Reeds 16 jaar na één staat Sint-Eloois-Winkel op de eerste zondag van het jaar in het teken van de wandelsport. Vanuit de rijstpoepkes gemeente houden de Winkelse stappers er immers traditioneel hun Nieuwjaarstocht over diverse afstanden gaande van 6 tem 20 kilometer. Een ideale gelegenheid om onze calorieën na de overdaad tussen kerst en nieuw terug op pijl te brengen, alleen gooien spekgladde wegen in de ochtend alsnog roet in het eten.

Vooreerst nog kriskras langsheen de behuizing van de paardengemeente. Want jawel, ieder jaar begin oktober gaat  Sint-Eloois-Winkel immers steevast de geschiedenis in met haar befaamde straatpaardenkoersen. Doch het duurt niet lang vooraleer we via het ‘ Klein & Groot Schardauw’ met zijn imposante herenhoeve in een grillig mozaïek van uitgebreide landerijen zo effen als een biljarttafel terechtkomen.

Het zonlicht schittert op de braakliggende winterse landelijkheid, terwijl als een baken twee windturbines sierlijk de maagdelijk blauwe hemel kleuren als we de richting van de ‘kleine gracht’ en de Izegemse deelgemeente ‘de Mol’ opdraven. We worden er opgenomen in de sprookjesachtige omgeving van het Provinciale Domein “Wallemote-Wolvenhof”, de jongste telg van de West-Vlaamse provinciedomeinen, alwaar heerlijk ondergesneeuwde boswegels ons meetronen langs het weelderige groen, de mooie onder gevroren dubbele vijver, diverse merkwaardige bomen en de feeërieke imposante kastelen eigendom van de gemeente Izegem.

Best wel een verkwikkend en verrassend bosdoorsteekje, die ons bracht naar de Bosmolens en we halfweg onze benen mochten stilhouden voor een welverdiende rust nabij voorzitster ‘Rachel’ en haar equipe. Een warm vers tomatensoep gaat er best in, zodat eenmaal gesterkt we de wandeling heraanvatten langsheen een wel erg glibberig tussenstuk van een sociale woonwijk. Gelukkig slokte de gezonde boerenbuiten ons alras terug op, met een wijde kronkel langsheen winterse landelijke taferelen en enkele aftandse boerenhoven als zijn het Bosmolenhof en het Woestijnehof .

We bevinden ons duidelijk ook in de gekende groentestreek van Vlaanderen, zodat de geurige winterprei, spruitjes en andere broccoliplanten fors onze neusgaatjes gaan kriebelen. De soep hebben we weliswaar reeds op, maar met dit oppeppertje wordt algauw terug de dorpskern van Sint-Eloois-Winkel bereikt, alwaar het silhouet van de Sint-Elooiskerk zich sierlijk boven de behuizing gedraagt en ons oog valt op een frivool figuurtje met ontblote bips en een eet- & soeplepel in de hand.  Het is het kunstwerk ‘ ’t Rijstpoepke’ verwijzend naar de spotnaam van de Winkelnaren.

In de zaal gonst het ondertussen van de bedrijvigheid van komende en gaande wandelaars, Pieterke (zowat het boegbeeld van de Winkelse stappers) weet geen blijf met zijn geluk en het succes van deze 16de Nieuwjaarstocht. Op zijn gekende wijze sluit hij dan ook af met enkele Vlaamse schlagers à la Vader Abraham en Will Tura.  Ja : mooi, ’t leven is mooi …