|
Dag 5 woensdag 12 juli 2017
Muziek brengt hoop
Een 3-tal weken geleden, genietend van een
glaasje wijn bij familie hoor ik voor het eerst van Hope Flanders, een Vlaamse
organisatie die zich inzet in het zuiden voor kwetsbare kinderen, die onrechtstreeks
slachtoffers worden van HIV/aids.
Door verlies van een of beide ouders raken ze zelf in de vicieuze cirkel
van armoede en ziekte. Geen kostwinner
betekent honger, gebrek aan kennis en extreme armoede
Dit moest zeker in de
planning opgenomen worden!!
11u00 afspraak op de parking van de shopping mall van
Mahushu, dicht bij White River
We werden met een warme knuffel begroet door
Anne-Marie en Mkoulisie. Ze zouden ons
voorrijden naar hun project, we waren meer dan content met onze 4x4
Geen
fototoestellen uithalen, zeker niet stoppen in de township. En ik moet toegeven, we waren er nog maar
net, geen haar op mijn hoofd dat er nog aan dacht mijn fototoestel uit te
halen, de iphone mocht dienst doen!
We mochten Yente en Ronny ontmoeten. Ronny was er samen met zijn dochter Yente op
vrijwilligersreis om een waterput te helpen steken. Yente hielp in het schooltje/crèche. Net als ons 2 jaar geleden per toeval
gepasseerd, en nu dus ginder voor vrijwilligerswerk bij Hope Flanders.
We begonnen met les in open lucht, een les Suwati
Krisje was al direct geliefd door Mkoulisie want zijn uitspraak trok op
niets! Niet dat de rest er iets van
terecht bracht, maar Camille schreef alles netjes op vroeg zelfs om te leren
tellen in het Suwati
maar dat was net iets te hoog gegrepen!
Met onze 10 woorden die we geleerd hadden mochten we
eerst naar het kinderklasje
Ze stonden mooi klaar om te zingen voor ons, samen
met een hele fiere juf!!! De
ballonnetjes die we meebrachten, hadden het meest succes. Het schoolgerief werd mooi verzameld zodat
iedereen er kon van genieten, niet enkel de aanwezigen van dat moment. Ik had 3 TVH petjes mee, oh zo een spijt dat
ik er niet wat meer mee had, zo dankbaar
Het mooiste moment moest dan nog komen
Eerst tussen de huisjes en het afval door
kindjes die
gelukkig zijn met zelfgemaakte vliegers en autootjes van melkbrikken, wieltjes
gemaakt van flesdoppen
Zo fier dat ze waren
We werden aangetrokken door muziek, in de verte
En
plots, zingende en dansende kinderen
we waren direct vertederd. Stoeltjes stonden klaar, we mochten gaan
zitten
Eerst een handje van alle kindjes
En dan een typisch zang en dans
spektakel, ze hadden zelfs traditionele rokjes en kraaltjes aan. En eerst nog allemaal op hun hoede
maar na
een kwartiertje begonnen ze allemaal op onze schoot te kruipen, knuffels te
geven en vooral de haren van de meisjes te bestuderen. En oh, wat was dat op Camille haar tanden,
ijzeren blokjes??? Ze konden er niet genoeg van krijgen!
We werden zelfs mee uitgenodigd voor de maaltijd. Ons Krisje mocht SERIEUS uit zijn comfortzone
treden want bestek kennen ze er niet!
Als je weet dat Kris zelfs ribbetjes met mes en vork eet
Eerst een gezamenlijk
gebed, dan de maaltijd
En of het smaakte!!!
We stonden versteld van de gastvrijheid
het enthousiasme
het positivisme
Muziek geeft echt hoop!!! Het stond in
hun oogjes geschreven! Bewonderenswaardig
hoe Anne-Marie hier haar schouders onder steekt! Sinds 2004, en met kleine stapjes voorwaarts
En alles in functie van de weeskinderen, die ook ooit groot worden
De bedoeling
is het project zodanig functioneel te maken en uit te bouwen dat er voor velen
onder hun eigen werk kan voorzien worden
Respect
De kinderen vonden het SUPER, ook onze kinderen, Noëmie
en Camille. Ze denken er zelfs over om
vrijwilligerswerk te gaan doen. Er zijn
zelfs namen gevallen van vrienden die ze willen meenemen
Robbe, Iza,
Catharina en Charlotte
Hopelijk blijft
het niet bij woorden
136km later
Bucklers Africa
Dit zicht hebben we
nooit gehad
Meer nieuws binnen 2 dagen, want geen wifi voor de
komende 2 dagen
.
|
