Reeds heel snel na het veldloopseizoen is het tijd om de gympies te gaan testen op het asfalt.   Vorig jaar had ik samen met Frederic Vandenheede in Kortemark bij heel slecht weer (sneeuw / koude)  een mooie prestatie neergezet.  We waren heel rustig van start gegaan (3m30 per km), om daarna tegen het wedstrijdeinde een stevig inhaalmanoeuvre neer te zetten. Gezien het succes van deze formule vorig jaar planden we alvast hetzelfde voor 2014.  In deze opzet konden we tevens dit jaar rekenen op de extra steun van Dimitri Delombaerde, die vorig jaar had bewezen gemaakt te zijn voor dergelijke wedstrijden.

Bij de start was duidelijk niet iedereen tuk op een trage start.  In uitstekende weersomstandigheden (10C, zonnetje, wel wat wind) werd de wedstrijd onmiddellijk opengegooid voorin.  Samen met Fredje en Dimitri liepen we alvast toch een eerste km in 3min14, waarbij we ons in ongeveer 30 a 40^ste positie bevonden.  Dit was eventjes schrikken, maar alvast geen reden tot paniek.   In de daarnavolgende kilometers hielden we een vrij strak tempo van ongeveer 3min25 per km, waarbij we telkens van groepje naar groepje liepen.  Al snel kwamen we behoorlijk voorin in de wedstrijd meedraaien. (omstreeks 20^ste plaats). 

Ik voelde me vrij sterk, en schuwde het nodige kopwerk alvast niet.  Indien ik op het einde moeilijke momenten zou beleven, dan zou ik er me mee kunnen troosten mijn beide kompanen uit de wind te hebben gezet.  Halfweg wedstrijd bleven we nog altijd sneller lopen dan het beoogde tempo (3min25/km).  Omstreeks km 12 besloot fredje het strakke ritme niet langer te volgen (niet te diep gaan was voor hem de boodschap).  We hadden inmiddels terug een groepje ingehaald, en voor ons uit liep nu Hans Reigel.  Inmiddels liepen Dimitri en mezelf zowat in 13-14^de positie, terwijl de afstand naar de groepjes voor ons niet zo bijzonder groot leek.    Ik besloot mijn kans te wagen.  Met minder dan 7km te gaan en nog steeds de nodige kracht in de benen leek er nog weinig fout te kunnen gaan. 

Na een snelle kilometer kon ik vrij vlot het gat naar Hans toelopen.  Inmiddels voelde ikzelf toch ook dat er kostbare krachten waren weggevloeid.  Verdere gaten toelopen naar de groepjes voor ons -waar werd samengewerkt- leek nu wel heel moeilijk te worden.  Het was duidelijk dat we op de steun van Hans Reigel niet zouden moeten rekenen.  In de daarnavolgende kilometers maakte ik meter voor meter goed op Joeri Vansteelandt.  Hij was voorin gelost, maar bleek niet echt een hapklare brok.   Ik kon gelukkig nog rekenen op de dankbare steun van confrater Dimitri.  Toen we moeite kregen de laatste meters te dichten  vond Hans het blijkbaar gepast te demarreren, na eerst 4km uit de wind te zijn gezet.  Helaas moest Dimitri daarvan de tol betalen.  Ik kende eveneens een moeilijk moment, maar kon alsnog de aansluiting maken met hem, en uiteindelijk ook Joeri. 

In de laatste km koos ik alvast terug de kop.  Het tempo leek te stokken, terwijl Joeri het duidelijk moeilijk had.  Hij moest er dan ook af, waarna ik in de laatste km Hans probeerde te verschalken met een hoog tempo.   Het mocht niet zijn, maar ik eindigde toch met een mooie eindtijd van 1u08m43sec, als 11de.  Vrij kort na me eindigde ook nog Dimitri en Fredje, beiden met een mooie tijd, en een bevredigend gevoel.  Verder was het ook nog heel eventjes wachten op Carlo, onze andere marathon “man” (naast fredje) die zich voorbereidt op Parijs.  Met een tijd van 1u14 lijkt hij ook perfect op schema.  Uiteindelijk verraste ook mijn vrouwtje Ulrike nog, met een verbluffende tijd van 1u24min waarmee ze als 8^ste dame eindigde. 

Ze had een rustige start gekend, maar kon opschuiven naarmate de wedstrijd vorderde, en zelfs nog uitpakken met een eindsprint.  Zij kon uiteraard wel rekenen op de dankbare steun van enkele stevige heren om haar uit de wind te zetten.  Desalniettemin blijkt dat ze terug kan aansluiten met haar besttijden op de halve marathon.  Tevens dank aan trainer Johan en de andere opgedaagde supporters om ons aan te moedigen, en bij momenten vooruit te schreeuwen.  Verder nog dank aan de puike organisatie te Kortemark.  Het is duidelijk dat ze ook dit jaar kosten nog moeite hebben gespaard om opnieuw een foutloos parcours af te leggen.    Wedstrijden van dit slag hebben alle potentieel om uit te groeien tot grote klassiekers!

25-02-2014 om 09:29 geschreven door joost  

17-02-2014 om 20:07 geschreven door joost  

Na een reeds bewogen cross-seizoen heb ik best wel vertrouwen gewonnen in deze discipline. Na de nieuwjaarsperiode probeerde ik vrij snel terug wat op te bouwen naar het PK te Torhout. In Maldegem was het vooral zaak om terug het ritme te vinden. Ik kende er een goeie start, maar op het einde van de wedstrijd kwam ik toch wat tekort. In Ieper –op zwaar parcours- ging het me wat beter af. De vorm van even voor nieuwjaar bleek alvast helemaal niet verdwenen. Na een stevige trainingsweek keek ik dan ook uit naar het nakende PK. Door het uitvallen van Frederik Colpaert begon het me plots door te dringen dat ik effectief ambitie mocht koesteren. Meer nog, naarmate de wedstrijd naderde leek de favorietenrol geheel in mijn schoenen te worden geschoven. Op een of andere manier had ik het moeilijk om met die druk om te gaan. In principe had ik er initieel niets te verliezen. Daags voor de start leek dit niet langer het geval. Winnen leek de inzet… Eenmaal in Torhout bleek dit vermoeden bevestigd. De tegenstand was gekend, en stuk voor stuk had ik hen in eerdere wedstrijden geklopt. Doch, de verschillen in de vorige crossen met uitdagers Henk Vandermeersch en Frederic Vandenheede waren klein, en elk cross-parcours is ook weer net ietsje anders. Het zou zeker geen sinecure worden om de wedstrijd naar mijn hand te zetten. Ongewild was ik dan ook best wel nerveus richting wedstrijd getrokken.

Zoals verwacht had ik bij de start terug iets te traag gereageerd. Ik moest in de eerste bocht na 80m vrede nemen met een plaats omstreeks plaats 20 (ongeveer 100 atleten). In die bocht koos ik wegens de drukte de buitenbocht, waar ik eigenlijk goed mijn snelheid kon behouden. Eensklaps lag het parcours voor me open. Ik aarzelde niet en plaatste onmiddellijk een stevige versnelling waarbij ik iedereen kon voorbijsnellen op weg naar de kop van de wedstrijd. In de volgende bocht zat ik helemaal voorin en had ik eventjes tijd om te tegenstand te taxeren. Ik liet enkele heren voorbij passeren met de bedoeling in de top5 aanwezig te blijven. In die eerste ronde kon ik verder goed mijn plaats handhaven. Het parcours slingerde zich een weg doorheen een hellende wei op een geheel oneffen parcours. Her en der moesten we onszelf doorheen enkele modderstroken baggeren. Doch, de snelheid lag hoog, en de mogelijkheden tot herstel op dit loodzware parcours waren schaars. Samen met behoorlijk wat juniores lieten ook fredje en henk zich vooraan opmerken. Ook zij hadden hun start niet gemist. In de 2^de ronde bleek de kopgroep zich wat uit te dunnen. Enkele juniores hadden de rol gelost. Doch, de masters bleken zich stevig in de strijd te mengen. Na een mislukt inhaalmanoevre van frederik keerselbilck kwam die laatste ten val. Spijtig voor hem, maar helaas werd daar verder weinig rekening mee gehouden: ook dit is cross, en dit kan iedereen overkomen.

In die 2^de ronde was het zeker alle hens aan dek om 2 juniores te blijven volgen. Op de zwaardere stroken trokken die fel van leer, en ik had best moeite hen te volgen. In de dalende stroken kon ik echter makkelijk overnemen om hen vervolgens op hun beurt geen recuperatie te gunnen. Inmiddels was de groep klein geworden. Ik kon mee het tempo bepalen en begon wat vertrouwen te krijgen. Inmiddels werd ik heel hard aangemoedigd vanaf de zijlijn. In de derde ronde was het echter plotseling Henk die het tempo eensklaps omhoog trok. Ik aarzelde echter niet en volgde op karakter. Na zijn aanval nam ik over in het besef dat het stilaan tijd werd om alle duivels te ontbinden. Ik had nog steeds ambitie, en wilde noch mezelf of supporters langs de kant ontgoochelen. Ik bleef enkel nog over met de 2 juniores, die onderling ook hun strijd aan het leveren waren. Het was nu vooral zaak om die 2 te volgen. In de stroken tegen wind zou me dat zeker voordeel opleveren. In de laatste ronde was de strijd tussen de juniores gestreden. De beste van die 2 liet ik dan ook begaan daar ik zelf geen verdere risico wilde nemen. Ik had behoorlijk wat voorsprong op henk en fredje, en wilde de titel niet meer uit handen geven. Ik eindigde dan ook op 5sec van die laatste, wat voldoende was voor de westvlaamse titel. Yes!!! Na de voorbije crossen denk ik te mogen zeggen dat die titel niet geheel onverdiend was. Ik heb er in elk geval voor gestreden, en dit zal ik zeker nog een tijdje koesteren. Henk werd overigens 2^de en fredje 3^de. De aanwezigheid van beide heren op het podium is zeker een meerwaarde voor deze titel. In ben in elk geval blij dat zij er waren, en het me aldus niet makkelijk hebben gemaakt! Het is me dan ook een hele eer om fredje als PK van 2013 op te volgen.

Anyway, om het cross-seizoen af te sluiten, heb ik besloten de west-vlaamse eer in extremis te verdedigen op het BK te Rotselaar. Ongetwijfeld zal ik daar op specialisten van bijzonder kaliber stoten. Mijn verwachtingen zijn niet zo hoog, maar ook daar wil ik er nog eens stevig invliegen! Tot binnenkort

06-02-2014 om 15:53 geschreven door joost  

Vorige week, in Maldegem, had ik naar mijn gevoel en goeie wedstrijd neergezet gezien een korte rustperiode daarvoor.  In die zin hoopte ik in Ieper reeds op wat meer.  Het is duidelijk dat Ieper berucht is om zijn zware omloop, en dat dit voor mij een eerste kennismaking zou zijn.  Ik keer er alvast sterk naar uit om eens te ploeteren op een zwaar parcours.  Helaas kreeg ik in de loop van de nacht ervoor last van buikloop, en voelde ik me smorgens na slechte nachtrust zeker echt fris.  Toch wilde ik wat graag proberen er toch een goeie wedstrijd van de maken.  Samen met Frederic Vandenheede (eerste wedstrijd na langere rustperiode) trokken we erop uit. We kregen een mooie dag voorgeschoteld: 10C, geen wind, droog en zelfs een zonnetje nu en dan.  Na enkele regendagen lag het parcours er uiteraard -ig bij (last-ig, plakker-ig en glibber-ig). 

In de opwarming deden we een verkenning samen met Pedro Dujardin.  Die laatste hoopte in elk geval beter te doen dan de week ervoor in Maldegem, waar hij noodgedwongen de wedstrijd moest staken.  Aan de start zagen we vooral Arnaud Lecouche, Stijn Vandevelde, Henk Vandermeersch, Didier Verstraete en enkele snelle  juniores als de voornaamste concurrenten.  Na de stevige start bevond ik me in zowat 10de-12de positie.  Gezien het kleine deelnemersveld was dit niet uitstekend, maar zeker ook niet slecht.  Gezien de perikelen van de nacht was ik zinnens mijn wedstrijd niet al te voortvarend te starten.  In de eerste kortere aanloopronde zat ik wat geblokkeerd in die stelling.  In het bochtenwerk was het onmogelijk inhalen, en eigenlijk wilde ik graag ook nog wat afwachten.  7km op dit parcours zou zeker zijn sporen nalaten.  In die eerste ronde waren het Stijn Vandevelde en Arnaud Lecouche die ervandoor gingen.  Halfweg die ronde kwam Fredje raketje voor mij helaas ten val.   Hij leek goed in wedstrijd te zitten, maar leek eensklaps uitgeteld.  In de eerste grote ronde ben ik dan toch maar beginnen versnellen.  Ik voelde me goed en wilde het heft in eigen handen nemen.  Al snel liep ik op kop van het groepje, in achtervolging op Stijn en Arnaud.  Na die eerste grote  ronde had ik de groep nog niet echt kunnen uiteenslaan, terwijl ik stevig was doorgegaan.  Ik twijfelde even of ik het nog 4 rondes ging uithouden. Mijn buikproblemen bleken me gelukkig geen parten te spelen.  In de daarna volgende ronde kon ik toch enkele meters nemen op Henk Vandermeersch, terwijl ik naderde op Stijn (die vooraan de rol had moeten lossen).  Toen ik die laatste een stuk verder te pakken had bleek hij niet verder te willen aandringen.  Het was vooral Henk Vandermeersch die de uitdager van dienst leek.  Iets na hem werd er een mooi groepje gevormd met juniores, verstraete, fredje en Pedro.  In de laatste ronde was ik duidelijk genaderd op Arnaud.  Hoewel die laatste het duidelijk zwaar had, was het voor mij duidelijk dat ik dit gat niet meer zou toekrijgen.  Ik deed wat ik kon, maar strandde op 15secondes.  Stijn werd 4de, Fredje 5de, Pedro 6de.  Dank aan de vele supporters langs de kant!

20-01-2014 om 10:28 geschreven door joost  

20-01-2014 om 09:10 geschreven door joost  

Inmiddels een weekje in rust, maar nu toch eens tijd voor een kort blogberichtje.  Zondag 22 december was het na stevig crosswerk nog eens tijd om op de weg aan te treden. Immers, op 22 december is het de kerstcorrida Deerlijk, en op die dag hoopte ik terug goed te presteren.  Ik moet hier reeds een keer of 15 aan de start zijn verschenen.  De voorbije edities was ik telkens actief op de 15km, en dit jaar was het niet niet anders.  Vorig jaar had ik specifiek naar deze wedstrijd toegeleefd, en dit had geresulteerd in een voortreffelijke derde plaats en een hele mooie eindtijd.

Hoewel ik dit jaar niet echt wist waar ik toe in staat was op de 15km hoopte ik toch op het beste. Na enkele goeie cross-resultaten en vooral een lang seizoen was ik stilaan aan wat rust toe. Doch, de conditie leek uitstekend, en ik had er evenzeer zin in.   Van bij de start kon ik mooi voorin meeschuiven in het zog van Matthieu Lazou. Francis Vansteenbrugge was inmiddels vooruit gaan lopen met Thijs Vandermeersch en een derde atleet.  Toen matthieu het tempo wat liet vieren werden we snel bijgebeend door enkele anderen.  Ik besloot dan maar om samen met Frederic Vandenheede het tempo te voeren, met een 10-tal atleten in ons groepje.  In de stroken tegen wind probeerde ik wat krachten te sparen, maar verder ijverde ik vooral voor een strak tempo.  Al snel hadden we de 3de atleet te pakken, waardoor het groepje van een man of 12 nu zicht had op een podiumplaats. 

Bijtijds versnelde ik wat om her en der de groep wat te schiften. Dit leek dan ook te lukken.  Bij momenten had ik het gevoel van 2012, waar ik de sterkste bleek van een achtervolgende groep.  Doch, in de stroken tegen wind was het reeds duidelijk dat vooral ook Stephen Soetaert (4de vorig jaar) over hele sterke papieren beschikte.  In het begon van de derde/laatste ronde bleken we nog met een man of 4 over (stephen soetaert, Dimitri delombaerde, bart de turck en mezelf ).  Na een tempovernselling van stephen en mezelf moest ook Bart de rol lossen.  Inmiddels begon ook Dimitri vaker zijn neus aan het venster te steken.  We leken aan elkaar gewaagd, en ik voelde me bijlange niet meer zo podiumzeker als vorig jaar.  In de laatste strook tegen wind probeerde ik nog wat krachten te bundelen, maar na die strook demarreerde Stephen op de plaats waar ik hem vorig jaar achter liet.  Ik moest mijn meerdere in hem erkennen, en hoopte dat goeie vriend delombaerde hem nog de derde plaats zou kunnen afsnoepen.  Helaas moest ook hij iets verder de strijd staken.  Francis won overtuigende de wedstrijd voor Thijs Vandermeersch en stephen soetaert.  Dimitri en mezelf moesten ons neerleggen bij 4de en 5de plaats. Ondanks de stevig wind liepen we toch nog een mooie tijd van iets boven de 50minuten.  Bij deze mag ik zeker tevreden zijn over deze seizoensafsluiter.  Dit was zeker een heel mooi sportief jaar voor me.  Ik liep hele mooie resultaten bijeen, en kon volop genieten van een blessurevrij 2013!

30-12-2013 om 21:45 geschreven door joost  

Deze week had ik bewust ietwat afgebouwd richting Oudenaarde.  Frisse benen aan de start van een cross zijn immers nooit weg.  Gezien dit geen crosscup betrof koesterde ik best wel stoute dromen.  Een podium op deze wedstrijd leek het hoogst haalbare, waar dit wilde ik best wel nastreven.  Met Kurt Maenhout en Patrick Van Petegem aan de start waren de favorieten al snel gekend.  Doch, met Fredje raketje, Henk Vandermeersch, Patrick Vanderstraeten en Pedro Dujardin erbij zou de derde plaats fel bevochten worden.  Na een voortvarende opwarming was het nu vooral zaak een goeie start te kennen.  Ik dacht mezelf strategisch te hebben opgesteld.  Doch, het liep al snel verkeerd.  Na het startschot kreeg ik enkele duwen en al snel moest in een groepje voorlaten dat eigenlijk naar mijn gevoel veel te traag liep.  Van links en rechts werd dit groepje dan ook voorbijgesneld door tal van andere atleten.  Bij de eerste versmalling was ik dan ook maar weg in pakweg 25ste positie van 120 mannen.  In de eerste honderden meters kon ik nog enkele plaatsen goedmaken, mits het betere duw- en trekwerk.  Mijn oprechte excuses indien ik anderen heb gehinderd!  Doch, ik had ambities en kon deze vanuit deze verloren positie zeker niet waarmaken.  Misschien moeten ze maar overwegen om startboxen te voorzien?

Daarna werd het een lange inhaalrace.  Elke strook waar ik wat ruimte kreeg greep ik aan om te versnellen.  Maar dit kostte best wel krachten. Na enkele rondes kon ik eindelijk aansluiting vinden bij het groepje Vandenheede en enkele juniores.  Ik had dan ook een ronde nodig om te recupereren.  In de daarna volgende ronde ontbond ik mijn duivels en probeerde ik het groepje aan te vallen.  Dit lukte best aardig.  Ik kon een gat slaan met 2 juniores, waarvan er een me iets later wat te snel bleek.  Ik moest die laten gaan, maar kon ook de andere junior van me af houden.  Kort na me volgde Fredje, die bij momenten gevaarlijk dichtbij leek te komen.  Toch kon ik ternauwernood de derde plaats binnen rijven.  Fredje werd 4de, Patrick Vanderstraeten 5de.  

Zo, met deze 4de wedstrijd kan ik zeker een bevredigende cross-periode afsluiten.  Nu eventjes de weg op, richting kerstcorrida Deerlijk (22dec)

02-12-2013 om 19:48 geschreven door joost  

Ondanks een stevige trainingsweek had ik al eventjes uitgekeken naar de wedstrijd te Roeselare.  Hoewel ik had getwijfeld over het al dan niet meedoen bij de seniores, had ik toch al eerder beslist deel te nemen aan de serie van de masters.  Hoewel de seniores-race zowat enige loopwedstrijd is op vlaams grondgebied dewelke rechtstreeks de televisie haalt, was het toch mijn gezond verstand die de bovenhand haalde.  Veel televisie-roem zou dit  niet opleveren, terwijl ik bij de masters een mooie plaats kon ambieren.

Het bleek een bewolkte, maar vrij droge en windstille zondagmiddag.  Eenmaal in Roeselare was het even wennen aan de drukte.  Met veel belangstelling nam ik dan ook enkele passages van de seniores mee tijdens de opwarming.  Geweldig om Abdi Bashir te zien strijden met Jeroen d'Hoedt.  Om 15u50 was het dan mijn beurt.  Stilletjesaan begin ik ook de tegenstand iets beter te kennen.  Met Patrick Van Peteghem, Emmanuel Loverie en Frederic Colpaert leek een podium vooraf al helemaal niet haalbaar.  Daarnaast zou het met Nico Algoet, Frederic Vandenheede, Henk Vandermeersch, Nico vandamme en vele anderen duidelijk bikkelen worden voor de verdere ere-plaatsen.  Met een man of 70 (en zero joggers) aan de start was het zeker terug belangrijk om snel weg te zijn.  Na de start volgde immers een technische passage waar het moeilijk inhalen is.  Helaas, ik was niet snel uit de startblokken, en moest van bij het begin bikkelen om een plaats in 15a20-ste stelling te verdedigen.  Bijhalen was idd onmogelijk, en dit vooral door het tempo bij aanvang.  Het is verder vooral vervelend geen zicht te hebben op het parcours waardoor je vaker dan nodig in modder en putten terecht komt.  Ik voelde me bijzonder goed op de vlakkere stukken, en kon dan ook enkele plaatsen goed maken op het einde van de eerste ronde.  Toch was het vooral aanklampen.

In de 2^de ronde van 4 begon het veld wat uit elkaar te rekken.  Stilletjesaan schoof ik op naar voor, en kon ik het verschil maken met enkele concurrenten.  In de derde ronde kwam ik terug in het spoor van Fredje Van den Heede.  Gezien we elkaar waard bleken in de vorige crossen was dit een serieuze opsteker.  Samen streden we verder, waarna we tegen het einde van de ronde Nico Algoet konden inhalen.  In de 4^de ronde streed ik verder voor wat ik waard was.  Fredje had me laten gaan (had zich van ronde vergist), maar het gat op de atleten na me was niet groot.  Uiteindelijk maakte ik nog wat terrein goed op Patrick Vandaele, maar de achterstand op hem was iets te groot.    Ik eindigde als 5de tijdens mijn crosscup-debuut, en mag hier terug heel tevreden over zijn.  Tevens had ik met deze prestatie overigens ook nog ex- crosscup laureaat en 2u11 marathonnier Tom van Hooste achter me gelaten ;-).  Misschien betekent  dit laatste niet veel.  Doch, het was me een hele eer met en naast deze vedette te kunnen lopen (respect!) !

25-11-2013 om 20:38 geschreven door joost  

Op een overwegend mistige dag kon ik op 17okt mijn debuut maken op de cross te Deinze.  Ik had hier best wel naar uitgekeken.  Ik had wel vaker horen boffen over deze organisatie, en het prestige van deze wedstrijd.  Nu kon ik er eindelijk eens van proeven.  Na een 2-tal verkenningsrondjes zag ik het wel zitten.  Het parcours leek behoorlijk beloopbaar en was voor elk wat wils: een lastige zone door weide, stukjes door bos, enkele heuveltjes. 

Met 120 starters en een vernauwende start was het duidelijk dat er geen afwachtende houding zou moeten worden aangenomen.  Ik kon goed positie kiezen en begon dan ook met een halve sprint.  Omstreeks 20^ste positie draaide ik het bos in, en daarvan mocht ik niet klagen.  Favoriet Van Petegem bevond zich achter me, en frederic vandenheede had ook geen uitstekende start gekend.  Voor me bevonden zich  kwasi uitsluitend juniores.  Ook in de boszone liet ik me niet verder wegdrummen.  Ik koos stelling, en waar ik kon, glipte ik er nog enkelen voorbij.  In de eerste zone door de weide was het toch even naar adem happen.  De snelheid was verschroeiend, en het leek me nu vooral zaak om niet te ontploffen.  Toen Van Petegem passeerde en naar voren schoof moest ik passen. Ik kon echter mooi stand houden in een groepje, waarbij we steeds anderen passeerden.  Na de eerste passage was Fredje bij ons gekomen waarna hij onmiddellijk het heft nam.  Ik had even moeite om het tempo bij te houden maar kon in de weide aansluiten en terug overnemen.  Tot mijn verrassing was ik plotseling alleen in de tegenaanval op de 3^de man in koers (John Kluskens). Ik kon niet meer terug en moest vol doorzetten.  Uiteraard werd ik ferm aangemoedigd vanaf de zijlijn.   In de derde ronde was ik bij hem gekomen, maar ook achter ons was het verschil heel klein.  In die derde ronde werden we nog voorbijgesneld door een junior.  In die ronde hield ik het tempo zo hoog ik kon om John in problemen te brengen.  Dit lukte me echter niet.  In de laatste ronde moest ik dan ook wat gas terugnemen.  Ik hoopte nog een redelijke sprint te kunnen neerzetten, maar kon enkel maar toekijken hoe John indrukwekkend van me wegliep.  Uiteindelijk bleek ik 4^de bij de masters, en moest ik vrede nemen met deze plaats net naast het podium.  Ik was ten zeerste tevreden over mijn prestatie, maar tegelijk een klein beetje ongoocheld deze podiumplaats mij te hebben laten ontglipt. 

Vermoedelijk krijg ik voldoende mogelijkheden om te herkansen in Roeselare en Oudenaarde.  Het is duidelijk dat ook daar dezelfde concurrenten van de partij zullen zijn.  Merci aan de talrijke supporters langs de zijlijn!!!

19-11-2013 om 20:18 geschreven door joost  

07-11-2013 om 10:32 geschreven door joost  

Ziezo, gewoontegetrouw terug een loops-schrijfseltje op mijn blogje.  Ondanks de opeenvolging der wedstrijden hou ik mezelf eraan om telkens iets neer te pennen.  Misschien valt het prozaische karakter van deze pentekeningen ietwat tegen.  Doch, het doet mij in elk geval nog steeds plezier terug te kunnen graven in mijn eigen wedstrijden van weleer.  Aldus doe ik dit vooral omwille van het therapeutische karakter / voor mezelf dus. 

Soit, na een eerste en geslaagde kennismaking met de cross vorig jaar bij de aangeslotenen (+35, masters) besloot ik mij deze winter iets meer op deze discipline toe te leggen.    Het leek me dan ook een logische stap om me dit jaar aan te sluiten bij atletiekvereniging  AZW.   Als ijsbreker wachtte me dan ook de eigen cluborganisatie te Waregem, de traditionele opener van het cross-seizoen.

Hoewel de bezetting er de vorige jaren bij de aangesloten wat op was achteruit gegaan, was dit toch een belangrijke wedstrijd voor me.  Het parcours zou me moeten liggen (niet zo zwaar), en de conditie is zeker ok.  Ik wilde me dan ook graag laten opmerken in positieve zin.   

Hoewel de start best wel prima verliep, moest ik velen (mix van masters en juniores) in de eerste bocht laten voorgaan.  Ik besloot niet te panikeren, en deze start eventjes te ondergaan. Een wedstrijd over 7km in best wel drassige omstandigheden mag immers niet worden onderschat.  In de daarnavolgende strook tegen wind werd het tempo heel fel gedrukt.  Pedro Dujardin schoof fel naar voor, waarna ik anticipeerde en vrij snel in 2^de stelling kwam.  So far, so good.  Na wat kop te hebben genomen in een technische strook, koos ik halfweg de eerste ronde voor een positie in 3^de – 4^de stelling.  In het lastige moddergedeelte kwam ik tot verrassing goed uit de voeten.  Ik wist het parcours prima te lezen, en had blijkbaar veel kracht geput uit een rustige aanloopweek.

In de 2^de ronde kon ik reeds vaker de kop nemen in de iets moeilijker stroken, waarna ik in de stroken tegen wind wat liet begaan.  Inmiddels was reeds een eerste schifting gevoerd, doch de verschillen waren nog heel klein.  Ik voelde me prima en begon steeds vaker op kop te lopen.  In het begin van de 4^de ronde trok ik stevig door.  Ik hoopte vooral vooraan te zitten bij de daarnavolgende hindernis (beek), maar bleek plots een kleine voorsprong te hebben verkregen.  Ik zette dan ook door,  waarna mijn voorsprong ietwat uitgroeide.  In de laatste ronde bleek de voorsprong geruststellend.   Ik liep voluit door, en kon in waregem een eerste cross-zege optekenen in dit prille seizoen. YouhaaAAA…  Frederic Vandenheede werd tweede, voor Guy Deblander (3^de).  Veel dank aan alle supporters die me onderweg hebben vooruit geschreeuwd.  Dit heeft me zeker ferm geholpen en dat apprecieer ik dan ook oprecht!!!   

Hmm, ik moet toegeven, dit cross-gebeuren begint me stilaan wel te gesmaken.  Maar toch wel efkes terug de voetjes op de grond…   dit was een superdagje op een parcours dat me op het lijf is geschreven.  Op andere parcoursen en tegen bredere tegenstand zal dit niet mogelijk zijn.  Toch kijk ik uit naar de volgende wedstrijden! 

04-11-2013 om 20:09 geschreven door joost  

22-10-2013 om 13:45 geschreven door joost  

Na een tegenvallende halve marathon te Kuurne lijkt de tijd rijp om de wedstrijdkalender wat te herzien.  Reeds 25 wedstrijden staat er op de teller in kalenderjaar 2013.   Misschien dient de tijd zich aan om wat te rusten, maar misschien was de tegenvallende wedstrijd gewoon een samenloop van omstandigheden: verkoudheid, slechte dag… wie zal het zeggen.  Ik heb wel vaker eens een slechte wedstrijd gelopen op een moment waar de conditie goed leek. Aldus wil ik er niet al te lang bij stilstaan.    Hoogstwaarschijnlijk schrap ik wel de halve marathon van Nazareth van mijn planning.

Desalniettemin, na Kuurne volgt traditioneel de bergloop Tiegem.  Bij het vallen van het blad is dit andermaal een klassieker in groot-anzegem.  Deze eerder kleinschalige wedstrijd –die nauwelijks reclame maakt- blijft immers een leuke wedstrijd op heel mooie omloop waar jaar na jaar hevig strijd wordt geleverd.  Bovendien had ik vorig jaar de wedstrijd -na een felle strijd- naar mijn hand kunnen zetten.  Toen was het pokkeweer.

Dit jaar kregen we een prachtige herfstdag voorgeschoteld.  14C, windstil, zonnetje, prachtig allemaal.  Doch de strijd zou er niet minder om zijn.    Vooraf had de wedstrijd zich nogmaals aangekondigd als een duel tussen Delombaerde-Dewaele-Soetart, aflevering nr 37 volgens de lokale kranten.  Zo hadden we die idd al vaker gekregen dit jaar.  Nu ja, meestal prijkt een naam niet zomaar tussen de favorieten.  Ik had er alvast wel zin in.  Hoewel ik de voorbije wedstrijden keer op keer het onderspit moest delven tegen Dimitri Delombaerde leek het me verstandig het vel van de beer nog niet te verkopen.  Bij de start kregen we tevens nog mooi gezelschap onder de namen van Thomas Callewaert , Nico Vandamme, en trainingmakkers Pedro Dujardin, Steven Hocedez en Carlo Verleyen.  Het was duidelijk dat er snel zou gelopen moeten worden.

Van bij de start koos ik voor een kopstart.  Nadat good-old  Carlo Verleyen eventjes overnam kon ik hernemen en zoals gepland als eerste de bocht nemen.  Al snel nam dimitri over waarna we gezamenlijk de eerste keer de Tiegem voor onze rekening namen.  Hierbij werden we geschaduwd door Thomas Callewaert en Nico Vandamme.  Eenmaal boven was het notabene die laatste die het nodig achtte om te demarreren.  Dit lieten Dimi en mezelf niet gebeuren.  In de afdaling hielden we het tempo heel hoog, rekening houdend met het feit dat Stephen op afstand volgde.  In die eerste ronde waren het terug Dimi en mezelf die het tempo bepaalden.  In de 2^de beklimming van de Tiegem moest Nico als laatste dan uiteindelijk ook het hoofd buigen. 

Ondertussen voelde ik me best wel in mijn sas.  Hoewel het tempo iets lager mocht was het tijd om ook Dimitri zijn weerbaarheid wat te testen.  In de 2^de grote ronde bleef het tempo dusdanig heel hoog, doch, dit leverde geen schade op.  Integendeel, dimi bleef dapper overnemen, terwijl we tevens niet konden beletten dat Stephen enigszins aan het naderen was.

Ook in de laatste ronde was het nodig om de snelheid hoog te houden.  Aan de kant van Bassegembos werd het duidelijk dat Stephen niet meer zou terugkomen.  Van daaraf kreeg ik het zwaar en besloot ik dimitri wat voorgift te gunnen.  Hij wachtte me echter op om het in de laatste klim te kunnen afmaken.  Zo geschiedde, ik herpakte me wat ,en besloot nu ook voluit mee te werken tot aan de voet van de laatste klim.  Daar versnelde dimitri zoals verwacht, op een moment waar ik me al lang bij de 2^de plaats had neergelegd.  Ik werkte mijn klim af, en moest tevreden vaststellen dat we deze wedstrijd aan een gemiddelde snelheid van 18.5km/u (3min15sec) hadden afgelegd.

Bij deze was ik gerustgesteld dat er blijkbaar heel weinig met mijn conditie aan de hand was.  Tevens kon ik met fierheid de hand schudden van Delombaerde, in de wetenschap dat hij me echt wel op mijn waarde had geklopt (in Kuurne en Houtaing had ik niet dat gevoel).  Ik had het beste van mezelf  gegeven, maar had geen verhaal tegen zijn kunnen op de Tiegem, anno 12 oktober 2014. 

Stephen werd overigens derde, voor Nico Vandamme, Thomas Callewaert en Pedro Dujardin.  Verder werd mijn vrouwtje –net zoals de voorbije 4 edities- overwinnaar bij de vrouwen.   Dank aan Hans Omey en andere toeschouwers voor de talrijke fotos… mooie herinneringen!

14-10-2013 om 20:24 geschreven door joost  

De voorbije weken werd er in vichte en omstreken behoorlijk wat strijd geleverd in tal van wedstrijden uit de buurt, met name vooral dan in Grijsloke, maar evenzeer in eigen Vichte.  Toch zat ik tijdens deze wedstrijden reeds met mijn gedachten in Kuurne.  Graag had ik maar wat daar een mooie prestatie neergezet. 2 weken terug nog was ik in voorbereiding nog naar het Waalse Houtaing afgezakt.  Hoewel het daar niet echt scheen te vlotten door een vervelende verkoudheid moest ik achteraf toch vaststellen dat ik er sneller had gelopen over de 12km dan het jaar ervoor (toen ik de wedstrijd had gewonnen).  Nu moest ik het in de laatste km afleggen tegen Dimitri Delombaerde, die terug zijn topconditie bevestigde.

Inmiddels waren we 14 dagen later, en had ik toch wel bijzonder veel zin in de wedstrijd.  Ik had stevig getraind, en de voorafgaande wedstrijden had mijn vertrouwen doen groeien.  Vooraf waren reeds vele scenarios besproken tijdens de trainingen.  Samen met Dimitri wilde ik vooral graag een goeie eindtijd behalen.  Wie de snelste was aan de eindstreep was eerder bijzaak.  Het was eventjes twijfelen, maar we besloten vol voor de 1u12min te gaan. Dit is zeker geen sinecure in Kuurne, waar het niet makkelijk lopen is met de vele dubbelaars, alsook omwille van het bochtenwerk. 

Van bij de start koos ik voor een eerder behouden start.  Dit is niet echt mijn gewoonte, maar ik bevond me al snel in mooi gezelschap.   Samen met Luc van asbroeck, guy deblander, dimitri delombaerde enkele anderen hadden we een mooi groepje.  Bij de eerste kleine ronde bleken we zoals verwacht enkele secondes het schema te snel af.  Toch waren we niet overmoedig gestart.  Onderwijl hadden we de heel fel gestartte frederic creupelandt bijgehaald.  Bij de eerste grote ronde was het vooral Dimitri die het tempo bepaalde.  Ik deed ook wel enig kopwerk, maar bleef wat reserve houden gezien het allure van enkele andere sluipschutters die in alle luwte de wedstrijd aan het afwachten waren. Na de eerste grote ronde moest Frederic de groep lossen terwijl we inmiddels de andere fel gestartte Yves d halluin hadden bijgehaald.  Inmiddels lagen we nog steeds perfect op schema. De 2^de ronde verliep eigenlijk volgens hetzelfde scenario, met vooral Dimitri op kop.  Na een km of 8 besloot Luc van Asbroek echter een halt toe te roepen aan enige vorm van samenwerking.  Na een stevige demarrage bleven ikzelf en Guy deblander achterop, terwijl dimitri het gepaste antwoord in huis had.  Ik moest eventjes serieus slikken, en kon enkel maar ondervinden dat ik niet over de krachten beschikte die nodig waren.  In de resterende momenten van de 2^de ronde vroeg ik me vooral af of het zin had de wedstrijd uit te lopen. 

Na enig peinswerk besloot ik de beproeving verder te zetten (what doesn’t kill you, makes you stronger).  Een opgave zou me immers weinig opleveren, terwijl een mindere wedstrijd niet het einde van de wereld betekent.   Inmiddels had ik op 1 of andere manier samen met Guy Deblander toch nog het gat kunnen toelopen op de fel gestartte Lieven Vandeweghe. Gezien die zijn snelheid duidelijk lager lag dan dat van Guy besloot ik bij Lieven te blijven.  Blijkbaar hadden we beiden niet al te veel meer over.  Doch, het was zaak om de snelheid niet verder te laten zakken, gezien we van achteruit werden belaagd.  In de laatste ronde werden we tevens nog bijgehaald en achtergelaten door 1 atleet .  Uiteindelijk haalde Lieven het van me, en werd ik 15^de in een eindtijd van 1u15min02sec over 21.4km. 

Bij nader toezien werd dit zeker geen hoogdag.  De voorbije editie en 2 jaar ervoor kende ik zeker wel een topdag, maar dit jaar was het wel wat minder.  Uiteraard is dit spijtig indien je vooraf behoorlijk wat trainingsarbeid hebt geleverd.  Doch, dit is sport, en geen wiskunde.

Verder was ik vooral heel tevreden over 2 andere prestaties.  In de eerste plaats met name over de prachtige 3^de plaats van mijn vrouwtje bij de masters.  Met 1u31min over deze afstand en dit parcours mag ze zeker spreken over een topprestatie.  Ze lijkt elke wedstrijd nog beter te worden, en kijkt dan ook al uit naar de komende confrontaties.

In de 2^de plaats over de prestatie van loopmakker Dimitri Delombaerde.  Na vele jaren -waar het misschien wel iets minder was- kon hij eindelijk nog eens een PR neerzetten op de halve marathon.  De manier waarop hij deze wedstrijd heeft gelopen was indrukwekkend.  Van bij het begin reeds ging het vanzelf, waarbij hij in de finale kon afrekenen met Luc van Asbroek.  Op de tijd van 1u12 mag hij heel fier zijn. 

tot de volgende...
joost

07-10-2013 om 20:08 geschreven door joost  

 14 dagen na de clash te Grijsloke was het terug tijd om de schoentjes aan te binden.  Gezien de 5 mijl van Vichte (aka dwars door de Kazerne) slechts enkele jaren bestaat kunnen we hier zeker nog niet spreken over een klassieker.  Doch, de belangen waren er niet minder om.

Hoewel Grijsloke zowat de voorbereiding inluidt naar de halve marathon van Kuurne toe, stond ook in Vichte heel wat op het spel.  Gezien dit de laatste van 2 zomerwedstrijden te Vichte is, kan de beste vichtenaar hier zichzelf een jaar lang kronen tot Vichts kampioen. Om die titel wat glans bij te zetten, gebeurt dit het liefst door de wedstrijd overall te winnen.

Enkele jaren terug was ik daar in geslaagd.  Helaas, in de voorbije 2 jaar moest ik de eer aan anderen laten.  Vorig jaar werd in nog 2de (de kampioenschapstitel was wel de mijne), terwijl ik het jaar ervoor forfait had moeten geven wegens blessure.

Dit jaar zou het zeker een spannende strijd worden.  Stephen Soetaert uit Otegem was na zijn 4de plaats in Grijsloke tuk op revanche.  Zijn vorm was zeker goed, en dit was een zekere klant om rekening mee te houden.  Daarnaast had running-mate Dimitri Delombaerde met een topprestatie vorige week zijn ambities extra kracht bijgezet.  Hij zat duidelijk in bloedvorm, en het was me eigenlijk niet duidelijk hoe ik hem zou moeten verslaan.  Als laatste had ook Hans Omey zijn ambities kenbaar gemaakt.  Hoewel die laatste niet in piekvorm zit was hij naar Vichte gekomen om zijn overwinning van de voorbije 2 jaar nog een jaartje te verlengen.  Het mag duidelijk zijn dat deze halve-fond specialist naast een goeie sprint ook over een hele lange adem beschikt.  Soit, met 4 kemphanen in de strijd was het vooraf reeds duidelijk dat er geen plaats genoeg zou zijn op het podium dit jaar.  Wel was zeker dat de verschillen vooraan heel klein zouden zijn.

Het weer was overigens barslecht, ttz, een druilerig miezerweertje bracht mij alvast niet in de juiste stemming om er een serieuze lap op te geven.  Soit, het was niet anders.  Zowel tijdens de opwarming, wedstrijd en loslopen kregen we telkens natte omstandigheden voorgeschoteld.  Bij de start kwam ik alvast goed weg.  De regen was eventjes opgehouden, en ik kon snel positie kiezen na Hans Omey die een traditioneel snelle start inluidde.  Al even snel bleek Delombaerde bij de pinken om me deze 2de stek af te snoepen.  In derde stelling had ik best wel moeite het ritme in de bochten te volgen.  Mits enkele tussenversnellingen kon ik mijn wagonnetje toch aanhaken.  Na een eerste km in 3min04 bleek Stephen Soetaert niet in ons gezelschap aanwezig.  Dit was voldoende informatie voor Hans en Dimitri om ook de volgende kilometers stevig door te lopen.  Ik kon me voorin handhaven, maar had zeker geen overschot om bij dit tempo nog enig kopwerk te verrichten (2de en 3de km in 3min07).  Toen het tempo wat werd gematigd in de 4de km (3min19) was voor mij de tijd rijp om er een snokje aan te geven.  Hoewel dit zich zeker liet gevoelen, kwam niemand echt in de problemen.  Integendeel, in de technische stroken werd ik steevast in derde stelling gemanouvreerd waarna ik telkens het gat moest dichten.  Een halve kilometer voor het einde zat ik dan ook terug in laatste stelling voor een 2-tal fiets-poortjes.  Ik sneed mijn bocht verkeerd aan terwijl Hans net een aanval plaatste.  Ik wist meteen hoe laat het was en kon enkel nog toekijken hoe er voor me om de knikkers werd gestreden.   Het was zeker geen verrassing om te zien hoe Hans de overwinning voor de derde maal binnenhaalde.  Hele knappe prestatie van hem, maar uiteraard mogen ook Dimitri en ikzelf trots zijn op onze prestatie.  Met een snelheid van ~18.7km/u over 7.77km hebben we zeker 1 van onze betere wedstrijden gelopen uit onze ‘prille’ loopcarriere.    Kort na ons kwam Soetaert als 4de aan, eveneens in een best wel verdienstelijke tijd (top 20 toegevoegd hieronder).  Tot slot wil ik Dimitri nog feliciteren met zijn Vichtse kampioens-titel.  Ongetwijfeld zal hij deze titel met het gepaste respect dragen.  ;-)

Verder nog:
*Mijn vrouwtje Ulrike werd 2de bij de dames, en ook Helena & Matteo deden het voortreffelijk in hun reeks bij de kinderen. 
*De organisatie in Vichte stond er volledig: met hulp van brandweer en andere sympathisanten werd dit ondanks het slechte weer een success-editie.   Wegens de techniciteit van het parcours en de unieke afstand heeft deze wedstrijd iets te bieden wat andere wedstrijden niet kunnen.  Tevens ging dankzij de goodie-bag voor jong en oud niemand met lege handen naar huis.  Hopelijk kan de organisatie hier op voortbouwen.

16-09-2013 om 14:44 geschreven door joost  

 Al reeds enkele weken was  de voorbeschouwing op bovengenoemde loopwedstrijd het onderwerp op training, barbeque of op gelijk welk ander evenement.  Vreemd hoe elk jaar opnieuw deze wedstrijd de gemoederen kan prikkelen van tal van lopers in de ruime omgeving van de vlaamse leiestreek.  Ook dit jaar dus niet anders.   Hoewel ik vroeger al wel had getwijfeld nog aan deze wedstrijd deel te nemen, bleek het telkens onmogelijk dit spektakel zomaar links te laten liggen.  Dit jaar was ik dan ook zinnens er een doel van te maken.  Meer nog, gezien ik de voorbije jaren telkens op het podium stond was ik gebeten opnieuw een podiumplaats te bemachtigen. 

Net zoals de voorbije jaren koos ik voor de korte afstand (7km).  Dit maakt de opdracht er echter niet makkelijker op.  Ondanks de afwezigheid van geldprijzen is de concurrentie ook elk jaar aanwezig op deze afstand.  Ook dit jaar mocht de organisatie alvast rekenen op de komst van Francis Vansteenbrugge (winnaar vorig jaar), en leek de overwinning voor mij alvast buiten schot.  Daarnaast zou het zeker moeilijk zijn om Frederic Vandenheede (terug van stage sankt moritz) en Stephen Soetaert (thuisloper + man-in-vorm) te kloppen.  In afwachting van andere kandidaten leek een podium alvast een heel moeilijke opdracht.

Van bij de start kon ik makkelijk meeschuiven.  Al snel had Francis zoals verwacht enkele meters genomen.  Eenmaal onderweg  naar de beruchte Pikkelstraat bleken enkele lopers in staat om het gat richting Francis te dichten.   Hierbij enkele onbekende atleten, maar ook Stephen Soetaert die toch volop voor de overwinning leek te gaan.  Gezien de zware beklimming voor de boeg besloot ik mijn eigen ritme te kiezen.  Ik werd hierbij geschaduwd door Fredje raketje en enkele andere atleten.  Nog voor halfweg de beklimming hadden we de snelle starters (behalve Stephen en Francis) opgeraapt en achtergelaten.  Tevens had Stephen voorin inmiddels de rol van Francis moeten lossen.  In de afdaling gingen we heel fors door, dit ten koste van de enkele atleet die fredje en mezelf had weten te volgen in de beklimming.  Toch konden we niks goedmaken op Stephen.  In het vlakke stuk na de afdaling wisselden we wat af, waarna ik in de beklimming van de karreslag (dolderstraat) het voortouw nam.  Gezien dit soort werk op mijn lijf is geschreven was dit het moment om het gat op Stephen wat te doen laten slinken.  Dit lukte aardig en eenmaal dit stuk voorbij leek het gevecht om de 2de plaats zeker nog niet gestreden.  Vanaf toen begon de wind wat te spelen, maar ik voelde me nog prima.  Toen ik ietwat gas terugnam nam Fredje terstond over, en liepen we gecontroleerd richting Stephen.  Eenmaal bij hem gaf hij zich gewonnen en wist ik me vrijwel zeker van de verhoopte maar duur bevochten podiumplaats.  Vanaf toen leek fredje de beste van ons getweeen.  Toch weken we niet van elkaars zij, en was ik niet zinnens de 2de plaats zomaar weg te geven.  In de laatste beklimming bleek hij echter net te sterk.  Toch ben ik maar wat blij naast fredje en francis op het podium te mogen staan. Wat tijden betreft kan er niet zoveel worden gezegd.  Met een vernieuwd parcours kan je het moeilijk vergelijken met de vorige jaren.  De garmin wees echter eenzelfde gemiddelde snelheid aan.  Na een enkele teleurstellende wedstrijd vorige week in frankrijk blijk ik wel degelijk over de gewenste vorm te beschikken.  Hoewel de loopkalender er iets minder druk zal uitzien de komende weken hoop ik mijn vorm verder te tonen in eigen gemeente (5mijl te vichte) om dan terug toe te werken naar een –hopelijk- goeie halve marathon te Kuurne!
Verder kon Ulrike net als mezelf ook de 3de podium-stek bemachtigen.  Ze liep eveneens een uitstekende tijd, met dank aan Yves Noppes voor het voortreffelijke haaswerk.  In de sprint ging Axana d Heedene (eerste) Hilde Vanessche vooraf (2de). 

03-09-2013 om 19:07 geschreven door joost  

Op reis in de franse pyreneeen (12-23aug) kreeg ik de uitgelezen kans om deel te nemen aan een lokale 10km wedstrijd in Bagneres-de-luchon (ter gelegenheid van de bloemenfeesten). In de vallei gelegen (650m hoogte) werd de atleten overigens een behoorlijk vlak parcours voorgeschoteld.  Een ideale kans om de grijsloke -conditie wat te testen.
In een onbekend deelnemersveld was het vooral zaak om het juiste tempo te zoeken.  Ik kon me dit keer niet spiegelen aan de onbekende concurrentie.  Tijdens de eerste km liet ik me gangmaken door een krasse 50-plusser.  Daarna nam ik over en legde ik er duchtig de pees op.  Ik kreeg echter 2 atleten in het spoor met me mee, en die leken na de 2de km geen kick te geven.  Ik liet hen overnemen, waarna ik direct een versnelling mocht pareren.  Ik moest eventjes laten gaan, maar kon bij het begin van de 2de ronde terugkeren en terug overnemen.  In de 2de ronde probeerde ik opnieuw de wedstrijd zwaar te maken door een hoog tempo te voeren.  Ik kon mijn 2 companen hier echter niet mee in verlegenheid brengen.  Bij het begin van de 3de ronde volgde terug een versnelling, op dewelke ik niet kon reageren.  Ik werd 3de in 34min07sec (op10.07km).  Ondanks de eerder zware omstandigheden (warm, vochtig) was ik niet bijzonder tevreden over deze wedstrijd.  Dit was niet de ideale test richting Grijsloke.  Doch, ik ben zeker tevreden deze wedstrijd toch nog te hebben gedaan.  Nu kijk ik uit naar Grijsloke, en een verdere conditie-opbouw richting enkele halve marathons in het najaar... 

27-08-2013 om 10:36 geschreven door joost  

27-08-2013 om 10:23 geschreven door joost  

Om mijn vakantie in te luiden leek het aangewezen op vrijdagavond de jogging van de Tassche mee te nemen.  Deze wedstrijd over 15km leek te gaan plaatsvinden in eerder extreemwarme omstandigheden.  In extremis bleek een zeebriesje toch nog enige verkoeling te schenken. 
Gezien een de afstand leek het verstandig niet al te gek van start te gaan. Ik schoof mee in een groepje met Kristof Reynvoet, Steven Broucke, Joris Moeyaert en Dries Busselot.  Na een eerste km kwamen we terug in het spoor van een fel gestartte Karel Moerman.  Nadat die laatste terug wat versnelde kwam er ook beweging in onze groep.  Dries Busselot maakte de sprong terwijl ik ternauwernood moest afhaken.  Ik koos mijn eigen ritme, en na de eerste ronde bleven we met de andere 3 samenwerken.  In het begin van de 3de ronde moesten Broucke en Reynvoet afhaken waarbij ik aan Joris Moeyaert een uitstekende metgezel bleek te hebben. We maakten samen de 3de ronde vol, waarna ik uiteindelijk de sterkste bleek van ons 2-tal.  In de 4de ronde kon ik Dries Busselot (die zichzelf had overschat) bijhalen en achterlaten.   Inmiddels had Karel Moerman wel een grote voorspong, maar ik kon deze wedstrijd met een heel goed gevoel als 2de afsluiten.

27-08-2013 om 10:13 geschreven door joost  

Na een wedstrijdloos weekend was het reikhalzend uitkijken naar de jogging de la Marcotte.  Na een weekje stevig trainen had ik het vooral de vorige week heel rustig aan gedaan.   Met 2 rustdagen had ik écht wel de bedoeling om te starten met een paar extra frisse benen.

Gezien het warme zomerweer zou dit zeker geen overbodige luxe worden.  In de prille ochtend leek het wat te zijn afgekoeld na een fikse onweersbui.  Doch, al snel begon de ochtendkilte terug plaats te ruimen voor opnieuw een zwoele namiddag.  Zo geschiedde, eenmaal ter plaatse was het alweer heet geworden.  Ook de gemoederen waren inmiddels verhit.  Samen met running mate Delombaerde hadden we vooraf een rechtstreeks duel aangekondigd, en nu was het aan ons beiden om er ook iets van te maken.  Uiteraard was de oorlog mentaal al reeds langer op gang.  Het regende dan ook verbale speldenprikken.  Kwa strategie werd weinig gelost, maar we hadden duidelijk beiden ons plannetje klaar -op papier-.

Ook vlak na ons leek het spannend te worden.  Carlo Verleyen was paraat, en hij wilde vooral in voorbereiding op Grijsloke een goeie wedstrijd neerzetten.  Tegelijkertijd was ook trainer Johan Santens aanwezig, met de stiekeme bedoeling om het duel met Carlo aan te gaan (op een afstand die de zijne niet is).  Ook de supporters waren paraat (mijn vrouwjte en kinderen; els verthez en kinderen; en kinderen van johan).

Van bij de start koos ik voor een stevig wedstrijdbegin, maar dit zonder forceren.  De eerste km legde ik af in 3min12, waarbij ik samen met delombaerde de kop afwisselde.   Dit was voldoende om de gezamenlijke tegenstand op achterstand te plaatsen.  Dit werd duidelijk een rechtstreeks duel, met de overwinning als inzet.  In de 2^de km moet er reeds wat worden geklommen.  Ik besloot het spel hard te spelen en liep de 2^de km aan gelijkaardig tempo (3min14).  In het laatste stukje van de beklimming besloot ik wat te forceren, wel beseffende dat het niet alleen mezelf pijn deed.  Dimitri kreeg het duidelijk lastig, maar bleef me schaduwen.   In de afdaling zette ik dapper voort, waarna ik in een strook vals plat eindelijk een kleine voorsprong kreeg .  Ik kon nu niet anders dan vol doorzetten, terwijl ik wel degelijk in zuurstofnood verkeerde.

Op km 4 stonden de supporters, maar ik had er weinig oor naar.  De hitte begon toch wel te spelen terwijl ik nu volop mijn voorsprong moest uitbouwen.  De eerste ronde kwam ik door aan 16min20 wat snel is voor dit parcours.  Het was maar zeer de vraag of ik dit nog eens kon herhalen in de 2^de ronde.  Hmm, al snel werd duidelijk van niet.  Ik probeerde door te gaan op mijn elan, maar moest toch stilaan kleur bekennen.  De km-tijden begonnen ernstig te tanen, en recupereren zat er niet meer in.  Doch, de voorsprong was geruststellend.     Als dusdanig kon ik eindigen met een eindtijd van exact 34min (dit was 15sec sneller dan mijn tijd van 2009, maar bijna 1min trager dan 2010 ).  In het duel Carlo/johan bleek Carlo ditmaal over de beste papieren te beschikken.  Hij liep een goeie wedstrijd, terwijl Johan een mindere wedstrijd had neergezet.  Volgende wedstrijd: Ardooie…

29-07-2013 om 09:46 geschreven door joost