetje een vloeistof, waarin zaadjes zitten bij het vrouwtje in. Vaak zitten ze uren lang met hun achterlijfjes aan elkaar, tot alle zaadjes in het lichaam van het vrouwtje zijn overgebacht.
Kort daarop begint het vrouwtje met het leggen van de eitjes. Maar eerst moet ze een geschikte plaats vinden om haar eitjes af te zetten. Deze plek moet voldoende veilig zijn voor de eitjes en later voor de jonge rups. Bovendien moet er voldoende en geschikt voedsel aanwezig zijn. Geschikt eten? Wel sommige vlinders zijn monofaag, dit betekent dat de rupsen slechts 1 plant als voedsel accepteren. Bijvoorbeeld de zijderups eet enkel de moerbijboom, de dag- pauwoogrups eet enkel brandnetel. Andere soorten zijn minder kieskeurig. Dit noemen we polyfaag en ze eten meerdere soorten planten. De vindervrouwtjes zijn in staat de planten te herkennen met hun poten.
Maar nu terug naar de eitjes. Als de vlinder, in ons geval de dagpauwoog, een geschikte brandnetel heeft gevonden legt het vrouwtje zo n 250 eieren aan de onderkant van de netel. De eieren van de dagpauwoog lijken net kruisbessen. Ze zijn ook niet groter dan een speldenkop. Het vrouwtje legt in heel haar leven ongeveer 1500 eieren. De stof waarmee het vrouwtje de eieren vast kleeft beschermt de eieren ook tegen koude of uitdroging.
De eieren op deze foto zijn al wat verder ontwikkeld. Als je goed kijkt zie je al kleine kopjes door het omhulsel heen. Na ongeveer 8 dagen is het zover. De rupsen komen uit en begingen met zn allen over het blad heen te kruipen.
Brandnetels vind je bijna overal. Daarom is de dagpauwoog zo talrijk aanwezig.
Afgezien van de kop bestaat de rups uit 13 deeltjes. Dit noemen we de segmenten. Dat kan je op de foto goed zien . Zolang dat de rupsen nog klein zijn blijven ze dicht bij elkaar. Zo zijn ze goed beschermd tegen vijanden. Pas als ze groter zijn gaan ze ook in hun eentje over het blad rond kruipen. Ze eten het ene blad na het andere op tot alleen het bladskelet overblijft. Daarbij spinnen ze witte draden die als een netwerk op de resten van het blad hangen. Op deze nieuwe vloer lopen ze rond en laten daarbij overal hun kleine zwarte mestballetjes achter.
Niet alleen overdag maar ook als ze eten en rondwandelen op het blad. En als ze slapen blijven de rupsen dicht bij elkaar zoals hier en dat blijft ook zo tijdens het vervellen. Doordat de rupsen zoveel eten barsten ze letterlijk uit hun vel. Vooraan bij de kop scheurt de huid open en de rups kruipt uit haar oude huid. Dit noemen we de vervelling. Dit gebeurt als de rupsen +/- 6 dagen oud zijn. Ze zijn dan ook wat donkerder van kleur. Als de rups uit haar vel gekropen is heeft ze over haar hele lijf licht gekleurde stekelige borstelharen. Na de vervelling gaat ze gewoon door met eten. Ze zitten nog steeds bij elkaar omdat vogels hen dan niet durven opeten.
Hier zie je de rups sterk vergroot. Helemaal rechts op de foto zit de kop. Achter de kop heeft ze ook 2 borstelharen. Hiermee houdt ze haar voedsel vast. Meer naar achter zitten vijf paar oranje looppoten.
Na 5 weken is het rupsenleven voorbij en dan begint de verpopping. Doodstil als een grote J blijft de rups hangen. Dan verrimpelt de huid helemaal. Net als bij de vervelling scheurt ze open tot achteraan. Nu komt de pop te voorschijn. Het beestje kronkelt tot de oude huid er af valt. De pop is groen en bovendien erg zacht. Binnen in de pop vindt de metamorfose plaats en na enkele weken ziet men de oogvlekken al doorschemeren. Na ongeveer 14 weken barst de pop open net alsof er 2 ritssluitingen open gaan. De vlinder moet hard werken om uit de pop te komen. Zijn vleugels zijn nu nog opgevouwen. We kunnen dus ook niet zien hoe mooi ze zijn.
Joepie het is gelukt! De vlinder houdt zich helemaal uitgeput aan de lege pop vast.
Dit gebeurt niet bij alle rupsen. Zo bv. bij de zijde- rups. Zij barst niet open maar maakt een web en spint zich er ook in. Ik heb zo een pop mee gebracht.
De kweker kweekt deze rups voor de zijde. Er worden dure sjaals van gemaakt.
Slechts een paar vlinders mogen daar uitkomen. Om verder te kweken. De andere worden in kokend water gesmeten. Dan verdwijnt de plakkerige stof en de rups sterft. Dan is de zijde klaar om gesponnen te worden.
De Toekan is een grote zwarte vogel van ongeveer 35 tot 65cm hoog. Er zijn bijna 40 soorten verschillende toekans.
Je hebt bijvoorbeeld de roodsnavel toekan, de reuzentoekan en de zwartsnavel toekan.
Zijn vleugels zijn kort en zijn staart is lang, zijn rugveren zijn glanzend zwart en vaak heeft hij op zijn borst een bontgekleurd verenpak.
Dit is de reuzentoekan
De toekans zijn familie van de spechtvogels, de poten zijn gebouwd zoals een spechtvogel.
De groene spechtvogel
Mannetjes en vrouwtjes zien er hetzelfde uit, het meest opvallende kenmerk van de toekan is de grote snavel die ook veel kleuren heeft. De snavel is bijna net zo groot als het dier zelf.
Waarom de snavel zo groot is daar zijn de wetenschappers het nog niet over eens, men denkt dat toekan een grote snavel heeft, om het reukvermogen groter te maken, maar daarvoor bestaat geen bewijs.
Waar wonen toekans?
De toekan komt voor in de tropische gebieden van Zuid en Midden Amerika. In Argentinie, Mexico en ook in Suriname. Ze komen niet voor in Nederland, alleen bijvoorbeeld dierentuinen zoals in Artis, maar niet in de vrije natuur. Ondanks hun opvallende kleuren zijn ze nauwelijks te herkennen, totdat ze gaan vliegen of roep laten horen. De vogels leven in groepen van ongeveer twaalf dieren. Elke groep heeft verschillende slaapplaatsen, en ze verhuizen als ze gestoord worden.
Het voedsel van de Toekan
De toekan eet vooral vruchten die ze met het einde van de snavel plukken, dan achterover gooien en doorslikken. Ze eten ook insecten en kleine reptielen en soms vallen ze zelfs vogelnesten aan.
Voortplanting
De toekan maakt zijn nest in holtes van bomen. Ze maken niet zelf hun nesten , maar ze gebruiken bestaande holtes in de bomen die ze groter maken, door het rottende hout weg te halen. Het nest wordt met verse bladeren bekleed en die worden vervangen als ze verwelkt zijn.
Het vrouwtje legt 2 tot 4 witte eieren, die in 2 tot 3 weken uitgebroed worden.. De beide ouders, moeder en vader zorgen voor de jongeren. Na 6 tot 9 weken vliegen de jongen uit.
Dit is de roodsnavel toekan die veel voorkomt in Suriname, hij wordt daar de Bigikuyake genoemd.
De eerste krokodillen verschenen meer dan 200 miljoen jaar geleden. Ze leken toen erg op grote dolfijnen. Ze leefden samen met de dinosaurus. Deze is echter al lang uitgestorven.
De krokodillen leven in de warme streken op onze planeet zoals:
Zuid-Amerika
Afrika
Azië
Australië
Er bestaan verschillende soorten krokodillen. De bekendste zijn de Afrikaanse krokodil, de Nijlkrokodil en de Indische krokodil. Dan heb je ook natuurlijk nog de alligator, de kaaiman en de gaviaal.
Als je wilt weten of een dier een krokodil of een alligator is moet je op het volgende letten: Als er tanden uit zijn bek steken is het een krokodil, als al zijn tanden bedekt zijn is het een alligator.
Krokodillen zijn gemene roofdieren. In de vrije natuur worden er elk jaar nog tenminste 500 mensen opgegeten door krokodillen.
Een krokodil is een reptiel. Ze zijn koudbloedig. Dat betekent dat ze niet van zichzelf warm zijn. Als het warm is, is de krokodil ook warm. Als het koud is, is de krokodil ook koud.
Het lijf van een krokodil
Krokodillen kunnen heel goed in het water leven. Het hele lijf is daar op gebouwd. Ze kunnen een paar uur onder water blijven zonder adem te halen. Dan daalt de hartslag tot 3 slagen per minuut. Ze kunnen zelfs met hun bek open onder water blijven. Dit komt door een waterdicht schot voor in zijn keelgat.
Hun neus, ogen en oren liggen boven aan zijn kop. Zo kunnen ze heel stil in het water liggen en toch hun prooi goed in de gaten houden. Als de krokodil onder water is, gaat er een vlies over het oog. Dit is een soort duikbril. Hij kan dus heel goed zien onder water.
De neus wordt afgesloten met een spier. Daar komt dan geen water in. De oren die vlak achter de ogen zitten worden beschermd door een grote schub. De krokodil heeft twee voorpoten en twee achterpoten. Aan elke voorpoot zitten vijf tenen. Aan elke achterpoot vier tenen. Tussen deze tenen zitten meestal zwemvliezen. Ook heeft de krokodil een sterke brede staart. Hier kan hij flinke klappen mee uitdelen. Hij gebruikt de staart ook om mee te zwemmen. Bij het zwemmen legt hij zijn poten tegen het lichaam aan. Hun huid bestaat uit harde hoornplaatjes. Deze hoornplaatjes zijn versterkt met been.
Hoe krijgen ze jongen
Krokodillen paren alleen onder water. De vrouwtjes leggen eieren en begraven deze in het warme zand. Wanneer het te koud is, komen de eieren niet uit. Ze broeden de eieren niet uit maar blijven in de buurt om ze te beschermen omdat andere dieren ze anders kunnen opeten. Ze legt ongeveer dertig tot veertig eieren. Om deze eieren zit een dikke sterke schaal. Deze eieren zijn wat groter dan kippen eieren.
3 Maanden later komen de eieren uit en worden de kleintjes geboren. De kleintjes in het ei hebben een neustandje om het ei kapot te maken. Ze maken dan een kwakend geluid. De moeder krokodil hoort dit en zij graaft dan de kuil gauw open zodat de kleintjes eruit kunnen. Ze zijn dan ongeveer 30 cm. groot.
Gevaar voor de jongen
De krokodillen-eieren en babykrokodillen worden vaak opgegeten door andere roofdieren, zoals slangen, vogels, schildpadden en grote vissen. 3 van de 100 babies overleeft het maar. Dit is dus heel weinig.
Een volwassen krokodil wordt ongeveer 5 meter lang. De mannetjes worden groter dan de vrouwtjes en kunnen wel 1.000 kg. wegen.
Het voedsel van de krokodillen
Het vrouwtje zorgt goed voor de kleintjes en zij draagt deze in de bek naar het water. De babykrokodillen moeten zelf voor eten zorgen. Ze eten insecten, vissen en kikkers. Als ze 1 jaar oud zijn moeten ze zelf kunnen overleven, anders worden ze door de andere krokodillen opgegeten. De grote krokodillen moeten dan ook weer voor andere babykrokodillen zorgen.
De krokodillen groeien hun hele leven door. Ze worden ongeveer 100 jaar oud. Door hun snelheid en sterke kaken kunnen ze grote beesten vangen. Ze kunnen heel goed zwemmen en gebruiken daarvoor hun krachtige staart. Met hun poten blijven ze in evenwicht, kunnen ze van richting veranderen of afremmen. Op het land kunnen ze op hun poten gaan staan en over een korte afstand heel hard lopen.
Ze kunnen wel meer als 2 meter hoog springen om hun prooi te vangen. Ze eten alles wat van vlees is en te dicht in de buurt komt. Ze vangen vogels, zebras, koeien en andere grote beesten. Deze worden dan onder water getrokken en aan stukken gescheurd. Ze eten ze dan met zn allen op.
Ze eten niet zo veel, ze eten meestal maar 1 keer in de 3 dagen. Omdat krokodillen koudbloedig zijn hebben ze niet veel eten nodig om hun lijf warm te houden. Ze kunnen wel 3 maanden zonder voedsel.
Luieren in de zon
Krokodillen liggen veel in de zon om lekker warm te worden. Een krokodil kan niet zoals een mens zweten. Als hij het te warm krijgt zet hij zijn bek open om zo de temperatuur te regelen. Ze houden van een temperatuur van rond de 30 graden. Als ze het te koud of te warm hebben kunnen ze doodgaan. Daarom kunnen ze in Nederland niet leven. Krokodillen leven in groepen bij elkaar. Daar zie je ook vaak vogels bij ze. Dit vogeltje wordt de krokodilwachter genoemd. Hij pikt de restjes vlees tussen de tanden van de krokodil uit en ze houden zo de tanden van de krokodil netjes schoon. De krokodil kan zelf zijn tanden niet schoonmaken omdat zijn tong vastgegroeid is.
De krokodil lijkt van binnen veel op de mensen, met dezelfde organen. Je ziet hier de rug, het hart, de lever, de longen, de darmen, de nieren en de maag.
De geluiden van de krokodillen
Krokodillen kunnen met elkaar praten door geluiden te maken. De kleintjes roepen hun moeder. Soms grommen krokodillen als ze elkaar tegen komen. De mannetjes en vrouwtjes kunnen elkaar roepen.
De jagers
Op de krokodillen is veel gejaagd vanwege de huid. De jagers gaan vaak s nachts jagen, want de ogen van de krokodil geven licht. Zo kunnen ze ze gemakkelijk zien. De jagers schieten ze dan tussen de ogen.
Van de huid worden tasjes, schoenen, horlogebandjes en andere dingen gemaakt. Deze zijn erg duur. Voor zon huid werd dan ook veel betaald. Dor het jagen stierven de krokodillen bijna uit. Daarom mocht er van de regeringen niet meer op hen worden gejaagd. Nu zien we ze weer veel meer in de natuur. Ook worden er krokodillen groot gebracht in natuurreservaten zodat ze niet bang hoeven te zijn voor stropers. Als ze dan oud genoeg zijn worden ze weer teruggezet in de vrije natuur.
Er waren 2 vissen aan het zwemmen in een kom buiten regent het.Zegt die ene goudvis tegen de andere goudvis,het regent daar buiten,maar wij zitten binnen wij zijn lekker droog.
Er zaten eens 2 vogeltjes in een nestje en de ene zegt tegen de andere,lekkere windje hé.Waarop de andere antwoord:ja moet ik er nog 1 laten.
Een papa kameel en zijn zoon zaten in de stal de zoon vroeg: papa waarom hebben we een grote mond waarop de papa antwoord dat is voor de woestijn en de zoon vroeg: waarom hebben wij groten poten waarop de vader antwoord dat is voor de woestijn en de zoon vroeg: papa waarom hebben we grote bulten waarop de vader antwoord dat is voor de woestijn en de zoon zei:maar papa wat doen we dan in de zoo???
Er waren 2 schapen aan het wandelen in de wei de ene zegt tegen de andere wat loop je zo mank waarop de andere antwoord ik ben vroeger lam geweest.
Er waren twee eekhoorns eikels aan het eten de ene zegt tegen de andere alles wat je eet ben jezelf waarop de andere antwoord dan zijn wij toch eikels.
mijn hond kan rekenen!!O,ja,jaaa als ik 4-4 zeg dan zegt die niets.
Een olifant en een kameel lopen door de woestijn de olifant zij ik vindt jou maar een raar beest jij hebt tieten op je rug waarop de kameel antwoord nou jij ook met die piemel op je hoofd!!
2 koeien stonden in de wei en de ene zit de hele tijd met zijn kont te schudden de ene vroeg:waarom schud je met je kont waarop de andere antwoord ik ben morgen jarig ik maak slagroom voor de taart.
dieren
vlinders zijn monofaag, dit betekent dat de rupsen slechts 1 plant als voedsel accepteren. Bijvoorbeeld de zijderups eet enkel de moerbijboom, de dag- pauwoogrups eet enkel brandnetel. Andere soorten zijn minder kieskeurig. Dit noemen we polyfaag en ze eten meerdere soorten planten. De vindervrouwtjes zijn in staat de planten te herkennen met hun poten. 
Hier zie je de rups sterk vergroot. Helemaal rechts op de foto zit de kop. Achter de kop heeft ze ook 2 borstelharen. Hiermee houdt ze haar voedsel vast. Meer naar achter zitten vijf paar oranje looppoten. 
bovendien erg zacht. Binnen in de pop vindt de metamorfose plaats en na enkele weken ziet men de oogvlekken al doorschemeren. Na ongeveer 14 weken barst de pop open net alsof er 2 ritssluitingen open gaan. De vlinder moet hard werken om uit de pop te komen. Zijn vleugels zijn nu nog opgevouwen. We kunnen dus ook niet zien hoe mooi ze zijn.
