Maar ik was nog maar even online of er kwam al
de boodschap op dat er iemand met me wou chatten. Dus accepteerde ik maar want
ik was nieuwsgierig wie dat er met me wou chatten. Al snel bleek dat het een
jongen uit Oost-Vlaanderen was, net als ik, en die vond dat ik er wel leuk uit
zag.Hey zei ik vol enthousiasme.Hey zei hij nuchter terug alsof hij hier
niks van verwachtte.Hoe noem jij?Ik ben Vince, wie ben jij misschien?
antwoordde hij, nog altijd niet echt enthousiast.Ik ben Sandra. Hoe gaat het
Vince?Goed hoor. Heb jij iMesh? Dat is wat gemakkelijker om te praten.Wat
is dat voor iets? vroeg ik curieus als ik was.Ohw, gewoon een programma om
muziek mee af te spelen maar je kan er ook op chatten. Je hebt het dus niet
veronderstel ik, of zie ik dat verkeerd?zei hij.Nee, dat is een heel juiste
veronderstelling.zei ik op mijn beurt terug.Zie je het dan zitten om het te
downloaden? Je moet gewoon bij Google intypen iMesh 8.1Oké zal ik doen. Even
geduld. Onmiddellijk typte ik het in bij Google en zoals hij had gezegd stond
er een programma om te downloaden. Achter dat ik het gedownload had stuurde
hij:En wat is je naam op iMesh?twilightSandrazei ik, me een beetje schamend
dat ik geen betere naam had weten te verzinnen.Ah, een Twilight fan dus.zei
hij.Ja bekende ik. Tot mijn blijdschap ging hij er niet verder op in. Op
iMesh melde ik me vlug aan en zag ik dat hij me al had toegevoegd als vriend,
al wat ik nog moest doen was accepteren. Na dat gedaan te hebben zette ik wat
fotos op mijn profiel op iMesh. We hadden het gezellig en we praten voort tot
23.00 uur. Toen moest ik van mijn ouders de computer afzetten en dat zei ik hem
ook.Oké dan. Ciao! En slaapwel! zei hij.Jij ook! zei ik vlug terug. Toen
sloot ik de pc af en maakte ik me klaar. Wat is het toch heerlijk om gewoon met
iemand te praten die geen vooroordelen heeft over je, dacht ik bij mezelf. Zo
ging het dag achter dag, en elke dag werd ik beter bevriend met Vince en elke
dag leerde ik hem beter kennen. Ik kon hem alles vertellen en hij luisterde ook
echt naar me. Zo was het ook andersom. En geleidelijk aan werd ik verliefd. Ik
wou weten wat hij van me vond, wat hij dacht van mn vriendinnen. Ik had
natuurlijk al mijn GSM nummer gegeven en elke avond smste we. We spraken ook
geregeld af omdat hij zo dicht bij me woonde. En hij was de mooiste jongen die
ik ooit had gezien. De keren dat we afspraken was ik elke keer heel
zenuwachtig, wat ook normaal was, want welk meisje is nu niet zenuwachtig als
ze optrekt met de jongen waar ze op verliefd is. Bij elke afspraak spraken we
met elkaar alsof we elkaar al jaren kenden, wat wel leuk was omdat hij me
precies helemaal begreep. Op een avond kreeg ik een sms van hem en ik deed hem
direct open, vol verwachting. Maar er stond nog niets echt onthullend in. Het
enige wat er stond was:Kan ik je een vraagje stellen? Nieuwsgierig naar wat
hij ging zeggen stuurde ik vlug terug ja stel maar. Euhm wil jij mijn lief
worden? Ongelovig keek ik naar het bericht. Meende hij dit nu echt? Vroeg hij
nu echt wat ik al die tijd al had gehoopt?Ja, dat wil ik wel ja. Stuurde ik
vlug, voor dat hij van gedacht kon veranderen. Wow, dacht ik in mezelf, ik heb
er nog al enen aan de haak geslagen.Wanneer zie ik je nog eens? vroeg hij.
.Is morgen om 10 uur in Cortewalle goed? vroeg ik want morgen begon het
weekend weer.Ja hoor, ik kijk er al naar uit. Toen ik dat las begon ik te
blozen. Het volgende moment begon ik al te panikeren. Wat moet ik in godsnaam
aandoen? In alle paniek smste ik naar Gwen. Zij zou wel weten wat te doen.Kom
morgen naar mij thuis om 8.30 uur naar mij thuis. Het is een noodgeval. Zo,
dat is gebeurd. Ik kon terug normaal ademhalen. De volgende dag werd ik al
vroeg wakker. De hele morgen ijsbeerde ik maar door mn kamer en liep ik zenuwachtig
te doen. Om stipt 8.30 uur ging de bel. Op kousenvoeten liep ik naar beneden en
deed ik de deur open.Wat is het noodgeval?zei Gwen, die er nog heel slaperig
uitzag.Ik heb een date om 10 uur en ik weet niet wat aantrekken.bekende
ik.Oké, laten we naar je kamer gaan en een stel leuke kleren uitzoeken. Dan
komt alles goed.zei ze zo kalm mogelijk, ook al kon ik van haar gezicht
aflezen dat ze zich afvroeg met wie ik op date ging. Samen haasten we ons naar
mijn kamer.Heb je dat leuke kleedje nog van op de jonge sokkenfuif? vroeg ze.Ja,
natuurlijk heb ik dat nog. Maar ik zou graag iets stijlvol, maar toch sportief
aandoen.Daar moest ze blijkbaar toch even over nadenken dus trok ze mijn
kleerkast maar open en begon er in te rommelen. Uiteindelijk vond ze toch iets
dat haar beviel. Nieuwsgierig probeerde ik te zien wat ze vast had.Dit lijkt
me iets leuk.zei ze, opgetogen. In haar handen hield ze mijn zwarte kleedje,
die eenvoudig was maar toch mooi.Jij moet echt styliste worden. Bedankt! Ze
glunderde even om mijn reactie. Vlug trok ik het aan want ik had nog maar een
half uurtje over om in Cortewalle te geraken en ik had mijn haar nog niet
gedaan.Wat vind jij dat ik met mn haar moet doen?Ik zou het opsteken. Dat
kan ik wel doen als je wilt, dat gaat sneller. Dankbaar keek ik haar aan, wat
zou ik toch zonder haar moeten? Na dat ook dat was gedaan keek ik in de
spiegel. Het meisje dat ik zag staan was prachtig en had een eenvoudige zwarte
jurk aan en haar haar was opgestoken. Kon ik dat echt zijn? Ik gaf Gwen nog een
kus en vertrok toen snel, bang dat ik te laat zou komen. Vlug ging ik op de
afgesproken plaats staan. In de verte zag ik hem al aan komen en om maar niet
dom te blijven staan liep ik ook langzaam naar hem toe.Hey, schat! riep hij me
toe.Hey! riep ik verlegen terug. Ik voelde een warme blos zich over mijn
wangen verspreidden en vroeg me af wat hij nu wel niet van me zou denken.Je
bent prachtig!riep hij uit toen ik dichterbij kwam. Moest hij dat nu zeggen? Alleen
al de gedachte dat hij zoiets zou zeggen zou me al laten blozen. Zie me hier nu
staan, straks denkt hij nog dat ik een tomaat ben.Euhm stamelde
ikDankjeHet is niet meer dan de waarheid.zei hij zonder blikken of blozen.
Samen gingen we op het bankje zitten en keken we over het meer. Na een paar
minuten stilte begon hij uiteindelijk terug te praten.Ik kan het nog altijd
niet geloven dat je ja hebt gezegd. Dat had ik echt niet verwacht. Je bent echt
mijn alles, dat weet je toch hé? Ik zie je echt graag, liefje. Ik legde mijn
hoofd op zijn schouder en genoot van het uitzicht. Wat had ik het getroffen met
Vince. Hij was zon schat, was altijd lief tegen me en hij zorgde ervoor dat ik
me belangrijk voelde. Dat iemand me nodig had. De dag vloog voorbij terwijl we
heel de dag praten en lachten en genoten van elkaars gezelschap. De avond kwam
al in zicht toen ik me herinnerde dat ik had beloofd om voor het avondeten
thuis te zijn.Sorry, maar ik moet door. Ik had mij ouders beloofd dat ik op
tijd thuis zou zijn voor het avondeten.Ohw zei hij, duidelijk overvallen
door die mededeling Oké dan, hopelijk zie ik je snel terug. Na een snelle kus
op zijn wang vertrok ik want als ik te laat zou zijn dan zou ik de eerste paar
weken niet meer aan uitgaan moeten denken, daar zou mijn moeder wel voor
zorgen. Na 3 minuten was ik al terug thuis en hijgend zakte ik in elkaar in de
zetel. Achter een paar minuutjes uit te hebben gerust, zette ik me recht en
haastte ik me naar tafel. Iedereen zat blijkbaar al rond de tafel en ze zaten
allemaal te wachten op mij. Oef,juist op tijd dus. Mijn moeder wierp een
woedende blik op me en zei toen ogenschijnlijk kalm:Oké, nu iedereen er is
kunnen we samen starten. Smakelijk! Iedereen begon te eten en ik was als
eerste klaar omdat ik rap gedaan wou hebben om te chatten met Vince. Hij was
online maar dit keer op MSN en toevallig was ook Kevin ook online. Ik had al
die tijd problemen met Kevin gehad. Hij had elke dag wel duidelijk gemaakt dat
hij me graag zag. Ik begon te chatten met Vince maar al na een paar minuten had
Kevin blijkbaar door dat ik online was.Hey, schatzei hij direct. Nee!dacht ik
bij mezelf. Niet nu!Heyantwoordde ik met tegenzin terug. Om niet onbeleefd te
gaan doen begon ik terug met Vince te praten. En hoe was jouw dag nog?vroeg
hij, lief en begripvol als altijd.Ik heb je geweldig gemist.gaf ze eerlijk
toe.Ik jou ook.zei hij terug bij wijze van antwoord. Wat zou ik toch zonder
hem moeten beginnen? Hij was zo charmant en vriendelijk en deed altijd wat hij
hoorde te doen. Plots kreeg ik een buzzer gestuurd. Even was ik nieuwsgierig
naar wie de buzzer had gestuurd maar dat sloeg al rap om. Het gesprek met Kevin
kwam naar voren springen op mijn scherm en ik klikte er maar op zodat het
rapper zou stoppen met knipperen. Wat heb je vandaag allemaal gedaan? Je nam je
GSM niet op. Ohw dat is juist ook, ik moet mijn GSM nog terug aanzetten. Ik
had hem vandaag afgezet omdat ik niet wou gestoord wou worden tijdens mijn
gezellig dagje alleen met Vince.Ja, sorry maar mijn GSM stond af. Stuurde ik
vlug terug in de hoop dat hij me hierna gerust zou laten. Maar al direct achter
dat ik had weg geklikt stuurde hij terug een bericht. Geïrriteerd klikte ik
terug op mijn gesprek met hem en begon ik te lezen wat hij had gestuurd. Het
kwam er op neer dat hij wou weten waarom ik mijn GSM had afgezet.Dat zijn jouw
zaken toch niet?! zei ik geërgerd.Had je weer afgesproken met die gast? Vince
geloof ik dat je hem noemt.zei hij uitdagend. Hoe was hij dat te weten
gekomen? Hij bespioneert me echt, de gluiperd.Hoe weet jij dat allemaal?vroeg
ik op mijn hoede.Dus je had met hem afgesproken?zei hij, zijn conclusies
trekkend uit mijn antwoord.Antwoord eerst op mn vraag.Nee, want jij
antwoordt ook niet op mijn vraag.zei hij terug, eigenwijs als hij was.Maar
als ik antwoordt, geef jij dan ook antwoordt op mijn vraag?vroeg ik omdat ik
graag het antwoordt op mijn vraag wou weten. En voor dat antwoord zou ik ver
gaan, dat wist ik nu al.Oké. Begin jij maar.zei hij, weinig toegeeflijk.Oké
dan. Ja, ik heb met hem afgesproken. Nu jij!zei ik, boos omdat ik
verantwoording moest afleggen bij hem.Ik had je dat eens horen zeggen tegen
Gwen.Dus je luistert me af?vroeg ik. Ik werd kwader met de minuut. Wie gaf
hem het recht dat te doen? Ik voelde de woede stijgen en op een moment zou ik
niets liever hebben gedaan dan hem een mep te verkopen en verwensingen naar
zijn hoofd slingeren. Maar omdat hij juist op dat moment terug begon te praten,
hield ik mezelf voor dat ik nog even moest wachten.Ik heb je niet
afgeluisterd, ik stond gewoon toevallig in de buurt toen je dat zei. Is er iets
tussen jullie? vroeg hij onbeschaamd. Ik probeerde me kalm te houden, wat maar
net lukte.Dat zijn jouw zaken niet.zei ik hem zelfzeker.Maar als je het echt
wilt weten, hij is mijn lief.zei ik hem om hem jaloers te maken en om hem
eindelijk te laten ophouden met zijn liefdesverklaringen.Ohwzei hij,
blijkbaar verrast door dat feit. Ik wachtte geduldig op de rest maar die kwam
er blijkbaar niet, al wat hij deed was wezenloos voor zich uit staren. Vlug
sloot ik het gesprek en begon ik weer met Vince te chatten. In een paar minuten
had hij me al terug blij gekregen. De dag vloog voorbij en s avonds zat ik
zoals gewoonlijk mijn boek te lezen en te smsen, maar veel lezen zat er niet
bij. Al snel was het weekend voorbij en begon er weer een lange week school.
Toen ik op school aankwam zag ik Kevin staan bij de schoolpoort, en het was wel
duidelijk dat hij daar op mij stond te wachten. Dus probeerde ik me om te
draaien en de andere kant op te lopen, maar hij had een veel betere conditie
als ik dus al na een paar passen had hij me ingehaald.Hey, waarom zon haast?
Maar voor ik ook maar kon antwoorden begon hij al terug te praten, zo snel dat
ik geen kans kreeg om er tussen te komen.Weet je wat? Dat is nu niet
belangrijk, maar wat ik je nu ga vertellen wel. Luister nu maar goed. Vince
bedriegt je! Een triomfantelijke uitdrukking verscheen op zijn gezicht.Nee,
dat kan niet!begon ik direct te protesteren. Daar had hij geen tijd voor gehad
want zaterdag had hij bijna de hele dag met mij doorgebracht en s avonds had
ik heel de tijd met hem gechat en zondag had hij training gehad dus waar zou
hij de tijd vandaan halen. Toen begreep ik het ineens. Kevin vertelde me dit
niet omdat het gebeurd was, maar hij was gewoon jaloers.Ik weet dat je jaloers
bent op Vince maar als je ons uiteen wilt drijven dan zul je toch met iets
beters moeten afkomen hoor.zei ik, zeker van mijn standpunt.Sandra, ik doe
dit niet om je voor mij te winnen! Het is echt waar! Ik heb het zelf
gezien.riep hij uit.Jaja, zal wel.zei ik, waarop ik me omdraaide en wegliep,
richting school. Hij riep me nog een tijdje, maar dat geluid stierf na een
tijdje weg. De dag ging tergend traag voorruit en ik hoopte dat het snel terug
avond was, want Vince had beloofd om aan de schoolpoort op me te wachten. Na
een dag die naar mijn mening vreselijk lang had geduurd ging de bel, eindelijk.
Maar toen ik als eerste aan de schoolpoort kwam werd ik alles buiten verwacht.
Vince stond daar met Alicia te kussen. Geschokt liep ik haastig voorbij en
fietste ik zo snel ik kon naar huis. Hoe kon hij me dit aandoen? Ik liet me op
de zetel vallen en barstte in tranen uit. Waarom ik? Waarom wilden ze toch
altijd mij kwetsen? Ik wist het antwoordt niet. Ik bleef maar huilen en na een
paar minuten daar te liggen snikken ging mijn GSM af. Ik had een bericht. Vince
vroeg waar ik was.Ohw, mis je me dan? Het leek me daar nochtans gezellig, jij
en Alicia samen.stuurde ik terug. Daarachter zette ik mijn GSM af. Want ik had
geen zin om nog verder lastig gevallen te worden. Helemaal afgesloten van de
wereld zette ik mijn muziek heel luid en begon ik te lezen. Daarin ging ik
helemaal in op zodat ik niet aan mijn problemen zou denken. Om stipt half tien
stopte ik met lezen en begon ik mijn tanden te poetsen. Zodra dat gedaan was
liep ik naar beneden en zie mn ouders snel slaapwel. Vlug kroop ik in mijn
bed, alsof het me zou beschermde tegen de koude buitenwereld. De volgende
morgen was ik te laat op school en staarden ze me allemaal aan in de klas. Dat
waren ze niet gewend van mij. Ik kroop achter mijn bankje en begon mee te
schrijven. De dag ging nog trager voorbij als gisteren en elke speeltijd deed
ik mijn best iedereen te ontlopen om niemand te moeten uitleggen wat er
gisteren was gebeurd dat ik zo slecht gezind was. Uiteindelijk kon Gwen toch
dicht genoeg komen om een gesprek te beginnen en dus staakte ik het weglopen en
zette ik me rustig neer op een bankje, klaar voor de vragen die ongetwijfeld
zouden volgen.Sandra, als je niet wilt moet je me niets zeggen over gisteren.
Ik wil gewoon even met je praten. Toen het tot me doordrong wat ze zei, keek
ik verbaast naar haar. Ze wou niet weten wat er gisteren was gebeurd.Oké, zoek
jij maar een onderwerp om over te praten want ik heb nu echt geen zin om een
onderwerp te zoeken.zei ik droog. Zo zaten we heel de tijd te praten en het
ging naarmate de dag vorderde al heel wat beter met me. Ik had nog altijd met
geen woord over Vince gerept, en daar had ik ook geen zin in. Maar Gwen
verdiende het te weten. Dus zei ik het maar. Achteraf voelde ik dat ze nog
vanalles had te vragen, maar dat ze dacht dat ik dat niet leuk zou vinden dus
besloot ze te zwijgen. De hele dag vroeg ze er niet meer naar maar als ze dacht
dat ik niet keek, keek ze vlug naar mij, om te zien of er aan iets aan me
opviel dat er wat scheelde. Maar buiten het feit dat ik me afzijdig hield en
niet veel zei, viel er niets op te merken dus stopte ze al vlug met kijken. Na
die lange vermoeiende schooldag zette ik me thuis aan de keukentafel en stortte
ik me op mijn huiswerk. Maar dat was al veel te snel af naar mijn zin. Dus ging
ik maar op de pc wat chatten op MSN. Onmiddellijk nadat ik online was gekomen
kwam er al een gesprek op met Kevin.Hey, ik had gelijk zeker?zei hij
triomfantelijk.Dat zijn jouw zaken niet! En laat me gerust!typte ik boos
terug. Ik sloot het gesprek af en wou me net afmelden toen Vince een gesprek
met me opende.Schat, dat van gisteren met Alicia stelde niks voor. Jij bent
mijn alles en ik kan niet zonder jou. Laat me nu toch niet staan.Vince het is
gedaan. Je bent een player en dat hoef ik niet. Dus laat me nu gerust! Vlug
sloot ik ook dat gesprek af en meldde ik me af voordat één van de twee weer een
gesprek met me kon aanknopen. Ik was woedend. Op mezelf maar ook op Kevin en op
Vince. Waarom confronteerden ze me hiermee? Ik had het gisteren ook al moeten
aanzien, waarom dan nu terug? Ik vond het een lastige situatie want zolang
Vince en Kevin heel de tijd met mij gesprekken probeerden te voeren zou ik niet
meer op MSN komen. Ze in het echt ontlopen zou een stuk moeilijker zijn. Ik
hield nog altijd van Vince, maar hij duidelijk niet meer van mij, als hij me
zoiets aandoet. Ik zette mijn GSM aan en wiste zonder te kijken alle berichtjes
die er opstonden. Ik legde me neer op mijn bed en dacht rustig na. Over wat ik
morgen zou doen, hoe dat ik ze zou kunnen ontlopen, en of ik het Lily zou
vertellen wat er was gebeurd. Uiteindelijk viel ik in slaap. s Morgens werd ik
al veel later wakker als normaal en ik voelde me uitgeput.Shitriep ikIk heb
me verslapen. Ik had helemaal geen zin om naar school te gaan. Maar ik zou
moeten want mijn moeder zou me niet thuislaten tenzij ik koorts had en heel de
tijd moest hoesten. En dat was niet het geval dus probeerde ik me zo goed
mogelijk voor te bereiden op de dag die komen ging. Een snelle blik in de
spiegel liet me zien dat mijn haar onmogelijk was. Na veel kammen kreeg ik het
uiteindelijk in een staartje. Ik trok vlug mn jeansbroek aan met een grijs
T-shirt er op aan. Beneden schrokte ik vlug een ontbijtje binnen en liep toen
vlug naar mijn fiets. Als Lily nu nog maar niet was vertrokken. Tegen 17
kilometer per uur fietste ik naar Lily en als ik een minuutje later aangekomen
was dan was ze al weg geweest.Sorry, ik had me verslapen.excuseerde ik me. We
fietsten al zwijgend naar school en de stilte was erg geladen. Zij had
natuurlijk door dat er iets was dat ik niet tegen haar zei maar ze wist
waarschijnlijk ook dat ik geen zin had om er nu over te praten dus begon ze er
ook niet over. Aan de poort aangekomen zag ze dat zowel Kevin als Vince me aan
het opwachten waren, maar het feit dat ik niet alleen was schrikte hun
blijkbaar af. Tevreden liep ik door het hek en plaatste ik mn fiets in de
fietsenstalling waar Gwen ons al opwachtte.Hey!riep ze uit toen ze ons in het
zicht kreeg. Nog altijd zwijgend voegden we ons bij haar en liepen we samen
naar de speelplaats. Ik kon me maar niet concentreren in de les en ik lette
niet op als iemand me iets vroeg. Dat resulteerde in 2 kruisjes voor gedrag.
Maar het kon me allemaal niet meer schelen want welk doel had ik nu nog in mijn
leven? Gwen probeerde me heel de tijd op te vrolijken en dat lukte haar
uiteindelijk ook. Tegen het einde van de dag liep ik met een iet wat
geforceerde lach rond, maar dat was genoeg om mijn vriendinnen gerust te
stellen. Ze veronderstelden dat ik gisteren een dipje had gehad en dat nu alles
terug in orde was. Gwen was blij met het resultaat van haar ondernemingen en
dat liet ze ook merken. Heel de tijd maakte ze vrolijke opmerkingen en lag ze
te lachen.
Waarom leef
je nog als je vindt dat je daar geen reden toe hebt? Zonder iemand speciaal in
het leven, heeft het leven dat nog wel zin? Ik dacht van niet. Dus zou ik het
mezelf gemakkelijk maken. Ik zou het gewoon beëindigen, het simpel maken. Het
was geen moeilijke keuze. Maar wat als mijn ouders er nu eens op tijd
achterkwamen? Ik zou eerst nog gewoon een beetje op de computer zitten en doen
alsof er niks aan de hand was. Dat was het beste, dacht ik. Dus zette ik mijn
pc op en wachtte tot het scherm eindelijk aangaf dat hij aanstond. Eindelijk,
dacht ik, dat werd ook tijd. Vlug zette ik mijn MSN aan en geduldig wachtte ik
deze keer tot er op kwam wie er allemaal online was. Toevallig was er niemand
online, buiten Kevin dan. Dus startte ik maar een gesprek met hem op. Kevin was
altijd een goede vriend geweest, en hij had direct doorgehad als er iets niet
in orde was. Zo ging het ook deze keer. Ik antwoordde gewoon op zijn vraag en
al snel volgde er op mijn antwoord een bezorgde Wat is er?. Niks zei ik vlug,
maar ik had nooit overtuigend kunnen liegen.Sandra zeg nu gewoon wat er is, je
hoeft heus niet bang te zijn. Dat weet je toch.stuurde hij.Ja dat weet ik,
maar er is echt niks.Moet ik echt naar jou komen om het te weten te komen of
ga je het me zo vertellen?Kom dan als je durftzei ik uitdagend.Oké, als je
zon dingen begint moet er wel iets grondig mis zijn. Dus zeg het me gewoon want
je kan het echt niet blijven opkroppen, dat is ongezond weet je? Wat moet ik
nu weer gaan verzinnen dacht ik bij mezelf. Zou ik het kunnen opbrengen om de
waarheid te zeggen? Misschien is het beter dat ik de waarheid zeg, dan weet
toch één iemand het. Verstrengeld door twijfels wist ik niet meer wat te
zeggen, en na een paar minuten kwam er een ongeduldige krijg ik nu bijna
antwoord of hoe zit het?. Overhaast besloot ik dat ik het maar zou zeggen want
hij verdiende toch om het te weten voor dat ik me ook maar iets aan deed. Dus
zei ik vlug:Oké je hebt me door er is wel iets.die al na een paar seconden
werd beantwoord door Wat is er dan???.Ik ben gewoon wat ziek en loop met de
gedachte rond om het nu te laten ophouden, alles gedaan, geen problemen
meer.Hoe bedoel je? Je gaat toch geen rare dingen doen hé? Alsjeblieft,
Sandra, er zijn zoveel mensen die om je geven dus doe ze dat niet aan! Onmiddellijk
had ik er spijt van. Ik had kunnen weten dat hij zo zou reageren, want hij was
altijd al gekant tegen dingen die niet menslievend waren. Ook gaf hij elk jaar
geld aan het project van Broederlijk Delen dus ik had kunnen weten dat hij zo
zou reageren. Waarom heb ik mezelf dit toch aangedaan? dacht ik bij mezelf. Sandra?
Sandra, ben je daar nog? Sandra doe nu toch zon dingen niet, laat me niet in
de steek!!!Jij kan ook wel zonder mij, je hebt Jess nog en die betekent toch
een pak meer voor jou dus één persoontje maakt niet veel uit Ja dat heb ik
goed gezegd dacht ik bij mezelf. Dat kwam heel kalm en rustig over juist zoals
ik me voelde. Ik had me neergelegd bij de beslissing en als ik dat eenmaal had
gedaan dan kon niets me nog van mijn besluit afbrengen. Dat voelde Kevin
waarschijnlijk ook aan want achter 3 minuten had hij nog altijd niet
teruggestuurd.Waarom wil je het eigenlijk doen?vroeg hij toen aarzelend.Dat
is toch logisch, zei ik, teleurgesteld dat hij het niet begreephet pesten
blijft maar aanhouden en nu ook Siebe me uitlacht omdat ik hem iets persoonlijk
zei is de emmer overgelopen. Hij was de druppel en ik kan het nu gewoon echt
niet meer tegen, het is teveel. Dat zou jij toch moeten weten, als je me goed
had gadegeslagen de laatste dagen. Het weegt heel zwaar op me en het drukt me
naar beneden, naar de bodem van een bodemloze put en dat kan zo niet verder.Zo
nu was het gezegd, dacht ik tevreden. Maar het had toch veel gevoelens
losgemaakt, die paar zinnen. Ik herinnerde het me nog hoe vreselijk ik het had
gevonden toen ik had gezien dat Siebe op de speelplaats naar me wees en begon
te lachen. En later op de dag had het nog zwaarder op me gedrukt omdat ik had
gezien hoe ook Arne naar me zat te wijzen en zat te lachen. Die dag had ik
beslist dat ik er een einde aan moest maken. Maar eerst zou ik het nog even
moeten doorploeteren tot na de communie van mijn kleine broertje. Dat stond
vast, want ik kon zijn belangrijke dag niet verpesten door daarvoor dood te
gaan waardoor iedereen op zijn communie misschien in rouwstemming zou zijn. Dat
zou ik niet kunnen riskeren, dat verdiende hij echt niet. Maar elke dag werd ik
depressiever, maar gelukkig kwam met elke dag ook de communie dichterbij. Ik
schoot wakker uit mijn dagdromen toen Kevin een buzzer stuurde.Ohw, sorry ik
was aan vanalles aan het denken. Hoe ik alles ga regelen enz. Wat is er?Sandra
je mag het echt niet doen!!! Laat die pestkoppen toch voor wat ze zijn en dan
die Siebe Het is een loser als hij niet ziet hoe geweldig jij bent, maar door
zon zaken mag jij je niet laten
neertrekken! Ze zouden onbeduidend moeten zijn tegenover al de vrienden die jij
hebt. Zoveel hebben zij er niet, ze zijn waarschijnlijk gewoon jaloers op je.
Dus doe het niet, alsjeblieft? Daar moest ik even over nadenken. Wat als hij
gelijk had? Wat als ze alleen jaloers waren? Ze begon te twijfelen aan haar
standpunt en dat was precies wat hij had verwacht zodat hij onverwachts tot de
aanval kon overgaan.Sandra je bent een lief meisje de hele wereld zou je
missen als je weg zou zijn. Je hebt trouwens geen reden om dergelijke dingen te
willen doen want iedereen heeft wel eens een slechte dag. Iedereen heeft wel
eens een zware periode maar alles zal later minder zwaar zijn omdat je het dan
waarschijnlijk beter begrijpt, maar nu mag je het nog niet doen want je weet
niet of je leven nog gaat beteren en dat zou zo eens goed mogelijk kunnen zijn.
Dus stop met zo negatief te denken en probeer die pestkoppen te negeren. Ze
zijn het niet waard op voor te sterven, en je kan er altijd met iemand over
praten als het slecht gaat, dat lucht op. Je hebt er goed aan gedaan om het mij
te vertellen en ik geef om je en dat zou je moeten weten. Jij bent belangrijk
voor mij! En bedenk eens wat je zou doen als je zelfmoord zou plegen? Je zou de
pestkoppen alleen maar gelukkig maken omdat je ze gelijk hebt gegeven dan, ze
zouden denken dat je zwak bent maar dat ben je niet dus laat dat ook zien!
Negeer ze gewoon, ze zijn jouw tijd niet waard dus moet je ook geen tijd
verspillen aan het piekeren over dingen die zij hebben gezegd. Je bent een
mooi, slim, lief, schattig en grappig meisje en er zijn zoveel jongens die jou
graag zouden willen, laat je dan toch niet onderuit halen door één pummel die
denkt dat jij niet de moeite waard bent. Hij zou eens moeten weten hoe hard hij
zich vergist. En trouwens het is het innerlijk dat telt dus hij kan je niet
beoordelen want hij heeft nog niet eens één woord tegen je gezegd. En ik heb
nog een reden waarom je het niet mag doen, hoe denk je dat Gwen en Lily wel
niet zullen reageren? Zoiets kan je ze toch niet aandoen Dat zou gewoon
gruwelijk voor ze zijn! Dat kan je gewoon niet doen, nee dat mag je ze gewoon
niet aandoen.Wow dacht ik in mezelf daar moet ik toch even over nadenken.
Ergens had hij ook wel gelijk maar soms had hij toch ook helemaal geen gelijk.
Dat deel van die jongens klopt bevoorbeeld helemaal niet. Het is maar één
jongen die achter mij loopt en daarvan weet ik het niet eens echt zeker. Het is
niet dat ik het hem ooit eens heb gevraagd of hij verliefd was op mij, maar ja
wie doet er ook zoiets. En dat deel waarin hij mij beschreef klopt ook niet,
maar daar zal ik hem maar niet op wijzen want daar komt toch een hele discussie
van en hij geeft die nooit op. Wat moet ik nu terug typen dacht ze, zichzelf
vervloekend dat ze die stomme woorden had getypt.Sandra ben je daar
nog?Jaja, ik ben er nog ik wist gewoon niet echt wat zeggen.gaf ze eerlijk
toe.Ben je nu van gedachten veranderd? vroeg hij onzeker. Was ik veranderd
van gedachten? Ik kon het zelf nog niet goed zeggen. Ik was ook zo in de war
door zijn woorden, ik stond volledig in rep en roer. Al die woorden hadden me
zo geraakt en ze waren ook zo ongelooflijk waar, buiten sommige dan. En ze
bevatten een boodschap, maar dat was ook redelijk logisch. Hij had dit voor een
reden gezegd, natuurlijk. Het leek zelfs alsof hij alles op voorhand had
gepland. Hij had het misschien zien aankomen en dit gesprek al helemaal
gepland. Of hij had dit gewoon gezegd omdat hij dacht dat hij me zo zou kunnen
overhalen om te blijven leven. Maar was dat wel zo? Had hij me inderdaad
overhaalt? Als het allemaal nu eens wat simpeler was hé Maar dat was het niet
zei ik streng tegen mezelf. En dat zou het ook nooit worden, dus ik zou moeten
beslissen onder de huidige omstandigheden want directe verandering zat er niet
aan te komen.Probeer het gewoon nog eens bij Siebe, als je je dan toch zo druk
maakt over hem. Maar ik zou die keikop laten voor wat hij is. Hij is jou niet
waard. Wie weet probeer ik het nog wel eens maar niet direct want ik kan het
nu echt nog niet aan om zo nog eens behandeld te worden. Er verstreek weer een
beetje tijd en uiteindelijk was het Kevin die als eerste de stilte
verbrak.Wilt dat zeggen dat je bent veranderd van gedachte?Het was nu wel
duidelijk dat hij niet zeker was. Ik meende zelfs dat hij een beetje van zijn
stuk was door wat ik allemaal had gezegd. Dat vond ik raar want normaal kon ik
Kevin nooit van zijn stuk brengen, maar het leek alsof de woorden die ik had
gezegd hem allemaal diep hadden getroffen. Alsof hij ze allemaal persoonlijk
opvatte, dat het zijn schuld was dat ik mezelf zon dingen wou aandoen. Euhm ik
had nog altijd niet beslist. Het moet nu worden beslist hield ik mezelf voor,
uitstellen was geen optie.Oké, ik zal wel zien hoe het leven nu loopt, en je
zal wel zien hoe het uiteindelijk gaat met mij zei ik hopend dat ik zoiets nog
zou aankunnen als een dag terug op school. Het zal me lukken zei ik luidop. Ook
al wist ik dat niet zeker, toch bleef ik het in mezelf herhalen tot dat ik zo
zelfzeker was dat ik dacht dat ik school wel zou aankunnen.Yes, het is me
gelukt !!! Dacht dat het van mijn hele leven nog niet zou lukken om je van je
gedacht te brengen. Blij als hij was had hij blijkbaar niet gemerkt dat ik had
gezegd dat het misschien niet zou lukken om lang in leven te blijven.Sandra!
werd er plots geroepen. Plots schoten mijn gedachten naar Kevin en dacht ik dat
hij zijn woord had gehouden en naar mij thuis was gefietst. Maar die gedachte
verdween even snel als hij gekomen was omdat hij niet op 3 minuten naar hier
zou kunnen fietsen want zolang was het geleden dat hij het laatst iets had
gestuurd op ons MSN gesprek.Gaan slapen! Deze keer hoorde ik duidelijk de
stem van mijn vader die op de benedenverdieping was.Oké! riep ik op mijn
beurt terug Slaapwel paps! Vlug stuurde ik Kevin dat ik moest gaan slapen en
begon ik me klaar te maken voor te gaan slapen.Oké, slaapwel lieverd! zei hij
vrolijk. Wat bedoelt hij daar nou weer mee? dacht ik. Ach, ik zal het maar
laten. Vlug sloot ik mijn MSN af en maakte ik me klaar voor te gaan slapen. Na
dat ik mijn tanden had gepoetst pakte ik mijn boek en begon te lezen want ik
vond 23.00 uur nog veel te vroeg om te gaan slapen en ik had ook heel de avond
uit gekeken naar het moment waarop ik verder kon lezen in Eclips. Vol spanning
liet ik me vallen op bed en begon te lezen. Wat is het daar toch heerlijk in
Forks. Ik kon me echter niet volledig concentreren op het boek omdat ik heel de
tijd moest denken aan de woorden die Kevin tegen me had gezegd. Waarom zei hij
tegen mij dat ik belangrijk voor hem was en zei hij lieverd tegen me? Hij had
toch een relatie met Jess. Ik zou hem maandag moeten negeren voor zijn eigen
bestwil want anders geraakte hij Jess nog kwijt en zou ik me schuldig voelen
omdat dat door mij kwam. Omdat ik uiteindelijk alleen maar dingen zat te
plannen voor maandag, legde ik mn boek weg en probeerde ik te slapen. Dat ging
niet zo goed en achter een uur te liggen rusten viel ik eindelijk in een
oppervlakkige slaap. Na 6 korte uurtjes slaap werd ik wakker omdat mijn
broertje de TV geluid te hard had gezet.Robin, zet dat wat stiller! Er zijn
mensen die nog proberen te slapen!riep ik.Oké, is al goed hoor! riep hij
terug. Maar het was al te laat. Eens wakker, geraak ik niet terug in slaap. Nog
slaperig trok ik mijn kleren aan en begon ik mijn tanden te poetsen. Toen ik in
de spiegel keek herkende ik mezelf niet. Wie was dat die daar in mijn kamer
stond? Mijn haar zat helemaal in de war zoals elke morgen en mijn ogen waren
klein van het tekort aan slaap. Wat een nachtmerrie zei ik bij mezelf. Vlug
deed ik mijn haar in een staart en waste ik mijn gezicht zodat ik toch al iets
wakkerder was. Beneden aangekomen was ik blijkbaar de laatste die wakker
was.Goedemorgen liefje zei mijn moeder zodra ik één voet in de keuken zette.
Ik nam me een kom en goot er wat special K in. Na dat vlugge ontbijt zei mijn
moeder al snel dat Kevin had gebeld en dat hij had gevraagd of ik naar hem
mocht komen als ik wakker was.Ga maar vlug want hij zal al staan wachtenwas
alles wat ze nog zei. Mompelend stemde ik in en haastte me naar de garage. Na 9
minuten goed doorfietsen kwam ik eindelijk aan. Een zenuwachtig gevoel had zich
meester gemaakt van mij. Wat zou hij vragen? Waarom had hij er op gestaan dat
ik naar hem zou komen achter dat ik wakker was? Moeder had gelijk gehad, Kevin
stond daar al op de oprit en het was duidelijk merkbaar dat hij daar al een
tijdje zat.Hey zei ik vlug terwijl ik mijn fiets voor de poort zette.Hey
antwoordde hij vrolijk terug je hoeft je fiets niet weg te zetten hoor. We
gaan naar Cortewalle.Ohw oké dan. Ik pakte mijn fiets terug vast en wachtte
gespannen af tot hij met zijn fiets uit de garage kwam. In stilte fietsten we
naar Cortewalle. De spanning was om te snijden en ik was niet van plan om als
eerste de stilte te verbreken. Dat zag Kevin ook en daarop begon hij te
spreken.Je vraagt je vast af waarom dat ik per se met je wou afspreken als ik
je maandag toch al zie, niet?Ja, knikte ik, verlegen dat het zo van mijn
gezicht af te lezen viel dat ik dat wou weten.Nou ik wou gewoon weten of je al
die dingen die je gisteren zei ook meende.ging hij kalm verder. Mijn ogen
werden groot, wou hij het daar over gaan hebben? Dat had ik wel kunnen
verwachten, maar ik had gehoopt van niet. Ongewild kwam er een krop in mijn
keel.Ja, ik meende die woorden zei ik, ongemakkelijk draaiend onder de blik
in zijn ogen.Waarom zou je dat doen? zei hij nog altijd heel serieus en
rustig, alsof er niets was.Dat heb ik je gisteren al gezegd zei ik nerveus
terug.Ja, maar waarom, dat waren geen echte redenen. Of dat zouden toch geen
redenen mogen zijn.Vlug ging ik op een bankje zitten, ergens waar de mensen
ons niet rap zouden zien zitten. Hij legde zijn arm op mijn schouder. Een koude
rilling liep van in mijn nek over mijn ruggengraat. Wat deed hij toch? Ging het
niet meer goed tussen hem en Jess?Wat is er Kevin? Wat wil je zeggen? vroeg
ik nog nerveuzer als eerst doordat zijn arm op mijn schouder lag.Ik wou je
gewoon zeggen dat ik je nooit meer kwijt wil. Jij bent mijn alles en ik zou
niet zonder je kunnen. Verward schudde ik mijn hoofd.Hoe kan dat nou? Je bent
samen met Jess. Jess is jouw alles, niet ik. Verbaasd door mijn reactie zweeg
hij even.Wist je dan nog niet dat ik en Jess uit elkaar zijn?Hij pakte me nog
steviger vast en drukte me tegen zijn zij.Wat bedoel je? Kevin je doet
raar.Jess had door dat ik niks voor haar voelde. Ze zag me altijd maar kijken
naar jou en ze werd jaloers. Dus heeft ze het maar uit gemaakt. Maar ik zie jou
echt graag, Sandra. Al vanaf het eerste moment dat ik je zag wist ik dat jij de
ware bent voor mij.Ik schudde zijn arm van me en begon te lopen.Dat kan
niet! schreeuwde ik naar Kevin. Maar al snel had hij me ingehaald. Hij schudde
me zacht door elkaar.Dat is gewoon de waarheid, Sandra. Neem het nou gewoon
aan. Ik zie je gewoon doodgraag liefje.Nee, dit kan niet. Niet nu. Kevin laat
me los. Je bent gewoon een vriend voor mij. Spartelend zat ik daar, vast in
zijn sterke armen.Waarom ga je nu lopen? Je hebt geen reden om te gaan lopen.
Als ik je vriend ben dan heb je toch niks te vrezen? Wees nu gewoon kalm.
Braaf deed ik wat me was opgedragen.En zeg nu wat het probleem is. Ik heb je
toch niks misdaan. Ik heb gewoon gezegd wat je voor me betekent. Daar is toch
niks mis mee? Nu hij het zo zei leek het ineens allemaal zo kinderachtig van
me.Oké, ik ben rustig nu. Laat me nu maar los, ik zal niet weer proberen te
gaan lopen. Voorzichtig zette hij me terug op het bankje en ging hij naast me
zitten.Ga je me nog zeggen wat het probleem is? Er is geen probleem. Ik had
gewoon niet verwacht dat jij iets in mij zag. Jess was en betere keuze en dat
weet je zelf ook wel.Nee, dat is niet waar. Jij bent veel mooier,
vriendelijker, liever, eleganter en schattiger dan Jess ooit zal zijn. Daarom
zie ik jou ook zo graag. Als om dat te bevestigen gaf hij me een kus op mijn
wang.Oké, nu is het genoeg! riep ik.Tot daar en niet verder.Maar ik was
nog maar juist begonnen.Ja, en daar houdt het ook mee op. Verder ga je niet.
Na dat ik dat had gezegd liep ik weg en deze keer hield hij me niet tegen. Bij
de fietsen aangekomen zag ik dat Kevin nog altijd op het bankje zat. Na dat ik
een laatste blik op hem had geworpen keerde ik me om en ging ik met mijn fiets
op weg naar huis. Thuis kon ik maar niet uit mijn hoofd zetten wat er s
morgens was gebeurd. Ik kon het maar niet bevatten dat Kevin al die jaren op me
verliefd was geweest zonder dat ik het had gemerkt. Ik legde me neer op mijn
bed en dacht na of dat hij ooit had laten blijken dat hij geïnteresseerd was in
mij. Maar in welke herinnering ik ook keek, nergens vond ik een spoor dat er op
kon wijzen dat hij op me verliefd was geweest, ook toen al. Ineens ging mijn
GSM af. Vlug griste ik hem uit mijn broekzak zonder ook maar na te denken over
wie het zou kunnen zijn. Maar toen ik uiteindelijk zag van wie de sms kwam
versteende ik. Wat had Kevin nu weer te zeggen? Ik deed de sms open ook al wist
ik dat ik de inhoud waarschijnlijk niet leuk zou vinden. Er stond het volgende:
Schat, ik zie je gewoon graag. Ik kan niet
zonder jou. Ik ben gewoon verliefd op je. Ik ben zot van je zonder reden en er
zijn honderd en één dingen die ik met je zou willen doen. Waarom vindt jij dit
zo erg? Ik hou gewoon van je, en zonder jou heeft mijn leven geen zin. Je
taime toi pour tout ma vie!
Kussen van jouw Kevin
Waarom doet hij me dit aan? Vroeg ik
mezelf af. Aangezien ik niet wist wat ik op de sms moest antwoordde, antwoordde
ik gewoon niet. Dat had ik toch beter gedaan want achter die sms bleven er zo
maar smsen komen. Ik zette mijn GSM uiteindelijk maar af want hij stopte maar
niet met trillen. Dus kroop ik achter de computer en zorgde ik dat niemand kon
zien dat ik online was, zodat ik alleen maar hoefde te praten met de mensen die
ik wou. Toen bleek dat er niemand interessant online was ging ik maar op IMVU,
een leuk programma dat ik door Kevin had leren kennen maar waar hij zelf bijna
nooit opzat. Ook deze keer was hij niet online.