Na een kleine 3 weken (yep, het is al sedert 13 mei geleden dat ik nog 1meter heb gelopen) voel ik mij niet langer gekweld door mijn niet-deelname aan de 20 van Brussel.  Inmiddels heb ik nog steeds wat last van mijn blessure maar het gaat al beter.  Ik ga alvast nog een weekje luilakken om hopelijk daarna terug de draad te kunnen oppikken.  Ondertussen heb ik helemaal geen inspanning gedaan om de conditie op peil te houden.  Dat hoeft wat mij betreft niet.  Na een half jaartje stevig trainen heb ik deze rustfase best verdiend.  Daarna zien we wel weer.  Toegegeven, het begint stilletjesaan wel terug te kriebelen.

Ondertussen zak ik morgen wel af naar Brussel om mijn vrouwtje aan te moedigen op haar 20km.  Ik heb haar reeds gewaarschuwd over het parcours en hoe ze best tactisch kan lopen (cfr doorheen de tunnels en het loodzware einde).  Volgende week vertel ik hier ongetwijfeld meer over.  Ondertussen wilde ik tevens graag meedelen dat de frezen het helemaal niet slecht doen, alsook dat we dit jaar een successvol spinazie en sla-jaar hebben...
 
groe(n)ten,

30-05-2009 om 14:47 geschreven door joost  

25-05-2009 om 21:16 geschreven door joost  

18-05-2009 om 10:07 geschreven door joost  

09-05-2009 om 20:34 geschreven door joost  

Ik had vrijdag laatstleden zoveel plezier beleefd in de run for “fun” te Bavikhove dat ik besloot het eens over te doen op de 10km te Desselgem, een traditioneel behoorlijk bezette wedstrijd.  Na een vervelende blessure wilde mijn vrouwtje Ulrike er gisteren graag nog eens een wedstrijd dicht bij de deur lopen.  Gezien de bereidheid van oma/opa om kinderoppas te spelen besloot ik dan ook maar om niet enkel als toeschouwer van de partij te zijn.

Met verzuurde benen en een kop vol twijfels trok ik verbouwereerd en naar angstzweet ruikend richting de inschrijftent ( ).  Hoewel ik hoopte op een trage start had ik ondertussen reeds enkele Marokkanen, Frederik De Vuyst, Dujardin, Deschodt, en Verkaemer, ... mogen gadeslaan.  Gezien dit allen snelle starters zijn wist ik hiermee dat ik weinig keuze zou hebben.  Er stond veel wind, en dan ben je beter bij hen, dan dat je alleen op achtervolgen bent aangewezen.

Zo geschiedde, na het startsignaal wist ik mij best goed te plaatsen, maar moest toekijken hoe de Marokkanen direct de forcing voerden. In hun zog meegesleurd gingen we opnieuw voor een snelle eerste ronde (van 4).  Daar ik genoeg werk had om het helse tempo te volgen kan ik kan geen tussentijden melden.  Het was vooral Frederik De Vuyst die als enigste zich vooraan wist te handhaven.  In de eerste ronde wisten Bart Verkaemer en Matthieu Lazou nog terug te keren voorin, maar deze inspanning deed hen reeds snel tot bezinning komen.  Ik had vooral het wiel van niemand minder dan Filip Vanwynsberghe gekozen, en moest toen reeds waarnemen dat Bert Deschodt en Pedro Dujardin dit tempo niet hadden kunnen volgen.

Op het einde van de eerste ronde toonde ik mijn goede wil en besloot tempo te maken om samen met Filip terug te keren tot Bart, die ons enigszins aan het opwachten was.  Ik hield dit tempo even vol, om het verschil op Mattieu niet te laten groeien, maar bedacht me dat ik toen wel veel energie aan het verbranden was.  Terug in het wiel geschoven besloot ik geen kopwerk meer te doen en vrede te nemen met ofwel een 5^{de ,} 6^de of 7^de plaats. Gegangmaakt door Filip schoven de kilometers vlot voorbij terwijl we werden vooruitgeschreeuwd door een talrijk opgekomen publiek.  Ik had het op bepaalde momenten bijzonder lastig , maar gelukkig kwam Mia Frere van langs de kant ons met sponsjes tegemoet.

Onderweg was het duidelijk dat Bart Verkaemer veruit de sterkte was van ons drie, terwijl hij vooral aan het overwegen was waar en wanneer hij zijn aanval zou plaatsen.  Die kwam op het einde van de derde ronde, waarbij hij eensklaps 100m nam.  Ik moest laten begaan en bleef bij mijn strategie.  In de laatste kilometer kwamen we door het immer sterke haaswerk van Filip terug heel dicht bij Bart, maar het was zinloos om dit proberen toe te lopen.  Hij had gegarandeerd nog een cartoucheke in reserve.  In een laatste strook tegen wind at ik het bordje van Filip volledig leeg voor ik me toch liet verleiden tot een laatste aanval op 500meter van de verlossende eindstreep.  Deze laffe daad was absoluut ondermaats, maar ik kon het niet laten om hiermee toch nog een 6^de plaats binnen te halen.

Ik liep de 10.4km in 34min36sec, terwijl mijn vrouwtje er 46min41sec nodig had, en hiermee 5^de dame werd.  Hierbij liep zij ook een goeie wedstrijd, maar moest helaas het ganse parcours in haar eentje afleggen.  Bij deze nog een dank aan de photoshooters van dienst (Nathalie Tijtgat en Eddy), en de kinderoppas (opa en oma).

Een top... (in afwachting van de officiele uitslag)

1. ???
2. ???
3. Frederik De Vuyst
4. Mattieu Lazou
5. Bart Verkaemer
6. Joost Dewaele
7. Filip Vanwynsberghe
8. Bert Deschodt
9. Pedro Dujardin
10. ???

04-05-2009 om 09:34 geschreven door joost  

Het Harelbeeks joggingcriterium betekent vooral een reeks van gemoedelijke doch aangename wedstrijden dicht bij de deur.  Hoewel die in het verleden wel vaker een opvulling van de loopkalender waren eerder dan een doel op zich, is het de laatste jaren wel anders.  Reeds vaker werd ik er als “favoriet” bestempeld, en dan verandert de sfeer van zo´n wedstrijd eensklaps.  Plots krijg je dan toch wat zenuwen en voel je toch de druk om het daar af te maken.  Soms loop dit goed af.  Een andere keer weet de tegenstand je perfect te muilkorven.  Zo ook geschiedde bovenvermeldde wedstrijd op 1 mei 2009.

In de voorbije weken werd wel vaker de vraag gesteld “waar loop je dit weekend”, en zo werd duidelijk dat 1 mei een eerste clash zou betekenen tss Delombaerde-Demeestere-Dewaele.  Op zich zat de form wel goed en keek ik hier best naar uit.  Anderzijds had de “top”conditie toch al wat deukjes (of waren het kreukjes?) gekregen in voorbije wedstrijden.  Hoewel ik in de namiddag reeds enkele mogelijke wedstrijdscenario´s had overlopen, wist ik evenzeer dat dit vooraf heel weinig zin had. 

Terwijl de vriendschapsbanden nog ge-olied waren ben ik ben ik samen met Delombaerde naar oorlogsgebied gereden, met enige benieuwdheid over wie nog allemaal op het appèl zou verschijnen.  We hadden al weet over Hocedez en Detavernier, maar hoopten nog op de aanwezigheid van minstens Ludovic Vanlede en de Eeckhout-brothers om de wedstrijd nog extra uitstraling te geven.  Bij inschrijving bleken die afwezig (met uitzonderin v Alex Eeckhout) maar met de aanwezigheid van Geert Goddeeris hadden we bijna wiskundige zekerheid dat we voor de ereplaatsen moesten lopen.

Van bij de start was het ene Abdellah Ifisse die er vandoor vluchtte als door een wesp gestoken.  In de achtervolgende groep was het dan vooral eerst Pascal Debersacques die het gat als eerste wist te dichten.  Op mijn beurt maakte ik het verschil om onmiddellijk alleen het hazepad te kiezen.  Ik bleef er wel even in rammelen tot ik merkte dat Dimitri Delombaerde alsnog kwam aangesneld.  Enigszins verrast bleef ik een heel strak tempo lopen waarbij we de eerste ronde van 4 doorkwamen in 8min22 (18.8k/u).  Toen we om ons keken was het gat tevens nog bijzonder klein op een achtervolgende drietal (Geert Goddeeris, Lieven Demeestere en Debersacques).

Samen bleven Dimitri en mezelf broederlijksgewijs het tempo heel strak houden in de 2^de ronde beseffende dat Goddeeris waarschijnlijk een spelletje met ons aan het spelen was.  Nochtans waren we van plan ons vel duur te verkopen.  Tegen het einde van de 2^de ronde besloot ik iets meer de brede rug van Delombaerde op te zoeken.  Mijn beentjes voelden best sterk aan maar kwa longinhoud bleek ik toch de mindere.  Ondertussen bleken Goddeeris en co iets meer achterstand te hebben opgelopen, doch nog niet echt geruststellend veel.

De derde ronde maakte duidelijk dat die mannen ons niet meer gingen terughalen terwijl Delombaerde en mezelf ondertussen ook wisten dat we vandaag elkaars evenknie waren.  Toen we beiden in de laatste ronde snode plannen aan het smeden waren om ons laatste cartoucheke van zolder te halen sloeg het noodlot toe.  Ik kreeg last van steken (ietwat te hard van stapel gelopen in het begin van de wedstrijd?) en moest flauwweg Dimitri laten weglopen.  Daar die steken niet van lange duur waren haalde ik nog alles uit stal in een al-te-gekke poging terug te komen.  Helaas, met 100 meter achterstand op 1km, was het kalf verdronken.   Een oververdiende overwinning voor Dimitri, terwijl ik ook best genoegen neem met deze mooie 2^de plaats. Derde werd nog de verrassende Michael Vannieuwenhuize. NB. Achteraf bleek dat Goddeeris uit blessure terugkwam, en halfweg de wedstrijd had moeten staken.  De bijkomende fotos van mijn suppporters dienen enkel als blogvulling.
De top-10 (10.52km):

1. Dimitri Delombaerde                          35:40
2. Joost Dewaele                                     35:56
3. Michael Vannieuwenhuize                36:54
4. Pascal Debersacques                         36:58
5. Frederik Creupelandt                         37:00
6. Lieven Demeestere                             37:12
7. Hans Detavernier                               37:15
8. Steven Hocedez                                 38:36
9. Wim Callens                                        39:36
10. Steven Cossement                             39:42

02-05-2009 om 10:55 geschreven door joost