D-day.  Vanmorgen na een goeie nachtrust om 5u30 uit te veren.  Mijn eerste werk bestond eruit enkele sneetjes wit brood naar binnen te werken.  Ach, ik had er geen problemen mee.  De zenuwen had ik goed onder bedwang.  Ik had te lang naar vandaag uitgekeken om nu met angst deze dag tegemoet te stappen.  Ulrike en mezelf hadden alles netjes voorbereid.  Na enkele bezoekjes aan het toilet zaten we dan ook reeds om 6u15 in de wagen.  Eenmaal aangekomen bleek het ook heel makkelijk om te parkeren op 100m van de start.  Om7u30 waren we dan ook als eerste paraat om het nummerke en chip op te halen, alsook om mijn personal drinks aan de organisatie door te geven.  Een grote boodschap armer hadden we daarna nog alle tijd om in de auto nog wat te rusten, een koffietje, iets te eten, en mijn kleertjes aan te doen. 

Kwart voor 9 vertrok ik dan, op zoek naar kompanen Eddy Rasschaert en Thomas Beirnaert, met wie we vooraf snode plannen hadden gesmeed.  Na een heel korte opwarming kozen we dan maar stelling in het startvak, vlak na een schaarse selectie “elite”-renners.  Hmm, loont het dan wel de moeite om een speciaal startvak te voorzien???  Ik had intussen best wel wat zenuwen maar had er vooral veel zin in. 

Na het startschot bevond ik me heel snel aan kop van een grote groep, reeds een stukje na de elitelopers.  Hmm, hiermee was de trend direct gezet.  Km 1 kwamen we door aan 3min30, waarna ik al snel in het eenzame gezelschap van Eddy Rasschaert vertoefde.  Eenmaal tijdens de afdaling in de waaslandtunnel werden we eensklaps overspoeld door een groep die voor 2u35min ging.  Ik maande Eddy aan rustig te blijven.  In de klim van de tunnel konden we al even vlot ditzelfde groepje oprapen en achterlaten.  Km 5 kwamen we vlotjes door in het schema van 2u30... (hmm te snel). 

Broederlijk naast elkaar hielden we echter onze tred.  Na km7 kwamen verrassend genoeg Ulrike en Norbert Devroede ons met de fiets vergezellen. Behoorlijk voorin in de wedstrijd zouden onze fietsers helemaal geen last voor de organisatie betekenen.  Het was een zegen om hun aan onze zij te hebben.  Vanaf nu konden zij perfect de tussentijden doorgeven.  Aan km10 hadden we 50sec voor op mijn schema van 2u35.  Het vlotte best lekker, maar de temperaturen begonnen al aardig op te lopen.  Ondertussen bleek het parcours met borduren, klinkertjes, kasseitjes en enkele bruggen zeker geen makkie.  We hielden er gezamelijk echter de goede moed in. 

Voor ons streed een moedige atleet alleen voor ons uit.  We leken stilaan wat terrein goed te maken terwijl we ons over de heren achter ons geen zorgen hoefden te maken (zo leek het toch).  Tot km15 ging het dan ook uitstekend, met 1 min voor op mijn schema.  Toch leek het dat Eddy het helemaal niet zo makkelijk had.  Hij beoogde nochtans een snellere tijd (2u32), maar dit leek er vandaag niet in te zitten.  We konden samenblijven tot halfweg terwijl we nog steeds terrein goedmaakten op de atleet voor ons en op mijn schema.  Halfweg bleef ik mijn zelfde tempo handhaven met de bedoeling om de atleet voor me in te halen, en wat steun bij hem te zoeken.  Slecht bij km 28 was dit me gelukt terwijl ik inmiddels 1min50 voor had op mijn schema (Op naar een tijd van 2u33min??).   

Helaas kon ik bij hem ook weinig steun krijgen.  Bij km 32 liepen we een stadspark (rivierhof) binnen waar ik alleen mocht doorgaan.  Toch leken de beste krachten er bij mij ook reeds wat af.  Bij het verlaten van  het park (km 35) probeerde ik mezelf moed in te praten hoe weinig 7km eigenlijk maar zijn.  Toch bleken de kilometers steeds langer en langer te worden.  Zeker de strook tss km 37 en 39 hellend tegen wind waren een echte marteling.  Hoewel ik zienderogen aan het stilvallen was probeerde ik er een zeker ritme in te houden.  Hoewel er vrijwel geen wind was had ik toch de volledige afstand met neus in de wind gelopen.  Tevens had dit relatief veeleisende parcours heel wat krachten gevergd. De finish kon er aldus niet snel genoeg zijn.  Overigens bleken de meeste seingevers nog halvelings te slapen... en hadden nauwelijks oog om de atleten de goeie weg te wijzen.  Uiteindelijk kwam ik moegestreden op de markt na 2u36min05sec.

Hiermee ben ik eigenlijk heel tevreden, maar met een gevoel dat een snelle, en meer bezette marathon me zeker naar een beter tijd had kunnen brengen.  Desalnietteemin kon ik wel starten met een conditie als nooit tevoren, en kon hier toch 5minuten van mijn vorige besttijd afpeuzelen.  Reuzegelukkig dus, dit kon heel anders zijn afgelopen...

Hieronder de top 10 , en enkele fotookes (vanaf morgen is er pas een meer volledige uitslag bekend). Ps, meer fotos op : http://picasaweb.google.nl/dewaele.joost/MarathonAntwerpen#

1. Nahashon Kimaiyo in 2:12:00
2. Luke Kipkosgei
3. Dismas Lotira
4. Gino Van Geyte
5. Koen Neven
6. Vlademir Tontchinski
7. Omar Bekkali
8. Ralf Preibisch
9. Joost Dewaele
10. Yves Van Hoeck

25-04-2010 om 21:53 geschreven door joost  

22-04-2010 om 20:46 geschreven door joost  

Gezien Ulrike uit Oostrozebeke afkomstig is en gezien we er een 3-tal jaren hebben samengewoond hadden we zaterdag morele verplichtingen om van de partij te zijn tijdens de 1ste uitgave van de “ginsteloop”.  We keken er best naar uit.  Het weer was alvast uitstekend.

Deze wedstrijd bood de keuze om deel te nemen aan de volksloop, en/of de prestatieloop van 6.9 of 10.3km.  Terwijl de 6.9km wedstrijd meetelde voor het Running Center Wegcriterium (voor vrouwen) koos Ulrike voor de 10.3km (mede omdat ze eigenlijk niet wist dat de korte afstand eigenlijk voor vrouwen was bedoeld, oeps).  Bon, hoedanook, dit ligt haar een stuk beter, en ze wilde graag wat extra km’s maken.  Ikzelf deed ook mee aan de 10.3km als training. In extremis dus toch  nog een wedstrijdje erbij op mijn kalender...  Zondag stond eigenlijk een eenzame training op t programma van 2 x 10min (a17.5km/u).  Gezien ik er niet veel zin in had dit alleen te doen leek het mij ideaal om dit zaterdag te doen tijdens de wedstrijd.  Toegegeven, tot bij en na het startsein was ik eigenlijk nog steeds aan het twijfelen of ik niet beter Ulrike kon hazen. 

De eerste km’s deed ik het rustig aan als opwarming en verbleef in een groepje dichtbij Ulrike.  Daarna heb ik 10min doorgelopen (tja, zal wel eerder rond de 18km/u geweest zijn), om in het terrein terug positie in te nemen tot bij Dirk Lannoo.  Ondertussen was het mooi om zien hoe een mooi kopgroepje was ontstaan met Luc Van Asbroek, Frederik de Vuyst en een sterke Dieter Colle.  Na een tussenpoze van 5min trok ik nogmaals 10min (de 2^de geplande sessie) de gashendel open om opnieuw Dirk Lannoo in te halen en vervolgens ook Francky Hoste.  Daarna liet ik begaan en kon rustig de wedstrijd uitlopen, en werd 7^de na Francky.  Tijdens de laatste km kon ik dan nog Ulrike hazen in een strook tegen wind waarna zij kon binnenlopen na 44min47sec (en niet 48 min zoals in de uitslag vermeld!!). 

Luc Van Asbroek won de wedstrijd overigens, voor De Vuyst en Colle.

Samen met Peter Ghyselinck en mijn vrouwtje dan nog een toerke uitgelopen waarna eerstgenoemde (die overigens een knappe wedstrijd liep...10^de) samen met mij die dag kon afsluiten met een 22-tal km.  Een stevige en goeie training lijkt me.  Ulrike was ook best tevreden met haar wedstrijd, maar iets minder over haar tijd.  Tja, 10.3 km is geen 10km, en het terrein rondom de Ginste is ook niet echt een makkie.  3 rondes met 2 hellingen betekent toch een 6-tal hindernissen die moesten worden overwonnen.  Dus vind ik wel dat ze mag tevreden zijn.  Overigens, de organisatie heeft het er heel goed van afgebracht voor deze eerste keer.   Dit is voor herhaling vatbaar!!

19-04-2010 om 10:15 geschreven door joost  

Ondanks mijn voornemens om van de chococolade-eieren te blijven moet ik toegeven daar niet echt opperbest in te zijn geslaagd vorige week. Gelukkig heb ik dat netjes kunnen compenseren door een degelijke trainingsweek.  Om de kilo´tjes te vermijden, maar vooral als finale conditiemeter voor de marathon te Antwerpen,  had ik eerder al de wedstrijd in Wallonie te "Esplechin" aangestipt.  Tijdens deze 9.4km lange (of korte) wedstrijd wilde ik er graag nog eens een serieuze lap op geven, maar dit zonder al te veel stress.  Ik had dan ook geen behoefte om “grotere” wedstrijden op te zoeken. 

Tijdens deze eerste uitgave van deze wedstrijd uit het acrho – criterium was het dan toch wel terug eventjes verschieten om te zien wie er allemaal was op afgekomen.  Uiteraard waren traditionele achro-ers gelijk Ludovic Vanlede, Dimitri Delombaerde en Antonino Domina terug op de afspraak.  Hoewel dit drietal na blessureleed terug hun opmars aan het maken zijn, waren dit echter nog niet de eigenlijke concurrenten van de dag.  Met mijn huidig vormpeil mikte ik iets hoger.  Met de komst van Jose Istace en Pierre Denays daarentegen zou het echt wel serieus bikkelen worden.   Enerzijds was ik wat onzeker over de vorm van de dag.  Ach, dat heb ik altijd wel, en in de vorige wedstrijden bleek dit volledig onterecht.  Ik ging er dus volledig voor gaan, en zien wat ik tegen die mannen kon uitrichten.

Van bij de start deed ik dan ook wat ik zinnens was.  Ik spaarde me niet en merkte al snel dat de concurrentie en het 540-man tallige peleton niet onmiddellijk volgde.  Halfweg de eerste kilometer was het dan toch Istace die zich bij me kwam vervoegen.   De eerste km kwamen we door in 2min46sec.  Ofwel was dit veel te snel, ofwel hadden ze dat paaltje echt wel verkeerd geplaatst.  Ik dacht eerder het laatste eerlijk gezegd.   Dit was immers echt wel veel te snel...  Toch niet snel genoeg voor Istace.  Hij had geen zin om de wedstrijd samen met mij af te leggen en plaastste een eerste demarrage.  Op de eerste brug over het TGV-spoor moest hij efkes bekomen waardoor ik vrij makkelijk kon terugkomen... en overnemen.  Heila  manneke... ge denkt toch niet dat het zo makkelijk zal gaan zekers?  Nimmer heb ik Istace kunnen bedreigen, laat staan verslaan.  Waarschijnlijk dacht hij me makkelijk te kunnen achterlaten.  Helaas, den dezen verkeert in een vormpiekje van jewelste, en zou het zo makkelijk niet uit handen geven.

Omstreeks km2 (na ferm in mijn wiel te hebben uitgerust) plaatste Istace een tweede demarrage.  Ja hallo, dit vond ik helemaal niet meer zo leuk.  Hij was duidelijk niet zinnens om samen de wedstrijd te dragen.  Ik kon al even makkelijk terug aansluiten en overnemen, waarna we terug verder gingen, dit maal iets vaker naast elkaar en naar elkaar loerend.  Na een derde demarrage en identiek antwoord had ik er eigenlijk wel genoeg van.  Op km 4 versnelde ik progressief om de adem van Istace te breken.  Dit had wel degelijk resultaat.  Hij moest een gaatje laten, hetwelke ik in de eerstvolgende km makkelijk kon controleren.   Nu was het man tegen man, een strijd waar ik heel veel vertrouwen in had.  Omstreeks km 6 (na de 2^de TGV-brug) was het gat echt wel gemaakt. 

Helaas moest ik met spijt in mijn achteruitkijkspiegels de geleidelijke opmars van Pierre Denays noteren.  Deze –wat is het 19jarige- jongeling naderde heel snel waarmee ik al snel wist hoe de vork in de steel zat.  Deze pistier is heel snel aan de aankomst.  Sprinten zou geen zin hebben, en tja, als hij terug kon komen, tja, dan was hij gewoon de sterkste he. Op km8 was de vrolijke reunie een feit.  Ook hij vond het heel leuk om netjes in mijn rug het wedstrijdverloop af te wachten.  Aan wieltjeszuigers geen gebrek vandaag.  Nu ja, dat is niet echt een verwijt.  Ieder heeft het recht zijn eigen wedstrijd te lopen.  Op km9 plaatste hij dan ook reeds zijn finale aanval, waar ik enkel maar op kon toekijken.  Ik eindigde op een behoorlijk zwaar parcours (althans lastig gemaakt door de stevige wind) als 2^de met een tijd van 30min27sec (terug 18.5km/u).  Na de aankomst kon ik mijn ontgoocheling niet echt wegsteken en weigerde de hand te drukken van de winnaar (oei, efkes hele slechte verliezer).  Dit heb ik spoedig daarna hersteld vergezeld van mijn heel oprechte excuses.  Achteraf ben ik dan ook heel tevreden over de prestatie en een uitstekend gevoel.   Vala, tot zover mijn eerder eenzijdige belichting van dit koerske...

 Ik ben overigens ook tevreden met de prestatie van Eddy Rasschaert die knap 4^de werd en ook richting antwerpen trekt om de kleuren van Popuelles Dream Team te verdedigen.  Wie weet kunnen we elkaar onderweg wat steun verlenen.  Nu nog 2 weekjes aftellen...

Verder doet het goed te zien dat zowel Vanlede en Delombaerde terug aan t opschuiven zijn, terwijl ook Michel Dagrain (nog een trainingspartner) een sterke prestatie liet zien.  Ook Claude Putman en Geert Migneau deden het samen heel voortreffelijk.

Een top-12:

Place	Nom	Prenom	Club	Temps	Moyenne	Vitesse
1	Denays	Pierre	LESDAIN D LA MER	00:30:08	00:03:12	18.71
2	Dewaele	Joost	POPUELLES DREAM TEAM	00:30:27	00:03:14	18.52
3	Istace	José	ATHRUNNERS TEAM	00:30:49	00:03:16	18.3
4	Rasschaert	Eddy	POPUELLES DREAM TEAM	00:31:37	00:03:21	17.83
5	Domina	Antonino	ECLATES PERUWELZ	00:31:53	00:03:23	17.68
6	Lelong	Raphaël	JCB	00:32:07	00:03:25	17.56
7	Boesmans	Shany	ACLE	00:32:10	00:03:25	17.53
8	Delombaerde	Dimitri	JCSA	00:32:13	00:03:25	17.5
9	Clam	Simon	TRIATH	00:32:16	00:03:25	17.47
10	Deliveyne	Aaron	ASSA	00:32:21	00:03:26	17.43
11	Dagrain	Michel	SANS	00:32:46	00:03:29	17.21
12	Vanlede	Ludovic	JCSA	00:32:52	00:03:29	17.16

10-04-2010 om 21:25 geschreven door joost  

geen wedstrijdjes ... nie veel nieuws... wel veel getraind... Enfin, vorige week was ik zinnens 1 van mijn zwaarste trainingsweekjes af te werken.  Daags na de Brigandsloop deed ik een rustige duurloop van 30km in de Gavers.  De benen wilden niet goed mee, tja, wat wil je daags na een wedstrijd.  De maandag hield ik dan maar op een rustige duurloop van 1u30.  Dinsdag was ik zinnens 2 trainingen van 1u te doen.  S middags lukte dit prima, maar ging het eigenlijk iets te snel.  Op het einde van de training kreeg ik dan ook plots last van een opspelende dijspier.  S avonds toch geprobeerd te lopen, maar dit ging echt niet goed.  Ik heb toch nog 50min afgehaspeld, maar had behoorlijk wat pijn.  Daardoor moest ook ik noodgedwongen de intervaltraining op woensdag (net als vorige week wegens ander kwaaltje) laten vallen.  Heel spijtig uiteraard gezien ik toch niet al mijn snelheidstrainingen mag laten vallen.  Maar ja, ik had geen keuze, en een rustdag deed me wel deugd.  Do en vrijdag dan maar opnieuw rustig 1u getraind, waarbij de pijn volledig leek te verdwijnen, oef...

Dit was voor mij wel belangrijk, want zaterdag stond eigenlijk mijn langste duurloop op het programma... een 35km in de Gavers.  Ik was dan ook maar wat blij dat Dimitri Delombaerde voorstelde om een stuk van de training mij te vergezellen.  Om 7u30 stonden we klaar om naar de gavers te trekken bij eerder somber weer.  Doch, het weer was een stuk beter dan de eerdere voorspellingen.   Het ging ook heel aardig.  Na 3 rondes van 7km besloot Dimitri er verrassend genoeg nog eentje bij te doen.  Hierbij dreven we het tempo nog wat op, om uiteindelijk de 28km in iets meer dan 2u af te leggen.  Daarna was het wel aan mij alleen.  Ik had er goeie moed in.  De beentjes waren fris, en het kopke had er nog veel zin in.  Ik bleef het tempo van het 4de rondeke volhouden en besloot -in navolging van dimitri- er dan ook nog maar een rondeke bij te doen. hehe, 6 rondes, 42km in 2u59.  Dit geeft me veel vertrouwen richting Antwerpen.  Zondag dan nog 1u10 gelopen in waregem. 

Uiteindelijk na een niet zo uitstekend weekbegin dan toch de 150km grens gehaald.  Deze week leg ik iets meer nadruk op snelheid, en met de bedoeling om volgend weekend een wedstrijd te lopen.  Hopelijk slaag ik erin om van die chocolade eieren te blijven... k vrees ervoor...

05-04-2010 om 13:31 geschreven door joost