Zaterdagmiddag trokken we richting Stambruges alwaar een 20-km wedstrijd van het achro-criterium op het programma stond. Ook een wedstrijd waar veel punten te sprokkelen vallen voor het algemene klassement. Ruim een uur op voorhand was ik reeds aanwezig om stresstoestanden te vermijden want ik wou toch wel goed presteren. Zoals wekelijks was mijn grootste concurrent Vanlede, die momenteel over een aardig conditiepiekje beschikt. Hem vandaag 20 km volgen in de bossen van Beloeil zou een aartsmoeilijke opdracht worden. Zware omlopen zijn echt wel een kolfje naar zijn hand.
Tijdens het opwarmen besloten Vanlede en ik eens een kijkje te gaan nemen op een stuk parcours in het bos alwaar we tijdens de wedstrijd zouden moeten passeren. We waren nog geen 10 meter het bos ingelopen en kwamen direct tot de vaststelling dat de overvloedige regen van voorbije week en nacht het parcours omgetoverd was tot één grote sompige modderzooi. Dit zou ongetwijfeld één van de zwaarste edities worden die Stambruges al heeft beleefd.
Vanlede lachte in zijn vuistje bij het aanzien van zo'n modderpracht terwijl ik in mijn binnenste vloekte van ontevredenheid. Hoedanook zou ik met Lelong en Vanlede sowieso meegaan van bij de start. Ik zou wel zien waar voor mij althans, het schip zou strandden. Winnen zat er vandaag hoegenaamd niet in omdat een zekere Thomas Loquet zijn zinnen op deze wedstrijd had gezet.
Om 15u stonden we daar met z'n allen aan de startlijn. Met zo'n 620 andere gegadigden wachtend op het startschot. Eindelijk konden we vertrekken voor een 20 km lang durende helletocht. Die eerste 2 kilometer was nog best te doen want we liepen nog op mooi beloopbare wegen. Maar aan km 2 begon de misérie al met een vervelend off-road baantje die ons richting bos zou begeleidden. Loquet was reeds solo vertrokken terwijl ik deel uitmaakte van een achtervolgend groepje samen met Vanlede, Lelong en nog een atleet waarvan ik jullie de naam schuldig moet blijven.
Veel details kan ik jullie eigenlijk niet meegeven omdat ik vooral geconcentreerd naar de grond moest kijken om niet uit te schuiven. Wat ik wel ondervond was dat ik best wel goeie benen had, en dus het tempo die Vanlede ons oplegde wel aankon. De kilometers passeerden tijdens het eerste deel van de wedstrijd best vlug. Wel was het een komen en gaan van modder, plassen, terug modder, dan weer diepe plassen... alle ingredienten waren aanwezig om er een echte cross van te maken.
Alles verliep voor mij best vlot tot rond km 12. We hadden een stukje gewone asfaltbaan overbrugd en moesten plotseling terug het bos in. Het smerigste stuk van de wedstrijd moet hier op dit punt gelegen hebben want mijn benen verzuurden in enkele ogenblikken. Ik begon uit te schuiven en had enorme moeite met de versnelling van Vanlede. Niet veel later moest ik er onherroeppelijk af en was ik op mezelf aangewezen. Achter mij was er de grote leegte en liep ik eigenlijk confortabel rond km 15 in 4de positie.
En toen begon echt de misérie. Rond km 15 of 16 kwam ik plots terug lopers tegen in tegengestelde richting. Toen wist ik meteen dat Delombaerde het helemaal verkloot had. Blijkbaar had ik een afslag gemist en gewoon rechtdoor blijven lopen. Ben dan teruggekeerd vanwaar ik gekomen was en doordat ik al wat tijd verloren had zag ik plotseling Duvivier en Henry Van Malleghem tegen. Ook zij waren in de war en wisten nu niet welke afslag ze moesten nemen. Door de overvloedige regen waren de pijlaanduidingen die met kalk waren aangebracht grotendeels weggespoeld.
Gelukkig stond in de verte nen mens te zwaaien en tekens te doen welke afslag we moesten nemen. Uiteindelijk na veel gepalaver en getreuzel terug op het parcours gegraakt om de laatste 3 km af te haspelen. Die laatste 3 km waren een ware marteling want ik was echt mentaal gekraakt. Had er geen zin meer in om te vechten voor mijn 4de plaats waardoor Duvivier en Van Malleghem van me wegliepen. Enigszins gefrustreerd kwam ik dus als 6de over de finish wat me enigszins nog meeviel. Het kon nog slechter uitgedraaid hebben.
Achteraf moeten vaststellen dat meerdere mensen verkeerd gelopen zijn en dat er zelfs met momenten atleten toekwamen in tegengestelde richting. Na het forum van de achro-site eens bekeken te hebben bleek de toestand in het laatste deel van de wedstrijd wat chaotisch. Enfin, kga der in ieder geval niet van wakker liggen want ik was toch zowiezo geklopt door Lelong en Vanlede. Maar zonder die zever had ik wel gemakkelijk mijn 4de plaats kunnen aanhouden.
Gelukkig waren er achteraf douches om ons te wassen want 't was echt schrobben geblazen. Mijn wit washandje heb ik van armoe moeten wegsmijten want 't was niet meer om aan te zien nadat ik mijn frêle lijfje had gewassen. Groetjes Delombaerde
Zaterdagnamiddag stond weereens een belangrijke wedstrijd van het Achro-criterium op het programma. Een wedstrijd over 13,450km waarbij men de nodige punten kon sprokkelen voor het eindklassement. Voor mij belangrijk, want met de huidige form moet nu toch wel de nodige punten gesprokkeld worden om een goed eindklassement te ambiëren. Het was wel een nieuwe wedstrijd dus was het voor iedereen uitkijken hoe zwaar die zou worden.
Wat we wel wisten op voorhand was dat 65% van het parcours bestond uit kasseistroken, bospaadjes en off-road toestanden. Het huidige weer was ronduit herfstachtig te noemen. Een pittige wind en af en toe een fikse najaarsbui zorgden voor dat extraatje om de wedstrijd aan te vatten. Samen met 470 andere gegadigden begaven we ons tussen de buien door richting start.
Voor mij was het vooral uitkijken vandaag naar Lelong maar vooral Vanlede die nu meer dan ooit mijn rechtstreekse concurrent wordt voor de 2de plaats in de algemene rangschikking. Aangezien hij momenteel over een uitstekende form beschikt is het geen sinecure om hem te volgen, laat staan om hem te verslaan. Niettegenstaande wist ik van mezelf dat ik ook wel goed bezig was, en volluit in mijn kansen moest geloven. Wat me enigszins wat afschrikte was het parcours...
Om 15u werd gestart en algauw vormde zich een kopgroepje met 4 grote kleppers waaronder, Hernould, D'Harveng, Loquet en Domina. Daarachter volgde ikzelf samen met Vanlede, Lelong, Boesmans en Descamps. In het begin van de wedstrijd trachtte ik me toch wat weg te steken achter Lelong en Boesmans want er stond serieus wat tegenwind. Tot zo'n goeie 5 km was het steeds tegen wind en wijselijk trachtte ik me wat schuil te houden. Het was wel uitkijken om de voeten niet om te slaan want bij passagevan verschillende grasstroken en bospaadjes was het toch wel gevaarlijk.
Omstreeks de 7de kilometer stond er een pittige kasseistrook op de menu van zowat anderhalve kilometer. Aangezien de wind nu in ons voordeel blies besloot ik het commando over te nemen en het gaspedaal eens in te drukken. Dit zorgde ervoor dat na die kasseistrook Vanlede en ikzelf nog alleen overbleven van het achtervolgende groepje. Voor ons zagen we dat Domina gelost was van de kopgroep en nu heel snel moest lossen. Hierdoor nam Vanlede nu de kop over en plaatste een pittige versnelling. Het kwam er nu op aan om zo lang mogelijk mee te gaan desnoods tot aan de aankomst.
Rond km 10 en enkele versnellingen verder kwamen we aansluiten bij Domina die blijkbaar helemaal kapot zat. Vanlede daarentegen vlamde er vrolijk op los zodoende ik omstreeks de 11de kilometer het serieus lastig begon te krijgen. De éne versnelling rond km 11 was er duidelijk teveel aan en moest noodgedwongen mijn karretje afhaken. Toen moest ik nog 2,5km alleen opboksen tegen de wind en daar had ik het best moeilijk mee. Toch kon ik standhouden en werd ik 5de in een tijd van 47min07sec. Eigenlijk best tevreden.
Achteraf kon ik gewoon tevreden zijn over mijn wedstrijd. Mijn felicitaties aan Ludovic Vanlede uiteraard want hij heeft mij echt wel op mijn waarde geklopt. Hopelijk kan ik hem volgende week in Beloeuil eens het nakijken geven. 't Zal in ieder geval niet gemakkelijk worden. Met de huidige regen die reeds gevallen is belooft de 20 km van Stambruges een zware wedstrijd te worden. The game is on.
Daags na de wedstrijd in Harelbeke was het terug in eigen Vichte te doen met de 2de editie van "Dwars door de kazerne". Een loopwedstrijd over 8km die georganiseerd werd door de brandweerlui van Vichte. Vorig jaar kon Joost Dewaele de eerste editie op zijn naam schrijven. Aangezien eerstgenoemde niet deelnam wegens een noodgedwongen rustperiode zag ik eigenlijk mijn kans schoon om dit jaar de overwinning aan mezelf te schenken. Aangezien ik niet direct rechtstreekse concurrenten aan de start verwachtte schatte ik dus mijn kansen ook vrij hoog in.
Werd ik vlug met beide voetjes op de grond gezet toen ik aankwam aan de inschrijvingspost. Niemand minder dan Carlos Timperman kwam me vriendelijk goeiedag zeggen en even later kon ik ook al Garry Van de Walle begroeten. Consternatie alom toen ik ook nog Kristof Vandewalle tegenkwam. Mijn plannetje om vandaag zomaar een overwinningske mee te pikken kwam serieus bedrogen uit. Met de wedsrtrijd van daags ervoor nog in de benen begon de moed me in de schoenen te zakken.
Tijdens de opwarming besloot ik me te herpakken en toch in mijn kansen te geloven. Er moesten 2 rondes afgelegd worden van 4 km met een passage door het arsenaal van de brandweerkazerne. Om 15u werd gestart en meteen vlamden we ervandoor. Vlammen was de juiste term want Carlos legde meteen een pittig tempo op en na enkele honderden meter waren we er al alleen vandoor. De doortocht van de eerste kilometer klokten we af in 3min8sec. wat best wel pittig te noemen was. Ook tijdens de 2de kilometer beukte Carlos Timperman aan kop maar toch voelde ik dat het tempo ietwat getemperd werd. Ik voelde me best wel goed en besloot over te nemen.
Ondertussen hadden we reeds een ruime voorsprong op onze achtervolgers. Bij passage na de eerste 4 km (12min50sec.) zou het tussen Carlos en ik gaan voor de overwinning. Tijdens de 2de ronde voelde ik wel aan dat ik de betere was van ons beiden want af en toe geraakte Carlos even in de problemen op enkele technische stroken. Ikzelf wou hem halverwege de 2de ronde wel afschudden maar daarvoor waren de beentjes toch een ietsje té verzuurd geraakt. Een 400-tal meter voor aankomst plaatste ik een versnelling waardoor uiteindelijk toch winnaar werd van deze 2de editie. Opdracht volbracht en zeer tevreden uiteraard omdat ik kon terugblikken op een uitstekende wedstrijd.
Uiteindelijk heeft deze overwinning mij meer voldoening gebracht omdat ik er wel degelijk heb moeten voor strijden. Het wedstrijdrecord staat nu voorlopig op mijn naam (20sec. sneller dan meneer Dewaele in 2009).(lol) De form is nu degelijk aanwezig en hopelijk kan ik er dit jaar nog een stevig gevolg aan breien want 'k heb al teveel geslabakt dit jaar.
Vrijdagavond besloot ik nog eens een wedstrijdje mee te pikken van het Harelbeeks joggingcriterium. Samen met Ignace Bekaert richting Harelbeke getrokken. Het was de eerste maal dat deze wedstrijd georganiseerd werd dus was het niet meteen duidelijk alwaar moest gelopen worden en hoeveel rondes dienden afgelegd te worden. Na enige uitleg van het organiserend personeel konden we eindelijk aan onze verkenningsronde beginnen.
Tijdens die verkennende ronde bleek algauw dat het parcours eigenlijk op geen kloten trok. We moesten constant op voetpaden lopen, tussen geparkeerde wagens hollen en daarbij diende nog opgelet te worden aangezien het parcours niet verkeersvrij was. Begrijpen wie begrijpen kan. Enfin, ik liet dit echter niet aan mijn hart komen en wou toch goed presteren. Het zou ook nodig zijn want met Bert Deschodt, Fabrice Laga, Vanlede Ludo en Dieter Colle aan de start was er toch schoon volk aanwezig.
De start weerklonk omstreeks 20u en er dienden 5 rondes afgelegd te worden. Meteen van bij de start werd er meteen serieus doorgevlamd. Het was Vanlede Ludovic die aan kop sleurde meteen gevolgd door Bert en Fabrice. Het was wel te snel, maar toch besloot ik ook mee te gaan. Algauw waren we met z'n 4ren weg. De eerste 2 rondes kon ik gelijke tred houden met Fabrice en Bert en voelde ik me zelfs tamelijk goed. Dit veranderde halfweg de 3de ronde toen Fabrice een versnelling plaatste. Bert Deschodt kon terug de aansluiting vinden maar ikzelf had het op dat moment moeilijk.
Ik moest de rol lossen en liep nu alleen 3de. Bij het ingaan van de 4de ronde voelde ik de hete adem van Vanlede in mijn nek en kon de aansluiting vinden. Tijdens die 4de ronde kon ik nog even aanpikken met Vanlede maar voelde dat ik op mijn tandvlees zat. Ook hem moest ik laten gaan en moest nu nog anderhalve ronde alleen zien te redden. Gelukkig kon ik relatief stand houden en eindigde ik toch tevreden 4de met een tijd van 33min.34 sec. Eerst dacht ik dat het geen 10 km was maar na vele garmins geraadpleegd te hebben bleek de afstand zelfs iets meer (10,1km).
Blijkbaar toch een snel parcours ondanks de vele voetpaden, paaltjes, verkeer en dergelijke toestanden. Hieronder nog de uitslag van de eerste 5.
Eindelijk was het zover! Zaterdagmiddag stond met de halve marathon van Hérinnes één van de belangrijkste wedstrijden van het Acrho-criterium op het programma. Hier moesten er veel punten gescoord worden voor een goeie stand in het algemene klassement. Dus 1 ding was duidelijk vandaag en dat was absoluut geen slechte dag hebben.
Nochthans was het zo'n dagje waarvan je dacht: "de die hierboven doen het erom". Al gans de week was het tamelijk slecht weer met frisse temperaturen en zaterdag was het plotseling terug hoogzomer met temperaturen die dicht tegen de 25 graden aanleunden. Op zich niet zo'n drama natuurlijk maar als je het niet gewoon meer bent is het terug behoorlijk zweten.
Er waren er 2 die ik vandaag in de gaten moest houden en dat waren Lelong en Vanlede. Beiden eveneens zeer gemotiveerd om een mooie prestatie neer te zetten. Ik hoopte met hen mee te kunnen vandaag wat eigenlijk ook mijn tactiek was bij aanvang van de start. Met de aanwezigheid van Loquet was de overwinning reeds gaan lopen maar toch wou ik best wel voor een mooie ereplaats gaan.
Om 15u stipt begonnen we eraan. Algauw vormde zich een kopgroep met mezelf, Vanlede, Lelong, Loquet, Boesmans en jawel ene zekere Felix Timperman. Na 2km reeds begon Loquet reeds te versnellen waardoor hij reeds gaan vliegen was. Shany Boesmans besloot vollop zijn kans te gaan en besloot om Loquet te volgen. Met z'n 2 waren ze weg.
Ondertussen liepen we met z'n 4 tesamen onze wedstrijd. Het was vooral onder impuls van Vanlede dat de groep op sleeptouw werd genomen. Zelfs bij de beklimming rond km 8 was het evens alle hens aan dek om Vanlede te blijven volgen. Zelfs Lelong kreeg het af en toe lastig en moest af en toe een gaatje laten. Maar na een beklimming kwam alles telkens weer samen.
We waren nog steeds met z'n vieren toen rond km 10, meneer Timperman het lastig kreeg en definitief de rol moest lossen. Toch zou hij kranig stand houden en nog mooi 5de worden waarvoor hulde. Rond km 16 en tijdens een afdaling besloot ikzelf eens wat tempo te gaan bepalen maar moest na enige kilometer inzien dat ik de concurrentie er niet af kreeg. Om nog wat jus in de benen over te houden besloot ik het tempo terug te laten bepalen door Vanlede want ik vertrouwde onze Lelong niet meer.
De laatste kilometers langs de Schelde waren we nog altijd samen en mochten we in de laatste kilometer uitvechten wie 2de werd. Plotseling kwam Lelong nu op kop en begon stelselmatig te versnellen. Vanlede moest passen maar ik vertikte het om af te geven en ging met hem mee. Toen hij even stilviel zo'n 500 meter voor aankomst besloot ikzelf mijn duivels te ontbinden en een tegenaanval te plaatsen. Blijkbaar was deze ene versnelling genoeg om Lelong te doen kraken..
Moegestreden maar dik tevreden werd ik 2de in 1u16min.48sec. Niet zo'n schitterende tijd maar daar heeft het weer veel mee te maken gehad. Volgende week is er geen wedstrijd van het Acrho-criterium. Maar de week erna in Bléharies alsook de 20km van Beloeuil beloven erg spannende weken te worden tussen de rechtsreekse concurrenten. Ik hou jullie op de hoogte. Groetjes Delombaerde
Deze morgen omstreeks 8u opgestaan om mij te prepareren voor de 2de wedstrijd in éénzelfde weekend. Na mijn tegenvallende prestatie daags ervoor in Vichte had ik eigenlijk niet veel goesting om richting Templeuve te trekken. Maar ja, er moest toch getraind worden dus konden we even goed richting Wallonië trekken. Het najaarsweer was echt prachtig te noemen want de zon presteerde reeds van 's morgensvroeg overuren.
Even voor 9 aangekomen in Templeuve alwaar ik algauw Felix Timperman en Ludovic Vanlede tegenkwam. Ook Claude Putman was eveneens van de partij en liep tevens ook zijn 2de wedstrijd dit weekend. Met deze genoemde namen zijn we samen aan een serieuze opwarmingsronde begonnen. De beentjes waren tamelijk alhoewel ik toch ondervond dat ik daags ervoor niet stilgezeten had, ondanks mijn slechte prestatie.
Onze opwarming was goed voor een 6-tal kilometer wat een goed begin van de dag was. Trok de wedstrijd op geen kloten dan konden we tenminste terugvallen op de kilometers ik vandaag zou getraind hebben. Winnen zou zeer moeilijk worden met een Istace José in de gelederen. Met winnen was ik niet echt bezig maar toch wou ik vandaag een stuk beter doen dan in Vichte. Al was het maar om het vertrouwen terug wat aan te dikken.
Om 10u stipt werd er gestart en onmiddellijk was het Istace José samen met Shany Boesmans die de koppositie namen. Ikzelf volgde even later samen met Vanlede Ludo. Bij passage van de eerste kilometer klokte ik af in 3min.16sec., wat best wel te doen was. De volgende 2 kilometer bleven lekker gaan want met 6min20sec. na 2km en 10min00sec na de 3de km liep ik een vrij constant tempo. Dit zorgde er zelfs voor dat Vanlede een kloofje moest laten op mezelf.
Tussen km 3 en km 5 liep ik dus alleen in 3de positie waarbij ik een 10-tal meter vooruit liep op Vanlede. Na een goeie 5km zag ik dat Shany Boesmans moest lossen van Istace José. Aangezien ik toch maar een 10-tal meter voor Vanlede uit liep besloot ik het tempo een ietsiepietsie te laten vieren. Hierdoor kwam Vanlede algauw aansluiten en konden we eventueel nog samen jacht maken op een geloste Boesmans.
We bleven het tempo mooi onderhouden maar om Shany Boesmans nog te bedreigen was de afstand te kort. Aangezien we beiden tevreden over de geleverde prestatie besloten we om niet te sprinten voor de 3de plaats. Als het nu voor een overwinning was geweest was dit natuurlijk een heel andere zaak geweest. Maar vandaag was ik maar al te blij dat het vrij naar behoren ging. Volgende week met frisse benen voor de start van de halve van Hérinnes want daar wil ik natuurlijk goed zijn. Enfin, dat zien we volgende week wel weer.
Deze namiddag moest ik het van deze keer niet ver van huis zoeken om een wedstrijd te gaan lopen. Vichte was deze namiddag "the place to be" voor een 10-km loop in de plaatselijke wijk. Vorige 2 edities kon ik telkens mezelf als overwinnaar bestempelen. Vandaag wou ik mijn voorbije prestaties op deze wedstrijd evenaren en dus was de ambitie om volluit voor de overwinning te gaan.
Grootste concurrent van de dag zou trainingsmakker Michel Dagrain worden die de voorbije weken reeds op piste liet zien dat er wel degelijk rekening met hem moet gehouden worden. Bovendien was hij ook gebrand op een goeie prestatie dus zou ik het vandaag zeker niet op een presenteerblaadje krijgen.
Er moesten 4 rondes afgelegd worden van telkens 2,5 km. Het was een mooie dag waarbij de najaarszon toch wel nog enige warmte bleek uit te stralen. Om 17u stipt werd er gestart en algauw vlamden Michel en ikzelf ervandoor. In het begin van de eerste ronde verliep echt alles goed en kon ik makkellijk het opgelegde tempo volgen. Maar naar het einde van de eerste ronde voelde ik reeds dat ik hier vandaag geen al te goeie dag zou hebben.
Noodgedwongen moest ik Michel Dagrain op het einde van de eerste ronde laten gaan waardoor ik nu heel alleen 2de liep. Aangezien het toch al niet te best ging besloot ik maar om niet echt meer te forceren en mijn 2de plaats te behouden. Dit met de bedoeling om mij enigszins wat te sparen voor de wedstrijd in Templeuve, daags nadien. Hopelijk met betere benen dan.
De algemene uitslag heb ik nog niet in mijn bezit. Wel dat Michel Dagrain verdiend winnaar werd en ik dus 2de op ruime afstand. Hopelijk in Templeuve beter. Maar dat leest u komende dagen wel. Hieronder enkele foto's van de schaliënhofloop met dank aan Tinneke&Smetse.
De voorbije week begon de spanning reeds lichtjes te stijgen aangezien de "loopklassieker van het jaar" stilletjesaan dichterbij kwam met de 30ste editie van Dwars door Grijsloke. Voor menig Anzegemnaar en omstreken is dit een "beruchte" wedstrijd omdat die eigenlijk loodzwaar is. Ondanks alle zware beproevingen die ik jaarlijks doorstaan heb tijdens deze wedstrijd slaag ik erin om toch weer het jaar nadien terug van de partij te zijn.
Vorig jaar liep ik de 7 km en eindigde ik knap 4de in een tijd van 22min03sec. Aangezien de weersomstandigheden dit jaar optimaal waren wou ik het dit jaar nog eens op de lange afstand proberen (10 mijl). Een wedstrijd die loodzwaar is, en dus perfect dient ingedeeld te worden. Bij een te vlugge start, betaal je hoegenaamd de rekening. En uit ervaring weet ik, dat het dan echt afzien wordt.
Zaterdagmiddag dus met enige voorzichtigheid richting Grijsloke getrokken. Met de voorbije wedstrijden van afgelopen weken in het achterhoofd was het vertrouwen niet in die mate dat ik reeds bij aanvang hoog van de toren zou zingen. Mijn laatste 2 wedstrijden waren in stijgende lijn maar om het vandaag in Grijsloke een Vanlede lastig te maken ging ik hoegenaamd toch een tandje moeten bijsteken. Hopelijk kon ik de lijn doorzetten om toch voor eigen volk een mooie prestatie neer te zetten.
Aan het weer zou het vandaag in ieder geval niet gelegen hebben. Er stond wel een matig windje maar door de frisse temperaturen zou Dwars door Grijsloke nu eens niet doorgaan in warme omstandigheden. Na enige opwarming begaven we ons met z'n allen richting voet van Grijsloke-berg alwaar de start plaats vond. Rond 15u30min klonk het startschot en weg waren we voor een ware slijtageslag.
De kleine ronde die we moesten afleggen besloot ik echt met de handrem wat op te lopen want ik wist uit ervaring dat als men hier reeds forceerde, het gelach later betaald werd in de wedstrijd. Ik liep dus de eerste maal de Pikkelstraat samen met Dieter Colle omhoog. Vanlede en vooral Carlos Timperman hadden reeds een kloofje kunnen slaan. Pannikeren deed ik nog niet want tijdens de afdaling besefte ik dat de benen terug beter waren als de week ervoor in Doornik. Ik zag me terug naderen op Vanlede en kon de aansluiting op hem maken op de Pikkelstraat bij het ingaan van de eerste grote ronde.
Ik wist dat als ik bij Vanlede kon blijven, ik een uitstekende kompaan had om de wedstrijd uit te maken. En wat ik in gedachten had, voltrok zich tijdens de wedstrijd. Vanlede en ik waren elkaars evenknie en samen konden we de kloof dichten op ene Carlos Timperman die wat problemen kende door een te vlugge start. Halfweg de eerste grote ronde liepen Vanlede, Timperman en ikzelf in posities 8,9 en 10.
'k Was al zeer tevreden dat ik me in deze positie bevond halfweg de wedstrijd maar ik was nog blijer dat de benen ditmaal geen steek lieten vallen. De posities bleven dezelfde mede ook omdat er reeds grote gaten geslagen worden onder de atleten onderling. Tijdens de laatste ronde liepen we nog steeds met z'n 3 samen, maar toch ondervond ik dat Timperman Carlos begon moeilijk te krijgen. Tijdens de strook richting kerk besloot ik wat te versnellen en dit bleek genoeg om immer sympathieke Carlos te doen lossen.
Toen waren Vanlede en ikzelf terug op elkaar aangewezen om de wedstrijd uit te maken. Ik poogde nog even om wat te versnellen tijdens de afdaling maar het zou me teveel krachten kosten om Vanlede definitief op de knieën te krijgen. Bij het ingaan van de laatste kilometer en tevens de laatste helling richting aankomst rekende ik op mijn eindsprint om Vanlede achter mij te houden. Enkele honderden meter voor aankomst versnelde ik en kon ik een miniscuul gaatje slaan op Vanlede van luttele meters. Toen was het nog tanden stukbijten tot aan de aankomst om beslag te leggen op de 8ste plaats. Oefff.Opdracht volbracht!
Uiteraard was ik achteraf zeer tevreden met de geleverde prestatie. Met een tijd van 58min48sec. op deze omloop kon ik echt tevreden zijn. Maar waar ik nog het meest tevreden over was, is dat het nu vlug in stijgende lijn gaat. Zou het dan toch nog goedkomen met Delombaerde.... ik hoop het alvast ten zeerste. Na deze wedstrijd zit het terug vrij goed in het koppeke en heeft mijn vertrouwen een flinke boost gekregen voor komende weken.
Via deze manier wil ik ook nog Frederik Vandenheede willen feliciteren met zijn prachtige overwinning op de 7 km. Ook goeie vriend meneer Dewaele mag best trots zijn met zijn 2de plaats. Ook nog men oprechte felicitaties natuurlijk aan Fabrice Laga die het podium vervolledigde. Ze waren elkaar waard en menig toeschouwer heeft een mooie onderlinge strijd gezien tussen deze 3 klassebakken.
Op de 10 mijl werd Francies Van Steenbrugge verdiend winnaar gevolgd door een ijzersterke Dieter Van De Walle die knap 2de werd. Ook nen dikke proficiat aan hem natuurlijk. Hans Reigel werd 3de. Hieronder nog de top 10 van de dag en enkele sfeerbeeldjes
Zaterdagnamiddag richting Doornik getrokken alwaar weer een belangrijke wedstrijd op het programma stond van het Acrho-criterium.De laatste weken heb ik het wat laten afweten tijdens mijn wedstrijden waardoor ik nu toch noodgedwongen wat punten moet sprokkelen voor een goed eindklassement.
Mijn vertrouwen had deze week toch wel een boostje gekregen aangezien op training alles lekker liep. Ook tijdens de intervaltraining kon ik aardig mijn mannetje staan dus wist ik wel dat die goeie conditie wel degelijk aanwezig moet zijn. Jammergenoeg uit zich dit niet in mijn wedstrijden en dat is toch wel lichtjes frustrerend te noemen.
Het parcours in Doornik is behoorlijk zwaar te noemen en tevens dienden er 2 rondes afgelegd te worden van telkens een goeie 6km. Enige spelbreker vandaag was wel dat het warm was. 't Was al weken gematigd zomerweer en een mens geraakt gewend aan zoiets. Als dan van de ene op de andere dag het plots 28 graden wordt dan krijg ik daar behoorlijk het slingerschijt van.
Toch had ik er vandaag al wat meer vertrouwen in (zie bovengenoemde redenen) en wou ik terug beter doen dan de week ervoor in Wodecq waar ik 8ste werd. Om 15u stipt waren we vertrokken voor een goeie 12km hard labeur. Van bij de start scheurde Loquet Thomas ervandoor gevolgd door het trio Lelong, Vanlede, Hernould. Ikzelf volgde reeds al op een serieuze kloof want ik was toch welbehouden gestart.
De eerste kilometers had ik een ideale kompaan onder de naam Domina Antonino die mij op sleeptouw nam. Ik wist dat als ik bij hem kon blijven ik wel zou terugkomen op Vanlede en Lelong dus besloot ik halstarrig te volgen. Rond km 3 en aan de voet van een smerige klim vol kasseien vond Domina de aansluiting op Lelong en Vanlede. En net op dat moment moest ik passen waardoor Vanlede en co terug enkele meter pakten.
Ik voelde dat ik het behoorlijk zwaar had en besloot even te temporiseren. Het was toch vooral de warmte waar ik het moeilijk mee had maar na passage van die verschrikkelijke kasseistrook kon ik toch een zelfde tempo aanhouden. Na doortocht van de 1ste ronde liep ik in een 6de positie.
In de 2de ronde is er eigenlijk niet veel meer verandert. Rond km 7 was er nog ene Shany Boesmans die me ter plaatse liet maar kon hem terug bijbenen rond km10. Door in de laatste km nog wat te versnellen kon ik zo mijn 6de plaats behouden. Terug een stukje beter dan de week ervoor dus opdracht volbracht. Toch zal ik in de komende weken nog een tandje mogen bijsteken om terug aansluiting te vinden bij rechtstreekse concurrenten Vanlede en Lelong.
Volgende week geen wedstrijd van het Acrho-criterium want dan staat met "Dwars door Grijsloke" de jaarlijkse klassieker op het programma. Hopelijk wordt het daar niet te warm want dan verandert deze klassieker in een ware hel.
Zaterdagmiddag werd er met vaderlief en goede vriend Van Haute Chris richting Wodecq gereden alwaar wederom een wedstrijd doorging van het Achro-criterium. Wodecq is een klein dorpje die zich even over Ellezelles bevindt. Voor diegenen die de streek een beetje kennen is het algemeen geweten dat het daar serieus heuvelachtig is. Ook de wedstrijd van vandaag is best zwaar te noemen met zijn vele beklimmingen maar vooral de off-road wegen die ons te wachten stonden.
Toch kon ik niet zeggen dat het parcours me niet ligt want vorig jaar werd ik er nog solo eindwinnaar. Toen stak ik in een uitstekende form. Jammergenoeg moet ik voor de moment met een stuk minder tevreden zijn. Mijn laatste 5 wedstrijden waren ondermaats met als slechtste prestatie mijn 32ste plaats vorige week in Pipaix. Ik wist dat ik vandaag hoegenaamd geen kans maakte op de eindoverwinning (ook door aanwezigheid van Nico Serroen), maar ik hoopte toch beter te doen dan in Pipaix.
Ik wou vandaag een stuk trager van start gaan om toch enigszins deze keer wat langer met mijn rechtstreekse concurrenten te kunnen meegaan. Om 15u stipt werd het startschot gegeven en zo gezegd, zo gedaan startte ik tamelijk rustig. Vanlede Ludo zat bij mij en ik hoopte toch om zolang mogelijk bij hem te blijven. In het begin lukte dit vrij aardig en ging ik gezwind mee, maar toen we rond km 4 een aardeweg met steengruis en dergelijke moesten trotseren kreeg ik het weereens moeilijk.
Noodgedwongen moest ik mijn naaste concurrenten weer laten gaan. Ik probeerde nu wel mijn zelfde kadans aan te houden maar dit lukte vrij moeilijk. Rond km 7 kwam Bruno Mas bij me aansluiten. Enerzijds was dit mijn geluk want ik kon zijn tempo volgen zodoende ik niet volledig in het verval geraakte. Moeizaam volgden de kilometers elkaar op en was het hard labeur om bij te blijven.
Gelukkig hield ik vol tot aan de meet. Ik slaagde er zelfs nog in om mijn metgezel te verslaan in de sprint. Na een terug moeizame wedstrijd kon ik toch nog beslag leggen op een 8ste stek. Beter dan vorige week maar toch nog altijd beneden alle peil. Om maar te zeggen dat ik vorig jaar 2min20sec. sneller liep op deze wedstrijd zegt genoeg. Heb die dag zelfs in het rood niet moeten gaan. Vandaag ging het veel moeizamer en vond ik het echt lastig. Voor de moment kan ik dus echt nog niet rekenen op een uitstekende conditie. Toch ben ik ervan overtuigd dat het stilaan terug zal beteren. Hopelijk was deze wedstrijd een teken van mijn remonte.
Een tijdje geleden dat ik nog wat te melden had op mijn blogske maar zoals iedereen zat ik in volle verlofperiode, waardoor dit blogske een beetje verwaarloosd werd. Niettegenstaande wil ik jullie toch het hele relaas meegeven wat ik de voorbije 14 dagen uitgevreten heb. Trouwe "facebook-aanhangers weten reeds al hoe de vork in de steel zit, maar ik ben ervan overtuigd dat er toch nog velen zijn die nog geen lid zijn van facebook.
Twee weken geleden dus heb ik besloten om definitief te stoppen met roken. Ik dus richting dokter gegaan want zonder hulpmiddeltje was ik ervan overtuigd dat ik het niet lang ging uitzingen. Mijn huisarts gaf me een voorschrift met het middel "champix". Dit geneesmiddel zorgt ervoor dat de receptoren die de zin naar nicotine opwekken, geblokkeerd worden. Wel was het zo dat ik tijdens mijn eerste week "champix-inname" nog gewoon mocht verder roken.
Die eerste dag na mijn eerste pilletje stak ik meteen een sigaret op en dacht bij mezelf dat het middel niet zou helpen. Een dag later moest ik reeds grondig mijn mening herzien want toen ik 's morgens een sigaret opstak walgde ik dusdanig van dat klereding dat ik ze meteen weggegooid heb. Sindsdien rook ik niet meer en dat zal nu bij dit moment van schrijven ongeveer 2 weken zijn. Eigenlijk ben ik daar best trots op.
Wat het lopen betreft, ... wel dat is een ander paar mouwen! De eerste week van het verlof trainde ik 150 km en de tweede week zo'n slordige 130 km. Vorig jaar had ik dat dus ook gedaan en dat beviel me nadien uitstekend. Ik had toen een uitstekende form te pakken die ik een tijdje kon aanhouden. Dit jaar daarentegen verloopt het allemaal wat stroever.
Tijdens die kilometervretende periode liep ik nog een wedstrijd in de Panne (beachcross 8 km) waar ik teleurstellend 19de werd. Enkele dagen later volgde een wedstrijdje in Wallonië alwaar ik 3de werd. Ook ontgoochelend omdat daar eigenlijk niet veel tegenstand was en ik in feite gemakkellijk moest gewonnen hebben. Toch berustte ik me erin want ik dacht dat het wel te wijten zou zijn aan de vele gelopen trainingskilometers. Een andere reden kon ik niet geven omdat ik juist voor het verlof mijn bloed liet controleren en dit was in orde te noemen.
Deze laatste week schroefde ik mijn kilometers wat terug om toch enigszins fris aan de start te staan in Pipaix. Er werd slechts 5x gelopen maar toch werd af en toe eens stevig doorgetrokken met Joost Dewaele. Tijdens deze week voelde ik echt dat de form wel degelijk aanwezig moet zijn want het snelheidswerk vormde geen probleem.
Met toch wat meer vertrouwen stond ik dus zondagmorgen om 10u15min. aan de start van "la corrida pipaissienne". Een Achro-wedstrijd die punten opleverde voor het eindklassement. Hier moest ik dus vandaag goed voor de dag komen. Jammergenoeg draaide dit even anders uit. Nochthans zag ik het best zitten na een 1ste snelle km (3min.05sec) nestelde ik me in de kopgroep en kon standhouden tot even voor km 3.
Daarna begon ik vooral mentaal terug tegen te sputteren en moest ik noodgedwongen lossen.
Het vervolg van de wedstrijd was rampzalig te noemen waardoor ik nog wegdeemsterde naar een ontgoochelende 32ste plaats. Uitslag volgt later want bij dit moment van schrijven is deze nog niet online. Na de wedstrijd was ik echt ontgoocheld en dit heeft toch bijna mijn ganse zondag naar de kloten geholpen. Normaalgezien is het de bedoeling om beter te worden dat ik stop met rook maar na zo'n prestatie heb je veel goesting om die slechte gewoonte terug op te nemen. Uiteraard ben ik dit niet van plan natuurlijk. Volgende week volgt een zware wedstrijd in Wodecq. Vorig jaar was ik daar nog winnaar, wat het volgende week wordt, dat lees je dan wel!
Een tijdje geleden dat ik nog wat te melden had op mijn blogske maar zoals iedereen zat ik in volle verlofperiode, waardoor dit blogske een beetje verwaarloosd werd. Niettegenstaande wil ik jullie toch het hele relaas meegeven wat ik de voorbije 14 dagen uitgevreten heb. Trouwe "facebook-aanhangers weten reeds al hoe de vork in de steel zit, maar ik ben ervan overtuigd dat er toch nog velen zijn die nog geen lid zijn van facebook.
Twee weken geleden dus heb ik besloten om definitief te stoppen met roken. Ik dus richting dokter gegaan want zonder hulpmiddeltje was ik ervan overtuigd dat ik het niet lang ging uitzingen. Mijn huisarts gaf me een voorschrift met het middel "champix". Dit geneesmiddel zorgt ervoor dat de receptoren die de zin naar nicotine opwekken, geblokkeerd worden. Wel was het zo dat ik tijdens mijn eerste week "champix-inname" nog gewoon mocht verder roken.
Die eerste dag na mijn eerste pilletje stak ik meteen een sigaret op en dacht bij mezelf dat het middel niet zou helpen. Een dag later moest ik reeds grondig mijn mening herzien want toen ik 's morgens een sigaret opstak walgde ik dusdanig van dat klereding dat ik ze meteen weggegooid heb. Sindsdien rook ik niet meer en dat zal nu bij dit moment van schrijven ongeveer 2 weken zijn. Eigenlijk ben ik daar best trots op.
Wat het lopen betreft, ... wel dat is een ander paar mouwen! De eerste week van het verlof trainde ik 150 km en de tweede week zo'n slordige 130 km. Vorig jaar had ik dat dus ook gedaan en dat beviel me nadien uitstekend. Ik had toen een uitstekende form te pakken die ik een tijdje kon aanhouden. Dit jaar daarentegen verloopt het allemaal wat stroever.
Tijdens die kilometervretende periode liep ik nog een wedstrijd in de Panne (beachcross 8 km) waar ik teleurstellend 19de werd. Enkele dagen later volgde een wedstrijdje in Wallonië alwaar ik 3de werd. Ook ontgoochelend omdat daar eigenlijk niet veel tegenstand was en ik in feite gemakkellijk moest gewonnen hebben. Toch berustte ik me erin want ik dacht dat het wel te wijten zou zijn aan de vele gelopen trainingskilometers. Een andere reden kon ik niet geven omdat ik juist voor het verlof mijn bloed liet controleren en dit was in orde te noemen.
Deze laatste week schroefde ik mijn kilometers wat terug om toch enigszins fris aan de start te staan in Pipaix. Er werd slechts 5x gelopen maar toch werd af en toe eens stevig doorgetrokken met Joost Dewaele. Tijdens deze week voelde ik echt dat de form wel degelijk aanwezig moet zijn want het snelheidswerk vormde geen probleem.
Met toch wat meer vertrouwen stond ik dus zondagmorgen om 10u15min. aan de start van "la corrida pipaissienne". Een Achro-wedstrijd die punten opleverde voor het eindklassement. Hier moest ik dus vandaag goed voor de dag komen. Jammergenoeg draaide dit even anders uit. Nochthans zag ik het best zitten na een 1ste snelle km (3min.05sec) nestelde ik me in de kopgroep en kon standhouden tot even voor km 3.
Daarna begon ik vooral mentaal terug tegen te sputteren en moest ik noodgedwongen lossen.
Het vervolg van de wedstrijd was rampzalig te noemen waardoor ik nog wegdeemsterde naar een ontgoochelende 32ste plaats. Uitslag volgt later want bij dit moment van schrijven is deze nog niet online. Na de wedstrijd was ik echt ontgoocheld en dit heeft toch bijna mijn ganse zondag naar de kloten geholpen. Normaalgezien is het de bedoeling om beter te worden dat ik stop met rook maar na zo'n prestatie heb je veel goesting om die slechte gewoonte terug op te nemen. Uiteraard ben ik dit niet van plan natuurlijk. Volgende week volgt een zware wedstrijd in Wodecq. Vorig jaar was ik daar nog winnaar, wat het volgende week wordt, dat lees je dan wel!
Mijn eerste week verlofperiode stond vooral in het teken om serieus wat kilometerkes bij te trainen. De week voordien had ik mezelf gedwongen een 8-tal dagen niet te lopen om toch eventjes wat rust te nemen. Na dat weekje rust stond ik op scherp om er een serieus trainingsweekske van te maken. De eerste 2 dagen was het meteen volle bak en had ik dan ook reeds 60 km in de benen. Wel moet er bij gezegd dat ik 2x per dag trainde om de beoogde kilometers te behalen.
De dagen nadien voelde ik duidelijk dat ik meteen de lat hoog had gelegd want de beentjes waren tamelijk verzuurd. Na 7 dagen trainen kon ik toch 150 km voorleggen alwaar ik best trots op kan zijn. Aangezien het snelheidswerk die week wat achterwege bleek besloot ik deze wat op te krikken in Huissignies waar een wedstrijd van exact 10 km voorzien was.
Enkele jaren geleden mocht ik deze wedstrijd nog op mijn naam schrijven als zijnde overwinnaar maar met de concurrentie die vandaag aanwezig was zou een top 10 plaats zeker niet misstaan. Door de zware trainingsarbeid waren mijn ambitie's vrij beperkt te noemen maar toch wou ik het beste van mezelf geven.
Er moesten vandaag 2 rondes van respectievelijk 5 km afgelegd worden. Samen met Joost Dewaele, Bert Deschodt en Ludo Vanlede verkendden we zo'n ronde tijdens onze opwarming. Hieruit bleek weereens dat het terug best heuvelachtig was maar we zijn erger gewend. Om 16u15min. werd de start gegeven en algauw vlamden we ervandoor.
"Vlammen", was wel het juiste woord want meteen ging het er snoeihard aan toe. Ik begaf me juist enkele meter achter een omvangrijke kopgroep die wel uit zo'n 10 man bestond. Vandaag had ik toch niets te verliezen dus besloot ik de kloof te dichten en aansluiting te maken. De 1ste km passeerde ik in 3min.05sec. wat natuurlijk moordend was. Bij passage van km 2 ging ik al aan de rekker van de kopgroep want voor mij ging het echt te snel. (km2: 6min.18sec.)
Algauw werd ik geremonteerd door een sterke Vanlede die zijn wedstrijd beter had ingedeeld dan mezelf. Ikzelf trachtte nog even zijn spoor te volgen maar tussen km 3 en 4 moest ik hem noodgedwongen laten gaan. Ik liep nu alleen maar algauw voelde ik ook de hete adem van Descamps in mijn nek. Bij passage van de eerste ronde (17min00sec) had hij mij ook bij mijn knikkers en liep hij ook van me weg. Doch voelde ik rond km 6 dat het terug wat beter ging en dat ik stilaan terug naderde op Descamps.
Het ging niet vanzelfsprekend om de kloof op Descamps te dichten maar toch slaagde ik in mijn opzet rond km 8. Kon gemakkellijk standhouden tot hij zijn eindsprint inzette. Moest dan toch het onderspit delven en kwam als 10de over de meet in 35min05sec. Meer zat er vandaag echt niet in. Hopelijk gaat de conditie nu vlug in stijgende lijn want als ik zie wat de concurrentie doet zal het nodig zijn. Joost Dewaele ("hors catégorie"), daar moet ik niet naar kijken maar Vanlede en Lelong hebben toch indruk gemaakt. En het zijn vooral die laatste 2 die rechtstreekse concurrenten zijn voor het algemene klassement in het Achro-criterium. Ik denk dat er ons de komende weken nog spannende wedstrijden te wachten staan. De strijd is nu echt begonnen. Groetjes.
Normaalgezien moest ik deze namiddag aanwezig zijn in Doornik omdat daar een "challenge" op het programma stond en dus punten te verdienen waren voor het algemene klassement. De slopende warmte van afgelopen dagen zorgden ervoor dat ik wijselijk bedankte om onder extreme omstandigheden deze wedstrijd te betwisten.
Ik had een leuk alternatief gevonden om samen met Bjorn Desmet en diens vriending Tinneke richting kust te trekken alwaar een 10 km strandloop op het programma stond. Westende was the place to be om toch onder koelere omstandigheden een wedstrijdje te lopen. Een aangenaam zeebriesje zorgde er immers voor dat de temperatuur rond 24 graden stagneerde. Ook de start werd om 18u45min gegeven dus de omstandigheden waren vrij optimaal te noemen.
Tijdens onze opwarming langs de Vlaamse kust kwamen we reeds Andy Vanhalewyn tegen die ook zijn zinnen had gezet op deze wedstrijd. Even later keek ik verbaasd op toen plotseling Steven Hocedez kwam aandraven. Aangenaam verrast door zijn aanwezigheid maakten we samen onze opwarmingsronde af. En ik die dacht dat we geen kennissen zouden tegenkomen.
Het parcours was vrij simpel. We moesten de eerste 2,5 km richting Middelkerke lopen om daar via een keerpunt terug te keren richting Westende. Daarna nog eens van hetzelfde om de 10 km te volmaken. Aan golfbrekers was er geen gebrek. Om de 300 meter moesten we zo'n golfbreker beklimmen wat een totaal van zo'n 32 golfbrekers was over de ganse wedstrijd.
Om 18u45min begonnen we eraan. Vanaf het begin was het meteen al alle hens aan dek. Er vormde zich gauw een kopgroepje van een 4-tal man waarbij Vanhalewyn zat. Op enkele meters zaten Styeven Hocedez, Bjorn Desmet en mezelf te beuken om eventueel terug te komen bij de kopgroep. Ik voelde meteen al dat het mijnen besten dag niet zou zijn maar waagde toch mijn kans om terug te komen bij de kopgroep. Eventjes zag het er goed uit en naderde ik op enkele meter van de kopgroep. Door een tempoversnelling uit die kopgroep werd ik onmiddellijk teruggeslagen en voelde ik dat mijn wedstrijd na 2km afgelopen was.
Ik besloot dus wijselijk wat gas terug te nemen zodoende Steven en Bjorn terug kwamen aansluiten en we met z'n 3 op achtervolgen aangewezen waren. Het was Steven die het tempo bepaalde en dat heb ik helaas geweten. Het ging gewoon niet om hem te volgen en moest hem dus noodgedwongen laten gaan. Gelukkig kon ik terugvallen op Bjorn Desmet die een ideale kompaan vormde om de wedstrijd uit te lopen. Na passage van de 5 km liepen we respectievelijk in 6de en 7de positie. Dit wijzigde niet meer naarmate de wedstrijd vorderde.
Zo gebeurde het dat ik samen met Bjorn Desmet mocht uitmaken wie beslag mocht leggen op de 6de plaats. Ik wou zeker geen cadeau's geven en besloot mijn kans te gaan maar werd mooi op mijn plaats gezet door Bjorn die een ultieme eindsprint inzette. Even kon ik nog aanpikken maar besefte algauw dat ik er niet meer over kon geraken. Na een teleurstellende wedstrijd van mijnentwege werd ik dus 7de. De algemene uitslag volgt later.
Toch nog een dikke proficiat aan Steven Hocedez die knap 5de werd en ook aan Bjorn Desmet die konden terugblikken op een prima wedstrijd. Voor mij wordt het nu een weekje niets doen want het is nodig. Volgende week bij aanvang van het verlof hoop ik er weer stevig te mogen invliegen om hopelijk in augustus en september top te zijn.
Mijn verslagje liet op zich wachten daar ik enkele problemen gekend heb met mijn computerke. Jammergenoeg ga ik het vrij kort houden aangezien ik eigenlijk niet zoveel tijd heb. Drukke werkdagen, trainen en dan nog de nodige zorgen met beide dochters zorgen ervoor dat tijdsgebrek momenteel een groot probleem is. Niettegenstaande trok ik dus zaterdagnamiddag richting Ellezelles alwaar we weereens een zwaar parcours voorgeschoteld kregen.
Een verfrissende regenbui kon niet verhinderen dat het toch nog steeds zwoel en klam aanvoelde waardoor mijn drang om te presteren bij aanvang van de start maar miniem was. Over het wedstrijdverloop kan ik eigenlijk vrij kort zijn. Na een goeie kilometer ontstond er meteen een kopgroepje met Vanlede, Boesmans, Clam en mezelf.
Dit bleef zo tot de eerste serieuze helling van de dag er aan kwam. Deze zorgde ervoor dat Vanlede als Clam moesten lossen waardoor ik alleen op kop liep met Shany Boesmans. Ik kon hem vrij gemakkellijk volgen totdat een pittige afdaling rond km 7 de scherprechter was. Nochthans kan ik een stukje naar beneden lopen maar wat mijn kompaan Boesmans daar tentoonspreidde was werkelijk klasse.
Als een speer vlamde hij naar beneden waardoor ik onmiddellijk een kloof moest laten. Uiteindelijk liep ik dus alleen 2de. Gelukkig kon ik vrij aardig mijn wedstrijd afmaken waardoor mijn 2de stek niet meer in gedrang kwam. Achteraf gezien best tevreden maar toch ondervind ik dat het beste van mijn eerste piekje eraf is.
Nu komt het erop aan de komende 10 dagen het wat rustiger aan te doen. Tijdens het verlof hoop ik dan enig kilometerwerk te verrichten om in augustus hopelijk in blakende form te zijn. Groetjes en tot gauw.
Format PDF
