Hallo hallo,

Enkele dagen na terugkeer moet ik bekennen nog steeds na te genieten van een topweekendje te Parijs.  Reeds eind vorig jaar had ik 15 april 2012 als piekmoment aangeduid.  Helaas heb ik dit persoonlijk niet kunnen waarmaken.  Opeenstapeling van blessurelast en tandproblemen hadden er juist voor gezorgd dat ik tijdens de cruciale voorbereidingsweken nauwelijks aan trainen toekwam.  Hoewel dit een serieus mentaal dipje veroorzaakte kon ik me nog net op tijd herpakken in de laatste week.  Conditioneel kon ik niet zo veel rechtzetten, maar door een betere trainingsweek net voor afreis had ik er in elk geval zin in gekregen. 

Samen met Dieter Van de Walle, Shana Dewaele, Els Dewaele, Frederic Van den Heede en mijn vrouwtje Ulrike trokken we vorige vrijdag dan ook bijzonder goedgeluimd richting Parijs.  Met een numeriek overwicht aan Dewaele´s leek het wel een gezellige familieuitstap.  Het was zeker gezellig.  Doch de belangen waren groot en de zenuwen waren gespannen.  Iedereen, incluis mezelf waren gefocust op zondag.  Frederic moest en zou een zondag een ticket afdwingen voor de paralympics in Londen.  Dieter en mezelf zouden hierin zo lang als mogelijk als haas fungeren.  Vrijdag stond in het teken van het ophalen van de nummers.  Gezien we oorspronkelijk voorzien waren om te starten in de startbox voor 3u-3u15 heeft het nogal wat overtuigingskracht gekost om de organisatie te overtuigen van ons doel en ons kunnen (met dank aan Dieter).  So far, so good.

Ook zaterdag bleven we geheel op schema. Na ontbijt trokken we gezamelijk op pad voor een lichte ochtendtraining en parcoursverkenning.  Ook de dames hadden met de bevoorrading immers een belangrijke taak te vervullen.  Gezien de looptijden zou het geen sinecure worden om de gemerkte bevoorradingsposten op tijd te halen.  Namiddag betekende platte rust, voorbereiding van de bevoorrading, en opslaan van zoveel mogelijk koohydraten.

Na een behoorlijke nachtrust (in hoeverre dit kon) was 5u s morgens het startsein voor een bijkomend koolhydraat-rijk ontbijt.  Om 6u30 was er tijd voor een 2^de ontbijtje in het hotelrestaurant hetwelke voornamelijk werd bezocht door marathoniens.  In een opperbeste sfeer trokken we om 7u15 richting start.  Inmiddels werd duidelijk dat de wind een belangrijke rol zou spelen.  Gelukkige leek het een bewolkte maar droge dag te worden. 

De start bleek reuze mee te vallen.  We konden ons vrij vlot omkleden, voldoende tijd maken voor een late sanitaire stop, om alsnog plaats te nemen op zowat de 10^de startrij, terwijl toen ook de dames hun bevoorradingsrace reeds hadden aangevangen.  Ook de start zelf (8u45) verliep uitstekend.  Na het omzeilen van een gevallen atleet konden Dieter en mezelf vrij snel de uitstekend gestartte Frederic bereiken en plaats nemen in een uiteengerekt lint van marathonlopers.  De eerste km deden we in 3min34 zoals verwacht.  Daarna bleef het tempo zowat schommelen tussen de 3min33 en 3m42, afhankelijk van de aard van het parcours.  Al snel bleek het niet zo makkelijk om Frederic uit de wind te zetten.  We waren door het beoogde tempo niet in staat om ons in een groepje te nestelen.  Alle groepjes voor ons leken snel gestart en nu wat gas terug te nemen.  Het was voortdurend laveren tussen groepjes en individuen op zoek naar het juiste ritme.  De NO wind bleek bij het begin vooral zijwaarts op ons in te blazen.  Belangrijkste taak was om een goed tempo aan te geven, en de bevoorrading te verzorgen.  Al snel bleek dat we op een strak schema van 3m37 liepen.  Hoewel we zinnens waren op 3m38-3m39 te lopen maande Frederic ons aan zo verder te doen.  Hij leek in goeie doen.  Toegegeven, voor mij mocht het gerust 2sec per minuut trager...

Gezien Dieter en mezelf niet wisten waar we zelf aan toe waren hadden we geen onderlinge rollen afgesproken wat betrof kopwerk.  Al spoedig bleek hoe sterk Dieter die dag wel was.  Hij verzette heel veel werk, maar ook ik probeerde mijn rol te spelen.  Ik hoopte zo lang mogelijk mee te gaan en had dus ook mijn plaatsen aangeduid voor bevoorrading.  Bij km 9 nam ik dan ook mijn eerste gelleke. 

Op km11 kreeg ik helaas steken en vreesde het ergste.  Ik haalde reeds mijn laatste gelleke tevoorschijn (frederic zijn lunch voor km 15 J)om dit aan Dieter te geven indien ik niet verder kon.  Ik probeerde mij even te verschuilen in de hoop wat te recupereren.  Helaas kon ik niet langer diep ademhalen, en bleef het pijnlijk. Aan km15 was ik blij het gelleke toch nog aan Frederic te kunnen overhandigen.  Mijn steken verergerden gelukkig niet, en iets later maande frederic me aan om een loper voor ons geleidelijk terug te halen.  Ondertussen was het duidelijk dat ik niet tot aan de verhoopte 25km zou raken.  Toch was ik blij om nog wat werk te kunnen opknappen.  Km per km , meter per meter verder op de tanden bijten om toch dit kleine groepje op sleeptouw te nemen.  De persoon voor ons terug nemen bleek echter niet eenvoudig.  Hij leek te versnellen terwijl ik inmiddels een km had gelopen aan 3m34 en 3m29.  Op km 19,4 was ik wat blij om aan het 2^de bevoorradingspunt van de dames de benen te kunnen stilhouden. 

Veel tijd om te rusten kreeg ik niet.  Samen met de dames snelden we naar de metro om net op tijd terug aan te komen op het 30km punt.  Het was fantastisch te zien dat Dieter nog steeds op kop liep (fenomenale prestatie), terwijl frederic en nog steeds fris uit zag en op schema zat.

Na de bevoorrading op 30 stapte Dieter uit wedstrijd en vertrokken we spoedig naar de aankomst.  Het bleef spannend, maar Fredje snelde in een tijd van 2u33min33sec naar de finish.  Gezien de wind was dit een formidabele prestatie.  Een besttijd zat er niet in, maar dit was nooit het opzet.  Met een ticket naar de paralympics te londen en een sterke tijd mogen we spreken over een voortreffelijke oogst.

Na de inspanning werd de spanning weggespoeld in de hotelkamer met een glaasje bubbels.  Ook trainer Johan Santens en Carlo Verleyen waren hier zeker aan toe na het leveren van een bijzondere inspanning om in de wedstrijd op andere geeikte punten frederic van het nodige te voorzien.  Bij momenten zagen die 2 er slechter uit dan Fredje.  Ook in de namiddag werd het nog nagenieten met een bezoekje aan Montmartre.  Voor herhaling vatbaar zou ik zeggen...
hieronder fotoke voor , tijdens , na ...

18-04-2012 om 20:32 geschreven door joost  

10-04-2012 om 21:12 geschreven door joost