Bezoek onze GOUDEN sponsors!!!

Bezoek onze sponsors!
IDEA reclame
Brakelsesteenweg 66
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Adviesbureau Walravens
Albertlaan 200
9400 Ninove

 

 

Bakkerij Van der Massen
Driesstraat, 36
9500 Idegem (Geraardsbergen)

 

 

Bezoek onze sponsors!
Dakwerken VANDENBRANDE & Co
Wallestraat, 64
9506 Waarbeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Onderdelen en gereedschappen
Varingstraat, 31
9506 Smeerebbe

 

 

Bezoek onze sponsors!
Houtbewerkingsmachines
Steenstraat, 12
9402 Meerbeke-Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Patricks Garden Team
Kattestraat 31
1741 Wambeek

 

 

Bezoek onze ZILVEREN sponsors !

Bezoek onze sponsors!
Ijzerwaren, gereedschappen, ...
Sint-Berlindisstraat, 19
9402 Meerbeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Hardrock Peken Saloon
Bovenhoekstraat, 2
9400 Outer

 

 

Bezoek onze sponsors!
AutoTech Ninove
Brusselsesteenweg, 347
9402 Meerbeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Oudenberghof - Restaurant - Taverne
Edingseweg, 13
9500 Geraardsbergen

 

 

Bezoek onze BRONZEN sponsors !

Bezoek onze sponsors!
DE ROOSE nv
Houtzagerij - Schaverij
Algemene hout- en platenhandel
Leopoldstraat, 112
9400 Okegem-Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Bankservice
Verzekeringen - Vastgoed
Edingsesteenweg, 296
9400 Denderwindeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Huishoud-verwarmingcenter
Petroleumproducten
Geraardsbergsesteenweg, 166
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
DMK keukens
Brakelsesteenweg, 167
9406 Outer - Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Garage De Smet Seat/Skoda
Leopoldlaan 126-130
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Textieldruk en fabricatie van sport- & reclamekleding
Molenveld, 4
9450 Haaltert

 

 

Bezoek onze sponsors!
Borrekent, 36
9450 Haaltert

 

 

Bezoek onze sponsors!
Bandenmonteringsmachines, uitbalanceringstoestellen en kleinmateriaal voor alle bandencentrales
Industriezone - Diebeke, 4
9500 Geraardsbergen

 

 

Bezoek onze sponsors!
Frituur 't Specialeken
Brakelsesteenweg, 100
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Euro - Mousse
Herremansstraat 58-60
9402 Meerbeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Récup
Peugeot Renault Citroen

Rue de Stalle, 107
1180 Bruxelles

 

 

Betonpompwerken - Polybeton
De Groote B.V.B.A

Neuringen 48
9400 Denderwindeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
MEGAForce bvba
Computers & Netwerken

Steenstraat, 117
9420 Mere

 

 

Bezoek onze SYMPATHISANTEN !


Cafe Rio
Brusselsesteenweg 19
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Brandstoffen Gabriëls

 

 

De Munck
Grote keuze in geschenken, textiel,
doopsuiker en uurwerken
Halsesteenweg, 32
9402 Meerbeke


 

 


Hekkestraat, 35
9308 Hofstade-Aalst

 

 

Bezoek onze sponsors!
LOW verhuizingen
Strick Walter
Driehoekstraat, 43
9451 Kerksken

 

 

Bezoek onze sponsors!
Drankencentrale Malfroidt BVBA
Oude kaai, 34
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors! Dakwerken Jerom
Lindestraat, 47
9470 Denderleeuw

 

 

Bezoek onze sponsors!
Wijngaardveld, 52
9300 Aalst

 

 

Bezoek onze sponsors!
Brusselstraat, 64
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Edingsesteenweg 416
9400 Denderwindeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Mallaardstraat, 39
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Paul De Montplein, 10
9400 Ninove

 

 

Erik Groenten en fruit

Beneden Hemelrijk, 7D
9402 Meerbeke
tel.:054 /322861 - GSM: 0495 /776239

 

 

The Desertlions goes Mongolia 2010
A daring challenge from Belgium to Mongolia

12-10-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 39 : Rusland - verslag
Ingezonden reisverslag:

Wanneer we wakker worden krijgen we een heuse steak en wodka voorgeschoteld door de ruige Russische biker die ons verleden nacht entertainde. Gunther neemt een aanbod van het gebraad aan maar de wodka schuiven we wijselijk opzij.

Na ons wat te hebben verfrist rijdt onze nieuwe makker zijn imposante zwarte Hummer, inclusief verduisterde ramen, voor en neemt ons in zuivere maffia stijl mee naar de lokale outdoor winkel. Hier is zowat alles te verkrijgen: van vismateriaal en trekking gear tot een heus wapenarsenaal met AK740 kalasjnikovs en ander oorlogstuig. Het meisje achter de balie wordt door onze maat onder de arm genomen en met een glimlach verplicht ons direct te bedienen. We genieten even van het voorrecht en worden verder geholpen door de bevallige jonge dame bij het uitkiezen van een slaapzak. Het warmste exemplaar wordt er uitgekozen en ingepakt. Aan de kassa krijgen we niet de kans om onze portefeuille boven te halen. Onze gastheer staat er op dat dit een geschenk van hem is voor zijn Belgische vrienden. Hij waarschuwt ons voor de sneeuw en de gevaren van dien in het Altay gebergte en zegt ons dat we deze slaapzak zeker nodig zullen hebben. Hij brengt ons terug naar onze auto’s en met een stevige omhelzing nemen we met wat spijt in het hart afscheid onze Russische biker vriend.

Als we de hoofdweg oprijden treffen we een loketje waar we voor een paar cent een wegenvignetje kopen. Naarmate de dag vordert maken de afgemaaide korenvelden plaats voor de typisch Siberische berkenbossen. De meeste bomen hebben hun bladeren reeds afgeschud maar het blijft toch een mooi stukje ongerepte natuur. De herfstzon die hoog tegen de blauwe hemel staat slaagt er overdag nog in het kwik tot boven de 15°C te doen stijgen. Eens na zonsondergang gaat de temperatuur evenwel pijlsnel naar beneden.

We blijven steeds op onze hoede voor de vele politiecontroles die overal opgesteld staan en ons maar al te graag zouden “belonen” met een boete. Op de vlakke asfaltweg malen we moeiteloos kilometers en tegen lunchtijd rijden we een dorpje, met scheefgezakte houten boerderijtjes van weleer, binnen. De oudjes die op hun bankje genieten van deze “Indian summer day” kijken ons met grote vraagtekens in de ogen aan. De kip die we in Barnaul kochten wordt in de pot gegooid en vormt samen met een bordje rijst ons middagmaal voor vandaag. Na het eten komt de boerin even kletsen met de vreemdelingen en voor we vertrekken krijgen we nog een zak appels voor onderweg van de overbuur.

Zelfs nu de alternator van Gunther opnieuw zijn werk naar behoren doet blijft de batterij voor problemen zorgen. We rijden nog een uurtje door tot we terug in de beschaving komen en vervangen ze door een goedkoop Russisch exemplaar.

Tegen de avond gaat het vlakke landschap geleidelijk over in glooiende groene heuvels tot we in de verte de eerste toppen van de Altay voor ons zien oprijzen. Intussen is de avond reeds gevallen en zetten we de wagens aan de kant voor de nacht.


12-10-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


11-10-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 38 : Rusland - sms + verslag.
14:37  We zitten in de bikersbar in Barnaul. Vanaf morgen terug uit de 'beschaving' richting Mongolië.We gaan eens lekker eten nu en nog wat proviand inslaan voor onderweg.

Op het kaartje hieronder: A = Semei (positie dag 35) ; B = Barnaul (huidige positie).


Grotere kaart weergeven

Ingezonden reisverslag:

Als we wakker worden heeft de nachtvorst een wit laagje over het landschap en onze wagens gedrapeerd. In de wagens is het 5 graden terwijl het kwik buiten niet hoger dan 2 graden raakt. Gunther kruipt bevroren vanonder zijn dekentje. Hij zal moeten uitkijken naar iets warmer voor de komende dagen. We ontbijten onder een bewolkte hemel en duwen Gunther's Citroen in gang omdat de batterij er de brui aan gaf en rijden opnieuw verder richting Barnaul.

Het landschap is al even eentonig als gisteren: de verdorde zonnebloemvelden staan er wat triest bij en hier en daar zijn de boeren bezig met enorme machines de laatste strobalen voor de winter binnen te halen. We rijden door een industriegebied waar de vervallen fabrieken nog steeds op volle toeren draaien. De zwart geblakerde schoorstenen stuwen al even zwarte rookpluimen naar buiten. Hier moet nog hard gewerkt worden voor een handvol roebels ...

Als we na een politiecontrole terug willen aanzetten weigert onze witte C15 opnieuw te starten. Het alternatorriempje blijkt gebroken te zijn waardoor de batterij niet meer bijlaadt. De jongens slaan de handen in elkaar en na een uurtje kunnen we opnieuw verder tuffen.

Het asfalt is van onberispelijke kwaliteit en als we niet opzij kijken naar de ouderwetse dorpjes wanen we ons even in Europa. Voor we Barnaul binnen rijden passeren we grote dorpen met minuscule kleine houten huisjes; deze vormen de randstad die in schril contrast staat met de moderne gebouwen in het centrum. Onze video camera overleefde de trillingen in Kirgizstan niet en is dus al een tijdje buiten dienst. Gunther wil hem vervangen door een nieuwe en dus wippen we de Shopping hall binnen waar we even later voor een prikje met een splinternieuwe Panasonic buiten stappen.

Dit is onze laatste grote stad voor we het Altay gebergte induiken. We slaan opnieuw proviand in en wisselen onze dollars om in Russische roebels. Een slaapzak vinden we niet maar een immens grote stalen motorfiets trekt onze aandacht. Deze doet dienst als uithangbord voor de lokale biker club. We trekken de loodzware ijzeren deur open en lopen binnen in de ondergrondse bikersbar.

Nadat onze ogen gewend zijn aan de duisternis zien we pas wat voor een uniek gebouw dit is: alles in handgemaakt, uit motorfiets onderdelen en we staren het eerste half uur onze ogen uit. We maken meteen de vergelijking met ons eigenste stamcafé in België en dopen het de Russische peken saloon.

Na een kip met rijst te hebben verslonden krijgen we een kleine rondleiding door de president van de club en toasten we met grote Siberische pinten op onze nieuwe vrienden. Enkele biertjes later komt plots de politie binnenvallen en vragen of de eigenaars van de vreemde voertuigen hier ergens rondhangen. We moeten even mee naar buiten en onze makker voert het woord voor ons. Het blijkt dat de wetsvertegenwoordigers bezorgd zijn om de veiligheid van onze auto's en we moeten ze volgen naar een bewaakte parking verderop. Deze betaalparkings vind je in alle Russische steden maar vandaag is het gratis voor ons: de president neemt het ticket voor zijn rekening en duld geen tegenspraak.

Te veel biertjes later gaan we slapen en deze nacht heeft blijkbaar niemand last van de koude. De slaapzak is een zorg voor morgen.


11-10-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


10-10-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 37 : Kazachstan/ Rusland - verslag.
Ingezonden reisverslag:

Verkleumd van de kou en met rugpijn lieten we ons uit ons hotelbed tuimelen. Een bed kon je het amper noemen; het zelfgetimmerde bed was eigenlijk juist een houten plank zonder matras. Verwarming was er ook al niet en de douche had amper warm water maar het was wel goedkoop.

We haasten ons naar onze bestelwagen en dronken een kopje koffie om wat op temperatuur te komen. Voor we de stad uitrijden gooien we onze tank nog eens vol met goedkope diesel en vragen aan een taxi chauffeur de weg de naar Russische grens.

Het is opnieuw een eentonige rit tot bij de slagbomen die de twee landen scheidden. We worden vriendelijk ontvangen door de douaniers maar er bleek een formulier te ontbreken in onze collectie documenten. Gelukkig werd er een mouwtje aan gepast en konden we een paar meter opschuiven tot bij de Russische douanepost. In niemandsland lagen er opnieuw enkele geplunderde autowrakken en wat vrachtwagen ladingen die de grens niet over mochten. De arme man die voor ons stond had twee zakken ingevroren vlees bij maar spijtig genoeg vielen de douaniers hun ogen er op en moest de man de zakken ook in niemandsland achterlaten. Enkele ogenblikken later verdwenen de zakken echter opnieuw in een busje dat in de tegenovergestelde richting reed. De douaniers vingen dus bot vandaag. Wijzelf kwamen gelukkig zonder problemen met twee jerrycans illegale diesel de grens over.

We staan dus uiteindelijk met onze voeten in het moederland dat ten tijden van de cccp volledig centraal Azië met één arm liefdevol vastklampte en met de andere arm tegelijkertijd leeg perste. We halen diep adem en vullen onze longen met Siberische lucht.

Met volle moed starten we aan het vervolg van onze reis op Russische bodem. Er hangt een melancholische sfeer over de dorpjes met hun houten huisjes die we onderweg passeren. Als we even verkeerd rijden stuitten we op een politiecontrole. De politiemannen starten hun Lada en rijden ons voor tot we terug op het juiste spoor zitten.

Na en paar uur door de uitgestrekte akkers te gereden te hebben komen we terug aan in een klein boerendorpje waar we ons kamp voor de nacht opzetten en we met de buurman nog even een pintje drinken voor het slapengaan.

10-10-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


09-10-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 36 : Kazachstan - sms + verslag
17:20 We zijn nu in Semei op zo'n dikke 100 km voor de Russische grens. Normaal gesproken steken we morgen de grens over maar met de slechte wegen kan je moeilijk plannen. 't Is hier al redelijk fris met dag temperaturen van zo'n 11°C.

Ingezonden reisverslag:

Als we uit onze wagens kruipen op de parking van het politiekantoor deze morgen staat zowat de helft van het korps ons verwonderd aan te staren.

We verfrissen ons wat en beginnen onze bedden op te plooien tot er uiteindelijk een van de agenten voldoende moed bij elkaar raapt en een gesprek met ons begint in het Russisch. We trachten hem ons doel uit te leggen en na enkele ogenblikken is het ijs gebroken en staan we gezellig te kletsen met “de politie ,onze vriend”. Ze helpen ons zelf nog even om onze bagage te herschikken alvorens we met de chef naar binnen gaan voor de registratie.

Zelf de man van de Secret Police is er ondertussen komen bij staan en is vandaag blijkbaar beter gezind als gisteren. We slagen er zelfs in een glimlach op zijn gezicht te toveren. Eens binnen op het bureau legt de korpschef aan de drie vrouwelijke agentes uit dat ze ons moeten registreren (omdat dit nou eenmaal verplicht is voor buitenlanders ...). De dames zijn nieuwsgierig en vragen ons een beetje uit omtrent onze plannen en wat we van hun land denken. Het gesprek verloopt zoals altijd in enkele woorden Engels van hun kant en enkele woorden Russisch van onze kant maar het wordt eigenlijk nog best even gezellig en voor we vertrekken krijgen we nog een Kazaks souvenirtje mee. Wij van onze kant doen hun nog maar eens een paar watermeloenen cadeau. Na het handjes schudden met de chef rijden we terug de stad uit.

De weg blijft maar verslechteren en we zijn maar al te blij dat de Master terug rijvaardig is door de nieuwe schokdempers. Rond de middag stoppen we bij een typisch wegrestaurantje waar enkele “toeristen in eigen land“ zitten te eten. We hadden eigenlijk nog geen honger en kwamen enkel wat rusten bij een kopje thee maar bij het zien van al dat lekkers kregen we ook trek en bestelden dus ook maar meteen maar een middagmaal. We moesten mee naar de keuken om aan te duiden wat we eigenlijk wilden bestellen en na het eten gingen we welgevuld terug de baan op.

Het zou geen comfortabele rit worden want onze maag protesteerde geregeld bij de hevige schokken die onze wagens opnieuw moesten verduren op deze erbarmelijke wegen. We rijden urenlang door eentonige landschappen die enkel af en toe verbroken worden door een klein boerendorpje met meestal een immens opvallend kerkhof. We rijden ook langs een vervallen spookstad met een tiental leegstaande en geplunderde appartementsblokken. De rit lijkt eindeloos en we entertainen elkaar over de cb’s met wat grappen en grollen. Het lijkt wel een afvallingskoers want geregeld gaat er één van onze mede weggebruikers opzij omdat een onderdeel van zijn ophanging het begaf. Wij vrezen hetzelfde lot te ondergaan maar halen gelukkig zonder breuken de stad Semey waar we op zoek gaan naar een goedkoop hotel want bij deze kille temperaturen kunnen we onze “open air shower” niet meer gebruiken en we hebben allen nood aan een warm bad. We huren één kamer zodat iedereen zich kan wassen en gaan na een kopje warme soep onder de wol.


09-10-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


08-10-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 35 : Kazachstan - sms + verslag
17:05 Na een 430km Kazakse woestijnrit zijn we beginnen sleutelen aan Rudi zijne bak (schokdempers). Morgen vertrekken we vanuit Ayakoz richting Rusische grens, goed voor een rit van 450km. Tot dan !!

Ingezonden reisverslag:

Toen we wakker werden kwam de zon reeds van over de Chinese bergen gluren maar hoewel de hemel mooi blauw gekleurd was slaagden de eerste zonnestralen er niet in het kwik hoger dan twee graden te doen stijgen.

We tuimelden uit onze auto’s en trokken onze warme jassen aan vòòr we de ontbijttafel dekten en zochten beschutting tegen de gure wind achter onze Renault. Na een beetje te zijn opgewarmd door het ontbijt en een kopje hete koffie wilden we vertrekken maar de batterij van Rudy (nvr: ze bedoelen (hopelijk) de Renault Master) was terug volledig ontladen door de vriestemperaturen van verleden nacht. De reserve batterij die we van onze makker Milleken kregen voor ons vertrek bracht de redding. De koelvloeistof van Gunthers’ C15-tje werd nog een beetje aangedikt en we konden terug probleemloos vertrekken.

Van westerse beschaving was er terug al lang geen sprake meer en we reden af en toe door een ingeslapen dorpje waar oma’s met gouden tanden de vruchten van hun moestuintje trachten te slijten langs de weg. We stoppen even voor wat vers fruit en groenten.

Alle benzinepompen die we passeren zijn verlaten en overwoekerd. Gelukkig hebben we voldoende reserve op ons dak. Na een tijdje rijden we opnieuw door een verlaten landschap. De dorre steppes reiken tot aan de verre horizonten doch wanneer we plots een heuveltje overkomen gereden springt een politieagent met een speedgun voor onze wagens. We gaan alle drie hard in de remmen en laten een gefrustreerde agent achter ons.

De weg wordt alsmaar smaller en slechter en Rudy krijgt steeds meer moeite om zijn Master recht op de baan te houden: de linker wielen leven hun eigen leven. We rijden de Renault even verder op een paar verlaten rampen en ons vermoeden word bevestigd: nadat de voorste vering het verleden week begaf heeft de achterste het voorbeeld gevolgd en alle olie lekt eruit. We moeten ons tempo laten zakken om het nog enigszins veilig te houden. Het duurt eindeloos voor we enig spoor van beschaving tegenkomen en net voor het saai gaat worden rijden we via een onvoorstelbare slechte weg Ayakos binnen.

Deze afgelegen industriestad in the middel of nowhere is volledig verkommerd. De oude Sovjet fabrieken staan leeg en buiten een grote legerbasis lijkt er hier niet veel meer te bewegen. Later horen we dat de economie hier stilstaat en dat er in de stad niet veel toekomst meer op te bouwen valt. De Sovjet Unie heeft hier duidelijk zijn stempel achtergelaten …

We gaan op zoek achter een oplossing voor Rudy’s wagen en komen na enige navraag bij een magazijn vol met Russische auto onderdelen aan. Na een uurtje meten en rekenen hebben we drie verschillende schokdempers van Russische makelij in de hand en kunnen we aan de slag. Olieleidingen worden verzaagd tot pasbussen, rubbers worden bijgesneden en rondsels nemen de overtollige speling weg. Rudy offert een stukje van zijn wijsvinger op tijdens de werken terwijl Alain en Gunther met hun makker “den dikken hamer” en de koevoet de voorste demper demonteren. Maar een paar uurtjes later staat de Master terug op zijn vier pootjes.

De dames spendeerden een uurtje bij de kapper en kwamen voor1,5 dollar met een nieuwe haartooi terug. Met is al flink donker ondertussen en te laat om nog te koken en we beslissen te gaan restauranten. De bevallige winkeljuffrouw die ons eerder hielp met het uitkiezen van onze schokdempers toont ons nu de weg naar het enige restaurant dat de stad rijk is. We parkeren de auto’s in een donker steegje vlakbij. Het restaurant bevindt zich in een aparte ruimte op de eerste verdieping van een gebouw daar waar je het zelf nooit zou verwachten. We zijn er de enige klanten en bestellen een simpel, traditioneel gerecht waar echter niets op aan te merken valt. Na het eten willen een paar jonge mannen ons meenemen naar een karaokebar in hun wijk. Ook daar blijken we terug de enige klanten te zijn en na een half uurtje houden we het er voor bekeken. Op de terugweg stuitten we op enkele ladderzatte militairen die samen met enkele vrienden vodka staan te drinken voor een klein winkeltje. We staan even met ze te praten over voetbal en zo en ze bieden ons een glaasje aan. Doordat ze zo beschonken zijn besluiten we om stilletjes verder te gaan als er plots een oude Lada stopt aan de overkant.

Een tengere man stapt uit en komt recht naar ons toe, laat een pasje zien terwijl hij in het Russisch naar onze documenten vraagt. We zeggen dat we enkel Engels spreken en dat onze documenten in onze wagens liggen. Hij herhaalt “Secret police , Documents”. We zeggen nogmaals dat ze in onze auto liggen maar hij blijft aandringen naar onze documenten. Hij begint ondertussen ook een verhitte discussie met de vodka mannen. Eén van de militairen doet ons stiekem teken dat we beter maken dat we wegkomen. We glippen dus stilletjes weg maar de man loopt ons achterna en grijpt ons bij de arm. Hij verstaat ons blijkbaar niet en blijft onze documenten eisen. We trachten ons los te wurmen als er opeens een zwarte auto met vier politie mannen in uniform stoppen. Ze springen uit de wagen en grijpen ons vast en eisen onze documenten. Het lijkt er even op dat dit verkeerd gaat aflopen tot uiteindelijk hun chef op ons afkomt en in redelijk Engels vraagt wie we zijn en wat we hier komen doen. We doen ons verhaal en zeggen wederom dat onze paspoorten in onze wagens om de hoek liggen. Hij gebied ons in de anonieme wagen te stappen en we zijn niet zeker wat er nu gaat gebeuren. Ze stoppen gelukkig bij onze auto’s en we tonen onze papieren. Na controle van onze visa’s en zo worden we even ondervraagd en dan verteld de chef dat het niet veilig is voor ons om hier te overnachten. Hij biedt aan om bij het politiekantoor te gaan slapen. We stemmen toe en nemen de man mee in onze auto’s terwijl de rest van de ploeg ondertussen in een verhitte discussie verwikkeld raakten met de dronken mannen. Als we bij het hoofdkwartier aankomen is de adrenaline reeds een beetje gedaald en worden we vriendelijk een goede nacht toegewenst door de man met de gouden strepen. We vragen hem tenslotte nog of hij ons morgen ook kan registreren en ook dat blijkt geen probleem te zijn.

Eind goed al goed ,besluiten we!


08-10-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


07-10-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 34 : Kazachstan - verslag.
Ingezonden reisverslag:

Het getokkel van de regendruppels op ons dak wekt ons reeds vroeg in de morgen. Een blik door de ruit vertelt ons dat de regen het eerst uur nog niet zal stoppen. Ons doel voor vandaag is kilometers kloppen en rijden tot we beter weer krijgen. Dat mag hier normaal geen probleem zijn: de meeste wegen zijn hier immers verhard en veel verkeer komen we in het binnenland ook al niet tegen.

We rijden richting noorden en de hemel zit potdicht door een laag wolkendek. In dit vlakke “big sky country” kan je mijlenver zien en er is nergens een zonnestraaltje te bespeuren. Een reserve ruitenwisser breng gelukkig soelaas voor het slechte zich van gisterenavond. Alhoewel Kazachstan een oliestaat is en brandstof hier bijna niets kost zijn de meeste benzinepompen in het binnenland gesloten en vervallen en is er slechts rond de grotere steden diesel verkrijgbaar. Een van deze verlaten benzinestations doet dan ook dienst als schuilplaats om onder de middag te picknicken. Met een muts en warme jas wapenen we ons tegen de gure wind en temperaturen rond de 8°C. We versterken ons met wat brood en kaas. Na de middag wijken de regenwolken gelukkig voor een vleugje blauwe hemel en kunnen de ruitenwissers terug wat rusten.

Het glooiende landschap dat er wat dor bijligt, wordt af en toe afgewisseld door wat kleine bergketentjes zodat onze motoren eventjes wat harder moeten werken. Verder razen we met alle gemak door de weidse steppes. De vele politiecontroles waken er over dat het zeker niet saai wordt en zo blijven we altijd alert achter het stuur. Onderweg houden we halt bij één van de vele islamitische kerkhoven die we onderweg passeren. Door hun monumentale graftombes lijken deze van in de verte meer op kleine dorpen.

Tegen de avond verwerken we onderweg een deel van onze Kirgizische pompoenen in een stoofpotje en rijden daarna nog een uurtje door om rond zeven uur halt te houden bij een klein dorpje. Vanaf zes uur gaat de zon hier reeds slapen maar wij springen nog even binnen in het lokale winkeltje met verbruikszaaltje voor een kopje thee.

Daarna knijpen we de oogjes dicht want morgen volgt terug een drukke dag in het leven van de Desertlions.


07-10-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


06-10-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 33 : Kirgizstan/ Kazachstan - mail + verslag.
16:14 (mail):  Foto's lukken spijtig genoeg niet, van hier in Almathy. We proberen het later nog wel eens. De trip naar het meer in Kirgizië is uiteindelijk niet doorgegaan wegens tijdsgebrek. We proberen onze route nu wat in te korten. Groetjes aan iedereen !!

Intussen is het doorsturen van de reisverslagen en een massa foto's toch gelukt!
  • De reisverslagen zijn aangevuld vanaf dag 29. Klik in de rechter kolom op dag 29 om te lezen of blader naar onder.
  • Het fotoalbum werd maar liefst met 230 foto's aangevuld. Ik heb reeksen ontvangen van Baki (oversteek Kaspische zee) tot gisteren. Een en ander betekent dat ik sommige reeksen heb ingevoegd tussen reeds aanwezig fotomateriaal. Sommige van de foto's zal u dus misschien al gezien hebben maar geen nood, er is genoeg nieuw materiaal.
    • om het album te bekijken vanaf het punt dat er nu foto's aangevuld zijn: klik HIER ;
    • om het album in zijn geheel te bekijken vanaf het begin, klik HIER.
Ingezonden reisverslag:

De blaffende honden en de muggen hebben ons niet veel slaap gegund verleden nacht. We komen dus allen, niet al te fris uit onze auto’s getuimeld.

Onze vriendin Usulu (betekent trouwens “mooie maan” in het Kirgizisch) komt afscheid van ons nemen en we geven haar nog een pluchen knuffel en een paar meloenen mee. Ze neemt ze met enige aarzeling toch nederig aan en wenst ons een behouden reis. Even later worden we al opnieuw opzij gefloten door de sterke arm der wet omdat we eventjes over het witte lijntje gereden zijn. We voeren ons toneelstukje van de onwetende Europeaan nog eens op en komen er terug kosteloos vanaf. We wurmen ons wederom in het drukke verkeer richting centrum en komen na enige rondvraag bij de Chinese bandenmarkt aan.

Er staan hier tientallen zeecontainers nokvol nieuwe banden en de jongens voelen zich als een kind in een snoepwinkel en gaan op jacht. Maar er is geen enkele, maar dan ook geen enkele band, van de juiste maat te vinden. Gelukkig vinden ze één redelijke tweedehands waar we het dan maar moeten mee stellen. Aan de overzijde van de drukke straat staan ontelbare hokjes met bandenmachines en een leger van vettige werkmannen die maar al te bereid zijn ons te helpen. Het wordt een onoverzichtelijk gebeuren: de wagen schiet eens van de krik, de banden vliegen in ’t rond,… maar een uurtje later zijn we toch terug op pad.

We vragen de weg richting grens en worden begeleid door twee vriendelijke militairen in een antieke, oversized Mercedes. We handelen de grensformaliteiten in een record tempo af (oefening baart immers kunst) en rijden het laatste Stan-land op ons lijstje binnen. Het is er een drukte vanjewelste en er wordt met van alles en nog wat over de grens gezeuld maar het is meteen duidelijk dat Kazachstan een stuk Westerser is dan wat we tot nog toe gewend waren.

We rijden over mooi asfalt richting Almati en nemen onderweg een lifter mee die ons kan helpen met het vinden van een internet verbinding. Het duurt ongeveer twee uur eer we bij een immens grote en kitscherig verlichte shopping hall aankomen in het centrum van deze moderne stad. In het hamburger restaurant kunnen we wifi-en als we er iets bestellen. Zo zitten we dus met een hamburger in de hand onze foto’s eindelijk nog eens door te mailen naar Geert (onze trouwe Webbie) en Skypen ook nog even met Kameraad Joris.

We verlaten de stad rond tien uur in de druilerige regen en de combinatie van versleten ruitenwissers en vettige ruiten maakt het er niet niet bepaald makkelijker op.

Tegen twaalf uur vinden we net buiten de stad een standplaats en kruipen uitgeput in ons bed.

06-10-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


05-10-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 31 : Kirgizstan - sms + reisverslag
15:33 We zijn aangekomen in Bischkek. Morgen gaan we eerst op zoek naar een nieuwe band voor de Renault Master. Vervolgens zouden we dan willen doorrijden naar het Isycolmeer; tenminste dat hopen we toch. Verder is alles OK !

Ik heb op het kaartje bij het bericht van gisteren Bischkek toegevoegd als punt B. Ook het meer is hierop te zien onder de naam Issyk Kul reservoir. Hierna zullen ze vermoedelijk noordwaarts rijden richting Karaganda en Omsk (Rusland).

Een impressie van Bischkek


Ingezonden reisverslag

Als we deze morgen uit onze auto’s kruipen is onze buur al druk in de weer in zijn moestuin en komt met nog een hoop watermeloenen aandraven. We proberen ze nog te weigeren omdat we er gisteren al een grote lading cadeau kregen maar hij is niet te overhalen en zo zitten we ondertussen al met een tiental meloenen en pompoenen opgescheept. Niet dat het een last is natuurlijk want, ze zijn met liefde geschonken.

Onze emmer met afgedraaide olie staat nog steeds naast zijn container en als we vragen of hij deze voor ons ergens kwijt kan raken doet hij meteen een belletje. Even later komt er een oude Lada Niva de parking op gereden en stappen er enkele vriendelijke mannen uit. Zij zijn vreselijk blij met de oude olie en gieten ze zorgvuldig over in lege flessen en komen ons bedanken. Het kan verkeren ...

Het opperhoofd verteld ons dat hij een zoutmijn uitbaat en vraagt om nog even te wachten voor we verder trekken.Na een kwartiertje komen de mannen terug met twee enorme klompen zuiver zout uit hun mijn en zo verlaten we onze vrienden met (nog) een paar extra kilo's bagage.

We rijden over geplaveide wegen door groene bergen tot we opnieuw aan de beklimming beginnen van kilometerslange helling die ons tot boven op een hoogplateau zal brengen. De wagen van Gunther lijdt nog steeds aan koelingsproblemen zodat we geregeld halt moeten houden om het motortje terug te laten afkoelen. Eens boven op het plateau gekomen stuitten we op een nomaden familie die hier een viertal van hun traditionele yurts hebben opgeslagen. We zetten de wagens even opzij en bieden de vrouw des yurts een klomp zout en wat pompoenen aan omdat wij ze zelf onmogelijk allemaal kunnen verbruiken. Ze neemt ons aanbod gretig aan en nodigt ons uit in haar vilten tent. Binnenin zijn we verwonderd over de prachtige wandtapijten. Ze weet ons te vertellen dat dit de traditionele Kirgizische yurts zijn en bied ons een kopje Yakmelk aan. Aarzelend zetten we het drankje aan onze lippen maar we moeten bekennen dat de specifieke smaak niet echt aan ons besteed is maar zijn toch blij het even geproefd te hebben.Met een iets wat vreemde smaak in de mond zetten we de rit verder richting dal.

Na enkele uurtjes stoppen we in de buitenwijken van Bischkek waar we op zoek gaan naar een paar banden voor onze Renault. Na een vijftal hokjes met bandenherstellers te hebben aangedaan beseffen we dat deze bandenmaat hier moeilijk vindbaar zal zijn. Nieuwe banden zijn hier sowieso al een rariteit en de tweedehandse die ze aanbieden zijn vaak slechter dan die van ons. Tot ... plots een meisje op ons komt afgestapt en in nagenoeg perfect Engels vraagt of ze ons kan helpen. Even later zit ze bij ons in de Renault en gidst ons door het drukke stadsverkeer. Ze brengt ons naar de bank en vervolgens van de ene tweedehandsbandenboer naar de andere, echter zonder veel geluk.

We moeten blijkbaar morgenvroeg naar de Chinese markt om ons geluk verder te beproeven. Ze neemt ons nog even mee naar een goedkoop traditioneel restaurant waar we een nationaal gerecht bestellen. Nadien mogen we onze auto's achter haar appartementje parkeren en trachten wat te slapen in deze drukkende warmte.


05-10-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


04-10-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 31 : Kirgizstan - sms + reisverslag.
Vandaag twee sms-berichten van gisteren en eergisteren ontvangen:
02/10 9:35: We zijn uit Osh vertrokken. Eindelijk nog eens goede wegen!!
03/10
6:53 Pas genomen richting is Torc. Alles ok !!

04/10 17:40 De berg heeft gewonnen Evil or Very Mad Na 150 km en 3 lekke banden hebben we moeten terugkeren. Deze berg is enkel met ezels te overwinnen  Crying or Very sad Hopelijk morgen beter !!

Voor wat betreft het traject is het nu de bedoeling om naar de provinciestad Almaty te rijden. Op de kaart hieronder is het meest waarschijnlijke traject, maar dus niet per sé het juiste, aangegeven. Vergeet niet dat, als u de kaart vergroot met de link onder de kaart, met het mannetje naar een locatie langsheen het traject te slepen, u een heleboel foto's langsheen het traject kunt bekijken in afwachting van de foto's van onze Leeuwen.


Grotere kaart weergeven


Vandaag starten we vroeg en rijden steeds dieper de Kirgizische bergen in tot we het volledig afgelegen dorpje Toluk bereiken.Hier vullen we onze watervoorraad aan bij de bron en krijgen zelfgebakken brood aangeboden van één van de dorpelingen die ons komen begroeten.Even later komt een delegatie oude mannen ons verwelkomen en polsen naar onze plannen: ze knikken goedkeurend.

Wanneer we het dorpje uitrijden doorwaden we met veel moeite een bergrivier en starten de beklimming van een immense berg via, een met scherpe stenen bezaaid, ezelspad. Algauw wordt het duidelijk dat dit een zware beproeving zal worden voor onze desert mobielen en de eerste band wordt algauw aan flarden gereden. Naarmate we vorderen wordt het pad steeds smaller en de geulen steeds dieper. Hoewel Kristel al verschillende doodsangsten doorstond slaagde Rudy er toch bijna in de top te bereiken maar in overleg met het ganse team beslissen we dat deze pas te hoog gegrepen is voor onze wagens. We maken rechtsomkeer vòòr alles stuk gaat. Echter, op de terugweg moeten er nog twee banden aan geloven waardoor onze voorraad reservebanden drastisch begint te slinken.

Een kleine studie van de landkaart vertelt ons dat we een omweg van een paar honderd kilometer zullen moeten maken via beter berijdbare wegen.Eenmaal terug in de bewoonde wereld houden we halt bij één van de vele rampen die we langs de weg treffen. Deze rampen werden vroeger, in de Sovjettijd toen iedereen hier nog met Russisch materiaal rondreed, massaal gebruikt.Nu maken wij er gretig gebruik van om onze carterbescherming voor de zoveelste keer te demonteren en terug in vorm te kloppen. En omdat we nu al meer dan 10000km gereden hebben doen we meteen ook een oliewissel op een parking langsheen de weg.

De man die in een oude container woont op deze parking biedt ons thee aan en overstelpt ons met zelfgekweekte meloenen. Wij koken een paar aardappelen meer en nodigen hem uit om samen met ons te komen eten. Even later komt een afstandse Lada zonder verlichting de parking opgevlogen en krijgen we gezelschap van enkele, flink door vodka aangeschoten, makkers van onze genodigde. Het wordt eigenlijk best nog gezellig en na een tijdje gaat iedereen terug naar huis en wij duiken ook maar eens onder de wol.


04-10-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


03-10-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 30 : Kirgizstan - sms + reisverslag.
Beste vrienden en sympathisanten,

't Is niet dat er hier 's zondags niet gewerkt wordt maar ik heb vandaag geen direct contact gehad.

Echter mijn mailbox had wel een zeer aangename verrassing in petto: vijf (5 !!) reisverslagen om van te snoepen (of van te sidderen). Hoe dan ook, ze zijn prachtig. Op de foto's zullen evenwel nog wat moeten wachten.

Dus toch werkendag voor Webbie: de aangevulde verslagen: dag 23, 24, 25, 26 en 28. Klik HIER om naar dag 23 te gaan en zo terug naar boven te lezen. Veel leesplezier !!

Voor de freaks, er is ook een nieuwe tracklog (tot en met Osh, met PamirHighway) op het forum beschikbaar. Klik HIER voor directe toegang.

Update sms:
6:53 Pas genomen richting is Torc. Alles ok !!

Ingezonden reisverslag:

Na het ontbijt nemen we met een stevige knuffel afscheid van onze gastvrouw en krijgen onze leeuwinnen nog een souveniertje toegestopt. We genieten van de perfecte asfaltweg door het prachtige Kirgizische landschap en het ene waauuww moment volgt het andere op. Onderweg houden we even halt om onze radiatoren uit te spuiten zodat onze motoren terug voldoende koeling krijgen wat bij deze temperaturen van boven de dertig graden - vooral tijdens de steile beklimmingen - geen overbodige luxe is.De relaxte rit is echter van korte duur want tegen de avond verlaten we de hoofdweg om via stoffige bergwegen door het bijna onbewoonde binnenland te scheuren, richting Almati.

Zover zijn we echter nog niet en we schatten tenminste drie dagen nodig te hebben om tot bij het Isik kol meer te raken. Alle Kirgies vertellen ons vol trots over dit grote bergmeer en we kijken er dan ook naar uit dit natuurwonder met eigen ogen te aanschouwen. Vandaar zullen we dan de Kazachse grens oversteken

We overnachten nabij één van de schaarse herderhuisjes die hier her en der in deze desolate bergstreek staan waar notabene geen elektrickiteit of waterleiding voorhanden is. Onderweg zien we ook de eerste echte yurts en komen herders tegen met grote kuddes vee.

De temperatuur is ondertussen al flink gedaald tot ongeveer 6°C.


03-10-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


02-10-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 29 : Tadzjikistan - Kirgizstan: mail + sms + reisverslag
01:00 Alweer even geleden hé?!
We zijn ondertussen al zonder onoverkomelijke problemen tot in Osh geraakt, zoals gepland. De auto's hebben dringend onderhoud nodig en internet is hier moeilijk te verkrijgen, zelfs in internetcafés is soms geen verbinding. Op onze laptop staat Vista en dat werkt hier ook niet op het web ; wifi is hier niet gekend, foto's zijn voor dus voor later. Vele gebouwen zijn hier uitgebrand en alles lijkt hier moeilijk te werken.

Morgen trekken we verder de bergen in richting Kazachstan. Hopelijk hebben we daar betere verbindingen. De sfeer is nog altijd SUPER en we hebben reeds de rit van ons leven achter de rug!

Groetjes en tot later
Alain, Sabine, Gunther, Rudy en Christel


Geen precieze plaatsbepaling in hun mail maar dat ze intussen Osh, gelegen vlak aan de grens Tadzjikistan - Kirgizstan, bereikt hebben staat wel vast. Wie graag nu al wat  meereist in deze streek of al wat foto's van de streek wil bekijken in afwachting van het reisverslag en foto's van onze eigenste Leeuwen kan HIER klikken.
(met dank aan Christ voor de link Cool )

Update sms:
9:35: We zijn uit Osh vertrokken. Eindelijk nog eens goede wegen!!

Ingezonden reisverslag:

Voor we Osh verlieten dachten we nog vlug wat dollars af te halen in de bank omdat we binnen een paar dagen weer door onbewoond gebied zullen rijden MAAR 'vlug' bestaat hier echter niet. Na een hectische rit door het drukke centrum komen we bij de bank aan waar ze echter onze bankkaarten niet kunnen aanvaarden en ook geen dollars in som kunnen wisselen. De dames roepen er een bankbediende bij die Engels spreekt om een oplossing te zoeken. De vriendelijke jongeman belt een kwartiertje rond om uit te zoeken waar we met onze kredietkaart terecht kunnen. Welgeteld één bank aan de andere zijde van de stad kan ons helpen. Hij legt ons de weg uit maar beseft meteen dat we het nooit voor sluitingstijd zullen vinden en stelt voor om ons met zijn wagen te brengen.Tijdens de rit beseffen we maar hoe groot de schade van de rellen echt is: alle horeca zaken en winkels zijn uitgebrand of stukgeslagen alsook vele woningen en volledige appartementsblokken.

  

Beka vraagt ons waarom we naar hier gekomen zijn en of we niet bang zijn. Als we vragen of we moeten bang zijn en waarvan begint hij zijn schrijnend verhaal. Slechts een paar maand terug stond de ganse stad in lichterlaaie en zag hij mensen voor zijn ogen doodgeschoten worden. De dagen nadien durfde niemand meer op straat. Toen zij het werk hervatten in de bank leefde iedereen in angsten zelfs nu nog worden er geregeld mensen ontvoerd en vermoord weet hij ons te vertellen. De vijand is echter onzichtbaar en niemand vertrouwt nog iemand. De haat tussen Uzbeken en Kirgies zal volgens hem nog generaties doorgaan en een nieuwe oorlog is zeker nog in aantocht vreest hij. We luister vol interesse naar zijn verhaal terwijl hij zich verontschuldigd voor de staat waarin zijn, eens zo mooie stad, zich nu bevind.

Aangekomen bij de betreffende bank blijkt deze ook volledig stukgeslagen en bestaat ze enkel nog uit een klein met houten platen opgebouwd hokje binnenin het vernielde gebouw. Beka vertelt ons dat hij ook nu nog constant in angst leeft en daarom elk weekend naar het platte land (nou ja plat ??? ) trekt bij vrienden waar alles veilig is en stelt voor om ons de stad uit te escorteren.We aanvaarden het aanbod en volgen hem met onze wagens tot even voorbij Jalallabad waar we neerstrijken in een typisch wegrestaurantje waar de schaslik al op de buiten bbq ligt te garen.

  

Na de maaltijd verzamelen er zich terug een paar geïnteresseerden rond ons en we krijgen allen een Kirgizisch hoedje cadeau. We wisselen t-shirts uit en worden getrakteerd op een stevige slaapmuts. ’s Avonds worden de stoelen aan de kant geschoven en parkeren we onze wagens op het terras voor we ons bedje in duiken.


02-10-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


01-10-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 28 : Tadzjikistan - sms en reisverslag.
18:59  We zijn goed aangekomen in Osh bij 27°C. Dit in schril contrast met het gebergte waar we midden in de sneeuw reden bij -4°C. Morgen rijden we Kirgizstan binnen.

Ingezonden reisverslag:

Vier graden stond er op het binnenthermometertje deze morgen toen we wakker werden. Onze ruiten waren aangevroren aan de binnenkant maar toch kwam er reeds een klein zonnestraaltje binnen piepen. We wurmden ons in onze warmste kledij en kropen uit onze bevroren wagentjes. De batterij van Rudy had de vrieskoude van verleden nacht niet overleefd en liet het afweten. Een kwartiertje de startkabels er op en we konden gelukkig weer starten.

Toen we gingen aankloppen bij de douane barak kwam een geeuwende militair opendoen die er blijkbaar geen zin in had. Deze afgelegen grensovergang krijgt slechts zelden bezoekers en ze vroegen ons wat vijf Belgen hier in godsnaam kwamen doen. Op weg naar Mongolië antwoorden we. Na een kleine twee uurtjes stonden we dan uiteindelijk op Kirgizische bodem.

De mist was reeds grotendeels opgeklaard en we reden tussen het besneeuwde landschap verder. De volgende beklimming van de volgende pas werd een ware smeerboel: door het smeltwater was de grindweg omgevormd tot een ware modderpoel. Alhoewel de wielen constant doordraaiden slaagden onze Franse busjes er in tot helemaal boven te klimmen. Onze auto’s zaten volledig onder de modder en door de ruiten zag je millimeter ver meer.

Eenmaal terug beneden gaven we ze dus een flinke schrobbeurt bij het eerste bergstroompje dat we tegenkwamen. De koelradiatoren zaten echter ook volledig dicht waardoor we geregeld halt moesten houden om oververhitting te voorkomen. Deze moeten spoedig uitgeblazen worden.

Op de weg naar Osh rijden we twee motards op offroad motoren tegen het lijf; een Duitser en een Belg warempel!! We wisselen wat anekdotes uit en polsen naar wat er ons nog te wachten staat. Zij komen immers vanwaar wij heen moeten.

De Pamier is een verschrikkelijk moeilijk te temmen maar ohhh … zo mooie monster. En we zijn allen opgetogen deze uitdaging met glans te hebben doorstaan. De temperatuur is ondertussen weeral gestegen tot een 30°C. De laatste honderd kilometers tot Osh verlopen onverwacht aangenaam over mooie asfaltwegen. Dit in schril contrast met de voorbije weken. Ook de laatste GSM-verbinding is reeds van enkele dagen geleden waardoor we alle contact met de rest van de wereld kwijt raakten. Internetverbindingen zijn hier al helemaal onvindbaar ...

  

  

Als we uiteindelijk tegen de avond door de slagbomen van de zwaar bewaakte controlepost bij Osh rijden zijn we geschokt bij het zien van alle uitgebrande woningen die we massaal langs beide kanten van de weg zien. Het heeft er hier tijdens de laatste onrusten blijkbaar hard tegenaan gegaan. Momenteel is alles weer rustig en gaat het leven in Osh terug zijn normale gangetje.

Volgende week zit de kans er in dat, na de verkiezingen, de hitte weer oplaait werd ons verteld. Tegen dan willen we dan ook het land verlaten hebben! Maar vannacht overnachten we in het bruisende Chinese gedeelte van de stad en wanen ons even in Peking!!


01-10-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


30-09-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 27 : Tadzjikistan
Beste vrienden en sympathisanten,

Ik heb vandaag nog op generlei wijze contact gehad met onze Leeuwen. Dit zou kunnen betekenen dat ze al vast staan aan de grensovergang maar het lijkt me meer waarschijnlijk dat ze voor de grens (hooggebergte) geen GSM-dekking hebben en al helemaal geen internet verbinding kunnen op de kop tikken. Het is inmiddels bijna 21 uur en rekeninghoudend met het tijdsverschil is het voor hen dus al middernacht.

Blijkbaar komen ze af en toe wel stiekem eens kijken naar onze (hunne) blog, getuige het spoor van Aziatische landen waar ze doorrijden. Tenminste, voor zover ze over een internetverbinding konden beschikken.
 


30-09-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


29-09-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 26 : Tadzjikistan - sms + reisverslag.
15:19   We zijn in Murghab op 3500 meter hoogte en op 200 km van de grens met Kirgizië. We zijn vandaag relatief vroeg gestopt omdat onze  visums voor Kirgizië toch maar vanaf morgen (vrijdag) geldig zijn. Intussen zijn we hier bij mensen uitgenodigd op de thee en mogen er vanavond ook blijven slapen. Het is hier nu nog amper 10 °C.

Ingezonden reisverslag:

Kharugh is een zeer moeilijke en afgelegen stad die verrassend westers overkomt onder andere door de wagens en kledij van zijn inwoners. Deze stad speelt tevens een sleutelrol in de Afghaanse opiumsmokkel. Alle opium wordt via deze grens doorgesluisd naar Rusland en zo verder naar de westerse wereld. Naar verluid heeft de Tadzjiekse regering niet veel vat op deze remote regio en wordt de plak hier gezwaaid door een drietal rijke families. Er hangt hier dan ook een ongewone sfeer en we maken ons hier zo snel mogelijk uit de voeten.

Net buiten de stad stuiten we terug op de slagbomen van een checkpoint waar we te horen krijgen dat we de verkeerde stempel in onze visa hebben staan. Dat wil zeggen dat we enkele honderden kilometers moeten omrijden, notabene door een gebied dat door Tsjetsjeense rebellen wordt geregeerd! We houden echter vol dat deze fout niet aan ons ligt en kunnen gelukkig een deal sluiten: als we een douanier een ritje naar zijn thuisdorp bezorgen zullen de slagbomen open gaan en zullen we verder geen problemen meer krijgen. Zo beloven ze. En zo geschiedde. Mooi opgelost dus en Gunther krijgt weer gezelschap.

  

Na de man met de grote pet te hebben uitgelaten starten we aan een beklimming naar het hoog plateau van de Pamir. Deze omgeving beschrijven is onbegonnen werk maar we voelen ons net drie kleine stipjes tussen deze imposante bergen die voortdurend van kleur en vorm veranderen. Het plateau ligt boven de 3500m en de eerste symptomen van hoogte ziekte steken reeds de kop op.

  

Buiten een paar Chinese truckers en hier en daar een schaapsherder rijden we hier helemaal alleen. Tegen de avond nemen we een herder mee naar Murghab, het enige dorp zijn naam waardig. Aangekomen bij zijn thuis worden we natuurlijk op de thee uitgenodigd en moeten we ook blijven voor het avondmaal. In hun primitieve huisje zitten we samen met de ganse familie op zelfgemaakte tapijten en eten een soort noedels met schaap. Het kacheltje op koeienmest zorgt voor een gezellige warmte (en een apart geurtje).

  

Opa is zeer vereerd met dit hoog bezoek en laat ons zijn collectie edelstenen zien die hij vond tijdens zijn tochten. De herders leggen een parkoers af van soms meer dan duizend kilometers. Hij toont ons robijnen, kwarts en klopjes goud. We moeten beloven niets aan de politie te vertellen en krijgen elk een stukje kwarts cadeau. Omdat hij vooral veel interesse had in onze mijnwerkers lampjes schenken we er hem eentje zodat hij ook s’avonds op schatten jacht kan gaan. Hij bedankt ons uitbundig.

‘s Morgens krijgen we geitenmelk thee met zelfgebakken brood als ontbijt en trekken we verder terwijl de ganse familie ons nawuift.


29-09-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


28-09-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 25 : Tadzjikistan - sms + reisverslag.
17:08  Gisteren slechts 150 km kunnen rijden wegens de hele slechte wegen van een bergpas van 3.200 meter. Vandaag 235 km tegen de Afghaanse grens afgelegd. We staan nu op een bewaakte parking in Kharugh.



Grotere kaart weergeven

Ingezonden reisverslag:

Vanaf hier volgen we vandaag de rivier die de grens vormt met Afghanistan. Zelfs met de aanwezigheid van zwaar bewapende grenspatrouilles voelen we ons niet echt onveilig. We volgen het leven aan de overkant en zien herders met hun kuddes, zwart gesluierde vrouwen en schoolkinderen in primitieve dorpjes.

Onderweg maken we gebruik van een paar betonnen rampen om onze carterplaten te monteren en de schade van onze woeste bergrit vast te stellen. Ingedeukte carters, geplooide stuurstangen en gedeukte bodemplaat zijn ons deel. We kloppen de carterplaten terug in vorm, regelen de geometrie bij terwijl een trucker ons komt vergezellen. Hij trakteert ons op thee terwijl hij zijn uitlaat hersteld. Een paar geweerschoten in de bergen schrikken ons even op …

Even later krijgt de wagen van Alain een paar klappen te veel en moet de rechter voorband eraan geloven. Gelukkig hebben we voldoende reservewielen bij.

Aan onze linkerzijde rijzen de afbrokkelende bergen honderden meters langs ons op terwijl rechts de woest kolkende rivier zijn weg door de rotsen klieft. Tegen de avond arriveren we in een stadje waar alle huizen steevast ommuurd zijn en met zware poorten afgeschermd. We krijgen een parkingplaats aangeboden op een eveneens ommuurd maar vervallen fabrieksterrein, vol met oude Russische legertrucks. Alain voelt er zich alvast is zijn nopjes in dit paradijs voor oldtimer liefhebbers. In de Sovjet periode was dit blijkbaar een florerend bedrijf maar nu schiet er niet veel meer dan een hoop oud ijzer van over.


28-09-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


27-09-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 24 : Tadzjikistan - sms + reisverslag.
8:53 Eerste etappe van 255km zit erop in de pirmay stoffige slechte wegen. Mooie uitzichten! Slaapplaats tussen de bergen op de koeweide. De plaatselijke bevolking brengt ons Tomaten, yoghurt en noten. 

Ingezonden reisverslag:

Vandaag zou de zwaarste rit worden tot nu toe. Al na een paar kilometer werd de weg alsmaar slechter tot we aan de beklimming van de bergpas voor vandaag begonnen. Van een straat was hier geen sprake meer! Eerst was het nog een grindpad dat echter even verder overging in een niet meer dan een hobbelig ezelspad! We bleven maar stijgen en vroegen ons geregeld af of dit nog wel de juiste weg kon zijn. Bij navraag aan een local bleek het wel degelijk de juiste, en bovendien de enige, baan naar Kharugh te zijn.

Onze Franse karretjes zijn echt niet voor dit zware terrein gemaakt en we trekken ons moeizaam richting hemel. De tegenliggers kunnen we gelukkig op één hand tellen want doubleren is hier steeds een riskante operatie. We trekken een spoor van opwaaiend stof en rondvliegende stenen door dit desolate gebied en hoewel er hier van beschaving geen sprake meer is komen we toch geregeld militaire checkpoints tegen waar we telken moeten registreren.

Het is een onbeschrijfelijke zware rit die uiterste concentratie vergt om de diepe kuilen te ontwijken en de afgrond te vermijden. We schakelen constant tussen eerste en tweede versnelling maar komen niet sneller dan met 25 km/h. vooruit.

Naast een paar kleine dorpjes met lemen huizen en hier en daar een herder met zijn kudde, zijn we hier helemaal alleen op deze eenzame hoogte. We motiveren elkaar om de moed er in te houden en door te zetten .We slaan de lunch over en spurten verder. Als we uiteindelijk de top bereiken doet Rudy een vreugdedansje bovenop zijn Renault. Even verder stuiten we - ongelofelijk maar waar - op een checkpoint met vier verwonderde soldaten in een krakkemikkige schuilplaats. Ze feliciteren ons met deze prestatie en controleren onze documenten. Ze kunnen bijna niet geloven dat we met deze twee wiel aangedreven wagens tot hier geraakt zijn en bieden aan om ze van ons over te kopen, een aanbod dat we echter moeten weigeren.

Het hoogtemetertje wijst 3200 M boven zeeniveau aan. Tijdens de afdaling gaat het er al even woest aan toe en knarste het stof tussen onze tanden en doen onze longen pijn. De ijle lucht speelt sommigen van ons parten en de wagens krijgen ontelbare klappen te verwerken met alle gevolgen van dien .Morgen wordt het een sleuteldag.

We nemen geregeld mensen mee naar hun dorp. Ze waarschuwen ons voor terroristen die schieten vanuit de Afghaanse bergen. We zien dan ook veel militaire schuilplaatsen, schietputten en bunkers onderweg. Uiteindelijk terug in de vallei willen we ons kamp opstellen op een stukje vlak land maar we worden gewaarschuwd dat er in deze regio niet wild mag worden gekampeerd omdat we hier slechts op een steenworp van Afganistan zitten en het leger hier constant patrouilleert. We mogen evenwel in de afgesloten tuin van een oude man kamperen die ons overstelpt met vers fruit uit zijn mini-boomgaard. We praten nog even na met zicht op de Afghaanse bergen en kruipen doodmoe in onze bedstee.


27-09-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


26-09-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 23 : Tadzjikistan - sms + reisverslag.
5:52 Vannacht in een bergdorpje op 110 km van Dushanbe(*) overnacht. We hebben deze morgen kinderkleding overhandigd aan de plaatselijke schoolmeester die het verdeelde aan de mensen. Vandaag trekken we het Pamir gebergte(*) in!

* = zie kaartje en uitleg dag 21.

Ingezonden reisverslag:

Samarkant tot Dunshabe
De dertig kilometer tot de grens duurden alweer iets langer dan gedacht; het totale gebrek aan bewegwijzering, dwingt ons ertoe om de haverklap de weg te vragen. Uiteindelijk aan de grens worden we vriendelijk het land uitgestempeld maar als we ons bij de Tadzjiekse grenspost aanbieden blijkt onze visa pas vanaf morgen te lopen. Weerkeren mag niet meer en dus zitten we terug een nachtje in niemandsland. We zetten ons kamp op en maken van de gelegenheid gebruik om onze ophanging nog eens te demonteren en de kleine kwaaltjes van onze wagens te genezen.

De volgende ochtend worden we wakker met zicht op de uitlopers van het Pamiergebergte en genieten onder het ontbijt van de mooie zonsopgang. De grenspost bestaat uit niet meer dan een paar vervallen houten barakken maar de militairen zijn super vriendelijk en nadat we terug een dozijn stempels rijker zijn worden we getrakteerd op een kopje Tadzjiekse thee bij de douane.

Het eerste gedeelte van de weg naar de hoofdstad is barslecht: het wordt meteen een goede voorbereiding op de Pamier. Het uitzicht daarentegen is opnieuw wonderlijk! We volgen het grindpad langs de woeste rivier. De steile wanden van het ruige gebergte rijzen metershoog langs ons op onder een staalblauwe hemel. We doorwaden kleine waterstroompjes en rijden over bedenkelijke brugjes. We rijden natuurlijk ook nog eens een paar kilometertjes verloren en helpen een gestrande Lada-rijder onder massale belangstelling van de dorpskinderen.

Rudy kan het aanbod van een ritje op de ezel niet weerstaan en gooit zijn been even over het kleine lastdiertje. Rond 17.30 rijden we via een houten brugje een verlaten bergdorpje binnen en vragen de dorpsoudsten of we er mogen overnachten. Zoals reeds verwacht werden we opnieuw vriendelijk onthaald en krijgen we appels en gedroogd fruit cadeau. Na het eten trakteren we de kleintjes op een paar Tom en Jerry filmpjes op onze laptop. Verwondering en blije gezichtjes alom natuurlijk. Voor we ’s morgens opnieuw afscheid nemen van onze gastheren schenken we nog een doos kinderkledij en knuffels en worden hartelijk bedankt en uitgewuifd.

In het eerder zielloze Dunshabe tanken we de wagens en de jerrycans volledig vol want diesel is hier zeer schaars en net vanaf hier beginnen we aan de beklimming van één van de extreemste routes van de wereld namelijk The Pamier Highway!!

 
In afwachting van de foto’s van onze Leeuwen kunt u hier klikken om alvast een indruk op te doen.

De eerste etappe van deze bergrit was alvast een beproeving voor mens en machine. Het grindpad varieert van slecht tot slechter. Een verwrongen autowrak onderweg herinnert ons nogmaals aan de gevaren van dit bergpad. Bij het doubleren van de tegenliggers knijpen we alvast de ogen dicht (voor het opwaaiend stof natuurlijk).

Tegen zonsondergang houden we halt in een afgelegen dorpje en worden alweer overstelpt met streekproducten door de lokale boerenkinderen. Naast honing en tomaat krijgen we ook zelfgemaakte yoghurt, noten, perziken en zonnebloempitten. Met een volle maag duiken we onder de dikke dekens want de temperatuur daalt hier sterk op deze hellingen tussen de besneeuwde toppen.

26-09-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


25-09-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 22: Tadzjikistan
Nog geen sms berichten ontvangen, wel heb ik het reisverslag ontvangen van Dag 20; dus even terugbladeren (of op link rechts van dit bericht klikken) aub.





25-09-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


24-09-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 21: Oezbekistan - sms berichten.
7:08  Na een goede nachtrust zijn we der weer helemaal klaar voor, maar eerst gaan Alain en Gunther naar de plaatselijke garage om de auto van Gunther na te kijken ... wordt vervolgd ...

15:31  Het begint een (onhebbelijke) gewoonte te worden: we staan opnieuw stil in niemandsland tussen Oezbekistan en Tadzjikistan. Ons visum begint pas vanaf morgen te lopen. Morgen trekken we naar de bergen en de Pamire.


Ik moet toegeven, ik heb even moeten Googelen om Tadzjikistan te ontdekken; nog nooit van gehoord!  Met een kort overzicht te schetsen zal ik mezelf dus zeker niet in herhaling zien vervallen.

Tadzjikistan is ongeveer 3 keer zo groot als Nederland en is erg bergachtig. Zeker de helft van het land (120.000Km²) ligt meer dan drieduizend meter boven zeeniveau. De bergen van Pamir (waarvan sprake in het sms-bericht hierboven) zijn uitlopers van de Himalaya met toppen tot over de 7.000 meter!! De hoofdstad Dushanbe ligt in het westen van het land (zie kaartje).
Het land kent extreem hete zomers tegenover ijskoude winters. De gemiddelde maximum temperaturen in juli zijn rond de 48°C, terwijl in januari de thermometer gemiddeld -12°C  aanwijst. Een verschil van zestig graden in gemiddelde januari- en juli temperaturen komt bijna nergens anders ter wereld voor. Er valt niet veel neerslag in Tadzjikistan.
Toch zijn de valleien zijn gecultiveerd door op grote schaal irrigatie toe te passen. Er wordt o.m. fruit, graan, groenten en katoen verbouwd.

Wie meer info over Tadzjikistan wil lezen kan hier klikken.



24-09-2010 om 00:00 geschreven door Webbie


23-09-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 20 : Oezbekistan - reisverslag
Ingezonden reisverslag:
We rijden over stoffige woestijn wegen richting Samarkand en houden halt bij de plaatselijke markt om wat proviand in te slaan. Er wordt hier zowat van alles verhandelt: van vee, meubels, kruiden, vlees tot prachtige oosterse stoffen. Bij het binnen rijden van deze openlucht markt te midden van de woestijn zijn we meteen het middelpunt van de belangstelling. Iedereen denkt meteen dat wij hier ook het materiaal op onze bagagedragers komen verkopen -vooral de banden springen hen in het oog- maar we moeten ze spijtig genoeg teleurstellen en gaan zelf wat rond snuisteren. Na enkele ogenblikken heeft de helft van de marktkramers zich rond ons verzameld. We worden hartelijk verwelkomt en moeten weeral op de foto. Kasten worden achteraan op ezels gebonden, mensen gaan samen met het vee op de karren van de tractors en wij krijgen een meloen aangeboden voor onderweg.

De weg verslechterd alsmaar en onze wagens worden binnenin bedolven onder het kurkdroge poederzand. Net voor Samarkand parkeren we ons voor een prachtige moskee voor de lunch. We smikkelen sappige tomaten met verse ui en paprika’s en het versgebakken brood gaat er in als zoete koek. Plots komt de Iman ons uitnodigen op de thee. We kunnen niet weigeren en volgen hem naar de chorpoya (een enorm bed dat hier dienst doet als zitplaats) en krijgen thee met gekruid brood aangeboden. De Iman stelt ons voor aan enkele hooggeplaatste religieuzen en we hebben een open gesprek over religie en de wereldproblematiek. Tenslotte zingt de Iman een lied voor ons en wenst ons een behouden reis naar het Oosten. We gaan licht aangegrepen weer verder.

Hier in één van de belangrijkste steden van de zijderoute zijn we alweer betoverd van de sfeer die deze oude stad uitstraalt en gaan op zoek waar we ons kunnen registreren, immers, we zijn al 2 dagen in het land en het is dus de hoogste tijd. Het zijderoute gevoel zit bij iedereen al tot in de diepste vezel. We vinden een goedkoop hotel pal in het centrum van de oude stad, hotel Zarina. We ontmoeten hier een inwoner van Tashkent die ons voor stelt om samen met hem de stad te bezoeken. Het wordt een prachtige avond met een bezoek aan de moskee en de madressa (school voor leerlingen van de Koran). We mogen ook binnen in de minaret en beklimmen de vele trappen om tot helemaal bovenaan te gaan en genieten er van het prachtige uitzicht over de stad. De volgende dag hebben we allemaal spierpijn van de beklimming, en dan te bedenken dat vroeger de Iman deze trappen 5 maal per dag beklom om op te roepen tot het gebed.



23-09-2010 om 00:00 geschreven door Webbie





Inhoud blog
  • Uitnodiging lezing
  • Einde missie = start nieuwe missie
  • Dr Robert Shenk.
  • Filmavond 30/4/2011
  • Film, spectaculaire foto's en een sterk verhaal!
  • Aanvulling reisverslagen.
  • The Lions return!
  • Dag 52 : Mongolië - België
  • Dag 51 : Mongolië - SOS Kinderdorpen
  • Dag 50 : Mongolië - SOS Kinderdorpen
  • Dag 49: Mongolië - aankomst UlaanBataar.
  • Dag 48 : Mongolië - sms + verslag
  • Dag 47 : Mongolië - sms + verslag
  • Dag 45 : Mongolië - verslag.
  • Dag 46 : Mongolië - sms + verslag
  • Dag 45 : Mongolië - verslag.
  • Dag 44 : Mongolië - sms + verslag.
  • Dag 43 : Mongolië - sms + verslag.
  • Dag 42 : Mongolië - verslag.
  • Dag 41 : Rusland/ Mongolië - sms + verslag.
  • Dag 40 : Rusland - sms + verslag.
  • Dag 39 : Rusland - verslag
  • Dag 38 : Rusland - sms + verslag.
  • Dag 37 : Kazachstan/ Rusland - verslag.
  • Dag 36 : Kazachstan - sms + verslag
  • Dag 35 : Kazachstan - sms + verslag
  • Dag 34 : Kazachstan - verslag.
  • Dag 33 : Kirgizstan/ Kazachstan - mail + verslag.
  • Dag 31 : Kirgizstan - sms + reisverslag
  • Dag 31 : Kirgizstan - sms + reisverslag.
  • Dag 30 : Kirgizstan - sms + reisverslag.
  • Dag 29 : Tadzjikistan - Kirgizstan: mail + sms + reisverslag
  • Dag 28 : Tadzjikistan - sms en reisverslag.
  • Dag 27 : Tadzjikistan
  • Dag 26 : Tadzjikistan - sms + reisverslag.
  • Dag 25 : Tadzjikistan - sms + reisverslag.
  • Dag 24 : Tadzjikistan - sms + reisverslag.
  • Dag 23 : Tadzjikistan - sms + reisverslag.
  • Dag 22: Tadzjikistan
  • Dag 21: Oezbekistan - sms berichten.
  • Dag 20 : Oezbekistan - reisverslag
  • Zoals het klokje thuis tikt
  • Dag 19 : Oezbekistan
  • Dag 18 : Oezbekistan - sms + verslag
  • Dag 17 : Turmenistan - sms + verslag
  • Dag 15 : Turmenistan - sms + verslag
  • Dag 14 : Azerbeidjan - verslag
  • Dag 13 : Azerbeidjan - sms berichten
  • Dag 12 : Azerbeidjan - sms berichten
  • Dag 10 : Geogië - sms + verslag.
  • Dag 9 : Turkije - sms + verslag
  • Dag 8 : Turkije - sms + verslag
  • Volgsysteem
  • Dag 7 : sms + verslag
  • Dag 6 : sms + verslag
  • Dag 5 : sms berichten
  • Dag 4 : sms berichten.
  • Dag 3 : sms + verslag
  • Dag 2 : sms + verslag.
  • Dag 1 : sms berichten.
  • Start van de missie!
  • Communicatie onderweg
  • Dankwoord
  • Exit donor car
  • Materiaal testen.
  • Mission Impossible
  • Dodentocht voor het goede doel
  • Overuren
  • Rock for Mongolia
  • Rock for Mongolia
  • Inrichting Renault Master
  • Pluim van de week
  • Topdag Ninove
  • Tandpijn
  • Wortelmanneken
  • Renault Master
  • Garagewerken mei 2010
  • Evenementen kalender (update)
  • DSL in de media
  • Tussenstand individuele sponsoring.
  • Een gewichtig team ...
  • Eetfestijn
  • Druk druk druk!
  • Uitnodiging eetfestijn.
  • Tot onderdelen zult gij wederkeren.
  • Kevertreffen
  • Het schurend scharniertje
  • Afscheid van de Suuz
  • Winterkwalen
  • Beste wensen !
  • Kerstmarkt Mongolië?
  • De Suzi: eerste sneeuwtest!
  • Kerstmarkten 2009
  • Stuurmanskunsten?
  • De Suzi: voorbereiding TK.
  • The desertlions te gast bij AGB Ninove.
  • Materiaal gezocht!
  • DSL op Open Bedrijvendag?
  • Avondmarkt Kerksken.
  • Evenementen kalender (update)
  • Jaarmarkt Ninove
  • DSL halen opnieuw vlot de media.
  • Garagewerken: het verfijnde werk ...
  • Kèsken Zwingt 21/8
  • Kèsken Zwingt 8/8
  • Mongoolse straatkinderen.
  • Zoete broodjes ...
  • Nomadenbloed!
  • De tweede blog van de Desertlions is online !!!

    Archief per maand
  • 03-2018
  • 10-2011
  • 07-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009

    Blog als favoriet !

    Zoeken in blog



    Forum / Gastenboek
    Wilt u een bericht nalaten of in contact treden met onze leeuwen kik dan HIER.

    Hoofdpunten blog desertlions
  • Uitnodiging lezing
  • Afsluiting van het project Gambia
  • In memorium
  • Een avonturier met het hart op de juiste plaats.
  • Film & diapresentatie 28 maart 2009
  • Harthouse news letter
  • Opbrengst verkoop voertuigen
  • Nieuwe reisverslagen en foto's.
  • Reisverslag dag 2x: de projecten.
  • De laatste dagen ...
  • Bericht van Welpje
  • Nieuwe reisverslagen en foto's.
  • Reisverslag dag 20
  • Reisverslag dag 19
  • Reisverslag Welpje D -0
  • SMS 29-10-2008
  • Laatste berichten
  • Reisverslag Welpje D -1
  • Reisverslag Welpje D -2
  • SMS 27-10-2008
  • Reisverslag dag 16
  • Reisverslag Welpje D -3
  • Groetjes uit Senegal!
  • De tijd vliegt voorbij
  • Aan familie & vrienden
  • SMS 26-10-2008
  • Reisverslag dag 15
  • SMS 25-10-2008
  • Reisverslag dag 14
  • SMS 24-10-2008
  • Reisverslag dag 13
  • Van leeuwen, leeuwinnen en welpjes.
  • Reisverslag dag 12
  • SMS 22-10-2008
  • Reisverslag dag 11
  • SMS 21-10-2008
  • Reisverslag dag 10
  • In het oog & in het hart!
  • SMS 20-10-2008
  • Reisverslag dag 9
  • SMS 19-10-2008
  • The Desertlions in the desert!
  • Voor mama and the kids, friends and .....
  • Aan mijn collega's van postkantoor Ninove.
  • Reisverslag dag 8


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs