Deze voormiddag richting Rumes getrokken nabij de Franse grens. Vandaag waren er weer punten te verdienen voor het eindklassement. Aangezien mijn slechte wedstrijd op de halve marathon van Hérinnes sta ik momenteel 4de in het eindklassement. Moest ik op die halve naar vermogen gepresteerd hebben dan zou die 3de plaats een zeer haalbare kaart geweest zijn.
Vandaag was het dus ook mijn bedoeling om mijn grootste concurrent Danny Duvivier (hij staat nu 3de in de algemene stand) nog eens een veeg uit de pan te geven. Na een bevredigend resultaat vorige zondag in Kain was ik gebrand om te bevestigen. Tijdens de opwarming voelden de beentjes goed aan en met een tamelijk vlak parcour voor de neus geschoteld zag ik het wel zitten.
Vandaag stonden we weereens met zowaar 690 deelnemers aan de start. Enkele bekende vlaamse atleten die ook op de afspraak waren, waren Steven Hocedez en Frederic Van Den Heede die beiden terug de compititie hervatten. Den Steven met een neusoperatie achter de rug en Fredje die last had aan de knie. Hoedanook om 10u werd het startschot gegeven om vervolgens de eerste kilometer er loeiendhard tegen aan te gaan. Dit moest wel want na enkele honderden meter moesten we door een aardewegje die veel te weinig breed was om zo'n peleton ruimte te geven. Daarom was het ook zeer belangrijk goed van voren te zitten want het risico om ingesloten te geraken was bijzonder groot.
Enfin, voor ons geen probleem natuurlijk want na 1 km klokte ik samen met Fredje en Ludo af op 3min.04sec. Ondertussen was (winnaar vd dag) Thomas Loquet reeds enkele tientallen meter voor ons met Domina er enkele meter achter. Onze groep liep dus voor een derde plaats. In de beginfase van de wedstrijd was het eigenlijk nog een omvangrijke kopgroep met mezelf, Duvivier, Istace, Fredje Vandenheede, Descamps en Vanlede. Ikzelf voelde me goed en begon na een 2-tal km aan kop te sleuren omdat ik den Duvivier er zo vlug mogelijk wilde afkrijgen.
Ik had trouwens een goeie bondgenoot in Marc Descamps gevonden want hij bepaalde mee het tempo. Zo gebeurde het dan ook dat na 3,5 km de boel uiteenviel zodat ikzelf en Descamps overbleven. Dit gaf natuurlijk vleugels mede ook omdat Duvivier er onherroeppelijk af moest. Maar wat ik toen op dat eigenste moment niet doorhad was dat den Dany er meer dan een goeie bondgenoot bij had in de naam van Istace José. Aangezien die 2 goed overeenkomen en Istace toch het eindklassement reeds gewonnen heeft kon hij zijn vriend Dany helpen om hem op sleeptouw te nemen zodoende de kloof op Delombaerde niet te groot werd. Het is hun goed recht natuurlijk want eigenlijk kan ik over die 2 goeie peren nieks verkeerd vertellen. Het zijn toffe mannen en in het heets van de strijd is zoiets toegelaten. Ikzelf zou het ook niet laten.
Ondertussen waren we reeds half wedstrijd en alles ging nog vlotjes. Het tempo lag hoog genoeg om zeker niet meer ingehaald te worden maar ik wou meer. Ik zag dat het kloofje op het duo Istace-Duvivier steeds wat ruimer werd alhoewel die mannen serieus tegengas gaven. Rond km 8 besefte ik dan ook dat mijn achtervolgers het boeltje perfect onder controle hadden want mijn voorsprong bleef nu gelijk. Ondertussen moest ik wel nog een ander katje geselen want ik kon vandaag hier wel 3de eindigen. In de plaats van zelf te geselen was ik de gegeselde want 200 meter voor aankomst zette mijn kompaan een lange eindsprint in die ik niet meer kon beantwoorden.
Toch werd ik zeer tevreden 4de en op de 5de stek monsieur Duvivier Dany die in de laatste meters een vrijgeleide kreeg van den Istace. Toch ben ik 7 punten genaderd in het algemene klassement maar met nog 1 wedstrijd in Herseaux lijkt dit wellicht onvoldoende. Hoedanook was ik zeer tevreden over mijn prestatie achteraf. Het blijkt nu wel dat Delombaerde stillaan onder stoom begint te komen. Hieronder geef ik jullie nog de top 10 mee en als de officiële uitslag op het net staat plaats ik hem zo vlug mogelijk. Greets Delombaerde
Deze voormiddag stond er weereens een pittig wedstrijdje op het programma met de fameuze beklimming van de Mont. St.-Aubert. Een 2 km lange beklimming die alsmaar stijler wordt naarmate je de top nadert. Het zou voor mij dan ook een serieuze test blijken of ik wel of niet goed zou presteren. De laatste weken was het maar pover gesteld wat mijn wedstrijden betreft. Het vertrouwen voor aanvang van de wedstrijd was dus ook niet om naar huis te schrijven.
Komt er ook nog eens bij dat ik deze week serieus wat overuren gepresteerd heb op het werk, (men moet toch ergens goed presteren ) zodat ik vreesde dat door slaapgebrek mijn wedstrijd van vandaag weer een tweederangsrolletje zou worden. Ondanks de overuren op het werk heb ik deze week toch mijn trainingen goed kunnen afwerken dus daaraan zou het vandaag geenszins liggen.
Enfin genoeg geluld, terug over naar de orde van de dag. Omstreeks 10 u begaf ik me naar de voorste gelederen van het peleton want 'twas niet de bedoeling dat ik er een schoonheidsloopje ging van maken. Zeker niet met een Ignace Bekaert aan de start. Klokslag 10 u werd het startschot gegeven en weg waren we met de moed der wanhoop.
Tijdens de eerste km ondervond ik dat ik reeds moeite had om het snelle tempo te volgen. "Miljaardenondegodverd..., dacht ik bij mezelf: "het zal toch niet waar zijn zekers" . Toch hield ik stand omdat het tempo na die eerste km toch wat vertraagde. Voor mij liepen Istace, Domina gevolgd door Emere en Vanlede Ludo. Ikzelf volgde met een groepje met Duvivier en Descamps. En dan begon na 2 km reeds het spektakelstuk van de dag. Ik besloot om die 2km durende klim op eigen tempo naar omhoog te lopen zonder te kijken naar de concurrentie.
Het was keihard afzien maar wonder boven wonder kon ik Duvivier gemakkelijk volgen tijdens de klim. Eens de top bereikt waren Duvivier en ik nog steeds samen met als referentiepunt Ludo Vanlede die reeds een hondertal meter voor ons uitliep. Ik voelde me reeds veel beter dan vorige weken en besloot wat kopwerk te doen om het gaatje op Ludo te dichten.
De kilometers volgden elkaar vlug op en algauw ondervond ik dat mijn 2 kompanen die nog steeds mee waren niet echt in staat meer waren om de kop over te nemen. Ik voelde me zeker de sterkste van de 3 maar blijkbaar was ik toch niet goed genoeg om de kloof met Vanlede te dichten. Zo kwam het dus ook dat ik bij het ingaan van de laatste kilometer nog steeds concurrent Duvivier aan mijn been had. En aangezien hij die laatste km ook iemand is die je moeilijk kunt lossen wist ik dat het terug op een spurt zou uitdraaien.
Maar dit keer trok ik aan het laatste eind want een hondertal meter voor de finish sprong ik uit zijn rug weg en de klus was geklaard. Een 5de plaats waar ik toch, gezien de voorbije weken, tamelijk tevreden mee was. Hopelijk gaat het nu elke wedstrijd steeds beter en beter zodat den dezen hier tiptop is voor de maand december. Hoedanook heeft het vertrouwen vandaag toch wel een opkikkertje gehad. Volgende week zondag staan de 9 km van Rumes op het programma. Hopelijk dan terug iets beter nog dan vandaag. Hoedanook ben ik er daar van plan eens serieus in te vliegen van in het begin. Kwestie om de concurrentie eens schrik aan te jagen . Ga ik op mijn bekje dan hoef ik mezelf niet te verwijten dat ik het niet geprobeerd heb. Groetjes Delombaerde
Dit weekend stond er voor mij geen wedstrijd op het programma dus was deze week een uitgelezen kans om wat kilometerkes af te malen. Ik wou er zo'n 100 afhaspelen deze week maar ben maar tot 95 km geraakt. Dit kwam echter omdat ik zaterdagvoormiddag te lang in mijnen nest heb gelegen. Kwam er nog eens bij dat in de namiddag het jaarlijkse veldrijden doorging op de Koppenberg zodat ik zaterdag dus niet getraind heb.
Alhoewel het ploeteren langs de flanken van de Koppenberg kan men enigszins als een lichte training aanschouwen. Het was daar vooral uitkijken om niet letterlijk op je bekje te gaan want het lag er allemaal zeer drassig en glibberig bij. (Mijn broer kan daar enigszins over meespreken ). Rond 15u was het dan uitkijken naar de echte toppers die er een mooi spektakel van maakten. Sven Nys werd verdiend winnaar alhoewel hij toch zijn teentjes heeft mogen uitkuisen om Lars Boom op afstand te houden.
Volgende week zondag staat voor mij dan de "Mont de la Trinité" op het programma. Deze wedstrijd heeft jaarlijks zo'n 700 à 800 deelnemers aan de start. Dit jaar worden het er misschien nog meer aangezien deze wedstrijd nu eens niet samenvalt met Ploegsteert. Hopelijk beginnen de beentjes vanaf daar beter te draaien want het mag stilletjesaan beginnen komen. We zien wel wat het wordt.
Hieronder nog enkele sfeerfoto's van de koppenbercross. See you.
't Is wegens tijdsgebrek dat mijn verslagske reeds op mijnen blog staat want deze middag en avond moet ik nog naar een familiefeestje. Niet dat jullie dat waarschijnlijk intresseert dus ga ik over tot de orde van de dag, want deze voormiddag werd er gelopen in Gaurain.
Deze voormiddag kregen we een wedstrijd voorgeschoteld van 9,5 km. waarbij de start en aaankomst gegeven werd op de piste van de plaatselijke atletiekvereniging. Vorig jaar werd Joost Dewaele winnaar waarbij hij in mijn ogen een "memorabele wedstrijd" liep. Ikzelf eindigde toen op een verdienstelijke 5de plaats.
Vandaag waren alle concurrenten eveneens aanwezig dus ik wist dat ik serieus tegenstand mocht verwachten. Na mijn tegenvallende wedstrijd vorige week in Flobecq wou ik vandaag in ieder geval een stuk beter doen, enfin dat was toch mijn intentie. Ik was van plan om er vandaag vol voor te gaan en te zien waar ik ergens ging uitkomen. Samen met Joost Dewaele, Ludo en Carlos zijn we de eerste 2 km van het parcours gaan verkennen. Het viel al gauw op dat we in het eerste deel van de wedstrijd pal tegen wind zouden lopen.
Omstreeks klokslag 10 (winteruur) werd de start gegeven en aangezien we op een piste startten was het direct vollenbak er tegenaan. Ik besloot onmiddellijk mee te gaan met Dewaele, Domina, Vanlede en nog enkele anderen want vandaag had ik toch niets te verliezen, tenzij mijn eergevoel dan.
Al na een goeie km vormde zich een kopgroepje van een 7-tal man waarbij ikzelf me in het groepje ergens schuil hield. Ik ondervond plotseling dat na 1,5 km het tempo wat zakte zodat ik overmoedig aan kop begon te sleuren. Ik ondervond al gauw dat ik het moeilijk kreeg door vollop in de wind te gaan beuken dus besloot ik wijselijk mij terug te laten zakken in het groepje. Alles ging "relatief" goed tot aan km 3.
Aan km 3 kreeg ik het plotseling serieus moeilijk. En voor ik het wel en goed besefte moest ik lossen en "waaide" ik letterlijk en figuurlijk uit de kopgroep. Domina, Dewaele, Vanlede en co liepen gewoon van me weg alsof het niets was. Innerlijk baalde ik enorm en algauw daalde mijnen moraal onder het vriespunt. Rond km 4 wilde ik echt op mijn gemakske de wedstrijd uit te lopen en alles laten schieten maar ik herpakte me in de mate van het mogelijke en heb nog geprobeerd de schade zoveel mogelijk te beperken.
Na 34 min. en luttele seconden liep ik als 12de over de eindmeet. En nu kan ik terug beginnen zeveren van dit en dat en meerdere excuses inroepen maar ik heb er gewoon gene. Blijkbaar moet ik weer in een mindere periode zitten wat van mezelf weet ik dat ik toch een stuk beter kan. Ik heb nochthans redelijk mijn best gedaan vandaag maar ik kon gewoon niet mee. Hopelijk komt hierin de komende weken stillaan verandering in want ik heb geen goesting om het jaar af te sluiten als een dovend kaarsje.
Volgende week wordt er geen wedstrijd gelopen. De volgende afspraak zal op 9 november zijn in Kain. Hopelijk gaat het tegen dan terug iets beter. Hieronder volgt nog de uitslag. Om dit verslag af te sluiten wil ik op deze manier toch nog eens Joost Dewaele feliciteren met zijn prachtige prestatie van vandaag. Als ge na een half jaar kommer en kwel door blessureleed bijna niet kunt trainen en vandaag 3de wordt in toch wel een prachtige tijd dan zijt ge "nen groten". Proficiat meneer Dewaele, you're the best!
Hallo beste bloglezers. Vandaag bracht het Achro-criterium ons naar de faciliteitengemeente Vloesberg oftewel Flobecq voor de franssprekenden onder ons. De wedstrijd ging over een goeie 11 km alwaar we ook de passage onder de voeten kregen van de beruchte Pottelberg. Ik had al reeds 3x deelgenomen aan deze wedstrijd en het moet gezegd... die koers ligt me gewoonweg niet!
In 2005 eindigde ik op een 12de stek en in 2006 eveneens een 12de plaats. Vorig jaar in 2007 deed ik nog iets slechter met een teleurstellende 14de plaats. Vandaag echter had ik de intentie om een goeie wedstrijd te lopen zodat ik uiteindelijk eens in de top 10 kon belanden. Maar dan moest ik wel beter presteren dan in vorige edities want met alle concurrenten aan de start lag zo'n top 10 plaats niet zo maar voor het grijpen.
Tijdens de opwarming voelde ik me tamelijk goed en met de pittige intervaltraining die ik vorige woensdag met Joost volbracht zag ik het vandaag wel zitten om eens goed te presteren. Ik wist dat de huidige form tamelijk goed was, dus daaraan zou het zeker niet liggen vandaag. Rond 15u begaven we ons naar de startlijn alwaar het startschot algauw weerklonk. Bij de eerste km vlamde Franky Hernould weg als een speer met ouwe rakker Istace José in zijn zog. Ikzelf volgde met het volgende groepje onder leiding van Domina Antonino. Anderen in het groepje waren Nico Gruloos, Emere, Duvivier, en nog enkele andere atleten die ik niet echt kende.
Rond km 3 moesten Emere en Duvivier lossen van ons groepje. Ikzelf kon standhouden in ons groepje en liet me meedrijven tot we aan km4 aan de voet van de Pottelberg kwamen. En toen gebeurde het weereens... . Zoals bij de vorige 3 edities kreeg ik het daar plotseling ontzettend moeilijk. Ons groepje viel als een kaartenhuisje uiteen waarbij ik de eerste man was natuurlijk die moest lossen. Ik zag Domina, Gruloos e.a. zomaar van me weglopen alsof het niets was. Kwam er nog eens bij dat halfweg de beklimming Emere en Duvivier over mij kwamen gevlogen waarbij ik krampachtig hun spoor probeerde te volgen. Tevergeefs natuurlijk. Delombaerde kraakte op diezelfde vervelende beklimming zoals vorige 3 edities. Nochthans is die Pottelberg niet echt stijl maar ik vind hem bijzonder lang en lastig.
Ondanks mijn slechte beklimming passeerde ik de top in 10de positie. Het kwam er nu op aan zich te herpakken en in het 2de deel van de wedstrijd er nog vol voor te gaan. Blijkbaar moet ik toch wel een mentale tik gekregen hebben want wat ik ook probeerde ik naderde geen meter op mijn voorliggers. Het waren echter die 4 mannen achter mij die steeds dichter kwamen. En zo gebeurde het dat ik in de laatste km nog gegrepen ben door die 4 achtervolgers. Ik had echt geen goesting meer om nog te sprinten want op dat eigenste moment kon me dat ook geen fluit meer schelen. Ik eindigde dit jaar dus terug op een 14de plaats.
Na de wedstrijd heb ik me erbij neergelegd dat de wedstijd van vandaag nooit een hoogvlieger zal worden. Je kan wel zeggen dat ik een mindere dag had, maar 4jaar na elkaar op dezelfde dag en dezelfde wedstrijd lijkt me toch wel teveel van het goeie. Het stomste van heel het verhaal is, dat ik er geen enkele verklaring kan voor geven. Ik heb reeds meerdere beklimmingen gedaan van een ander kalliber dan de Pottelberg, dus aan die beklimming alleen kan het ook niet liggen. Ik ga er in ieder geval mijnen kop niet op breken. Wat ik wel met zekerheid kan zeggen is dat ik volgend jaar wel ergens anders ga lopen. Na 4 deelnames heb ik er mijn buik van vol. Volgende week is't in Gaurain te doen en dat is normaalgezien wel spek voor mijnen bek, tenzij Joost Dewaele mij naar de verdommenis loopt.
Hallo luitjes. Normaalgezien train ik de woensdag steeds op de piste in Zwevegem met de mannen van Johan Santens maar door omstandigheden moest ik noodgedwongen onmiddellijk na het werk trainen. Daags ervoor had ik reeds afgesproken met goede vriend Joost Dewaele om vandaag op de piste in Waregem elkaar eens serieus te pijnigen.
We waren van plan om 10x 400meter af te bollen met telkens 200 meter tussen om effkes te recupereren. 't Was bedoeling dat er tijdens de 200 meter recup niet gewandeld werd maar gewoon op 't gemakske blijven doorlopen. Eerst hebben we ons een half uurtje opgewarmd rond de oefenvelden. Daar hebben we geprobeerd om Ignace Bekaert warm te krijgen voor een potje stevig intervalwerk maar de vis wou niet bijten.
Na de opwarming zijn Joost en ik dan vertrokken richting piste alwaar we onze krachtmeting konden betwisten. Ik was er op voorhand eigenlijk niet echt gerust in want met een weekje rust wist ik niet hoe mijn "gespierde" benen gingen reageren. We hadden geen tijd vooropgesteld omdat de piste toch op sommige stukken glibberig was door de regen.
Om beurten hebben we op kop gelopen en ik kan jullie zeggen dat het er hard aan toe ging. Joost plooide niet en vica versa. Na afloop waren we tevreden want we liepen telkens 70 à 71 sec. per rondje. Kwam er ook nog eens bij dat we tijdens de 200m recup gewoon blijven doorlopen zijn (wel traag natuurlijk). Nadien heb ik nog een rondje of 2 losgelopen zodat ik alles tesamen geteld uitkwam op een stevig trainingske van 1u20min.
Morgen staat er nog een uurke loslopen op het programma en zaterdag mag ik me dan ne keer bewijzen in Flobecq. Een wedstrijd die me zeker niet ligt want bij de vorige 3 deelnames liep ik nog nooit een top 10 plaats. Aan mij om het tegendeel te bewijzen want aan de huidige form zal het zeker niet liggen.
Een dag vroeger als gepland ben ik deze morgen omstreeks 9u richting beukenhof getrokken om mijn eerste trainingske te volbrengen na 8 looploze dagen. Gelukkig was trouwe vriend Joost Dewaele ook aanwezig zodat we toch wat te vertellen hadden tijdens het lopen. Blijkbaar hadden we elkaar veel te vertellen want ons duurloopje duurde welgeteld 1u40min. Missie meer dan geslaagd dus.
In mijn vorige bericht had ik het over het feit dat ik het maar onnozel vond om een foto te nemen van mijne living. Aangezien ik tot inkeer gekomen ben en ten zeerste besef dat ik in bepaalde omstandigheden soms nen onozelaar kan zijn ziet u hier bij deze nen foto van mijnen living.
Vanddag stond er de jaarlijkse wedstrijd in Tiegem op het programma. Aangezien den dezen toch in zijn rustperiode zit ben ik deze middag maar een kijkje gaan nemen. Kwestie om zo'n loopwedstrijd eens van den anderen kant te beleven hé. Winnaar van de dag was Dimitri Caby die een ruime voorsprong had op menig concurrent. Bart Verkaemer werd knap 3de. Veel meer kan ik jullie niet vertellen aangezien den dezen tijdens de wedstrijd vollop foto's aan het nemen was.
Het was de bedoeling jullie deze avond te verrassen met een splijtende fotoshoot maar helaas... is nonchallante Delombaerde er weer eens in geslaagd den boel te verkloten. Door één of andere verkeerde instelling aan mijn digitaal kodakske trekken de foto's op geen kl... Ondertussen zijn die instellingen gewijzigd en heb ik dan maar als proef een 3-tal foto's genomen van mijn trofeeën. Ik weet dat jullie daar geen reet aan hebben maar liever dat dan bijvoorbeeld een foto van mijnen living. Als alles nu in orde is zouden desbetreffende foto's onder dit verslagje moeten staan.
Saluutjes en vanaf volgende week is't gedaan met zeveren en mag er weer vollop getraind worden.
Goeienavond iedereen. Deze week staat er eigenlijk niets op het programma aangezien ik bezig ben aan een "intensieve rustperiode" voor 8 dagen. Het is de bedoeling dat ik volgende week maandag het lopen terug hervat om dan nog een weekje of 8 er de pees op te leggen. Ik moet zeggen dat het wel eens deugd doet om eens een weekje de riem af te leggen.
Het was wel eens nodig want van rust is er dit jaar nog niet veel van in huis gekomen. Wat betreft wedstrijden schat ik dat ik er toch een 35-tal gelopen heb sinds half januari, waarvan ik er 6 gewonnen heb. Persoonlijk mag ik tevreden zijn op hetgeen ik dit jaar reeds gepresteerd heb maar ik wil nog een kers op de taart. In ieder geval ben ik nu bezig mijn ijzerreserve aan het bijvullen zodat ik toch geen tekorten heb zoals vorig jaar tijdens de kerstcorrida in Deerlijk. Ik weet nog goed vorig jaar, daags na de wedstrijd, ik bij Termote ging om mijn bloed te controleren omdat ik wist dat er iets met me scheelde. Een serieus ijzertekort was zijn verdict. Dit jaar zal me dit niet overkomen want een ezel stoot zich geen 2x aan dezelfde steen hé.
Enfin, tijdens dit moment van schrijven heb ik reeds mijn 5de looploze dag erop zitten en ik moet zeggen: "het went wel". Maandag en dinsdag had ik het wel moeilijk en moest ik vooral dinsdag op mijn tanden bijten om niet naar het Beukenhof te trekken voor een "Bekaerttrainingske". Ik heb nu nog 3 dagen te gaan en dan zijn we terug vertrokken op zoek naar mijn superform. Hopelijk vind ik ze dit jaar nog éénmaal terug.
Groetjes en aan allen die in Geluwe of Tiegem lopen alvast veel succes. Ik denk wel dat ik eens richting Tiegem trek om te komen supporteren. Hopelijk is Bjorn Eeckhout erook zodat hij mij de kneepjes van het vak kan leren (wat supporteren betreft). Aan allen die Tiegem lopen laat me alvast iets weten hé want den dezen heeft geen goesting om te supporteren voor mannen en vrouwen die ik niet ken. Dan hou ik liever de eer aan mezelf en blijf ik in mijn kot alwaar ik de perfecte echtgenoot kan uithangen voor mijn echtgenote en "lieftallige" dochter.
Dimitri Delombaerde
PS: Sommige stukken in dit bericht zijn ludiek bedoeld en is het geenszins mijn bedoeling om mensen te kwetsen. Dit "post-scriptum" is bedoeld als waarschuwing voor mensen die me niet goed kennen. Anderen die me wel kennen weten er wel raad mee. Don't forget: Delombaerde is en blijft zoals hij is: "een raar manneke".
Alvorens een weekje verplichte rust te nemen moest er vandaag nog een belangrijke wedstrijd gelopen worden van het Acrho-criterium. De bestemming vandaag lag in het verre Stambruges alwaar we 20 km door een enorm bosgebied moesten lopen. Eerst en vooral werd er vandaag een parcourwijzing doorgevoerd zodat de afstand 350m verder was dan vorige edities. Zo kwamen we bijna correct uit voor een volle 20km wedstrijdje (19,950m om precies te zijn. ).
Bij aankomst in Stambruges werd ons reeds verteld dat het parcour er heel zwaar bijlag door de aanhoudende regen van de voorbije dagen. Het was soms zo erg dat bepaalde stukkken volledig overstroomd waren door het overtollige regenwater. De conclusie was dus dat we vandaag gingen lopen in ordinaire cross-omstandigheden en dat zo maar eventjes voor een 20-tal km.
Uit ervaring weet ik dat ik geen echte crosser ben en dus hou ik me eigenlijk bewust uit dit circuit. Vandaag kon ik niet anders dan deelnemen want ik had geen zin om menig concurrent een cadeautje te gunnen. Want voor de start voelde ik me tamelijk goed. De vorige week had ik lekker getraind en alles leek weer beter te gaan. Dus volle moed begaf ik me omstreeks 15u richting startlijn met de intentie om er nog eens vol voor te gaan.
Bij het begin van de wedstrijd trachtte ik me enigszins wat koest te houden door niet te snel van start te gaan. Daar dachten Vanlede,Domina, Emere en Daye anders over want zij hadden blijkbaar andere intenties en gooiden er al van bij het begin stevig de beuk in. Ikzelf volgde met Duvivier, jong talent Denays en nog een atleet in een achtervolgend groepje. Reeds na een 2-tal km zag ik de kopgroep met toch wel weer een sterke Vanlede zowaar reeds een 25-tal sec. voor ons uitlopen. Ik panikkeerde nog niet want inmiddels had ik al door dat ik goeie benen had. Samen met Denays namen we onze groep op sleeptouw om toch de kloof op de kopgroep niet groter te laten worden.
Rond een 6-tal km en reeds een paar smerige stukken achter de kiezen zagen we dat de kopgroep in 2 stukken viel onder impuls van Domina en Daye. Zij hadden het hazepad gekozen waardoor Vanlede en zijn aartsrivaal Emere met 2 achterbleven. Op dat moment besloot Denays de kloof tussen laatstgenoemde dicht te lopen en plaatste een versnelling. Dit vond ik een uitgelezen kans om een cartouche te verschieten en besloot hem te volgen. De anderen van ons groepje waarbij mijn rivaal Duvivier zat moest op dat moment passen.
En zo gebeurde het dat ik rond km 8 of 9 terug aansluiting vond bij de Ludo en Elmere. Op dat moment moest ik effkes bekomen van mijn inspanning en besloot om rustig in het groepje te blijven zitten. Mijn kompaan Denays moest daar niet van weten en zette onmiddellijk de achtervolging in op Daye en Antonino. Na een 11-tal km voelde dat ik bekomen was van mijn inspanning en besloot om de kop over te nemen van Vanlede en Emere. Ik weet echter niet wanneer het gebeurde maar plotseling zag ik dat Vanlede en Emere moesten lossen. Dat ik dit jullie moet schuldig blijven heeft alleen te maken dat ik uiterst geconcentreerd moest zijn om niet te vallen wegens slecht beloopbare paadjes en van die lekkere glij-modder.
Wat ik wel nog weet is dat ik me goed voelde en dat ik naderde op Daye en Domina. Blijkbaar hadden die 2 zich stukgelopen op Denays die er als een sneltrein vandoor ging en dus ook verdiende winnaar werd. Ongelooflijk maar waar moet ik jullie meedelen dat ik rond km16 de aansluiting kreeg op Daye en Domina. Op dat eigenste moment waren we dus met zen 3 die moesten strijden voor een 2de plaats. Rond km 17 liep ikzelfs eventjes in een 2de positie omdat Domina en Daye een 10-tal meter op mezelf moesten prijsgeven.
Jammergenoeg kreeg ik een halve km later het toch wel erg lastig op een zeer zware strook. De 2 kwamen weer aansluiten waarbij Domina zelfs onmiddellijk weer ging versnellen. Dat was er voor mij en Daye teveel aan zodat Domina op weg was voor een 2de stek. Uiteindelijk gingen Daye en ikzelf tesamen naar de eindmeet waarbij ik de sprint van hem verloor. Zeer tevreden en voldaan eindigde ik dus als 4de in totaal. Vanlede werd knap 6de en Duvivier 8ste.
Na afloop was ik uiteraard supertevreden over mijn prestatie omdat ik de concurrentie nog eens kon laten voelen dat er met Delombaerde steeds rekening moet gehouden worden. Ik kan nu echt van mijn weekje rust genieten aangezien het vertrouwen toch weer een boost gekregen heeft. Dit was de vorige weken wel anders toen ik telkens een pak slaag kreeg.
Om af te sluiten kan ik jullie meedelen dat vrouwtjelief nu mijn loopkledij aan het wassen is. Ook hierin heb ik een goeie prestatie geleverd want mijn vrouwtje vertelde mij dat ze nog nooit zo smerig en vuil geweest zijn, om dan nog maar van mijn schoenen te zwijgen.
Groetjes en tot gauw. Zie hieronder de top 10 van vandaag. Als je op mijn naam klikt zie je meteen ook alle resultaten die ik dit jaar in het Acrho-criterium gelopen heb, alsook de stand in het algemene klassement.
Hallo luitjes. Voor velen staat vanavond de halve marathon van Kuurne op het programma maar voor den dezen is't morgen in Stambruges te doen. Mijn deelname aan vorige edities waren niet om over naar huis te schrijven. Vorige jaar was ik dusdanig slecht dat mijn grootouders dachten dat ik ergens in de bossen van Stambruges misgelopen was.
Maar het verleden is geweest en dus zie ik de toekomst voor morgen door een roze bril. Deze week ben ik immers een paar keer samen met Joost Dewaele weest trainen en ik moet zeggen dat mijn benen tamelijk goed waren. Hopelijk kan ik morgen nog eens menig concurrent pijn doen. En na morgen is het dan een weekje "fuck off" wat het lopen betreft. Rust zal een welgekomen afwisselling zijn.
Wat het parcours betreft voor morgen vrees ik dat het een echte modderpoel wordt. Er moet immers zo'n goeie 15km gelopen worden over bospaadjes in de bossen van Stambruges. We zullen wel zien maar ik ben alvast gemotiveerd om er nog eens een laatste snok aan te geven.
Groetjes en aan alle mannen die vanavond in Kuurne moeten presteren alvast veel succes gewenst van mijnentwege.
Foto 1: Superdag!!! Na 9km nog steeds mee met Istace José (rijmt nog ook). Foto 2: Slechte dag!!! Niet mee kunnen, mentale opdoffer, hopen dat we er vlug vanaf zijn.
Na mijn zwakke prestatie op de halve van Hérinnes zat ik erdoor, maar daags nadien kon ik me weer oppeppen om deze morgen toch aan de start te staan in Ath. Nochthans ben ik reeds een 10-tal dagen verkouden maar ik heb al nog goeie wedstrijden gelopen met een snotneus. Dus deze morgen in de vroege uurtjes met vaderlief en grootvader richting Ath vertrokken alwaar ik mijn prestatie van laatstlede uit mijn geheugen kon wissen. Maar dan moest er wel gepresteerd worden natuurlijk.
Dus heeft Delombaerde bij aankomst zich zo maar eventjes 30min. gaan opwarmen om toch zeker niets aan het toeval over te laten. Om 10 u werd het startschot gegeven waarbij we 2 rondes moesten afleggen van 6km. Alle concurrenten waren zoals verwacht op het appel dus wist ik wat er me te doen stond. Vanbij de start werd er reeds een groepje gevormd door mezelf, Daye, Vanlede en Duvivier. Ik moet er waarschijnlijk niet bij vertellen dat snelle mannen zoals Istace, Domina en Loquet voor ons uitliepen.
Tijdens de eerste ronde voelde ik me maar zus en zo. Ik kon het groepje waar ik in zat wel volgen maar dit ging allemaal zo moeizaam. De beentjes draaiden niet echt rond, problemen met de ademhaling enfin om kort te zijn: het goeie gevoel was er niet. Ik had wel in mijn koppeke geprent dat ik vandaag toch zeker 1 volle ronde bij Vanlede en co moest aanpikken om niet weer hetzelfde scenario van vorige week tegen te komen. Wel, ik kan jullie meedelen dat ik in mijn missie geslaagd ben want bij passage van de 1ste ronde hing ik er nog steeds aan. Aanhangen was wel het juiste woord want 500 meter later moest ik onherroeppelijk lossen.
Tussen km7 en km8 heb ik sterretjes gezien waardoor Emere Benjamin me dan ook inhaalde. Gelukkig kon ik me min of meer herpakken zodat ik mijn 8ste positie waarin ik me in dat moment bevond kon vasthouden. Moegestreden haalde ik na 42min.12sec. de eindmeet op een 8ste stek. Al bij al viel het nog mee en kon ik een blammage van vorige week vermijden.
Na de wedstrijd van vandaag heb ik nu wel de zekerheid gekregen dat ik terug in een mindere periode zit. Uit ervaring heb ik reeds vrede genomen dat dit me jaarlijks 2x overkomt. Normaalgezien ben ik toppie zowat het hele voorjaar (zie voorbije jaren). Dan heb ik een mindere periode in juni om vervolgens tijdens de zomermaanden weer te knallen. Oktober is dan ook terug een mindere periode (zie voorbije jaren behalve Tiegem).
Volgende week is er nog de 20km van Beloeil en daarna ben ik vastbesloten er een 10-tal dagen er de brui aan te geven. Voor de mannen die dachten dat ik ging deelnemen in Tiegem moet ik dus ook ontgoochelen wan ik zal er niet bij zijn tenzij om te supporteren. Ik wil echt in december voor de corrida's nog eens scherp staan. Dus lijkt dit me de beste periode om "gedwongen" rustpauze in te lassen.
Ik moet mezelf ertoe verplichten, want als ik deelneem in Tiegem ga ik de week erna terug een wedstrijd lopen mezelf kennende en op den duur razen we richting december en heeft den dezen non-stop van begin februari tot het einde van het jaar wekelijks een koerske gelopen. Ik zal het er hier maar bij houden vandaag en aan allen nog een prettige werkweek toewensen.
Top 10 van de dag (12,050km):
1ste: Istace José: 39min06sec (3.15/km) (was vandaag wel rapper dan hem op de autosnelweg). 2de: Loquet Thomas: 39min46sec. (3.18/km) 3de: Domina Antonino: 40min28sec. (3.21/km) (vorig jaar liep ik bijna dezelfde tijd in 40min31sec. nadien was't bobijntje ook af) 4de: Daye Stéphane: 41min14sec. (3.25/km) 5de: Duvivier Dany: 41min.15sec. (3.25/km) 6de: Vanlede Ludovic: 41min.19sec. (3.26/km) (man in bloedform. Proficiat Ludo, you're the best) 7de: Emere Benjamin: 41min51sec. (3.28/km) 8ste: Delombaerde Dimi: 42min12sec. (3.30/km) (zeer sympathiek man , altijd in voor een grapje) 9de: Bauw Bruno: 42min26sec. (3.31/km) 10de: Depraetere Didier: 42min34sec. (3.32/km)
Gisterenavond na het schrijven van mijn verslag in Hérinnes was ik zwaar ontgoocheld en toch wel wat teneergeslagen over mijn cutprestatie in Hérinnes maar na een nachtje slapen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik mijn rustperiode zal inbouwen na de 20km van Beloeil of volgende week na de wedstrijd zondagvoormiddag in Ath. Het zit namelijk zo dat dit (voorlopig) mijn laatste jaar is dat ik het Acrho-criterium meedoe en ben ik dus niet van plan mij zomaar te laten doen.
Aangezien volgende week in Ath en de week daarop in Beloeil belangrijke wedstrijden zijn mag ik die toch niet zomaar laten schieten. Als het volgende week goed gaat, dan train ik nog een week verder naar Beloeil toe zoniet dan rust ik volgende week. Ik ben ten stelligste ervan overtuigd dat een weekje rust mij goed zal dan maar vandaag heeft de teneergeslagenheid van gisteren plaats gemaakt voor strijdlust.
Bedankt voor de reakties op mijn vorig bericht maar aangezien den dezen een eigen willetje heeft zal ik morgenavond in Waregem aanwezig zijn al is het maar om Fredje te feliciteren. Dus aan al mijn Waalse concurrenten die dezen blog lezen (ik schat circa. 0,0 personen) den dezen heeft gisteren nen serieuzen veldslag verloren maar bijlange niet de oorlog.
Aan iedereen nog een fijne zondag gewenst en excuses voor mijn wispelturigheid (wel lopen, rust, niet lopen, wel lopen....). Vandaag heb ik mezelf een dagje rust verplicht want ik was vanzinnens om vanmorgen toch naar Grijsloke te gaan om te gaan trainen. Gelukkig ben ik in het bedje gebleven en heb ik op een andere manier getraind.
Hallo. Kwestie om onmiddellijk de spanning van een verslag de verkloten kan ik jullie reeds meegeven dat ik vandaag ferm op mijn muil ben gegaan. . Nochthans begon de middag in perfecte omstandigheden. Geen stress, een hemel vol zonneschijn, en een toch wel matig briesje uit het Oosten waarbij de temperaturen deze namiddag rond +18°c stagneerden. Ook had ik al een reeks fijne herrinneringen opgebouwd in Hérinnes omdat ik daar al 2x gewonnen heb (zij het dan op de korte afstand), en ik op de halve marathon mijn besttijd heb neergepoot in 2005 met een tijd van 1u13min.10sec.
Alle concurrenten voor het eindklassement waren natuurlijk aanwezig want vandaag kon men serieus wat punten sprokkelen. Tijdens de opwarming kwam ik ook Dieter Vandewalle tegen die speciaal afgekomen was om vandaag tijdens de wedstrijd een duurloopje af te werken van rond de 1u30min. Blijkbaar heeft hij toch ook de smaak gepakken gekregen om af en toe een wedstrijdje mee te pikken bij onze Waalse vrienden.
Om 15u werd er gestart om deze belangrijke wedstrijd aan te vatten. Niemand anders dan Istace José zette er van bij het begin stevig de beuk in en wij lieten maar begaan wetende dat meegaan met hem toch pure zelfmoord is. Na den Istace was er een kopgroep met alle concurrenten aanwezig zoals Vanlede, Rasschaert, Domino, ikzelf, Duvivier en Elmère. Deze groep zou uitmaken wie 2de mocht worden want met een Istace José aan de start weet je op voorhand dat er om een 2de plaats zal gestreden worden. De eerste 5 km bleef alles tesamen en gangmaker van ons groepje was een behoorlijk indrukwekkende Vanlede die steevast op kop liep. Ikzelf had me verscholen in het midden omdat ik toen al voelde dat het niet echt lekker draaide. Ik ben namelijk steeds van principe dat ik tijdens het lopen van een halve marathon de eerste 10 km lekker gezwind moet meelopen met die mannen wil ik een goeie prestatie neerzetten.
Vandaag ondervond ik dat ik moeite had met het tempo en dat het plotseling met mij gedaan zou zijn. Zo geschiedde het ook dat ik vandaag na een goeie 10km moest lossen van de concurrentie. Achteraf gezien was het wel grappig omdat Ludovic Vanlede, juist voor ik moest lossen, vroeg hoe het met me ging. Ik antwoorde hem met een schuchterig neen-knikje en luttele seconden erna kreeg ik een enorme mokerslag van de man met de hamer. Wedstrijd gedaan voor mij, maar dan moest ik wel nog 11km lopen. Lopen is misschien een groot woord alhoewel ik nog steeds rond een 10de of 11de positie liep rond km 15. Die laatste 6km waren echter een ware helletocht. Ik zag de ene na de andere voorbijflitsen en mijn mentale weerbaarheid was vanaf dan volledig zoek. Het werd zelfs zo erg dat ik mijn laatste 2km zelfs met moeite een snelheid van 12km/u haalde.
Uiteindelijk haalde ik na 1u23min. en ??? sec. de eindmeet met een ontgoochelende 28ste plaats. Moegestreden en kappot wandelde ik ontgoocheld naar de kleedkamers om mij te verfrissen. Vanlede eindigde knap 3de in een tijd van 1u15min.??? sec. Ik moet jullie voorlopig de correcte tijden nog schuldig blijven aangezien op dit moment van schrijven de uitslag nog niet vermeld staat op de Acrho-site).
Vandaag is dus overduidelijk gebleken dat ik aan rust toe ben. En die rustperiode is ingegaan vanaf het moment dat ik vandaag over de aankomstlijn gestrompeld ben. Ik heb me dus voorgenomen om een volledige week geen 100meter te lopen. Volgende week zondag trek ik waarschijnlijk naar Ath maar dat zal dan zeer op het gemakjes zijn met vaderlief aan mijn zij. Nochthans zijn het belangrijke weken van het Acrho-criterium met over 2 weken nog de 20km van Beloeil, maar op dit eigenste moment kan me dit geen fuck meer schelen. Rusten is de boodschap, en rusten zal ik.
We zien wel waar het schip strand in de algemene rangschikking van het criterium. Als ik terug de goede form te pakken heb in november kan ik daar nog eventueel wat punten sprokkelen. Het feit is dat het nu geen zin heeft om nog geforceerd en tegen mijn goesting te trainen want ik weet als ik geen goesting meer heb om te trainen dat den dezen moet rusten of anders gaat het van kwaad naar erger. Tevens heb ik ook mijn zinnen gezet op de kerstcorrida in Deerlijk waar ik in december in topform wil zijn, want ik heb daar nog wat recht te zetten ten opzichte van vorig jaar. Groetjes en ik houd jullie wel op de hoogte hoe het rusten verloopt.
Uitslag van vandaag kan ik jullie nog niet meegeven aangezien de resultaten op dit eigenste moment nog niet op de site vermeld stonden. Saluutjes aan allen want ik ga nu rusten 't is immers bijna middernacht.
Goeienavond mannekes. Morgen staat de halve marathon op het programma van Hérinnes. Morgen wordt dit mijn 4de deelname aan deze wedstrijd. Tevens hou ik er goeie herrinneringen aan over want 3 jaar geleden liep ik daar mijn besttijd op 21,1 km in een tijd van 1u13min.10sec. Ik moet jullie er waarschijnlijk niet bij vertellen dat den dezen hier toen een superdag had. Nochthans had ik de avond ervoor nog een wedstrijd gelopen van 6 km in Melsene waar ik toen 2de werd na Frederick De Backer.
Deze week heb ik het kalmpjes aan gedaan. Vorige zondag nog een lange duurloop gedaan van 1u45min. en maandag een rustdag genomen. Dinsdag dan nog een pittige training met Bekaert en Johan Santens om vervolgens woensdag nog een 50-tal minuten los te lopen langs Anzegemse wegen. Donderdag heb ik er ook mijn kloten aan gevaagd en vandaag ben ik nog een 35-tal minuutjes gaan loslopen met enkele versnellingen in verwerkt. Hopelijk volstaat dit om er morgen een goeie wedstrijd van te maken.
Vervolgens wil ik langs deze weg "Fredje Raketje" feliciteren met zijn prachtprestatie op de marathon in Peking. Een marathon afleggen in zware klimatologische omstandigheden en 7de eindigen plus dan nog een supertijd van 2u37min. daar bestaat maar 1 woord voor: RESPECT!!!
Hopelijk kan ik na de wedstrijd van morgen ook enigszins respect afdwingen van mijn concurrenten. Maar ja, met den dezen hier kan het alle kanten op, zowel de hemel als de hel. We zien wel hoe het afloopt. Groetjes Delombaerde.
Hallo. Deze morgen opgestaan met "zware" benen maar ik was toch van plan om deze morgen een lange duurloop te doen met het oog op komende halve marathon aanstaande zaterdag. Ben dan maar rond 9u naar het Beukenhof geweest omdat ik wist dat de bekende beukenhofjoggers er ook aanwezig zouden zijn. Kwestie om niet alleen te moeten lopen. Het is me dan ook gelukt om vandaag 1u45min. af te bollen zonder problemen. Deze namiddag ben ik dan richting Doornik getrokken alwaar de jaarlijkse barbeque doorging van loopclub JCSA. De barbeque was om te smullen en het weer was schitterend. Wat moet een mens nog meer hebben nietwaar.
Om af te sluiten heb ik nog een paar foto's doorgestuurd gekregen van Eddy De Ketele (waarvoor dank) van de schaliënhofloop die vorige week zaterdag doorging in Vichte. Zie hieronder het resultaat. Groetjes en een fijne werkweek gewenst aan iedereen.
Vandaag stond er weer een belangrijke wedstrijd op het programma van het Acrho-criterium in Péronnes. Deze middag met de staart tussen mijn benen er naar toe getrokken aangezien mijn 2 vorige deelnames een catastrofe waren. Vorig jaar eindigde ik daar op een 81ste plaats in een tijd van 55min.25sec. en in 2006 (toen was Joost Dewaele er ook bij) eindigde ik op een 46ste plaats in een tijd van 54min.59sec. Ik hoopte vandaag vooral beter te doen dan de vorige edities om mijn "zwart beest" te overwinnen.
Daar aangekomen ben ik onmiddellijk een 20-tal minuten gaan opwarmen kwestie om mijn benen te verwittigen dat ze mij vandaag niet in de steek mochten laten. Ondertussen had ik al heel wat concurrenten zien passeren dus ik wist wat er mij vandaag te doen stond en dat was heel simpel, namelijk het mietje niet uithangen en er volledig voor gaan.
Om 15u werd de start gegeven en weg waren we. Ik besloot onmiddellijk mee te gaan met Duvivier en Rasschaert Eddy omdat ik wist als ik bij hen zou kunnen blijven ik een goeie wedstrijd zou lopen. Ondertussen waren Loquet Thomas en Istace José al gaan vliegen. Domina liep ook nog voor ons uit en dan was het Delombaerde, Duvivier, Rasschaert en Ludovic Vanlede die een tof groepje vormden.
In het begin van de wedstrijd werd er reeds serieus doorgevlamd want de eerste km passeerden we in 3min.07sec., de tweed km in 3min.12sec. en de derde km klokten we af in 3min.22sec. Maar desondanks voelde ik me tamelijk goed vandaag zodat het vertrouwen stillaan terug in het koppie kwam. Rasschaert Eddy was de ideale gangmaker van ons groepje want hij liep steeds op kop. Nochthans wilden we wel de kop overnemen maar toen we dit deden versnelde hij steeds. Ik heb het 1x geprobeerd om de kop over te nemen alsook Duvvier maar telkens versnelde hij. Aangezien ik op dat gebied genen onozelaar ben heb ik mij dan maar steevast in zijn zog gezet.
Na een 5-tal km begon Ludovic het moeilijk te krijgen en moest een gaatje laten. We waren nu nog met z'n drieën die gingen strijden voor een 4de of een eventuele 3de plaats want we naderden op Domina Antonino. Alles ging zeer vlotjes bij mij tot aan km 7. Vanaf die zevende km stond er een potje ouderwetse cross op het programma. Door de overvloedige regen van de voorbije dagen was die aardeweg bezaaid met modder en serieuze plassen. Kwam er ook nog eens bij dat ge serieus moest uitkijken om uw poten niet om te slaan want met die puntige stenen en kiezel maakte alles nog gevaarlijker. Tussen km 7 en km10 heb ik serieus op mijn tanden moeten bijten om niet te lossen want lopen in modder, plassen, oneffenheden, stenen dat is nu iets waar ik geen kaas van gegeten heb.
Enfin, gelukkig heb ik moedig stand gehouden en was ik na 10 km nog steeds mee met het paterke en Duvivier. Ondertussen waren we van dat vervelende aardewegje verlost zodat ik terug effkes op mijn adem kon komen. Lang heeft dit echter niet geduurd aangezien Eddy Rasschaert nu stelselmatig begon te versnellen. Toen was het weer alle hens aan dek maar ik plooide niet zodoende we met drie richting aankomstlijn trokken voor weereens een sprintje. Voor de aankomst was er nog een brug die we overmoesten en ik wist dat het daar ging moeten gebeuren aangezien de aankomst slechts 200m verderop lag.
Ik plaatste mij in 2de stelling om mijn allelaatste cartouche te verschieten tot Duvivier plotseling langs mij als een pijl weg schoot. Eddy Rasschaert trachtte nog enigszins terug te komen op Duvivier maar hij blokkeerde. Dat was mijn uitgelezen kans om te versnellen. Mijn tactiek loonde want hij reageerde zelfs niet meer. Toen heb ik nog alles uit de kast gehaald om Dany Duvivier nog bij te benen maar kwam net iets tekort alhoewel hij de beste van ons 3 was. Ik eindigde vandaag dus als 5de in een tijd van 45min.46sec. waar ik uiteraard superblij mee was.
Er staan nu nog enkele zware weken voor mij op het programma met 2 halve marathons en nog een 12km wedstrijd in Ath. Na deze 3 wedstrijden zullen de meeste kaarten geschud zijn van het Achro-criterium wat het algemeen klassement betreft. Na vandaag sta ik nu op de 4de plaats in het algemene klassement. Mijn doel is 2de worden aangezien den Istace José onaantastbaar is. Daarna volgt in oktober ergens een dag of 10 complete rust zodat ik op het einde van het jaar met de kerstcorrida's wat meer tegenstand kan geven dan vorig jaar.
Hier zijn we terug met reeds een nieuwe update aangezien ik deze morgen richting Templeuve getrokken ben om er een wedstrijdje te lopen over 9,350km. Deze morgen opgestaan met een zwaar gevoel in de benen van daags ervoor in Vichte. Toch was ik niet van plan om er vandaag een trainingske van te maken. Ik had vandaag toch niets te verliezen dus was het mijn bedoeling van bij de start vol gas te geven. Zo kon ik mezelf niets verwijten dat ik het tenminste niet geprobeerd had.
Omstreeks 9u aangekomen in Templeuve waarbij de plaatselijke fanfare reeds van zich liet horen. Hun ritmisch gebonk en gekletter zorgde ervoor dat den dezen hier nu daadwerkelijk "echt" wakker werd. Ik was van zinnens om vandaag zeker een 20-tal minuten los te lopen zodat de beentjes zeker en vast opgewarmd waren. Opwarming was er inderdaad wel nodig want de regen viel met bakken naar beneden. Ook de wind eiste vandaag weer een hoofdrol op zodat er vandaag in herfstige omstandigheden zou gelopen worden.
Ikzelf had reeds 4x deelgenomen in Templeuve maar vandaag stond er een volledig nieuw parcours op het programma die in vergelijking met vorige edities 3 km verkort werd. Enkele minuten voor 10 begaf ik mij naar de startlijn. Die enkele minuten waren reeds voldoende om als een echt waterkieken van start te gaan.
Eens vertrokken nam Ludovic Vanlede het peleton op sleeptouw en ik volgde in zijn voetsporen. Na de 1ste km was er reeds een kopgroepje ontstaan van een 5-tal man. De benen voelden goed aan en na een 2-tal km begon ik aan kop te lopen. Nochthans was er bij momenten een vervelende tegenwind maar dat kon me op dat eigenste moment niet deren. Tot mijn verbazing zag ik dat bij doorkomst van km 4 den dezen er alleen vandoor was met Pierre Denays in zijn zog.
Pierre Denays is een stuk sterker dan ik maar ik wist dat als ik zolang mogelijk bij hem kon blijven ik de kloof op menig concurrent kon vergroten, om zo mijn 2de plaats veilig te stellen. Zo gezegd zo gedaan, alhoewel ik erbij moet vermelden dat ik steevast op kop liep tot rond km6. Na 6 km stond er een stevig potje kasseiwerk op het programma en daar had ik het toch wel moeilijk mee. Dit was een uitgelezen kans voor Pierre om zijn versnellingske te plaatsen. Ikzelf keek toe en liet begaan. Ondertussen had ik wel al door dat Delombaerde door zijn beste krachten heen zat. Gelukkig was er achter mij een ruime kloof zodat ik na 32min.06sec. als tweede over de finish holde.
Ik was dik tevreden over mijn prestatie vandaag aangezien de benen na gisteren toch goed waren. Ik heb het al eens anders meegemaakt. Aangezien den Pierre nog steeds junior is was ik wel 1ste uit mijn categorie. Helaas ben ik niet gebleven tot de prijsuitreiking aangezien ik een gratis dineetje met mijn ouders niet links mocht laten liggen. Groetjes, see you.
Reeds enkele weken werd in onze streken reclame gemaakt over een loopwedstrijd die zou doorgaan in Vichte. Aangezien de wedstrijd een steenworp van mijn nederig stulpje doorging was de keuze eigenlijk vlug gemaakt. Waarom ergens anders lopen terwijl er aan je voordeur een loopwedstrijd plaats vindt. De Schaliënhofloop was een wedstrijd waarbij men kon kiezen tussen de 5 oftewel 10 km hard labeur.
Er moesten 4 rondes afgelegd worden van 2430 meter om precies te zijn (9,720 km). Daar aangekomen waren reeds trouwe gezichten op het appel. Menig Vichtenaar die enigszins sportief aangelegd was, waren allen aanwezig. Hopelijk kon ik vandaag meedoen voor de overwinning want in eigen gemeente winnen is toch altijd meegnomen. De concurrentie die mij het leven zuur konden maken bleef enigszins beperkt. Johan Santens liep de 5km dus met hem moest ik gelukkig geen rekening houden. Wel waren er nog mannen als een Carlo Verleyen en een Bjorn Desmet waar je nooit klaar mee bent. Bij een mindere dag van mezelf wordt ik zonder pardon geklopt door die 2.
Eigenlijk had ik gehoopt dat ik tegen goede vriend Joost Dewaele "de slag om Vichte" zou bekampen maar door een lichte blessure heeft hij wijselijk beslist om vandaag kalm aan te doen en vrouwlief te steunen als perfecte "haas-oppepper". Om 17u werd gezamelijk de start gegeven van beide wedstrijden, en met een 80-tal deelnemers waren we vertrokken.
Van bij het begin legde Johan Santens er al de pees op. Ik besloot om hem te volgen waardoor we algauw er met 2 vandoor waren. Carlo Verleyen en Bjorn Desmet volgden op enkele seconden. Tijdens de wedstrijd ondervond ik al gauw dat mijn grootste concurrent van de dag de wind zou zijn. Eigenlijk kon me dat niet echt schelen. Na die helletocht van vorige zaterdag in Grijsloke was dit slechts een akkefietje.
Tijdens de tweede ronde besloten Johan en ik het gaspedaal wat minder in te duwen om zo Carlo Verleyen en/of Bjorn Desmet terug te laten komen. Aangezien het Johan zijn laatste ronde was (5km) en ik nadien nog 2 rondes moest afleggen leek het me geen slecht idee om samen eventueel een groepje te vormen. Bij aanvang van de 2de ronde zagen we Carlo nog naderen, maar op het einde zag ik dat de kloof terug groter werd. Dit was voor mij het moment om tijdens de 3de ronde de gaskraan eens deftig open te draaien.
Bij het ingaan van de laatste ronde had ik reeds een ruime voorsprong op menig concurrent zodat ik de laatste kilometers niet meer hoefde te forceren. Na 33min.20sec. (denk ik) mocht ik mijn zesde seizoenszege op zak steken. Carlo Verleyen werd 2de en Bjorn Desmet verdienstelijk 3de. Johan Santens werd oververdiend winnaar van de 5km.
Bij de vrouwen ging de zege naar Mia Frère en "streekpoesjes" Ulrike Debie en Nancy Hoste bezetten het podium met een respectievelijke 2de en 3de plaats. Proficiat aan beiden trouwens. Normaalgezien is mij beloofd geweest dat ik de uitslag via mail zou binnenkrijgen. Zodra ik deze in mijn bezit heb zal ik die hier onmiddellijk plaatsen.
Morgenvoormiddag ga ik naar Templeuve een koerske gaan lopen. Of ik zal doorgaan op die wedstrijd of gewoon meepikken als training, daar zullen mijn benen over beslissen. Je leest het wel op mijn blog hoe het gelopen is.
Groetjes en dank aan familie Dewaele voor de foto's (weeral)
Na een bevredigend resultaat vorige zondag in Kain was ik gebrand om te bevestigen. Tijdens de opwarming voelden de beentjes goed aan en met een tamelijk vlak parcour voor de neus geschoteld zag ik het wel zitten.
Maar wat ik toen op dat eigenste moment niet doorhad was dat den Dany er meer dan een goeie bondgenoot bij had in de naam van Istace José. Aangezien die 2 goed overeenkomen en Istace toch het eindklassement reeds gewonnen heeft kon hij zijn vriend Dany helpen om hem op sleeptouw te nemen zodoende de kloof op Delombaerde niet te groot werd. Het is hun goed recht natuurlijk want eigenlijk kan ik over die 2 goeie peren nieks verkeerd vertellen. Het zijn toffe mannen en in het heets van de strijd is zoiets toegelaten. Ikzelf zou het ook niet laten.
Format PDF
Het zou voor mij dan ook een serieuze test blijken of ik wel of niet goed zou presteren. De laatste weken was het maar pover gesteld wat mijn wedstrijden betreft. Het vertrouwen voor aanvang van de wedstrijd was dus ook niet om naar huis te schrijven.
Persoonlijk mag ik tevreden zijn op hetgeen ik dit jaar reeds gepresteerd heb maar ik wil nog een kers op de taart. In ieder geval ben ik nu bezig mijn ijzerreserve aan het bijvullen zodat ik toch geen tekorten heb zoals vorig jaar tijdens de kerstcorrida in Deerlijk.
