Van harte welkom op mijn blog. Hier kunt u alle informatie vinden over mijn debuutroman 'De Prijs der Liefde'. Het boek is verschenen op 13 januari 2011 en is nu te bestellen bij de boekhandel. ISBN: 978-90-484-1622-6
Angelica Dawn is een pseudoniem. Het is dus niet mijn échte naam. Onder deze naam zal mijn debuutroman verschijnen.
Ik ben geboren in de Belgische Kempen op een ondergesneeuwde dag in de maand januari. Ik lees al vanaf het moment ik kon lezen en ik schrijf al bijna even lang. Als kind waren dit uiteraard kinderboeken en later werden dit jeugdboeken. Ik was zestien toen ik mijn eerste roman voor volwassenen verslond. Ondertussen heb al talloze romans achter de kiezen en ik lees nog altijd met heel veel plezier. Ook schrijven is een passie die teruggaat tot in mijn kinderjaren en die altijd is gebleven. Opstellen maken voor school was het liefste dat ik deed. Niet zonder trots kan ik zeggen dat ik menig lerares taal verbaasd heb doen staan. Een logisch gevolg van mijn grote passies, zou een loopbaan in de journalistiek geweest zijn, ware het niet dat ik een grondige hekel had aan school. Ik kon er niet vlug genoeg vanaf zijn. Dus, op mijn achttiende en met een diploma van het hoger secundair onderwijs op zak, gaf ik er de brui aan. Voor mij hoefde het allemaal niet meer. Van dit besluit heb ik, eerlijk gezegd, nu nog spijt. Na jaren in een fabriek aan de lopende band te hebben gewerkt (met enkel een diploma van het hoger secundair onderwijs kun je immers nergens anders aan de slag) en na de geboorte van mijn dochter, besloot ik om een cursus secretariaat te gaan volgen. Ik leerde er hoe ik met een computer moest omgaan en nu stond de deur van eventueel bureauwerk wel voor me open. Ik heb op secretariaten van scholen gewerkt, ik heb aan de receptie van een bedrijf gezeten, kortom, noem het en ik heb het wel gedaan. Ik ben dus een vrouw van twaalf ambachten en dertien ongelukken. Welke betrekking ik ook had, ik voelde me er nooit op mijn plaats. Doodongelukkig werd ik ervan. Ik was op zoek naar een weg die ik maar niet scheen te kunnen vinden. In 2006 kwam er dan een einde aan mijn zogenaamde 'carrière'. Ik moest een rugoperatie ondergaan. De tweede al in mijn leven. Ik was twintig toen ik voor het eerst was geopereerd in mijn rug. En hoewel de operatie een succes genoemd mag worden, het is toch nooit echt volledig goed gekomen met die rug van mij. Ik heb er nog last van.
De reden waarom ik voor een pseudoniem heb gekozen is omdat mijn echte naam te lang is en niet echt 'klinkt' zoals dat heet. Wanneer ik me registreer op een of ander forum, gebruik ik de naam 'Angel', gewoon omdat ik het mooi vind. 'Angel' zou dus ook mijn pseudoniem worden, maar, ik had nog een achternaam nodig. 'Dawn' schoot me als het ware gewoon te binnen. Toch vond ik 'Angel Dawn' niet echt goed klinken. 'Angelina Dawn' daarentegen wel. Maar ik zat een beetje in mijn maag met de naam 'Angelina'. Ik vond dat die naam te veel deed denken aan de actrice die onder die naam bekend staat. Uit de naam 'Angelina' vloeide dan heel spontaan 'Angelica' en ik heb wel lang getwijfeld tussen die twee namen. Het is een vriend van me die me heeft geholpen een beslissing te nemen door te zeggen dat hij 'Angelica Dawn' beter vond klinken. Dus, het is Angelica Dawn geworden. Veel meer is daar niet echt over te vertellen.
Er gaat een hele geschiedenis aan deze roman vooraf. Het is nu niet zo dat ik op een gegeven moment heb gezegd van: 'wel en nu ga ik een boek schrijven.' Nee, zo werkt het niet, of toch niet voor mij. Schrijven is iets dat in mijn bloed zit. Ik ben er als het ware mee geboren. In mijn persoonlijke gegevens staat het al te lezen: ik schrijf al vanaf het moment ik kon schrijven. Natuurlijk schreef ik niet elke dag. Voor mij was het (en is het trouwens nog steeds) een hobby als een ander. Zoals iemand anders graag aan sprot doet of postzegels verzamelt, zo schrijf ik gewoon graag. Ik heb ook nooit geschreven met het oog op publicatie. Mijn schrijfsels, die waren privé. Niemand mocht ze trouwens lezen tenzij ze voor dat doel waren geschreven zoals de opstellen voor school.
Hoe is deze roman dan tot stand gekomen? Wel, iedereen, en vooral de mensen van mijn eigen generatie, kennen nog wel de immens populaire serie 'The Flying Doctors'. Deze Australische reeks die midden jaren tachtig van de vorige eeuw werd uitgezonden, ligt aan de basis van mijn roman. Ik was een prille tiener toen de serie voor het eerst op de Belgische televisie te zien was. Ik, en waarschijnlijk vele anderen met mij, viel meteen als een blok voor die knappe dokter Callaghan die zijn opwachting maakte. Hij brak mijn hart toen hij de serie verliet. Ik ben toen ook opgehouden met kijken. Heel sporadisch pikte ik nog eens een aflevering mee. In tegenstelling tot mezelf, volgden mijn ouders de serie nog wel. Hoewel de verhaallijnen wel goed waren, vond ik er niet echt veel meer aan. Laat ons eerlijk zijn, ik keek naar de reeks omwille van maar één ding: de knappe dokter. Maar, die was weg en zijn opvolger, die kon me echt niet boeien. Drie jaar later, sloeg ik een tijdschrift open en daar stond in te lezen dat de goede dokter Callaghan zou terugkomen. Reken maar dat ik de week erna vol spanning voor de buis zat. En net zoals drie jaar ervoor, viel ik ook toen weer als een blok voor hem. Tieners hebben nu eenmaal de neiging dat te doen. Vallen voor een of andere acteur of actrice, het is een zeer bekend fenomeen. Goed, de serie was plots weer interessant genoeg voor mij om te volgen. Er begonnen zich zelfs al enkele zelf verzonnen verhaallijnen af te spelen in mijn hoofd. Na een tijdje nam ik pen en papier (een pc bestond toen nog niet, of toch nog niet zoals wij die vandaag kennen) en begon ik te schrijven. Pittig detail: ik schreef in het Engels. Deze schrijfsels naar een of andere tv serie of film, worden ook wel 'fanfictions' genoemd. Het leuke aan fanfictions is dat je jou favoriete personages jou zin kan laten doen. Met de komst van het internet hebben vele fanfictions reeds hun weg naar de fans weten te vinden. Facfictions lenen zich nu eenmaal niet voor publicatie. Het internet is daarom de aangewezen plaats om ze bekend te maken aan het publiek. Ik was dus aan het schrijven geslagen. Na een drietal seizoenen, verliet mijn favoriete dokter de serie opnieuw om deze keer niet meer terug te keren. En opnieuw stopte ik met kijken. In de honderdste aflevering, was hij wel nog één keer te zien samen met nog tal van andere personages die de serie ondertussen hadden verlaten. Na verloop van tijd stopte ik ook met het schrijven van deze fanfic en begon ik me op andere dingen te concentreren. Het leven gaat nu eenmaal door. Het verhaal werd opgeborgen, maar ik heb het altijd wel weten terug te vinden. Het heeft welgeteld vier verhuizingen overleefd. Er volgden nog series met nog meer fanfictions, maar, die eerste was voor mij toch nog altijd iets heel bijzonders. Begin 2005 begon de toen nog vrij nieuwe zender VijfTV met de heruitzending van 'The Flying Doctors'. Het was jeugdsentiment voor mij. Ik duikelde mijn fanfiction terug op en was toch wel heel aangenaam verrast toen ik het, na al die jaren, nog een keertje doorlas en moest toegeven dat dit lang niet slecht was geschreven. Toch werd het weer opgeborgen en VijfTV bleef vrolijk doorgaan met het heruitzenden van de serie. Heel chronologisch waren ze echter niet. Dan stopten ze weer zonder enige uitleg om enkele maanden nadien verder te gaan of gewoon helemaal opnieuw of in het midden van een seizoen te beginnen. Ik keek natuurlijk uit naar de afleveringen waarin mijn grote favoriet terug zou keren. Dit gebeurde in 2008. Ik googelde de naam van de acteur en kwam uit op een site van een inmiddels zeer goede vriendin uit Duitsland. Zij wees me de weg naar een forum waar tal van Flying Doctors fans actief waren. Ik registreerde me en niet lang daarna kreeg ik toegang tot het fanfiction gedeelte. Toen ik me daar liet ontvallen dat ook ik ooit eens aan een fanfiction was begonnen, was er geen houden meer aan. Ze wilden het verhaal lezen. Na lang aarzelen, begon ik met de vertaling van wat ik al had (het was oorspronkelijk in het Engels geschreven, weet je nog) en plaatste ik het eerste stukje op het forum. De reacties waren lovend en gaven me de moed om vooral door te gaan. Het was de eerste keer dat ik privé schrijfsels aan anderen liet lezen. De bal die 19 jaar ervoor was beginnen rollen en even tot stilstand was gekomen, zette nu rustig zijn reis verder. Nu schreef ik wel elke dag. Precies 20 jaar na aanvang, was het verhaal af. Het begin was nog zoals het oorspronkelijk was, het midden was veel uitgebreider geworden (ik wist soms zelf niet wat die personages nu weer van plan waren, soms leek het er sterk op dat ze een eigen leven leidden) en van het einde dat ik in mijn hoofd had, bleef niet veel meer over. Mijn vriend kwam op het idee het verhaal in te sturen voor publicatie. Ik verklaarde hem voor gek. Fanfictions lenen zich nu eenmaal niet voor publicatie, ik heb het nogal gezegd. Toch had hij een zaadje geplant in mijn hoofd en dat begon langzaam te ontkiemen. Ik gooide heel dat verhaal om, veranderde de namen van de personages, gaf hen een ander uiterlijk, soms zelfs een andere functie en haalde alle dingen die verwezen naar de serie, er terug uit. Ik had mijn verhaal immers een beetje doorheen de bestaande verhaallijnen geweven en die moesten eruit gefilterd worden. Het was een titanenwerk want ik spreek hier wel van 360 volgetypte pagina's. Toen die klus was geklaard, heeft het wel nog eens zes maanden geduurd voor ik de moed bij elkaar had geraapt om het in te sturen. Nu maakte ik me echt wel geen illusies hoor. Uitgevers zitten niet te wachten op nieuwe schrijvers. Tenzij je een BV bent met een klinkende naam waarvan de uitgever weet dat zijn of haar boeken of ze nu goed of slecht zijn, toch worden gekocht door de fans, maak je als nieuwe schrijver heel weinig kans. Maar, als je heel goed zoekt en vooral niet opgeeft, dan vind je wel uitgeverijen die vinden dat nieuwe schrijvers een kans verdienen. En ik heb er dus eentje gevonden. Het maakt echt niet uit of je nu bij een grote, bekende uitgever je boek uitgeeft of bij een minder grote en minder bekende uitgever. Als je boek goed is, vindt het automatisch zijn weg naar het publiek.
Dit is een roman voor volwassenen en niet geschikt voor lezers onder de 16 jaar vanwege de licht erotische scènes. Het is nu niet zo dat het boek bol staat van de erotiek, maar sommige stukjes laten echt wel niet veel aan de verbeelding over. Hoef ik me hiervoor te verantwoorden? Nee, natuurlijk niet. Toch zou ik er graag een woordje uitleg over geven. Toen deze roman, twintig jaar geleden als fanfiction werd geschreven, was er nog geen sprake van enige erotiek in het verhaal. Pas later, toen ik verder ging met het verhaal, gebeurde het gewoon. Het is niet zo dat ik op een zekere dag ging zitten en tegen mezelf zei: 'en nu ga ik een seksscène uitschrijven.' Nee, het kwam heel spontaan zonder voorbedachte rade. Net zomin als mijn personage in de roman op bezoek kwam met de bedoeling een vrijpartij uit te lokken, was het mijn bedoeling er eentje op papier te zetten. Ik moet zeggen dat ik me er in het begin niet erg gemakkelijk bij voelde. Dit was nieuw voor mij. Ik vroeg mezelf af of ik het wel zou durven posten in het fanfic gedeelte van het forum waar ik toen lid van was. Maar, waarom ook niet? Er waren daar genoeg fanfics te vinden waarin zulke stukjes waren verwerkt. Ik waagde de gok en wachtte met een bang hartje de reacties af. Die waren lovend. En dan te bedenken dat dit eerste stukje, dat ergens op pagina 67 begint, niet erg veel om het lijf heeft. Toen ik later het verhaal bewerkte voor publicatie, vroeg ik me af of ik de erotisch getinte stukjes er niet uit zou filteren. Mijn proeflezers vonden dat ik ze moest laten staan. Seks hoort nu eenmaal bij het leven en de liefde.
Van harte welkom op mijn blog. Hier kunt u alle informatie vinden over mijn debuutroman 'De Prijs der Liefde'. Het boek is verschenen op 13 januari 2011 en is nu te bestellen bij de boekhandel.
Angelica Dawn is een pseudoniem. Het is dus niet mijn échte naam. Onder deze naam zal mijn debuutroman verschijnen.
