Maandag – 24 juli 2017

Joepie, uitslapen! Toch wel tot 07u00 … hahahahaha … Maar het zal een simpel ontbijtje worden!  Geen eieren met bacon meer!!!   Niemands lever kan het nog aan na 2 weken een copieus ontbijt gehad te hebben!

We gaan een beetje werken vandaag, allé, ’t is te zeggen, we gaan Wijnhuis Van Loveren bezoeken in Robertson, de leverancier van wijnen die door Ranson exclusief verdeeld worden in België.  Super ontvangst met een glaasje bubbels ’s morgens om 11u00, exclusieve rondleiding, gevolgd door een wine tasting van 5 verschillende wijnen met aangepaste kazen.  Kris en ik stellen vast de opvolging verzekerd is, de 2 dochters genieten enorm mee!!!  Eens Bourgondiër, altijd Bourgondiër, het zit hem blijkbaar in de genen.  En dit met zicht op de wijnranken, onder een zonnetje met 24°.  Thuis mogen de winters ook deze temperaturen hebben!!!

Dan op weg naar onze voorlaatste stop van deze toch weer onvergetelijke reis, Franschhoek.  Ons verblijf deze keer, Avondrood Guest House, is volledig in Victoriaanse stijl, een suite, 2 slaapkamers, zithoek met open haard en zicht op de bergen die volledig rood kleuren bij het avondlicht.  We blijven verwend.  We kunnen zelfs genieten van een jacuzzi.  Maar niet vanavond, gewoon genieten in de ontvangstruimte van the guesthouse met open haard.  Allé, proberen toch, want blijkbaar heeft Pebbles serieuze kattenkwaad uitgehaald, of is het muizenkwaad.  Geraniums mochten eraan geloven, muizen mochten eraan geloven, en vuil vuil vuil …  Oei oei oei … als dat maar goed komt!!!  Maar gelukkig kunnen we toch blijven rekenen op de altijddurende goedheid van Els en Jurgen.  Hoe kunnen we dit goedmaken?
Maar we hebben toch wel genoten hoor van ons wijntje aan de open haard! 
Nu genieten van een Frans restaurantje, en dan nog even nagenieten in onze zithoek met open haard, helemaal voor ons alleen!

Morgen wordt er de ganse dag regen voorspeld, 2^de regendag van deze vakantie, maar we gaan het niet aan ons hartje laten komen, integendeel!  We gaan uitslapen, en vervolgens zien wat de dag ons zal brengen.  Niets moet, alles kan!

24-07-2017, 00:00 geschreven door De Vannestjes  

Dag 16 – zondag 23 juli 2017

Vandaag onze laatste lange kilometerdag.  En we moeten het toegeven, we zijn echt moe!  Of murw zoals de papa zegt.  De drukke dagen beginnen ons serieus in de kleren te zitten.  We hebben dan wel heel veel gezien, maar het is echt een druk en strak schema.  Maar bon, het is wat het is, mama verzet alle foto’s van de memory cards naar die ene harde schijf die hopelijk niets zal overkomen.  We zitten toch maar in de wagen kilometers te verslijten.  We moeten ook wel toegeven, hoe dichter we bij Kaapstad komen, hoe mooier de natuur.  Ik vraag even aan de papa of we misschien toch niet beter een binnenvlucht hadden genomen en 2 dagen rust ingepland hadden.  Het antwoord van de papa was kort en krachtig ‘Neen, ik geniet te veel van de vergezichten, maar moesten we nog eens terugkeren, ja, dan wel.’  Ok, de reisleider is gerustgesteld.

De eerste stop is eveneens onze lunchpauze, in Hermanus, @ Grotto Beach.  De ligging was perfect, de bediening en het eten jammer genoeg niet.  Ik zou het graag melden op Tripadvisor, maar van de papa mag ik er geen energie in steken.  Ok dan, even wat foto’s en op weg naar ons volgend hotel, Whale Coast Hotel.  Weer een meevaller.   Velen onder ons zouden dromen van zo een appartement aan onze Belgische kust, maar onbetaalbaar.  We genieten van de lage wisselkoers.

Ik doe er heel wat ideetjes op qua interieur.  En ook van producten voor lichaamsverzorging.  Ik verlang al naar Cape Town om daar de shop te vinden van Charlotte Rhys.  Ik denk spontaan aan Myriam, ze zou er ook zo van genieten!

Back to reality en onze laatste echte spotting naar dieren, meer bepaald de walvissen.  Om 15u30 worden we opgehaald aan ons hotel.  We kunnen nauwelijks geloven dat we echt walvissen gaan zien.  Ik zou de foto’s moeten bekijken, denk niet dat het super super was, maar we hebben wel walvissen gezien.  Alleen jammer dat we de typische walvissenstaart niet hebben kunnen vastleggen.  Ondertussen moesten we wel vast stellen dat de papa echt niet goed was. En we gaven eigenlijk allemaal toe, we hebben genoeg van restauranteten.  Al meer dan 2 weken … trop is te veel en te veel is trop, dixit VDB … Bij aankomst aan ons hotel naar de ‘checkers’, vergelijkbaar met onze Carrefour.  Simpel, heel simpel, pizzaburgers, pasta, pizza, en de papa een yoghurtje …  Ook een OTC voor maagproblemen.  Motilium is ook hier niet vrij verkrijgbaar.
Bij aankomst op ons appartement op zoek naar een dekentje voor onze papa … zonder succes, wel extra vuurtjes die we installeren naast en rond hem zodat hij eindelijk terug warm krijgt.  De 3 vrouwen maken er ondertussen een onderonsje van en aperitieven naar believen terwijl de mama haar blog aanvult.

Hoe de avond verder zal verlopen … geen idee … maar morgen meer en hopelijk tof nieuws!

23-07-2017, 19:38 geschreven door De Vannestjes  

Dag 15 – zaterdag 22 juli 2017

We mochten slapen tot 7u, wat een luxe!  Ons Vannestje staat hier zelfs vroeger op dan thuis, en zonder morren !

Vandaag is het struisvogeldag.  Maar Camille haar geweten begint haar parten te spelen.  Rijden op een struisvogel, is dit moreel verantwoord?  We lieten het rusten, en zeiden dat we het met de gids van Highgate Ostrich Farm zouden bespreken waarom zij als enige in de streek dit toch nog toestaan.  Maar eerst nog stoppen in George.  Gewoon niets te beleven.  Dan maar doorrijden naar Mosselbaai.  Ook dit was niet het van het.  We hebben al mooiere baaien gezien.  Alle hoop dan maar op de Ostrich Farm in Oudtshoorn.  Al hadden alle 3 de vrouwen een off-day.  En de jongen die ons verwelkomde aan de ingang … we hadden al onze vooroordelen.  Bon, vooroordelen laten varen en eerst genieten van onze lunch.  Struisvogelcarpaccio, struisvogelei en struisvogelsteak.  Enkel het nagerecht had geen link met de struisvogel.  Even wachten op de gids.  Gelukkig was die wel enthousiast.  We bespraken direct onze morele bezwaren en twijfels om op een struisvogel te rijden.  En sorry Robbe, de man kon ons echt overtuigen dat dit zeker geen dierenmishandeling was.  Er wordt evenzeer op olifanten gereden, op paarden, op kamelen, … Ze kunnen hun niet permitteren om in slechte papieren komen te staan en hun dieren te mishandelen. Daar bovenop was er ook een maximum aan gewicht.  Ik zeg niet hoeveel het maximum was, maar enkel Camille kwam in aanmerking … hahahahahaha …  Camille direct ‘Mama, zet het in je blog hé, Robbe leest zeker ons blog’  Bij deze dus gebeurd hé Robbe, ik kan je echt garanderen dat er geen schade werd toegebracht aan de struisvogels!  (en ook niet aan Camille  )

We kregen eerst een volledige rondleiding op de farm.  Vervolgens werden we uitgenodigd de struisvogels eten te geven.  Dit leverde hilarische filmpjes op van zowel Noëmie, Camille als van de mama.  Dan ons even verplaatsen buiten de farm.  Daar werd Camille uitgenodigd om een ritje te maken op de rug van de grootste vogel ter wereld met zijn 2,4m hoogte en gewicht van ruim 100kg.  Een serieuze uitdaging bleek zo, en vooral hilarische beelden leverde het hier ook weer op.  En nogmaals, je zag echt dat de struisvogel helemaal niet gestresseerd was.  Integendeel.  De andere struisvogels keken allemaal mee en liepen mee alsof het een dagelijkse bezigheid was.  Dan nog de struisvogelrace … man man man, kunnen die vogels snel lopen …
Weeral een unieke ervaring rijker, en vooral, weeral een gelukkige Camille!

Bij aankomst in het volgende guesthouse worden we voor het eerst uitgenodigd om lekker mee te genieten van de beroemde Zuid-Afrikaanse ‘braai’ om dan weer een goede nachtrust te hebben ter voorbereiding van ons volgend avontuur, whalespotting.

Tot morgen!!!

22-07-2017, 00:00 geschreven door De Vannestjes  

Dag 14 – vrijdag 21 juli 2017

6u weer uit ons bedje … Nog pikkedonker … Een olifantenwandeling bij zonsopgang staat er op het programma.  Vertrokken zonder koffie en dat liet zijn sporen achter … hahahahaha … ook bij het Knysna Elephant Park zelf was er nog geen koffie te verkrijgen.  Even op onze tanden bijten!

We kregen eerst een inleidend filmpje te zien, daarna mochten we de lodge van de olifanten zien waar ze ’s nachts hun schoonheidsslaapje doen.  Maar nog steeds geen olifant te bespeuren.  Dan maar naar buiten, de spanning werd opgebouwd.  En plots, tegen de zon in kwamen ze plots aangewandeld met hun begeleiders.  Geloof het of niet, maar voor mij was dit een emotioneel moment.  Mensen die me goed kennen weten dat ik een zwak heb voor olifanten … Ik mocht als eerste op een olifant, Shangu met als begeleider Fangwell.  Krisje en ik hebben ooit tijdens de huwelijksreis een 2-daagse gedaan op de rug van een olifant, dus in vergelijking daarmee was dit misschien peanuts, maar om dit samen met je gezin te mogen beleven, tja … 
De meisjes mochten samen op de oudste en tevens eerste inwonende olifant van het park, Sally, ooit samen met Harry.  Harry werd ondertussen alweer terug geplaatst in de vrije natuur, maar Sally is nog te hard nodig op het terrein.  De kans is klein dat ze ooit zal vertrekken. 
Na een klein uurtje stappen mochten we eindelijk ontbijten en eindelijk onze koffie drinken.  Na het ontbijt werden we uitgenodigd om de olifanten eten te geven.  We kregen elk een emmertje met vers gesneden fruit, niet zoals wij het ’s morgens bij ons ontbijt kennen, maar in aangepaste groottes.  Ik kan het gevoel niet beschrijven, en misschien komt het lachwekkend over, maar het schrijden van hun slurf over je hand, dat zuiggevoel … Schitterend!!!  We waren allemaal onder de indruk!  En dan op naar de derde ervaring, we mochten ze strelen.  In alle mogelijk poses.  Ik zal het verschrikkelijk moeilijk hebben om de mooiste foto’s eruit te kiezen.  Een echt TOP-moment!

Na 4,5 uurtjes namen we afscheid met een gelukzalig gevoel.  Op weg naar een boottrip op de Knysna Lagoon, daar waar de Indische en de Atlantische Oceaan samen komen.  We hadden prachtige vergezichten verwacht, mooie groene plaatjes, maar we schrokken van de somberheid, maar wat bleek, 6 weken geleden heeft er 2 dagen lang een zware brand gewoed en een enorm groot gebied volledig vernield.  Zo raar, sommige huizen, en dan spreek ik van misschien 4, bleven zo goed als intact, en alles er rond was weg geschroeid.  Moeilijk te vatten.  1 villa werd 8 weken geleden verkocht, met wijnranken, voor €6 mio.  Er bleef bijna niets meer van over …  Hoe het zit met verzekeringen, het heropbouwen, er kon geen antwoord gegeven worden …  Enfin, links van het water zag alles er mooi uit, rechts enorm schrijnend, ook al zie je eigendommen van super rijken …

In de namiddag werd er een halve dag rust voorzien, maar niet als je dochter Camille noemt … We zijn hier niet om te rusten.  Terug een 50-tal km rijden om naar het ‘Tenikwa Wildlife Rahabilitation and Awareness Centre’ te rijden.  Ook hier weer veel te veel indrukken.  Ik was zodanig onder de indruk van het luipaard dat ik vergat foto’s te trekken.  Het was de gids die me effe wakker maakte.  Wilde katten, unieke vogels, maar de koning van de jungle, de leeuw … Als je hier niet stil van wordt … Wat een prachtige beesten, vooral het mannetje … Zijn manen, die fierheid waarmee hij rond liep op zijn terrein, geen albino maar echt wel heel licht van kleur.  We konden tot op een halve meter van de cheeta’s … Ik heb er echt geen woorden voor wat er dan door je heen gaat!  Misschien enkel dit, bedankt Camille dat je er geen rustnamiddag van wou maken!!!

Nog even nagenieten op ons terrasje van ons huisje aan Knysna Lagoon, een lekker etentje, op naar ons volgend avontuur morgen!

Oh, nog even dit, Kris en ik waren niet alleen onder de indruk van alle dieren die we vandaag hebben mogen bewonderen, als je 2 kids het volledige volkslied perfect kunnen zingen op 21 juli, woord voor woord, dan mag je toch wel even fier zijn … Kris en ik konden niet mee … (schaamrood op de wangen)

21-07-2017, 18:58 geschreven door De Vannestjes  

Dag 13 – donderdag 20 juli 2017

Eerst nog een lekker uitgebreid ontbijtje en tegen 8u10 op weg naar Knysna via de tuinroute met 5 tussen-stoppen.  Eerst naar Jeffreysbay, the place to be voor surfers.  Voor topsurfers zijn er weinig betere plekken dan Jeffreysbay.  Maar blijkbaar vandaag niet … L  Ligt het aan de enorme wind?  De regen?  Wintertijd hier in Zuid-Afrika?  We zullen het nooit weten, maar het lag er dood en verlaten bij.  Dan maar vlug onze weg verderzetten naar Tsitskikamma National Park met een tussenstopje in Storms River Rest Camp.  Storm, regen, storm en regen … Maar wel spectaculaire golven die prachtige foto’s zullen opleveren!  Met zicht op de nog steeds Indische Oceaan met zijn grillen, een kleinigheidje verorberen.  De ober keurde goed dat Camille een kindermenuutje mocht eten.  OK, ze wordt dan binnen 6 dagen wel 18, maar ze ziet er nog steeds geen 12 uit ;-)  Nog altijd dat onschuldig kindertootje ;-)))  We kwamen er ons Brits jong koppeltje tegen, op en top uitgedost in de correcte regenkledij!  Eventjes wat ervaringen wisselen en dan vlug op weg naar het moment van Noëmie!  Papa en mama verschrikkelijk nerveus!  Noëmie in de wolken, niets van nervositeit te zien!

De Bloukransbrug over de Bloukransrivier.  De grandioze val van 216m boven biedt spectaculaire uitzichten volgens de National Geographic reisgids.  Zou ons Noëmietje dit opmerken tijdens haar val?  Ze beweert van wel!  Kris en ik bleven achter op de viewpoint, Camille mocht mee als ‘walker’.  We vroegen haar nog even of ze toch ook niet wou mee springen maar ze zei dat ze er nog niet klaar voor was.  Misschien volgend jaar op Balaton Sound Festival in Hongarije.  Ik volgde binnen op het scherm en filmde het scherm, papa ging buiten filmen.  Man, we waren nerveus!  Zeker ik die haar gezicht zag net voor ze sprong, ik kreeg er zelfs de tranen van in mijn ogen.  Maar ze sprong, met de glimlach!!!!  En we zagen Camille op de achtergrond meegenieten.  Ik kan niet verwoorden hoe Noëmie haar voelde, maar de foto’s die we achteraf kochten, zeggen genoeg!  Het was ‘ZAAAAAAAAAAAAALIG’.  Ze probeerden Camille nog te overhalen, maar neen, ze hield voet bij stuk, maar budget werd al gevraagd om te mogen springen op Balaton als voorproevertje om dan samen, de 2 zussen, in Zwitserland de 2^de hoogste bungeejump te beleven.  Mama en papa waren gewoon super content dat ze veilig terug onder hun vleugels waren! 

Nog even stoppen aan Nature’s Valley … De Gökçe Delta in Turkije is mooi, maar dit strand is toch ook wel onvergetelijk!  We blijven in superlatieven spreken, maar ik kan ook niet anders!  Het blijft een onvergetelijke reis!!!  We mogen niet treuzelen, want we willen voor het donker in onze volgende slaapplaats zijn, Thesen Island Holiday House.  Voor oma en opa, het lijkt op Belles Dunes, maar dan 2 keer zo groot, ook het huis, want ja, we hebben al veel mooie slaapgelegenheden gehad, maar nu zitten we toch wel in een huis (geen huisje) met een aanlegplaats voor een boot (maar jammer genoeg geen boot) 

Maar we klagen niet, we genieten!!!!!

20-07-2017, 18:56 geschreven door De Vannestjes  

Dag 12 – woensdag 19 juli 2017

Vandaag niet veel bijzonders te vertellen.  Een lange dagtrip met de wagen, 472km.  Gelukkig is er voor de meisjes ‘The Hobbit’ en voor de mama de ereader.  Al kan ons Vannestje niet begrijpen dat we daar onze tijd mee kunnen verdoen.  Zulke mooie landschappen.  We kunnen dit zeker beamen, en nemen regelmatig foto’s met de Samsung van papa.

Een tussenstop in King William’s Town en even een bezoekje aan een local mall.  We hebben al 10 dagen niet meer geshopt … LOL … maar kwamen thuis van een kale kermis … Ons bezoekje aan de mall heeft dan ook maar een klein kwartiertje geduurd, sanitaire stop inbegrepen ;-)

Eens in Port Elizabeth zien we vooral havenindustrie en kunnen nauwelijks geloven dat we hier in een mooie Lodge kunnen terecht komen.  Maar toch, na ons avontuur in Umtata, kunnen we terug herademen in een mooie familiekamer!  Na ons traditioneel wijntje aan het zwembad begon onze wandeling aan het water!  Vooral de surfers trokken onze aandacht op de golven in tegenlicht van de ondergaande zon.  De aanbeveling van restaurant door Warren, Blue Water’s Café, was een goede tip!  Het heeft gesmaakt!  Voor het eerst werd er ook al eens gesproken over de agenda eens terug in België.  Maar daar ga ik jullie lezers niet mee lastig vallen ;-)

20-07-2017, 18:11 geschreven door De Vannestjes  

Dag 11 – dinsdag 18 juli 2017

6u15 liep de wekker af.  De landlord had ons gezegd dat het een spectaculaire sunrise zou worden.  En met plezier werden we wakker!  De eerste surfer was ook al van de partij.  Een mok koffie in de hand, het fototoestel in de buurt en het was 7u30 vooraleer we het beseften. 

Verder genietend van het zicht genoten we ondertussen ook van een veel te uitgebreid ontbijt.  Het was moeilijk afscheid nemen.  Dit zicht zullen we niet vlug meer hebben, denken we toch.

Vandaag is ook de eerste van de 2 lange dagen met veel kilometers in het vooruitzicht, vandaag 471km om correct te zijn, waarvan slechts een 190km autostrade, op weg naar Idwala Lam Guest House in Maqhinebeni, Umtata.

Rond 16u30 werden we plots gestopt door de politie.  126km/uur waar je 80 mocht rijden.  Ons Krisje mocht uitstappen en het gaan uitleggen.  Heb nog vlug geroepen ‘Je weet wat Hugues heeft gezegd hé, receipt vragen’. Het verdict, RND 600, en ja hoor, hij kon een receipt krijgen, maar dan moesten we 20km terug rijden naar het vorig stadje.  Wetende dat je in Zuid-Afrika beter voor donker ter plaatse bent, waren we er niet gerust in.  Plots mochten we toch doorrijden omdat ze medelijden hadden met de ‘family man, responsible for driving his family to  the next city.  Hij mocht doorrijden voor RND 200.  Ons Krisje was zodanig content dat hij RND 400 heeft gegeven.  Voor zij die de koers niet kennen, delen door 15 om in Euro’s om te zetten ;-).  We vonden dat het een meevaller was!

De GPS liet ons weer in de steek en we probeerden contact te leggen met de dame des huizes.  Het was moeilijk, maar uiteindelijk, tussen de schaapjes en schapenhoeders, vonden we onze guest house.  Waar we de vorige avonden telkens onder de indruk waren van pracht en praal en magnifieke vergezichten, waren we hier onder de indruk van de, tja, ik vind er zelfs het juiste woord niet voor.  1 zender op de TV, de elektriciteit viel af en toe uit, maar werd met de glimlach vermaakt.  Camille en Noëmie hadden een bubbelbad, maar enkel koud water.  Wij een high-tech douche, met een zitplaats, op 0,5m van het toilet en lavabo.  En probeer je dit nu allemaal in te beelden in een oppervlakte van 16m² waar het sanitair dus echt verstopt zat in een kast.  Ons Krisje kwam maar al te graag uit die kast, we lagen plat van het lachen want iedereen ziet nu zijn typisch tootje voor hem! 

Het had toch ook iets charmants, ze toverden zelfs nog een heerlijke maaltijd tevoorschijn.  Deze keer wel met bestek ;-)

Het enige voordeel, omstreeks 21u00 lagen we weer allemaal in dromenland!

20-07-2017, 18:10 geschreven door De Vannestjes  

18-07-2017, 09:40 geschreven door De Vannestjes  

Dag 10 – maandag 17 juli 2017

Jammer, geen hippo’s gespot aan het zwembad L  En vooral veel wakker geworden van de hevige regen!  Zou het snorkelen doorgaan?

Om 8u15, met 15’ vertraging, worden we opgepikt aan ons hotel voor een half dagje safari in iSimangaliso Wetland Park.  Deze keer niet alleen, maar met het gezelschap van een Zuid-Afrikaans koppel, vijftigers, en een jong Brits koppeltje.  We waren er een beetje van aangedaan, het Zuid-Afrikaans koppel was voor het eerst sinds hun huwelijk op 4-daagse.  Hun dochter was net getrouwd, en voor het eerst hebben ze hun gehandicapte zoon voor 4 dagen thuis gelaten.  Er werd wel meerdere malen met het thuisfront contact gezocht om zeker te zijn dat hun zoon het goed stelde.  Weeral doet het je relativeren … Waar ter wereld ook … zijn we gelukkige mensen … En we beseffen het!

Zeer mooie natuur, volledige andere begroeiing dan in Kruger Park, en koud, heel koud, af en toe zelfs regen.  Maar toch genoten we!  En papa’s grapjes hielpen ook wel.  Zeker als het over het Belgische weer ging.  En de Britse humor ….  Iedereen weet dat we een zwak hebben voor de Britten.  Er kon zelfs een beetje gelachen worden over de Brexit …

De afsluiter was wel mooi, heel mooi, Cape Vidal, een afgelegen strand, enkel locals die ofwel aan het vissen waren, ofwel honkbal aan het spelen waren.  We konden niet snorkelen omdat het water veel te wild stond, maar de meisjes trotseerden de koude en waagden hun zelfs in de Indische Oceaan.  Het leverde een aantal super foto’s op en waren weeral content!
Wij genieten, de gids onze lunch aan het voorbereiden!  Watch the monkeys, ze zouden wel graag onze bordjes leeg eten.  En Daniel de gids had zijn best gedaan, alles werd met smaak verorberd en de Zuid-Afrikanen, Britten en Belgen verbroederden alsof ze elkaar al een hele tijd kenden.  We kregen nog een aantal tips mee voor de verdere reis en namen uiteindelijk rond 13u30 afscheid van elkaar.

216km tot de volgende stop in Umdloti, the Fairlight Beach House.  We durven het bijna niet meer te schrijven, maar hier was het zicht alweer fenomenaal.  Anders, zicht op de wilde Indische Oceaan.  Maar we zijn zee-mensen en dit was echt subliem!  Noëmie zou hier kunnen wonen …  We genoten van ons glaasje wijn en prijsden onszelf weer gelukkig. 

Te voet naar het restaurant voor een zalige fruits de mer … Wat kan een mens zicht nog meer wensen!  Voorlopig niets ...

18-07-2017, 09:39 geschreven door De Vannestjes  

Dag 9 – zondag 16 juli 2017

Onbekend onbemind, dat was Swaziland.  Waar Kris eerst zijn twijfels had over Swaziland, hadden we toch een heel klein beetje spijt dat we moesten vertrekken terug naar Zuid-Afrika, naar volgende avonturen.

Volgende stop in Zuid-Afrika is St Lucia, Little Eden Accommodation. Onze monden vielen weeral open.  3 slaapkamers, 2 badkamers, een volledig geëquipeerde keuken met terras aan het zwembad.  En met een beetje geluk kunnen we zelfs hippo’s spotten aan het zwembad deze avond.  Jammer dat we hier maar 1 nacht vertoeven.

Eerst een kleinigheidje eten in St Lucia om dan tegen 15u ten laatste aan de Hippo & Croc Boat Safari te beginnen.  Een hoogtepunt voor ons Camilleke.  We mochten helemaal links gaan staan aan de kade en wachten op een bootje voor 15 personen.  Er stonden al 4 andere personen te wachten.  En als we dachten dat we Larissa konden ontlopen deze zomer … niets is minder waar … hilariteit alom!  Dit is echt ongelooflijk, maar wie stond er daar?  Claude (broer van Lieven) met echtgenote, Nico en Joke.  Je houdt het niet voor mogelijk!  Aan de andere kant van de wereld, dezelfde dag, op hetzelfde uur een Hippo & Croc Cruise boeken … Zonder het van elkaar te weten!  Toch heel even het Turkije gevoel 

Maar terug naar de Hippo & Croc Boat Safari …  iSimangaliso Wetland Park … En of we hippo’s gezien hebben!  Moeders met hun baby hippootjes, vele families hebben we gezien … Indrukwekkende dieren, vooral als ze geeuwen, een teken van waarschuwing … Mama kon het geeuwen toch wel af en toe op de gevoelige plaat leggen!  Zelfs ‘a small fight’ … 

Crocodiles … op 1 meter afstand, we konden ze bijna aanraken.  Onbeweeglijk lagen ze daar, blijkbaar aan het verteren, praktisch niets etend in deze periode van het jaar en volledig stilliggen op dezelfde plaats de ganse dag.  Maar toch opgelet want het zijn zeer opportunistische beesten, kom niet te dicht want je hebt blijkbaar geen schijn van kans, ze reageren 3x zo snel als de mens …

De visarend … wat een mooie vogel!!!  Ook hij liet ons op een paar meter komen en hij poseerde alsof hij er rijkelijk voor betaald werd!

Ik hoor Filip Vanhastel nog zeggen ‘Je kan even goed naar Pari Daiza gaan Jasmine, daar zie je ook al die dieren’ … Wel ik garandeer jullie, dieren zien in hun eigen habitat, daar word je gewoon stil van …

De cruise was weeral afgelopen vooraleer ze begonnen was, ik vrees dat dit zo zal gaan met de rest van de reis!  Nog vlug even een selfie met de Larissa bende (te bewonderen op de Larissa Facebook groep), nog wat napraten, afscheid nemen en dan toch nog even gaan genieten van ons verblijf vooraleer te gaan eten (en mijn blog schrijven uiteraard )

Fingers crossed dat we hippo’s spotten aan ons zwembad vanavond!

16-07-2017, 18:58 geschreven door De Vannestjes  

Dag 8 – zaterdag 15 juli 2017

6u15 weer uit bed.  Weeral een fantastisch ontbijt.  Wat gaan we dit missen eens terug in Zwevegem.  Mama zal zeker geen bacon and scrumbbled eggs klaarmaken ’s morgens, het vers gesneden fruit is misschien nog een optie.  Enfin, we zullen het gedrag van beide meisjes afwachten in het verdere verloop van de reis, en het uitgebreid ontbijt misschien beperken tot enkel de zondagochtend.  Wie weet zal mama het met plezier doen wanneer haar kroost thuis is van Gent.

Canopy Tour Swaziland.  Camille wordt in het ongewisse gelaten.  Sportief gekleed zijn, dat was de enige boodschap die ze kreeg.  De GPS liet ons weer in de steek.  Gelukkig stond er een bereidwillige jongen die ons de weg toonde.  Door de Europese snelheid van de papa komen we stipt om 08u30 aan op onze bestemming in Malolotja Nature Reserve.  Camille vond het de max, al vergeleek ze het eerst met het avonturenpark van Transfo Zwevegem.  Totdat we ter plaatse waren.  Eerst een half uurtje met de Landcruiser door prachtige natuur alweer.  Vervolgens vlogen we letterlijk van de ene boomtop naar de andere.  Adrenaline werd gecombineerd met prachtige vergezichten.  Gelukkig riep Camille bij elke ride ‘Vergeet niet te genieten van het uitzicht!!!’  En doordat we enkel onder ons viertjes waren, konden we ook tijd nemen om onvergetelijke foto’s te maken, alsook leuke filmpjes.  En waar we dachten dat de papa deze activiteit niet kon smaken, als hij vloog door de lucht, konden we alleen maar genieten van de geluiden die hij produceerde.

Het was veel te vlug gedaan! Veel te vlug!  Maar weer iets om nooit te vergeten!  En hopelijk kunnen de foto’s ons helpen herinneren aan deze super toffe activiteit!!!  Papa zei tegen Peter de gids dat hij hem aan iedereen ging aanbevelen die naar Zuid-Afrika zal reizen.  Dus zij die plannen hebben … ;-)

Tegen 12u30 terug in onze lodge.  Gewoon een namiddagje nietsen, helemaal niets doen!  Een douche, een goed lang warm badje, aperitiefje, roddelblaadjes lezen, foto’s overzetten op de harde schijf, echt de luierik uithangen.  

Ook dit mag eens op reis!

15-07-2017, 17:27 geschreven door De Vannestjes  

Dag 7 – vrijdag 14 juli 2017

Weeral verwend, wakker worden met zicht op Kruger Park, ontbijt met zicht op Kruger Park, neushoorns die aan het genieten zijn van de ochtendzon met elk een witte vogel op de rug, buffels die de Crocodile River over steken, … uniek!!!

09u15 op weg naar Swaziland … De meisjes content, want er komen weer nieuwe stempels bij in hun paspoort!  Eventjes liet de gps ons weer in de steek, maar back tot he good old days, kaart en gezond verstand!  13u was het streefdoel, 13u stipt arriveren we in onze volgende lodge.  Een vriendelijke oude dame heet ons welkom, vol enthousiasme en toont ons de kamers, weeral met een prachtig zicht, nu over de Ezulwini vallei, Lobamba.

Geen tijd te verliezen, op weg naar Mantenga Cultural Village om de Swazi cultuur te proeven.  Even terug in tijd, een homestead, een verzameling hutten, bewoond door een familie die bestaat uit een man met zijn meerdere vrouwen.  Polygamie werd al druk besproken in de wagen …hier werd het nog maar eens aangehaald dat dit echt nog bestaat!  De meisjes konden het met mate aanhoren!  Ook niet het lesje dat de gids aframmelde, weinig spontaniteit …Maar het kan dan ook niet altijd top zijn!  De traditionele dansen mochten er dan wel weer zijn!  Jonge mooie dames en jongeheren brengen een spektakel zoals het hoort!

De Mantenga waterval was mooi, maar we zijn zo verwend in Turkije, de Yerköpru Sellalesi is de mooiste waterval dat we ooit hebben gezien, de ingang van het Unicorn rijk, en dat zal niet vlug kunnen geëvenaard worden!  Maar er werden toch weer #spontane foto’s getrokken!  Input voor Instagram van de meisjes, allé, vooral voor Noëmie ;-).

Morgen staat er avontuur op het programma.  Camille weet nog niet welke activiteit, maar ze zei gisteren nog maar dat ze dat wel heel ‘chill’ zou vinden zonder te weten dat dit op het programma staat.  Ben benieuwd naar haar reactie …

14-07-2017, 18:36 geschreven door De Vannestjes  

Dag 6 – donderdag 13 juli 2017

5u15 …William stond al op ons te wachten … Alle fototoestellen, lenzen, iphones volledig opgeladen …  Zou het de moeite worden ???

Poncho’s om te beschermen tegen de koude … En het was koud, het had zelfs gevroren …  En toch zou het nog 37 graden worden.

Onze gids kreeg ons 15’ vroeger in het park zodat we toch wel wat voorsprong hadden op andere toeristen.  Nog pikkedonker, maar nog geen 800m ver … 4 leeuwen gewoon de straat overstekend … fiere leeuwen.  We waren nu al content!  Maar het ging nog zo veel mooier worden!!!

Zo veel indrukken, zo veel mooie natuur, hier kan je niet anders dan genieten … En ik ga het ook niet met de juiste woorden kunnen beschrijven …  Neushoorns, op 5m van ons, impala’s (115.000 impala’s in het volledig Kruger Park, dus deze kwamen we regelmatig tegen), gnoes, waterbokken, bizons, buffels, en dan een prachtige meertje met tientallen krokodillen, die gewoon aan het showen waren voor ons, en hippo’s, Camille weigert nijlpaarden te zeggen, dus wij zeggen het dan ook maar, ook de wrattenzwijnen werden  tot Pumba’s gedoopt, giraffen bleven giraffen en liepen op 5m van ons, prachtige elegante beesten.  Hoe donkerder bruin, hoe ouder ze zijn …
Nog steeds geen olifanten gezien, maar we zouden zeker nog verwend worden!  4 keer in groep net voor de auto de weg overstekend, en zo vele kleine olifantjes, spelend in het water … De meisjes waren meer dan enthousiast!  De papa was er stil van geworden, genoot in stilte …Prachtige vogels met een kleurenpalet om U tegen te zeggen, geelsnaveltoks of makkelijker gezegd bananenvogels, aasgieren, zadelbekooievaars, … 

Het hoogtepunt was toch wel de leeuwen te zien zonnen, met 11 welpjes ... Camille was zelfs zo creatief om de verrekijker te plaatsen voor de lens van de iphone zodat er nog verder kon worden ingezoomd.
Een prachtige safari-dag werd afgesloten met het zien van een variante van de zebra’s die wij kennen, niet enkel zwarte strepen, ook ‘shadow’ stripes …  Onze dag was compleet!!!

Afscheid nemen van William, nog vlug een selfie en verdorie, ons mama moest weer zorgen voor een klein akkefietje, fototas met alle lenzen in de jeep laten liggen … Gelukkig kon de papa samen met Camille er achter rijden, een telefoontje van de dame van het hotel aan de organisatie liet William stoppen op een paar km van onze lodge …  So no worries, er kunnen nog foto’s getrokken worden op onze volgende avonturen!

Nog even nagenieten op het terras van de lodge vooraleer het donker wordt met zicht op Kruger Park … We zijn verwend, meer dan verwend!  Ondanks de lange dag zien de kids het zelfs nog zitten om hun oefeningen te doen ter voorbereiding van het volleybal seizoen! 

Kan het eigenlijk nog beter worden?

14-07-2017, 18:03 geschreven door De Vannestjes  

Dag 5 – woensdag 12 juli 2017

Muziek brengt hoop …

Een 3-tal weken geleden, genietend van een glaasje wijn bij familie hoor ik voor het eerst van Hope Flanders, een Vlaamse organisatie die zich inzet in het zuiden voor kwetsbare kinderen, die onrechtstreeks slachtoffers worden van HIV/aids.  Door verlies van een of beide ouders raken ze zelf in de vicieuze cirkel van armoede en ziekte.  Geen kostwinner betekent honger, gebrek aan kennis en extreme armoede …Dit moest zeker in de planning opgenomen worden!!

11u00 afspraak op de parking van de shopping mall van Mahushu, dicht bij White River … We werden met een warme knuffel begroet door Anne-Marie en Mkoulisie.  Ze zouden ons voorrijden naar hun project, we waren meer dan content met onze 4x4 … Geen fototoestellen uithalen, zeker niet stoppen in de township.  En ik moet toegeven, we waren er nog maar net, geen haar op mijn hoofd dat er nog aan dacht mijn fototoestel uit te halen, de iphone mocht dienst doen!

We mochten Yente en Ronny ontmoeten.  Ronny was er samen met zijn dochter Yente op vrijwilligersreis om een waterput te helpen steken.  Yente hielp in het schooltje/crèche.  Net als ons 2 jaar geleden per toeval gepasseerd, en nu dus ginder voor vrijwilligerswerk bij Hope Flanders. 

We begonnen met les in open lucht, een les Suwati … Krisje was al direct geliefd door Mkoulisie want zijn uitspraak trok op niets!  Niet dat de rest er iets van terecht bracht, maar Camille schreef alles netjes op vroeg zelfs om te leren tellen in het Suwati … maar dat was net iets te hoog gegrepen!

Met onze 10 woorden die we geleerd hadden mochten we eerst naar het kinderklasje …Ze stonden mooi klaar om te zingen voor ons, samen met een hele fiere juf!!!  De ballonnetjes die we meebrachten, hadden het meest succes.  Het schoolgerief werd mooi verzameld zodat iedereen er kon van genieten, niet enkel de aanwezigen van dat moment.  Ik had 3 TVH petjes mee, oh zo een spijt dat ik er niet wat meer mee had, zo dankbaar …  Het mooiste moment moest dan nog komen …

Eerst tussen de huisjes en het afval door … kindjes die gelukkig zijn met zelfgemaakte vliegers en autootjes van melkbrikken, wieltjes gemaakt van flesdoppen …Zo fier dat ze waren …

We werden aangetrokken door muziek, in de verte …En plots, zingende en dansende kinderen … we waren direct vertederd.  Stoeltjes stonden klaar, we mochten gaan zitten …Eerst een handje van alle kindjes … En dan een typisch zang en dans spektakel, ze hadden zelfs traditionele rokjes en kraaltjes aan.  En eerst nog allemaal op hun hoede … maar na een kwartiertje begonnen ze allemaal op onze schoot te kruipen, knuffels te geven en vooral de haren van de meisjes te bestuderen.  En oh, wat was dat op Camille haar tanden, ijzeren blokjes??? Ze konden er niet genoeg van krijgen!

We werden zelfs mee uitgenodigd voor de maaltijd.  Ons Krisje mocht SERIEUS uit zijn comfortzone treden want bestek kennen ze er niet!  Als je weet dat Kris zelfs ribbetjes met mes en vork eet …Eerst een gezamenlijk gebed, dan de maaltijd … En of het smaakte!!! 

We stonden versteld van de gastvrijheid …het enthousiasme …het positivisme …
Muziek geeft echt hoop!!!  Het stond in hun oogjes geschreven!  Bewonderenswaardig hoe Anne-Marie hier haar schouders onder steekt!  Sinds 2004, en met kleine stapjes voorwaarts … En alles in functie van de weeskinderen, die ook ooit groot worden … De bedoeling is het project zodanig functioneel te maken en uit te bouwen dat er voor velen onder hun eigen werk kan voorzien worden …  Respect …

De kinderen vonden het SUPER, ook onze kinderen, Noëmie en Camille.  Ze denken er zelfs over om vrijwilligerswerk te gaan doen.  Er zijn zelfs namen gevallen van vrienden die ze willen meenemen … Robbe, Iza, Catharina en Charlotte …  Hopelijk blijft het niet bij woorden …

136km later … Buckler’s Africa … Dit zicht hebben we nooit gehad …

Meer nieuws binnen 2 dagen, want geen wifi voor de komende 2 dagen ….

12-07-2017, 20:18 geschreven door De Vannestjes  

Dag 4 – dinsdag 11/07/2017

Re-united

05:20 – even email checken … Mijn favoriete reisbureau Uniglobe heeft gemaild met de boodschap ‘geen risico’s nemen, we raden je aan zelf naar Johannesburg af te reizen om Kris en Camille af te halen van de luchthaven.’  Geen Panorama route dus … en 396km heen, 396km terug …  Noëmie een klein beetje ontgoocheld, maar … samen uit, samen thuis … 8u stipt zetten we aan …Nog even Warren verwittigen … change of plans (again ;-)) … We moeten toegeven, het zicht kon ons bekoren, prachtige vergezichten, maar oh zo gevaarlijke ‘potholes’ … Racen zoals in de botsautookes … 2 handen op het stuur, zigzaggend tussen de verschillen gaten in de weg.

‘Fluitje van een cent’, dat waren de eerste woorden van de papa als hij belde, ze waren zonder enig probleem de douane gepasseerd … Dankjewel reisbureau om ons toch nog even 800 km te laten rijden, we hebben genoten van onze trip … ok, toch 2 voordelen … TVH Johannesburg bezocht, TVH koelbox met water meegekregen, én om 11u30 elkaar kunnen knuffelen … re-united at last!!!

Net op tijd in Iketla Lodge om de zon zien onder te gaan met een zalig glaasje Zuid-Afrikaanse witte wijn!!!

12-07-2017, 20:17 geschreven door De Vannestjes  

10-07-2017, 15:57 geschreven door De Vannestjes  

Dag 1 – zaterdag 08/07/2017

We hebben gelachen, hard gelachen … Typisch Vannestje … We dachten dat we véééél te veel bagage mee hadden … 42 kg per valies … En maximum toegelaten gewicht: 30 kg …  Camille begon al te halveren … Als echte scoutie …

Hoe zou Noëmie echter reageren, Noëmie die nog terug moest terugkeren van Pebbles veilig weg te brengen … Ze neemt zo graag altijd veel mee …

Maar hilariteit alom als Noëmie terug kwam en zag dat er gewogen werd in pounds.  De valiezen werden terug goed vol geladen.  Dit kon alleen maar de Vannestjes overkomen … Er werd al goed gelachen ..

Het lachen verging ons echter al vlug bij aankomst in de luchthaven … Hoe kon dit in godsnaam …Je bent op reis met je bloedeigen dochters, mama en papa reizen mee, … een extra geboortecertificaat was nodig voor Camille, een bewijs dat ze onze dochter is, want ze is nog geen 18 (tot 26 juli) …
Er werd niet meer gelachen … Het personeel van Emirates bleef wel vriendelijk, en de papa probeerde nog de burgemeester van Zwevegem te bereiken, in de hoop nog iets te kunnen regelen, maar ijdele hoop.  Er moest beslist worden, wie reist er af, wie blijft er achter met Camille.  De mama wou nog achter blijven, maar hoe groot de ontgoocheling ook was voor de papa, zo lief bleef hij en zei dat de mama zo had uitgekeken naar het eerste verblijf in Ohrigstadt, in the middle of nowhere … 

Noëmie en de mama vertrokken dan maar …  Pas bij de pascontrole begon het allemaal door te dringen … De tranen bleven dan ook maar stromen …  Ik moest direct aan Vincent denken met de gouden raad ‘durf afwijken van je reisschema’ … Ik gaf hem op dat moment volledig gelijk maar had nooit gedacht dat ik al van het schema moest afwijken vooraleer nog maar vertrokken te zijn.

Camilleke, papa … sorry uit de grond van mijn hart …Al hoop ik dat het extra nachtje Dubai en het bezoek aan de Burj Al Arab een beetje troost kunnen brengen … En de Hardrock café T-shirt van Dubai misschien ook …

De eerste 3 dagen gaan dan misschien mooi van natuur zijn, maar niet mooi van vakantieherinneringen en dit omdat de Vannestjes gehalveerd zijn …  Ik zal veel foto’s trekken, veel filmen, maar vrees dat dit maar een magere troost zal zijn …

En de miserie blijft duren ... nu net gelezen dat het 8 dagen duurt vooraleer je zo een certificaat kan krijgen ... en ik, die niet meer in België ben, moet een beëdigde toestemming geven dat Camille mag reizen met 1 ouder ...  Waar gaat dit verhaal eindigen ...

Had het reisbureau ons moeten verwittigen, ja ... Maar ik had ook beter gezocht op internet ...  Ik vloek niet veel, maar nu toch ... GODVERDOMME ...

09-07-2017, 00:04 geschreven door De Vannestjes  

09-07-2017, 00:00 geschreven door De Vannestjes  

07-07-2017, 16:32 geschreven door De Vannestjes  

04-07-2017, 11:32 geschreven door De Vannestjes