Op 15 augustus a.s. is het alweer zover: het Desertlions team vertrek voor de 7 de maal op humanitaire missie!

Zoals de trouwe volgers wellicht zullen opgemerkt hebben spelen we een beetje vals want ondanks het geslaagde vertrek vorig jaar (2017) werd de missie noodgedwongen afgebroken wegens een onmogelijke papierslag aan de Russische grens overgangen (een vrachtbrief eisen voor een vrachtwagen die geen vracht kan vervoeren is schier onmogelijk) ondanks alle voorbereidingen. Dat maakt dus eigenlijk 6 missies en 7 vertrekken.

Door ditmaal Rusland te vermijden hebben we er alle hoop op dat we ditmaal de brandweerwagen wel op zijn bestemming krijgen maar ik kan nog niet teveel verklappen. Wat ik wel al kan verklappen is dat jullie ook dit jaar allemaal opnieuw uitgenodigd zijn op het vertrek op woensdag, 15 augustus 2018 om 11 uur (samenkomst vanaf 9:30) te Meerbeke aan de kerk (café Oud Withuis - gemeentehuisstraat, 4 - 9402 Meerbeke) èn tot deelname aan de uitgeleide rit van het team (50Km).

Hieronder kunt u de GPS route downloaden voor zowel de heen- als de terugrit:

• GPX bestand van de route
• GPX bestand van een toeristische terugrit tot Meerbeke
• Garmin GDB bestand met beide routes

10-08-2018 om 00:00 geschreven door Webbie

En we mogen met grote overtuiging zeggen ...




... GETEST EN GOEDGEKEURD !!!

18-06-2018 om 00:00 geschreven door Webbie

12-06-2018 om 00:00 geschreven door Webbie

07-06-2018 om 00:00 geschreven door Webbie

04-06-2018 om 00:00 geschreven door Webbie

20-05-2018 om 00:00 geschreven door Webbie

19-03-2018 om 14:48 geschreven door Webbie

Na bijna 7000km is de cirkel rond en zijn we terug waar het avontuur een maand geleden begon. Dit was niet het initiële plan maar er is nog niets verloren. In tegendeel!

08-09-2017 om 00:00 geschreven door Webbie

SMS - 15:32    Ik ben na een paar dagen pauze bij vrienden in Litouwen, gistermorgen opnieuw vertrokken en zit nu halverwege Polen. Mijn dagen bestaan vooral uit rijden, eten en slapen maar desondanks het regenachtige weer hier loopt alles vlot en houdt de truck zich goed.


Door de opgelegde rijtijden vorder ik niet super snel maar hopelijk ben ik komend weekend terug in 't land.

06-09-2017 om 00:00 geschreven door Webbie

SMS - 9:45 Ondanks alle inspanningen en jullie ontelbare gelukwensen en medeleven is alle hoop verloren. Ik heb deze morgen alle mogelijkheden overlopen aan de grens en er bestaat geen enkele kans dat ik met dit voertuig Rusland binnen geraak.

De twee grootste struikelblokken zijn dat ik een privé persoon ben en geen enkele douanedienst mijn vracht (in mijn geval: de wagen zelf) kan verzekeren. Dan komt daar nog eens bovenop dat er geen enkele handelsbetrekkingen tussen Rusland en Tajikistan zijn op dit moment. Volgens de douanediensten staat Tajikistan op de zwarte lijst en kan ik, ondanks dat ik ondertussen alle eerder gevraagde documenten kan voorleggen, onmogelijk een garantia of TIR carnet kan bekomen voor dat land. Het zijn dus twee onoverkomelijke problemen die in serie met elkaar staan.

Ik schakel dus over op plan C 37 bis , en ik bereid me voor om terug huiswaarts te keren en later trachten van daaruit een nieuw plan op te stellen via een andere route om zo de truck uiteindelijk nog af te leveren in Duchambe.
But we live to try another day !!!!

01-09-2017 om 00:00 geschreven door Webbie

  

30-08-2017 om 14:05 geschreven door Webbie

Reisverhaal:

Onder het moto Ära loobu werd besloten om te pogen alle paperassen voor de vrachtwagen vanuit Estland in orde te brengen en dat lukt aardig. Maar intussen dringt zich ook een visum verlenging voor het Russische grondgebied op en naar alom oude Russische gebruiken neemt dat alweer de nodige tijd beslag. Dit leidt ertoe dat we nog tot donderdag a.s. vastzitten in Estland. Pas dan kan er en nieuwe poging aan de grensovergang ondernomen worden.

Echter, voor Kevin zal de missie hier eindigen omdat door alle oponthoud de reistijd ver buiten zijn verlofmogelijkheden op het werk komt te liggen. Kevin zal dan ook morgen vanuit Tallinn terugvliegen naar België.

Intussen wordt de wachttijd ingevuld met het helpen van onze lokale vrienden bij verbouwingswerken waarmee we de balans van kost en inwoon weer wat in evenwicht brengen. Van vakantiegevoel is dus weinig sprake mede door het eerder frisse klimaat van het hoog noordelijk gelegen Tallinn. Met zo'n gemiddeld 14° als middagtemperatuur en vrij regenachtig niet bepaald een top-reisbestemming.

25-08-2017 om 00:00 geschreven door Webbie

22-08-2017 om 23:15 geschreven door Webbie

Reisverhaal:
Er staat maar één puntje op onze agenda deze morgen en dat is zo snel mogelijk de Russische grens bereiken.

We sjezen vlot door Polen tot bij de Litouwse grens. Gelukkig, door de toetreding van Litouwen tot Europa en dus ook tot de Schengen-zone, zijn de grenzen open en hoeven we enkel een tol-vignet te kopen.



Algauw merken we de verschillen in huizenstijl en ook de fauna en flora van de Baltische landen gaat geleidelijk over in meer moerasachtige streken met een ongelooflijke diversiteit aan planten langsheen onze weg. Desondanks we goede vrienden hebben in Litouwen moeten we zonder hun een bezoekje te brengen verder want onze klok tikt onverbiddelijk verder en deze omzwerving was niet ingepland en kost ons enkele dagen extra. We houden slechts sporadisch halt voor een foto bij de grensovergangen of een snelle picnic.


In de late namiddag verlaten we Litouwen al opnieuw om Letland binnen te rijden en ook hier moeten we een tol-vignet kopen voor twee dagen. Na een helse non-stop rit van 14u30 komen we tegen 11u30 aan bij de Russische grenspost.

We registreren ons bij het loket voor vrachtwagens en krijgen een volgnummer toegekend. Het vrachtverkeer wordt in blokken van tien wagen binnen gelaten en we wachten een paar uur geduldig af tot het onze beurt is. We socialisen ondertussen met onze collega’s truckers en polsen even naar de gang van zaken. De grensovergang is mij niet onbekend want in 2012 vochten we hier maar liefst vier dagen tegen "het systeem" om Rusland binnen te geraken met onze bus Priscilla.


Bij de eerste slagboom ondergaan we de eerste paspoortcontrole in een lange rij. Traag maar zonder noemenswaardige problemen stempelen we Polen uit (en dus Europa uit) en schuiven aan bij de Russische slagboom. Hier verloopt alles al wat stroever maar toch slagen we er in om enige sympathie op te wekken bij de Russische douane beambten. Een overste en zijn loopjongen nemen de controle van ons voertuig op zich en pluizen onze volledige uitrusting uit. Vooral het meegenomen Belgische bier trekt hun aandacht maar we komen heelhuids de inspectie door. We zigzaggen constant van het ene loket naar het andere met onze documenten en er wordt lustig gestempeld en tot vervelens toe informatie over ons in de computer ingevoerd. Omdat we in de lijn van de vrachtwagens zitten moeten we na de weging en X-ray scan ons melden op het tweede verdiep bij de dienst transport.
Ondertussen is de zon al opgekomen en zijn we volledig uitgeput, maar we zijn aan de laatste slagboom aan het eind van de parking en krijgen al een sprankeltje hoop dat het nog wel eens zou kunnen lukken vandaag. Onze hoop wordt echter in de kiem gesmoord wanneer de ambtenaar plots teken doet dat we rechtsomkeer moeten maken en terug naar België moeten keren. Niemand spreekt een woord Engels en de communicatie verloopt stroef. Er komen zelf schetsjes van auto's en vrachtwagens bij te pas om ons duidelijk te maken dat we er niet in mogen. Het grootste obstakel is dat we met een vrachtwagen rijden zonder cargo en dus ook geen vrachtbrief hebben. Volgens de Russische wet mogen toeristen niet met een vrachtwagen de grens over maar enkel met een personen auto. We wringen ons in alle bochten en discuteren tot in het oneindige om toch maar toestemming te krijgen maar worden steeds van hetzelfde antwoord bediend. Toch hebben we de indruk dat de douanier van dienst zijn best doet om ons te helpen, maar het systeem laat het gewoon niet toe omdat het voor hun zo een ongewone situatie is waar geen procedure voor bestaat: "Computer says no !!!".

Tijdens onze rit van vandaag hadden we al preventief contact opgenomen met de Belgische ambassade in Moskou. Tegen onze verwachtingen in werden we daar behulpzaam behandeld en hadden in geen tijd contact met de vlotte douane attachee. Het bleek een jonge kerel uit Erembodegem en hij was zo geïntrigeerd door ons verhaal dat hij zich meteen volledig engageerde om ons wegwijs te maken in de procedure. Maar ook hij liet meteen al doorschemeren dat het niet om een uitzonderlijk geval gaat en dat het niet eenvoudig zal worden. Vooral het aankomende weekend gooit roet in het eten en we zullen pas opnieuw hulp uit Moskou kunnen verwachten vanaf maandag.
Na een uitputtingsslag van acht lange uren en moeizaam onderhandelen worden we dus Rusland opnieuw buitengegooid en staan we in tegenovergestelde richting voor de eerste Letse slagboom. Hier begint het stempelverhaal opnieuw en na meer dan vierentwintig uur zonder slaap zijn we doodop en parkeren onze truck tussen twee loketjes.

Eventjes op onze zijde liggen en de oogjes twee uurtjes dichtknijpen om tenslotte om 11u00 de volgende  ochtend terug op Letse bodem te staan. Het is snikheet in de truck en we voelen ons onfris, als sardientjes in eigen nat. Bij het eerste meer springen we het water in en verfrissen ons, om daarna door te rijden naar het eerste dorpje op onze weg. Hier parkeren we ook op de oever van een meer en strompelen wat door de straten en slaan wat rantsoen in.

  

  
Tegen de avond verbroederen we met wat lokale jeugd, die hun verjaardag vieren, en na een paar toosts op de vriendschap duiken we na twee etmaal zonder noemenswaardige rust eindelijk in ons bed. De duizend muggenbeten weerhouden ons niet van om als een blok in slaap te vallen. Ook de regenbuien die ‘s nachts op ons blikken dak neerplenzen storen ons niet al te veel.

18-08-2017 om 00:00 geschreven door Webbie

Reisverhaal:
Wanneer deze morgen licht wordt zien we het verbodsteken voor vrachtwagens zwaarder dan 3,5 ton. Eigenlijk was dit al te verwachten bij deze kleine grensovergangen maar we zijn hier nu toch en zullen dan maar eens proberen of er geen kansje voor ons in zit. De grens blijkt echter gesloten en de file staat onbeweeglijk voor een gesloten slagboom. Een paar locals adviseren ons om zelfs niet te proberen met onze Renault en zeggen dat we gewoon onze tijd gaan verprutsen. We delen ondertussen hun mening en bollen het onverrichte zake af.


Tijd voor plan C en dus rijden we noordwaarts richting Litouwen. Als we tot in Letland rijden kunnen we rechtstreeks Rusland binnen rijden zonder over Oekraïns gebied te hoeven rijden. Het grootste obstakel is Wit-Rusland omdat we hiervoor geen visa hebben en zo zijn we verplicht om twee dagen rond te rijden tot in Letland.


De rit verloopt gelukkig vlot en de truck gedraagt zich voorbeeldig. We stevenen  met een sneltrein tempo richting Noorden maar zullen deze nacht nog eens moeten overnachten op Pools grondgebied. We parkeren ons dicht bij de hoofdweg zodat we morgenvroeg vlot de draad kunnen oppikken.

17-08-2017 om 00:00 geschreven door Webbie

Reisverhaal:
Deze morgen is er een oudere man bezig met zijn aan zijn auto te werken op onze parking. Wij vragen hem waar we banden voor onze truck kunnen vinden. Hij denkt even na en gebaart om in zijn auto te stappen.

We gaan eerst langs bij een paar kleine bandenboeren waar er massa's tweedehands autobanden liggen maar niets voor onze negen-tonner. Uiteindelijk stoppen we bij een grotere zaak waar we gelukkig één band vinden voor een prikje. Beter één als geen redeneren we en laten de band om onze velg leggen en rijden de stad uit terwijl we de omgeving scannen naar een tweede band. Slecht kort daarna spotten we een groot terrein waar honderden occasiebanden gestapeld staan. In dit walhalla van de tweedehands band vinden we een paar gelijke banden die echter een beetje afwijken van onze maat maar we laten ze toch monteren en binden de andere band op ons dak als reserveband.



Met een veilig gevoel rijden we van hieruit verder richting Ukraïnse grens. We kunnen nu onze snelheid terug wat opvoeren en rijden vlot met het verkeer mee tot aan de grens. Doordat het gisteren een feestdag was in Polen, was het vrachtverkeer verboden op de wegen en staat er slechts een kleine file vrachtwagens waar we netjes bij aansluiten om na een vlotte Poolse grens aan te komen aan de Ukraïnse zijde.


Hij gaat het er al wat onvriendelijker aan toe en worden bruut aangesproken door de douaniers met bevelen als "open door" en “show documents”!!!! Al vlug gaan de poppen aan ‘t dansen en krijgen we te horen dat we hun land niet binnen mogen met een volledig operationele brandweerwagen. We gaan in de verdediging en proberen op alle soorten van manieren om hun toch te overtuigen van onze goede bedoelingen maar de overste houdt voet bij stuk en zegt dat we beter gewoon terugkeren naar België. Hij verandert zijn criteria voor onze weigering constant en komt zelf met een document op de proppen dat we zogezegd zouden nodig hebben. Dit document zou aan de grens niet verkrijgbaar zijn maar 60km verder landinwaarts.
Onze onderhandelingen lopen dus spaak en er wordt tenslotte een breedgeschouderde buitenwipper bijgeroepen die ons met een nors bevel de deur uitwijst en terugstuurt naar Polen. Met vele vraagtekens in ons hoofd staan we terug in Europa en brainstormen samen om een plan B uit te dokteren. Op de kaart vinden we een kleine grensovergang zo'n 100km zuidelijker. We beslissen daarheen te rijden om ons geluk te beproeven.


Na een lange nachtelijke rit door de Poolse bossen komen we bij de kleine grenspost aan en zetten we ons kamp op voor de nacht. We klimmen op het dak van onze truck met een bord kaas en een flesje wodka en overlopen onze dag en speculeren over een mogelijke oplossing terwijl we naar de hemel staren en vallende sterren tellen. Al vlug komen we aan de som  van 7 shooting stars en beschouwen ze als geluksbrengers die ons morgen zullen bijstaan.

16-08-2017 om 00:00 geschreven door Webbie

Reisverhaal:
Deze morgen zijn we bij het krieken van de dag al uit de veren. Het eerste waar ik aan denk is Sabines' verjaardag: ze wordt 50 vandaag. Zo’n mijlpaal horen we eigenlijk samen te vieren maar dat zal in dit geval echt niet lukken. Ik beloof mezelf om dit achteraf goed te maken.


Pas wanneer we uit onze cabine kruipen merken we op, op wat voor idyllisch plaatsje we deze nacht geslapen hebben. Een groepje eenden zwemmen vrolijk op het vijvertje naast onze bivak plaats en we zijn omringd door landelijke taferelen met pittoreske huisjes en een graspleintje met banken en een pergola. Aan de overkant van het water zit een oma onder haar fruitboom te genieten van de  zonsopgang en zij beantwoordt met een vriendelijk gebaar mijn wuivend hand. De rust is  overweldigend, net als het gesjilpt van de massa spreeuwen die ons vanuit de hoge bomen gade slaan. We genieten nog even van de omgeving terwijl we water koken voor het ontbijt, alvorens we opnieuw aan onze dagrit beginnen.


We opteren om Wroklaw te omzeilen via de autosnelweg en daarna terug over te schakelen op een alternatieve route. Het is ongewoon rustig op de baan. Dit is natuurlijk te wijten aan de feestdag en hierdoor kunnen we deze morgen ongeremd wat kilometers inblikken. Tegen de middag maken we een korte pitstop en koken een portie noedels om vervolgens via bochtige asfaltwegeltjes door de Poolse bossen te laveren. We verwonderen ons over de natuurpracht met zijn uitgestrekte landbouwgronden, besprenkeld met kleine bosjes en her en der gesierd door plassen en vijvers. Langs de weg worden er voornamelijk paprika's geteeld in plastieken serres. Tussen de dorpjes in overheerst enkel de natuur en hoe dieper we het Poolse binnenland binnen dringen, des te meer het Oostblok verleden begint door te schijnen. Alhoewel we opnieuw lange uren achter het stuur zitten vliegen de uren voorbij. We ratelen maar door over de meest uiteenlopende onderwerpen en alvorens we het goed beseffen daalt de zon vlug richting horizon.


Tegen de avond rijden we Radom binnen en blijken we net iets meer als 300 KM ingeblikt te hebben vandaag. We waren eigenlijk van plan om wat vlugger door Europa te reizen maar zijn toch tevreden dat we op slechts vijf wielen toch nog zulke mooie vooruitgang boekten. Net na het binnenrijden van de stad merken we een typische betaalparking op: voor 20 zloties mogen we er onze oranje truck voor de nacht stallen. De wachter is een vriendelijk bejaarde man. Als we hem uitleggen dat we in onze wagen willen slapen deze nacht schudt hij glimlachend maar goedkeurend met zijn hoofd. Hij is het blijkbaar niet gewend dat mensen op zijn parking in hun voertuig overnachten en kijkt verwondert als we hen onze accommodatie voor de nacht tonen. Doordat het vandaag een feestdag was konden we net als de Polen zorgeloos rond tuffen vandaag, want er was toch geen enkele bandenshop open. Morgen gaan we opnieuw op jacht naar nieuwe voorbanden maar beseffen maar al te goed dat dit geen eenvoudige opdracht zal worden en sowieso veel tijd zal kosten.

15-08-2017 om 00:00 geschreven door Webbie

Reisverhaal:

Met volle moed stappen we deze morgen binnen in de lokale bandencentrale maar wanneer we onze bandenmaat voorleggen aan de uitbater fronst hij de wenkbrauwen en begint op zijn computer te tokkelen om ons even later te melden dat deze maat niet op stock is en niet voor woensdag leverbaar is. Morgen is het op de koop toe nog eens een feestdag waardoor alles nog eens extra vertraagd wordt. Hij heeft ons wel nog enkele telefoonnummers van grote bandenzaken in Duitsland mee maar na een dozijn telefoontjes beseffen we dat we nergens verder geholpen kunnen worden. We spreken ook nog enkele van onze kontakten in België aan maar ook dit levert niets concreet op.

We beslissen na kort overleg dat we opnieuw langzaam op vijf wielen zullen verder rijden richting Polen. Tegen de late namiddag bereiken we uiteindelijk de Poolse grens en gooien de mazouttank nog eens vol en wisselen wat euro's om tegen Poolse zlotties. We zijn verplicht om een transponder te monteren die onze route zal registreren en hiermee wordt onze road tax berekend wanneer we het land opnieuw verlaten. Echter, de bediende zegt dat er een probleem is met zijn computer en dat hij onze transponder niet kan registreren waarop we rechtsomkeer moeten maken en een twintigtal kilometer terugkeren naar een ader afhaalpunt. Na een omslachtige procedure met redelijk wat papierwerk stappen we uiteindelijk buiten met een klein wit kastje in de hand.

We navigeren via kleine binnenwegjes richting Wroklaw en doorkruisen steden en dorpjes waar het "oude Polen" nog overduidelijk overheerst. Door onze aangepaste snelheid vormt er zich geregeld een lange file gefrustreerde medeweggebruikers achter ons. We gaan dan ook verschillende keren op zij om een reeks auto's voorbij te laten. Tegen de avond strijken we neer in een "sleepy town" met een vijvertje en grasperk met bankjes. Een perfecte bivak plaats oordelen we en parkeren onze Renault en houden het voor bekeken voor vandaag.

Traject:

Voor alle nieuwe foto's vanaf reisdag 1: klik Fotoalbum 2017.

14-08-2017 om 00:00 geschreven door Webbie

Reisverhaal:
We hadden een plan om zo vlug mogelijk Europa door te rijden, maar aan dit tempo blijft er van dat plan niet veel meer over. Toch blijven we positief want elke kilometer brengt ons dichter bij ons einddoel. Kort na de middag bereiken we de vroegere oost/west Duitse grens en springen even binnen in het Dundesgrens muzeum.

Onze flashy oranje truck trekt overal meteen de aandacht en als de mensen polsen naar ons plan krijgen we meestal gefronste wenkbrauwen als respons. "Tadzjikistan?" vragen de meeste mensen als bevestiging, waarop we tweekoppig antwoorden: "jahwol wir fahren nach Tadjikistan!".

De reserve voorraad mazout die we van transport bedrijf Lemaire gesponsord kregen is intussen volledig opgesoupeerd en we tanken deze namiddag voor de eerste maal aan de pomp. Naast enkele zondagrijders ontmoeten we weinig verkeer op deze landelijke Oost-Duitse wegen. Het enige dat ook vandaag sneller gaat dan gewenst is ons brandstof verbruik.

Gelukkig is de hemel ondertussen uitgeklaard en tuffen we welgezind over het heuvellandschap. We vegen onze laars aan onze rijtijden en stoppen pas net voor zonsondergang in de buurt van Halle. We hadden een grote bandencentrale opgemerkt langs onze weg en morgenvroeg zullen we daar ons geluk eens gaan beproeven in de hoop dat zij ons aan een set betaalbare banden kunnen helpen. De teller werd vandaag slechts 240 km aangedikt maar we leven op hoop en zullen trachten om het verlies enigszins goed te maken zodra we nieuwe banden hebben.

In een donkere uithoek van het industriepark zien we een flauw lichtje. Het blijkt warempel een klein cafeetje te zijn en we wippen er nog even binnen voor een slaapmust en evalueren ondertussen onze dag waarna de barvrouw ons bedankt en vriendelijk de deur uit stuurt.
 

13-08-2017 om 00:00 geschreven door Webbie

Hieronder vind u een interview van Ninofmedia.tv met de Desertlions en hun familieleden aan de startplaats in Meerbeke

Reisverhaal:

Het is nog een beetje aftasten tegen welke snelheid en toerental onze wagen zich het best voelt maar algauw vinden we ons ritme en snorren gestaag richting Duitse grens. De enige bron van zorgen is de brandstofmeter die sneller zakt dan ons lief is en op de parking voor de grens kieperen we dan ook de laatste jerrycan met reserve voorraad brandstof in onze tank. Het verplichte autobahn vignet kost ons maar liefst 120 euro maar we wagen het toch maar niet om zonder tolvignet verder te reizen in Duitsland.

Net toen we goed op dreef waren en Köln in de verte voor ons zagen liggen worden we opgeschrikt door een luide knal en zakt de Renault door zijn rechter voorkant. Ik weet meteen dat we met een klapband te maken hebben en slaag er in om met wat mankracht en gevorderde stuurmanskunsten het gevaarte op de pechstrook tot stilstand te brengen.

  

Gelukkig reden we aan gematigde snelheid zodat erger vermeden kon worden. De rechter voorband is volledig aan flarden gescheurd en het spatbord wat omgekruld. We vatten meteen de koe bij de horens en halen de krik en de wielsleutel boven want we willen zo vlug mogelijk van de pechstrook af. Terwijl Kevin de gevarendriehoek plaatst en het aankomend verkeer waarschuwt met een geïmproviseerd signalisatie bord, demonteer ik één van de binnenste achterwielen en monteer deze vooraan zodat we in een klein half uurtje terug mobiel zijn. We nemen de eerste afrit om te overleggen wat de volgende stap zal zijn. Een vriendelijke allochtone Duitser stop om hulp aan te bieden en na een dozijn telefoontjes naar enkel 24H banden services komen we te weten dat het ons maar liefst 800 euro gaat kosten om de band ter plaatse te komen vervangen. Dat absurde bedrag gaan we niet betalen voor een nieuwe band en omdat het zaterdag avond is besluiten we om op drie achterwielen rustig verder te rijden via binnenwegen. We nemen afscheid van onze Duitse vriend en karren aan een bedeest tempo verder richting oosten.


Nu we de autobahn verlaten hebben komen we op mooie kronkelwegen terecht die ons door de Duitse bossen leiden en desondanks de onophoudelijke regen trachten we toch wat te genieten van de omgeving. Na 400km en 11u50 achter het stuur houden we het voor bekeken en parkeren ons in een kleine industrie zone net voorbij Olm.

Wanneer Kevin in zijn bed wil kruipen blijk dat het dak zo lek is als een gieter. Met wat Mac-Giver truckjes maakt hij een kleine goot van een lege plastiek fles en kunnen we uiteindelijk gaan slapen na een bewogen eerste dag.

12-08-2017 om 00:00 geschreven door Webbie