U kunt ons kosteloos steunen door gebruik te maken van onze Trooper pagina:
The Desertlions goes Mongolia 2011 - 2012
A daring challenge from Belgium to Mongolia
19-08-2012
Dag 5 - Vilkavišks
Reisverslag
We maken van onze rustdag gebruik om de bus eens terug op orde te zetten want na een paar dagen met acht mensen op één vierkante meter leven is het stilaan een puinhoopje geworden. De voertuigen krijgen een check up we gaan inkopen doen voor de geplande bbq van deze avond.
Darius had stiekem al zijn biker-friends uitgenodigd en we werden dan ook overdonderd als er plots een meute ruige motorrijders de straat komen ingereden en ons uitbundig komen begroeten.
In de namiddag hadden ze een uitstap naar het nabijgelegen meer op de Russische grens voor ons gepland. We grepen de gelegenheid om ons te wassen in het heldere water en genoten even van de Litouwse zon om daarna allen samen in de bus terug te rijden het huis van Darius.
Toen we onderweg even halt hielden merkten we gelukkig op dat Priscilla een groot spoor koelvloeistof achter zich liet en na inspectie bleek een van de waterdarmen gescheurd te zijn. Na even een emmertje water in een boerderij gepompt te hebben zetten we onze reis verder. De bbq liep zoals gevreesd een beetje later uit als gepland. Morgen staat eerst de herstelling van het waterlek op het programma.
19-08-2012 om 00:00
geschreven door Webbie
18-08-2012
Dag 4 - Vilkaviškis
14:15 SMS : Na een lekkere pizza en de wodka gisteren bij Kristof hebben we zeer goed geslapen. Deze morgen een koninklijk ontbijt gehad en een bezoek aan het bedevaartsoord gebracht. Bedankt Kristof en Dorotha en Silvia en de rest van de familie voor de gastvrijheid! Nu veel te laat vertrokken opweg naar Vilkavikis, zo'n 300km te gaan.
Bedevaartsoord: Het heiligdom van priester Jergy Popiełuszko
Vilkavikis: is een stad in het zuidwesten van Litouwen en ligt 25 kilometer ten noordoosten van Marijampolė, aan de oevers van de rivier eimena. De stad werd vernoemd naar de rivier de Vilkauja, een zijrivier van de eimena.
16:55 SMS : Quel bonheur de retrouver le confort après 3 jours de voyage . Merci à Kristoff (ami Polanais) pour son accueil de feu, ces pizzas et sa vodka.
Direction la Lituanie ou nous longeons chez des amis de Sabine et Alain.
22:20 SMS : We zijn een uurtje geleden toegekomen bij onze vriend Darius. Chef Parry is aan het koken voor ons. Ook morgen zullen we hier verblijven. De sfeer is prima!
Reisverslag
Het werd gisteravond nog een gezellige maar vooral culinair hoogstaande avond. Kristof nodigde natuurlijk zijn ganse familie uit om zijn nieuwe Belgische vrienden te ontmoeten en aan drank en eten was er uiteraard geen gebrek. Hij vertelde ons ook dat er hier in de buurt een berg was die sinds een cholera epidemie in de middeleeuwen uitgeroepen was tot heilige plaats met bijhorige bron die natuurlijk zoals je al kan raden, helende krachten bezit. En laat het nu toeval zijn dat net dit weekend de jaarlijkse pelgrimstocht naar dit bedevaart oord plaats vind ... Er was dus geen ontkomen aan: we moesten en zouden allen samen de heilige berg bezoeken.
Het ganse team plus Kristof's voltallige familie in onze bus en wij allen richting orthodox heiligdom. Bij aankomst moesten we tussen de andere reisbus gaan parkeren . Samen met de pelgrims slenterden we naar de heilige berg. Na onszelf gewassen te hebben met het helende water en het kerkje te hebben bezocht waar de gelovigen op de blote knieën rondkropen moesten we noodgedwongen terug want het plan was om vandaag nog tot in het Litouwse Vilkavikis te rijden. Het aanbod van onze gastheer om eerst nog allen samen een middagmaal te nuttigen moesten we echter hierdoor afslaan. De afspraak was dat we elkaar later in België terug zouden ontmoeten.
Terug on the road dus en de wegen werden er niet bepaald beter op. Door de windverplaatsing van de in tegenovergestelde richting voorbij razende trucks en de spoorvorming vergde het steeds meer moeite om Prescilla op de verharde weg te houden. Onderweg hielden we nog even halt om een lifter op te pikken die net als de vorige een ton vragen op ons losliet over de bedoeling van ons konvooi. Na een vermoeiende rit bereikten we uiteindelijk de Litouwse grens en het nam zoals verwacht enige tijd in beslag om uit te vissen hoe en waar we onze transponder konden inruilen en een Litouws road tax vignet bemachtigen.
In het donker reden we verder de Baltische staten binnen tot we in Vilkavikis halt hielden bij Darius, een oude vriend van Sabine en Alain. Deze avond vonden wij het gepast onze Belgische gastvrijheid eens te laten zien en dus nodigden wij de familie Renaldas uit in de desertbus voor een avondmaal, klaargemaakt door onze huiskok Wim. De streekproducten die we kochten van de boeren langs de weg werden professioneel tot een heerlijk gerecht gemixt en met een paar Litouwse biertjes doorgespoeld om ten slotte voldaan in ons bed te ploffen.
18-08-2012 om 00:00
geschreven door Webbie
17-08-2012
Dag 3 - Warszwada
Beste lezer,
Ik heb vandaag de eerste reisverslagen ontvangen en gepubliceerd (magenta kleur) én een eerste reeks foto's. Om niets te missen moet u nu eerst terugbladeren naar beneden voor het reisverslag van Dag 1.
Veel leesplezier!
Reisverslag
Bij het opstaan merkten we deze morgen dat we eigenlijk op het marktplein van het dorpje overnacht hadden. De marktkramers hadden ondertussen hun waren reeds uitgestald en keken ons met verwonderde ogen aan. Na het ontbijt beslisten we vandaag via kleine tolvrije wegen tot achter Warszawa te rijden. Onze motards natuurlijk terug op kop. De rit verliep nagenoeg vlekkeloos tot de Poolse hoofdstad en onderweg pikten we ook nog even twee Tsjechische packpakkers op. Het middagmaal werd een boterhammetje salami vandaag.
Eens dat Warszawa achter ons lag werden de wegen steeds smaller en hobbeliger. We vonden verstrooiing in het gadeslaan van het dagelijkse leven op het platteland maar het was niet altijd even makkelijk om Priscilla op de smalle wegstrook te houden en de roekeloze Poolse truckers die ons in tegenovergestelde richting kruisten aan hoge snelheid deden er ook geen goed aan. Onze rechter wielen kwamen dan soms ook eens in de zachte berm terecht, gelukkig zonder gevolgen. Met de rijstijl die we van de Poolse vrachtwagenbestuurders te zien kregen waren we er dan ook niet verwonderd over om twee gekantelde vrachtwagens in de zanderige berm te zien liggen. De laatste veroorzaakte een file die ons een tijdje staande hield.
We wilden echter in deze kleine onverlichte binnenwegen niet doorrijden in de duisternis en besloten om het na 500 km voor bekeken te houden en hier te overnachten. We ontmoetten er Christof, een vriendelijke Poolse arbeider die al jaren zijn kost verdient in ons eigen België. Hij neemt ons mee naar zijn prachtige woning ten midden van de Poolse bossen. Na een rondleiding in zijn achtertuin bood hij aan te overnachten in zijn blokhutje aan een meertje; een voorstel dat onze motorrijders dan ook niet afsloegen.
We werden er ontvangen met een overvloed aan Poolse gastvrijheid en even later zaten we met de ganse familie gezellig rond de tuintafel voor het avondmaal. En na enkele dagen van kattewasjes in de zwoele bus was de aangeboden douche zeker geen overbodige luxe.
Morgen zal de volgende etappe ons naar Litouwen moeten brengen waar we een oude vriend gaan bezoeken alvorens we doorrijden naar de Russische grens.
Maar nu gaan we eerst nog eens klinken op de Pools-Belgische vriendschap. Santé !!!
11:01 SMS: Na een goede maar korte nacht op weg naar de grens met Polen. Vanavond proberen we bij kennissen van Marie te slapen in Siemiatycze.
20:15 SMS: Nabij Poznan was de eerste gesprongen band een feit. Goed gereden Marie! Met de hulp van een vriendelijke Pool en onze mecaniciens was de klus rap geklaard. We proberen nog bij onze motards te geraken tot in Koto; nog zo'n 150 km te gaan. Verder alles prima.
20:29 SMS: Deuxième frontière passé, Marie au volant, premier pneu explosé. Olé! Et la route continue grace à l'aide d'un charmant Polonais et notre équipe de méco! Merci les gars!!
Na een korte nacht en een snel ontbijt startten we de motoren en zetten we onze reis richting Polen verder. De motorrijders die opnieuw het voortouw namen werden onderweg geplaagd door de druilerige regen maar desondanks verliep alles vlot tot aan de Poolse grens.
Net voorbij de grensovergang reden we de TIR parking op en na wat raad te hebben ingewonnen en een uurtje formuliertjes invullen stapten we met de verplichte transponder voor vrachtwagens buiten. Dit toestelletje registreert automatisch onze route en zo zal onze wegentax berekend worden wanneer we het land verlaten.
De regen stopte gelukkig kort na de middag en de kilometers rolden aan een gematigd tempo onder onze wielen door tot we het bericht kregen van onze scouts dat een gruwelijk verkeersongeval de hoofdweg richtin Posnan versperde. Met een tiental kilometer stilstaande file tot gevolg. Gelukkig konden we net op tijd een afslag nemen en via een alternatieve route richting warsawa verder rijden. De gemiddelde snelheid viel op deze kleine wegen door het Poolse platteland meteen een stuk omlaag en het was voor Prescilla niet altijd even eenvoudig om haar brede taille door de kleine dorpje te laveren maar het bracht wel enige verstrooiing na de eentonige autosnelweg.
Gelukkig werden onze CB zenders tijdens de voorbereidingen door JP en Webbie perfect afgeregeld want na een tijdje was onze oude reisgezel Murphy (van de naar hem genaamde wet) ons opnieuw komen vervoegen als plots het onheilspellende nieuws van een klapband op de ambulance door de luidspreker klonk.
Dus maar vlug linksomkeer gemaakt om onze meisjes met een totaal vernielde rechter achterband aan te treffen in de berm. Buiten een aan flarden gevlogen buitenband was er gelukkig geen verder schade en bestuurster Marie kwam er met de schrik van af. Onze leeuwen storten zich samen met een vriendelijke voorbijganger op het probleem en in geen tijd konden we terug de baan op. Intussen was het al flink gaan schemeren en zo werden de laatste 150 km afgelegd door de donkere nacht om tenslotte onze voorrijders te vervoegen op een rustig plaatsje tussen het groen.
De twee eerste dagen "on the road" hangen iedereen al flink in de kleren en na een vlug bord pasta kiezen we allen voor een warm bedje voor de nacht. De politie komt nog even patrouilleren rond onze staanplaats maar laat ons verder gelukkig met rust.
Route details
16-08-2012 om 00:00
geschreven door Webbie
15-08-2012
Dag 1 - Verre horizonten ...
Vanmorgen was het D-day voor het Desertlions team: na anderhalf jaar voorbereidingen werd de steven richting Oosten gewend maar niet zonder afscheid te nemen van sponsors, familie en vrienden aan de goedgevulde ontbijttafel. Dat dit ontbijt uiteindelijk uitliep tot het middaguur was op zich al geen verrassing: iedereen had nog wel een laatste raadgeving mee te geven, een behouden reis toe te wensen, ... en ook de interviews met de media namen de nodige tijd in beslag. Toch zal er vandaag nog moeten gereden worden ook want het streefdoel voor vandaag is de streek ten Westen van Berlijn te bereiken. Motorrijders Wim en Jan zagen de bui al hangen en vertrokken ruim anderhalf uur voor de bus en de ambulance.
Via deze blog zullen wij jullie dagelijks rapporteren over het wel en wee van onze Lions volgens het reeds 4 jaar gehanteerde systeem: 1 bericht per dag dat evenwel steeds kan aangevuld worden. Korte berichten die ons via SMS bereiken worden regelmatig geplaatst. Reisverslagen kunnen soms later geplaatst worden omdat onze leeuwen niet altijd over een internet verbinding beschikken. In geval een dag-verslag in het verleden wordt aangevuld, zullen we dit altijd vermelden in het meest recente bericht zodat u niets mist.
Om veiligheidsreden is het niet mogelijk om zelf op deze blog reacties te plaatsen maar u kan uw vragen, opmerkingen, reacties steeds kwijt op ons forum dat u HIER kan vinden (de link staat ook bovenaan links op deze pagina).
... de weg naar verre horizonten ...
21:52 SMS: Het plan is om in Magdeburg te stoppen en te overnachten. We moeten nog een kleine 100Km rijden. Alles gaat prima!
Reisverslag
De opkomst op ons afscheidsontbijt was overweldigend en het afscheid verliep dan ook met het nodige sentiment en enkele traantjes. Maar tegen de middag moesten we van ons hart een steen maken en de motoren starten, want er stond ons die dag nog een lange rit te wachten. De gelukwensen en het applaus tijdens onze start gaven ons een brok in de keel maar eens de euforie een beetje was weggeëbd viel er een zware last van de schouders.
De stres van de deadline was nu verdwenen en even konden we uitblazen. Onderweg stonden er her en der nog sympatisanten op de bruggen over de snelweg om ons na te wuiven en het duurde dan ook nog even voor we het gevoel hadden dat we eindelijk vertrokken waren.
De rit richting Duitse grens liep vlotjes. Het werd een beetje zoeken naar het juiste ritme maar de sfeer in de Desertbus en ambulance was opperbest en we entertainden elkaar met grappen over de CBs zodat de tijd vlug voorbij gleed. Priscilla viel blijkbaar op door haar felle huidskleur en vrolijk flapperdende vlagjes want menig automobilist kwam ons toeterend voorbij en gaven hun blijk van waardering door een sympathieke "thum up ". Aan de Duitse grens kochten we het verplichte wegenvignet en zetten we de reis verder. Priscilla verteerde de Deutsche autobahn kilometers vlotjes en een geregelde blik op de controle lampjes en metertjes gaven ons het vertrouwen dat alles achter de motorkap goed verliep. Na de opgelegde rijtijd wisselden Alain en Gunther van plaats en stuurden we ons konvooi door de duistere nacht tot net voorbij Magdenburg waar onze motor scouts, zoals gepland, een geschikte staanplaats voor de nacht hadden gezocht.
Omdat we de ganse dag zonder pauzes of maaltijd gereden hadden werd er nog vlug een potje spaghetti gekookt en een flesje champagne geklonken op de verjaardag van Sabine. Tegen een uur of één begon de zandman zand in de oogjes te strooien en werd de bus vlug omgebouwd tot slaapkwartier en gingen de lichten uit voor een korte nachtrust.
Dag één was dus volledig volgens plan verlopen en de moed zat er bij het ganse team al goed in.
Na een jaar van planning en voorbereidingen, die gepaard ging met menig slapeloze nachten en vooral veel gesleutel, zijn we dan uiteindelijk klaar voor de grote trip.
We zullen straks met zn achten aan de startlijn staan maar achter deze mensen schuilt er een heel team van vrijwilligers die het afgelopen jaar belangeloos menig uurtje in het project investeerden, waarvoor nogmaals onze oprechte dank!
Zo ook hebben de motorrijders Wim en Jan hun Desertlions statuut meer dan verdiend tijdens de werken aan onze Desertbus Prissilla. Zij zullen ons trouwens op hun motoren begeleiden tot aan de Russische grens. Hun taak als scouts zal er voornamelijk uit bestaan voorop te rijden en een geschikte staanplaats te zoeken waar we ons kamp voor de nacht kunnen opslaan. Wim beloofde tevens ook de catering voor het team, de eerste week op zich te nemen. Eens aan de Russische grens gekomen zullen we van hen afscheid moeten nemen en dus zonder escorte verder trekken richting Mongolië.
Onze leeuw Gunther zal spijtig genoeg door professionele verplichtingen ook onderweg moeten afhaken en alleen naar België terugvliegen. Hij hoopt toch nog tot in de buurt van Barnaul meer te kunnen rijden. Eens Gunther afscheid genomen heeft zal Alain als enige bestuurder van de bus overblijven en zullen Pascaline, Bettina, Sabine en Marie om beurt plaats nemen achter het stuur van onze ambulance. Pasca en Marie plannen zelfs na het einde van de tocht nog even langer in Mongolië te blijven om het land verder te ontdekken en zich nog meer te verdiepen in het straatkinder problematiek.
We hebben allen een zwaar en bewogen jaar achter de rug en ook onderweg mogen we ons ook nog aan enige commotie verwachten. Maar, we zijn vastberaden en bereidt alles te geven wat er in onszelf zit om dit monster project tot een goed einde te brengen.
The Desertions
Charity challenge team
14-08-2012 om 00:00
geschreven door Webbie
13-08-2012
Eindstand individuele sponsoring 2012
x1
x2
x3
x4
x5
Phill and Sophie
Kyan en Milan Michiels
Bvba De Pauw Marnix
Bvba De Pauw Marnix
Bvba De Pauw Marnix
Garage Delhoux Geraardsbergen
Eurodrinks SANDERSPUT Haaltert
Rita en Etienne
13-08-2012 om 00:00
geschreven door Webbie
12-08-2012
Priscilla
Priscilla werd ze gedoopt, naar haar gelijknamige zuster die het ooit schopte tot ster van het witte doek.
In 1981 werd ze in de Jonckheere fabriek geboren uit 13710 kg Belgisch staal. Ze kreeg een Mercedes hart ingepland waarin zes cilinders met een inhoud van 11410 cc haar een vermogen van 200 KW meegaven. Dit vermogen gebruikte ze om dagelijks honderden reizigers veilig naar hun bestemming te brengen.
Na 31 jaar van trouwe dienst kreeg ze hier en daar wat ouderdomsverschijnselen en werd ze door haar vorige werkgever aan de kant geschoven. Maar haar lied was nog niet uitgezongen, want toen wij haar liefdevol adopteerden kreeg ze de verjongingskuur die ze door de jaren welverdiend had en nu staat ze in al haar glorie terug startensklaar voor dé reis van haar leven.
Deze epische trip zal haar naar het verre Mongolië brengen, waar ze het tweede deel van haar leven zal inzetten als schoolbus.
De sloop van onze donor bus leverde ons destijds een paar perfecte voorbanden op, laat het net deze zijn die aan vervanging toe waren op onze desertbus.
Het zware garagemateriaal werd dus nogmaals opgedist en met wat zwoegen en een paar flinke dreunen van de voorhamer werden de wielen gedemonteerd en de banden gewisseld.
De overige reserve rubbers werden stevig vastgemaakt achteraan in de bus maar hopelijk zullen we ze van de ganse trip niet meer nodig hebben, want er is flink wat mankracht nodig voor een bandenwissel onderweg.
Niet dat we het zware werk schuwen, maar het recordaantal van een dozijn banden dat tijdens de vorige desertrally sneuvelden willen we echt niet overdoen met deze kalibers.
08-08-2012 om 21:47
geschreven door Webbie
04-08-2012
Laatste zware klussen!
In de aanloop naar de startstreep stond nog een laatste zware klus op het programma: het vervangen van de uitlaat van de bus.
De staat van de huidige uitlaatpijp van de bus liet weinig aan de verbeelding over: deze zou Mongolië niet in zijn geheel bereiken! Niet dat de bus lawaaierig is maar zowel de demper als de ophanging ervan kunnen hun sporen van jarenlang gebruik en vooral de vele Belgische wintertoestanden met pekel niet verbergen. Een kolfje naar de hand van de Desertlions werkplaats ware het niet dat ook hier een addertje onder het gras school: een vorige eigenaar had bij een eerdere revisie stalen (!!) bouten gebruikt om de uitlaatpijp op het spruitstuk te bevestigen en dat was geen goed idee geweest . Deze opstelling laat namelijk niet meer toe om beide delen fatsoenlijk te scheiden met als enige overblijvende optie: de slijpschijf!
Ook het naderhand verwijderen van het staal uit het uitlaatspruitstuk bleek onmogelijk zonder het spruitstuk onherstelbaar te beschadigen. Opnieuw moest de inventiviteit van leeuw Alain de zaak redden en dat deed hij ook door met een uniek en eigenhandig gemaakt verbindingsstuk op de proppen te komen. Met vereende krachten werden alle onderdelen gemonteerd en het busje zoemt weer als vanouds.
Staat komende week nog op het programma: nieuwe banden voor de bus. Het vervangen van het rubber is ook eerder preventief bedoeld. De huidige banden zijn nog bruikbaar en zullen dan ook worden meegenomen; 1 band op een velg als reserve voor onderweg en de anderen zonder velg. Al een geluk dat de bus zo'n 5.000kg mag laden want zo een velgje wil je heus niet in de kofferbak van een modale auto vervoeren ...
Afgelopen week werd de ambulance aangepakt met enerzijds het inrichting van de cabine met het oog op de reisaccommodatie en anderzijds een preventieve controle voor de komende 10.000 zware kilometers.
Bij de reisaccommodatie stond het creëren van slaapgelegenheid uiteraard op de eerste plaats. Er werd een frame gebouwd op een meter boven de vloerplaat zodat onder de bedstee nog een ruime stockageplaats overblijft. An het plafond werd een net gespannen voor spullen allerhande en natuurlijk zullen ook de bestaande ambulancekastjes niet onbenut blijven. Tevens werd ook een CB geïnstalleerd voor permanent contact met het moederschip, ... euh, de bus dus
Ook op technisch vlak werd de ambulance grondig doorgelicht. Zo werd de koppelingsschijf preventief vervangen, de remcervo, een paar silentblokken, het koelwater circuit gespoeld, ... Wie de foto's in het album bekijkt zal merken dat één en ander niet altijd even vlot verliep. Zo werd het vervangen van de koppeling een hele klus omdat twee bouten pertinent weigerden los te komen zodat er uiteindelijk een slijpschijf en een brander aan te pas kwamen om de koppeling van de versnellingsbak te verwijderen. Maar de Desertlions werkplaats zou zijn naam niet waardig zijn als ook dit uiteindelijk niet weer pico-bello in orde is gekomen.
Door het feit dat onze bus een MTM van meer dan 7500kg heeft, waren we verplicht een tachograaf te installeren. Zelfs na een grondige navraag bij de wegenpolitie en een aanvraag bij het ministerie van verkeer was het niet mogelijk om een vrijstelling te bemachtigen.
Dan maar op speurtocht naar een tweedehandse tacho die enigszins compatibel was met onze bus. Geen makkelijke opdracht zou achteraf blijken! De meeste vakexperts die we contacteerden waarschuwden ons dat dit technisch moeilijk of zelfs onmogelijk zou zijn. Maar we waren vast beraden om tot het uiterste te gaan om te voorkomen dat we ons vertrek op de valreep alsnog moesten aflasten.
De opgesnorde tachograaf werd dus ingebouwd en aangesloten maar kreeg blijkbaar allerhande storingen doorheen de door de bus afgeleverde puls en reageerde op mysterieuze wijze op elk elektrisch signaal die de bus maar produceerde. Na enkele hoofdbrekende dagen van testen en falen met allerhande verschillende aansluitingen en ontstoorders werd de hoop bijna opgegeven.
Tot er na het afstomen van de versnellingsbak een mechanische aansluiting ontdekt werd. Dit bood natuurlijk nieuwe perspectieven en hoop. Met een 15 tal meter afgeschermde signaalkabel en allerhande adapters en pulsgevers met bijhorige stekkerverbindingen werd de tacho volledig gescheiden van de originele bus bekabeling. Onnodig te zeggen dat de vreugde moeilijk te onderdrukken was toen een testrit uitwees dat onze theorie bleek te kloppen en het apparaat perfect bleek te werken.
Nu moet onze bus echter nog door een erkende installateur geijkt worden en opnieuw op de automobielkeuring aangeboden worden om alles administratief in regel te stellen. We zijn nu ook verplicht om de wettelijk opgelegde rijtijden nauwkeurig na te leven wat natuurlijk wat extra planning en beperkingen met zich zal meebrengen maar we zijn toch uiterst tevreden dat we op dit gebied geen problemen met oom politie zullen krijgen onderweg.
keep on truckin
Op woensdag, 15 augustus 2012 is het zover! Dan vertrekken we met ons Desertlions-team voor de tweede maal naar Mongolië.
We hopen dat jullie ons massaal komen uitwuiven op de parking van Café Peken tussen 9 uur en 11 uur 30.
We bieden onze familie, vrienden en sponsors een gratis ontbijt aan als dank voor de steun in ons Mongools straatkinderen project. Zonder jullie hulp zouden wij dit immers niet hebben kunnen waarmaken, waarvoor onze oprechte dank!
Het Deserlions-team: Sabine, Alain, Gunther, Bettina, Pascaline en Marie.
Te noteren in jullie agenda:
Woendag 15 augustus 2012 vanaf 9.00u tot vertrek. Café Peken Bovenhoekstraat, 1 Outer (Ninove)
20-07-2012 om 00:00
geschreven door Webbie
15-07-2012
Nog 30 dagen te gaan!!
Druk, druk, druk ... De spanning neemt langzaam toe nu er nog precies 30 dagen tot het startschot te gaan zijn. De lijst met openstaande punten lijkt maar niet te krimpen. Nochtans draait het Desertlions-team op volle toeren.
Zo werd in allerijl nog een reserve ambulance aangevoerd als donorwagen zodat eventuele pannes onderweg niet per sé in een zoektocht naar onderdelen hoeft te eindigen. Alleen al het ter plaatse krijgen van dergelijk toch wel vrij groot voertuig dat bovendien niet meer ingeschreven is heeft al heel wat voeten in de aarde gehad. Echter, niet getreurd, het DSL-team heeft altijd wel een oplossing binnen handbereik al loopt dat niet altijd van een leien dakje ... Zie filmpje hieronder.
Intussen werd ook de Mercedes-motor van de bus aan een grondige inspectie onderwerpen en klus Nr1 was het vervangen van de riemen en dat zijn er nogal wat. Een riem van de krukas naar de luchtcompressor, naar de alternator, naar de ventilator, naar de waterpomp ... en dat alles in dubbel. Het terug op de correcte spanning brengen van alle riemen is al een belevenis op zich, niet in het minst omdat de meeste spanners in geen jaren meer aangeraakt geweest zijn. Bovendien de lopen de nieuwe riemen vrij snel in op de oude riemschijven zodat de eerste 1000 km een regelmatig nodig en bijregelen vergt. Een impressie:
15-07-2012 om 00:00
geschreven door Webbie
07-07-2012
Girlpower op zijn best!
Zoals iedereen al lang opmerkte bestaat de 2012 editie van het desertlions team overwegend uit vrouwelijke leden. Maar het zijn wel één voor één meisjes die hun mannetje kunnen staan.
Dit bewezen ze reeds op hun vorige buitenlandse avonturen én ze twijfelen ook niet om de mouwen op te stropen tijdens het inrichten van onze desert voertuigen.
Ze steunen de mannelijke leeuwen dus niet enkel met hun charmante gezelschap, maar zijn vastberaden het beste van zichzelf te geven tijdens de woelige rit die hun te wachten staat.
Girlpower op zijn best dus!!!
07-07-2012 om 00:00
geschreven door Webbie
30-06-2012
Route perikelen
We ontvingen onlangs enkele verontrustende berichten van bij de Ukrains-Russische grensovergang.
Een paar Engelse collegas die eveneens een ambulance trachten naar Mongolië te voeren werden bij de grens een halt toegeroepen door de welbekende norse douanebeambten. Steunend op één of andere duistere wet werden hulpvoertuigen in transit de toegang tot de Russische federatie geweigerd. Omdat ze enkel over een single-entry visum voor Ukraine beschikten mochten ze ook niet meer terug en werden ze gedwongen hun voertuig ter plaatse achter te laten. Het kon later gelukkig nog aan een lokale liefdadigheids instelling geschonken worden. Dit is nogmaals een voorbeeld dat je in de Russische wetgeving maar beter niet op zoek gaat naar logica. De Bellarus, UkrainseRussische grensovergangen, hebben ondertussen reeds het label hard to cross opgepind gekregen.
Wij zullen dit probleem vermijden door tot in Letland te rijden en via een kleine grensovergang Rusland trachten binnen te raken. Zo kunnen we nooit aan de grens geblokkeerd worden omdat we voor de Baltische staten, sinds hun toetreding tot Europa, geen visum meer nodig hebben. Vanaf de Letse grensovergang zal er koers gezet worden richting Moskou. De hoofdstad zelf zal echter met een grote cirkel ontweken worden .Uit eerdere ervaringen leerden we dat het verkeer op de ring rond Moskou en omstreken buitensporig chaotisch verloopt en in die heksenketel willen we met onze bus zeker niet verzeild raken.
Eens de Russische metropool achter ons ligt zou het er normaal gezien wat rustiger moeten aan toe gaan en kunnen we gezapig verderbollen richting oosten.
30-06-2012 om 00:00
geschreven door Webbie
19-06-2012
Benefiet d'Ieteren
Gisteren was de Ninoofse afdeling van de Desertlions en hun aanhang te gast bij hun Brusselse collegas, Pasca en Marie, die een benefiet organiseerden op een wel heel bijzondere locatie: dIeteren Gallery in Elsene. We werden er opgewacht door Dhr. Roland D'Ieteren himself. Als oprichter van deze privécollectie, een eerbetoon aan zijn voorvaderen die de firma dIeteren stichten in 1805, konden we ons geen beter gastheer wensen.
Onder zijn deskundige leiding was de avond in no-time vervlogen. Beeld je even in: in deze collectie zitten een overweldigend aantal Volkwagens, Audi's, Studebakers, NSU's, DKW's, Packards, Horchs, Auto Unions . plus nog een aantal juweeltjes als Bugatti, Lamborghini, Hispano Suiza, Excelsior, plus een selectie klassiekers uit het door dIeteren ingevoerde gamma motorfietsen . Moet er nog zand zijn?
Samen met de eveneens zeer geslaagde organisatie van de hockeywedstrijd, zie vorig bericht, zullen de opbrengsten aangewend worden voor ons project Save The Children. Wij wensen ook via deze weg nogmaals alle aanwezigen te danken voor hun steun in onze doelstelling: een beter leven voor de staatkinderen in Mongolië!!
Alhoewel de weersvoorspellingen van vorige zondag niet schitterend waren werd het gelukkig toch nog een zonnige zondag. Dit tot grote vreugde van de 15 teams die zich s morgens aanmeldden voor de benefiet hockey wedstrijd die Pasca en Mary organiseerden in hun thuisstad Brussel.
Terwijl de bonte mengeling van deelnemers het balletje in de juiste goal trachtten te navigeren en onze Brusselse lionettes alles in goede banen leidden namen de Ninoofse lions de bezetting van de bar op zich. Onder de luide muziek die uit de speakers knalden en de euforie van de overwinning gingen de meeste teams spontaan over in een leuk vreugdedansje na elk gescoord punt. Hierdoor kreeg deze ludieke match al vlug de sfeer van één grote openluchtfuif.
Tijdens de middag bracht een lekkere BBQ innerlijke versterking zodat er in de namiddag terug stevig tegen het balletje gemept werd. De sportieve prestaties en het warme weer leidden natuurlijk ook tot droge kelen die geregeld gespoeld dienden te worden waardoor de kassa achter de toog onophoudelijk bleef rinkelen tot in de late namiddag. Nadat Pasca en Marie de eindstand hadden afgeroepen en iedereen hartelijk hadden bedankt om er zo een fantastische dag van te maken, kregen ze spontaan een staande ovatie met daverend applaus van alle deelnemers en vrienden.
Met dit kippenvel moment werd dit geweldige evenement
afgesloten. Hiermee weten we het budget voor het ambulance project
stevig aangedikt. De harde inspanningen die het Desertlions team elke keer opnieuw moet leveren om evenementen als deze te organiseren zijn, na zon geweldig resultaat, snel vergeten en geven iedereen steeds een enorme boost om verder te gaan.
Afgelopen dagen werd met man en macht verder gewerkt aan de inrichting van de bus. Na de keuken komen de beide slaapkamers aan de beurt. Achteraan werd reeds boven elke wielkast een bedstee geïnstalleerd, eentje voor Bettina en eentje voor Gunther. Verdere afwerking, met name afscherming voor wat meer privacy, dringt zich nog op. Daarna is het beurt aan de slaapkamer voor Sabine en Alain.
Intussen werd ook de ambulance van Pascaline en Marie voorgereden ter keuring waarvoor hij met vlag en wimpel slaagde. Deze kan nu ook ingeschreven worden en nog enkele maanden als promomobiel in het Brusselse fungeren.
Ook de aanvragen voor de Russische visums zijn inmiddels binnen na slechts drie pogingen, een ware opsteker dus! Als alles goed gaat mogen ze komende vrijdag afgehaald worden. Duimen maar!
Nu de bus in volle expansie zit moest ook de oude en helemaal versleten chauffeurs zetel er aan geloven! De uit de sloop van de vorige bus gerecupereerde chauffeurszetel (zie eerder bericht "Bus meubilair") bleek een vrij stug geval en bovendien amper regelbaar. Het intussen op de kop getikte exemplaar is volledig regelbaar (tot de armsteunen toe!!) en werd door leeuw Alain met veel enthousiasme geplaatst.
Niet dat de passagiers zich echt benadeeld moeten voelen want
zij werden reeds enige tijd geleden verwend met de zetels van de
achterbank van een Berlingo, vakkundig op een eigen gelast frame geplaatst en verankerd (enkel de Tuff keuring laat nog op zich wachten ). Het plaatsen van de passagierszetels was noodzakelijk in het kader van het feit dat de bus gekeurd en ingeschreven is als vrachtwagen wat maakt dat er eigenlijk in de cabine geen personen mogen vervoerd worden. Bijzitters moeten dan ook vooraan plaatsnemen naast de chauffeur. Een kolfje naar de hand van de Desertlions-werkplaats dus ...
. Merci à Kristoff (ami Polanais) pour son accueil de feu, ces pizzas et sa vodka.
. Deze opstelling laat namelijk niet meer toe om beide delen fatsoenlijk te scheiden met als enige overblijvende optie: de slijpschijf!
