Nadat mijn rugzak (die ik gebruik als boekentas) gezegend was in de kerk vroeg aan ik aan de kinderen in mijn klas of ze iets zagen aan mijn rugzak, of er iets veranderd was
? Een haantje de voorste vertelde me dat ze mooier was geworden nu ze gewassen was. Nog anderen zagen totaal geen verschil, er waren er zelfs bij die mijn rugzak maar niks vonden.
Opeens zei Jonas : Je boekentassen is uiterlijk niet veranderd maar wel innerlijk. Onmiddellijk veranderde de sfeer van los, lachen, plagen
in ernst. Jonas ging verder: Op het eerste zicht is er niets gebeurd. En
het is niet je boekentassen die veranderd is maar jij bent veranderd door je boekentas te laten zegenen.
Dat het nog stiller werd zal ik niet moeten vertellen.
|
Zwemmen, computeren, voetballen, tekenen ... 
en ... de juf en de meester plagen. 
De Zonhovense plussers wilden niet wachten om de vormelingen welkom te heten. Aan de foto's te zien kon het jonge volkje het wel smaken. Er werd gedanst, met kussens gevochten, gekwist, gezongen ...
Ook dit jaar zijn er weer palmtakjes uitgedeeld in de godsdienstklas. 
Samen met heel veel mensen waren we in de kerk én mochten we onze naam in micro zeggen én mochten we onze hand leggen in Gods handen én zongen we Namasté én kregen we een kruisje ...
