De laatste volledige dag in de US. En wat voor een dag!
We zijn nog eens vroeg opgestaan, uitzonderlijk, ik weet het maar willen nog zo veel mogelijk doen op onze laatste dag als toerist in de US. Een laatste echt 'gezond' Amerikaans ontbijt met bacon, eieren, kaas, pannenkoeken, boter ... ja opa, het zou echt iets voor jou zijn (er was ook wel spinazie bij opa ter compensatie ... hahahahahaha)
We beginnen onze tocht richting Beverly Hills. Geen Eddy Murphy te bespeuren, geen Julia Roberts op Rodeo Drive ... enkel dure dure winkels ... een streling voor het oog. Ah, trouwens, een verzameling van dametjes op Louboutins. Soms zelfs grappig hoe je ze ziet sukkelen.
Dan naar Hollywood Boulevard, we mogen de laatste Hard Rock Café T-shirt van Los Angeles toch niet laten liggen hé Ook de sterren op het voetpad niet vergeten. Camille wil absoluut een fotooke met de ster van Michael Jackson, Noëmie bij Steven Spielberg. Onze Michael wordt trouwens enorm veel gedraaid hier op de radio. De mama voelde haar terug een tiener Zeker als Duran Duran ook meerdere malen op de radio te horen is.
Enfin, terug naar de sterren, beetje triest natuurlijk, de ster van Robbin Williams. Onwezenlijk ... Zo zie je maar, genieten van het moment, niet piekeren over het verleden, en je zeker geen zorgen maken in wat nog moet komen. Nu genieten!!!
Op weg naar het échte Hollywood ... file, voor de verandering! En wat hebben we gezien, awel, de 'indrukwekkende' HOLLYWOOD-letters. Tja, als er niets anders is, moet je iets hypen natuurlijk. Maar we moeten toegeven, we hebben wel een aantal mooie huizen gezien op onze rondrit om de letters te kunnen bewonderen vanuit verschillende standpunten.
Maar heel weinig tuintjes hier ... raar want bij zo een mooi weer zou je denken toch overal wat groen te zien, en op zijn minst een zwembadje Maar blijkbaar zijn Europeanen op dat vlak dan toch weer iets meer Bourgondisch ingesteld.
Proberen om toch tegen 18u terug in het hotel te zijn om ons klaar te maken en er toch wat deftig uit te zien voor de familie reünie in Santa Monica. En geloof het of niet, de mama was echt wel een beetje nerveus. Tja, je spreekt niet elke dag af met een verloren neef in Los Angeles. Maar de nervositeit was voor niets nodig. Het was weeral een schitterende avond. De kids vinden het hilarisch dat hij zo veel weg heeft van Oompie. Zelfs de mama kan er niet van over dat zelfs de haar-inplanting identiek is. Hij woont hier misschien al sinds 2003, maar verdorie, de typische Jacobs humor is hij zeker nog niet kwijt! Er werd zelfs nog eens teruggedacht aan 'Bon van achter de brug met zijn streken'. En of ze het nu leuk vinden of niet, maar papie en nonkel Guy, ze zijn volwaardige opvolgers! Maar ik denk wel dat ze dit helemaal niet erg vinden! En wij ook niet!
Er wordt jammer genoeg afscheid genomen, en ook van Los Angeles ...
De ene heeft het er al moeilijker mee dan dan de andere, maar traditiegetrouw sluiten de mama en de papa af met een 'afsluiterke' in de bar ...
Belgium here we come!!!!
PS 1: een hartelijke dank aan de vrienden van Larissa, zij hebben met de berichtjes en de dagelijkse foto's gezorgd dat we weten waar naar toe bij de volgende congé ... Eerlijk gezegd, we hebben jullie ook wel gemist hoor, weliswaar wel maar een heel klein beetje
PS 2: dikke merci aan de vier ouders. Dankzij hun weten we de juiste dingen in het leven te waarderen!!!
PS 3: dikke merci aan Catharina, dankzij Catharina heeft Firmintje ons toch niet te veel moeten missen ...
PS 4: Wist je dat België in Australië ligt? En dat wij volgens de Amerikanen zéér rijk zijn? Toch volgens een snuggere dame in Hard Rock Café op Hollywood Boulevard. We waren zodanig van ons melk dat we gewoon maar hebben geknikt ... Maar het zal eentje zijn die ons lang zal bijblijven ... hahahahahaha ...
PS 5: Ooit al een kind gezien dat overgelukkig is omdat ze een 'Unicorn' is? Awel, wij wel! Camille haar hoogtepunt van de vakantie ... en de mama weer wat dollars minder rijk. Maar het was nog een belofte voor haar super goed rapport!!! De onesie is eindelijk een feit! En wij de trotse ouders van een echte 'Unicorn' ...
PS 6: dankjewel aan alle lezers ... wie weet hebben we wel een aantal mensen kunnen overtuigen om ook eens de oceaan over te steken
Voorlaatste dag ... Maar we blijven genieten ... Traditiegetrouw heeft ons Krisje wel al last van afscheid nemen, hij wil de realiteit nog niet onder ogen zien. Camille begint al te dromen van oma's vleesbroodje met rode kool, het mag ook appelmoes zijn , en Noëmie met haar realistische kijk op de zaken zegt ook 'ah ja, nog 2 dagen, en dan vertrekken we'. De mama daarentegen begint in het geniep al te denken aan praktische zaken maar droomt vooral van haar sauna'tje ...
Maar eerst en vooral nog genieten Universal Studios. Een serieuze trip, toch weeral een uurtje in de wagen zitten. En het avontuur met de gps zou niet volledig zijn moest hij ons weer niet op het verkeerde been zetten. Enfin, we treuren niet, zo hebben we de grote letters HOLLYWOOD al eens in de verte mogen aanschouwen.
We worden in de richting van de 'valet' parking begeleid, maar vermits we echt onze laatste dollars aan het spenderen zijn, gaat ons Krisje niet akkoord, is toch wel 5 dollar duurder, so no way, de gewone parking. Dus weer een beetje tjolen, maar iedereen zwijgt wijselijk .
Amaai, niet gelachen, de inkom, 368$ voor ons viertjes ... pfff, hopelijk loont het de moeite ... eerst nog wat geld afhalen ... oops, maestro werkt niet ... nu wordt het dus echt tellen ... LOL ... de realiteit komt echt dichter en dichter ... hahahahahahaha ...
Shrek maakte alles goed! 4D movie, we zitten direct in de fantasiewereld, en we laten ons volledig meeslepen. 'Waterworld', een echte spektakelshow gelijk het hoort in Hollywood. Er werd geschoten, gtrote vuurballen, met water het publiek in gesmeten (wat trouwens welkom was want de temperaturen zijn nog steeds zeer hoog), en plots komt er zowaar een vliegtuig in scene ... Niets is te zot hier in Hollywood.
Dan de 'Special Effects', hoe we toch allemaal misleid worden op het grote scherm. Toch wel tof om eens te zien.
Na de lunch ontdekte ons mama de wereld van de 'Minions'. Hilarisch, zo moest en zou er 2 hebben voor op haar bureau te plaatsen. Wat is het toch leuk om als 43-jarige je terug kind te voelen!
De tijd vliegt weeral, nog 1 attractie want het is al bijna 19u. Dan maar naar 'The Simpsons', was het minst lang aanschuiven ... Maar ik garandeer het jullie, de beste attractie ever! Niets is wat het lijkt, maar ons Krisje werd zelfs ziek, al werden we alweer misleid met 'special visual effects'. THE BEST ROLLERCOASTER EVER!!!!!
Na een simpele maaltijd werden de traditionele Hard Rock Café T-shirts aangekocht, en hup ... jammer genoeg op naar de voorlaatste nacht ...
We beginnen een beetje uit te bollen. Kan je het ons kwalijk nemen na bijna 3 weken?
Vertrokken in Palm Springs rond 11u na de nodige foto's genomen te hebben (nog meer om te verwerken ... hahahahahahahaha) om tegen 14u in Los Angeles toe te komen. We hebben het weer geweten, file, file, file ... Geef mij toch maar de natuur ... Rustig, weinig tegenliggers, mooie zichten, geen stress op de baan ...
Ons laatste hotel is wel weer een meevaller. Eigenlijk heeft het reisbureau goed zijn best gedaan. We mogen over geen enkel hotel klagen. Alles picobello in orde! Ook hier weer, ons hotelkamer geeft uit op het zwembad. We kunnen zo maar uit ons kamer rechtstreeks het zwembad in ... We blijven ons verwend voelen ...
De tijd blijft vliegen, we zijn richting Santa Monica gereden om eventueel toch nog een beetje 'window'shopping te doen, want het budget is zo goed als op ... LOL ... We beginnen serieus onze laatste dollars te tellen
Gelukkig hadden we ook een deadline, 18u30 terug in het hotel, want we gingen Jozef en Kathleen zien, volleybalvrienden uit Zwevegem. Maar deze keer was het niet de gps die ons te laat in het hotel bracht, eerst en vooral file, maar ook ons Noëmie, zij had het adres ingegeven. Zat het in haar onderbewustzijn, we zullen het nooit weten, maar de papa had het eerst op. We reden weg van de vlieghaven, Marriott Airport ???? Maar ja, de gps zal wel beter weten zeker ... Toch niet, terug naar het onderbewustzijn van ons Noëmie, ze had zowaar het adres van een outlet center ingegeven. Goed geprobeerd Noëmie!!!
Met anderhalf uur vertraging konden we eindelijk verbroederen met onze vrienden uit Zwevegem. Op weg naar Venice Beach, de plaats waar Schwarzenegger zijn carrière begonnen is. Nice place to be, en dan bedoel ik het restaurant, niet de omgeving. Met wat Jazzy muziek op de achtergrond genoten we van een simpele maaltijd en werden heel wat verhalen uitgewisseld. Het ene verhaal al hilarischer dan het andere. Je kent mannen onder elkaar hé
Enkel lui zijn, lezen, genieten, luisteren naar de echte 'Desperate Housewives'. Neem het aan van mij, ze bestaan! Je kijkt naar een serie en denkt, hoe overdreven. Maar neen hoor, ze bestaan echt. Heerlijk om te volgen ...
Wij vielen waarschijnlijk op door onze eenvoud, want hier in Palm Springs enkel toeristen van California zelf. De mama viel op door haar 2 brillen in haar haar. Ze werd er zo waar over aangesproken door een klein meisje. Tja, eentje voor de zon, en eentje om te lezen hé ... Waarschijnlijk dat alle andere mama's hier direct de beste oogspecialisten opzoeken om zeker geen brilletje te moeten dragen.
Clichés worden hier bevestigd, maar het zal ons niet deren! Het is gewoon grappig!
Even chatten met Pascal, een neef van de mama die in LA woont. Vrijdagavond kleine familiereunie. We kijken er ook weeral naar uit! Al zal dat ook onze laatste avond zijn. Mooi liedjes duren niet lang! En ik kan jullie garanderen, het was, is, de reis van ons leven! En Sophietje, het is dezelfde maan dat we zien hier in de US ... en alle mooie dingen dat we hier hebben mogen beleven geeft ons alleen nog maar meer het gevoel hoe bevoorrecht we wel zijn om dit als gezinnetje te mogen meemaken! We hebben enorm genoten, we zijn nog aan het genieten, en we zullen nog héééééééééééééééél lang nagenieten!
Hier zit ik dan, lekker op mijn lui gat, op het terras van onze kamer, in Palm Springs, in the middle of nowhere, mijn blog te schrijven.
Ben vooral blij om vandaag eens niets te moeten doen. Hoe raar het ook klinkt, in de wagen zitten is ook vermoeiend. Zelfs ons Krisje die gewoon is van ganse dagen in de auto te zitten, had heel wat last in de onderrug. Lastig toch hé op vakantie zijn ... Nu even ons verslagje van gisteren, 11/08.
Als we vertrokken uit ons hotel in Lake Havasu verschoten we toch weeral van de temperaturen, 106° F. Ik begin mijn sauna'tje thuis te missen, maar met die warmte ... amaai ... Je kan gewoon niets aanraken ... En je bent super content om in de wagen te springen met de airco vollebak. Toch nog even stoppen aan London Bridge. Een brug die steen per steen werd afgebroken in London en hier weer helemaal werd opgebouwd. Prachtige resorts, leuke promenade, maar piepe piepe dood ... Laag seizoen hier, veel te warm ... Omgekeerde wereld dan bij ons ... Hier is het hoogseizoen in de winter. Niets te beleven, dus dan maar op weg naar Palm Springs.
150 km door de Mojave desert ... Niets, maar dan ook niets tegengekomen ... Enkel ergens halverwege prachtige huizen aan water gelegen met overal een boot (geen bootje) voor hun huis. Maar ook piepedood ... Het is hier blijkbaar echt laag seizoen.
We worden het auto-zitten een beetje moe, en verlangen naar ons hotel in Palm Springs om eens niets te doen. Maar Joshua Tree staat nog op ons programma. Dus voelen we ons moreel verplicht om dat nog te doen. We waren al verwittigd door een aantal mensen, na al die prachtige natuurparken gezien te hebben, zou dit wel eens een ontgoocheling kunnen zijn. Wel, ik zou het geen ontgoocheling durven noemen, want wij Vannestjes proberen overal het mooie van te zien, maar in vergelijking met Yosemite, Death Valley, Zion, Bryce, Antelope en Grand Canyon, is dit inderdaad klein bier. Maar de nodige plaatjes werden weer vastgelegd voor de waarschijnlijk 5 albums in plaats van 1 album.
Net voor Palm Springs toch nog een indrukwekkend zicht, honderden windmolens, een serieuze uitdaging om dit vast te leggen op camera al rijdend op de highway. Maar ons Vannestje stond er op! Hij is een echte fotofreak geworden ...
Eindelijk, ons hotel ... de gps had ons wel weer eerst een ommetour laten doen ... Toch onze beste vriend niet zunne die gps! Maar het hotel werd goedgekeurd eens binnen ...
We gaan hier even kunnen chillaxen ... (3 weken met de kids op stap verruimt onze woordenschat serieus ... )
Ik dacht echt dat we alles al gehad hadden ... er waren al zo vele hoogtepunten gepasseerd! Maar toch ... We zijn het er alle 4 over eens, vandaag is HET hoogtepunt van de vakantie, de helikopter vlucht boven de Grand Canyon ...
We waren alle vier een beetje in afwachtende houding als we richting vliegveld vertrokken. Wat kon er nu nog beter zijn dan al die mooie dingen dat we al gezien hadden. Bovendien, we hadden we ons gisteren wel geamuseerd, maar de Grand Canyon was groots, heel groots ... prachtige zichten, maar daar bleef het ook bij ...
Eerst en vooral mochten we allemaal op de weegschaal ... maar we moesten niet weten hoeveel we wogen, dat zijn zorgen voor later ... Nu nog geen confrontatie met de realiteit aub ... De mama droomde ondertussen wel al van een Tom Cruise als piloot, terwijl de meisjes zeiden dat de mama toch wel beetje ouderwets was ... Tom Cruise is voorbijgestreefd en trouwens lid van Scientology, saai dus mama ... Dat wist ik dus ook al weer ... Dan maar paar fotookes gaan trekken van de helikopter ... met de gedachte, als het maar een goede piloot is die ons veilig terug op de grond brengt ... meer moet dat niet zijn ...
Maar het was meer, ongelooflijk veel meer ... Het mooiste en indrukwekkendste dat we ooit gezien hebben ... De mama vergat zelfs foto's te nemen ... zo was ze onder de indruk. Camille zat vanvoor naast de piloot en had het beste uitzicht. Zoals ik gisteren al zei, de Grand Canyon is groots, maar als je dat van bovenaf mag zien ... dan heb je er plots geen woorden voor ... We waren allemaal enorm onder de indruk ... dvd werd aangeschaft van de vlucht, alsook een familiefoto voor de helikopter, samen met de piloot (weliswaar geen Tom Cruise, maar den Brad mocht er ook wel zijn )
Op naar route 66 ... ook wel apart ... maar toch ook beetje ontgoochelend. Ons Krisje vatte het samen als 'vergane glorie' ten gevolge van de aanleg van highway n°40 ... Zo triest al die vervallen huisjes langs de weg, motels die waarschijnlijk maar voor 10% bezet zijn, als ze al bezet zouden zijn ... We zijn wel blijven rijden tot we de ideale foto konden trekken met het embleem van route 66 op de weg, voor onze jaarkalender van 2015
Ons Krisje heeft ons ook nog een half uur bezig gehouden in Kingman met het spotten van vliegtuigen, tientallen ... Op een of ander verlaten terrein. Zo leek het alvast. Maar hij was gelukkig, en wij ook, want zo konden we alle drie zorgeloos verder lezen in ons boek
Laatste stop vooraleer onze weg verder te zetten naar ons hotel aan Lake Havasu, Oatman, een of ander spookstadje uit de echte cowboy tijd. Hilariteit alom want de straat stond vol met ezels. En ons mama deed spontaan haar raam open ... (om een fotooke te trekken uiteraard) en de ezel voelde zich blijkbaar direct goed want plots stak zowaar heel zijn kop in onze auto, en hij was echt niet gehaast om weg te gaan. De mama deed het zowaar bijna in haar broek van het lachen ...
Maar meer was er echt niet te zien ... Dan maar op weg naar het hotel. Camille vooraan want de reisziekte kwam weer piepen, dus de mama vloog achteraan ... Niet getreurd, want dan kon ze ook weer zorgeloos haar boek verder lezen zonder de hele tijd opdracht te krijgen van Vannestje om foto's te trekken ...
Aangekomen in het hotel was het toch wel even schrikken, 8u 's avonds, en nog steeds 105°F. Een ware sauna als je uit je wagen stapt. Nog nooit waren we zo blij met de airco op de kamer ... Een mens moet leren content zijn met de kleine dingen in het leven niet waar
Op naar het volgend avontuur, al twijfel ik nu wel echt dat er nog superlatieven zullen volgen ... Maar we zien wel ...
De eerste dag dat ik echt niet veel te vertellen heb. Niet dat het niet leuk was, integendeel, de Grand Canyon was ... groot(s).
We zijn vanochtend op het gemak vertrokken vanuit ons hotel na een stevig ontbijt. Zorgen dat er voldoende benzine was, geld afhalen, lunch voorzien, de mama die een paar oorbellekes wou ... and up we go ...
Het enige heikele momentje was misschien dat er wegomlegging was, en dat de gps niet mee wou, hoe kan het ook anders. De papa in paniek, de mama haalde haar gezond boerinnenverstand uit. We zijn uiteindelijk in de Grand Canyon geraakt met een klein beetje vertraging, maar het is ons gelukt. We hebben de East rim gevolgd, met heel wat grootse panorama's op ons bord. Zowel iPhone, 2 fototoestellen van de mama, de Samsung ... Ik weet echt niet hoe ik al die foto's ga moeten verwerken ... Wil er nog niet bij stilstaan ... Maar dat er plaatjes zullen tussen zitten, daar ben ik 100% zeker van!!!
We zijn geëindigd in Verkamp's Visitor's center, Hopi House Souvenirs, hebben een aantal 'echte' indianen kunnen aanschouwen, weeral bij een prachtige zonsondergang.
De dagen vliegen, en wij genieten ...
Morgen een helikopter vlucht op het programma ... Best wel spannend!
Antelope Canyon ... fotografisch topmoment voor de mama ...
Eerst en vooral willen we toch even terugkomen op de reacties op ons blog. Ook al zitten we 10.000km weg van thuis, we vinden het hartverwarmend om alle reacties lezen op ons avontuur. Het doet ons nog meer beseffen hoe verwend we wel echt zijn!
Ann, we vinden het super fijn dat jullie reis helemaal herbeleefd wordt. (al wil Kris nog helemaal niet denken aan het herbeleven, hij wil nu het moment vasthouden) En Anneke, tegelijkertijd maken we ook wel even tijd om te denken aan Charlotte en haar grote avontuur...
Bedank alvast Catharina ook om Firmintje elke dag een bezoekje te geven ...
Oma'tje, we zouden willen zeggen dat we jullie ook enorm hard missen ... Maar we mogen niet liegen. We mogen wel zeggen, we zouden zo graag dit avontuur met jullie samen beleven!! En dat zegt ook al veel!
Opa'tje, niet te veel zorgen maken in ons budget. Een voorbeeld nemend aan zijn papa, heeft ons Krisje alles netjes gebudgetteerd!
Broere, ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat je dit ook ooit kan doen met de kids en Evy. Je hebt nog tijd om te sparen, je hebt al vooruitzichten met Robby, maar we zouden zo graag hebben dat je dit ook met je super gezinnetje kan meemaken!!!
Schone zus, jij aan je zwembadje, maar vandaag hebben we ook eens lui aan het zwembad gelegen, zelfs ons Krisje! Twijfel niet, geef geen feest volgend jaar (alleen misschien met de intimi ) maar ga met je gezin ook op avontuur! Het is enorm verrijkend!
Collega'tjes, ik hoop dat ik jullie niet ga vervelen met mijn superlatieven eens terug op de firma. Het is hier super, we genieten van elk moment, denken 'letter' aan de firma (slechts af en toe) maar hopen tegelijkertijd dat jullie een even goede vakantie hebben gehad om er direct terug in te vliegen.
En zij die in stilte meelezen, ik hoop dat jullie ook meegenieten ...
Even terug naar onze avonturen. Weeral een topper vandaag!!! Het blijft maar toppers regenen!
Antelope Canyon. Eerst toch ook wel even vermelden dat we de wekker op 4u30 hadden gezet om zeker op tijd te zijn voor de zonsopgang nog in Bryce. Geloof het of niet, maar het is ons gelukt! We stonden om 6u stipt op de Sunrise point om te kunnen genieten van het prachtige schouwspel. Ijskoud, dat wel, maar toch een heel bijzonder moment. Nu was het de mama die een beetje emotioneel was.
Op weg naar Page ... We vallen in herhaling, maar we blijven verwonderd wat de US ons te bieden heeft aan natuurtaferelen. We moeten onze Kris temperen, want hij zou om de 5 voet stoppen voor een fotooke. Maar moeder was streng, we moesten op tijd zijn in Page voor de jeep safari want anders zou ze haar fotomoment missen, Antelope Canyon.
Bij het aanmelden krengen we pas door dat we terug in een andere tijdzone zaten ... We waren dus gewoon veel te vroeg ... Dat is de Vannestjes nog nooit overkomen ... Maar niet getreurd, dat gaf ons tijd om nog wat extra's te doen. 'Horse shoe bend' .... Een grote rots in de vorm van een hoefijzer, omring door groen-blauw water, liggend in de diepte tussen de canyons ... Bijzonder mooi! ... Van een gestolen momentje gesproken.
Dan eindelijk de safari met mama's fotografeer-moment. En of het de moeite was. Een streling voor het oog, het mooiste lichtspel dat we ooit gezien hebben. Samen met Noëmie en Camille met de iPhone, zullen dit echte plaatjes worden!!! De gids was fantastisch, heeft gezorgd voor een aantal prachtige familie-foto's voor de jaarkalender! Ik denk dat we voor de kalender 2015 een weekkalender gaan moeten maken ... LOL ...
Dan eens lui op ons hotelkamer zitten, een lunchke op de kamer, en nog wat rondrijden rond Lake Powell en Glen Canyon Dam. Ons Vannestje was weeral niet te stoppen. We zijn werkelijk elke 100m gestopt. Gelukkig was de route niet al te lang en konden we toch nog wat nagenieten aan het zwembad.
Er werd wat teruggekeken naar de reis en ieder mocht zijn mooiste en tofste moment uitkiezen. Maar het is te moeilijk ... Al zijn de vrouwen het eens over de wandeling door het water in Zion. De papa vond Las Vegas toch ook wel verrassend. Maar we zeiden ook tegen elkaar, we hebben zodanig veel gezien, gedaan, dat we eigenlijk geen top-momenten hebben, het is gewoon een top-reis!!!
Maar wat wil je, de Vannestjes zijn dan ook top hé (zegt de mama bescheiden) ...
Avontuur in Zion, indrukwekkende canyons in Bryce ...
Nights in White Satin ... The Moody Blues ... Dit op de achtergrond, al rijdend door Zion Park. En mijn blog aan het schrijven ... Ons Krisje wordt er zo waar emotioneel van.
Nog eens een poging gedaan om om 6u op te staan. Gelukt en ... ochtendstond heeft echt goud in de mond, de kleuren die spelen op de bergen van Zion zijn ongelooflijk mooi! Ons Krisje heeft ook de iPhone camera ontdekt en kan niet stoppen met foto's nemen. Oei oei opa, dat zal moeilijjk worden als we volgende keer nog eens samen op stap zijn. Oma en ons Krisje samen portretjes trekken ... We gaan nog later thuis komen ...
Back to reality nu ... Zion Park. We hebben al vele mooie dingen gezien op onze reis, maar voorlopig voor ons toch een topper Zion. Al hebben ons alle velen gezegd dat er nog mooiere dingen op ons programma staan en dat het beste nog moet komen. Ben toch wel benieuwd ...
De wagen geparkeerd en met de shuttle bus direct naar het verste punt. Allemaal onze stapsandalen aan, lelijk maar oh zo praktisch. Zelfs ons Noëmie heeft eraan toegegeven
Een prachtig wandelpad tussen de hoge kliffen door. Een eerste stop voor een portretje aan het water. De kids zot en half. Al verder wandelend zeggen we alle vier tegelijkertijd: opa zou hem hier ook nogal een beetje jeunen. Ja opa, als we Noëmie moeten geloven, gaat ze hier nog terugkomen om samen met jou te wandelen. Begin al maar te sparen
The fat squirl was de attractie naast het wandelpad. Hij zat zowaar te poseren voor alle passerende toeristen. Er werden ook hier weer heel wat fotookes getrokken uiteraard! En het mooiste van Zion moest nog komen ... alleen wisten we het nog niet. We waren nu al content ...
We zagen bijna iedereen met wandelstokken. De mama met toch wat last van de rug zei verdorie, had ik er ook maar aan gedacht! Een beetje verder werd duidelijk waarom de stokken toch wel handig zijn. Je kon zowaar verder in het water stappen tussen de hoge kliffen door. Zelfs onze Kris die in België gezegd had dat hij dat nooit zou doen, kon er niet aan weerstaan. Een voor ons nooit geziene natuur. Prachtig! Hoe het licht speelde op de rotsen, de watervalletjes, gewoon al het avontuur van door het water 'The Narrows' te kunnen verkennen. We blijven verbaasd over wat de US ons allemaal te bieden heeft! Het was wel goed uitkijken waar te stappen want hier en daar toch wel wat stroming. De onregelmatige stenen maakten de stok onmisbaar voor de mama. We hadden er nog eentje op de kop kunnen tikken aan het begin van het water.
Maar de tijd vloog. En we moesten hem toch wel in het oog houden want ook Bryce stond nog op het programma vandaag. Ik denk dat we toch wel een mile heen en uiteraard een mile terug door het water gestapt hebben. Camille merkte op dat oma weer hartelijk zou lachen met dit avontuur. Ons avontuur op De Hoge Venen kan er echt niet aan tippen.
Vlug een snackje eens buiten het park en dan op weg naar Bryce ...
Om Bryce te zien konden we rustig aan met de wagen eerst tot het einde van het park rijden, Rainbow Point, om van aldaar terug te keren en te stoppen bij alle verschillende 'view points'. Niet slecht want het avontuur van Zion zat ons wel in de benen en de vermoeidheid sloeg toe. Beide kids lagen trouwens goed te slapen wanneer we toekwamen aan 'Rainbow Point'.
Maar we werden beloond voor onze inzet. We kregen het ene indrukwekkende panorama na het andere te zien. En met een beetje verbeelding konden we zelfs verschillende figuren in de rotsen ontdekken. Ook weeral te mooi voor woorden. Je kan de Vannestjes niet vlug stil krijgen, maar hier in de US lukt het meer en meer! Misschien een tip voor als je ons nog eens op bezoek krijgt, wat sfeerbeelden van de US tonen en we zwijgen ...
Uiteindelijk werd het toch nog een race tegen de tijd, want de zon was stilletjes aan haar slaap aan het voorbereiden. We waren dan ook net ietske te laat om de zonsondergang te zien op Sunset point. Niet getreurd weeral, want de mama ging gebruik maken van het blauwe uur. Frustratie alom, want wat bleek, met de iPhone kreeg je veel leukere sfeerbeelden ... Een ongelooflijke krak toch die Steve Jobs! Ben uiteindelijk toch meer dan content dat ik me niet meer heb laten verleiden tot de aankoop van een nieuw compact fototoestelleke. De iPhone 6 zal een veel betere oplossing zijn!!! Maar daar moeten we nog even op wachten ...
Moe moe moe weeral, en morgen om 4u30 eruit om tijdig in Antilope Canyon te zijn voor de jeep safari. Vlug in ons bedje dus!
Een rustige dag ... mag ook eens ... op tijd opgestaan, volgens de normen van de Vannestjes althans. De mama en papa nemen al zingend samen een doucheke in de luxueuze dubbele inloopdouche. Het deed deugd!
Daarna een wandelingetje door het forum van Ceasar's Palace om alzo terecht te komen bij Starbucks voor een ontbijtje. Het allerlaatste in Las Vegas.
Ons Vannestje, die, vooraleer we toekwamen in Las Vegas zei dat 2 overnachtingen eigenlijk te veel waren, begon nu te zeggen, jammer toch dat we al weg moeten. Tja, lichtjes hé, hij heeft er altijd al een zwak voor gehad. En hoe meer kleuren, hoe liever!
Op weg naar onze kamer toch nog vlug eens een gokje wagen. Een gokje van 3. Het heeft ons uiteindelijk 11 opgeleverd, plus een vermaning dat de kids er op stonden toe te kijken. Ze mogen wel passeren tussen de honderden jackpots, maar zeker niet blijven stil staan. Och ja, het heeft ons toch maar 11 opgebracht. En van een goede procentuele winst gesproken ...
Nog vlug de valiezen pakken, nog wat foto's van de grote kamer en badkamer, en hup, vlug naar de wagen. Op weg naar het volgend avontuur.
We konden het niet laten, toch nog even gepasseerd aan een van de grootste outlets van Las Vegas. Enkel de papa heeft zich weer laten gaan, en het heeft ook weeral met lichtjes te maken. Je lacht je een kriek. Hij heeft niet kunnen weerstaan aan een T-shirt met bewegende lichtjes. Ja, je leest het goed! Zot zijn doet geen zeer zeggen we dan. Hij was gelukkig gelijk een klein kind.
Om toch nog iets deftigs te doen, niet ver van Las Vegas the Valley of Fire ingereden. Niet spectaculair volgens onze reisgids, maar voor ons weeral een streling voor het oog. Het genieten blijft maar duren!
Uiteindelijk tijdens onze rustige dag toch 3 staten gedaan vandaag, nl. Nevada, Arizona en Utah. Even gepasseerd in St. George, een stadje geleid door Mormonen, daarna op zoek naar een serieuze steak met frietjes en uiteindelijk gevonden in Hurricane op een half uurtje van onze lodge. Ons Krisje content! De eerste steak na anderhalve week vertoeven in de US. De tijd gaat veel te vlug! Kan iemand hem tegenhouden aub?
De lodge is goedgekeurd maar ook nu weeral ligt iedereen binnen de 5 minuten te slapen, ik ga ze vlug vergezellen!
Tot een beetje later, hetzij vanuit Zion, Bryce of Antilope. We keep you posted!!!
maar willen nog zo veel mogelijk doen op onze laatste dag als toerist in de US. Een laatste echt 'gezond' Amerikaans ontbijt met bacon, eieren, kaas, pannenkoeken, boter ... ja opa, het zou echt iets voor jou zijn 
pfff, hopelijk loont het de moeite ... eerst nog wat geld afhalen ... oops, maestro werkt niet ... nu wordt het dus echt tellen ... LOL ... de realiteit komt echt dichter en dichter ... hahahahahahaha ...
