Op 7 december 2009, op de eerste dag van de Klimaatconferentie van Kopenhagen, en aldus bijdragend aan de doelstellingen ervan, is van ons heengegaan, de Malki, voluit Heer Felix Felix Malkussen de Malki van Laureyssens, Van Rompaey en De Bruyn, behorend tot het roemrijke geslacht der katachtigen, heerser der achtertuinen, verkenner der voortuinen, ontdekker van Nieuwe Werelden, Staartjager, Zagekat, Rosse Kat, Langste Kat ter Wereld, dunste Dikke Kat ter wereld, de Eénogige, Kameraad Kat, voorzitter van de Kattensovjet van de Meeuwenhoflei 2001-2005, auteur van verschillende gevleugelde uitspraken zoals daar zijn ze zouden beter nog wat korreltjes in mijn bakske doen, ik wacht hier al een eeuw, zet de kraan eens openen nu moet ge eens komen kijken naar mijn leeg bakske, door het weekblad Knack uitgeroepen tot Kat van het jaar 2009 en dat terwijl het nog maar januari was; hij zal nooit meer vechten met het boske.
Heer Malkussen werd aangetroffen ergens in 1995, midden in de nacht op het zebrapad aan het kruispunt van de Lakborslei en de Ten Eekhovelei te Deurne, wachtend op Groen Licht. Helaas betrof het Groen Licht voor autos en niet voor katten, zodat hij uit deze benarde positie moest worden gered door de bestuurder van het voertuig met nummerplaat GUA145. De volgende ochtend werd hij ter hoogte van de badkamer begroet door Marjan Laureyssens met de woorden zie hoe schattig, is dat voor mij? en aldus gered van een zekere deportatie naar het asiel.
In het volle besef dat het leven van mensen, schepselen, wezens, species en creaturen, of ze nu veel- of weinigpotig, méér- of éénogig zijn een eindig gevecht is tegen de entropie, gekenmerkt door het vrijkomen van lichaamswarmte en talloze andere vormen van creatieve of minder creatieve energieverspilling en ook gewervelde wervelende huisdieren niet aan dit materiële feit ontkomen, zal Heer Malkussen toch voortleven, en wel in onze gedachten. En na het lezen van dezes ook in de uwe. Gegroet. Eeuw.
De Raad van Voorzitters en Secretarissen heeft een relatieve rust teruggebracht in de sp.a gelederen. Enerzijds door een relatief lage opkomst:een groeiend aantal afdelingen heeft twijfels over de impact die zij via deze weg kunnen laten gelden in de nationale structuren. Anderzijds blijft het resultaat beperkt tot een intentieverklaring waar niemand tegen kan zijn. Wie zou zich willen verzetten tegen het voornemen om vanaf nu democratischer en transparanter te werken? Anderzijds was dat voornemen er na de voorzittersverkiezingen van 2007 ook al, en blijven échte structurele veranderingen en garanties in de vorm van statutenwijzigingen uit. Het ontbrak nochtans niet aan voorstellen in die zin. Verschillende afdelingen dienden allemaal samen meer dan honderd voorstellen in die neerkwamen op statutenwijzigingen. Het nationaal secretariaat besliste om op eigen gezag deze honderd voorstellen niet ter stemming voor te leggen aan de Raad. Als voorproefje van de nieuwe democratische en transparante manier van werken belooft dit dus weinig goeds. De meeste leden en afdelingen nemen daarom een kritische maar afwachtende houding aan: we zullen zien wat ervan komt. Al is het maar omdat de tijd en de energie die militanten te besteden hebben beperkt is, het crisis is, en de verkiezingen van 2011 en 2012 elke dag dichterbij komen. Een pragmatische houding is echter iets anders dan volle steun en vertrouwen.
Voor de voorzitster werd deze Raadop deze manier weliswaar een welgekomen adempauze, maar evengoed een gemiste kans om radicaal te breken met de mislukte eerste helft van haar ambtstermijn.
Opmerkelijk is echter de algemeen duidelijk waargenomen ruk naar links die de voorzitster heeft moeten maken om haar positie te consolideren en haar voorzitterschap een nieuwe glans en elan te geven. Verschillende strijdpunten van SP.a Rood vinden vanaf nu hun plaats in het actieprogramma van de partij: een vermogensbelasting, de afschaffing van de notionele intrestaftrek, een openbare bank, geen tweede generatiepact, frontvorming met het ABVV.
De sp.a zit nu althans verbaal op meest linkse koers sinds jaren. SP.a Rood zal dit nieuwe linkse elan een kans geven en kritisch ondersteunen. De woorden moeten nu worden omgezet in daden. De Vlaamse regeringsdeelname zal aan de nieuwe criteria moeten worden afgetoetst. Aan de nieuwe linkse profilering zal gestalte gegeven moeten worden door een actieve campagne.
Wat de interne partijwerking betreft zijn tal van afdelingen lichtjaren verwijderd van de democratische intenties die op 5 december door de Raad werden goedgekeurd. Niet toevallig zuchten grotere afdelingen zoals Antwerpen en Brugge die in 2007 de kandidatuur van Erik De Bruyn steunden onder het juk van ondemocratische praktijken. In Brugge werd plaatselijk SP.a Rood boegbeeld Camiel Goegebeur, een van de weinige actieve industriearbeiders in het bestuur, kaltgestellt op een manier die veel weg heeft van de schijnprocessen van Moskou in de jaren dertig. En in datzelfde West-Vlaanderen besloot niemand minder dan Johan Vande Lanotte om alvast een ernstige hypotheek te leggen op het nieuwe elan van de sp.a door zichzelf alvast uit te roepen tot provinciaal lijsttrekker in 2011.
De oude demonen zijn dus lang niet verslagen. De sp.a trekt in labiel evenwicht naar 2010.
Delegatie van SP.a Rood ontvangen door Caroline Gennez
(goed nieuws is OOK nieuws)
Enkele dagen voor de Raad van Voorzitters en Secretarissen van 5 december werd een delegatie van SP.a Rood, de linkervleugel in de partij, ontvangen op de Grasmarkt door partijvoorzitter Caroline Gennez. Deze delegatie bestaande uit Erik De Bruyn, Elke Heirman en Stephen Bouquin evalueert dit eerste gesprek als zeer constructief.
De SP.a Rood delegatie hield een pleidooi voor diepgaande democratisering van de partijwerking, zoniet zal de interne vertrouwenscrisis zich verder uitdiepen. Om de economische en sociale crisis gepast van antwoord te dienen moet de SP.a een duidelijkere linkse koers volgen. Arm in arm zal de SP.a opnieuw een sterke partij worden. Schouder aan schouder kan links zich versterken.
SP.a Rood verheugt zich dan ook over het feit de partijvoorzitter zich in duidelijke termen heeft uitgesproken voor een vermogensbelasting en voor een openbare bank. Ook het feit dat de SP.a zich achter het ABVV schaart en de vakbondseisen steunt, in het bijzonder een betere bescherming tegen ontslag voor arbeiders, is goed nieuws.
Wat het democratische deficit in de partij betreft blijven er meningsverschillen. De voorzitster is er zich echter van bewust dat er op dat vlak ernstige problemen zijn in het bijzonder in enkele grotere SP.a-afdelingen maar er wordt aan gewerkt.
Wij durven hopen dat hierbij een eerste stap wordt gezet in de goede richting. Vele afdelingen hebben heel veel voorstellen ingediend van wijzigingen m.b.t. de interne werking. De verwachtingen liggen hoog en terecht. Ook SP.a Rood heeft bijgedragen tot deze discussie, onder meer via een eigen nota. Na 5 december maken wij een eerste balans op.
De betonnen Ring rond het hart van Antwerpen is doorbroken. De bevolking van Antwerpen jaagde met bijna zestig procent de betonboeren op de vlucht. Lange Wapper ligt stuipjes te trekken op de grond. Maar 'de' beest (in't Antwerps) is nog niet helemaal dood. De financiële belangen die met dit zieke project gemoeid zijn, zijn zo groot dat CD&V bij monde van de op zijn laatste benen lopende derderangspoliticus Van Peel de kwelgeest nog in leven probeert te houden. Ook Bart De Wever vindt het nee 'niet duidelijk genoeg'.
Van Peel en De Wever zorgden daarmee voor een zwart randje aan het feest van de democratie dat deze volksraadpleging was. Niet getreurd, we zullen het beide heren duidelijk maken wat nee betekent. We blijven gemobiliseerd in het Ademloze front om elke heropleving van 'de beest' de kop in te slaan. Tegelijk werken we aan gezonde en duurzame oplossingen voor het mobiliteitsprobleem. Ook zij die zich door de barnumcampagne van de BAM (die 3 miljoen euro kostte!) op het verkeerde been lieten zetten zullen we in ons kamp krijgen.
De afgelopen maanden is er een ware volksbeweging gegroeid in Antwerpen. Er ontstonden nieuwe netwerken, coalities en fronten. Het belang van het Vlaams Belang was daarbij minimaal. Het was de enige partij waarvan het slinkende kiezersaantal hun partijleiding niet volgde. Het defaitisme van 'er is toch allemaal niets aan te doen' werd doorbroken. Daarom is deze overwinning belangrijk voor het zelfvertrouwen van alle sociale en syndicale bewegingen. 'The powers that be' kunnen verslagen worden. In mijn boek 'Rooddruk voor een nieuw socialisme' heb ik de slagkracht en het belang van deze beweging voorspeld.
SP.a Rood Antwerpen heeft zwaar geïnvesteerd in deze beweging. Politiek, logistiek en financieel. Door jarenlang tegen de stroom in te roeien in de partij, met geld, mensen, technische expertise en heel veel inzet. Met SP.a Rood zullen we ervoor zorgen dat de SP.a op koers blijft. Ook al kost dit in extremis een Vlaamse regeringsdeelname.
Een democratische hervorming is op til in de SP.a, en een overwinning voor het NEE-kamp in Antwerpen is alvast een feit. Times they are a changing...
Het mailincident heeft de SP.a in crisis gebracht. We moeten middelen vinden om versterkt uit deze crisis tevoorschijn te komen.
Daarom roept SP.a Rood op tot een buitengewoon congres over de interne partijwerking. Niet om koppen te laten rollen. Niet om bloed te laten vloeien. Maar om het democratisch deficit dat enkele weken geleden - nog voor het incident- benoemd werd door Mia Devits, structureel op te lossen.
Dat doen we niet door een therapeutische sessie op een zaterdagochtend, in de marge van een ideologisch congres. Daarvoor is een volwaardig congres nodig dat door de afdelingen kan worden voorbereid. Eencongres dat structurele maatregelen treft die de partij democratischer en transparanter maken.
Op dit buitengewoon congres kan een nieuw evenwicht gevonden worden tussen de top en de basis van de partij. Een nieuw evenwicht dat de top in staat zal stellen opnieuw legitiem te zijn en de energie van de partij voluit naar buiten te richten. Want dat is nodig. De economische crisis wacht niet. En sterke socialistische partij is nodig!
SP.a Rood roept ook op om een einde te stellen aan de gecrispeerde verhouding tussen de partijtop en de linkervleugel in de partij sedert de voorzittersverkiezingen van 2007. Ook dit kan de positie van de voorzitster enkel maar versterken. Caroline Gennez kan daarmee aantonen dat zij de voorzitster is van alle SP.a-leden. Ook van de 34 procent die in 2007 niet voor haar hebben gestemd. We stellen voor om de normalisering van de relaties concreet en zichtbaar te maken door een vertegenwoordiger van SP.a Rood op te nemen in het partijbureau. Zodat de debatten intern in de partij kunnen worden gevoerd in plaats van in de media. Eenheid en verscheidenheid hoeven elkaar niet in de weg te staan.
ABVV-Antwerpen adviseert om NEE te stemmen in het Oosterweelreferendum
Tewerkstelling is belangrijk, maar leefbaarheid en veiligheid moeten primeren in de discussie over hoe de Antwerpse ring gesloten moet worden, zo laat Bruno Verlaeckt, voorzitter van ABVV Regio Antwerpen weten.
Bovendien is het populistisch om te beweren dat alléén het bouwen van de Lange Wapper veel jobs zal creëren, alsof de tunnel door kabouters zou worden gebouwd zo zegt hij.
De onafhankelijke studie van het internationaal ingenieursbureau ARUP-SUM heeft de milieuproblemen van het stadsviaduct Lange Wapper aangetoond. Bovendien blijkt uit deze door de Vlaamse regering bestelde studie dat een meer noordelijk gelegen tunneltraject niet alleen wenselijk, maar ook mogelijk is.
Ook het argument van de dringendheid dat door het JA-kamp wordt aangehaald om nu maar rap rap voor een viaduct te kiezen is vals, aldus Verlaeckt. BAM en Noriant erkennen immers zelf dat er iets grondig mis is met hun ontwerp ter hoogte van het Sportpaleis, Deurne en Merksem. Het feit dat het BAM-huiswerk hoe dan ook opnieuw gemaakt zal moeten worden betekent dat er qua timing van de werken geen verschil meer is tussen een tunnel en een viaduct.
De publicatie van intern mailverkeer bevestigt hetgeen SP.a-Rood sinds enige tijd aanklaagt: de SP.a wordt gegijzeld door een machtsgeile kliek die geen enkel respect toont voor de partijleden en alle verkozenen onderwerpt of uitschakelt. Uit de mails blijkt hoe dit gezelschap buiten de partij-instanties afspreekt hoe ze het best zaken kunnen verzwijgen voor de partijleden en het congres, met welke verhaaltjes ze hun schatplichtigen te vriend kunnen houden, hoe ze de postjes best kunnen verdelen en tegenstrevers uitschakelen. Dit alles bouwt verder op een aanpak waarbij sinds enige tijd congressen geregisseerd werden, de lijstensamenstelling van bovenaf wordt opgelegd en een regeringsdeelname door een pregeselecteerd publiek wordt "goedgekeurd". En dan zwijgen we nog over de episode van de naamsverandering... Dit alles versterkt de vlaams-nationalistische en liberale rechterzijde. Op deze weg rijdt de SP.a zichzelf de afgrond in. Dit mag niet gebeuren. Daarom trekt SP.a-Rood aan de noodrem.
1. Weg met die kliek!
SP.a Rood roept leden en afdelingen op om een buitengewoon congres samen te roepen waarbij een nieuwe en collegiale leiding kan gevormd worden samengesteld uit onbevlekte en betrouwbare leden en mandatarissen.
2. Een democratische revolutie is nodig
De voorstellen van SP.a Rood met betrekking tot partijdemocratie, moeten eindelijk gehoord worden : intern pluralisme, democratische lijstvorming, transparantie en controle op de mandatarissen.
3. Volledige openheid over Agusta!
In een socialistische partij is geen plaats voor geheimen, corruptie, intrige en wapentrafikanten. Daarom moet onmiddellijk een commissie van partijleden, met daarin een vertegenwoordiging van SP.a Rood, een onderzoek instellen, deze zaak ophelderen en vervolgens rechtstreeks rapporteren aan het Nationaal Congres.
4. Een socialistisch programma!
Geconfronteerd met de crisis van het kapitalisme is er nood aan een strijdbaar socialistisch programma en de uitbouw van een buitenparlementaire oppositie samen met de vakbonden.
De strijd om de Lange Wapper is in zijn laatste en smerigste fase getreden. Die van vrees, onzekerheid en angst, zoals reder en Open-VLD kopstuk Christiaan Leysen het gisteren uitdrukte op Kanaal Z en op de VRT televisie.
Vrees
Wat we ons daarbij mogen voorstellen werd op 5 oktober al duidelijk in De Standaard: Totalfina baas Van Camp liet weten dat hij een tunnel onder zijn fabriek niet ziet zitten. Meteen werd de indruk gewekt dat het ARUP-SUM tunneltracé (het alternatief voor de Lange Wapper) onder de polyethyleenfabriek van Totalfina op de Scheldelaan loopt. Niets is minder waar. Het tracé loopt hooguit onder een braakliggende concessiegrond van Totalfina, en onder een bluswaterreservoir. Niet bepaald iets wat men als een gevaarlijke installatie kan omschrijven. Van Camp maakte zich bovendien bezorgd over de aanleg van een noodinterventieschacht voor de tunnel in de buurt van zijn bedrijf. Het veiligheidsrapport van zijn eigen fabriek is nochtans formeel: aan de westkant van de fabriek (daar waar het ARUP-SUM tracé loopt) is de kans dat er buiten het bedrijfsterrein slachtoffers zouden vallen ten gevolge van een incident in de fabriek kleiner dan één op honderd miljoen, en daardoor verwaarloosbaar. Een nooduitgang van de tunnel op die plaats is dus perfect veilig.
Onzekerheid
De onzekerheid kreeg op 8 oktober haar rechten via Het Laatste Nieuws.Bouwheer Noriantzou een plan klaar hebben om de omstreden aansluiting van de Lange Wapper ter hoogte van het Sportpaleis, achttien rijstroken breed, te vervangen door een tunnel. Een tunnel in de haven enkele kilometers verder wordt door Noriant nochtans verworpen omdat tunnels te hoge concentraties fijn stof zouden veroorzaken aan de tunnelmonden. Een tunnelmond in het midden van de woonstad kan dan plotseling weer wel volgens datzelfde Noriant. Op zondag 4 oktober verklaarde Noriant bij monde van Lode Franken op ATV trouwens dat een tunnel op die plaats niet mogelijk is door de aanwezigheid van een metrokoker. Passons Als men hier ooit een tunnel wil bouwen zal hij even diep moeten liggen als die van ARUP-SUM
In elk geval moet het voor elke Antwerpenaar duidelijk zijn dat als we ooit een tunnel willen ter hoogte van het Sportpaleis, we op 18 oktober NEE moeten stemmen. In de huidige aanvraag voor een bouwvergunning staat immers niet een nieuw Walibi-achtig traject met twee tunnels waartussen men mordicus een viaduct wil wringen. In de vergunningsaanvraag, en dat is het enige waar de volksraadpleging over gaat, is sprake van een gigantisch viaduct met achttien rijstroken ter hoogte van Merksem en Deurne. In een tweede fase worden die rijstroken doorgetrokken langs heel de Ring, zodat ook de zuidelijke stadsdistricten in de klappen zullen delen.
Angst
En dan is er de angst voor het verkeersinfarct die zoals Leysen correct opmerkte nu al tien jaar lang verspreid wordt. Nochtans zijn er oplossingen die bij wijze van vandaag op morgen kunnen worden gerealiseerd zonder één kubieke meter beton te gieten, en die in tijden van budgettaire krapte nog een stuiver kunnen opbrengen. Namelijk intelligente, selectieve tolheffingen annex bonussen (bij doorritten tijdens de daluren)ter hoogte van de Kennedytunnel en de Liefkenshoektunnel, waardoor er heel wat doorgaand vrachtverkeer van de Antwerpse ring zou kunnen worden weggenomen. Maar misschien is het probleem met die oplossingen nu net dat er geen kubieke meter beton voor moet worden gegoten.
Als de rook om ons hoofd is verdwenen
In de laatste week voor het referendum lijkt het Oosterweeldossier een onontwarbaar kluwen te worden. Maar als al het fijn stof van de desinformatie is verdwenen blijven de volgende spijkerharde elementen over:
-De Vlaamse regering bestelde zelf een onafhankelijke studie over de Lange Wapper en de alternatieven. Deze studie maakte brandhout van de Lange Wapper en het bijhorende Oosterweeltracé. Onafhankelijke internationale experten adviseren dus een NEE op 18 oktober.
-Er is een valabel en veilig tunnelalternatief om de verkeerscongestie op te lossen op een termijn die korter is of vergelijkbaar met het bouwen van de Lange Wapper, die minder kost en die veel minder hinder zal veroorzaken in de bouwfase én de exploitatiefase.
-Er is een korte termijnoplossing voor de verkeerscongestie door een intelligente tolheffing die enkel het doorgaand vrachtverkeer treft en niet de Antwerpse of Vlaamse automobilist.
-BAM en Noriant erkennen zelf dat er een ernstig probleem is met de Lange Wapper ter hoogte van Deurne en Merksem. In contradictie met hun stemmingmakerij tegen tunnels willen zij dit probleem nu oplossen met een tunnel. Daardoor wordt heel hun natuurlijk tracé een onnatuurlijke Walibi-constructie van een viaduct geprangd tussen twee tunnels. Is dit een grap, of is het om te huilen?
De Standaard schrijft vandaag op zijn voorpagina een alarmerend bericht over een veto van het SEVESO-bedrijf Total tegen een tunnel onder de fabriek.
Het artikel is bijzonder onzorgvuldig en zelfs leugenachtig. De getoonde bedrijven zowel op de luchtfoto (gele contour) als op de kaart (geel oppervlak) zijn helemaal niet het bedrijf in kwestie, maar Petroplus en LBC (de kleinere opslagtanks aan de noordzijde = LBC).
Wat Totalfina (Atofina, Scheldelaan) betreft, het bedrijf dat de brief stuurde: het ARUP-SUM tracé loopt NIET onder deze fabriek. Ze loopt hooguit onder concessiegrond van Totalfina die nu braak ligt.
Het ARUP-SUM tracé loopt WEL (van zuid naar noord, zie bijlage):
- onder een opslag- en overslaginstallatie voor polyethyleenkorrels uitgebaat door Katoennatie. Dit is een ongevaarlijke installatie en op zich geen Seveso.
-onder de tankopslag van Petroplus. Dit moet eens in detail bekeken worden. Petroplus is een zeer oud bedrijf (1925) en kreeg volgens mij de verplichting opgelegd van de milieuinspectie om het tankenpark te saneren. Het zou dus best kunnen dat een aantal van deze tanks nog afgebroken en herbouwd moeten worden.
-onder de tankopslag van LBC. Dit is enkel opslag en overslag van scheikundige producten, geen procesinstallaties. Het zijn dus passieve installaties die minder gevoelig zijn voor zettingen en die gemakkelijk gemonitord kunnen worden.
Totalfina voelt zich niet lekker bij het plaatsen van een luchtschacht annex evacuatiekoker nabij het bedrijf. Dat is een subjectief gegeven. Natuurlijk zal het veiligheidsrapport van Totalfina aan de nieuwe situatie moeten worden aangepast. Pas dan weten we of er een significant veiligheidsrisico is op deze plaats.
Tevens zou er evenmin sprake zijn van enig negatief advies van de Antwerpse brandweer, zoals in het artikel gesuggereerd wordt.
Op twee weken van het referendum is dit een sterk staaltje van stemmingmakerij en desinformatie.
Zaterdagochtend 3 oktober voerden we deur aan deur acties in Deurne en op den Dam. De actievoerders werden eerst getrakteerd op een ontbijt en trokken dan de straat op om de mensen te overtuigen om tegen het BAM-tracé te stemmen en om een vensteraffiche te hangen.
Daarna plakten we affiches op de verkiezingsborden van Deurne en een deel van Borgerhout.
De reacties zijn overweldigend positief. De mensen zijn erg betrokken en hebben hun mening gevormd. Slechts hier en daar treffen we een voorstander van de brug aan. Het district Deurne telt 72.000 inwoners waarvan er gemakkelijk een 50.000 stemgerechtigd zijn. Als héél Deurne tegen de brug stemt heeft ze er gelegen!
De kaarten liggen dus goed. Maar de strijd moet tot het einde gestreden worden. Tot en met 18 oktober vechten we voor elke stem. We laten niets aan het toeval over. De ramp van de Lange Wapper moet afgewend worden. Antwerpen zal overwinnen en de bezetter verjagen!
Daarom blijven we iedereen oproepen om mee de handen uit de mouwen te steken. Hang een vensteraffiche. Spreek anderen aan. Neem deel aan de acties van Ademloos!
www.ademloosdeurne.be
Copyright 2009. All Rights Reserved. www.ademloosdeurne.be
Milieuvergunning baggerstort Linkeroever op losse schroeven
OVAM tekent bezwaar aan tegen de huidige vergunningsaanvraag
Dit betekent nieuw uitstel en een hogere kostprijs voor het BAM-tracé
Voor de aanleg van het BAM-tracé (Oosterweelverbinding) moeten er een dik dozijn milieuvergunningen verleend worden, in het bijzonder voor de verschillende werfzones.
Dat bouwheer Noriant hierbij wel zeer slordig te werk gaat werd in augustus al voor een eerste keer duidelijk: Noriant moest hals over kop een roekeloze vergunningsaanvraag intrekken voor een breekinstallatie voor betonpuin vlak bij de woonwijken van Deurne noord.
Dit gebeurde dankzij hevig bewonersprotest, waarbij meer dan 120 bezwaarschriften werden ingediend.
Hetzelfde kan gebeuren met de al even omstreden milieuvergunningsaanvraag van Noriant voor de aanleg van een stortplaats voor baggerspecie op Antwerpen Linkeroever.Daarvoor zou negentig procent van het Sint Annabos moeten verdwijnen.
Noriant trachtte de stortplaats vergund te krijgen als een tussentijdse opslagplaats voor uitgegraven bodem. De milieuwetgeving rond deze tussentijdse opslagplaatsen is redelijk soepel. Een honderdtal inwoners van Linkeroever dienden een bezwaarschrift in waarbij zij er onder andere op wezen dat er te weinig waarborgen zijn om wateroverlast en de vervuiling van het grondwater te vermijden en de stabiliteit van de ondergrond te waarborgen. De ondergrond van Linkeroever bestaat uit opgespoten zand en heeft daardoor een kwetsbare waterhuishouding. De meeste gebouwen zijn dan ook op heipalen gebouwd.
OVAM, de openbare Vlaamse afvalstoffenmaatschappij die ook moet toezien op de bescherming van de bodem en het grondwater, treedt de omwonenden nu bij in hun redenering. OVAM is van oordeel dat de werfzone aanzien moet worden als slibstort. Dit impliceert verregaande maatregelen op het vlak van de bodem- en grondwaterbescherming. Er moeten stortdijken en beschermende folies worden aangebracht, er moeten kwelsloten en drainagesystemen worden gebouwd en er moet een zuiveringsinstallatie gebouwd worden voor het naar de Schelde terugvloeiende percolatiewater.
De provinciale deputatie besliste daarom de beslissing over de vergunningsaanvraag met twee maanden uit te stellen. De provincie vraagt aan Noriant om te antwoorden op de visie van OVAM, en tegelijk ook te antwoorden op het bezwaarschrift van Natuurpunt-Wal (Waasland-Linkeroever). Deze natuurbeschermingsorganisatie draagt nog een reeks bijkomende bezwaren aan tegen het rooien van het Sint Annabos op zich en wijst op diverse plaats- en verwerkingsalternatieven voor de baggerspecie.
Dit alles zet de plannen van Noriant behoorlijk op losse schroeven. Indien men toch mordicus zou willen doorgaan met de hallucinante plannen voor het omvormen van het Sint Annabos tot een baggerstort dan zal het kostenplaatje hiervan vele malen hoger zijn dan begroot. De reeds sterk onderschatte kostprijs van het BAM-tracé zal hierdoor nogmaals de hoogte inschieten. En of er hiervoor een vergunning zal worden toegekend wordt ondertussen behoorlijk twijfelachtig. Mocht dit toch gebeuren dan zal ik de bewoners van Linkeroever bijstaan in het inleiden van een beroepsprocedure tegen dergelijke onverantwoorde beslissing, net zoals ik ze heb bijgestaan in het formuleren van een bezwaarschrift, en net zoals ik de inwoners van Deurne succesvol heb bijgestaan in het neerleggen van bezwaarschriften tegen de betonbreker.
Antwerps havenschepen Marc Van Peel heeft op de Antwerpse zender ATV en tegenover de VRT verklaard dat het referendum rond de Oosterweelverbinding volgens hem niet bindend is. Het is wettelijk niet verplicht de uitslag van het referendum te respecteren zegt hij. Formeel klopt dat, maar 'de Peel' zou beter oppassen met dat soort argumenten. Zo zijn de Nederlanders wettelijk ook niet verplicht de Schelde uit te baggeren. Sommigen beweren zelfs het tegendeel, namelijk dat de Nederlanders wettelijk verplicht zouden zijn ze niet uit te baggeren... Overigens is 'de Peel' wettelijk ook niet verplicht om een goed politicus te zijn. En dat merk je.Dumpen die Peel bij de volgende 'wetgevende' verkiezingen.
Noriant trekt aanvraag vergunning voor betonbreker in
Noriant, het aannemersconsortium dat de Oosterweelverbinding met Lange Wappertracé moet bouwen, ziet af van zijn plannen om een betonbreker te installeren aan de Ten Eeckhovelei in Deurne.
Lode Francken, projectdirecteur van Noriant, bevestigt dat de bouwgroep de milieuvergunningsaanvraag heeft ingetrokken. "Wij proberen tegemoet te komen aan de verzuchtingen van de buurtbewoners."
Om het betonafval dat tijdens de bouw van de Oosterweelverbinding vrijkomt te kunnen verwerken, wilde Noriant een enorme betonbreekinstallatie plaatsen aan de Ten Eeckhovelei in Deurne. Volgens ramingen van Noriant zelf moet de installatie 8.800 ton puin per maand verwerken.
120 decibel De plannen van Noriant stuitten op hevig verzet in Deurne. 120 buurtbewoners dienden een bezwaarschrift in, omdat ze vreesden dat hun buurt onleefbaar zou worden door stof, trillingen en lawaaioverlast. De betonbreker, die in Deurne op 30 meter van de huizen zou worden ingeplant, produceert een geluidsniveau van 100 tot 120 decibel.
Het stadsbestuur van Antwerpen leverde een negatief advies af voor de installatie van betonbreker, maar uiteindelijk beslist de Provincie Antwerpen over het toekennen van de milieuvergunning. "We hebben een brief naar de provincie gestuurd waarin wij meedelen dat we afzien van onze aanvraag voor de milieuvergunning", aldus Lode Francken van Noriant. "We willen tonen dat we rekening houden met de verzuchtingen van buurtbewoners. Waar de betonbreker dan wel zal worden ingeplant, kan ik nog niet zeggen." (belga/jv) De Morgen 16-09-09
De woordvoerders van Straten-Generaal spraken gisteren in het Vlaams parlement over het bedrog van de BAM. Ze overdreven niet.
Een interne nota van de BAM (Analyse Communicatiewerking BAM) waaide onze richting uit. Ze werpt licht op de communicatiechaos bij de BAM. Maar écht stuitend is dat de BAM de Antwerpse bevolking tracht om de tuin te leiden. Door TVSAM, de studiedienst van de BAM, werd een Plan van Aanpak vastgelegd voor het openbaar onderzoek bij de aanvraag van de stedenbouwkundige vergunning. Het openbaar onderzoek was de periode waarin de bevolking bezwaarschiften kon indienen tegen de stedenbouwkundige vergunning voor de Lange Wapper brug.
In dat Plan van Aanpak raadt men aan om de infosessies in de tweede helft van het openbaar onderzoek te organiseren. Zo wordt vermeden dat achteraf te gericht zal gezocht worden in de dossiers. Er moet ook vermeden worden dat er debatten op gang komen
Tot zover de opvattingen over democratie, versie BAM.
Ook lezen we: De nota is bedoeld om te bezorgen aan Zwijndrecht en de stad Antwerpen. Inderdaad zijn het de gemeentebesturen die het openbaar onderzoek in de praktijk moeten organiseren. De vraag is nu wie bij de stad deze nota heeft ontvangen en wat ermee gedaan werd. Het is in elk geval een feit dat de informatiesessies over het bouwproject inderdaad georganiseerd werden in de tweede helft van het openbaar onderzoek!
Rudi Kennes, voorman van ABVV Opel Antwerpen, is al bijna dertig jaar een persoonlijke vriend van mij. Ik ken ook de fantastische ploeg van vakbondsmilitanten die hij in de loop der jaren rond zich heeft verzameld. Daarom weet ik dat de strijd voor het open houden van Opel Antwerpen nog niet gestreden is. Integendeel, die strijd moet nog beginnen. Rudi Kennes en zijn team zullen daarbij tot het uiterste gaan.
Alléén kunnen ze die strijd echter nooit winnen. Opel Antwerpen heeft onze steun nodig. Maar wat ik momenteel vooral zie en hoor is defaitisme, zowel in de politiek als in de media. Volgens de media is de zaak hopeloos, terwijl onze politici zich wentelen in een Calimero-rol: Duitsland is groot en wij zijn klein
Door dat defaitisme worden de arbeiders van Opel niet geholpen. Is het misschien de bedoeling om hen ertoe aan te zetten hun hoofd zonder tegenstribbelen op het kapblok te leggen? Het defaitisme wordt trouwens beleden met bijzonder gevaarlijke argumenten. Bijvoorbeeld dat de eventuele sluiting van Opel Antwerpen geen economische, maar een politieke beslissing zou zijn. Verkiezen wij socialisten dan economische beslissingen boven politieke? Vinden we dan dat de mens er moet zijn voor de economie in plaats van omgekeerd? Ik dacht van niet.
Een economische beslissing laten primeren in het dossier van Opel betekent dat één of meerdere Europese Opelfabrieken gesloten zullen worden. Dat is louter economisch geredeneerd de meest efficiënte manier om productiecapaciteit weg te snijden. Waarschijnlijk sluit in een dergelijk scenario niet Antwerpen, maar bijvoorbeeld wel Bochum. En laat het nu juist dat scenario zijn waartegen de Europese vakbonden van Opel, en met hen zelfs de volledige Europese ondernemingsraad, zich met hand en tand verzetten. Volgens hen moet de arbeid verdeeld worden over alle huidige Europese vestigingen. En terecht, want het is juist door die internationale syndicale solidariteit dat de werknemers en hun vakbonden kunnen wegen op dit dossier.
De strijd om Opel Antwerpen gaat over meer dan het redden van jobs alleen. De strijd gaat ook over de vraag welke economie we willen, en over het op eenmaatschappelijk verantwoorde manier aanwenden van technologische innovatie. Hij heeft ook de industriële toekomst van België en Vlaanderen tot inzet. Het is daarom niet enkel een strijd van de arbeiders van Opel alleen, maar van ons allemaal, en verdient daarom een breed sociaal en politiek front.
De auto-industrie is in de afgelopen honderd jaar een belangrijke motor geweest van zowel tewerkstelling als van technologische innovatie. Dat zal de komende decennia zo blijven. Het tijdperk van de fossiele brandstoffen loopt ten einde. We staan voor een industrieel-technologische revolutie. Het kan niet de bedoeling zijn dat België zich in die context een belangrijke troef, namelijk een uitstekend gelegen ultraproductief en flexibel assemblageplatform, uit handen laat slaan. Opel Antwerpen is geen steenkoolmijn maar een wissel op de industriële toekomst van België. Alleen daarom al is het sluiten van de fabriek geen optie.
Daarnaast is er de kwestie van de finaliteit van onze economie in haar geheel. Dient die om een kleine groep aandeelhouders te verrijken of om maatschappelijk noodzakelijke producten voort te brengen op een sociaal en ecologisch verantwoorde manier? De productiviteit in de auto-industrie is in de afgelopen decennia enorm toegenomen. Zeker, goedkopere en betere autos waren het resultaat. Maar het waren wel de arbeiders die deze toegenomen productiviteit moesten betalen met jobs. Opel Antwerpen telde in het begin van de jaren tachtig nog 12.000 werknemers, nu nog 2.700. De innovatie heeft vooral werkloosheid geproduceerd. Moeten we ze daarom tegenhouden? Nee, we moeten ze investeren in kortere werktijden en arbeidsdeling, in een kwaliteitsvolle en rechtvaardige samenleving en jobs voor iedereen.
Wat de innovatie nog niet heeft geproduceerd is de auto van de toekomst. Die rijdt niet meer op fossiele brandstoffen. Het technologisch startschot daarvoor dateert ondertussen al van de jaren zeventig van de vorige eeuw. De technologie om vandaag op kleine schaal en morgen op grote schaal hybride en zelfs volledig elektrische autos te maken is er. De projecten verdwenen echter steeds weer onder het stof telkens wanneer de olieprijs daalde.
De imperatieven waren economisch en financieel van aard, niet maatschappelijk.
Overheidsinmenging is er in de Verenigde Staten en Duitsland op massale schaal. General Motors in de VS en Opel in Duitsland werden de facto genationaliseerd. Anders was er van GM nu al geen sprake meer geweest. De vraag is dus niet of overheidsinmenging in de auto-industrie te verantwoorden is. Ze is een feit, en ze is noodzakelijk. De vraag is welke doelen ze moet dienen: het redden van private aandeelhoudersbelangen ofeen sociale en ecologische auto-industrie? De private sector heeft sedert de lancering van de T-Ford in 1908 honderd jaar de kans gekregen om die uit te bouwen en is daar niet in geslaagd.
Het zijn niet de socialisten die Opel Antwerpen in gevaar brengen met ideologische dogmas. De rechterzijde doet dat wel: door vast te houden aan het dogma dat alleen maar de private sector autos kan, mag en zal bouwen, en dat overheidsgeld ons belastinggeld alleen maar een rol kan spelen in het lokken van private investeerders. Het lot van Opel Antwerpen wordt daardoor beslecht in de hoofdkwartieren van buitenlandse multinationals.
En waarom zou overheidsinbreng per definitie log of bureaucratisch moeten zijn? Laat de werknemers van Opel zélf doen waar ze goed in zijn:autos bouwen. Ze hebben daarvoor echt geen buitenlands hoofdkwartier nodig. Werknemerscontrole zal het beter doen dan de logge bureaucratie van een multinational, op voorwaarde dat de overheid voluit investeert in research en ontwikkeling.
In plaats van zich te beklagen over een krachteloze Europese Commissie of over de politieke beslissingen in andere landen is het nu hoog tijd om in België zélfeen politieke beslissing te nemen. Die beslissing moet kort en krachtig zijn: wij houden Opel Antwerpen open. Wij zorgen ervoor dat hetzelfde aantal arbeidsplaatsen op dezelfde plaatsen (Opel en onderaannemers) en onder minstens dezelfde arbeidsvoorwaarden gegarandeerd blijft. Hoe dan ook. Samen met de private sector als het kan, en alleen als het moet.
SP.a Rood vraagt uitstel van het SP.a congres âVisie â09â
De SP.a leden moeten de partij niet lijdzaam ondergaan maar ze zelf vorm geven. Dat was het leidmotief waarmee Erik De Bruyn en Elke Heirman twee jaar geleden naar de voorzittersverkiezingen trokken.
Dat leidmotief is vandaag actueler dan ooit. De autoritaire en provocatieve besluitvorming aan de top van de SP.a blijft incidenten uitlokken:
-De naamsverandering
-Het binnenhalen van Bert Anciaux
-De autoritaire lijstvorming met o.a. in Antwerpen als onbegrijpelijk resultaat dat Rudi Kennes niet op de lijst stond
-De benoeming van niet verkozen ministers, daags na een SP.a congres
-De defenestratie van Frank Vandenbroucke, daags na een SP.a congres
De interne besluitvorming bij de SP.a moet anders. De top van de partij moet beter weerspiegelen en begrijpen wat er aan de basis leeft. Daarom pleiten wij er nogmaals voor om Erik De Bruyn op te nemen in het partijbureau als vertegenwoordiger van SP.a Rood.
Ook de congresformule moet anders. Vorig jaar in oktober beleefden we een congres waarvan de besluiten in DDR-stijl netjes voorgedrukt waren. SP.a Rood pleit ervoor om dit op het Visie 09 congres (17 en 18 oktober 2009) anders aan te pakken. Een socialistisch congres moet democratisch worden voorbereid met ontwerpteksten die in de afdelingen kunnen besproken en geamendeerd worden. Bovendien moet er één thema centraal staan: de economische crisis en het socialistische antwoord erop. Niet het conglomeraat van ongetwijfeld interessante onderwerpen dat nu geprogrammeerd staat. Het kan toch niet zijn dat er op dit congres met geen woord gerept wordt over jobs en over Opel?
We hebben ook nood aan een tweede congres (Visie 10, voorjaar 2010?) waarop themas worden besproken die in de SP.a minder populair zijn maar die wél leven bij de achterban: multiculturaliteit, migratie en samenleven bijvoorbeeld.
SP.a Rood pleit er daarom voor om het Visie 09 congres minstens met een maand uit te stellen en het thema economische crisis centraal te stellen.
Er is nog een andere zeer goede reden om dit congres uit te stellen: hetSP.a congres valt namelijk samen met het referendum over de Oosterweelverbinding in Antwerpen. De Antwerpse SP.a heeft zich geëngageerd in een campagne tegen het BAM-tracé en de Lange Wapperbrug. Dat is waar de Antwerpse SP.a de komende weken mee bezig moet zijn.
SP.a Rood pleit ervoor dat de SP.a zich nu niet in zichzelf keert om een congres voor te bereiden, maar samen met het overgrote deel van het Antwerpse middenveld de boer optrekt om de Lange Wapper tegen te houden.
De Lange Wapper en de revival van de Antwerpse linkerzijde
Guy Lauwers, Jo Vermeulen en Dirk Wiesé van de Antwerpse SP.a zaten eerste rij in de Bourla, ter gelegenheid van de benefietavond van Ademloos.
Ze zaten er nog wat onwennig bij in de confrontatie met de schitterende en niets en niemand ontziende litanie van Anne Provoost, maar ze waren er toch maar. Men zal de SP.a verwijten bochten te hebben genomen in het Oosterweeldossier, en dat valt natuurlijk niet te ontkennen. Maar Confucius zei het al: Alleen de allerwijsten en de allerdwaasten veranderen nooit van mening. En als de SP.a nu mits enig bochtenwerk dan toch op de juiste koers zit dan kunnen we dat als Antwerpenaren alleen maar toejuichen.
Derecente ontwikkelingen in het Oosterweeldossier opent mogelijkheden. Eerste opdracht is en blijft het gevaar van een honderdjarige stadsverminking af te wenden. Maar daar bovenop zou de politieke spin-off op termijn wel eens gunstig kunnen uitpakken voor links. Maar dan enkel op voorwaarde dat de linkerzijde en in de eerste plaats de SP.a het slim speelt.
Er is namelijk geen plaats voor platte politieke recuperatie in dit dossier. Het zou niet verstandig en niet efficiënt zijn mochten de SP.a, Groen! en de PVDA elk hun eigen partijpolitieke campagne voeren bij de mobilisatie van de neen-stem. De partijpolitiek oogt niet echt fraai momenteel, en zeker niet in het Oosterweeldossier. Laat de partijen zich daarom profileren op de fora die tot hun beschikking staan, maar voer het huis aan huis gevecht dat nodig zal zijn om de Antwerpenaar op 18 oktober naar het kieshokje te krijgen onder één vlag. En dat kan alleen de vlag van Ademloos zijn. De ploeg van Wim Van Hees heeft bewezen over een succesformule te beschikken, ook al wordt hen dan wel eens populisme verweten. Bovendien zou het een erkenning zijn van het harde werk dat in beginsel een paar dozijn vrijwilligers maand in maand uit in weer en wind hebben verzet om tienduizenden handtekeningen te verzamelen. Het is dankzij hen en niemand anders dat de Antwerpenaar op 18 oktober een stem in het kapittel krijgt.
Het is ook dé manier bij uitstek om het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang te handhaven. Laat De Winter moederziel alleen proberen om het referendum te misbruiken voor zijn eigen partijpolitieke agenda.
Deze manier van werken zal natuurlijk een kleine aanpassing vergen van de politieke zeden en gewoonten in de Antwerpse SP.a. De Ademloze strijders van het eerste uur binnen de partij, met name de mensen van SP.a Rood, moeten gerehabiliteerd worden. Wij mochten jaren aan een stuk spitsroeden lopen en we werden binnen de eigen partij met de nek aangekeken. Zand erover. Ik zou bijna zeggen:Walk and dont look back. Maar dan moeten we vanaf nu in dit verhaal wel de plaats toebedeeld krijgen die ons toekomt.
De campagne die de komende zes weken gevoerd zal worden biedt voor de Antwerpse SP.a de mogelijkheid om de rangen te sluiten, verloren terrein te herwinnen, en de oude succesformule van de socialistische partij als actiepartij van onder het stof te halen. Denk maar aan de manier waarop de SP scoorde in de jaren tachtig, als de politieke uitdrukking van een campagne tegen de kruisraketten die op het terrein gevoerd werd onder de politiek neutrale vlag van het VAKA.
De mogelijkheden zijn zelfs groter dan dat. Het biedt de SP.a de kans om de warme en open partij te zijn die ze beweert te zijn. Om over de partijgrenzen heen samen te werken met de rest van progressief Antwerpen. Dat betekent wel dat de partij moet durven deelnemen aan een dans die ze niet altijd leidt. Datze erkenning opbrengt voor de rol die de gemeenteraadsleden van Groen! spelen in het Oosterweeldossier. En dat ze het noeste werk van de PVDA erkent, die met dokter Dirk Van Duppen als boegbeeld duizenden handtekeningen aanleverde en het dossier ook inhoudelijk zeer goed opvolgt.
En waarom dan niet meteen toekomstgericht denken en een lans breken voor een meer duurzame breedlinkse samenwerking in Antwerpen, zoals Daniël Termont die ook voorstaat in Gent? Laten we het bittere hoofdstuk van de coalitievorming in het district Hoboken bijvoorbeeld daarmee definitief doorspoelen. Een cordon sanitaire tegen het Vlaams belang is nodig, maar een cordon sanitaire tegen de rest van de linkerzijde laat staan tegen de interne linkerzijde verdeelt alleen maar en brengt ons schade toe.
Een revival van links is in deze barre crisistijden meer dan nodig. Antwerpen heeft nog andere harde noten te kraken. Zoals de verdediging van de tewerkstelling bij Opel bijvoorbeeld. Ook daar is het belangrijk dat linkse oplossingen weer de boventoon voeren en dat linkse krachten elkaar versterken in plaats van elkaar vliegen af te vangen.
Debatteren kan alvast op de volgende plaatsen en ogenblikken:
7 oktober: Deelnameaan openingsdebat LVSV-Gent met Filip De Winter, Jan Jambon e.a. , auditorium Leon De Meyer, Sint Pietersnieuwstraat te Gent
12 oktober:"Een socialistisch beleid in tijden van economische crisis", Debat met Daniël Termont, in De Nieuwe Sportvriend, Kortrijksesteenweg 102, Gent
13 oktober: Boekvoorstelling Rooddruk voor een nieuw socialisme te Ninove, organisatie SP.a Ninove, locatie nader te bepalen
6 november: Boekvoorstelling Rooddruk voor een nieuw socialisme te Zottegem, organisatie SP.a Zottegem, locatie nader te bepalen
4 december: Boekvoorstelling Rooddruk voor een nieuw socialisme te Oostende, Den Anklap, Leffingestraat 85, organisatie Masereelfonds
Enkele andere debatten in Mol en Limburg zijn nog in voorbereiding.
Wegens einde woonrecht in een woonzone werd afgelopen donderdag in de overvolle kerk van Doel na afloop van het concert The Last Post' geblazen. De waanzin van beslist beleid van de ideale schoonzoon van Vlaanderen gaat door. En de Vlaming telt beaat de appeltjes onder zijn appelboom. Enkel op hoogdagen zoals morgen op de ijzerbedevaart, op de hoge stelten van flinke woorden knetteren van verontwaardiging de melktandjes van fiere leeuwen. En verder, ja verder zwijgt men over Doel als vermoord. Dit stille zwijgen of beter de Meidung noemt men de loyale uitvoering van een regeerakkoord. En op zondag 6.9 gaan we weer lekker gordelen
Last Post in Doel: http://www.youtube.com/watch?v=vRrmldLvWW0 Niettemin wens ik onze Vlaamse politici in het zweet huns aanschijns een gezapig, vreugdevol en humaan beslistbeleid toe. Van ganser harte zelfs. Frank De Vos DorpsDichterDoel 2009-2011
Ademloos Deurne 
